ΒΕΛΓΙΚΕΣ ΕΚΤΑΚΤΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, 13/06/2010, «Μια διάσπαση της χώρας είναι αδύνατη»
Αυτό εξηγεί ο Mark Eyskens, παλαιός Βέλγος πρωθυπουργός. Η Φλάνδρα θα μπορούσε – στο χειρότερο- να αποσχιστεί, με δικά της ρίσκα και κινδύνους.
Ποιες μπορούν να είναι οι συνέπειες μιας εκλογικής νίκης των διασπαστικών παρατάξεων (Nieuw-Vlaamse Alliantie (Ν- VA] ή/και Vlaams Belang) κατά τη γνώμη σας;Αυτό θα είχε καταρχήν συνέπειες στο διεθνές επίπεδο, στο χρηματοδοτικό δάνειο του Βελγίου. Όπως μόλις το είδαμε στην Ελλάδα, η Ευρώπη, δυστυχώς, είναι θύμα των οίκων αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, γενικά αμερικάνικοι. Διακινδυνεύουμε να δούμε το βαθμό μας να μειωθεί από το Α ή το Α + που είναι σήμερα στο Α -, Β +, Β -… Συνέπεια: η τιμή των κρατικών ομολόγων θα πέσουν στις αγορές όπου διαπραγματεύονται. Επομένως, οι τόκοι θα αυξηθούν. Και μια αύξηση των τόκων είναι προφανώς καταστροφή για τον προϋπολογισμό του Βελγίου, μια καταστροφή για τις επενδύσεις, και επομένως μια καταστροφή για το οικονομικό μέλλον της χώρας. Και συνεπώς για τη Φλάνδρα, προφανώς!
Την διάσπαση του Βελγίου: την εννοούν πράγματι στη Φλάνδρα;
Ναι, μιλάνε για αυτό, και θα συνεχίζουν να μιλάνε ακόμα περισσότερο αν οι γαλλόφωνοι συνεχίζουν να λένε όχι σε κάθε εκσυγχρονισμό του Κράτους… αλλά καταφέρομαι κατά της έκφρασης “splitsing van België” («διάσπαση του Βελγίου»), όπως μιλούσαμε παλαιά για τη διάσπαση του πανεπιστήμιου του Louvain. Αυτοί που χρησιμοποιούν αυτή την έκφραση δεν ξέρουν για τι μιλάνε. Η διάσπαση του Βελγίου είναι αδύνατη, για τον απλό λόγο ότι θα έπρεπε να τροποποιηθεί το Σύνταγμα και ότι οι γαλλόφωνοι και οι κάτοικοι των Βρυξελλών ποτέ δεν θα το δεχτούν! ΟΙ γαλλόφωνοι θα πουν στους Φλαμανδούς: «Εάν θέλετε να φύγετε, μπορείτε να το κάνετε», αλλά θα πρόκειται τότε για απόσχιση, για μια μονομερή αποχώρηση, μια μονομερή χειρονομία του κοινοβουλίου ή της Φλαμανδικής κυβέρνησης. Διαφέρει πολύ από μια διάσπαση.
Ποιές θα ήταν οι συνέπιες μιας τέτοιας απόσχισης;
Για τη Βαλλονία (Wallonie), θα ήταν η διακοπή της αλληλεγγύης Βορρά-Νότου. Η χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλειας στη Βαλλονία θα έπαιρνε ένα σοβαρό χτύπημα. Σχετικά με τις Βρυξέλλες, το καθεστώς των ως πρωτεύουσα της Ευρώπης θα απειλούταν σοβαρά. Τα είκοσι επτά κράτη δεν είναι καθόλου οπαδοί το να έχουν για την πρωτεύουσα τους μια πόλη που αμφιταλαντεύεται μεταξύ δύο εικονικά ανεξάρτητων Κρατιδίων… Αλλά αυτό που υποτιμούν στη Φλάνδρα είναι ότι, σε περίπτωση της διάσπασης, η Βαλλονία και οι Βρυξέλλες θα συνεχίσουν να αποτελούν το Βέλγιο - ένα «μικρό Βέλγιο» - στο διεθνές πεδίο: και αυτό το κράτος θα παραμένει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), των ηνωμένων εθνών, κ.λπ. Γίνοντας μια Δημοκρατία, η Φλάνδρα θα πρέπει να αναγνωριστεί διεθνώς, καταρχήν στην ΕΕ, σαν ανεξάρτητο μέλος. Τέτοια πράγματα αποφασίζονται στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όπου η αποδοχή νέου μέλους απαιτεί την ομοφωνία. Οι ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες υπάρχουν αποσχιστικές βλέψεις στη επικράτεια τους - η Ισπανία με τη βασκική χώρα, την Αγγλία με Σκότια, η Ιταλία με το Βορρά, κ.λπ. - θα κοιτάζουν προφανώς την ανεξαρτησία της Φλάνδρας με εξαιρετικά αποδοκιμαστικό μάτι.
Θα ήταν επομένως μια πραγματική περιπέτεια. Η ανεξαρτησία της Φλάνδρας διακινδυνεύει να μετατρέψει την Φλάνδρα σ’ ένα είδος Κόσσοβο - με την διαφορά ότι στο Βέλγιο ποτέ δεν ρέει αίμα. Αλλά σάλιο τρέχει όλο και περισσότερο…
Μεταφράστηκε από τα γαλλικά από C.H. για το Ινφογνώμων Πολιτικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου