Μετά την δυσανάλογη δωρεά του Έλον Μασκ για την υποστήριξη της Reform UK (Ηνωμένο Βασίλειο), της παρεμβάσεις υπέρ της AfD (Γερμανία), τις δηλώσεις για προσάρτηση της Γροιλανδίας, μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς λογικά τι επιφυλάσσει η ομάδα του πρόεδρου Ντόναλντ Τραμπ για τη Γαλλία.
Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος, Κάντας Όουενς, έλαβε το 2024 μια επιστολή από τους δικηγόρους του Γάλλου προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν η οποία ρητά την παρακαλούσε να μην διαδίδει «φήμες για τη ιδιωτική του ζωή». Ο πελάτης τους φαινόταν να ανησυχεί για την εξάπλωση των «φημών ότι η σύζυγός του, Μπριζίτ, θα ήταν στην πραγματικότητα τρανσέξουαλ. Η επιστολή συνοδεύοταν από φωτογραφίες του αδελφού της Μπριζίτ, Ζαν-Μισέλ Τρογκνέ, στο Ελιζέ, για να διακόψει τη θεωρία σύμφωνα με την οποία η Μπριζίτ Τρογκνέ θα ήταν στην πραγματικότητα ο αδελφός της που άλλαξε φύλο. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, το πρόσωπο που έχει οριστεί από το Ελιζέ ως αδελφός της αρνείται να δεχτεί οποιαδήποτε επαφή με τον Τύπο.
Σοκαρισμένη από αυτό το γράμμα, η Κάντας Όουενς έφυγε από τις ΗΠΑ για ερευνήσεις στην Ευρώπη, αλλά όχι στη Γαλλία. Εγκατάστασηκε για πολύ καιρό στο Λονδίνο (παντρεύτηκε, το 2019, με τον γιο του Λόρδου Farmer of Bishopsgate) και δέχτηκε διάφορους Γάλλους δημοσιογράφους, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου που ήταν η προέλευση αυτής «της φήμης», πρώην αρχισυντάκτη του Faits & Documents, Ξαβιέ Πουσάρ.
Μέχρι σήμερα, αρκετές περίοδοι της ζωής της Μπριζίτ Τρογκνέ παραμένoυν άγνωστες στο κοινό. Οι φήμες που κυκλοφορούν ισχυρίζονται ότι κατά τη διάρκεια της παραμονής της στις Ηνωμένες Πολιτείες θα είχε συνδεθεί με μια πολύ γνωστή προσωπικότητα.
☞ Κατά τη διάρκεια της αμερικανικής προεκλογικής εκστρατείας, η Κάντας Όουενς, εμφανίστηκε ως μαύρη προσωπικότητα που αμφισβητεί τον λόγο woke των Black Lives Matters. Κατάφερε να κάνει να ψηφίσει ένα μη αμελητέο ποσοστό των μαύρων ψηφοφόρων για τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο, οι οποίοι μέχρι τώρα ήταν πιστοί ψηφοφόροι του Δημοκρατικού Κόμματος. Είναι μια από τις εξέχουσες ινφλουένσερς, όπως ο ομοφυλόφιλος Μίλω Γιαννόπουλος ο οποίος εκστρατεύτηκε ενάντια στον λόγο woke των ΛΟΑΤ+ και έκανε ένα μέρος της ομοφυλοφιλικής κοινότητας να ψηφήσει τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών.
Μετά την παραμονή της στο Λονδίνο, η Κάντας Όουενς δημοσίευσε μερικά μηνύματα στο Χ (όπου έχει 6,4 εκατομμύρια συνδρομητές), συμπεριλαμβανομένου ενός εις προσοχή του Εμανουέλ Μακρόν: «Παρακαλώ δώστε οδηγίες στους δικηγόρους σας να μην πούνε ποτέ σε έναν Αμερικανό το τι μπορεί και δεν μπορεί να δημοσιεύει. Έχετε κρατήσει πολλά μυστικά στη ζωή σας, αλλά δεν είμαι εγώ το προσωπικό σας ημερολόγιο – όλη η αλληλογραφία μεταξύ των νομικών ομάδων μας θα είναι διαθέσιμη ώστε το κοινό να μπορεί να την διαβάσει. Θα επιστρέψουμε προς την ομάδα σας αύριο με συγκεκριμένες ερωτήσεις για να σας απαντήσουμε πριν την δημοσίευση της πολύ ευρύτερης ανάλυσης μας για τη ζωή της Μπριζίτ. Όπως έχουμε ήδη πει, τα μικρά πραγματικά λάθη που έχουμε κάνει θα διορθωθούν…»
Το βίντεο της επί του θέματος, που δημοσιεύθηκε στις 11 Ιανουαρίου, είχε περισσότερα από 2 εκατομμύρια προβολές στη Γαλλία, ενώ η Κάντας έλαβε την υποστήριξη του Ρώσου γεωπολιτολόγου Αλεξάντερ Ντουγκίν.
Ο Έλον Μασκ έχει κάνει τον αγώνα ενάντια στην ιδεολογία woke του τρανσεξουαλισμού (διεμφυλισμού) μια προσωπική υπόθεση του αφού ο γιος του Χαβιέ διέκοψε κάθε επαφή μαζί του και χειρουργήθηκε για να γίνει η Βίβιαν.
Αν μια διεφιλική ιστορία έχει μεγάλη σημασία για τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν είναι πολύ σαφές πώς θα μπορούσε να παίξει κάποιο ρόλο στη Γαλλία όπου τα θέματα της σεξουαλικότητας γίνονται δεκτά από την κοινωνία ως μέρος της ιδιωτικής ζωής. Αλλά όσοι είναι εξοικειωμένοι με την υπόθεση ισχυρίζονται ότι «η affaire Brigitte» δεν είναι παρά μόνο ένα χτύπημα για μια πολύ ευρύτερη αποκάλυψη, της οποίας ορισμένες πτυχές αντιπροσωπεύουν πολιτικά ζητήματα.
Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ στις κυβερνήσεις της ΕΕ και της Γαλλίας
του Τιερί Μεϊσάν
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ιδρύθηκε από τους Ευρωπαίους, αλλά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο για να τους ελέγχει καλύτερα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (η οποία λεγόταν Ανώτατη Αρχή πριν) είναι η μη εκλεγμένη διοίκηση που επιβάλλει την βούλησή τους στα κράτη μέλη. Τα τελευταία χρόνια, κατάφερε να επεκτείνει τις εξουσίες της Επιτροπής εις βάρος της κυριαρχίας των κρατών μελών χωρίς να αλλάξει τίποτα στις συνθήκες. Ακολουθώντας την ίδια γραμμή, ο Μισέλ Μπαρνιέ έφερε τους Αμερικανούς δημοκρατικούς και τη φασιστική φατρία του Ισραήλ στον κόρφο της γαλλικής κυβέρνησης.
Δίκτυο Βολταίρος| Παρίσι (Γαλλία) |1er octobre 2024
Στη Γαλλία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η θέση και η ευθύνη των κρατών τίθενται σταδιακά υπό αμφισβήτηση. Χωρίς να έχουν γίνει αλλαγές στις Ευρωπαϊκές Συνθήκες, πολλές αρμοδιότητες των κρατών μελών μεταβιβάστηκαν αθόρυβα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα τελευταία πέντε χρόνια.
Γραμμάτιο των 100 φράγκων που εκδόθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τέθηκε σε κυκλοφορία από τη Συμμαχική Στρατιωτική Κυβέρνηση των Κατεχόμενων Εδαφών (Allied Military Government of Occupied Territories- AMGOT). Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο σκόπευαν να καταλάβουν τη Γαλλία στη θέση των Ναζί.
Η προέλευση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Ας θυμίσουμε πρώτα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που φαντάστηκαν οι Αγγλοσάξονες στα τέλη του 1942. Ο ναύαρχος William Leahy, αρχηγός του επιτελείου των στρατών των Ηνωμένων Πολιτειών και πρώην πρεσβευτής στο Βισύ μέχρι τον Μάιο του 1942, θέσπισε στο Αλγέρι μια Συμμαχική Στρατιωτική Κυβέρνηση Κατεχόμενων Εδαφών (Allied Military Government of Occupied Territories - AMGOT) για την Γαλλία, γύρω από τον ναύαρχο François Darlan, και μετά τον στρατηγό Henri Girault. Εφάρμοζε τους νόμους του Βισύ, αλλά δεν αναγνώριζε την εξουσία του Σαρλ ντε Γκωλ στο Λονδίνο.
Ο Σαρλ ντε Γκωλ θεωρώντας ότι οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί δεν είχαν περισσότερο δικαίωμα από τους Ναζί να καταλαμβάνουν τη χώρα του, ήταν σθεναρά αντίθετος (εξ ου και η αντίθεσή του στην απόβαση στη Νορμανδία [1]). Συνεπώς, αυτή η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να επεκταθεί παρά μόνο στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ιαπωνία, αλλά όχι όπως είχε προγραμματιστεί στη Νορβηγία, τις Κάτω Χώρες, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο, τη Δανία και την Γαλλία.
Βλέποντας αυτήν την αποτυχία, οι Αγγλοσάξονες αναζήτησαν μια μορφή διακυβέρνησης για να μπορέσουν να ελέγξουν ολόκληρο τον κόσμο, σύμφωνα με την κοινή τους βούληση που εκφράστηκε κατά τη διάρκεια της Ατλαντικής Διάσκεψης.
Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο μοιράστηκαν τον κόσμο. Ο Τσόρτσιλ φαντάστηκε να ενώνει την Δυτική Γερμανία, το Βέλγιο, την Γαλλία, την Ιταλία, το Λουξεμβούργο και την Ολλανδία σε έναν υπερεθνικό οργανισμό, την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). Έπρεπε να αντικαταστήσει την AMGOT (η οποία παρέμεινε στη Γερμανία και την Ιταλία) για να εφαρμόσει την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των ανθρώπων, των υπηρεσιών και των κεφαλαίων, σύμφωνα με την αγγλοσαξονική στρατηγική του ελεύθερου εμπορίου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες συνέδεσαν τα δάνεια του σχεδίου Μάρσαλ με την υποχρέωση των χωρών αυτών να εισέλθουν στην ΕΟΚ.
Η βρετανική MI6 δημιούργησε την Ευρωπαϊκή Ένωση για την Ευρωπαϊκή Συνεργασία (European League for European Cooperation - ELEC), ενώ η CIA χρηματοδότησε την Ευρωπαϊκή Ένωση των Φεντεραλιστών (UEF) και δημιούργησε την Αμερικανική Επιτροπή για την Ενωμένη Ευρώπη (American Committee on United Europe - ACUE).
Ο πρώτος πρόεδρος της Ανώτατης Αρχής της ΕΟΚ, δηλαδή της προκάτοχης της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν ο Γερμανός Walter Hallstein (1958-1967). Αυτός ο ναζί νομικός είχε σχεδιάσει το Neuordnung Europas (Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη) για τον φύρερ Αδόλφο Χίτλερ: αφορούσε την αντικατάσταση των εθνών-κρατών με εθνικές περιφερειακές δομές, ενώ επέκτεινε το Ράιχ σε όλους τους γερμανόφωνους πληθυσμούς αδειάζοντας τον ζωτικό τους χώρο από τους αυτόχθονες πληθυσμούς. Καθώς ο Walter Hallstein είχε μόνο να διαχειριστεί μέρος της Ευρώπης για τους Αγγλοσάξονες, δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει τα ζητήματα της επέκτασης της Γερμανίας ούτε αυτό της εκδίωξης ή εξόντωσης των σλαβικών πληθυσμών. Προληπτικά, οι Αγγλοσάξονες τον εξουδετέρωσαν αφαιρώντας του τις λειτουργίες του της πολιτικής περιφερειοποίησης τις οποίες ανέθεσαν στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, η Ανώτατη Αρχή και στη συνέχεια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν ήταν παρά μόνο πολιτικές διεπαφές μεταξύ του ΝΑΤΟ (το οποίο αντικατέστησε την AMGOT) και των κρατών μελών. Οι πρώτοι αξιωματούχοι της προέρχονταν από την AMGOT στη Γερμανία και την Ιταλία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, είχαν εκπαιδευτεί για πολιτικοστρατιωτικές υποθέσεις σε περίπου δέκα αμερικανικά πανεπιστήμια.
Αυτές οι (μη εκλεγμένες) διοικήσεις διαθέτουν, στην θέση του (εκλεγμένου) Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την εξουσία να θεσπίζουν κανόνες εντός του χώρου της Ένωσης. Αυτό το σημείο είναι εξαιρετικά σημαντικό: η Ανώτατη Αρχή και μετά η Επιτροπή δεν έχουν άλλο στόχο παρά μόνο να εντάξουν όλα τα πρότυπα του ΝΑΤΟ στη νομοθεσία των κρατών μελών. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν είναι παρά μόνο ένα θάλαμο καταγραφής των αποφάσεων του αγγλοσαξονικού ιμπεριαλισμού.
Σήμερα, η Επιτροπή έχει επιβάλει πρότυπα τόσο για την παραγωγή σοκολάτας (ακριβώς αυτά που είχε θέσει προηγουμένως το ΝΑΤΟ για τη σοκολάτα στο σιτηρέσιο του στρατιώτη) όσο και για την κατασκευή ορισμένων δρόμων (για να μπορέσουν να περάσουν τα άρματα μάχης της Συμμαχίας).
Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν κατάφερε να αυξήσει την εξουσία της Επιτροπής σε βάρος των κρατών μελών χωρίς να τροποποιήσει τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Η διοίκηση της μπορεί πλέον να φέρει τις Ηνωμένες Πολιτείες λίγο περισσότερο στην πολιτική της Ένωσης.
Η επιτροπή φον ντερ Λάιεν
Ας έρθουμε τώρα στην τρέχουσα περίοδο. Το 2014, συμφωνήθηκε ότι η προεδρία της Κομισιόν θα πήγαινε στην κορυφή της λίστας του κόμματος που ήρθε πρώτο στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκείνη την εποχή πιστευόταν ότι θα ήταν είτε το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) είτε το Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών (PES), τα οποία μοιράζονταν ήδη την προεδρία του Κοινοβουλίου, το οποίο θα έβγαινε στην κορυφή. Ο πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Jean-Claude Juncker, μέλος των δικτύων stay-behind του ΝΑΤΟ (Gladio), διορίστηκε από το ΕΛΚ και έγινε Πρόεδρος της Επιτροπής από το 2014 έως το 2019.
Το 2019, η προεδρία της Επιτροπής θα έπρεπε να είχε πέσει στον Χριστιανοδημοκράτη Μάνφρεντ Βέμπερ. Ωστόσο, ο ίδιος παραιτήθηκε από αυτή τη θέση, ανοίγοντας το δρόμο για τον σοσιαλδημοκράτη Φρανς Τίμερμανς, πρώην υπουργό Εξωτερικών της Ολλανδίας, το κόμμα του οποίου ήρθε δεύτερο στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αλλά η Ουγγαρία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Σλοβακία και η Πολωνία αντιτέθηκαν επειδή τους κατηγορούσε συνεχώς για αυταρχικές τάσεις όταν ήταν επίτροπος υπεύθυνος για τη βελτίωση της νομοθεσίας, των διοργανικών σχέσεων, του κράτους δικαίου και του χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Στη συνέχεια, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ πρότεινε την δελφίνα-διάδοχό της και υπουργό Άμυνας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Ο Γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, την υποστηρίξε υπό τον όρο ότι η Γαλλοαμερικανίδα Κριστίν Λαγκάρντ [2] διοριστεί πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Κατά την εναρκτήρια ομιλία της, έδωσε τον τόνο δηλώνοντας: «Η Επιτροπή μου θα είναι μια γεωπολιτική Επιτροπή». Η έκφραση αυτή δεν εκφράζει κάποιο ρόλο στις διεθνείς σχέσεις, αλλά παραπέμπει στη θεωρία του Lebensraum (ζωτικού χώρου) που φαντάστηκε ο Karl Haushofer. Η Ούρσουλα von ντερ Λάιεν δημιουργεί αμέσως μια Ομάδα Εξωτερικού Συντονισμού (EXCO). Συνεδριάζει κάθε Τρίτη σε επίπεδο γενικών διευθυντών και κάθε Τετάρτη σε επίπεδο συμβούλων των γραφείων των επιτρόπων.
Τον Μάρτιο του 2020, μόλις είχε αναλάβει τα καθήκοντά της, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έπρεπε να αντιμετωπίσει την κρίση της Covid-19. Η νέα πρόεδρος ανέπτυξε ένα πρόγραμμα οικονομικής ανάκαμψης αξίας 2.018 δισεκατομμυρίων ευρώ (συμπεριλαμβανομένων δανείων 800 δισεκατομμυρίων), στη συνέχεια οργάνωσε την κοινή αγορά 4,6 δισεκατομμυρίων δόσεων «εμβόλια» για 71 δισεκατομμύρια ευρώ επιπλέον (δηλαδή 15 φορές το κόστος παραγωγής). Τέλος, δημιουργεί ένα ευρωπαϊκό διαβατήριο υγείας, το EU Digital COVID Certificate, γνωστό ως «Κωδικός QR» (QR Code). Οι πρωτοβουλίες αυτές δεν περιλαμβάνονται στις αρμοδιότητες που αποδίδουν οι Συνθήκες στην Επιτροπή, ωστόσο όλα τα κράτη μέλη τις χαιρέτησαν. Περαιτέρω, μέχρι τότε, η Γερμανία είχε αντισταθεί σθεναρά στην αρχή ενός κοινού δανείου.
Οι επιστήμονες θεωρούν σήμερα ότι 2,8 δισεκατομμύρια από αυτές τις δόσεις δεν ήταν εμβόλια, αλλά μόνο φάρμακα αγγελιαφόρου mRNA. Άλλωστε ήταν όλα πειραματικά.
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα εκφράσει τη λύπη του για την έλλειψη διαφάνειας της Επιτροπής σχετικά με τις συμβάσεις αγοράς εμβολίων κατά της Covid. Ωστόσο, δεν θα πετύχει καμία από τις διαδικασίες που κινήθηκαν για την γνωστοποίηση των ανταλλαγών μεταξύ των φαρμακευτικών εργαστηρίων και της Κας φον ντερ Λάιεν. Ο σύζυγός της, Χάικο φον ντερ Λάιεν, διορίστηκε ιατρικός διευθυντής της Orgenesis, μιας εταιρείας που συνδέεται με ένα από τα εργαστήρια που παράγουν τα εμβόλια. Δουλεύει ελάχιστα εκεί και παίρνει υπέρογκο μισθό. Περαιτέρω, σύμφωνα με το Ελεγκτικό Συνέδριο της Κύπρου, η Επίτροπος Υγείας της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η Ελληνίδα Στέλλα Κυριακίδου, φέρεται να είχε λάβει 4 εκατομμύρια ευρώ μέσω του συζύγου της, Κυριάκου Κυριακίδου.
Στις 23 Φεβρουαρίου 2022, η Ρωσία ξεκινά την «ειδική στρατιωτική της επιχείρηση» για να θέσει τέλος στις σφαγές που διέπραξαν οι «ολοκληρωτικοί εθνικιστές» στο Ντονμπάς. Αυτή η είσοδος του ρωσικού στρατού στην ουκρανική επικράτεια θεωρείται από το ΝΑΤΟ ως επίθεση, αν και αποτελεί απλώς εφαρμογή της απόφασης 2202 και της ευθύνης προστασίας του ρωσόφωνου πληθυσμού. Σε κάθε περίπτωση, ο Ύπατος Εκπρόσωπος και Αντιπρόεδρος της Επιτροπής, Ζοζέπ Μπορέλ, δήλωσε: «Αυτή είναι η στιγμή που γεννιέται η γεωπολιτική Ευρώπη».
Η Επιτροπή προτείνει αμέσως υποχρεωτικές δέσμες μέτρων κατά της Ρωσίας τα οποία εγκρίνει το Συμβούλιο χωρίς συζήτηση. Πρόκειται για την μεταγραφή στο ευρωπαϊκό δίκαιο των μέτρων που είχαν ήδη ληφθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες [3] και συντονίζονταν από τον πρώην πρεσβευτή της Ουάσιγκτον στη Μόσχα, Michael McFaul.
Η Επιτροπή προτείνει επίσης ένα τεράστιο πρόγραμμα οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία. Συντάσσεται από τον Björn Seibert, επικεφαλής του γραφείου της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και πρώην αναλυτή στο American Enterprise Institute, σε συνεχή επαφή με την Ουάσιγκτον. Μέχρι σήμερα, έχει κινητοποιήσει 88 δισεκατομμύρια ευρώ σε οικονομική βοήθεια για το Κίεβο και 50 δισεκατομμύρια ευρώ σε όπλα («Διευκόλυνση για την Ουκρανία»).
Ο Μισέλ Μπαρνιέ δεν βλέπει καμία αντίφαση μεταξύ της γκωλιστικής του σχέσης και της υποστήριξής του στην αγγλοσαξονική Ευρώπη.
Ο ρόλος του Μισέλ Μπαρνιέ στη Γαλλία
Πριν από τις ευρωεκλογές τον Ιούνιο του 2024, ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν προσέφερε στον Μισέλ Μπαρνιέ να γίνει πρωθυπουργός του. Ωστόσο, η προεδρική λίστα δεν κατάφερε να συγκεντρώσει το 15% των ψήφων. Στη συνέχεια, ο πρόεδρος Μακρόν διέλυσε την Εθνοσυνέλευση με σοβαρές ελπίδες να ανασυγκροτήσει την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία. Ωστόσο, ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν κατάφερε μέσα σε δύο μέρες να συγκεντρώσει τα αριστερά κόμματα στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο. Στον πρώτο γύρο, η προεδρική λίστα έλαβε μόνο το 20% των ψήφων. Ο Πρόεδρος Μακρόν απόφυγε τα χειρότερα οργανώνοντας ένα «Ρεπουμπλικανικό Μέτωπο» ενάντια στην Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν. Μόνο μετά από δύο μήνες αναβλητικότητας κατάφερε να διορίσει πρωθυπουργό τον Μισέλ Μπαρνιέ.
Ο Μισέλ Μπαρνιέ είναι οπορτουνιστής. Υποστηριχτής του νέου-γκωλιστή Jacques Chaban-Delmas, τον πρόδωσε για τον ατλαντιστή Valéry Giscard d’Estaing, το 1977. Υποστηριχτής του νέου-γκωλιστή Jacques Chirac, τον πρόδωσε για τον ατλαντιστή Édouard Balladur, το 1993. Το 2007, στην υπόθεση Clearstream 2, κατέθεσε ενώπιον του δικαστή Renaud von Ruymbeke εναντίον του Γκωλιστή Dominique de Villepin υπέρ του ατλαντιστή Νικολά Σαρκοζί. Η μόνη σταθερά του είναι να συμμετέχει στην οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη σκιά της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου. Μετά την απόρριψη με δημοψήφισμα του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, ήταν μέλος της ομάδας Amato που συνέταξε τη Συνθήκη της Λισαβόνας η οποία θα επιβάλλεται μέσω του κοινοβουλίου. Διαπραγματεύεται υπομονετικά τους όρους του Brexit με το Λονδίνο γιατί είναι ο μόνος Ευρωπαίος Επίτροπος που γνωρίζει την ιστορία της ΕΕ και κατανοεί τη λογική της βρετανικής βούλησης. Ωστόσο, αποξενώνει πολλούς ανώτερους ευρωπαίους αξιωματούχους κατά τη διάρκεια της γαλλικής προεδρικής εκστρατείας του 2022. Καταγγέλλει πράγματι τη διαχείριση των κανόνων μετανάστευσης για δεκαετίες από τους συναδέλφους του του Δικαστηρίου της ΕΕ, κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ πριν.
Στις 21 Σεπτεμβρίου, το Ελυζέ ανακοίνωσε τη σύνθεση της κυβέρνησης της οποίας είναι πρωθυπουργός. Φροντίζει να υποδηλώνει ότι είναι ο μοναδικός δημιουργός της και ότι ο πρόεδρος Μακρόν δεν τον επηρέασε. Αυτό είναι προφανώς ψευδές. Για παράδειγμα, ο Marc Ferracci, υπουργός αρμόδιος για τη βιομηχανία, πρώην φίλος του Εμανουέλ Μακρόν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους στο SciencesPo, ήταν κουμπάρος του στο γάμο του, ενώ ο πρόεδρος ήταν κουμπάρος στον δικό του γάμο. Ο πατέρας του, Pierre Ferracci, συμμετείχε στην επιτροπή Attali για την απελευθέρωση της γαλλικής ανάπτυξης (2007-2010), για την οποία ο Εμανουέλ Μακρόν ήταν ειδικός εισηγητής. Διαχειρίζεται ένα δίκτυο που δίνει τη δυνατότητα σε υψηλόβαθμους δημοσίους υπαλλήλους που έχουν απομακρυνθεί προσωρινά να επαναπροσληφθούν. Η σύζυγος του νέου υπουργού, Σόφι Φεράτσι, ήταν επικεφαλής του γραφείου του Εμανουέλ Μακρόν στο υπουργείο Οικονομίας και στο πολιτικό του κόμμα En Marche. Μεταφέρθηκε στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και σήμερα είναι πρόεδρος του Ομίλου SOS του Jean-Marc Borello, μακροχρόνιου φίλου της Μπριζίτ Μακρόν.
Η κυβέρνηση Μπαρνιέ τίθεται υπό την αιγίδα των Αμερικανών δημοκρατικών και των Ισραηλινών ρεβιζιονιστών Σιωνιστών.
Ο υπουργός Εξωτερικών του, Jean-Noël Barrot, είναι ο διάδοχος μιας μακράς διαδοχής Χριστιανοδημοκρατών. Ο παππούς του, Noël Barrot, ήταν αντιστασιακός και βουλευτής. Ο πατέρας του, Jacques Barrot, δημιούργησε την λέσχη Dialogue & Initiative με τον Μισέλ Μπαρνιέ. Υπήρξε υφυπουργός, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και μάλιστα μέλος του Συνταγματικού Συμβουλίου. Η αδερφή του Jean-Noël, Hélène Barrot, είναι διευθύντρια επικοινωνίας της Uber-Europe. Ειδικός στα οικονομικά, ήταν αναπληρωτής καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT), στη συνέχεια καθηγητής στο HEC Paris. Ήταν βραβευμένος (τάξη 2020) του προγράμματος «Young Leaders» του Γαλλοαμερικανικού Ιδρύματος.
Σε αυτή τη φωτογραφία που έχουμε ήδη δημοσιεύσει, βλέπουμε, στις 26 Σεπτεμβρίου 2024, τον Αμερικανό και τον Γάλλο πρόεδρο στα Ηνωμένα Έθνη. Ο Μπενζαμέν Χαντάντ βρίσκεται δίπλα στον Εμανουέλ Μακρόν, ενώ ο Amos Hochstein βρίσκεται στα δεξιά της φωτογραφίας. Αυτή η μικρή ομάδα πραγματοποίησε μια σκηνοθεσία για αίτημα για κατάπαυση του πυρός στον Λίβανο. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο να δοθεί χρόνος στο Ισραήλ για να δολοφονήσει τον Χασάν Νασράλα, γενικό γραμματέα της Χεζμπολάχ.
Το πιο εκπληκτικό μέλος της κυβέρνησης Μπαρνιέ είναι ο υπουργός του για την Ευρώπη, Μπενζαμέν Χαντάντ. Ο Τύπος σημείωσε τον ρόλο του στο πλαίσιο του Ατλαντικού Συμβουλίου, επομένως στην υπηρεσία της Ουάσιγκτον. Υπήρξε επίσης ανώτατο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ) όπου υπερασπίστηκε τις θέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ. Αλλά το πιο σημαντικό είναι αλλού: εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Tikvah Fund, το οποίο παρουσιάζεται ως μια αμερικανική εβραϊκή εκπαιδευτική ένωση. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια ένωση «ρεβιζιονιστών σιωνιστών», δηλαδή μαθητών του φασίστα Βλαντιμίρ Τζαμποτίνσκι του οποίου το πορτρέτο κοσμεί τους τοίχους όλων των κτιρίων και όλων των εκδόσεων του. Το Tikvah Fund δεν είναι μια φιλοϊσραηλινή οργάνωση όπως οι άλλες, αλλά προωθεί την ιδεολογία του Μπενιαμίν Νετανιάχου (ο πατέρας του οποίου ήταν ο ιδιωτικός γραμματέας του Τζαμποτίνσκι) [4]. Ας θυμίσουμε ότι ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ, Ντέιβιντ Μπεν-Γκουριόν, είχε απαγορεύσει ο Τζαμποτίνσκι να ταφεί στο Ισραήλ. Σύμφωνα με τη Haaretz , το Ταμείο Tikvah, υπό την προεδρία του Αμερικανού εγκληματία Elliott Abrams [5], χρηματοδότησε την ανάληψη της εξουσίας στο Ισραήλ από τον Μπενιαμίν Νετανιάχου και τους συμμάχους του Itamar Ben-Gvir και Bezalel Smotrich [6].
Πριν από τρία χρόνια, ο Μπενζαμέν Χαντάντ εξήγησε ότι η αφομοίωση της Χεζμπολάχ σε τρομοκρατική οργάνωση όπως το Ντάες, την οποία πολέμησε και την οποία υποστήριζε το Ισραήλ, κατέστησε δυνατή την υποστήριξη των Ευρωπαίων [7]
Τι πρέπει να θυμάστε: • Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι ο κληρονόμος της Ανώτατης Αρχής της ΕΟΚ, η ίδια κληρονόμος της AMGOT, δηλαδή της αγγλοσαξονικής στρατιωτικής αρχής κατοχής. • Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνεπώς δεν εκλέγεται, αλλά συγκροτείται με παρότρυνση των Αγγλοσάξωνων. Η μοναδική της λειτουργία είναι να υιοθετηθούν τα πρότυπα του ΝΑΤΟ από τα κράτη μέλη. • Η κυβέρνηση Μπαρνιέ είναι η προέκταση της Επιτροπής. Περιλαμβάνει έτσι τόσο έναν υπουργό που εγκρίθηκε από τους Αμερικανούς Δημοκρατικούς όσο και έναν άλλο που εκπροσωπεί τους ρεβιζιονιστές Σιωνιστές του Μπενιαμίν Νετανιάχου.
Καθώς η Γαλλία προετοιμάζεται για πρόωρες βουλευτικές εκλογές, τα πολιτικά της κόμματα συνενώνονται το ένα κατά του άλλου, κατηγορώντας το ένα το άλλο ότι ενδίδουν σε διαφορετικές μορφές εξτρεμισμού. Η ανησυχία που δείχνουν και η βία που προκαλούν δεν ανταποκρίνονται στην πρόκληση. Όλοι σημειώνουν τα λάθη του παρελθόντος των άλλων, κανένα όμως δεν αναλύει τους λόγους της βαθιάς κοινωνικής κρίσης που περνά η χώρα και μαζί της ολόκληρη η Δύση. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν είναι να επιλυθεί αυτή ή εκείνη η έλλειψη, αλλά να αλλάξει ριζικά το παράδειγμα της πολιτικής δράσης και να το προσαρμόζει σε μια κοινωνία της οποίας η οικονομία βασίζεται πλέον στην τεχνολογία της πληροφορίας και όχι πλέον στην βιομηχανία.
Ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανακοινώνει τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης
Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ
Ηδιάλυση της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, που ανακοίνωσε ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών, βυθίζει τη Γαλλία στο χάος. Οι σχολιαστές αναρωτιούνται γιατί αυτοκτονεί ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, καθώς το κόμμα του αναμένεται να σφυροκοπηθεί στις βουλευτικές εκλογές. Προφανώς δεν έχουν απάντηση, πιθανώς επειδή θέτουν λάθος την ερώτηση.
Από την πλευρά μου, εξετάζω την υπόθεση ότι δεν ήταν ο Εμανουέλ Μακρόν που πήρε αυτή την απόφαση, αλλά οι επενδυτές που τον τοποθέτησαν στο Ελυζέ. Ο προβληματισμός τους δεν είναι η διατήρηση του σημερινού πρόεδρου. Ο τελευταίος είναι εντελώς απονομισματοποιημένος. Αλλά να λανσάρουν τον επόμενο: έναν διάδοχο ικανό να ακολουθήσει την ίδια πολιτική ενώ θα εκφωνήσει έναν νέο λόγο. Φτάνοντας στην εξουσία θα συνεχίσει το ίδιο έργο εις βάρος των Γάλλων.
Ήδη, οι ευρωεκλογές επέτρεψαν στον Ραφαέλ Γκλυκσμάν να δοκιμαστεί. Πρώην σύζυγος της Eka Zgouladze, υπουργού Εσωτερικών του Μιχαήλ Σαακασβίλι (Γεωργία), μετά αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών του Πετρό Ποροσένκο (Ουκρανία), συζεί σήμερα με την γαλλολιβανέζα δημοσιογράφο Λέα Σαλαμέ, εγγονή του Αρμένιου κοσμηματοπώλη Ρομπέρ Μπογκοσιάν και κόρη του πρώην Λιβανέζου υπουργού Γκασσάν Σαλαμέ. Ο Ραφαέλ Γκλυκσμάν είναι εγγονός της φιλόσοφου Τζαννέτ Κολομπέλ, πρώην σταλινικής που έγινε φίλη του Ζαν-Πολ Σαρτρ, του Μισέλ Φουκώ και του Ζιλ Ντελέζ. Ο Ραφαέλ είναι επίσης γιος του «νέου φιλοσόφου» Αντρέ Γκλυκσμάν, ο οποίος είναι πρώην υπάλληλος του Freedom House [1]. Ομολογεί την ίδια πρωτογενή ρωσοφοβία με τη γιαγιά του μετά το 1968 και με τον πατέρα του. Θα ήταν καλός διάδοχος του Εμανουέλ Μακρόν σύμφωνα με τους «δωρητές» του.
Ας υπενθυμίσουμε εδώ ότι δεν πιστεύουμε ότι ο Εμανουέλ Μακρόν είναι Rothschild Boy, αλλά προϊόν του Χένρι Κράβις, όπως έγραψα πριν από έξι χρόνια [2]. Από τότε, η σύζυγος του Χένρι Κράβις έγινε πρόεδρος της Λέσχης Μπιλντερμπεργκ και ο φίλος μας Ξαβιέ Νιελ (δίκτυο τηλεφωνίας Free), ο οποίος έπαιξε κεντρικό ρόλο στην εκμετάλλευση των δεδομένων που οδήγησαν στην εκλογή του Εμανουέλ Μακρόν [3], έγινε γαμπρός του Μπερνάρ Αρνό (LVMH), και ορίστηκε διαχειριστής του επενδυτικού ταμείου Κράβις (KKR).
ΤΟ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ΧΑΟΣ
Η επόμενη περίοδος είναι περίοδος χάους. Τρεις πολιτικές δυνάμεις φαίνεται να έρχονται αντιμέτωπες, αλλά καμία από τις τρεις δεν προσφέρει ανάλυση της κατάστασης: η Γαλλία είναι μπλοκαρισμένη. Είναι καλύτερα να ζεις με επιδόματα παρά να δουλεύεις με μικρό μισθό. Το δημόσιο χρέος διαμορφώθηκε στα 3.101 δισ. ευρώ στο τέλος του 2023, ήτοι στο 110,6% του ΑΕΠ. Οι διοικήσεις κοστίζουν πολύ ακριβά, αλλά παρέχουν υπηρεσίες κακής ποιότητας. Οι στρατοί δεν θα άντεχαν τρεις μέρες ενάντια στη Ρωσία. Η αστυνομία έχει κατακλυστεί στις αποικίες της Νέας Καληδονίας και της Μαγιότ [4] και δεν εισέρχεται σε ορισμένες περιοχές στην ηπειρωτική Γαλλία. Η δικαιοσύνη χρειάζεται χρόνια για να δικάσει ένα έγκλημα και οι φυλακές είναι υπερπλήρεις, μερικές φορές πάνω από το 250% [5]. Πολλοί μαθητές με απολυτήριο λυκείου (baccalauréat) μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν ένα κείμενο, αλλά δεν μπορούν να διαβάσουν ένα βιβλίο. Το προσωπικό των νοσοκομείων αφιερώνει το ένα τρίτο του χρόνου του συμπληρώνοντας έντυπα και δεν έχει πλέον χρόνο να φροντίσει τους ασθενείς του. Οι απάτες, ιδιαίτερα στην κοινωνική ασφάλιση και στους φόρους, φαίνεται να αγγίζουν ρεκόρ. Η παράνομη πώληση ναρκωτικών παίζει τόσο σημαντικό οικονομικό ρόλο (γύρω στα 3 δισ. ευρώ) έτσι ώστε να συμπεριλαμβάνεται στον υπολογισμό του ΑΕΠ. Οι ανισότητες είναι τέτοιες που ενώ σχεδόν 3 εκατομμύρια Γάλλοι (4,25% του πληθυσμού) είναι εκατομμυριούχοι σε δολάρια [6], ενώ σχεδόν το ένα τρίτο των Γάλλων ζει με λιγότερα από 100 ευρώ από τις 10 του μήνα [7].
Κανείς δεν ευθύνεται ιδιαίτερα για αυτό το καταστροφικό αποτέλεσμα. Αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα για να το αποτρέψει. Ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο, προς μια κοινωνία της πληροφορικής, στην οποία οι οργανωτικές αρχές της βιομηχανικής κοινωνίας δεν λειτουργούν πλέον. Δεν μπορούμε λοιπόν να κυβερνήσουμε, ακόμα κι αν διαχειριζόμαστε τα πράγματα με μαεστρία. Πρέπει να εφεύρουμε αυτό που δεν ξέρουμε ακόμη.
Τα πολιτικά κόμματα και τα συνδικάτα, οργανωμένα πυραμιδικά, βασισμένα στο βιομηχανικό μοντέλο, δεν προσφέρουν παρά μόνο λύσεις της βιομηχανικής εποχής, σχεδιασμένες δηλαδή στο παρελθόν, η παράταση των οποίων είναι ακριβώς το πρόβλημα.
Αυτή η κατάσταση δεν είναι συγκεκριμένη για τη Γαλλία, αλλά για όλες τις χώρες που ήταν οι νικήτριές της βιομηχανικής εποχής και οι οποίες, με εξαίρεση τη Ρωσία, αποτελούν τη «συλλογική Δύση». Η Ρωσία είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση στο ότι ήταν μια από αυτές τις νικήτριές, αλλά κατέρρευσε όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση και έκτοτε ξαναχτίστηκε εκτός του παλιού μοντέλου. Δεν ξέρει ωστόσο τι θα ακολουθήσει, αλλά είναι ανοιχτή σε αυτό. Είναι ίσως αυτή η ιδιαιτερότητα που εξηγεί την σημερινή τρέχουσα ρωσοφοβία.
Λέμε τρεις δυνάμεις: η Ένωση της Δεξιάς γύρω από την Εθνική Συσπείρωση, η διατήρηση του συστήματος γύρω από τον Εμμανουέλ Μακρόν και το Λαϊκό Μέτωπο που προετοιμάζει μια εποχή Γκλυκσμάν. • Η Ένωση της Δεξιάς διέρχεται δύο κρίσεις: αφενός το κόμμα «Reconquête» είναι μοιρασμένο μεταξύ του ιδρυτή του, Ερίκ Ζεμούρ, και των σταρ του που, γύρω από την Μαριόν Μαρεσάλ Λεπέν, είναι σύμμαχοι με την «Εθνική Συσπείρωση», από την άλλη, το κόμμα «Les Républicains» που χωρίζονται μεταξύ των ακτιβιστών του από τη μια πλευρά και του προέδρου του, Ερίκ Σιοτί, που φιλοδοξούν σε αυτή την ένωση και, από την άλλη, των αξιωματούχων του που την αρνούνται. Η μοίρα του Reconquête έχει κριθεί, επειδή ο Ερίκ Ζεμούρ είναι μόνος του, ενώ η μοίρα των Ρεπουμπλικανών παίζεται στα δικαστήρια, καθώς το Πολιτικό Γραφείο τους, μετά από μια διακριτική μασονική συνάντηση, αποφάσισε παράνομα να αποκλείσει τον πρόεδρό τους. • Το στρατόπεδο του Εμανουέλ Μακρόν, που βαπτίστηκε «Μαζί για τη Δημοκρατία», δεν μπορεί να βασιστεί στον -καταστροφικό- απολογισμό του για προεκλογική εκστρατεία. Επομένως, βασίζεται στον φόβο που προκαλούν οι άλλοι. Όχι περισσότερο από αυτούς, δεν δίνει λύση, αλλά διασφαλίζει ότι θα επιβραδύνει την πτώση της χώρας. • Το «Νέο Λαϊκό Μέτωπο» συσπειρώνει πολιτικά κόμματα που μέχρι πρόσφατα ισχυρίζονταν ότι είναι ασυμβίβαστα. Ο φόβος της δικής τους πτώσης όμως τους οδήγησε σε συμφωνία. Ο διχασμός δεν ήρθε μεταξύ των κομμάτων, αλλά μέσα σε ένα από αυτά. Λίγες ώρες μετά τη δημοσιοποίηση της λίστας των υποψηφίων τους, πέντε πρώην βουλευτές του «Η Ανυπότακτη Γαλλία» (LFI) που δεν προκρίθηκαν κατήγγειλαν τη δικτατορία του ιδρυτή του κόμματός τους. Αυτός είναι ο τρόπος που τα βλέπουν. Θα μπορούσαμε επίσης να σημειώσουμε ότι ήταν οι μόνοι αριστεροί αντίπαλοι του Ραφαέλ Γκλυκσμάν που αρνήθηκαν να δεχτούν την ακαταμάχητη άνοδό του.
Κανένας από αυτούς τους τρεις συνασπισμούς δεν προτείνει την προσαρμογή των κανόνων του παιχνιδιού στις απαιτήσεις της εποχής. Όλοι οι ακτιβιστές τους, αποπροσανατολισμένοι, προσκολλώνται σε μερικές ιδέες που δεν ανταποκρίνονται πλέον στην εποχή, ή ακόμα και σε πεποιθήσεις που δεν μοιράζονται με την πλειοψηφία των άλλων πολιτών.
Στον ιστότοπό της, η Εθνική Συσπείρωση θέτει τρία θέματα: - καταγγέλλει μια κυβερνητική μελέτη σχετικά με τις εξοικονομήσεις που θα πραγματοποιούνταν με την από-προσαρμογή των κοινωνικών παροχών και των συντάξεων γήρατος. - καταγγέλλει την απαγόρευση της κυβέρνησης για τις ισραηλινές εταιρείες στην έκθεση Άμυνας και Ασφάλειας, Eurosatory. - τέλος, ανακοίνωσε την υποβολή καταγγελίας ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τη διανομή των νέων μεταναστών στα κράτη μέλη και των πρόστιμων που επιβάλλονται στα κράτη που τις αρνούνται. Τρία δελτία τύπου που στόχο έχουν να δείξουν τη φροντίδα του κόμματος για την υπεράσπιση του βιοτικού επιπέδου των Γάλλων και την καταπολέμηση της μετανάστευσης, καθώς και ένα υποσυνείδητο μήνυμα σύμφωνα με το οποίο η ξενοφοβία του υπερισχύει σήμερα του αντισημιτισμού των ιδρυτών του.
Η «Αναγέννηση», το κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν, δεν διαθέτει παρά μόνο έναν σύντομο ιστότοπο. Αναδεικνύει 12 αξίες, συμπεριλαμβανομένης της προόδου, της πρωτοβουλίας των εδαφών και του φεμινισμού· αξίες που θα καθορίσει αργότερα. Δεν ξέρουμε πώς θα συμφιλιώσει ορισμένες από αυτές, όπως την Ευρώπη με το Έθνος, την Δημοκρατία και την κοσμικότητα. Δεν πειράζει, οι ακτιβιστές του χρειάζονται συνθήματα, όχι σκέψη.
Τα 12 αριστερά ή περιβαλλοντικά πολιτικά κόμματα εξακολουθούσαν να υβρίζουν το ένα το άλλο πριν από μια εβδομάδα. Κατάφεραν όμως μέσα σε τέσσερις μέρες να σχηματίσουν συνασπισμό, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο. Υπέγραψαν επίσης ένα κοινό πρόγραμμα, το οποίο έχει την αξία του ότι υπάρχει, αλλά το οποίο καταλαβαίνουμε ξεκάθαρα ότι καταρτίστηκε βιαστικά. Όλοι έχουν γλιστρήσει στα αγαπημένα τους θέματα, χωρίς να έχουν λυθεί οι αντιφάσεις. Δεν πειράζει, οι ψηφοφόροι θα απαντήσουν στα πολλά συνθήματα που περιέχει. Παρεμπιπτόντως, η υποστήριξη της Ουκρανίας εναντίον της Ρωσίας επικυρώθηκε από όλους. Οι 12 ιστότοποι των κομμάτων-μελών επιδεικνύουν την κοινή τους πίστη στην ανθρώπινη προέλευση της κλιματικής αλλαγής και τις ιστορικές τους αναφορές στους κοινωνικούς αγώνες, αλλά αποφεύγουν να σημειώσουν την αντίθεσή τους στα προγράμματα των άλλων συνιστωσών του συνασπισμού. Είμαστε κάπως έκπληκτοι όταν βλέπουμε μια τροτσκιστική πολιτοφυλακή, την «Αντιφασιστική Νεαρή Φρουρά» (JGA) και ένα κόμμα ανεξαρτησίας, το «Euskal Herria Bai» (EHB), να περιλαμβάνονται σε αυτόν τον συνασπισμό.
Εξάλλου, η διαίρεση σε τρία μπλοκ αντιστοιχεί στην εκλογική προσφορά, όχι σε πραγματικές διαιρέσεις. Το καθένα παράγει θεματικές διαφημίσεις, καμία ανάλυση της κρίσης του πολιτισμού και ακόμη λιγότερη ανταπόκριση σε αυτήν. Η ρητορική ταυτότητας που επανεμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας δεν επικεντρώθηκε στο Έθνος ενώπιον της Ευρώπης ή στην μετανάστευση, αλλά στα σημεία αναφοράς που θα παραμείνουν στην κοινωνία του μέλλοντος.
ΠΡΟΒΟΛΗ
Είναι προφανές ότι τα πολιτικά κόμματα δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στην τρέχουσα κρίση, παρά μόνο και μόνο για να επουλώσουν αυτή ή την άλλη πληγή.
Η μεταβατική περίοδος είναι πιθανό να είναι μεγάλη. Το τέλος του Αρχαίου Καθεστώτος και η αρχή μιας νομικά ισότιμης κοινωνίας χρειάστηκαν 92 χρόνια, συμπεριλαμβανομένων 10 ετών Επανάστασης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι πολίτες κινήθηκαν περισσότερο από τα πάθη τους παρά από τη λογική τους. Υπάρχει επομένως επείγουσα ανάγκη για ταχεία κατάρτιση στις πολιτικές επιστήμες και τη διάδοση πλουραλιστικών πληροφοριών.
Les articles de cet auteur
Envoyer un message
