Πως έκλεψε τη παράσταση ο Ερντογάν από τον Αχμαντινετζάντ.

Παρά του πολιτικού και χρηματικού ακτιβισμού της Τεχεράνης, είναι ο Τούρκος πρωθυπουργός που επιβάλλεται σήμερα  ως  υπερασπιστής του παλαιστινιακού λαού.

10.06.2010 | Mehrdad Farhamand | BBC Persan

Μεταφράστηκε από τα γαλλικά από C.H. για το Ινφογνώμων Πολιτικά.

«Δεν πρόκειται να εξομαλυνθούν  οι τούρκο-ισραηλινές σχέσεις όσο το Ισραήλ αρνείται έρευνα από μια διεθνή Επιτροπή», δήλωσε στις 7 Ιουνίου ο πρωθυπουργός  Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογάν. Διαβεβαίωσε εξάλλου ότι η χώρα του είναι «έτοιμη για να παίξει έναν ενεργό ρόλο για να πετύχει την συμφιλίωση μεταξύ των αντιμαχομένων παλαιστινιακών παρατάξεων,  η Χαμάς  και η φατάχ», γράφει η Al-Hayat.

Κατά τη διάρκεια της επίθεσης ενάντια στο διεθνή στολίσκο της βοήθειας προς τη Γάζα, η Τουρκία  πλήρωσε τον πιο βαρύ φόρο σε αριθμό θυμάτων. Για τη πρώτη φορά από αρκετές δεκαετίες, Τούρκοι υπήκοοι πέθαναν σε επίθεση από ξένες δυνάμεις. Εντούτοις, η Τουρκία βγήκε ηθικά νικηφόρα από αυτή τη μάχη. Η πλειοψηφία των εφημερίδων του μουσουλμανικού κόσμου επικαλέσθηκαν μια «θυσία του τουρκικού αίματος». Στο Λίβανο, στη διάρκεια των διαδηλώσεων ακλούθησαν τα γεγονότα, μπόρεσε κανείς να δει λιβανικές, παλαιστινιακές σημαίες , της Χεζμπολά  και των διάφορων λιβανικών πολιτικών παρατάξεων, καθώς επίσης και τη τουρκική σημαία. Πορτρέτα του Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογάν προβλήθηκαν πλάι των φωτογραφείων του Yasser Arafat και του [παλαιού Αιγύπτιου Πρόεδρου] Nasser, νέοι φορούσαν τις φανέλες της τούρκικης εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου και το πλήθος δονούσε με το σύνθημα «Τουρκία, Τουρκία». Δεν βρέθηκε καμία ιρανική σημαία, ενώ το Ιράν είναι ο βιαιότερος συνήγορος της Παλαιστίνης. Τα τρία χρόνια  πιέσεων από την κοινή γνώμη του αραβικού κόσμου, και των  ισχυρών κριτικών εκ μέρους των μουσουλμανικών κυβερνήσεων, δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα στη στάση των Αιγυπτίων για τον αποκλεισμό της Γάζας. Σήμερα όμως, οι Αιγύπτιοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να μειώσουν τα μέτρα του κλεισίματος των συνόρων με τη Λωρίδα της Γάζας. Από τη πλευρά του, το Ισραήλ αντιμετωπίζει τώρα ισχυρές κριτικές, και από τους δυτικούς συμμάχους του, ακόμα και από τους Αμερικανούς. Η νίκη αυτή  μπορεί να αποδοθεί στη Τουρκία, η οποία επιβάλλεται έτσι σαν πρωταθλητή

Αυτή η ηθική νίκη εμφανίζεται ενώ η βοήθεια που καταβάλλεται από τη Τουρκία στους Παλαιστίνιους είναι μέχρι τώρα πολύ πενιχρή σε σχέση με αυτά που έχουν δώσει οι Ιρανοί αυτά τα τριάντα τελευταία χρόνια. Η κυβέρνηση της Χαμάς, που πήρε την εξουσία τον Ιούνιο του 2007 μέσα στη Λωρίδα της Γάζας, χρηματοδοτείται σε μεγάλο μέρος από το Ιράν.

Η Χεζμπολά, κύριος σύμμαχος του Ιράν στην περιοχή, παρέχει στρατιωτική βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας στο όνομα της «μουσουλμανικής αντίστασης». Ακόμα εάν είναι δύσκολο να εκτιμηθεί  το πραγματικό ποσό των ιρανικών χορηγήσεων, είναι σίγουρα αρκετά σημαντικό έτσι ώστε οι δρόμοι της Τεχεράνης  είχαν αντηχήσει στον ήχο «ούτε Γάζα ούτε Λίβανος» κατά τη διάρκεια των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στο Ιράν [τον Ιούνιο και το Δεκέμβριο 2009]. Αυτό το σύνθημα είναι μια διαμαρτυρία ενάντια στην ογκώδη βοήθεια του Ιράν στους Παλαιστίνιους, ενώ η ισλαμική δημοκρατία αντιμετωπίζει η ίδια κυρώσεις (διεθνείς κυρώσεις ενάντια στο πυρηνικό πρόγραμμά της) και σημαντικές οικονομικές δυσκολίες. Αλλά, πέρα από την οικονομική πλευρά, οι Ιρανοί διαμαρτυρόμενοι σχολιάζουν την πολύ βαριά πολιτική τιμή που πληρώνει το ιρανικό Κράτος για την υποστήριξή του στη Χαμάς. Οι αραβικές χώρες που έχουν κάνει την ειρήνη με το Ισραήλ με πραγματισμό άφησαν επίσης στο Ιράν το φορτίο και τις δυσκολίες της υπεράσπισης του παλαιστινιακού αγώνα. Αυτή τη στιγμή, ακόμα και αν ο ιρανικός Πρόεδρος Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ συνεχίζει να εκφωνεί τα σκληρότατα συνθήματα κατά του Ισραηλινού  Κράτους, είναι ο Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογάν που θεωρείται από τους Άραβες να είναι ο γνήσιος συνήγορος των Παλαιστίνιων.

Από τότε που ο Ερντογάν έφτασε στην εξουσία, το 2003, έχει φροντίσει να καλλιεργήσει τις φιλίες του μέσα στον αραβικό κόσμο. Η Συρία, που είναι σύμμαχος του Ιράν από πολλά χρόνια, κατάργησε πρώτα τις βίζες για τους Τούρκους υπηκόους και έπειτα μόνο για τους Ιρανούς υπηκόους. Στο Λίβανο, παρά την εμπλοκή του Ιράν σ’ αυτή τη χώρα, η Τουρκία επιβάλλεται όλο και περισσότερο στην οικονομία. Οι Τούρκοι δεν χρειάζονται πια βίζα για να ταξιδεύουν εκεί, αντίθετα με τους Ιρανούς.