Τιερί Μεϊσάν: Η επιθανάτια αγωνία της Δύσης

Αυξανόμενες εντάσεις (25) - Η επιθανάτια αγωνία της Δύσης

του Τιερί Μεϊσάν

Ο Σεργκέι Λαβρόφ συνήθιζε να συγκρίνει τη Δύση με ένα πληγωμένο αρπακτικό. Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν πρέπει να προκαλείται γιατί θα τρελαινόταν και θα μπορούσε να σπάσει τα πάντα. Μάλλον καλύτερο είναι να συνοδεύεται στο νεκροταφείο. Η Δύση δεν το βλέπει έτσι. Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο διεξάγουν σταυροφορία εναντίον της Μόσχας και του Πεκίνου. Μουγκρίζουν και είναι έτοιμοι για όλα. Τι μπορούν όμως να κάνουν πραγματικά;

Δίκτυο Βολταίρος | Παρίσι (Γαλλία) | 5 Ιουλίου 2022

عربي ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Όπως η Ρώμη, η Αγγλοσαξονική Αυτοκρατορία καταρρέει από μέσα από τη ίδια τη δική της παρακμή.

Το παρόν άρθρο είναι συνέχεια των:

1. «Η Ρωσία θέλει να αναγκάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να σεβαστούν τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών», 4 Ιανουαρίου 2022.
2. «Η Ουάσιγκτον συνεχίζει το σχέδιο της RAND Corporation στο Καζακστάν και μετά στην Υπερδνειστερία», 11 Ιανουάριο 2022
3. «Η Ουάσιγκτον αρνείται να ακούσει τη Ρωσία και τη Κίνα», 18 Ιανουαρίου 2022.
4. «Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο πάσχουν από κώφωση», 2 Φεβρουαρίου 2022.
5. «Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο προσπαθούν να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στην Ευρώπη», 8 Φεβρουαρίου 2022.
6. «Δύο ερμηνείες για την Ουκρανική υπόθεση», 15 Φεβρουαρίου 2022.
7. «Ήχησαν οι σάλπιγγες της κόλασης στην Ουάσιγκτον, ενώ οι σύμμαχοί της αποσύρονται», 22 Φεβρουαρίου 2022.
8. «Η Ρωσία κηρύσσει τον πόλεμο στους Στραουσιανούς», 1 Μαρτίου 2022.
9. «Μια συμμορία τοξικομανών και νεοναζί», 5 Μαρτίου 2022.
10. «Το Ισραήλ άναυδο με τους Ουκρανούς νεοναζί », 8 Μαρτίου 2022..
11. «Ουκρανία: Η Μεγάλη χειραγώγηση», 22 Μαρτίου 2022.
12. «Η Νέα Παγκόσμια Τάξη που ετοιμάζεται με πρόσχημα τον πόλεμο στην Ουκρανία», 31 Μαρτίου 2022.
13. «Η πολεμική προπαγάνδα αλλάζει μορφή», 5 Απριλίου 2022.
14. «Η συμμαχία της MI6, της CIA και των μπαντεριστών», 12 Απριλίου 2022.
15. «Το τέλος της δυτικής κυριαρχίας», 19 Απριλίου 2022.
16. «Ουκρανία: Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος συνεχίζεται», 26 Απριλίου 2022.
17. «Η Ουάσιγκτον ελπίζει να αποκαταστήσει την υπερδύναμή της χάρη στον πόλεμο στην Ουκρανία», 3 Μαΐου 2022.
18. «Ο Καναδάς και οι Μπαντεριστές», 10 Μαΐου 2022.
19. «Ένας νέος πόλεμος προετοιμάζεται μετά την ήττα του ΝΑΤΟ ενάντια στη Ρωσία», 24 Μαΐου 2022.
20. «Ουκρανικό μυστικό Στρατιωτικά Προγράμματα», 31 Μαΐου 2022.
21. «Ουκρανία: παρανοήσεις, παρεξηγήσεις και ελλείψεις κατανόησης», 7 Ιουνίου 2022.
22. «Πολωνία και Ουκρανία», 14 Ιουνίου 2022.
23. «Η ιδεολογία των Ουκρανών μπαντεριστών», 21 Ιουνίου 2022.
24. «Η καταβύθιση της ειρήνης στην Ευρώπη», 28 Ιουνίου 2022.

Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον στη σύνοδο κορυφής της G7 στο Ελμάου (Γερμανία).

Οι σύνοδοι κορυφής των G7 στη Βαυαρία και του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη επρόκειτο να ανακοινώσουν την τιμωρία του Κρεμλίνου από τη Δύση για την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία» . Αλλά, αν η εικόνα που δίνεται τονίζει την ενότητα των Δυτικών, η πραγματικότητα επιβεβαιώνει την αποσύνδεσή τους από την πραγματικότητα, την απώλεια κοινού στον κόσμο και τελικά το τέλος της υπεροχής τους.

Ενώ οι Δυτικοί πείθουν τους εαυτούς τους ότι το διακύβευμα βρίσκεται στην Ουκρανία, ο κόσμος βλέπει την «παγίδα του Θουκυδίδη» [1]. Θα συνεχίσουν οι διεθνείς σχέσεις να οργανώνονται γύρω τους ή θα γίνουν πολυπολικές; Θα ελευθερωθούν οι μέχρι τώρα υποταγμένοι λαοί και θα αποκτήσουν κυριαρχία; Θα είναι δυνατόν να σκεφτούμε διαφορετικά; να αφοσιωθούμε στην ανάπτυξη ο καθένας από μας; Ή θα παραμείνουμε δέσμιοι  της παγκόσμιας κυριαρχίας.

Οι Δυτικοί έχουν φανταστεί ένα αφήγημα της ρωσικής «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» στην Ουκρανία που αγνοεί τη δική τους δράση μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. 

Ξέχασαν την υπογραφή τους στον Χάρτη για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια (γνωστή ως Διακήρυξη της Κωνσταντινούπολης του ΟΑΣΕ) και κάνουν πως δεν κατάλαβαν  τον τρόπο με τον οποίο παραβίασαν τους όρους της, ενθαρρύνοντας  την  προσχώρηση όλων των μελών του τότε Συμφώνου της Βαρσοβίας και μέρους των νέων μετασοβιετικών κρατών στο ΝΑΤΟ. Ξέχασαν επίσης, τον τρόπο με τον οποίο άλλαξαν την ουκρανική κυβέρνηση το 2004 και το πραξικόπημα με το οποίο τοποθέτησαν εθνικιστές Μπαντεριστές στην εξουσία στο Κίεβο το 2014. Έχοντας κάνει εκκαθάριση του παρελθόντος, κατηγορούν τη Ρωσία για όλα τα κακά. Αρνούνται να αμφισβητήσουν τις δικές τους πράξεις ! Για αυτούς, οι νίκες τους κάνουν το Νόμο.

Για να διατηρήσουν αυτό το φανταστική αφήγημα, έχουν ήδη φιμώσει τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης στο εσωτερικό των χωρών τους. Καλή  η «δημοκρατία», αλλά καλύτερα είναι να λογοκρίνουμε τις φωνές που διαφωνούν στα ψέματα μας.

Προσεγγίζουν συνεπώς την ουκρανική σύγκρουση, χωρίς αντίφαση, πείθοντας τους εαυτούς τους ότι έχουν το καθήκον να κρίνουν μόνοι τους, να καταδικάσουν την Ρωσία και να εκδώσουν κυρώσεις εναντίον της. Εκβιάζοντας μικρά κράτη κατάφεραν να αποσπάσουν ένα κείμενο από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών που φαίνεται να τους δίνει δίκιο. Σχεδιάζουν τώρα να διαλύσουν τη Ρωσία όπως έκαναν με τη Γιουγκοσλαβία και όπως προσπάθησαν να το κάνουν με το Ιράκ, με τη Λιβύη, με τη Συρία και με την Υεμένη (στρατηγική Ράμσφελντ/Σεμπρόφσκι).

Για να γίνει αυτό, άρχισαν να απομονώνουν τη Ρωσία από τη παγκόσμια χρηματοπιστωτική οικονομία και το παγκόσμιο εμπόριο. Της έκοψαν την πρόσβασή στο σύστημα SWIFT και στο Lloyds, εμποδίζοντάς την να αγοράζει και να πουλάει, καθώς και να  ασφαλίζει τις μεταφορές. Νόμιζαν ότι αυτό θα προκαλούσε την οικονομική της κατάρρευση. Επι πλέον, στις 27 Ιουνίου 2022, η Ρωσία θεωρήθηκε ανίκανη να καλύψει ένα χρέος 100 εκατομμυρίων δολαρίων και ο οίκος αξιολόγησης Moody's την κήρυξε σε αθέτηση πληρωμής [2].

Αλλά αυτό δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα: όλοι γνωρίζουν ότι τα αποθέματα της Ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας είναι γεμάτα νομίσματα και χρυσό. Το Κρεμλίνο πλήρωσε τα 100 εκατομμύρια, αλλά δεν μπόρεσε να τα μεταφέρει στη Δύση λόγω των δυτικών κυρώσεων. Τα τοποθέτησε σε δεσμευμένο λογαριασμό όπου περιμένουν τους οφειλέτες τους.

Εντωμεταξύ, το Κρεμλίνο, το οποίο δεν πληρώνεται πλέον από τους Δυτικούς, άρχισε να πουλά την παραγωγή του, ιδίως τους υδρογονάνθρακές του, σε άλλους αγοραστές, ιδιαίτερα στην Κίνα. Οι ανταλλαγές που δεν μπορούν πλέον να γίνουν σε δολάρια γίνονται σε άλλα νομίσματα. Κατά συνέπεια, τα δολάρια που χρησιμοποιούσαν συνήθως οι πελάτες τους επιστρέφουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η διαδικασία είχε ήδη ξεκινήσει πριν από μερικά χρόνια. Όμως οι μονομερείς κυρώσεις της Δύσης την έχουν επιταχύνει βάναυσα. Η τεράστια ποσότητα δολαρίων που συσσωρεύεται στις ΗΠΑ προκαλεί τεράστια άνοδο των τιμών εκεί. Η Federal Reserve κάνει ό,τι μπορεί για να το μοιραστεί με την Ευρωζώνη. Η άνοδος των τιμών εξαπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα σε όλη τη δυτικοευρωπαϊκή ήπειρο.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν είναι οργανισμός οικονομικής ανάπτυξης. Το κύριο καθήκον της είναι η διαχείριση του πληθωρισμού εντός της Ένωσης. Συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορεί καθόλου να επιβραδύνει την ξαφνική άνοδο των τιμών, προσπαθεί να το χρησιμοποιήσει για να μειώσει το χρέος της. Ως εκ τούτου, τα κράτη μέλη της Ένωσης καλούνται να αντισταθμίσουν, μέσω φορολογικών μειώσεων και επιδομάτων, τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των «πολιτών» τους. Αλλά είναι ένας ατελείωτος κύκλος: βοηθώντας τους πολίτες τους, δένουν τα χέρια και τα πόδια τους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλυσοδένονται λίγο περισσότερο με το χρέος των ΗΠΑ και γίνονται ακόμη πιο φτωχοί.

Δεν υπάρχει θεραπεία για αυτόν τον πληθωρισμό. Είναι πράγματι η πρώτη φορά που η Δύση αναγκάστηκε να σκουπίσει τα δολάρια που η Ουάσιγκτον τύπωνε αλόγιστα εδώ και χρόνια. Οι αυξανόμενες τιμές στη Δύση αντιστοιχούν στο κόστος των αυτοκρατορικών δαπανών τα τελευταία τριάντα χρόνια. Έφτασε η ώρα  που η Δύση πληρώνει για τους πολέμους της στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία και την Υεμένη.

Μέχρι σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες σκότωναν όλους εκείνους που απειλούσαν την υπεροχή του δολαρίου. Κρέμασαν τον πρόεδρο Σαντάμ Χουσεΐν, ο οποίος την αρνήθηκε και λεηλάτησαν την Κεντρική Τράπεζα του Ιράκ. Βασάνισαν και λιντσάρισαν τον οδηγό Muamar el-Gaddafi που ετοίμαζε ένα νέο παναφρικανικό νόμισμα και λεηλάτησαν την Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης. Τα τεράστια ποσά που συγκεντρώθηκαν από αυτά τα πετρελαϊκά κράτη έχουν εξαφανιστεί χωρίς ίχνος. Είδαμε μόνο ΗΠΑϊούς πεζοναύτες να στέλνουν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια συσκευασμένα σε μεγάλες σακούλες σκουπιδιών. Αποκλείοντας τη Ρωσία από το εμπόριο σε δολάρια, η Ουάσιγκτον προκάλεσε ή ίδια αυτό που τόσο φοβόταν: το δολάριο δεν είναι πλέον το διεθνές νόμισμα αναφοράς.

Το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου κόσμου δεν είναι τυφλό. Κατάλαβε καλά τι συμβαίνει και έσπευσε στο Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης και στη συνέχεια προσπάθησε να εγγραφεί στην εικονική σύνοδο κορυφής των Brics. Συνειδητοποιεί —λίγο αργά— ότι η Ρωσία ξεκίνησε τη «Σύμπραξη για τη Μεγάλη Ευρασία» το 2016 και ότι ο Υπουργός Εξωτερικών της, Σεργκέι Λαβρόφ, την είχε ανακοινώσει επίσημα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, τον Σεπτέμβριο του 2018 [3]. Επί τέσσερα χρόνια κατασκευάζονταν πολλοί δρόμοι και σιδηρόδρομοι για να ενσωματωθεί η Ρωσία στα δίκτυα των νέων «δρόμων του μεταξιού», ξηράς και θάλασσας, με την Κίνα. Ήταν επομένως δυνατό να πραγματοποιηθεί η ροή των αγαθών σε λίγους μήνες.

Η άμπωτη των δολαρίων και η μετατόπιση της ροής των αγαθών προκαλούν ακόμη πιο αισθητή άνοδο στην τιμή της ενέργειας. Η Ρωσία, η οποία είναι ένας από τους κορυφαίους εξαγωγείς υδρογονανθράκων στον κόσμο, έχει δει τα έσοδά της να αυξάνονται σημαντικά. Το νόμισμά της, το ρούβλι, δεν τα πήγε ποτέ τόσο καλά. Για να το αντιμετωπίσει αυτό, η σύνοδος των G7 έθεσε μια ανώτατη τιμή στο ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Διέταξε τη «διεθνή κοινότητα» να μην πληρώσει περισσότερα.

Αλλά η Ρωσία προφανώς δεν πρόκειται να αφήσει τη Δύση να καθορίσει τις τιμές των προϊόντων της. Όσοι δεν θέλουν να τα πληρώσουν σε τιμές της αγοράς δεν θα μπορούν να τα αγοράσουν και κανένας πελάτης δεν σκοπεύει να στερήσει τον εαυτό του για να ευχαριστήσει τους Δυτικούς.

Η G7 προσπαθεί να οργανώσει, τουλάχιστον σε πνευματικό επίπεδο, την υπεροχή της [4]. Δεν λειτουργεί πλέον. Ο άνεμος έχει γυρίσει. Οι τέσσερις αιώνες δυτικής κυριαρχίας έχουν τερματίσει.

Σε απόγνωση, η G7 δεσμεύτηκε να επιλύσει την παγκόσμια επισιτιστική κρίση που έχει προκαλέσει η πολιτική της. Οι ενδιαφερόμενες χώρες γνωρίζουν τι σημαίνουν οι δεσμεύσεις της G7. Ακόμη περιμένουν το μεγάλο αναπτυξιακό σχέδιο της Αφρικής και άλλα προπετάσματα καπνού. Γνωρίζουν ότι η Δύση δεν μπορεί να παράγει αζωτούχα λιπάσματα και ότι εμποδίζουν τη Ρωσία να πουλήσει τα δικά τους. Τα βοηθήματα των G7 δεν είναι παρά μόνο επίδεσμοι σε ξύλινα πόδια με σκοπό να τους κάνουν να περιμένουν και να μην αμφισβητούν τις ιερές αρχές του ελεύθερου εμπορίου.

Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη ήταν μια επίδειξη ενότητας και ισχύος. Όμως τα κράτη μέλη της κλήθηκαν για να υπογράψουν όσα είχαν αποφασίσει η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο. Η ενότητά τους δεν ήταν παρά μόνο μια μορφή δουλείας από την οποία πολλοί ονειρεύονταν να απελευθερωθούν.

Η μόνη δυνατή επιλογή για τη διάσωση της δυτικής κυριαρχίας είναι ο πόλεμος. Το ΝΑΤΟ πρέπει να καταφέρει να καταστρέψει στρατιωτικά τη Ρωσία, όπως κάποτε η Ρώμη κατέστρεψε την Καρχηδόνα. αλλά είναι πολύ αργά: ο ρωσικός στρατός έχει πολύ πιο εξελιγμένα όπλα από τη Δύση. Τα έχει ήδη δοκιμάσει από το 2014 στη Συρία. Μπορεί να συντρίψει τους εχθρούς της ανά πάσα στιγμή. Ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν εξέθεσε ενώπιον των βουλευτών του, το 2018, την εκπληκτική πρόοδο του οπλοστασίου του [5].

Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη ήταν μια ωραία επιχείρηση επικοινωνίας [6]. Αλλά δεν ήταν παρά μόνο το κύκνειο άσμα. Τα 32 κράτη μέλη διακήρυξαν την ενότητά τους με την απόγνωση εκείνων που φοβούνται να πεθάνουν. Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, υιοθέτησαν πρώτα μια στρατηγική για να κυριαρχήσουν στον κόσμο για τα επόμενα δέκα χρόνια, χαρακτηρίζοντας την «ανάπτυξη» της Κίνας ως θέμα ανησυχίας [7]. Με αυτόν τον τρόπο παραδέχτηκαν ότι στόχος τους δεν είναι να εξασφαλίσουν την ασφάλειά τους, αλλά να κυριαρχήσουν τον κόσμο. Στη συνέχεια άνοιξαν τη διαδικασία προσχώρησης για τη Σουηδία και τη Φινλανδία και εξέτασαν την προσέγγιση της Κίνας με, αρχικά, μια πιθανή ένταξη της Ιαπωνίας.

Το μόνο περιστατικό, που τέθηκε γρήγορα υπό έλεγχο, ήταν η τουρκική πίεση που ανάγκασε τη Φινλανδία και τη Σουηδία να καταδικάσουν το PKK [8]. Ανίκανες να αντισταθούν, οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκατέλειψαν τους συμμάχους τους, τους Κούρδους μισθοφόρους στη Συρία και τους ηγέτες τους στο εξωτερικό.

Μετά από αυτό, αποφάσισαν να πολλαπλασιάσουν τη Δύναμη Ταχείας Δράσης του ΝΑΤΟ κατά 7,5 φορές, αυξάνοντάς την από 40.000 σε 300.000 άνδρες και να την τοποθετήσουν στα ρωσικά σύνορα. Με αυτόν τον τρόπο παραβίασαν για άλλη μια φορά τη ίδια την υπογραφή τους, αυτή του Χάρτη για την Ασφάλεια στην Ευρώπη , απειλώντας ευθέως τη Ρωσία. Πράγματι, η τελευταία δεν έχει τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τα τεράστια σύνορά της και δεν μπορεί να διασφαλίσει την ασφάλειά της παρά μόνο διασφαλίζοντας ότι καμία ξένη δύναμη δεν θα εγκαταστήσει στρατιωτική βάση στα σύνορά της (στρατηγική της καμένης γης). Ήδη, το Πεντάγωνο κυκλοφορεί χάρτες της διάλυσης της Ρωσίας που ελπίζει να εφαρμόσει.

Ο πρώην Ρώσος πρεσβευτής στο ΝΑΤΟ και νυν διευθυντής της Roscosmos, Ντμίτρι Ρογκόζιν, τους απάντησε δημοσιεύοντας στον λογαριασμό του στο Telegram τις συντεταγμένες πυροδότησης των κέντρων λήψης αποφάσεων του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της αίθουσας συνόδου κορυφής της Μαδρίτης [9]. Η Ρωσία διαθέτει υπερηχητικούς εκτοξευτές, προς το παρόν αδύνατο να αναχαιτιστούν, οι οποίοι μπορούν να μεταφέρουν πυρηνική γόμωση σε λίγα λεπτά στα κεντρικά γραφεία του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και στο Πεντάγωνο στην Ουάσιγκτον. Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, ο Σεργκέι Λαβρόφ διευκρίνισε, αναφερόμενος στους Στράουσιανούς, ότι οι πολεμικές αποφάσεις της Δύσης δεν ελήφθησαν από τους στρατιωτικούς, αλλά από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Το τελευταίο θα ήταν ο πρώτος στόχος.

Οπότε το ερώτημα είναι: θα τα παίξουν οι δυτικοί όλα για όλα; Θα πάρουν το ρίσκο ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου που έχουν ήδη χάσει, μόνο και μόνο για να μην πεθάνουν μόνοι;

Τιερί Μεϊσάν 

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

[1] Destined For War : Can America and China escape Thucydides’s Trap ?, Graham T. Allison, Houghton Mifflin Harcourt (2017).
[2] « Government of Russia : Missed coupon payment constitutes a default », Moody’s, June 27, 2022.
[3] “Remarks by Sergey Lavrov to the 73rd Session of the United Nations General Assembly”, by Sergey Lavrov, Voltaire Network, 28 September 2018. « Onu : naissance du monde post-occidental », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 2 octobre 2018.
[4] « Communiqué des chefs d’Etat et de gouvernement du G7 d’Elmau », Réseau Voltaire, 28 juin 2022.
[5] “Vladimir Putin Address to the Russian Federal Assembly” by Vladimir Putin, Voltaire Network, 1 March 2018. «Το νέο ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο αποκαθιστά τη διπολικότητα του κόσμου», του Τιερί Μεϊσάν, μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 6 Μαρτίου 2018.
[6] « Ce qu’il faut retenir du Sommet de l’OTAN 2022 à Madrid », Réseau Voltaire, 29 juin 2022.
[7] « OTAN 2022 Concept Stratégique », Réseau Voltaire, 29 juin 2022.
[8] “Turkiye, Sweden, Finland Memorandum”, Voltaire Network, 28 June 2022.
[9] « La Russie menace les centres de décision occidentaux », Réseau Voltaire, 28 juin 2022

ΝΑΤΟ: όταν η Φινλανδία κηρύσσει πόλεμο

Μαζί με τη Σουηδία, η Φινλανδία έχει υποβάλει αίτηση στο ΝΑΤΟ για ένταξη στην Ατλαντική Συμμαχία. Αυτή η προσέγγιση σηματοδοτεί τη διακοπή της φινλανδικής ουδετερότητας που προκύπτει από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και εγείρει ερωτήματα σχετικά με τα πραγματικά κίνητρα του Ελσίνκι και τις συνέπειες αυτής της απόφασης. Ο ασυναγώνιστος στρατιωτικός ιστορικός μας Sylvain Ferreira περιγράφει το πλαίσιο και το διακύβευμα αυτής της ενέργειας που συνιστά μονομερή καταγγελία μερικών διεθνών συνθηκών.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά με κάνει να σκέφτομαι ακαταμάχητα ένα παιχνίδι της παιδικής μου ηλικίας, το κουτσό που παίζαμε στο πεζοδρόμιο., όπου γράφαμε το όνομα μιας χώρας με κιμωλία και ο πόλεμος κηρυσσόταν σε άλλες. Μόνο που αυτοί οι πόλεμοι δεν προκαλούσαν θανάτους. 

Ρήγκις ντε Καστελνάου

***

του Σιλβέιν Φερέιρα.

 

Μια βαριά ιστορική κληρονομιά

 

Μεταξύ 1939 και 1944, η Φινλανδία βρέθηκε δύο φορές σε πόλεμο με τον σοβιετικό γείτονά της. Πρώτα στις 30 Νοεμβρίου 1939, η ΕΣΣΔ του Στάλιν επιτέθηκε στη Φινλανδία – ο Χειμερινός Πόλεμος – επειδή αρνούταν να προσαρμόσει τα σύνορά της υπέρ των Σοβιετικών. Μετά από μια ηρωική αντίσταση του μικρού στρατού του¹, το Ελσίνκι ενέδωσε τελικά στον Κόκκινο Στρατό. Ήταν η Συνθήκη της Μόσχας, που υπογράφηκε στις 13 Μαρτίου 1940, η οποία διευθέτησε αρχικά την κατάσταση μεταξύ των δύο χωρών προς όφελος της ΕΣΣΔ, η οποία στη συνέχεια κατέλαβε σχεδόν το 10% του φινλανδικού εδάφους βόρεια του Λένινγκραντ.

Δεκαπέντε μήνες αργότερα, το φινλανδικό αυταρχικό καθεστώς προσέγγισε το Τρίτο Ράιχ για να συμμετάσχει ενεργά στην επιχείρηση Barbarossa για την ανάκτηση των εδαφών που χάθηκαν από τις 25 Ιουνίου 1941. Για τη Φινλανδία τότε άρχισε ο αποκαλούμενος πόλεμος συνέχισης. Η εμπλοκή του φινλανδικού στρατού θα είναι καθοριστική κατά τη διάρκεια της τρομερής πολιορκίας του Λένινγκραντ, κλείνοντας τη βόρεια πρόσβαση στην πρωτεύουσα της μπολσεβίκικης επανάστασης. Αυτή η πολιορκία των 872 ημερών, που ήθελαν οι Γερμανοί για να λιμοκτονήσει ο πληθυσμός, θα προκαλέσει περισσότερους από ένα εκατομμύριο θανάτους από λιμοκτονία μεταξύ των άμαχων πολιτών.

Θα παραμείνει ως ένα από τα πιο εμβληματικά επεισόδια του πολέμου αφανισμού που ενορχήστρωσε η Γερμανία εναντίον των λαών της Σοβιετικής Ένωσης. Στο τέλος του χειμώνα του 1944, η κατάσταση στο μέτωπο άλλαξε ριζικά υπέρ του Κόκκινου Στρατού και η Φινλανδία κατάλαβε ότι κινδύνευε να χάσει πολύ περισσότερα εδάφη από ό, τι το 1940, ή ακόμη και να εξαφανιστεί εντελώς, εάν παρέμενε στη συμμαχία της με τον Χίτλερ. Κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών επιθέσεων του Κόκκινου Στρατού, οι Σοβιετικοί κατέλαβαν το Βίμποργκ στις 4 Ιουλίου.

Τον Αύγουστο, η φινλανδική κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι δεν είχε καμία άλλη επιλογή από το να υπογράψει ανακωχή με την ΕΣΣΔ για να αποφύγει μια συντριπτική ήττα. Η τελευταία υπογράφηκε στις 19 Σεπτεμβρίου στη Μόσχα, με προϋπόθεση την κατάρρευση της γερμανο-φινλανδικής συμμαχίας. Πρέπει να περιμένουμε το 1947 και την Συνθήκη των Παρισίων για να επισημοποιηθούν τα σχετικά περιορισμένα σοβιετικά εδαφικά κέρδη. Το 1948, η Συνθήκη YYA καθιέρωσε την εξουδετέρωση της χώρας με τη μορφή συμφωνίας φιλίας, συνεργασίας και αμοιβαίας συνδρομής που εξασφάλιζε στην ΕΣΣΔ την ασφάλεια των βόρειων συνόρων της έναντι του ΝΑΤΟ. Ο Ιωσήφ Στάλιν δεν είχε τη συνήθεια να δίνει δώρα, και αυτή η συμφωνία ήταν αναμφίβολα ένα.

Η εξαφάνιση της ΕΣΣΔ δεν άλλαξε σε τίποτα την εγκυρότητα αυτών των διεθνών συνθηκών μεταξύ Μόσχας και Ελσίνκι, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν το 1992. Που επέτρεψαν στους Φιλανδούς να ζήσουν για σχεδόν 80 χρόνια μια άνετη ουδετερότητα.

 

Η υποψηφιότητα της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ

 

Μετά τη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία στις 14 Φεβρουαρίου, ένας άνεμος πανικού, για τα λιγότερο τεχνητό, φύσηξε στις δυτικές καγκελαρίες για να μας κάνει να πιστέψουμε την ιδέα ότι μετά την Ουκρανία, ο Πούτιν θα ήταν έτοιμος να επιτεθεί σε ποιον; στις χώρες της Βαλτικής, στη Πολωνία ή την Φινλανδία για να ανασυνθέσει την πρώην αυτοκρατορία των τσάρων!

 

Πέρα από τον εντελώς παραληρηματικό χαρακτήρα αυτού του ισχυρισμού, δεν βασίζεται σε καμία επίσημη δήλωση ή γραπτό του Κρεμλίνου πριν ή μετά το ξέσπασμα της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης». Ωστόσο, αυτό επιτρέπει στο ΝΑΤΟ να κλείσει τις τάξεις που είχαν διασταχθεί εδώ και αρκετά χρόνια και να επισημοποιήσει – επιτέλους – τη σχετική ουδετερότητα της Σουηδίας εδώ και χρόνια. Μέχρι εκεί, τίποτα το πολύ εκπληκτικό παρά την εύθραυστη βάση της επιχειρηματολογίας που αναπτύχθηκε από τη Mons και τις Βρυξέλλες για να δικαιολογήσει τον λόγο του.

Αλλά στις 15 Μαΐου, μας εξέπληξε -το λιγότερο που μπορούμε να πούμε- η επίσημη ανακοίνωση της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης υπό την ηγεσία της κας Sanna Marin – μέλος των Global Young Leaders (Παγκόσμιων Νέων Ηγετών) που ιδρύθηκε από τον Klaus Schwab – σχετικά με την προθυμία της να ενταχθεί επίσημα στο ΝΑΤΟ για να προστατευτεί από μια πολύ υποθετική ρωσική απειλή. Αυτή η ανακοίνωση έγινε από κοινού από την κα Marin και τον Φιλανδό πρόεδρο Sauli Niinisto, ο οποίος δήλωσε ότι ήταν «μια ιστορική μέρα» και «η αρχή μιας νέας εποχής».². Η αίτηση προσχώρησης επικυρώθηκε σε μεγάλη πλειοψηία από το φινλανδικό κοινοβούλιο στις 16 Μαΐου, καθώς αντιπροσωπεία Αμερικανών γερουσιαστών με επικεφαλής τον Ρεπουμπλικανό ηγέτη Μιτς ΜακΌνελ επισκεπτόταν το Ελσίνκι.³.

Αυτή η ανακοίνωση προκάλεσε φυσικά την αντίδραση της Μόσχας, η οποία χαρακτήρισε την κίνηση «ριζική αλλαγή στη φινλανδική εξωτερική πολιτική» και ότι «η Ρωσία θα πρέπει να λάβει αντίποινα, τόσο σε τεχνικό-στρατιωτικό επίπεδο όσο και σε άλλα επίπεδα, προκειμένου να σταματήσει τις νέες απειλές για την εθνική της ασφάλεια».⁴. Το πρώτο μέτρο που ελήφθη από τη ρωσική πλευρά είχε οικονομικό χαρακτήρα καθώς ο προμηθευτής ηλεκτρικής ενέργειας ROA Nordic ανακοίνωσε το τέλος των παραδόσεων του στη Φινλανδία, επειδή η Φινλανδία, όπως και η Πολωνία για το φυσικό αέριο, δεν πλήρωνε τους λογαριασμούς της. Αμέσως, το Ελσίνκι ανακοίνωσε ότι θα προμηθευόταν από τη Σουηδία και ότι θα αύξανε την εγχώρια παραγωγή του.⁵.  

 

Στο διπλωματικό μέτωπο, ο Βλαντιμίρ Πούτιν κατέστησε σαφές ότι τα ρωσικά αντίποινα δεν θα απειλήσουν την ασφάλεια της Φινλανδίας, υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ δεν θα οδηγήσει στη δημιουργία αμερικανικών βάσεων στη χώρα.⁶. Εξάλλου, παρά τη σύμφωνη γνώμη του φινλανδικού Κοινοβουλίου και την προθυμία του ΝΑΤΟ να υποδεχθεί τη Φινλανδία, η προσχώρηση ενός νέου μέλους δεν αποτελεί αυτόματη διαδικασία και υπόκειται στην ομόφωνη έγκριση των μελών. Εδώ έρχεται ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν, ο οποίος ανακοίνωσε στις 16 Μαΐου ότι θα ασκήσει βέτο για την ένταξη της Φινλανδίας – αλλά και της Σουηδίας – στο ΝΑΤΟ όταν διεξαχθεί η επίσημη ψηφοφορία, η οποία απαιτεί ομοφωνία.⁷. Ο Ερντογάν κατηγορεί στην πραγματικότητα την έλλειψη καταδίκης του ΡΚΚ από τις δυο υποψήφιες χώρες.

 

Μια νέα πρόκληση;

Συνεπώς, ενώπιον αυτού του διπλωματικού μπλοκαρίσματος, μπορούμε δικαιολογημένα να αναρωτηθούμε για τα βαθιά κίνητρα του Ελσίνκι για την ανακοίνωση μιας τέτοιας διπλωματικής ανατροπής αφού η ΕΣΣΔ και στη συνέχεια η Ρωσία δεν αμφισβήτησαν ποτέ τις συνθήκες που υπεγράφησαν πριν από 75 χρόνια. Η μονομερής ακύρωσης των Συνθηκών από τη Φινλανδία είναι πράγματι κάτι περισσότερο από ένα casus belli προς τη Μόσχα, δεδομένου ότι με μια νομική αλληλουχία, το Ελσίνκι επέστρεψε στην πολεμική κατάσταση που υπήρχε πριν από τις 19 Σεπτεμβρίου 1944. Με πρωτοβουλία της φινλανδικής πλευράς!

Ωστόσο, πώς θα μπορούσε μια χώρα 5 εκατομμυρίων ψυχών να αντιμετωπίσει μια ρωσική στρατιωτική επέμβαση ειδικά αφού η πλειοψηφία των νευρικών κέντρων της βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τα ρωσικά σύνορα; Μήπως δεν αποτελούν η παρουσία Αμερικανών γερουσιαστών στο Ελσίνκι και η προθυμία του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ να αποδεχθεί αυτή την υποψηφιότητα άλλη μια προσπάθεια να προκαλέσουν τον Βλαντιμίρ Πούτιν και να τον αναγκάσει να ανοίξει ένα νέο μέτωπο για την περαιτέρω πίεση των οικονομικών και στρατιωτικών δυνατοτήτων της Ρωσίας; Ενώ είναι πιθανό ότι η απάντηση θα παραμείνει αδύνατη να δοθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν θα είναι πρόβλημα πρόσβασης στα διπλωματικά αρχεία, αλλά ένα εκπληκτικό παράδοξο, στη λογική στάση ενός ανθρώπου: του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Μετάφραση: Κριστιάν Ακκυριά

1. Ferreira, Sylvain, Un carnage en deux actes : la bataille de Suomussalmi, Batailles & Blindés n°77, Caraktère, 2017Ferreira, Sylvain, Un carnage en deux actes : la bataille de la route de Raate, Batailles & Blindés n°80, Caraktère, 2017
2. https://www.npr.org/2022/05/15/ukraine-war-finland-sweden-nato
3. https://www.france24.com/2022/05/16/swedish-finnish-mps-debate-nato-membership
4. https://www.cnbc.com/2022/05/12/russia-threatens-retaliatory-steps-if-finland-joins-nato
5. https://www.rfi.fr/2022/05/14/russia-cuts-electricity-supply-to-finland-as-country-edges-near-nato-membership-war-ukraine
6. https://www.ft.com/bd98c7cd19d4
7. https://english.alarabiya.net/2022/05/16/Turkey-s-Erdogan-says-will-not-approve-Sweden-and-Finland-joining-NATO

Veille Stratégique (https://siteveillestrategique.blogspot.com, https://t.me/veillestrategique)

πηγή: Vu du Droit

OTAN : quand la Finlande déclare la guerre (reseauinternational.net)

Τι βρίσκεται πίσω από την ξαφνική ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ;

του Alexandre Lemoine

Η ταχεία και επικείμενη ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ φαίνεται να συνδέεται με την επικαιρότητα, αλλά μόνο εκ πρώτης όψεως. Εν πάση περιπτώσει, μέσω της ρωσικής επιχείρησης στην Ουκρανία εξηγείται και δικαιολογείται η ταχεία ενσωμάτωση της Στοκχόλμης και του Ελσίνκι στο ΝΑΤΟ. 

Ωστόσο, είναι αδύνατο να φανταστούμε οποιοδήποτε κίνδυνο που θα προερχόταν από τους στόχους της ειδικής επιχείρησης για αυτές τις δύο χώρες. Ένα άλλο ουδέτερο κράτος, η Ουκρανία, δεν θα ελαχιστοποιούσε παρά μόνο τα όρια της άμεσης αντιπαράθεσης μεταξύ των δυτικών στρατιωτικών οργανώσεων και της Ρωσίας. Εκείνοι που επιδιώκουν να συνταχθούν κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ όσο γίνεται πιο σύντομα, αναγκαστικά το καταλαβαίνουν. Ο Φιλανδός πρόεδρος αναγνωρίζει ανοιχτά ότι η Μόσχα δεν σκοπεύει να επιτεθεί στη χώρα του, αλλά αυτό δεν έχει αποφασιστική σημασία για αυτόν.

Οι ρίζες της επιταχυνόμενης ενσωμάτωσης των Σκανδιναβών στη Συμμαχία δεν βρίσκονται στο νότο αλλά στο βορρά. Βρίσκονται σε μια σημαντική εντατικοποίηση, από το 2020, της πολιτικοστρατιωτικής επέκτασης στην Αρκτική από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες. Η περιοχή αυτή θεωρείται μακροπρόθεσμα το κύριο απόθεμα υδρογονανθράκων και ο τόπος μιας επικείμενης γεωπολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των δυνάμεων. Στην Αρκτική, σύμφωνα με τις προβλέψεις, θα αποφασιστεί η μοίρα της ανθρωπότητας. Οι σύμμαχοι ξεκίνησαν την «αναγνώριση μέσω πυρός», μια πρεμιέρα μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, τον Μάιο του 2020, όταν τρία αμερικανικά αντιτορπιλικά Arleigh Burke και η βρετανική φρεγάτα Kent εισήλθαν στη Θάλασσα του Μπάρεντς, που μέχρι τότε τα ύδατα διασταυρώνονταν μόνο από τον ρωσικό στόλο.

Στα μέσα Ιανουαρίου του 2021, το Πεντάγωνο υιοθέτησε τη νέα εκδοχή της στρατηγικής του για την Αρκτική που ονομάζεται Regaining Arctic Dominance  (Ανάκτηση της Κυριαρχίας στην Αρκτική). Αυτή η στρατηγική δηλώνει ότι η ομάδα στην Αρκτική απέχει πολύ από την αντιστοίχιση των στόχων και των σχεδίων των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ρωσία και η Κίνα ορίζονται ως οι κύριοι αντίπαλοι σε αυτήν την περιοχή. Υπογραμμίζοντας ειδικότερα την ανάγκη ενίσχυσης της αλληλεπίδρασης μεταξύ των συμμάχων, ο κύκλος των οποίων προβλέπεται σαφώς να διευρυνθεί.

Στις 14 Ιουνίου 2021, οι Βρυξέλλες φιλοξένησαν σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, όπου, για πρώτη φορά, τα θέματα της Αρκτικής συζητήθηκαν ευρέως και εννοιολογικά. Το έγγραφο που υιοθετήθηκε στη συνάντηση αυτή παρατηρούσε την ανάγκη ενίσχυσης του συντονισμού στο πλαίσιο της πολιτικής της Συμμαχίας για την Αρκτική, την ανάγκη ενίσχυσης της στρατιωτικής ισχύος. Αναγνωρίστηκε περαιτέρω ανάπτυξη μιας λεπτομερούς στρατηγικής του ΝΑΤΟ για την Αρκτική. Υπέθεσε επίσης την πρόθεση συμμετοχής νέων συμμάχων σε αυτή τη δραστηριότητα. 

Διαπιστώθηκε επίσης ότι οι σημερινές δυνάμεις του ΝΑΤΟ δεν ήταν αρκετές για να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία και την Κίνα, η οποία την υποστηρίζει, στην αρκτική ζώνη. Η εφαρμογή της στρατηγικής της Συμμαχίας για την Αρκτική έρχεται αντιμέτωπη με τους γεωγραφικούς περιορισμούς: τον φυσικό έλεγχο της Ρωσίας στο μεγαλύτερο μέρος της περιοχής. Αν στα ανατολικά της Διαδρομής της Βόρειας Θάλασσας οι Αμερικανοί έχουν σχεδιάσει μια σημαντική ενίσχυση της στρατιωτικής τους παρουσίας στην Αλάσκα και την εντατικοποίηση τέτοιων ενεργειών από την καναδική πλευρά, προς τα δυτικά παρατηρούν έναν άνοιγμα. Το εδαφικό δυνητικό της Νορβηγίας δεν αρκεί, τα φυσικά σύνορα είναι σημαντικά στην Ισλανδία και τη Γροιλανδία. Ήδη από τότε γίνεται σαφές  ότι αυτή η πλευρά πρέπει να ενισχυθεί με τη Σουηδία και τη Φινλανδία.

Το  πρόσχημα, προκειμένου να ενταχθούν οι δύο αυτές χώρες, βρέθηκε στην  Ουκρανία, εξαιρετικά αποτελεσματικό από συναισθηματικής άποψης για να διεγείρει την κοινή γνώμη, ενώ αντίθετα η κυβερνητική  ελίτ, είναι επιφυλακτική με την ιδέα της ένταξης σε στρατιωτικές συμμαχίες. Ήταν επίσης σημαντικό να εξουδετερώσουν τις αντιρρήσεις της Μόσχας.

Ο Δανός Άντερς Φογκ Ράσμουσεν, πρώην Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ (2009-2014) και σύμβουλος του Ουκρανού προέδρου Πέτρο Ποροσένκο (2016-2019), παραδέχθηκε: «Όσον αφορά τη Φινλανδία και τη Σουηδία, νομίζω ότι και οι δύο χώρες έχουν ένα παράθυρο ευκαιρίας να ενταχθούν αυτή τη στιγμή, επειδή ο Πούτιν είναι απασχολημένος αλλού. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι' αυτό. Όχι λόγω της Ουκρανίας, σύμφωνα με την επίσημη εξήγηση, αλλά επειδή μπορεί να εκμεταλλευτούμε την κατάσταση». Οι ανώτεροι αξιωματούχοι στην εξουσία αποφεύγουν τέτοια ειλικρίνεια στις δηλώσεις τους. 

Η επέκταση του ΝΑΤΟ με την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας, σύμφωνα με την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, αναμένεται να διευκολύνει την επίτευξη μερικών υλικοτεχνικών στόχων στο δρόμο προς την επέλαση στην Αρκτική. Αυτά περιλαμβάνουν μεταξύ των άλλων το πρόβλημα των παγοθραυστικών, το οποίο είναι η «Αχίλλειος πτέρνα» στη νέα περιφερειακή στρατηγική του Πενταγώνου.

Η Ρωσία προηγείται των δυτικών ανταγωνιστών της στον αριθμό και την ποιότητα των πλοίων αυτής της κατηγορίας. Σχεδόν το μόνο αμερικανικό παγοθραυστικό που επιπλέει σήμερα, το Healy, μοιάζει με πυγμαίο με φόντο τους Ρωσικούς γίγαντες. Τα αμερικανικά ναυπηγεία δεν διαθέτουν τις δεξιότητες για να καλύψουν το κενό, συμπεριλαμβανομένης της προγραμματισμένης καθέλκυσης τριών πολύ βαρέων παγοθραυστικών και τριών μεσαίου μεγέθους τα επόμενα χρόνια.

Ωστόσο, οι Αμερικανοί ήλπιζαν να επιταχύνουν σημαντικά αυτή τη διαδικασία καταφεύγοντας στη βοήθεια των Φιλανδών, οι οποίοι έχουν τις απαραίτητες βιομηχανικές δυνατότητες και γνώσεις σε αυτόν τον τομέα. Ένα μεγάλο μέρος των σοβιετικών και ρωσικών παγοθραυστικών, για παράδειγμα το Taymyr και το Vaigach, ναυπηγήθηκαν στη Φινλανδία. Ως μέλος του ΝΑΤΟ, αυτή η χώρα θα μπορούσε να αναλάβει την κατασκευή στρατιωτικών παγοθραυστικών. Η «ξαφνική» φιλοδοξία των Φιλανδών να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ μπορεί επίσης να εξηγήσει τον εμπορικό υπολογισμό για ακριβές και μακροπρόθεσμες παραγγελίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες για την κατασκευή παγοθραυστικών. 

Η προσχώρηση των σκανδιναβικών χωρών στη Συμμαχία ήταν προκαθορισμένη, αλλά πιθανότατα είχε προγραμματιστεί να γίνει με άλλο τρόπο. Πρώτα να μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, πιθανώς με τη Γεωργία, και μόνο στη συνέχεια η Σουηδία και η Φινλανδία. Στο τέλος, όλα θα μπορούσαν να κυλήσουν ομαλά. Οι ενέργειες της Ρωσίας έχουν σαμποτάρει αυτά τα σχέδια αποκλείοντας τουλάχιστον το νότιο τμήμα αυτής της προγραμματισμένης εξίσωσης.

Alexandre Lemoine 

Μετάφραση: Κριστιάν Ακκυριά

Que cache l’adhésion subite à l’Otan de la Finlande et de la Suède? | Mondialisation - Centre de Recherche sur la Mondialisation