Η νέα Συρία, απελευθερωμένη από τον τύραννο Άσαντ… (video_10'23'')
Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2025
Η απελευθέρωση σύμφωνα με τους Δυτικούς, με την έγκριση της ΕΕ και ένα μικρό δώρο 235 εκατομμυρίων ευρώ* ως ένδειξη καλωσορίσματος…
Ο Πρόεδρος της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας Abu Mohammed al-Joulani και η σύζυγός του.
Πριν από περίπου ένα χρόνο, οι Κινέζοι καταξίωσαν την Άσμα, τη σύζυγο του Μπασάρ αλ Άσαντ που είχε καταφέρει να αντισταθεί στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό για 24 χρόνια...
Ομιλία της κας Άσμα αλ-Άσαντ στο Πανεπιστήμιο Ξένων Σπουδών στο Πεκίνο
Της Asma al-Assad, συζύγου του προέδρου Bashar al-Assad
.
Κυρίες και κύριοι,
Από τη Δαμασκό, την αρχαιότερη κατοικημένη πρωτεύουσα σε όλη την ιστορία, μέχρι το Πεκίνο, την πρωτεύουσα των παλαιότερων πολιτισμών. από τη Συρία, τη γενέτειρα του πρώτου αλφαβήτου, στην Κίνα, την πατρίδα μιας από τις παλαιότερες και πιο διαφορετικές γλώσσες και διαλέκτους. Στέκομαι μπροστά σας σήμερα γεμάτη ευγνωμοσύνη και περηφάνια. Ευχαριστώ, για τη ζεστασιά του καλωσορίσματος, περήφανη για σας, καθώς μπορώ να σας απευθυνθώ στη μητρική μου γλώσσα και την μεγάλη σας ικανότητα να την καταλαβαίνετε.
Μιλώντας ενώπιόν σας για την αραβική γλώσσα και σε ένα από τα πιο σημαντικά και παλαιότερα πανεπιστήμια της Κίνας είναι μια αντανάκλαση των ισχυρών σχέσεων που μας έχουν ενώσει, ιστορικά και πολιτιστικά, από τότε που τα καραβάνια του «Δρόμου του Μεταξιού» ταξίδεψαν μεταξύ της Κίνας και του Λεβάντε χιλιάδες πριν από χρόνια.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όταν συζητάμε τη διδασκαλία της αραβικής γλώσσας, ακριβώς εδώ, με τόση σοβαρότητα και πάθος, δεν μιλάμε μόνο για εκμάθηση, γραμματική και λεξιλόγιο, αλλά μάλλον για μια γλώσσα που μέρος της πολιτιστικής και κοινωνικής ποικιλομορφίας μοιράζεται μεταξύ τους. οι δύο πολιτισμοί μας από αμνημονεύτων χρόνων.
Αξιότιμο κοινό,
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις ίδιες προσπάθειες εξάλειψης των εθνικών πολιτισμών των λαών με πολλαπλά μέσα ως προς τη μορφή τους, των οποίων όμως η ουσία είναι πάντα η ίδια. Προσπάθειες που έγιναν υπό τον τίτλο της ανάπτυξης και του νεωτερισμού, αλλά το περιεχόμενο τους είναι η διάλυση της ταυτότητας και του ανήκειν με ένα από τα πιο ισχυρά όπλα για να επιτευχθεί αυτό: η επίθεση στις μητρικές γλώσσες και ένα βλέμμα που θεωρεί οπισθοδρομικούς αυτούς που προσκολλώνται σε αυτήν. Γιατί η κυριαρχία της γλώσσας είναι ο συντομότερος τρόπος για να κυριαρχήσει κανείς στη συνείδηση και, κατά συνέπεια, να αποτρέψει οποιαδήποτε ανεξαρτησία λήψης αποφάσεων, να μπερδέψει τις κοινωνίες, να διαγράψει την ταυτότητά τους και τη μοναδικότητά τους.
Όλα αυτά τα παραμορφωμένα μοντέλα υβριδικών γλωσσών, που γνωρίζουμε σήμερα, είναι μόνο μία από τις εκδηλώσεις του νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Όπως χειραγωγούμε την ανθρώπινη φυλή για να την αλλοιώσουμε και να δημιουργήσουμε ένα τρίτο φύλο, αλλάζουμε τη γλώσσα. Αυτές οι δύο ενέργειες αποτελούν το θεμέλιο και την ουσία του νεοφιλελευθερισμού που εκτείνεται από την ηθική παραβατικότητα μέχρι την επιβολή ανώμαλων και αποκλίνων εννοιών για το καθεστώς της οικογένειας, αντίθετες με την ανθρώπινη φύση.
Κυρίες και κύριοι,
Οι γλώσσες ζουν μόνο μέσω της ανανέωσης, της επικοινωνίας με τους άλλους και της προσαρμογής στις επιστήμες του παρόντος και την ορολογία του. Η γλώσσα είναι η ψυχή του ανθρώπου. Και ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό ον που δεν μεγαλώνει μόνος και απομονωμένος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το κάλεσμα να είναι κανείς περήφανος για τη μητρική του γλώσσα, να κρατήσει την εθνική πολιτιστική κληρονομιά και να την αναβιώσει, δεν είναι μια έκκληση να απομονωθεί κανείς από άλλους πολιτισμούς, αλλά μάλλον μια έκκληση να προσκολληθεί στις ρίζες με το ένα χέρι. και να επικοινωνούν επιστημονικά και πολιτιστικά με άλλους πολιτισμούς με το άλλο χέρι. άνοιγμα προς τους άλλους λαούς με σεβασμό προς τον εαυτό και τους άλλους που οδηγεί στην ανάπτυξη και την ευημερία της ανθρωπότητας. Αυτή είναι η ουσία της πρωτοβουλίας Belt and Road που ξεκίνησε η Κίνα πριν από μια δεκαετία.
Ίσως αυτό που είναι πιο αξιοθαύμαστο στην κινεζική εμπειρία είναι η εκπληκτική τεχνική και επιστημονική ανάπτυξη που έχει επιτύχει η Κίνα και ο λαός της, ενώ παραμένουν σταθερά προσηλωμένοι στη μοναδική πολιτιστική και πολιτισμική τους προσωπικότητα, διατηρώντας την κληρονομιά, τη γλώσσα και την ταυτότητά τους, προσφέροντας έτσι ένα μοντέλο πρόοδος χωρίς εξάρτηση, εκσυγχρονισμός χωρίς διάλυση, ανάπτυξη χωρίς βοήθεια και οικονομική ευημερία, με πλήρη εθνική αξιοπρέπεια.
Εδώ έγκειται ο ρόλος των ακαδημαϊκών και πολιτιστικών ιδρυμάτων, συμπεριλαμβανομένης της «Σχολής Αραβικών Σπουδών» του αναγνωρισμένου πανεπιστημίου σας, ενώπιον της οποίας δεν μπορώ παρά να χαιρετίσω τον πνευματικό πατέρα της αραβικής γλώσσας, τον καθηγητή Abdul Rahman Najoun [1]. χαιρετίζω τις πολύτιμες προσπάθειες άλλων Κινέζων πνευματικών μορφών που έχουν εμπλουτιστεί και εμπλουτιστεί με την «Αραβική Ακαδημία της Δαμασκού» [2], την παλαιότερη γλωσσική ακαδημία στον αραβικό κόσμο. Και φυσικά, δεν ξεχνώ τον Σύρο συγγραφέα και ποιητή Salama Obaid. ο οποίος, με μια ομάδα Κινέζων καθηγητών, έγραψε το πρώτο λεξικό της αραβικής και κινεζικής γλώσσας, και πολλές άλλες επιφανείς πολιτιστικές προσωπικότητες της Συρίας.
Κυρίες και κύριοι,
Οι αρχαίες χώρες προσκολλημένες στην πολιτιστική και ανθρώπινη ιστορία τους, περήφανες για την ταυτότητα και τη γλώσσα τους και που απορρίπτουν την υποταγή και την υποταγή, ήταν και εξακολουθούν να είναι ποθητές από τους αποικιστές για χιλιάδες χρόνια μέχρι σήμερα. Αυτή είναι η περίπτωση της Συρίας, της χώρας μου, η οποία αντιμετώπισε έναν πόλεμο και εξακολουθεί να μάχεται για να υπερασπιστεί την ύπαρξή της και την ελευθερία της λήψης αποφάσεων, να διατηρήσει την κληρονομιά της που προσπάθησαν να καταστρέψουν και να προστατεύσουν τον πάντα περήφανο και ακλόνητο λαό της. Χτίζει ό,τι καταστράφηκε, φυτεύει ό,τι κάηκε και ελπίζει σε ένα λαμπρό μέλλον, όσο δύσκολο κι αν είναι το παρόν του.
Από αυτό το επιστημονικό και πολιτιστικό κτίριο από το οποίο έχουν προκύψει εκατοντάδες διπλωμάτες, πρεσβευτές και πολιτικοί σύμβουλοι, δεν μπορούμε παρά να ευχαριστήσουμε την Κίνα που στάθηκε δίπλα μας ενώπιον διεθνών φορέων και βοήθησε να αποτραπούν τα σχέδια που καταρτίζονται και εξακολουθούν να εκπονούνται εναντίον ανεξάρτητων κρατών.
Ολοκληρώνοντας, σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη σας για τη μητρική μου γλώσσα, την αραβική γλώσσα, για το πάθος σας να τη μάθετε, που κάνετε την επικοινωνία μας σήμερα δυνατή μέσω αυτής. Και αυτό γιατί η γλώσσα, ως αρχαίος σύνδεσμος των δύο πολιτισμών μας, μας κατευθύνει πλέον προς το λαμπρό μέλλον των παιδιών μας με όλη την πρόοδο και τον εκσυγχρονισμό της, χωρίς όμως να εγκαταλείπουμε αρχές και καλή συμπεριφορά. Η γλώσσα κουβαλά μαζί της την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια των κοινωνιών, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Κίνα και η Συρία κουβαλούν μαζί τους πολλή υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια.
Στις 25 Μαΐου 2024 σε ένα σύντομο βίντεο, η Asma_Assad ανακοίνωσε ότι εισέρχεται στη φάση της θεραπείας για οξεία λευχαιμία: https://www.facebook.com/SyrianPres…
Φαίνεται ότι υπάρχει μόνο τύχη για τους κατεργάρηδες
Προσπάθειες που έγιναν υπό τον τίτλο της ανάπτυξης και του νεωτερισμού, αλλά το περιεχόμενο τους είναι η διάλυση της ταυτότητας και του ανήκειν με ένα από τα πιο ισχυρά όπλα για να επιτευχθεί αυτό: η επίθεση στις μητρικές γλώσσες και ένα βλέμμα που θεωρεί οπισθοδρομικούς αυτούς που προσκολλώνται σε αυτήν.
Γιατί η κυριαρχία της γλώσσας είναι ο συντομότερος τρόπος για να κυριαρχήσει κανείς στη συνείδηση και, κατά συνέπεια, να αποτρέψει οποιαδήποτε ανεξαρτησία λήψης αποφάσεων, να μπερδέψει τις κοινωνίες, να διαγράψει την ταυτότητά τους και τη μοναδικότητά τους.
Όλα αυτά τα παραμορφωμένα μοντέλα υβριδικών γλωσσών, που γνωρίζουμε σήμερα, είναι μόνο μία από τις εκδηλώσεις του νεοφιλελεύθερου μοντέλου.
Όπως χειραγωγούμε την ανθρώπινη φυλή για να την αλλοιώσουμε και να δημιουργήσουμε ένα τρίτο φύλο, αλλάζουμε τη γλώσσα.
Μην χάσετε την αξιοσημείωτη ομιλία της κυρίας Asma Bachar Al Assad, συζύγου του Προέδρου, μπροστά από το Πανεπιστήμιο Ξένων Σπουδών στο Πεκίνο, στις 26 Σεπτεμβρίου 2023. Η γαλλική μετάφραση είναι της Madame Mouna Alno-Nakhal για το Mondialisation.ca.,
Τραμπ και
Μασκ, ο Καναδάς, ο Παναμάς και η Γροιλανδία, μια παλιά ιστορία.
του Τιερί Μεϊσάν
Ο επανεκλεγείς πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανάφερε την πιθανή προσάρτηση της Διώρυγας του Παναμά, του Καναδά και της Γροιλανδίας. Ένα αλλόκοτο σχέδιο που εμφανιζόταν σε χάρτη, σχεδιάσε ήδη το 1941 ένας οπαδός του τεχνοκρατικού κινήματος. Ωστόσο, ήταν ο γαλλικός κλάδος αυτού του κινήματος που επινόησε τον Διανθρωπισμό που τόσο αγαπά ο Ίλον Μασκ, του οποίου ο παππούς ήταν υπεύθυνος για τον καναδικό κλάδο του τεχνοκρατικού κινήματος.
Ο παγκόσμιος χάρτης για τον κόσμο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που σχεδιάστηκε από τον Maurice Gomberg το 1941. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτείνονται από τον Καναδά μέχρι την Διώρυγα του Παναμά και περιλαμβάνουν την Γροιλανδία.
Οι δηλώσεις του επανεκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ πριν από την ορκωμοσία του, ο οποίος ανακοίνωσε ότι σκόπευε να αγοράσει την Γροιλανδία (το είχε αναφέρει ήδη το 2919 ως «μεγάλη κτηματομεσιτική συναλλαγή») και να προσαρτήσει τόσο τον Καναδά όσο και τη Διώρυγα του Παναμά μας εξέπληξαν. Κανένας δυτικός ηγέτης δεν είχε κάνει τέτοιες παρατηρήσεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ το είδε μάλλον ως «νέα σύνορα», δηλαδή νέα εδάφη όπου η χώρα τους θα μπορούσε να συνεχίσει την εξέλιξή της.
Η κυβέρνηση της Δανίας, από την οποία εξαρτάται η Γροιλανδία, έχει δηλώσει ότι δεν είναι προς πώληση, ότι είναι μια «αυτόνομη περιοχή» της οποίας μόνο οι Γροιλανδοί είναι ιδιοκτήτες. Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς υπενθύμισε ότι «η αρχή του απαραβίαστου των συνόρων ισχύει για όλες τις χώρες...είτε είναι πολύ μικρή, είτε μιας πολύ ισχυρής αρχής». Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Jean-Noël Barrot σχολίασε: «Δεν υπάρχει προφανώς καμία αμφιβολία ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα άφηνε άλλα έθνη του κόσμου να επιτεθούν στα κυρίαρχα σύνορά της». Σύμφωνα με τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών, Ντέιβιντ Λάμι, ο Ντόναλντ Τραμπ «εγείρει ανησυχίες για τη Ρωσία και την Κίνα στην Αρκτική, που αφορούν την εθνική οικονομική ασφάλεια» των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτά είναι «εύλογα ζητήματα». Τέλος, για την Ιταλίδα πρωθυπουργό, Giorgia Meloni, αυτές οι διακηρύξεις είναι «περισσότερο ένα μήνυμα που προορίζεται» για «άλλες μεγάλες δυνάμεις παρά εχθρικές απαιτήσεις προς αυτές τις χώρες. Πρόκειται για δύο περιοχές όπου τα τελευταία χρόνια έχουμε δει αυξανόμενη δραστηριότητα από την Κίνα».
Ο Πρωθυπουργός του Καναδά, Τζάστιν Τριντό, ο οποίος εξελέγη ως γιος του Πιερ Τριντό και ως εκ τούτου ως υπερασπιστής της εθνικής ανεξαρτησίας, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν παρά ένας ακόλουθος της Ουάσιγκτον. Επομένως, δεν είχε τίποτα να απαντήσει σε αυτό που φαίνεται να είναι προφανές: με την ένταξη στις Ηνωμένες Πολιτείες, η χώρα του δεν θα είχε τίποτα να χάσει από αυτό που δεν έχει ήδη χάσει και οτιδήποτε άλλο να κερδίσει. Και έτσι παραιτήθηκε.
Όσον αφορά την Διώρυγα του Παναμά, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε υπονοήσει ότι την χειριζόταν ο κινεζικός στρατός. Ο πρόεδρος του Παναμά, Χοσέ Ραούλ Μουλίνο, του απάντησε: «Το κανάλι δεν ελέγχεται, άμεσα ή έμμεσα, ούτε από την Κίνα, ούτε από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, ούτε από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή οποιαδήποτε άλλη δύναμη. Ως Παναμέζος, απορρίπτω κατηγορηματικά κάθε έκφραση που διαστρεβλώνει αυτήν την πραγματικότητα».
Θα εξηγήσουμε εδώ ότι αυτές οι ιδέες δεν είναι καινούριες, αλλά χρονολογούνται από την κρίση του 1929 και ότι αντιστοιχούν σε ένα συνεκτικό ιδεολογικό σώμα που υπεράσπιζε μόνο μέχρι την περασμένη εβδομάδα ο πολυδισεκατομμυριούχος Ίλον Μασκ, τον οποίο γνωρίζαμε περισσότερο ως θαυμαστή του Σέρβου μηχανικού Νίκολα Τέσλα και ως οπαδό του Διανθρωπισμού.
Κατά τη διάρκεια της «Μεγάλης Ύφεσης», δηλαδή της κρίσης της Wall Street και της οικονομικής καταιγίδας που ακολούθησε, όλες οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές ελίτ θεώρησαν ότι ο καπιταλισμός, στην τότε μορφή του, ήταν οριστικά νεκρός. Ο Ιωσήφ Στάλιν πρότεινε το σοβιετικό μοντέλο ως τη μοναδική απάντηση στην κρίση, ενώ ο Μπενίτο Μουσολίνι (πρώην εκπρόσωπος του Λένιν στην Ιταλία) πρότεινε, αντίθετα, τον φασισμό. Αλλά στις Ηνωμένες Πολιτείες, προτάθηκε μια τρίτη λύση: η τεχνοκρατία.
Επικρίνοντας την παραδοσιακή ανάγνωση της προσφοράς και της ζήτησης, ο οικονομολόγος Thorstein Veblen εξέτασε τα κίνητρα των αγοραστών. Έδειξε ότι ο άνθρωπος που μπορεί να προσφέρει οικονομικά αναψυχή στον εαυτόν του το κάνει στην πραγματικότητα για να εδραιώσει την κοινωνική του ανωτερότητα, και ως εκ τούτου πρέπει να το επιδείξει. Η αναψυχή επομένως δεν είναι μια μορφή τεμπελιάς, αλλά «εκφράζει τη μη παραγωγική κατανάλωση του χρόνου». Επομένως, σε πολλές περιπτώσεις, αντίθετα με τη δημοφιλή πεποίθηση, «Καθώς αυξάνεται η τιμή ενός αγαθού, αυξάνεται και η κατανάλωσή του» (παράδοξο του Veblen). Δεν είναι λοιπόν οι τιμές, αλλά οι ομαδικές συμπεριφορές και τα ατομικά κίνητρα που υπαγορεύουν την οικονομία.
Η εικονοκλαστική σκέψη του Thorstein Veblen γέννησε, μεταξύ άλλων, το τεχνοκρατικό κίνημα του Howard Scott. Ο τελευταίος επινόησε ότι η εξουσία δεν θα δινόταν ούτε στους καπιταλιστές ούτε στους προλετάριους, αλλά στους τεχνικούς.
Αυτό το κίνημα εξήχθη στη Γαλλία γύρω από απόφοιτους του πολυτεχνείου, μεταξύ άλλων τον εσωτερικό μυθιστοριογράφο Raymond Abellio (ο οποίος ίδρυσε την αίρεση της οποίας ήταν μέλος ο Φρανσουά Μιτεράν μέχρι τον θάνατό του) και τον Jean Coutrot, τον εφευρέτη του Διανθρωπισμού. Το ένα οδηγώντας στο άλλο, αυτό το κίνημα φέρεται να έχει δημιουργήσει μια μυστική εταιρία στους αποκρυφιστικούς κύκλους του καθεστώτος του Philippe Pétain, την Συναρχία.
Ο Διανθρωπισμός του Coutrot προϊδεάζει για τον Μετανθρωπισμό του Έλον Μασκ. Για τον Coutrot, έπρεπε να χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία για να προχωρήσει πέρα από τον ανθρωπισμό. Για τον Έλον Μασκ, πρόκειται περισσότερο για χρήση της τεχνολογίας για την αλλαγή του ανθρώπου.
Δεδομένης αυτής της καταγωγής, καταλαβαίνουμε ότι οποιαδήποτε αναφορά στην τεχνοκρατία στη Γαλλία είναι απαξιωμένη από την αρχή. Ωστόσο, αυτό το κίνημα βασίζεται σε μια κυρίαρχη αμφισβήτηση για τη λειτουργία των δημοκρατιών. Ισχυρίζεται ότι δεν κάνει πολιτική και ότι βρίσκει τεχνικές λύσεις σε όλα τα προβλήματα. Είτε μας αρέσει είτε όχι, υπάρχει η πεποίθηση στις Ηνωμένες Πολιτείες ότι η τεχνική πρόοδος θα λύσει τα πάντα.
Ωστόσο, το τεχνοκρατικό κίνημα, στηριζόμενο στις στατιστικές γνώσεις του Μεσοπολέμου, ήταν πεπεισμένο ότι η βορειοαμερικανική ήπειρος αποτελούσε μια ενότητα από άποψη ορυκτών πόρων και βιομηχανιών.
Η εικονομαχική σκέψη του Thorstein Veblen γέννησε, μεταξύ άλλων, το τεχνοκρατικό κίνημα του Howard Scott. Φανταζόταν ότι η εξουσία δεν θα δινόταν ούτε στους καπιταλιστές ούτε στους προλετάριους, αλλά στους τεχνικούς.
Ο Τζόσουα Χάλντεμαν
Ο επικεφαλής του καναδικού κλάδου του κινήματος, ο χειροπράκτης Joshua Haldeman, συνελήφθη κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου επειδή υπερασπιζόταν την ουδετερότητα έναντι της ναζιστικής Γερμανίας. Ήταν πράγματι υπέρ του Χίτλερ και αντισημιτικός [1]. Μετά τον πόλεμο, εγκαταστάθηκε στη Νότια Αφρική, ελκυόμενος από το καθεστώς του απαρτχάιντ. Ο εγγονός του δεν είναι άλλος από τον Έλον Μασκ.
Σημειώστε ότι η θέση του πολυδισεκατομμυριούχου στον κόρφο της κυβέρνησης Τραμπ αμφισβητείται όλο και περισσότερο εκ των έσω. Έτσι ο Steve Bannon μπόρεσε να δηλώσει στην Corriere della sera: «Ο Elon Musk δεν θα έχει πλήρη πρόσβαση στον Λευκό Οίκο, θα είναι όπως κάθε άλλο άτομο. Είναι πράγματι ένας πολύ κακός τύπος, ένας πολύ διαβολικός τύπος. Έκανα κάτι προσωπικό για να απολυθεί αυτός ο τύπος. Προηγουμένως, επειδή έβαλε λεφτά, ήμουν έτοιμος να τον ανεχτώ, δεν είμαι πλέον έτοιμος να τον ανεχτώ» [2].
Ο Έλον Μασκ
Ορισμένα μέλη του τεχνοκρατικού κινήματος έδωσαν μεγάλη σημασία στον παγκόσμιο χάρτη του κόσμου μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που συντάχθηκε το 1941 από έναν ανώνυμο συγγραφέα με το ψευδώνυμο Maurice Gomberg. Ωστόσο, οραματιζόταν τη διαίρεση του κόσμου ανά πολιτισμούς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είχαν επεκταθεί για να συμπεριλάβουν όλη τη Βόρεια Αμερική, από τον Καναδά μέχρι τη Διώρυγα του Παναμά, και πολλά νησιά στον Ειρηνικό και τον Ατλαντικό, συμπεριλαμβανομένων των Αντίλλων, της Γροιλανδίας και της Ιρλανδίας. Όπως και η Γαλλική Συναρχία, αυτός ο χάρτης συζητήθηκε ευρέως σε κύκλους συνωμοσίας. Ωστόσο, σύμφωνα με τον ιστορικό Thomas Morarti, τον οποίο επικαλείται ο ιρλανδικός Τύπος [3], αυτός ο χάρτης φέρεται να είχε απήχηση στον πρόεδρο Franklin D. Roosevelt κατά τη διάρκεια του «λόγου του για τέσσερις ελευθερίες» (ελευθερία της έκφρασης, ελευθερία της θρησκείας, ελευθερία να ζεις με προστασία από έλλειψη, και αυτή του να ζεις χωρίς φόβο), στις 6 Ιανουαρίου 1941. Στην ίδια γραμμή, το 1946, ο πρόεδρος Χάρι Τρούμαν πρότεινε τα στρατεύματα των Η.Π.Α. να μην αποχωρήσουν από την Γροιλανδία, την οποία είχαν απελευθερώσει από τους Ναζί, αλλά να την αγοράσουν για 100 εκατομμύρια δολάρια.
Το 1951, η Δανία ενέκρινε την εγκατάσταση δύο μεγάλων στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη Γροιλανδία, στο Sondreström και στην Θούλη. Από τότε έχουν εγκατασταθεί εκεί στοιχεία του αντιβαλλιστικού συστήματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Η συνθήκη που εγκρίνει αυτές τις βάσεις συνυπογράφηκε από τη Γροιλανδία το 2004, δηλαδή αφού απέκτησε το αυτόνομο καθεστώς της. Το 1968, ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό των ΗΠΑ, το οποίο συμμετείχε σε μια επιχείρηση ρουτίνας του Ψυχρού Πολέμου, συνετρίβη κατά λάθος κοντά στην Θούλη, μολύνοντας την περιοχή με ένα σύννεφο εμπλουτισμένου ουρανίου. Το 1995 μάθαμε ότι η κυβέρνηση της Δανίας είχε εξουσιοδοτήσει σιωπηρά τις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά παράβαση της δανικής νομοθεσίας, να αποθηκεύουν πυρηνικά όπλα στο έδαφός της. Επομένως, η αγορά της Γροιλανδίας θα μπορούσε εύκολα να πραγματοποιηθεί χωρίς χρήματα. Θα ήταν αρκετό το Πεντάγωνο να εξασφαλίσει την προστασία της Δανίας, απαλλάσσοντάς την έτσι από μια οικονομική επιβάρυνση.
Ο Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ και η ομάδα του «σε διακοπές» στη Γροιλανδία.
Δίνοντας πραγματικότητα σε κάτι που έμοιαζε με κενές λέξεις, ο Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ, γιος του επανεκλεγμένου προέδρου, πήγε διακοπές στη Γροιλανδία. Φυσικά, με ένα οικογενειακό αεροπλάνο και περιτριγυρισμένος από μια ομάδα συμβούλων. Δεν συναντήθηκε, επίσημα τουλάχιστον, με κανέναν πολιτικό αρχηγό. Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού, η ΜΚΟ Patriot Polling πραγματοποίησε μια δημοσκόπηση. Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων (57,3%) ενέκρινε την ένταξη στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ το 37,4% τάχθηκε κατά. Από τους ερωτηθέντες, το 5,3% παρέμεινε αναποφάσιστο. Μετά τη δημοσιοποίηση αυτών των αποτελεσμάτων, ο Mute B. Egede, έδωσε συνέντευξη Τύπου στην Κοπεγχάγη ότι αν και δεν είχε μιλήσει με τους Τραμπ, ήταν ανοιχτός σε «συζητήσεις για το τι μας ενώνει». Είμαστε έτοιμοι να μιλήσουμε. Η συνεργασία είναι ζήτημα διαλόγου. Η συνεργασία σημαίνει ότι θα εργαστείτε για λύσεις. »
Όταν το τεχνοκρατικό κίνημα σκέφτοταν την προσάρτηση της Γροιλανδίας, επεσήμανε ότι βρίσκεται στη βορειοαμερικανική υφαλοκρηπίδα και στηριζόταν στη σημασία των φυσικών της πόρων. Κατέ4χει όντως πολύτιμα ορυκτά σπάνιων γαιών [4], καθώς και ουράνιο, δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου και τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου, κάποτε απρόσιτα, αλλά όλο και λιγότερο. Οι σπάνιες γαίες είναι σήμερα σχεδόν αποκλειστικότητα της Κίνας. Ωστόσο, έχουν γίνει απαραίτητα για την υψηλή τεχνολογία και ειδικότερα για τα αυτοκίνητα Tesla. Αυτά τα φυσικά αποθέματα δεν αξιοποιούνται λόγω της παραδοσιακής αντίθεσης των αυτόχθονων πληθυσμών, των Ινουίτ (88% του πληθυσμού).
Σήμερα, η Γροιλανδία είναι πάνω από όλα στρατηγικό ζήτημα. Θα επέτρεπε στις Ηνωμένες Πολιτείες να ελέγχουν τον Βόρειο Θαλασσινό δρόμο, ο οποίος είναι πλέον ανοικτός για την ναυσιπλοΐα. Ο τελευταίος ελέγχεται για την ώρα από την Ρωσία και την Κίνα, η αλλαγή ιδιοκτησίας του νησιού θα μεταμόρφωνε τη γεωπολιτική εξίσωση. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ντμίτρι Πεσκόφ, εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, σχολίασε: «Η Αρκτική είναι μια περιοχή των εθνικών μας συμφερόντων, των στρατηγικών μας συμφερόντων. Θέλουμε να διατηρήσουμε το κλίμα ειρήνης και σταθερότητας στην αρκτική ζώνη. Παρακολουθούμε πολύ στενά τη μάλλον θεαματική εξέλιξη της κατάστασης, αλλά μέχρι στιγμής, δόξα τω Θεώ, μόνο σε επίπεδο διακηρύξεων».
Οι αναφορές στο τεχνοκρατικό κίνημα μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με τον Μασκ και τον Τραμπ, ωστόσο θα πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την εξέλιξη των γεγονότων.
[1] The International Conspiracy to Establish a World Dictatorship & The Menace to South Africa, Joshua Haldeman. Cité dans «The World According to Elon Musk’s Grandfather», Jill Lepore, The New Yorker, September 19, 2023.
Πώς δικτατορίες απέτυχαν να εγκατασταθούν στην φιλοαμερικανική Άπω Ανατολή
του Τιερί Μεϊσάν
Η προσπάθεια του Νοτιοκορεάτη προέδρου να ανατρέψει την δημοκρατία στις 3 Δεκεμβρίου δεν ήταν μια αυτοσχέδια ή μεμονωμένη πράξη. Πρέπει να αξιολογηθεί σε σχέση με τον καυγά που έλαβε χώρα στο κοινοβούλιο της Ταϊβάν τον Μάιο, και ιδιαίτερα με τον διορισμό, στην Ιαπωνία, ενός μιλιταριστή και αρνητή του Ολοκαυτώματος πρωθυπουργού. Όπως στην Ουκρανία και στο Ισραήλ, όσοι νοσταλγούν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο επιχείρησαν ένα πραξικόπημα.
Δίκτυο Βολταίρος| Παρίσι (Γαλλία) |10 décembre 2024
Οι ειδικές δυνάμεις εμποδίζουν την πρόσβαση στο νοτιοκορεατικό κοινοβούλιο, συμπεριλαμβανομένων των βουλευτών, στις 3 Δεκεμβρίου 2024.
Στις 21 Αυγούστου 2024, ένας Νοτιοκορεάτης βουλευτής, ο Kim Min-seok, πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος (κεντροαριστερά) ανακοίνωνε ότι μέλη της κυβέρνησης ετοίμαζαν τη θέσπιση του στρατιωτικού νόμου. Δεδομένου ότι αυτός ο άνδρας είχε μια πολιτική καριέρα γεμάτη στροφές και είχε καταδικαστεί για διαφθορά, το κοινό ερμήνευσε τις υποτιθέμενες αποκαλύψεις του ως έναν τρόπο να δημιουργήσει εντύπωση. Ως εκ τούτου, χαρακτηρίστηκε «συνωμότης», ενώ οι φίλοι του θρηνούσαν που είχε πέσει τόσο χαμηλά.
Πάνω από τρεις μήνες νωρίτερα, ο Kim Min-seok αποκάλυψε ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ετοίμαζε στρατιωτικό νόμο.
Η κατηγορία ήταν πράγματι λίγο μεγάλη. Η δημοκρατία δεν εμφανίστηκε στη Νότια Κορέα παρά το 1980, μετά τη σφαγή στο Gwangju, κατά την οποία χιλιάδες άνθρωποι δολοφονήθηκαν από τη δικτατορία για εννέα ημέρες. Συνεπώς, αυτή η αναφορά για «στρατιωτικό νόμο» ξύπνησε τρομερές αναμνήσεις.
Ο πρόεδρος Yoon Suk Yeol ανακοινώνει τον στρατιωτικό νόμο.
Ωστόσο, στις 3 Δεκεμβρίου, γύρω στις 22:00, όλα τα οπτικοακουστικά μέσα ενημερώθηκαν ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Yoon Suk Yeol, επρόκειτο να απευθυνθεί κατ’ εξαίρεση στο έθνος. Στις 22:25 όλα τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά κανάλια μεταδίδαν ζωντανά την ομιλία του. Διαβεβαίωνε ότι η αντιπολίτευση συνεργαζόταν με τους Βορειοκορεάτες κομμουνιστές. Στο τέταρτο λεπτό, δήλωνε: «Αγαπητοί πολίτες, κηρύσσω τον στρατιωτικό νόμο για να προστατεύσω τη Δημοκρατία της Κορέας από κομμουνιστικές απειλές από τη Βόρεια Κορέα και φιλο-βόρεια αντικρατικές φατρίες που υπονομεύουν την ελευθερία και τη συνταγματική μας τάξη.»
Σύμφωνα με τον Kim Min-seok, η συνωμοσία είχε σχεδιαστεί από τέσσερις στρατιωτικούς, πρώην φοιτητές της Σχολής Ανωτέρων Σπουδών του Chungam: τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, Yoon Suk Yeol, τον επικεφαλής της προσωπικής του φρουράς ο οποίος είχε προαχθεί σε Υπουργό Άμυνας τον Αύγουστο, τον στρατηγό Kim Yong-hyun, τον Lee Sang-min, Υπουργό Εσωτερικών. και τον Yeo-hyung, διευθυντή της αντικατασκοπείας. Τέλος, φοιτητές από την 11η τάξη της Κορεατικής Στρατιωτικής Ακαδημίας φέρεται να είχαν σχηματίσει ένα δεύτερο κύκλωμα της συνωμοσίας.
Ο στρατιωτικός νόμος εφαρμόστηκε από τον στρατηγό Kim Yong-hyun (Υπουργό Άμυνας) διοικητή της 38ης Στρατιάς, από τον στρατηγό Park Ann-soo (Αρχηγό του Επιτελείου των στρατών), από τον διοικητή της 46ης Στρατιάς, τον στρατηγό Kwak Jong-geun (αρχηγό των Ειδικών Δυνάμεων), τον διοικητή της 47ης Στρατιάς και τέλος, τον στρατηγό Lee Jin-woo (στρατιωτικό κυβερνήτη της πρωτεύουσας) που διοικεί την 48η Στρατιά. Τα στοιχεία των πολεμικών δυνάμεων που κινητοποιήθηκαν ήταν η 707 Ταξιαρχία Ειδικών Δυνάμεων, η 1η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία Ειδικών Δυνάμεων και η στρατιωτική αστυνομία υπό την ηγεσία των Ειδικών Δυνάμεων.
Οι Νοτιοκορεάτες κατάλαβαν αμέσως ότι ήταν η επιστροφή της δικτατορίας. Εισέβαλαν στα μαγαζιά που ήταν ανοιχτά τη νύχτα και σε ηλεκτρονικά καταστήματα για να προμηθευτούν προμήθειες τροφίμων.
Στις 11 μ.μ., ο πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης Woo Won-shik κάλεσε τους βουλευτές χωρίς καθυστέρηση, δηλώνοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Όλα τα μέλη της Εθνοσυνέλευσης πρέπει να συγκεντρωθούν αμέσως στην αίθουσα της ολομέλειας.» Το σύνταγμα πράγματι δίνει στη Συνέλευση την εξουσία να καταργήσει τον στρατιωτικό νόμο. Όμως οι Ειδικές Δυνάμεις είχαν ήδη εισβάλει στο κτίριο και έκλειναν τις πόρτες του, ενώ είχε επιβληθεί γενική απαγόρευση των πολιτικών δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των διαδηλώσεων και των δραστηριοτήτων των πολιτικών κομμάτων. Την ίδια ώρα, άλλη μονάδα των Ειδικών Δυνάμεων εισέβαλε στα γραφεία της Εκλογικής Επιτροπής, κατάσχεσε τα κινητά τηλέφωνα του προσωπικού και έκλεισε τις εξόδους.
Ενώ πλήθος συγκεντρωνόταν μπροστά από τη Βουλή, βουλευτές σκαρφάλωναν στις πύλες για να καταργήσουν τον στρατιωτικό νόμο. Γύρω στη 1 π.μ., 190 βουλευτές από τους 300 ψήφισαν ομόφωνα την κατάργηση του στρατιωτικού νόμου. Οι Ειδικές Δυνάμεις αποχώρισαν από το κτίριο. Ωστόσο, έπρεπε να περιμένουμε έως τις 04:20 για να συνέλθει η κυβέρνηση νυχτιάτικα και να άρει τον νόμο. Η δικτατορία είχε κρατήσει μόνο έξι ώρες.
Ο Δάσκαλος Lee Jae-myung, πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος και κυριότερο στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σκαρφαλώνει στον τοίχο του Κοινοβουλίου. Αυτός ο δικηγόρος ήταν θύμα σοβαρής απόπειρας δολοφονίας στις 2 Ιανουαρίου. Το βίντεο αυτού του άρρωστου ηλικιωμένου άνδρα, που παλεύει με τις Ειδικές Δυνάμεις για να ψηφίσει υπέρ της κατάργησης του στρατιωτικού νόμου, προβλήθηκε 2,38 εκατομμύρια φορές κατά τη διάρκεια της βραδιάς.
Για να καταλάβουμε τι συνέβη στη Σεούλ, πρέπει να θυμόμαστε ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Yoon Suk Yeol, δεν είναι μόνο ένας πρώην εισαγγελέας που πολέμησε κατά της διαφθοράς, αλλά επίσης ένας νοσταλγός του ιαπωνικού αυτοκρατορικού μιλιταρισμού. Στα τέλη Νοεμβρίου, δεν υποστήριξε τον πρεσβευτή του στο Τόκιο όταν ο τελευταίος γιόρταζε, μόνος του, τη μνήμη των Κορεατών σκλάβων που εκμεταλλευόταν η Mitsubishi κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου στα ορυχεία χρυσού και αργύρου στο νησί Sado [1].
Πρέπει εδώ να κάνουμε τον παραλληλισμό με τα γεγονότα που συνέβησαν τον περασμένο Μάιο στην Ταϊβάν. Κατά τη διάρκεια της ορκωμοσίας του νέου προέδρου της Δημοκρατίας, Lai Ching-te, το νομοθετικό Yuan (Κοινοβούλιο) επιχείρησε να τροποποιήσει το Σύνταγμα προκειμένου να αποτρέψει αυτό που μόλις συνέβη στη Νότια Κορέα. Όμως, οι οκτώ βουλευτές του προεδρικού κόμματος το εμπόδισαν κάνοντας σωματική επίθεση σε συναδέλφους τους, τραυματίζοντας πέντε από αυτούς.
Αυτό συμβαίνει επειδή ο Lai Ching-te δεν εξελέγη για τις δεσμεύσεις του στην εξωτερική πολιτική, αλλά για τις οικονομικές του ιδέες [2]. Και εκείνος νοσταλγεί τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο: ενώ το Kuomintang, το κόμμα του Τσιάνγκ Κάι-σεκ, κάνει επίσημα εκστρατεία για την επανένωση της Κίνας, ο ίδιος επιθυμεί αντίθετα να ξαναρχίσει τον εμφύλιο πόλεμο. Αντιπροσωπεύει το μικρό ποσοστό των Ταϊβανέζων που αρνούνται ακόμη τη νίκη του Μάο Τσε Τουνγκ (1893-1976). Στην ορκωμοσία του, είπε: «Ελπίζω η Κίνα να αντιμετωπίσει θετικά την πραγματικότητα της ύπαρξης [της Ταϊβάν] [και] να σεβαστεί τις επιλογές του λαού της Ταϊβάν». Αντιμέτωποι με τις πολυάριθμες απειλές και τις προσπάθειες διείσδυσης από την Κίνα, πρέπει να δείξουμε την αποφασιστικότητά μας να υπερασπιστούμε το έθνος μας», μια θέση που παραβιάζει τη συμφωνία για την ενότητα της Κίνας
Οι μυστικές υπηρεσίες της Ταϊβάν εξακολουθούν να στεγάζουν τον πολύ μυστικό «Παγκόσμιο Αντικομμουνιστικό Σύνδεσμο», που μετονομάστηκε το 1990 σε «Παγκόσμιο Σύνδεσμο για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία», που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου από τον αρχιστράτηγό Τσιάνγκ Κάι-σεκ και τον ηγέτη των Ουκρανών ριζοσπαστικών εθνικιστών Yaroslav Stetsko (πρώην πρωθυπουργό των Ναζί). Σήμερα προεδρεύεται από έναν πρώην γενικό γραμματέα του Kuomintang, τον Tseng Yung-chuan, και εξακολουθεί να χρηματοδοτείται από το Γραφείο Εθνικής Ασφάλειας. Ο Ασιατικός Σύνδεσμος προεδρεύεται από τον διπλωμάτη Zeng Yongquan, πρώην γενικό γραμματέα της κυβέρνησης της Ταϊβάν.
Κανείς δεν ξέρει πώς λειτουργεί αυτό το σύστημα σήμερα. Ωστόσο, μια γωνία του πέπλου σηκώθηκε κατά τη δολοφονία του Ιάπωνα πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε τον Ιούλιο του 2022. Παρά την προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου, ο ιαπωνικός Τύπος διέρρευσε ότι είχε σκοτωθεί από έναν χρεωκοπημένο άνδρα με αστρονομικά ποσά από την Εκκλησία της Ενοποίησης (γνωστή ως «αίρεση Moon»). Έξι μήνες αργότερα, έγινε γνωστό ότι μια ομάδα βουλευτών του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος είχε λάβει περισσότερα από μισό δισεκατομμύριο δολάρια σε δωροδοκίες [3].
Η πλειοψηφία των Φιλελεύθερων Δημοκρατικών βουλευτών προέρχεται από κληρονομικές δυναστείες. Οργανώνονται σε παρατάξεις και όχι γύρω από προγράμματα. Αυτό το κόμμα δημιουργήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με σκοπό την ανακύκλωση εγκληματιών πολέμου που δεν είχαν δικαστεί από το Δικαστήριο του Τόκιο. Πάντα κυβέρνησε την Ιαπωνία για 67 χρόνια (με εξαίρεση δύο σύντομες περιόδους που δεν υπερβαίνουν συνολικά τα 4 χρόνια).
Από την 1η Οκτωβρίου, ο Shigeru Ishiba έγινε πρωθυπουργός της Ιαπωνίας. Είναι φανατικός μιλιταριστής [4]. Επιμελήθηκε ιστορικά έργα που ασχολούνταν με το Σιντοϊστικό βωμό (Yasukuni-jinja Shrine), όπου αναπαύονται οι κυριότεροι Ιάπωνες εγκληματίες πολέμου. Συμφιλίωσε την τιμή αυτών των μιλιταριστών με την ιστορία της Κίνας και της Κορέας. Φαίνεται να μην έχει επισκεφθεί ποτέ αυτό το αμφιλεγόμενο βωμό. esC’t gunji otaku, δηλαδή συλλέκτης στρατιωτικών αναμνηστικών και ο ίδιος μιλιταριστής, αν και προσέχει να μην προσβάλει τους ξένους συνομιλητές του. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο τελευταίος πόλεμος διεξήχθη για τη «δίκαιη αιτία» της απελευθέρωσης της Ασίας από την κυριαρχία των λευκών και τα περισσότερα από τα εγκλήματα πολέμου που αναφέρθηκαν στην Κίνα, τη Νότια Κορέα και τη Νοτιοανατολική Ασία είναι «συνωμοσίες για να υποτιμήσουν την Ιαπωνία». Περαιτέρω, δήλωσε ότι η κυβέρνηση και ο στρατός της εποχής θα πρέπει να θεωρηθούν αυστηρά υπεύθυνοι για την έναρξη ενός πολέμου που ήταν αδύνατο να κερδίσουν.
Βρισκόμαστε επομένως ενώπιο μιας επιστροφής της Άπω-Ανατολικής παράταξης του Άξονα Ρώμης-Βερολίνου-Τόκιο.
Δεν κάναμε τίποτα όταν οι ριζοσπαστικοί εθνικιστές επέστρεψαν στην εξουσία στην Ουκρανία. Σήμερα έχουμε πόλεμο εκεί. Δεν κάναμε τίποτα όταν οι Ρεβιζιονιστές Σιωνιστές επέστρεψαν στην εξουσία στο Ισραήλ. Σήμερα έχουμε πόλεμο στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, τον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ και την Υεμένη. Θα αντιδράσουμε στην επιστροφή στην εξουσία των Ιάπωνων μιλιταριστών στην Ταϊβάν, τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία;
[1] «2522 Le gouvernement militariste nippon d’Ishiba relance la polémique avec la Corée», Voltaire, actualité internationale - N°110 - 29 novembre 2024.
[2] «1308 Investiture du président séparatiste Lai Ching-te», Voltaire, actualité internationale - N°88 - 24 mai 2024.
[3] «Gigantesque scandale de corruption systémique du Parti libéral-démocrate japonais», Voltaire, actualité internationale - N°66 - 15 décembre 2023.
[4] «2057 Le militariste et révisionniste Shigeru Ishiba désigné Premier ministre japonais», Voltaire, actualité internationale - N°102 - 4 octobre 2024.
Η σύνοδος κορυφής των BRICS στο Καζάν σήμανε το τέλος της κυριαρχίας της G7 στον κόσμο. Οι αγγλοσαξονικοί κανόνες που οργάνωναν τις διεθνείς σχέσεις θα αντικατασταθούν σταδιακά με τις δεσμεύσεις που ανέλαβε ο καθένας, οι οποίες θα πρέπει να τηρηθούν από τώρα και στο εξής. Αυτή η επανάσταση μας γυρίζει πίσω στις προσπάθειες της Ρωσίας και της Γαλλίας, το 1899, να θεμελιώσουν ένα διεθνές δίκαιο, που υπονομεύτηκαν από τη Διάσκεψη του Ατλαντικού και το δυοπώλιο Ηνωμένων Πολιτειών/Ηνωμένο Βασίλειο.
Δίκτυο Βολταίρος| Παρίσι (Γαλλία) |29 octobre 2024
Οι εννέα αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων των κρατών μελών των BRICS+.
Η 16η σύνοδος κορυφής των διευρυμένων BRICS πραγματοποιήθηκε στο Καζάν (Ρωσία), από τις 22 έως τις 24 Οκτωβρίου 2024 145 / 5 000 [1]. Εκτός από τους εννέα αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων που είναι ήδη μέλη αυτής της οργάνωσης, συμμετείχαν έντεκα άλλοι και περίπου είκοσι επιπλέον κράτη υπέβαλαν την αίτησή τους για ένταξη.
Αυτό το γεγονός είναι η τελική έκβαση της στρατηγικής που ξεκίνησε το 2009 από τον πρόεδρο της Βραζιλίας, Luiz Inácio Lula da Silva, τον πρόεδρο της ρωσικής κυβέρνησης, Βλαντιμίρ Πούτιν, τον Ινδό πρωθυπουργό, Manmohan Singh, και τον Κινέζο πρόεδρο, Hu Jintao. Αυτοί οι τέσσερις άνδρες φαντάστηκαν τις διεθνείς σχέσεις βασισμένες στον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, που θα επέτρεπαν σε κάθε χώρα να αναπτυχθεί. Για εκείνους δεν ήταν ζήτημα να αντισταθούν στον δυτικό ιμπεριαλισμό της G8 (της οποίας η Ρωσία ήταν μέλος μέχρι το δυτικό πραξικόπημα της Μαϊντάν το 2014), αλλά να εξερευνήσουν έναν άλλο δρόμο, χωρίς τους Αγγλοσάξονες.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έπαιξε κεντρικό ρόλο στη δημιουργία αυτού του φορέα οικονομικής συνεργασίας, όπως ο Τσάρος Νικόλαος Β’ έπαιξε ρόλο στην εφεύρεση του διεθνούς δικαίου το 1899 [2]. Ήταν εκείνος που οργάνωσε την πρώτη σύνοδο κορυφής στην Αικατερινούπολη, παρόλο που ήταν ο πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ που εκπροσωπούσε τη Ρωσία εκεί.
Σε συνέντευξή του με την ευκαιρία της συνόδου του Καζάν, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, επικαλούμενος τα λόγια του Ινδού πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι, επιβεβαίωσε ότι «οι BRICS δεν είναι αντιδυτική οργάνωση, αλλά μια μη δυτική οργάνωση».
Στην τελική δήλωσή τους, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων αναφέρονται σε τέσσερα διαφορετικά θέματα [3]: • Η πολυμέρεια. • Η συνεργασία για την σταθερότητα και την ασφάλεια. • Η οικονομική και χρηματοπιστωτική συνεργασία. • Οι διαπροσωπικές ανταλλαγές.
Η πολυμέρεια
Μετά την παρατήρηση ότι, ανεξάρτητα από τα δυτικά κέντρα εξουσίας, αναδύονται νέα κέντρα, επιβεβαιώνουν την προσήλωσή τους στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, στη σύνταξη του οποίου συμμετείχαν όλοι, εκτός από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα που δεν ήταν ακόμη ανεξάρτητα. Στη συνέχεια, συνηγορούν για μεταρρύθμιση του ΟΗΕ και των υπηρεσιών του, έτσι ώστε οι θεσμοί του να προσαρμοστούν στον σημερινό κόσμο και να ενσωματώσουν τις νέες εξουσίες. Αν και δεν έδωσαν καμία ημερομηνία για την μεταρρύθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας και του ΔΝΤ, θέτουν τον ορίζοντα 2025 για την μεταρρύθμιση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) και του διοικητικού συμβουλίου της Διεθνούς Τράπεζας για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη (BIRD).
Χαρακτηρίζουν ως «μονομερή καταναγκαστικά μέτρα» τις «κυρώσεις» που λαμβάνονται έξω από το Συμβούλιο Ασφαλείας, ως «παράνομες», είτε είναι πολιτικές είτε είναι οικονομικές.
Υποστηρίζουν τις εργασίες της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), αλλά δεν σχολιάζουν τα συμπεράσματα που βγάζουν οι Δυτικοί. Δηλώνουν ότι ανησυχούν βαθιά για τις προσπάθειες σύνδεσης της ασφάλειας με την ατζέντα για την κλιματική αλλαγή. Περαιτέρω στο κείμενο (§ 83), καταδικάζουν τη χρήση του προσχήματος του κλίματος για την επιβολή μονομερών, τιμωρητικών και μεροληπτικών μέτρων προστατευτισμού. Επιπλέον, υποστηρίζουν τη συνεργασία για την καταπολέμηση των αερίων θερμοκηπίου, σύμφωνα με το άρθρο 6 των Συμφωνιών του Παρισίου (§ 85). Υπενθυμίζουμε ότι η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών απορρίπτει τη δυτική ανθρωποκεντρική ερμηνεία της κλιματικής αλλαγής.
Δεσμεύονται να προάγουν και να προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην ανάπτυξη, και των θεμελιωδών ελευθεριών στο πλαίσιο των αρχών της ισότητας και του αμοιβαίου σεβασμού. Ομοίως, δεσμεύονται να εντείνουν την καταπολέμηση του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της σχετικής μισαλλοδοξίας που συνδέεται, καθώς και των διακρίσεων λόγω θρησκείας, πίστης ή πεποιθήσεων και όλων των σύγχρονων μορφών τους στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των ανησυχητικών τάσεων αύξησης της ρητορικής του μίσους.
Η συνεργασία για την σταθερότητα και την ασφάλεια
Συμφωνούν σε μια κοινή θέση απέναντι στις τρέχουσες συγκρούσεις, όχι χωρίς να παραπέμπουν στο ψήφισμα 2686 (2023) του Συμβουλίου Ασφαλείας (που καταγγέλλει τον λόγο μισαλλοδοξίας και μίσους) και στο ψήφισμα 46/182 (1991) της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών (για την έκτακτη ανάγκη ανθρωπιστικής βοήθειας). Ομοίως, υπενθυμίζουν την ανάγκη σεβασμού των νόμιμων και εύλογων ανησυχιών για την ασφάλεια όλων των χωρών.
Ακολουθεί ένας μακρύς κατάλογος τοποθετήσεων.
• Γάζα (§ 30) Υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη καθιέρωσης άμεσης, συνολικής και μόνιμης κατάπαυσης του πυρός στη Λωρίδα της Γάζας, για την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση όλων των ομήρων και κρατουμένων αμφοτέρων των μερών που κρατούνται παράνομα σε αιχμαλωσία και για την παροχή βιώσιμης και μεγάλης σε κλίμακα ανθρωπιστικής βοήθεια και να τεθεί τέλος σε όλες τις επιθετικές ενέργειες. Ωστόσο, υποστηρίζουν τη λύση των δύο κρατών (το αρχικό αποικιακό σχέδιο του Λόρδου Πηλ) που τους φαίνεται ως η μόνη δυνατή ειρηνική λύση.
• Λίβανος (§ 31-32) Καταδικάζουν την «προμελετημένη τρομοκρατική ενέργεια» που αποτελείται από εκρήξεις τηλε-ειδοποιητών και ραδιοτηλεφώνων στις 17 Σεπτεμβρίου 2024. Καταδικάζουν επίσης τις επιθέσεις κατά του προσωπικού του ΟΗΕ, τις απειλές για την ασφάλειά τους και καλούν το Εβραϊκό Κράτος να σταματήσει αμέσως αυτές τις δραστηριότητες του στον Λίβανο. Είναι υπέρ της αυστηρής συμμόρφωσης με το ψήφισμα 1701 (2006), εννοώντας ότι ισχύει το ίδιο για το Ισραήλ, το οποίο θα πρέπει επομένως να αποσυρθεί πίσω από τη «μπλε γραμμή» (γραμμή οριοθέτησης).
• Υεμένη (§ 33) Είναι υπέρ της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας, αλλά, αντί να καταδικάσουν τον Ανσάρ Αλλάχ όπως οι Δυτικοί, σκοπεύουν να εξετάσουν τα αίτια της σύγκρουσης και να υποστηρίξουν τον διάλογο και την ειρηνευτική διαδικασία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.
• Συρία (§ 34) Επιμένουν ότι η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα της Συρίας πρέπει να γίνονται αυστηρά σεβαστές. Καταδικάζουν την παράνομη ξένη στρατιωτική παρουσία που αυξάνει τους κινδύνους συγκρούσεων μεγάλης κλίμακας στην περιοχή. Τονίζουν ότι οι παράνομες «μονομερείς κυρώσεις» επιδεινώνουν σοβαρά τα δεινά του συριακού λαού. Μιλούν επίσης ανοιχτά (§ 43) κατά της ισραηλινής κατοχής του συριακού Γκολάν.
• Ιράν (§ 35 και 37) Καταδικάζουν την επίθεση κατά των διπλωματικών εγκαταστάσεων της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν στη Δαμασκό. Υπενθυμίζουν ότι η συμφωνία JCPOA επικυρώθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να αποχωρήσουν από αυτήν όπως έκαναν.
• Ουκρανία (§ 36) Τονίζουν ότι όλα τα κράτη θα έπρεπε να ενεργούν σύμφωνα με τους σκοπούς και τις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών στο ακαριαίο (αυτό υποστηρίζει τη ρωσική ερμηνεία της σύγκρουσης). Σημειώνουν με ικανοποίηση τις σχετικές προτάσεις για διαμεσολάβηση και καλές υπηρεσίες (από την Κίνα, τη Νότια Αφρική και την Ινδία), με στόχο την ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης μέσω διαλόγου και διπλωματίας.
• Σουδάν (§ 40) Καταδικάζουν την επίθεση, από τα στρατεύματα του προέδρου Abdel Fattah al-Burhan, κατά της κατοικίας του επικεφαλής της αποστολής της πρεσβείας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, στις 29 Σεπτεμβρίου 2024· μια επίθεση παρόμοια με εκείνη κατά των ιρανικών διπλωματικών χώρων στη Συρία από το Ισραήλ. Ζητούν άμεση, μόνιμη και άνευ όρων κατάπαυση του πυρός.
• Αφγανιστάν (§ 42) Υπερασπίζονται την αρχή ενός ανεξάρτητου, ενωμένου και ειρηνικού κράτους, απαλλαγμένου από τρομοκρατία, πόλεμο και ναρκωτικά. Τονίζουν την ανάγκη παροχής επείγουσας και αδιάλειπτης ανθρωπιστικής βοήθειας στον αφγανικό λαό και την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων όλων των Αφγανών, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών, των κοριτσιών και των διαφορετικών εθνοτικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένης της άρσης της υφισταμένης απαγόρευσης φοίτησης στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση.
• Αφοπλισμός (§ 43-46) Τάσσονται υπέρ της επιτάχυνσης της εφαρμογής των ψηφισμάτων για τη δημιουργία ζώνης απαλλαγμένης από πυρηνικά όπλα και άλλα όπλα μαζικής καταστροφής στη Μέση Ανατολή (δηλαδή για την αποπυρηνικοποίηση του Ισραήλ), σύμφωνα με την ιρανική πρόταση. Τάσσονται επίσης υπέρ της αποτροπής μιας κούρσας εξοπλισμών στο διάστημα, παρά την αντίθεση των Ηνωμένων Πολιτειών.
• Τρομοκρατία (§ 47-49) Απορρίπτουν κάθε προσπάθεια πολιτικοποίησης ζητημάτων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και τη χρήση τρομοκρατικών ομάδων για την επίτευξη πολιτικών σκοπών και τονίζουν ότι μόνο οι BRICS είναι αποτελεσματικός οργανισμός σε αυτό το θέμα - μια ευθεία νύξη για τις μυστικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου —. Ζητούν την ταχεία έγκριση της Γενικής Σύμβασης για τη Διεθνή Τρομοκρατία στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών.
• Διεθνική εγκληματικότητα (§ 50-53) Υπό την ώθηση της Ρωσίας, οι BRICS προσεγγίζουν τα ζητήματα των ναρκωτικών, του διεθνικού εγκλήματος και της διαφθοράς ενισχύοντας μια συντονισμένη κατασταλτική αντίδραση.
Οικονομική και χρηματοοικονομική συνεργασία
Οι BRICS μελετούν πρώτα την ανάγκη ύπαρξης ενός γραφείου συμψηφισμού για την ανταλλαγή ρευστότητας μεταξύ τους (χωρίς να χρειάζεται να περάσουν από το σύστημα SWIFT που δημιουργήθηκε από τα δίκτυα stay-behind του ΝΑΤΟ) και ένα σύστημα αντασφάλισης για την εξασφάλιση της μεταφοράς αγαθών (χωρίς να χρειάζεται να περάσουν από αγγλοσαξονικές εταιρείες ή έμμεσα ελεγχόμενες από αυτές).
Δεν προσεγγίζουν το εμπόριο υπό την προοπτική του ελεύθερου εμπορίου ή των δασμών, αλλά υπό την οπτική της ασφάλειας, της προσαρμοστικότητας, της σταθερότητας και της αποτελεσματικότητας των αλυσίδων εφοδιασμού. Τον τελευταίο χρόνο, εφαρμόζουν ένα πρόγραμμα για την εναρμόνιση και τον συντονισμό της χρήσης της πληροφορικής (PartNIR) στην οικονομία και το εμπόριο.
Όσον αφορά την καταπολέμηση των ασθενειών, οι BRICS, ενώ χαιρετίζουν το έργο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), αναπτύσσουν το δικό τους σύστημα επαγρύπνησης και αλληλοβοήθειας.
Όσον αφορά την πνευματική ιδιοκτησία, οι BRICS, έχοντας επίγνωση ότι τα πνευματικά δικαιώματα και άλλα διπλώματα ευρεσιτεχνίας αποτελούν σήμερα την κύρια πηγή εισοδήματος των Αγγλοσάξονών (και όχι την πραγματική ή οικονομική τους παραγωγή), οι BRICS σκοπεύουν να αποκαταστήσουν αυτό το σύστημα διεκδίκησης στοχεύοντας στην καταπολέμηση της παραποίησης και όχι πλέον αξιοποιώντας τα κέρδη τους. Σκοπεύουν να αυξήσουν τη συνεργασία σε προγράμματα έρευνας, ανάπτυξης και καινοτομίας στους τομείς της βιοϊατρικής, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, των διαστημικών και αστρονομικών επιστημών, της ωκεανογραφίας και της μελέτης των πολικών περιοχών της γης.
Οι διαπροσωπικές ανταλλαγές
Οι BRICS σκοπεύουν κυρίως να πολεμήσουν ενάντια στην αγγλοσαξονική ιδεολογία του «πολέμου των πολιτισμών» [4] στηριζόμενοι σε δύο υπηρεσίες του ΟΗΕ, την UNICEF και την Συμμαχία των Πολιτισμών. Επιθυμούν να αυξήσουν τις διαπροσωπικές ανταλλαγές μεταξύ τους στους τομείς των μέσων ενημέρωσης, του πολιτισμού, της εκπαίδευσης, του αθλητισμού, των τεχνών, της νεολαίας, της κοινωνίας των πολιτών, της δημόσιας διπλωματίας και των ακαδημαϊκών ανταλλαγών.
Οι BRICS αντιστέκονται εκεί σε μια επιστροφή προς τα πίσω: η έννοια του πολέμου των πολιτισμών, που ήταν ένα ουσιαστικό μέρος της ρητορικής του προέδρου Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, φαινόταν οριστικά ξεχασμένη. Επιστρέφει στη μόδα με την υποψηφιότητα της Καμάλα Χάρις που υποστηρίζεται από τους νεοσυντηρητικούς. Δεν είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, παρά μόνο μια υποτιθέμενη επιστημονική μορφή του παλιού βίαιου λόγου των ετών 1930-1945: για να επιβιώσουν, οι Δυτικοί δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εξαλείψουν τους άλλους.
Οι αρχηγοί των κρατών και κυβερνήσεων παρόντες στη σύνοδο κορυφής του Καζάν, μέλη και προσκεκλημένοι. Αυτή η φωτογραφία είναι αρκετή για να μετρήσει την αποτυχία της G7 να απομονώσει τη Ρωσία
Παρατηρήσεις για αυτή τη σύνοδο κορυφής
Αυτή η σύνοδος κορυφής πραγματοποιήθηκε ενώ ο κόσμος παρακολουθεί ζωντανά την ισραηλινή εθνοκάθαρση, πρώτα στη Γάζα και μετά στο νότιο Λίβανο. Την ίδια στιγμή, η ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση με στόχο την εφαρμογή στην Ουκρανία της απόφασης 2202 του Συμβουλίου Ασφαλείας (συμφωνίες του Μινσκ) στρέφεται προς όφελος της Μόσχας. Ο ουκρανικός στρατός δεν θα περάσει τον χειμώνα, και όλα τα δυτικά «μονομερή καταναγκαστικά μέτρα» έχουν αποτύχει. Λυπούμαστε, αλλά από την άποψη του «πολέμου των πολιτισμών», οι Άραβες στη Γάζα και οι Ρώσοι στην Ουκρανία απειλούν τη Δύση και πρέπει να εξαλειφθούν.
Συνεπώς, η συμμετοχή στους BRICS φαίνεται να είναι μια εξέγερση ενάντια στην Αγγλοσαξονική Παγκόσμια Τάξη. Δεν μπορούμε λοιπόν παρά να είμαστε απογοητευμένοι από την οπισθοδρόμηση του Βραζιλιάνου προέδρου, Luiz Inácio Lula da Silva, ο οποίος δεν τόλμησε να έρθει στο Καζάν και εκπροσωπήθηκε από τον Υπουργό Εξωτερικών του, Mauro Vieira. Η Βραζιλία είναι, όμως, ιδρυτικό μέλος των BRICS. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι η Βραζιλία εμπλέκεται ενεργά αφού προεδρεύει της Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας. Προέδρος της είναι η πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας, Dilma Youssef, η οποία ανατράπηκε κατά τη διάρκεια μιας τηλεχειριζόμενης επιχείρησης από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ.
Η ίδια παρατήρηση πρέπει να γίνει για την άρνηση, την τελευταία στιγμή, του πρίγκιπα Μοχάμεντ Μπεν Σαλμάν της Σαουδικής Αραβίας να πάρει θέση με το ένα ή το άλλο στρατόπεδο και να πάει στο Καζάν, παρότι ο προνομιούχος σύμμαχός του, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, είναι πλέον μέλη των BRICS και ότι ο πρόεδρός τους, Σεΐχης Μοχάμεντ μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχιάν, ήταν παρών.
Η Ρωσία επέλεξε το Καζάν, την πρωτεύουσα του Ταταρστάν, για να φιλοξενήσει αυτή τη σύνοδο κορυφής, επειδή αυτή η δυναμική πόλη απεικονίζει τόσο την ενσωμάτωση των μουσουλμάνων στη Ρωσική Ομοσπονδία όσο και την ικανότητα της Μόσχας να εκχωρεί τις εξουσίες της.
Στο οικονομικό μέτωπο, η Σύνοδος Κορυφής σημείωσε πρόοδο στην αποδολαριοποίηση του διεθνούς εμπορίου. Οι BRICS κινούνται προς ένα ψηφιακό νομισματικό πρότυπο. Συζητήθηκαν οι δυνατότητες προς μια κοινή φορολογική αρχή, αυτές ενός δικαστηρίου για τη διαιτησία των οικονομικών διαφορών μεταξύ των χωρών μελών ή ακόμη και η ιδέα για ένα χρηματιστήριο σιτηρών. Επίσης, η δυνατότητα δημιουργίας ανεξάρτητης υποδομής διασυνοριακών διακανονισμών και καταθέσεων, «BRICS Clear». Τέλος, οι BRICS προχωρούν στην ανάπτυξη ενός συστήματος καρτών πληρωμών που ονομάζεται «BRICS Pay», που παρουσιάστηκε στη σύνοδο κορυφής του Καζάν. Η λειτουργία της φαίνεται σχετικά κλασική: η κάρτα «BRICS Pay» θα πρέπει να καθιστά δυνατή τη διευθέτηση πληρωμών σε εθνικό νόμισμα μέσω της χρήσης ενός κωδικού QR με χρέωση ενός ηλεκτρονικού πορτοφολιού που παρέχεται μέσω μιας ομώνυμης εφαρμογής, επισυνάπτοντας μια τραπεζική κάρτα Visa, MasterCard ή Mir. Το πρόβλημα είναι η διατήρηση της πλήρους κυριαρχίας συμμετέχοντας σε ένα συλλογικό νόμισμα.
Η σύνοδος κορυφής έδειξε πάνω απ’ όλα, σε πολιτικό επίπεδο, παρουσία του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, ότι οι BRICS απορρίπτουν τους μεταβαλλόμενους δυτικούς κανόνες, που έθεσε η G7 ανάλογα με τον πελάτη, και προτιμά το σεβασμό του δοσμένου λόγου, δηλαδή του διεθνούς δίκαιου. Οι χώρες του «παγκόσμιου Νότου» (σε αντίθεση με τη «συλλογική Δύση») έχουν πλήρη επίγνωση των δεσμεύσεων και των συνθηκών που έχουν υπογράψει οι Αγγλοσάξονες και παραβιάζονται ξεδιάντροπα από τους ίδιους. Οι Δυτικοί θεωρούν πράγματι ότι στο όνομα της δημοκρατίας, ένας εκλεγμένος αρχηγός κράτους ή κυβέρνησης μπορεί να μην αισθάνεται υποχρεωμένος για την υπογραφή αυτών που προηγήθηκαν, ενώ άλλα κράτη, είτε βρίσκονται στα μάτια τους μη-φιλελεύθερα είτε δικτατορικά, έχουν την υποχρέωση να το κάνουν. Για παράδειγμα, ο Ντόναλντ Τραμπ εγκατέλειψε την JCPOA (συμφωνία τα πυρηνικά του Ιράν) που ο προκάτοχός του, Μπαράκ Ομπάμα, είχε διαπραγματευτεί επί μακρόν. Ή ο Τζο Μπάιντεν που δεν θεώρησε τον εαυτό του δεσμευμένο από δύο έγγραφα που υπέγραψε ο φίλος του Μπαράκ Ομπάμα, ούτε από αυτό της Κωνσταντινούπολης (1999 [5]), ούτε από το ψήφισμα 2202 (2015) για τις συμφωνίες του Μινσκ. Ως εκ τούτου, ισχυρίζεται ότι η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία και παραβίασε τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ενώ πολλά μεταγενέστερα κείμενα δείχνουν ότι η Ρωσία είναι η μόνη που έχει ακολουθήσει όλες τις αρχές του κατά γράμμα.
Το ΔΝΤ μόλις αναθεώρησε τις μεθόδους υπολογισμού του και τοποθέτησε το ρωσικό ΑΕΠ σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης στην τέταρτη θέση πίσω από αυτό της Κίνας, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ινδίας. Αυξήθηκε λοιπόν ξαφνικά κατά 23% και άφησε την 48η θέση όπου μαράζωνε. Ωστόσο, πέρα από την οικονομική πραγματικότητα (οι BRICS αντιπροσωπεύουν το 37% του παγκόσμιου ΑΕΠ και το 45% της ανθρωπότητας, ενώ η G7 αντιπροσωπεύει μόνο το 29% του ΑΕΠ και το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού), αυτή η σύνοδος κορυφής άνοιξε τα μάτια πολλών ατόμων με προβλήματα όρασης. Ο κόσμος έχει ανατραπεί. Δεν κυριαρχείται πλέον από την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο.
Les articles de cet auteur
Envoyer un message
