Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κίνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κίνα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2024

Τιερί Μεϊσάν - Πώς δικτατορίες απέτυχαν να εγκατασταθούν στην φιλοαμερικανική Άπω Ανατολή

 

Νότια Κορέα, Ιαπωνία, Ταϊβάν

Πώς δικτατορίες απέτυχαν να εγκατασταθούν στην φιλοαμερικανική Άπω Ανατολή

Η προσπάθεια του Νοτιοκορεάτη προέδρου να ανατρέψει την δημοκρατία στις 3 Δεκεμβρίου δεν ήταν μια αυτοσχέδια ή μεμονωμένη πράξη. Πρέπει να αξιολογηθεί σε σχέση με τον καυγά που έλαβε χώρα στο κοινοβούλιο της Ταϊβάν τον Μάιο, και ιδιαίτερα με τον διορισμό, στην Ιαπωνία, ενός μιλιταριστή και αρνητή του Ολοκαυτώματος πρωθυπουργού. Όπως στην Ουκρανία και στο Ισραήλ, όσοι νοσταλγούν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο επιχείρησαν ένα πραξικόπημα.

Deutsch Español français italiano Nederlands Português русский
Οι ειδικές δυνάμεις εμποδίζουν την πρόσβαση στο νοτιοκορεατικό κοινοβούλιο, συμπεριλαμβανομένων των βουλευτών, στις 3 Δεκεμβρίου 2024.

Στις 21 Αυγούστου 2024, ένας Νοτιοκορεάτης βουλευτής, ο Kim Min-seok, πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος (κεντροαριστερά) ανακοίνωνε ότι μέλη της κυβέρνησης ετοίμαζαν τη θέσπιση του στρατιωτικού νόμου. Δεδομένου ότι αυτός ο άνδρας είχε μια πολιτική καριέρα γεμάτη στροφές και είχε καταδικαστεί για διαφθορά, το κοινό ερμήνευσε τις υποτιθέμενες αποκαλύψεις του ως έναν τρόπο να δημιουργήσει εντύπωση. Ως εκ τούτου, χαρακτηρίστηκε «συνωμότης», ενώ οι φίλοι του θρηνούσαν που είχε πέσει τόσο χαμηλά.

Πάνω από τρεις μήνες νωρίτερα, ο Kim Min-seok αποκάλυψε ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ετοίμαζε στρατιωτικό νόμο.

Η κατηγορία ήταν πράγματι λίγο μεγάλη. Η δημοκρατία δεν εμφανίστηκε στη Νότια Κορέα παρά το 1980, μετά τη σφαγή στο Gwangju, κατά την οποία χιλιάδες άνθρωποι δολοφονήθηκαν από τη δικτατορία για εννέα ημέρες. Συνεπώς, αυτή η αναφορά για «στρατιωτικό νόμο» ξύπνησε τρομερές αναμνήσεις.

Ο πρόεδρος Yoon Suk Yeol ανακοινώνει τον στρατιωτικό νόμο.

Ωστόσο, στις 3 Δεκεμβρίου, γύρω στις 22:00, όλα τα οπτικοακουστικά μέσα ενημερώθηκαν ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Yoon Suk Yeol, επρόκειτο να απευθυνθεί κατ’ εξαίρεση στο έθνος. Στις 22:25 όλα τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά κανάλια μεταδίδαν ζωντανά την ομιλία του. Διαβεβαίωνε ότι η αντιπολίτευση συνεργαζόταν με τους Βορειοκορεάτες κομμουνιστές. Στο τέταρτο λεπτό, δήλωνε: «Αγαπητοί πολίτες, κηρύσσω τον στρατιωτικό νόμο για να προστατεύσω τη Δημοκρατία της Κορέας από κομμουνιστικές απειλές από τη Βόρεια Κορέα και φιλο-βόρεια αντικρατικές φατρίες που υπονομεύουν την ελευθερία και τη συνταγματική μας τάξη.»

Σύμφωνα με τον Kim Min-seok, η συνωμοσία είχε σχεδιαστεί από τέσσερις στρατιωτικούς, πρώην φοιτητές της Σχολής Ανωτέρων Σπουδών του Chungam: τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, Yoon Suk Yeol, τον επικεφαλής της προσωπικής του φρουράς ο οποίος είχε προαχθεί σε Υπουργό Άμυνας τον Αύγουστο, τον στρατηγό Kim Yong-hyun, τον Lee Sang-min, Υπουργό Εσωτερικών. και τον Yeo-hyung, διευθυντή της αντικατασκοπείας. Τέλος, φοιτητές από την 11η τάξη της Κορεατικής Στρατιωτικής Ακαδημίας φέρεται να είχαν σχηματίσει ένα δεύτερο κύκλωμα της συνωμοσίας.

Ο στρατιωτικός νόμος εφαρμόστηκε από τον στρατηγό Kim Yong-hyun (Υπουργό Άμυνας) διοικητή της 38ης Στρατιάς, από τον στρατηγό Park Ann-soo (Αρχηγό του Επιτελείου των στρατών), από τον διοικητή της 46ης Στρατιάς, τον στρατηγό Kwak Jong-geun (αρχηγό των Ειδικών Δυνάμεων), τον διοικητή της 47ης Στρατιάς και τέλος, τον στρατηγό Lee Jin-woo (στρατιωτικό κυβερνήτη της πρωτεύουσας) που διοικεί την 48η Στρατιά. Τα στοιχεία των πολεμικών δυνάμεων που κινητοποιήθηκαν ήταν η 707 Ταξιαρχία Ειδικών Δυνάμεων, η 1η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία Ειδικών Δυνάμεων και η στρατιωτική αστυνομία υπό την ηγεσία των Ειδικών Δυνάμεων.

Οι Νοτιοκορεάτες κατάλαβαν αμέσως ότι ήταν η επιστροφή της δικτατορίας. Εισέβαλαν στα μαγαζιά που ήταν ανοιχτά τη νύχτα και σε ηλεκτρονικά καταστήματα για να προμηθευτούν προμήθειες τροφίμων.

Στις 11 μ.μ., ο πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης Woo Won-shik κάλεσε τους βουλευτές χωρίς καθυστέρηση, δηλώνοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Όλα τα μέλη της Εθνοσυνέλευσης πρέπει να συγκεντρωθούν αμέσως στην αίθουσα της ολομέλειας.» Το σύνταγμα πράγματι δίνει στη Συνέλευση την εξουσία να καταργήσει τον στρατιωτικό νόμο. Όμως οι Ειδικές Δυνάμεις είχαν ήδη εισβάλει στο κτίριο και έκλειναν τις πόρτες του, ενώ είχε επιβληθεί γενική απαγόρευση των πολιτικών δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των διαδηλώσεων και των δραστηριοτήτων των πολιτικών κομμάτων. Την ίδια ώρα, άλλη μονάδα των Ειδικών Δυνάμεων εισέβαλε στα γραφεία της Εκλογικής Επιτροπής, κατάσχεσε τα κινητά τηλέφωνα του προσωπικού και έκλεισε τις εξόδους.

Ενώ πλήθος συγκεντρωνόταν μπροστά από τη Βουλή, βουλευτές σκαρφάλωναν στις πύλες για να καταργήσουν τον στρατιωτικό νόμο. Γύρω στη 1 π.μ., 190 βουλευτές από τους 300 ψήφισαν ομόφωνα την κατάργηση του στρατιωτικού νόμου. Οι Ειδικές Δυνάμεις αποχώρισαν από το κτίριο. Ωστόσο, έπρεπε να περιμένουμε έως τις 04:20 για να συνέλθει η κυβέρνηση νυχτιάτικα και να άρει τον νόμο. Η δικτατορία είχε κρατήσει μόνο έξι ώρες.

Ο Δάσκαλος Lee Jae-myung, πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος και κυριότερο στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σκαρφαλώνει στον τοίχο του Κοινοβουλίου. Αυτός ο δικηγόρος ήταν θύμα σοβαρής απόπειρας δολοφονίας στις 2 Ιανουαρίου. Το βίντεο αυτού του άρρωστου ηλικιωμένου άνδρα, που παλεύει με τις Ειδικές Δυνάμεις για να ψηφίσει υπέρ της κατάργησης του στρατιωτικού νόμου, προβλήθηκε 2,38 εκατομμύρια φορές κατά τη διάρκεια της βραδιάς.


Για να καταλάβουμε τι συνέβη στη Σεούλ, πρέπει να θυμόμαστε ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Yoon Suk Yeol, δεν είναι μόνο ένας πρώην εισαγγελέας που πολέμησε κατά της διαφθοράς, αλλά επίσης ένας νοσταλγός του ιαπωνικού αυτοκρατορικού μιλιταρισμού. Στα τέλη Νοεμβρίου, δεν υποστήριξε τον πρεσβευτή του στο Τόκιο όταν ο τελευταίος γιόρταζε, μόνος του, τη μνήμη των Κορεατών σκλάβων που εκμεταλλευόταν η Mitsubishi κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου στα ορυχεία χρυσού και αργύρου στο νησί Sado [1].

Πρέπει εδώ να κάνουμε τον παραλληλισμό με τα γεγονότα που συνέβησαν τον περασμένο Μάιο στην Ταϊβάν. Κατά τη διάρκεια της ορκωμοσίας του νέου προέδρου της Δημοκρατίας, Lai Ching-te, το νομοθετικό Yuan (Κοινοβούλιο) επιχείρησε να τροποποιήσει το Σύνταγμα προκειμένου να αποτρέψει αυτό που μόλις συνέβη στη Νότια Κορέα. Όμως, οι οκτώ βουλευτές του προεδρικού κόμματος το εμπόδισαν κάνοντας σωματική επίθεση σε συναδέλφους τους, τραυματίζοντας πέντε από αυτούς.

Αυτό συμβαίνει επειδή ο Lai Ching-te δεν εξελέγη για τις δεσμεύσεις του στην εξωτερική πολιτική, αλλά για τις οικονομικές του ιδέες [2]. Και εκείνος νοσταλγεί τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο: ενώ το Kuomintang, το κόμμα του Τσιάνγκ Κάι-σεκ, κάνει επίσημα εκστρατεία για την επανένωση της Κίνας, ο ίδιος επιθυμεί αντίθετα να ξαναρχίσει τον εμφύλιο πόλεμο. Αντιπροσωπεύει το μικρό ποσοστό των Ταϊβανέζων που αρνούνται ακόμη τη νίκη του Μάο Τσε Τουνγκ (1893-1976). Στην ορκωμοσία του, είπε: «Ελπίζω η Κίνα να αντιμετωπίσει θετικά την πραγματικότητα της ύπαρξης [της Ταϊβάν] [και] να σεβαστεί τις επιλογές του λαού της Ταϊβάν». Αντιμέτωποι με τις πολυάριθμες απειλές και τις προσπάθειες διείσδυσης από την Κίνα, πρέπει να δείξουμε την αποφασιστικότητά μας να υπερασπιστούμε το έθνος μας», μια θέση που παραβιάζει τη συμφωνία για την ενότητα της Κίνας

Οι μυστικές υπηρεσίες της Ταϊβάν εξακολουθούν να στεγάζουν τον πολύ μυστικό «Παγκόσμιο Αντικομμουνιστικό Σύνδεσμο», που μετονομάστηκε το 1990 σε «Παγκόσμιο Σύνδεσμο για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία», που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου από τον αρχιστράτηγό Τσιάνγκ Κάι-σεκ και τον ηγέτη των Ουκρανών ριζοσπαστικών εθνικιστών Yaroslav Stetsko (πρώην πρωθυπουργό των Ναζί). Σήμερα προεδρεύεται από έναν πρώην γενικό γραμματέα του Kuomintang, τον Tseng Yung-chuan, και εξακολουθεί να χρηματοδοτείται από το Γραφείο Εθνικής Ασφάλειας. Ο Ασιατικός Σύνδεσμος προεδρεύεται από τον διπλωμάτη Zeng Yongquan, πρώην γενικό γραμματέα της κυβέρνησης της Ταϊβάν.

Κανείς δεν ξέρει πώς λειτουργεί αυτό το σύστημα σήμερα. Ωστόσο, μια γωνία του πέπλου σηκώθηκε κατά τη δολοφονία του Ιάπωνα πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε τον Ιούλιο του 2022. Παρά την προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου, ο ιαπωνικός Τύπος διέρρευσε ότι είχε σκοτωθεί από έναν χρεωκοπημένο άνδρα με αστρονομικά ποσά από την Εκκλησία της Ενοποίησης (γνωστή ως «αίρεση Moon»). Έξι μήνες αργότερα, έγινε γνωστό ότι μια ομάδα βουλευτών του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος είχε λάβει περισσότερα από μισό δισεκατομμύριο δολάρια σε δωροδοκίες [3].

Η πλειοψηφία των Φιλελεύθερων Δημοκρατικών βουλευτών προέρχεται από κληρονομικές δυναστείες. Οργανώνονται σε παρατάξεις και όχι γύρω από προγράμματα. Αυτό το κόμμα δημιουργήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με σκοπό την ανακύκλωση εγκληματιών πολέμου που δεν είχαν δικαστεί από το Δικαστήριο του Τόκιο. Πάντα κυβέρνησε την Ιαπωνία για 67 χρόνια (με εξαίρεση δύο σύντομες περιόδους που δεν υπερβαίνουν συνολικά τα 4 χρόνια).

Από την 1η Οκτωβρίου, ο Shigeru Ishiba έγινε πρωθυπουργός της Ιαπωνίας. Είναι φανατικός μιλιταριστής [4]. Επιμελήθηκε ιστορικά έργα που ασχολούνταν με το Σιντοϊστικό βωμό (Yasukuni-jinja Shrine), όπου αναπαύονται οι κυριότεροι Ιάπωνες εγκληματίες πολέμου. Συμφιλίωσε την τιμή αυτών των μιλιταριστών με την ιστορία της Κίνας και της Κορέας. Φαίνεται να μην έχει επισκεφθεί ποτέ αυτό το αμφιλεγόμενο βωμό. esC’t gunji otaku, δηλαδή συλλέκτης στρατιωτικών αναμνηστικών και ο ίδιος μιλιταριστής, αν και προσέχει να μην προσβάλει τους ξένους συνομιλητές του. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο τελευταίος πόλεμος διεξήχθη για τη «δίκαιη αιτία» της απελευθέρωσης της Ασίας από την κυριαρχία των λευκών και τα περισσότερα από τα εγκλήματα πολέμου που αναφέρθηκαν στην Κίνα, τη Νότια Κορέα και τη Νοτιοανατολική Ασία είναι «συνωμοσίες για να υποτιμήσουν την Ιαπωνία». Περαιτέρω, δήλωσε ότι η κυβέρνηση και ο στρατός της εποχής θα πρέπει να θεωρηθούν αυστηρά υπεύθυνοι για την έναρξη ενός πολέμου που ήταν αδύνατο να κερδίσουν.

Βρισκόμαστε επομένως ενώπιο μιας επιστροφής της Άπω-Ανατολικής παράταξης του Άξονα Ρώμης-Βερολίνου-Τόκιο.

Δεν κάναμε τίποτα όταν οι ριζοσπαστικοί εθνικιστές επέστρεψαν στην εξουσία στην Ουκρανία. Σήμερα έχουμε πόλεμο εκεί.
Δεν κάναμε τίποτα όταν οι Ρεβιζιονιστές Σιωνιστές επέστρεψαν στην εξουσία στο Ισραήλ. Σήμερα έχουμε πόλεμο στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, τον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ και την Υεμένη.
Θα αντιδράσουμε στην επιστροφή στην εξουσία των Ιάπωνων μιλιταριστών στην Ταϊβάν, τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία;

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] «2522 Le gouvernement militariste nippon d’Ishiba relance la polémique avec la Corée», Voltaire, actualité internationale - N°110 - 29 novembre 2024.

[2] «1308 Investiture du président séparatiste Lai Ching-te», Voltaire, actualité internationale - N°88 - 24 mai 2024.

[3] «Gigantesque scandale de corruption systémique du Parti libéral-démocrate japonais», Voltaire, actualité internationale - N°66 - 15 décembre 2023.

[4] «2057 Le militariste et révisionniste Shigeru Ishiba désigné Premier ministre japonais», Voltaire, actualité internationale - N°102 - 4 octobre 2024.

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2024

Τιερί Μεϊσάν: Στο Καζάν ανατράπηκε η παγκόσμια τάξη

 

Στο Καζάν ανατράπηκε η παγκόσμια τάξη

Η σύνοδος κορυφής των BRICS στο Καζάν σήμανε το τέλος της κυριαρχίας της G7 στον κόσμο. Οι αγγλοσαξονικοί κανόνες που οργάνωναν τις διεθνείς σχέσεις θα αντικατασταθούν σταδιακά με τις δεσμεύσεις που ανέλαβε ο καθένας, οι οποίες θα πρέπει να τηρηθούν από τώρα και στο εξής. Αυτή η επανάσταση μας γυρίζει πίσω στις προσπάθειες της Ρωσίας και της Γαλλίας, το 1899, να θεμελιώσουν ένα διεθνές δίκαιο, που υπονομεύτηκαν από τη Διάσκεψη του Ατλαντικού και το δυοπώλιο Ηνωμένων Πολιτειών/Ηνωμένο Βασίλειο.

Deutsch English Español français italiano русский
Οι εννέα αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων των κρατών μελών των BRICS+.

Η 16η σύνοδος κορυφής των διευρυμένων BRICS πραγματοποιήθηκε στο Καζάν (Ρωσία), από τις 22 έως τις 24 Οκτωβρίου 2024 145 / 5 000 [1]. Εκτός από τους εννέα αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων που είναι ήδη μέλη αυτής της οργάνωσης, συμμετείχαν έντεκα άλλοι και περίπου είκοσι επιπλέον κράτη υπέβαλαν την αίτησή τους για ένταξη.

Αυτό το γεγονός είναι η τελική έκβαση της στρατηγικής που ξεκίνησε το 2009 από τον πρόεδρο της Βραζιλίας, Luiz Inácio Lula da Silva, τον πρόεδρο της ρωσικής κυβέρνησης, Βλαντιμίρ Πούτιν, τον Ινδό πρωθυπουργό, Manmohan Singh, και τον Κινέζο πρόεδρο, Hu Jintao. Αυτοί οι τέσσερις άνδρες φαντάστηκαν τις διεθνείς σχέσεις βασισμένες στον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, που θα επέτρεπαν σε κάθε χώρα να αναπτυχθεί. Για εκείνους δεν ήταν ζήτημα να αντισταθούν στον δυτικό ιμπεριαλισμό της G8 (της οποίας η Ρωσία ήταν μέλος μέχρι το δυτικό πραξικόπημα της Μαϊντάν το 2014), αλλά να εξερευνήσουν έναν άλλο δρόμο, χωρίς τους Αγγλοσάξονες.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έπαιξε κεντρικό ρόλο στη δημιουργία αυτού του φορέα οικονομικής συνεργασίας, όπως ο Τσάρος Νικόλαος Β’ έπαιξε ρόλο στην εφεύρεση του διεθνούς δικαίου το 1899 [2]. Ήταν εκείνος που οργάνωσε την πρώτη σύνοδο κορυφής στην Αικατερινούπολη, παρόλο που ήταν ο πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ που εκπροσωπούσε τη Ρωσία εκεί.

Σε συνέντευξή του με την ευκαιρία της συνόδου του Καζάν, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, επικαλούμενος τα λόγια του Ινδού πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι, επιβεβαίωσε ότι «οι BRICS δεν είναι αντιδυτική οργάνωση, αλλά μια μη δυτική οργάνωση».

Στην τελική δήλωσή τους, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων αναφέρονται σε τέσσερα διαφορετικά θέματα [3]:
• Η πολυμέρεια.
• Η συνεργασία για την σταθερότητα και την ασφάλεια.
• Η οικονομική και χρηματοπιστωτική συνεργασία.
• Οι διαπροσωπικές ανταλλαγές.

Η πολυμέρεια

Μετά την παρατήρηση ότι, ανεξάρτητα από τα δυτικά κέντρα εξουσίας, αναδύονται νέα κέντρα, επιβεβαιώνουν την προσήλωσή τους στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, στη σύνταξη του οποίου συμμετείχαν όλοι, εκτός από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα που δεν ήταν ακόμη ανεξάρτητα. Στη συνέχεια, συνηγορούν για μεταρρύθμιση του ΟΗΕ και των υπηρεσιών του, έτσι ώστε οι θεσμοί του να προσαρμοστούν στον σημερινό κόσμο και να ενσωματώσουν τις νέες εξουσίες. Αν και δεν έδωσαν καμία ημερομηνία για την μεταρρύθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας και του ΔΝΤ, θέτουν τον ορίζοντα 2025 για την μεταρρύθμιση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) και του διοικητικού συμβουλίου της Διεθνούς Τράπεζας για την Ανασυγκρότηση και την Ανάπτυξη (BIRD).

Χαρακτηρίζουν ως «μονομερή καταναγκαστικά μέτρα» τις «κυρώσεις» που λαμβάνονται έξω από το Συμβούλιο Ασφαλείας, ως «παράνομες», είτε είναι πολιτικές είτε είναι οικονομικές.

Υποστηρίζουν τις εργασίες της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), αλλά δεν σχολιάζουν τα συμπεράσματα που βγάζουν οι Δυτικοί. Δηλώνουν ότι ανησυχούν βαθιά για τις προσπάθειες σύνδεσης της ασφάλειας με την ατζέντα για την κλιματική αλλαγή. Περαιτέρω στο κείμενο (§ 83), καταδικάζουν τη χρήση του προσχήματος του κλίματος για την επιβολή μονομερών, τιμωρητικών και μεροληπτικών μέτρων προστατευτισμού. Επιπλέον, υποστηρίζουν τη συνεργασία για την καταπολέμηση των αερίων θερμοκηπίου, σύμφωνα με το άρθρο 6 των Συμφωνιών του Παρισίου (§ 85). Υπενθυμίζουμε ότι η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών απορρίπτει τη δυτική ανθρωποκεντρική ερμηνεία της κλιματικής αλλαγής.

Δεσμεύονται να προάγουν και να προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην ανάπτυξη, και των θεμελιωδών ελευθεριών στο πλαίσιο των αρχών της ισότητας και του αμοιβαίου σεβασμού. Ομοίως, δεσμεύονται να εντείνουν την καταπολέμηση του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της σχετικής μισαλλοδοξίας που συνδέεται, καθώς και των διακρίσεων λόγω θρησκείας, πίστης ή πεποιθήσεων και όλων των σύγχρονων μορφών τους στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των ανησυχητικών τάσεων αύξησης της ρητορικής του μίσους.

Η συνεργασία για την σταθερότητα και την ασφάλεια

Συμφωνούν σε μια κοινή θέση απέναντι στις τρέχουσες συγκρούσεις, όχι χωρίς να παραπέμπουν στο ψήφισμα 2686 (2023) του Συμβουλίου Ασφαλείας (που καταγγέλλει τον λόγο μισαλλοδοξίας και μίσους) και στο ψήφισμα 46/182 (1991) της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών (για την έκτακτη ανάγκη ανθρωπιστικής βοήθειας). Ομοίως, υπενθυμίζουν την ανάγκη σεβασμού των νόμιμων και εύλογων ανησυχιών για την ασφάλεια όλων των χωρών.

Ακολουθεί ένας μακρύς κατάλογος τοποθετήσεων.

• Γάζα (§ 30)
Υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη καθιέρωσης άμεσης, συνολικής και μόνιμης κατάπαυσης του πυρός στη Λωρίδα της Γάζας, για την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση όλων των ομήρων και κρατουμένων αμφοτέρων των μερών που κρατούνται παράνομα σε αιχμαλωσία και για την παροχή βιώσιμης και μεγάλης σε κλίμακα ανθρωπιστικής βοήθεια και να τεθεί τέλος σε όλες τις επιθετικές ενέργειες. Ωστόσο, υποστηρίζουν τη λύση των δύο κρατών (το αρχικό αποικιακό σχέδιο του Λόρδου Πηλ) που τους φαίνεται ως η μόνη δυνατή ειρηνική λύση.

• Λίβανος (§ 31-32)
Καταδικάζουν την «προμελετημένη τρομοκρατική ενέργεια» που αποτελείται από εκρήξεις τηλε-ειδοποιητών και ραδιοτηλεφώνων στις 17 Σεπτεμβρίου 2024. Καταδικάζουν επίσης τις επιθέσεις κατά του προσωπικού του ΟΗΕ, τις απειλές για την ασφάλειά τους και καλούν το Εβραϊκό Κράτος να σταματήσει αμέσως αυτές τις δραστηριότητες του στον Λίβανο. Είναι υπέρ της αυστηρής συμμόρφωσης με το ψήφισμα 1701 (2006), εννοώντας ότι ισχύει το ίδιο για το Ισραήλ, το οποίο θα πρέπει επομένως να αποσυρθεί πίσω από τη «μπλε γραμμή» (γραμμή οριοθέτησης).

• Υεμένη (§ 33)
Είναι υπέρ της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας, αλλά, αντί να καταδικάσουν τον Ανσάρ Αλλάχ όπως οι Δυτικοί, σκοπεύουν να εξετάσουν τα αίτια της σύγκρουσης και να υποστηρίξουν τον διάλογο και την ειρηνευτική διαδικασία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.

• Συρία (§ 34)
Επιμένουν ότι η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα της Συρίας πρέπει να γίνονται αυστηρά σεβαστές. Καταδικάζουν την παράνομη ξένη στρατιωτική παρουσία που αυξάνει τους κινδύνους συγκρούσεων μεγάλης κλίμακας στην περιοχή. Τονίζουν ότι οι παράνομες «μονομερείς κυρώσεις» επιδεινώνουν σοβαρά τα δεινά του συριακού λαού. Μιλούν επίσης ανοιχτά (§ 43) κατά της ισραηλινής κατοχής του συριακού Γκολάν.

• Ιράν (§ 35 και 37)
Καταδικάζουν την επίθεση κατά των διπλωματικών εγκαταστάσεων της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν στη Δαμασκό. Υπενθυμίζουν ότι η συμφωνία JCPOA επικυρώθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να αποχωρήσουν από αυτήν όπως έκαναν.

• Ουκρανία (§ 36)
Τονίζουν ότι όλα τα κράτη θα έπρεπε να ενεργούν σύμφωνα με τους σκοπούς και τις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών στο ακαριαίο (αυτό υποστηρίζει τη ρωσική ερμηνεία της σύγκρουσης). Σημειώνουν με ικανοποίηση τις σχετικές προτάσεις για διαμεσολάβηση και καλές υπηρεσίες (από την Κίνα, τη Νότια Αφρική και την Ινδία), με στόχο την ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης μέσω διαλόγου και διπλωματίας.

• Σουδάν (§ 40)
Καταδικάζουν την επίθεση, από τα στρατεύματα του προέδρου Abdel Fattah al-Burhan, κατά της κατοικίας του επικεφαλής της αποστολής της πρεσβείας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, στις 29 Σεπτεμβρίου 2024· μια επίθεση παρόμοια με εκείνη κατά των ιρανικών διπλωματικών χώρων στη Συρία από το Ισραήλ. Ζητούν άμεση, μόνιμη και άνευ όρων κατάπαυση του πυρός.

• Αφγανιστάν (§ 42)
Υπερασπίζονται την αρχή ενός ανεξάρτητου, ενωμένου και ειρηνικού κράτους, απαλλαγμένου από τρομοκρατία, πόλεμο και ναρκωτικά. Τονίζουν την ανάγκη παροχής επείγουσας και αδιάλειπτης ανθρωπιστικής βοήθειας στον αφγανικό λαό και την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων όλων των Αφγανών, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών, των κοριτσιών και των διαφορετικών εθνοτικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένης της άρσης της υφισταμένης απαγόρευσης φοίτησης στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση.

• Αφοπλισμός (§ 43-46)
Τάσσονται υπέρ της επιτάχυνσης της εφαρμογής των ψηφισμάτων για τη δημιουργία ζώνης απαλλαγμένης από πυρηνικά όπλα και άλλα όπλα μαζικής καταστροφής στη Μέση Ανατολή (δηλαδή για την αποπυρηνικοποίηση του Ισραήλ), σύμφωνα με την ιρανική πρόταση.
Τάσσονται επίσης υπέρ της αποτροπής μιας κούρσας εξοπλισμών στο διάστημα, παρά την αντίθεση των Ηνωμένων Πολιτειών.

• Τρομοκρατία (§ 47-49)
Απορρίπτουν κάθε προσπάθεια πολιτικοποίησης ζητημάτων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και τη χρήση τρομοκρατικών ομάδων για την επίτευξη πολιτικών σκοπών και τονίζουν ότι μόνο οι BRICS είναι αποτελεσματικός οργανισμός σε αυτό το θέμα - μια ευθεία νύξη για τις μυστικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου —. Ζητούν την ταχεία έγκριση της Γενικής Σύμβασης για τη Διεθνή Τρομοκρατία στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών.

• Διεθνική εγκληματικότητα (§ 50-53)
Υπό την ώθηση της Ρωσίας, οι BRICS προσεγγίζουν τα ζητήματα των ναρκωτικών, του διεθνικού εγκλήματος και της διαφθοράς ενισχύοντας μια συντονισμένη κατασταλτική αντίδραση.

Οικονομική και χρηματοοικονομική συνεργασία

Οι BRICS μελετούν πρώτα την ανάγκη ύπαρξης ενός γραφείου συμψηφισμού για την ανταλλαγή ρευστότητας μεταξύ τους (χωρίς να χρειάζεται να περάσουν από το σύστημα SWIFT που δημιουργήθηκε από τα δίκτυα stay-behind του ΝΑΤΟ) και ένα σύστημα αντασφάλισης για την εξασφάλιση της μεταφοράς αγαθών (χωρίς να χρειάζεται να περάσουν από αγγλοσαξονικές εταιρείες ή έμμεσα ελεγχόμενες από αυτές).

Δεν προσεγγίζουν το εμπόριο υπό την προοπτική του ελεύθερου εμπορίου ή των δασμών, αλλά υπό την οπτική της ασφάλειας, της προσαρμοστικότητας, της σταθερότητας και της αποτελεσματικότητας των αλυσίδων εφοδιασμού. Τον τελευταίο χρόνο, εφαρμόζουν ένα πρόγραμμα για την εναρμόνιση και τον συντονισμό της χρήσης της πληροφορικής (PartNIR) στην οικονομία και το εμπόριο.

Όσον αφορά την καταπολέμηση των ασθενειών, οι BRICS, ενώ χαιρετίζουν το έργο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), αναπτύσσουν το δικό τους σύστημα επαγρύπνησης και αλληλοβοήθειας.

Όσον αφορά την πνευματική ιδιοκτησία, οι BRICS, έχοντας επίγνωση ότι τα πνευματικά δικαιώματα και άλλα διπλώματα ευρεσιτεχνίας αποτελούν σήμερα την κύρια πηγή εισοδήματος των Αγγλοσάξονών (και όχι την πραγματική ή οικονομική τους παραγωγή), οι BRICS σκοπεύουν να αποκαταστήσουν αυτό το σύστημα διεκδίκησης στοχεύοντας στην καταπολέμηση της παραποίησης και όχι πλέον αξιοποιώντας τα κέρδη τους. Σκοπεύουν να αυξήσουν τη συνεργασία σε προγράμματα έρευνας, ανάπτυξης και καινοτομίας στους τομείς της βιοϊατρικής, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, των διαστημικών και αστρονομικών επιστημών, της ωκεανογραφίας και της μελέτης των πολικών περιοχών της γης.

Οι διαπροσωπικές ανταλλαγές

Οι BRICS σκοπεύουν κυρίως να πολεμήσουν ενάντια στην αγγλοσαξονική ιδεολογία του «πολέμου των πολιτισμών» [4] στηριζόμενοι σε δύο υπηρεσίες του ΟΗΕ, την UNICEF και την Συμμαχία των Πολιτισμών. Επιθυμούν να αυξήσουν τις διαπροσωπικές ανταλλαγές μεταξύ τους στους τομείς των μέσων ενημέρωσης, του πολιτισμού, της εκπαίδευσης, του αθλητισμού, των τεχνών, της νεολαίας, της κοινωνίας των πολιτών, της δημόσιας διπλωματίας και των ακαδημαϊκών ανταλλαγών.

Οι BRICS αντιστέκονται εκεί σε μια επιστροφή προς τα πίσω: η έννοια του πολέμου των πολιτισμών, που ήταν ένα ουσιαστικό μέρος της ρητορικής του προέδρου Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, φαινόταν οριστικά ξεχασμένη. Επιστρέφει στη μόδα με την υποψηφιότητα της Καμάλα Χάρις που υποστηρίζεται από τους νεοσυντηρητικούς. Δεν είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, παρά μόνο μια υποτιθέμενη επιστημονική μορφή του παλιού βίαιου λόγου των ετών 1930-1945: για να επιβιώσουν, οι Δυτικοί δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εξαλείψουν τους άλλους.

Οι αρχηγοί των κρατών και κυβερνήσεων παρόντες στη σύνοδο κορυφής του Καζάν, μέλη και προσκεκλημένοι. Αυτή η φωτογραφία είναι αρκετή για να μετρήσει την αποτυχία της G7 να απομονώσει τη Ρωσία

Παρατηρήσεις για αυτή τη σύνοδο κορυφής

Αυτή η σύνοδος κορυφής πραγματοποιήθηκε ενώ ο κόσμος παρακολουθεί ζωντανά την ισραηλινή εθνοκάθαρση, πρώτα στη Γάζα και μετά στο νότιο Λίβανο. Την ίδια στιγμή, η ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση με στόχο την εφαρμογή στην Ουκρανία της απόφασης 2202 του Συμβουλίου Ασφαλείας (συμφωνίες του Μινσκ) στρέφεται προς όφελος της Μόσχας. Ο ουκρανικός στρατός δεν θα περάσει τον χειμώνα, και όλα τα δυτικά «μονομερή καταναγκαστικά μέτρα» έχουν αποτύχει. Λυπούμαστε, αλλά από την άποψη του «πολέμου των πολιτισμών», οι Άραβες στη Γάζα και οι Ρώσοι στην Ουκρανία απειλούν τη Δύση και πρέπει να εξαλειφθούν.

Συνεπώς, η συμμετοχή στους BRICS φαίνεται να είναι μια εξέγερση ενάντια στην Αγγλοσαξονική Παγκόσμια Τάξη. Δεν μπορούμε λοιπόν παρά να είμαστε απογοητευμένοι από την οπισθοδρόμηση του Βραζιλιάνου προέδρου, Luiz Inácio Lula da Silva, ο οποίος δεν τόλμησε να έρθει στο Καζάν και εκπροσωπήθηκε από τον Υπουργό Εξωτερικών του, Mauro Vieira. Η Βραζιλία είναι, όμως, ιδρυτικό μέλος των BRICS. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι η Βραζιλία εμπλέκεται ενεργά αφού προεδρεύει της Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας. Προέδρος της είναι η πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας, Dilma Youssef, η οποία ανατράπηκε κατά τη διάρκεια μιας τηλεχειριζόμενης επιχείρησης από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ.

Η ίδια παρατήρηση πρέπει να γίνει για την άρνηση, την τελευταία στιγμή, του πρίγκιπα Μοχάμεντ Μπεν Σαλμάν της Σαουδικής Αραβίας να πάρει θέση με το ένα ή το άλλο στρατόπεδο και να πάει στο Καζάν, παρότι ο προνομιούχος σύμμαχός του, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, είναι πλέον μέλη των BRICS και ότι ο πρόεδρός τους, Σεΐχης Μοχάμεντ μπιν Ζαγιέντ Αλ Ναχιάν, ήταν παρών.

Η Ρωσία επέλεξε το Καζάν, την πρωτεύουσα του Ταταρστάν, για να φιλοξενήσει αυτή τη σύνοδο κορυφής, επειδή αυτή η δυναμική πόλη απεικονίζει τόσο την ενσωμάτωση των μουσουλμάνων στη Ρωσική Ομοσπονδία όσο και την ικανότητα της Μόσχας να εκχωρεί τις εξουσίες της.

Στο οικονομικό μέτωπο, η Σύνοδος Κορυφής σημείωσε πρόοδο στην αποδολαριοποίηση του διεθνούς εμπορίου. Οι BRICS κινούνται προς ένα ψηφιακό νομισματικό πρότυπο. Συζητήθηκαν οι δυνατότητες προς μια
κοινή φορολογική αρχή, αυτές ενός δικαστηρίου για τη διαιτησία των οικονομικών διαφορών μεταξύ των χωρών μελών ή ακόμη και η ιδέα για ένα χρηματιστήριο σιτηρών. Επίσης, η δυνατότητα δημιουργίας ανεξάρτητης υποδομής διασυνοριακών διακανονισμών και καταθέσεων, «BRICS Clear». Τέλος, οι BRICS προχωρούν στην ανάπτυξη ενός συστήματος καρτών πληρωμών που ονομάζεται «BRICS Pay», που παρουσιάστηκε στη σύνοδο κορυφής του Καζάν. Η λειτουργία της φαίνεται σχετικά κλασική: η κάρτα «BRICS Pay» θα πρέπει να καθιστά δυνατή τη διευθέτηση πληρωμών σε εθνικό νόμισμα μέσω της χρήσης ενός κωδικού QR με χρέωση ενός ηλεκτρονικού πορτοφολιού που παρέχεται μέσω μιας ομώνυμης εφαρμογής, επισυνάπτοντας μια τραπεζική κάρτα Visa, MasterCard ή Mir. Το πρόβλημα είναι η διατήρηση της πλήρους κυριαρχίας συμμετέχοντας σε ένα συλλογικό νόμισμα.

Η σύνοδος κορυφής έδειξε πάνω απ’ όλα, σε πολιτικό επίπεδο, παρουσία του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, ότι οι BRICS απορρίπτουν τους μεταβαλλόμενους δυτικούς κανόνες, που έθεσε η G7 ανάλογα με τον πελάτη, και προτιμά το σεβασμό του δοσμένου λόγου, δηλαδή του διεθνούς δίκαιου. Οι χώρες του «παγκόσμιου Νότου» (σε αντίθεση με τη «συλλογική Δύση») έχουν πλήρη επίγνωση των δεσμεύσεων και των συνθηκών που έχουν υπογράψει οι Αγγλοσάξονες και παραβιάζονται ξεδιάντροπα από τους ίδιους. Οι Δυτικοί θεωρούν πράγματι ότι στο όνομα της δημοκρατίας, ένας εκλεγμένος αρχηγός κράτους ή κυβέρνησης μπορεί να μην αισθάνεται υποχρεωμένος για την υπογραφή αυτών που προηγήθηκαν, ενώ άλλα κράτη, είτε βρίσκονται στα μάτια τους μη-φιλελεύθερα είτε δικτατορικά, έχουν την υποχρέωση να το κάνουν. Για παράδειγμα, ο Ντόναλντ Τραμπ εγκατέλειψε την JCPOA (συμφωνία τα πυρηνικά του Ιράν) που ο προκάτοχός του, Μπαράκ Ομπάμα, είχε διαπραγματευτεί επί μακρόν. Ή ο Τζο Μπάιντεν που δεν θεώρησε τον εαυτό του δεσμευμένο από δύο έγγραφα που υπέγραψε ο φίλος του Μπαράκ Ομπάμα, ούτε από αυτό της Κωνσταντινούπολης (1999 [5]), ούτε από το ψήφισμα 2202 (2015) για τις συμφωνίες του Μινσκ. Ως εκ τούτου, ισχυρίζεται ότι η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία και παραβίασε τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ενώ πολλά μεταγενέστερα κείμενα δείχνουν ότι η Ρωσία είναι η μόνη που έχει ακολουθήσει όλες τις αρχές του κατά γράμμα.

Το ΔΝΤ μόλις αναθεώρησε τις μεθόδους υπολογισμού του και τοποθέτησε το ρωσικό ΑΕΠ σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης στην τέταρτη θέση πίσω από αυτό της Κίνας, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ινδίας. Αυξήθηκε λοιπόν ξαφνικά κατά 23% και άφησε την 48η θέση όπου μαράζωνε. Ωστόσο, πέρα από την οικονομική πραγματικότητα (οι BRICS αντιπροσωπεύουν το 37% του παγκόσμιου ΑΕΠ και το 45% της ανθρωπότητας, ενώ η G7 αντιπροσωπεύει μόνο το 29% του ΑΕΠ και το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού), αυτή η σύνοδος κορυφής άνοιξε τα μάτια πολλών ατόμων με προβλήματα όρασης. Ο κόσμος έχει ανατραπεί. Δεν κυριαρχείται πλέον από την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο.

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά 

[2Ποια διεθνής τάξη;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 7 novembre 2023.

[3XVI BRICS Summit : Kazan Declaration”, Voltaire Network, 24 October 2024.

[4«La "Guerre des civilisations"», par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 4 juin 2004.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Στο Καζάν ανατράπηκε η παγκόσμια τάξη

Το ΝΑΤΟ, οι μετανάστες στην ΕΕ και ο επερχόμενος πόλεμος στη Μολδαβία

Το Ισραήλ επιτίθεται στα Ηνωμένα Έθνη

Περί Ιράν και Ισραήλ

Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ στις κυβερνήσεις της ΕΕ και της Γαλλίας

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τρίτη 9 Απριλίου 2024

Serge Marchand και Τιερί Μεϊσάν: Είναι πραγματική η πιθανότητα ενός παγκόσμιου πολέμου;

 

Είναι πραγματική η πιθανότητα ενός παγκόσμιου πολέμου;

Ένας πυρηνικός πόλεμος είναι πιθανός. Η ειρήνη του κόσμου κρέμεται από ένα δάκτυλο των Ηνωμένων Πολιτειών, τίς οποίες εκβιάζουν οι Ουκρανοί «υπερ.-εθνικιστές» και οι ισραηλινοί «ρεβιζιονιστές σιωνιστές». Εάν η Ουάσιγκτον δεν παραδίνει όπλα για να σφαγιάσουν τους Ρώσους και τους κατοίκους της Γάζας, δεν θα διστάσουν να ξεκινήσουν τον Αρμαγεδδώνα.

DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ
Σύμφωνα με το βιβλίο των Κριτών, ο Σαμψών είναι Ιουδαίος αφιερωμένος στον Θεό. Έχει ορκιστεί να μην κόψει ποτέ τα μαλλιά του και έχει υπέροχη δύναμη. Ωστόσο, η ερωμένη του, η Δαλιδά, του έκοψε τις πλεξούδες του ενώ κοιμόταν, στερώντας του έτσι τη βοήθεια και τη δύναμη του Θεού. Πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Φιλισταίους, οι οποίοι του έβγαλαν τα μάτια και τον έριξαν στη φυλακή στη Γάζα. Κατά τη διάρκεια μιας θυσίας στο θεό τους, ενώ τα μαλλιά του είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν, τοποθετήθηκε ανάμεσα σε δύο στήλες του παλατιού. Τις έσπρωξε στην άκρη με γυμνά χέρια για να να καταρρεύσει το κτήριο. Αυτοκτόνησε με αυτό το τρόπο, σκοτώνοντας μερικές χιλιάδες Φιλισταίους.

Οι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Γάζα οδήγησαν μερικούς εξέχοντες πολιτικούς να συγκρίνουν την τρέχουσα περίοδο με τη δεκαετία του 1930 και να εγείρουν την πιθανότητα ενός παγκόσμιου πολέμου. Είναι δικαιολογημένοι αυτοί οι φόβοι ή μήπως πρόκειται για ρητορική που σκοπεύει να σπείρει τον φόβο;

Για να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση, θα συνοψίσουμε γεγονότα άγνωστα σε όλους, αν και πολύ γνωστά στους ειδικούς. Θα το πράξουμε χωρίς πάθος, με κίνδυνο να φανούμε αδιάφοροι για αυτές τις φρικαλεότητες.

Πρώτον, ας κάνουμε διάκριση μεταξύ των συγκρούσεων στην Ανατολική Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Δεν έχουν παρά μόνο δύο κοινά σημεία:

 Δεν αντιπροσωπεύουν από μόνα τους κανένα σημαντικό διακύβευμα, αλλά μια ήττα της Δύσης η οποία, μετά την ήττα της στη Συρία, θα σηματοδοτούσε το τέλος της ηγεμονίας της στον κόσμο.

 Τροφοδοτούνται από φασιστική ιδεολογία, αυτή των Ουκρανών «υπέρ-εθνικιστών» του Ντμιτρό Ντοντσόφ [1] και αυτή των Ισραηλινών «ρεβιζιονιστών σιωνιστών» του Βλαντιμίρ Ζέεβ Γιαμποτίνσκι [2]· δύο ομάδες που είναι σύμμαχοι από το 1917, αλλά πέρασαν στην παρανομία κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και είναι άγνωστες σήμερα στο ευρύ κοινό.

Υπάρχει, ωστόσο, μια αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ τους:

 Η ίδια οργή είναι ορατή και στα δύο πεδία μάχης, αλλά οι Ουκρανοί «υπέρ-εθνικιστές» θυσιάζουν τους συμπολίτες τους (δεν υπάρχουν πλέον σχεδόν καθόλου αρτιμελείς άνδρες κάτω των τριάντα ετών στην Ουκρανία), ενώ οι «ρεβιζιονιστές σιωνιστές» θυσιάζουν ανθρώπους που τους είναι ξένοι, τους Άραβες άμαχους πολίτες.

Είναι πιθανό αυτοί οι πόλεμοι να γενικευτούν;

Αυτή είναι η βούληση των δύο προαναφερόμενων ομάδων. Οι Ουκρανοί «υπέρ-εθνικιστές» επιτίθενται συνεχώς στη Ρωσία εντός του εδάφους της και στο Σουδάν, ενώ οι «ρεβιζιονιστές σιωνιστές» βομβαρδίζουν τον Λίβανο, την Συρία και το Ιράν (πιο συγκεκριμένα ιρανικό έδαφος στη Συρία, αφού το προξενείο στη Δαμασκό είναι εξωεδαφικό). Ωστόσο, κανείς δεν αντιδρά: ούτε η Ρωσία, ούτε η Αίγυπτος ούτε τα Εμιράτα στην πρώτη περίπτωση, ούτε η Χεζμπολάχ, ούτε ο Συριακός Αραβικός Στρατός, ούτε οι Φρουροί της Επανάστασης στη δεύτερη περίπτωση.

Όλοι, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, φροντίζουν να αποφύγουν μια βίαιη απάντηση από τη «συλλογική Δύση» που θα οδηγούσε σε παγκόσμιο πόλεμο, και προτιμούν να δέχονται τα χτυπήματα και τους νεκρούς τους.

Αν επρόκειτο να υπάρξει μια γενίκευση του πολέμου, ο τελευταίος δεν θα ήταν πλέον απλώς συμβατικός, αλλά πάνω απ’ όλα πυρηνικός.

Ενώ γνωρίζουμε τις συμβατικές δυνατότητες του καθενός, αγνοούμε σε μεγάλο βαθμό τις πυρηνικές του δυνατότητες. Στην καλύτερη περίπτωση, γνωρίζουμε ότι μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν στρατηγικές πυρηνικές βόμβες κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και ότι η Ρωσία ισχυρίζεται ότι διαθέτει υπερηχητικούς πυρηνικούς εκτοξευτές με τους οποίους καμία άλλη δύναμη δεν μπορεί να ανταγωνιστεί. Ωστόσο, ορισμένοι δυτικοί εμπειρογνώμονες αμφισβητούν την πραγματικότητα αυτών των τεράστιων τεχνικών προόδων. Ποια είναι λοιπόν η στρατηγική των πυρηνικών δυνάμεων στο παρασκήνιο;

Εκτός από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, η Ινδία, το Πακιστάν, η Βόρεια Κορέα και το Ισραήλ διαθέτουν στρατηγικές ατομικές βόμβες. Όλοι, εκτός από το Ισραήλ, τις βλέπουν ως αποτρεπτικό παράγοντα.

Τα δυτικά ΜΜΕ παρουσιάζουν επίσης το Ιράν ως πυρηνική δύναμη, γεγονός που διαψεύδουν επίσημα η Ρωσία και η Κίνα.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Υεμένη, η Σαουδική Αραβία αγόρασε τακτικές πυρηνικές βόμβες από το Ισραήλ και τις χρησιμοποίησε, αλλά δεν φαίνεται να τις διαθέτει μόνιμα ή να κατέχει την τεχνική κατασκευής τους.

Μόνο η Ρωσία διεξάγει τακτικές ασκήσεις πυρηνικού πολέμου. Στις ασκήσεις του περασμένου Οκτωβρίου, παραδέχτηκε ότι θα έχανε το ένα τρίτο του πληθυσμού της μέσα σε λίγες ώρες, στη συνέχεια προσομοίωσε την μάχη και βγήκε νικήτρια.

Εντέλει, δεν σχεδιάζει καμία πυρηνική δύναμη να πυροβολήσει πρώτη, καθώς αυτό θα οδηγούσε αναμφίβολα στην καταστροφή τους. Με εξαίρεση τον Ισραήλ, το οποίο, αντίθετα, φαίνεται να έχει υιοθετήσει το «δόγμα Σαμψών» («Αφήστε με να πεθάνω μαζί με τους Φιλισταίους»). Ως εκ τούτου, θα ήταν η μόνη δύναμη που να φανταστεί την υπέρτατη θυσία, το «Λυκόφως των Θεών», αγαπητό στους Ναζί.

Δύο κριτικά βιβλία έχουν αφιερωθεί στο ισραηλινό στρατιωτικό άτομο: The Samson Option: Israel’s Nuclear Arsenal and American Foreign Policy του Seymour M. Hersh (Random House, 1991) και Israel and the Bomb του Avner Cohen (Columbia University Press, 1998) [3].

Το στρατιωτικό άτομο δεν θεωρήθηκε ποτέ ως κλασική μορφή αποτροπής, αλλά ως διαβεβαίωση ότι το Ισραήλ δεν θα δίσταζε να αυτοκτονήσει για να σκοτώσει τους εχθρούς του παρά να ηττηθεί. Αυτό είναι το σύνδρομο της Μασάντα [4]. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι σύμφωνος με την «Οδηγία Αννίβας» σύμφωνα με την οποία οι ίδιες οι IDF πρέπει να σκοτώσουν τους ιδίους τους δικούς του στρατιώτες αντί να τους αφήσουν να γίνουν αιχμάλωτοι του εχθρού [5].

Κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Έξι Ημερών, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός από την Ουκρανία, Λέβι Εσκόλ, διέταξε να ετοιμαστεί μία από τις δύο βόμβες που είχε το Ισραήλ εκείνη την εποχή και να πυροδοτηθεί κοντά σε μια αιγυπτιακή στρατιωτική βάση στο όρος Σινά. Αυτό το σχέδιο δεν πραγματοποιήθηκε, καθώς οι IDF κέρδισαν αυτόν τον συμβατικό πόλεμο πολύ γρήγορα. Αν είχε συμβεί αυτό, το πυρηνικό νέφος θα είχε σκοτώσει όχι μόνο Αιγύπτιους, αλλά και Ισραηλινούς σε μεγάλο αριθμό [6].

Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Οκτωβρίου του 1973 (γνωστός στη Δύση ως πόλεμος του Γιομ Κιπούρ), ο υπουργός Άμυνας, ο γεννημένος στην Ουκρανία Ισραηλινός Μοσέ Νταγιάν και η πρωθυπουργός, η Ουκρανή Γκόλντα Μέιρ, εξέτασαν και πάλι τη χρήση 13 ατομικών βομβών [7].

Οι αποκαλύψεις του Mordechai Vanunu στο πρωτοσέλιδο των Sunday Times.

Το 1986, ένας πυρηνικός τεχνικός στο εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής της Ντιμόνα, ο Μαροκινός Mordechai Vanunu, αποκάλυψε το μυστικό στρατιωτικό πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ στους Sunday Times [8]. Απήχθη από τη Μοσάντ στη Ρώμη με εντολή του ισραηλινού πρωθυπουργού και πατέρα της ισραηλινής ατομικής βόμβας, του Λευκορώσου Σιμόν Πέρες. Δικάστηκε κεκλεισμένων των θυρών και καταδικάστηκε σε 18 χρόνια φυλάκισης, 11 από τα οποία πέρασε στην απομόνωση. Καταδικάστηκε και πάλι σε φυλάκιση 6 μηνών επειδή τόλμησε να μιλήσει με το Δίκτυο Βολταίρος.

Το 2009, ο Martin van Creveld, κορυφαίος στρατηγικός αναλυτής του Ισραήλ, δήλωσε: «Έχουμε αρκετές εκατοντάδες ατομικές κεφαλές και πυραύλους και μπορούμε να χτυπήσουμε τους στόχους μας προς όλες τις κατευθύνσεις, συμπεριλαμβανομένης της Ρώμης. Οι περισσότερες πρωτεύουσες της Ευρώπης συγκαταλέγονται στους πιθανούς στόχους της Πολεμικής μας Αεροπορίας. Όλοι οι Παλαιστίνιοι πρέπει να απελαθούν. Οι άνθρωποι που αγωνίζονται για αυτόν τον στόχο απλά περιμένουν να έρθει «το σωστό άτομο την κατάλληλη στιγμή». Μόλις πριν από δύο χρόνια, το 7 ή 8 τοις εκατό των Ισραηλινών πίστευε ότι θα ήταν η καλύτερη λύση, πριν από δύο μήνες ήταν 33 τοις εκατό, και τώρα, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση της Gallup, το ποσοστό είναι 44 τοις εκατό υπέρ.

Επομένως, είναι λογικό να πιστεύουμε ότι καμία πυρηνική δύναμη, εκτός από το Ισραήλ, δεν θα τολμήσει να διαπράξει το ανεπανόρθωτο.

Αυτό ακριβώς οραματίστηκε ο υπουργός Πολιτιστικής Κληρονομιάς Amichai Eliyahu (Otzma Yehudit/Εβραϊκή Δύναμη) στο Radio Kol Berama στις 5 Νοεμβρίου 2023. Σχετικά με το πυρηνικό όπλο κατά της Γάζας, είπε: «Είναι μια λύση... Είναι μια επιλογή». Στη συνέχεια συνέκρινε τους κατοίκους της Λωρίδας της Γάζας με τους «Ναζί», λέγοντας ότι «δεν υπάρχουν άμαχοι στη Γάζα» και ότι αυτή η περιοχή δεν αξίζει ανθρωπιστική βοήθεια. «Δεν υπάρχουν αμέτοχοι άνθρωποι στη Γάζα». Τα σχόλια προκάλεσαν οργή στη Δύση. Μόνο η Μόσχα εξεπλάγη που ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας δεν το αναφέρει [9].

Είναι πολύ πιθανό ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ουάσιγκτον συνεχίζει να εξοπλίζει το Ισραήλ ενώ απαιτεί άμεση κατάπαυση του πυρός: εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν προμηθεύουν πλέον το Τελ Αβίβ με όπλα για τη σφαγή των κατοίκων της Γάζας, θα μπορούσε το τελευταίο να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα εναντίον όλων των λαών της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων των Ισραηλινών.

Στην Ουκρανία, οι «ριζοσπάστες εθνικιστές» είχαν σχεδιάσει να εκβιάσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες με το ίδιο επιχείρημα: την πυρηνική απειλή ή, ελλείψει αυτής, την απειλή των βιολογικών όπλων [10]. Το 1994, η Ουκρανία, η οποία διέθετε ένα τεράστιο απόθεμα σοβιετικών ατομικών βομβών, υπέγραψε το Μνημόνιο της Βουδαπέστης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ρωσία της παρείχαν εγγυήσεις εδαφικής ακεραιότητας με αντάλλαγμα τη μεταφορά όλων των πυρηνικών όπλων της στη Ρωσία και την υπογραφή της Συνθήκης για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων (NPT). Ωστόσο, μετά την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς το 2014 (EuroMaidan), οι «ριζοσπάστες εθνικιστές» εργάστηκαν για την εκ νέου πυρηνικοποίηση της χώρας. Η τελευταία ήταν απαραίτητη στα μάτια τους για να εξαλείψουν τη Ρωσία από το πρόσωπο της Γης.

Στις 19 Φεβρουαρίου 2022, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολόιμιρ Ζελένσκι ανακοίνωσε στην ετήσια Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου ότι θα αμφισβητήσει το Μνημόνιο της Βουδαπέστης προκειμένου να επανεξοπλίσει τη χώρα του με πυρηνικά όπλα. Πέντε ημέρες αργότερα, στις 24 Φεβρουαρίου 2022, η Ρωσία ξεκίνησε την ειδική της στρατιωτική επιχείρηση κατά της κυβέρνησης στο Κίεβο για την εφαρμογή του ψηφίσματος 2202 του ΟΗΕ. Είχε θέσει ως ύψιστη προτεραιότητα την κατάσχεση των μυστικών και παράνομων αποθεμάτων εμπλουτισμένου ουρανίου της Ουκρανίας. Μετά από οκτώ ημέρες μαχών, ο ενεργειακός πυρηνικός σταθμός της Ζαπορίζια καταλήφθηκε από τον ρωσικό στρατό.

Ο Λόρενς Νόρμαν, ειδικός ανταποκριτής της Wall Street Journal στο φόρουμ του Νταβός για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, ανέφερε τη δήλωση του Ραφαέλ Γκρόσι για το ουκρανικό πυρηνικό πρόγραμμα στο Twitter, αλλά δεν δημοσίευσε άρθρο για το θέμα. Η πληροφορία επιβεβαιώθηκε από έναν άλλο δημοσιογράφο, αυτή τη φορά από τους New York Times, πάλι στο Twitter.

Σύμφωνα με τον Αργεντινό Ραφαέλ Γκρόσι, επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας, ο οποίος μίλησε τρεις μήνες αργότερα, στις 25 Μαΐου 2022, στο Φόρουμ του Νταβός, η Ουκρανία είχε αποθηκεύσει κρυφά 30 τόνους πλουτωνίου και 40 τόνους ουρανίου στη Ζαπορίζια. Σε τιμές αγοράς, αυτό το απόθεμα άξιζε τουλάχιστον 150 δισεκατομμύρια δολάρια. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωνε: «Το μόνο πράγμα που λείπει [από την Ουκρανία] είναι ένα σύστημα εμπλουτισμού ουρανίου. Αλλά αυτό είναι ένα απλό τεχνικό ζήτημα και για την Ουκρανία δεν είναι ένα άλυτο πρόβλημα». Ωστόσο, ο στρατός του είχε ήδη αφαιρέσει μεγάλο μέρος αυτού του αποθέματος από το εργοστάσιο. Οι μάχες εκεί συνεχίστηκαν για μήνες. Αν οι ριζοσπάστες εθνικιστές τα είχαν ακόμα, θα είχαν κάνει αυτό που κάνουν σήμερα οι «ρεβιζιονιστές σιωνιστές»: θα απαιτούσαν όλο και περισσότερα όπλα και, σε περίπτωση άρνησης, θα απειλούσαν να χρησιμοποιήσουν τα αποθέματα, δηλαδή να ξεκινήσουν τον Αρμαγεδδώνα.

Ας επιστρέψουμε στα σημερινά πεδία μάχης. Τι παρατηρούμε; Στην Ουκρανία και την Παλαιστίνη, η Δύση συνεχίζει να παρέχει ένα εντυπωσιακό οπλοστάσιο στους «ακραίους εθνικιστές» και, σε μικρότερο βαθμό, στους «ρεβιζιονιστές σιωνιστές». Ωστόσο, δεν έχουν καμία λογική ελπίδα να απωθήσουν τους Ρώσους ή να σφαγιάσουν όλους τους κατοίκους της Γάζας. Στη χειρότερη περίπτωση, μπορούν να οδηγήσουν τους συμμάχους τους να αδειάσουν τα οπλοστάσιά τους, να θυσιάσουν όλους τους Ουκρανούς σε μάχιμη ηλικία και να απομονώσουν διπλωματικά το κράτος-παρίας του Ισραήλ. Παρεμπιπτόντως, μήπως ο Moshe Dayan δεν έλεγε: «Το Ισραήλ πρέπει να είναι σαν λυσσασμένο σκυλί, τόσο επικίνδυνο που να μη μπορεί να ελεγχθεί».

Ας θεωρήσουμε ότι αυτές οι φαινομενικά καταστροφικές συνέπειες είναι στην πραγματικότητα ο στόχος τους.

Ο κόσμος τότε θα χωριζόταν στα δύο, όπως ήταν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, εκτός από το ότι το Ισραήλ θα είχε γίνει το κατακάθι της παγκόσμιας κοινωνίας. Στη Δύση, οι Αγγλοσάξονες θα εξακολουθούσαν να είναι οι κυρίαρχοι, ειδικά επειδή θα ήταν οι μόνοι που να διαθέσουν όπλα, διότι οι σύμμαχοί τους θα είχαν εξαντλήσει τα δικά τους αποθέματα όπλων προς την Ουκρανία. Ένα απομονωμένο Ισραήλ, όπως ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν αναγνωριζόταν πραγματικά μόνο από το καθεστώς του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική, θα εξακολουθούσε να εκπληρώνει την αποστολή που του έχει αρχικά ανατεθεί: να κινητοποιήσει στην υπηρεσία της αυτοκρατορίας την εβραϊκή διασπορά που θα φοβόταν ένα νέο κύμα αντισημιτισμού.

Αυτό το ζοφερό όραμα είναι το μόνο που μπορεί να επιτρέψει στους Αγγλοσάξονες να μην καταρρεύσουν και να έχουν πάντα υποτελείς, ακόμη και αν δεν θα έχει πλέον μεγάλη σχέση με τη δύναμή τους στην εποχή της «παγκοσμιοποίησης». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουν τεθεί τον εαυτό τους στη σημερινή άρρηκτη κατάσταση. Οι «ακραίοι εθνικιστές» και οι «ρεβιζιονιστές σιωνιστές» τους εκβιάζουν, αλλά σκοπεύουν να τους χειραγωγήσουν για να χωρίσουν τον κόσμο στα δύο και να διατηρήσουν ό,τι μπορούν από την υπεροχή τους.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] Ποιοι είναι οι Ουκρανοί ριζοσπαστικοί εθνικιστές;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 15 novembre 2022.

[2] Έπεσαν οι μάσκες: οι κρυμμένες αλήθειες του Γιαμποτίνσκι και του Νετανιάχου”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 23 janvier 2024.

[3] Israël et la Bombe, Avner Cohen, Demi-Lune (2020).

[4] « Le syndrome de Masada de Netanyahu et le rapport de Francesca Albanese de l’Onu », par Alfredo Jalife-Rahme, Traduction Maria Poumier, Réseau Voltaire, 5 avril 2024.

[5] «L’aviation israélienne a bien appliqué la "Directive Hannibal", le 7 octobre» in Voltaire, actualité internationale, N°63, 24 novembre 2023.

[6] «‘Last Secret’ of 1967 War: Israel’s Doomsday Plan for Nuclear Display», William J. Broad & David E. Sanger, The New York Times, June 3, 2017.

[7] «Israël avait prévu d’utiliser l’arme nucléaire en cas de débâcle militaire», Serge Dumont, Le Temps (Genève), 5 juin 2017.

[8] « Mordechaï Vanunu : « C’est parce qu’Israël détient la bombe atomique qu’il peut pratiquer sans crainte l’apartheid » », par Silvia Cattori , Traduction Marcel Charbonnier, Réseau Voltaire, 14 octobre 2005.

[10] Τα Μυστικά Στρατιωτικά Προγράμματα της Ουκρανίας”, του Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο Βολταίρος, 31 mai 2022.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Είναι πραγματική η πιθανότητα ενός παγκόσμιου πολέμου;

Η Λίντα Τόμας-Γκρίνφιλντ, η «κυρία Βέτο» έχει αίματα στα χέρια της.

Η επίθεση στη Μόσχα θυμίζει τους δεσμούς μεταξύ των ισλαμιστών και των ριζοσπαστών εθνικιστών του Κιέβου

Η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και το Τελ Αβίβ μπλέχτηκαν στην Παλαιστίνη

Τα τελευταία ψελλίσματα του εβραϊκού φασισμού

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Serge Marchand

Journaliste au Réseau Voltaire.

Πίσω από τις υποθέσεις Σαρκοζί και Lafarge

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις