Ο στατιστικολόγος Juan C Diaz-Herrera από το Πανεπιστήμιο της Guadalajara (Centro Universitario De Ciencias Sociale) διαπίστωσε, για δεύτερη συνεχή χρονιά, ότι ο Τιερί Μεϊσάν ήταν ο πιο διαβασμένος γεωπολιτικός αναλυτής στο Διαδίκτυο κατά το έτος 2022.
Αυτή η κατάταξη δεν σημαίνει ότι ο Τιερί Μεϊσάν είναι ο καλύτερος στην ειδικότητά του, αλλά ότι έχει τη μεγαλύτερη επιρροή σε παγκόσμια κλίμακα.
Μετά τους Μπους, Ομπάμα και Μπάιντεν, πρέπει να αποκατασταθεί η ελευθερία της έκφρασης στην Δύση
του Τιερί Μεϊσάν
Ο Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο νεότερος και οι Δημοκρατικοί Μπαράκ Ομπάμα και Τζο Μπάιντεν κατέστρεψαν την ελευθερία της έκφρασης στη Δύση. Και οι τρεις κατάφεραν να μετατρέψουν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης υποστηρικτές της κοινής τους ιδεολογίας. Σε δύο δεκαετίες, ο Τύπος έκανε τα στραβά μάτια σε οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με την επίσημη ρητορική της Ουάσιγκτον και προσηλυτίστηκαν στις ανοησίες της. Ο τζακσονιστής Ντόναλντ Τραμπ έχει θέσει την αποκατάσταση της ελευθερίας της έκφρασης στο επίκεντρο της εκστρατείας του για το 2024. Αυτή τη στιγμή είναι ο μόνος υποψήφιος που τοποθετείται με αυτόν τον τρόπο.
ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ| ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) |20 DÉCEMBRE 2022
Η Ατλαντική Συμμαχία συντονίζει την πολεμική της προπαγάνδα όπως έδειξαν τα ψέματα των Τζορτζ Μπους Τζούνιορ και Τόνι Μπλερ
Ουποψήφιος Ντόναλντ Τραμπ εκφώνησε, τη Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2022, την πρώτη του προεκλογική ομιλία. Προσδιόρισε την αποκατάσταση της ελευθερίας της έκφρασης στις Ηνωμένες Πολιτείες ως προτεραιότητά του ενώ οι αποκαλύψεις του Έλον Μασκ (Αρχεία Twitter) και εκείνες του America First Legal Foundation επιβεβαιώνουν ότι όλος ο τομέας της πληροφορίας χειραγωγείται.
Μπορεί ο καθένας να σκέπτεται ό, τι θέλει για τον κ. Τραμπ, ειδικά από τη στιγμή που ο ίδιος είναι αντικείμενο μιας παγκόσμιας εκστρατείας δυσφήμισης από της εκλογής του το 2016 που μας εμπόδισε να αξιολογηθεί ορθά η δράση του, αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι, από την 11η Σεπτεμβρίου 2001, κάνει τις σωστές ερωτήσεις.
«Αν δεν έχουμε ελευθερία έκφρασης, τότε απλά δεν έχουμε ελεύθερη χώρα. Είναι τόσο απλό», δήλωσε στην αρχή του βίντεό του. «Αν αυτό το πιο θεμελιώδες δικαίωμα αφεθεί να χαθεί, τότε τα υπόλοιπα δικαιώματα και οι ελευθερίες μας θα καταρρεύσουν σαν ντόμινο. Ένα προς ένα, θα υποστούν ζημιές».
Επανέλαβε ότι έπρεπε να διακριθούν το δικαίωμα των πλατφορμών για το απαράβατο των περιεχομένων, εφόσον αρκούνται να τα μεταφέρουν χωρίς να λάβουν γνώση, από την ευθύνη τους αν επιτρέψουν στον εαυτό τους να τα σημειώσει ή να τα λογοκρίνουν. Στην τελευταία περίπτωση, πρέπει να υπόκεινται σε νομικές διαδικασίες στον ίδιο βαθμό που υπόκεινται οι συντάκτες των μηνυμάτων που μεταδίδουν.
«Τις τελευταίες εβδομάδες, εκρηκτικές αναφορές επιβεβαίωσαν ότι μια ζοφερή ομάδα γραφειοκρατών του βαθέως κράτους, τύραννων της Σίλικον Βάλεϊ, αριστερών και διεφθαρμένων εταιρικών μέσων ενημέρωσης συνωμότησαν για να χειραγωγήσουν και φιμώσουν τον αμερικανικό λαό», δήλωσε ο Τραμπ.
«Συνεργάστηκαν για να αποκρύψουν ζωτικές πληροφορίες για τα πάντα, από τις εκλογές έως την δημόσια υγεία (...) Το καρτέλ λογοκρισίας πρέπει να διαλυθεί και να καταστραφεί και αυτό πρέπει να συμβεί αμέσως», συνέχισε.
1- Η 11Η-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ-2001
Το γενικευμένο ψέμα ξεκίνησε στη Δύση με την περιγραφή των επιθέσεων της 11ης-Σεπτεμβρίου-2001 στις Ηνωμένες Πολιτείες [1]. Από τα πρώτα λεπτά του συμβάντος, μέσα μαζικής ενημέρωσης, χωρίς να διενεργήσουν έρευνα και ελλείψει διεκδίκησης για την επίθεση, κατονόμασαν τον ένοχο. Αργότερα μέσα στην ημέρα, μια δημοσιογράφος του BBC διαβεβαίωσε ότι ο 7ος πύργος μόλις είχε καταρρεύσει ενώ φαινόταν ακόμα στο βάθος για άλλα λίγα λεπτά.
Εκείνη την ημέρα, αν και κάποι ΗΠΑϊοι δημοσιογράφοι περιέγραψαν με μεγαλύτερη συνάφεια και κριτική σκέψη αυτό που έβλεπαν, μόνο ένας άνθρωπος τόλμησε να πει στην τηλεόραση ότι αυτό που έλεγαν οι αρχές ήταν ψευδές. Ήταν ο μεσίτης ακίνητης περιουσίας Ντόναλντ Τραμπ για τον οποίο οι δύο πρώτοι πύργοι δεν θα μπορούσαν να είχαν καταρρεύσει υπό την επίδραση των αεροπλάνων που τους είχαν χτυπήσει. Ήξερε τόσο περισσότερα καλύτερα αυτό που ισχυριζόταν καθώς απασχολούσε την εποχή εκείνη τους αρχιτέκτονες που είχαν κτίσει το World Trade Center.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, την 11η Σεπτεμβρίου 2001.
Ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν αρκετά σοφός για να εξηγήσει ότι οι αρχές έπρεπε να έχουν λόγους εθνικής ασφάλειας για να κρύψουν την αλήθεια στο κοινό. Έξι μήνες αργότερα, δεν είχα προσωπικά την ίδια επιδεξιότητα όταν δημοσίευσα το παγκόσμιο best seller L’Effroyable imposture.
Από αυτή τη περίοδο, θυμάμαι μια δημοσιογράφο από ένα μεγάλο ΗΠΑϊκό περιοδικό η οποία ήρθε να μου πάρει συνέντευξη στο Παρίσι. Όταν της επεσήμανα ότι αν τα αεροπλάνα είχαν γκρεμίσει τους πύργους, δεν θα είχαν καταρρεύσει οι ίδιοι όπως σε μια ελεγχόμενη κατεδάφιση, αλλά πλευρικά, μου απάντησε ότι δεν είχε γνώμη επειδή δεν ήταν ειδική σε αυτή την ύλη. Θυμάμαι επίσης τον εκδότη ενός πολύ μεγάλου περιοδικού των ΗΠΑ ο οποίος μου τηλεφώνησε για να μου εξηγήσει ότι δεν μπορούσε να δημοσιεύσει τίποτα από το βιβλίο μου, αλλά ότι με υποστήριζε.
Μια μολυβδαίνια επίστρωση μόλις είχε πέσει επάνω στη Δύση. Τα χρόνια που ακολούθησαν με την «Αναδιαμόρφωση της ευρύτερης Μέσης Ανατολής» δεν ήταν παρά απλώς μια μακρά συνέχεια ψεμάτων. Μια επιχείρηση του Πενταγώνου παρουσιάστηκε ως μια συνέχεια επεμβάσεων κατά δικτατοριών ή σε εμφυλίους πολέμους. Η Ουάσινγκτον κατέστρεφε λαούς για καλό σκοπό. Δεν είχαν κανένα ενδοιασμό να ισχυριστούν ότι το Ιράκ διέθετε την τρίτη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο και όπλα μαζικής καταστροφής· ότι ο Μουαμάρ Καντάφι και ο Μπασάρ αλ Άσαντ ήταν δικτάτορες, κ.λπ.
Αυτά τα γεγονότα ήταν η αρχή του Fact Checking. Εντολοδόχα ΜΜΕ διαβεβαίωναν σοφά απίθανα πράγματα. Η εφημερίδα Le Monde δημοσίευσε παράλογους υπολογισμούς διαβεβαιώνοντας ότι όλα ήταν ξεκάθαρα και λογικά. Μετά ήρθαν οι προσβολές. Όσοι σκέπτονταν χαρακτηρίστηκαν ως «συνωμοσιολόγοι» και κατηγορήθηκαν ότι ήταν ιδεολογικά εξτρεμιστές. Δύο κορυφαίοι δημοσιογράφοι δημοσίευσαν με παραγγελία ένα βιβλίο για να επιβεβαιώσουν ότι, ο λόγος που δεν υπήρχαν συντρίμμια από ένα Boeing στο Πεντάγωνο, ήταν ότι το αεροπλάνο είχε συντριβεί σε «οριζόντια αξίνα» (piquet horizontal) (sic) [2]. Όλοι αυτοί οι παραλογισμοί επαναλήφθηκαν κατά βούληση.
2- Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ 2016 ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΤΖΑΚΣΟΝΙΣΤΩΝ
Η παγκόσμια συζήτηση που είχα ξεκινήσει άργησε να αναπτυχθεί ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έπρεπε να περιμένουμε το 2004, όταν ένας διάσημος διανοούμενος, ο Ντέιβιντ Ρέι Γκρίφιν, αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο για να αντικρούσει τους ισχυρισμούς μου και ανακάλυπτε με έκπληξη ότι είχα δίκιο.
Ένας από τους δικηγόρους του Ντόναλντ Τραμπ στη διάσκεψη Axis for Peace, που διοργάνωσε ο Τιερί Meyssan το 2005 στις Βρυξέλλες
Το 2016, υπό γενική έκπληξη, ο Ντόναλντ Τραμπ άρπαξε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και εξελέγη πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Τύπος υπό εντολές ερμήνευσε αυτή την εκλογή ως Νίκη του λαϊκισμού επί του λόγου. Αλλά γιατί όμως ακολούθησε ο λαός των ΗΠΑ έναν τέτοιο άνθρωπο αν όχι επειδή αρνιόταν το κυρίαρχο ψέμα;
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχοντας κερδίσει την εκλογική διαδικασία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για το αξίωμα του προέδρου, αλλά χωρίς να είναι ο ίδιος Ρεπουμπλικανός, οργανώθηκε μια τεράστια δικομματική εκστρατεία για να καταστραφεί η εικόνα του [3]. Ξεκίνησε πριν ακόμη μπει στον Λευκό Οίκο. Ενορχηστρώθηκε στο διεθνές επίπεδο από τον Ντέιβιντ Μπροκ και κόστισε τουλάχιστον 35 εκατομμύρια δολάρια.
Για πρώτη φορά, ο δυτικός Τύπος περιέγραψε τον εκλεγμένο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών ως ρατσιστή και καλούσε για την εξόντωσή του πριν κάνει πολύ μεγάλη ζημιά. Για τέσσερα χρόνια, καμία από τις σημαντικές αποφάσεις του δεν αναμεταδόθηκε στο Τύπο, αναμεταδόθηκαν μόνο θόρυβοι διαδρόμου για τους διαπληκτισμούς μέσα στην ομάδα του. Μήπως ακούσατε για το εκτελεστικό διάταγμα αποκλεισμού της CIA από το Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ ή την παύση της χρηματοδότησης των τζιχαντιστών;
Παρουσιάστηκε η εξωτερική πολιτική του προέδρου Τραμπ ως ασυνεπή τρέλα ενός ανθρώπου ενώ ενεργούσε στη γραμμή μιας σχολής σκέψης, αυτής του προέδρου Άντιου Τζάκσον. Αλλά μήπως ακούσατε για εκείνον τίποτα άλλο εκτός ότι ήταν και είναι ρατσιστής;
3- ΟΙ ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 2020 ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Οι προεδρικές εκλογές του 2020 είναι εξίσου σημαντικές με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Η σχέση που γίνεται δεν έχει καμία σχέση με το γεγονός. Το πρόβλημα δεν είναι να ξέρουμε ποιος εξαπάτησε ούτε το πώς έγινε, αλλά να διαπιστωθεί ότι οι εκλογές δεν είναι διαφανείς. Τα ψηφοδέλτια περισσότερων από τους μισούς ψηφοφόρους αναγνώστηκαν χωρίς να πληρούνται οι απαιτήσεις διαφάνειας σε μια δημοκρατία.
Μόνο το ντοκιμαντέρ από τους The Epoch Times, «The real story of January 6 », δείχνει τη στιγμή όπου η ειρηνική διαμαρτυρία μπροστά από το Καπιτώλιο μετατράπηκε σε ταραχή. Δείχνει ξεκάθαρα τους αστυνομικούς να σπρώξουν έναν από τους διαδηλωτές από μια υψηλή οροφή για να τον σκοτώσουν. Δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε τα δικαιώματα για αυτές τις εικόνες.
Ο κόσμος ολόκληρος έγινε μάρτυρας μιας αδιαφανούς εκλογικής αναμέτρησης σε μια χώρα που ισχυριζόταν ότι ήταν παράδειγμα δημοκρατίας. Αυτό που ο Ντόναλντ Τραμπ αποκάλεσε «κλοπή» ίσως να μην είναι επειδή κανείς δεν γνωρίζει το πραγματικό αποτέλεσμα αυτών των εκλογών. Σε κάθε περίπτωση αυτή η αδιαφάνεια οδήγησε στην εισβολή στο Καπιτώλιο ειρηνικών διαδηλωτών αφού η αστυνομία έσπρωξε σκόπιμα έναν από εκείνους από αρκετά μέτρα ύψος για να τον σκοτώσει.
4- Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ COVID-19 ΤΩΝ 2020-21
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας της Covid-19, οι διοικήσεις Μπάιντεν και βαν ντερ Λάιεν εξαπάτησαν εσκεμμένα τους πολίτες τους. Έχουν, με πλήρη επίγνωση των ψεμάτων τους διαδώσει ψευδείς αριθμούς και ισχυρίστηκαν ότι:
Τα «εμβόλια αντι-Covid» (με αγγελιοφόρο RNA) προστατεύουν από την μετάδοση του ιού (οι κατασκευαστές δεν το ισχυρίστηκαν ποτέ). Συνιστώνται τα «εμβόλια αντι-Covid» (με αγγελιοφόρο RNA) για τις έγκυες γυναίκες. Τα «εμβόλια αντι-Covid» (με αγγελιοφόρο RNA) προστατεύουν τα παιδιά (ενώ τα τελευταία προσβάλλονται από αυτή την ασθένεια μόνο κατ ’εξαίρεση). Τα «εμβόλια αντι-Covid » (με αγγελιαφόρο RNA) δεν έχουν καμία αξιοσημείωτη δευτερογενή επίδραση όποιες και να είναι η ηλικία και η κατάσταση των ασθενών (ενώ προκαλούν σοβαρές καρδιακές προσβολές σε άνδρες κάτω των 40 ετών). Δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία κατά της Covid-19 εκτός από τα δυτικά εμβόλια (ενώ πολλά άλλα κράτη έχουν κάνει χρήση φαρμάκων στα αρχικά στάδια της νόσου ή ανέπτυξαν τα δικά τους εμβόλια).
Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν είπε ψέματα στους συμπολίτες του για την Covid-19 οχυρωμένος πίσω από τις επιστημονικές αρχές του Υπουργείου Υγείας του.
Μερικοί ερμηνεύουν αυτές τις παραπληροφορίες ως ανικανότητα, άλλοι ως διαφθορά από τις φαρμακευτικές εταιρείες. Δεν έχει σημασία: στη μία περίπτωση όπως και στην άλλη, η Δύση έχει βυθιστεί στα ψέματα επειδή τα μέσα επικοινωνίας της λογοκρίνονται.
Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ
Τα έγγραφα του Twitter (Twitter Files) τα οποία αποκάλυψε ο νέος ιδιοκτήτης του, Έλον Μασκ και τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από την Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας των ΗΠΑ (CDC) τα οποία απέκτησε η τραμπική ένωση America First Legal Foundation [4] επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν έλεγχε κρυφά και περιστασιακά λογόκρινε όλα τα μηνύματα που ανταλλάσσονται στο Facebook, το Twitter, το YouTube, το Instagram, Whatsapp και Hello παντού σε όλο τον κόσμο. Για να γίνει αυτό, η Ουάσιγκτον διέθετε συνενοχές στο εξωτερικό. Ο ίδιος ο πρόεδρος Μπάιντεν έχει δημιουργήσει μια υπηρεσία λογοκρισίας, το «Συμβούλιο Διακυβέρνησης της Παραπληροφόρησης» (Disinformation Governance Board) [5]. Βέβαια, ενώπιον της εκτεταμένης κριτικής, την διέλυσε επίσημα, αλλά εκείνη συνεχίζει την δράση της με διαφορετικό όνομα.
Μια παλιά συνεργάτισσα του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, η νεαρή Νίνα Γιάνκοβιτς εγκαταστάθηκε τώρα στην Ουάσιγκτον, όπου επιβλέπει όλη τη δυτική πολεμική προπαγάνδα κατά της Ρωσίας.
Αυτή η υπηρεσία αφιερώνεται στη λογοκρισία των πληροφοριών για τους Ουκρανούς «ριζοσπαστικούς εθνικιστές» [6] και για τα εγκλήματα του καθεστώτος Ζελένσκι [7]. Μας παραπληροφορεί για τις ενέργειες της Ρωσίας και της Κίνας, έτσι ώστε να μην αντιληφθούμε τη μετατόπιση του κόσμου εναντίον της Δύσης.
Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η άνοδος του λαϊκισμού είναι πάνω απ ’όλα μια λαϊκή απάντηση στην επέκταση της λογοκρισίας πρώτα στις ΗΠΑ και μετά σε όλη τη Δύση. Η ελευθερία της έκφρασης, και συνεπώς η δημοκρατία, είναι νεκρή, σκοτωμένη από εκείνους που είχαν την ευθύνη να την προστατεύσουν.
Οι προσπάθειες του Ντόναλντ Τραμπ, αν πετύχουν, θα αποκαταστήσουν την ελευθερία της έκφρασης, αλλά όχι την δημοκρατία. Παραείναι αργά. Ο κόσμος άλλαξε. Τα τελευταία 20 χρόνια, εξαφανίστηκε η ελάχιστη ισότητα μεταξύ των πολιτών: οι εισοδηματικές διαφορές πολλαπλασιάστηκαν επί περισσότερα από 1000 και οι μεσαίες τάξεις έχουν καταστραφεί μερικώς.
Σε αυτές τις συνθήκες, πρέπει να εφευρεθεί ένα νέο πολιτικό καθεστώς και δεν θα είναι δυνατόν να οικοδόμηση προς το συμφέρον όλων παρά μόνο αν ο καθένας διαθέτει την ελευθερία της έκφρασης.
Μόνο ο πλουραλισμός των πληροφοριών μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο
τουΤιερί Μεϊσάν
Σε όλο τον κόσμο, παρατηρούμε μια πληθώρα μέσων ενημέρωσης, αλλά όχι πολυφωνία. Όλοι αναφέρονται στις ίδιες πηγές που μεταφέρουν την ίδια εικόνα των γεγονότων. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι ενώ τα γεγονότα υπάρχουν με μοναδικό τρόπο, ο τρόπος με τον οποίο τα αντιλαμβανόμαστε είναι πολλαπλός. Ήδη από τη δεκαετία του ’80, η UNESCO είχε επισημάνει τον «πληροφοριακό ιμπεριαλισμό»· αυτόν τον τρόπο επιβολής μιας αντίληψης και άρνησης όλων των άλλων. Σήμερα, η κυριαρχία αυτή εκδηλώνεται με τα News Checkers (Ελεγκτές Ειδήσεων). Ο μόνος τρόπος για να απελευθερωνόμαστε από αυτό το σύστημα είναι, όχι η δημιουργία νέων μέσων, αλλά νέων πρακτορείων ειδήσεων.
ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 29 NOVEMBRE 2022
Η αντίληψη των γεγονότων ποικίλλει μεταξύ των ατόμων. Εδώ διαβάζεται το ίδιο σήμα «6» από τον έναν και «9» από τον άλλο.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το σύγχρονο διεθνές δίκαιο θεσπίστηκε με την ιδέα της αντιμετώπισης της «πολεμικής προπαγάνδας» (ψήφισμα 110 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών της 3ης Νοεμβρίου 1947 [1] και ψήφισμα 381 της 17ης Νοεμβρίου 1950 [2]). Γρήγορα, οι διεθνείς νομοθέτες, δηλαδή τα κυρίαρχα κράτη, συμφώνησαν ότι δεν μπορούμε να πολεμήσουμε εναντίον των πόλεμων παρά μόνο με τη διασφάλιση της «ελεύθερης ροής των ιδεών» (Ψήφισμα 819 της 11ης Δεκεμβρίου 1954 [3]).
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, γίναμε μάρτυρες μιας εξαιρετικής οπισθοδρόμησης που μας στερεί τη σκέψη των άλλων, μας εκθέτουν στην πολεμική προπαγάνδα και, εντέλει, μας επισπεύδουν προς μια παγκόσμια σύγκρουση.
Το φαινόμενο αυτό ξεκίνησε με την ιδιωτική λογοκρισία στα κοινωνικά δίκτυα του εν ενεργεία προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, στη συνέχεια συνεχίστηκε με τη δημόσια λογοκρισία των ρωσικών μέσων ενημέρωσης στη Δύση. Από τώρα και στο εξής, η σκέψη των άλλων δεν γίνεται πλέον αντιληπτή ως εργαλείο πρόληψης των πόλεμων, αλλά σαν δηλητήριο που μας απειλεί.
Ορισμένα δυτικά κράτη ιδρύουν φορείς που είναι αρμόδιοι για τη «διόρθωση» των πληροφοριών που θεωρούν ψευδείς (Fake News) [4]. Το ΝΑΤΟ εξετάζει τη δημιουργία μιας μονάδας, υπό την ονομασία Πληροφορίες Ramstein, υπεύθυνη όχι πλέον για τη λογοκρισία πηγών ρωσικών πληροφοριών, αλλά των ρωσικών ιδεών στο κόρφο των 30 κρατών μελών της Ατλαντικής Συμμαχίας [5].
Πρόκειται για πλήρη ανατροπή των αξιών της Ατλαντικής Συμμαχίας, η οποία ιδρύθηκε ως προέκταση του Χάρτη του Ατλαντικού, ο οποίος ενσωμάτωνε τις «τέσσερεις ελευθερίες» του προέδρου Φραγκλίνου Ρούσβελτ. Η πρώτη από αυτές τις ελευθερίες είναι αυτή της έκφρασης.
Ωστόσο, πριν από την εφεύρεση του Διαδικτύου, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση είχαν μόλις εγγυηθεί την «ελεύθερη ροή ιδεών» με τις Συμφωνίες του Ελσίνκι, τα Ηνωμένα Έθνη και ειδικότερα η υπηρεσία τους στον τομέα αυτό, η UNESCO, ανησυχούσαν για έναν «ιμπεριαλισμό της πληροφορίας». Η τεχνική ανωτερότητα των Δυτικών τους επέτρεπε να επιβάλουν το όραμά τους για τα γεγονότα στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Το 1976, στο συνέδριο του Ναϊρόμπι, ο ΟΗΕ έθετε το ζήτημα της λειτουργίας των μέσων ενημέρωσης όσον αφορά «την ενίσχυση της ειρήνης και της διεθνούς κατανόησης, της προώθησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της καταπολέμησης του ρατσισμού, του απαρτχάιντ και της υποκίνησης σε πόλεμο».
Ο Ιρλανδός πρώην υπουργός εξωτερικών και βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης, Seán MacBride, είχε ιδρύσει μια επιτροπή 16 προσωπικοτήτων εντός της UNESCO. Περιλάμβανε τόσο τον Γάλλο Hubert Beuve-Mery (ιδρυτή της Le Monde), τον Κολομβιανό Γκαμπριέλ Γκαρθία Μάρκες (Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας) όσο και τον Καναδό Μάρσαλ ΜακΛούαν (θεωρητικό της επικοινωνίας). Ο Elie Abel, τότε Κοσμήτορας της Σχολής Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια εκπροσωπούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες, και ο διευθυντής του πρακτορείου Tass, Σεργκέι Λόσεφ, την Ρωσία. Μόνο το πέμπτο και τελευταίο μέρος της έκθεσης (Η επικοινωνία του αύριο) έγινε αντικείμενο γενικής συζήτησης. Η Επιτροπή MacBride συζήτησε το σχέδιο των άλλων μερών, αλλά δεν μπορούσε να αμφισβητήσει την τελική τους διατύπωση. Εν πάση περιπτώσει, η έκθεσή του, που εκδόθηκε το 1978, έδειχνε να χαίρει συναίνεσης.
Στην πραγματικότητα, επισημαίνοντας ότι τα ίδια γεγονότα μπορούν να γίνουν αντιληπτά διαφορετικά και ανοίγοντας το ζήτημα των μέσων των μέσων ενημέρωσης του Βορρά και του Νότου, άνοιγε το κουτί της Πανδώρας. Ταυτόχρονα, η UNESCO ήρθε αντιμέτωπη με την προπαγάνδα του Νοτιοαφρικανικού καθεστώτος για το απαρτχάιντ και με την αρνητική προπαγάνδα των μουσουλμανικών και χριστιανικών πολιτισμών για το Ισραήλ. Εντέλει, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο έκλεισαν τη συζήτηση με την αποχώρηση τους από την UNESCO. Γνωρίζουμε σήμερα ότι η βρετανική Αυτοκρατορία είχε εξασφαλίσει την πνευματική της κυριαρχία δημιουργώντας πρακτορεία Τύπου. Το Whitehall έκλεισε το Information Research Department (IRD) μόλις πριν από την έκθεση MacBride [6]. Αλλά ο πόλεμος κατά της Συρίας έδειξε ότι ο μηχανισμός ανακατασκευάστηκε πλήρως σε άλλη μορφή [7]. Οι Δυτικοί συνεχίζουν να παραποιούν τις πληροφορίες στην πηγή τους.
Σε σαράντα χρόνια, το τοπίο των μέσων ενημέρωσης έχει μεταμορφωθεί: εμφάνιση των διεθνών τηλεοράσεων ενημέρωσης σε συνεχή ροή, των ιστοσελίδων και των κοινωνικών δικτύων. Ταυτόχρονα, υπήρξε τεράστια συγκέντρωση των μέσων ενημέρωσης στα χέρια μιας χούφτας ιδιοκτητών. Ωστόσο, κανένα από τα προβλήματα που αναφέρονται το 1978 δεν έχει αλλάξει. Αντίθετα, με τον μονοπολικό κόσμο, έχουν επιδεινωθεί.
Το δημοσιογραφικό επάγγελμα συνιστάται σήμερα είτε στο να συνταχτούν τα τηλεγραφήματα των πρακτορείων Τύπου είτε στο να προσαρμοστούν τα συμφραζόμενα για τα μέσα ενημέρωσης. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία προσκομίσουν νέες τεκμηριωμένες πληροφορίες χωρίς να δοθεί η πηγή, ενώ τα μέσα ενημέρωσης προσφέρουν σχολιασμό και ανάλυση με αναφορές σε ειδησεογραφικά πρακτορεία. Η ανάλυση και ερμηνεία απαιτούν πολλές ιστορικές, οικονομικές κ.λπ. γνώσεις των οποίων στερούνται οι σημερινοί δημοσιογράφοι σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η αμεσότητα των ραδιοφώνων και των τηλεοράσεων δεν τους δίνει χρόνο για να διαβάσουν βιβλία και ακόμη λιγότερο για να συμβουλευτούν αρχεία, εκτός σε περίπτωση ερευνών βάθους. Τα σχόλια και οι αναλύσεις φτώχυναν συνεπώς πολύ.
Η κυρίαρχη ιδεολογία στη Δύση, που τείνει να γίνει «παγκόσμια», έγινε μια θρησκεία χωρίς Θεό. Δεν υπάρχουν παρά μόνο δύο στρατόπεδα: αυτό του Καλού και αυτό των αποστατών. Η αλήθεια καθορίζεται από μια συναίνεση στο κόρφο των ελίτ, ενώ ο λαός την απορρίπτει. Οποιαδήποτε κριτική θεωρείται βλάσφημη. Δεν υπάρχει πλέον χώρος για συζήτηση και συνεπώς για δημοκρατία.
Ο εναλλακτικός Τύπος έχει γίνει εξίσου φτωχός επειδή βασίζεται στα ίδια δεδομένα με τα διεθνή μέσα ενημέρωσης: τα τηλεγραφήματα των πρακτορείων ειδήσεων. Αρκεί όντως να ελέγχουν το AFP, το AP και το Reuters για να μας επιβάλουν ένα όραμα για τα γεγονότα. Μπορείτε να τα καρυκεύσετε σύμφωνα με αυτή ή εκείνη την τάση, ρεπουμπλικανική ή δημοκρατική, συντηρητική ή προοδευτική κ.λπ., αλλά θα είναι πάντα το ίδιο πιάτο.
Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, όσοι αμφισβητούν την επίσημη εκδοχή των γεγονότων περιγράφονται ως «συνωμοσιολόγοι». Μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, όσοι αμφισβητούν τα στοιχεία των ειδησεογραφικών πρακτορείων κατηγορούνται για διαστρέβλωση της πραγματικότητας και κατασκευή Fake News. Οι δημοσιογράφοι, απαγόρευσαν στον εαυτό τους να μεταδώσουν τη σκέψη των «συνωμοσιολόγων», δηλαδή, των αντιφρονούντων, και προσπαθούν να διορθώσουν τα Fake News με τα Check News.
Ωστόσο, την ίδια στιγμή, η πίστη στις εκδόσεις των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης έχει καταρρεύσει. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το ινστιτούτο Gallup αξιολογεί την εμπιστοσύνη στον έντυπο Τύπο από το 1973 και στον οπτικοακουστικό Τύπο από το 1993. Η εμπιστοσύνη στις εφημερίδες μειώθηκε από το 51% στο 16% και εκείνη στο ραδιόφωνο και τη τηλεόραση από το 46% στο 11%.
Η μόνη λύση είναι να πολλαπλασιαστούν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, δηλαδή οι πηγές πληροφόρησης. Όχι να γίνουν πολλά, αλλά ποικίλα. Μόνο τότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο αναφέρεται ένα συμβάν καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο το σκεφτόμαστε.
Για παράδειγμα, σήμερα τα τρία πρακτορεία ειδήσεων που αναφέρονται παραπάνω παρουσιάζουν τη σύγκρουση στην Ουκρανία ως «ρωσική εισβολή». Ισχυρίζονται ότι η Μόσχα δεν μπορούσε να πάρει το Κίεβο και να ανατρέψει τον πρόεδρο Ζελένκι, αλλά διαπράττει εγκλήματα πόλεμου κάθε μέρα. Είναι ένας τρόπος να τα βλέπεις. Δεν έχουμε τα μέσα να δημοσιεύουμε τηλεγραφήματα ανά πάσα στιγμή, ωστόσο δημοσιεύουμε ένα παρόμοιο εβδομαδιαίο ενημερωτικό δελτίο [8]. Τα κριτήριά μας είναι διαφορετικά. Αναφερόμαστε στο «διεθνές Δίκαιο» και όχι στους δυτικούς «κανόνες». Επομένως, περιγράφουμε την ίδια σύγκρουση ως εφαρμογή του ψηφίσματος 2202 του Συμβουλίου Ασφαλείας και της «ευθύνης για προστασία» των καταπιεσμένων πληθυσμών από το 2014. Τα γεγονότα είναι ίδια, αλλά για κάποιους ο τρόπος με τον οποίον τα περιγράφουν οδηγεί στη σκέψη ότι οι Ρώσοι είναι παραβάτες, ενώ ο δικός μας οδηγεί στο να πιστεύει κανείς ότι η ρωσική θέση είναι νόμιμη. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει και μια άλλη διαφορά: εμείς ερμηνεύουμε τα γεγονότα σε χρονική διάρκεια. Για εμάς και για το Συμβούλιο Ασφαλείας, υπάρχει εμφύλιος πόλεμος στην Ουκρανία εδώ και οκτώ χρόνια που έχει αφήσει 20.000 νεκρούς, τα τρία μεγάλα πρακτορεία προσποιούνται ότι το αγνοούν. Για εμάς οι «ριζοσπαστικοί εθνικιστές» έχουν μακρά ποινική ιστορία, που κόστισε τη ζωή σε 4 εκατομμύρια συμπολίτες τους, τα τρία μεγάλα πρακτορεία προσποιούνται επίσης ότι το αγνοούν [9].
Αυτή η διαφορά μπορεί να εφαρμοστεί σε όλα τα θέματα. Για παράδειγμα, τα μεγάλα πρακτορεία ειδήσεων μας εξηγούν ότι η Δύση επέβαλλε κυρώσεις για να τιμωρήσει τη Ρωσία για την εισβολή στην Ουκρανία. Δεν διαβάζουμε εμείς τα γεγονότα με αυτόν τον τρόπο. Για άλλη μία φορά, αναφερόμενοι στο «Διεθνές Δίκαιο» και όχι στους δυτικούς «κανόνες», σημειώνουμε ότι οι αποφάσεις των Αγγλοσαξόνων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραβιάζουν τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Δεν πρόκειται για «κυρώσεις» αφού δεν υπήρξε δικαστική απόφαση, αλλά για οικονομικά όπλα για τη διεξαγωγή πολέμου κατά της Ρωσίας όπως στο παρελθόν πολιορκούσαν τα κάστρα για να λιμοκτονήσουν όσους είχαν καταφύγει εκεί.
Κάθε διαφορά στην ερμηνεία των γεγονότων προκαλεί μια άλλη. Για παράδειγμα, όπως επισημάνουμε ότι οι δυτικές ψευδο-κυρώσεις δεν έχουν εγκριθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας, μας λένε ότι αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό, δεδομένου ότι η Ρωσία έχει δικαίωμα αρνησικυρίας στο Συμβούλιο. Για να ξεχάσουμε δηλαδή γιατί ο ΟΗΕ οργανώθηκε όπως είναι. Σκοπός του δεν είναι να λέει το Καλό, αλλά να αποτρέψει πολέμους. Αυτό ακριβώς επέτρεψε στο Συμβούλιο να εγκρίνει το ψήφισμα. 2202 για την επίλυση του εμφυλίου πολέμου στην Ουκρανία. Ωστόσο, οι Δυτικοί, παρά τη δέσμευση της Γερμανίας και της Γαλλίας δεν το έχουν εφαρμόσει, αναγκάζοντας τη Ρωσία να παρέμβει.
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε στο άπειρο αυτή τη διπλή ανάγνωση. Το σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι η παρουσίαση των γεγονότων αλλάζει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο γίνονται αντιληπτά. Τέλος, θα ήθελα να καλέσω να ιδρυθούν πρακτορεία ειδήσεων που περιγράφουν τα γεγονότα με τον δικό τους τρόπο, και όχι πλέον με τον τρόπο των ηγετών μας. Με αυτόν τον τρόπο και όχι κουτσομπολεύοντας παραποιημένες πληροφορίες θα ξαναβρούμε τη διαύγειά μας.
[8] Voltaire, actualité internationale est un bulletin hebdomadaire publié en six langues : allemand, anglais, espagnol, français, italien et néerlandais.
Les articles de cet auteur
Envoyer un message
