Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΕ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΕ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2024

Τιερί Μεϊσάν: Η Ρωσία προετοιμάζεται να απαντήσει στον Αρμαγεδόνα που θέλει η κυβέρνηση Μπάιντεν

 

Η Ρωσία προετοιμάζεται να απαντήσει στον Αρμαγεδόνα που θέλει η κυβέρνηση Μπάιντεν

Deutsch English Español français italiano Nederlands Português русский
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, απευθυνόμενος στο έθνος στις 21 Νοεμβρίου.

Η Ρωσία έχει αναπτύξει χιλιάδες Βορειοκορεάτες στρατιώτες για να υπερασπιστούν την περιοχή της στο Κουρσκ, η οποία δέχτηκε επίθεση τον Αύγουστο από τους ακραίους Ουκρανούς εθνικιστές.

Η Ουάσιγκτον θεωρεί αυτό το γεγονός ως εξέλιξη του πολέμου που διεξάγει από το 1950, παρά την κατάπαυση του πυρός, κατά των Κορεατών και Κινέζων κομμουνιστών, περισσότερο ακόμη παρά ως εξέλιξη αυτού που διεξάγει μέσω Ουκρανών εναντίον της Ρωσίας από το 2022. Απάντησε λοιπών, στις 19 Νοεμβρίου, εκτοξεύοντας εναντίον της Ρωσίας έξι πυραύλους ATACMS (Army Tactical Missile System) που είχε δώσει στο Κίεβο [1]. Στράφηκαν όχι μόνο εναντίον του όμπλαστ του Κουρσκ, αλλά και εναντίον αυτού του Μπριάνσκ όπου δεν κατάφεραν να χτυπήσουν μια αποθήκη πυρομαχικών. Το Λονδίνο, από την πλευρά του, αποφάσισε στις 21 Νοεμβρίου να καθοδηγήσει με τον ίδιο τρόπο τους πυραύλους Storm Shadow που έδωσε στο Κίεβο. Όλοι οι συμμαχικοί πύραυλοι καταστράφηκαν κατά την πτήση από την ρωσική αεράμυνα.

Αντίθετα, η Μόσχα θεωρεί την επίθεση στο Κουρσκ ως συνέχεια του μυστικού πολέμου της CIA στην Ουκρανία και ως αυτόν που οργανώθηκε τη δεκαετία του 1950 εναντίον της ΕΣΣΔ, αμφότερους με την υποστήριξη των ακραίων Ουκρανών εθνικιστών του Στέπαν Μπαντέρα.

Οι Δυτικοί οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν αυτά τα γεγονότα επειδή έχουν ξεχάσει την υποστήριξη του Πεκίνου στην Πιονγκγιάνγκ, σκέφτονται -λανθασμένα- ότι το Κουρσκ και το Μπριάνσκ βρίσκονται στην Ουκρανία και αγνοούν τον μυστικό πόλεμο κατά τον οποίο οι Αγγλοσάξονες συμμάχησαν με τους τελευταίους Ναζί (γεγονός το οποίο έχει ως συνέπεια να μην καταλάβουν επίσης τον στόχο της ρωσικής ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία).

Οι πύραυλοι ATACMS μπορούν να εκτοξευθούν από κινητούς εκτοξευτές HIMARS. Τα τελευταία μοντέλα έχουν αυτονομία 300 χιλιομέτρων και πετούν σε υψόμετρο 50.000 μέτρων. Οι τελευταίες εκδόσεις των πυραύλων Storm Shadow έχουν βεληνεκές περίπου 400 χιλιομέτρων. Επομένως, κανένας δεν μπορεί να φτάσει σε βάθος της Ρωσίας.

Η Ρωσία διαθέτει ένα ευρύ φάσμα απαντήσεων στις συμμαχικές επιθέσεις. Μπορεί, ως αντίποινα, να υποστηρίξει τους αντιπάλους των Αγγλοσάξονών σε ένα άλλο θέατρο μάχης. Αυτό έκανε κατά τον βομβαρδισμό ενός από τους αγωγούς φυσικού αερίου της από το Κίεβο, στον οποίο απάντησε καθοδηγώντας έναν Υεμενίτικο πύραυλο στις 15 Σεπτεμβρίου, ο οποίος κατέστρεψε έναν ισραηλινό πετρελαιαγωγό [2]· ένα σημαντικό γεγονός που καλύφθηκε από την ισραηλινή στρατιωτική λογοκρισία και αγνοήθηκε από τον δυτικό Τύπο.
Στις 19 Νοεμβρίου, τροποποίησε το πυρηνικό της δόγμα, αφήνοντας ανοιχτή την επιλογή μιας πυρηνικής απάντησης.
Τέλος, μπορεί να χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική της κυριαρχία. Η Ουκρανία ανακοίνωσε ότι, στις 20 Νοεμβρίου, η Μόσχα εκτόξευσε έναν βαλλιστικό πύραυλο μεγάλου βεληνεκούς (δηλαδή που μπορεί να φτάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη Ρωσία), RS-26 Rubezh. Ξέρουμε σήμερα ότι ήταν κάτι άλλο.

Χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε, τα πεδία μάχης της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής έχουν ήδη ενωθεί, ενώ οι Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί (οι Στράουσιστές), οι Ισραηλινοί «ρεβιζιονιστές σιωνιστές» [3] και οι «ακραίοι» Ουκρανοί εθνικιστές [4] συμμάχησαν ξανά, όπως κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου. Αυτές οι τρεις ομάδες, ιστορικά συνδεδεμένες με τον Τριπατικό Άξονα, τάσσονται υπέρ μιας τελικής αντιπαράθεσης. Στο κιάλεσμα λείπουν μόνο οι Ιάπωνες στρατιωτικοί του νέου πρωθυπουργού Σιγκέρου Ισίμπα.

Αμέσως μετά την εκτόξευση των αμερικανικών πυραύλων ATACMS και πριν ακόμη από αυτή των Βρετανικών Storm Shadow, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε διάταγμα για τη δημοσίευση του νέου πυρηνικού δόγματος της χώρας του το οποίο είχε ανακοινώσει στις 24 Σεπτεμβρίου [5]. Επιτρέπει τη χρήση ατομικών όπλων σε πέντε νέες περιπτώσεις:
1) εάν ληφθούν αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με την εκτόξευση βαλλιστικών πυραύλων με στόχο το έδαφος της Ρωσίας ή συμμάχων της.
2) εάν πυρηνικά όπλα ή άλλα όπλα μαζικής καταστροφής χτυπήσουν το έδαφος της Ρωσίας ή των συμμάχων της ή χρησιμοποιούνται για να χτυπήσουν ρωσικές στρατιωτικές μονάδες ή εγκαταστάσεις στο εξωτερικό.
3) εάν η επίδραση ενός εχθρού στη ρωσική κυβέρνηση ή σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις είναι κρίσιμης σημασίας, που πιθανόν μπορεί να υπονομεύσει την ικανότητα πυρηνικού χτυπήματος ως αντίποινα.
4) εάν η επίθεση κατά της Ρωσίας ή της Λευκορωσίας με συμβατικά όπλα αποτελεί σοβαρή απειλή για την κυριαρχία και την εδαφική τους ακεραιότητα.
5) εάν ληφθούν αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με την απογείωση ή την εκτόξευση στρατηγικών και τακτικών αεροσκαφών, πυραύλων κρουζ, ντρονς, υπερηχητικών οχημάτων ή άλλων ιπτάμενων οχημάτων και τη διέλευση τους από τα ρωσικά σύνορα.

Στις 21 Νοεμβρίου , δηλαδή μετά τις βρετανικές εκτοξεύσεις, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν απηύθυνε μια τηλεοπτική ομιλία [6] κατά την οποία αποκάλυψε ότι οι ρωσικοί στρατοί είχαν καταστρέψει ένα στρατιωτικό-βιομηχανικό κέντρο της Ουκρανίας, αλλά δεν είχαν χρησιμοποιήσει συμβατικό βαλλιστικό πύραυλο RS-26 Rubezh όπως είχαν ανακοινώσει οι Ουκρανοί. Αντίθετα, είχαν δοκιμάσει μια νέα γενιά υπερηχητικών όπλων, στην προκειμένη περίπτωση έναν πυρηνικό βαλλιστικό πύραυλο Oreshnik αλλά με συμβατική γόμωση. Ο τελευταίος εκτοξεύτηκε από το Αστραχάν (Κασπία Θάλασσα) προς ένα εργοστάσιο δορυφόρων στο Ντνίπρο. Η ταχύτητά του, μεγαλύτερη από mach10, δεν επιτρέπει προς το παρόν σε κανέναν στρατό στον κόσμο να τον αναχαιτίσει. Συνδυάζει τις δυνατότητες των παλαιών πυραύλων Iskander και των νέων πυραύλων Kinjal με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα και ευελιξία.

Ο πρόεδρος Πούτιν υπενθύμισε ότι η Ρωσία, χωρίς να έχει την υποχρέωση να το πράξει, συνεχίζει να σέβεται τη Συνθήκη INF από την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες αποχώρησαν το 2019 [7]. Το Πεντάγωνο, το οποίο έμεινε πολύ πίσω από τεχνικής απόψεως, έχει αναδιατάξει και αναπτύξει πυραύλους μέσου βεληνεκούς στην Ευρώπη και την περιοχή Ασία-Ειρηνικό, όπως την εποχή της κρίσης των ευρωπυραύλων, ενώ η Ρωσία τους παράγει, αλλά δεν τους εξαπολύει πουθενά. Στη συνέχεια, ο Βλαντιμίρ Πούτιν προειδοποίησε τους Δυτικούς προτείνοντας στους αμάχους να εγκαταλείψουν τις επικίνδυνες περιοχές που η Ρωσία θα μπορούσε να χτυπήσει με πυραύλους Oreshnik με πυρηνικό φορτίο.

Είναι πιθανό αυτή η ομιλία να μην ακολουθηθεί από επιθέσεις και ότι ο μόνος της στόχος είναι να δείξει τη ρωσική στρατιωτική υπεροχή έναντι της Δύσης, η οποία ήδη αναγνωρίστηκε τον Ιούλιο από την Εθνική Επιτροπή Αμυντικής Στρατηγικής των ΗΠΑ, που ιδρύθηκε από το Κογκρέσο κατά την υιοθέτηση του νόμου του 2022 για τον στρατιωτικό προγραμματισμό [8]. Το μόνο αποτέλεσμα θα είναι τότε η ενίσχυση των πωλήσεων ρωσικών όπλων.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν καθώς παραγγέλνει τη μαζική παραγωγή των νέων πυρηνικών υπερηχητικών πυραύλων Oreshnik.

Σε κάθε περίπτωση, ο κόσμος δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά σε έναν πυρηνικό πόλεμο, επειδή ποτέ δεν υπήρξαν τόσο πολλές πυρηνικές δυνάμεις, από τις οποίες η μια έχει σαφές τεχνικό προβάδισμα έναντι όλων των άλλων.

Στις 22 Νοεμβρίου, ο πρόεδρος Πούτιν συγκέντρωσε τους προγραμματιστές πυραυλικών συστημάτων και τους αξιωματούχους της βιομηχανίας όπλων [9]. Τους συνεχάρη για την επιτυχία του Oreshnik και τους ζήτησε να το παράγουν μαζικά.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] Biden Allows Ukraine to Strike Russia With Long-Range U.S. Missiles, Adam Entous & Eric Schmitt & Julian E. Barnes, The New York Times, November 17, 2024. «Ukraine Fired U.S.-Made Missiles Into Russia for First Time, Officials Say», Marc Santora & Eric Schmitt, The New York Times, November 19, 2024. «Biden approves Ukraine’s use of long-range U.S. weapons inside Russia, reversing policy», Ellen Nakashima & Michael Birnbaum & John Hudson & Alex Horton, Washington Post, November 17, 2024. «Ukraine fires U.S.-made ATACMS missiles into Russia for first time», Siobhán O’Grady & David L. Stern & Serhiy Morgunov & Missy Ryan, Washington Post, November 19, 2024.

[3] Έπεσαν οι μάσκες: οι κρυμμένες αλήθειες του Γιαμποτίνσκι και του Νετανιάχου”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 23 janvier 2024.

[4] Ποιοι είναι οι Ουκρανοί ριζοσπαστικοί εθνικιστές;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 15 novembre 2022.

[6] «Statement by the President of the Russian Federation», Kremlin, November 21, 2024.

[7] « Le fossoiement US du Traité FNI avec les complicités européennes », « Le Traité FNI enterré, les nouveaux euromissiles arrivent », « Le retour des euromissiles se prépare », par Manlio Dinucci , Traduction M.-A., Il Manifesto (Italie) , Réseau Voltaire, 2 février, 3 août et 26 octobre 2018. « Réfutation de la propagande russe en ce qui concerne le traité FNI et chronologie », États-Unis (Department of State) , Réseau Voltaire, 30 juillet 2019. « Contre-argumentation aux 5 mythes russes déconstruits par l’Otan », Ministère russe des Affaires étrangères, Réseau Voltaire, 30 novembre 2021.

[8] «Report of the Commission on the National Defense Strategy», Rand Corporation, July 2024. «Not Prepared for Major War: Commission Slams US Defense Strategy», Chris Gordon, Air and Space Forces Magazine, July 29, 2024. «We face unprecedented peril. The Pentagon and Congress must change their ways», Robert Gates, Washington Post, September 24, 2024.

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2024

Τιερί Μεϊσάν: Το ΝΑΤΟ, οι μετανάστες στην ΕΕ και ο επερχόμενος πόλεμος στη Μολδαβία

 

Το ΝΑΤΟ, οι μετανάστες στην ΕΕ και ο επερχόμενος πόλεμος στη Μολδαβία

Αποδείξαμε επανειλημμένα ότι η ΕΕ δεν είναι παρά μόνο ένα γραφείο πρωτοκολλήσεως αποφάσεων του ΝΑΤΟ, αλλά τώρα εκδόθηκε για πρώτη φορά μια απόφαση του Δικαστηρίου του Λουξεμβούργου που το καταδεικνύει. Σύμφωνα με αυτή, η ΕΕ δεν μπορεί να στείλει πίσω μετανάστες που αναμένουν απόφαση ασύλου σε τρίτες χώρες των οποίων τα νόμιμα σύνορα δεν αντιστοιχούν στα πραγματικά τους σύνορα. Ως εκ τούτου, η Ιταλία δεν μπορεί να μεταφέρει Αιγύπτιους μετανάστες και από το Μπαγκλαντές σε κέντρα κράτησης στην Αλβανία. Όλα αυτά εν αναμονή μιας μαζικής φυγής Μολδαβών για να δικαιολογηθεί ένας πόλεμος στην Υπερδνειστερία. 

Deutsch Español français italiano Nederlands Português

Στις 18 Οκτωβρίου, ιταλικό δικαστήριο ακύρωσε τη δυνατότητα διέλευσης μέσω τρίτης χώρας, δώδεκα Αιγύπτιων μεταναστών και από το Μπαγκλαντές που είχαν διασωθεί στη θάλασσα και διεκδικούσαν το δικαίωμα ασύλου. Πολιτικά, αυτή η απόφαση φαίνεται να καταρρίπτει το πλαίσιο που φαντάστηκε ο Μπόρις Τζόνσον για τη μετεγκατάσταση των μεταναστών. Οι Βρετανοί ήθελαν να τους στείλουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στη Ρουάντα, οι Ιταλοί «αρκούνταν» να τους στείλουν μερικές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, στην Αλβανία. 

Το δικαστήριο βασίστηκε σε απόφαση της 4ης Οκτωβρίου 2024, όχι του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ), γνωστού ως «Δικαστήριο του Στρασβούργου», το οποίο εξαρτάται από το Συμβούλιο της Ευρώπης, αλλά του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γνωστού ως «Δικαστήριο του Λουξεμβούργου», το οποίο δεν αναγνωρίζει πλέον το Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτή η διάκριση μπορεί να φαίνεται ασήμαντη σε πολλούς. Ωστόσο, αποκαλύπτει ότι το μεταναστευτικό ζήτημα, στο οποίο μέχρι σήμερα κυριαρχούσε η «προοδευτική» σκέψη των δικαστών του ΕΣΔΑ, που χρηματοδοτούσε ο Τζορτζ Σόρος, υπόκειται πλέον σε άλλη λογική. 

Το ΕΣΔΑ Θεωρούσε ότι οι μετανάστες πρέπει να μπορούν να επωφελούνται από τη Σύμβαση για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (CSDHLF) όταν τα δικαστήρια της ηπείρου εξετάζουν τις υποθέσεις τους. Ως εκ τούτου, αρνιόταν να επιτρέπει την αποβίβαση ατόμων που διασώθηκαν στη θάλασσα στο πλησιέστερο λιμάνι, όπως απαιτείται από το ναυτικό δίκαιο, αλλά απαιτούσε τη μεταφορά τους σε διαμετακόμιση εντός της ΕΕ. Ως εκ τούτου, θεωρεί τη διέλευση τους μέσω της Ρουάντα ως παράνομη, αλλά δεν μπορεί να αντιταχθεί στη διέλευση τους μέσω της Αλβανίας, η οποία έχει υπογράψει αυτή τη Σύμβαση. 

Το Δικαστήριο της ΕΕ δεν αποφαίνεται για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Απλώς επαληθεύει την εφαρμογή των οδηγιών της ΕΕ [1]. Είναι διοικητικό δικαστήριο. Ωστόσο, η οδηγία 2013/32, η οποία καθορίζει τις ισχύουσες διαδικασίες, κατάργησε την οδηγία 2005/8. Το παλιό κείμενο περιελάμβανε μια διευκρίνιση που εξαφανίστηκε στο νέο. Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι δυνατό να χαρακτηριστούν ως «ασφαλή» και ως εκ τούτου ως προορισμός μεταναστών που έχουν καταδικαστεί να εγκαταλείψουν την επικράτεια, κράτη στα οποία ένα μέρος δεν είναι «ασφαλές». Εκείνη την εποχή, η ιδέα ήταν να απαγορευθεί ο επαναπατρισμός των Σύρων στη χώρα τους, ακόμη κι αν ένα μέρος του ήταν ασφαλές. Πράγματι, η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε ευθυγραμμίσει την πολιτική της με αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ. Ήθελε να στερήσει από τη Συρία τον πληθυσμό της για να την αποδυναμώσει στρατιωτικά ενάντια στους τζιχαντιστές. 

Πρόκειται εδώ για την εφαρμογή μιας στρατιωτικής θεωρίας του ΝΑΤΟ: «η μετανάστευση ως όπλο πολέμου». Αυτή η ιδέα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των Γιουγκοσλαβικών Πολέμων. Η CIA είχε καταφέρει να πείσει ορισμένους Κοσοβάρους να εγκαταλείψουν τη χώρα τους για να γλιτώσουν από τις μάχες που διεξήγαγε το Βελιγράδι εναντίον των τρομοκρατών του UCK. Μια μεγάλη στήλη αμάχων έφτασε στη Βόρεια Μακεδονία ακολουθώντας μια σιδηροδρομική γραμμή. Λίγο ξαφνιασμένοι οι Βόρειοι Μακεδόνες τους υποδέχτηκαν. Οι εικόνες αυτής της εξόδου χρησιμοποιήθηκαν από τις υπηρεσίες επικοινωνίας του ΝΑΤΟ για να ισχυριστούν ότι ο Πρόεδρος Slobodan Milošević κατάστελλε τη μειονότητα του Κοσσυφοπεδίου και να δικαιολογεί έτσι την παράνομη εισβολή του στη Γιουγκοσλαβία. 

Αυτή η αντίληψη μελετήθηκε από την Kelly M. Greenhill [2]. Χρησιμοποιήθηκε από τη CIA για να προσπαθήσει να ανατρέψει τον Πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο προκαλώντας τη φυγή περισσότερων από 5 εκατομμυρίων Βενεζουελάνων [3]. Επομένως, βλέπουμε δύο πιθανές στρατιωτικές χρήσεις της μετανάστευσης: είτε για να κατηγορηθεί μια κυβέρνηση για καταστολή είτε για να της στερήσει τον πληθυσμό της. 

Αυτή η αντίληψη δεν πρέπει να συγχέεται με αυτή του καπιταλισμού που εξέφρασε ο Πιτ Σάδερλαντ στις 21 Ιουνίου 2012, κατά τη διάρκεια ακρόασης στη Βρετανική Βουλή των Λόρδων [4]. Είχε δηλώσει ότι κάθε άτομο πρέπει να έχει την δυνατότητα να σπουδάσει και να εργαστεί στη χώρα της επιλογής του, κάτι που είναι ασυμβίβαστο με όλες τις πολιτικές που περιορίζουν τη μετανάστευση· και ότι η μετανάστευση δημιουργεί μια κρίσιμη δυναμική για την οικονομική ανάπτυξη ανεξάρτητα από το τι λένε οι πολίτες των χωρών υποδοχής. Επομένως, κατέληξε, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να υπονομεύσει την ομοιογένεια των εθνών που τη συνθέτουν. 

Αυτό το οικονομικό όραμα αναπτύχθηκε από τον Ulrich Grillo, πρόεδρο της Γερμανικής Ομοσπονδίας της Βιομηχανίας, στις 22 Δεκεμβρίου 2014, για να καλέσει την καγκελάριο Angela Merkel να φέρει 800.000 μετανάστες στη χώρα της [5]

Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, υπερασπίστηκε αυτό το οικονομικό όραμα. Για αυτό τον συμβούλεψε ο Πιτ Σάδερλαντ. Παρουσιάζοντας το προτεινόμενο Παγκόσμιο Σύμφωνο για Ασφαλή, Ομαλή και Τακτική Μετανάστευση , η ειδική αντιπρόσωπός του, Λουίζ Άρμπουρ, δήλωνε: «Τα δημογραφικά δεδομένα υποδηλώνουν ότι αν θέλουν να διατηρήσουν τα τρέχοντα οικονομικά τους επίπεδα ή ακόμη και να αναπτύξουν τις οικονομίες τους, [οι πλούσιες χώρες] θα πρέπει να λάβουν καλά εκπαιδευμένους αλλοδαπούς εργαζόμενους για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας [6]». 

Για χρόνια, αυτό το όραμα της μετανάστευσης υποστηρίχθηκε από τον Τζορτζ Σόρος μέσω της επιρροής του στο ΕΣΔΑ [7]. Για αυτόν, ήταν ζήτημα αποσταθεροποίησης των κρατών στο όνομα της αντίληψής του για τις «ανοιχτές κοινωνίες». 

Η απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ δεν έχει να κάνει με τον πολιτικό κύκλο που προηγήθηκε, αλλά αποκλειστικά με τις εμπειρίες του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών, στη Λιβύη, στη Συρία, στη Βενεζουέλα και, πολύ σύντομα, στη Μολδαβία. 

Το Δικαστήριο βασίστηκε ακριβώς στην ανάγνωσή του για την κατάσταση στη χώρα αυτή. Η Μολδαβία κέρδισε την ανεξαρτησία της με τη διάλυση της ΕΣΣΔ στις 27 Αυγούστου 1991, οκτώ ημέρες μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Υπερδνειστερίας (19 Αυγούστου). Αυτή η μικρή δημοκρατία θεωρήθηκε διαδοχικά ως ουκρανική, μετά το σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, που ιδρύθηκε από τον Στάλιν σε τμήμα της Ρουμανίας με το όνομα Μολδαβία. Για τριάντα τρία χρόνια, οι δύο οντότητες ήταν απολύτως διακριτές, ωστόσο τα Ηνωμένα Έθνη κατέγραψαν την Υπερδνειστερία ως περιοχή της Μολδαβίας το 1991. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η Μολδαβία δεν είναι «ασφαλής», με το σκεπτικό ότι η Υπερδνειστερία φέρεται να είναι «αντάρτικη» περιοχή, αν και εντελώς ανεξάρτητη ακόμη και πριν από την ανεξαρτησία της Μολδαβίας. 

Έτυχε η Υπερδνειστερία, η σημερινή Μολδαβική Δημοκρατία του Δνείστερου, να έπρεπε να αντιμετωπίσει το ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια ενός πολέμου που παρουσιάστηκε ψευδώς από τη Δύση ως «μολδαβικός εμφύλιος πόλεμος» (sic), παρόλο που ο μολδαβικός στρατός δεν συμμετείχε ποτέ σε αυτόν [8]. Στις 17 Σεπτεμβρίου 2006, αυτή η μικρή δημοκρατία ζήτησε με δημοψήφισμα να ενταχθεί στη Ρωσική Ομοσπονδία με ποσοστό 97,2%. Το ζήτησε ξανά, το 2014, όταν η γειτονική Κριμαία έγινε δεκτή στη Ρωσική Ομοσπονδία [9]

Όταν η Rand Corporation, η δεξαμενή σκέψης του αμερικανικού στρατιωτικού-βιομηχανικού λόμπι, παρουσίασε το σχέδιό της για Υπερέκταση και Εξισορρόπηση της Ρωσίας (Overextending and Unbalancing Russia) στη Βουλή των Αντιπροσώπων στις 5 Σεπτεμβρίου 2019, τα μέλη της επέμειναν να ξεκινήσει έναν πόλεμο στην Ουκρανία, ή ειδάλλως, στην Υπερδνειστερία [10].

Μετά τη σύνταξη του σχεδίου της RAND Corporation, μικρά χέρια δημιούργησαν σελίδες, σε 43 γλώσσες, αφιερωμένες στον «Πόλεμο του Δνείστερου» του 1992 στην ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia. Αυτή είναι μια εξαιρετική απεικόνιση του πώς λειτουργεί η ατλαντιστική προπαγάνδα. Η παρουσίαση των γεγονότων αγνοεί τον ρόλο της CIA στις μάχες. Οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ περιγράφονται εκεί ως «Μολδαβικές», ενώ ήταν ρουμανικές. Συγκρίνετε αυτές τις σελίδες με το άρθρο που έγραψα για αυτό το θέμα, πριν από δεκαεπτά χρόνια [11]. Ελέγξτε τις αναφορές. Αυτή η φανταστική αφήγηση θα αναμεταδοθεί, καλή τη πίστει, από όλους τους δυτικούς δημοσιογράφους.

Στις 20 Οκτωβρίου 2024, οι Μολδαβοί επρόκειτο να εκλέξουν τον πρόεδρό τους και να αποφασίσουν για τη συμπερίληψη στο Σύνταγμα του αιτήματός τους για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έκπληξη: επέλεξαν να επαναδιορίσουν τη φιλοευρωπαϊκή Maia Sandu ως πρόεδρο, αλλά καταψήφισαν την ένταξη της χώρας τους σε αυτόν τον υπερεθνικό οργανισμό. Το σχέδιο της Ουάσιγκτον προέβλεπε ένα είδος ανανέωσης του πραξικοπήματος του Μαϊντάν του 2014. Αυτή τη φορά, δεν αφορούσε την τοποθέτηση «ναζί εθνικιστών» στην εξουσία, αλλά για την πρόκληση πολέμου με την Υπερδνειστερία. Το Δικαστήριο της ΕΕ είχε πάρει το προβάδισμα απαγορεύοντας την επιστροφή στη Μολδαβία των πολιτών που θα αρνιούνταν να συμμετάσχουν.

Πρώτα, η πρόεδρος Μάγια Σάντου κατήγγειλε «μια άνευ προηγουμένου επίθεση κατά της δημοκρατίας». «Εγκληματικές ομάδες, ενεργώντας σε συνεννόηση με ξένες δυνάμεις εχθρικές προς τα εθνικά μας συμφέροντα, επιτέθηκαν στη χώρα μας με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, ψεύδη και προπαγάνδα» για να «παιδεύσουν τη χώρα μας στην αβεβαιότητα και την αστάθεια», είπε. Στη συνέχεια, η Εκλογική Επιτροπή ανακοίνωσε τη νίκη του «Ναι» με 50,28%, μετά την καταμέτρηση των ψήφων των Μολδαβών του εξωτερικού. ένα αποτέλεσμα που καταδικάστηκε ευρέως στη Μολδαβία ως απάτη, αλλά επικροτήθηκε από τον δυτικό Τύπο.+

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

[1] Affaire C-406/22, Ordonnance du 4 octobre 2024, Cour européenne de Justice.

[2] “Strategic Engineered Migration as a Weapon of War”, Kelly M. Greenhill, Civil War Journal, Volume 10, Issue 1, July 2008. "Understanding the Coercive Power of Mass Migrations,” in Weapons of Mass Migration : Forced Displacement, Coercion and Foreign Policy, Kelly M. Greenhill, Ithaca, 2010. “Migration as a Coercive Weapon : New Evidence from the Middle East”, in Coercion : The Power to Hurt in International Politics, Kelly M. Greenhill, Oxford University Press, 2018.

[3] « L’intox vénézuélienne », Réseau Voltaire, 4 septembre 2019.

[4] Οι καραγκιοζοπαίχτες της μεταναστευτικής κρίσης”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 2 mai 2016.

[5] Η ψεύτικη «προσφυγική κρίση»”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 7 septembre 2015.

[6] EU should ’undermine national homogeneity’ says UN migration chief”, Brian Wheeler, BBC, June 21st, 2012.

[7] Les ONG et les juges de la CEDH (2009-2019) et L’impartialité de la CEDH – Problèmes et Recommandations, Grégor Puppinck, Delphine Loiseau et Nicolas Bauer, Centre européen pour le droit et la justice (2020 et 2023).

[8] « La Transnistrie demande d’adhérer à la Fédération de Russie », Réseau Voltaire, 24 mars 2014.

[9] Overextending and Unbalancing Russia, James Dobbins, Raphael S. Cohen, Nathan Chandler, Bryan Frederick, Edward Geist, Paul DeLuca, Forrest E. Morgan, Howard J. Shatz, Brent Williams, Rand Corporation, April 2019. Voir aussi les détails du plan dans Extending Russia : Competing from Advantageous Ground, Raphael S. Cohen, Nathan Chandler, Bryan Frederick, Edward Geist, Paul DeLuca, Forrest E. Morgan, Howard J. Shatz & Brent Williams, Rand Corporation, May 25, 2019.

[10] « Rand Corp : comment abattre la Russie », « Ukraine : tout était écrit dans le plan de la Rand Corp. » et « La guerre avance selon le plan de la Rand Corporation », par Manlio Dinucci, Traduction M.-A., Réseau Voltaire, 21 mai 2019, 8 mars et 18 octobre 2022.

[11] « En 1992, les États-Unis tentèrent d’écraser militairement la Transnistrie », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 17 juillet 2007.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Το ΝΑΤΟ, οι μετανάστες στην ΕΕ και ο επερχόμενος πόλεμος στη Μολδαβία

Το Ισραήλ επιτίθεται στα Ηνωμένα Έθνη

Περί Ιράν και Ισραήλ

Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ στις κυβερνήσεις της ΕΕ και της Γαλλίας

Ο γνωστικός πόλεμος στη Δύση

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2024

Τιερί Μεϊσάν: Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ στις κυβερνήσεις της ΕΕ και της Γαλλίας.

 

Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ στις κυβερνήσεις της ΕΕ και της Γαλλίας

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ιδρύθηκε από τους Ευρωπαίους, αλλά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο για να τους ελέγχει καλύτερα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (η οποία λεγόταν Ανώτατη Αρχή πριν) είναι η μη εκλεγμένη διοίκηση που επιβάλλει την βούλησή τους στα κράτη μέλη. Τα τελευταία χρόνια, κατάφερε να επεκτείνει τις εξουσίες της Επιτροπής εις βάρος της κυριαρχίας των κρατών μελών χωρίς να αλλάξει τίποτα στις συνθήκες. Ακολουθώντας την ίδια γραμμή, ο Μισέλ Μπαρνιέ έφερε τους Αμερικανούς δημοκρατικούς και τη φασιστική φατρία του Ισραήλ στον κόρφο της γαλλικής κυβέρνησης.

Deutsch Español français italiano Nederlands русский

Στη Γαλλία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η θέση και η ευθύνη των κρατών τίθενται σταδιακά υπό αμφισβήτηση. Χωρίς να έχουν γίνει αλλαγές στις Ευρωπαϊκές Συνθήκες, πολλές αρμοδιότητες των κρατών μελών μεταβιβάστηκαν αθόρυβα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα τελευταία πέντε χρόνια.

Γραμμάτιο των 100 φράγκων που εκδόθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τέθηκε σε κυκλοφορία από τη Συμμαχική Στρατιωτική Κυβέρνηση των Κατεχόμενων Εδαφών (Allied Military Government of Occupied Territories- AMGOT). Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο σκόπευαν να καταλάβουν τη Γαλλία στη θέση των Ναζί.

Η προέλευση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Ας θυμίσουμε πρώτα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που φαντάστηκαν οι Αγγλοσάξονες στα τέλη του 1942. Ο ναύαρχος William Leahy, αρχηγός του επιτελείου των στρατών των Ηνωμένων Πολιτειών και πρώην πρεσβευτής στο Βισύ μέχρι τον Μάιο του 1942, θέσπισε στο Αλγέρι μια Συμμαχική Στρατιωτική Κυβέρνηση Κατεχόμενων Εδαφών (Allied Military Government of Occupied Territories - AMGOT) για την Γαλλία, γύρω από τον ναύαρχο François Darlan, και μετά τον στρατηγό Henri Girault. Εφάρμοζε τους νόμους του Βισύ, αλλά δεν αναγνώριζε την εξουσία του Σαρλ ντε Γκωλ στο Λονδίνο.

Ο Σαρλ ντε Γκωλ θεωρώντας ότι οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί δεν είχαν περισσότερο δικαίωμα από τους Ναζί να καταλαμβάνουν τη χώρα του, ήταν σθεναρά αντίθετος (εξ ου και η αντίθεσή του στην απόβαση στη Νορμανδία [1]). Συνεπώς, αυτή η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να επεκταθεί παρά μόνο στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ιαπωνία, αλλά όχι όπως είχε προγραμματιστεί στη Νορβηγία, τις Κάτω Χώρες, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο, τη Δανία και την Γαλλία.

Βλέποντας αυτήν την αποτυχία, οι Αγγλοσάξονες αναζήτησαν μια μορφή διακυβέρνησης για να μπορέσουν να ελέγξουν ολόκληρο τον κόσμο, σύμφωνα με την κοινή τους βούληση που εκφράστηκε κατά τη διάρκεια της Ατλαντικής Διάσκεψης.

Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο μοιράστηκαν τον κόσμο. Ο Τσόρτσιλ φαντάστηκε να ενώνει την Δυτική Γερμανία, το Βέλγιο, την Γαλλία, την Ιταλία, το Λουξεμβούργο και την Ολλανδία σε έναν υπερεθνικό οργανισμό, την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). Έπρεπε να αντικαταστήσει την AMGOT (η οποία παρέμεινε στη Γερμανία και την Ιταλία) για να εφαρμόσει την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των ανθρώπων, των υπηρεσιών και των κεφαλαίων, σύμφωνα με την αγγλοσαξονική στρατηγική του ελεύθερου εμπορίου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες συνέδεσαν τα δάνεια του σχεδίου Μάρσαλ με την υποχρέωση των χωρών αυτών να εισέλθουν στην ΕΟΚ.

Η βρετανική MI6 δημιούργησε την Ευρωπαϊκή Ένωση για την Ευρωπαϊκή Συνεργασία (European League for European Cooperation - ELEC), ενώ η CIA χρηματοδότησε την Ευρωπαϊκή Ένωση των Φεντεραλιστών (UEF) και δημιούργησε την Αμερικανική Επιτροπή για την Ενωμένη Ευρώπη (American Committee on United Europe - ACUE).

Ο πρώτος πρόεδρος της Ανώτατης Αρχής της ΕΟΚ, δηλαδή της προκάτοχης της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν ο Γερμανός Walter Hallstein (1958-1967). Αυτός ο ναζί νομικός είχε σχεδιάσει το Neuordnung Europas (Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη) για τον φύρερ Αδόλφο Χίτλερ: αφορούσε την αντικατάσταση των εθνών-κρατών με εθνικές περιφερειακές δομές, ενώ επέκτεινε το Ράιχ σε όλους τους γερμανόφωνους πληθυσμούς αδειάζοντας τον ζωτικό τους χώρο από τους αυτόχθονες πληθυσμούς. Καθώς ο Walter Hallstein είχε μόνο να διαχειριστεί μέρος της Ευρώπης για τους Αγγλοσάξονες, δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει τα ζητήματα της επέκτασης της Γερμανίας ούτε αυτό της εκδίωξης ή εξόντωσης των σλαβικών πληθυσμών. Προληπτικά, οι Αγγλοσάξονες τον εξουδετέρωσαν αφαιρώντας του τις λειτουργίες του της πολιτικής περιφερειοποίησης τις οποίες ανέθεσαν στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, η Ανώτατη Αρχή και στη συνέχεια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν ήταν παρά μόνο πολιτικές διεπαφές μεταξύ του ΝΑΤΟ (το οποίο αντικατέστησε την AMGOT) και των κρατών μελών. Οι πρώτοι αξιωματούχοι της προέρχονταν από την AMGOT στη Γερμανία και την Ιταλία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, είχαν εκπαιδευτεί για πολιτικοστρατιωτικές υποθέσεις σε περίπου δέκα αμερικανικά πανεπιστήμια.

Αυτές οι (μη εκλεγμένες) διοικήσεις διαθέτουν, στην θέση του (εκλεγμένου) Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την εξουσία να θεσπίζουν κανόνες εντός του χώρου της Ένωσης. Αυτό το σημείο είναι εξαιρετικά σημαντικό: η Ανώτατη Αρχή και μετά η Επιτροπή δεν έχουν άλλο στόχο παρά μόνο να εντάξουν όλα τα πρότυπα του ΝΑΤΟ στη νομοθεσία των κρατών μελών. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν είναι παρά μόνο ένα θάλαμο καταγραφής των αποφάσεων του αγγλοσαξονικού ιμπεριαλισμού.

Σήμερα, η Επιτροπή έχει επιβάλει πρότυπα τόσο για την παραγωγή σοκολάτας (ακριβώς αυτά που είχε θέσει προηγουμένως το ΝΑΤΟ για τη σοκολάτα στο σιτηρέσιο του στρατιώτη) όσο και για την κατασκευή ορισμένων δρόμων (για να μπορέσουν να περάσουν τα άρματα μάχης της Συμμαχίας).

Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν κατάφερε να αυξήσει την εξουσία της Επιτροπής σε βάρος των κρατών μελών χωρίς να τροποποιήσει τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Η διοίκηση της μπορεί πλέον να φέρει τις Ηνωμένες Πολιτείες λίγο περισσότερο στην πολιτική της Ένωσης.

Η επιτροπή φον ντερ Λάιεν

Ας έρθουμε τώρα στην τρέχουσα περίοδο. Το 2014, συμφωνήθηκε ότι η προεδρία της Κομισιόν θα πήγαινε στην κορυφή της λίστας του κόμματος που ήρθε πρώτο στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκείνη την εποχή πιστευόταν ότι θα ήταν είτε το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) είτε το Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών (PES), τα οποία μοιράζονταν ήδη την προεδρία του Κοινοβουλίου, το οποίο θα έβγαινε στην κορυφή. Ο πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Jean-Claude Juncker, μέλος των δικτύων stay-behind του ΝΑΤΟ (Gladio), διορίστηκε από το ΕΛΚ και έγινε Πρόεδρος της Επιτροπής από το 2014 έως το 2019.

Το 2019, η προεδρία της Επιτροπής θα έπρεπε να είχε πέσει στον Χριστιανοδημοκράτη Μάνφρεντ Βέμπερ. Ωστόσο, ο ίδιος παραιτήθηκε από αυτή τη θέση, ανοίγοντας το δρόμο για τον σοσιαλδημοκράτη Φρανς Τίμερμανς, πρώην υπουργό Εξωτερικών της Ολλανδίας, το κόμμα του οποίου ήρθε δεύτερο στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αλλά η Ουγγαρία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Σλοβακία και η Πολωνία αντιτέθηκαν επειδή τους κατηγορούσε συνεχώς για αυταρχικές τάσεις όταν ήταν επίτροπος υπεύθυνος για τη βελτίωση της νομοθεσίας, των διοργανικών σχέσεων, του κράτους δικαίου και του χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Στη συνέχεια, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ πρότεινε την δελφίνα-διάδοχό της και υπουργό Άμυνας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Ο Γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, την υποστηρίξε υπό τον όρο ότι η Γαλλοαμερικανίδα Κριστίν Λαγκάρντ [2] διοριστεί πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Κατά την εναρκτήρια ομιλία της, έδωσε τον τόνο δηλώνοντας: «Η Επιτροπή μου θα είναι μια γεωπολιτική Επιτροπή». Η έκφραση αυτή δεν εκφράζει κάποιο ρόλο στις διεθνείς σχέσεις, αλλά παραπέμπει στη θεωρία του Lebensraum (ζωτικού χώρου) που φαντάστηκε ο Karl Haushofer.
Η Ούρσουλα von ντερ Λάιεν δημιουργεί αμέσως μια Ομάδα Εξωτερικού Συντονισμού (EXCO). Συνεδριάζει κάθε Τρίτη σε επίπεδο γενικών διευθυντών και κάθε Τετάρτη σε επίπεδο συμβούλων των γραφείων των επιτρόπων.

Τον Μάρτιο του 2020, μόλις είχε αναλάβει τα καθήκοντά της, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έπρεπε να αντιμετωπίσει την κρίση της Covid-19. Η νέα πρόεδρος ανέπτυξε ένα πρόγραμμα οικονομικής ανάκαμψης αξίας 2.018 δισεκατομμυρίων ευρώ (συμπεριλαμβανομένων δανείων 800 δισεκατομμυρίων), στη συνέχεια οργάνωσε την κοινή αγορά 4,6 δισεκατομμυρίων δόσεων «εμβόλια» για 71 δισεκατομμύρια ευρώ επιπλέον (δηλαδή 15 φορές το κόστος παραγωγής). Τέλος, δημιουργεί ένα ευρωπαϊκό διαβατήριο υγείας, το EU Digital COVID Certificate, γνωστό ως «Κωδικός QR» (QR Code). Οι πρωτοβουλίες αυτές δεν περιλαμβάνονται στις αρμοδιότητες που αποδίδουν οι Συνθήκες στην Επιτροπή, ωστόσο όλα τα κράτη μέλη τις χαιρέτησαν. Περαιτέρω, μέχρι τότε, η Γερμανία είχε αντισταθεί σθεναρά στην αρχή ενός κοινού δανείου.

Οι επιστήμονες θεωρούν σήμερα ότι 2,8 δισεκατομμύρια από αυτές τις δόσεις δεν ήταν εμβόλια, αλλά μόνο φάρμακα αγγελιαφόρου mRNA. Άλλωστε ήταν όλα πειραματικά.

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα εκφράσει τη λύπη του για την έλλειψη διαφάνειας της Επιτροπής σχετικά με τις συμβάσεις αγοράς εμβολίων κατά της Covid. Ωστόσο, δεν θα πετύχει καμία από τις διαδικασίες που κινήθηκαν για την γνωστοποίηση των ανταλλαγών μεταξύ των φαρμακευτικών εργαστηρίων και της Κας φον ντερ Λάιεν. Ο σύζυγός της, Χάικο φον ντερ Λάιεν, διορίστηκε ιατρικός διευθυντής της Orgenesis, μιας εταιρείας που συνδέεται με ένα από τα εργαστήρια που παράγουν τα εμβόλια. Δουλεύει ελάχιστα εκεί και παίρνει υπέρογκο μισθό. Περαιτέρω, σύμφωνα με το Ελεγκτικό Συνέδριο της Κύπρου, η Επίτροπος Υγείας της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η Ελληνίδα Στέλλα Κυριακίδου, φέρεται να είχε λάβει 4 εκατομμύρια ευρώ μέσω του συζύγου της, Κυριάκου Κυριακίδου.

Στις 23 Φεβρουαρίου 2022, η Ρωσία ξεκινά την «ειδική στρατιωτική της επιχείρηση» για να θέσει τέλος στις σφαγές που διέπραξαν οι «ολοκληρωτικοί εθνικιστές» στο Ντονμπάς. Αυτή η είσοδος του ρωσικού στρατού στην ουκρανική επικράτεια θεωρείται από το ΝΑΤΟ ως επίθεση, αν και αποτελεί απλώς εφαρμογή της απόφασης 2202 και της ευθύνης προστασίας του ρωσόφωνου πληθυσμού. Σε κάθε περίπτωση, ο Ύπατος Εκπρόσωπος και Αντιπρόεδρος της Επιτροπής, Ζοζέπ Μπορέλ, δήλωσε: «Αυτή είναι η στιγμή που γεννιέται η γεωπολιτική Ευρώπη».

Η Επιτροπή προτείνει αμέσως υποχρεωτικές δέσμες μέτρων κατά της Ρωσίας τα οποία εγκρίνει το Συμβούλιο χωρίς συζήτηση. Πρόκειται για την μεταγραφή στο ευρωπαϊκό δίκαιο των μέτρων που είχαν ήδη ληφθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες [3] και συντονίζονταν από τον πρώην πρεσβευτή της Ουάσιγκτον στη Μόσχα, Michael McFaul.

Η Επιτροπή προτείνει επίσης ένα τεράστιο πρόγραμμα οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία. Συντάσσεται από τον Björn Seibert, επικεφαλής του γραφείου της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και πρώην αναλυτή στο American Enterprise Institute, σε συνεχή επαφή με την Ουάσιγκτον. Μέχρι σήμερα, έχει κινητοποιήσει 88 δισεκατομμύρια ευρώ σε οικονομική βοήθεια για το Κίεβο και 50 δισεκατομμύρια ευρώ σε όπλα («Διευκόλυνση για την Ουκρανία»).

Ο Μισέλ Μπαρνιέ δεν βλέπει καμία αντίφαση μεταξύ της γκωλιστικής του σχέσης και της υποστήριξής του στην αγγλοσαξονική Ευρώπη.

Ο ρόλος του Μισέλ Μπαρνιέ στη Γαλλία

Πριν από τις ευρωεκλογές τον Ιούνιο του 2024, ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν προσέφερε στον Μισέλ Μπαρνιέ να γίνει πρωθυπουργός του. Ωστόσο, η προεδρική λίστα δεν κατάφερε να συγκεντρώσει το 15% των ψήφων. Στη συνέχεια, ο πρόεδρος Μακρόν διέλυσε την Εθνοσυνέλευση με σοβαρές ελπίδες να ανασυγκροτήσει την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία. Ωστόσο, ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν κατάφερε μέσα σε δύο μέρες να συγκεντρώσει τα αριστερά κόμματα στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο. Στον πρώτο γύρο, η προεδρική λίστα έλαβε μόνο το 20% των ψήφων. Ο Πρόεδρος Μακρόν απόφυγε τα χειρότερα οργανώνοντας ένα «Ρεπουμπλικανικό Μέτωπο» ενάντια στην Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν. Μόνο μετά από δύο μήνες αναβλητικότητας κατάφερε να διορίσει πρωθυπουργό τον Μισέλ Μπαρνιέ.

Ο Μισέλ Μπαρνιέ είναι οπορτουνιστής. Υποστηριχτής του νέου-γκωλιστή Jacques Chaban-Delmas, τον πρόδωσε για τον ατλαντιστή Valéry Giscard d’Estaing, το 1977. Υποστηριχτής του νέου-γκωλιστή Jacques Chirac, τον πρόδωσε για τον ατλαντιστή Édouard Balladur, το 1993. Το 2007, στην υπόθεση Clearstream 2, κατέθεσε ενώπιον του δικαστή Renaud von Ruymbeke εναντίον του Γκωλιστή Dominique de Villepin υπέρ του ατλαντιστή Νικολά Σαρκοζί.
Η μόνη σταθερά του είναι να συμμετέχει στην οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη σκιά της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου. Μετά την απόρριψη με δημοψήφισμα του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, ήταν μέλος της ομάδας Amato που συνέταξε τη Συνθήκη της Λισαβόνας η οποία θα επιβάλλεται μέσω του κοινοβουλίου. Διαπραγματεύεται υπομονετικά τους όρους του Brexit με το Λονδίνο γιατί είναι ο μόνος Ευρωπαίος Επίτροπος που γνωρίζει την ιστορία της ΕΕ και κατανοεί τη λογική της βρετανικής βούλησης.
Ωστόσο, αποξενώνει πολλούς ανώτερους ευρωπαίους αξιωματούχους κατά τη διάρκεια της γαλλικής προεδρικής εκστρατείας του 2022. Καταγγέλλει πράγματι τη διαχείριση των κανόνων μετανάστευσης για δεκαετίες από τους συναδέλφους του του Δικαστηρίου της ΕΕ, κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ πριν.

Στις 21 Σεπτεμβρίου, το Ελυζέ ανακοίνωσε τη σύνθεση της κυβέρνησης της οποίας είναι πρωθυπουργός. Φροντίζει να υποδηλώνει ότι είναι ο μοναδικός δημιουργός της και ότι ο πρόεδρος Μακρόν δεν τον επηρέασε.
Αυτό είναι προφανώς ψευδές. Για παράδειγμα, ο Marc Ferracci, υπουργός αρμόδιος για τη βιομηχανία, πρώην φίλος του Εμανουέλ Μακρόν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους στο SciencesPo, ήταν κουμπάρος του στο γάμο του, ενώ ο πρόεδρος ήταν κουμπάρος στον δικό του γάμο. Ο πατέρας του, Pierre Ferracci, συμμετείχε στην επιτροπή Attali για την απελευθέρωση της γαλλικής ανάπτυξης (2007-2010), για την οποία ο Εμανουέλ Μακρόν ήταν ειδικός εισηγητής. Διαχειρίζεται ένα δίκτυο που δίνει τη δυνατότητα σε υψηλόβαθμους δημοσίους υπαλλήλους που έχουν απομακρυνθεί προσωρινά να επαναπροσληφθούν. Η σύζυγος του νέου υπουργού, Σόφι Φεράτσι, ήταν επικεφαλής του γραφείου του Εμανουέλ Μακρόν στο υπουργείο Οικονομίας και στο πολιτικό του κόμμα En Marche. Μεταφέρθηκε στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και σήμερα είναι πρόεδρος του Ομίλου SOS του Jean-Marc Borello, μακροχρόνιου φίλου της Μπριζίτ Μακρόν.

Η κυβέρνηση Μπαρνιέ τίθεται υπό την αιγίδα των Αμερικανών δημοκρατικών και των Ισραηλινών ρεβιζιονιστών Σιωνιστών.

Ο υπουργός Εξωτερικών του, Jean-Noël Barrot, είναι ο διάδοχος μιας μακράς διαδοχής Χριστιανοδημοκρατών. Ο παππούς του, Noël Barrot, ήταν αντιστασιακός και βουλευτής. Ο πατέρας του, Jacques Barrot, δημιούργησε την λέσχη Dialogue & Initiative με τον Μισέλ Μπαρνιέ. Υπήρξε υφυπουργός, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και μάλιστα μέλος του Συνταγματικού Συμβουλίου. Η αδερφή του Jean-Noël, Hélène Barrot, είναι διευθύντρια επικοινωνίας της Uber-Europe.
Ειδικός στα οικονομικά, ήταν αναπληρωτής καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT), στη συνέχεια καθηγητής στο HEC Paris. Ήταν βραβευμένος (τάξη 2020) του προγράμματος «Young Leaders» του Γαλλοαμερικανικού Ιδρύματος.

Σε αυτή τη φωτογραφία που έχουμε ήδη δημοσιεύσει, βλέπουμε, στις 26 Σεπτεμβρίου 2024, τον Αμερικανό και τον Γάλλο πρόεδρο στα Ηνωμένα Έθνη. Ο Μπενζαμέν Χαντάντ βρίσκεται δίπλα στον Εμανουέλ Μακρόν, ενώ ο Amos Hochstein βρίσκεται στα δεξιά της φωτογραφίας. Αυτή η μικρή ομάδα πραγματοποίησε μια σκηνοθεσία για αίτημα για κατάπαυση του πυρός στον Λίβανο. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο να δοθεί χρόνος στο Ισραήλ για να δολοφονήσει τον Χασάν Νασράλα, γενικό γραμματέα της Χεζμπολάχ.

Το πιο εκπληκτικό μέλος της κυβέρνησης Μπαρνιέ είναι ο υπουργός του για την Ευρώπη, Μπενζαμέν Χαντάντ. Ο Τύπος σημείωσε τον ρόλο του στο πλαίσιο του Ατλαντικού Συμβουλίου, επομένως στην υπηρεσία της Ουάσιγκτον. Υπήρξε επίσης ανώτατο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ) όπου υπερασπίστηκε τις θέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι αλλού: εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Tikvah Fund, το οποίο παρουσιάζεται ως μια αμερικανική εβραϊκή εκπαιδευτική ένωση. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια ένωση «ρεβιζιονιστών σιωνιστών», δηλαδή μαθητών του φασίστα Βλαντιμίρ Τζαμποτίνσκι του οποίου το πορτρέτο κοσμεί τους τοίχους όλων των κτιρίων και όλων των εκδόσεων του. Το Tikvah Fund δεν είναι μια φιλοϊσραηλινή οργάνωση όπως οι άλλες, αλλά προωθεί την ιδεολογία του Μπενιαμίν Νετανιάχου (ο πατέρας του οποίου ήταν ο ιδιωτικός γραμματέας του Τζαμποτίνσκι) [4]. Ας θυμίσουμε ότι ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ, Ντέιβιντ Μπεν-Γκουριόν, είχε απαγορεύσει ο Τζαμποτίνσκι να ταφεί στο Ισραήλ.
Σύμφωνα με τη Haaretz , το Ταμείο Tikvah, υπό την προεδρία του Αμερικανού εγκληματία Elliott Abrams [5], χρηματοδότησε την ανάληψη της εξουσίας στο Ισραήλ από τον Μπενιαμίν Νετανιάχου και τους συμμάχους του Itamar Ben-Gvir και Bezalel Smotrich [6].

Πριν από τρία χρόνια, ο Μπενζαμέν Χαντάντ εξήγησε ότι η αφομοίωση της Χεζμπολάχ σε τρομοκρατική οργάνωση όπως το Ντάες, την οποία πολέμησε και την οποία υποστήριζε το Ισραήλ, κατέστησε δυνατή την υποστήριξη των Ευρωπαίων [7]

Ακούστε το podcast στα αγγλικά: « Benjamin Haddad on « Benjamin Haddad on Why Europe is Becoming More Pro-Israel ».

Τι πρέπει να θυμάστε:
• Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι ο κληρονόμος της Ανώτατης Αρχής της ΕΟΚ, η ίδια κληρονόμος της AMGOT, δηλαδή της αγγλοσαξονικής στρατιωτικής αρχής κατοχής.
• Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνεπώς δεν εκλέγεται, αλλά συγκροτείται με παρότρυνση των Αγγλοσάξωνων. Η μοναδική της λειτουργία είναι να υιοθετηθούν τα πρότυπα του ΝΑΤΟ από τα κράτη μέλη.
• Η κυβέρνηση Μπαρνιέ είναι η προέκταση της Επιτροπής. Περιλαμβάνει έτσι τόσο έναν υπουργό που εγκρίθηκε από τους Αμερικανούς Δημοκρατικούς όσο και έναν άλλο που εκπροσωπεί τους ρεβιζιονιστές Σιωνιστές του Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Υποστηρίξτε μας με:
 καταθέτοντας δωρεά 25 ευρώ
 καταθέτοντας δωρεά 50 ευρώ
 καταθέτοντας δωρεά 100 ευρώ
 καταθέτοντας δωρεά 500 ευρώ
 καταθέτοντας δωρεά 1.000 ευρώ
Ή καλύτερα: εγγραφείτε στην εβδομαδιαία εμπιστευτική επιστολή μας. Διατίθεται μόνο στα ΓερμανικάΑγγλικάΓαλλικά και Ισπανικά.
Χάρη σε εσάς, θα μπορέσουμε να κρατηθούμε.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1Πώς να δικαιολογηθεί η επίθεση του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 11 juin 2024.

[2« Avec Christine Lagarde, l’industrie US entre au gouvernement français », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 22 juin 2005.

[3Το τέλος της δυτικής κυριαρχίας”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 19 avril 2022.

[4Έπεσαν οι μάσκες: οι κρυμμένες αλήθειες του Γιαμποτίνσκι και του Νετανιάχου”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 23 janvier 2024.

[5Ο Έλιοτ Άμπραμς καταδικάστηκε σε 2 χρόνια φυλάκιση για τον ρόλο του στο IranGate. Έλαβε χάρη από τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο.

[6Το πραξικόπημα των Στράουσιστών στο Ισραήλ”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 7 mars 2023.

[7Ecoutez le podcast en anglais : « Benjamin Haddad on Why Europe is Becoming More Pro-Israel ».

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ στις κυβερνήσεις της ΕΕ και της Γαλλίας

Ο γνωστικός πόλεμος στη Δύση

Στις 10 Σεπτεμβρίου, οι Ισραηλινοί έποικοι έγιναν παράνομοι μετανάστες

Ενάντια στον Νετανιάχου, τα δύο τρίτα των Ισραηλινών θέλουν να διαπραγματευτούν με την Χαμάς

Έγχρωμη Επανάσταση στο Μπαγκλαντές

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις