Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΕ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΕ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2025

Τιερί Μεϊσάν: Τραμπ και Μασκ, ο Καναδάς, ο Παναμάς και η Γροιλανδία, μια παλιά ιστορία.

Τραμπ και Μασκ, ο Καναδάς, ο Παναμάς και η Γροιλανδία, μια παλιά ιστορία. 

του Τιερί Μεϊσάν 

Ο επανεκλεγείς πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανάφερε την πιθανή προσάρτηση της Διώρυγας του Παναμά, του Καναδά και της Γροιλανδίας. Ένα αλλόκοτο σχέδιο που εμφανιζόταν  σε χάρτη, σχεδιάσε ήδη το 1941 ένας οπαδός του τεχνοκρατικού κινήματος. Ωστόσο, ήταν ο γαλλικός κλάδος αυτού του κινήματος που επινόησε τον Διανθρωπισμό που τόσο αγαπά ο Ίλον Μασκ, του οποίου ο παππούς ήταν υπεύθυνος για τον καναδικό κλάδο του τεχνοκρατικού κινήματος.

| Παρίσι (Γαλλία) | 16 janvier 2025

čeština Deutsch English Español français italiano Nederlands norsk Português

Ο παγκόσμιος χάρτης για τον κόσμο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που σχεδιάστηκε από τον Maurice Gomberg το 1941. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτείνονται από τον Καναδά μέχρι την Διώρυγα του Παναμά και περιλαμβάνουν την Γροιλανδία.

Οι δηλώσεις του επανεκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ πριν από την ορκωμοσία του, ο οποίος ανακοίνωσε ότι σκόπευε να αγοράσει την Γροιλανδία (το είχε αναφέρει ήδη το 2919 ως «μεγάλη κτηματομεσιτική συναλλαγή») και να προσαρτήσει τόσο τον Καναδά όσο και τη Διώρυγα του Παναμά μας εξέπληξαν. Κανένας δυτικός ηγέτης δεν είχε κάνει τέτοιες παρατηρήσεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ το είδε μάλλον ως «νέα σύνορα», δηλαδή νέα εδάφη όπου η χώρα τους θα μπορούσε να συνεχίσει την εξέλιξή της.

Η κυβέρνηση της Δανίας, από την οποία εξαρτάται η Γροιλανδία, έχει δηλώσει ότι δεν είναι προς πώληση, ότι είναι μια «αυτόνομη περιοχή» της οποίας μόνο οι Γροιλανδοί είναι ιδιοκτήτες. Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς υπενθύμισε ότι «η αρχή του απαραβίαστου των συνόρων ισχύει για όλες τις χώρες...είτε είναι πολύ μικρή, είτε μιας πολύ ισχυρής αρχής». Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Jean-Noël Barrot σχολίασε: «Δεν υπάρχει προφανώς καμία αμφιβολία ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα άφηνε άλλα έθνη του κόσμου να επιτεθούν στα κυρίαρχα σύνορά της». Σύμφωνα με τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών, Ντέιβιντ Λάμι, ο Ντόναλντ Τραμπ «εγείρει ανησυχίες για τη Ρωσία και την Κίνα στην Αρκτική, που αφορούν την εθνική οικονομική ασφάλεια» των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτά είναι «εύλογα ζητήματα». Τέλος, για την Ιταλίδα πρωθυπουργό, Giorgia Meloni, αυτές οι διακηρύξεις είναι «περισσότερο ένα μήνυμα που προορίζεται» για «άλλες μεγάλες δυνάμεις παρά εχθρικές απαιτήσεις προς αυτές τις χώρες. Πρόκειται για δύο περιοχές όπου τα τελευταία χρόνια έχουμε δει αυξανόμενη δραστηριότητα από την Κίνα».

Ο Πρωθυπουργός του Καναδά, Τζάστιν Τριντό, ο οποίος εξελέγη ως γιος του Πιερ Τριντό και ως εκ τούτου ως υπερασπιστής της εθνικής ανεξαρτησίας, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν παρά ένας ακόλουθος της Ουάσιγκτον. Επομένως, δεν είχε τίποτα να απαντήσει σε αυτό που φαίνεται να είναι προφανές: με την ένταξη στις Ηνωμένες Πολιτείες, η χώρα του δεν θα είχε τίποτα να χάσει από αυτό που δεν έχει ήδη χάσει και οτιδήποτε άλλο να κερδίσει. Και έτσι παραιτήθηκε.

Όσον αφορά την Διώρυγα του Παναμά, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε υπονοήσει ότι την χειριζόταν ο κινεζικός στρατός. Ο πρόεδρος του Παναμά, Χοσέ Ραούλ Μουλίνο, του απάντησε: «Το κανάλι δεν ελέγχεται, άμεσα ή έμμεσα, ούτε από την Κίνα, ούτε από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, ούτε από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή οποιαδήποτε άλλη δύναμη. Ως Παναμέζος, απορρίπτω κατηγορηματικά κάθε έκφραση που διαστρεβλώνει αυτήν την πραγματικότητα».

Θα εξηγήσουμε εδώ ότι αυτές οι ιδέες δεν είναι καινούριες, αλλά χρονολογούνται από την κρίση του 1929 και ότι αντιστοιχούν σε ένα συνεκτικό ιδεολογικό σώμα που υπεράσπιζε μόνο μέχρι την περασμένη εβδομάδα ο πολυδισεκατομμυριούχος Ίλον Μασκ, τον οποίο γνωρίζαμε περισσότερο ως θαυμαστή του Σέρβου μηχανικού Νίκολα Τέσλα και ως οπαδό του Διανθρωπισμού.

Κατά τη διάρκεια της «Μεγάλης Ύφεσης», δηλαδή της κρίσης της Wall Street και της οικονομικής καταιγίδας που ακολούθησε, όλες οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές ελίτ θεώρησαν ότι ο καπιταλισμός, στην τότε μορφή του, ήταν οριστικά νεκρός. Ο Ιωσήφ Στάλιν πρότεινε το σοβιετικό μοντέλο ως τη μοναδική απάντηση στην κρίση, ενώ ο Μπενίτο Μουσολίνι (πρώην εκπρόσωπος του Λένιν στην Ιταλία) πρότεινε, αντίθετα, τον φασισμό. Αλλά στις Ηνωμένες Πολιτείες, προτάθηκε μια τρίτη λύση: η τεχνοκρατία.

Επικρίνοντας την παραδοσιακή ανάγνωση της προσφοράς και της ζήτησης, ο οικονομολόγος Thorstein Veblen εξέτασε τα κίνητρα των αγοραστών. Έδειξε ότι ο άνθρωπος που μπορεί να προσφέρει οικονομικά αναψυχή στον εαυτόν του το κάνει στην πραγματικότητα για να εδραιώσει την κοινωνική του ανωτερότητα, και ως εκ τούτου πρέπει να το επιδείξει. Η αναψυχή επομένως δεν είναι μια μορφή τεμπελιάς, αλλά «εκφράζει τη μη παραγωγική κατανάλωση του χρόνου». Επομένως, σε πολλές περιπτώσεις, αντίθετα με τη δημοφιλή πεποίθηση, «Καθώς αυξάνεται η τιμή ενός αγαθού, αυξάνεται και η κατανάλωσή του» (παράδοξο του Veblen). Δεν είναι λοιπόν οι τιμές, αλλά οι ομαδικές συμπεριφορές και τα ατομικά κίνητρα που υπαγορεύουν την οικονομία.

Η εικονοκλαστική σκέψη του Thorstein Veblen γέννησε, μεταξύ άλλων, το τεχνοκρατικό κίνημα του Howard Scott. Ο τελευταίος επινόησε ότι η εξουσία δεν θα δινόταν ούτε στους καπιταλιστές ούτε στους προλετάριους, αλλά στους τεχνικούς.

Αυτό το κίνημα εξήχθη στη Γαλλία γύρω από απόφοιτους του πολυτεχνείου, μεταξύ άλλων τον εσωτερικό μυθιστοριογράφο Raymond Abellio (ο οποίος ίδρυσε την αίρεση της οποίας ήταν μέλος ο Φρανσουά Μιτεράν μέχρι τον θάνατό του) και τον Jean Coutrot, τον εφευρέτη του Διανθρωπισμού. Το ένα οδηγώντας στο άλλο, αυτό το κίνημα φέρεται να έχει δημιουργήσει μια μυστική εταιρία στους αποκρυφιστικούς κύκλους του καθεστώτος του Philippe Pétain, την Συναρχία.

Ο Διανθρωπισμός του Coutrot προϊδεάζει για τον Μετανθρωπισμό του Έλον Μασκ. Για τον Coutrot, έπρεπε να χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία για να προχωρήσει πέρα από τον ανθρωπισμό. Για τον Έλον Μασκ, πρόκειται περισσότερο για χρήση της τεχνολογίας για την αλλαγή του ανθρώπου.

Δεδομένης αυτής της καταγωγής, καταλαβαίνουμε ότι οποιαδήποτε αναφορά στην τεχνοκρατία στη Γαλλία είναι απαξιωμένη από την αρχή. Ωστόσο, αυτό το κίνημα βασίζεται σε μια κυρίαρχη αμφισβήτηση για τη λειτουργία των δημοκρατιών. Ισχυρίζεται ότι δεν κάνει πολιτική και ότι βρίσκει τεχνικές λύσεις σε όλα τα προβλήματα. Είτε μας αρέσει είτε όχι, υπάρχει η πεποίθηση στις Ηνωμένες Πολιτείες ότι η τεχνική πρόοδος θα λύσει τα πάντα.

Ωστόσο, το τεχνοκρατικό κίνημα, στηριζόμενο στις στατιστικές γνώσεις του Μεσοπολέμου, ήταν πεπεισμένο ότι η βορειοαμερικανική ήπειρος αποτελούσε μια ενότητα από άποψη ορυκτών πόρων και βιομηχανιών.

Η εικονομαχική σκέψη του Thorstein Veblen γέννησε, μεταξύ άλλων, το τεχνοκρατικό κίνημα του Howard Scott. Φανταζόταν ότι η εξουσία δεν θα δινόταν ούτε στους καπιταλιστές ούτε στους προλετάριους, αλλά στους τεχνικούς.

Ο Τζόσουα Χάλντεμαν

Ο επικεφαλής του καναδικού κλάδου του κινήματος, ο χειροπράκτης Joshua Haldeman, συνελήφθη κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου επειδή υπερασπιζόταν την ουδετερότητα έναντι της ναζιστικής Γερμανίας. Ήταν πράγματι υπέρ του Χίτλερ και αντισημιτικός [1]. Μετά τον πόλεμο, εγκαταστάθηκε στη Νότια Αφρική, ελκυόμενος από το καθεστώς του απαρτχάιντ. Ο εγγονός του δεν είναι άλλος από τον Έλον Μασκ.

Σημειώστε ότι η θέση του πολυδισεκατομμυριούχου στον κόρφο της κυβέρνησης Τραμπ αμφισβητείται όλο και περισσότερο εκ των έσω. Έτσι ο Steve Bannon μπόρεσε να δηλώσει στην Corriere della sera: «Ο Elon Musk δεν θα έχει πλήρη πρόσβαση στον Λευκό Οίκο, θα είναι όπως κάθε άλλο άτομο. Είναι πράγματι ένας πολύ κακός τύπος, ένας πολύ διαβολικός τύπος. Έκανα κάτι προσωπικό για να απολυθεί αυτός ο τύπος. Προηγουμένως, επειδή έβαλε λεφτά, ήμουν έτοιμος να τον ανεχτώ, δεν είμαι πλέον έτοιμος να τον ανεχτώ» [2].

Ο Έλον Μασκ

Ορισμένα μέλη του τεχνοκρατικού κινήματος έδωσαν μεγάλη σημασία στον παγκόσμιο χάρτη του κόσμου μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που συντάχθηκε το 1941 από έναν ανώνυμο συγγραφέα με το ψευδώνυμο Maurice Gomberg. Ωστόσο, οραματιζόταν τη διαίρεση του κόσμου ανά πολιτισμούς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είχαν επεκταθεί για να συμπεριλάβουν όλη τη Βόρεια Αμερική, από τον Καναδά μέχρι τη Διώρυγα του Παναμά, και πολλά νησιά στον Ειρηνικό και τον Ατλαντικό, συμπεριλαμβανομένων των Αντίλλων, της Γροιλανδίας και της Ιρλανδίας. Όπως και η Γαλλική Συναρχία, αυτός ο χάρτης συζητήθηκε ευρέως σε κύκλους συνωμοσίας. Ωστόσο, σύμφωνα με τον ιστορικό Thomas Morarti, τον οποίο επικαλείται ο ιρλανδικός Τύπος [3], αυτός ο χάρτης φέρεται να είχε απήχηση στον πρόεδρο Franklin D. Roosevelt κατά τη διάρκεια του «λόγου του για τέσσερις ελευθερίες» (ελευθερία της έκφρασης, ελευθερία της θρησκείας, ελευθερία να ζεις με προστασία από έλλειψη, και αυτή του να ζεις χωρίς φόβο), στις 6 Ιανουαρίου 1941. Στην ίδια γραμμή, το 1946, ο πρόεδρος Χάρι Τρούμαν πρότεινε τα στρατεύματα των Η.Π.Α. να μην αποχωρήσουν από την Γροιλανδία, την οποία είχαν απελευθερώσει από τους Ναζί, αλλά να την αγοράσουν για 100 εκατομμύρια δολάρια.

Το 1951, η Δανία ενέκρινε την εγκατάσταση δύο μεγάλων στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη Γροιλανδία, στο Sondreström και στην Θούλη. Από τότε έχουν εγκατασταθεί εκεί στοιχεία του αντιβαλλιστικού συστήματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Η συνθήκη που εγκρίνει αυτές τις βάσεις συνυπογράφηκε από τη Γροιλανδία το 2004, δηλαδή αφού απέκτησε το αυτόνομο καθεστώς της.
Το 1968, ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό των ΗΠΑ, το οποίο συμμετείχε σε μια επιχείρηση ρουτίνας του Ψυχρού Πολέμου, συνετρίβη κατά λάθος κοντά στην Θούλη, μολύνοντας την περιοχή με ένα σύννεφο εμπλουτισμένου ουρανίου. Το 1995 μάθαμε ότι η κυβέρνηση της Δανίας είχε εξουσιοδοτήσει σιωπηρά τις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά παράβαση της δανικής νομοθεσίας, να αποθηκεύουν πυρηνικά όπλα στο έδαφός της.
Επομένως, η αγορά της Γροιλανδίας θα μπορούσε εύκολα να πραγματοποιηθεί χωρίς χρήματα. Θα ήταν αρκετό το Πεντάγωνο να εξασφαλίσει την προστασία της Δανίας, απαλλάσσοντάς την έτσι από μια οικονομική επιβάρυνση.

Ο Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ και η ομάδα του «σε διακοπές» στη Γροιλανδία.

Δίνοντας πραγματικότητα σε κάτι που έμοιαζε με κενές λέξεις, ο Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ, γιος του επανεκλεγμένου προέδρου, πήγε διακοπές στη Γροιλανδία. Φυσικά, με ένα οικογενειακό αεροπλάνο και περιτριγυρισμένος από μια ομάδα συμβούλων. Δεν συναντήθηκε, επίσημα τουλάχιστον, με κανέναν πολιτικό αρχηγό. Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού, η ΜΚΟ Patriot Polling πραγματοποίησε μια δημοσκόπηση. Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων (57,3%) ενέκρινε την ένταξη στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ το 37,4% τάχθηκε κατά. Από τους ερωτηθέντες, το 5,3% παρέμεινε αναποφάσιστο. Μετά τη δημοσιοποίηση αυτών των αποτελεσμάτων, ο Mute B. Egede, έδωσε συνέντευξη Τύπου στην Κοπεγχάγη ότι αν και δεν είχε μιλήσει με τους Τραμπ, ήταν ανοιχτός σε «συζητήσεις για το τι μας ενώνει». Είμαστε έτοιμοι να μιλήσουμε. Η συνεργασία είναι ζήτημα διαλόγου. Η συνεργασία σημαίνει ότι θα εργαστείτε για λύσεις. »

Όταν το τεχνοκρατικό κίνημα σκέφτοταν την προσάρτηση της Γροιλανδίας, επεσήμανε ότι βρίσκεται στη βορειοαμερικανική υφαλοκρηπίδα και στηριζόταν στη σημασία των φυσικών της πόρων. Κατέ4χει όντως πολύτιμα ορυκτά σπάνιων γαιών [4], καθώς και ουράνιο, δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου και τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου, κάποτε απρόσιτα, αλλά όλο και λιγότερο. Οι σπάνιες γαίες είναι σήμερα σχεδόν αποκλειστικότητα της Κίνας. Ωστόσο, έχουν γίνει απαραίτητα για την υψηλή τεχνολογία και ειδικότερα για τα αυτοκίνητα Tesla. Αυτά τα φυσικά αποθέματα δεν αξιοποιούνται λόγω της παραδοσιακής αντίθεσης των αυτόχθονων πληθυσμών, των Ινουίτ (88% του πληθυσμού).

Σήμερα, η Γροιλανδία είναι πάνω από όλα στρατηγικό ζήτημα. Θα επέτρεπε στις Ηνωμένες Πολιτείες να ελέγχουν τον Βόρειο Θαλασσινό δρόμο, ο οποίος είναι πλέον ανοικτός για την ναυσιπλοΐα. Ο τελευταίος ελέγχεται για την ώρα από την Ρωσία και την Κίνα, η αλλαγή ιδιοκτησίας του νησιού θα μεταμόρφωνε τη γεωπολιτική εξίσωση. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ντμίτρι Πεσκόφ, εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, σχολίασε: «Η Αρκτική είναι μια περιοχή των εθνικών μας συμφερόντων, των στρατηγικών μας συμφερόντων. Θέλουμε να διατηρήσουμε το κλίμα ειρήνης και σταθερότητας στην αρκτική ζώνη. Παρακολουθούμε πολύ στενά τη μάλλον θεαματική εξέλιξη της κατάστασης, αλλά μέχρι στιγμής, δόξα τω Θεώ, μόνο σε επίπεδο διακηρύξεων».

Οι αναφορές στο τεχνοκρατικό κίνημα μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με τον Μασκ και τον Τραμπ, ωστόσο θα πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την εξέλιξη των γεγονότων.

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

[1] The International Conspiracy to Establish a World Dictatorship & The Menace to South Africa, Joshua Haldeman. Cité dans «The World According to Elon Musk’s Grandfather», Jill Lepore, The New Yorker, September 19, 2023.

[2] «Steve Bannon: Elon Musk vuole solo i soldi, farò di tutto per tenerlo fuori dalla Casa Bianca», Viviana Mazza, Corriere della sera, 8 gennaio 2025.

[3] «United mates of America», Tom Prendeville, Irish Mirror, February 1944.

[4] Η Γροιλανδία αναφέρεται μόνο μία φορά στο Technocracy Study Course. Οι σπάνιες γαίες αγνοούνταν εκείνη την εποχή.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Τραμπ και Μασκ, ο Καναδάς, ο Παναμάς και η Γροιλανδία, μια παλιά ιστορία

Μετά το Ιράκ, την Λιβύη, την Γάζα, τον Λίβανο και την Συρία, το Πεντάγωνο επιτίθεται στην Υεμένη

Πώς η Ουάσιγκτον και η Άγκυρα άλλαξαν το καθεστώς στη Δαμασκό

Πώς δικτατορίες απέτυχαν να εγκατασταθούν στην φιλοαμερικανική Άπω Ανατολή

Νότια Κορέα, Ιαπωνία, Ταϊβάν

Τι αλλάζει στη Μέση Ανατολή

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2024

Τιερί Μεϊσάν: Η Ρωσία προετοιμάζεται να απαντήσει στον Αρμαγεδόνα που θέλει η κυβέρνηση Μπάιντεν

 

Η Ρωσία προετοιμάζεται να απαντήσει στον Αρμαγεδόνα που θέλει η κυβέρνηση Μπάιντεν

Deutsch English Español français italiano Nederlands Português русский
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, απευθυνόμενος στο έθνος στις 21 Νοεμβρίου.

Η Ρωσία έχει αναπτύξει χιλιάδες Βορειοκορεάτες στρατιώτες για να υπερασπιστούν την περιοχή της στο Κουρσκ, η οποία δέχτηκε επίθεση τον Αύγουστο από τους ακραίους Ουκρανούς εθνικιστές.

Η Ουάσιγκτον θεωρεί αυτό το γεγονός ως εξέλιξη του πολέμου που διεξάγει από το 1950, παρά την κατάπαυση του πυρός, κατά των Κορεατών και Κινέζων κομμουνιστών, περισσότερο ακόμη παρά ως εξέλιξη αυτού που διεξάγει μέσω Ουκρανών εναντίον της Ρωσίας από το 2022. Απάντησε λοιπών, στις 19 Νοεμβρίου, εκτοξεύοντας εναντίον της Ρωσίας έξι πυραύλους ATACMS (Army Tactical Missile System) που είχε δώσει στο Κίεβο [1]. Στράφηκαν όχι μόνο εναντίον του όμπλαστ του Κουρσκ, αλλά και εναντίον αυτού του Μπριάνσκ όπου δεν κατάφεραν να χτυπήσουν μια αποθήκη πυρομαχικών. Το Λονδίνο, από την πλευρά του, αποφάσισε στις 21 Νοεμβρίου να καθοδηγήσει με τον ίδιο τρόπο τους πυραύλους Storm Shadow που έδωσε στο Κίεβο. Όλοι οι συμμαχικοί πύραυλοι καταστράφηκαν κατά την πτήση από την ρωσική αεράμυνα.

Αντίθετα, η Μόσχα θεωρεί την επίθεση στο Κουρσκ ως συνέχεια του μυστικού πολέμου της CIA στην Ουκρανία και ως αυτόν που οργανώθηκε τη δεκαετία του 1950 εναντίον της ΕΣΣΔ, αμφότερους με την υποστήριξη των ακραίων Ουκρανών εθνικιστών του Στέπαν Μπαντέρα.

Οι Δυτικοί οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν αυτά τα γεγονότα επειδή έχουν ξεχάσει την υποστήριξη του Πεκίνου στην Πιονγκγιάνγκ, σκέφτονται -λανθασμένα- ότι το Κουρσκ και το Μπριάνσκ βρίσκονται στην Ουκρανία και αγνοούν τον μυστικό πόλεμο κατά τον οποίο οι Αγγλοσάξονες συμμάχησαν με τους τελευταίους Ναζί (γεγονός το οποίο έχει ως συνέπεια να μην καταλάβουν επίσης τον στόχο της ρωσικής ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία).

Οι πύραυλοι ATACMS μπορούν να εκτοξευθούν από κινητούς εκτοξευτές HIMARS. Τα τελευταία μοντέλα έχουν αυτονομία 300 χιλιομέτρων και πετούν σε υψόμετρο 50.000 μέτρων. Οι τελευταίες εκδόσεις των πυραύλων Storm Shadow έχουν βεληνεκές περίπου 400 χιλιομέτρων. Επομένως, κανένας δεν μπορεί να φτάσει σε βάθος της Ρωσίας.

Η Ρωσία διαθέτει ένα ευρύ φάσμα απαντήσεων στις συμμαχικές επιθέσεις. Μπορεί, ως αντίποινα, να υποστηρίξει τους αντιπάλους των Αγγλοσάξονών σε ένα άλλο θέατρο μάχης. Αυτό έκανε κατά τον βομβαρδισμό ενός από τους αγωγούς φυσικού αερίου της από το Κίεβο, στον οποίο απάντησε καθοδηγώντας έναν Υεμενίτικο πύραυλο στις 15 Σεπτεμβρίου, ο οποίος κατέστρεψε έναν ισραηλινό πετρελαιαγωγό [2]· ένα σημαντικό γεγονός που καλύφθηκε από την ισραηλινή στρατιωτική λογοκρισία και αγνοήθηκε από τον δυτικό Τύπο.
Στις 19 Νοεμβρίου, τροποποίησε το πυρηνικό της δόγμα, αφήνοντας ανοιχτή την επιλογή μιας πυρηνικής απάντησης.
Τέλος, μπορεί να χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική της κυριαρχία. Η Ουκρανία ανακοίνωσε ότι, στις 20 Νοεμβρίου, η Μόσχα εκτόξευσε έναν βαλλιστικό πύραυλο μεγάλου βεληνεκούς (δηλαδή που μπορεί να φτάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη Ρωσία), RS-26 Rubezh. Ξέρουμε σήμερα ότι ήταν κάτι άλλο.

Χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε, τα πεδία μάχης της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής έχουν ήδη ενωθεί, ενώ οι Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί (οι Στράουσιστές), οι Ισραηλινοί «ρεβιζιονιστές σιωνιστές» [3] και οι «ακραίοι» Ουκρανοί εθνικιστές [4] συμμάχησαν ξανά, όπως κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου. Αυτές οι τρεις ομάδες, ιστορικά συνδεδεμένες με τον Τριπατικό Άξονα, τάσσονται υπέρ μιας τελικής αντιπαράθεσης. Στο κιάλεσμα λείπουν μόνο οι Ιάπωνες στρατιωτικοί του νέου πρωθυπουργού Σιγκέρου Ισίμπα.

Αμέσως μετά την εκτόξευση των αμερικανικών πυραύλων ATACMS και πριν ακόμη από αυτή των Βρετανικών Storm Shadow, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε διάταγμα για τη δημοσίευση του νέου πυρηνικού δόγματος της χώρας του το οποίο είχε ανακοινώσει στις 24 Σεπτεμβρίου [5]. Επιτρέπει τη χρήση ατομικών όπλων σε πέντε νέες περιπτώσεις:
1) εάν ληφθούν αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με την εκτόξευση βαλλιστικών πυραύλων με στόχο το έδαφος της Ρωσίας ή συμμάχων της.
2) εάν πυρηνικά όπλα ή άλλα όπλα μαζικής καταστροφής χτυπήσουν το έδαφος της Ρωσίας ή των συμμάχων της ή χρησιμοποιούνται για να χτυπήσουν ρωσικές στρατιωτικές μονάδες ή εγκαταστάσεις στο εξωτερικό.
3) εάν η επίδραση ενός εχθρού στη ρωσική κυβέρνηση ή σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις είναι κρίσιμης σημασίας, που πιθανόν μπορεί να υπονομεύσει την ικανότητα πυρηνικού χτυπήματος ως αντίποινα.
4) εάν η επίθεση κατά της Ρωσίας ή της Λευκορωσίας με συμβατικά όπλα αποτελεί σοβαρή απειλή για την κυριαρχία και την εδαφική τους ακεραιότητα.
5) εάν ληφθούν αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με την απογείωση ή την εκτόξευση στρατηγικών και τακτικών αεροσκαφών, πυραύλων κρουζ, ντρονς, υπερηχητικών οχημάτων ή άλλων ιπτάμενων οχημάτων και τη διέλευση τους από τα ρωσικά σύνορα.

Στις 21 Νοεμβρίου , δηλαδή μετά τις βρετανικές εκτοξεύσεις, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν απηύθυνε μια τηλεοπτική ομιλία [6] κατά την οποία αποκάλυψε ότι οι ρωσικοί στρατοί είχαν καταστρέψει ένα στρατιωτικό-βιομηχανικό κέντρο της Ουκρανίας, αλλά δεν είχαν χρησιμοποιήσει συμβατικό βαλλιστικό πύραυλο RS-26 Rubezh όπως είχαν ανακοινώσει οι Ουκρανοί. Αντίθετα, είχαν δοκιμάσει μια νέα γενιά υπερηχητικών όπλων, στην προκειμένη περίπτωση έναν πυρηνικό βαλλιστικό πύραυλο Oreshnik αλλά με συμβατική γόμωση. Ο τελευταίος εκτοξεύτηκε από το Αστραχάν (Κασπία Θάλασσα) προς ένα εργοστάσιο δορυφόρων στο Ντνίπρο. Η ταχύτητά του, μεγαλύτερη από mach10, δεν επιτρέπει προς το παρόν σε κανέναν στρατό στον κόσμο να τον αναχαιτίσει. Συνδυάζει τις δυνατότητες των παλαιών πυραύλων Iskander και των νέων πυραύλων Kinjal με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα και ευελιξία.

Ο πρόεδρος Πούτιν υπενθύμισε ότι η Ρωσία, χωρίς να έχει την υποχρέωση να το πράξει, συνεχίζει να σέβεται τη Συνθήκη INF από την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες αποχώρησαν το 2019 [7]. Το Πεντάγωνο, το οποίο έμεινε πολύ πίσω από τεχνικής απόψεως, έχει αναδιατάξει και αναπτύξει πυραύλους μέσου βεληνεκούς στην Ευρώπη και την περιοχή Ασία-Ειρηνικό, όπως την εποχή της κρίσης των ευρωπυραύλων, ενώ η Ρωσία τους παράγει, αλλά δεν τους εξαπολύει πουθενά. Στη συνέχεια, ο Βλαντιμίρ Πούτιν προειδοποίησε τους Δυτικούς προτείνοντας στους αμάχους να εγκαταλείψουν τις επικίνδυνες περιοχές που η Ρωσία θα μπορούσε να χτυπήσει με πυραύλους Oreshnik με πυρηνικό φορτίο.

Είναι πιθανό αυτή η ομιλία να μην ακολουθηθεί από επιθέσεις και ότι ο μόνος της στόχος είναι να δείξει τη ρωσική στρατιωτική υπεροχή έναντι της Δύσης, η οποία ήδη αναγνωρίστηκε τον Ιούλιο από την Εθνική Επιτροπή Αμυντικής Στρατηγικής των ΗΠΑ, που ιδρύθηκε από το Κογκρέσο κατά την υιοθέτηση του νόμου του 2022 για τον στρατιωτικό προγραμματισμό [8]. Το μόνο αποτέλεσμα θα είναι τότε η ενίσχυση των πωλήσεων ρωσικών όπλων.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν καθώς παραγγέλνει τη μαζική παραγωγή των νέων πυρηνικών υπερηχητικών πυραύλων Oreshnik.

Σε κάθε περίπτωση, ο κόσμος δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά σε έναν πυρηνικό πόλεμο, επειδή ποτέ δεν υπήρξαν τόσο πολλές πυρηνικές δυνάμεις, από τις οποίες η μια έχει σαφές τεχνικό προβάδισμα έναντι όλων των άλλων.

Στις 22 Νοεμβρίου, ο πρόεδρος Πούτιν συγκέντρωσε τους προγραμματιστές πυραυλικών συστημάτων και τους αξιωματούχους της βιομηχανίας όπλων [9]. Τους συνεχάρη για την επιτυχία του Oreshnik και τους ζήτησε να το παράγουν μαζικά.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] Biden Allows Ukraine to Strike Russia With Long-Range U.S. Missiles, Adam Entous & Eric Schmitt & Julian E. Barnes, The New York Times, November 17, 2024. «Ukraine Fired U.S.-Made Missiles Into Russia for First Time, Officials Say», Marc Santora & Eric Schmitt, The New York Times, November 19, 2024. «Biden approves Ukraine’s use of long-range U.S. weapons inside Russia, reversing policy», Ellen Nakashima & Michael Birnbaum & John Hudson & Alex Horton, Washington Post, November 17, 2024. «Ukraine fires U.S.-made ATACMS missiles into Russia for first time», Siobhán O’Grady & David L. Stern & Serhiy Morgunov & Missy Ryan, Washington Post, November 19, 2024.

[3] Έπεσαν οι μάσκες: οι κρυμμένες αλήθειες του Γιαμποτίνσκι και του Νετανιάχου”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 23 janvier 2024.

[4] Ποιοι είναι οι Ουκρανοί ριζοσπαστικοί εθνικιστές;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 15 novembre 2022.

[6] «Statement by the President of the Russian Federation», Kremlin, November 21, 2024.

[7] « Le fossoiement US du Traité FNI avec les complicités européennes », « Le Traité FNI enterré, les nouveaux euromissiles arrivent », « Le retour des euromissiles se prépare », par Manlio Dinucci , Traduction M.-A., Il Manifesto (Italie) , Réseau Voltaire, 2 février, 3 août et 26 octobre 2018. « Réfutation de la propagande russe en ce qui concerne le traité FNI et chronologie », États-Unis (Department of State) , Réseau Voltaire, 30 juillet 2019. « Contre-argumentation aux 5 mythes russes déconstruits par l’Otan », Ministère russe des Affaires étrangères, Réseau Voltaire, 30 novembre 2021.

[8] «Report of the Commission on the National Defense Strategy», Rand Corporation, July 2024. «Not Prepared for Major War: Commission Slams US Defense Strategy», Chris Gordon, Air and Space Forces Magazine, July 29, 2024. «We face unprecedented peril. The Pentagon and Congress must change their ways», Robert Gates, Washington Post, September 24, 2024.

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2024

Τιερί Μεϊσάν: Το ΝΑΤΟ, οι μετανάστες στην ΕΕ και ο επερχόμενος πόλεμος στη Μολδαβία

 

Το ΝΑΤΟ, οι μετανάστες στην ΕΕ και ο επερχόμενος πόλεμος στη Μολδαβία

Αποδείξαμε επανειλημμένα ότι η ΕΕ δεν είναι παρά μόνο ένα γραφείο πρωτοκολλήσεως αποφάσεων του ΝΑΤΟ, αλλά τώρα εκδόθηκε για πρώτη φορά μια απόφαση του Δικαστηρίου του Λουξεμβούργου που το καταδεικνύει. Σύμφωνα με αυτή, η ΕΕ δεν μπορεί να στείλει πίσω μετανάστες που αναμένουν απόφαση ασύλου σε τρίτες χώρες των οποίων τα νόμιμα σύνορα δεν αντιστοιχούν στα πραγματικά τους σύνορα. Ως εκ τούτου, η Ιταλία δεν μπορεί να μεταφέρει Αιγύπτιους μετανάστες και από το Μπαγκλαντές σε κέντρα κράτησης στην Αλβανία. Όλα αυτά εν αναμονή μιας μαζικής φυγής Μολδαβών για να δικαιολογηθεί ένας πόλεμος στην Υπερδνειστερία. 

Deutsch Español français italiano Nederlands Português

Στις 18 Οκτωβρίου, ιταλικό δικαστήριο ακύρωσε τη δυνατότητα διέλευσης μέσω τρίτης χώρας, δώδεκα Αιγύπτιων μεταναστών και από το Μπαγκλαντές που είχαν διασωθεί στη θάλασσα και διεκδικούσαν το δικαίωμα ασύλου. Πολιτικά, αυτή η απόφαση φαίνεται να καταρρίπτει το πλαίσιο που φαντάστηκε ο Μπόρις Τζόνσον για τη μετεγκατάσταση των μεταναστών. Οι Βρετανοί ήθελαν να τους στείλουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στη Ρουάντα, οι Ιταλοί «αρκούνταν» να τους στείλουν μερικές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, στην Αλβανία. 

Το δικαστήριο βασίστηκε σε απόφαση της 4ης Οκτωβρίου 2024, όχι του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ), γνωστού ως «Δικαστήριο του Στρασβούργου», το οποίο εξαρτάται από το Συμβούλιο της Ευρώπης, αλλά του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γνωστού ως «Δικαστήριο του Λουξεμβούργου», το οποίο δεν αναγνωρίζει πλέον το Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτή η διάκριση μπορεί να φαίνεται ασήμαντη σε πολλούς. Ωστόσο, αποκαλύπτει ότι το μεταναστευτικό ζήτημα, στο οποίο μέχρι σήμερα κυριαρχούσε η «προοδευτική» σκέψη των δικαστών του ΕΣΔΑ, που χρηματοδοτούσε ο Τζορτζ Σόρος, υπόκειται πλέον σε άλλη λογική. 

Το ΕΣΔΑ Θεωρούσε ότι οι μετανάστες πρέπει να μπορούν να επωφελούνται από τη Σύμβαση για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (CSDHLF) όταν τα δικαστήρια της ηπείρου εξετάζουν τις υποθέσεις τους. Ως εκ τούτου, αρνιόταν να επιτρέπει την αποβίβαση ατόμων που διασώθηκαν στη θάλασσα στο πλησιέστερο λιμάνι, όπως απαιτείται από το ναυτικό δίκαιο, αλλά απαιτούσε τη μεταφορά τους σε διαμετακόμιση εντός της ΕΕ. Ως εκ τούτου, θεωρεί τη διέλευση τους μέσω της Ρουάντα ως παράνομη, αλλά δεν μπορεί να αντιταχθεί στη διέλευση τους μέσω της Αλβανίας, η οποία έχει υπογράψει αυτή τη Σύμβαση. 

Το Δικαστήριο της ΕΕ δεν αποφαίνεται για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Απλώς επαληθεύει την εφαρμογή των οδηγιών της ΕΕ [1]. Είναι διοικητικό δικαστήριο. Ωστόσο, η οδηγία 2013/32, η οποία καθορίζει τις ισχύουσες διαδικασίες, κατάργησε την οδηγία 2005/8. Το παλιό κείμενο περιελάμβανε μια διευκρίνιση που εξαφανίστηκε στο νέο. Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι δυνατό να χαρακτηριστούν ως «ασφαλή» και ως εκ τούτου ως προορισμός μεταναστών που έχουν καταδικαστεί να εγκαταλείψουν την επικράτεια, κράτη στα οποία ένα μέρος δεν είναι «ασφαλές». Εκείνη την εποχή, η ιδέα ήταν να απαγορευθεί ο επαναπατρισμός των Σύρων στη χώρα τους, ακόμη κι αν ένα μέρος του ήταν ασφαλές. Πράγματι, η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε ευθυγραμμίσει την πολιτική της με αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ. Ήθελε να στερήσει από τη Συρία τον πληθυσμό της για να την αποδυναμώσει στρατιωτικά ενάντια στους τζιχαντιστές. 

Πρόκειται εδώ για την εφαρμογή μιας στρατιωτικής θεωρίας του ΝΑΤΟ: «η μετανάστευση ως όπλο πολέμου». Αυτή η ιδέα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των Γιουγκοσλαβικών Πολέμων. Η CIA είχε καταφέρει να πείσει ορισμένους Κοσοβάρους να εγκαταλείψουν τη χώρα τους για να γλιτώσουν από τις μάχες που διεξήγαγε το Βελιγράδι εναντίον των τρομοκρατών του UCK. Μια μεγάλη στήλη αμάχων έφτασε στη Βόρεια Μακεδονία ακολουθώντας μια σιδηροδρομική γραμμή. Λίγο ξαφνιασμένοι οι Βόρειοι Μακεδόνες τους υποδέχτηκαν. Οι εικόνες αυτής της εξόδου χρησιμοποιήθηκαν από τις υπηρεσίες επικοινωνίας του ΝΑΤΟ για να ισχυριστούν ότι ο Πρόεδρος Slobodan Milošević κατάστελλε τη μειονότητα του Κοσσυφοπεδίου και να δικαιολογεί έτσι την παράνομη εισβολή του στη Γιουγκοσλαβία. 

Αυτή η αντίληψη μελετήθηκε από την Kelly M. Greenhill [2]. Χρησιμοποιήθηκε από τη CIA για να προσπαθήσει να ανατρέψει τον Πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο προκαλώντας τη φυγή περισσότερων από 5 εκατομμυρίων Βενεζουελάνων [3]. Επομένως, βλέπουμε δύο πιθανές στρατιωτικές χρήσεις της μετανάστευσης: είτε για να κατηγορηθεί μια κυβέρνηση για καταστολή είτε για να της στερήσει τον πληθυσμό της. 

Αυτή η αντίληψη δεν πρέπει να συγχέεται με αυτή του καπιταλισμού που εξέφρασε ο Πιτ Σάδερλαντ στις 21 Ιουνίου 2012, κατά τη διάρκεια ακρόασης στη Βρετανική Βουλή των Λόρδων [4]. Είχε δηλώσει ότι κάθε άτομο πρέπει να έχει την δυνατότητα να σπουδάσει και να εργαστεί στη χώρα της επιλογής του, κάτι που είναι ασυμβίβαστο με όλες τις πολιτικές που περιορίζουν τη μετανάστευση· και ότι η μετανάστευση δημιουργεί μια κρίσιμη δυναμική για την οικονομική ανάπτυξη ανεξάρτητα από το τι λένε οι πολίτες των χωρών υποδοχής. Επομένως, κατέληξε, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να υπονομεύσει την ομοιογένεια των εθνών που τη συνθέτουν. 

Αυτό το οικονομικό όραμα αναπτύχθηκε από τον Ulrich Grillo, πρόεδρο της Γερμανικής Ομοσπονδίας της Βιομηχανίας, στις 22 Δεκεμβρίου 2014, για να καλέσει την καγκελάριο Angela Merkel να φέρει 800.000 μετανάστες στη χώρα της [5]

Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, υπερασπίστηκε αυτό το οικονομικό όραμα. Για αυτό τον συμβούλεψε ο Πιτ Σάδερλαντ. Παρουσιάζοντας το προτεινόμενο Παγκόσμιο Σύμφωνο για Ασφαλή, Ομαλή και Τακτική Μετανάστευση , η ειδική αντιπρόσωπός του, Λουίζ Άρμπουρ, δήλωνε: «Τα δημογραφικά δεδομένα υποδηλώνουν ότι αν θέλουν να διατηρήσουν τα τρέχοντα οικονομικά τους επίπεδα ή ακόμη και να αναπτύξουν τις οικονομίες τους, [οι πλούσιες χώρες] θα πρέπει να λάβουν καλά εκπαιδευμένους αλλοδαπούς εργαζόμενους για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας [6]». 

Για χρόνια, αυτό το όραμα της μετανάστευσης υποστηρίχθηκε από τον Τζορτζ Σόρος μέσω της επιρροής του στο ΕΣΔΑ [7]. Για αυτόν, ήταν ζήτημα αποσταθεροποίησης των κρατών στο όνομα της αντίληψής του για τις «ανοιχτές κοινωνίες». 

Η απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ δεν έχει να κάνει με τον πολιτικό κύκλο που προηγήθηκε, αλλά αποκλειστικά με τις εμπειρίες του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών, στη Λιβύη, στη Συρία, στη Βενεζουέλα και, πολύ σύντομα, στη Μολδαβία. 

Το Δικαστήριο βασίστηκε ακριβώς στην ανάγνωσή του για την κατάσταση στη χώρα αυτή. Η Μολδαβία κέρδισε την ανεξαρτησία της με τη διάλυση της ΕΣΣΔ στις 27 Αυγούστου 1991, οκτώ ημέρες μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Υπερδνειστερίας (19 Αυγούστου). Αυτή η μικρή δημοκρατία θεωρήθηκε διαδοχικά ως ουκρανική, μετά το σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, που ιδρύθηκε από τον Στάλιν σε τμήμα της Ρουμανίας με το όνομα Μολδαβία. Για τριάντα τρία χρόνια, οι δύο οντότητες ήταν απολύτως διακριτές, ωστόσο τα Ηνωμένα Έθνη κατέγραψαν την Υπερδνειστερία ως περιοχή της Μολδαβίας το 1991. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η Μολδαβία δεν είναι «ασφαλής», με το σκεπτικό ότι η Υπερδνειστερία φέρεται να είναι «αντάρτικη» περιοχή, αν και εντελώς ανεξάρτητη ακόμη και πριν από την ανεξαρτησία της Μολδαβίας. 

Έτυχε η Υπερδνειστερία, η σημερινή Μολδαβική Δημοκρατία του Δνείστερου, να έπρεπε να αντιμετωπίσει το ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια ενός πολέμου που παρουσιάστηκε ψευδώς από τη Δύση ως «μολδαβικός εμφύλιος πόλεμος» (sic), παρόλο που ο μολδαβικός στρατός δεν συμμετείχε ποτέ σε αυτόν [8]. Στις 17 Σεπτεμβρίου 2006, αυτή η μικρή δημοκρατία ζήτησε με δημοψήφισμα να ενταχθεί στη Ρωσική Ομοσπονδία με ποσοστό 97,2%. Το ζήτησε ξανά, το 2014, όταν η γειτονική Κριμαία έγινε δεκτή στη Ρωσική Ομοσπονδία [9]

Όταν η Rand Corporation, η δεξαμενή σκέψης του αμερικανικού στρατιωτικού-βιομηχανικού λόμπι, παρουσίασε το σχέδιό της για Υπερέκταση και Εξισορρόπηση της Ρωσίας (Overextending and Unbalancing Russia) στη Βουλή των Αντιπροσώπων στις 5 Σεπτεμβρίου 2019, τα μέλη της επέμειναν να ξεκινήσει έναν πόλεμο στην Ουκρανία, ή ειδάλλως, στην Υπερδνειστερία [10].

Μετά τη σύνταξη του σχεδίου της RAND Corporation, μικρά χέρια δημιούργησαν σελίδες, σε 43 γλώσσες, αφιερωμένες στον «Πόλεμο του Δνείστερου» του 1992 στην ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia. Αυτή είναι μια εξαιρετική απεικόνιση του πώς λειτουργεί η ατλαντιστική προπαγάνδα. Η παρουσίαση των γεγονότων αγνοεί τον ρόλο της CIA στις μάχες. Οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ περιγράφονται εκεί ως «Μολδαβικές», ενώ ήταν ρουμανικές. Συγκρίνετε αυτές τις σελίδες με το άρθρο που έγραψα για αυτό το θέμα, πριν από δεκαεπτά χρόνια [11]. Ελέγξτε τις αναφορές. Αυτή η φανταστική αφήγηση θα αναμεταδοθεί, καλή τη πίστει, από όλους τους δυτικούς δημοσιογράφους.

Στις 20 Οκτωβρίου 2024, οι Μολδαβοί επρόκειτο να εκλέξουν τον πρόεδρό τους και να αποφασίσουν για τη συμπερίληψη στο Σύνταγμα του αιτήματός τους για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έκπληξη: επέλεξαν να επαναδιορίσουν τη φιλοευρωπαϊκή Maia Sandu ως πρόεδρο, αλλά καταψήφισαν την ένταξη της χώρας τους σε αυτόν τον υπερεθνικό οργανισμό. Το σχέδιο της Ουάσιγκτον προέβλεπε ένα είδος ανανέωσης του πραξικοπήματος του Μαϊντάν του 2014. Αυτή τη φορά, δεν αφορούσε την τοποθέτηση «ναζί εθνικιστών» στην εξουσία, αλλά για την πρόκληση πολέμου με την Υπερδνειστερία. Το Δικαστήριο της ΕΕ είχε πάρει το προβάδισμα απαγορεύοντας την επιστροφή στη Μολδαβία των πολιτών που θα αρνιούνταν να συμμετάσχουν.

Πρώτα, η πρόεδρος Μάγια Σάντου κατήγγειλε «μια άνευ προηγουμένου επίθεση κατά της δημοκρατίας». «Εγκληματικές ομάδες, ενεργώντας σε συνεννόηση με ξένες δυνάμεις εχθρικές προς τα εθνικά μας συμφέροντα, επιτέθηκαν στη χώρα μας με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, ψεύδη και προπαγάνδα» για να «παιδεύσουν τη χώρα μας στην αβεβαιότητα και την αστάθεια», είπε. Στη συνέχεια, η Εκλογική Επιτροπή ανακοίνωσε τη νίκη του «Ναι» με 50,28%, μετά την καταμέτρηση των ψήφων των Μολδαβών του εξωτερικού. ένα αποτέλεσμα που καταδικάστηκε ευρέως στη Μολδαβία ως απάτη, αλλά επικροτήθηκε από τον δυτικό Τύπο.+

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

[1] Affaire C-406/22, Ordonnance du 4 octobre 2024, Cour européenne de Justice.

[2] “Strategic Engineered Migration as a Weapon of War”, Kelly M. Greenhill, Civil War Journal, Volume 10, Issue 1, July 2008. "Understanding the Coercive Power of Mass Migrations,” in Weapons of Mass Migration : Forced Displacement, Coercion and Foreign Policy, Kelly M. Greenhill, Ithaca, 2010. “Migration as a Coercive Weapon : New Evidence from the Middle East”, in Coercion : The Power to Hurt in International Politics, Kelly M. Greenhill, Oxford University Press, 2018.

[3] « L’intox vénézuélienne », Réseau Voltaire, 4 septembre 2019.

[4] Οι καραγκιοζοπαίχτες της μεταναστευτικής κρίσης”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 2 mai 2016.

[5] Η ψεύτικη «προσφυγική κρίση»”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 7 septembre 2015.

[6] EU should ’undermine national homogeneity’ says UN migration chief”, Brian Wheeler, BBC, June 21st, 2012.

[7] Les ONG et les juges de la CEDH (2009-2019) et L’impartialité de la CEDH – Problèmes et Recommandations, Grégor Puppinck, Delphine Loiseau et Nicolas Bauer, Centre européen pour le droit et la justice (2020 et 2023).

[8] « La Transnistrie demande d’adhérer à la Fédération de Russie », Réseau Voltaire, 24 mars 2014.

[9] Overextending and Unbalancing Russia, James Dobbins, Raphael S. Cohen, Nathan Chandler, Bryan Frederick, Edward Geist, Paul DeLuca, Forrest E. Morgan, Howard J. Shatz, Brent Williams, Rand Corporation, April 2019. Voir aussi les détails du plan dans Extending Russia : Competing from Advantageous Ground, Raphael S. Cohen, Nathan Chandler, Bryan Frederick, Edward Geist, Paul DeLuca, Forrest E. Morgan, Howard J. Shatz & Brent Williams, Rand Corporation, May 25, 2019.

[10] « Rand Corp : comment abattre la Russie », « Ukraine : tout était écrit dans le plan de la Rand Corp. » et « La guerre avance selon le plan de la Rand Corporation », par Manlio Dinucci, Traduction M.-A., Réseau Voltaire, 21 mai 2019, 8 mars et 18 octobre 2022.

[11] « En 1992, les États-Unis tentèrent d’écraser militairement la Transnistrie », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 17 juillet 2007.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Το ΝΑΤΟ, οι μετανάστες στην ΕΕ και ο επερχόμενος πόλεμος στη Μολδαβία

Το Ισραήλ επιτίθεται στα Ηνωμένα Έθνη

Περί Ιράν και Ισραήλ

Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ στις κυβερνήσεις της ΕΕ και της Γαλλίας

Ο γνωστικός πόλεμος στη Δύση

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις