Alfredo Jalife-Rahme: Η Μέση Ανατολή, «κέντρο του κόσμου» σύμφωνα με τη μετα-ανάλυση του «Τραμπ της Αραβίας» και της Αγίας Συμμαχίας του με το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (CCG)

 

Η Μέση Ανατολή, «κέντρο του κόσμου» σύμφωνα με τη μετα-ανάλυση του «Τραμπ της Αραβίας» και της Αγίας Συμμαχίας του με το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (CCG)

του Alfredo Jalife-Rahme

Ο Alfredo Jalife, ένας από τους σημαντικότερους γεωπολιτικούς της εποχής μας, ισχυρίζεται στην La Jornada ότι ο πρόεδρος Donald Trump πρόσφατα αναμόρφωσε την πολιτική και την ισορροπία δυνάμεων στη Μέση Ανατολή. Ενώ απομακρύνει τις ΗΠΑ από το Ισραήλ, δήλωσε ότι πλέον η Μέση Ανατολή αποτελεί το «κέντρο του κόσμου». Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Trump εξασφαλίζει την οικονομική επιβίωση των ΗΠΑ συνδέοντας το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (CCG) με τις αμερικανικές πολυεθνικές. Πλέον, αυτές οι πετρελαιοπαραγωγές μοναρχίες, και όχι το εβραϊκό κράτος, βρίσκονται στον πυρήνα της στρατηγικής της Ουάσινγκτον.

Δίκτυο Βολταίρος | Πόλη του Μεξικού (Μεξικό) | 21 mai 2025

English Español français Nederlands

Οπετρελαιάς Τραμπ της Αραβίας [1], που παρουσιάζεται ως διάδοχος του Λόρενς της Αραβίας [2], πρότεινε δύο μεταφυσικές κοσμογονικές οπτικές, γεμάτες αντίθεση, που αξίζουν μια μετα-ανάλυση. Στο Φόρουμ Επενδύσεων της Ριάντ (πρωτεύουσας της Σαουδικής Αραβίας [3]) και ενώπιον των έξι αραβικών πετρελαιοπαραγωγών μοναρχιών του CCG [4], επιτέθηκε στους συμμάχους του Ιράν, στην Γάζα και στο Λίβανο, καταδικάζοντας παράλληλα την ανάπτυξη πυρηνικής βόμβας από το Ιράν. Επίσης, υποστήριξε τις αμφιλεγόμενες «συμφωνίες του Αβραάμ [5]» του Ισραήλ με τέσσερις χώρες: το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μαρόκο και το Σουδάν (ό τι μένει από τον τηλεχειριζόμενο εμφύλιο πόλεμο του ).

Από τις χιλιάδες δηλώσεις του Τραμπ, μία ιδιαίτερα εντυπωσίασε τον Jalife για το βάθος του μάρκετινγκ της. Ακόμη και ο λαμπρός Άραβας ιστορικός Ιμπν Χαλντούν (IΧ), τον οποίον ο Bertrand Russell θεωρούσε ως πατέρα της μοντέρνας κοινωνιολογίας και συγγραφέα των περίφημων Προλεγομένων, δεν θα είχε τολμήσει να κάνει μια τόσο τολμηρή δήλωση.

Ο αμέτρητος Τυνήσιος Ιμπν Χαλντούν περιέγραφε τον αραβικό κόσμο ως το «μέσο του πλανήτη» με οριζόντιο τρόπο, σε αντίθεση με την «αυτοκρατορία του μέσου» της Κίνας, που συνδέει κάθετα τον ουρανό με την γη. Ωστόσο, ποτέ δεν θα είχε χαρακτηρίσει τη Μέση Ανατολή ως «κέντρο του κόσμου», όπως έκανε υπερβολικά ο πετρελαιάς Τραμπ, ειδικά σε μια περίοδο παρακμής του αραβικού πολιτισμού. Είναι ενδιαφέρον ότι οι 2 εξαιρετικά πολεμοχαρείς Χαζάροι, ο φτωχός κωμικός Ζελένσκι και ο Νετανιάχου (ένας καλύτερος ηθοποιός, ομολογουμένως), ο οποίος έχει μείνει χωρίς χορογραφία ή παγκόσμια σκηνογραφία, απομονώνονται όλο και περισσότερο κάθε μέρα.

Ο Γάλλος γεωπολιτικός Τιερί Μεϊσάν, του Δικτύου Βολταίρος, εξηγεί τον αποχωρισμό των ΗΠΑ από το Ισραήλ υπό την κυβέρνηση Τραμπ. Σύμφωνα με αυτόν, αφού προσπάθησε μάταια να πείσει τον Νετανιάχου να διαπραγματευτεί με την παλαιστινιακή αντίσταση, ο Τραμπ άλλαξε πορεία απέναντι στην επιμονή του Ισραήλ να προσαρτήσει την Γάζα, το νότιο Λίβανο και την Συρία, και να προκαλέσει πόλεμο εναντίον του Ιράν. Ο Μεϊσάν υπογραμμίζει ότι οι αναθεωρητικοί σιωνιστές είναι πλέον εχθροί της ειρήνης, και συνεπώς και του Ισραήλ [6].

Ο Μεϊσάν αναδεικνύει επίσης τις πιέσεις των ισραηλινών αναθεωρητικών σιωνιστών υπέρ των Ουκρανών εθνικιστών, όπως φαίνεται από τον επαινετικό λόγο του πρώην ισραηλινού υπουργού Natan Sharansky από τον Volodymyr Zelensky. Ο Jalife αναφέρεται στην «Αγία Συμμαχία των Χαζάρων» μεταξύ Νετανιάχου, Zelensky και του Αργεντινού προέδρου Milei, όλοι υποστηρικτές του μη ρεαλιστικού σχεδίου της Μεγάλης Ισραηλινής Πολιτείας, εμπνευσμένου από τον Νεοϋορκέζο ρωσικής καταγωγής ραβίνο Menachem Mendel Schneerson της εσχατολογικής ταλμουδικής αίρεσης Chabad-Lubavitch [7].

Το σιωνιστικό όνειρο μιας Μεγάλης Ισραηλινής Πολιτείας, που κρίνεται μη εφικτό, ξεθωριάζει μπροστά στη «Μεγάλη Μέση Ανατολή» του Τραμπ, που επικεντρώνεται στις συμμαχίες με τις τεχνο-πετρελαϊκές πολυεθνικές. Η δήλωση του Τραμπ που χαρακτηρίζει τη Μέση Ανατολή ως «κέντρο του κόσμου» απαιτεί διεξοδική ανάλυση, ειδικά σχετικά με την αντίληψη της περιοχής και της θρησκείας «της»: βρετανική, γαλλική, ισραηλινή, περσική, οθωμανική ή πραγματική;

Παρόλο που η Μέση Ανατολή δεν έχει γίνει ξαφνικά το κέντρο του κόσμου, παραμένει ένας κύριος άξονας της παγκόσμιας γεωπολιτικής. Ενώ η Κίνα επεκτείνει τους ελκυστικούς Δρόμους του Μεταξιού της ευθυγραμμίζοντας με τη γεωγραφία του ισλάμ της Κεντρικής Ασίας, ο Τραμπ δημιουργεί την Αγία Συμμαχία του με το CCG, και ο Ρώσος Τσάρος Vladimir Putin πλησιάζει το ισλάμ, όπως φαίνεται από το ρωσο-ισλαμικό συνέδριο του Καζάν [8]. Το όραμα του Τραμπ για την Αραβία φαίνεται να επικεντρώνεται σε αυτή τη γεο-πετρελαϊκή Άγια Συμμαχία με το CCG και τις έξι αραβικές πετρελαιοπαραγωγές μοναρχίες του.

Alfredo Jalife-Rahme

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Πηγή
La Jornada (Μεξικό)
Η μεγαλύτερη ισπανόφωνη εφημερίδα στον κόσμο.

[1] «¿Reconocerá "Trump de Arabia" al Estado palestino durante su visita a Riad?», Alfredo Jalife-Rahme, La Jornada, 14 de mayo de 2025.

[2] «Nuevo Orden Geoeconómico Medio-Oriental de “Trump de Arabia”», Alfredo Jalife, Radar Geopolítico, 16 de mayo de 2025.

[3] «President Trump Participates in a U.S.-Saudi Investment Forum», White House, YouTube, May 13, 2025.

[4] «US President Trump attends GCC summit in Riyadh, gives message to middle east to strengthen ties», ANI News, May 14, 2025.

[5] «The Abraham Accords Declaration», US State Department, September 15, 2020.

[6] “Ο Ντόναλντ Τραμπ αποσυνδέει τις ΗΠΑ από το Ισραήλ”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 14 mai 2025.

[7] Gaza: geopolítica de la barbarie de Israel, Alfredo Jalife-Rahme, Orfila Valentini (2024).

[8] «Putin Coquetea con el Islam: Cumbre Ruso-Islámica en Kazán», Alfredo Jalife-Rahme, Substack, 17 de mayo de 2025.

Alfredo Jalife-Rahme

Καθηγητής Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού (UNAM). Επίτιμος διδάκτορας από το Pontifical University of San Francisco Xavier in Chuquisaca. Δημοσιεύει στήλες για τη διεθνή πολιτική στην καθημερινή La Jornada . Τελευταία δημοσιευμένη εργασία: La invisible carcel cibernética: Google/Apple/Facebook/Amazon/Twitter (GAFAT) (Orfila, 2019).

Η Μέση Ανατολή, «κέντρο του κόσμου» σύμφωνα με τη μετα-ανάλυση του «Τραμπ της Αραβίας» και της Αγίας Συμμαχίας του με το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (CCG)

Ο Τάκερ Κάρλσον, έμπιστος του Τραμπ, αποκαλύπτει την εκρηκτική αλήθεια για την 11η Σεπτεμβρίου, με τον Κερτ Γουέλντον

Ο θρίαμβος του Πούτιν μετά από 18 χρόνια: Η Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου αγκαλιάζει την πολυπολικότητα

Το Ισραήλ είναι έτοιμο να ρίξει πυρηνικές βόμβες στις ειρηνικές πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, σύμφωνα με τον Scott Ritter

10 εβδομάδες πριν από της επίθεσης της Χαμάς, ο Νετανιάχου ήταν ενήμερος, σύμφωνα με την Σιν Μπετ· όχι, ένα χρόνο νωρίτερα, σύμφωνα με τους New York Times

 Les articles de cet auteur

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

class="bottom-one-a" style="box-sizing: border-box; float: left; margin: 0px; padding: 25px 0px 10px 25px; width: 462px;">

Τιερί Μεϊσάν: Ο Ντόναλντ Τραμπ αποσυνδέει τις ΗΠΑ από το Ισραήλ

 

Ο Ντόναλντ Τραμπ αποσυνδέει τις ΗΠΑ από το Ισραήλ

του Τιερί Μεϊσάν

Αφού πρότεινε με υπομονή στον Μπενιαμίν Νετανιάχου να διαπραγματευτεί με την παλαιστινιακή αντίσταση και δεν αντιμετώπισε από τον τελευταίο παρά μόνο επίμονη επιθυμία για σφαγή των Παλαιστινίων, για προσάρτηση της Γάζας, του νότιου Λιβάνου και της Συρίας, και για έναν πόλεμο εναντίον του Ιράν, η διοίκηση Τραμπ άλλαξε τακτική. Είναι πλέον προφανές γι’ αυτήν, όπως και για όλους όσους ασχολούνται με αυτήν την περιοχή εδώ και 80 χρόνια, ότι οι αναθεωρητικοί σιωνιστές είναι οι εχθροί της ειρήνης και κατά συνέπεια και του ίδιου του Ισραήλ.

Δίκτυο Βολταίρος | Παρίσι (Γαλλία) | 14 mai 2025

Deutsch English Español français italiano Nederlands Português русский

Ενώ ήταν ακόμα εκλεγμένος πρόεδρος της Ουκρανίας, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, και ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος ετοίμαζε τη τροποποίηση των θεμελιωδών νόμων του Ισραήλ (δηλαδή ένα πραξικόπημα), συναντήθηκαν. Εδώ και τρία χρόνια, οι δύο άνδρες προωθούν την ατζέντα των «αναθεωρητικών σιωνιστών»: ψεύδονται σε όλο τον κόσμο και βυθίζουν τη Δύση σε έναν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και στη σφαγή των Παλαιστινίων αμάχων.

Το κύριο εμπόδιο που συναντά ο Ντόναλντ Τραμπ στις ειρηνευτικές του διαπραγματεύσεις, τόσο με το Ιράν όσο και με την Ουκρανία, είναι ο ρόλος των «αναθεωρητικών σιωνιστών» που βρίσκονται σήμερα στην εξουσία στο Ισραήλ [1]. Πριν δύο εβδομάδες, παρουσίασα λεπτομερώς και με αποδείξεις τις πιέσεις που ασκούν στην Ουάσινγκτον για να αποτύχουν οι συνομιλίες με την Τεχεράνη [2]. Δεν ανέφερα στην ανάλυσή μου στο Voltairenet.org τις πιέσεις τους υπέρ των «ακροεθνικιστών» της Ουκρανίας [3], αυτές έγιναν γνωστές μόλις στις 3 Μαΐου, με τις εμφατικές δηλώσεις του Νατάν Σαράνσκι υπέρ του Βολοντίμιρ Ζελένσκι [4]. Είχα ήδη εξηγήσει γιατί και πώς αυτές οι δύο ομάδες είχαν συμμαχήσει το 1921 εναντίον των μπολσεβίκων και πολλών Εβραίων της Ουκρανίας, γεγονός που προκάλεσε έρευνα από τη Σιωνιστική Οργάνωση και την παραίτηση του Βλαντίμιρ Ζαμποτίνσκι από το διοικητικό της συμβούλιο. Αυτή η υπόθεση υποτιμάται σήμερα από τους Εβραίους ιστορικούς που διστάζουν να μελετήσουν τη σφαγή Εβραίων από άλλους Εβραίους. Υπάρχουν όμως εξαιρέσεις, όπως τα έργα του Γκζέγκος Ροσολίνσκι-Λίμπε [5]. Ο ίδιος ο Σαράνσκι εμποδίζει τους ιστορικούς να μελετήσουν το θέμα, προεδρεύοντας στο Κέντρο Μνήμης του Ολοκαυτώματος Μπάμπι Γιαρ (όπου εκτελέστηκαν με πυροβολισμούς 33.771 Εβραίοι στις 29 και 30 Σεπτεμβρίου 1941 από τα Einsatzgruppen και τους «ακροεθνικιστές») δύο εβδομάδες μετά τη μεταφορά του Στέπαν Μπαντέρα από το Κίεβο στο Βερολίνο.

Και ας μην ξεχνάμε τις επαφές των «αναθεωρητικών σιωνιστών» με τον Άντολφ Άιχμαν μέχρι την κατάληψη του Βερολίνου από τον Κόκκινο Στρατό, στις 2 Μαΐου 1945 [6].

Ενώ ο τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ, Ναφτάλι Μπένετ, μετά την έναρξη της ρωσικής ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία είχε καλέσει τον Ζελένσκι να αναγνωρίσει τις δίκαιες απαιτήσεις της Μόσχας για «αποναζιστοποίηση της Ουκρανίας», και ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Μπένι Γκαντς, είχε δηλώσει ότι «όσο ζει, το Ισραήλ δεν θα έδινε ποτέ όπλα στους δολοφόνους των Εβραίων της Ουκρανίας», ο σημερινός πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου, επέτρεψε στη βιομηχανία όπλων του Ισραήλ να εξάγει την παραγωγή της στην Ουκρανία.

Το 2022, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ είχε δηλώσει: «Τι και αν ο Ζελένσκι είναι Εβραίος; Αυτό το γεγονός δεν αναιρεί τα ναζιστικά στοιχεία στην Ουκρανία. Πιστεύω ότι και ο Χίτλερ είχε εβραϊκό αίμα. Αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Ο εβραϊκός λαός, στη σοφία του, είπε ότι οι πιο φανατικοί αντισημίτες είναι συνήθως Εβραίοι. Όπως λέμε, κάθε οικογένεια έχει το μαύρο πρόβατο της». Ο Γιάιρ Λαπίντ του απάντησε τότε: «Αυτά τα σχόλια είναι ασυγχώρητα, σκανδαλώδη και ταυτόχρονα ένα τρομερό ιστορικό λάθος. Οι Εβραίοι δεν σκότωναν ο ένας τον άλλον κατά το Ολοκαύτωμα. Το χειρότερο επίπεδο ρατσισμού εναντίον των Εβραίων είναι να κατηγορούν τους ίδιους τους Εβραίους για αντισημιτισμό».
Ας μην γελιόμαστε: η Ιστορία δεν είναι φτιαγμένη από «καλές» ή «κακές» κοινότητες, αλλά από ανθρώπους που ο καθένας μπορεί να συμπεριφέρεται με διάφορους τρόπους. Ας ανοίξουμε τα μάτια μας!

Ο επιχειρηματίας μεσίτης ακινήτων Στιβ Γουίτκοφ, ο οποίος έγινε ειδικός απεσταλμένος του φίλου του Ντόναλντ Τραμπ για την ευρύτερη Μέση Ανατολή, είναι εβραϊκής κουλτούρας. Έχει κατανοήσει απόλυτα αυτά που του είπε ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν σχετικά με τους «αναθεωρητικούς σιωνιστές» στο Ισραήλ και τους «ακροεθνικιστές» στην Ουκρανία, σε τέτοιο βαθμό έτσι ώστε οι Δυτικοί τον κατηγόρησαν ότι απηχεί το ρωσικό αφήγημα.

Ας επιστρέψουμε στο θέμα μας. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι πρόεδρος των ΗΠΑ, μιας χώρας που το ιδρυτικό της μύθο λέει ότι δημιουργήθηκε από τους «Πιλγκρίμους Πατέρες», οι οποίοι έφυγαν από τον «Φαραώ» της Αγγλίας, διέσχισαν τον Ατλαντικό όπως οι Εβραίοι διέσχισαν την Ερυθρά Θάλασσα, και ίδρυσαν μια αποικία στο Πλίμουθ, όπως οι Εβραίοι ίδρυσαν τη «Γη της Επαγγελίας». Όλοι οι Αμερικανοί γιορτάζουν αυτόν τον μύθο την Ημέρα των Ευχαριστιών. Όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ, χωρίς εξαίρεση, από τον Τζορτζ Ουάσινγκτον μέχρι τον ίδιο τον Ντόναλντ Τραμπ, έχουν αναφερθεί σε αυτόν σε επίσημες ομιλίες. Η συμμαχία μεταξύ Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ δεν είναι επομένως αμφισβητήσιμη.

Έτυχε ότι στις ΗΠΑ, αυτή η χώρα όπου πολλαπλασιάζονται παραφυάδες, η οποία γιορτάζει την θρησκευτική ελευθερία αλλά όχι την ελευθερία της συνείδησης και καταδικάζει, χωρίς να την καταλαβαίνει, την Γαλλική εκκοσμίκευση, υπάρχει ένα κίνημα «Χριστιανών Σιωνιστών». Πρόκειται για Χριστιανούς που ταυτίζουν το βιβλικό Ισραήλ με το σημερινό κράτος του Ισραήλ. Αυτό το κίνημα ψήφισε μαζικά υπέρ του Τραμπ, και αυτός του είναι υπόχρεος. Μόλις έγινε πρόεδρος, διόρισε την πάστορα Πόλα Μπλανς (η οποία συνδέεται επίσης με τους «Ιάπωνες ιμπεριαλιστές») ως διευθύντρια της Πρωτοβουλίας Πίστης και Ευκαιρίας του Λευκού Οίκου.

Όμως, αν κανείς στις ΗΠΑ δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη συμμαχία με το Ισραήλ, αυτό δεν σημαίνει καθόλου υποστήριξη στους «αναθεωρητικούς σιωνιστές» που σήμερα κυβερνούν στο Τελ Αβίβ.

Ο Αμπντέλ-Μάλικ αλ-Χούθι και οι άνδρες του άντεξαν. Το Ansar Allah συνέχισε να επιτίθεται στα ισραηλινά πλοία για να στηρίζει τους πολίτες της Γάζας. Επιπλέον, υπέγραψε συμφωνία ελεύθερης κυκλοφορίας με τις ΗΠΑ.

Σιγά σιγά, ο πρόεδρος Τραμπν διαχωρίζει το Ισραήλ από τον Μπενιαμίν Νετανιάχου. Τον δέχτηκε στο Λευκό Οίκο ενώ υπήρχε ένταλμα σύλληψης εναντίον του από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, έβαλε τον υπουργό Εξωτερικών του, Μάρκο Ρούμπιο, να δηλώσει ότι η κυβέρνηση του είναι η πιο φιλο-ισραηλινή στην ιστορία. Παράλληλα, αντιτάχθηκε κατηγορηματικά στο σχέδιο του Νετανιάχου να διακόψει την ειρηνευτική συμφωνία με την Χαμάς και να καταλάβει στρατιωτικά τη Λωρίδα της Γάζας. Δήλωσε ακόμη ότι αμερικανικά (όχι ισραηλινά) στρατεύματα θα πάρουν τον «έλεγχο» της περιοχής. Βλέποντας ότι οι προκλήσεις του δεν επηρεάζουν το Τελ Αβίβ, ο Τραμπ έκανε ένα αποφασιστικό βήμα: χωρίς να ενημερώσει τον ισραηλινό σύμμαχο, διαπραγματεύτηκε ξεχωριστή ειρήνη με το Ansar Allah την ίδια στιγμή που αυτό το κίνημα βομβάρδιζε το αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν του Τελ Αβίβ.

Επαναφέροντας τη διαίρεση μεταξύ Βόρειου και Νότιου Υεμένης, το Ansar Allah, υπό την ηγεσία της οικογένειας Χούθι (από όπου και η δυτική προσφώνηση «Χούθι»), κατόρθωσε να τερματίσει τον πόλεμο με τη βοήθεια του Ιράν και στη συνέχεια να βοηθήσει τους Παλαιστίνιους πολίτες, βομβαρδίζοντας ισραηλινά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν καταδίκασε ποτέ αυτές τις επιθέσεις, αλλά μόνο τις διαταραχές στην ελεύθερη ναυσιπλοΐα πλοίων άσχετων με τη σύρραξη της Γάζας. Περιφρονώντας τον ΟΗΕ, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο δημιούργησαν αρχικά στρατιωτική συμμαχία για να ανταποκριθούν στο Ansar Allah και να βοηθήσουν το Ισραήλ κατά τη σφαγή των πολιτών της Γάζας. Στόχευσαν στρατιωτικούς στόχους χωρίς σημαντικά αποτελέσματα (όλοι οι στόχοι είναι υπόγειοι) και στη συνέχεια πολιτικές προσωπικότητες, σκοτώνοντας παράλληλα πολλούς αμάχους.

Οι Άγγλο-Σάξονες συνέχισαν να κατηγορούν το Ιράν για στρατιωτική στήριξη στο Ansar Allah, παρουσιάζοντας την Τεχεράνη ως μέρος του πολέμου. Ωστόσο, ο στρατηγός Κασέμ Σολεϊμανί (δολοφονημένος με εντολή του Τραμπ στις 3 Ιανουαρίου 2020) είχε βοηθήσει το Ansar Allah να αναδιοργανωθεί ώστε να παράγει τα όπλα του και να συνεχίσει τον πόλεμο χωρίς την ιρανική βοήθεια. Παρά τις επαναλαμβανόμενες διαβεβαιώσεις του Ιράν ότι δεν εμπλέκεται πλέον στο Υεμένη, οι Δυτικοί εξακολουθούν να βλέπουν το Ansar Allah ως «proxy» του Ιράν, κάτι που σήμερα είναι εντελώς λάθος.

Πρέπει τώρα να κατανοήσουμε πώς ο Τραμπ αντιλαμβάνεται τις συγκρούσεις στην «ευρύτερη Μέση Ανατολή». Σκοπεύει να αναγκάσει με τη βία τις ομάδες που διεξάγουν πολέμους, ανεξάρτητα από το αν έχουν δίκιο ή άδικο, να σταματήσουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους. Αλλά δεν θέλει να εμπλακεί σε πόλεμο εναντίον κανενός. Στη συνέχεια, ελπίζει να διαπραγματευτεί συμβιβασμούς για δίκαιες και διαρκείς ειρηνευτικές συμφωνίες. Γι’ αυτό διέταξε τη δολοφονία του Σολεϊμανί το 2020, αμέσως μετά τη δολοφονία του χαλίφη του Νταές, Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι. Επίσης, ενέκρινε επιχειρήσεις εναντίον του Ansar Allah και μόλις τις διέκοψε όταν κατάλαβε ότι δεν είναι τρομοκρατική ομάδα, αλλά νόμιμη πολιτική εξουσία που διοικεί ένα μη αναγνωρισμένο κράτος.

Ενώ αρχικά ενίσχυσε το Ισραήλ με όπλα κατά τη διάρκεια της εθνοκάθαρσης στη Γάζα, άρχισε να στηρίζει το ειρηνευτικό κίνημα εντός των Ισραηλινών Δυνάμεων Άμυνας (IDF), με αποτέλεσμα οι «αναθεωρητικοί σιωνιστές» να μην μπορούν πλέον να συνεχίσουν τη σφαγή των κατοίκων της Γάζας και να επικεντρώνονται στην πολιορκία τους για να τους λιμοκτονούν.

Η ξεχωριστή συμφωνία με το Ansar Allah πρέπει να εκτιμηθεί συνεπώς ως ρήξη της ευθυγράμμισης της Ουάσινγκτον με το Τελ Αβίβ και ένα βήμα προς τη συμφωνία με το Ιράν. Όταν, στα μέσα Μαρτίου, το Τελ Αβίβ αντιλήφθηκε την πιθανή απόσυρση των ΗΠΑ (δεν είχε φανταστεί ξεχωριστή ειρήνη), ξεκίνησε νέα κλιμάκωση και επιτέθηκε 131 φορές στην Υεμένη.

Ο Ισραηλινο-Αμερικανός Ρον Ντέρμερ, στενός συνεργάτης του Νατάν Σαράνσκι (με τον οποίο συνέγραψε βιβλίο), έγινε πρέσβης του Ισραήλ στην Ουάσινγκτον και σήμερα υπουργός Στρατηγικών Υποθέσεων. Ως υπεύθυνος για τα σχέδια προσάρτησης της Γάζας και σφαγής αμάχων, αντέδρασε στην αμερικανο-υεμενινή ειρήνη επισκεπτόμενος τον Λευκό Οίκο στις 8 Μαΐου, όπου τον δέχτηκε «ιδιωτικά» ο Τραμπ [7]. Η συνάντηση πήγε άσχημα: προσπάθησε να πει στον Τραμπ το τι πρέπει να κάνει, και εκείνος τον «έβαλε στη θέση του».

Ο χρονικογράφος της New York Times, Τόμας Φρίντμαν, έγραψε στις 9 Μαΐου:
«Δεν αμφιβάλλω ότι, γενικά, ο ισραηλινός λαός συνεχίζει να θεωρεί τον εαυτό του ακλόνητο σύμμαχο των ΗΠΑ — και το αντίστροφο. Αλλά αυτή η υπερεθνικιστική, μεσσιανική ισραηλινή κυβέρνηση δεν είναι σύμμαχος των ΗΠΑ […] Μπορούμε να συνεχίσουμε να αγνοούμε τους νεκρούς Παλαιστίνιους στη Γάζα — πάνω από 52.000, εκ των οποίων 18.000 παιδιά — να αμφισβητούμε τα νούμερα, να χρησιμοποιούμε μηχανισμούς καταστολής, άρνησης, απάθειας, απόστασης, κανονικοποίησης και δικαιολογίας. Τίποτα από αυτά δεν θα αλλάζει το πικρό γεγονός: τους σκότωσαν. Τα χέρια μας το έκαναν. Δεν πρέπει να κλείσουμε τα μάτια μας. Πρέπει να ξυπνήσουμε και να φωνάξουμε δυνατά: Σταματήστε τον πόλεμο!» [8].

Ο Στιβ Γουίτκοφ δεν επηρεάστηκε από τον Νετανιάχου. Επιστρέφοντας στην Ουάσινγκτον, προειδοποίησε τον φίλο του, τον πρόεδρο Τραμπ, για τον ιστορικό φασισμό των «αναθεωρητικών σιωνιστών».

Εξάλλου, ο Τραμπ σχεδιάζει να συναντήσει αυτήν την εβδομάδα τους ηγέτες της Σαουδικής Αραβίας, των ΗΑΕ και του Κατάρ, αλλά όχι τον Νετανιάχου. Ο υπουργός Άμυνας, Πιτ Χέγκσεθ, ακύρωσε επίσης ένα προγραμματισμένο ταξίδι στο Ισραήλ, ενισχύοντας το μήνυμα του προέδρου.

Η Reuters αποκάλυψε στις 8 Μαΐου ότι πλέον η Ουάσινγκτον, σε διαπραγματεύσεις με τον Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν (MBS), δεν θέτει ως προϋπόθεση την αναγνώριση του Ισραήλ [9]. Αν επιβεβαιωθεί, αυτό θα σήμαινε ότι η αναγνώριση του Ισραήλ ως ρατσιστικού εβραϊκού κράτους δεν θα θεωρείται πλέον έγκλημα στη Δύση.

Στις αρχές Μαρτίου, έγινε γνωστό ότι ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είχε εξουσιοδοτήσει τον Άνταμ Μπέλερ, τον διαπραγματευτή του για την απελευθέρωση των Αμερικανών ομήρων, να πραγματοποιήσει άμεση επαφή με την Χαμάς, η οποία ωστόσο εξακολουθεί επίσημα να θεωρείται «τρομοκρατική οργάνωση». Στις 12 Μαΐου, αυτή η αλλαγή στάσης ανταμείφθηκε με την ανακοίνωση της απελευθέρωσης του Εντάν Αλεξάντερ, έναν Αμερικανο-Ισραηλινο πολίτη που απήχθη ενώ ήταν ένοπλος στις 7 Οκτωβρίου 2023. Επιπλέον, στις αρχές Μαΐου, η φήμη για μια πιθανή αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης από τις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Ντόναλντ Τραμπ στη Ριάντ, διαδόθηκε σαν αστραπή.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] “Έπεσαν οι μάσκες: οι κρυμμένες αλήθειες του Γιαμποτίνσκι και του Νετανιάχου”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 23 janvier 2024.

[2] “Τα διακυβεύματα των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ με την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 29 avril 2025.

[3] “Ποιοι είναι οι Ουκρανοί ριζοσπαστικοί εθνικιστές;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 15 novembre 2022.

[4] Dépêche 3441 : « Natan Sharansky dresse l’éloge de Volodymyr Zelensky», Voltaire, actualité internationale - N°132 - 9 mai 2025.

[5] Stepan Bandera, The Life and Afterlife of a Ukrainian Nationalist. Fascism, Genocide, and Cult, Grzegorz Rossoliński-Liebe, Ibidem (2014). Fascism without borders: transnational connections and cooperation between movements and regimes in Europe from 1918 to 1945, Berghahn Books (2017). «Debating, obfuscating and disciplining the Holocaust: post-Soviet historical discourses on the OUN–UPA», East European Jewish Affairs, Vol. 42, No. 3, December 2012.

[6] « מדוע חוסל קסטנר » (Pourquoi a-t-il été assassiné ?), Nadav Kaplan, Éditions Steimatzky (2024).

[7] «Scoop: Trump had "private meeting" with Netanyahu adviser ahead of Mid-East trip», Barak David, Axios, May 8, 2025/

[8] «This Israeli Government Is Not Our Ally», Thomas L. Frideman, The New York Times, May 9, 2025.

[9] «Exclusive: Under Trump, Saudi civil nuclear talks delinked from Israel recognition, sources say», Pesha Magid, Reuters, May 8, 2025.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Ο Ντόναλντ Τραμπ αποσυνδέει τις ΗΠΑ από το Ισραήλ

Τα διακυβεύματα των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ με την Ουκρανία

Τα διακυβεύματα των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ με την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν

Τα «εργοτάξια» του Ντόναλντ Τραμπ (2/2)

Τα εργοτάξια του Ντόναλντ Τραμπ (1/2)

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις 

Τιερί Μεϊσάν: Μετά την Ουκρανία, το Ιράν;

 

Μετά την Ουκρανία, το Ιράν;

του Τιερί Μεϊσάν

Για τους «αναθεωρητικούς σιωνιστές» (δηλαδή για τους διαδόχους του Zeev Jabotinsky και του Benzion Netanyahou — να μην συγχέονται με τους «σιωνιστές» του Theodor Hertzl —), ήρθε η ώρα, μετά τη νίκη επί της Χαμάς, της Χεζμπολάχ και των Ασάντ, να συντρίψουν το Ιράν. Αντίθετα, για τον Ντόναλντ Τραμπ, μετά την ειρήνευση της σύγκρουσης στην Ουκρανία, η προτεραιότητα είναι να ειρηνευτεί η σύγκρουση γύρω από το Ιράν.
Ο Τύπος έχει τα μάτια του στραμμένα προς την Παλαιστίνη, αλλά η ειρήνη στη Μέση Ανατολή παίζεται γύρω από την Τεχεράνη.

Δίκτυο Βολταίρος | Παρίσι (Γαλλία) | 18 mars 2025

Deutsch Español français italiano Nederlands Português русский

Ο Anwar Gargash πήγε, στις 12 Μαρτίου, στην Τεχεράνη για να παραδώσει επιστολή του Ντόναλντ Τραμπ στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν.

Στην Τεχεράνη, οι Ιρανοί αναρωτιούνται με αγωνία αν, μόλις εξαντληθεί η οικονομία τους και δεν θα μπορούν πλέον να αμυνθούν, οι Ισραηλινοί και οι Αμερικανοί θα τους βομβαρδίσουν. Σε αυτές τις συνθήκες, πρέπει ή όχι να διαπραγματευτούν με τον αινιγματικό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ;

Στις 2 Μαρτίου 2025, το ιρανικό Ματζλίς (Κοινοβούλιο) ψήφισε δυσπιστία στον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, Abdolnaser Hemmati, λόγω της μεθόδου του να αντιμετωπίζει τον δυτικό οικονομικό αποκλεισμό και την οικονομική κρίση που προκύπτει. Την ίδια μέρα, ο φίλος του Mohammad Javad Zarif, πρώην διαπραγματευτής της συμφωνίας για τον πυρηνικό (JCPoA) και σημερινός αντιπρόεδρος, υπέβαλε την παραίτησή του.

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αποκάλυψε στις 7 Μαρτίου ότι είχε στείλει μια επιστολή στο Ιράν. Ο διεθνής τύπος είχε αναφέρει ότι είχε παραδοθεί την ίδια μέρα από τον Sergueï Riabkov, αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας, στον Abbas Araghchi, υπουργό Εξωτερικών του Ιράν. Αλλά η Nournews αποκάλυψε ότι η Ρωσία είχε αρνηθεί να παίξει τον μεσάζοντα. Σύμφωνα με τον Esmail Baghaei, εκπρόσωπο του υπουργείου Εξωτερικών, τελικά ήταν ο Anwar Gargash, διπλωματικός σύμβουλος του προέδρου των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, που την παρέδωσε, στις 12 Μαρτίου.

Όπως και να έχει, χωρίς να περιμένει να μάθει το περιεχόμενο της, ο αγιατολάχ Ali Khamenei, ηγέτης της Επανάστασης, δήλωσε: «Τι συμφέρον έχουμε να διαπραγματευτούμε όταν ξέρουμε ότι δεν θα σέβεται τις δεσμεύσεις του; Καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι και διαπραγματευτήκαμε για πολλά χρόνια, και μόλις ολοκληρώθηκε, οριστικοποιήθηκε και υπογράφηκε η συμφωνία, αναποδογύρισε το τραπέζι και έσκισε την συμφωνία.»

Ο Mohammad Javad Zarif και ο υπουργός Εξωτερικών John Kerry περπατούν στους δρόμους της Γενεύης κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την JCPoA.

Το παθητικό της συμφωνίας JCPoA

Πράγματι, το 2013, το Ιράν διαπραγματευόταν μια γενική συμφωνία με τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ καθώς και με τη Γερμανία, τα 5+1, στη Γενεύη. Κατέληξαν στην προσωρινή διακοπή του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος και σε μερική άρση των μονομερών δυτικών καταναγκαστικών μέτρων και των οικονομικών κυρώσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας. Οι διαπραγματεύσεις 5+1 διακόπηκαν τότε, ενώ οι άμεσες συνομιλίες μεταξύ Ιράν και Ηνωμένων Πολιτειών συνεχίστηκαν στα παρασκήνια. Τελικά, ξανάρχισαν, το 2015, στη Λοζάνη. Η δημόσια συμφωνία υπογράφηκε, στη Βιέννη, σχεδόν με τους ίδιους όρους όπως το προσχέδιο που είχε συντάχθηκε δύο χρόνια νωρίτερα. Είναι γνωστή ως Joint Comprehensive Plan of Action (JCPoA).

Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνώριζαν επιτέλους το δικαίωμα της Ισλαμικής Δημοκρατίας να αναπτύξει το πολιτικό της πυρηνικό πρόγραμμα. Σε αντάλλαγμα, το Ιράν δεσμευόταν να επιτρέψει στον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (IAEA) να επαληθεύσει ότι δεν ανεπτούσσε παράλληλα στρατιωτικό πρόγραμμα. Για αυτό, δεσμευόταν να μην κατέχει περισσότερες από 5.060 φυγοκεντρωτές, να μην εμπλουτίζει ουράνιο σε περισσότερο από το 3,67%, και να περιορίζει την παραγωγή πλουτωνίου.

Η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσαν ικανοποιημένα, ενώ ο Γάλλος διαπραγματευτής, ο σαγιάν Laurent Fabius, αναγνώριζε ότι είχε, καθώς προχωρούσαν οι συνομιλίες, ενημερώσει τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, τον φίλο του Benyamin Netanyahou, χωρίς τη γνώση των άλλων διπλωματών.

Η Ρωσία και η Κίνα κράτησαν από αυτές τις συζητήσεις, που επιβεβαιώθηκαν από τις δικές τους παρατηρήσεις επί τόπου, ότι το Ιράν είχε κλείσει το στρατιωτικό του πυρηνικό πρόγραμμα, το 1988, σύμφωνα με μια φάτουα του αγιατολάχ Rouhollah Khomeini, και ότι ποτέ δεν το είχε ξαναρχίσει [1].

Στις 30 Απριλίου 2018, ο Benjamin Netanyahou παρουσίασε τα 100.000 έγγραφα που έκλεψε η Μοσάντ από την Τεχεράνη. Σύμφωνα με τον ίδιο, αποδεικνύουν ότι το Ιράν είπε ψέματα και ετοιμάζει μια ατομική βόμβα για να εξοντώσει τον πληθυσμό του εβραϊκού κράτους.

Στις 30 Απριλίου 2018, ο Benyamin Netanyahou παρουσίασε δημόσια τα 100.000 έγγραφα που είχαν κλαπεί από τη Μοσάντ από αρχεία στην Τεχεράνη σχετικά με το σχέδιο AMAD. Εξήγησε ότι, χρησιμοποιώντας την ισλαμική αρχή της Taqîya, το Ιράν έλεγε ψέματα. Η Τεχεράνη είχε αναπτύξει από το 1989 έως το 2003 ένα στρατιωτικό πυρηνικό πρόγραμμα υπό την καθοδήγηση του φυσικού Mohsen Fakhrizadeh.

Μια εβδομάδα αργότερα, στις 8 Μαΐου 2018, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωνε την αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη συμφωνία που είχε υπογράψει η κυβέρνηση Obama στη Βιέννη. Τα μονομερή δυτικά καταναγκαστικά μέτρα που επιμένουν διατηρούνται και ενισχύονται.

«Από τότε, το Ιράν έχει χάσει 100 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως», σύμφωνα με τον πρώην πρόεδρο Hassan Rohani. Σύμφωνα με αυτή την εκτίμηση, η αποχώρηση των ΗΠΑ θα είχε προκαλέσει 650 δισεκατομμύρια δολάρια ζημιές κατά τη διάρκεια των εξίμισι ετών που πέρασαν.

Στη συνέχεια, οι πυρηνικοί εμπειρογνώμονες, που μελέτησαν τα ιρανικά έγγραφα που παρείχε το Ισραήλ, θα διαβεβαιώσουν όλοι ότι δεν ήταν το Ιράν που είπε ψέματα, αλλά το Ισραήλ. Το μόνο στοιχείο του σχεδίου AMAD που θα μπορούσε να συνδεθεί με την κατασκευή μιας ατομικής βόμβας είναι μια γεννήτρια κρουστικών κυμάτων που χρησιμοποιείται στην κατασκευή ενός πυροκροτητή για αυτόν τον τύπο βόμβας [2].

Το Ιράν, με τη σειρά του, αποχώρησε από το JCPoA και τις μυστικές συμφωνίες που είχε υπογράψει με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το απόθεμα του εμπλουτισμένου ουρανίου σε 60% αυξήθηκε σε 182 κιλά κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2024.

Το 2020, το Ισραήλ δολοφόνησε τον Mohsen Fakhrizadeh, στην Τεχεράνη.

Στις 14 Μαρτίου, η Κίνα διοργάνωσε μια συνάντηση μεταξύ Ρωσίας και Ιράν. Πρόκειται για το Πεκίνο να δείξει την υποστήριξή του στη θέση των δύο χωρών.

Προς νέες διαπραγματεύσεις

Όταν ρωτήθηκε από τον ιρανικό Τύπο για πιθανές επαφές μέσω του Ομάν, ο Abbas Araghchi δήλωσε: «Ναι, δεν είναι μια παράξενη μέθοδος, και έχει συμβεί πολλές φορές στην ιστορία. Επομένως, μια έμμεση διαπραγμάτευση είναι εφικτή... Αυτό που είναι σημαντικό, είναι ότι η θέληση για διαπραγμάτευση και να φτάσουν σε μια δίκαιη και ισότιμη συμφωνία παρουσιάζεται υπό συνθήκες ισότητας μεταξύ των κρατών. Η μορφή της διαπραγμάτευσης δεν έχει σημασία.»

Στις 12 Μαρτίου, δηλαδή κατά την παράδοση της επιστολής του προέδρου Τραμπ, η Γαλλία, η Ελλάδα, το Παναμά, η Νότια Κορέα, το Ηνωμένο Βασίλειο... και οι Ηνωμένες Πολιτείες, συγκάλεσαν το Συμβούλιο Ασφαλείας, σε κλειστή συνεδρίαση, για να εξετάσουν την επίμονη μη τήρησης από το Ιράν για τα αιτήματα πληροφόρησης της IAEA.

Την επόμενη μέρα, 13 Μαΐου, ο Mohammad Hassan-Nejad Pirkouhi, γενικός διευθυντής για την Ειρήνη και τη Διεθνή Ασφάλεια στο υπουργείο Εξωτερικών του Ιράν, κάλεσε τους πρέσβεις των Ηνωμένων Πολιτειών, της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Τους κατηγόρησε για μια «ανεύθυνη και προκλητική» σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας καταχρεώνοντας τους μηχανισμούς των Ηνωμένων Εθνών. Τόνισε ότι αν το Ιράν δεν τηρεί πλέον τη δέσμευση να μην εμπλουτίζει ουράνιο σε περισσότερο από 3,67%, τηρεί πάντα τις δεσμεύσεις της JCPoA απέναντι στους επιθεωρητές της IAEA και εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του στο πλαίσιο της Συνθήκης για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων (TNP).

Το Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσε ότι είναι έτοιμο, το αργότερο στις 18 Οκτωβρίου, να επαναφέρει τις κυρώσεις του ΟΗΕ αν το Ιράν δεν φρενάρει τον εμπλουτισμό του ουρανίου. Οι τελευταίες έχουν πράγματι ανασταλεί και όχι καταργηθεί.

Στις 14 Μαρτίου, ο Ρώσος Sergueï Riabkov και ο Ιρανός Kazem Gharibabadi έγιναν δεχτοί από τον Κινέζο ομόλογό τους, Ma Zhaoxu, στο Πεκίνο. Ο τελευταίος τόνισε ότι «οι ενδιαφερόμενες πλευρές θα πρέπει να δεσμευτούν να αντιμετωπίσουν τις ρίζες της τρέχουσας κατάστασης και να εγκαταλείψουν τις κυρώσεις, τις πιέσεις ή τις απειλές για χρήση της βίας.» Σε μια συνέντευξη τύπου, ο Kazem Gharibabadi δήλωσε ότι «όλες οι διαπραγματεύσεις και οι συζητήσεις θα επικεντρωθούν αποκλειστικά στο πυρηνικό ζήτημα και στην άρση των κυρώσεων.» Ο πρώην διαπραγματευτής της JCPoA, από την πλευρά του, δήλωσε στο BBC ότι «οι διαπραγματεύσεις δεν πρέπει να περιλαμβάνουν το πρόγραμμα πυραύλων του Ιράν ή την περιφερειακή του επιρροή. Η προσθήκη αυτών των θεμάτων θα περίπλεκε τη διαδικασία και θα την καταστούσε ανεξέλεγκτη.» Τέλος, ο Sergueï Lavrov, υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, δήλωσε στον Τύπο ότι η προσθήκη πρόσθετων προϋποθέσεων στις διαπραγματεύσεις θα τις καταδικάζει σε αποτυχία. Τέλος, ο Mao Ning, εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας, τόνισε ότι «στην τρέχουσα κατάσταση, πιστεύουμε ότι όλες οι πλευρές πρέπει να διατηρήσουν την ηρεμία και την αυτοσυγκράτηση για να αποφευχθεί η κλιμάκωση της πυρηνικής κατάστασης στο Ιράν ή η πορεία προς την αντιπαράθεση και τη σύγκρουση.»

Εν τω μεταξύ, οι υπουργοί Εξωτερικών του G7, που συναντήθηκαν στο La Malbaie (Καναδάς), συζήτησαν για τις αυθαίρετες συλλήψεις στο Ιράν και τις απόπειρες δολοφονιών που διέπραξαν οι ιρανικές μυστικές υπηρεσίες στο εξωτερικό.

Στις 15 Μαρτίου, ο πρώην πρόεδρος Hassan Rohani τόνισε ότι ο ηγέτης, Ali Khamenei, «δεν έχει απόλυτη αντίθεση στις διαπραγματεύσεις». Συνέχισε: «μήπως δεν διαπραγματευτήκαμε με τις Ηνωμένες Πολιτείες για το Ιράκ, το Αφγανιστάν και την πυρηνική συμφωνία; Ακόμα και τότε, όταν ήμουν γραμματέας του Ανώτατου Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, ο ηγέτης ο ίδιος έγραφε ότι οι διαπραγματεύσεις πρέπει να τηρούν ορισμένες αρχές.»

Από το υπουργείο Εξωτερικών, όπου είναι υπεύθυνος για τη Βενεζουέλα, ο Elliott Abrams, που έχει συγκεντρώσει τους Στραουσιστές και τους αναθεωρητικούς σιωνιστές στον κόρφο της ομάδας Vandenberg Coalition, υποστηρίζει μια επίθεση στο Ιράν.

Τα διακυβεύματα των νέων διαπραγματεύσεων

Εάν γίνουν νέες επαφές (και είναι πιθανό ότι έχουν ήδη ξεκινήσει), η ειρήνευση των σχέσεων ΗΠΑ-Ιράν θα διαταράξει ξανά τη διευρυμένη Μέση Ανατολή.

Σήμερα, το Ιράν έχει χάσει στην Παλαιστίνη, στο Λίβανο και στη Συρία. Η Τεχεράνη δεν διατηρεί την στρατιωτική της επιρροή παρά μόνο στην Υεμένη. Οικονομικά, η χώρα, που υπόκειται σε μονομερή δυτικά καταναγκαστικά μέτρα, είναι στα πρόθυρα του λιμού, όπως το Ιράκ πριν την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν (2002) και η Συρία πριν την ανατροπή του Μπασάρ αλ-Άσαντ (2024). Δεν θα αντιστεκόταν περισσότερο σε μια εισβολή από ξηράς.

Καθώς η φύση απεχθάνεται το κενό, το Ισραήλ και η Τουρκία προσπαθούν να μοιράσουν τα ερείπια της περιοχής. Η εσωτερική ειρήνευση του κουρδικού ζητήματος στην Τουρκία, απο-νομιμοποιεί την θέση των Κούρδων μισθοφόρων του ψευδο-κράτους που σχηματίστηκε στη Συρία (Ροζάβα) και τους καθιστά διαθέσιμους για μια πιθανή εισβολή από ξηράς στο Ιράν για λογαριασμό του Ισραήλ.

Στα παρασκήνια, ο άνθρωπος που στέκεται πίσω από τον Benyamin Netanyahou, ο Elliott Abrams [3], κάνει ό,τι μπορεί για να στρέψει τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ εναντίον της Τεχεράνης [4].

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] « Qui a peur du nucléaire civil iranien ? », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 30 juin 2010.

[2] "Shock Wave Generator for Iran’sNuclear Weapons Program:More than a Feasibility Study", David Albright and Olli Heinonen, Foundation for Defense of Democraties (FDD), May 7, 2019. (PDF - 4.3 Mo).

[3] “Το πραξικόπημα των Στράουσιστών στο Ισραήλ”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 7 mars 2023.

[4] «Deals of the Century: Solving the Middle East», The Vanderberg Coalition, January 2025. (PDF - 12,2 Mo)

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Μετά την Ουκρανία, το Ιράν;

Μήπως ο Ντόναλντ Τραμπ διαχειρίζεται την πιθανή κατάρρευση της «αμερικανικής αυτοκρατορίας»;

Η αγωνία της «πολιτικής Δύσης»

Η Γαλλία, ανίκανη να αντιμετωπίσει το σοκ του Ντόναλντ Τραμπ

Η Ουκρανία επιτίθεται σε αμερικανικά συμφέροντα

Η Δύση και η σύγκρουση στην Ουκρανία

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις