Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Συρία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Συρία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2024

Δήλωση του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ

 

Δήλωση του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ

Deutsch English Español français italiano Nederlands Türkçe

Καθώς η τρομοκρατία εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη Συρία και τελικά έφτασε στη Δαμασκό το βράδυ του Σαββάτου 7 Δεκεμβρίου 2024, προέκυψαν ερωτήματα σχετικά με την τύχη και το πού βρίσκεται ο πρόεδρος. Αυτό συνέβη μέσα σε μια πλημμύρα παραπληροφόρησης και αφηγήσεων που απείχαν πολύ από την αλήθεια, με στόχο την αναδιατύπωση της διεθνούς τρομοκρατίας ως απελευθερωτική επανάσταση για τη Συρία.

Σε μια τόσο κρίσιμη καμπή στην ιστορία του έθνους, όπου η αλήθεια πρέπει να έχει προτεραιότητα, είναι απαραίτητο να αντιμετωπιστούν αυτές οι στρεβλώσεις. Δυστυχώς, οι συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την εποχή, συμπεριλαμβανομένου του πλήρους διακοπής της επικοινωνίας για λόγους ασφαλείας, καθυστέρησαν τη δημοσίευση αυτής της δήλωσης. Αυτό δεν αντικαθιστά μια λεπτομερή περιγραφή των γεγονότων που εκτυλίχθηκαν, η οποία θα παρέχεται όταν το επιτρέψει η ευκαιρία.

Πρώτον, η αναχώρησή μου από τη Συρία ούτε είχε προγραμματιστεί ούτε έγινε τις τελευταίες ώρες των μαχών, όπως ισχυρίστηκαν ορισμένοι. Αντίθετα, παρέμεινα στη Δαμασκό, εκτελώντας τα καθήκοντά μου μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής 8 Δεκεμβρίου 2024. Καθώς οι τρομοκρατικές δυνάμεις διείσδυσαν στη Δαμασκό, κινήθηκα στη Λαττάκεια σε συντονισμό με τους Ρώσους συμμάχους μας για να επιβλέψω τις πολεμικές επιχειρήσεις. Κατά την άφιξη στην αεροπορική βάση Hmeimim εκείνο το πρωί, έγινε σαφές ότι οι δυνάμεις μας είχαν αποσυρθεί πλήρως από όλες τις γραμμές μάχης και ότι οι τελευταίες θέσεις του στρατού είχαν πέσει. Καθώς η κατάσταση πεδίου στην περιοχή συνέχισε να επιδεινώνεται, η ίδια η ρωσική στρατιωτική βάση δέχθηκε εντεινόμενη επίθεση από επιδρομές με μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Χωρίς βιώσιμα μέσα εξόδου από τη βάση, η Μόσχα ζήτησε από τη διοίκηση της βάσης να κανονίσει μια άμεση εκκένωση στη Ρωσία το βράδυ της Κυριακής 8 Δεκεμβρίου. Αυτό έγινε μια μέρα μετά την πτώση της Δαμασκού, μετά την κατάρρευση των τελικών στρατιωτικών θέσεων και την επακόλουθη παράλυση όλων των εναπομεινάντων κρατικών θεσμών.

Σε κανένα σημείο αυτών των γεγονότων δεν σκέφτηκα να αποχωρήσω ή να αναζητήσω καταφύγιο, ούτε έγινε τέτοια πρόταση από κάποιο άτομο ή κόμμα. Ο μόνος τρόπος δράσης ήταν να συνεχιστεί ο αγώνας ενάντια στην τρομοκρατική επίθεση.

Επαναβεβαιώνω ότι το άτομο που από την πρώτη κιόλας μέρα του πολέμου αρνήθηκε να ανταλλάξει τη σωτηρία του έθνους του για προσωπικό όφελος ή να συμβιβάσει τον λαό του με αντάλλαγμα πολλές προσφορές και δελεασμούς είναι το ίδιο πρόσωπο που στάθηκε δίπλα στους αξιωματικούς και στρατιώτες του στρατού στην πρώτη γραμμή, λίγα μέτρα από τους τρομοκράτες στα πιο επικίνδυνα και έντονα πεδία μάχης. Είναι το ίδιο πρόσωπο που στα πιο σκοτεινά χρόνια του πολέμου δεν έφυγε αλλά παρέμεινε με την οικογένειά του δίπλα στους δικούς του ανθρώπους, αντιμετωπίζοντας την τρομοκρατία κάτω από βομβαρδισμούς και τις επαναλαμβανόμενες απειλές τρομοκρατικών εισβολών στην πρωτεύουσα για δεκατέσσερα χρόνια πολέμου. Επιπλέον, το άτομο που δεν εγκατέλειψε ποτέ την αντίσταση στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο, ούτε πρόδωσε τους συμμάχους του που του στάθηκαν, δεν μπορεί να είναι το ίδιο άτομο που θα εγκατέλειπε τον δικό του λαό ή θα πρόδιδε τον στρατό και το έθνος στο οποίο ανήκει.

Ποτέ δεν αναζήτησα θέσεις για προσωπικό όφελος, αλλά πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου ως θεματοφύλακα ενός εθνικού εγχειρήματος, που υποστηρίζεται από την πίστη του συριακού λαού, που πίστεψε στο όραμά του. Έχω μια ακλόνητη πεποίθηση για τη θέληση και την ικανότητά τους να προστατεύσουν το κράτος, να υπερασπιστούν τους θεσμούς του και να διατηρήσουν τις επιλογές τους μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όταν το κράτος πέφτει στα χέρια της τρομοκρατίας και χάνεται η ικανότητα να συνεισφέρει ουσιαστικά, κάθε θέση στερείται σκοπού, καθιστώντας την κατοχή του χωρίς νόημα. Αυτό, σε καμία περίπτωση, δεν μειώνει τη βαθιά μου αίσθηση ότι ανήκω στη Συρία και τον λαό της, έναν δεσμό που παραμένει ακλόνητος από οποιαδήποτε θέση ή περίσταση. Είναι ένα μέλος γεμάτο ελπίδα ότι η Συρία θα είναι και πάλι ελεύθερη και ανεξάρτητη.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2024

Τιερί Μεϊσάν: Πώς η Ουάσιγκτον, η Άγκυρα και το Τελ Αβίβ άλλαξαν το καθεστώς στη Δαμασκό

 

Πώς η Ουάσιγκτον, η Άγκυρα και το Τελ Αβίβ άλλαξαν το καθεστώς στη Δαμασκό 

Με εκπληκτική σιγουριά, ο διεθνής Τύπος μας διαβεβαιώνει ότι δεν γινόμαστε μάρτυρες μιας στρατιωτικής αλλαγής καθεστώτος στη Συρία, αλλά μιας επανάστασης που ανατρέπει την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας. Μας κρύβουν την παρουσία του τουρκικού στρατού και των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ. Βομβαρδιζόμαστε με προπαγάνδα που έχει επανειλημμένα διαψευστεί για τα εγκλήματα που αποδίδονται στον «Μπασάρ». Μεταμορφώνουν ανθρωποφάγους φονιάδες σε αξιοσέβαστους επαναστάτες. Για άλλη μια φορά, ο διεθνής Τύπος μας λέει συνειδητά ψέματα.

English Español français italiano Nederlands
Ο Abu Mohammed al-Joulani, πρώην νούμερο 2 του Daesh, τώρα νέος κυρίαρχος της Δαμασκού, δίνει συνέντευξη Τύπου στο μεγάλο τζαμί των Ομεϋαδών.

Σε 11 ημέρες, η Αραβική Δημοκρατία της Συρίας, η οποία είχε αντισταθεί γενναία από το 2011 στις επιθέσεις των τζιχαντιστών που υποστηρίζονταν από τον μεγαλύτερο συνασπισμό στην ιστορία, ανατράπηκε. Τι έγινε λοιπόν;

Καταρχάς, από τις 15 Οκτωβρίου 2017, οι Ηνωμένες Πολιτείες οργάνωσαν μια πολιορκία της Συρίας, τόσο απαγορεύοντας κάθε εμπόριο μαζί της όσο και απαγορεύοντας στα Ηνωμένα Έθνη να συμμετάσχουν στην ανοικοδόμησή της [1]. Αυτή η στρατηγική επεκτάθηκε το 2020 στον Λίβανο με τον νόμο Caesar Act [2]. Εμείς ως μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμμετείχαμε όλοι σε αυτό το έγκλημα. Η πλειοψηφία των Σύρων τρεφόταν ανεπαρκώς. Η λίρα είχε καταρρεύσει: ό,τι άξιζε 1 λίρα πριν τον πόλεμο, το 2011, άξιζε χθες 50.000 κατά την πτώση της Δαμασκού (η λίρα ανατιμήθηκε τρεις μέρες μετά χάρη σε αποστολή χρημάτων από το Κατάρ). Οι ίδιες αιτίες έχοντας πάντα τα ίδια αποτελέσματα, η Συρία ηττήθηκε όπως το Ιράκ πριν από αυτήν, όταν η υπουργός Εξωτερικών Madeleine Albright συνεχάρη τον εαυτό της που προκάλεσε τον θάνατο μισού εκατομμυρίου Ιρακινών παιδιών από ασθένειες και υποσιτισμό.

Από την άλλη, αν ήταν οι τζιχαντιστές της Hayat Tahrir al-Sham (HTC) που κατέλαβαν τη Δαμασκό, δεν ήταν αυτοί που κέρδισαν στρατιωτικά. Στις 27 Νοεμβρίου, η HTC, οπλισμένη από το Κατάρ και υπό την επίβλεψη του τουρκικού στρατού, μεταμφιεσμένη ως « Συριακός Εθνικός Στρατός » (SNA), πήρε τον έλεγχο του αυτοκινητόδρομου Μ4 που χρησίμευε ως γραμμή κατάπαυσης του πυρός. Επιπλέον, η HTC και η Τουρκία διέθεταν πολύ αποτελεσματικά drones που λειτουργούσαν από Ουκρανούς συμβούλους. Τελικά, η HTC πήρε μαζί της την αποικία των Ουιγούρων του Ισλαμικού Κόμματος του Τουρκεστάν (TIP) που είχε εδραιωθεί στο al-Zanbaki για 8 χρόνια [3]. Ως εκ τούτου, τα θέατρα επιχείρησης του Ισραήλ, της Ρωσίας και της Κίνας συγχωνεύθηκαν.

Στη συνέχεια, αυτές οι δυνάμεις επιτέθηκαν στο Χαλέπι, το οποίο μέχρι τότε αμυνόταν από τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν. Οι τελευταίοι αποσύρθηκαν χωρίς λέξη, αφήνοντας μια μικρή φρουρά του αραβικού συριακού στρατού να υπερασπιστεί την πόλη. Αντιμέτωπη με τη δυσαναλογία των δυνάμεων, η συριακή κυβέρνηση διέταξε τα στρατεύματά της να υποχωρήσουν στη Χάμα, κάτι που έκαναν στις 29 Νοεμβρίου, μετά από μια σύντομη μάχη.

Στις 30 Νοεμβρίου, ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ επισκέφθηκε τη Ρωσία. Όχι για να παρακολουθήσει τις εξετάσεις που έδινε ο γιος του Χαφέζ στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας όπου συνεχίζει τις σπουδές του, αλλά για να καλέσει σε βοήθεια. Οι ρωσικές δυνάμεις στη Συρία δεν μπορούσαν παρά μόνο να βομβαρδίσουν τις νηοπομπές τζιχαντιστών επειδή είναι μόνο αεροπορικές. Προσπάθησαν λοιπόν να κλείσουν τον δρόμο της HTC και της Τουρκίας. Δεν μπορούσαν να επέμβουν στο έδαφος εναντίον τους. Το Χαλέπι ήταν χαμένο για τα καλά και πραγματικά. Επιπλέον, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζίπ Ταγίπ Ερντογάν, ακολουθώντας την παράδοση της χώρας του [4], δεν αναγνώρισε ποτέ την απώλεια των οθωμανικών εδαφών της Ελλάδας (Θεσσαλονίκη), της νήσου Κύπρου, της Συρίας (Χαλέπι) και του Ιράκ (Μοσούλη). .

Οι αδρανείς πυρήνες των τζιχαντιστών, έχοντας ενεργοποιηθεί εκ νέου από την Τουρκία, ο συριακός αραβικός στρατός, ήδη εξαντλημένος, έπρεπε να πολεμήσει σε όλα τα μέτωπα ταυτόχρονα. Αυτό προσπάθησε να κάνει, μάταια, ο στρατηγός Maher el-Assad (αδερφός του προέδρου).

Ο Αλί Λαριτζάνι, ειδικός απεσταλμένος του Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, επισκέφθηκε τη Δαμασκό για να εξηγήσει την απόσυρση των Φρουρών της Επανάστασης από το Χαλέπι και να θέσει όρους για στρατιωτική βοήθεια από την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν· απίθανες πολιτιστικές συνθήκες για ένα κοσμικό κράτος.
Σε τηλεφωνική συνέντευξη με τον Ιρανό ομόλογό του, Massoud Pezeshkian, ο πρόεδρος Bashar al-Assad δήλωσε ότι η «τρομοκρατική κλιμάκωση» είχε στόχο «να προσπαθήσει να τεμαχίσει την περιοχή, να θρυμματίζει τα κράτη της και να σχεδιάσει εκ νέου τον περιφερειακό χάρτη σύμφωνα με τα συμφέροντα και τους στόχους των ΗΠΑ και της Δύσης». Ωστόσο, το επίσημο δελτίο τύπου δεν αντικατοπτρίζει το κλίμα της συνομιλίας. Ο Σύρος πρόεδρος ήθελε να μάθει ποιος διέταξε τους Φρουρούς της Επανάστασης να εγκαταλείψουν το Χαλέπι. Δεν πήρε απάντηση. Τότε προειδοποίησε τον πρόεδρο Pezeskhian για τις συνέπειες για το Ιράν από την πτώση της Συρίας. Δεν έγινε τίποτα. Η Τεχεράνη εξακολουθούσε να απαιτεί να της παραδοθούν τα κλειδιά της Συρίας για να την υπερασπίζεται.

Στις 2 Δεκεμβρίου, ο στρατηγός Jasper Jeffers III, αρχηγός των Ειδικών Δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών (UsSoCom), έφτασε στη Βηρυτό. Επισήμως, ήρθα να παρακολουθήσει την εφαρμογή της προφορικής εκεχειρίας Ισραήλ-Λιβάνου. Δεδομένων των καθηκόντων του, είναι προφανές ότι αυτό ήταν μόνο μέρος της αποστολής του. Θα επίβλεπε την κατάληψη της Δαμασκού από την Τουρκία πίσω από την HTC.

Στις 5 Δεκεμβρίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες επανέλαβαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών τις κατηγορίες τους κατά του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ για χρήση χημικών όπλων για την καταστολή του ίδιου του λαού του. Αυτές οι κατηγορίες δεν λαμβάνουν υπόψη τις πολλές αντιρρήσεις, μαρτυρίες και έρευνες που έχουν δείξει ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά πολεμική προπαγάνδα. Τα χημικά όπλα είναι το πρώτο επιχείρημα της γιγαντιαίας μηχανής πειθούς των Αγγλοσάξωνων. Είναι αυτά που επέτρεψαν στον νούμερο 2 των Ηνωμένων Εθνών, Τζέφρι Φέλτμαν, να απαγορεύει την ανοικοδόμηση της Συρίας. Είναι αυτά που κατέστησαν δυνατό να πείσουν τη δυτική κοινή γνώμη ότι «ο Μπασάρ είναι ο δήμιος της Δαμασκού» και να τον κατηγορούν για όλους τους θανάτους στον πόλεμο που οι ίδιοι ξεκίνησαν κατά της χώρας του.

Ταυτόχρονα, το Πεντάγωνο λέει στην HTC και τον τουρκικό στρατό ότι μπορούν να συνεχίσουν την προέλασή τους, να καταλάβουν τη Δαμασκό και να ανατρέψουν την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας.

Στις 6 και 7 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Κατάρ το φόρουμ της Ντόχα. Πολλές προσωπικότητες από τη Μέση Ανατολή συμμετείχαν στο πλευρό του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ. Στο περιθώριο του Φόρουμ, δόθηκε εγγύηση στη Ρωσία, η οποία εκπροσωπούσε τον πρόεδρο al-Assad, ότι οι στρατιώτες του Αραβικού Συριακού Στρατού δεν θα καταδιωχθούν και ότι οι στρατιωτικές βάσεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας δεν θα δεχτούν επίθεση. Μια άλλη εγγύηση δόθηκε στο Ιράν ότι τα σιιτικά ιερά δεν θα καταστραφούν, αλλά φαίνεται ότι η Τεχεράνη ήταν ήδη πεπεισμένη γι’ αυτό.

Σύμφωνα με τον Χακάν Φιντάν, Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου και ο Τζο Μπάιντεν θεωρούσαν ότι η επιχείρηση έπρεπε να σταματήσει σε αυτό το σημείο. Το Πεντάγωνο αποφάσισε, με το Ηνωμένο Βασίλειο, να συνεχίσει μέχρι την ανατροπή της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας [5].

Στη Νέα Υόρκη, το Συμβούλιο Ασφαλείας εγκρίνει ομόφωνα το ψήφισμα 2761 [6]. Επιτρέπει ουσιαστικά να αγνοούνται οι κυρώσεις κατά των τζιχαντιστών κατά τη διάρκεια ανθρωπιστικών επιχειρήσεων.

Τα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία ποτέ δεν επέτρεπαν την διάσωση πληθυσμών που συντρίφτηκαν κάτω από τον ζυγό του Daesh, επέτρεψαν ξαφνικά το εμπόριο με την Συρία της HTC.
Αυτή η αλλαγή από το Συμβούλιο Ασφαλείας αντιστοιχεί στις οδηγίες του συμβούλου των Ηνωμένων Εθνών Noah Bonsey, όπως τις είχε ήδη διατυπώσει τον Φεβρουάριο του 2021 όταν εργαζόταν για τον Τζορτζ Σόρος [7].

Ο Abu Mohammed al-Jolani, ηγέτης της HTC, δίνει συνέντευξη στην Jomana Karadsheh για το CNN. Τον αξιοποιεί και τον ενθαρρύνει ενώ ο ιστότοπος Rewards for Justice του State Department προσφέρει ακόμη σήμερα 10 εκατομμύρια δολάρια για οποιαδήποτε πληροφορία που να οδηγεί στη σύλληψη του ηγέτη των τζιχαντιστών [8].






Στις 7 Δεκεμβρίου, η HTC και η Τουρκία καταλαμβάνουν τη φυλακή Saïdnaya. Αυτό ήταν ένα σημαντικό ζήτημα για την πολεμική προπαγάνδα η οποία την ονόμασε «το ανθρώπινο σφαγείο». Υποστηρίζεται ότι χιλιάδες άνθρωποι βασανίστηκαν, εκτελέστηκαν εκεί και τα σώματά τους κάηκαν σε κρεματόριο. Για τρεις ημέρες, τα Λευκά Κράνη, μια ΜΚΟ που ταυτόχρονα έσωσε ζωές και συμμετείχε σε σφαγές, έψαχναν τη φυλακή και τα περίχωρά της αναζητώντας μυστικούς υπόγειους χώρους, δωμάτια βασανιστηρίων και ένα κρεματόριο. Μάταια! Δεν βρήκαν καμία απόδειξη για τα εγκλήματα που καταγγέλλονται. Τελικά, η δημοσιογράφος Clarissa Ward σκηνοθέτησε για το CNN την απελευθέρωση ενός κρατούμενου που δεν είχε δει το φως της ημέρας για τρεις μήνες, αλλά ήταν καθαρός, καλοντυμένος και είχε περιποιημένα νύχια [9].

Οι κατηγορίες για βασανιστήρια και συνοπτικές εκτελέσεις γίνονται ακόμη πιο δύσκολες να υποφερθούν από τη στιγμή που ο Μπασάρ αλ Άσαντ έδωσε το 2011 οδηγίες που απαγορεύουν κάθε μορφή βασανιστηρίου και δημιούργησε ένα Υπουργείο Εθνικής Συμφιλίωσης υπεύθυνο για την επανένταξη των Σύρων που είχαν ενταχθεί στους τζιχαντιστές και τέλος, ότι εφάρμοσε γενικές αμνηστίες γύρω από σαράντα φορές.

Στις 8 Δεκεμβρίου, ο πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ διέταξε τους άνδρες του να καταθέσουν τα όπλα. Η Δαμασκός πέφτει χωρίς κανένα πυροβολισμό. Οι τζιχαντιστές ανοίγουν αμέσως πανό τυπωμένα εκ των προτέρων και κολλούν το σύμβολο του νέου καθεστώτος στις στολές τους. Ο πρώην μαχητής της Αλ Κάιντα, τότε νούμερο 2 του Daesh, Abou Mohammed al-Jolani, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Ahmad el-Shara, αναλαμβάνει την εξουσία. Εκφωνεί μια ομιλία στο Μεγάλο Τζαμί των Ομεϋαδών, με πρότυπο αυτή του χαλίφη του Daesh, Abu Bakr al-Baghdadi, στο Μεγάλο Τζαμί Al-Nouri στη Μοσούλη, το 2019.

Η HTC αντιμετωπίζει πλέον τους Χριστιανούς ως μουσταμίν (ισλαμική ταξινόμηση για μη μουσουλμάνους αλλοδαπούς που διαμένουν σε περιορισμένη βάση σε μουσουλμανική επικράτεια), απαλλάσσοντάς τους από το σύμφωνο dhimmi (σειρά δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που εφαρμόζονται για μη μουσουλμάνους) και την πληρωμή του φόρου djizia. Τον Σεπτέμβριο του 2022, για πρώτη φορά μετά από μια δεκαετία, μια τελετή προς τιμήν της Αγίας Άννας μπορούσε να πραγματοποιηθεί στην αρμενική εκκλησία al-Yacoubiyah, στην ύπαιθρο του Jisr al-Shugur, δυτικά του Ίντλιμπ.

3.000 στρατιώτες του συριακού αραβικού στρατού εξορίζονται στο Ιράκ. Αφοπλίζονται και στεγάζονται σε σκηνές στον συνοριακό σταθμό Al-Qaim και στη συνέχεια μεταφέρονται σε μια στρατιωτική βάση στη Rutba. Η Βαγδάτη ανακοινώνει ότι προσπαθεί να λάβει εγγυήσεις ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους [10].

Οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) ξεκινούν επιχείρηση για την καταστροφή του εξοπλισμού και των οχυρώσεων του Συριακού Αραβικού Στρατού. Σε τέσσερις ημέρες, 480 βομβαρδισμοί βύθισαν τον στόλο και έκαψαν τα οπλοστάσια και τις αποθήκες. Ταυτόχρονα, ομάδες εδάφους δολοφονούν κορυφαίους επιστήμονες της χώρας.
Αφού έδειξαν στους δημοσιογράφους τις κενές συριακές οχυρώσεις κατά μήκος της ακτής, ο Μπένι Κάτα, ένας τοπικός στρατιωτικός διοικητής, είπε στους καλεσμένους του: «Είναι σαφές ότι θα είμαστε εδώ για αρκετό χρόνο. Είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό. »
Ήδη οι IDF εισβάλλουν λίγο πιο πέρα στη Συρία, πέρα από τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός στο Γκολάν το οποίο κατέχουν. Ανακοινώνουν τη δημιουργία μιας νέας ουδέτερης ζώνης στο συριακό έδαφος, για την προστασία της σημερινής ουδέτερης ζώνης, εν ολίγοις για την προσάρτησή της. Επιπλέον προσαρτούν το όρος Έρμων για να μπορούν να παρακολουθούν ολόκληρη την περιοχή.

Στις 9 Δεκεμβρίου, ο στρατηγός Michael Kurilla, Γενικός Διοικητής των Δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή (CentCom) ταξίδεψε στο Αμμάν για να συναντηθεί με τον στρατηγό Yousef Al-H’naity, πρόεδρο του Μικτού Επιτελείου της Ιορδανίας. Επιβεβαιώνει τη δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών να υποστηρίζουν την Ιορδανία εάν προκύψουν απειλές από τη Συρία κατά την τρέχουσα μεταβατική περίοδο.

Στις 10 Δεκεμβρίου, ο στρατηγός Michael Kurilla επισκέφθηκε τα στρατεύματά του και εκείνα των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (Κούρδοι μισθοφόροι) σε μερικές βάσεις στη Συρία. Αναπτύσσει ένα σχέδιο ώστε το Daesh να μην εγκαταλείψει τη ζώνη που του έχει ορίσει το Πεντάγωνο και να μην παρεμβαίνει στην αλλαγή καθεστώτος στη Δαμασκό. Αμέσως, έντονοι βομβαρδισμοί εμποδίζουν το Daesh να πλησιάσει.

Η HTS διορίζει πρωθυπουργό του νέου καθεστώτος τον πρώην τζιχαντιστή «κυβερνήτη» της Ιντλίμπ, Μοχάμεντ αλ Μπασίρ. Είναι μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που χορηγείται από τη βρετανική MI6. Η Γαλλία, η οποία είχε διαπραγματευτεί με τον ειδικό απεσταλμένο της, Jean-Yves Le Drian, τον διορισμό του Riad Hijab (πρώην γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου το 2012), συνειδητοποιεί ότι εξαπατήθηκε.
Το ίδιο βράδυ, δεν υπήρχε πλέον θέμα να γίνει ο Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν πρωθυπουργός στη Γαλλία. Αντίθετα, το Ελυζέ κάλεσε τον εισαγγελέα της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας του Παρισιού στο δελτίο ενημέρωσης της France2. Ο τελευταίος θέτει τέλος στις επευφημίες της νέας εξουσίας στη Δαμασκό και θρηνολογεί για το γεγονός ότι η HTC εμπλέκεται στη δολοφονία του Γάλλου καθηγητή Samuel Patty (2020) και στη σφαγή της Νίκαιας (86 θάνατοι, το 2016). Ο γαλλικός Τύπος κάνει τότε στροφή εκατό ογδόντα μοιρών και άρχισε να αμφισβητεί τη νέα εξουσία που ο διεθνής Τύπος συνεχίζει να παρουσιάζει ως αξιοσέβαστη.

Στις 11 Δεκεμβρίου, οι κύριες παλαιστινιακές φατρίες που ήταν παρούσες στη Συρία (Παλαιστινιακό Απελευθερωτικό Μέτωπο, Δημοκρατικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, Κίνημα Ισλαμικής Τζιχάντ, Παλαιστινιακό Μέτωπο Λαϊκού Αγώνα, Γενική Διοίκηση) συναντήθηκαν στο Γιαρμούκ (Δαμασκό) παρουσία εκπροσώπων της HTC (Τμήματος Στρατιωτικών Επιχειρήσεων). Η Φατάχ και η Χαμάς δεν συμμετείχαν στη συνάντηση. Τους ζητήθηκε να συνάψουν ειρήνη με τον Ισραηλινό σύμμαχο. Αποφασίστηκε ότι καμία παράταξη δεν θα έχει προνομιακό καθεστώς και ότι όλες θα αντιμετωπίζονται πανομοιότυπα. Κάθε ομάδα αναλαμβάνει να καταθέσει τα όπλα.

Ο στρατηγός Michael Kurilla επισκέπτεται τον Λίβανο και το Ισραήλ διαδοχικά για τρεις ημέρες. Στη Βηρυτό, συνάντησε τον στρατηγό Τζόζεφ Αούν, διοικητή των λιβανικών ενόπλων δυνάμεων, και ιδιαίτερα τον συνάδελφό του, στρατηγό των ΗΠΑ Τζάσπερ Τζέφερς Γ’. Στο Τελ Αβίβ, συνάντησε όλους τους αρχηγούς των ισραηλινών επιτελείων και τον υπουργό Άμυνας, Ισραήλ Κατς. Με την ευκαιρία αυτή, είπε: «Η επίσκεψή μου στο Ισραήλ, καθώς και στην Ιορδανία, τη Συρία, το Ιράκ και τον Λίβανο τις τελευταίες έξι ημέρες, τόνισε τη σημασία του να βλέπουμε τις τρέχουσες προκλήσεις και ευκαιρίες μέσα από τα μάτια των εταίρων μας, των διοικητών μας και των μελών των υπηρεσιών μας. Πρέπει να διατηρήσουμε ισχυρές συνεργασίες για την αντιμετώπιση των τρεχουσών και μελλοντικών απειλών για την περιοχή. »

Στις 12 Δεκεμβρίου, ο Ibrahim Kalin, διευθυντής της Τουρκικής Εθνικής Οργάνωσης Πληροφοριών (Millî İstihbarat Teşkilatı - MIT), ήταν ο πρώτος υψηλόβαθμος ξένος αξιωματούχος που επισκέφτηκε τη νέα εξουσία στη Δαμασκό. Την ίδια μέρα, οι Κούρδοι μισθοφόροι, που διοικούν τη βορειοανατολική Συρία για λογαριασμό του κατοχικού στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών, υψώνουν τη νέα πράσινη, άσπρη και μαύρη σημαία με τρία αστέρια της χώρας, αυτή της γαλλικής εντολής. Τον Καλίν θα ακολουθήσει στις 15 Δεκεμβρίου αντιπροσωπεία του Κατάρ.

Για να επικυρώσει τις κατηγορίες για βασανιστήρια που αποδίδονταν στο παλιό καθεστώς, η Clarissa Ward, σίγουρα σε πολύ καλή φόρμα αυτές τις μέρες, σκηνοθέτησε για το CNN τα πτώματα που βρέθηκαν στο νεκροτομείο ενός νοσοκομείου στη Δαμασκό, όπως το ίδιο CNN είχε σκηνοθετήσει εκείνα ενός νεκροτομείου στην Τιμισοάρα, κατά τη διάρκεια της ανατροπής του Τσαουσέσκου, το 1989 [11].

Εν τω μεταξύ, δεκάδες χιλιάδες Σύροι εγκαταλείπουν τη χώρα τους. Δεν πιστεύουν ότι οι τζιχαντιστές της HTC εκπολιτίστηκαν ξαφνικά.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] « Paramètres et principes de l’assistance des Nations Unies en Syrie », par Jeffrey D. Feltman, Réseau Voltaire, 15 octobre 2017.

[3] « Les 18 000 Ouïghours d’Al-Qaïda en Syrie », Réseau Voltaire, 19 août 2018.« La CIA et les jihadistes ouïghours », Réseau Voltaire, 16 décembre 2019. «Uyghur fighters in Syria vow to come for China next», Sophia Yan, The Telegraph, Decembrer 13, 2024.

[4] « Serment national turc », Réseau Voltaire, 28 janvier 1920.

[6] « Résolution portant exemption des sanctions contre les jihadistes », Réseau Voltaire, 6 décembre 2024.

[7] «In Syria’s Idlib, Washington’s Chance to Reimagine Counter-terrorism», New Crisis Group, Noah Bonsey & Dareen Khalifa, February 2021.

[8] «Muhammad al-Jawlani», Rewards for Justice, site consulté le 14 décembre 2024.

[10] «خاص»
محمد عماد, 11 ديسمبر

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Πώς η Ουάσιγκτον το η Άγκυρα και άλλαξαν το καθεστώς στη Δαμασκό

Πώς δικτατορίες απέτυχαν να εγκατασταθούν στην φιλοαμερικανική Άπω Ανατολή

Νότια Κορέα, Ιαπωνία, Ταϊβάν

Τι αλλάζει στη Μέση Ανατολή

Η Ρωσία προετοιμάζεται να απαντήσει στον Αρμαγεδόνα που θέλει η κυβέρνηση Μπάιντεν

Ντόναλντ Τραμπ, μήπως είναι ο Άντριου Τζάκσον 2.0;

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομία

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2024

Τιερί Μεϊσάν: Τι αλλάζει στη Μέση Ανατολή

 

Τι αλλάζει στη Μέση Ανατολή

Η πρώτη συνέπεια των ισραηλινών σφαγών στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, τον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ και την Υεμένη δεν είναι αυτή που περιμέναμε. Μέχρι σήμερα, οι εγκληματίες στην εξουσία στο Τελ Αβίβ συνεχίζουν την κατάκτησή τους με τα όπλα που τους δίνονται. Ο μετασχηματισμός έγινε πρώτα στο ίδιο το Ισραήλ και στην εβραϊκή διασπορά, αναγκάζοντας τον ισραηλινό στρατό να αποδεχθεί μια άγραφη κατάπαυση του πυρός στον Λίβανο, ενώ επωφελήθηκε από τη βοήθεια της Ουάσιγκτον για τη μεταφορά των μαχών στη Συρία. Τα μέτωπα στην Ουκρανία και στο Λιβάνο συγχωνεύτηκαν και μετακινήθηκαν στη Συρία

Deutsch English Español français italiano Nederlands русский
Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος έκρυψε από τον λαό του τις σχέσεις του με τη Χαμάς, παραποίησε επίσημα έγγραφα για την ημέρας της 7ης Οκτωβρίου και ο οποίος είπε ψέματα σε πολλές περιπτώσεις, οδηγεί τη χώρα του στην αποτυχία.

Γιατί δεν βλέπουμε τις σφαγές στη Μέση Ανατολή;

Τα τελευταία χρόνια, το ισραηλινό κίνημα για την ειρήνη έχει εξαρθρωθεί, έχει καλλιεργηθεί σύγχυση μεταξύ του αντισημιτισμού και του αντισιωνισμού, και τέλος η αφήγηση της σύγκρουσης των πολιτισμών έχει διαδοθεί ευρέως. Αυτά τα τρία σφάλματα μας εμποδίζουν να δούμε και να κατανοήσουμε το τι συμβαίνει στη Μέση Ανατολή.

Το ειρηνευτικό κίνημα του Ναούμ Γκόλντμαν, προέδρου του Παγκόσμιου Σιωνιστικού Οργανισμού, δεν υπάρχει πλέον. Στόχος του ήταν να καταστήσει το Ισραήλ πνευματικό και ηθικό κέντρο όλων των Εβραίων, ένα ουδέτερο κράτος με πρότυπο την Ελβετία, με διεθνείς εγγυήσεις ασφάλειας και μόνιμη συμβολική διεθνή παρουσία. Ο Γκόλντμαν, ο οποίος είχε καταγγείλει τη δίκη του Άντολφ Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ και όχι από διεθνές δικαστήριο (γεγονός που επέτρεψε στους ρεβιζιονιστές σιωνιστές να κρύψουν τις σχέσεις τους μαζί του), ο οποίος διαπραγματεύτηκε μια δίκαιη και διαρκή ειρηνική συνύπαρξη με τον Αιγύπτιο πρόεδρο Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ και με εκείνον της Οργάνωση της Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης, Γιάσερ Αραφάτ, συνελήφθη, μάλιστα στο Ισραήλ!

Ο ιστορικός Μπέρναρντ Λιούις, ο οποίος ήταν σύμβουλος του Μπενιαμίν Νετανιάχου όταν ήταν πρεσβευτής του Ισραήλ στον ΟΗΕ, επινόησε, το 1957, για λογαριασμό του Συμβούλιου Εθνικής Ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών του οποίου ήταν μέλος, την στρατηγική της «Σύγκρουσης των Πολιτισμών». Το θέμα ήταν να παρουσιαστεί ως αναπόφευκτη η αντιπαράθεση μεταξύ του δυτικού και ισλαμικού πολιτισμού, στην συνέχεια, του κινεζικού πολιτισμού και ούτω καθεξής προκειμένου να δικαιολογηθούν οι διαδοχικοί δυτικοί πόλεμοι. Ο βοηθός του, Σάμιουελ Χάντινγκτον, πρώην συνεργάτης της νοτιοαφρικανικής μυστικής υπηρεσίας του απαρτχάιντ, έκανε δημοφιλή αυτή τη στρατηγική το 1993, δίνοντάς της την εμφάνιση μιας ακαδημαϊκής διαπίστωσης. Πληρώθηκε από τη CIA για αυτό το προπαγανδιστικό έργο. Παρότι το έργο του είναι ένα πνευματικό συνονθύλευμα που δεν αντέχει σε σοβαρη ανάλυση, έχει διεισδύσει για τα καλά στο μυαλό μας. Αυτή η ανόητη θεωρία χρησιμοποιείται σήμερα από τον Μπενιαμίν Νετανιάχου για να δικαιολογήσει τους πολέμους του σε «επτά μέτωπα» στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, τον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ, το Ιράν και την Υεμένη. Ωστόσο, ο ίδιος Νετανιάχου φωτογραφήθηκε, τον Σεπτέμβριο του 2014, στο Ziv Medical Centre στο Ζεφάτ ενώ επισκεπτόταν 500 αξιωματικούς της Αλ Κάιντα που νοσηλεύονταν στο Ισραήλ [1]. Έτσι, είναι δυνατόν να συνεννοηθείς με τους τζιχαντιστές όταν σφαγιάζουν αμάχους στη Συρία, αλλά όχι να συνεννοηθείς με τους Παλαιστίνιους όταν ζητούν ένα Κράτος. 

Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου συγχαίρει τους συμμάχους του της Αλ Κάιντα, που νοσηλεύονται στο Ισραήλ, για τον αγώνα τους ενάντια στην Αραβική Δημοκρατία της Συρίας.

Ο Νατάν Σαράνσκι [2], ο οποίος υπηρέτησε ως αναπληρωτής πρωθυπουργός του στρατηγού Αριέλ Σαρόν, επινόησε την αφήγηση ότι είναι οι Παλαιστίνιοι στο σύνολό τους και όχι ορισμένοι Ισραηλινοί ηγέτες που αρνούνται την ειρήνη. Μετά επινόησε ότι οι Ιρανοί επαναστάτες ήθελαν να ρίξουν όλους τους Ισραηλινούς Εβραίους στη θάλασσα (παρόλο που οι Εβραίοι ζουν ειρηνικά στο Ιράν και εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο). Τέλος, οργάνωσε διεθνείς εκστρατείες στα μέσα ενημέρωσης για να δημιουργήσει σύγχυση μεταξύ του «εθνικισμού», του «σιωνισμού» και του «ρεβιζιονιστικού σιωνισμού», στη συνέχεια για να εξισώσει τον «αντισημιτισμό» και τον «αντισιωνισμό» (σε αυτό το παιχνίδι η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz θα ήταν αντι- σημιτική!).

Το 2004, ο Σαράνσκι έγραψε ένα δυαδικό βιβλίο με τον Ρον Ντέρμερ, The Cause of Democracy , για να μας διαβεβαιώσει ότι το Ισραήλ είναι η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή. Ο Ντέρμερ έγινε πρεσβευτής του Ισραήλ στις Ηνωμένες Πολιτείες (2013-2021), στη συνέχεια υπουργός Στρατηγικών Υποθέσεων (από το 2023 έως σήμερα), μια θέση όπου οργάνωσε τον αγώνα ενάντια στο κίνημα BDS (Μποϊκοτάζ, Εκποίηση, Κυρώσεις) στον κόσμο.
Ο Νατάν Σαράνσκι συνεχίζει αθόρυβα το έργο του σήμερα, τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ουκρανία όπου γεννήθηκε, μέσω του Institute for the study of global antisemitism and policy (ISGASP) (Ινστιτούτο για την μελέτη του παγκόσμιου αντισημιτισμού και της παγκόσμιας πολιτικής). Αυτή η αμερικανική ένωση χρηματοδοτείται άφθονα από το υπουργείο του Ρον Ντέρμερ. Ήταν αυτή, για παράδειγμα, που οργάνωσε τις ακροάσεις στο Κογκρέσο των πρυτάνεων των μεγάλων πανεπιστημίων για να τις αναγκάσει να καταστείλουν τις διαδηλώσεις κατά των σφαγών στη Γάζα για αντισημιτισμό.

Είναι αυτονόητο ότι ο Μπέρναρντ Λιούις, ο Σάμιουελ Χάντιγκτον, ο Νατάν Σαράνσκι και ο Ρον Ντέρμερ δεν είναι «σιωνιστές», αλλά «ρεβιζιονιστές σιωνιστές».

Αναδιανομή της τράπουλας στη Μέση Ανατολή

Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα των γενικευμένων ψεμάτων, αλλάζει το σύνολο των θέσεων κάθε κοινότητας στη Μέση Ανατολή. Είναι μια συνέπεια της απόπειρας κατάκτησης της βόρειας Λωρίδας της Γάζας και του νότιου Λιβάνου από τον Μπενιαμίν Νετανιάχου. Σταδιακά, όλοι οι πολιτικοί παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των Ισραηλινών Εβραίων, συνειδητοποίησαν ότι οι ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις δεν είχαν καμία σχέση με τους ανακοινωθέντες στόχους: την απελευθέρωση των ομήρων της Χαμάς και την επιστροφή των Ισραηλινών από τα βόρεια της χώρας στα σπίτια τους. Ο συνασπισμός του Νετανχιάνου συνεχίζει το αποικιακό σχέδιο του Ζέεβ Γιαμποτίνσκι (1880-1940): τη δημιουργία μιας αυτοκρατορίας στο Λεβάντε, από τον Νείλο έως τον Ευφράτη.
Αυτό το σχέδιο δεν έχει καμία σχέση με το αρχαίο βασίλειο της Ιερουσαλήμ, το οποίο περιλάμβανε μόνο την ιερή πόλη και τα άμεσα προάστια της, αλλά στοχεύει στην αποκατάσταση της αρχαίας Ασσυριακής Αυτοκρατορίας όπως ο προστάτης του Γιαμποτίνσκι, ο Μπενίτο Μουσολίνι, ήθελε να αποκαταστήσει την αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Το να απαντήσει στην πρόκληση ενός νέου φασιστικού κύματος κατάκτησης του Λεβάντε ήταν τόσο το νόημα των λόγων του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, κατά τη διάρκεια της κοινής συνόδου κορυφής του Αραβικού Συνδέσμου και του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας, στις 11 Νοεμβρίου στο Ριάντ. όσο και αυτών του διευθυντή της ισραηλινής εφημερίδας Haaretz, Άμος Σόκεν, στο συνέδριο Israel After October 7th : Allied or Alone ? (Το Ισραήλ μετά τις 7 Οκτωβρίου: με συμμάχους ή μόνο;), στις 27 Νοεμβρίου στο Λονδίνο.

Όλοι οι πρωταγωνιστές συμφωνούν για την παρατήρηση, ακόμα κι αν οι περισσότεροι αποφεύγουν να αναφερθούν στους δεσμούς του Γιαμποτίνσκι και των μαθητών του με τους φασίστες και τους Ναζί. Ωστόσο, οι Δυτικοί εξακολουθούν να αρνούνται να ανοίξουν τα μάτια τους και να αντιμετωπίζουν αυτή τη σύγκρουση σαν να μην ήταν πολιτική, αλλά εθνική, σαν να έβαλε Εβραίους εναντίον των Αράβων ή ακόμα τους Εβραίους εναντίον των Αράβων.

Τρία στοιχεία διαδραματίζουν ιδιαίτερο ρόλο στην αλλαγή που βρίσκεται σε εξέλιξη:
• Η νίκη του Τζακσονιστή Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες επί του Στραούσιστή συνασπισμού της Καμάλα Χάρις. Οι πρώτοι σκοπεύουν να υποκαταστήσουν τους στρατιωτικούς πολέμους με εμπορικούς πολέμους, ενώ οι δεύτεροι επιθυμούν να προκαλέσουν τον Αρμαγεδδώνα.
• Οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF), οι οποίες έχουν τον αδιαμφισβήτητο έλεγχο του εναέριου χώρου των γειτόνων τους, αποδεικνύονται να είναι ανίκανες να πετύχουν την παραμικρή νίκη στο έδαφος. Δεν έχουν πειθαρχία και πολλοί από τους άντρες τους συμπεριφέρονται σαν τραμπούκοι. Στο πλαίσιο της ήττας των Στραούσιστών στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν έχουν πλέον τόσα όπλα και μάλλον τους λείπουν πολλά από αυτά. Τέλος, ορισμένες μονάδες τους, οι οποίες έγιναν μάρτυρες των εγκλημάτων ορισμένων άλλων, βρίσκονται τώρα στα πρόθυρα της εξέγερσης.
• Η εβραϊκή διασπορά, που μέχρι τώρα υποστήριζε τον Μπενιαμίν Νετανιάχου χωρίς να διαμαρτυρηθεί, καταφέρνει τελικά να διακρίνει την υποστήριξή της στους Ισραηλινούς Εβραίους από τα εγκλήματα της κυβέρνησής τους. Μετά την ενοχοποίηση του Νετανιάχου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στις 21 Νοεμβρίου, η αλληλεγγύη μεταξύ των Εβραίων, που αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια αιώνων διώξεων από τους γκοΐμ, δεν ισχύει πλέον. Πολλές εβραϊκές προσωπικότητες, μέχρι τώρα σιωπηλές, αποστασιοποιούνται δημόσια από τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στα «επτά μέτωπα» και κατά του ΟΗΕ.

Το Ιράν έχει εγκαταλείψει τη στρατηγική του «Άξονα Αντίστασης» του στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί, σύμφωνα με την οποία η Τεχεράνη βοηθά και συντονίζει όλες τις ανεξάρτητες ένοπλες ομάδες που μάχονται ενάντια στον αποικισμό της περιοχής. Αρνήθηκε να βοηθήσει τον Λίβανο κατά τη διάρκεια της ισραηλινής εισβολής, στη συνέχεια μια φατρία στην εξουσία παρέδωσε στο Ισραήλ τις συντεταγμένες των κύριων στρατιωτικών ηγετών της Χεζμπολάχ, ώστε να δολοφονηθούν.
Ταυτόχρονα, η Τεχεράνη και το Τελ Αβίβ σκηνοθέτησαν τον ανταγωνισμό τους, ισχυριζόμενα και οι δύο ότι είναι έτοιμα για έναν αποφασιστικό αγώνα. Ωστόσο, οι δύο ιρανικές επιθέσεις (επιχείρηση «ειλικρινής υπόσχεση» της 13ης Απριλίου και της 1ης Οκτωβρίου) και οι δύο ισραηλινές επιθέσεις (της 19ης Απριλίου και της 26ης Οκτωβρίου) δεν προκάλεσαν σχεδόν καμία ανθρώπινη ζημιά, ακόμη κι αν τις εκμεταλλεύτηκαν οι στρατιωτικοί και των δύο πλευρών για να δοκιμάσουν τις άμυνες του αντιπάλου [3]. Η ύπαρξη μυστικής συμφωνίας μεταξύ των Ουάσιγκτον, Τεχεράνης και Τελ Αβίβ έγινε εμφανής.
Από την άλλη, η Τεχεράνη έχει επανασυνδεθεί με τους Κούρδους του Ιράκ. Ο πρόεδρος Μασούντ Πεζεσκιάν ταξίδεψε στο Ιράκ τον Σεπτέμβριο για να συναντήσει όχι μόνο την φατρία των Ταλαμπανί, αλλά και τους Μπαρζανί (φιλοϊσραηλινούς).

Οι δηλώσεις του Ιμάμη Αλί Χαμενεΐ κατά του Μπέντζαμιν Νετανιάχου δεν μας κάνουν να ξεχάσουμε την de facto συμμαχία του με το Ισραήλ

Στο Ιράκ, ο Αγιατολάχ Αλί αλ-Σιστάνι, πνευματικός ηγέτης της σιιτικής κοινότητας, πήρε τον λόγο για να δώσει ένα συγκεχυμένο μήνυμα που έδειχνε ότι δεν ήξερε πλέον τι να περιμένει από την Ισλαμική Δημοκρατία.

Στην Υεμένη, το Ανσάρ Αλλάχ, πεπεισμένο για την μεταστροφή του Ιράν, έλαβε μέτρα για να προστατεύσει τον ηγέτη του, Αμπντούλ-Μαλίκ αλ Χούθι, από τη μοίρα που γνώρισε ο Χασάν Νασράλα.

Στην Τουρκία, ως συνήθως, ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διερευνά τις διάφορες δυνατότητες που έχει στη διάθεσή του, χωρίς να δεσμεύεται εδώ ή εκεί. Αυτός!, που σιγά-σιγά προσέγγιζε τον Σύρο ομόλογό του, ενέκρινε παραδόσεις όπλων στους τζιχαντιστές του Ιντλίμπ, ώστε να μπορέσουν να ξαναρχίσουν τον αγώνα κατά της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας. Ταυτόχρονα, έστειλε απεσταλμένους να συνομιλήσουν με τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν, τον ιδρυτή του PKK που φυλακίζεται από το 1978. Όποιες και αν είναι οι συνομιλίες, ο «Άπο» είναι απίθανο να υποστηρίξει το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ όπως το κάνει το κίνημά του σήμερα.

Η ανατροπή του Ιράν και το διπλό παιγνίδι της Τουρκίας έβαλαν ξαφνικά τέλος στην ευφορία στην σύνοδο κορυφής των BRICS στο Καζάν πριν από έναν μήνα [4].

Στη Συρία, ο πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ υποστήριξε αμέσως τους Λιβανέζους και τους συμμάχους του της Χεζμπολάχ όταν τους εγκατέλειψε το Ιράν. Ιστορικά, ο Λίβανος δεν είναι παρά μόνο ένα κυβερνείο της Συρίας και από την άποψή του, η Συρία είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια των Λιβανέζων. Ως εκ τούτου, έδωσε άσυλο σε εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που διέφυγαν από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς και μετέφερε τα λίγα όπλα που διαθέτει στην Χεζμπολάχ.
Σε απάντηση, ο Ισραηλινός Στρατός κατέστρεψε όλους τους δρόμους και τις γέφυρες που παρείχαν πρόσβαση στον Λίβανο και στη συνέχεια, με το ΝΑΤΟ, εξαπέλυσαν τους τζιχαντιστές της Ιντλίμπ στο Χαλέπι, του οποίου πήραν και κατέλαβαν μεγάλο μέρος. Την πόλη υπερασπίζονταν οι Φρουροί της Ιρανικής Επανάστασης που υποχώρησαν χωρίς μάχη.

Προς έκπληξη όλων, οι τζιχαντιστές του Ίντλιμπ διαθέτουν όπλα τελευταίας τεχνολογίας, που χρηματοδοτούνται από το Κατάρ, και πλήθος drones που χειρίζονται από Ουκρανούς χειριστές.

Οι σταθερές των ρεβιζιονιστών σιωνιστών

Μια σταθερά στη συμπεριφορά των Ρεβιζιονιστών Σιωνιστών είναι να καταστρέφουν υλικά στοιχεία για τα ψέματά τους. Έτσι, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου άλλαξε τα χρονοδιαγράμματα των αρχείων των συναντήσεών του την ημέρα της 7ης Οκτωβρίου 2023. Ήλπιζε έτσι ότι θα μπορούσε να αρνηθεί ευκολότερα ότι βοήθησε στη διεξαγωγή της επίθεσης εναντίον των συμπολιτών του.

Οι Ισραηλινοί γνωρίζουν ότι βοήθησε την Χαμάς από του διορισμού του ως πρωθυπουργού το 2009 έως τις 7 Οκτωβρίου. Ισχυριζόταν ότι η στρατηγική του συνίστατο στο να ευνοήσει την Χαμάς να πολεμήσει ενάντια στην PLO του Γιάσερ Αραφάτ. Η πρώτη του επίσημη απόφαση ήταν να ακυρώσει το αίτημα έκδοσης του Μούσα Αμπού Μαρζούκ, του τότε κορυφαίου ηγέτη της Χαμάς, ο οποίος κρατούταν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Άλλα γεγονότα έδειξαν ότι στόχος του δεν ήταν να καταστρέψει την PLO, αλλά να αποτρέψει τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους. Έτσι, το 2018, όταν η Παλαιστινιακή Αρχή σταμάτησε να πληρώνει τους δημόσιους υπαλλήλους στη Γάζα, κατέληξε σε συμφωνία με τον Γιαχία Σινουάρ, στρατιωτικό ηγέτη της Χαμάς στη Γάζα που τότε φυλακιζόταν στο Ισραήλ. Πρώτα έδωσε χρήματα κρυφά και μετά επίσημα μέσω του Κατάρ. Σε τέσσερα χρόνια, πλήρωσε 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια στην Χαμάς για να μπορεί να κατασκευάσει το δίκτυο των σηράγγων της και να εξοπλίζεται.

Η Οντρέ Αζουλέ, πρώην υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας και νυν Γενική Διευθύντρια της UNESCO, καθυστέρησε την συνεδρίαση της Επιτροπής για τη Διατήρηση των Ιστορικών Τοποθεσιών για να επιτρέψει στο IDF να καταστρέψει λιβανικούς αρχαιολογικούς χώρους.

Με αυτόν τον τρόπο, ο Νετανιάχου και η Χαμάς έλαβαν την υποστήριξη των αγγλοσαξονικών μυστικών υπηρεσιών, πιστές στη στρατηγική που καθορίστηκε το 1916 από τον Λόρδο Χέρμπερτ Σάμιουελ, του οποίου ο γιος Έντουιν ήταν σύντροφος του Τζαμποτίνσκι: να διασφαλίζεται ότι ούτε το Εβραίικο Κράτος, ούτε το μελλοντικό Παλαιστινιακό Κράτος, να μπορούν ποτέ να εξασφαλίσουν την ασφάλειά τους από μόνα τους.

Μια άλλη σταθερά στη συμπεριφορά των Ρεβιζιονιστών Σιωνιστών είναι να καταστρέφουν τις αρχαιολογικές αποδείξεις του σφετερισμού τους. Έτσι, πάλι το 2009, η δεύτερη απόφαση του Νετανιάχου ο οποίος είχε γίνει πρωθυπουργός ήταν να σκάψει σήραγγές κάτω από το Όρος του Ναού έτσι ώστε να μπορέσει να δυναμιτίσει το τέμενος Αλ Άκσα. Τους τελευταίους μήνες, έχει καταστρέψει όλα τα αρχαιολογικά κατάλοιπα του νότιου Λιβάνου, από τις σταυροφορίες ή οθωμανικά, και μάλιστα επιχείρησε να καταστρέψει τους ναούς του Μπάαλμπεκ (Ηλιούπολη για τους Έλληνες), του μεγαλύτερου ιερού της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Με αυτόν τον τρόπο, συνέχιζε τις καταστροφές που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου των αρχαίων τοποθεσιών στην Βαβυλώνα ή κατά τη διάρκεια του Συριακού πολέμου των αρχαίον υπολειμμάτων του Χαλεπίου και της Παλμύρας. Πρέπει να γίνουν τα πάντα ώστε να φαίνεται νόμιμη η διεκδίκηση της γης, από τον Νείλο μέχρι τον Ευφράτη.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1« Plus de 500 jihadistes soignés au Ziv Medical Centre », Réseau Voltaire, 22 novembre 2015.

[2« Natan Sharansky, idéologue de la démocratisation forcée », Réseau Voltaire, 24 février 2005.

[3Οι πλειστηριασμοί Ισραήλ-Ιράν συγκαλύπτουν την αναδιοργάνωση των συμμαχιών στη Μέση Ανατολή”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 5 novembre 2024.

[4Στο Καζάν ανατράπηκε η παγκόσμια τάξη”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 29 octobre 2024.