Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΤΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΤΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 10 Ιουνίου 2025

 

Η απάντηση των μελών της ΕΕ στον πρόεδρο Τραμπ

Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στη Χάγη θα μπορούσε να σηματοδοτήσει το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, πράγματι, ανακοίνωσε ότι είναι πιθανό να μην εξασφαλίζει πλέον την ασφάλεια της ΕΕ. Αν συμβεί αυτό, θα πρέπει να αναδιοργανωθεί επειγόντως η σταθερότητα της ευρωπαϊκής ηπείρου. Η Ουάσινγκτον έχει ήδη τη λύση της: να αντικαταστήσει τη σημερινή δομή γύρω από τη Γερμανία με μια δομή γύρω από την Πολωνία.

Deutsch English Español français italiano русский

Στις 24 Ιουνίου, οι Κάτω Χώρες θα φιλοξενήσουν τη σύνοδο κορυφής των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων του ΝΑΤΟ. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια καθοριστική στιγμή για τον Οργανισμό: ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, από τη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα στον Λευκό Οίκο, προειδοποίησε τους συμμάχους του ότι, αν κάθε κράτος μέλος δεν αφιερώσει τουλάχιστον 5% του ετήσιου ΑΕΠ του στην άμυνα, το Πεντάγωνο θα εγκατέλειπε τον ρόλο του ως ανώτατος διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη (SACEUR). Ωστόσο, πριν από πέντε μήνες, τα περισσότερα κράτη μέλη δεν διέθεσαν ούτε το 2,5% του ΑΕΠ τους.

Είναι προφανές ότι τα κράτη μέλη δεν μπορούν να αυξήσουν τον αμυντικό τους προϋπολογισμό σε τέτοιο ρυθμό. Έτσι, η ανακοίνωση του προέδρου Τραμπ φαινόταν μη αναστρέψιμη. Ήδη, το Πεντάγωνο προετοίμαζε την απόσυρση των δυνάμεών του από την Ευρώπη.

Απροσδόκητη επίσκεψη του Πολωνού προέδρου στον Ντόναλντ Τραμπ

Ο πρόεδρος της Πολωνίας, Άντζεϊ Ντούντα, έσπευσε στην Ουάσινγκτον για να συναντήσει τον Αμερικανό ομόλογό του χωρίς προηγούμενο ραντεβού. Κατάφερε να τον δει για λίγα λεπτά, στις 22 Φεβρουαρίου, στα πλαίσια της συνεδρίασης της Συντηρητικής Πολιτικής Δράσης (CPAC). Διαβεβαίωσε ότι η Πολωνία είχε αρχίσει εδώ και χρόνια την αναδιάρθρωση των ένοπλων δυνάμεών της, ότι φιλοδοξούσε να διαθέτει τον μεγαλύτερο στρατό στη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη, αλλά ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει γρηγορότερα. Ο Ντόναλντ Τραμπ, σε συμβιβαστικό ύφος, της παραχώρησε μια παράταση: οι αμερικανικές δυνάμεις θα αποσυρθούν τελευταίες από την Πολωνία.

Στο Παρίσι και το Λονδίνο, οργανώθηκαν συνεχείς συναντήσεις υπουργών Άμυνας και αρχηγών Γενικών Επιτελείων. Συζητήθηκε η πιθανή αντικατάσταση της αμερικανικής πυρηνικής ασπίδας με αυτές της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Ωστόσο, αυτή η πρόταση αντιμετώπισε πολλά εμπόδια: πρώτον, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν διαθέτει πραγματικά πυρηνικά όπλα, καθώς οι εγκαταστάσεις του εξαρτώνται από τον Αμερικανό «μεγάλο αδερφό». Δεύτερον, τα πυρηνικά όπλα δεν μπορούν παρά μόνο να εξαρτώνται από μια και μόνο πολιτική εξουσία. Επομένως, τα κράτη που τοποθετούνται υπό την προστασία ενός άλλου κράτους πρέπει να το εμπιστεύονται.

Τελικά, όλες αυτές οι συζητήσεις διακόπηκαν όταν η Ουάσινγκτον ανέστειλε για πέντε ημέρες όλες τις ανταλλαγές πληροφοριών της. Όλοι αισθάνθηκαν αμέσως, με οδυνηρό τρόπο, ότι χωρίς την ισχύ των ΗΠΑ, οι στρατοί τους δεν αξίζουν πολλά. Στο ουκρανικό πεδίο μάχης, τα όπλα της ΕΕ είχαν παύσει να λειτουργούν. Η ήττα ήταν επικείμενη. Σε λίγες μέρες, ο μύθος μιας ανεξάρτητης άμυνας της ΕΕ είχε πεθάνει. Έτσι, όλοι αναγνώρισαν τα λάθη τους.

Αυτή η ένταση, αυτές οι συνεχόμενες συναντήσεις κορυφής, είναι χαρακτηριστικό των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ. Αναστατώνει τους συνομιλητές του, τους αφήνει να σκέφτονται λύσεις, τους δείχνει βάναυσα ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς αυτόν και, τελικά, τους επιβάλλει τη δική του λύση.

Στις αρχές Ιουνίου, το Ηνωμένο Βασίλειο δημοσίευσε την «Strategic Defence Review 2025» («Επιθεώρηση Στρατηγικής Άμυνας 2025»). Πρόκειται για ένα ύμνο για την προστασία των ΗΠΑ. Με έναν καθαρά βρετανικό τρόπο, ο υπουργός Άμυνας πρόσθεσε σε αυτό το έγγραφο την ανακοίνωση της αγοράς βομβαρδιστικών Lockheed Martin F-35 Lightning II, ικανών να μεταφέρουν και να εκτοξεύουν πυρηνικές βόμβες. Φυσικά, δεν φτάνουν ακόμα στο 5% των αμυντικών δαπανών του ΑΕΠ, αλλά αυτό αντιπροσωπεύει μεγάλης κλίμακας συμβάσεις που το Λονδίνο θα μπορούσε να υπογράψει ως αντάλλαγμα για την αμερικανική προστασία.

Σύνοδος κορυφής των «εννέα του Βουκουρεστίου», των σκανδιναβικών χωρών, του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας (Βίλνιους)

Πιο σύμφωνοι με τις απαιτήσεις του Ντόναλντ Τραμπ, οι «εννέα του Βουκουρεστίου» (χώρες της Βαλτικής, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία και Βουλγαρία) και οι σκανδιναβικές χώρες (Δανία, Φινλανδία, Ισλανδία, Νορβηγία και Σουηδία) συναντήθηκαν στο Βίλνιους την περασμένη εβδομάδα. Αυτές οι δεκατέσσερις χώρες δεσμεύτηκαν να διαθέσουν το 5% του ΑΕΠ τους για αμυντικές δαπάνες το 2025. Έτσι, πέτυχαν τον στόχο, μερικές φορές με λίγη απάτη, όπως η συμπερίληψη αστυνομικών δαπανών στον ίδιο κλάδο.

Έτσι, απομένουν 17 κράτη μέλη (χωρίς τις ΗΠΑ) που δεν θα καλύψουν τις απαιτήσεις του Ντόναλντ Τραμπ στη σύνοδο κορυφής της Χάγης. Πώς θα ανταποκριθούν οι ΗΠΑ; Ο πρόεδρος Τραμπ μπορεί να θεωρήσει ότι θα παύσει να παρέχει προστασία σε αυτές τις 17 χώρες (συμπεριλαμβανομένων των τριών μεγαλύτερων: Γερμανία, Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο). Μπορεί επίσης να θεωρήσει ότι, μιας και μια μειοψηφία μελών του ΝΑΤΟ έχει ήδη εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της, θα παραχωρήσει παράταση στους υπόλοιπους.

Αυτή είναι η ουσία της πρότασης του Μαρκ Ρούτε, γενικού γραμματέα του Οργανισμού. Κατά τη συνάντηση των υπουργών Άμυνας, στις 5 Ιουνίου, δήλωσε ότι ένα συνολικό σχέδιο επενδύσεων 5% θα μπορούσε να αναλυθεί σε ένα τμήμα 3,5% για τους στόχους δυναμικότητας, συν ένα δεύτερο τμήμα 1,5% για επενδύσεις, υπό τον όρο ότι τα κράτη μέλη δεσμευτούν να τηρούν ετήσια σχέδια που να επιβεβαιώνουν ότι τήρησαν τις υποχωρήσεις τους.

Αυτή η λύση φαίνεται να ικανοποιεί τον Πιτ Χέγκσεθ, υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, ο οποίος σχολίασε: «Πιστεύουμε ότι μια συναίνεση είναι κοντά, μάλιστα ότι βρισκόμαστε κοντά σε συναίνεση, για μια δέσμευση 5% για το ΝΑΤΟ στη Χάγη αργότερα αυτόν τον μήνα». Επίσης, ανακοίνωσε ότι ο επόμενος SACEUR (Ανώτατος Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Ευρώπη) θα είναι ο Λευκορωσικής καταγωγής στρατηγός Αλέξους Γκρινκέβιτς.

Ωστόσο, η Ισπανία συνεχίζει να αντιτίθεται στον στόχο των 5%. Η υπουργός Άμυνας της, Μαργαρίτα Ρόμπλες, τον είχε απορρίψει δημόσια στις 20 Μαΐου.

Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ονειρεύεται να γίνει Ευρωπαία αυτοκράτειρα

Ας εξετάσουμε την πρώτη πιθανή απάντηση, αυτή που αλλάζει το παιχνίδι. Η Συνθήκη της Λισαβόνας ορίζει ότι η ασφάλεια της ΕΕ εγγυάται, όχι από τα μέλη της, αλλά από το ΝΑΤΟ. Χωρίς αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μετατρεπόταν αμέσως σε έναν γυμνό οικονομικό γίγαντα.

Οι ειδικοί της ΕΕ δεν πιστεύουν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα κάνει αυτό το βήμα. Υποστηρίζουν ότι, σε κάθε περίπτωση, τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι η απαίτηση για 5% δεν έχει εγκριθεί ποτέ από σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ (η σύνοδος του 2014 προέβλεπε μόνο 3% και όχι 5%). Ο Τραμπ δεν θα τολμούσε να επιβάλει έναν κανόνα που έχει ορίσει μόνο προφορικά, όχι επειδή το ΝΑΤΟ σέβεται το διεθνές δίκαιο, αλλά επειδή οι ΗΠΑ θα ήταν πιο αξιόπιστες αν αναπτύσσονταν στην Άπω Ανατολή, αφήνοντας πίσω τους μια σταθερή Ευρώπη.

Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, παρουσίασε, κατά την απονομή του Βραβείου Καρλομάγνου, στις 29 Μαΐου στο Αachen, το όραμά της για το μέλλον της ΕΕ. Σύμφωνα με την ίδια, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ολοκληρώσει την ένταξη όλων των χωρών των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης (εκτός από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία), να γίνει μια μεγάλη οικονομική δύναμη και να εξασφαλίσει η ίδια την ασφάλειά της. Πρόβλημα: γιατί τα κράτη μέλη θα έμεναν αν οι ΗΠΑ δεν ήταν πλέον εκεί για να τα προστατεύουν; Η «αυτοκράτειρα» δεν απάντησε στην ενοχλητική ερώτηση.

Το 2017, ο Ντόναλντ Τραμπ τίμησε με την παρουσία του τη σύνοδο κορυφής της «Πρωτοβουλίας των Τριών Θαλασσών».

Ας επιστρέψουμε στην υπόθεση της απόσυρσης της αμερικανικής προστασίας για τις 17 χώρες που δεν τηρούν την απαίτηση των 5%. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν κρύβει ότι θεωρεί πως, αν η ΕΕ σχηματίστηκε βάσει μιας μυστικής ρήτρας του Σχεδίου Μάρσαλ, σήμερα ανήκει στον «αμερικανικό αυτοκρατορικό χώρο» τον οποιό απορρίπτει. Στην πράξη, η ΕΕ κάνει μόνο κακό στις ΗΠΑ (τις οποίες θεωρεί ανεξάρτητες από τον «αμερικανικό αυτοκρατορικό χώρο»). Ομοίως, ο Τραμπ δεν κρύβει την υποστήριξή του στην «Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών», δηλαδή στην αναδιάρθρωση της ευρωπαϊκής ηπείρου, όχι πλέον γύρω από την επανενωμένη Γερμανία (και άρα την ΕΕ), αλλά γύρω από την Πολωνία και τη Λιθουανία.

Αυτή η άποψη αντιστοιχεί στην ιστορία. Από τον 16ο έως τον 18ο αιώνα, το μεγάλο δουκάτο της Λιθουανίας και το βασίλειο της Πολωνίας αποτελούσαν την «Κοινοπολιτεία των Δύο Εθνών». Αυτό το διεθνικό κράτος κατάφερε να προστατεύσει τους υπηκόους του από τις επιθέσεις του Τευτονικού Τάγματος, της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Σουηδικής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο, λόγω της αντίθεσης ενός μέρους της πολωνικής αριστοκρατίας και της συμμαχίας της με τον τσαρικό αυτοκρατορικό χώρο, το Βασίλειο των Δύο Εθνών διαλύθηκε. Ωστόσο, στο μεσοπόλεμο, ο στρατηγός Γιούζεφ Πιουσούτσκι (πρόεδρος της Πολωνίας και αργότερα πρωθυπουργός) φαντάστηκε να αναβιώσει την Κοινοπολιτεία των Δύο Εθνών. Αυτή είναι η έννοια του «Intermarium» και τώρα της «Πρωτοβουλίας των Τριών Θαλασσών». Αυτός ο διακυβερνητικός οργανισμός περιλαμβάνει δεκατρία κράτη: Αυστρία, Βουλγαρία, Κροατία, Εσθονία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία και Τσεχία. Η Μολδαβία και η Ουκρανία είναι συνδεδεμένα μέλη, αλλά είναι προφανές ότι η Πολωνία θα ήθελε μόνο τη βορειοανατολική Ουκρανία, δηλαδή την Ανατολική Γαλικία.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος είχε συμμετάσχει στη σύνοδο κορυφής της «Πρωτοβουλίας των Τριών Θαλασσών» το 2017, δεν κρύβει ότι επιθυμεί αυτός ο οργανισμός να αντικαταστήσει την ΕΕ.

Υπογραφή της Συνθήκης της Νανσύ

Μη θέλοντας να μείνει στο περιθώριο, η Γαλλία επανεργοποίησε το «Τρίγωνο της Βαϊμάρης», δηλαδή τη σύνοδο κορυφής Γερμανία/Γαλλία/Πολωνία. Επιπλέον, στις 9 Μαΐου, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν υπέγραψε με τον Πολωνό πρωθυπουργό Ντόναλντ Τουσκ τη Συνθήκη της Νανσύ. Πρόκειται για την ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, αλλά πάντα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

Παραμένει το γεγονός ότι, αν η ΕΕ έπρεπε να εξαφανιστεί, πολλές παλιές εδαφικές διαμάχες θα ξαναεμφανίζονταν με το θάνατό της. Και ποτέ, από του Καρλομάγνου έως τον Αδόλφο Χίτλερ, μέσω του Κάρολου Ε’ και του Ναπολέοντα, οι Ευρωπαίοι δεν κατάφεραν να κάνουν ειρήνη μεταξύ τους. Μόνο η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ο «αμερικανικός αυτοκρατορικός χώρος» τους προστάτευσαν από τις διαμάχες τους.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Η απάντηση των μελών της ΕΕ στον πρόεδρο Τραμπ

Ο Ντόναλντ Τραμπ αποσυνδέει τις ΗΠΑ από την Ευρωπαϊκή Ένωση

Πώς ο Ντόναλντ Τραμπ ανακαλύπτει την τέχνη της πολιτικής διαπραγμάτευσης

Οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές επιβραδύνουν την τραμπική επανάσταση

Ο Ντόναλντ Τραμπ αποσυνδέει τις ΗΠΑ από το Ισραήλ

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Παρασκευή 9 Μαΐου 2025

Τιερί Μεϊσάν: Τα διακυβεύματα των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ με την Ουκρανία

 

Τα διακυβεύματα των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ με την Ουκρανία

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δεν κατόρθωσε να φέρει την ειρήνη στην Ουκρανία, όπως πίστευε ότι θα μπορούσε να κάνει. Ανακάλυψε μια κατάσταση πολύ πιο περίπλοκη απ’ ό,τι νόμιζε. Αρνούμενος να πάρει το μέρος της μίας ή της άλλης πλευράς, βρέθηκε βυθισμένος σε μια αιώνια σύγκρουση, μεταξύ δύο εχθρικών αδελφών· μια σύγκρουση που οι προκάτοχοί του, Μπαράκ Ομπάμα και Τζο Μπάιντεν, είχαν τροφοδοτήσει και εργαλειοποιήσει. Πρέπει, επομένως, να διαφωτίσει τους συμπολίτες του προτού μπορέσει να ξεμπλοκάρει την κατάσταση.

Deutsch English Español français italiano Nederlands Português русский
Ο Ντόναλντ Τραμπ συλλέγει την εξομολόγηση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, στις 26 Απριλίου 2025, στη βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη.

Αφού εξετάσαμε τις διαπραγματεύσεις του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με το Ιράν [1], εξετάζουμε εδώ τις διαπραγματεύσεις του με την Ουκρανία. Δυστυχώς, δεν διαθέτουμε έγγραφα των Ουκρανών «ολοκληρωτικών εθνικιστών», όπως διαθέτουμε των Ισραηλινών «αναθεωρητικών σιωνιστών». Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η σημερινή Ουκρανία είναι ουσιαστικά μια στρατιωτική δικτατορία, ενώ στο Ισραήλ ο στρατός εξακολουθεί να εγγυάται ό,τι απομένει από τη δημοκρατία απέναντι στους «αναθεωρητικούς σιωνιστές» του Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Ο ουκρανικός φάκελος διαφέρει σημαντικά από τον ιρανικό, διότι οι ΗΠΑ δεν έχουν κοινή μυθολογία με την Ουκρανία, όπως έχουν με το Ισραήλ. Στη Μέση Ανατολή, ο πρόεδρος Τραμπ προσπαθεί να διαπραγματευτεί μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη, διατηρώντας τα συμφέροντα του Ισραήλ (και όχι των «αναθεωρητικών σιωνιστών» υπέρ του Μεγάλου Ισραήλ). Στην Ουκρανία, αρνείται να πάρει θέση και υιοθετεί αυστηρή ουδετερότητα, ενώ οι προκάτοχοί του, Μπαράκ Ομπάμα και Τζο Μπάιντεν, είχαν συνάψει μυστική συμφωνία με τους «ολοκληρωτικούς εθνικιστές» κατά της Ρωσίας. Και εδώ, πρέπει να ανακαλύψει την πραγματικότητα, αλλά αυτή τη φορά πρέπει πρώτα να την καταστήσει σαφή στη δική του διοίκηση, πριν μπορέσει να καταλήξει σε οποιαδήποτε συμφωνία.

Η διευκρίνιση του Ντόναλντ Τραμπ

Στις 3 Φεβρουαρίου, η ρωσική Υπηρεσία Εξωτερικών Πληροφοριών (SVR) κατηγόρησε το ΝΑΤΟ ότι ετοιμάζεται να διαδώσει τρεις εντυπωσιακές πληροφορίες [2]:

• 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ για αγορά πυρομαχικών υπεξαιρέθηκαν από την ουκρανική προεδρία·
• 130.000 Ουκρανοί στρατιώτες, πεσόντες στη μάχη, συνεχίζουν να πληρώνονται και να εμφανίζονται στους εκλογικούς καταλόγους·
• ο μη εκλεγμένος πρόεδρος Ζελένσκι παραχώρησε —και όχι πούλησε— ακίνητα σε ξένες εταιρείες και έλαβε αποζημιώσεις σε λογαριασμούς στο εξωτερικό.

Σε απάντηση, στις 7 Φεβρουαρίου, ο Ζελένσκι παραχώρησε συνέντευξη στο Reuters [3] στην οποία τόνισε ότι η χώρα του διαθέτει πολλές «σπάνιες γαίες» και πρότεινε να τις εκμεταλλευτεί με τους Συμμάχους. Παρά το όνομά τους, οι «σπάνιες γαίες» δεν είναι σπάνιες στη φύση, αλλά ο εξευγενισμός τους είναι δύσκολος. Είναι απαραίτητες για τις νέες τεχνολογίες, ιδίως στον στρατιωτικό τομέα.

Ο υπουργός Οικονομικών, Σκοτ Μπέσεντ, ταξίδεψε στο Κίεβο για να προτείνει συνθήκη εκχώρησης του υπεδάφους της Ουκρανίας ως αντιστάθμισμα για τα αμερικανικά όπλα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο Ζελένσκι τον υποδέχτηκε ψυχρά, καθώς τα όπλα είχαν παρασχεθεί ως δωρεά, όχι με μελλοντική πώληση (τύπου lend-lease), όπως είχε αρχικά προβλεφθεί.

Με έκπληξη γίναμε όλοι μάρτυρες της έντονης αντιπαράθεσης του Τραμπ και του αντιπροέδρου του, JD Vance, με τον Ζελένσκι κατά τη διάρκεια της συνάντησης τους στο Οβάλ Γραφείο στις 28 Φεβρουαρίου 2025,.

Η συνάντηση έληξε χωρίς την υπογραφή της σχεδιασμένης συμφωνίας του Scott Bessent για τις «σπάνιες γαίες». Ο Ζελένσκι προσπάθησε επανειλημμένα να επιβάλει τη δική του αφήγηση περί ρωσικής εισβολής για προσάρτηση, αφήγηση που υποστήριζε το ΝΑΤΟ μέχρι τότε. Οι Αμερικανοί οικοδεσπότες του τον κατηγόρησαν ότι κάνει μια «εκστρατεία προπαγάνδας» και του ζήτησαν, ενώπιων των αρνήσεων του, να σεβαστεί μια διοίκηση που προσπαθεί να σώσει τη χώρα του.

Καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο και μέλη της ΕΕ (πλην Σλοβακίας και Ουγγαρίας) συσπειρώνονταν γύρω από τον Ζελένσκι, η Ουάσινγκτον διέκοψε, στις 5 Μαρτίου, τη διαμοίραση στρατιωτικών πληροφοριών με το Κίεβο. Το Κίεβο βρέθηκε ξαφνικά στο σκοτάδι και αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί, ενώ προσπαθούσε να καθυστερήσει. Σε τέσσερεις ημέρες φάνηκε ότι χωρίς τις αμερικανικές πληροφορίες, ούτε οι ουκρανικές δυνάμεις ούτε οι συμμαχικές δεν μπορούσαν πλέον να νικήσουν. Αυτό το σοκ συγκλόνισε βαθιά τις τελευταίες, οι οποίες στη συνέχεια συνεδρίασαν πολλές φορές για να συζητήσουν τι έπρεπε να κάνουν για να ανακτήσουν την αποτελεσματικότητά τους.

Μια περίοδος αβεβαιότητας

Μετά το σοβαρό περιστατικό στον Λευκό Οίκο, η Ουκρανία προσπάθησε να αντικαταστήσει την υποστήριξη των ΗΠΑ με αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Ηνωμένου Βασιλείου και του Καναδά. Ωστόσο, αυτές δεν διαθέτουν μέσα συγκρίσιμα με εκείνα του θείου Σαμ.

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έπαιξε το παιχνίδι του «ζεστού-κρύου», αφήνοντας τους Ευρωπαίους ευρύτερα να συζητήσουν μεταξύ τους τι μπορούν να κάνουν μόνοι τους. Αρχικά, υπερασπίστηκε τη νομιμότητα του προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι απέναντι στη Ρωσία, η οποία τον κατηγορούσε ότι δεν διεξήγαγε εκλογές και ότι κατείχε παράνομα την προεδρία της Ουκρανίας μετά τη λήξη της θητείας του, τον Μάιο του 2024. Κατά συνέπεια, η Μόσχα υποστήριζε ότι οποιαδήποτε ειρηνευτική συμφωνία που υπογραφόταν από έναν μη εκλεγμένο ηγέτη θα μπορούσε να θεωρηθεί άκυρη και να αμφισβητηθεί.

Οι Ουκρανοί υπενθύμισαν στον πρόεδρο Τραμπ ότι το Σύνταγμά τους απαγορεύει τη διεξαγωγή εκλογών σε περίοδο πολεμικού δικαίου. Αλλά ο Ντόναλντ Τραμπ ενημερώθηκε από τον Στιβ Γουίτκοφ ότι ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι επέκτεινε τον στρατιωτικό νόμο τριμήνου προς τρίμηνο για να αποφύγει τη διεξαγωγή εκλογών [4]. Τότε άρχισε να ψάχνει πιθανούς υποψηφίους για να τον αντικαταστήσει και ανακάλυψε ότι οι περισσότεροι στρατιώτες που σκοτώθηκαν σε μάχες εξακολουθούσαν να είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους. Επομένως, οι εκλογές είναι ανέφικτες υπό τις τρέχουσες συνθήκες. Η Ρωσία πρότεινε να διεξαχθούν υπό την ευθύνη των Ηνωμένων Εθνών. Το ζήτημα παρέμεινε άλυτο.

Σε συνέντευξη στο Le Figaro, ο μη εκλεγμένος πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι δήλωνε [5]: «Ο δεύτερος λόγος [που με κρατάει], είναι το μίσος για τους Ρώσους που σκότωσαν τόσους πολλούς Ουκρανούς πολίτες. Ξέρω ότι σε καιρό ειρήνης δεν είναι ευγενικό να χρησιμοποιείς αυτή τη λέξη. Αλλά όταν είσαι σε πόλεμο, όταν βλέπεις στρατιώτες να εισβάλλουν στη χώρα σου και να σκοτώνουν αθώους ανθρώπους, σας το υπόσχομαι, μπορείς να νιώσεις αυτό το μίσος». Έχει επαναλάβει πολλές φορές παρόμοιες δηλώσεις, λέγοντας ότι «μισεί τους Ρώσους». Όταν του ζητήθηκε να διευκρινίσει εάν εννοεί ότι μισεί τον Βλαντίμιρ Πούτιν, απάντησε: «Όχι, όλους τους Ρώσους!». Με αυτόν τον τρόπο, υιοθετεί τη ρητορική των «ακραίων εθνικιστών». Ο ιδρυτής τους, Ντμίτρο Ντόντσοφ, ισχυριζόταν ότι οι Ουκρανοί γεννήθηκαν για να εξολοθρεύουν τον πολιτισμό και τον λαό της Μοσχοβίας—μια αρχή που εφάρμοσε με τους ναζιστικούς συμμάχους του, ηγούμενος του Ινστιτούτου Ράινχαρντ Χάιντριχ. Η ρωσική κατηγορία για ναζιστοποίηση της Ουκρανίας δεν είναι προπαγάνδα, αλλά πραγματικότητα.

Ο πρόεδρος Τραμπ είχε στείλει κρυφά τον φίλο του, Στιβ Γουίτκοφ, ο οποίος είναι επίσης ειδικός απεσταλμένος για τη Μέση Ανατολή, για να συζητήσει μια πρώτη ανταλλαγή κρατουμένων με τον Κιρίλ Ντμίτριεφ στην Αγία Πετρούπολη στις αρχές Απριλίου. Κατά τη συζήτησή τους, ο Ντμίτριεφ παρουσιάστηκε ως επικεφαλής του ρωσικού ταμείου άμεσων επενδύσεων, αλλά και ως Ρωσο-Ουκρανός που ενδιαφέρεται για τις προσπάθειες της κυβέρνησης Τραμπ. Αφού ολοκλήρωσαν γρήγορα την πρώτη ανταλλαγή, οργάνωσαν απροσδόκητα μια συνάντηση με τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν στις 11 Απριλίου. Ο τελευταίος παρουσίασε στον Γουίτκοφ τη ρωσική εκδοχή της σύγκρουσης. Ο τελευταίος την άκουσε με προσοχή και ελέγχοντας αμέσως τις πληροφορίες. Επιστρέφοντας στην Ουάσινγκτον, εξέθεσε στον πρόεδρο Τραμπ το μέγεθος της παραπληροφόρησης: οι δημοκρατικοί πρόεδροι Μπαράκ Ομπάμα και Τζο Μπάιντεν είχαν πράγματι συνάψει συμφωνία με νεοναζί για να ελέγξουν την Ουκρανία. Αυτοί διώκουν τους ρωσόφωνους Ουκρανούς. Η Ρωσία δεν εισέβαλε στη χώρα για να την προσαρτήσει, αλλά εφάρμοσε το ψήφισμα 2202 του Συμβουλίου Ασφαλείας (συμφωνίες του Μινσκ), για το οποίο είχε εγγυηθεί. Αντί να βοηθήσουν, πιστές στους δημοκρατικούς Μπαράκ Ομπάμα και Τζο Μπάιντεν, η Γερμανία και η Γαλλία, που είχαν επίσης εγγυηθεί την εφαρμογή του ψηφίσματος 2202, κατηγόρησαν εν γνώσει τους τη Ρωσία για εισβολή στην Ουκρανία.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, που γνώριζε προσωπικά και εμπιστευόταν τον Γουίτκοφ εδώ και πολλά χρόνια, κατάλαβε αμέσως τη χειραγώγηση των δημοκρατικών. Καθώς είχε παρατηρήσει τη στάση του Ζελένσκι εναντίον του κατά το Russiagate και τη συμμετοχή του στην εκλογική εκστρατεία του Μπάιντεν-Χάρις, σχημάτισε γρήγορα νέες πεποιθήσεις.

Στις 14 Απριλίου, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υιοθέτησε την εκδοχή του Γουίτκοφ και εξέφρασε λύπη που ο Ζελένσκι ξεκίνησε τον πόλεμο, δηλώνοντας: «Δεν ξεκινάς πόλεμο εναντίον κάποιου 20 φορές ισχυρότερου και μετά ελπίζεις ότι οι άνθρωποι θα σου δώσουν πυραύλους». Στις 17 Απριλίου, έστειλε και στις δύο πλευρές μια ειρηνευτική πρόταση, την οποία η Ουκρανία απέρριψε και η Ρωσία δέχτηκε με επιφυλάξεις

Τέσσερα σημεία διαφωνίας παραμένουν μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας:

• Η Μόσχα συνεχίζει να βομβαρδίζει στρατιωτικούς στόχους σε ζώνες άμαχου πληθυσμού κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων. Από των συνθήκων της Χάγης (1899 και 1907), είναι αποδεκτό ότι τα «πολιτισμένα έθνη» δεν τοποθετούν στρατιωτικές εγκαταστάσεις μέσα σε περιοχές άμαχου πληθυσμού. Ωστόσο, οι Ουκρανοί χρησιμοποιούν τον ίδιο τους τον πληθυσμό ως «ανθρώπινη ασπίδα». Ομοίως, κατά τη διάρκεια διαπραγματεύσεων, οι δύο πλευρές οφείλουν να περιορίσουν τις επιχειρήσεις τους σε στρατιωτικούς στόχους—κάτι που η Ρωσία παραβιάζει επίσης.

• Οι ΗΠΑ δεν δέχονται την αποστρατικοποίηση της Ουκρανίας παρά μόνο εάν ξένες δυνάμεις εγγυηθούν την ασφάλεια. Η Μόσχα προτείνει επομένως την ανάπτυξή Γαλάζιων Κράνων του ΟΗΕ, ενώ οι σύμμαχοι επιμένουν στη δική τους ανάπτυξη δυνάμεων. Αλλά η Μόσχα, βάσει προηγουμένων εμπειριών, θεωρεί ότι δεν θα διαφυλάξουν την ειρήνη αλλά θα συνεχίζουν τον πόλεμο.

• Η Μόσχα σκοπεύει να κατακτήσει την ολότητα των όμπλαστ (περιφερειών) που ψήφισαν υπέρ της ένταξής τους στη Ρωσική Ομοσπονδία, ενώ η Ουάσινγκτον θεωρεί ότι οι ελάχιστες μη κατεχόμενες ζώνες αυτών των όμπλαστ πρέπει να παραμείνουν ουκρανικές, με τα οριστικά σύνορα να καθορίζονται από την κατάπαυση του πυρός. Η Ουκρανία διοργανώνει εδώ και αρκετά χρόνια μια ετήσια διεθνή διαδήλωση για να επαναβεβαιώσει την κυριαρχία της επί της Κριμαίας, που προσαρτήθηκε από τη Ρωσία το 2014. Ωστόσο, κατά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η Κριμαία είχε ανακηρύξει την ανεξαρτησία της πριν από την Ουκρανία. Η Μόσχα συνέχισε για πολλά χρόνια να πληρώνει τους δημόσιους υπαλλήλους και τις συντάξεις εκεί, μέχρι που ο πρόεδρος Μπορίς Γέλτσιν εγκατέλειψε αυτή την δαπανηρή περιοχή και η Κριμαία δέχτηκε να ενταχθεί στην Ουκρανία. Το 2014, όταν οι «ακραίοι εθνικιστές» ανέτρεψαν τον εκλεγμένο πρόεδρο, η Κριμαία ψήφισε για δεύτερη φορά την ανεξαρτησία της και στη συνέχεια την ένταξή της στη Ρωσική Ομοσπονδία. Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ θεωρεί αυτή την ένωση νόμιμη για δύο λόγους: αφενός, επρόκειτο για δημοψήφισμα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και αφετέρου, η Ουκρανία δεν αντιτάχθηκε τότε.

• Το Κίεβο απαιτεί η πυρηνική εγκατάσταση της Ζαπορίζια και το υδροηλεκτρικό φράγμα της Καχόβκα, απαραίτητο για την ψύξη του πυρηνικού εργοστασίου, να επιστραφούν στον ίδιον, κάτι στο οποίο η Μόσχα αντιτίθεται κατηγορηματικά. Αυτό το αίτημα έρχεται σε αντίθεση με το προηγούμενο σημείο, καθώς και οι δύο εγκαταστάσεις ελέγχονται σήμερα από τη Ρωσία. Σύμφωνα με τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (IAEA), στην αρχή του πολέμου, το εργοστάσιο της Ζαπορίζια φιλοξενούσε μια απίστευτη ποσότητα πλουτωνίου και εμπλουτισμένου ουρανίου, που συγκεντρώθηκε σε παράβαση των διεθνών συνθηκών. Η Ρωσία, θεωρώντας το εργοστάσιο ως προτεραιότητα, το κατέλαβε από την αρχή της ειδικής στρατιωτικής της επιχείρησης. Κατάφερε να ανακτήσει τα σχάσιμα υλικά και να μεταφέρει ένα μέρος τους σε έδαφος που τότε ανήκε στη Ρωσία. Πολλές μάχες έλαβαν χώρα εκείνη την περίοδο, γεγονός που υποδηλώνει ότι δεν τα απέμακρυναν όλα.

Στην κηδεία του Πάπα Φραγκίσκου στη Ρώμη, στις 26 Απριλίου, οι πρόεδροι Τραμπ και Ζελένσκι συναντήθηκαν ξανά, στη βασιλική του Αγίου Πέτρου, για ένα τέταρτο της ώρας. Φαίνεται ότι συμφώνησαν να ξεκινήσουν από νέα βάση· οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ουκρανία παραμέρισαν όλα όσα είχαν προηγηθεί. Δεν θα μιλούσαν πλέον για πόλεμο, αλλά για εκεχειρία ενός μήνα και θα δεσμεύονταν από κοινού για την ανοικοδόμηση. Φυσικά, αυτή η συμφιλίωση δεν θα έλυνε πολλά, αλλά θα επέτρεπε να εξεταστεί το μέλλον από μια νέα οπτική.

Εκνευρισμένη τόσο από την παράβαση του ψηφίσματος 2202 όσο και από την πρόσφατη πασχαλινή εκεχειρία, η Ρωσία απέρριψε αμέσως την ιδέα μιας παρατεταμένης εκεχειρίας. Αντίθετα, ανακοίνωσε μονομερώς τη διακοπή των μαχών με την ευκαιρία της επετείου της νίκης επί του ναζισμού, στις 9 Μαΐου· μια προσβολή για τους Ουκρανούς «ακροεθνικιστές», συμμάχους των ναζί, που βιάστηκαν να την απορρίψουν.

Η δημιουργία του Αμερικανο-Ουκρανικού Ταμείου Επανεπένδυσης

Ο υπουργός Οικονομικών, Σκοτ Μπέσεντ, και η αντιπρόεδρος της ουκρανικής κυβέρνησης, Γιούλια Σβιριντένκο, υπέγραψαν στις 30 Απριλίου στην Ουάσινγκτον μια συμφωνία για τη δημιουργία ενός «Αμερικανο-Ουκρανικού Ταμείου Επανεπένδυσης». Σε αντίθεση με ό,τι ανέφεραν τα πρακτορεία ειδήσεων (και που επαναλάβαμε, βλ. VAI 3394), δεν πρόκειται για απλή αναδιατύπωση της αμερικανικής πρότασης εκμετάλλευσης των «σπάνιων γαιών», αλλά για ένα ριζικά νέο σύστημα.

Η μελέτη του κειμένου, που είναι πλέον διαθέσιμο, δείχνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες παραιτούνται από την αποπληρωμή των όπλων που παρέδωσαν στην Ουκρανία, ενώ η Ουκρανία παραιτείται από εγγυήσεις ασφαλείας [6]. Η Ουάσινγκτον προτείνει στους Ουκρανούς να διαχειριστούν μαζί της τόσο τη συνέχιση του πολέμου όσο και την ανοικοδόμηση της χώρας. Το Κίεβο θα διαθέτει νέα χρήματα μόνο αναλογικά με τα κέρδη που θα πραγματοποιήσουν οι αμερικανο-ουκρανικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία, τα μισά από τα οποία θα διαχειρίζεται το κοινό ταμείο. Το Κίεβο θα μπορεί είτε να αφιερώσει αυτά τα έσοδα για την αγορά όπλων και την απώλειά τους στη μάχη, είτε για την ανοικοδόμηση της χώρας.

Η Ουκρανία θα διατηρήσει «τον πλήρη έλεγχο του υπεδάφους, των υποδομών και των φυσικών της πόρων», δήλωσε ο πρωθυπουργός Ντένις Σμιχάλ. Η δημιουργία του ταμείου δεν θα επηρεάσει αρνητικά ούτε την ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε ομιλία του προς το έθνος, την 1η Μαΐου, ο μη εκλεγμένος πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι δήλωσε: «Συζητήσαμε με τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, για την επιθυμία μας να ολοκληρώσουμε τη συμφωνία – το συζητήσαμε στη συνάντησή μας στο Βατικανό. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το πρώτο απτό αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης στο Βατικανό, που την καθιστά πραγματικά ιστορική.» [7].

Η Βερχόβνα Ράντα (κοινοβούλιο) της Ουκρανίας αναμένεται να επικυρώσει τη συμφωνία μεταξύ 13 και 15 Μαΐου.

Ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών δήλωσε: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αποφασισμένες να συμβάλουν στην παύση αυτού του ωμού και παράλογου πολέμου. Αυτή η συμφωνία δείχνει ξεκάθαρα στη Ρωσία ότι η κυβέρνηση Τραμπ είναι δεσμευμένη σε μια ειρηνευτική διαδικασία που εστιάζει σε μια ελεύθερη, κυρίαρχη και ευημερούσα Ουκρανία μακροπρόθεσμα. Ο πρόεδρος Τραμπ σκέφτηκε αυτήν τη συνεργασία μεταξύ του αμερικανικού και του ουκρανικού λαού για να δείξει τη δέσμευση και των δύο πλευρών για μια διαρκή ειρήνη και ευημερία στην Ουκρανία. Και για να είμαστε ξεκάθαροι, κανένα κράτος ή πρόσωπο που χρηματοδότησε ή προμήθευσε τον ρωσικό πολεμικό μηχανισμό δεν θα επιτραπεί να ωφεληθεί από την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.» [8].

Σύμφωνα με την Reuters, δεδομένων των πολιτικών αβεβαιοτήτων και των χρονικών περιθωρίων που απαιτούνται για τη δημιουργία ορυχείων και εργοστασίων, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ουκρανία μπορεί να χρειαστούν μια δεκαετία ή περισσότερο για να εισπράξουν έσοδα από μια συμφωνία για τα ορυκτά [9].

Σε συνέντευξη στο Fox News Digital, ο αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς δήλωσε ότι δίνει στον εαυτό του 100 ημέρες από την υπογραφή αυτής της συμφωνίας για να ολοκληρωθεί η ειρήνη μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] Τα διακυβεύματα των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ με την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 29 avril 2025.

[2] « Натовцы готовят кампанию по дискредитации В. Зеленского », Пресс-бюро СВР России, 3 Февраля 2025.

[5] «Volodymyr Zelensky : "Stopper la guerre c’est stopper Poutine"», Isabelle Lassere, Le Figaro, 27 mars 2025.

[6] United States-Ukraine Reconstruction Investment Fund”, Voltaire Network, 30 April 2025.

[9] «US, Ukraine may wait decade or more to see revenue from minerals deal», Eric Onstad & Pavel Polityuk, Reuters, May 1, 2025.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Τα διακυβεύματα των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ με την Ουκρανία

Τα διακυβεύματα των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ με την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν

Τα «εργοτάξια» του Ντόναλντ Τραμπ (2/2)

Τα εργοτάξια του Ντόναλντ Τραμπ (1/2)

Για ποιο λόγο κηρύχθηκε «ένοχη» η Μαρίν Λε Πεν;

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τρίτη 22 Απριλίου 2025

Τα «εργοτάξια» του Ντόναλντ Τραμπ (2/2) του Τιερί Μεϊσάν

 

Τα «εργοτάξια» του Ντόναλντ Τραμπ (2/2)

Η κύρια δράση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ είναι η μεταρρύθμιση της δυτικής οικονομίας με την κατάργηση της «αμερικανικής παγκοσμιοποίησης», σύμφωνα με την οποία τα εξαρτήματα πολύπλοκων προϊόντων κατασκευάζονται σε πολλές χώρες πριν συναρμολογηθούν. Σκοπός του είναι να επαναφέρει όσο το δυνατόν περισσότερες βιομηχανικές μονάδες στις ΗΠΑ, ώστε η χώρα του να μπορεί να παράγει πολύπλοκα αντικείμενα από το Α έως το Ω.
Σε αντίθεση με το ό,τι μπορούμε να νομίζουμε, ο Πρώτος Παγκόσμιος Εμπορικός Πόλεμος δεν είναι η Ουάσινγκτον εναντίον του Πεκίνου, αλλά δύο μορφές καπιταλισμού μεταξύ τους.

Deutsch English Español français italiano Nederlands Português русский

Αφού εξήγησα τις προσπάθειες του Ντόναλντ Τραμπ ενάντια στον «αμερικανικό ιμπεριαλισμό» και την ομοσπονδιακή γραφειοκρατία [1], θα ήθελα να επικεντρωθώ στην οικονομική του δράση και ιδιαίτερα στην αντίληψή του για τους δασμούς.

Αρχικά, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν ήταν πολιτικός, αλλά επιχειρηματίας, και ως τέτοιος εισήλθε στον πολιτικό κόσμο τη δεκαετία του ’80. Τότε, είχε δημοσιεύσει μια ολόκληρη σελίδα διαφήμισης σε τρεις μεγάλες αμερικανικές εφημερίδες για να καταδείξει την ανισορροπία στις συναλλαγές μεταξύ της χώρας του και της Κίνας. Αντιστεκόταν έτσι στην αμερικανική παγκοσμιοποίηση που καθιστούσε τις ΗΠΑ το κέντρο της Αυτοκρατορίας και την Κίνα το «εργοστάσιο του κόσμου».

Δεν εισήλθε στην πολιτική παρά μόνο αργότερα, πρώτα δίπλα στους Κλίντον, στη συνέχεια υποστηρίζοντας το Tea Party και, τέλος, κατακτώντας το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.

Για να κατανοήσουμε τον Ντόναλντ Τραμπ, πρέπει πάντα να θυμόμαστε την διαδρομή του: δεν είναι ούτε Δημοκρατικός, ούτε Ρεπουμπλικανός, αλλά ένας «Τζάκσονιστής» [2]. Και το επίκεντρο του αγώνα του είναι να επαναφέρει στην πατρίδα του την παραγωγή των αγαθών κατανάλωσης.

Μας είναι πολύ πιο εύκολο να κατανοήσουμε τους αντιπάλους του στις ΗΠΑ, διότι δρουν σχεδόν όλοι όχι με βάση τις εμπειρίες τους, αλλά βάσει της μοναδικής τους ιδεολογίας: του «αμερικανικού ιμπεριαλισμού».

Και πρέπει να θυμόμαστε ότι, γενικά, οι ακαδημαϊκοί συγχέουν τις οικονομικές ιδεολογίες, για τις οποίες διαλαλούν, με τη λειτουργία της πραγματικής οικονομίας, την οποία αγνοούν.

Όταν, πλέον ως ομοσπονδιακός πρόεδρος, ο Ντόναλντ Τραμπ μεταρρυθμίζει την οικονομία, ανακοινώνει ότι θέλει να Make America Great Again (MAGA), δηλαδή να μετατρέψει την Αμερική ξανά σε μεγάλη δύναμη. Διευκρινίζει ότι δεν σκοπεύει να διεξάγει πολέμους, αλλά, όπως ο πρόεδρος Άντριου Τζάκσον, να τους αντικαταστήσει με το διεθνές εμπόριο. Επομένως, δεν πρέπει να ερμηνεύουμε το MAGA ως τη δημιουργία μιας μεγάλης στρατιωτικής δύναμης, αλλά μιας μεγάλης οικονομικής δύναμης, δηλαδή την επιστροφή της Αμερικής στο μεγαλείο της.

Ο Άντριου Τζάκσον δεν ήταν ούτε υπέρ της ελεύθερής αγοράς, ούτε υπέρ του προστατευτισμού. Θεωρούσε τους δασμούς όχι ως μέσο προστασίας των αμερικανικών προϊόντων από τους διεθνείς ανταγωνιστές, αλλά ως τον μοναδικό τρόπο χρηματοδότησης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Αυτή ακριβώς είναι η θέση του Ντόναλντ Τραμπ σήμερα: σκοπεύει να καταργήσει όλους τους ομοσπονδιακούς φόρους και να χρηματοδοτήσει την κυβέρνηση του μόνο μέσω δασμών. Αφήνει, αντίθετα, κάθε πολιτεία να επιβάλλει τους φόρους που θεωρεί απαραίτητους.

Με αυτό το πλαίσιο σκέψης, ο Ντόναλντ Τραμπ οργανώνει τη μετάβαση από το παλιό στο νέο σύστημα σύμφωνα με τη μέθοδό του, την οποία περιέγραψε στο βιβλίο του The Art of the Deal: να αποσταθεροποιεί τους συνομιλητές του. Έτσι, ξεκίνησε ανακοινώνοντας γενικούς και απαγορευτικούς δασμούς, για να συμφωνήσει στη συνέχεια να τους μειώσει στο 10% για τρεις μήνες, εκτός για την Κίνα.

Όλοι έτρεξαν τότε στα πόδια του, τόσο για να ευχαριστήσουν τον «καλό μας αφέντη του κόσμου» για αυτούς τους φόρους, όσο και για να τον παρακαλέσουν να μην τους αυξήσει πολύ. Το απόλυτο παράδειγμα αυτής της υποταγής δόθηκε από την Ιταλία της Τζόρτζια Μελόνι. Η πρωθυπουργός παρουσιάστηκε ως λάτρης του Γιγαντοκτόνου που της επέβαλε τα πάντα [3]. Αντίθετα, το αντίθετο παράδειγμα δόθηκε από την Κίνα, που αρχικά αντέδρασε με αμοιβαίους δασμούς, αλλά στη συνέχεια άλλαξε γνώμη. Επέλεξε να απαντήσει «α-λα-κινεζικά», δηλαδή σε ένα πεδίο που δεν την περίμεναν: διακόπτοντας τη συνεργασία της με τους δύο γίγαντες των ημιαγωγών, ASML και TSMC, επιβραδύνοντας σημαντικά την εξαγωγή «σπάνιων γαιών» που χρησιμοποιούνται σε εξοπλισμούς υψηλής τεχνολογίας, εμπορικούς και στρατιωτικούς, και απαγορεύοντας την εισαγωγή αεροσκαφών Boeing.

Χωρίς αποθέματα, σε λίγες εβδομάδες, οι ΗΠΑ δεν θα έχουν ημιαγωγούς ούτε ανταλλακτικά για τους κινητήρες πυραύλων τους, τα συστήματα ραντάρ τους, τους αισθητήρες καθοδήγησης τους, τα αντιδιαβρωτικά υλικά τους, τους λέιζερ στόχευσης τους, τις κεφαλές αναζήτησης τους, τα τακτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη τους, τους κινητήρες μαχητικών αεροσκαφών και τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου τους.

Χωρίς να περιμένει, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ απάλλαξε από φόρους τα καταναλωτικά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας: προσωπικούς υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα κ.λπ., αλλά όχι τις πρώτες ύλες και τα εξαρτήματα που είναι απαραίτητα για το στρατο-βιομηχανικό συγκρότημα.

Εδώ βρισκόμαστε. Σε λίγες εβδομάδες, το στρατο-βιομηχανικό συγκρότημα, όχι μόνο των ΗΠΑ, αλλά και της Δύσης (συμπεριλαμβανομένης και της Ιταλίας), θα αναγκαστεί να κηρύξει το lock out των εργοστασίων του.

Από την άποψη του Ντόναλντ Τραμπ, οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον μια παραγωγική οικονομία επειδή δεν παράγουν καταναλωτικά αγαθά, αλλά κυρίως όπλα και «χρηματοοικονομικά προϊόντα». Στην πράξη, έχουν μια οικονομία πολέμου. Σκοπός του είναι, επομένως, να σφίξει το ζωνάρι του στρατο-βιομηχανικού συμπλέγματος και να αναπτύξει την τοπική παραγωγή, ιδιαίτερα των «σπάνιων γαιών» και των ορυκτών καυσίμων που είναι απαραίτητα για τη σύγχρονη βιομηχανία. Σε αντίθεση με μια διαδεδομένη άποψη, οι σπάνιες γαίες δεν είναι σπάνιες από μόνες τους. Υπάρχουν παντού, αλλά οι δυνατότητες εξαγωγής αυτών των ορυκτών είναι σπάνιες. Σήμερα, το 90% βρίσκεται στην Κίνα. Ο πρόεδρος Τραμπ βρίσκει, επομένως, μέσω της τρέχουσας αντιπαράθεσης, το επιχείρημα για να εκμεταλλευτεί τις «σπάνιες γαίες» των ΗΠΑ, κάτι στο οποίο αντιτίθενται οι οικολόγοι όλων των αποχρώσεων [4]. Πράγματι, είναι δύσκολο να εξαχθούν χωρίς να εξαντληθούν τα αποθέματα νερού και χωρίς να μολυνθούν οι γύρω περιοχές.

Όπως ο ελευθερισμός του DOGE, ο Elon Musk κρύβει την επιθυμία του Ντόναλντ Τραμπ να επιστρέψει στις πολιτείες λειτουργίες που ασκούνται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, έξω από το Σύνταγμα, έτσι και οι θέσεις του συμβούλου του για το Εμπόριο, Peter Navarro, κρύβουν τις δικές του οικονομικές αντιλήψεις. Ο Navarro, πρώην καθηγητής Οικονομικών στο Χάρβαρντ, είναι ένας πολεμιστής, γνωστός για να έχει προειδοποιήσει —υπερβάλλοντας— για την ανισορροπία στις σχέσεις με την Κίνα. Δήλωνε στο «Meet the Press» (NBC) [5], στις 13 Απριλίου, ότι η ομάδα του Τραμπ δεν εκπλήσσεται από τις αντιδράσεις, ακόμα και της Κίνας, από την αύξηση των δασμών. Αλλά δεν πρέπει να συμπεραίνουμε ότι ο πρόεδρος Τραμπ είναι αντικινεζικός.

Η γερουσιαστής των Δημοκρατικών, Elizabeth Warren, που δεν προσπαθεί να κατανοήσει τους πολιτικούς της αντιπάλους και τους θεωρεί δισεκατομμυριούχους χωρίς ηθικές αρχές, διψασμένους για χρήμα, κατηγόρησε τον πρόεδρο Τραμπ και το περιβάλλον του ότι αποφάσισαν τους δασμούς μόνο για να εμπλουτιστούν προσωπικά διαπράττοντας πράξεις προσώπων που κατέχουν εμπιστευτικές πληροφορίες. Παρακίνησε, επομένως, την επιτροπή Securities and Exchange Commission (SEC) να ανοίξει έρευνα για τις προσωπικές περιουσίες των Τραμπ και Musk. Δήλωσε στο «State of the Union» (CNN) [6], στις 13 Απριλίου, ότι η πρόσφατη απαλλαγή της κυβέρνησης Τραμπ για τα κινητά τηλέφωνα, τους προσωπικούς υπολογιστές και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές ήταν μια «ειδική συμφωνία» με τον CEO της Apple, Tim Cook, ο οποίος του έκανε δωρεά ένα εκατομμύριο δολάρια κατά την ορκωμοσία του. «Σαν να μην έφτανε το χάος, προσθέτει ένα στρώμα διαφθοράς που είναι πολύ εμφανές!» [7].

Παρόλο που δεν θα αρέσει στην πρώην καθηγήτρια Οικονομικών του Χάρβαρντ, κυρία Warren, αυτό που συμβαίνει δεν είναι ούτε θέμα διαφθοράς, ούτε επιθυμία να πλουτίσουν εις βάρος των φτωχότερων, αλλά ένας πόλεμος. Όχι ένας πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας, αλλά μεταξύ δύο μορφών καπιταλισμού σε παγκόσμια κλίμακα: αυτός των παραγωγών εναντίον των συναρμολογητών [8].

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] Τα εργοτάξια του Ντόναλντ Τραμπ (1/2)”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 15 avril 2025.

[2] Ντόναλντ Τραμπ, μήπως είναι ο Άντριου Τζάκσον 2.0;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 19 novembre 2024,.

[3] « Zéro taxes au prix de zéro souveraineté ! », par Manlio Dinucci , Traduction M.-A., Réseau Voltaire, 19 avril 2025.

[6] «Warren explains why she called on the SEC to investigate Trump», State of the Union, (CNN), April 13, 2025.

[7] «3273 Howard Lutnick et Peter Navarro assurent que la Première Guerre commerciale mondiale se déroule comme prévu» (3273 Ο Howard Lutnick και ο Peter Navarro διαβεβαιώνουν ότι ο Πρώτος Παγκόσμιος Εμπορικός Πόλεμος προχωρά όπως προβλεπόταν), Voltaire, actualité internationale - N°129 - 18 avril 2025.

[8] « La guerre des milliardaires », par Manlio Dinucci , Traduction M.-A., Réseau Voltaire, 14 avril 2025.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Τα «εργοτάξια» του Ντόναλντ Τραμπ (2/2)

Τα εργοτάξια του Ντόναλντ Τραμπ (1/2)

Για ποιο λόγο κηρύχθηκε «ένοχη» η Μαρίν Λε Πεν;

Θα αντέξουν τα διακυβερνητικά θεσμικά όργανα το τέλος της «Αμερικανικής Αυτοκρατορίας»;

Οι Δυτικοί Ευρωπαίοι χωρίς άμυνα

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις