Τι αλλάζει στη Μέση Ανατολή
Η πρώτη συνέπεια των ισραηλινών σφαγών στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, τον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ και την Υεμένη δεν είναι αυτή που περιμέναμε. Μέχρι σήμερα, οι εγκληματίες στην εξουσία στο Τελ Αβίβ συνεχίζουν την κατάκτησή τους με τα όπλα που τους δίνονται. Ο μετασχηματισμός έγινε πρώτα στο ίδιο το Ισραήλ και στην εβραϊκή διασπορά, αναγκάζοντας τον ισραηλινό στρατό να αποδεχθεί μια άγραφη κατάπαυση του πυρός στον Λίβανο, ενώ επωφελήθηκε από τη βοήθεια της Ουάσιγκτον για τη μεταφορά των μαχών στη Συρία. Τα μέτωπα στην Ουκρανία και στο Λιβάνο συγχωνεύτηκαν και μετακινήθηκαν στη Συρία
Γιατί δεν βλέπουμε τις σφαγές στη Μέση Ανατολή;
Τα τελευταία χρόνια, το ισραηλινό κίνημα για την ειρήνη έχει εξαρθρωθεί, έχει καλλιεργηθεί σύγχυση μεταξύ του αντισημιτισμού και του αντισιωνισμού, και τέλος η αφήγηση της σύγκρουσης των πολιτισμών έχει διαδοθεί ευρέως. Αυτά τα τρία σφάλματα μας εμποδίζουν να δούμε και να κατανοήσουμε το τι συμβαίνει στη Μέση Ανατολή.
Το ειρηνευτικό κίνημα του Ναούμ Γκόλντμαν, προέδρου του Παγκόσμιου Σιωνιστικού Οργανισμού, δεν υπάρχει πλέον. Στόχος του ήταν να καταστήσει το Ισραήλ πνευματικό και ηθικό κέντρο όλων των Εβραίων, ένα ουδέτερο κράτος με πρότυπο την Ελβετία, με διεθνείς εγγυήσεις ασφάλειας και μόνιμη συμβολική διεθνή παρουσία. Ο Γκόλντμαν, ο οποίος είχε καταγγείλει τη δίκη του Άντολφ Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ και όχι από διεθνές δικαστήριο (γεγονός που επέτρεψε στους ρεβιζιονιστές σιωνιστές να κρύψουν τις σχέσεις τους μαζί του), ο οποίος διαπραγματεύτηκε μια δίκαιη και διαρκή ειρηνική συνύπαρξη με τον Αιγύπτιο πρόεδρο Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ και με εκείνον της Οργάνωση της Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης, Γιάσερ Αραφάτ, συνελήφθη, μάλιστα στο Ισραήλ!
Ο ιστορικός Μπέρναρντ Λιούις, ο οποίος ήταν σύμβουλος του Μπενιαμίν Νετανιάχου όταν ήταν πρεσβευτής του Ισραήλ στον ΟΗΕ, επινόησε, το 1957, για λογαριασμό του Συμβούλιου Εθνικής Ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών του οποίου ήταν μέλος, την στρατηγική της «Σύγκρουσης των Πολιτισμών». Το θέμα ήταν να παρουσιαστεί ως αναπόφευκτη η αντιπαράθεση μεταξύ του δυτικού και ισλαμικού πολιτισμού, στην συνέχεια, του κινεζικού πολιτισμού και ούτω καθεξής προκειμένου να δικαιολογηθούν οι διαδοχικοί δυτικοί πόλεμοι. Ο βοηθός του, Σάμιουελ Χάντινγκτον, πρώην συνεργάτης της νοτιοαφρικανικής μυστικής υπηρεσίας του απαρτχάιντ, έκανε δημοφιλή αυτή τη στρατηγική το 1993, δίνοντάς της την εμφάνιση μιας ακαδημαϊκής διαπίστωσης. Πληρώθηκε από τη CIA για αυτό το προπαγανδιστικό έργο. Παρότι το έργο του είναι ένα πνευματικό συνονθύλευμα που δεν αντέχει σε σοβαρη ανάλυση, έχει διεισδύσει για τα καλά στο μυαλό μας. Αυτή η ανόητη θεωρία χρησιμοποιείται σήμερα από τον Μπενιαμίν Νετανιάχου για να δικαιολογήσει τους πολέμους του σε «επτά μέτωπα» στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, τον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ, το Ιράν και την Υεμένη. Ωστόσο, ο ίδιος Νετανιάχου φωτογραφήθηκε, τον Σεπτέμβριο του 2014, στο Ziv Medical Centre στο Ζεφάτ ενώ επισκεπτόταν 500 αξιωματικούς της Αλ Κάιντα που νοσηλεύονταν στο Ισραήλ [1]. Έτσι, είναι δυνατόν να συνεννοηθείς με τους τζιχαντιστές όταν σφαγιάζουν αμάχους στη Συρία, αλλά όχι να συνεννοηθείς με τους Παλαιστίνιους όταν ζητούν ένα Κράτος.
Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου συγχαίρει τους συμμάχους του της Αλ Κάιντα, που νοσηλεύονται στο Ισραήλ, για τον αγώνα τους ενάντια στην Αραβική Δημοκρατία της Συρίας.Ο Νατάν Σαράνσκι [2], ο οποίος υπηρέτησε ως αναπληρωτής πρωθυπουργός του στρατηγού Αριέλ Σαρόν, επινόησε την αφήγηση ότι είναι οι Παλαιστίνιοι στο σύνολό τους και όχι ορισμένοι Ισραηλινοί ηγέτες που αρνούνται την ειρήνη. Μετά επινόησε ότι οι Ιρανοί επαναστάτες ήθελαν να ρίξουν όλους τους Ισραηλινούς Εβραίους στη θάλασσα (παρόλο που οι Εβραίοι ζουν ειρηνικά στο Ιράν και εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο). Τέλος, οργάνωσε διεθνείς εκστρατείες στα μέσα ενημέρωσης για να δημιουργήσει σύγχυση μεταξύ του «εθνικισμού», του «σιωνισμού» και του «ρεβιζιονιστικού σιωνισμού», στη συνέχεια για να εξισώσει τον «αντισημιτισμό» και τον «αντισιωνισμό» (σε αυτό το παιχνίδι η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz θα ήταν αντι- σημιτική!).
Το 2004, ο Σαράνσκι έγραψε ένα δυαδικό βιβλίο με τον Ρον Ντέρμερ, The Cause of Democracy , για να μας διαβεβαιώσει ότι το Ισραήλ είναι η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή. Ο Ντέρμερ έγινε πρεσβευτής του Ισραήλ στις Ηνωμένες Πολιτείες (2013-2021), στη συνέχεια υπουργός Στρατηγικών Υποθέσεων (από το 2023 έως σήμερα), μια θέση όπου οργάνωσε τον αγώνα ενάντια στο κίνημα BDS (Μποϊκοτάζ, Εκποίηση, Κυρώσεις) στον κόσμο.
Ο Νατάν Σαράνσκι συνεχίζει αθόρυβα το έργο του σήμερα, τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ουκρανία όπου γεννήθηκε, μέσω του Institute for the study of global antisemitism and policy (ISGASP) (Ινστιτούτο για την μελέτη του παγκόσμιου αντισημιτισμού και της παγκόσμιας πολιτικής). Αυτή η αμερικανική ένωση χρηματοδοτείται άφθονα από το υπουργείο του Ρον Ντέρμερ. Ήταν αυτή, για παράδειγμα, που οργάνωσε τις ακροάσεις στο Κογκρέσο των πρυτάνεων των μεγάλων πανεπιστημίων για να τις αναγκάσει να καταστείλουν τις διαδηλώσεις κατά των σφαγών στη Γάζα για αντισημιτισμό.
Είναι αυτονόητο ότι ο Μπέρναρντ Λιούις, ο Σάμιουελ Χάντιγκτον, ο Νατάν Σαράνσκι και ο Ρον Ντέρμερ δεν είναι «σιωνιστές», αλλά «ρεβιζιονιστές σιωνιστές».
Αναδιανομή της τράπουλας στη Μέση Ανατολή
Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα των γενικευμένων ψεμάτων, αλλάζει το σύνολο των θέσεων κάθε κοινότητας στη Μέση Ανατολή. Είναι μια συνέπεια της απόπειρας κατάκτησης της βόρειας Λωρίδας της Γάζας και του νότιου Λιβάνου από τον Μπενιαμίν Νετανιάχου. Σταδιακά, όλοι οι πολιτικοί παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των Ισραηλινών Εβραίων, συνειδητοποίησαν ότι οι ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις δεν είχαν καμία σχέση με τους ανακοινωθέντες στόχους: την απελευθέρωση των ομήρων της Χαμάς και την επιστροφή των Ισραηλινών από τα βόρεια της χώρας στα σπίτια τους. Ο συνασπισμός του Νετανχιάνου συνεχίζει το αποικιακό σχέδιο του Ζέεβ Γιαμποτίνσκι (1880-1940): τη δημιουργία μιας αυτοκρατορίας στο Λεβάντε, από τον Νείλο έως τον Ευφράτη.
Αυτό το σχέδιο δεν έχει καμία σχέση με το αρχαίο βασίλειο της Ιερουσαλήμ, το οποίο περιλάμβανε μόνο την ιερή πόλη και τα άμεσα προάστια της, αλλά στοχεύει στην αποκατάσταση της αρχαίας Ασσυριακής Αυτοκρατορίας όπως ο προστάτης του Γιαμποτίνσκι, ο Μπενίτο Μουσολίνι, ήθελε να αποκαταστήσει την αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Το να απαντήσει στην πρόκληση ενός νέου φασιστικού κύματος κατάκτησης του Λεβάντε ήταν τόσο το νόημα των λόγων του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, κατά τη διάρκεια της κοινής συνόδου κορυφής του Αραβικού Συνδέσμου και του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας, στις 11 Νοεμβρίου στο Ριάντ. όσο και αυτών του διευθυντή της ισραηλινής εφημερίδας Haaretz, Άμος Σόκεν, στο συνέδριο Israel After October 7th : Allied or Alone ? (Το Ισραήλ μετά τις 7 Οκτωβρίου: με συμμάχους ή μόνο;), στις 27 Νοεμβρίου στο Λονδίνο.
Όλοι οι πρωταγωνιστές συμφωνούν για την παρατήρηση, ακόμα κι αν οι περισσότεροι αποφεύγουν να αναφερθούν στους δεσμούς του Γιαμποτίνσκι και των μαθητών του με τους φασίστες και τους Ναζί. Ωστόσο, οι Δυτικοί εξακολουθούν να αρνούνται να ανοίξουν τα μάτια τους και να αντιμετωπίζουν αυτή τη σύγκρουση σαν να μην ήταν πολιτική, αλλά εθνική, σαν να έβαλε Εβραίους εναντίον των Αράβων ή ακόμα τους Εβραίους εναντίον των Αράβων.
Τρία στοιχεία διαδραματίζουν ιδιαίτερο ρόλο στην αλλαγή που βρίσκεται σε εξέλιξη:
• Η νίκη του Τζακσονιστή Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες επί του Στραούσιστή συνασπισμού της Καμάλα Χάρις. Οι πρώτοι σκοπεύουν να υποκαταστήσουν τους στρατιωτικούς πολέμους με εμπορικούς πολέμους, ενώ οι δεύτεροι επιθυμούν να προκαλέσουν τον Αρμαγεδδώνα.
• Οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF), οι οποίες έχουν τον αδιαμφισβήτητο έλεγχο του εναέριου χώρου των γειτόνων τους, αποδεικνύονται να είναι ανίκανες να πετύχουν την παραμικρή νίκη στο έδαφος. Δεν έχουν πειθαρχία και πολλοί από τους άντρες τους συμπεριφέρονται σαν τραμπούκοι. Στο πλαίσιο της ήττας των Στραούσιστών στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν έχουν πλέον τόσα όπλα και μάλλον τους λείπουν πολλά από αυτά. Τέλος, ορισμένες μονάδες τους, οι οποίες έγιναν μάρτυρες των εγκλημάτων ορισμένων άλλων, βρίσκονται τώρα στα πρόθυρα της εξέγερσης.
• Η εβραϊκή διασπορά, που μέχρι τώρα υποστήριζε τον Μπενιαμίν Νετανιάχου χωρίς να διαμαρτυρηθεί, καταφέρνει τελικά να διακρίνει την υποστήριξή της στους Ισραηλινούς Εβραίους από τα εγκλήματα της κυβέρνησής τους. Μετά την ενοχοποίηση του Νετανιάχου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στις 21 Νοεμβρίου, η αλληλεγγύη μεταξύ των Εβραίων, που αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια αιώνων διώξεων από τους γκοΐμ, δεν ισχύει πλέον. Πολλές εβραϊκές προσωπικότητες, μέχρι τώρα σιωπηλές, αποστασιοποιούνται δημόσια από τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στα «επτά μέτωπα» και κατά του ΟΗΕ.
Το Ιράν έχει εγκαταλείψει τη στρατηγική του «Άξονα Αντίστασης» του στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί, σύμφωνα με την οποία η Τεχεράνη βοηθά και συντονίζει όλες τις ανεξάρτητες ένοπλες ομάδες που μάχονται ενάντια στον αποικισμό της περιοχής. Αρνήθηκε να βοηθήσει τον Λίβανο κατά τη διάρκεια της ισραηλινής εισβολής, στη συνέχεια μια φατρία στην εξουσία παρέδωσε στο Ισραήλ τις συντεταγμένες των κύριων στρατιωτικών ηγετών της Χεζμπολάχ, ώστε να δολοφονηθούν.
Ταυτόχρονα, η Τεχεράνη και το Τελ Αβίβ σκηνοθέτησαν τον ανταγωνισμό τους, ισχυριζόμενα και οι δύο ότι είναι έτοιμα για έναν αποφασιστικό αγώνα. Ωστόσο, οι δύο ιρανικές επιθέσεις (επιχείρηση «ειλικρινής υπόσχεση» της 13ης Απριλίου και της 1ης Οκτωβρίου) και οι δύο ισραηλινές επιθέσεις (της 19ης Απριλίου και της 26ης Οκτωβρίου) δεν προκάλεσαν σχεδόν καμία ανθρώπινη ζημιά, ακόμη κι αν τις εκμεταλλεύτηκαν οι στρατιωτικοί και των δύο πλευρών για να δοκιμάσουν τις άμυνες του αντιπάλου [3]. Η ύπαρξη μυστικής συμφωνίας μεταξύ των Ουάσιγκτον, Τεχεράνης και Τελ Αβίβ έγινε εμφανής.
Από την άλλη, η Τεχεράνη έχει επανασυνδεθεί με τους Κούρδους του Ιράκ. Ο πρόεδρος Μασούντ Πεζεσκιάν ταξίδεψε στο Ιράκ τον Σεπτέμβριο για να συναντήσει όχι μόνο την φατρία των Ταλαμπανί, αλλά και τους Μπαρζανί (φιλοϊσραηλινούς).
Οι δηλώσεις του Ιμάμη Αλί Χαμενεΐ κατά του Μπέντζαμιν Νετανιάχου δεν μας κάνουν να ξεχάσουμε την de facto συμμαχία του με το ΙσραήλΣτο Ιράκ, ο Αγιατολάχ Αλί αλ-Σιστάνι, πνευματικός ηγέτης της σιιτικής κοινότητας, πήρε τον λόγο για να δώσει ένα συγκεχυμένο μήνυμα που έδειχνε ότι δεν ήξερε πλέον τι να περιμένει από την Ισλαμική Δημοκρατία.
Στην Υεμένη, το Ανσάρ Αλλάχ, πεπεισμένο για την μεταστροφή του Ιράν, έλαβε μέτρα για να προστατεύσει τον ηγέτη του, Αμπντούλ-Μαλίκ αλ Χούθι, από τη μοίρα που γνώρισε ο Χασάν Νασράλα.
Στην Τουρκία, ως συνήθως, ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διερευνά τις διάφορες δυνατότητες που έχει στη διάθεσή του, χωρίς να δεσμεύεται εδώ ή εκεί. Αυτός!, που σιγά-σιγά προσέγγιζε τον Σύρο ομόλογό του, ενέκρινε παραδόσεις όπλων στους τζιχαντιστές του Ιντλίμπ, ώστε να μπορέσουν να ξαναρχίσουν τον αγώνα κατά της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας. Ταυτόχρονα, έστειλε απεσταλμένους να συνομιλήσουν με τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν, τον ιδρυτή του PKK που φυλακίζεται από το 1978. Όποιες και αν είναι οι συνομιλίες, ο «Άπο» είναι απίθανο να υποστηρίξει το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ όπως το κάνει το κίνημά του σήμερα.
Η ανατροπή του Ιράν και το διπλό παιγνίδι της Τουρκίας έβαλαν ξαφνικά τέλος στην ευφορία στην σύνοδο κορυφής των BRICS στο Καζάν πριν από έναν μήνα [4].
Στη Συρία, ο πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ υποστήριξε αμέσως τους Λιβανέζους και τους συμμάχους του της Χεζμπολάχ όταν τους εγκατέλειψε το Ιράν. Ιστορικά, ο Λίβανος δεν είναι παρά μόνο ένα κυβερνείο της Συρίας και από την άποψή του, η Συρία είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια των Λιβανέζων. Ως εκ τούτου, έδωσε άσυλο σε εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που διέφυγαν από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς και μετέφερε τα λίγα όπλα που διαθέτει στην Χεζμπολάχ.
Σε απάντηση, ο Ισραηλινός Στρατός κατέστρεψε όλους τους δρόμους και τις γέφυρες που παρείχαν πρόσβαση στον Λίβανο και στη συνέχεια, με το ΝΑΤΟ, εξαπέλυσαν τους τζιχαντιστές της Ιντλίμπ στο Χαλέπι, του οποίου πήραν και κατέλαβαν μεγάλο μέρος. Την πόλη υπερασπίζονταν οι Φρουροί της Ιρανικής Επανάστασης που υποχώρησαν χωρίς μάχη.
Προς έκπληξη όλων, οι τζιχαντιστές του Ίντλιμπ διαθέτουν όπλα τελευταίας τεχνολογίας, που χρηματοδοτούνται από το Κατάρ, και πλήθος drones που χειρίζονται από Ουκρανούς χειριστές.
Οι σταθερές των ρεβιζιονιστών σιωνιστών
Μια σταθερά στη συμπεριφορά των Ρεβιζιονιστών Σιωνιστών είναι να καταστρέφουν υλικά στοιχεία για τα ψέματά τους. Έτσι, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου άλλαξε τα χρονοδιαγράμματα των αρχείων των συναντήσεών του την ημέρα της 7ης Οκτωβρίου 2023. Ήλπιζε έτσι ότι θα μπορούσε να αρνηθεί ευκολότερα ότι βοήθησε στη διεξαγωγή της επίθεσης εναντίον των συμπολιτών του.
Οι Ισραηλινοί γνωρίζουν ότι βοήθησε την Χαμάς από του διορισμού του ως πρωθυπουργού το 2009 έως τις 7 Οκτωβρίου. Ισχυριζόταν ότι η στρατηγική του συνίστατο στο να ευνοήσει την Χαμάς να πολεμήσει ενάντια στην PLO του Γιάσερ Αραφάτ. Η πρώτη του επίσημη απόφαση ήταν να ακυρώσει το αίτημα έκδοσης του Μούσα Αμπού Μαρζούκ, του τότε κορυφαίου ηγέτη της Χαμάς, ο οποίος κρατούταν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Άλλα γεγονότα έδειξαν ότι στόχος του δεν ήταν να καταστρέψει την PLO, αλλά να αποτρέψει τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους. Έτσι, το 2018, όταν η Παλαιστινιακή Αρχή σταμάτησε να πληρώνει τους δημόσιους υπαλλήλους στη Γάζα, κατέληξε σε συμφωνία με τον Γιαχία Σινουάρ, στρατιωτικό ηγέτη της Χαμάς στη Γάζα που τότε φυλακιζόταν στο Ισραήλ. Πρώτα έδωσε χρήματα κρυφά και μετά επίσημα μέσω του Κατάρ. Σε τέσσερα χρόνια, πλήρωσε 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια στην Χαμάς για να μπορεί να κατασκευάσει το δίκτυο των σηράγγων της και να εξοπλίζεται.
Με αυτόν τον τρόπο, ο Νετανιάχου και η Χαμάς έλαβαν την υποστήριξη των αγγλοσαξονικών μυστικών υπηρεσιών, πιστές στη στρατηγική που καθορίστηκε το 1916 από τον Λόρδο Χέρμπερτ Σάμιουελ, του οποίου ο γιος Έντουιν ήταν σύντροφος του Τζαμποτίνσκι: να διασφαλίζεται ότι ούτε το Εβραίικο Κράτος, ούτε το μελλοντικό Παλαιστινιακό Κράτος, να μπορούν ποτέ να εξασφαλίσουν την ασφάλειά τους από μόνα τους.
Μια άλλη σταθερά στη συμπεριφορά των Ρεβιζιονιστών Σιωνιστών είναι να καταστρέφουν τις αρχαιολογικές αποδείξεις του σφετερισμού τους. Έτσι, πάλι το 2009, η δεύτερη απόφαση του Νετανιάχου ο οποίος είχε γίνει πρωθυπουργός ήταν να σκάψει σήραγγές κάτω από το Όρος του Ναού έτσι ώστε να μπορέσει να δυναμιτίσει το τέμενος Αλ Άκσα. Τους τελευταίους μήνες, έχει καταστρέψει όλα τα αρχαιολογικά κατάλοιπα του νότιου Λιβάνου, από τις σταυροφορίες ή οθωμανικά, και μάλιστα επιχείρησε να καταστρέψει τους ναούς του Μπάαλμπεκ (Ηλιούπολη για τους Έλληνες), του μεγαλύτερου ιερού της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Με αυτόν τον τρόπο, συνέχιζε τις καταστροφές που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου των αρχαίων τοποθεσιών στην Βαβυλώνα ή κατά τη διάρκεια του Συριακού πολέμου των αρχαίον υπολειμμάτων του Χαλεπίου και της Παλμύρας. Πρέπει να γίνουν τα πάντα ώστε να φαίνεται νόμιμη η διεκδίκηση της γης, από τον Νείλο μέχρι τον Ευφράτη.
Κριστιάν Άκκυριά
[1] « Plus de 500 jihadistes soignés au Ziv Medical Centre », Réseau Voltaire, 22 novembre 2015.
[2] « Natan Sharansky, idéologue de la démocratisation forcée », Réseau Voltaire, 24 février 2005.
[3] “Οι πλειστηριασμοί Ισραήλ-Ιράν συγκαλύπτουν την αναδιοργάνωση των συμμαχιών στη Μέση Ανατολή”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 5 novembre 2024.
[4] “Στο Καζάν ανατράπηκε η παγκόσμια τάξη”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 29 octobre 2024.
Les articles de cet auteur
Envoyer un message
