Η Κούβα είναι ο αντίποδας του Ισραήλ, και να γιατί. 

Viktor DEDAJ

 Πρώτον, μια υπενθύμιση. Κάθε χρόνο για περισσότερα από 30 χρόνια, η Κούβα υποβάλλει ένα ψήφισμα στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Το ψήφισμα αυτό καλεί όλες τις χώρες μέλη να καταδικάσουν τον "οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό" της Κούβας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Συνοδεύεται πάντοτε από ένα έγγραφο που περιέχει λεπτομερή ανάλυση των οικονομικών και κοινωνικών συνεπειών και έναν μακρύ κατάλογο συγκεκριμένων παραδειγμάτων. Άμεσες απώλειες για την κουβανική οικονομία. Οι έμμεσες απώλειες είναι ανυπολόγιστες. Συνεχίζεται εδώ και εξήντα χρόνια και γίνεται όλο και πιο έντονη. Πράγμα που δεν εμποδίζει να βλέπουμε κατά καιρούς τηλεγραφήματα του AFP που ανακοινώνει πράγματα όπως «από τότε που άρθηκε ο αποκλεισμός». Αυτό δεν εμποδίζει ολόκληρο τον θεσμικό Τύπο να αποφεύγει επιμελώς να μιλάει για τον ελέφαντα στο σαλόνι όταν ισχυρίζονται ότι αρθρογραφούν για την Κούβα. 

Κάθε χρόνο, λοιπόν, ψηφίζει η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Τα πρώτα χρόνια, οι ψήφοι μοιράζονταν περίπου ως εξής: το ένα τρίτο των χωρών υπέρ της άρσης του αποκλεισμού, το ένα τρίτο κατά και το ένα τρίτο απείχε. Αλλά κάθε χρόνο, αυξανόταν ο αριθμός των χωρών που καταδίκαζαν τον αμερικανικό αποκλεισμό κατά της Κούβας. Τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια. Όλες οι χώρες μέλη του ΟΗΕ καταδικάζουν τον αποκλεισμό. Όλες εκτός από δύο: οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ. Το Ισραήλ εξάλλου (μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες, φυσικά) είναι η μόνη χώρα που ψηφίζει σταθερά υπέρ του αποκλεισμού. Ανάλογα με το έτος, υπήρξαν μερικές αποχές και μερικές άλλες ψήφοι υπέρ, αλλά όχι πάντα οι ίδιες. Μια χώρα θα ψηφίσει υπέρ μια φορά και μετά θα αποσυρθεί, ισχυριζόμενη ότι δεν είχε καταλάβει το ερώτημα (πράγματι έγινε), ή μια άλλη που προφανώς χρειαζόταν δάνειο από το ΔΝΤ ή... Ένας Θεός ξέρει τι. Αλλά τα τελευταία χρόνια, δεν συναντάμε πια καν τέτοιου είδους «φάλτσας νότας». Οι χώρες του ΟΗΕ καταδικάζουν ομόφωνα τον αποκλεισμό, με την προφανή εξαίρεση των δύο παραπάνω. Για άλλη μια φορά, μόνοι τους εναντίον όλων. 

Η Κούβα περιγράφει τον αποκλεισμό ως «γενοκτονικό». Και κάποιοι θα σηκώσουν τους ώμους και θα πουν ότι αυτό είναι υπερβολή. Και όμως δεν είναι υπερβολή. Οι Κουβανοί δικηγόροι γνωρίζουν πολύ καλά το διεθνές δίκαιο. Ο όρος δεν είναι ένα προπαγανδιστικό τέχνασμα, διότι ο αποκλεισμός για τον οποίο μιλάμε είναι αυτός των Ηνωμένων Πολιτειών εναντίον της Κούβας, ο πραγματικός, συγκεκριμένος αποκλεισμός, όχι αυτός που είναι αόρατος στα μέσα ενημέρωσης, ή που φαντάζονται όσοι απλώς έχουν ακούσει γι' αυτόν και λένε στον εαυτό τους «καλά, ναι, καλά καλά, δεν ξέρω...». Ο αποκλεισμός - όχι το εμπάργκο - έχει όλα τα αναγκαία  και ικανά δεδομένα για να χαρακτηριστεί γενοκτονία. Ήτοι, ένα σύνολο μέτρων σχεδιασμένων να προκαλέσουν οικονομικούς ΚΑΙ σωματικούς πόνους, μέχρι τα πιο ακραία επίπεδα, σε έναν ολόκληρο πληθυσμό. 

Το κουβανικό παράδοξο (έτσι το αποκαλώ εγώ) είναι το εξής: παρά τις συνθήκες που επιβλήθηκαν, κυριολεκτικά ανήκουστες και άγνωστες στη σύγχρονη ιστορία, και ειδικά μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, η Κούβα κατάφερε να μετριάσει τις πιο επιβλαβείς επιπτώσεις στον πληθυσμό. Μέχρι ενός σημείου. Και επειδή αυτές οι επιπτώσεις έχουν μετριαστεί, ο περαστικός δυτικός νους δεν «βλέπει» τον αποκλεισμό. Δεν βλέπει το κουβανικό θαύμα που έχει συντελεστεί σε ένα πλαίσιο που έγινε αόρατο από τα μέσα ενημέρωσης. Δεν βλέπει την εκπαίδευση ή την υγεία. Αντίθετα, ο δυτικός νους θα ξεχωρίσει αλάθητα τα ετοιμόρροπα κτίρια (κανένα τσιμέντο για την Κούβα), τα παλιά αυτοκίνητα (κανένα αυτοκίνητο για την Κούβα), τα χαλασμένα μαραφέτια (κανένα ανταλλακτικό για την Κούβα), το βούτυρο που λείπει από το πρωινό, τον καφέ σε έλλειψη κ.ο.κ. Γεγονότα που δεν εμποδίζουν, παρεμπιπτόντως, τη Κούβα να είναι μια απίστευτη ανθρώπινη εμπειρία, για όσους ενδιαφέρονται. 

Το Ισραήλ, από την άλλη, είναι μια χορεύτρια που συντηρείται από τον θείο Σαμ. Το Ισραήλ ψηφίζει υπέρ ενός γενοκτονικού αποκλεισμού, αλλά ουρλιάζει κατά των απλών εκκλήσεων για μποϊκοτάζ του. 

Η Κούβα εκπαιδεύει δωρεάν χίλιους ξένους γιατρούς το χρόνο. Η Κούβα στέλνει γιατρούς στις τέσσερις γωνιές του κόσμου. Η Κούβα έχει φιλοξενήσει και φροντίσει αμέτρητους Παλαιστίνιους. 

Η Κούβα είναι η χώρα που έχει υποστεί τον μεγαλύτερο αριθμό τρομοκρατικών ενεργειών σε σχέση με τον πληθυσμό της. Ο κατά προσέγγιση αριθμός τους είναι 3.500, με περίπου τον ίδιο αριθμό θυμάτων. Στην κλίμακα της Γαλλίας, αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 20.000 επιθέσεις, με εξίσου αριθμό θυμάτων.

Ερώτηση: πώς θα ήταν η Γαλλία μετά από 20.000 επιθέσεις και άλλα τόσα θύματα; Και όμως, στην Κούβα, δεν θα δείτε ποτέ στρατιώτες να περιφέρονται  σε σταθμούς και δημόσιους χώρους με αυτόματα τουφέκια στους ώμους τους. Εξάλλου, δεν βλέπεις σχεδόν ποτέ την αστυνομία. 

Το Ισραήλ υποστήριξε το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική. Η Κούβα έριξε το απαρτχάιντ με τη στρατιωτική της επέμβαση στην Αγκόλα και τη Ναμίμπια ενάντια στον τότε νοτιοαφρικανικό στρατό. 

Το Ισραήλ εκπαίδευσε και εξόπλισε τον γενοκτόνο στρατό (ακόμα) του Rios Montt στη Γουατεμάλα. Η Κούβα προσέφερε την αλληλεγγύη της στο λαό της Γουατεμάλας, σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική, στην Αφρική, σε ολόκληρο τον κόσμο στην πραγματικότητα. 

Η Κούβα γνώρισε τις «7 Οκτωβρίου» της και ακόμη και τις «11 Σεπτεμβρίου» της. Η Κούβα γνώρισε απόπειρες εισβολής, μικροβιακό πόλεμο και δολοφονίες διπλωματών της. Η Κούβα γνώρισε την πρώτη επίθεση σε πολιτικό αεροσκάφος, η οποία κόστισε τη ζωή σε όλους τους επιβάτες και της οποίας οι δράστες είχαν βρει καταφύγιο (άσυλο;) στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Κούβα γνώρισε κάθε είδους κακοποίηση που μπορεί να φανταστεί κανείς. Και η Κούβα δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ καμία από αυτές ως πρόσχημα για να σφαγιάσει αθώους πληθυσμούς. 

Η Κούβα συνέχισε να υποδέχεται και να περιθάλπει δωρεάν δεκάδες χιλιάδες παιδιά από το Τσέρνομπιλ, ακόμη και όταν η Ουκρανία ψήφιζε υπέρ των αμερικανικών ψηφισμάτων που υποτίθεται ότι καταδίκαζαν την Κούβα για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων... 

Η Κούβα χειρούργησε και έσωσε τα μάτια του γιου του ανθρώπου - ενός Βολιβιανού στρατιωτικού - που δολοφόνησε τον Τσε Γκεβάρα. 

Με τα τρία κομμάτια σπάγκου τους και το μπόγο τους στον ώμο, οι Κουβανοί γιατροί έχουν περιθάλψει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Με τα πιάτα τους με μαύρα φασόλια και ρύζι, η Κούβα έχει δεχτεί και ταΐσει περισσότερους πολιτικούς πρόσφυγες από ό,τι όλος ο δυτικός «πολιτισμός» μαζί. Με λίγους μαύρους πίνακες, και λίγες κιμωλίες και έναν στρατό εθελοντών, η Κούβα έχει διδάξει έναν αριθμό ανθρώπων να διαβάζουν και να γράφουν που θα έκανε όλες τις πλούσιες ΜΚΟ του κόσμου να πρασινίσουν από το κακό τους. Η Κούβα μοίραζε το ψωμί της, ακόμη και όταν ήταν ξερό. 

Και μια μικρή διευκρίνιση που κρατάω στη καρδιά μου: Οι Κουβανοί ηγέτες, ενώ προφανώς τους συμβαίνει να μη μιλούν για ορισμένα πράγματα, και ακόμη να κάνουν και λάθη (συμβαίνει), δεν λένε ποτέ ψέματα. Αυτό είναι γεγονός. 

Η Κούβα δεν έχει πάρει ποτέ εκδίκηση. Η Κούβα δεν υπήρξε ποτέ κακοπροαίρετη. Η Κούβα δεν έχει αθετήσει ποτέ το λόγο της. Η Κούβα δεν έχει παραβιάσει ποτέ τις αρχές της. 

Και η Κούβα είναι αυτή που τους πειράζει; 

Γενναία, αλληλέγγυα, διεθνιστική και ανθρωπιστική, και φτωχή, η Κούβα είναι πράγματι το αντίθετο του Ισραήλ. Η Κούβα είναι ό,τι δεν θα είναι ποτέ το Ισραήλ - ούτε καν θα προσποιηθεί να είναι. 

Ας συγκρίνει κάποιος την επιθετικότητα των δυτικών ηγετών, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, και των θεσμικών μέσων ενημέρωσης απέναντι στην Κούβα, με την «καλόκαρδη» και «χαλαρή»  απέναντι στο Ισραήλ. 

Ναι! σε κάθε ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, το υψωμένο χέρι του Ισραήλ θα ψηφίζει υπέρ του γενοκτονικού αποκλεισμού και θα είναι πάντα, στα μάτια μου, η αντίθετη αντανάκλαση της ακόμα και πάντα υψωμένης γροθιάς της Κούβας. 

Τις καλύτερες ευχές σε όλους για το 2024. 

Viktor Dedaj

με πιθανότατα αρκετά λάθη και τυπογραφικά λάθη, καθώς η νύχτα ήταν μεγάλη...