Οι ουκρανικές διαπραγματεύσεις σέρνονται σε μάκρος
Οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στην Ουκρανία προσκρούουν στη συστηματική απροθυμία της κυβέρνησης Ζελένσκι. Το Κίεβο επιχειρεί να κερδίσει χρόνο, αρχικά στο δικαστικό πεδίο, στη συνέχεια στο στρατιωτικό και, τέλος, στο πολιτικό επίπεδο. Ωστόσο, οι επαφές που έχουν πραγματοποιηθεί επιτρέπουν ήδη να διαφανεί ποια μορφή ενδέχεται να λάβει αυτή η ειρήνη.
Το παρόν άρθρο αποτελεί συνέχεια των:
1. «Οι στράουσιστές καταλαμβάνουν τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών και του ΝΑΤΟ», 7 Οκτωβρίου 2025.
2. «Η αντιρωσική προπαγάνδα και η προετοιμασία του πολέμου κατά της Ρωσίας», 28 Οκτωβρίου 2025.
3. «Η στιγμή της αλήθειας: η Δύση απέναντι στις ρωσικές στρατιωτικές προελάσεις», 4 Νοεμβρίου 2025.
4. «Η πτώση του καθεστώτος Ζελένσκι και των συμμάχων του», 25 Νοεμβρίου 2025.
5. «Τι κρύβεται πίσω από τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία;», 2 Δεκεμβρίου 2025.
Οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας παρατείνονται χωρίς ορατή κατάληξη. Είναι σαφές ότι η ρωσική πλευρά, βέβαιη για την τελική της επικράτηση, επιδιώκει να απελευθερώσει το συντομότερο δυνατόν ό,τι απομένει από το Ντονμπάς, ενώ η ουκρανική πλευρά αρνείται οποιαδήποτε ουσιαστική παραχώρηση.
Τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και το Ηνωμένο Βασίλειο, πολλαπλασιάζουν τις συσκέψεις — σχεδόν μία ημερησίως — με μοναδική εμμονή τη συνέχιση του πολέμου, είτε με τη στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών είτε και χωρίς αυτήν.
Δύο νέα γεγονότα μεταβάλλουν ουσιωδώς το τοπίο: αφενός, η Ουάσινγκτον εξετάζει πλέον ανοιχτά το ενδεχόμενο αποχώρησης από το ΝΑΤΟ· αφετέρου, οι ουκρανικές αρχές αποδέχονται την ιδέα της εκποίησης της ίδιας της χώρας.
Ουάσινγκτον και ΝΑΤΟ
Την 1η Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε μυστική τηλεδιάσκεψη με τη συμμετοχή των προέδρων της Γαλλίας (Εμανουέλ Μακρόν) και της Φινλανδίας (Αλεξάντερ Στουμπ), του Γερμανού καγκελάριου Φρίντριχ Μερτς, των πρωθυπουργών της Πολωνίας (Ντόναλντ Τουσκ), της Ιταλίας (Τζόρτζια Μελόνι), της Δανίας (Μέτε Φρέντερικσεν) και της Νορβηγίας (Γιόνας Γκαρ Στέρε), του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ (Μαρκ Ρούτε), της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν) και του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (Αντόνιο Κόστα).
Σύμφωνα με το Der Spiegel, το οποίο είχε πρόσβαση στο πρακτικό της συνεδρίασης, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ δήλωσε ότι συμφωνεί με τον Φινλανδό πρόεδρο και ότι οι Ευρωπαίοι οφείλουν να επιδείξουν δυσπιστία απέναντι στην ειρήνη στην Ουκρανία την οποία διαπραγματεύονται οι ειδικοί απεσταλμένοι του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, Στιβ Γουίτκοφ και Τζάρεντ Κούσνερ [1].
Πρόκειται για την πρώτη φορά που εν ενεργεία γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ επικρίνει δημοσίως εν ενεργεία πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας που δημοσιεύθηκε στις 4 Δεκεμβρίου από τον Λευκό Οίκο αναφέρεται πέντε φορές στο ΝΑΤΟ. Εντούτοις, η Συμμαχία δεν θεωρείται πλέον ζωτικής σημασίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες, στο μέτρο που ο πρόεδρος Τραμπ έχει σημάνει το τέλος της «Αμερικανικής Αυτοκρατορίας». Η Ουάσινγκτον, βυθισμένη σε δημόσιο χρέος ύψους 33 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, δεν προτίθεται να συνεχίσει να επωμίζεται την άμυνα της Δυτικής Ευρώπης. Το κείμενο περιορίζεται στο να επισημάνει ότι τα κράτη-μέλη της Ατλαντικής Συμμαχίας θα πρέπει να αναλάβουν μόνα τους την ασφάλειά τους, διαθέτοντας το 5% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος τους — ποσοστό πολύ ανώτερο από το σημερινό. Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι η Συμμαχία δεν προορίζεται να συνεχίσει την επέκτασή της [2].
Στις 9 Δεκεμβρίου, πέντε ημέρες αργότερα, ο Ρεπουμπλικανός βουλευτής Τόμας Μάσι (Κεντάκι) κατέθεσε στο Κογκρέσο σχέδιο νόμου (HR 6508) με στόχο την αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από το ΝΑΤΟ. Στις 12 Δεκεμβρίου το σχέδιο παραπέμφθηκε στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων [3] — για πρώτη φορά το ζήτημα αυτό εισάγεται επίσημα προς συζήτηση στο Κογκρέσο.
Είναι ακόμη πρόωρο να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα. Ωστόσο, καθίσταται ήδη σαφές ότι στους κόλπους των τραμπικών υπάρχει ισχυρό ρεύμα αντίθεσης προς την Ατλαντική Συμμαχία και ότι τα ευρωπαϊκά κράτη αντιλαμβάνονται πως αδυνατούν να εξασφαλίσουν ταυτόχρονα την εθνική τους άμυνα και μια στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Κατ’ ιδίαν, συνεργάτες του προέδρου Τραμπ διαβεβαιώνουν ότι η αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη Συμμαχία τοποθετείται χρονικά στα μέσα του 2027 — χρονοδιάγραμμα που ενδέχεται να επισπευσθεί.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες το γνωρίζουν. Στις 8 Δεκεμβρίου, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Αντόνιο Κόστα, δήλωνε ενώπιον του Ινστιτούτου Ζακ Ντελόρ:
«Αν θέλουμε να προστατευθούμε, όχι μόνο από τους αντιπάλους μας αλλά και από συμμάχους που μας αμφισβητούν, οφείλουμε να ενισχύσουμε την Ευρώπη. Χρειαζόμαστε συντονισμό για να οικοδομήσουμε μια Ευρώπη που θα κατανοεί ότι οι συμμαχικές σχέσεις και οι συμμαχίες της μεταπολεμικής περιόδου έχουν αλλάξει.»
Ωστόσο, τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν διαθέτουν ούτε τα οικονομικά ούτε τα στρατιωτικά μέσα των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν είναι σε θέση να διασφαλίσουν αυτοτελώς την άμυνά τους. Εάν, παρά ταύτα, το επιχειρούσαν, θα έπρεπε να οργανωθούν γύρω από μία εκ των τριών πυρηνικών δυνάμεων της περιοχής: τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο ή — αναπόφευκτα — τη Ρωσία.
Ο δικτάτορας Ζελένσκι και το ζήτημα των εκλογών
Πριν από έναν μήνα, στις 11 Νοεμβρίου, ο υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Μάρκο Ρούμπιο, έδωσε το σήμα για την «επιχείρηση Μίδας». Οι βασικοί σύμμαχοι του μη εκλεγμένου Ουκρανού προέδρου, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, κατέρρευσαν ο ένας μετά τον άλλον. Είναι αδιανόητο ο ίδιος να μην συγκαταλέγεται στους κύριους ωφελημένους της υπεξαίρεσης δημόσιων πόρων και του εκβιασμού ουκρανικών επιχειρήσεων. Κι όμως, κανείς δεν τολμά να τον συλλάβει. Προφανώς, επιδιώκει να παραμείνει στην εξουσία προκειμένου να διασφαλίσει τα κέρδη του ή να τα μεταφέρει στο εξωτερικό.
Αρχικά, επιχείρησε να ανασυσπειρώσει τους υποστηρικτές της Ουκρανίας, πολλαπλασιάζοντας τις επαφές σε Αθήνα, Παρίσι, Λονδίνο, Βρυξέλλες, Ρώμη και Βερολίνο, την ώρα που ο ειδικός του απεσταλμένος και γενικός γραμματέας του Συμβουλίου Άμυνας, Ρουστέμ Ούμεροφ, βρισκόταν ήδη σε φυγή. Η εξουσία στην Ουκρανία έχει πλέον μετατραπεί σε θέατρο σκιών: ο μη εκλεγμένος πρόεδρος μπορεί να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή, ενώ ο βασικός του διαπραγματευτής αδυνατεί να επιστρέψει στην πατρίδα του.
Σε συνέντευξη στο Politico, στις 9 Δεκεμβρίου [4], ο πρόεδρος Τραμπ δήλωσε τα εξής:
Ντάσα Μπερνς: Πιστεύετε ότι ήρθε η ώρα η Ουκρανία να οργανώσει εκλογές;
Ντόναλντ Τραμπ: Ναι. Νομίζω πως ναι. Έχει περάσει πολύς καιρός. Αυτό, εε… δεν πήγε ιδιαίτερα καλά. Ναι, πιστεύω ότι ήρθε η ώρα. Νομίζω ότι είναι μια σημαντική στιγμή για να γίνουν εκλογές. Χρησιμοποιούν τον πόλεμο όχι για να οργανώσουν εκλογές, αλλά, εε, νομίζω ότι ο ουκρανικός λαός θα έπρεπε… θα έπρεπε να έχει αυτή την επιλογή. Και ίσως ο Ζελένσκι να κέρδιζε. Δεν ξέρω ποιος θα κέρδιζε. Αλλά δεν έχουν κάνει εκλογές εδώ και πολύ καιρό. Ξέρετε, μιλούν για δημοκρατία, αλλά αυτό φτάνει σε ένα σημείο όπου δεν είναι πια δημοκρατία.
Ο μη εκλεγμένος πρόεδρος απάντησε αμέσως:
«Είμαι έτοιμος για εκλογές. Ζητώ τώρα, και το δηλώνω ανοιχτά, από τις Ηνωμένες Πολιτείες να με βοηθήσουν, ενδεχομένως μαζί με τους Ευρωπαίους συναδέλφους, να εγγυηθούν την ασφάλεια για τη διεξαγωγή εκλογών.»
Πρέπει να σημειωθεί ότι το ουκρανικό Σύνταγμα απαγορεύει τις εκλογές σε περίοδο στρατιωτικού νόμου. Ο στρατιωτικός νόμος επιβλήθηκε για πρώτη φορά το 2018 από τον πρόεδρο Πέτρο Ποροσένκο, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για τις προεδρικές εκλογές [5].
Στη συνέχεια, επιβλήθηκε για δεύτερη φορά από τον πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι το 2022, κατά τη ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση.
Ο στρατιωτικός νόμος θεσπίζει εννέα μέτρα:
• Περιορισμούς στα συνταγματικά δικαιώματα και ελευθερίες των πολιτών·
• Εισαγωγή «υποχρέωσης εργασίας», που ισχύει για όλους, είτε εργάζονται είτε όχι, και μπορεί να αφορά και υπηρεσία στον στρατό·
• Κατάσχεση κρατικών περιουσιών ή «αναγκαστική διάθεση» κοινοτικών και ιδιωτικών αγαθών «για τις ανάγκες του κράτους»·
• Επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας·
• Εισαγωγή στρατιωτικών σημείων ελέγχου και περιορισμών της «ελευθερίας κίνησης πολιτών, αλλοδαπών και ανιθαγενών, καθώς και της κυκλοφορίας οχημάτων»·
• Έλεγχο εγγράφων των προσώπων και επιθεώρηση των χώρων όπου βρίσκονται·
• Απαγόρευση ειρηνικών διαδηλώσεων, συγκεντρώσεων και μαζικών εκδηλώσεων·
• Απαγόρευση ή περιορισμό των μέσων ενημέρωσης·
• Απαγόρευση ή περιορισμό της μετάδοσης πληροφοριών στα κοινωνικά δίκτυα.
Και στις δύο περιπτώσεις, επρόκειτο σαφώς για εγκαθίδρυση αυταρχικού καθεστώτος. Ενώ ο Ποροσένκο τον εφάρμοσε μόνο για τριάντα ημέρες, ο Ζελένσκι τον ανανέωσε κάθε τρεις μήνες από τον Φεβρουάριο του 2022. Σύμφωνα με το δέκατο έκτο προεδρικό διάταγμα που εξέδωσε σχετικά, ο στρατιωτικός νόμος παρατείνεται έως τον ερχόμενο Φεβρουάριο.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η θητεία του Βολοντίμιρ Ζελένσκι έληξε τον Μάιο του 2025. Από τότε, την προσωρινή προεδρία θα έπρεπε να ασκεί ο πρόεδρος της Βερχόβνα Ράντα, Ρουσλάν Στεφαντσούκ. Όχι μόνο δεν το ζήτησε, αλλά συνόδευσε τον απερχόμενο πρόεδρο στις πρώτες του μετακινήσεις για να επιβεβαιώσει τη νομιμότητά του.
Αν διεξάγονταν σήμερα εκλογές, οι εκλογικοί κατάλογοι θα ήταν νοθευμένοι, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες που σκοτώθηκαν στη μάχη εξακολουθούν να περιλαμβάνονται σε αυτούς. Υπό αυτές τις συνθήκες, θα ήταν παιδικό παιχνίδι για την εξουσία να νοθεύσει την κάλπη.
Η ρωσική πλευρά έχει υπογραμμίσει πάρα πολλές φορές ότι δεν μπορεί να υπογράψει ειρήνη με μια μη νόμιμη προσωπικότητα. Θυμάται ότι ο πρόεδρος Ποροσένκο είχε κρίνει, από τη μια μέρα στην άλλη, πως οι Συμφωνίες του Μινσκ, που είχαν υπογραφεί από τον ειδικό απεσταλμένο και προκάτοχό του, Λεονίντ Κούτσμα, ήταν άκυρες και ανυπόστατες, επειδή το πρόσωπο αυτό δεν είχε εγκριθεί ούτε από τον ίδιο ούτε από τη Βερχόβνα Ράντα.
Η ανακοίνωση του πλέον μη εκλεγμένου Ουκρανού προέδρου ότι θα δεχόταν τη διεξαγωγή εκλογών δεν αποτελεί, κατά πάσα πιθανότητα, παρά ένα μέσο για να κερδίσει χρόνο και να καθυστερήσει ακόμη περισσότερο την ειρήνη.
Πώληση της Ουκρανίας στον πλειοδότη
Ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ (Νότια Καρολίνα) είχε εκτιμήσει την αξία των ουκρανικών σπάνιων γαιών, στις 9 Ιουνίου 2024, σε συνέντευξή του στην εκπομπή Face the Nation (CBS News), μεταξύ «10 και 12 τρισεκατομμυρίων δολαρίων».
Ο πρόεδρος Τραμπ είχε αναφερθεί, πριν από μερικούς μήνες, στο ενδεχόμενο μεταβίβασής τους στις Ηνωμένες Πολιτείες για την αποπληρωμή του κόστους του πολέμου. Ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Σκοτ Μπέσεντ, είχε μεταβεί στο Κίεβο στις 12 Φεβρουαρίου για να το συζητήσει με τον πρόεδρο Ζελένσκι.
Έτσι, ο μη εκλεγμένος πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι συγκάλεσε, μέσω τηλεδιάσκεψης στις 10 Δεκεμβρίου, τον ίδιο τον Σκοτ Μπέσεντ, μαζί με τον Τζάρεντ Κούσνερ — όχι ως διαπραγματευτή στη Μόσχα, αλλά ως διευθυντή του επενδυτικού ταμείου Affinity Partners — και τον Λάρι Φινκ, διευθυντή του επενδυτικού ταμείου BlackRock και ήδη ιδιοκτήτη μεγάλου μέρους της αγροτικής γης [6]. Προφανώς επρόκειτο για την αποτίμηση του τι θα μπορούσε να αγοραστεί σε αντάλλαγμα για τις σπάνιες γαίες. Αυτό που ήταν αδιανόητο πριν από δέκα μήνες, έγινε ξαφνικά δυνατό.
Μια δεύτερη συνάντηση πραγματοποιήθηκε την επόμενη ημέρα, 11 Δεκεμβρίου. Ο μη εκλεγμένος πρόεδρος Ζελένσκι συγκέντρωσε τους βασικούς Αμερικανούς διαπραγματευτές και κάλεσε να παρέμβει ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ. Στόχος ήταν η επισκόπηση των εγγυήσεων ασφαλείας, γνωρίζοντας ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι πλέον αιώνιο.
Κριστιάν Άκκυριά
[1] «We Must Not Leave Ukraine and Volodymyr Alone with These Guys», Matthias Gebauer, Leo Klimm, Paul-Anton Krüger, Timo Lehmann, Fedir Petrov, Jan Petter, Fidelius Schmid & Michael Weiss, Der Spiegel, December 4, 2025.
[2] “Το Πεντάγωνο υιοθετεί την οπτική του Τραμπ για τον κόσμο”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 10 décembre 2025.
[3] «To require the President to give notice of denunciation of the North Atlantic Treaty for purposes of withdrawing the United States from the North Atlantic Treaty Organization, and for other purposes», Thomas Massie, House of représentatives 6508, December 9, 2025.
[4] «Donald Trump in The Conversation», Dasha Burn, Politico, YouTube, December 9, 2025.
[5] «L’Ukraine adopte une loi martiale aux visées très électorales», Stéphane Siohan, Le Temps, 27 novembre 2018.
[6] « Une "paix financière khazare" en Ukraine : BlackRock et le désastre Zelensky », par Alfredo Jalife-Rahme, Traduction Maria Poumier, La Jornada (Mexique) , Réseau Voltaire, 15 décembre 2025.
Les articles de cet auteur
Envoyer un message
