Τιερί Μεϊσάν: Πώς να δικαιολογηθεί η επίθεση του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας

 

Πώς να δικαιολογηθεί η επίθεση του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας

του Τιερί Μεϊσάν

Ο Ιωσήφ Στάλιν είχε διατάσσει να διορθωθούν τις παλιές επίσημες φωτογραφίες για να αφαιρεθεί κάθε ίχνος της αντιπολίτευσης του. Ο Τζο Μπάιντεν, ο Εμανουέλ Μακρόν και οι σύμμαχοί τους, και αυτοί, ξαναγράφουν την Ιστορία. Μόλις διοργάνωσαν εκδηλώσεις με το όνομα «Αποβίβαση στη Νορμανδία» για τα γεγονότα που συνέβησαν πολύ διαφορετικά. Αγνοούν την πολύ σοβαρή σύγκρουση που εναντίωσαν το Εθνικό Συμβούλιο της Αντίστασης και η Γαλλική Επιτροπή της Εθνικής Απελευθέρωσης («η Ελεύθερη Γαλλία») κατά του Φραγκλίνου Ρούσβελτ από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο του 1944 και την άρνηση του Ντε Γκωλ να συμμετάσχει στην απόβαση. Επινόησαν, επιπλέον, κάποια ουκρανική συμμετοχή.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 11 JUIN 2024

DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS РУССКИЙ

Στο αμερικανικό νεκροταφείο, ο Εμανουέλ Μακρόν αποτίνει φόρο τιμής στους Αμερικανούς στρατιώτες που «θυσιάστηκαν για την ανεξαρτησία μας» (sic).

Μόλις γίναμε μάρτυρες μιας εκτεταμένης επανεγγραφής της Ιστορίας με στόχο τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης προκειμένου να δικαιολογηθεί στα μάτια τους η τρέχουσα μεταχείριση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ. Ένα ψεύτικο όραμα της απόβασης της 6ης Ιουνίου 1944 οδήγησε σε μια ανάμνηση γεγονότων που δεν υπήρξαν ποτέ όπως μας παρουσιάστηκαν.

Σύμφωνα με τους διοργανωτές των εορτασμών, δηλαδή σύμφωνα με το ΝΑΤΟ που παρείχε τους περισσότερους κομπάρσους, συμπεριλαμβανομένων των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, οι Σύμμαχοι ήταν ενωμένοι για να πολεμήσουν κατά του ναζισμού και να υπερασπιστούν την ελευθερία. Στην πραγματικότητα, η αγγλοσαξονική απόβαση δεν είχε σκοπό να απελευθερώσει τη Γαλλία, αλλά να αντικαταστήσει τη ναζιστική κατοχή με τη Συμμαχική Στρατιωτική Κυβέρνηση των Κατεχόμενων Εδαφών (AMGOT, Allied Military Government of Occupied Territories), δηλαδή με την συμμαχική στρατιωτική κυβέρνηση των κατεχόμενων εδαφών.

Τραπεζογραμμάτιο τυπωμένο από την AMGOT σε μορφή δολαρίου των Ηνωμένων Πολιτειών.

Αγανακτισμένος με τη στάση των Γάλλων, ο Βρετανός Στρατάρχης Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ αναφώνησε στις 9 Ιουλίου: «Τι είναι αυτή η ιστορία για τα χαρτονομίσματα που φέραμε; Μου λένε ότι ο πληθυσμός δεν τα θέλει; Πρέπει να δεχτούν. Πρέπει να τους αναγκάσουμε. Είναι καλά λεφτά. Είναι τα λεφτά μας!».

ΞΑΝΑΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο είχε αποδεχθεί την παρουσία του Σαρλ Ντε Γκωλ και των Ελεύθερων Γάλλων του στο έδαφός του, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν τον αναγνώρισαν ποτέ ως ηγέτη της Γαλλικής Αντίστασης κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αντίθετα, διατήρησαν πρεσβεία στο Βισύ μέχρι τις 27 Απριλίου 1942, δηλαδή τέσσερις μήνες μετά την είσοδό τους στον πόλεμο. Ακόμη χειρότερα, στις 22 Νοεμβρίου 1942, διαπραγματεύτηκαν μια συμφωνία με τον ναύαρχο Φρανσουά Νταρλάν, που εκπροσωπούσε την δωσίλογη κυβέρνηση συνεργασίας με τον Χίτλερ. Θα εμπόδιζαν τον Ντε Γκωλ να έρθει στη Βόρεια Αφρική και θα μεταβίβαζαν, στο όνομα του Φιλίπ Πεταίν, την αποικιακή εξουσία από τη Γαλλία στις Ηνωμένες Πολιτείες στο τέλος του πολέμου.

Οι Αγγλοσάξονες είχαν ήδη επιβάλει την AMGOT στην Ιταλία και προσπάθησαν να την εγκαταστήσουν στα εδάφη της Γαλλικής Αυτοκρατορίας στη Βόρεια Αφρική. Ετοιμάζονταν να την επεκτείνουν στη Νορβηγία, την Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και τη Δανία. Για να γίνει αυτό, εκπαίδευαν πολιτικούς διαχειριστές στο Σάρλοτσβιλ και στο Γέιλ.

Ενημερωμένος για το τι ετοίμαζαν οι Αγγλοσάξονες, ο Σαρλ Ντε Γκωλ επέστρεψε επειγόντως από το Αλγέρι στο Λονδίνο. Μετέτρεψε τη Γαλλική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (CFLN), της οποίας προέδρευε, σε Προσωρινή Κυβέρνηση της Γαλλικής Δημοκρατίας (GPRF), τρεις ημέρες πριν από την απόβαση, στις 3 Ιουνίου 1944. Λογομάχησε σκληρά με τον Βρετανό πρωθυπουργό Ουίνστον Τσόρτσιλ. Αρνήθηκε να ηχογραφήσει μια ομιλία γραμμένη από τους Αγγλοσάξονες που παρουσίαζε το όραμά τους για την απόβαση και να στείλει τους 120 αξιωματικούς συνδέσμους της FFL μαζί με τα στρατεύματα αποβίβασης. Ομοίως, αρνήθηκε το αγγλοσαξονικό σχέδιο για τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) που επρόκειτο να ιδρύσει ένα διευθυντήριο των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ηνωμένου Βασιλείου σε ολόκληρο τον κόσμο [1]· ένα σχέδιο που επανεμφανίστηκε το 1950 με τον πόλεμο της Κορέας, το 1991 με την «Καταιγίδα της Ερήμου» και ξανά το 2001 με τις επιθέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τελικά, συμφώνησε να δηλώσει μίαν αόριστη υποστήριξη για την απόβαση, αλλά όχι για την AMGOT, και να στείλει μόνο 20 αξιωματικούς συνδέσμους και θα καταφέρει να αποτύχει το αγγλοσαξονικό σχέδιο για τον ΟΗΕ [2].

Στα απομνημονεύματα πολέμου του, ο Σαρλ Ντε Γκωλ γράφει: «Ο πρόεδρος [Ρούσβελτ], πράγματι, κρατούσε, από μήνα σε μήνα, το έγγραφο [την προτεινόμενη συμφωνία μεταξύ του CFLN και των Συμμάχων για την Απελευθέρωση της Γαλλίας] στο γραφείο του. Εν τω μεταξύ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, δημιουργήθηκε μια Συμμαχική Στρατιωτική Κυβέρνηση (AMGOT), με σκοπό να αναλάβει τη διοίκηση της Γαλλίας. Βλέπαμε να συρρέουν σε αυτήν την οργάνωση κάθε είδους θεωρητικούς, τεχνικούς, επιχειρηματίες, προπαγανδιστές, ακόμη και χθεσινούς Γάλλους που είχαν πολιτογραφηθεί Γιάνκηδες. Τα βήματα που πίστευαν ότι έπρεπε να κάνουν ο Ζαν Μοννέ και ο Ανρί Οπενό στην Ουάσιγκτον, οι παρατηρήσεις που απηύθυνε η βρετανική κυβέρνηση στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα επείγοντα αιτήματα που έστελνε ο Αϊζενχάουερ στον Λευκό Οίκο, δεν επέφεραν καμία αλλαγή. Ωστόσο, καθώς ήταν απαραίτητο να καταλήξουμε σε κάποιο κείμενο, ο Ρούσβελτ αποφάσισε, τον Απρίλιο, να δώσει στον Ντουάιτ Αϊζενχάουερ οδηγίες βάσει των οποίων η ανώτατη εξουσία στη Γαλλία θα ανήκε στον Ανώτατο Διοικητή. Ως εκ τούτου, έπρεπε να επιλέξει μόνος του τις γαλλικές αρχές οι οποίες θα συνεργάζονταν μαζί του. Σύντομα μάθαμε ότι ο Αϊζενχάουερ ικέτευε τον Πρόεδρο να μην του φορτώσει αυτή την πολιτική ευθύνη και ότι οι Άγγλοι αποδοκίμαζαν μια τέτοια αυθαίρετη διαδικασία. Αλλά ο Ρούσβελτ, αλλάζοντας ελαφρώς το γράμμα των οδηγιών του, είχε διατηρήσει τα βασικά.
Για να πω την αλήθεια, οι προθέσεις του Προέδρου μου φάνηκαν ότι ήταν της ίδιας τάξης με τα όνειρα της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων. Ο Ρούσβελτ είχε ήδη διακινδυνεύσει στη Βόρεια Αφρική, σε συνθήκες πολύ πιο ευνοϊκές για τα σχέδιά του, μια πολιτική επιχείρηση παρόμοια με αυτή που διαλογιζόταν για τη Γαλλία. Ωστόσο, δεν έμενε τίποτα από αυτή την προσπάθεια. Η κυβέρνησή μου ασκούσε απεριόριστη εξουσία στην Κορσική, την Αλγερία, το Μαρόκο, την Τυνησία και τη Μαύρη Αφρική. Οι άνθρωποι στους οποίους η Ουάσιγκτον υπολόγιζε για να σταθεί εμπόδιο είχαν εξαφανιστεί από τη σκηνή. Κανείς δεν ασχολούταν με τη συμφωνία Darlan-Clark [μεταβίβαση των εξουσιών της γαλλικής αποικιακής αυτοκρατορίας στις Ηνωμένες Πολιτείες], που θεωρήθηκε άκυρη και μη γινομένη από την Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης [την «Ελεύθερη Γαλλία»] και για την οποία είχα δηλώσει δυνατά από το βήμα της Συμβουλευτικής Συνέλευσης ότι στα μάτια της Γαλλίας δεν υπήρχε. Λυπόμουνα, για εκείνον και για τις σχέσεις μας, για το γεγονός ότι η αποτυχία της πολιτικής του στην Αφρική δεν έβαλε τέρμα στις ψευδαισθήσεις του Ρούσβελτ. Ήμουν όμως σίγουρος ότι το σχέδιο του, που ανανεώθηκε για τη Μητρόπολη, δεν θα άρχιζε καν να υλοποιείται. Οι Σύμμαχοι δεν θα συναντούσαν στη Γαλλία άλλους υπουργούς και άλλους δημοσίους υπαλλήλους παρά μόνο εκείνους που θα είχα διορίσει. Δεν θα έβρισκαν εκεί γαλλικά στρατεύματα παρά μόνο αυτά των οποίων ήμουν αρχηγός. Χωρίς καμία αλαζονεία, μπορούσα να αψηφήσω τον Αϊζενχάουερ να συζητήσει έγκυρα με κάποιον που δεν είχα διορίσει. Ο ίδιος, εξάλλου, δεν το σκέφτοταν».

Τελικά, 30.000 στρατιώτες των Συμμάχων συμμετείχαν στην απόβαση της 6ης Ιουνίου 1944, συμπεριλαμβανομένων μόνο 177 Γάλλων (των πεζοναυτών του κομάντο Kieffer). Δεν ήταν παρά μόνο την 1η Αυγούστου που οι 20.000 άνδρες της 2ης τεθωρακισμένης μεραρχίας (2ο DB) του στρατηγού Φιλίπ Λεκλέρ ντε Οτκλόκ αποβιβάστηκαν στη Νορμανδία, μεταξύ της Sainte-Marie-du-Mont και της Quinéville, μια περιοχή που οι Σύμμαχοι την ονόμασαν «Παραλία Γιούτα». Ορμήσαν προς το Παρίσι, το οποίο εξεγειρόταν και απελευθερόταν.

Ο Όρκος των Ουκρανών στρατιωτών κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο

«Πιστός γιος της Πατρίδας μου, εντάσσομαι οικειοθελώς στις τάξεις του Ουκρανικού Απελευθερωτικού Στρατού και με χαρά ορκίζομαι ότι θα πολεμήσω πιστά τον μπολσεβικισμό για την τιμή του λαού. Οδηγούμε αυτόν τον αγώνα μαζί με τη Γερμανία και τους συμμάχους της ενάντια σε έναν κοινό εχθρό. Με πίστη και άνευ όρων υποταγή, πιστεύω στον Αδόλφο Χίτλερ ως ηγέτη και ανώτατο διοικητή του Απελευθερωτικού Στρατού. Ανά πάσα στιγμή, είμαι πρόθυμος να δώσω τη ζωή μου για την αλήθεια».

Η ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Ο εορτασμός της παραποιημένης εκδοχής της απόβασης ήταν μια ευκαιρία για τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν και τον τελετάρχη του, τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, να κάνουν έναν παραλληλισμό με την παρουσίασή τους, επίσης παραποιημένη, του τρέχοντος πολέμου στην Ουκρανία.

Για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, καμία ρωσική αντιπροσωπεία δεν προσκλήθηκε. Αντίθετα, ήταν παρόν ο ουκρανικός στρατός, που πολέμησε στο πλευρό των Ναζί.

Ο Τζο Μπάιντεν, ο Εμανουέλ Μακρόν και οι καλεσμένοι τους παρουσίασαν τις Ηνωμένες Πολιτείες ως νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ η Σοβιετική Ένωση ήταν αυτή που κατέλαβε το Βερολίνο και ανέτρεψε το Τρίτο Ράιχ. Αγνόησαν τη θυσία 27 εκατομμυρίων Σοβιετικών στρατιωτών. Αντίθετα, εστίασαν την αφήγησή τους στους 292.000 νεκρούς στρατιώτες των Ηνωμένων Πολιτειών (κυρίως στη μάχη κατά της Ιαπωνίας μετά την ήττα των Ναζί). Δύο πολεμικές επιχειρήσεις που δεν είναι καθόλου συγκρίσιμες.

Παρεμπιπτόντως, θύμισαν τη δολοφονία 6 εκατομμυρίων Εβραίων από τους Ναζί, είτε κατά τη διάρκεια της «Σόα με σφαίρες» είτε, από το 1942, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ένας τρόπος να αγνοήσουμε τη δολοφονία 18 εκατομμυρίων Σοβιετικών Σλάβων αμάχων (διαφορετικά από τους 27 εκατομμύρια θανάτους που αναφέρθηκαν παραπάνω), οι οποίοι επίσης θεωρήθηκαν «υπάνθρωποι» και χαρακτηρίστηκαν ως κύριοι στόχοι του ναζιστικού σχεδίου εξόντωσης. Ούτε λέξη για όλες τις άλλες κατηγορίες στόχων, όπως άλλοι Σλάβοι ή Τσιγγάνοι.

Απευθυνόμενος στον Βολοντιμίρ Ζελένσκι, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν δήλωσε: «Η Ουκρανία δέχεται εισβολή από έναν τύραννο και δεν θα την εγκαταλείψουμε ποτέ. (…) Δεν μπορούμε να την παρατήσουμε μπροστά στους δικτάτορες, είναι αδιανόητο (…) Οι στρατιώτες της D-Day έκαναν το καθήκον τους, θα κάνουμε εμείς το δικό μας; (…) Δεν πρέπει να χάσουμε αυτό που έχει γίνει εδώ».

Πρέπει μήπως να θυμίσουμε ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, κάθε άλλο παρά «δικτάτορας», επανεξελέγη μόλις τον Μάρτιο με το 88,5% των ψήφων; Η ψηφοφορία διεξήχθη με ειλικρινή τρόπο, ακόμη κι αν, σύμφωνα με τους δυτικούς, η προεκλογική εκστρατεία άφηνε λίγα περιθώρια για την αντιπολίτευση. Αντίθετα, ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι δεν είναι πλέον πρόεδρος της Ουκρανίας αφού η θητεία του έληξε στις 21 Μαΐου. Απαγόρευσε και τα 12 πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης [3], έστειλε τον αντίπαλό του, στρατηγό Βάλερι Ζαλούζνι, στο Ηνωμένο Βασίλειο ως πρεσβευτή και δεν διεξήγαγε εκλογές. Ωστόσο, παραμένει στην εξουσία. Μπορεί να θεωρηθεί επικεφαλής της προσωρινής κυβέρνησης της Ουκρανίας, αλλά σίγουρα όχι ως εκλεγμένος πρόεδρος.

Διοικεί παράνομα τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας του, οι κύριοι διοικητές των οποίων είναι «ακραίοι εθνικιστές». Οι τελευταίοι ισχυρίζονται ότι είναι κληρονόμοι του ιδρυτή του «ριζοσπαστικού εθνικισμού» [4], Ντμιτρό Ντοντσόφ, και του κολλητού του, του ναζιστή Στεπάν Μπαντέρα. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ντοντσόφ ήταν διαχειριστής του Ινστιτούτου Ράινχαρντ Χάιντριχ, υπεύθυνου για την εφαρμογή της τελικής λύσης για τα εβραϊκά και τσιγγάνικα ζητήματα, ενώ ο Μπαντέρα, επικεφαλής της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN), σφαγίασε τουλάχιστον 1,6 εκατομμύρια Ουκρανούς, κυρίως στο Ντονμπάς και τη Νοβαρωσία. Επομένως, ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντιμίρ Ζελένσκι συμμετείχε ως οπαδός των Ναζί σε αυτή την παρωδία.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

[1] “Ποια διεθνής τάξη;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 7 Νοεμβρίου 2023.

[2] «Revealed: Churchill’s unsent letter that could have changed the course of history», Daniel Boffey, The Guardian, May 31, 2024.

[3] « L’Ukraine interdit le dernier parti politique d’opposition », Réseau Voltaire, 23 octobre 2022.

[4] “Ποιοι είναι οι Ουκρανοί ριζοσπαστικοί εθνικιστές;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 15 Νοεμβρίου 2022.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Πώς να δικαιολογηθεί η επίθεση του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας

Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών

Μονομαχία

Το γαλλικό «αποικιακό κόμμα» δεν χώνεψε ακόμα την απώλεια της Αυτοκρατορίας του

Η «Δημοκρατία» κατά την Ευρωπαϊκή Ένωση

Οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: μια ακριβή μασκαράτα!

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις *********************************************************

Τιερί Μεϊσάν: Το έγκλημα κατά της ειρήνης της Άνγκελα Μέρκελ και του Φρανσουά Ολάντ

 

Το έγκλημα κατά της ειρήνης της Άνγκελα Μέρκελ και του Φρανσουά Ολάντ

του Τιερί Μεϊσάν

Προέκυψε μια διαμάχη σχετικά με τις αναλύσεις μου για την προσωπική ευθύνη της πρώην καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και του πρώην προέδρου Φρανσουά Ολάντ στον τρέχοντα πόλεμο στην Ουκρανία. Οι συνάδελφοί μου ισχυρίζονται ότι εφηύρα τα πάντα και ότι αυτές οι δύο προσωπικότητες είναι αθώες. Δεν θα έκανα τίποτα άλλο παρά μόνο να μεταδίδω ρωσική παραπληροφόρηση.
Αυτή η διαμάχη δεν είναι ασήμαντη: οι καταγγέλλοντες μου προσπαθούν να ασπρίσουν τους πολιτικούς μας ηγέτες, με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετούν τη δυτική αφήγηση του πολέμου στην Ουκρανία και τη δικαιολογούν.
Εδώ είναι τα γεγονότα και τα έγγραφα στα οποία βασίζομαι. Εσείς θα κρίνετε.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 16 AVRIL 2024

DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Η Άνγκελα Μέρκελ και ο Φρανσουά Ολάντ ενώ λένε ψέματα στον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Μερικοί συνάδελφοι από μεγάλα μέσα ενημέρωσης ξεκίνησαν μια διαμάχη για ένα απόσπασμα από ομιλία μου στο Κολμάρ (Γαλλία) τον περασμένο μήνα [1]. Αμφισβητούν όσα δήλωσα σχετικά με την προσωπική ευθύνη της πρώην καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και του πρώην προέδρου Φρανσουά Ολάντ στον τρέχοντα πόλεμο στην Ουκρανία.

Να λοιπόν αναλυτικά τα γεγονότα που ανέφερα και που διαψεύδουν.

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Ο πρόεδρος Ολάντ παραχώρησε συνέντευξη στο Παρίσι στον Théo Prouvost του Kyiv Independent, στις 28 Δεκεμβρίου 2022 [2] την οποία οι καταγγέλλοντες μου μπερδεύουν με το σκίτσο των Ρώσων κωμικών Vovan και Lexus που ενέπνευσε [3]. Ισχυρίζεται ότι αναγνωρίζει τον εαυτό του στα σχόλια που είχε κάνει λίγες μέρες νωρίτερα η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, στη Zeit [4]. Δήλωνε τότε ότι είχε υπογράψει τις συμφωνίες του Μινσκ, όχι για να προστατευτούν οι πληθυσμοί του Ντονμπάς και να βάλει τέλος στον πόλεμο που διεξήγαγαν εναντίον τους οι αρχές του Κιέβου, αλλά για να τους δώσει χρόνο να εξοπλιστούν. Ο Φρανσουά Ολάντ ομολογεί ρητά: «Ναι, η Άνγκελα Μέρκελ έχει δίκιο σε αυτό το σημείο. Οι συμφωνίες του Μινσκ σταμάτησαν για λίγο τη ρωσική επίθεση. Αυτό που ήταν πολύ σημαντικό ήταν πώς η Δύση θα χρησιμοποιούσε αυτή την ανάπαυλα για να αποτρέψει κάθε περαιτέρω ρωσική προσπάθεια».

Η «ρωσική προσπάθεια» για την οποία μιλάει δεν είναι η αποστολή ρωσικών στρατευμάτων από τη Μόσχα, αλλά η ιδιωτική πρωτοβουλία του δισεκατομμυριούχου Konstantin Malofeïev να στείλει Κοζάκους για να στηρίξουν τους πληθυσμούς του Ντονμπάς, όπως είχε κάνει για τους Σέρβους της Βοσνίας.

Τα σχόλια της Άνγκελα Μέρκελ και του Φρανσουά Ολάντ επιβεβαιώθηκαν από τον Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου Άμυνας και Εθνικής Ασφάλειας της Ουκρανίας, Oleksiy Danilov, ο οποίος παραιτήθηκε μόλις πριν από τρεις εβδομάδες αφού πρόσβαλε τον ειδικό Κινέζο απεσταλμένο [5]..

Οι διαπραγματεύσεις των συμφωνιών του Μινσκ έγιναν σε δύο στάδια:
• Το πρώτο πρωτόκολλο υπογράφηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2014 από την Ουκρανία, τη Ρωσία και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ). Την υπέγραψαν και οι κυβερνήτες των περιφερειών (όμπλαστ) του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ. Εκείνη την εποχή, αυτές οι περιφέρειες, αν και ονομάζονταν «Δημοκρατίες», όπως οι πρώην σοβιετικές περιοχές, δεν φιλοδοξούσαν να αποκτήσουν ανεξαρτησία. Αυτό το πρωτόκολλο καθιερώνει μια κατάπαυση του πυρός, απελευθέρωση των ομήρων, απόσυρση των στρατευμάτων και από τις δύο πλευρές, συμπεριλαμβανομένων των Κοζάκων του Κονσταντίν Μαλοφέγιεφ, και γενική αμνηστία. Πρόβλεπέ επίσης την αποκέντρωση των εξουσιών, τοπικές εκλογές και εθνικό διάλογο.
Ωστόσο, δεν συνέβησαν πολλά, εκτός από την απόσυρση των Κοζάκων του Κονσταντίν Μαλοφέγιεφ, μετά από πιεστικό αίτημα του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος αντιμετώπισε αμυδρά έναν σύγχρονο ολιγάρχη που συμπεριφερόταν σαν μεγάλο δούκα της τσαρικής εποχής.

Το 2019, η Άνγκελα Μέρκελ είχε καλέσει μια ρωσική αντιπροσωπία στο Βερολίνο. Στη δεύτερή σειρά αναγνωρίζομε τον Βλαντισλάφ Σουρκόφ δίπλα στον Σεργκέι Λαβρόφ. Ωστόσο, εκείνη την εποχή, απαγορευόταν ο Σουρκόφ να εισέλθει στην ΕΕ. Οι κυρώσεις της ΕΕ είναι συνεπώς μεταβλητής εφαρμογής!

• Το δεύτερο πρωτόκολλο υπογράφηκε έξι μήνες αργότερα, στις 11 Φεβρουαρίου 2015. Οι διαπραγματεύσεις πραγματοποιήθηκαν υπό την ευθύνη του ΟΑΣΕ, μεταξύ του Κιέβου και των Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ. Αυτή τη φορά, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ρωσία εγγυήθηκαν την εφαρμογή του («μορφή Νορμανδία»).
Περιέχει περίπου τις ίδιες διατάξεις με το πρώτο πρωτόκολλο, τις οποίες προσδιορίζει λεπτομερέστερα. Πάνω απ’ όλα υποδηλώνει ότι η αποκέντρωση, η οποία δεν έγινε σε αντίθεση με τα συμφωνηθέντα, θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί μέσω μιας συνταγματικής μεταρρύθμισης.

Η Ρωσία φοβόταν ότι αυτό το δεύτερο πρωτόκολλο δεν θα εφαρμοζόταν περισσότερο από το πρώτο. Αυτό εξηγήθηκε στη συνέχεια από τον Vladislav Surkov, ο οποίος ήταν υπεύθυνος αυτού του φακέλου στο Κρεμλίνο, και όχι επειδή δεν ήθελε να το εφαρμόσει όπως παρερμήνευσε η Le Figaro [6]. Εξάλλου, ήταν η Μόσχα [7], και όχι το Βερολίνο ή το Παρίσι, που υπόβαλε αυτό το πρωτόκολλο στο Συμβούλιο Ασφαλείας για έγκριση.

Ο Βιάτσεσλαβ Βολόντιν, πρόεδρος της Ρωσικής Κρατικής Δούμας.

ΠΡΟΣ ΔΙΚΗ ΜΙΑΣ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗΣ 2

Αντιδρώντας στα σχόλια της καγκελαρίου Μέρκελ και του προέδρου Ολάντ, ο πρόεδρος της Κρατικής Δούμας (δηλαδή της Κάτω Βουλής), Βιάτσεσλαβ Βολοντίν, παρενέβη αμέσως για να εξοργιστεί με αυτές τις ομολογίες. Στη συνέχεια, μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων, δημοσίευσε τα σχόλιά του στο κανάλι του στο Telegram [8]. Προκάλεσαν δύο τηλεγραφήματα, ένα από το πρακτορείο Tass [9] και ένα άλλο από το πρακτορείο Ria-Novosti [10], τα οποία οι αντίπαλοί μου αγνοούν επίσης.

Ως πρόεδρος της Δούμας, αρχικά αναφέρει τα λόγια του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν: «Αν μια μάχη είναι αναπόφευκτη, πρέπει να χτυπήσεις πρώτος». Στη συνέχεια δηλώνει: «Οι ομολογίες ενός εκπροσώπου του καθεστώτος του Κιέβου και πρώην Γερμανού και Γάλλου ηγετών θα έπρεπε να χρησιμεύσουν ως αποδεικτικά στοιχεία ενώπιον ενός διεθνούς στρατοδικείου. Αυτοί οι ηγέτες συνωμοτούσαν για να ξεκινήσουν έναν Παγκόσμιο Πόλεμο με προβλέψιμες συνέπειες. Τους αξίζει να τιμωρηθούν για τα εγκλήματά τους».

Χαρακτηρίζοντας τις δηλώσεις της Άνγκελα Μέρκελ, του Φρανσουά Ολάντ και του Ολεξίι Ντανίλοφ ως αποδείξεις «εγκλημάτων», αναφέρεται στα «εγκλήματα κατά της Ειρήνης» που κηρύχθηκαν στην Απελευθέρωση από το Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο της Νυρεμβέργης. Σύμφωνα με αυτήν την αρχή, που αναγνωρίζεται από όλα τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών, πρόκειται για τα πιο σοβαρά εγκλήματα, ακόμη χειρότερα από τα «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Είναι επομένως και απαράγραπτα.

Δεν έχουν ακόμη εκδοθεί εντάλματα σύλληψης κατά της Άνγκελα Μέρκελ, του Φρανσουά Ολάντ και του Ολεξίι Ντανίλοφ, αλλά έχουν ήδη αναφερθεί. Πράγματι, δεν υπάρχει επί του παρόντος καμία δικαιοδοσία ικανή να δικάσει τα εγκλήματά τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο πρόεδρος Βιάτσεσλαβ Βολοντίν αναφέρθηκε σε ένα «διεθνές στρατιωτικό δικαστήριο» (αντίστοιχο με αυτό της Νυρεμβέργης). Το τελευταίο μένει να θεσμοθετηθεί μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκείνη τη στιγμή, εκτός και αν υπάρξει συμφωνία με τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ουκρανία, η Άνγκελα Μέρκελ, ο Φρανσουά Ολάντ και ο Ολεξίι Ντανίλοφ θα πρέπει να λογοδοτήσουν για «εγκλήματα κατά της Ειρήνης».

Μπορώ μόνο να λυπάμαι που οι καταγγέλλοντες μου δεν βρήκαν τα έγγραφα που αναφέρονται παραπάνω. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό: ενδιαφέρονται μόνο για τα αγγλοσαξονικά ή ευρωπαϊκά πρακτορεία τύπου που αρνούνται να λάβουν υπόψη τη ρωσική άποψη. Λαμβάνουν τις μετρητοίς την επίσημη αφήγηση και δεν κάνουν επαλήθευση που είναι μέρος της δουλειάς τους

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΜΙΝΣΚ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΑΝ ΠΟΤΕ

Η Ρωσία, όπως ανέφερα παραπάνω, παρουσίασε το δεύτερο πρωτόκολλο στο Συμβούλιο Ασφαλείας στις 17 Φεβρουαρίου 2015. Ήταν το αντικείμενο της απόφασης 2202. Σε παράρτημα, η Μόσχα ζήτησε την έγκριση του κείμενου του πρωτοκόλλου και της δήλωσης τεσσάρων αρχηγών κρατών: των Βλαντιμίρ Πούτιν (Ρωσία), Πέτρο Ποροσένκο (Ουκρανία), Φρανσουά Ολάντ (Γαλλία) και Άνγκελα Μέρκελ (Γερμανία). Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων, ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ουκρανίας στη Νέα Υόρκη χαιρέτισε την αμείωτη υποστήριξη των Ηνωμένων Εθνών.

Παρεμπιπτόντως, ας παρατηρήσουμε ότι ο μόνιμος εκπρόσωπος της Κίνας εξήγησε, εκείνη τη στιγμή, τη θέση που εξακολουθεί να είναι δική του σήμερα: η ειρήνη μπορεί να είναι διαρκής μόνο εάν αντιμετωπιστούν οι ανησυχίες όλων των μερών.

Στις 31 Αυγούστου 2015, οι «ακέραιοι εθνικιστές» του Σλόμποντα σκότωσαν αστυνομικούς κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας στην Βερχόβνα Ράντα. Η συνταγματική μεταρρύθμιση δεν θα εγκριθεί ποτέ.

Ωστόσο, η δεύτερη συμφωνία του Μινσκ δεν έχει εφαρμοστεί. Στο Ντονμπάς, πάντα γίνονταν σποραδικές συγκρούσεις, με κάθε πλευρά να κατηγορεί την άλλη. Εξάλλου, το Κίεβο ήθελε να κηρυχτεί η αμνηστία μετά τις τοπικές εκλογές, ενώ οι ηγέτες των όμπλαστ του Ντονμπάς ήθελαν να κηρυχτεί πριν. Θα μπορούσαν έτσι να είχαν θέσει υποψηφιότητα για τις εκλογές και πιθανότατα θα τις είχαν κερδίσει. Συνταγματικές τροποποιήσεις τέθηκαν πράγματι σε ψηφοφορία στις 31 Αυγούστου 2015, στη Βερχόβνα Ράντα, παρουσία της... ειδικής απεσταλμένης των ΗΠΑ, της Στράουσίστριας Βικτόρια Νούλαντ που είχε οργανώσει το πραξικόπημα του 2014 (γνωστό ως «EuroMaïdan»). Οι εκλεγμένοι του «ακέραιου εθνικιστικού» κόμματος Σλόμποντα προσπάθησαν να εμποδίσουν την ψηφοφορία και εισέβαλαν στο βήμα της βουλής φωνάζοντας «Ντροπή!» και «Προδοσία!» [11]. Εν τω μεταξύ, συγκρούσεις σημειώθηκαν έξω από τη Συνέλευση μεταξύ της αστυνομίας και «ακραίων εθνικιστών» πολιτοφυλακών, με 4 νεκρούς και 122 τραυματίες. Στη Ράντα δεν επιτεύχθηκε η ειδική πλειοψηφία και δεν εγκρίθηκε η συνταγματική μεταρρύθμιση.

Αυτές οι ταραχές ήταν οι πιο σημαντικές μετά την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, από τους «ακραίους εθνικιστές» του Σλόμποντα, που υποστηρίζονταν από την Βικτόρια Νούλαντ. Ο πρόεδρος Πέτρο Ποροσνέκο τους καταδίκασε, αλλά δεν χρειάστηκε να του το πούνε δύο φορές. Ήταν ξεκάθαρο ότι αν επέμενε να θέλει να εφαρμόσει τις συμφωνίες του Μινσκ, θα ανατρεπόταν με τη σειρά του.

Θαρραλέας, αλλά όχι ατρόμητος, κατήγγειλε ξαφνικά το δεύτερο Πρωτόκολλο του Μινσκ. Σύμφωνα με τον ίδιο, η υπογραφή για την ουκρανική πλευρά του πρώην προέδρου Λεονίντ Κούτσμα ήταν άνευ αξίας επειδή δεν είχε διαπιστευθεί από την Βερχόβνα Ράντα. Σίγουρα ναι, αλλά ο Πέτρο Ποροσένκο που ήταν παρών στις διαπραγματεύσεις, ως εν λειτουργία πρόεδρος της Ουκρανίας, δεν εξέφρασε αντιρρήσεις κατά την υπογραφή του, ούτε κατά την επικύρωσή του από το Συμβούλιο Ασφαλείας και υπέγραψε κοινή δήλωση με την οποία δεσμευόταν να το εφαρμόσει. Από τότε και στο εξής, μοιραζόταν την ίδια κακή πίστη με τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ και την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ.

Ο πρόεδρος Πέτρο Ποροσένκο διόρισε αμέσως τις πολιτοφυλακές του Σλόμποντα για την άσκηση πίεσης στους πληθυσμούς του Ντονμπάς. Ήταν το ζοφερό τάγμα Αζόφ του «Λευκού Φύρερ», Αντρέι Μπιλέτσκι. Για επτά χρόνια, 80.000 μαχητές θα σταθούν αντιμέτωποι. Οι άνδρες του Κιέβου προκάλεσαν από 17.000 έως 21.000 θανάτους στον ίδιο τον πληθυσμό τους στο Ντονμπάς. Ο Ποροσένκο καθιέρωσε ένας είδος απαρτχάιντ, μια υπηκοότητα σε δύο επίπεδα: οι Ρωσόφωνοι του Ντονμπάς δεν είχαν πλέον δικαίωμα σε καμία δημόσια υπηρεσία, ούτε σε σχολεία, ούτε σε συντάξεις.

Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών δεν παρενέβη, το πολύ εξέδωσε δήλωση του προέδρου του στις 6 Ιουνίου 2018 [12]. Μόλις ανέβηκε στην εξουσία, ο πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι προσπάθησε να επανασυνδέσει τα νήματα συγκαλώντας μια συνάντηση με τη μορφή Νορμανδία, χωρίς να επιτύχει τίποτα.

Ο πρόεδρος Πέτρο Ποροσνέκο ανακοινώνει ότι δεν θα κάνει πλέον τίποτα για τους Ουκρανούς πολίτες του Ντονμπάς.

ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΤΟΥ ΝΤΟΝΜΠΑΣ

Στις 2 Νοεμβρίου 2021, ο πρόεδρος διόρισε τον Ντμίτρο Γιάρος, κύρια προσωπικότητα των «ακραίων εθνικιστών» και μακροχρόνιο πράκτορα της CIA [13], σύμβουλο του αρχιστράτηγου των ουκρανικών στρατών, στρατηγού Βάλερι Ζαλούζνι. Γρήγορα ανέπτυξε ένα σχέδιο επίθεσης στο Ντονμπάς [14] το οποίο επρόκειτο να ξεκινήσει στις 9 Μαρτίου 2022.

Ωστόσο, σε μια αυτοσχέδια τελετή στο Κρεμλίνο στις 21 Φεβρουαρίου, η Μόσχα αναγνώρισε ξαφνικά τις Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνεστκ και του Λουγκάνσκ ως ανεξάρτητα κράτη. Την επόμενη μέρα, ξεκινούσε μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση». Τα ρωσικά στρατεύματα συγκλίναν ταυτόχρονα από τα σύνορά τους και από αυτά της Λευκορωσίας για να αποτρέψουν οποιαδήποτε ανασύνταξη των ουκρανικών δυνάμεων στο Ντονμπάς. Κατάστρεφε το στρατιωτικό αεροδρόμιο του Κιέβου, αλλά δεν επιδίωκε να καταλάβει την πρωτεύουσα. Σε λίγες εβδομάδες, απελευθέρωσε το μεγαλύτερο μέρος του Ντονμπάς.

Για μήνες, η Ρωσία απέφευγε να προφέρει τη λέξη «πόλεμος». Εξηγούσε ότι επενέβαινε αποκλειστικά για να βάλει τέλος στις κακουχίες του άμαχου πληθυσμού του Ντονμπάς. Αντίθετα, η Δύση την κατηγορούσε ότι «εισέβαλε» στην Ουκρανία για να την κατακτήσει. Ωστόσο, η Ρωσία δεν εφάρμοσε παρά μόνο το ψήφισμα 2202 και τη δήλωση των αρχηγών κρατών που διαπραγματεύτηκαν τις συμφωνίες του Μινσκ. Άλλωστε είχε εξασφαλίσει αυτή την δυνατότητα απαιτώντας να αναπαραχθεί στο παράρτημα του ψηφίσματος. Το να λένε ότι η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία θα σήμαινε ότι η Γαλλία «εισέβαλε» στη Ρουάντα όταν έβαλε τέρμα στη γενοκτονία των Τούτσι το 1994. Κανείς δεν το σκέφτεται. Απλώς εφάρμοσε το ψήφισμα 929 και έσωσε εκατομμύρια ζωές.

Περιέργως, η Ρωσία δεν έθεσε το επιχείρημα της «ευθύνης για προστασία» (R2P). Κι αυτό γιατί ήταν αντίθετη στη διατύπωση αυτής της έννοιας, η οποία δεν υιοθετήθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη παρά μόνο το 2005. Ωστόσο, θα τη χρησιμοποιήσει εντέλει, στις 12 Φεβρουαρίου 2024, σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας που θα έχει συγκαλέσει. Θα παρουσιάσει την αμετάβλητη θέση της, αλλά αυτή τη φορά θα χρησιμοποιήσει την ίδια διπλωματική γλώσσα με τους συνομιλητές της.

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΠΟΛΕΜΟΥ

Τελειώνοντας αυτό το άρθρο, επιστρέφω στα γραπτά των συναδέλφων μου. Σύμφωνα με αυτούς, επινόησα την ευθύνη του Φρανσουά Ολάντ και της Άνγκελα Μέρκελ στον τρέχοντα πόλεμο και μεταφέρω την ρωσική παραπληροφόρηση υποστηρίζοντας ότι η Μόσχα δεν εισέβαλε στην Ουκρανία. Μάλλον έγραψαν αυτά τα άρθρα με σκοπό να υπονομεύσουν την αξιοπιστία μου. Ίσως δεν συνειδητοποίησαν ότι γράφοντας αυτά τα σκουπίδια σε κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, παραπλανούσαν το κοινό και εντέλει μετέδιδαν την προπαγάνδα των υποστηρικτών του πολέμου.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] « Thierry Meyssan et P.A Plaquevent - Occident Vs Eurasie, comprendre le choc géopolitique mondial », Résistance et réinformation, YouTube, 3 avril 2024. Voir à la 45° minute.

[2] « Hollande : ‘There will only be a way out of the conflict when Russia fails on the ground’ », Theo Prouvost, Kyiv Independent, December 28, 2022.

[3] « Vovan et Lexus piègent François Hollande », Niko You YouTube.

[4] "Hatten Sie gedacht, ich komme mit Pferdeschwanz ?", Tina Hildebrandt und Giovanni di Lorenzo, Die Zeit, 7. Dezember 2022.

[5] « 0802 Volodymyr Zelensky obligé de limoger Oleksiy Danilov, mais les nationalistes intégraux restent au pouvoir », Voltaire, actualité internationale - N°80 - 29 mars 2024.

[6] «Σύμφωνα με τον Μάγο του Κρεμλίνου, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν ήθελε τις συμφωνίες του Μινσκ 2», Régis Genté, Le Figaro , 18-19 Φεβρουαρίου 2023.

[7] «Επιστολή με ημερομηνία 13 Απριλίου 2014, απευθυνόμενη στον πρόεδρο του Συμβουλίου Ασφαλείας από τον Μόνιμο Αντιπρόσωπο της Ρωσικής Ομοσπονδίας στα Ηνωμένα Έθνη», Vitaly Churkin, Αναφορά ΟΗΕ: S/2014/264. Και «Σχέδιο ψηφίσματος που κατατέθηκε από τη Ρωσική Ομοσπονδία», 17 Φεβρουαρίου 2015, Αναφορά ΟΗΕ: S/2015/117.

[8] « Если драка неизбежна, бить надо первым— В.В.Путин », Telegram, Вячеслав Володин, 18 января 2023.

[9] « Володин призвал рассмотреть на трибунале признания Меркель, Олланда и руководства Украины », ТАСС, 18 января 2023, 06:38.

[10] « Володин назвал признания Олланда и Меркель доказательствами для трибунала », РИА Новости, 18 января 2023, 09h51.

[11] «Στο Κίεβο, η μεταρρύθμιση του Συντάγματος μετατρέπεται σε ταραχή», Stéphane Siohan και «Η Ράντα είναι διχασμένη για την αυτονομία των αυτονομιστικών περιοχών», Pierre Avril, Le Figaro , 1 Σεπτεμβρίου 2015. «Η Ουκρανία είναι διχασμένη για την αυτονομία των φιλορωσικών φέουδων», Benoît Vitkine, Le Monde , 2 Σεπτεμβρίου 2015. 

[12] « Déclaration du président du Conseil de sécurité », 6 juin 2018. Référence Onu : S/PRST/2018/12.

[13] «Η CIA συντονίζει Ναζί και τζιχαντιστές», του Thierry Meyssan, Al-Watan (Συρία), μετάφραση Κριστιάν Ακκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 19 Μαΐου 2014.

[14] « Plan ukrainien d’attaque du Donbass ». Document révélé par Ria-Novosti

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις 

Τιερί Μεϊσάν: Η κατάρρευση του Κιέβου

 Η κατάρρευση του Κιέβου

του Τιερί Μεϊσάν

Τα όπλα αποφάσισαν! Η στιγμή της αλήθειας έρχεται. Η ουκρανική αντεπίθεση απέτυχε παταγωδώς. Ο τεράστιος εξοπλισμός του ΝΑΤΟ ήταν άχρηστος. Το πεδίο της μάχης είναι γεμάτο με πτώματα. Για το τίποτα. Τα εδάφη που έχουν ενταχθεί στη Ρωσική Ομοσπονδία με δημοψήφισμα θα παραμείνουν ρωσικά.

Αυτό το «ρουά ματ» δεν σηματοδοτεί απλώς το τέλος της Ουκρανίας όπως την γνωρίζαμε, αλλά της δυτικής κυριαρχίας η οποία είχε στοιχηματίσει στα ψέματά της.
Ο πολυπολικός κόσμος θα μπορεί να γεννηθεί αυτό το καλοκαίρι με την ευκαιρία πολλών διεθνών συνόδων κορυφής. Ένας νέος τρόπος σκέψης στον οποίον η δύναμη δεν κάνει πλέον το δίκαιο.

Δίκτυο Βολταίρος | Παρίσι (Γαλλία) | 13 Ιουνίου 2023

عربي DEUTSCH ΕΛΛΗΝΙΚΆ ENGLISH ESPAÑOL ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Το παρόν άρθρο γράφτηκε στις 10 Ιουνίου. Εκείνη την ημέρα, οι μόνες διαθέσιμες πληροφορίες προέρχονταν από τη Ρωσία και τα συμμαχικά στρατηγεία. Η Ουκρανία είχε επιβάλει πλήρες εμπάργκο για την αντεπίθεσή της. Θα έπρεπε επομένως να περιμένουμε πριν δημοσιεύσουμε αυτό το κείμενο. Ωστόσο, σκεφτήκαμε ότι αν η Ουκρανία είχε καταφέρει να διαπεράσει την πρώτη γραμμή άμυνας της Ρωσίας, ακόμη και χωρίς να καταφέρει να μπει στο άνοιγμα, θα το είχε γνωστοποιήσει. Επομένως, δημοσιεύουμε αυτήν την ανάλυση.

Σε διάστημα έξι ημερών, από τις 4 έως τις 10 Ιουνίου 2023, ο ουκρανικός στρατός ξεκίνησε την αντεπίθεσή του και υπέστη τρομερή ήττα. 

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, οι ρωσικές δυνάμεις έχτισαν δύο γραμμές άμυνας στο τμήμα της Νοβορωσίας που απελευθέρωσαν και στο Ντονμπάς. Αποτρέπουν τη διέλευση όλων των τεθωρακισμένων οχημάτων.

Οι ουκρανικές δυνάμεις επέλεξαν μια δωδεκάδα σημείων επίθεσης για να ανακαταλάβουν το έδαφος που «κατέχεται από τον εχθρό». Τα τεθωρακισμένα τους δεν μπόρεσαν να διαπεράσουν την πρώτη ρωσική γραμμή άμυνας και συσσωρεύτηκαν μπροστά της όπου καταστράφηκαν ένας προς έναν από το ρωσικό πυροβολικό και τα drones.

Ταυτόχρονα, ο ρωσικός στρατός στόχευσε πυραύλους στα κέντρα διοίκησης και τα οπλοστάσια εντός του ουκρανικού εδάφους και τα κατέστρεψε.

Η ουκρανική αντιαεροπορική άμυνα είχε καταστραφεί από υπερηχητικούς πυραύλους αμέσως μόλις εγκαταστάθηκε. Με την  απουσία της, οι Ουκρανοί δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν τους ελιγμούς που είχε προγραμματίσει το ΝΑΤΟ.

Η Ρωσία δεν χρησιμοποίησε τα νέα της όπλα, εκτός από το σύστημα παρεμβολής της στον ελέγχο των όπλων του ΝΑΤΟ και ορισμένους από τους υπερηχητικούς πυραύλους της.

Τα σύνορα δεν είναι σήμερα παρά μόνο ένα μακρύ νεκροταφείο τεθωρακισμένων και ανδρών. Τα αεροδρόμια είναι γεμάτα με συντρίμμια Mig-28 και F-16 που σιγοκαίονται.

Τα γενικά επιτελεία των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ατλαντικής Συμμαχίας και της Ουκρανίας αλληλοκατηγορούνται για αυτήν την ιστορική καταστροφή. Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές και 500 δισεκατομμύρια δολάρια σπαταλήθηκαν για το τίποτα. Τα δυτικά όπλα, που συγκλόνιζαν τον κόσμο τη δεκαετία του '90, είναι άχρηστα ενάντια στο σημερινό ρωσικό οπλοστάσιο. Η δύναμη άλλαξε πλευρά.

Από τώρα βγαίνουν δύο συμπεράσματα:

Να μη συγχέεται ο ουκρανικός στρατός με τους «ριζοσπάστες εθνικιστές»

Εάν δεν υπάρχει πλέον ουκρανικός στρατός ικανός να διεξάγει έναν πόλεμο υψηλής έντασης, υπάρχουν ακόμη οι δυνάμεις των «ριζοσπαστών εθνικιστών» (μερικές φορές αποκαλούνται «μπαντεριστές» ή «ουκροναζί»). Αλλά αυτές εκπαιδεύονται μόνο σε πόλεμο χαμηλής έντασης. Οι ηγέτες τους πήγαν να πολεμήσουν στην Τσετσενία στα τέλη της δεκαετίας του '90 για λογαριασμό της CIA και των μυστικών υπηρεσιών του ΝΑΤΟ, και καμιά φορά στη Συρία τη δεκαετία του 2020. Εκπαιδεύονται σε στοχευμένες δολοφονίες, δολιοφθορές και σφαγές αμάχων. Τίποτα περισσότερο.

Τι κατόρθωσαν λοιπόν; 

• να σαμποτάρουν τον ρωσο-γερμανο-γαλλο-ολλανδικό αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream για να βυθίσουν σε ύφεση τη Γερμανία και μετά την Ευρωπαϊκή Ένωση, στις 26 Σεπτεμβρίου 2022.
• Να σαμποτάρουν τη γέφυρα των στενών του Κερτς (γνωστή ως «Γέφυρα της Κριμαίας»), στις 8 Οκτωβρίου 2022.
• να επιτεθούν στο Κρεμλίνο με drones, στις 3 Μαΐου 2023
• να επιτεθούν με drones στο Ivan Kurs, το σκάφος πληροφοριών που υπερασπιζόταν τον αγωγό φυσικού αερίου Turkish Stream στη Μαύρη Θάλασσα, στις 26 Μαΐου 2023.
• να σαμποτάρουν το φράγμα Καχόβκα για να κοπεί η Νοβορωσία στα δύο, στις 6 Ιουνίου, 2023.
• να σαμποτάρουν τον αγωγό αμμωνίας Τογλιάτι-Οδησσός για να καταστραφεί η ρωσική βιομηχανία ορυκτών λιπασμάτων, στις 7 Ιουνίου 2023.

Ακριβώς όπως και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους και τον Ψυχρό Πόλεμο, απέδειξαν την τρομοκρατική τους ικανότητα, αλλά δεν έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο πεδίο της μάχης.

Πρέπει, περισσότερο από ποτέ, να διακρίνουμε μεταξύ των Ουκρανών, τους στρατιωτικούς, που νόμιζαν ότι υπερασπίζονται τον λαό τους, από τους «ριζοσπάστες εθνικιστές» [1] ,  που δεν έχουν καμία σχέση με τους συμπατριώτες τους και επιδιώκουν εδώ και έναν αιώνα να εξαφανίσουν τους Ρώσους και το πολιτισμό τους.

Η Ουκρανία που ξέραμε είναι νεκρή

Το Κίεβο κατάφερε να μας κάνει να πιστέψουμε ότι το πραξικόπημα του 2014 που ανέτρεψε έναν δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο ήταν μια επανάσταση. Ομοίως, κατάφερε να μας κάνει να ξεχάσουμε τον τρόπο με τον οποίο συνέτριψε τους πολίτες στο Ντονμπάς, αρνούμενο να τους δώσει πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες, να πληρώσει μισθούς και συντάξεις των  δημοσίων υπαλλήλων και εντέλει, να βομβαρδίσει τις ίδιες του τις πόλεις. Τέλος, κατάφερε να πουλήσει  στους Δυτικούς φύκια για μεταξωτές κορδέλες  και να τους πείσει ότι η Ουκρανία ήταν μια ομοιογενής χώρα όπου ζούσε μόνο ένας πληθυσμός με μια κοινή Ιστορία.

Όπως στους περισσότερους πολέμους, υπάρχει επίσης μια πτυχή του «εμφύλιου πολέμου» [2]. Σήμερα, όλοι οδηγούνται στη διαπίστωση ότι, αντίθετα με ό,τι υποστηρίχτηκε, η ανάλυση που δημοσίευσε ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν ήταν μια ανακατασκευή της Ιστορίας, αλλά μια πραγματική αλήθεια. Οι κάτοικοι του Ντονμπάς είναι βαθιά Ρώσοι. Εκείνοι της Νοβορωσίας (συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας) είναι ρωσικής κουλτούρας αν και από διαφορετική Ιστορία (δεν γνώρισε ποτέ τη δουλοπαροικία). Η Ουκρανία δεν υπήρξε ποτέ ως ανεξάρτητο κράτος στην Ιστορία, εκτός από μια δεκαετία, κατά τις περιόδους 1917-22 και 1941-45, και άλλες τρεις δεκαετίες, από το 1991.

Κατά τη διάρκεια αυτών των τριών εμπειριών, το Κίεβο δεν έπαψε ποτέ να θέλει να εκκαθαρίσει τον λαό του και να σφαγιάσει τους πολίτες του όταν οι ριζοσπάστες εθνικιστές ήταν στην εξουσία (1917-22 με τον Simon Petliura, 1941-45 με τον Stepan Bandera και 2014-22 με τον Petro Poroshenko και τον Volodymyr Zelensky).  Συνολικά, μέσα σε έναν αιώνα, οι «ριζοσπάστες εθνικιστές» -έτσι αυτοαποκαλούνται- δολοφόνησαν πάνω από 3 εκατομμύρια συμπατριώτες τους.

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο πληθυσμός της Νοβορωσίας είχε ήδη συσπειρωθεί  γύρω από τον αναρχικό Νέστωρ Μάχνο (Nestor Makhno).  Ο πληθυσμός του Ντονμπάς και της Νοβορωσίας ξεσηκώθηκε ως σοβιετικός,  ενώ αυτή τη φορά μάχεται ενάντια στους «ριζοσπάστες εθνικιστές» του Κιέβου μαζί με τις ρωσικές δυνάμεις.

Ο μόνος τρόπος για να σταματήσουν αυτές οι σφαγές είναι να διαχωριστούν οι «ριζοσπάστες εθνικιστές» από τον πληθυσμό ρωσικής κουλτούρας που θέλουν να σκοτώσουν  [3]. Εφόσον το ΝΑΤΟ έκανε πραξικόπημα το 2014 και τους έβαλε στην εξουσία, δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά μόνο να παρατηρήσουμε τη σημερινή διαίρεση της χώρας και να τους αφήσουμε στην εξουσία στο Κίεβο. Είναι οι Ουκρανοί, και μόνο αυτοί, που θα πρέπει να τους ανατρέψουν.

Οι τρέχουσες στρατιωτικές επιχειρήσεις το έχουν ήδη κάνει. Το τμήμα που απελευθερώθηκε από τους Ρώσους ψήφισε με δημοψήφισμα την ένταξη του στην Ομοσπονδία. Ωστόσο, η περσινή ρωσική προέλαση ανακόπηκε από τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με την Ουκρανία, που διεξήχθησαν στη Λευκορωσία και στη συνέχεια στην Τουρκία. Η Οδησσός εξακολουθεί να είναι ουκρανική νομικά, ενώ είναι πολιτισμικά ρωσική. Η Υπερδνειστερία εξακολουθεί να είναι Μολδαβική ενώ είναι πολιτισμικά ρωσική.

Τεχνικά, ο πόλεμος έχει τελειώσει. Καμία επίθεση δεν θα μπορέσει να τροποποιήσει τα σημερινά σύνορα. Βέβαια, οι μάχες μπορεί να διαρκέσουν και βρισκόμαστε μακριά από μια συνθήκη ειρήνης, αλλά το παιγνίδι τελείωσε. Παραμένει ένα πρόβλημα στην Ουκρανία και τη Μολδαβία: η Οδησσός και η Υπερδνειστερία δεν είναι ακόμα ρωσικές. Πάνω από όλα, παραμένει ένα βασικό πρόβλημα: κατά παράβαση των προφορικών και γραπτών δεσμεύσεών τους, τα μέλη της Ατλαντικής Συμμαχίας έχουν αποθηκεύσει αμερικανικά όπλα στα ρωσικά σύνορα, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλειά της.

Τιερί Μεϊσάν

[1] « Ποιοι είναι οι Ουκρανοί ριζοσπαστικοί εθνικιστές;», του Τιερί Μεϊσάν, μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 15 Νοεμβρίου 2022.

[2] « Le conflit en Ukraine est-il une guerre civile ? », Réseau Voltaire, 15 novembre 2022.

[3] «Ουκρανία: ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος συνεχίζεται», του Τιερί Μεϊσάν, μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 26 Απριλίου 2022.