Η ΟΥΚΡΑΝΊΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑΚΉ ΕΜΠΕΙΡΊΑ
Η μακρά συνήθεια των αυτοκρατορικών δυνάμεων να είναι «εγγύητριες» του τι θα καταστρέψουν
Το Λονδίνο, η Ουάσιγκτον και η Μόσχα είχαν εγγυηθεί για
το μέλλον της Ουκρανίας στο Μνημόνιο της Βουδαπέστης (1994).
Το Βερολίνο, το Παρίσι και η Μόσχα είχαν εγγυηθεί για πολιτική ειρήνη στην
Ουκρανία κατά τη διάρκεια των συμφωνιών του Μινσκ (2015).
Σήμερα το Κίεβο κατηγορεί τη Ρωσία για προδοσία, την οποία διαψεύδουν τα
γεγονότα. Αντίθετα, ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες που,
αναβιώνοντας μια παλιά αυτοκρατορική συνήθεια, οργάνωσαν τον τρέχοντα πόλεμο
για να ωθούν όχι μόνο τη Ρωσία, αλλά και τη Γερμανία, σε μια καταστροφική
σύγκρουση.
Ο Χασάν Χαμαντέ αναλύει εδώ το θέμα των εγγυήσεων που προσφέρθηκαν από τις
αυτοκρατορικές δυνάμεις δήθεν προς το συμφέρον του Λιβάνου, του Ιράκ και της
Κύπρου, στην πραγματικότητα για να τα καταστρέφουν.
ΔΊΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΊΡΟΣ| ΒΗΡΥΤΌΣ (ΛΊΒΑΝΟΣ) |
Ο Sir Hugh Foot, τελευταίος Βρετανός Ύπατος Αρμοστής
στο νησί της Κύπρου και πολύ αυταρχικός διευθυντής των διαδικασιών που οδήγησαν
στις συμφωνίες του Lancaster House, έλαβε μια κολακευτική προαγωγή από την
ιεραρχία του. Η υψηλότατη φιλεύσπλαχνη Μεγαλειότητά της, η Βασίλισσα Ελισάβετ
Β', τον έκανε Λόρδο με το όνομα Lord Caradon ως ανταμοιβή για το
αριστοτεχνικό έργο του στην κυπριακή κρίση. Αυτός ο ίδιος Λόρδος Caradon
απόλαυσε ένα άλλο ραντεβού με την ιστορία. Καθώς έγινε μόνιμος αντιπρόσωπος του
Ηνωμένου Βασιλείου στα Ηνωμένα Έθνη, αυτός ο διπλωμάτης συνέταξε και υπονόμευσε
το εξαιρετικά αμφιλεγόμενο ψήφισμα 242 του Συμβουλίου Ασφαλείας μετά τον
αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967. Έπαιξε με τις γλωσσικές λεπτές αποχρώσεις
μεταξύ του αγγλικού κειμένου του ψηφίσματος και της γαλλικής μετάφρασής του
σχετικά με τη μερική απόσυρση (σύμφωνα με το αγγλικό κείμενο) και την πλήρη
απόσυρση (σύμφωνα με το γαλλικό κείμενο) των ισραηλινών στρατευμάτων που
κατέλαβαν το συριακό Γκολάν, τις παλαιστινιακές περιοχές της Ανατολικής
Ιερουσαλήμ, την Δυτική Όχθη και την Γάζα, καθώς και την αιγυπτιακή έρημο του
Σινά.
Μια άλλη περιέργεια της ιστορίας: κατά τη διάρκεια
της εισβολής και κατοχής του Ιράκ από τις ΗΠΑ, ο Paul Bremer, στρατιωτικός
κυβερνήτης, χρησιμοποίησε τα ταλέντα του Μόνιμου Αντιπροσώπου του Ηνωμένου
Βασιλείου στα Ηνωμένα Έθνη, Sir Jeremy Greenstock, για να συντάξει το ιρακινό
σύνταγμα προκειμένου να αποτρέψει τη μελλοντική εμφάνιση ενός ενωμένου,
ανεξάρτητου και κυρίαρχου Ιράκ. Αυτό έγινε και το Σύνταγμα του Γκρίνστοκ
μετέτρεψε το Ιράκ σε συνομοσπονδία αν και το επίσημο όνομα είναι «Ιρακινή
Ομοσπονδία». Αυτή η συνομοσπονδιακή κατάσταση γίνεται έντονα αισθητή στα
προνόμια που παρέχει το σύνταγμα στην αυτόνομη περιοχή που ονομάζεται «Ιρακινό
Κουρδιστάν». Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτός ο μαθητευόμενος μάγος, ο Sir
Jeremy, είναι ένας από τους πιο λαμπρούς μαθητές του Λόρδου Caradon, οπαδού των
χειρισμών του.
Αυτές
οι συνδέσεις μεταξύ ατόμων και σχεδίων χρονολογούνται από τη δεκαετία του
είκοσι του περασμένου αιώνα. Ο Λόρδος Caradon ήταν κάποιος με μεγάλη ικανότητα,
γνωρίζοντας τους μεγάλους πολιτικούς χειρισμούς που συνόδευσαν την εμφάνιση
κρατών μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δεν αγνοούσε τις
διαβολικές τακτικές που υιοθέτησαν οι πολλαπλές ευρωπαϊκές παρεμβάσεις στην
περιοχή του Λεβάντε μετά τις συμφωνίες που συνήφθησαν μεταξύ του Σουλεϊμάν του
Μεγαλοπρεπούς και του Φραγκίσκου Α’ το 1536. Αυτή είναι η προέλευση των
ευρωπαϊκών εργασιών για αυτό που οι πρόξενοι της Γαλλίας στο Χαλέπι άρχισαν να
αποκαλούν «τις μειονότητες» και στη συνέχεια πρόσφατα «τις συνιστώσες» κλπ ... Ο
ίδιος Λόρδος Caradon γνώριζε σίγουρα την κάτω πλευρά της αποστολής του πατέρα
του Λιβανέζικου Συντάγματος, του πρώτου πολίτη ύπατου αρμοστή, Henry de Jouvenel.
Το έργο του, όπως αποδεικνύεται από το σύνταγμα του Λιβάνου του 1926, ενέπνευσε
τις έρευνες του Λόρδου Caradon. Αυτό που αγνοούνται οι Λιβανέζοι μέχρι σήμερα, δυστυχώς.
Το Σύνταγμα της Κύπρου εμπνεύστηκε από το Σύνταγμα του Λιβάνου. Αυτή είναι η πραγματικότητα
που τείνουμε να παραβλέπουμε.
Η παρούσα μικρή επισκόπηση δίνει μια ακριβή ιδέα της
πραγματικότητας για τις «εγγυήσεις» και τις
«προστασίες». Η ουκρανική τραγωδία δεν βρίσκεται παρά μόνο στα σπάργανα της και
ο κόσμος μπορεί να χρειαστεί ένα ουράνιο θαύμα για να σταματήσει αυτή τη κούρσα
προς τον πυρηνικό γκρεμό. Δεν μπορώ παρά να θυμάμαι αρκετά συχνά τη διάσημη
δήλωση της Liz Truss κατά τη διάρκεια του αγώνα ταχύτητας για να μπει στο
αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στριτ: «Είμαι έτοιμη, αν χρειαστεί, να πατήσω το
πυρηνικό κουμπί». Όσον αφορά τις εγγυήσεις και τις προστασίες, δεσμεύουν μόνο
εκείνους που πιστεύουν σε αυτές.