Translate

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Turkey Will Set Its Clocks To Mecca, Not Greenwich Time

The four-faced Mecca Clock Tower is seen with characters that read "There is no god only the God, and Muhammad is his prophet" near the moon at the Grand mosque during the annual haj pilgrimage in the holy city of Mecca October 22, 2012.
By: Rahsan Gulsan posted on Monday, Oct 29, 2012

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Daniel Cohn-Bendit, grand ami de la Turquie, est contre la loi de pénalisation

Daniel Cohn-Bendit, grand ami de la Turquie, est contre la loi de pénalisation
dans « Le Nouvel Observateur » le leader Vert en avocat de la Turquie européenne
Après les attaques de Jean Daniel niant ouvertement l’intentionnalité du génocide arménien, « Le Nouvel Observateur » daté du 2 février (n° 2465) donne cette semaine la tribune à Daniel Cohn-Bendit, un autre « grand ami » de la Turquie ! Intitulé « La question arménienne », Daniel Cohn-Bendit l’un des plus fervents défenseurs d’une Turquie européenne renvoie Arméniens et Turcs dos à dos. Avec un machiavélisme sans pareil, le leader écologiste manipule les mots, évoque « la question arménienne » ou « le rafle du 24

Τετραπλό βέτο στον ΟΗΕ: Η αρχή του τέλους της ηγεμονίας των ΗΠΑ

από τον Thierry Meyssan
Σε αντίθεση με ό, τι είχε συμβεί κατά τη διάρκεια της επίθεσης στο Ιράκ, η Γαλλία δεν υπερασπίστηκε τις αρχές του διεθνούς δικαίου στην περίπτωση της Συρίας, αλλά συσπειρώθηκε με το αυτοκρατορικό στρατόπεδο και τα ψέματά του. 
Με το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες, έχασαν μια ιστορική διπλωματική μάχη, ενώ η Ρωσία και η Κίνα έγιναν οι πρωταθλητές της κυριαρχίας των λαών και της ειρήνης. 
Η νέα διεθνής ισορροπία δυνάμεων δεν είναι μόνο η συνέπεια της στρατιωτικής πτώσης των ΗΠΑ, αλλά δείχνει επίσης τη μείωση του κύρους τους. Τελικά, οι Δυτικοί έχασαν την ηγετική θέση που είχαν μοιραστεί σε όλο τον εικοστό αιώνα, επειδή εγκατέλειψαν οποιαδήποτε νομιμοποίηση προδίδοντας τις ίδιες τις δικές τους αξίες.

Δύο φορές, στις 4 Οκτωβρίου 2011 και στις 4 Φεβρουαρίου 2012, τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ απέρριψαν σχέδια ψηφίσματος για την κατάσταση στη Συρία. Αντίπαλοι σε αυτή τη σύγκρουση ήταν τα μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (ΣΣΚ) και της Οργάνωσης του Συμφώνου του Βόρειου Ατλαντικού (ΝΑΤΟ) με εκείνα του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (ΟΣΣ).

Το τέλος του μονοπολικού κόσμου

Αυτό το τετραπλό βέτο σφραγίζει το τέλος μιας περιόδου των διεθνών σχέσεων, που ξεκίνησε με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και χαρακτηρίστηκε από την πλήρη κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο. Δεν σημαίνει την επιστροφή στο προηγούμενο διπολικό σύστημα, αλλά η εμφάνιση ενός νέου μοντέλου του οποίου το περίγραμμα παραμένει απροσδιόριστο. Κανένα από τα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων δεν πραγματοποιήθηκε.  Η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ δεν κατάφεραν να θεσμοθετηθεί η μονοπολική λειτουργία που ήθελαν να καθιερώσουν ως άυλο παράδειγμα, ενώ οι BRICS απέτυχαν να δημιουργήσουν το πολυπολικό σύστημα που θα επέτρεπε στα μέλη τους να φθάσουν στο υψηλότερο επίπεδο .

Όπως το είχε προβλέψει ο Σύρος στρατηγικός Imad Fawzi Shueibi, είναι η κρίση της Συρίας που αποκρυστάλλωσε μια νέα ισορροπία δυνάμεων, και από εκεί μια ανάλογη ανακατανομή της εξουσίας που κανείς δεν την σκέφτηκε ούτε την ήθελε, αλλά η οποία πλέον επιβάλλεται σε όλους [ 1 ].

Αναδρομικά, το δόγμα της Χίλαρι Κλίντον της «ηγεσίας από πίσω» εμφανίζεται ως μια προσπάθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες να δοκιμάσουν τα όρια που δεν μπορούν πια να ξεπεράσουν, ενώ μετέφεραν την ευθύνη και τις συνέπειες της δοκιμής τους στους συμμάχους τους,  τους Βρετανούς και κυρίως τους Γάλλους. Οι τελευταίοι είναι αυτοί οι ίδιοι που μπήκαν στη σκηνή ως πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες κατά την ανατροπή της Λιβυκής Αραβικής Τζαμαχιρίας και που φιλοδοξούσαν να είναι το ίδιο και πάλι για την ανατροπή της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας, ακόμη και αν δρούσαν ως υποτελείς και υπεργολάβοι της αμερικανικής αυτοκρατορίας. 
Κατά συνέπεια, το Λονδίνο και το Παρίσι, περισσότερο από την Ουάσιγκτον, υπέστησαν μια διπλωματική ήττα και θα υποστούν τις συνέπειες σε απώλεια της επιρροής τους.


Τα κράτη του Τρίτου Κόσμου δεν θα παραλείψουν να συναγάγουν τα συμπεράσματά τους για τα πρόσφατα γεγονότα: εκείνοι που επιδιώκουν να υπηρετήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν, ή να διαπραγματευτούν μαζί τους, όπως ο Μουαμάρ ελ-Καντάφι, θα εκτελεστούν από τα αυτοκρατορικά στρατεύματα και η χώρα τους θα καταστραφεί. 
Αντίθετα, εκείνοι που αντιστέκονται, όπως ο Μπασάρ ελ-Ασάντ, και θα είναι ικανοί να οικοδομήσουν συμμαχίες με τη Ρωσία και την Κίνα θα επιβιώσουν.

Θρίαμβος στον εικονικό κόσμο, ήττα στον πραγματικό κόσμο

Η αποτυχία του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου και του ΝΑΤΟ εμφανίζει μια ισορροπία δυνάμεων που πολλοί  υποπτεύονταν, αλλά που δεν μπορούσε κανείς να ελέγξει: οι Δυτικοί κέρδισαν τον μιντιακό πόλεμο και αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από τον στρατιωτικό πόλεμο. Για να παραφράσω τον Μάο Τσε Τουνγκ: έγιναν εικονικές τίγρεις.

Κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης, και ακόμα και σήμερα, οι δυτικοί ηγέτες και Άραβες μονάρχες κατάφεραν να δηλητηριάσουν όχι μόνο τους δικούς τους λαούς, αλλά και ένα μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινής γνώμης. Κατάφεραν να πιστέψουμε ότι ο πληθυσμός της Συρίας είχε εξεγερθεί κατά της κυβέρνησής του και ότι η τελευταία κατάστελλε τις πολιτικές διαμαρτυρίες στο αίμα. 
Οι δορυφορικοί τηλεοπτικοί δίαυλοι τους δεν μοντάρισαν μόνο εσφαλμένες εικόνες για να παραπλανήσουν το κοινό, αλλά γύρισαν και εικόνες φαντασίας σε στούντιο για τις ανάγκες της προπαγάνδας τους. 
Τελικά, το ΣΣΚ και το ΝΑΤΟ εφεύρεσαν και μετέδιδαν για δέκα μήνες μια επανάσταση που δεν υπήρχε παρά μόνο σε εικόνες, ενώ στο έδαφος, η Συρία έπρεπε να αντιμετωπίσει έναν πόλεμο χαμηλής εντάσεως που διεξήγαγε η Λεγεώνα των Ουαχάμπι με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ.

Ωστόσο, η Ρωσία και η Κίνα έχοντας κάνει μια πρώτη χρήση του βέτο τους και το Ιράν έχοντας ανακοινώσει την πρόθεσή του να πολεμήσει στο πλευρό της Συρίας, εάν χρειαζόταν, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι υποτελείς τους παραδεχτήκαν ότι η συνέχιση του σχεδίου θα τους απορροφούσε σε ένα παγκόσμιο πόλεμο. 
Μετά από μήνες ακραίας έντασης, οι ΗΠΑ αποδέχτηκαν ότι μπλόφαραν και ότι δεν διέθεταν τα καλά χαρτιά στο παιχνίδι τους

Παρά ενός στρατιωτικού προϋπολογισμού άνω των 800 δισεκατομμυρίων δολαρίων, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι παρά ένας κολοσσός με πήλινα πόδια. Πράγματι, εάν οι ένοπλες δυνάμεις τους είναι ικανές να καταστρέψουν αναπτυσσόμενα κράτη, εξαντλημένα από προηγούμενους πολέμους ή μέσω εμπάργκο μεγάλης διάρκειας, όπως στην Σερβία, το Ιράκ ή τη Λιβύη, δεν μπορούν ούτε να καταλάβουν εδάφη, ούτε να αντιμετωπίσουν κράτη ικανά να τους απαντήσουν και να μεταφέρουν τον πόλεμο στην Αμερική.

Παρά τις βεβαιότητες του παρελθόντος, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν ποτέ μια σημαντική στρατιωτική δύναμη. Επεμβήκαν λίγες εβδομάδες πριν από το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου ενώπιο ενός εχθρού που ήδη είχε εξαντληθεί από το κόκκινο στρατό. 
Νικήθηκαν στη Βόρεια Κορέα και το Βιετνάμ. Δεν ήταν σε θέση να ελέγξουν οτιδήποτε στο Αφγανιστάν, και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Ιράκ για το φόβο να συνθλιβούν.

Κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, η Αυτοκρατορία των ΗΠΑ έσβησε την ανθρώπινη πραγματικότητα από τους πολέμους τους και επικοινώνησε εξισώνοντας τον πόλεμο με τα βιντεοπαιχνίδια. Στη βάση αυτή οδήγησε τις εκστρατείες επιστράτευσης, και πάντα σε αυτή τη βάση εκπαίδευσε τους στρατιώτες της. Σήμερα, διαθέτει εκατοντάδες χιλιάδες παίκτες βίντεο ως στρατιώτες. Συνεπώς, με τη παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα, πέφτει το ηθικό των ενόπλων δυνάμεών τους. Σύμφωνα με τις δικές τους στατιστικές, η πλειοψηφία των νεκρών τους δεν έπεσαν στα πεδία των μαχών, αλλά αυτοκτόνησαν, ενώ το ένα τρίτο του προσωπικού τους στις ένοπλες δυνάμεις πάσχει από ψυχιατρικές διαταραχές που τους κάνουν άχρηστους για τις μάχες. Η  δυσαναλογία του στρατιωτικού προϋπολογισμού του Πενταγώνου είναι ανίκανη να αντισταθμίσει την ανθρώπινη κατάρρευση του.

Νέες αξίες: εντιμότητα και εθνική κυριαρχία

Η αποτυχία του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου Πολιτείες και το ΝΑΤΟ είναι επίσης αποτυχία των αξίων τους. Παρουσιαστήκαν ως υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας, ενώ καθιέρωσαν τα βασανιστηρίων σε σύστημα διακυβέρνησης και τα περισσότερα από αυτά τα κράτη αντιτίθενται στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.

Ακόμη και αν η κοινή γνώμη στη Δύση και στον Κόλπο είναι υπό-ενημερωμένη για το θέμα αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι υποτελείς τους έχουν εγκαταστήσει από το 2001 ένα τεράστιο δίκτυο μυστικών φυλακών και κέντρων βασανιστηρίων, περιλαμβανομένου του εδάφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με το πρόσχημα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, σκόρπισαν τον τρόμο, απαγαγώντας και βασανίζοντας περισσότερο από 80.000 ανθρώπους. Κατά την ίδια περίοδο, δημιούργησαν ειδικές μονάδες επιχειρήσεων, με προϋπολογισμό περίπου 10 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, που διεκδικούν πολιτικές δολοφονίες σε τουλάχιστον 75 χώρες, σύμφωνα με τις δικές τους εκθέσεις.

Όσον αφορά τη δημοκρατία, οι σημερινές Ηνωμένες Πολιτείες δεν κρύβουν αυτό που δεν σημαίνει στα μάτια τους: «κυβέρνηση από τον λαό, μέσω του λαού, για τον λαό» σύμφωνα με τα λόγια του Αβραάμ Λίνκολν, αλλά μόνο η υποταγή των λαών στη θέλησή τους, όπως φαίνεται από τα λόγια και τους πολέμους του Προέδρου Μπους. 
Εντούτοις, το σύνταγμα τους απορρίπτει την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και έχουν αναστείλει τις θεμελιώδεις συνταγματικές ελευθερίες με την εγκαθίδρυση μιας μόνιμης κατάστασης έκτακτης ανάγκης με το νόμο Patriot Act.  Όσον αφορά τους υποτελείς τους του Κόλπου, δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε ότι αυτoί είναι απόλυτες μοναρχίες.

Είναι αυτό το μοντέλο που συνδυάζει χωρίς ντροπή εγκλήματα μεγάλης κλίμακας και τον ανθρωπιστικό λόγο, το οποίο νικήθηκε από τη Ρωσία και την Κίνα. Κράτη των οποίων ο απολογισμός για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία, καθόσον είναι πολύ συζητήσιμος,  είναι όμως άπειρα ανώτερος από εκείνο του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου και του ΝΑΤΟ.

Κάνοντας χρήση του βέτο τους, η  Μόσχα και το Πεκίνο υπερασπίστηκαν δύο αρχές: τον σεβασμό για την αλήθεια, χωρίς την οποία η δικαιοσύνη και η ειρήνη είναι αδύνατες, και τον σεβασμό της κυριαρχίας των λαών και κρατών, χωρίς την οποία δεν είναι δυνατή η δημοκρατία.

Ήρθε η ώρα να αγωνιστούμε για την ανοικοδόμηση της ανθρώπινης κοινωνίας μετά από μια περίοδο βαρβαρότητας.

Thierry Meyssan

[1] "Russia and China in the Balance of the Middle East : Syria and other countries", par Imad Fawzi Shueibi, Voltaire Network, 27 janvier 2012.
Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν τερματοφύλακας…
Το κυβερνών κόμμα στην Τουρκία κατηγόρησε τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, τον Εβραίο ομόλογό του Σιμόν Πέρες και την Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ ότι είναι μέλη της Εργκένεκον, του τουρκικού βαθέως κράτους, ενώ ο υπουργός Εσωτερικών δήλωσε ανοιχτά ότι η κυβέρνηση θέλει να «απελευθερώσει» το κουρδικό κόμμα «καταστρέφοντας το».

Génocide arménien: la lettre de pression d'Ankara

Génocide arménien: la lettre de pression d'Ankara
L'ambassadeur de Turquie à Paris, Tahsin Burcuoglu
(gauche) a tout fait pour bloquer l'adoption du
texte sur la négation des génocides.
Par Benjamin Sportouch 


Pour empêcher l'adoption de la loi pénalisant la négation du génocide arménien, la diplomatie turque avait tout tenté. C'est ce que révèle la lettre envoyée aux présidents des deux assemblées et à celui de l'UMP. 

Génocide arménien: la lettre de pression d'Ankara

Les pressions turques pour bloquer la loi sanctionnant la négation des génocides, dont celui des Arméniens, ont débuté dès le lendemain de son adoption par la commission des Lois de l'Assemblée nationale.  
Dans une lettre du 8 décembre 2011 (document 1et 2), l'ambassadeur turc à Paris, Tahsin Burcuoglu, enjoint Christian Jacob, président du groupe des députés UMP, de "prendre toutes les précautions pour empêcher l'adoption de cette proposition de loi", le mettant en garde contre l'impact économique d'une telle décision.  
Un vote positif, écrit le diplomate, "portera un coup déstabilisateur à nos relations bilatérales et compromettra l'image de la France auprès de l'opinion publique turque". Christian Jacob n'a pas répondu. Le texte a été adopté par le parlement le 23 janvier.  
La même lettre avait été envoyée au même moment au président de l'Assemblée, Bernard Accoyer, et au secrétaire général de l'UMP, Jean-François Copé, "pour sauver les relations" entre les deux pays, a précisé à L'Express la diplomatie turque. 

Οι καθαρόαιμες Ελληνίδες Δαναΐδες και ο Γερμανός Άργος

Οι καθαρόαιμες Ελληνίδες Δαναΐδες και ο Γερμανός Άργος
γράφει ο Jef Tombeur 
Αναρωτιέται κανείς σε τι παιγνίδι επιδίδεται ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. 
Ενώ γνώριζε πολύ καλά ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στο ελληνικό κοινοβούλιο, στοχεύει να συντρίψει περισσότερα τα αισθήματα των διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν με την ιδέα ότι η Γερμανία θα τους πνίξει; 
Να επαναλάβει για άλλη μια φορά ότι η Ελλάδα πρέπει να πάψει να αποτελεί «πηγάδι χωρίς πάτος» και ότι θα μπορούσε να επιστρέψει στη δραχμή, χωρίς να αποχωρήσει από την ΕΕ, ήταν σκόπιμή και υπεύθυνη δήλωση λίγες ώρες πριν από την ψηφοφορία;...
Μήπως προετοιμάζει την γερμανική κοινή γνώμη του να εγκαταλείψει την Ελλάδα, αν όχι το Μάρτιο, τουλάχιστον μετά τις γαλλικές εκλογές;

Όπως είχα τιτλοφορήσει, στις 8 Φεβρουαρίου, με διαύγεια, για την Ελλάδα «Η Ελλάδα, πηγάδι χωρίς πάτος» καταφατικά και χωρίς ερωτηματικό, έπρεπε να βρω κάτι άλλο για την σκληρή δήλωση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αυτή τη Κυριακή στην εφημερίδα Welt am Sonntag.
Ξέρω, μια κυριακάτικη εφημερίδα που εκδίδεται την Κυριακή, δεν είναι πολύ πρωτότυπο, και Δαναΐδες, αλλά όχι από την Ελλάδα, θα ήταν κάτι περισσότερο πρωτότυπο.

Αλλά, αφού απέτυχε με τον διορισμό μιας φιλανδικής μαριονέτας ή άλλης στη θέση του Κέρβερου της Ελλάδας, ξαναέρχεται η Γερμανία, για να παίξει τον ρόλο της του Άργους, του παντοδύναμου πατέρα των Δαναΐδων, σε εκδοχή ιδιοκτήτη ενός βαρελιού, το οποίο θα ήθελε  οι κόρες του να μη θεωρούν ανεξάντλητο ...

Στις Βρυξέλλες, οι μόνιμοι ανταποκριτές αναρωτήθηκαν αν πραγματικά η Άνγκελα Μέρκελ δεν ήθελε να δει την Ελλάδα να κηρύσσει πτώχευση. Όχι για να νίψει τα χέρια της εντελώς, αλλά για να διακηρύξει «Φλέπετε, σας το είχα πει». Ορισμένοι, Βρετανοί, το είχαν αναφέρει σαφώς και το επισήμαινα στο «Ελλάδα: Υπουργοί υπό εντάλματα σύλληψης» .

Πολλαπλά εντάλματα σύλληψης, και όχι μόνο για τα δάνεια. Η Ελλάδα είναι στα πρόθυρα της στάσης πληρωμών, σε αδιέξοδο.

Όλοι ή σχεδόν όλοι, είχαν ήδη ακούσει τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών να λέει δυνατά και καθαρά τα συναισθήματά του και να καθησυχάσει τον Πορτογάλο ομόλογό του στον οποίον, ακόμη και σε περίπτωση επικείμενης στάσης πληρωμών, πρόσφερε μια άλλη θεραπεία, λιγότερο δραστική. 
Τι του έκαναν και έπρεπε να προσθέσει μια κουτάλα, μετά δύο, στη συνέχεια, τρεις, στη Welt; 

Είναι πράγματι ψημένη, η φράση «πηγάδι χωρίς πάτος» που επαναλαμβάνεται συνεχώς, και η υπενθύμιση ότι οι υποσχέσεις και οι καλές προθέσεις δεν αρκούν, που επαναλαμβάνονται, και το συμπέρασμα: «η Ελλάδα πρέπει να κάνει τις σπιτικές δουλειές της (...), είτε αυτό απαιτεί νέο σχέδιο διάσωσης ή μέσω άλλου τρόπου που δεν θέλουμε να επιβάλουμε».  Αποκρυπτογραφώ πολύ δύσκολα τα γερμανικά και δεν μπορούσα να καταλάβω αν το νέο προτεινόμενο σχέδιο ήταν το σημερινό ή ένα μελλοντικό συμπληρωματικό, άμεσο η έμμεσο (μέσω της ΕΚΤ, ή οποιαδήποτε άλλης) που φαίνεται να διαδέχεται αυτό που ψηφίζουν απόψε οι Έλληνες βουλευτές.
Ωστόσο, ο υπαινιγμός για την έξοδο από την ζώνη του ευρώ είναι σαφής. Η Γερμανία θα είχε δεχτεί αρκετά για να αποφευχθεί η μετάδοση να μην είναι τόσο καταστροφική όσο προβλεπόταν αρχικά, ο πυροφράκτης μπορεί στη συνέχεια να μεταφερθεί στο κατώφλι της Πορτογαλίας, χωρίς μεγάλο κίνδυνο. Πότε; αυτή είναι μια άλλη ιστορία ...

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα παραμείνει στο πλευρό

Ο Σόιμπλε δήλωσε σαφώς ότι η επιστροφή στη δραχμή, «γεγονός το οποίο κανείς δεν βάζει στο τραπέζι» (όλα εξαρτώνται από το τραπέζι, δεν υπάρχει μόνο ένα τραπέζι) δεν θα συνεπαγόταν μιας αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και νάτο!, το Πορτογάλο κορίτσι, ένοχο αλλά μετανοημένο, εγκωμιάζεται σε σχέση με την άμυαλη Ελλάδα, μουρλή, όχι και τόσο παρθένα στα μάτια της Γερμανίας. 

Τέλος, τουλάχιστον, το κυβερνών κόμμα, διότι η αντιπολίτευση φαίνεται να προσχωρήσει στην άποψη που εξέφρασε ο Francois Hollande (και, ουσιαστικά ο Rajoy και ο Monti):
«Οι Έλληνες αποτελούν μια ειδική περίπτωση...». 
Αλλά και στο μερίδιο της αγοράς επίσης...

Ειδικά για τις γερμανικές τράπεζες που είχαν ωφεληθεί από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, για τους Γερμανούς κατασκευαστές αυτοκινήτων, για τους Γερμανούς κατασκευαστές υποβρυχίων και τους Γερμανούς κατασκευαστές όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού. Σε αυτό το σημείο, το ελληνικό κοινοβούλιο, και ο δρόμος, σχεδιάζουν λίγο υπερβολικά να εγκαταλείψουν την αμυντική προσπάθεια. 
Γιατί οι Γερμανοί να συνεχίσουν να στηρίξουν την Ελλάδα με κάθε κόστος; Ο Υπουργός της Μέρκελ μίλησε για δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι η πλειοψηφία των Γερμανών θα συμφωνούσε με την προσπάθεια αλλά ... με ανταπόδοση.

Αν κάποιες (οι Δαναΐδες) λένε στοπ (στα όπλα), ντερ Φάτερ (ο πατέρας) Άργος θα μπορούσε να τις στείλει στο καθαρτήριο το οποίο, ούτως ή άλλως, θα πρέπει να έχουν στο νου της με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. 

Για να μη το αγνοεί κανείς, η συνέντευξη έλαβε χώρα στο εστιατόριο της Λέσχης των δημοσιογράφων Axel-Springer στο Βερολίνο. 
Ο Σόιμπλε θεώρησε επίσης, ότι η ελληνική περίπτωση ήταν πιο προβληματική από την επανένωση της Γερμανίας.

Πολύ βαρύ βράχο για τον Σίσυφο

Αλλά τι βλέπουμε τώρα στην Ελλάδα;
Περισσότεροι άστεγοι, πολλοί άνθρωποι που ψάχνουν τα σκουπίδια ή στην ουρά για συσσίτια. Σε ένα μήνα, 1% άνεργοι περισσότεροι (21%).
Ένα τρίτο του πληθυσμού βρίσκεται ήδη κάτω από το όριο της φτώχειας, το οποίο επειδή είναι σχετικό, δεν σημαίνει πολλά πράγματα. Και ο θυμός αυξάνει. Σοβαρά.

Μπορεί να το δει κανείς παρακολουθώντας την εξέλιξη των συνθημάτων, γκράφιτι, κλπ. Είναι του τύπου, «οι τραπεζίτες στη κρεμάλα».
Αν και δεν υπάρχει ιδιαίτερη ανησυχία συζητείται συχνά η επιστροφή σε μια στρατιωτική δικτατορία, την οποία θα μπορούσαν να μάχονται πιο εύκολα.

Αυτό που υποπτεύονται η Γερμανία και άλλοι, είναι ότι το να απαιτούν τα κυριότερα κόμματα να αναλαμβάνουν την υποχρέωση να σεβαστούν τη ζητούμενη συμφωνία πέρα ​​από τις εκλογές του Απριλίου πέφτει ωραία στο χαρτί, αλλά θα είναι κάπως συμβολική.

(…)

Ο μπαμπάς Άργος δεν χρειάζεται σχεδόν να βάλει κουρέλια και να περιπλανηθεί τη νύχτα στους δρόμους της Αθήνας και αλλού για να καταγράψει την δυσαρέσκεια.

Στη Citigroup, θεωρείται ότι υπάρχει πιθανότητα 50% η Ελλάδα να αφήσει την Ευρωζώνη έως το Μάρτιο του 2013. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος να βγει από πριν. 

Ατμόσφαιρα.

Ο Άργος το γνωρίζει επίσης, και προτιμά να πει στους Γερμανούς αδελφούς του, «Εεε, το θυμάστε; σας το είχα πει...» σε περίπτωση που θα πάνε στραβά τα πράγματα. 

Μπορείτε να παρακολουθήσετε τα νέα, λεπτό προς λεπτό στην Athens News
Τώρα, οι βετεράνοι της ελληνικής αντίστασης προσκαλούν για διαμαρτυρία. Τα δακρυγόνα απαντούν στις βόμβες μολότοφ. Οι διαδηλωτές στην Αθήνα θα μπορούσαν να είναι περίπου 50.000 (περίπου 30.000 είναι ήδη εκεί). Δεν ήταν πάνω από περίπου 10.000 την Παρασκευή.

Από την πλευρά του, ο Τζορτζ Σόρος πιστεύει ότι η συμφωνία θα μπορούσε να οδηγήσει σε αναστολή της στάσης πληρωμών για έξι μήνες.  




Όλα ήδη φαγώθηκαν, όπως φαίνεται στη γελοιογραφία του Martin Rowson στην εφημερίδα The Guardian , δεν υπάρχει πια ψαχνό ούτε ψίχουλα στην Ελλάδα. 
Όλα τα κόκκαλα έχουν ήδη καθαριστεί και η ταινία (λοίμωξη), αυτή, προ πολλού διέφυγε και προστατεύεται στο εξωτερικό  (πλοιοκτήτες, μεγάλες περιουσίες, κλπ.). 
Λίγη υπερβολική καρικατούρα, ίσως, ή απλά προαίσθημα;

Le modèle turc s'effondre…

Le modèle turc s'effondre…

 Réseau d’informations libres de la Mésopotamie

Au moment où le clan Erdogan et la confrérie Gulen se lancent dans une féroce guerre du pouvoir en Turquie, des nouvelles  vagues d’arrestations visent les kurdes et les opposants. Plus de 1090 personnes ont été arrêtées en 42 jours, soit en moyenne 26 par jour.
Le modèle turc tant vanté par l’Occident pour le monde arabe n’arrive plus à cacher ses fissures.  Le bateau commence à prendre de l’eau, après dix années de pouvoir construit sur des manipulations avec l’aide de l’Occident. Rien que de la promesse, et les reformes aboutis n’avaient qu’un seul but : la prise de tous les mécanismes de l’État.

La magie Erdogan se dissipe

Au moment où « Erdogan le magnifique » se croyait invincible et presque sur de devenir le seul maitre du pays, la Confrérie de Fethullah Gulen, son allié fort, a déclaré une guerre ouverte, ce qui a choqué le gouvernement AKP, parti islamo-conservateur.

Le chef du renseignement turc (MIT), Hakan Fidan, nommé par le Premier ministre Recep Tayyip Erdogan,  a été convoqué le 8 février par un procureur d'Istanbul, sous prétexte d’avoir eu des contacts secrets avec le Parti des travailleurs du Kurdistan (PKK) en 2010, à Oslo. Le même procureur a délivré deux jours plus tard un mandat d'arrêt contre l'ancien chef du MIT, Emre Taner, un autre ancien haut responsable, Afet Gunes, et deux fonctionnaires en activité de cet organisme. Le troisième jour, le procureur Sadrettin Sarikaya a été dessaisi de son enquête sur le KCK, une affaire planifiée par le gouvernement pour réprimer le mouvement politique kurde. Paradoxalement, cette affaire se retourne contre son planificateur.

Ils se battent pour…

« Ceux qui jouent souvent avec leurs armes risquent de se viser en fin de compte » écrit Yildirim Turker, du journal Radikal. « Ils se battent pour saisir l’arme qui sera pointé sur nous », les kurdes, les pauvres, les travailleurs et tous ce qui se rangent à leurs cotés, ajoute Turker, l'un des rares journalistes à oser critiquer le gouvernement.

Une crise de l’AKP

Pour Cengiz Candar, journaliste connu,  ça n’a aucun rapport avec le PKK et la question kurde, car Erdogan était déjà sur la ligne sécuritaire face au problème kurde. « Le débat sur le PKK est pour but de légitimer cette enquête » affirme le journaliste.

La lutte du pouvoir entre le clan Erdogan et la confrérie qui s’est implanté dans le système d’État, notamment chez la police et le parquet,  était déjà visible dans les pages du journal Zaman, porte-parole de Fethullah Gulen qui vit actuellement sur une parcelle de terrain achetée au milieu des montagnes Pocono en Pennsylvanie au États-Unis.

« C’est une guerre du pouvoir. Il y a une crise de l’AKP » déclare Selahattin Demirtas, le co-président du parti kurde BDP, soulignant que cette crise risque de conduire le pays dans le chaos.

« Guerre à mort » entre le clan Erdogan et la confrérie

« Une guerre à mort », tel est le titre de l’article du journaliste Ahmet Altan, dans le journal Taraf.  Pour lui, « soit Erdogan et ses partisans seront chassés de l’État, soit la confrérie et ses membres. »

Pour Erdem Can, de l’agence de presse kurde Firat, cette opération conduira le pays inévitablement à des élections anticipées.

Erdogan et son allié n’ont jamais eu, ni hier ni aujourd’hui,  de volonté pour aller vers la démocratie et d’élargir les libertés. Mais l’Occident a soutenu ouvertement ce gouvernement, en le présentant comme un modèle démocratique pour le monde arabe, pour ses intérêts stratégiques et économiques.

Plus de 1090 arrestations en 42 jours

Ce modèle qui commence à se décomposer a transformé le pays en une prison à ciel ouvert devant les yeux du monde. Erdogan et son allié à tout fait et continue de mobiliser toutes ses forces pour intimider l’opposition et en finir une fois pour toute avec les kurdes qui restent toujours mobilisés et déterminés malgré les pratiques fascisantes qui rappellent la période la plus dure de la junte militaire de 1980.

Au moins 1092 personnes ont été arrêtées entre le 1e janvier et 11 février, soit en moyenne 26 par jour, pour des motifs politiques, notamment dans le cadre de l’affaire KCK, selon un bilan de l’ActuKurde à partir des articles de deux agences de presse, Firat et Dicle.

205 personnes dont au moins 25 enfants ont été arrêtées au cours de onze premiers jours du février, parmi eux figurent un enfant de 10 ans arrêté à Diyarbakir le 11 février, des élus, des journalistes, des femmes activistes et des étudiants. Dans aucun pays du monde, même les plus répressifs comme Syrie, on ne voit autant d’arrestations politiques.

La plus grande prison du monde

La Turquie est aujourd’hui la plus grande prison du monde pour les journalistes avec 106, pour les élus avec des centaines dont 16 maires du parti kurde et huit députées, pour les enfants avec plus de 2 300, pour les étudiants avec 500, pour les avocats avec environ 40 et pour les syndicalistes avec environ 40.

Plus de 6200 membres actifs du Parti pour la paix et la démocratie (BDP) se trouvent aujourd’hui derrière les barreaux, dans le cadre de l’affaire KCK, lancée en avril 2009, quelques semaines après le succès historique du parti kurde lors des élections municipaux.

Un régime voué à chuter

Le KCK, accusé par les autorités d’être la branche politique du PKK qui, selon le premier ministre turc Recep Tayyi Erdogan, œuvre pour un État « parallèle », mais il s’agit d’un « coup politique » pour réduire au silence tous ceux qui critiquent le gouvernement, selon le principal parti kurde BDP et les opposants.

« En réalité, ce sont l’AKP et la Confrérie Gulen qui œuvrent pour un État parallèle, soit l’Etat profond » affirme la députée de la gauche allemande « Die Linke » Ulla Jelpke, selon l’agence Firat.

Le régime AKP bat tous les records du monde avec ces chiffres, ce qui n’est surement pas un modèle démocratique ou  une « démocratie avancée » vantée par Erdogan, mais un régime voué à chuter.
Maxime Azadi

Πηγή

Γενοκτονία των Αρμενίων, μετά τη Γαλλία, η Γερμανία; Ο μεγάλος φόβος της Τουρκίας

Γενοκτονία των Αρμενίων, μετά τη Γαλλία, η Γερμανία; Ο μεγάλος φόβος της Τουρκίας
Μετά τη Γαλλία, η Γερμανία; 
Ο Erhan Mertürk, χρονικογράφος του CNN Türk πιστεύει ότι μετά την ψήφιση του νόμου για την ποινικοποίηση της άρνησης των γενοκτονιών στη Γαλλία, η ομοσπονδιακή βουλή της Γερμανίας θα μπορούσε να ακολουθήσει και να ψηφίσει ένα παρόμοιο νόμο. 
«Και μετά θα ακολουθήσουν άλλες χώρες το παράδειγμά τους», λέει ο Ε. Mertürk. 
Ο τελευταίος είναι πεπεισμένος ότι οι Γερμανοί οι οποίοι ήταν σύμμαχοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μπορούν να περάσουν έναν νόμο που τιμωρεί την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων. 

«Ο Talaat Pasha δολοφονήθηκε στο Βερολίνο και αυτός που τον πυροβόλησε, ο Tehlirian παρέμεινε δύο ημέρες στη φυλακή, προτού βρεθεί αθώος και ελεύθερος», λέει ο Τούρκος δημοσιογράφος που πιστεύει ότι η τουρκική κοινή γνώμη δεν επηρεάζει αρκετά τον ευρωπαϊκό πολιτικό κόσμο. 
Καλεί τους Τούρκους να αυξήσουν τις πιέσεις προς τους Ευρωπαίους αιρετούς.

Krikor Amirzayan

Η ομιλία της Χάικε Χένσελ στο γερμανικό κοινοβούλιο.

Η ομιλία της Χάικε Χένσελ στο γερμανικό κοινοβούλιο.

Heike Hänsel: Είμαστε όλοι Έλληνες! (υπότιτλοι)

Μια αποικιοκρατική Τουρκία σκοπεύει να προσαρτήσει παράνομα την Κύπρο

Μια αποικιοκρατική Τουρκία σκοπεύει να προσαρτήσει παράνομα την Κύπρο
JSSNews 
Η Τουρκία δεν αποκλείει να προσαρτήσει απλά και καθαρά τη βόρεια Κύπρο, άν δεν βρεθεί συμφωνία μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων για επανένωση της διχοτομημένης από το 1974 νήσου, δήλωσε ο Τούρκος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Εγκεμέν Μπαγκίς . 
Πρόβλημα: Η Τουρκία δεν έχει τίποτα να κάνει σε αυτό το νησί το οποίο ιστορικά δεν ανήκει στους Τούρκους. Η Τουρκία, με αυτή τη προσάρτηση, δεν θα έκανε τιποτά άλλο από το να κλέψει τους ενεργειακούς πόρους που ανακαλύφθηκαν τα τελευταία χρόνια, στα βόρεια του νησιού της Κύπρου, εκεί που ήδη οι Τούρκοι απειλούν με στρατιωτική δράση στην περίπτωση εξόρυξης του υποθαλάσσιου φυσικού αερίου.

LETTRE OUVERTE A M. COHN-BENDIT. La trahison des Verts par René Dzagoyan

LETTRE OUVERTE A M. COHN-BENDIT
La trahison des Verts par René Dzagoyan
Cher Monsieur,
Dans votre chronique publiée dans le Nouvel Observateur du 2 février, « La Question Arménienne », vous manifestIez une fois de plus votre opposition à la loi sur la négation des génocides et appeliez par là même vos collègues du Sénat à voter contre elle. Votre position n’est pas nouvelle. En effet, dans le discours que vous prononciez en 2000 devant le Parlement européen dans la session que vous évoquez dans votre chronique, vous disiez déjà : « « Personne ici, et surtout pas moi, ne nie qu’il y a eu un génocide contre les Arméniens à la dernière époque de l’Empire ottoman... Si nous devons voter cela aujourd’hui, la majorité de mon groupe votera en faveur de cette résolution. Personnellement, je ne suis pas sûr de l’utilité de cet acte, parce que je veux porter ce débat à l’intérieur de la Turquie (...) Je propose que le Parlement européen organise lui-même un débat sur le génocide en Arménie, la majorité suivra et nous prolongerons le débat en Turquie. »
Vous y prononciez le mot de « génocide ». Dans votre chronique, vous évoquez ce terme en l’attribuant au Parlement européen. Dans votre bouche, il devient un « massacre ». Mieux une « rafle ». Une rafle.... La déportation et la mise à mort d’un million et demi de femmes, de vieillards et d’enfants... Autant affirmer que la Shoah n’était qu’une simple sauterie au Vel d’Hiv. Ce glissement sémantique aurait certes peu d’importance si vous n’occultiez pas simultanément des faits qui contredisent votre thèse, laquelle reste la même : « C’est en Turquie même que les Européens doivent aider Arméniens et Turcs à avancer sur le chemin, long mais inéluctable, d’une réconciliation. »
Le premier fait que vous occultez est que l’acteur majeur de cette réconciliation, Hrant Dink, a été assassiné à l’instigation des forces de l’ordre turques précisément parce qu’il avait prononcé ce mot que vous ne prononcez plus. Vous occultez aussi qu’avec l’accord du gouvernement, les véritables instigateurs de ce crime courent toujours. Vous prônez la réconciliation sur le terrain par le travail des intellectuels, mais vous occultez qu’Orhan Pamuk, prix Nobel, a été sauvé des procès dont le gouvernement d’Ankara l’accablait par la seule pression internationale et non pas par la volonté des gouvernants ankariotes. Vous occultez le sort de l’historien Taner Akçam, contraint à l’émigration pour avoir démontré par ses livres et ses recherches la nature génocidaire des événements de 1915.
Vous prétendez que « Année après année, un espace politique a commencé à s’ouvrir ». Parmi ceux qui vous ont cru, il y a aussi Ragip Zarakolu, éditeur de plusieurs ouvrages sur le Génocide des Arméniens, mais vous occultez le fait que lui et son fils Deniz sont aujourd’hui en prison. Vous occultez de même qu’à la date d’aujourd’hui, plus d’une centaine de journalistes, autant de juristes, trente-huit maires et dix-huit députés, sans compter les dizaines d’étudiants sont actuellement sous les verrous sous les prétextes les plus futiles dans cet espace politique certes ouvert à des politiciens étrangers comme vous, mais qui se ferment un peu plus chaque jour pour les simples citoyens turcs qui osent vous imiter sans bénéficier de votre impunité.
Vous parlez des Arméniens de Turquie qui « cherchent depuis longtemps à progresser sur ce dossier à travers une discussion franche et directe avec le pouvoir et la société turcs », mais vous occultez le fait que ces Arméniens, assistant chaque jour aux arrestations et procès arbitraires des Turcs de souche qui se croient libres de s’exprimer dans leur propre pays, sont terrorisés par ce qu’ils pourraient leur arriver, à eux les étrangers de l’intérieur, s’ils s’aventuraient à énoncer un tant soit peu le fond de leur pensée. Car eux savent, pour le vivre tous les jours, que dans cette Turquie dont vous vantez l’évolution, l’ultranationalisme, ouvertement affiché par les pouvoirs publics, ne fait que s’accroître et qu’il est ouvertement déclaré aujourd’hui, dans ses livres comme dans ses discours, par M. Davutoglu, ministre des Affaires étrangères, comme doctrine d’Etat.
Vous savez, comme ils le savent, que les Arméniens sont considérés dans leur propre pays comme des Untermenschen, des giavours en turc, dont on supporte à peine la présence et que la pire des insultes pour un Turc est d’être traité d’Arménien. Au cours de vos nombreux voyages en Turquie, n’avez-vous donc jamais vu ces pancartes que la police autorise aux portes des magasins, où on peut lire « Interdit aux chiens et aux Arméniens » ? Cela, monsieur Cohn-Bendit, ne vous rappelle-t-il pas quelque chose ? Certes, de 1936 à 1945, il s’est bien trouvé des Juifs allemands pour essayer de « progresser sur ce dossier à travers des discussions franches et directes », comme vous dites. Vous savez mieux que quiconque ce qu’il leur est advenu. Les Arméniens de Turquie le savent aussi.
Le portrait idyllique de cette Turquie démocrate, ouverte au dialogue, assoiffée d’Europe, vous ne pouvez le tracer qu’au prix de ces occultations qui, par leur multitude, font de votre discours une supercherie. Supercherie d’autant plus condamnable que, ni dans cette chronique, ni dans ce qu’on peut lire ailleurs de vous, on ne vous a entendu prononcer une seule condamnation à propos de ces arrestations arbitraires, ces procès truqués et ces exils involontaires. Dans cette longue page en faveur de la Turquie, dites-nous où l’on pourrait trouver un seul mot de compassion, de soutien voire même de sympathie pour ces intellectuels, avocats, journalistes, étudiants et élus du peuple, qui croupissent actuellement dans les geôles de ce gouvernement dont vous ne cessez de vanter les mérites ?
Πηγή

Le Génocide des Grecs de l'Empire ottoman

Le Génocide des Grecs de l'Empire ottoman
Agenda - Le Génocide des Grecs de l'Empire ottoman - 
« La période de transition allant de la chute de l’Empire ottoman à la fondation de la République turque se caractérise par toute une série d’actions menées principalement par une petite élite ayant pour objectif la construction d’un Etat moderne, d’une nation. L’une de ces actions consiste à éliminer radicalement, c’est-à-dire à exterminer les minorités chrétiennes ainsi que quelques autres. Les chiffres résultant d’études démographiques sont éloquents : en 1912, on comptait en Asie mineure et en Thrace entre 4 et 5 millions de chrétiens pour 7 à 8 millions de musulmans; en 1923 il ne restait plus que 250 000 à 300 000 chrétiens. » Vient de paraître : Études sur la Campagne Etatique d'Extermination des chrétiens de l'Asie mineure (1912-1922) et ses suites : histoire, droit, mémoire. Un ouvrage édité par Tessa Hofmann, Matthias Bjørnlund et Vasileios Meichanetsidis.

Le Génocide des Grecs de l'Empire ottoman


par Vassilios Meichanetsidis

Études sur la Campagne Etatique d'Extermination des chrétiens de l'Asie mineure (1912-1922) et ses suites : histoire, droit, mémoire

Édité par Tessa Hofmann, Matthias Bjørnlund et Vasileios Meichanetsidis

Langue : anglais

La période de transition allant de la chute de l’Empire ottoman à la fondation de la République turque se caractérise par toute une série d’actions menées principalement par une petite élite ayant pour objectif la construction d’un Etat moderne, d’une nation. L’une de ces actions consiste à éliminer radicalement, c’est-à-dire à exterminer les minorités chrétiennes ainsi que quelques autres. Les chiffres résultant d’études démographiques sont éloquents : en 1912, on comptait en Asie mineure et en Thrace entre 4 et 5 millions de chrétiens pour 7 à 8 millions de musulmans; en 1923 il ne restait plus que 250 000 à 300 000 chrétiens.

Raphael Lemkin - le juriste qui introduisit le terme de génocide au registre du droit international - se fonda sur l’extermination des chrétiens d’Asie mineure pour définir ce type de crime de guerre par le néologisme « génocide », tandis que l’éminent turcologue Néoklis Sarris (1940-2011) voyait en l'anéantissement des minorités chrétiennes l’un des principaux piliers de la formation de la République turque. Ainsi que le font remarquer les rédacteurs de ce volume, la récente résolution par l’Association Internationale des Chercheurs sur le Génocide (International Association of Genocide Scholars), en reconnaissant les Génocides grec et syriaque, élargit l’éventail des communautés victimes du génocide. Dans ce volume on essaie donc de donner un aperçu et d’approfondir l’étude de la destruction délibérée et de l'élimination de toute présence hellénique, présence de plus de trois millénaires sur un territoire devenu aujourd’hui la « République turque ».

On notera un intérêt accru ces deux dernières décennies de la recherche sur le Génocide de la population arménienne dans l'espace Ottoman-Turquie alors que la recherche sur le Génocide des Grecs d'Asie mineure et de Thrace stagne. A cela plusieurs raisons existent, par exemple le fait que les gouvernements turcs successifs sont parvenus à intimider les diplomates dans le contexte des relations turco-helléniques de la dernière génération, et à remettre en cause l’intégrité académique (incitant certains érudits à faire carrière comme négationnistes, soutenus par des ONG internationales, tous au nom de la lutte contre le nationalisme).

Ce volume comprend des articles-contributions sur les domaines sous-titrés : Aperçu historique, Documentation, Interprétation, Représentations et droit, Éducation, Mémoire, Conceptualisation et une abondante bibliographie. 

«Το Αραράτ θα είναι ο τάφος των Αρμενίων!»

«Το Αραράτ θα είναι ο τάφος των Αρμενίων!»
Το πρόσχημα του εορτασμού των τραγικών γεγονότων στο Χοτζάλι το 1992, έδωσε την ευκαιρία σε χιλιάδες υπερεθνικιστικους Τούρκους να εκδηλώνουν την αληθινή φύση τους, χωρίς οι αρχές να βλέπουν σε αυτό τίποτα το επιλήψιμο, η τόσο λίγο ώστε να είναι ασήμαντο, αλλά ιδιαίτερα ανησυχητικό.

The Greek Bailout and Germany's "Plan B": If Germany bails on the Euro, the EU will collapse

The Black Swan NO ONE is Talking About
While the Second Greek Bailout may or may not be complete (depending on whether we get a credit event as a result of it), Germany can and will walk from the Euro if it needs to. This is the unforeseen black swan everyone is ignoring.
Obviously, Germany wouldn’t want to do this as it would result in Germany being blamed for the Euro failing. So thus far, “Plan A” for Germany has been to offer bailout funds that are contingent on requirements so unpalatable that Greece or any other PIIG would likely end up preferring to walk rather than submit to them.
Case in point, before the second Greek Bailout German Finance Minister Wolfgang Schäuble proposed that Greece should postpone its April elections as part of the bailout package.

Το αλφαβητάριο της Διαφθοράς

Το αλφαβητάριο της Διαφθοράς γράφει ο Eric Branca 
Ο δημοσιογράφος Gilles Gaetner έγραψε, υπό μορφή λεξικού, ένα βιβλίο για την κατάσταση της διαφθοράς στη Γαλλία. Ξενάγηση στον υπόκοσμο που προσλαμβάνει άτομα σε όλα τα στρατόπεδα και απειλεί την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας.

Το να διαβάσετε τον Gilles Gaetner μερικές εβδομάδες πριν από κρίσιμα πολιτικά γεγονότα είναι ταυτόχρονα απαραίτητο και ανησυχητικό... Εάν το βιβλίο του είναι επίκαιρο για να φρεσκάρει τη μνήμη των ψηφοφόρων σχετικά με τους εκλεγμένους αξιωματούχους τους και το κόμμα που ετοιμάζονται να ψηφίσουν, εγείρει πράγματι μια τρομερή ερώτηση: γιατί τίποτα, ή πολύ λίγα γίνονται, ανεξάρτητα από την κυβερνητική πλειοψηφία, για να καταπολεμηθεί η διαφθορά;

Το άλλο με τον Τοτό, το ξέρετε;

Η δασκάλα ζητά από τα παιδιά να πουν τι δουλειά κάνουν οι πατεράδες τους:

- Πες μας Γιαννάκη!

- Ο μπαμπάς μου είναι πυροσβέστης. Σβήνει τις φωτιές και σώζει τους ανθρώπους που παγιδεύτηκαν.

- Πολύ ωραία, η σειρά σου Κωστάκη.

- Ο δικός μου ο πατέρας είναι γιατρός. Εξετάζει τους ανθρώπους και τους δίνει φάρμακα όταν είναι άρρωστοι.

- Θαυμάσια! Εσένα Τοτέ τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου;

Και ο Τοτός λέει χαμηλόφωνα:
- Εμένα ο μπαμπάς μου είναι χορευτής σε ένα gay club. Χορεύει στην μπάρα, οι πελάτες βάζουν χρήματα στα εσώρουχα του, και αν έχουν να πληρώσουν καλά ο μπαμπάς πάει μαζί τους στο απέναντι ξενοδοχείο.

ΤΟ ΕΠΑΧΘΕΣ ΧΡΕΟΣ

ΤΟ ΕΠΑΧΘΕΣ ΧΡΕΟΣ γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος
Πως η χώρα του Ισημερινού , αφού διέγραψε μέρος του δημοσίου χρέους της, ακολουθώντας την πολιτική λιτότητας του ΔΝΤ και υιοθετώντας το δολάριο, χρεοκόπησε λίγα χρόνια αργότερα – χάνοντας την πρόσβαση στις αγορές, αλλά βρίσκοντας δάνεια από την Κίνα
Ο Ισολογισμός της Ελλάδας, όπου στη μία πλευρά του (Παθητικό) είναι το δημόσιο χρέος, ενώ στην άλλη (Ενεργητικό) η τεράστια ακίνητη περιουσία του δημοσίου, οι κρατικές επιχειρήσεις, ο υπόγειος πλούτος και οι γερμανικές επανορθώσεις, είναι πολύ περισσότερο «πλεονασματικός», από όλες τις άλλες χώρες – αρκεί φυσικά να υπάρξει μία υπερήφανη πολιτική ηγεσία, η οποία να έχει την ικανότητα και την επάρκεια να τον απεικονίσει σωστά, διαπραγματευόμενη θαρραλέα και ορθολογικά με τους δανειστές της.

Le génocide des Pontes

Berceau des Amazones, le sud de la mer noire a vu naitre le royaume Pontique. Les pontes étaient un peuple Grec christianisé qui se développa sur toutes les Alpes Pontiques. Les Alpes Pontiques sont une chaine de montagnes uniques au monde avec une flore extraordinaire, d'où nous vient entre autres les cerisiers. Ce peuple vécu comme tous les autres peuples aryens avec des hauts et des bas, avec sa culture propre et son héritage irremplaçable... Il fut brutalement exterminé au début du vingtième siècle par les Ottomans (Turcs) avec à leur tête les hébraïques. La région a subi un nettoyage ethnique total : massacres, exécutions sommaires, famines, massacres de femmes et d'enfants, charniers, déportations, camps d'extermination, camps de travaux forcés jusqu’à la mort, etc, etc, etc.
Environ 500 000 personnes exterminées. La purification ethnique de ce peuple fut appelée "massacres blancs". Seuls quelques uns d'entre eux ont réussi à fuir en Amérique, en Grèce, et dans certains pays de l'Europe de l'Est. Les survivants des déportations ont pour la plupart été exterminés par l'U.R.S.S. avec à sa tête la même équipe que celle des Turcs. Lire The Jewish Genocide Of Armenian Christians de Christopher Jon Bjerknes. La Grèce a rassemblé il y a quelques années les derniers survivants de ce peuple dans des ghettos de ses principales villes. Leur langue, le Grec Pontique a quasiment disparu et les quelques survivants se sont largement mélangés avec les peuples qui les ont accueilli successivement. Les Turcs et leur gouvernement sont aujourd'hui fiers et revendiquent l'extermination des populations blanches et chrétiennes présentes en Anatolie ( Arméniens, Assyriens, Pontiques, etc ).

Pourquoi n'en entendons nous jamais parler ?
Tout simplement parce qu'il y a eu un réel génocide, ce peuple n'existe plus ! Il ne peut donc pas témoigner de sa propre extermination. Les Arméniens tout comme les Kurdes et les Assyriens n'ont pas été génocidés, il y a eu de nombreux massacres d'Arméniens, mais comme ils étaient bien plus nombreux que les Pontiques ils ont pu se défendre et survivre, et infliger de lourdes pertes aux Turcs. Le faux génocide des juifs a été inventé par ces derniers pour cacher tous les génocides qu'ils ont perpétré contre la race aryenne durant le 19eme et 20eme siècle. Relire la Honte sioniste de Lucien Cavro-Demars.
Extermination des Russes, Polonais, Allemands, Ukrainiens, Pontes, les peuples Européens non anglo-saxons installés en Amériques (et aujourd'hui ces derniers par remplacement de population et stérilisation), en Afrique du Sud, etc. Leurs moyens brutaux étaient autrefois bien identifiables, d’où le sursaut d'aryanité du peuple allemand mené par Adolf Hitler. Mais l'opération d'envergure mondiale réussie appelée "grippe espagnole" leur a fait prendre conscience qu'il était plus facile de nous exterminer par des moyens subtils et que cela éviterait de futures rébellions. Vaccination, stérilisation des populations par la nourriture, les médicaments, les chemtrails, etc. La dernière loi imposée aux peuples français sur le "génocide Arménien" n'a été dicté que dans le seul but d'occulter le fait que ces massacres, des deux cotés, Turcs et Arméniens, ont été manigancés par les hébraïques et aussi et surtout pour occulter le génocide, lui réel, des Pontiques.

Pourquoi l'hébraïque nous extermine t-il ?
Il semble que l'hébraïque ait été créé et envoyé sur la planète Terre par les forces du mal (satan / reptiliens) dans le but d'effectuer un travail de sape qui faciliterait une future conquête de notre planète, ou de notre dimension par les reptiliens. L’extermination, des aryens, descendants des atlantes, hyperboréens, serait alors facilité car incapables de se défendre, parasités par cette entité mi-homme mi-serpent qu'est le youtre. Une fois notre extermination réussie, la mise en esclavage des sous-races que nous protégeons et avons en pitié sera inévitable.

Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϋ

του Γιώργου Καραμπελιά
Ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσει urbi et orbi ότι αποτελεί το «νέο» στην πολιτική ζωή του τόπου, και επομένως οι πολίτες θα πρέπει να τον εμπιστευτούν για να απαντήσει στο «παλιό», που εκπροσωπεί ο «δικομματισμός». Και επειδή όντως οι πολίτες δεν αντέχουν άλλο το «παλιό», επειδή το ΚΚΕ εμφανίζεται γερασμένο και ταυτισμένο με την ακινησία και τα γηρατειά, επειδή οι απόπειρες των «αγανακτισμένων» να δημιουργήσουν κάτι το αληθινά καινούργιο (Σπίθα, ΕΠΑΜ, κ.λπ.) απέτυχαν, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως το «νέο», που θα κατορθώσει να εκφράσει την «αλλαγή» και την έξοδο από τις πολιτικές του μνημονίου. Είναι όμως κάτι «νέο» ο ΣΥΡΙΖΑ;

The Unanswered Questions of 9/11

The Unanswered Questions of  9/11

wtcIn his latest weekly address to the nation, President Obama asserts that America’s questions about 9/11 have been answered. If only it were so.
The questions of 9/11 have only continued to pile up higher since that fateful day, and despite official platitudes we are no closer to having those questions answered today then we were when they first arose. In fact, for some of the most important 9/11 questions, the government’s own documents and records that could conceivably answered them have been destroyed, meaning we may never have answers.
The unanswered questions of 9/11 are too numerous to enumerate, but they include:
-Why has NIST classified the data that they used to make their computer animation of the WTC7 collapse? Would knowledge of how NIST believes the building collapsed really “jeopardize public safety“?
-Why did the DIA destroy more than 2.5 terabytes of data on their Able Danger investigation that reportedly identified four of the alleged hijackers years in advance of the attack? Why did the Pentagon buy up and burn the entire first print run of Lt. Col. Anthony Shaffer’s book on the program?