Translate

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Η θάλασσα σύμμαχος: Τσουνάμι στον Θερμαϊκό «έσωσε την Ποτίδαια από τους Πέρσες»

Η θάλασσα σύμμαχος

Τσουνάμι στον Θερμαϊκό «έσωσε την Ποτίδαια από τους Πέρσες»

Σαν Ντιέγκο
Η αρχαία Ποτίδαια στη Χαλκιδική θα μπορούσε να είχε πέσει στα χέρια των Περσών, αν ένα τεράστιο τσουνάμι δεν σάρωνε τα στρατεύματα του σατράπη Αρτάβαζου, υποστηρίζουν Γερμανοί ερευνητές, οι οποίοι μάλιστα εκτιμούν ότι ο Θερμαϊκός Κόλπος δεν έχει διαφύγει τον κίνδυνο.

«Ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος περιέγραψε την παράξενη υποχώρηση της παλίρροιας και τα τεράστια κύματα στην Ποτίδαια, καθιστώντας τη μαρτυρία του την πρώτη περιγραφή ενός ιστορικού τσουνάμι» αναφέρει η ομάδα του Κλάους Ράιχερτερ στο Πανεπιστήμιο του Άαχεν.

Σάββατο 21 Απριλίου 2012

Γαλλικές εκλογές και Παγκόσμια συστημική κρίση: Ο «Μεγάλος Δημοκρατικός Σεισμός» και ο Γεωπολιτικός Αντίκτυπός του

Γαλλικές εκλογές και Παγκόσμια συστημική κρίση: Ο «Μεγάλος Δημοκρατικός Σεισμός» και ο Γεωπολιτικός Αντίκτυπός του
Οι γαλλικές εκλογές του 2012 είναι πολύ πιο σημαντικές γεωπολιτικά από τις αμερικανικές εκλογές του 2012

Όπως προβλέψαμε τον Νοέμβριο 2010, ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών (1), ήτοι ο Φρανσουά Ολάντ (François Hollande), θα κερδίσει τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2012 (2). Το ερώτημα που εξακολουθεί να τίθεται αφορά τον πρώτο γύρο των εκλογών: Ο Νικολά Σαρκοζί, ο απερχόμενος πρόεδρος θα είναι μπροστά ή πίσω από την Μαρίν Λεπέν (ήταν επίσης μια συνιστώσα της πρόβλεψης μας του Νοεμβρίου 2010) (3 ); 
Είναι καιρός λοιπόν να προβλεφθούν οι συνέπειες αυτής της εκλογής, τόσο για τη Γαλλία, την Ευρωλανδία (Ευρωζώνη, Euroland), την ΕΕ, τόσο και σε παγκόσμιο επίπεδο (ΝΑΤΟ, G20, Ευρω-BRICS), επειδή εκ των πραγμάτων είναι πολύ πιο σημαντική για την εξέλιξη του σύγχρονου κόσμου, σε πλήρες μεταβατικό στάδιο λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, από τις  επερχόμενες αμερικανικές εκλογές όπου θα αντιμετωπίσει ο Μπαράκ Ομπάμα τον Mitt Romney (δύο υποψήφιοι που χρηματοδοτούνται μαζικά από τη Γουώλ Στρητ) με φόντο τη γενική παράλυση του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ ( 4). (…)

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Νέο σύνταγμα στην Ισλανδία, και η συνωμοσία της σιωπής ...

Νέο σύνταγμα στην Ισλανδία, και η συνωμοσία της σιωπής ...
Η Ισλανδία τελείωσε το 2011 με δείκτη οικονομικής ανάπτυξης 2,1% και θα πρέπει, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, να ανέλθει στο ποσοστό του 2,7% το 2013, χάρη κυρίως στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Η Ισλανδία είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που απέρριψε με δημοψήφισμα τη διάσωση των ιδιωτικών τραπεζών της, αφήνοντας να καταρρεύσουν μερικές από αυτές και δικάζοντας πολλούς τραπεζίτες για τα οικονομικά εγκλήματα τους, αλλά περιέργως τα γαλλικά και τα ευρωπαϊκά μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν το αναφέρουν, η το αναφέρουν ελάχιστα...

Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

Σχέδιο σήραγγας μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών

Σχέδιο σήραγγας μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών
Το σχέδιο "InterBering", με το ονόμα του στενού μεταξύ της Αλάσκας (ΗΠΑ) και της Σιβηρίας (Ρωσία), θα πρέπει να βγει σύντομα στο προσκήνιο
Ραντεβού σε 20 χρόνια. Το σχέδιο "InterBering", με το όνομα του στενού μεταξύ της Αλάσκας (ΗΠΑ) και της Σιβηρίας (Ρωσία), θα πρέπει να εισέλθει σύντομα σε καλή (σιδηρο)τροχιά. Ένα πολύ σοβαρό σχέδιο έργου της Ρωσικής Εταιρίας Σιδηροδρόμων, μία σιδηροδρομική σήραγγα άνω των 100 χιλιομέτρων, το διπλάσιο της σήραγγας της Μάγχης, θα μπορούσε να εγκαινιαστεί το 2032. Η τελική απόφαση για αυτό το σχέδιο θα πρέπει να ληφθεί μέσα στην επόμενη πενταετία. Συνολικό κόστος του έργου: 100 δισ. δολάρια.

Η Συρία βγάζει τον Κίσινγκερ από την ησυχία του

Παρά λίγο, θα τον χάναμε και θα ήταν κρίμα, αν θεωρούμε ότι ζυγίζει όσα λέει.
Μέχρι στιγμής, ο γέρος Χένρι Κίσινγκερ, ο άνθρωπος της realpolitik και των πολλών κτυπημάτων κάτω από τη ζώνη, αλλά και «ρεαλιστής» διανοούμενος, ο οποίος μπορεί και προσαρμόζεται καλά στις πολιτικές αλλαγές του συστήματος  και να μένει στην επικρατούσα τάση του, είχε υποστηρίξει σχεδόν όλες τις βάρβαρες ασυνέπειες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής μετά την 11/9. (Ακόμα κι αν έδειξε όλο και πιο απαισιόδοξος τα τελευταία χρόνια, ήταν περισσότερο για να παρατηρήσει παρά να καταδικάσει.)

Κυριακή 15 Απριλίου 2012

Η βιρμανική άνοιξη

Η βιρμανική άνοιξη
γράφει ο Ahmed Bensaada
Η Aung San Suu Kyi, η «Πασιονάρα» του αγώνα κατά της
 χούντας της Βιρμανίας και βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1991,
 πέρασε 15 από τα τελευταία 20 χρόνια στερούμενη της ελευθερίας.
Ενώ η εποχή που βλέπαμε τα ογκούμενα πλήθη να καταβροχθίσουν τους αραβικούς δρόμους δεν είχε καμία σχέση με την άνοιξη, τώρα η Βιρμανία μας προσφέρει μια αληθινή ανοιξιάτικη «επανάσταση» χωρίς «Irhal (φύγε)» ή «Πάρε δρόμο». 
Επιπλέον, η αναντίρρητη αλλαγή που γνωρίζει σήμερα η πολιτική ζωή της Βιρμανίας πραγματοποιήθηκε χωρίς τη βοήθεια του Facebook, Twitter και άλλων κοινωνικών μέσων, τα κατ 'εξοχήν εργαλεία της διαμαρτυρίας της αραβικής «άνοιξης». 
Ωστόσο, οι αραβική και βιρμανική «επαναστάσεις» ήταν εκπληκτικά συγχρονισμένες: η πρώτη άρχισε με την τραγική χειρονομία του Μοχάμεντ Bouazizi στις 17 Δεκεμβρίου 2010 και η δεύτερη με την απελευθέρωση της ακτιβίστριας Aung San Suu Kyi από τη στρατιωτική χούντα της Βιρμανίας στις 13 Νοεμβρίου 2010, ήτοι ένα μήνα πριν. 
Πώς λοιπόν να εξηγηθεί η προφανή διαφορά μεταξύ των τρόπων λειτουργίας των ριζικών μετασχηματισμών στο πολιτικό τοπίο αυτών των δύο μερών του κόσμου;

Για το σκοπό αυτό, πρέπει να πάμε πίσω είκοσι χρόνια νωρίτερα, στην εποχή που οι Βιρμανοί αντιφρονούντες παρά λίγο να επιτύχουν την πρώτη από τις «έγχρωμες» επαναστάσεις.

Σάββατο 14 Απριλίου 2012

Λέξεις και ονόματα του Πάσχα

Λέξεις και ονόματα του Πάσχα
Πάσχα
Η λέξη Πάσχα προέρχεται από την αραμαϊκή pascha < εβραϊκή pesah που σημαίνει “πέρασμα, διάβαση”>.
Η λέξη περιέγραφε “τη δεκάτη πληγή κατά των Αιγυπτίων, όπου, σύμφωνα με τη βιβλική παράδοση ο άγγελος προσπερνούσε τις πόρτες των Ιουδαίων, που ήταν βαμμένες με αίμα αρνιού και δε σκότωνε τα πρωτότοκα παιδιά τους, (πβ, εξοδ 12, 23)”*
οι Χριστιανοί γιορτάζουν την ανάσταση του Σωτήρα και τη διάβαση από το θάνατο στη ζωή


Σταυρός
Η λέξη σταυρός αρχικά δήλωνε τον όρθιο πάσσαλο ή οτιδήποτε χρησιμοποιούσαν για να στηρίζουν κάτι. Παράγεται από το ρ, ίστημι < θ. -στα. Στα Λατινικά αποδόθηκε και με τη σημασία του in-staurare (: αποκαθιστώ κάτι στην αρχική του θέση). Στην Καινή Διαθήκη αντί για τη λέξη σταυρός χρησιμοποιείται, εναλλακτικά και η λέξη “ξύλον” (π.χ. κρεμάσαντες επί ξύλου, Πραξ. 5,30)

Ιράν vs Τουρκία: Τι ψιθύρισε ο Χαμενεΐ στο αυτί του Ερντογάν

Ιράν vs Τουρκία: Τι ψιθύρισε ο Χαμενεΐ στο αυτί του Ερντογάν
Το Ιράν δεν θα παραμείνει θεατής στη περίπτωση στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία
γράφει η Δρ Fida Dakroub*
Γενικά
Ας διαβάσετε αυτά που γράφουν οι αναλυτές σήμερα, να μας πείτε αν δεν είχαμε προβλέψει με μεγάλη ακρίβεια την εξέλιξη της κρίσης της Συρίας. Εδώ, μετά από ένα χρόνο «καθολικού πόλεμου» εναντίον της Συρίας, ο Άσαντ απολαμβάνει τη διπλωματική νίκη του στο Συμβούλιο Ασφαλείας, και τη στρατιωτική νίκη του Μπάμπα Αμρ.
·         Και έρχονται οι Αμερικανοί να αρνηθούν να θωρακίσουν την συριακή "αντιπολίτευση" με πρόσχημα ότι τα όπλα θα μπορούσαν να πέσουν στα χέρια των μαχητών της Αλ Κάιντα.
·         Να και οι εμίρηδες και σουλτάνοι του Κόλπου αποχωρούν από το παλάτι του Εμιράτου του Κατάρ, το ένα μετά το άλλο, και διασκορπίζονται μέσα στο μαύρο σκοτάδι, ο καθένας προς την όαση του, ενώ στέλνουν "περιστέρια" προς τον Πρόεδρο Άσαντ, εκφράζοντας την "επιθυμία" τους να βοηθήσουν τη Συρία να βγει από την κρίση της, και να διαδραματίσουν θετικό ρόλο σε οποιαδήποτε μελλοντική λύση.

Θαύμα ή ελληνικό προνόμιο το Αγιο Φως;

Θαύμα ή ελληνικό προνόμιο το Αγιο Φως;

του Νίκου Παπαχρήστου
Ο τρόπος εμφάνισής του στον Πανάγιο Τάφο αποτελεί θέμα συζητήσεων και αντιπαραθέσεων τα τελευταία διακόσια χρόνια
Μόλις η πόρτα του Παναγίου Τάφου ανοίγει και εμφανίζεται ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης κρατώντας στα χέρια του τις αναμμένες λαμπάδες με το Αγιο Φως, οι χιλιάδες πιστοί που από νωρίς έχουν συγκεντρωθεί στον Ναό της Αναστάσεως ξεσπούν σε χειροκροτήματα. Οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα και οι προσκυνητές από όλο τον κόσμο απλώνουν τα χέρια τους, στα οποία κρατούν τις δεσμίδες με τα 33 κεριά -όσα και τα χρόνια του Χριστού- για να πάρουν την ιερή φλόγα.
Οι αραβόφωνοι χριστιανοί -το ποίμνιο του Πατριαρχείου- πανηγυρίζουν και τραγουδούν ρυθμικά «δικός μας είναι ο Χριστός, δικό μας είναι το Αγιο Φως». Αντιθέτως οι Ελλαδίτες προσκυνητές κρατώντας ελληνικές σημαίες φωνάζουν «ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η Ορθοδοξία, ζήτω το ελληνικό Πατριαρχείο».

Κίσινγκερ: Νέο δόγμα επέμβασης;

Κίσινγκερ: Νέο δόγμα επέμβασης;
του  Χένρι Κίσινγκερ Α. (The Washington Post)
Ο Henry A. Kissinger ήταν υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ 1973 - 1977 και είναι ο συγγραφέας, πιο πρόσφατα, του «Περί Κίνας»
Μια από τις σημαντικότερες πτυχές της Αραβικής Άνοιξης είναι ο επαναπροσδιορισμός της από τούδε και στο εξής επικρατούσας αρχής της εξωτερικής πολιτικής. Δεδομένου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αποχωρούν από τις στρατιωτικές επεμβάσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν που είχαν αναληφθεί με γνώμονα (αν και αμφισβητείται) την αμερικανική εθνική ασφάλεια, άρχισαν και επεμβαίνουν πάλι σε πολλές άλλες χώρες της περιοχής (αν και αβέβαια) στο όνομα μιας ανθρωπιστικής επέμβασης. Το ερώτημα είναι αν η δημοκρατική ανασυγκρότηση θα αντικαταστήσει το εθνικό συμφέρον ως πολικό αστέρα της πολιτικής στη Μέση Ανατολή; Είναι όντως η δημοκρατική ανασυγκρότηση ό τι αντιπροσωπεύει η αραβική άνοιξη στην πραγματικότητα;

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

From the Cold War to NATO's "Humanitarian Wars" - The Complicity of the United Nations

From the Cold War to NATO's "Humanitarian Wars" - The Complicity of the United Nations
Humanitarian wars, especially under the guise of the “Responsibility to Protect (R2P),” are a modern form of imperialism. The standard pattern that the United States and its allies use to execute them is one where genocide and ethnic cleansing are vociferously alleged by a coalition of governments, media organizations, and non-governmental front organizations. The allegations – often lurid and unfounded – then provide moral and diplomatic cover for a variety of sanctions that undermine and isolate the target country in question, and thereby pave the way for military intervention. This is the post-Cold War modus operandi of the US and NATO.

Le suicidé grec devient un martyr de la Résistance

Le suicidé grec devient un martyr de la Résistance
Dimitris Christoulas, un retraité de 77 ans qui s’est suicidé Place Syntagma le 4 avril dernier est devenu est martyr national et l’endroit où il a mis fin à ses jours est devenu un lieu de recueillement et de ralliement contre les multiples cures d’austérité imposées par le gouvernement grec.
Des milliers de personnes se sont rassemblées pour déposer des fleurs et des messages de condoléances près de l’arbre où il s’est suicidé à l’aide d’un pistolet.

DANGEROUS CROSSROADS: US-JAPAN CONFRONT NORTH KOREA: Tension ahead of Pyongyang Missile Test

DANGEROUS CROSSROADS: US-JAPAN CONFRONT NORTH KOREA: Tension ahead of Pyongyang Missile Test
As China declares fresh warnings of retaliation against any strike on Iran [1], the regime in Pyongyang shows no signs of aborting its upcoming controversial satellite launch, scheduled to take place on April 12th through to April 16th. The Kwangmyongsong-3 satellite will be launched southward from the Sohae satellite launch station in Cholsan County, North Phyongan Province, using a long-range Unha-3 rocket; North Korean officials assured the international community that it would "strictly abide by relevant international regulations and usage concerning the launch of scientific and technological satellites for peaceful purposes." [2] As Barack Obama and South Korean President Lee Myung-bak insinuate that Pyongyang’s upcoming satellite launch is a pretext to expand a program of nuclear terrorism [3], North Korea has invited the space agencies of eight countries, including Japan, the United States, China and Russia, and the European Space Agency to observe the launch [4].

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Η πανωλεθρία της Συρίας

Η πανωλεθρία της Συρίας
γραφεί ο Thierry Meyssan
Με εκπροσώπηση 83 κρατών και διακυβερνητικών οργανισμών, η δεύτερη διάσκεψη των «Φίλων» της Συρίας ήταν μια μιντιατική επιτυχία. Ωστόσο, αυτή η σκηνοθέτηση δεν καταφέρει να κρύβει την ήττα του ΝΑΤΟ και του ΣΣΚ (Συμβούλιο Συνεργασίας στο Κόλπο) στη Συρία, ανίκανοι να ανατρέψουν το καθεστώς μετά από ένα χρόνο πόλεμου χαμηλής έντασης, και σήμερα αναγκασμένοι να απομακρυνθούν, αντιμέτωποι με το ρωσο-σινο-ιρανικό μέτωπο. Ο Thierry Meyssan αποκρυπτογραφεί αυτή τη παράξενη διπλωματική διάσκεψη όπου οι λέξεις δεν προφέρονται για να πεις κάτι, αλλά για να κρύψεις.

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Nicolas Sarkozy, François Hollande et la question arménienne


Nicolas Sarkozy, François Hollande et la question arménienne
par Franck Gaillard
Mais pourquoi la question arménienne se retrouve-t-elle si haut à l’agenda de la présidentielle en France, portée par les deux principaux candidats, Nicolas Sarkozy et François Hollande ? Du jamais vu depuis son renouveau en 1965...

L’invalidation par le Conseil constitutionnel de la loi contre le négationnisme aurait pu convaincre les deux candidats d’abandonner le projet ou de le rejeter aux calendes grecques de l’histoire de la République. Il en est tout autre. Le candidat de l’UMP et celui du PS ont pris à nouveau l’engagement, au détour d’entretiens accordés au magazine « Nouvelles d’Arménie », de faire adopter un nouveau texte contre le négationnisme et ce, dès le début de leur mandat.

Ο υπέροχος κόσμος του καπιταλισμού

Ο υπέροχος κόσμος του καπιταλισμού
Γράμμα από τον Φιντέλ Κάστρο
Η αναζήτηση της πολιτικής αλήθειας αποτελεί πάντα δύσκολο έργο, ακόμα και σε μια εποχή όπου η επιστήμη μας προσφέρει πολλές γνώσεις, μία από τις σημαντικότερες είναι να αποκρυπτογραφήσουμε και να εξερευνήσουμε την μυθική δύναμη της ενέργειας που περιέχεται στην ύλη.

Ο εφευρέτης αυτής της ενέργειας και της πιθανής χρήσης της ήταν κάποιος ειρηνικός και καλός άνθρωπος ο οποίος, παρά την απόρριψή της βίας και του πολέμου, ζήτησε όμως από τους επιστήμονες της χώρας του να την αναπτύξει: ο Φράνκλιν Ντελάνο Ρούσβελτ, γνωστός για τις αντιφασιστικές θέσεις του, προήδρευε τότε τις Ηνωμένες Πολιτείες στη διάρκεια μιας κρίσης την οποία κατάφερε να σώσει από την καταστροφή με σκληρά μέτρα, από τα οποία κέρδισε το μίσος της άκρας δεξιάς της τάξης του. Σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες επιβάλλουν στον κόσμο την πιο βάρβαρη και την πιο επικίνδυνη τυραννία που γνώρισε ποτέ το εύθραυστο είδος μας.

The Nagorny-Karabakh Territorial Dispute: Towards A New Area of Conflit in The Caucasus

The Nagorny-Karabakh Territorial Dispute: Towards A New Area of Conflit in The Caucasus
Libyan scenario unacceptable for Karabakh - Lavrov
Russia believes that everything possible must be done for a peaceful settlement of the Nagorno-Karabakh territorial conflict, Foreign Minister Sergey Lavrov has said. 

“I really wouldn’t want the Libyan scenario to repeat anywhere else. This scenario is an example of crying abuse of the [UN] Security Council’s mandate,” Lavrov told a media conference following a meeting with his Azeri counterpart in Baku.

The top Russian diplomat expressed hope “we will not allow such steps to be approved” when it comes to settlement of any conflicts, including the Nagorno-Karabakh dispute.

Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Μέρες που είναι, ας φανταστούμε τι θα γινόταν αν υπήρχε … MEGA τον καιρό του ΄21 (ας πούμε πχ βραδινό δελτίο μετά την εισβολή του Ιμπραήμ στον Μωριά):

Μέρες που είναι, ας φανταστούμε τι θα γινόταν αν υπήρχε … MEGA τον καιρό του ΄21 (ας πούμε πχ βραδινό δελτίο μετά την εισβολή του Ιμπραήμ στον Μωριά):


Τρέμη: «Και ενώ η παγκόσμια κατάσταση είναι τόσο δύσκολη, υπάρχουν ακόμα κάποιοι αμετανόητοι που εξακολουθούν να στεναχωρούν τον πολυχρονεμένο μας σουλτάνο, που ο γιαραμπής να μας κόβει χρόνια και να του δίνει μέρες».

Πρετεντέρης: «Όχι μόνο αυτό Όλγα. Ενώ όλες οι υγιείς δυνάμεις του τόπου, κοτζαμπάσηδες - δεσποτάδες - καραβοκύρηδες έχουν πλέον αντιληφθεί πως η χώρα χρειάζεται ηρεμία και ανάπτυξη γιατί αλλιώς οι Οθωμανοί θα σηκωθούν...
να φύγουν και θα μας αφήσουν μόνους μας, αυτοί οι αλιτήριοι κατσαπλιάδες, αυτές οι μειοψηφίες έχουν το θράσος να απειλούν τους νοικοκυραίους».

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Grèce-Turquie : le mur d'Arno Klarsfeld... et le vrai


Crédits photo:  Une partie du mur en construction entre la Grèce et la Turquie près de la ville d'Orestiada (Stringer/ Reuters).
Pour combattre l’immigration clandestine, Arno Klarsfled suggère d'ériger un mur à la frontière greco-turque. En 2011, le gouvernement grec avait scandalisé la Commission européenne en annonçant la construction d’une clôture longue de 12 km.

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ. ΕΛΛΑΔΑ - ΕΥΡΩΠΗ


Προσέξτε πόσο απλά και ξεκάθαρα ξεχωρίζει τον δυτικό τρόπο σκέψης που κυριαρχεί σ αυτό που λέμε Ευρώπη και τον αντιπαραθέτει με τον ελληνικό που όπως λέει πρέπει πάση θυσία να τον διατηρήσουμε όχι μόνο γιατί είναι ο τρόπος μας αλλά γιατί είναι και συγκριτικά ανώτερος – ανθρωπινός

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

COMMENT SOLON D’ATHÈNES VINT À BOUT D’UNE MONTAGNE DE DETTES

COMMENT SOLON D’ATHÈNES VINT À BOUT D’UNE MONTAGNE DE DETTES

Par Andréa Andromidas

« Il faut supprimer un quatorzième du salaire mensuel. Les gens ont vécu au-dessus de leurs moyens, maintenant il faut se serrer la ceinture ! »
Voilà ce qu’on entend souvent dire aujourd’hui à propos de la Grèce, et pourtant tout le monde sait que les montagnes de dettes des banques portugaises, irlandaises, espagnoles, italiennes, allemandes et autres, sont non seulement gargantuesques, mais qu’elles ont été générées de manière tout à fait frauduleuse.
Solon d’Athènes (VIIe siècle av. J.-C.), homme d’Etat encore encensé aujourd’hui, non sans raison, comme un modèle de sagesse, fut confronté à un problème d’endettement similaire, lorsqu’il fut élu archonte en 594 av. J.-C. La situation à l’époque étant beaucoup plus évidente que celle de notre monde « mondialisé », le lecteur pourra saisir plus facilement les principes se rapportant à la situation actuelle.

Un peu d’histoire

Au VIIe siècle av. J.-C., la Grèce sombre dans une terrible crise sociale. Les soulèvements armés de l’aristocratie sont devenus monnaie courante tandis qu’une tyrannie en chasse une autre. La population, qui vit en grande partie de l’agriculture, s’enfonce dans la misère. Les paysans sont obligés d’hypothéquer leurs terres pour obtenir des prêts, et s’ils ne parviennent pas à rembourser avec la prochaine récolte, il ne leur reste plus qu’à se mettre eux-mêmes en gage ! C’est ainsi que d’innombrables citoyens endettés sont réduits en esclavage, privés de tous droits, et parfois même vendus en terre étrangère. Parmi ceux qui refusent ce sort, bon nombre doivent s’exiler. Dans la mesure où la richesse se concentre entre les mains d’un groupe de plus en plus restreint, alors que la productivité de la population ne cesse de diminuer, le pays se retrouve bientôt criblé de dettes et la guerre civile gronde.
Du poème de Solon Au peuple d’Athènes, il ressort très clairement que la dangereuse crise d’endettement qui menace de détruire le pays n’est pas le fait d’une population qui aurait vécu au-dessus de ses moyens, mais bien la conséquence de la perversité de ses gouvernants :
« Même obtenue à un prix monstrueux, la quête de la richesse reste encore votre unique but !
Vous ne respectez ni le bien sacré, ni encore les possessions du peuple, et vous volez et pillez, là où il reste encore un butin. Et vous ne tenez aucun compte des nobles règles de Dikè [1], qui certes, garde encore le silence et laisse passer ces évènements, mais qui bientôt, lorsque le temps sera mûr, sans pitié, exigera des réparations ».

Aujourd’hui

Ceux d’entre vous qui avez suivi dernièrement les interrogatoires des hauts responsables de Goldman Sachs par la Commission de Carl Levin au Sénat américain, aurez immédiatement reconnu sur quoi porte ce discours-poème. Aujourd’hui aussi, la richesse s’obtient au prix d’injustices monstrueuses. Au sommet, les gérants de Goldman Sachs vendaient, sans scrupules, des titres toxiques sans valeur à leurs clients et faisaient ensuite des gains considérables en spéculant sur leur effondrement.
Cependant, Goldman Sachs n’est pas le seul à se livrer à cette pratique. Presque toutes les banques le font. Et à la fin, est-ce aux citoyens ordinaires d’être saignés pour rembourser ces dettes ?
Solon d’Athènes a vu clair dans ce jeu rusé, prévoyant qu’à la fin tous seraient frappés par le malheur si on ne mettait pas fin à ces pratiques. Convaincu qu’il était possible de ressusciter l’assiduité au travail chez les Athéniens, il se mit à élaborer sa législation.
Sa première tâche consista à faire ce que les Grecs appelaient à l’époque « l’élimination des charges » (Seisachtheia en grec ancien). Aujourd’hui on dirait : la suppression des dettes. Mais un tollé de mécontentement s’éleva alors de toutes parts. L’aristocratie perdait d’un seul coup tout espoir de recouvrer ses prêts, mais les couches sociales les plus pauvres n’étaient guère plus enthousiastes, car elles avaient espéré une redistribution des terres. Solon, cependant, ne toucha pas aux propriétés des nobles. A la place, il leur interdit d’endetter le peuple injustement et leur ôta tout pouvoir de réduire les gens en esclavage par le biais de l’endettement.

La bataille pour la justice

Solon réprima sévèrement le mal, comme il le dit lui même. Sa législation visait avant tout à combler le profond fossé qui s’était creusé entre riches et pauvres.
Au-delà de l’annulation des dettes, sa législation prévoyait de relancer l’économie. L’agriculture de l’Attique ne suffisait pas à elle seule pour nourrir une population croissante. C’est pourquoi une grande partie de ses nouvelles lois s’appliquèrent à augmenter le nombre d’entreprises et de commerces, mettant à profit sa propre expérience de négociant. Il commença par interdire l’exportation de tout produit issu de l’agriculture, dont dépendait la survie de la population. Par contre, il promut la culture de l’olivier, afin d’encourager l’exportation d’huile d’olive.
S’attaquant ensuite à cette idée aberrante héritée de l’ancienne éthique de la noblesse, qui refusait tout travail manuel, il promulgua une loi obligeant les parents à donner une formation artisanale à leurs enfants, faute de quoi ils ne pourraient bénéficier d’aucune aide dans leurs vieux jours. Il ouvrit aussi la porte aux entreprises commerciales étrangères, à condition que leurs employés, et toute leur famille, s’engagent à devenir citoyens athéniens.
La réforme de la politique monétaire fut organisée de manière à favoriser les exportations, stimuler le désir de tous les citoyens de participer à la vie économique et relancer l’économie. De plus, il intégra une importante réforme constitutionnelle, comprenant de nouvelles lois dans les domaines de la religion et de la justice, qu’il serait trop long de détailler ici.
Solon avait reconnu un principe fondamental, plus que jamais d’actualité pour la crise financière qui nous frappe. L’injuste accumulation de dettes étrangle peu à peu la capacité productive réelle de l’économie. Si l’on maintient coûte que coûte le droit au recouvrement de ces dettes illégitimes, alors la paix sociale s’en trouve détruite et c’est la guerre civile qui s’annonce inéluctablement.
Qu’on laisse les traders, les spéculateurs, les investisseurs, les ignobles (peu importe le nom qu’on leur donne), en liberté ou qu’on les mette derrière les barreaux n’est qu’une formalité. Mais si l’on veut survivre, il faut leur ôter au plus tôt le pouvoir d’agir injustement contre la société. Nous devons leur refuser le droit d’infliger à la population le remboursement des dettes contractées ces dernières années sur le casino financier, qui n’ont de toutes façons aucune valeur.
Une fois cette décision prise, la prochaine étape sera : comment redonner à la population le goût du travail productif ? Comment relancer l’économie ? N’étant plus obligés d’engloutir des sommes insensées pour rembourser les dettes, la tâche sera beaucoup plus simple. On pourra investir dans l’économie réelle, domaine dans lequel la Grèce a, aujourd’hui, bien plus de possibilités qu’à l’époque de Solon.
Le grand défi historique qui nous est posé reste le même qu’à l’époque : allons-nous décider d’être aussi sages que Solon ? Ajoutons encore qu’il ne fut en fonction qu’une seule année, que ses lois, malgré les nombreuses tempêtes, ont perduré et que sans lui, l’antiquité n’aurait probablement jamais connu cette renaissance classique sur laquelle fut fondée notre civilisation européenne.

Extraits d’un poème de Solon d’Athènes
(592 – 559 avant J.-C.)


Nommé archonte (grand législateur) en l’an 569 av. J.-C., pour un an, Solon abrogea d’abord les lois injustes de Dracon (à qui nous devons aujourd’hui le mot draconien) et rétablit la stabilité et l’harmonie à Athènes, à travers des lois sages. Il refusa cependant le pouvoir souverain en disant qu’il ne se « ferait jamais le tyran de ses égaux ». Après avoir pacifié Athènes, il prit volontairement la route de l’exil pendant dix ans, après avoir fait jurer à ses concitoyens qu’ils vivraient en paix jusqu’à son retour. Voici malheureusement ce qui arriva. Combien de fois les hommes laisseront-ils l’histoire se répéter de la sorte ?

Jupiter ou le Destin qu’il représente veut que notre ville ne soit jamais détruite ; elle est en outre défendue par la fille illustre du dominateur éternel, Pallas Minerve, qui l’a bâtie de ses mains. Mais hélas ! des citoyens insensés veulent détruire eux-mêmes cette cité superbe par leur amour insatiable de l’or : ceux qui la gouvernent entassant injustice sur injustice hâtent encore sa ruine. Leur immense avidité n’a aucune borne. Ils ignorent que le bonheur de la vie est dans la modération et la tranquillité ; ils ne songent qu’à amasser des richesses par des moyens honteux.
Ils ne respectent ni les propriétés sacrées ni le trésor public ; ils pillent tout ce qui se rencontre au mépris des saintes lois de la justice.
Mais cette justice éternelle, silencieuse aujourd’hui, conserve dans sa mémoire leurs coupables rapines ; elle connaît le passé, elle voit le présent, elle arrive à l’heure marquée, elle punit enfin tant d’infamies. C’est par ces raisons criminelles qu’Athènes tout entière se trouve affligée de cruelles souffrances, que nous sommes tombés dans un esclavage insupportable, que nous avons été environnés d’horribles séditions, qu’une guerre cruelle est venue nous dévorer et qu’au bonheur le plus doux ont succédé des maux affreux. Notre ville si puissante et si aimable a été tout à coup opprimée par des hommes féroces : le crime triomphe ; l’homme de bien est exposé à l’outrage ou à la mort. Voilà les malheurs qui sont venus fondre sur Athènes. Et défié plusieurs de nos citoyens, mis à d’indignes enchères, chargés de liens comme des criminels, sont entraînés ignominieusement dans des régions lointaines.
La calamité publique envahit toutes les maisons particulières ; ni les beaux portiques ni les portes d’airain ne sauraient l’empêcher : elle monte sur les toits les plus élevés et y découvre ceux qui s’y réfugient comme s’ils étaient dans leur lit. Que les Athéniens apprennent ainsi que l’injustice est toujours la ruine des empires. Avec la justice au contraire règne la modération : elle tempère la dureté, elle abaisse l’ambition, elle repousse l’injure et l’outrage ; elle détruit les semences naissantes de la discorde, elle rectifie les jugements, elle calme les cœurs aigris, elle met un frein à la sédition ; sous son gouvernement heureux la sagesse et l’intégrité règlent toutes les actions des hommes.
Athéniens, n’attribuez pas aux dieux les maux qui vous accablent ; c’est l’œuvre de votre corruption : vous-mêmes avez mis la puissance dans la main de ceux qui vous oppriment. Vos oppresseurs se sont avancés avec habileté comme des renards, et vous, vous n’êtes que des imprudents et des lâches : vous vous laissez séduire par la vaine éloquence et par les grâces du langage. Jamais la raison ne vous guide dans les choses sérieuses.
Une force destructive s’échappe de la nue embrasée et de la grêle retentissante ; un tonnerre impétueux sort de l’éclair brillant ; le vent soulève d’immenses orages sur la mer, et souvent par les grands hommes périssent les grands Etats ; souvent les peuples imprudents se trouvent tout à coup dominés par les usurpateurs. J’avais donné par mes lois une égale puissance à tous les citoyens ; je n’avais rien ôté, rien ajouté à personne ; j’avais ordonné aux plus riches et aux plus puissants de ne rien faire contre les faibles, j’avais protégé les grands et les petits d’un double bouclier d’une force égale de chaque côté, sans donner plus aux uns qu’aux autres ; mes conseils furent méprisés : on en porte la peine aujourd’hui. »
(Traduit par Ernest Falconnet)


Notes:

[1] Dikè : divinité de la justice qui symbolisait à la fois l’idée abstraite du droit et, sous de multiples formes, l’action judiciaire.

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Κυρώσεις κατά του Ιράν: Προαναγγέλλοντας τη μετα-αμερικανική εποχή

Κυρώσεις κατά του Ιράν: Προαναγγέλλοντας τη μετα-αμερικανική εποχή
Εάν ενημερώνεστε από τα κύρια μέσα μαζικής ενημέρωσης, σκέφτεστε πιθανώς ότι η Κίνα  -παρά την κατ 'επανάληψη αντίσταση της στις δυτικές κυρώσεις κατά του Ιράν-  έχει ενταχθεί ουσιαστικά στην προσπάθεια για επιβολή κυρώσεων με την ακύρωση των παραγγελιών πετρελαίου της από τους Ιρανούς .
Στο πλαίσιο της βαθιάς εμπλοκής του Πεκίνου στην ιρανική πετρελαϊκή βιομηχανία και φυσικού αερίου, ωστόσο, αυτή η αφήγηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης δεν είναι απλώς ανακριβή, είναι πολύ και τραγελαφικά ανακριβή. Η Κίνα επενδύει σημαντικά όχι μόνο στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, αλλά και σε άλλες βιομηχανίες στο Ιράν, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής όπλων και της ανάπτυξης των σιδηροδρόμων. Οι επενδύσεις στη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι εξάλλου μεγάλες από μόνες τους. 
Πρόκειται επίσης για γεωγραφικό και οικονομικό ενδιαφέρον.

Το παν για να αποφύγουν τις κυρώσεις

Το σημείο εκκίνησης της ανάλυσης μας είναι ότι η Κίνα συνεχίζει αυτή τη στιγμή να αγοράσει μεγάλες ποσότητες πετρελαίου από το Ιράν και τις μεταφέρει στην Κίνα. Ένα εξίσου εξέχον σημείο είναι ότι η είδηση για τη μείωση των παραγγελιών κατά τον πρώτο μήνα του 2012 δόθηκε από τη Wall Street Journal στις 6 Ιανουαρίου:   η Κίνα και το Ιράν διαπραγματεύονται μια διαφορά για τις τιμές. Αγοράζοντας από με τις κρατικές πετρελαϊκές εταιρίες και τις εταιρείες φυσικού αερίου της Κίνας και της Ρωσίας, οι πελάτες και οι συνεργάτες τους έχουν συνεχώς αυτό το πρόβλημα. Η Ρωσία έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστή για τις καθυστερήσεις της στις αγορές και τις παραδόσεις κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, αλλά το ίδιο ισχύει για την Κίνα. Αν θέλετε να κατανοηθείτε πως θα διαπραγματευτούν οι τιμές και οι παραδόσεις σε ένα κόσμο που θα κυβερνηθεί από τους ολιγάρχες των ασιατικών δυνάμεων, δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε πώς διαπραγματεύονται σήμερα με τους παγκόσμιους εταίρους τους στη βιομηχανία του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.


Αλλά δεν είναι μόνο για αυτό που η Κίνα δεν είναι στο τραίνο για τις κυρώσεις κατά του Ιράν. Η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία συνεχίζουν όλες τις συναλλαγές τους με το Ιράν σε διάφορους τομείς του εμπορίου, συμπεριλαμβανομένου του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, και διευθετούν τους λογαριασμούς τους σε άλλα νομίσματα πλην του δολαρίου ΗΠΑ (βλέπετε εδώ επίσης). 
Αποφεύγουν απλώς τους μηχανισμούς  -για παράδειγμα, ανταποκρίτριες τράπεζες-  μέσω των οποίων οι ΗΠΑ και η ΕΕ επέβαλαν τις κυρώσεις. Η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, άλλοι σημαντικοί πελάτες αργού πετρελαίου, έχουν επιφυλάξεις σχετικά με τις κυρώσεις. Αναλυτές του κλάδου προβλέπουν ότι θα κάνουν συμβολικές περικοπές στις παραγγελίες τους από το Ιράν, της τάξης του 10-15%, αλλά δεν θα σταματήσει τελείως τις αγορές τους.

Αυτό είναι πολύ σοβαρότερο από τα συνηθισμένα παιγνίδια παράκαμψης εμπάργου που συνοδεύουν συνήθως τις οικονομικές κυρώσεις. Ειλικρινά, οι Δυτικοί πολιτικοί ηγέτες εξαπατούν τους ίδιους τους εαυτούς τους, εάν πιστεύουν ότι η βιομηχανία πετρελαίου του Ιράν μπορεί να ρυθμιστεί στα μέτρα τους με την επιβολή τόσο πορωδών κυρώσεων. Είναι απολύτως πιθανό ότι το Ιράν δεν θα πουλήσει ούτε ένα λίτρο λιγότερο αργό πετρέλαιο από ό, τι έχει να προσφέρει.
Αντί να πάει προς την ΕΕ, το πετρέλαιο απλά θα πηγαίνει στις ασιατικές χώρες.
Το μειονέκτημα για το Ιράν σε αυτό το καθεστώς είναι ότι διαπραγματεύοντας μη δολαριακές αγορές με τη Ρωσία και την Κίνα θα επιφορτιστεί με πολιτική δραστηριότητα, σε αντίθεση με μια απλή κοινή συναλλαγή αγοράς. Αυτό αποτελεί μια σημαντική μειονεκτική αλλαγή των κανόνων του παιγνιδιού. 
Ο «πελάτης» θα κρατήσει το πάνω χέρι στις συναλλαγές για την οικονομική επιβίωση του Ιράν. Οπότε το Ιράν θα εφαρμόσει αυτή τη διαδικασία, θα αλλάξει την Ασία για το προβλέψιμο μέλλον, και θα αρχίσει να επηρεάζει τις συνθήκες στο σταυροδρόμι της Ασίας με την Ευρώπη και την Αφρική νωρίτερα από ό, τι φανταζόμαστε. Οι πολιτικές συνέπειες αυτής της αλλαγής στις σχέσεις εξουσίας, θα είναι ομοιόμορφα δυσμενείς για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους μας.

Εν τω μεταξύ, το ιρανικό φυσικό αέριο συνεχίζει να ρέει. Η Τουρκία, όπως η Κίνα, αξιοποιούν την επισφαλή θέση του Ιράν για να διαπραγματευτούν μείωση των τιμών του ιρανικού φυσικού αερίου. Αλλά το Πακιστάν προχωρά με το Ιράν ένα σχέδιο κατασκευής αγωγού φυσικού αερίου που προορίζεται να μεταφέρει τελικά το αέριο προς την Ινδία επίσης. Και παρόλο που η ΕΕ έχει καταταράσσει το ιρανικό αργό πετρέλαιο, η BP φέρεται να πιστέψει ότι το φυσικό αέριο από το πεδίο της Κασπίας Θάλασσας στο οποίο το Ιράν διαθέτει το 10% θα εξαιρεθεί από την επιβολή κυρώσεων. Η εξαγωγή του φυσικού αερίου του Ιράν θα συνεχίσει να αποτελεί πηγή σκληρού νομίσματος  -ό, τι και να σημαίνει σκληρό νόμισμα σήμερα.

Το σημείο άρθρωσης της αλλαγής

Το αδρανές παγκόσμιο καθεστώς του σκληρού νομίσματος και η αποτελεσματική εθνική ανεξαρτησία που υποστυλώνει  -για τον καθένα που μπορεί να δημιουργήσει ισχυρό, τίμιο εμπόριο-  βρίσκεται ήδη στη διαδικασία κατάρρευσης. Προσπαθώντας να απομονώσει το Ιράν από αυτό το καθεστώς υπονομεύει το ίδιο το καθεστώς, επειδή η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία είναι όλες πρόθυμες να λειτουργούν έξω από αυτό κάνοντας συναλλαγές με το Ιράν. Αυτή είναι μια αντανάκλαση όχι μόνο της αντίστασης τους στην αμερικανική πολιτική στο Ιράν, αλλά και η αξιολόγησή τους για τις προοπτικές της Δύσης για τη σταθερότητα. Η αντίληψη για την ασφάλεια μέσω του αμερικανικού δολαρίου και το καθεστώς ασφάλειας των ΗΠΑ δεν είναι πλέον ο κυβερνών παράγοντας «κόστους». Οι γίγαντες της Ασίας είναι πρόθυμοι να δεχτούν το κόστος για αυτό που είναι ουσιαστικά ένα σύστημα ανταλλαγών που βασίζεται στην πολιτική, γιατί η υψηλότερη προτεραιότητα τους είναι να δρομολογήσουν τα πράγματα από την γεωπολιτική σκοπιά.


Σε κάποιο σημείο, άλλα έθνη θα αντιμετωπίσουν κατά πάσα πιθανότητα το πρόβλημα της επιλογής μεταξύ του να κάνουν σιωπηρές συμφωνίες με τους Ασιάτες γίγαντες, ή να κολλήσουν στις ηρωικές κινήσεις της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών  -των οποίων η ίδια η νομισματική τους σταθερότητα είναι καθημερινά λιγότερο εφικτή. Μια γρήγορη επίλυση του προβλήματος του Ιράν θα αποτρέψει αυτή την επιλογή, αλλά μια τέτοια λύση είναι σχεδόν αδύνατη, ακόμα κι αν δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τελείως ένα θαύμα. Οι κυρώσεις κατά του Ιράν είτε θα αρθούν χωρίς την επίτευξη του στόχου τους, ή  -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- θα μεταμορφώσουν ριζικά το γεωπολιτικό περιβάλλον της Ασίας. 
Το τελευταίο είναι το πιο πιθανό σε αυτό το σημείο.

Κίνηση της Κίνας να κατέχει μια κεντρική θέση

Η Ρωσία έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα στην άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας με το Ιράν: την κοινή θαλασσιά σύνδεση μέσω της Κασπίας Θάλασσας. 
Αλλά η Κίνα αγωνίζεται για να μεριμνήσει για τα δικά της πλεονεκτήματα, και, μέσα από τη βιομηχανία πετρελαίου, έχει καταφέρει να εγκατασταθεί  -σε κάτι σαν Ναπολεοντική κίνηση-  σε κεντρική θέση στα πιο σημαντικά σύνορα στην περιοχή: τα νότιο σύνορα μεταξύ του Ιράν και του Ιράκ.

Στις 22 Ιανουαρίου, ο Michael Ledeen τόνισε με μικρή έκθεση σχετικά με την συμφωνία που συνήφθη πρόσφατα μεταξύ του Πεκίνου και της Τεχεράνης, η οποία θα επιτρέψει την Κίνα να αναπτύξει κοιτάσματα πετρελαίου στο δυτικό Ιράν. Εκτός από την υπογράμμιση της περιοχής όπου οι Κινέζοι θα δημιουργήσουν τις υποδομές, η έκθεση υποστηρίζει ότι η συμφωνία προβλέπει ότι η Κίνα να δώσει στρατιωτική προστασία για τις πετρελαιοπηγές. Αυτό μπορεί να σημαίνει (η όχι) ότι η κινεζική παρουσία θα περιλαμβάνει οπλικά συστήματα τέτοια, όπως πύραυλους αεράμυνας, αλλά καλύπτει αναμφίβολα αποσπάσματα ασφαλείας κοιτασμάτων πετρελαίου που θα μπορούσαν να είναι επανδρωμένα από τον κινεζικό στρατό.

Η Κίνα προβληματίστηκε λίγο για τη συγκάλυψη της ανάπτυξης στρατευμάτων στην επαρχία του Γκιλγκίτ-Μπαλτιστάν, στο βόρειο Πακιστάν  -δεν είναι με οποιοδήποτε τρόπο αδιανόητο για την Κίνα να μεταφέρει στρατεύματα στο Ιράν, αν μπορεί να το εξασφαλίσει. Η περιοχή όπου η Κίνα θα επιχειρήσει είναι εξίσου ενδιαφέρουσα. Εκτός από την ζώνη της ακτής του Περσικού Κόλπου  -σύμφωνα με πληροφορίες, 8 χλμ (4 ναυτικά μίλια) προς τη θάλασσα-  οι Κινέζοι θα εγκατασταθούν σε μια περιοχή που εκτείνεται από την επαρχία Ilam μέχρι το Marivan κατά μήκος των συνόρων με το Ιράκ (βλ. χάρτη παρακάτω). Υπάρχει μια πρόσθετη παραχώρηση στο βορειοδυτικό Ιράν, στην ακτή της Κασπίας Θάλασσας.

 Η Κίνα στα σύνορα Ιράν-Ιράκ. Χάρτης των κοιτασμάτων πετρελαίου από www.gregcroft.com. Σημειώσεις από τον συγγραφέα.
Η Κίνα αναπτύσσει ήδη κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου από την ιρακινή πλευρά των συνόρων, απέναντι από την επαρχία Ilam (βλ. χάρτη). Στα τέλη Δεκεμβρίου, η Κινέζικη National Petroleum Corporation (CNPC) μετέφερε το πρώτο πετρέλαιο στην αγορά από το κοίτασμα  Αλ-Ahdab στο Ιράκ στην επαρχία Wasit. Η CNPC αναπτύσσει και το κοίτασμα πετρελαίου Halfaya, νοτιοδυτικά του Αλ-Ahdab στην επαρχία Maysan (και συμμετέχει στην ανάπτυξη κοιτασμάτων πετρελαίου στη Rumaila, στο νότιο άκρο του Ιράκ).

Τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου του Ιράν βρίσκονται σχεδόν ολόκληρα στα δυτικά σύνορα του. Αλλά το Ιράκ ποικίλλει περισσότερο γεωγραφικά, και η επιλογή της Κίνας στο Ιράκ ήταν να συνεχίσει στις πετρελαιοφόρες περιοχές κοντά στα νότια σύνορα με το Ιράν. Οι πετρελαιοπηγές, όπου η Κίνα επιχειρεί  -αν περιλαμβάνεται η Rumaila-  βρίσκονται σε κάθε πλευρά της ιρακινής προσέγγισης μέσα από τη επαρχία Βασόρα στο Σατ-al-Arab, όπου ο Τίγρης-Ευφράτης εκβάλλει στον Περσικό Κόλπο. Με τις τοποθεσίες που ελέγχουν τα σύνορα Ιράν-Ιράκ και το για πολύ καιρό αμφισβητούμενο Σατ-al-Arab, η Κίνα δεν θα μπορούσε να επιλέξει μια γεωπολιτικά σημαντικότερη περιοχή για να εδραιώσει την παρουσία της  -και για να έχει βάσιμο μέσο για τη μεταφόρτωση τεράστιων εμπορευμάτων σε μεγάλα κοντέινερ. Εν τω μεταξύ, φυσικά, εξάγει και πετρέλαιο.



Θα ήταν λάθος να ερμηνεύσουμε αυτή τη κίνηση ως πρώτο μέτρο για τη διεξαγωγή επιθετικού πολέμου. Αυτό δεν είναι ο στόχος του Πεκίνου. 
Αυτό που οι Κινέζοι έχουν κατά νου είναι η θέσπιση μιας επιρροής τόσο στο Ιράκ όσο και στο Ιράν που θα διασφαλίζει τη συμμετοχή της Κίνας στην επίλυση των διαφορών, κάνοντας νέες συμφωνίες, και την επίτευξη συμφωνίας σχετικά με τις αρχές για την περιφερειακή τάξη. Η Κίνα δεν θέλει να καταπολεμήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στον Περσικό Κόλπο, αλλά ελπίζει να αποτρέψει τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ υποστηρίζοντας μια κινεζική συμμετοχή στους στόχους που μπορεί να έχουμε για επίθεση, και στις ρυθμίσεις που μπορεί να προσπαθήσουμε να χαλάσουμε.




Τι, τελικά, θα κάνουμε σχετικά με τις μεταφορές πετρελαίου από το Ιράν στην Κίνα; Αν αυτές συνάπτονται από την Κίνα και διακινούνται από, ας πούμε, δεξαμενόπλοιο υπό Λιβεριανή σημαία με ιδιοκτήτη από μια ασιατική χώρα ή της Μέσης Ανατολής, θα πάμε πέρα ​​από την έκδοση προειδοποιήσεων και θα επιτεθούμε πραγματικά σε πετρελαιοφόρα, ή θα τιμωρήσουμε έθνη με τα οποία έχουμε καλές σχέσεις; Θα μπορούσαμε να θέσουμε παρόμοιες ερωτήσεις σχετικά με τις υπεράκτιες εξέδρες άντλησης πετρελαίου στα ιρανικά ύδατα που προστατεύονται από αποσπάσματα Κινέζων στρατιωτών;

Η ναυτική συνιστώσα

Η Κίνα δεν εγκατέλειψε την ισορροπία των ναυτικών δυνάμεων στην περιοχή του Περσικού Κόλπου στην τύχη: το Δεκέμβριο του 2011, οι Κινέζοι «εξέταζαν» μια προσφορά ναυτικής βάσης από τις Σεϋχέλλες, στον Ινδικό Ωκεανό ανατολικά της Αφρικής, η οποία θα επιτρέψει το πολεμικό ναυτικό του Πεκίνου να βελτιώσει τις υπάρχουσες υποδομές και να ελλιμενίσει μια μεγάλη ναυτική δύναμη που θα αναπτύσσεται συνεχώς. Οι Κινέζοι έχουν αναπτύξει ευκολίες ελλιμενισμού στο Τζιμπουτί, στην Ερυθρά Θάλασσα, και κατασκεύασαν το πακιστανικό λιμάνι του Γκουαντάρ, αμέσως έξω από τον Περσικό Κόλπο (και αφού προέβη σε μια εντατικοποιημένη σειρά από πραγματικές στρατιωτικές ασκήσεις με το Πακιστάν κατά τη διάρκεια των τελευταίων 12 μηνών). Το κινεζικό πολεμικό ναυτικό έχει πραγματοποιήσει μια σειρά επισκέψεων στο λιμάνι του Ομάν, από τότε (2008) που ασκεί περιπολίες συνοδείας κατά της ναυτικής πειρατείας στον Κόλπο του Άντεν και την Αραβική Θάλασσα. Η ναυτικές δυνατότητες ελλιμενισμού στις οποίες η Κίνα μπορεί να έχει πρόσβαση έχουν πολλαπλασιαστεί σημαντικά κατά τα τελευταία 3 χρόνια.

Η Ρωσία επίσης διαπραγματεύεται μια συμφωνία ελλιμενισμού του στόλου της με τις Σεϋχέλλες, και η ναυτική δύναμη που έχει αναπτύξει  είναι η μεγαλύτερη  από το 1991. Εκτός από το αεροπλανοφόρο «Ναύαρχος Κουζνέτσοφ» στην περιοχή της Μεσογείου, το ρωσικό ναυτικό διατηρεί πολεμικό στόλο κατά της ναυτικής πειρατείας στον Κόλπο του Άντεν  -εκτός από τις περιπτώσεις που αυτός ο στόλος  διεξάγει πολεμικά γυμνάσια με την Ινδία .


Μένει να δούμε αν είτε η Ρωσία είτε η Κίνα θα είναι σε θέση να αναπτύξουν δυνάμεις, όπως για αναγνώριση ή χερσαίες βάσεις βομβαρδιστικών αεροπλάνων τα οποία απαιτούν τη χρήση τοπικών αεροδρομίων. Μπορούν ή δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τη συνεργασία χωρών της Νότιας Ασίας επ 'αυτού. Αλλά και οι δύο θα έχουν τις Σεϋχέλλες, τουλάχιστον για ορισμένους σκοπούς.


Και πάλι, κανένα από τα δυο έθνη θέλει να μπει σε πόλεμο με τις ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ. Αυτό που θέλουν να κάνουν είναι να αποθαρρύνουν τη Δύση από το να ενεργεί με συνοπτικές διαδικασίες με δική της πρωτοβουλία, με μια δικιά τους αποτρεπτική παρουσία στην περιοχή. Τα Δυτικά έθνη δεν θα έχουν πλήρη ελευθερία κινήσεων σε αυτή την περίπτωση, και όλοι οι υπολογισμοί θα γίνουν διαφορετικά.

Μια υδροκρίτη δοκιμή της Δυτικής θέλησης

Ένα παράδειγμα για το τι θέλουν η Ρωσία και η Κίνα να είναι σε θέση να επιβάλουν παρατηρήθηκε νωρίτερα αυτό το μήνα στη Μεσόγειο. 
Κυρώσεις, που περιλαμβάνουν την απαγόρευση εισαγωγών όπλων θα επιβληθούν κατά της Συρίας, ενώ το απαίσιο καθεστώς Άσαντ συνεχίζει τη σφαγή του λαού του. Με το ρωσικό αεροπλανοφόρο στη περιοχή  -η μεγαλύτερη συνάθροιση ναυτικής δύναμης της Μεσογείου αυτή τη στιγμή-  η Μόσχα πραγματοποίησε μια σημαντική δοκιμή για τη βούληση των ΗΠΑ και της ΕΕ. 
Το αποτέλεσμα ήταν ότι ένα φορτηγό πλοίο που μετέφερε ρωσικά όπλα επετράπη να προσεγγίσει τη Συρία , κατά παράβαση των κυρώσεων, αφού έδωσε στις κυπριακές αρχές ψευδή διαβεβαίωση ότι ο προορισμός του δεν ήταν η Συρία. Το ΝΑΤΟ δεν έκανε καμία προσπάθεια να αναχαιτίσει την παράδοση των όπλων στον Άσαντ.


Η Ρωσία είναι δικαιολογημένη εάν υποτεθεί ότι αυτή η παθητικότητα από το ΝΑΤΟ ήταν αποτέλεσμα της παρουσίας της ρωσικής ναυτικής δύναμης. Ίσως ο καθοριστικός παράγοντας ήταν στην πραγματικότητα η αδιαφορία των δυτικών κυβερνήσεων, αλλά με αυτό το μικρό επεισόδιο, οι Ρώσοι έχουν δείξει τουλάχιστον ότι η παρουσία μιας ναυτικής πολεμικής δύναμης ενισχύει την αδιαφορία. Αυτό, εν πάση περιπτώσει, θα είναι το μάθημα που θα κρατήσουν από αυτή την εμπειρία. Η ίδια αρχή μπορεί να εφαρμοστεί στον Περσικό Κόλπο.

Τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης έδωσαν λίγη σημασία για τη ρωσική αποστολή όπλων προς τη Συρία, η οποία ακολουθήθηκε αμέσως με την ανακοίνωση της πώλησης πολεμικών αεροπλάνων στη Συρία. Η Ατλαντική Δύση απέτυχε σε αυτό το τεστ της θέλησης, και η Ρωσία είναι πιθανό να στηρίξει πιο τολμηρά το καθεστώς του Άσαντ. (Σημείωση: Αν και η συμπεριφορά της Ρωσίας είναι κατά μία έννοια σαφώς ανήθικη, είναι κατανοητή από τη σκοπιά της ασφάλειας της Ρωσίας. Οι Ρώσοι δεν μπορούν να δεχτούν ένα αποτέλεσμα στο οποίο η Τουρκία θα επίλεγε ουσιατικά τη νέα ηγεσία της μετα-Άσαντ Συρίας. Και όμως, αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα έχει προωθήσει η κυβέρνηση Ομπάμα. 
Εάν είναι αλήθεια ότι ο Ερντογάν πεθαίνει από καρκίνο, η Μόσχα θα ελπίσει ότι θα κρατήσει έναν σφιγκτήρα για τη διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης (status quo), τουλάχιστον έως ότου αλλάξει η κατάσταση στην Τουρκία.

Τι γίνεται με αυτόν τον αγωγό;

Εν τω μεταξύ, μια άλλη ενδιαφέρουσα εξέλιξη  -ή μάλλον απουσία εξέλιξης-  σχηματίζει τις εξελισσόμενες συνθήκες του μετα-αμερικανικού κόσμου. Υπήρξε μεγάλη ελπίδα για τον αγωγό πετρελαίου που κατασκευάζεται διαμέσου του Ομάν για να συνδέσει τον Περσικό Κόλπο με την Αραβική Θάλασσα, παρακάμπτοντας τα στενά του Ορμούζ. Ο αγωγός ξεκίνησε στις αρχές του 2009. Ο Ιανουάριος 2012 φαινόταν να είναι ακριβώς ο καταλληλότερος χρόνος για τα εγκαίνια του, με την αναγνώριση ενός ανακουφισμένου κόσμου. Τα ΗΑΕ – στην ακτή του Περσικού Κόλπου από όπου ξεκινά ο αγωγός  -είχαν υποσχεθεί για σχεδόν ένα χρόνο ότι το πετρέλαιο θα άρχισε να ρέει μέσω του αγωγού σύντομα.



Στις αρχές Ιανουαρίου, όμως, μη κατονομαζόμενες πηγές, αποκάλυψαν ότι τα εγκαίνια του αγωγού θα καθυστερήσουν τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του 2012 (βλέπετε εδώ επίσης). Όλοι οι μέτοχοι της εταιρείας του αγωγού, σύμφωνα με πληροφορίες, αρνήθηκαν να σχολιάσουν στα μέσα ενημέρωσης  -καθώς ο ανάδοχος για την κατασκευή του αγωγού είναι θυγατρική εταιρία της κινεζικής CNPC.
Γιατί θα ήθελε η Κίνα να καθυστερήσει την λειτουργία του αγωγού; Ίσως επειδή η ανακούφιση από την πίεση της κρίσης των Στενών του Ορμούζ θα ήταν πλεονέκτημα για την ηγεσία των ΗΠΑ, ενώ διατηρώντας την πίεση, με τις τρέχουσες συνθήκες, δημιουργεί κίνητρα για τα έθνη του Κόλπου να αναζητήσουν νέους συσχετισμούς. Σίγουρα η Κίνα μπορεί να διαπραγματευτεί καλύτερες συμφωνίες με το Ιράν κάτω από πυροβόλο όπλο. Εν τω μεταξύ, η κεντρική θέση της Κίνας ως ανάδοχος του αγωγού σημαίνει ότι αν εκραγεί η κρίση του Ορμούζ, η Κίνα μπορεί να διαπραγματευτεί σκληρά με τα έθνη κάτω από την οικονομική πίεση που θα ζητήσουν την ροή του να μπει σε λειτουργία. Δεν είναι σαφές τι είναι πίσω από την καθυστέρηση του αγωγού, αλλά είναι σαφές ποίος αντλεί πλεονέκτημα από αυτήν.

Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν να ανακρουστούν από αυτή την ανάλυση  -αλλά οι αναγνώστες από το Βιετνάμ ή την Ιαπωνία πιθανώς δεν θα ήταν, ούτε πολλοί άλλοι από την περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού. Αυτό είναι το μοντέλο των γεωπολιτικών πιέσεων, ελιγμών, και εκφοβισμού με την οποία δραστηριοποιείται η Κίνα. Η Ρωσία κάνει τα ίδια, εδώ που τα λέμε, αλλά η Κίνα έχει μεγαλύτερο πλεονέκτημα στο κρυφό μέτωπο της δυτικής γνώσης και προσδοκιών.


Το δράμα που παίζεται σε όλη τη Μέση Ανατολή, μας δίνει μια εξαιρετική γεύση για το πώς θα είναι ο κόσμος χωρίς το χέρι διακυβέρνησης της αμερικανικής δύναμης. Και αν τα Δυτικά έθνη δεν μπορούν πλέον να δικαιολογήσουν τη χρήση δύναμης για τη διαφύλαξη και προώθηση των εμπορικών όρων μας για την ήρεμη ασφάλεια των εθνικών συνόρων, το εμπόριο, τα ταξίδια, και η πνευματική ανταλλαγή  -αντί αποδοκιμάζοντας και ζητώντας συγγνώμη για οποιαδήποτε κατάσταση πρέπει να εκτελεστεί-  ο κόσμος θα κάνει μικρή χρήση της Δυτικής ηγεσίας. Αν η μοίρα των άλλων λαών είναι να καταδικαστούν να διαπραγματευτούν σε θέση αδυναμίας κακές συμφωνίες με τους Κινέζους ολιγάρχες, δεν υπάρχει κανένα πλεονέκτημα η σωτηρία από το να ακούσουν διαλέξεις από τον Barack Obama, την Hillary Clinton, ή από την παρέλαση ευερέθιστων Ευρωπαίων όταν θα κλείσουν οι συρόμενες σιδερένιες πύλες.
JE Dyer