Για να ικανοποιήσει το κίνημα MAGA, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ πρέπει να αποκαταστήσει την οικονομική δύναμη της βαθιά χρεωμένης χώρας του, ενώ παράλληλα να κατευνάσει την ατλαντική πτέρυγα των δωρητών του. Ο Στιβ Γουίτκοφ και ο Τζάρεντ Κούσνερ έχουν ήδη καταλήξει σε συμφωνίες με τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Οι διαπραγματεύσεις υπό την προεδρία του Μάριο Ρούμπιο είναι απλώς ένας αντιπερισπασμός.

Για να κατανοήσει κανείς την εβδομάδα των διαπραγματεύσεων για την ειρήνη στην Ουκρανία, είναι πρωτίστως σημαντικό να διαγράψει τις ψευδείς πληροφορίες που έχουν διαδοθεί από τα κυρίαρχα ΜΜΕ: αντίθετα με ό,τι υπονόησαν, ποτέ οι Ευρωπαίοι δεν εγκρίθηκαν να συμμετάσχουν στις συνομιλίες της Γενεύης.

Είναι επίσης σκόπιμο να θυμηθούμε όσα εξηγούσα την προηγούμενη εβδομάδα [1]: ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν έχουν κανένα συμφέρον από την ειρήνη, μάλιστα την φοβούνται: αναμφίβολα θα προκαλούσε την πτώση τους.

Επομένως, δεν είναι τυχαίο ότι τα γερμανικά, βρετανικά και γαλλικά ΜΜΕ ισχυρίστηκαν ότι το σχέδιο ειρήνης της Γενεύης ήταν ένα ευρωπαϊκό έγγραφο. Το τόνισαν τόσο πολύ που εμείς οι ίδιοι αναπαράγαμε αυτό το ψεύδος πριν το διορθώσουμε.

Έχοντας θέσει τα παραπάνω, θα ανασκοπήσουμε την εξέλιξη των γεγονότων:

Όταν έγινε γνωστό το σχέδιο ειρήνης, που συντάχθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία στη Φλόριντα [2], οι σχολιαστές υπό διαταγή το παρουσίασαν ως «εξωφρενικά φιλορωσικό».

Οι διαπραγματεύσεις της Γενεύης

Οι Ουκρανοί ζήτησαν να συντάξουν μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες ένα αντισχέδιο. Διοργανώθηκαν συνομιλίες στη Γενεύη, στις 23 και 24 Νοεμβρίου.

Όμως, στις 22 Νοεμβρίου, Ευρωπαίοι της ΕΕ, καθώς και Βρετανοί, Νορβηγοί και Ιάπωνες, που συμμετείχαν όλοι στην συνάντηση κορυφής αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων του G20 στο Γιοχάνεσμπουργκ, εξέδωσαν κοινή δήλωση. Σε αυτή διαβάζουμε:
«Είμαστε πρόθυμοι να δεσμευτούμε ώστε η μελλοντική ειρήνη να είναι διαρκή. Είμαστε ξεκάθαροι ως προς την αρχή ότι τα σύνορα δεν πρέπει να αλλάζουν με τη βία. Είμαστε επίσης ανήσυχοι για τους προτεινόμενους περιορισμούς στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, που θα άφηναν την Ουκρανία ευάλωτη σε μια μελλοντική επίθεση.

Επαναλαμβάνουμε ότι η εφαρμογή στοιχείων σχετικών με την Ευρωπαϊκή Ένωση και σχετικών με τον ΝΑΤΟ θα απαιτούσε τη συγκατάθεση των μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ αντίστοιχα.»

Η Γερμανία, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο έστειλαν λοιπόν —χωρίς να έχουν προσκληθεί— διπλωμάτες στο ξενοδοχείο Intercontinental όπου διέμεναν οι αποστολές των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ουκρανίας. Μπορούσαν να συνομιλήσουν με τη μία και με την άλλη, αλλά δεν εγκρίθηκαν να συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις.

Το έγγραφο, που διατέθηκε στο τέλος των συνομιλιών, αναπαράγει μόνο τα επιχειρήματα των Ουκρανών [3].

Δεν αναφέρεται πλέον αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, ούτε ουδετερότητα της χώρας, ούτε συμμετοχή της ΕΕ στην ανασυγκρότησή της. Επομένως, είναι απαράδεκτο από ρωσική άποψη.

Παρουσιάζοντας το έργο του στον Τύπο, ο υφυπουργός Εξωτερικών, Μάρκο Ρούμπιο, περιορίστηκε να δηλώσει ότι τα πράγματα προχωρούσαν για το καλύτερο. Αυτό πιθανώς επειδή η Ουκρανία είχε παραιτηθεί από το να ανακαταλάβει εδάφη που κατέλαβε/απελευθέρωσε η Ρωσία και αποδέχτηκε να αναγνωριστούν διεθνώς ως ρωσικά.

Η «συμμαχία των προθύμων»

Στις 25 Νοεμβρίου, η συμμαχία των προθύμων, που επιθυμούσαν, από την 1η Μαρτίου 2025, ο στρατηγός Πέτρ Πάβελ, πρόεδρος της Τσεχίας και πρώην πρόεδρος της στρατιωτικής επιτροπής του ΝΑΤΟ, και ο Κιρ Στάρμερ, Βρετανός πρωθυπουργός, συνήλθε μέσω τηλεδιάσκεψης.

Η έκφραση «συμμαχία των προθύμων» παραπέμπει στον πρόεδρο Τζορτζ Μπους και στη Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας του 2002. Τότε, επρόκειτο να συγκεντρώσει τους συμμάχους (εκτός από τη Γαλλία του Ζακ Σιράκ και τη Γερμανία του Γκέρχαρντ Σρέντερ) για να εισβάλουν στο Ιράκ. Αυτή η συμμαχία υποστήριζε ότι εκπροσωπεί το διεθνές δίκαιο. Για το σκοπό αυτό, το Ηνωμένο Βασίλειο είχε δημοσιοποιήσει επίσημα πολλές ψεύτικες ειδήσεις, οι οποίες αργότερα αποτέλεσαν αντικείμενο των εργασιών της Επιτροπής του Σερ Τζον Τσίλκοτ.

Το Ηνωμένο Βασίλειο είχε πανομοιότυπα δημοσιοποιήσει πληθώρα ψευδών ειδήσεων, οργανώνοντας μυστικά πτήσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών πάνω από τα βελγικά, δανικά, εσθονικά, νορβηγικά, πολωνικά και ρουμανικά αεροδρόμια. Προσέφερε τους δικούς του εμπειρογνώμονες στις μικρές αποπροσανατολισμένες χώρες και τους έδωσε τις δικές του απαντήσεις [4]. Τις έπεισε έτσι ότι η Ρωσία ετοιμαζόταν να επιτεθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ας θυμηθούμε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είχε δημιουργήσει, κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουαλία (2014), έναν μικρό ΝΑΤΟ εντός του ΝΑΤΟ — τη Διακλαδική Εκστρατευτική Δύναμη (JEF) —. Αποτελούταν από τη Δανία, την Εσθονία, τη Φινλανδία, την Ισλανδία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Νορβηγία, τις Κάτω Χώρες και τη Σουηδία, υπό βρετανική διοίκηση.

Αυτό το μίνι-ΝΑΤΟ ανέπτυξε την επιχείρηση «Nordic Warden» (Φύλακας του Βορρά) όταν αναφέρθηκαν ζημιές σε ένα υποβρύχιο καλώδιο στη Βαλτική Θάλασσα, το Estlink2. Όχι μόνο τα κράτη μέλη ξέχασαν ότι Ουκρανοί και/ή Αμερικανοί σαμποτάρισαν τους αγωγούς Nord Stream, αλλά πίστεψαν ότι οι ζημιές αυτών των καλωδίων μπορεί να προκλήθηκαν από τους Ρώσους.

Στις 5 Νοεμβρίου 2025, το Ηνωμένο Βασίλειο συμπεριέλαβε σε αυτή τη Διακλαδική Εκστρατευτική Δύναμη (JEF) την Ουκρανία, αν και δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ.

Η συνάντηση της «συμμαχίας των προθύμων» της 25ης Νοεμβρίου συν-προεδρεύτηκε από τον Εμανουέλ Μακρόν (πρόεδρο της Γαλλίας), τον Κιρ Στάρμερ (Πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου) και τον Φρίντριχ Μερτς (ομοσπονδιακό καγκελάριο της Γερμανίας). Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ συμμετείχαν 38 κράτη, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, ο Τζορτζ Σόρος εκπροσωπήθηκε μέσω της Βορειομακεδόνισσας Ράντμιλα Σέκερινσκα, αναπληρώτριας γενικής γραμματέα του ΝΑΤΟ.

Ο πρόεδρος Μακρόν περιέγραψε τη γραμμή ισχυριζόμενος ότι όλοι οι συμμετέχοντες θα έπρεπε να παραμείνουν «ενωμένοι για να υποστηρίξουν μια δίκαιη, αξιοπρεπή και διαρκής ειρήνη για την Ουκρανία που θα διαφύλασσε την κυριαρχία της και θα εξασφάλιζε την ασφάλειά της μακροπρόθεσμα.»

Ο πρωθυπουργός Στάρμερ έδειξε άγρυπνος για αξιόπιστες εγγυήσεις ασφαλείας και για την ενίσχυση της αεράμυνας της Ουκρανίας. Το Λονδίνο, που δεν επιθυμεί να εμπλακεί σε αντιπαράθεση με τη Ρωσία, ελπίζει να καταφέρει να την απομονώσει πίσω από ένα «Σιδηρούν Παραπέτασμα» όπως είχε καταφέρει ο Γουίνστον Τσόρτσιλ κατά την ομιλία του στο Φούλτον.

Τέλος, ο καγκελάριος Μερτς έκρινε θετική μια κοινή θέση των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ουκρανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τόνισε ότι τώρα ήταν ανάγκη να διαπραγματευθούμε με τη Ρωσία.

Οι «πρόθυμοι» άκουσαν μια αναφορά για τις διαπραγματεύσεις της Γενεύης στις οποίες μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν συμμετάσχει.

Οι τηλεφωνικές υποκλοπές

Στις 25 Νοεμβρίου, το οικονομικό πρακτορείο ειδήσεων Bloomberg δημοσίευσε τη μεταγραφή μιας τηλεφωνικής συνομιλίας, που είχε καταγραφεί χωρίς την γνώση τους στις 14 Οκτωβρίου, μεταξύ του Στηβ Γουίτκοφ, ειδικού απεσταλμένου του Ντόναλντ Τραμπ, και του Γιούρι Ουσάκοφ, πρώην Ρώσου πρέσβη στην Ουάσινγκτον που έγινε διπλωματικός σύμβουλος του Βλαντίμιρ Πούτιν. Το δημοκρατικό πρακτορείο ειδήσεων δημοσίευσε επίσης τη μεταγραφή μιας άλλης συνομιλίας, αυτή τη φορά της 29ης Οκτωβρίου, μεταξύ του ίδιου Ουσάκοφ και του Κιρίλ Ντμίτριεφ, του ειδικού απεσταλμένου του Πούτιν που τον εκπροσωπούσε στις διαπραγματεύσεις στη Φλόριντα [5]. Αμέσως, ο Κιρίλ Ντμίτριεφ χαρακτήρισε αυτή την δεύτερη υποκλοπή ως «ψεύτικη».

Το πρώτο τηλεφώνημα ήταν μια πρόταση του Γουίτκοφ ότι ο πρόεδρος Πούτιν θα έπρεπε να προτείνει ένα σχέδιο σε περίπου είκοσι σημεία με βάση το πρότυπο αυτού του προέδρου Τραμπ για τη Γάζα. Το δεύτερο υπέθετε ότι η Ρωσία είχε παίξει μεγάλο ρόλο στο σχέδιο ειρήνης της Φλόριντα.

Αυτές οι δύο συνομιλίες, που είχαν υποκλαπεί από μια μυστική υπηρεσία, χρησιμοποιούνταν για να πεισθούν ότι το σχέδιο της Φλόριντα είχε συντάξει μόνο η Ρωσία. Όμως, οποιοσδήποτε γνωρίζει πώς διεξάγονται τέτοιες διαπραγματεύσεις δεν μπορεί παρά μόνο να εκπλαγεί. Δεν επιτρέπουν με κανένα τρόπο να συμπεράνουμε ότι ο Γουίτκοφ θα ήταν Ρώσος κατάσκοπος, αλλά μόνο ότι έκανε τη δουλειά του.

Αρκεί να διαβάσει κανείς το σχέδιο για να διαπιστώσει ότι προβλέπει ότι η Ρωσία θα εκταμιεύσει 100 δισεκατομμύρια δολάρια για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας και ότι δεν αναγνωρίζει το Όμπλαστ της Οδησσού ως ρωσικό — αν και αυτό θα επέτρεπε να γίνει δεκτό το αίτημα της Υπερδνειστερίας να εγκαταλείψει τη Μολδαβία και να ενταχθεί στη Ρωσική Ομοσπονδία.

Σύμφωνα με την Wall Street Journal, όχι μόνο αυτές οι υποκλοπές δίνουν μια περικομμένη εικόνα των διαπραγματεύσεων, αλλά χάνουν το ουσιαστικό. Στις 7 Αυγούστου, ο Στηβ Γουίτκοφ φέρεται να είχε ενημερώσει τη «συμμαχία των προθύμων» ότι ο πρόεδρος Πούτιν ήταν πρόθυμος να παραιτηθεί από την Χερσώνα και την Ζαπορίζια αν η Ουκρανία αναγνώριζε την προσάρτηση ολόκληρου του Ντονμπάς (συμπεριλαμβανομένου του μικροσκοπικού τμήματος που εξακολουθεί να είναι ουκρανικό). Σκεπτικοί, οι Ευρωπαίοι φέρεται να είχαν απορρίψει αυτές τις προσεγγίσεις, πεπεισμένοι ότι ήταν ότι η Ρωσία ήθελε να κατακτήσει ολόκληρη την Ουκρανία και στη συνέχεια να επιτεθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση [6].

Κανείς δεν γνωρίζει ποια μυστική υπηρεσία πραγματοποίησε αυτές τις υποκλοπές, πάνω από ένα μήνα πριν από τη δημοσίευσή τους, αλλά τα μάτια μας στρέφονται αυθόρμητα στις όχθες του Τάμεση. Σε επίσκεψη του στο Κιργιζιστάν, ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν υπενθύμισε ότι στη χώρα του, η ακρόαση τηλεφωνικών συνομιλιών αποτελεί ποινικό αδίκημα [7].

Η βελγική άρνηση να κλέψει τα παγωμένα ρωσικά χρήματα

Στις 27 Νοεμβρίου, ο Μπαρτ Ντε Βέβερ, Βέλγος πρωθυπουργός, και το επιμελητήριο συμψηφισμού Clearstream έγραψαν δύο επιστολές στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Της υπέδειξαν ότι αντιτίθενται κατηγορηματικά στην κατάσχεση των 215 δισεκατομμυρίων δολαρίων παγωμένων ρωσικών καταθέσεων [8].

Σχεδόν όλοι οι εμπειρογνώμονες θεωρούν ότι η μετατροπή αυτών των παγωμένων περιουσιακών στοιχείων σε «δάνεια αποζημιώσεων» θα ισοδυναμούσε με κατάσχεση. Μόνο οι Βρετανοί ειδικοί ισχυρίζονται ότι η εξίσωση αυτού με κλοπή είναι «βλακεία».

Είναι αλήθεια ότι, σύμφωνα με μελέτη του Νορβηγικού Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων (NUPI), με τη μετανάστευση προσφύγων που θα προκαλούσε, μια ήττα της Ουκρανίας θα ήταν δύο φορές πιο δαπανηρή για την Ευρωπαϊκή Ένωση από τη συνέχιση της τρέχουσας κατάστασης [9].

Εάν τίποτα δεν αλλάξει, η Ουκρανία θα χρεοκοπήσει το αργότερο μέχρι τέλος Ιουνίου.

Η πτώση της προεδρικής διοίκησης της Ουκρανίας

Στις 28 Νοεμβρίου, ενώ ο Λευκός Οίκος προσκαλούσε τον μη εκλεγμένο πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι να συναντήσει τον εκλεγμένο πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στην Ουάσινγκτον, το Εθνικό Γραφείο Αντιδιαφθοράς της Ουκρανίας (NABU) — με τη βοήθεια των 80 Αμερικανών επιθεωρητών που το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ του έχει διαθέσει — έκανε έρευνα στο σπίτι του Αντρίγι Γιερμάκ, του παντοδύναμου προέδρου της προεδρικής διοίκησης. Ενώ ο Τύπος είχε ανακοινώσει έρευνα στα γραφεία του Γιερμάκ, ήταν στο σπίτι του που οι ερευνητές τα έκαναν άνω κάτω, από τις έξι το πρωί μέχρι τις δεκατρείς. Κατάσχεσαν πολλά κινητά τηλέφωνα.

Ο κατηγορούμενος παραιτήθηκε αμέσως, αποφεύγοντας έτσι να λογοκριθεί από την Βερχόβνα Ράντα. Ανακοίνωσε την απόφασή του σε μια επιστολή στην εφημερίδα New York Post [10]. Γράφει εκεί: «Βεβηλώθηκα και η αξιοπρέπειά μου δεν προστατεύτηκε, αν και βρισκόμουν στο Κίεβο από τις 24 Φεβρουαρίου 2022. Συνεπώς, δεν θέλω να δημιουργήσω προβλήματα για τον Ζελένσκι· πηγαίνω στο μέτωπο (…) Αηδιάζω από την βρωμιά που κατευθύνεται εναντίον μου και αηδιάζω ακόμη περισσότερο από την έλλειψη στήριξης από όσους γνωρίζουν την αλήθεια».

Έτσι, από τη μία πλευρά ο Μάρκο Ρούμπιο συζητούσε τέσσερις ημέρες νωρίτερα με τον Αντρίγι Γιερμάκ στη Γενεύη, από την άλλη, οι ερευνητές του υπουργείου Εξωτερικών του απέκλεισαν τον Αντρίγι Γιερμάκ από την πολιτική ζωή.

Εκμεταλλευόμενος τον πόλεμο και τη διπολική φύση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο Αντρίγι Γιερμάκ, που κατά το δίκαιο ήταν μόνο το νούμερο 2 των πολιτών, είχε γίνει ο ισχυρότερος άνθρωπος της χώρας. Σύμφωνα με τους ερευνητές του NABU, αυτός ήταν που οι διεφθαρμένοι αποκαλούσαν «Αλί Μπαμπά», ο άνθρωπος που συντονίζει όλες τις δωροδοκίες και υπεξαιρέσεις. Ενώ κατηγορείται για περίπου εκατό εκατομμύρια ευρώ κλεμμένα από συμβόλαια ενέργειας, φέρεται να είχε στην πραγματικότητα κλέψει δισεκατομμύρια ευρώ από τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς.

Μετά από πολλούς άλλους, ο βουλευτής του κόμματος του Ζελένσκι, Γιούρι Καμέλτσουκ, επίσης φέρεται να είχε διαφύγει.

Ταυτόχρονα, στις 28 Νοεμβρίου, ο Βίκτορ Όρμπαν, Ούγγρος πρωθυπουργός και προσωπικός φίλος τόσο του Βλαντίμιρ Πούτιν όσο και του Ντόναλντ Τραμπ, πήγε στο Κρεμλίνο, επίσημα για να συζητήσει για την προμήθεια της χώρας του με ρωσικούς υδρογονάνθρακες, ανεπίσημα για να συνεχίσει τις επαφές μεταξύ Ουάσινγκτον και Μόσχας. Τον συνόδευε ο Μαρσέλ Μπίρο, σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, ενώ τον πρόεδρο Πούτιν συνόδευε ο Γιούρι Ουσάκοφ, διπλωματικός σύμβουλος, του οποίου η συνομιλία με τον Στηβ Γουίτκοφ είχε υποκλαπεί [11].

Το ταξίδι του πρωθυπουργού Όρμπαν στη Μόσχα παραβίαζε την «αλληλεγγύη της Ευρωπαϊκής Ένωσης», αλλά συμφωνούσε με την ειδική άδεια που του είχε παραχωρήσει ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ για να διαπραγματευτεί την προμήθεια υδρογονανθράκων της χώρας του.

Επιστροφή στη Φλόριντα

Σύμφωνα με διάταγμα του μη εκλεγμένου προέδρου, η ουκρανική αντιπροσωπεία, που θα συμμετάσχει στις ειρηνευτικές συνομιλίες στη Φλόριντα, περιλαμβάνει εννέα άτομα, μεταξύ των οποίων ο γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας και Άμυνας, Ρουστέμ Ουμέροφ (σε φυγή), τον αρχηγό της Στρατιωτικής Αντικατασκοπίας, στρατηγό Κιρίλ Μπουντάνοφ, τον αναπληρωτή αρχηγό του SBU, στρατηγό Ολεξάντερ Ποκλάντ, και τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, τον ριζοσπαστικό εθνικιστή στρατηγό Αντρίγι Γνάτοφ. Ωστόσο, δεν είναι απίθανο ο Αντρίγι Γιερμάκ να είναι στο ταξίδι παρότι έχει παραιτηθεί.

Ο Ρουστέμ Ουμέροφ, που προηγουμένως προέδρευε του Ουκρανικού Κυρίαρχου Ταμείου, είχε έρθει στις Ηνωμένες Πολιτείες λίγο πριν από τις διαπραγματεύσεις στη Φλόριντα. Συνομίλησε με τον Κας Πατέλ, διευθυντή του FBI. Πάντως, ο Ουμαρόφ είναι πιθανώς πράκτορας της CIA που τον εξυπηρέτησε με τον βουλευτή Μουσταφά Αμπντούλτζεμιλ Τζεμιλόγλου (με ψευδώνυμο Μουσταφά Τζεμίλεφ) [12]. Είναι πιθανό να έχει συνάψει συμφωνία με την αμερικανική δικαιοσύνη. Ήταν αυτός που διαβεβαίωσε τον Στηβ Γουίτκοφ ότι ο Ζελένσκι θα αποδέχεται το σχέδιο της Φλόριντα. Το γεγονός ότι ηγείται αυτή την εβδομάδα της ουκρανικής αντιπροσωπείας, ενώ έχει ήδη διαφύγει, φαίνεται να δείχνει ότι η Ουάσινγκτον κρατά όλα τα φύλλα στο χέρι της.

Τελευταίος γύρος προθέρμανσης

Την ώρα που γράφουμε, τίποτα δεν έχει διαρρεύσει από τη συνάντηση της Ουάσινγκτον. Ωστόσο, στις 30 Νοεμβρίου, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τηλεφώνησε στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Τον διαβεβαίωσε ότι η Ουκρανία πρέπει να αντέξει, παρά τον βομβαρδισμό των ενεργειακών της κέντρων από τον ρωσικό στρατό.

Στη συνέχεια, ο Μαρκ Ρούτε, γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, τον κάλεσε επίσης. Φαίνεται ότι ήταν λιγότερο ενθουσιώδης και ήταν επιφυλακτικός σχετικά με την αμερικανική υποστήριξη.

Τέλος, ο Εμανουέλ Μακρόν, Γάλλος πρόεδρος, κάλεσε τον μη εκλεγμένο ομόλογό του να τον συναντήσει στο Παρίσι, την επόμενη ημέρα, 1η Δεκεμβρίου. Θα μπορεί μόνο να διατηρήσει την ψευδαίσθηση. Στις 17 Νοεμβρίου, είχε μεγαλοπρεπώς υπογράψει έγγραφα πώλησης 100 αεροσκαφών Rafale, συστημάτων αεράμυνας SAMP/T, σύγχρονων ραντάρ για αεράμυνα, αερομεταφερόμενων πυραύλων και κατευθυνόμενων αεροπορικών βομβών στην Ουκρανία. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν συμβόλαια, αλλά «δηλώσεις πρόθεσης». Η χρηματοδότηση αυτών των θαυμαστών πωλήσεων δεν ήταν εξασφαλισμένη και η κατασκευή τους από τη Dassault Aviation δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει πριν από πέντε ή δέκα χρόνια.

Εν τω μεταξύ, οι Στηβ Γουίτκοφ και ο Τζάρεντ Κούσνερ θα βρίσκονται στο Κρεμλίνο.

Τιερί Μεϊσάν
Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] “Η πτώση του καθεστώτος Ζελένσκι και των συμμάχων του”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 25 novembre 2025.

[2] « Le plan de paix Trump pour l’Ukraine », Réseau Voltaire, 20 novembre 2025.

[3] « Plan ukrainien pour la paix », Réseau Voltaire, 24 novembre 2025.

[6] «Make Money Not War: Trump’s Real Plan for Peace in Ukraine», Drew Hinshaw, Benoit Faucon, Rebecca Ballhaus, Thomas Grove and Joe Parkinson, The Wall Street Journal, December 1, 2025.

[9] To scenarier for krigen i Ukraina: Hva betyr de for Europa – og hva vil det koste? ou version anglaise : Europe’s choice: Military and economic scenarios for the War in Ukraine, Erlend Bjørtvedt, Karsten Friis, Trygve Johannes Smidt, John Karlsrud, Olav Slettebø, Ole Martin Stormoen and Casper Waagbø, Corisk & Norwegian Institute of International Affairs, November 28, 2025.

[12] « L’Ukraine et la Turquie créent une Brigade internationale islamique contre la Russie », par Thierry Meyssan, Télévision nationale syrienne, Réseau Voltaire, 12 août 2015.