Translate

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2023

Τιερί Μεϊσάν: Το ψέμα Ζελένσκι φτάνει στο τέλος του

 

Το ψέμα Ζελένσκι φτάνει στο τέλος του

Το ταξίδι του προέδρου Βολοντιμίρ Ζελένσκι στις Ηνωμένες Πολιτείες ξεκαθάρισε τις τελευταίες ασάφειες σχετικά με τον ίδιο. Όλοι αναρωτιόντουσαν για τη στρατηγική του. Δεν φαίνεται να προσπαθεί να υπερασπιστεί τους δικούς του ανθρώπους, γιατί στρατολογεί όλους τους άντρες του και τους στέλνει να πεθάνουν στο μέτωπο χωρίς ελπίδα νίκης. Από τώρα και στο εξής, φαίνεται να μη διστάζει να λέει ψέματα, να εξαπατήσει και να προσπαθήσει με κάθε τρόπο να εκδιώξει ορισμένα κράτη από διακυβερνητικούς οργανισμούς.
Πώς μπορούμε να μην κάνουμε παραλληλισμό με τον Στέπαν Μπαντέρα που έσφαξε κατά χιλιάδες τους ίδιους τους συμπατριώτες του τις τελευταίες ημέρες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή όταν δεν υπήρχε πλέον αμφιβολία για την ήττα του Ράιχ;

DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ
Ο ηθοποιός Βολοντιμίρ Ζελένσκι ντυμένος με στολή μάχης για να μιλήσει στην 78η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.

ΟΟυκρανός πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι πήγε στην 78η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών για να εκφωνήσει τη συνήθη ομιλία του για τη ρωσική τρομοκρατία. Ήταν η πρώτη του παρέμβαση σε αυτό το βήμα.

Φέτος, τέσσερα από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν έστειλαν τους αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων τους: η Κίνα, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ρωσία. Προφανώς, παρά τις ωραίες δηλώσεις, κάτι δεν λειτουργεί πλέον καλά σε αυτό τον οργανισμό.

Ας συνοψίσουμε την ομιλία του προέδρου Ζελένσκι:

Η Ρωσία χρησιμοποιεί τη τροφή ως όπλο ενάντια στον υπόλοιπο κόσμο και το «παιχνίδι» ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών υπέρ της. Χρησιμοποιεί επίσης μη-στρατιωτικούς πυρηνικούς αντιδραστήρες ως όπλα, όπως κάνει στη Ζαπορίσγια. Έχει απαγάγει «εκατοντάδες χιλιάδες» Ουκρανά παιδιά που εκπαιδεύονται στο έδαφος της με μίσος κατά της Ουκρανίας, κάτι που συνιστά «γενοκτονία». Η Ρωσία προκαλεί έναν πόλεμο κάθε δεκαετία. Σήμερα απειλεί το Καζακστάν και τις χώρες της Βαλτικής. Πολλές θέσεις σε αυτή την αίθουσα θα ήταν άδειες εάν η Ρωσία είχε επιτύχει τους στόχους της μέσω των προδοσιών της. Δόξα τω Θεώ, κανείς δεν έχει ακόμη σχεδιάσει πώς να χρησιμοποιήσει το κλίμα ως όπλο. Οι φυσικές καταστροφές σκοτώνουν. Συμβαίνουν ενώ στη Μόσχα, αποφάσισαν να σκοτώσουν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Πρέπει να ενωθούμε απέναντι σε αυτές τις προκλήσεις. Μπορούμε να αναβιώσουμε την «παγκόσμια τάξη που βασίζεται σε κανόνες» βασιζόμενοι στην ουκρανική φόρμουλα ειρήνης που θα παρουσιάσω αργότερα στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Σας προσκαλώ όλους στη Σύνοδο Κορυφής για την Ειρήνη που διοργανώνουμε. Δεν μπορούμε να βασιστούμε στον λόγο της Ρωσίας: ρωτήστε τον Πριγκόζιν αν τηρεί τις υποσχέσεις της, Σλάβα Ουκράνι!

Όλες οι συμμαχικές αντιπροσωπείες των Ηνωμένων Πολιτειών χειροκρότησαν ολόψυχα αυτή την ομιλία, ενώ οι άλλες παρέμειναν διακριτικές.

Αυτή η ομιλία απαιτεί μερικά σχόλια:
• Το επιχείρημα της χρήσης των τροφίμων ως όπλο αναφέρεται σε πολιορκίες για να λιμοκτονούν πληθυσμούς, όπως χθες στη Βόρεια Κορέα ή σήμερα στην Υεμένη. Αυτό δεν είναι καθόλου ό,τι κάνουν οι Ρώσοι στην Ουκρανία, όπου επιτίθενται στα κέρδη μεγάλων αμερικανικών εταιρειών (Cargill, Dupont και Monsanto) που κατέχουν το ένα τρίτο των ουκρανικών καλλιεργειών. Η χρήση μη στρατιωτικών πυρηνικών σταθμών ως πολεμικού όπλου πρέπει να γίνει κατανοητό ότι έχει αποτέλεσμα μόνο κοντά, στη γύρο περιοχή. Οι Ρώσοι καταλαμβάνουν το εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής της Ζαπορίσγια και θα έχαναν τους στρατιώτες τους σε περίπτωση ακτινοβολίας. Αντίθετα, οι ουκρανικές δυνάμεις είναι που τους απειλούν με ακτινοβολία για να τους εκδιώξουν. Τέλος, η Ρωσία ποτέ δεν απήγαγε παιδιά από την Ουκρανία, αλλά προστάτεψε τα παιδιά από τις ζώνες μάχης μετακινώντας τα εντός της επικράτειάς της. Η καταδίκη του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου βασίζεται αποκλειστικά στην άρνηση να θεωρήσει ως νόμιμη την προσχώρηση στη Ρωσική Ομοσπονδία της Κριμαίας, του Ντομπάς και ενός μέρους της Νοβορωσίας. • Το επιχείρημα του ρωσικού επεκτατισμού μπορεί να τρομάζει τους Καζάκους και τους κάτοικους των χώρων της Βαλτικής, αλλά δεν είναι παρά μόνο μια δίκη προθέσεων. Η επιστροφή στην πιθανή χρήση του κλίματος ως όπλο καταδεικνύει άγνοια της ιστορίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες το είχαν ήδη χρησιμοποιήσει στον πόλεμο τους εναντίον του Βιετνάμ, δημιουργώντας βροχή για μήνες στο μονοπάτι του Χο Τσι Μιν, τον δρόμο ανεφοδιασμού των Βιετκόνγκ μέσω της ζούγκλας του Λάος (Επιχείρηση «Ποπάι»). Τελικά υπέγραψαν τη Σύμβαση για την Απαγόρευση της Χρήσης Τεχνικών Περιβαλλοντικής Τροποποίησης για Στρατιωτικούς ή Άλλους Εχθρικούς Σκοπούς .
• Το να ισχυρίζεται κανείς, χωρίς να τους κατονομάζει, ότι η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Σλοβακία παίζουν στα χέρια των Ρώσων απαγορεύοντας την εισαγωγή ουκρανικών σιτηρών σε μειωμένες τιμές είναι προσβολή για αυτές τις χώρες. Η Πολωνία, η οποία, ξεχνώντας τη σφαγή περισσότερων από 100.000 Πολωνούς από Ουκρανούς εθνικιστές κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έχει εντούτοις υποδεχτεί 1,5 εκατομμύριο Ουκρανούς πρόσφυγες από την έναρξη του τρέχοντος πολέμου, θα το εκτιμήσει ιδιαίτερα.
• Η έκκληση για υπεράσπιση της «Παγκόσμιας Τάξης που βασίζεται σε κανόνες» δεν μπορεί παρά μόνο να εκληφθεί ως πρόκληση για την πλειοψηφία των μελών των Ηνωμένων Εθνών που αγωνίζονται, αντίθετα, για την επιστροφή στο διεθνές δίκαιο. Επομένως, το ουκρανικό ειρηνευτικό σχέδιο αφορά μόνο το δυτικό στρατόπεδο και στοχεύει στην επέκταση του πολέμου • Το συμπέρασμα του προέδρου Ζελένσκι αναφέρεται σε ένα ποίημα του Taras Shevchenko (1814-1861). Η έκφραση «Σλάβα Ουκραίνι!» είχε γίνει η κραυγή αναγνώρισης των ακραίων Ουκρανών εθνικιστών των Ντμίτρι Ντοντσόφ και Σιμόν Πετλιούρα κατά τη διάρκεια του πολέμου κατά της Σοβιετικής επανάστασης όταν έσφαξαν τους Εβραίους και τους αναρχικούς της Νοβορωσίας. Αργότερα έγινε η κραυγή νίκης των ακραίων Ουκρανών εθνικιστών των Ντμίτρι Ντοντσόφ και Στέπαν Μπαντέρα όταν έσφαξαν τους Εβραίους, Τσιγγάνους και αγωνιστές της Αντίστασης. Τελικά, έγινε το αντίστοιχο του «Heil Hitler!» από το 1941. Η χρήση του σήμερα, ειδικά στα Ηνωμένα Έθνη, αναφέρεται σε μεταπολεμικά ψηφίσματα κατά της ναζιστικής προπαγάνδας, ψηφίσματα στα οποία αντιτίθεται πλέον η Ουκρανία.

Ο πρόεδρος Ζελένσκι μίλησε ενώπιον των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, κατά παράβαση του κανονισμού του.

Η συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας που ακολούθησε ήταν προγραμματισμένη να διαρκέσει δύο ημέρες. Εκτός από τα μέλη του Συμβουλίου, 45 κράτη είχαν ζητήσει να μιλήσουν.

Η εκ περιτροπής προεδρία έτυχε στην Αλβανία. Η τελευταία είχε αποφασίσει να παρέμβει ο Ουκρανός πρόεδρος αμέσως μετά τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και πριν από τα μέλη του Συμβουλίου. Επιπλέον, συμπεριέλαβε τον ΟΑΣΕ μεταξύ των ομιλητών.

Ο Σεργκέι Λαβρόφ, υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, κατήγγειλε σφοδρά τη μεροληψία του προέδρου της συνεδρίασης.

Μόλις άνοιξαν οι συζητήσεις, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, κατέθεσε διαδικαστικό θέμα. Αμφισβήτησε το προνόμιο που παραχωρήθηκε στον Ουκρανό πρόεδρο κατά παράβαση του κανονισμού του Συμβουλίου και ζήτησε από τον εκπρόσωπο της Βόρειας Μακεδονίας να μη μιλήσει ως νυν πρόεδρος του ΟΑΣΕ παρά μόνο για το θέμα για το οποίο είχε εξουσιοδοτηθεί από αυτή την οργάνωση. Ο Αλβανός πρόεδρος της συνεδρίασης, Έντι Ράμα, αφού χλεύασε αυτή τη «μεγαλειώδη» διαδικαστική πρόταση, απάντησε ότι υπήρξαν προηγούμενα για παρεμβάσεις πριν από τα μέλη του Συμβουλίου (ναι, αλλά όλες είχαν γίνει δεκτές με ομοφωνία). Κατέληξε παρατηρώντας ειρωνικά ότι για να αποφευχθεί ο Ουκρανός πρόεδρος να μιλήσει πρώτος, η Ρωσία δεν είχε παρά να αποσυρθεί από την Ουκρανία. Σύμφωνα με το άρθρο 33 του Κανονισμού, παρέπεμψε τη διαδικαστική πρόταση για μεταγενέστερη συζήτηση.

Ο προεδρεύων πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα, ως πρόεδρος της συ νεδρίας, έκανε κατάχρηση της θέσης του για να παραβιάσει τον εσωτερικό κανονισμό του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Ο Σεργκέι Λαβρόφ άντεξε το χτύπημα. Δεν βγήκε από την αίθουσα. Θυμήθηκε ότι κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας, η ΕΣΣΔ εγκατέλειψε τις συζητήσεις των Ηνωμένων Εθνών για να διαμαρτυρηθεί για την παρουσία στην αίθουσα των ανταρτών του Τσιάνγκ Κάι-σεκ αντί των ανδρών του Μάο Τσε Τουνγκ, αλλά η Ουάσιγκτον βρήκε την ευκαιρία αυτής της απουσίας για να βάλει να ψηφιστεί η βοήθεια από τη διεθνή κοινότητα στη Νότια Κορέα κατά της Βόρειας Κορέας.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό το περιστατικό καταδεικνύει την προκατάληψη της αλβανικής προεδρίας και δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο. Είναι δικαίωμά της η Αλβανία να είναι δηλωμένη αντίπαλος της Ρωσίας (οργάνωσε μια συζήτηση τύπου Aria για τις απαγωγές παιδιών από τη Ρωσία). Αλλά παραβιάζει τον κανονισμό σε κάθε προεδρία της του Συμβουλίου. Αυτό συνέβαινε ήδη στις 28 Ιουνίου 2022. Είχε συγκαλέσει από μόνη της μια σύνοδο για την κατάσταση στην Ουκρανία, χωρίς να την παραπέμψει στα μέλη του Συμβουλίου. Είχε προσκαλέσει τον πρόεδρο Ζελένσκι, εξουσιοδοτώντας τον «κατ’ εξαίρεση» να μιλήσει μέσω τηλεδιάσκεψης. Εκεί επέβαλε ενός λεπτού σιγή, χωρίς να το παραπέμψει στα μέλη του Συμβουλίου. Την επόμενη μέρα, 29 Ιουνίου 2022, προήδρευσε σε μια συνεδρίαση για την κατάσταση στη Συρία. Προσκάλεσε εκεί με δική της θέληση, χωρίς να αναφερθεί στα μέλη του Συμβουλίου, μια ΗΠΑϊκή οργάνωση, την Syrian Emergency Task Force, η οποία εκφράστηκε με πρόστυχο τρόπο και προσέβαλε μερικά μέλη του Συμβουλίου.

Η συζήτηση συνεχίστηκε με την παρέμβαση του Γενικού Γραμματέα, Αντόνιο Γκουτέρες. Ο τελευταίος υπενθύμισε πρώτα ότι πραγματοποιούνται αποτελεσματικά ορισμένες πολυμερείς συναντήσεις, όπως αυτή για το σχέδιο διασφάλισης των στόχων βιώσιμης ανάπτυξης. Στη συνέχεια, χαρακτήρισε την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία κατάφωρη παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και του διεθνούς δικαίου. Στο δικαστικό μέτωπο, είπε ότι οι ερευνητικές ομάδες συνεχίζουν να συλλέγουν στοιχεία για συγκλονιστικές και εκτεταμένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων «που διαπράχθηκαν κυρίως από τη Ρωσική Ομοσπονδία», συμπεριλαμβανομένων των αναγκαστικών μεταφορών παιδιών. Τέλος, χαιρέτισε τη συμφωνία για τα δημητριακά και εξέφρασε τη λύπη του που η Ρωσία δεν την ανανέωσε.

Η θέση του Γενικού Γραμματέα δεν εκφράζει παρά μόνο την προσωπική του άποψη. Σε αυτή την περίπτωση, δεν βασίζεται σε καμία δικαστική απόφαση και δεν λαμβάνει υπόψη τη ρωσική θέση. Η δίκη, που διεξάγεται αυτή τη στιγμή ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου, δηλαδή ενώπιον του εσωτερικού δικαστηρίου των Ηνωμένων Εθνών, θα ακούσει και τα δύο μέρη. Εναπόκειται μόνο σε αυτό να κρίνει εάν υπήρξε παραβίαση του Χάρτη, με τη Ρωσία να δηλώνει ότι έχει ξεκινήσει μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση για να συμμορφωθεί με το ψήφισμα 2202 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ («Συμφωνίες του Μινσκ»). Για την ώρα, το Δικαστήριο θα αποφανθεί μόνο για ένα ζήτημα, ήτοι εάν η Ουκρανία έσφαζε ή όχι τους πολίτες της πριν από τη ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση. Μιλάμε για 20.000 πολίτες.

Στη συνέχεια παρενέβη ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι. Ξεκίνησε την ομιλία του ρωτώντας πώς μπορεί ένα κράτος που παραβιάζει τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών να συμμετέχει στο Συμβούλιο Ασφαλείας; Σημείωσε ότι η Γενική Συνέλευση είχε αναγνωρίσει ότι η Ρωσία και όχι η Ουκρανία ήταν υπεύθυνη για τον πόλεμο. Παρουσίασε το ειρηνευτικό του σχέδιο 10 σημείων. Το τελευταίο, το οποίο είχε ήδη παρουσιαστεί στην G20 στο Μπαλί, δεν λαμβάνει υπόψη τις διεκδικήσεις της Ρωσίας. Επομένως, δεν πρόκειται για αντικειμενικό ειρηνευτικό σχέδιο, αλλά μάλλον για τις απαιτήσεις της Ουκρανίας. Παρεμπιπτόντως, ζήτησε από τη Γενική Συνέλευση να υιοθετήσει, με πλειοψηφία δύο τρίτων, μια τροποποίηση του καταστατικού της και να στερήσει τη Ρωσία από το δικαίωμα αρνησικυρίας. Τέλος, κάλεσε όλα τα κράτη που ήταν παρόντα να συμμετάσχουν στη διάσκεψη «ειρήνης» που διοργανώνει η χώρα του.

Ο πρόεδρος της συνόδου, Έντι Ράμα, προβληματίστηκε για την τρέχουσα κατάσταση: ένα μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας παραβιάζει τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ! Ευτυχώς, παρά την καταχρηστική χρήση του δικαιώματός αρνησικυρίας του, η πλειοψηφία των μελών του Συμβουλίου διασφαλίζει ότι γίνονται σεβαστές οι αξίες του. Στη συνέχεια, έδωσε το λόγο στα μέλη του Συμβουλίου με τη σειρά εγγραφής τους.

Οι ομιλίες τους δεν έφεραν τίποτα καινούργιο. Κανείς δεν τόλμησε να δεχτεί την έκκληση της Ουκρανίας να στερήσει τη Ρωσία από το δικαίωμα του βέτο της. Εδώ χρειάζεται μια μικρή αναδρομή: κατά τη δημιουργία των Ηνωμένων Εθνών, ο Αμερικανός Φράνκλιν Ντ. Ρούσβελτ και ο Βρετανός Ουίνστον Τσόρτσιλ αντιτάχθηκαν στον Σοβιετικό Ιωσήφ Στάλιν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο ήθελαν να δημιουργήσουν έναν οργανισμό που θα κυβερνούσε τον κόσμο σύμφωνα με τις δικές τους ιδέες, ενώ η ΕΣΣΔ είχε ήθελε τον ΟΗΕ να υπαγορεύσει το διεθνές δίκαιο και να αποτρέψει τους πολέμους. Θριάμβευσε η σοβιετική αντίληψη. Το δικαίωμα αρνησικυρίας λαμβάνει υπόψη τη στρατιωτική πραγματικότητα της εποχής. Δεν υπάρχει νομιμοποιημένο ή καταχρηστικό βέτο. Απλά, δεν είναι δυνατό να είναι σεβαστό το διεθνές δίκαιο από όλους αν αντιτίθεται στα συμφέροντα ενός από τα ισχυρότερα μέλη του.
Η ιδέα να στερηθεί η Ρωσία από το δικαίωμα αρνησικυρίας της δεν είχε εκφραστεί ποτέ δημόσια. Ωστόσο, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ εξέτασε όλα τα κράτη μέλη του ΟΗΕ για αυτό το θέμα πέρυσι. Φάνηκε ότι ήταν αδύνατο να επιτευχθεί πλειοψηφία δύο τρίτων.

Ο πρόεδρος Ζελένσκι έγινε δεκτός από λίγους βουλευτές αντί να μιλήσει ενώπιον του Κογκρέσου.

Μετά την ομιλία του, ο πρόεδρος Ζελένσκι αποχώρησε από την αίθουσα, καθώς δεν είχε χρόνο να χάσει για να ακούσει τις υπόλοιπες αντιπροσωπείες. Έσπευσε στην Ουάσιγκτον για να μιλήσει στο Κογκρέσο, όπως είχε ήδη κάνει τον Δεκέμβριο του 2022. Ωστόσο, κατά την άφιξή του στο Καπιτώλιο, ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Kevin McCarthy, του είπε ωμά ότι δεν θα γινόταν. Του δήλωσε ότι οι βουλευτές είχαν πολύ φορτωμένο πρόγραμμα. Απογοητευμένος, ο Ουκρανός πρόεδρος αναγκάστηκε να αρκεστεί σε μια συνάντηση με τους προέδρους των δύο βουλών και μερικούς δημοκρατικούς γερουσιαστές.

Ο χρόνος της άνευ όρων υποστήριξης έχει τελειώσει. Όπως όλοι οι δυτικοί ομόλογοί τους, οι ΗΠΑϊοί βουλευτές έχουν συνειδητοποιήσει ότι:
- λείπουν πυρομαχικά και η δυτική βιομηχανία όπλων δεν μπορεί να ανταγωνιστεί, βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα, αυτή της Ρωσίας.
- η εξέγερση του ιδιοκτήτη του Ομίλου Wagner, Γιεβγκένι Πριγκόζιν, κατά του Κρεμλίνου απέτυχε.
- η ουκρανική αντεπίθεση είναι εξαιρετικά θανατηφόρα, περισσότεροι από χίλιους θάνατους την ημέρα εδώ και δύο εβδομάδες, χωρίς να σημειωθεί καμία σημαντική επιτυχία.

Πολλοί θα ήθελαν επομένως να διαπραγματευτούν μια διέξοδο από την κρίση ή, τουλάχιστον, να σταματήσουν να ξοδεύουν αστρονομικά ποσά για το τίποτα. Ορισμένοι Ρεπουμπλικάνοι έστειλαν επιστολή στην κυβέρνηση Μπάιντεν για να ζητήσουν ακριβή καταγραφή του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν τα ήδη χορηγηθέντα κεφάλαια. Ενώ περιμένουν την απάντηση, δεν θα ψηφίσουν για άλλο ένα δολάριο επιπλέον. Ως εκ τούτου, το Πεντάγωνο επεξεργάζεται τρόπους για να εκτρέψει εξοπλισμό και να συνεχίσει τη δέσμευση των ΗΠΑ στο πλευρό της Ουκρανίας. Κρύβεται πίσω από το ενδεχόμενο μπλοκάρισμα του ομοσπονδιακού κρατικού προϋπολογισμού σε περίπτωση θεμελιώδους διαφωνίας μεταξύ Καπιτωλίου και Λευκού Οίκου.

Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν παρηγόρησε τον «γιο του», Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Για να σβήσουν την προσβολή των βουλευτών, ο υπουργός Άμυνας και ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν παραχώρησαν και οι δύο συνέντευξη στον Ουκρανό πρόεδρο. Ο τελευταίος επισκέφτηκε επίσης ένα πανεπιστήμιο, στο Ίδρυμα Κλίντον και το Atlantic Council και μίλησε με τα αφεντικά χρηματιστικών εταιρειών. Αλλά το γεγονός υφίσταται: όλοι έχουν παρατηρήσει τις υπερβολές του προέδρου Βολοντιμίρ Ζελένσκι και την αδυναμία του να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο. Όλοι μπόρεσαν να επαληθεύσουν ότι ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι δεν προσπαθεί να υπερασπιστεί τη χώρα του. Αντίθετα, στέλνει τους άντρες του να πεθάνουν για το τίποτα μπροστά στη ρωσική αμυντική γραμμή. Λειτουργεί όπως έκαναν πάντα οι ακραίοι εθνικιστές και οι ναζί: δεν διστάζει να πει ψέματα στους δικούς του, να εξαπατήσει και προσπαθεί με κάθε μέσο να προκαλέσει μια γενική σύγκρουση εις βάρος της θυσίας του ίδιου του λαού του.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Το ψέμα Ζελένσκι φτάνει στο τέλος του

Στη G20, οι αναπτυσσόμενες χώρες στρέφονται κατά της Δύσης

Η απόρριψη της Γαλλίας από τη γαλλόφωνη Αφρική κυρώνει 12 χρόνια προδοσίας

Η CIA αναβιώνει τον ουκρανικό ναζισμό

Οι ρωσικές και δυτικές μυστικές υπηρεσίες ενώπιον της ανταρσίας του Γιεβγκένι Πριγκόζιν

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2023

Τιερί Μεϊσάν: Στη G20, οι αναπτυσσόμενες χώρες στρέφονται κατά της Δύσης

 

Στη G20, οι αναπτυσσόμενες χώρες στρέφονται κατά της Δύσης

Η G20, η οποία είχε δημιουργηθεί από τη G7 για να της υπακούει, χειραφετήθηκε από αυτή. Ασφαλώς δεν αμφισβήτησε το αγγλοσαξονικό καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο βασίζεται στην ανωνυμία των κεφαλαίων, αλλά σταμάτησε να υπογράφει τα κείμενα της Ουάσιγκτον. Συμμετέχει ακόμη στα δυτικά σχέδια, αλλά δεν έχει πλέον αυταπάτες για την υλοποίησή τους.

DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ
Η σύνοδος κορυφής της G20 στο Γκαντιναγκάρ.

Το 1973 αθροίστηκαν η κορύφωση της πετρελαϊκής παράγωγης στις ΗΠΑ, το τέλος της μετατρεψιμότητας του δολαρίου σε χρυσό και η αύξηση των τιμών του ΟΠΕΚ μετά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ. Είναι αυτό που ονομάζουμε το «πετρελαϊκό σοκ». Ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζορτζ Σουλτς αποφάσισε να συντονίσει τις δυτικές απαντήσεις σε αυτήν την μεταβαλλόμενη κατάσταση. Συγκέντρωσε ανεπίσημα στη βιβλιοθήκη του Λευκού Οίκου τους υπουργούς οικονομικών της Δυτικής Γερμανίας, της Γαλλίας (Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν) και του Ηνωμένου Βασιλείου. Δύο χρόνια αργότερα, το 1975, ο Χέλμουτ Σμιτ και ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, που έγιναν αντίστοιχα Καγκελάριος και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρότειναν να ανεβάσουν αυτές τις άτυπες συναντήσεις σε επίπεδο αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων. Έτσι δημιουργήθηκε η G5, μετά η G6, η G7, η G8 και ξανά η G7.

Συνεπώς, η G7 δεν είναι θεσμός. Δεν ιδρύθηκε με διεθνείς συνθήκες, δεν έχει καταστατικό, ούτε μόνιμη γραμματεία. Είναι απλά ένα φόρουμ, ένας τόπος συζήτησης, όχι απόφασης. Ο μόνος κανόνας του αφορά την εκ περιτροπής προεδρία του. Για 48 χρόνια, δεν σταμάτησε ποτέ να μιλάει, υποσχόμενη θαύματα, αλλά δεν έκανε ποτέ τίποτα από αυτά που έλεγε. Κι αυτό γιατί, πίσω από κάποια εφέ δημοσιότητας, έκανε μυστικές συναντήσεις των οποίων τη σημασία καταλάβαμε μόνο εκ των υστέρων.

Η G7 συντόνισε τους κανόνες του οικονομικού παιχνιδιού. Έπεισε τους μη Αγγλοσάξονες να ανωνυμοποιήσουν το κεφάλαιο. Σε μισό αιώνα, τα δυτικά κράτη αποδέχθηκαν ότι δεν μπορούν πλέον να γνωρίζουν σε ποιον ανήκει οτιδήποτε. Το σύστημα των τραστ έχει γίνει ευρέως διαδεδομένο σε όλα τα κράτη μέλη, για παράδειγμα με τα «fiducies» (τραστ) στη Γαλλία. Στη G7 οφείλουμε τη σημερινή μορφή του καπιταλισμού όπου οι ιδιοκτήτες του κεφαλαίου μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις κρυφά που δεν θα τολμούσαν να πάρουν δημόσια.

Το 1999, η G7 στην Κολωνία αποφάσισε να συγκαλέσει μια συνάντηση υπουργών Οικονομίας και διευθυντών κεντρικών τραπεζών των μελών της και από 13 άλλα κράτη προκειμένου να συντονίσουν τις απαντήσεις τους στις οικονομικές κρίσεις. Μια κρίση συγκλόνισε την Ασία, η οποία κορυφώθηκε με την κρίση των ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στις συναντήσεις αυτές κυριαρχούσε ο Γερμανός υπουργός Χανς Άιχελ, ο οποίος βρισκόταν σε διαδικασία αναδιάρθρωσης της χώρας του. Εξασφάλισε ότι αυτή η ομάδα να μην ακολουθεί την αγγλοσαξονική επιταγή, αλλά να συμμορφωθεί με τους κανόνες των μη Αγγλοσαξόνων τραπεζιτών.

Με πρόταση του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί, και με την υποστήριξη του Ηνωμένου Βασιλείου, η ομάδα αυτή ανυψώθηκε σε επίπεδο αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων. Είναι η G20, μετά η G21. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, νιώθοντας ότι τα πράγματα κινδύνευαν να ξεφύγουν από τον έλεγχο του, δεν συμφώνησε παρά μόνο αν η ομάδα συνεδρίαζε την πρώτη φορά υπό την προεδρία του στην Ουάσιγκτον.

Όχι περισσότερο από τη G7, η G20 δεν είναι θεσμός. Δεν ιδρύθηκε με διεθνείς συνθήκες, δεν έχει καταστατικό, ούτε μόνιμη γραμματεία. Είναι απλά ένα φόρουμ, ένας τόπος συζήτησης, όχι απόφασης. Εκτός του ότι από αυτή τη φορά, η πλειοψηφία δεν είναι πλέον δυτική. Τα κράτη που συγκλήθηκαν, κυρίως η Κίνα, δεν είναι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αλλά αναπτυσσόμενες χώρες. Προσπάθησαν επομένως, να μην υιοθετήσουν πλέον τους κανόνες της αγγλοσαξονικής χρηματοπίστωσης, ούτε αυτούς του γερμανικού ομολόγου τους, αλλά αυτούς της ανάπτυξης όλων των μελών.

Η τελευταία σύνοδος κορυφής του Γκάντιναγκαρ σήμανε το τέλος της δυτικής επιρροής υπέρ της πολυπολικότητας. Συμβολικά, ο οικοδεσπότης και πρωθυπουργός της Ινδίας, Ναρέντρα Μόντι, προσκάλεσε ένα 21ο μόνιμο μέλος, την Αφρικανική Ένωση (AU). Αυτός ο θεσμός εκπροσωπεί 55 κράτη, εκ των οποίων μόνο ένα, η Νότια Αφρική, ήταν ήδη μέλος. Ωστόσο, η πολιτική ένωση ήταν ήδη λίγο πολύ μέλος μέσω του αναπτυξιακού της προγράμματος, της Νέας Συνεργασίας για την Ανάπτυξη της Αφρικής.

Όπως κάνουν σε όλες τις διεθνείς συναντήσεις, οι Δυτικοί προσπάθησαν να επιβάλουν το όραμά τους για τον κόσμο ενάντια στη Ρωσία και την Κίνα. Αγωνίστηκαν σκληρά, για περισσότερο από 200 ώρες συνεδριάσεων, έτσι ώστε το τελικό ανακοινωθέν να καταδικάζει την «απρόκλητη ρωσική επίθεση κατά της Ουκρανίας». Κατά την προηγούμενη σύνοδο, στο Μπαλί (Ινδονησία), ο πρόεδρος Τζόκο Ουιντόντο απέφυγε αυτή τη συζήτηση υπενθυμίζοντας ότι η G20 είναι ένα οικονομικό φόρουμ και όχι πολιτικό. Αυτή τη φορά, οι ρωσική και κινεζική αντιπροσωπείες, αντίθετα, αντέδρασαν προτείνοντας διαφορετική θέση. Η εκδοχή τους υιοθετήθηκε. Υπογραμμίζει την «ανάγκη επίλυσης όλων των συγκρούσεων, σύμφωνα με τις διατάξεις του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ» και επιμένει στο «δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση». Μπερδεμένοι, οι Δυτικοί συμφώνησαν να την υπογράψουν, διασφαλίζοντας ότι το ερμήνευσαν με τον δικό τους τρόπο: σύμφωνα με εκείνους, η Ρωσία δεν σέβεται τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ επειδή δεν έχει το δικαίωμα να εφαρμόσει τις συμφωνίες του Μινσκ («υποχρέωση προστασίας») και το Ψήφισμα 2202 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Όσον αφορά το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση, ισχυρίζονται ότι δεν ισχύει για τους πληθυσμούς της Κριμαίας, του Ντονμπάς και της Νοβορωσίας.

Για να διατηρήσουν την τάξη τους, οι Δυτικοί ανακοίνωσαν ότι θα χρηματοδοτήσουν την κατασκευή ενός διαδρόμου που συνδέει την Ινδία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπέγραψαν επίσημα μια συμφωνία αρχής μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ινδίας, της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας. Στο μυαλό της κυβέρνησης Μπάιντεν, πρόκειται ταυτόχρονα να ευνοεί την Ινδία έναντι της Κίνας και να ανταγωνίζεται τους νέους κινεζικούς δρόμους του μεταξιού. Πρόκειται επίσης για τον αποκλεισμό της Αιγύπτου, της Συρίας, του Ιράκ, της Τουρκίας και του Ιράν από αυτή την εξέλιξη, προς όφελος του Ισραήλ. Αυτός ο διάδρομος θα συνδέει πράγματι τον Περσικό Κόλπο με το μεσογειακό λιμάνι της Χάιφα, μέσω της Αραβικής Χερσόνησου.

Μπορούμε ωστόσο να εκφράσουμε κάποιες αμφιβολίες. Το 2021, στη G7 στο Carbis Bay (Ηνωμένο Βασίλειο), η κυβέρνηση Μπάιντεν είχε ήδη ανακοινώσει το φαραωνικό έργο, Build Back Better World (B3W). Αυτό περιελάμβανε χρηματοδότηση δρόμων αξίας 40.000 δισεκατομμυρίων δολαρίων ικανών να συναγωνιστούν το έργο της κινεζικής Πρωτοβουλίας Belt and Road (BRI). Αυτό το πρόγραμμα επιβεβαιώθηκε από τις δύο διασκέψεις κορυφής της G7 που ακολούθησαν, αλλά η εφαρμογή του ακόμη εκκρεμεί. Ή πάλι, η Ευρωπαϊκή Ένωση, θέλοντας να ανταγωνιστεί τόσο την Κίνα όσο και με τον κυρίαρχό της, τις Ηνωμένες Πολιτείες, ανακοίνωσε το έργο της Global Gateway. Είναι λίγο πιο ρεαλιστικό αφού αφορά «μόνο» 300 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά είναι και αυτό μόνο στο στάδιο του πρωταρχικού σχεδίου. Όσο για το Ισραήλ, είχε ήδη παρουσιάσει τη διαδρομή του δρόμου Ινδίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης όταν, το 2018, παρουσίασε το σχέδιο του Israel Katz (τότε Υπουργού Μεταφορών και Πληροφοριών). Τότε ήταν μόνο σιδηρόδρομοι.

Εντέλει, οι αναπτυσσόμενες χώρες ανέλαβαν την εξουσία στο κόρφο της G20. Δεν υπογράφουν πλέον τα κείμενα που τους υποβάλλουν οι Δυτικοί, αλλά αντίθετα τους βάζουν να υπογράψουν τα δικά τους. Συμφωνούν ακόμα να συμμετέχουν σε γενναιόδωρα δυτικά σχέδια, αλλά δεν έχουν αυταπάτες για το τι θα αποκτήσουν. Από εδώ και στο εξής, εκείνοι είναι που χτίζουν τον κόσμο.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Στη G20, οι αναπτυσσόμενες χώρες στρέφονται κατά της Δύσης

Η απόρριψη της Γαλλίας από τη γαλλόφωνη Αφρική κυρώνει 12 χρόνια προδοσίας

Η CIA αναβιώνει τον ουκρανικό ναζισμό

Οι ρωσικές και δυτικές μυστικές υπηρεσίες ενώπιον της ανταρσίας του Γιεβγκένι Πριγκόζιν

Η ανταρσία του Γιεβγκένι Πριγκόζιν

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2023

Τιερί Μεϊσάν: Η απόρριψη της Γαλλίας από τη γαλλόφωνη Αφρική κυρώνει 12 χρόνια προδοσίας

 

Η απόρριψη της Γαλλίας από τη γαλλόφωνη Αφρική κυρώνει 12 χρόνια προδοσίας

Τίποτα δεν γίνεται τυχαία στην πολιτική. Οι Γάλλοι δεν καταλαβαίνουν γιατί οι γαλλόφωνοι Αφρικανοί τους απορρίπτουν ξαφνικά. Παρηγορούνται κατηγορώντας τη Ρωσία για σκοτεινές μηχανορραφίες. Στην πραγματικότητα, θερίζουν μόνο τους καρπούς όσων έσπειραν εδώ και 12 χρόνια. Δεν έχει καμία σχέση με το τι ήταν η αποικιοκρατία και η Françafrique. Είναι αποκλειστικά συνέπεια της διάθεσης του γαλλικού στρατού στη στρατηγική των ΗΠΑ.

DEUTSCH ENGLISH FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS

Μπροστά στο κύμα των αλλαγών καθεστώτων στη γαλλόφωνη Αφρική, τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης μένουν έκπληκτα. Αποτυγχάνουν να εξηγήσουν την απόρριψη της Γαλλίας.

Οι κουραστικές παλαιές κοινοτοπίες για την αποικιοκρατική εκμετάλλευση δεν είναι πειστικές. Για παράδειγμα, σημειώνεται ότι το Παρίσι εκμεταλλεύεται το ουράνιο από τον Νίγηρα, όχι στην τιμή της αγοράς, αλλά σε μια άλλη γελοία χαμηλή τιμή. Ωστόσο, οι πραξικοπηματίες δεν ανέφεραν ποτέ αυτό το επιχείρημα. Μιλούν για κάτι εντελώς διαφορετικό. Οι κατηγορίες για ρωσική χειραγώγηση δεν είναι πιο αξιόπιστες. Πρώτα γιατί η Ρωσία δεν φαίνεται να στέκεται πίσω από τους πραξικοπηματίες στο Μάλι, τη Γουινέα, την Μπουρκίνα Φάσο, τον Νίγηρα ή τη Γκαμπόν, αλλά κυρίως επειδή το κακό προηγείται πολύ καιρό της άφιξής της. Η Ρωσία δεν έφτασε στην Αφρική παρά μόνο μόλις μετά τη νίκη της στη Συρία το 2016, ενώ το πρόβλημα χρονολογείται τουλάχιστον από το 2010, αν όχι από το 2001.

Όπως πάντα, αυτό που κάνει την κατάσταση δυσανάγνωστη είναι ότι ξεχνάμε πώς διαμορφώθηκε.

Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέθεσαν έναν ρόλο στην Αφρική στον υποτελή τους, τη Γαλλία. Ήταν θέμα διατήρησης της παλιάς τάξης εκεί ώσπου η AfriCom να εγκατασταθεί εκεί και το Πεντάγωνο να μπορέσει να επεκτείνει στη Μαύρη Ήπειρο την καταστροφή των πολιτικών θεσμών που ήδη πραγματοποιούσε στην «Ευρύτερη Μέση Ανατολή». [1] Σταδιακά, οι δημοκρατικές πολιτικές έδωσαν τη θέση τους σε φυλετικές πολιτικές. Από μια άποψη, ήταν μια χειραφέτηση από τη βαριά γαλλική βοήθεια, από μια άλλη, ήταν ένα τρομερό βήμα προς τα πίσω.

Το 2010, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, πιθανώς κατόπιν συμβουλών της Ουάσιγκτον, ανέλαβε την πρωτοβουλία για την επίλυση της σύγκρουσης στην Ακτή Ελεφαντοστού. Ενώ η χώρα περνούσε από μια φυλετική σύγκρουση, μια επιχείρηση με επικεφαλής την ECOWAS, στη συνέχεια τον πρωθυπουργό της Κένυας, τον ξάδερφο του Μπαράκ Ομπάμα [2], Ράιλα Οντίνγκα , επιχείρησε να διαπραγματευτεί την αποχώρηση του προέδρου της Ακτής Ελεφαντοστού Λοράν Γκμπαγκμπό. Το πρόβλημά τους δεν είναι το αυταρχικό καθεστώς του Γκμπαγκμπό, αλλά το γεγονός ότι από υποταγμένο πράκτορα της CIA μετατράπηκε σε υπερασπιστή του έθνους του. Το Παρίσι επεμβαίνει στρατιωτικά μετά τις προεδρικές εκλογές για να συλλάβει τον Γκμπαγκμπό – δήθεν για να σταματήσει μια γενοκτονία – και να τον αντικαταστήσει με τον Αλασάν Ουαταρά, έναν μακροχρόνιο φίλο της γαλλικής άρχουσας τάξης. Στη συνέχεια, ο Λοράν Γκμπαγκμπό θα κριθεί από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, το οποίο, μετά από μια ατέρμονη δίκη, θα αναγνωρίσει ότι δεν διέπραξε ποτέ γενοκτονία και ότι, ως εκ τούτου, η Γαλλία δεν διακαιόταν να παρέμβει στρατιωτικά.

Το 2011, ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, με συμβουλή της Ουάσιγκτον, δέσμευσε τη Γαλλία στη Λιβύη. Και αυτή τη φορά, είναι επίσημα ζήτημα να σταματήσει μια γενοκτονία που διέπραξε ένας δικτάτορας εναντίον του λαού του. Για να γίνει αξιόπιστη αυτή η κατηγορία, η CIA, που ελίσσεται πίσω από τη Γαλλία, οργανώνει ψευδείς μαρτυρίες ενώπιον του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Γενεύης. Στη Νέα Υόρκη, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εξουσιοδοτεί τις μεγάλες δυνάμεις να επέμβουν για να βάλουν τέλος στη σφαγή που δεν υπάρχει. Ο Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ κάνει τα στραβά μάτια. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ήθελε η AfriCom να ξεκινήσει επιτέλους τις επιχειρήσεις της στην Αφρική, όπου δεν διέμενε, καθώς οι στρατιώτες του εξακολουθούσαν να βρίσκονται στη Γερμανία. Αλλά την τελευταία στιγμή, ο διοικητής της AfriCom αρνήθηκε να πολεμήσει εναντίον του Μουαμάρ Καντάφι στο πλευρό των τζιχαντιστών που είχαν πολεμήσει τους συντρόφους του στο Ιράκ (οι ΗΠΑϊκοί στρατιωτικοί δεν είχαν ακόμη παραδεχτεί το διπλό παιχνίδι της CIA που υποστηρίζει τους τζιχαντιστές εναντίον της Ρωσίας, συχνά σε βάρος των Δυτικών). Ως εκ τούτου, ο Μπαράκ Ομπάμα έκανε έκκληση στο ΝΑΤΟ, ξεχνώντας ότι προηγουμένως είχε υποσχεθεί να μην το κινητοποιήσει εναντίον μιας χώρας του Νότου. Ωστόσο, ο Μουαμάρ Καντάφι βασανίστηκε και λιντσαρίστηκε, ενώ η Λιβύη διαμελίστηκε. Ωστόσο, η Λιβυκή Αραβική Τζαμαχάρια, η οποία δεν ήταν καθόλου δικτατορία, αλλά ένα καθεστώς εμπνευσμένο από τους Γάλλους σοσιαλιστές του 19ου αιώνα και την Κομμούνα του Παρισιού, ήταν η μόνη αφρικανική δύναμη που στόχευε να ενώσει Άραβες και Μαύρους. Ευχόταν να απελευθερώσει την ήπειρο όπως είχε απελευθερώσει τους συμπατριώτες του από την δυτική αποικιοκρατία. Ετοιμαζόταν μάλιστα να θεσπίσει, με τον διευθυντή του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος-Καν, ένα νόμισμα κοινό σε πολλά αφρικανικά κράτη. Η πτώση του ξύπνησε τους εχθρούς του. Μαύροι σφαγιάστηκαν πάλι από Άραβες, ακόμη και όταν ήταν λιβυκής υπηκοότητας, και μετατράπηκαν σε σκλαβιά, κάτω από τα αναίσθητα μάτια των δυτικών νικητών. Τα φτωχά αφρικανικά κράτη που υποστηρίζονταν οικονομικά από τη Λιβύη κατέρρευσαν, πρώτα και κύρια το Μάλι [3]. Οι Άραβες τζιχαντιστές, τους οποίους το ΝΑΤΟ είχε τοποθετήσει στην εξουσία στην Τρίπολη, υποστήριξαν ορισμένους Τουαρέγκ ενάντια στους μαύρους γενικά. Το πρόβλημα διαδόθηκε σταδιακά σε ολόκληρη την Σαχελική Αφρική.

Ωστόσο, μη μπορώντας να πάρει τα μαθήματα από αυτά τα εγκλήματα, ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ οργάνωσε μια νέα αλλαγή καθεστώτος στο Μάλι. Τον Μάρτιο του 2012, ενώ τελείωνε η θητεία του προέδρου Αμαντού Τουμανί Τουρέ και δεν διεκδικούσε επανεκλογή, μια ομάδα αξιωματικών που είχαν εκπαιδευτεί στις Ηνωμένες Πολιτείες τον ανέτρεψε, χωρίς να μπορεί να εξηγήσει τη δράση τους. Διέκοψε την τρέχουσα προεδρική εκστρατεία και διόρισε τον Ντιονκούντα Τραορέ, «μεταβατικό πρόεδρο». Αυτό το μαγικό κόλπο εγκρίθηκε από την ECOWAS… από τότε και στο εξής υπό την προεδρία του Αλασάν Ουαταρά. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο μεταβατικός πρόεδρος Ντιονκούντα Τραορέ κάλεσε τη Γαλλία για βοήθεια για να πολεμήσει ενάντια στους τζιχαντιστές που του επιτέθηκαν. Η ιδέα του Παρισιού ήταν να τοποθετήσει στρατεύματα στο Μάλι για να μπορέσει να επιτεθεί από τα μετόπισθεν στην Αλγερία, τον πραγματικό της στόχο. Αυτή είναι η «Επιχείρηση Σερβάλ» (Opération Serval)). Γνωρίζοντας ότι ήταν οι επόμενοι στη λίστα, οι Αλγερινοί στρατηγοί κατέστειλαν σκληρά μια ομηρεία από τζιχαντιστές στην πετρελαϊκή τοποθεσία του Ιν Αμένας. Με αυτόν τον τρόπο, αποθάρρυναν τη Γαλλία από το να επέμβει εναντίον του λαού τους.

Παρόλ’ αυτά, η Γαλλία αναδιοργανώνει τη τακτική της, και ξεκινά την «Επιχείρηση Barkhane». Ο γαλλικός στρατός τίθεται στη διάθεση των Αμερικανών επικυρίαρχων του. Όλα οργανώνονται από την AfriCom, που βρίσκεται ακόμα στη Γερμανία. Τα γαλλικά στρατεύματα, που τώρα υποστηρίζονται από μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δανία, Ισπανία, Εσθονία, Ηνωμένο Βασίλειο, Σουηδία και Τσεχία), καταστρέφουν τους στόχους που τους υπέδειξε η AfriCom. Σε αυτή την περιοχή, παλιά γαλλική, οι Γάλλοι στρατιωτικοί είχαν καλή επαφή με τον πληθυσμό ενώ οι Αμερικανοί αντιμετωπίζουν γλωσσικό εμπόδιο.

Σε αυτό το σημείο, η πρώτη παρατήρηση είναι ότι η επιχείρηση Barkhane, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματά της, δεν είναι νόμιμη. Φυσικά, είναι επίσημα ζήτημα για τους Δυτικούς να περιορίσουν τους τζιχαντιστές, αλλά οποιοσδήποτε Σαχελιανός καταλαβαίνει ότι είναι οι ίδιοι οι Δυτικοί που δημιούργησαν τους τζιχαντιστές στην περιοχή καταστρέφοντας τη Λιβύη. Και δεν είναι μόνο αυτό.

Ο σχεδιασμός για τον πόλεμο του Σαχέλ στις 11 Μαΐου 2022 στο Μαρόκο πυροδότησε το τρέχον κύμα πραξικοπημάτων στη γαλλόφωνη Αφρική. Μόνο το Μαρόκο δεν κινδυνεύει άμεσα, αφού καλείται να φιλοξενήσει τα αμερικανικά στρατεύματα.

Ας πάμε πίσω. Ας θυμηθούμε ότι όλα αυτά ξεκίνησαν με την επιθυμία του Πενταγώνου να καταστρέψει τις αφρικανικές πολιτικές δομές με την AfriCom όπως ακριβώς είχε αρχίσει να καταστρέφει αυτές της «μεγαλύτερης Μέσης Ανατολής» με την CentCom. Στις 11 Μαΐου 2022, η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για Πολιτικές Υποθέσεις, η Στράουσιανή Βικτόρια Νούλαντ, συγκέντρωσε στο Μαρόκο τα 85 κράτη που συμμετείχαν στον συνασπισμό κατά του Ντάες. Τους ανακοίνωσε τη συνέχεια του προγράμματος: οι τζιχαντιστές αναδημιουργούν το Ντάες στο Σαχέλ. Διαθέτουν όπλα, που προορίζονται επίσημα για την Ουκρανία. Σύντομα ολόκληρη η περιοχή δεν θα είναι παρά μια τεράστια κόλαση [4]. Τον Νοέμβριο, ο πρόεδρος της Νιγηρίας Μουχάμαντου Μπουχάρι επιβεβαίωσε τη μαζική εισροή αμερικανικών όπλων που προορίζονταν αρχικά για την Ουκρανία, στα χέρια των τζιχαντιστών στο Σαχέλ και στη λεκάνη της λίμνης Τσαντ,.

Είναι μπροστά σε αυτόν τον υπαρξιακό κίνδυνο που στρατιωτικοί του Μάλι, της Μπουρκίνα Φάσο και του Νίγηρα ανέλαβαν την εξουσία για να υπερασπιστούν τον λαό τους.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εδώ και χρόνια, οι Αφρικανοί ηγέτες παραπονιούνται για την υποστήριξη της Γαλλίας στους τζιχαντιστές που υποτίθεται ότι πολεμά. Δεν κατηγορούν τους Γάλλους στρατιωτικούς, αλλά τον ρόλο των μυστικών υπηρεσιών τους που εργάζονται για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Από την έναρξη της επιχείρησης Σεράλ, οι Σύροι τζιχαντιστές είχαν παραπονεθεί ότι είχαν εγκαταλειφτεί από τη Γαλλία υπέρ των ομολόγων τους από το Σαχέλ. Και ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ αναγκάστηκε να συγκρατήσει τα στρατεύματά του μέχρι να αποσυρθούν οι Καταριανοί εκπαιδευτές των τζιχαντιστών του Μάλι. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, το είχε συζητήσει με τον Γάλλο ομόλογό του, Λοράν Φαμπιούς, ο οποίος του απάντησε γελώντας: «Είναι η ρεαλπολιτική μας! ".

Ένα καταφύγιο στρατοπέδων της Αλ Κάιντα έχει δημιουργηθεί μεταξύ των πόλεων Ghat (κοντά στα αλγερινά σύνορα) και Sabbah (κοντά στον Νίγηρα) στην έρημο Φεζάν, στη νότια Λιβύη. Σύμφωνα με τον πολύ σοβαρό Canard Enchainé, αυτές οι τζιχαντιστικές ακαδημίες οργανώθηκαν από τις βρετανικές και γαλλικές μυστικές υπηρεσίες.

Η συνέντευξη του Σογκέλ Κοκαλλά Μαϊγκά στο RIA-Novosti

Πριν από τρία χρόνια, στις 8 Οκτωβρίου 2021, ο πρωθυπουργός του Μάλι, Σογκέλ Κοκαλλά Μαϊγκά, έδωσε μια συνέντευξη στο RIA Novosti [5], η οποία έγινε ευρέως γνωστή και σχολιάστηκε σε όλη την περιοχή, αλλά όχι στη Γαλλία όπου κανείς δεν την γνωρίζει, εκτός από τους αναγνώστες μας.

Σύμφωνα με τον Γιαού Σανγκαρέ Μπακάρ, υπουργό Εξωτερικών, Συνεργασίας και Νιγηριανών του Εξωτερικού, ο οποίος έγραψε στο Συμβούλιο Ασφαλείας (Σχ. S/2023/636), τον περασμένο μήνα, Γάλλοι πράκτορες απελευθέρωσαν τρομοκράτες που ήταν αιχμάλωτοι. Συγκεντρώθηκαν σε μια κοιλάδα στο χωριό Φυτίλι (28 χλμ. βορειοδυτικά της Γιατάκαλα) όπου πραγματοποιήθηκε σύσκεψη σχεδιασμού με στόχο την επίθεση σε στρατιωτικές θέσεις στην περιοχή των τριών συνόρων. Ηγετικά στελέχη των τρομοκρατών, δεκαέξι στον αριθμό, συνελήφθησαν σε τρεις επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων δύο στο έδαφος της Νιγηρίας και ένα στο έδαφος του Μάλι.

Παρεμπιπτόντως, η επιστολή του Γιαού Σανγκαρέ Μπακάρ εγείρει σημαντικά ερωτήματα σχετικά με το ρόλο της ECOWAS [6]· ερωτήματα που δεν είναι νέα και έχουν προκύψει μετά την αλλαγή του καθεστώτος της Ακτής Ελεφαντοστού. Αυτός ο διεθνής θεσμός μόλις επέβαλε κυρώσεις κατά του Νίγηρα και κινητοποίησε στρατεύματα για την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης. Όμως το καταστατικό της ECOWAS δεν την εξουσιοδοτεί να επιβάλει αυτές τις κυρώσεις, ούτε ο Χάρτης του ΟΗΕ την εξουσιοδοτεί να ενεργήσει στρατιωτικά εναντίον ενός από τα μέλη της.

Οι περιπτώσεις της Γουινέας και της Γκαμπόν είναι λίγο διαφορετικές. Αυτές δεν είναι κράτη της λίμνης Τσαντ, ούτε του Σαχέλ. Δεν απειλούνται ακόμη. Οι στρατιωτικοί τους επαναστάτησαν πρώτα ενάντια σε αυταρχικά καθεστώτα, αυτό του Αλφά Κοντέ στη Γουινέα και του Αλί Μπόνγκο στη Γκαμπόν. Και οι δύο αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την εξουσία παρά τη θέληση του πληθυσμού τους. Αλλά οι πραξικοπηματίες και από τις δύο χώρες αμφισβήτησαν γρήγορα τη γαλλική στρατιωτική παρουσία. Πολύ απλά επειδή μπορούν να προβλέψουν, χωρίς κίνδυνο να κάνουν λάθος, ότι ο γαλλικός στρατός δεν θα υπερασπιστεί ούτε τα συμφέροντα των Γκαμπονέζων, ούτε καν αυτά των Γάλλων, αλλά μόνο αυτά της Ουάσιγκτον.

Ένας πόλεμος ετοιμάζεται χρόνια πριν. Σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες μεταφέρουν όπλα στη σκιά της σύγκρουσης στην Ουκρανία. Αύριο, θα είναι πολύ αργά.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι τουλάχιστον περίεργο να ακούς τον Γάλλο πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν να κηρύττει την υπεράσπιση της συνταγματικής τάξης. Αφενός γιατί όλα αυτά τα κράτη βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο και αφετέρου γιατί θέτοντας τον γαλλικό στρατό στην υπηρεσία των φιλοδοξιών των ηγετών των ΗΠΑ, πρόδωσε ο ίδιος το Σύνταγμά του.

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

[1] Το δόγμα Ράμσφελντ/Σεμπρόφσκι”, του Τιερί Μεϊσάν , Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 25 mai 2021.

[2] « L’expérience politique africaine de Barack Obama », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 9 mars 2013.

[4] "Ένας νέος πόλεμος ετοιμάζεται μετά την ήττα από τη Ρωσία”, του Τιερί Μεϊσάν , Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 24 mai 2022.

[6] Voltaire, actualité internationale - N°51 - 8 septembre 2023

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Η απόρριψη της Γαλλίας από τη γαλλόφωνη Αφρική κυρώνει 12 χρόνια προδοσίας

Η CIA αναβιώνει τον ουκρανικό ναζισμό

Οι ρωσικές και δυτικές μυστικές υπηρεσίες ενώπιον της ανταρσίας του Γιεβγκένι Πριγκόζιν

Η ανταρσία του Γιεβγκένι Πριγκόζιν

Η ψεύτικη αντεπίθεση και η άρνηση καλών υπηρεσιών

Ουκρανία
 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις