Ενώ εννέα μήνες πριν, κάθε λογής σχολιαστές αποκαλούσαν τον Ντόναλντ Τραμπ με κάθε είδους προσβολές, το σχέδιο ειρήνης του για το Ισραήλ και τα παλαιστινιακά εδάφη, αφού άρχισε να εφαρμόζεται, ένα πλήθος προσωπικοτήτων διεκδίκησαν την πατρότητά του. Είναι άθλημα στους επικοινωνιολόγους, που έγιναν πολιτικοί υπεύθυνοι, να μην έχουν καμία ιδέα, ούτε πρωτοβουλία, αλλά να ιδιοποιούνται αυτές των άλλων όταν πετύχουν.

Είναι αλήθεια ότι κανείς, εκτός από τον Ντόναλντ Τραμπ και το είδωλό του Άντριου Τζάκσον, δεν είχε σκεφτεί ότι μπορούσε κανείς να «υποκαταστήσει τον πόλεμο με το εμπόριο» [1]. Ήταν ένα τολμηρό στοίχημα που δεν λύνει κανένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πληθυσμοί, αλλά τα σαρώνει και ανοίγει νέες προοπτικές [2].

Έτσι, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός, ισχυρίστηκε ότι πάντα αναζητούσε αυτό το αποτέλεσμα, κάνοντας να ξεχαστούν τα εγκλήματα που διέπραξε εναντίον των Παλαιστινίων, των Λιβανέζων, των Σύρων, των Ιρακινών, των Υεμενιτών και των Ιρανών. Αλλά δεν είναι ο μόνος: Η Μπρίτζετ Φίλιπσον, Βρετανίδα Υπουργός Παιδείας, δήλωσε, εκ μέρους του Κυβερνήτη Στάρμερ, ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στα παρασκήνια [3]. Θα ξεχνούσε κανείς τις κατασκοπικές πτύσσεις της Βασιλικής Αεροπορίας πάνω από τη Γάζα καθ’ όλη τη διάρκεια της σύγκρουσης και τα διακριτά πηγαινέλα των Ισραηλινών αρχηγών Γενικών Επιτελείων στο Λονδίνο [4].

Πιο παράξενο, ο Εμίρης Ταμίμ μπεν Χαμάντ Αλ Θανί του Κατάρ, και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Τούρκος Πρόεδρος, ενώ δήλωναν ικανοποιημένοι για τις σχέσεις τους με τους βασανιστές και τους δολοφόνους του παλαιστινιακού κλάδου των Μουσουλμάνων Αδελφών (Χαμάς), ήρθαν να υπογράψουν για την ειρήνη, υπό τα μάτια του Στρατηγού Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι, Αιγύπτιου Προέδρου, που θεωρεί τόσο το Ισραήλ όσο και την Αδελφότητα ως εχθρούς του [5].

Αυτή η υπογραφή δεν έμοιαζε με καμία άλλη. Παρουσία δύο δεκάδων δυτικών αρχηγών κρατών, συνεχίστηκε να προσποιείται κανείς πως πιστεύει ότι αυτή η σύγκρουση ήταν φυλετική, ότι αντιπαρατίθουνταν Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι, ανίκανοι να συμφωνήσουν εδώ και 80 χρόνια. Ηλίθιοι πολιτικοί επέλεξαν τη πλευρά τους ανάλογα με την εγγύτητά τους με τους Εβραίους για τους μεν, με τους Άραβες για τους δε. Ωστόσο, όλοι όσοι έχουν ζήσει στο Λεβάντε, και ιδιαίτερα οι Γάλλοι, γνωρίζουν ότι αυτή η σύγκρουση ήταν τεχνητή, ότι σχεδιάστηκε από τη Βρετανική Αυτοκρατορία για να διαρκεί αιωνίως προς όφελός της μόνο.

Από εδώ το ερώτημα: πώς κατάφερε ο Ντόναλντ Τραμπ να ξεμπερδέψει αυτή την παγίδα, πάνω στην οποία μια μεγάλη λίστα προκατόχων του έσπασαν τα δόντια τους;

Για να το κατανοήσουμε, πρέπει να σκεφτούμε ότι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είχε συνειδητοποιήσει ότι το Βρετανο-Αμερικανο-Ισραηλινό βαθύ κράτος τραβούσε τα σκοινιά αυτής της ατελείωτης σύγκρουσης. Αγωνίστηκε εδώ και είκοσι τέσσερα χρόνια εναντίον των στραουσιστών (των οπαδών του Λέο Στράους) στις Ηνωμένες Πολιτείες [6] και αναγνώρισε τον Έλιοτ Άμπραμς (τον οποίο είχε προσλάβει κατά την πρώτη του θητεία) ως τον πραγματικό αρχηγό του συνασπισμού που βρίσκεται στην εξουσία στο Ισραήλ.

Ομοίως, όταν η διοίκηση Μπάιντεν είχε σκεφτεί να ρίξει τον Νετανιάχου και να βοηθήσει στην τοποθέτηση του Μπένι Γκαντζ στην εξουσία στο Τελ Αβίβ (Μάρτιος 2024), είχε καταλάβει ότι οι Βρετανοί το εμπόδιζαν επειδή αντιτίθεντο στο να καταστρέψει ο Στρατηγός Γκαντζ την Χαμάς [7]. Ναι, το Λονδίνο προστάτευε ακόμη την Αδελφότητα των Αδελφών Μουσουλμάνων, ενώ βοηθούσε στρατιωτικά το Ισραήλ. Αυτή ήταν η αυτοκρατορική του στρατηγική: «Διαίρει και Βασίλευε» και στήριζε και τις δύο πλευρές ταυτόχρονα, ώστε η καθεμία να εξουδετερώνει την άλλη, και τα συμφέροντα του Στέμματος να διαιωνίζονται χωρίς προσπάθεια.

Συνεπώς, ο Ντόναλντ Τραμπ στηρίχτηκε στους εχθρούς του για να συνάψει ειρήνη: έφερε τον Τόνι Μπλερ —ήδη σύμβουλο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Αιγύπτου [8]— στη συμφωνία, δηλαδή τον πρώην Βρετανό Πρωθυπουργό, που είχε συνταχθεί με τους στραουσιανούς κατά τον πόλεμο εναντίον του Ιράκ [9] ..

Παρομοίως, ο Πρόεδρος Τραμπ στηρίχτηκε στον Μπενιαμίν Νετανιάχου, για τον οποίο έχει συνειδητοποιήσει εδώ και καιρό τις εμμονές και την ευλυγισία του. Ο Ζακ Σιράκ έλεγε γι’ αυτόν ότι ήταν παθολογικός ψεύτης που αναζητούσε μόνο να εκδιώξει τους Παλαιστινίους. Το στοίχημαι του Τραμπ είναι ότι ο Νετανιάχου δεν έγινε ξαφνικά ναζί, αλλά ακολουθεί τις οδηγίες των αναθεωρητικών σιωνιστών στις 7 Οκτωβρίου, όπως ο Τζορτζ Μπους ακολουθούσε αυτές των στραουσιστών στις 11 Σεπτεμβρίου [10].

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θα σταματήσει σε τόσο καλό δρόμο. Σκοπεύει να τερματίσει τον πόλεμο εναντίον των Ρώσων όπως έθεσε τέλος σε αυτόν εναντίον των Αράβων. Ο ειδικός απεσταλμένος του, Στηβ Γουίτκοφ, του εξήγησε από την αρχή της περιοδείας του στη Μόσχα και στο Κίεβο, ότι οι φανατικοί εθνικιστές της Ουκρανίας είναι σύμμαχοι, από το 1921 ( προσέγγιση μεταξύ του Σίμον Πετλιούρα και του Βλαντίμιρ Ζαμποτίνσκι). Μαζί, σφάγιασαν φιλοσοβιετικούς Ουκρανούς και μη-σιωνιστές Εβραίους [11].

Οι φανατικοί εθνικιστές χειραγωγούν τον μη-εκλεγμένο Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, όπως οι αναθεωρητικοί σιωνιστές χειραγωγούν τον Μπενιαμίν Νετανιάχου. Εισχώρησαν στα ουκρανικά θεσμικά όργανα με τους Αντρίγ Μπιλέτσκι (σήμερα επικεφαλής του 3ου Σωματίου Στρατού), Ντμίτρο Γιάροш και Αντρίγ Παρούμπι (δολοφονημένο πριν δύο μήνες), ενώ οι στραουσιστές έχουν εισχωρήσει στα Ενωμένα Έθνη και οι Βρετανοί έχουν εισχωρήσει στην Ομάδα Επαφής για την Άμυνα της Ουκρανίας.

Για να λύσει αυτή την σύγχυση, ο Ντόναλντ Τραμπ θα έπρεπε να ανατρέψει τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι όπως έκανε με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου. Θα έπρεπε να επενδύσει στην ανοικοδόμηση του ό,τι έχει απομείνει από την Ουκρανία για να κάνει να ξεχαστούν οι περιοχές που έχασε. Για αυτή τη σκηνοθεσία, θα μπορεί να βασιστεί στον ομόλογό του Ρώσο, Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος μπορεί να δεχτεί να χάσει στα μάτια των Δυτικών, αν κερδίσει προφανώς για τους Ρώσους.

Για να ξεκινήσει, ο Ντόναλντ Τραμπ τηλεφώνησε στον Πρόεδρο Πούτιν, στις 16 Οκτωβρίου. Ο τελευταίος υπενθύμισε στο συνομιλητή του ότι ο δανέζικος συναγερμός για ρωσικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) ήταν απλώς εξαπάτηση. Πράγματι, οι Δανοί, όπως και τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη, προστατεύουν εδώ και καιρό τα αεροδρόμιά τους από επιθέσεις drones (η Γερμανία, το Βέλγιο, η Βουλγαρία, η Ισπανία, η Φινλανδία, η Γαλλία, η Ουγγαρία, οι Κάτω Χώρες, η Τσεχική Δημοκρατία, η Ρουμανία, η Σουηδία, η Σλοβακία και η Σλοβενία το κάνουν επίσης για τους πυρηνικούς τους σταθμούς). Ωστόσο, η Δανία αρνήθηκε να καταστρέψει τα drones που πετούσαν πάνω από τα αεροδρόμιά της και να δώσει την παραμικρή πληροφορία γι’ αυτά. Προτίμησε να κατηγορήσει τη Ρωσία και να κλείσει τα αεροδρόμιά της. Προφανώς, αυτή η επιχείρηση είναι απλώς μια σκηνοθεσία για να δικαιολογήσει τη δημιουργία ενός τείχους drones υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ, που θα αποκόπτει την ηπειρωτική Ευρώπη. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν επέμενε: ποτέ η Ρωσία δεν θα προκαλούσε το Ατλαντικό Σύμφωνο.

Έπειτα, ο Ντόναλντ Τραμπ ενημέρωσε τον Ζελένσκι, την επομένη, 17 Οκτωβρίου, ότι θα έπρεπε να παραδεχτεί ότι έχασε τις περιοχές που απελευθέρωσε η Ρωσία [12], πράγμα που συνεπάγεται ότι η Ομάδα Επαφής για την Άμυνα της Ουκρανίας, την οποία διαχειρίζονται το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία, καθώς και το Ειδικό Δικαστήριο για το έγκλημα της επίθεσης κατά της Ουκρανίας, που ιδρύθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης, είναι άκυρα και ανύπαρκτα.

Τιερί Μεϊσάν
Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] “Ντόναλντ Τραμπ, μήπως είναι ο Άντριου Τζάκσον 2.0;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 19 novembre 2024.

[2] “Παρερμηνείες για την εξέλιξη των Ηνωμένων Πολιτειών (2/2)”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 4 février 2025.

[3] «@SkyNews», X, October 12, 2025.

[4] «70 questions the UK government must answer about Gaza», Declassified UK, August 7, 2025. «Israeli air force chief given special immunity to visit Britain», John McEvoy, Declassified UK, September 9, 2025.

[5] « Le Caire appelle à des sanctions contre les Frères musulmans », Réseau Voltaire, 2 janvier 2014.

[6] “Η Ρωσία κηρύσσει τον πόλεμο στους Στραουσιανούς”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 5 mars 2022.

[7] “Η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και το Τελ Αβίβ μπλέχτηκαν στην Παλαιστίνη”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 19 mars 2024.

[8] «Blair embodies corruption and war. He must be sacked», Seumas Milne, The Guardian, July 2, 2014.

[9] The Report of the Iraq Inquiry, Chicot Commission, July 6, 2016.

[11] “Έπεσαν οι μάσκες: οι κρυμμένες αλήθειες του Γιαμποτίνσκι και του Νετανιάχου”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 23 janvier 2024.