Η CIA αναβιώνει τον ουκρανικό ναζισμό
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η CIA δομεί αντιρωσικές οργανώσεις. Από την άλλη πλευρά προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν διστάζει να επιλέξει Ναζί και ακραίους εθνικιστές δήθεν για να υπερασπιστούν την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Τον 19ο αιώνα, η Γερμανική και η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορίες σχεδίαζαν να καταστρέψουν τον αντίπαλό τους, τη Ρωσική Αυτοκρατορία. Για αυτό το σκοπό, τα Υπουργεία Εξωτερικών της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας ξεκίνησαν μια κοινή μυστική επιχείρηση: τη δημιουργία της Κοινωνίας των Αλλογενών Λαών της Ρωσίας ( Liga der Fremdvölker Rußlands - LFR) [1].
Διακήρυξη της ανεξάρτητης Ουκρανίας με αξιωματούχους Ναζί. Πίσω από τους ομιλητές, τα τρία πορτρέτα που εμφανίζονται είναι αυτά του Στεπάν Μπαντέρα, του Αδόλφου Χίτλερ και του Γεβχέν Κονοβάλετς.
Το 1943, το Τρίτο Ράιχ δημιούργησε το Αντιμπολσεβίκικο Μπλοκ των Εθνών (BNA) για να διαλύσει τη Σοβιετική Ένωση. Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέκτησαν τους Ναζί και τους συνεργάτες τους και συντήρησαν το NBA [2]. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τους εκατομμύρια θανάτους για τους οποίους ήταν ένοχο, ο Frank Wisner, υπ’ αριθμόν 2 της CIA, ξανάγραψε την ιστορία του. Εκτύπωσε μια σειρά από φυλλάδια που ισχυρίζονταν ότι το BNA είχε δημιουργηθεί κατά την Απελευθέρωση. Υποστήριξε ότι οι λαοί της Κεντρικής Ευρώπης και της Βαλτικής είχαν όλοι συλλογικά πολεμήσει εναντίον των Ναζί και των Σοβιετικών. Είναι τεράστιο ψέμα. Στην πραγματικότητα, πολλά πολιτικά κόμματα της Κεντρικής Ευρώπης τάχθηκαν στο πλευρό των Ναζί εναντίον των Σοβιετικών, σχηματίζοντας ταξιαρχίες SS και παρέχοντας σχεδόν το σύνολο των φρουρών στα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου.
Ο Τζον Λόφτους, ειδικός εισαγγελέας του Γραφείου Ειδικών Ερευνών (Office of Special Investigations), μονάδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών, κατέθεσε ότι είχε βρει, το 1980, μια μικρή πόλη στο Νιου Τζέρσεϊ, το Σάουθ Ρίβερ, όπου στεγαζόταν μια αποικία Λευκορώσων πρώην SS. Στην είσοδο της πόλης, ένα μνημείο για τους νεκρούς, στολισμένο με σύμβολα των SS, γιόρταζε τους πεσόντες συντρόφους τους, ενώ έξω από αυτό, ένα νεκροταφείο στέγαζε τον τάφο του Λευκορώσου ναζί πρωθυπουργού, Ράντοσλαβ Οστρόφσκι [3].
Πιστεύεται ευρέως ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πολέμησαν τους Ναζί και τους δίκασαν στη Νυρεμβέργη και στο Τόκιο. Αλλά είναι λάθος. Αν ο πρόεδρος Ρούσβελτ ήταν πεπεισμένος φιλελεύθερος, πίστευε ότι ήταν δυνατό να στρατολογήσει προδότες και να τους θέσει στην υπηρεσία του. Ωστόσο, καθώς πέθανε πριν από το τέλος της σύγκρουσης, οι εγκληματίες με τους οποίους είχε περικυκλωθεί έφτασαν στα υψηλότερα αξιώματα. Πήραν μερικές διοικήσεις για να επιτύχουν τους στόχους τους. Αυτό συνέβη με τη CIA.
Οι προσπάθειες του Κογκρέσου με την Επιτροπή Church που αποκάλυψε τα εγκλήματα της CIA τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 ήταν ελάχιστα ωφέλιμες. Όλος αυτός ο αδιαφανής κόσμος ξαναπέρασε στην παρανομία, αλλά δεν σταμάτησε τις δραστηριότητές του.
Αυτόν τον δρόμο ακολούθησαν οι Ουκρανοί «ακραίοι εθνικιστές» του Ντμίτρο Ντόντσοφ και των κολλητών του Στέπαν Μπαντέρα και Γιάροσλαβ Στέτσκο. Ο πρώτος, ο οποίος ήταν ήδη μυστικός πράκτορας του Κάιζερ Γουλιέλμου Β’, στη συνέχεια του φύρερ Αδόλφου Χίτλερ, συνελήφθη από τη CIA, έζησε στον Καναδά και πέθανε το 1973 στο Νιου Τζέρσεϊ, στο Σάουθ Ρίβερ, σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίζεται η καταχώρισή που τον αφορά στη Wikipedia. Ήταν ένας από τους χειρότερους εγκληματίες μαζικών σφαγών του Ράιχ. Είχε εξαφανιστεί από την Ουκρανία κατά τη διάρκεια του πολέμου και είχε γίνει διαχειριστής του Ινστιτούτου Reinard Heydrich στην Πράγα. Ήταν ένας από τους σχεδιαστές της τελικής λύσης για τα τσιγγάνικα και εβραϊκά ζητήματα [4].
Οι κολλητοί του, Στέπαν Μπαντέρα και Γιαροσλάβ Στέτσκο, προσλήφθηκαν από τη CIA στο Μόναχο. Παρείχαν εκπομπές στην ουκρανική γλώσσα για το Radio Free Europe και οργάνωσαν επιχειρήσεις δολιοφθοράς στη Σοβιετική Ένωση. Ο Στέπαν Μπαντέρα είχε διαπράξει πολλές σφαγές και κήρυξε την ανεξαρτησία της Ουκρανίας με τους Ναζί. Ωστόσο, και αυτός είχε εξαφανιστεί από την Ουκρανία κατά τη διάρκεια του Πολέμου. Ισχυρίστηκε ότι είχε φυλακιστεί με «τιμητική αιχμαλωσία» σε στρατόπεδο εξόντωσης. Είναι απίθανο καθώς επανεμφανίστηκε το 1944 και του ανέθεσε το Ράιχ να κυβερνήσει την Ουκρανία και να πολεμήσει τους Σοβιετικούς. Είναι πιθανό να ζούσε στην έδρα της διοίκησης των στρατοπέδων, στο Oranienbourg-Sachsenhausen, και να δούλευε εκεί στο ναζιστικό σχέδιο εξόντωσης των «φυλών» που υποτίθεται ότι διέφθειραν τους Αρίους. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, περιπλανήθηκε στον «ελεύθερο κόσμο» και ήρθε στον Καναδά για να προτείνει στον Ντμίτρο Ντόντσοφ να γίνει επικεφαλής της οργάνωσής του [5].
Ο καιρός πέρασε, αυτοί οι εγκληματίες μαζικών σφαγών πέθαναν χωρίς να λογοδοτήσουν ποτέ. Οι οργανώσεις τους, το OUN και το BNA θα έπρεπε επίσης να είχαν εξαφανιστεί. Αλλά δεν είναι έτσι. Το OUN ανασυστάθηκε χάρη στον πόλεμο στην Ουκρανία. Το BNA επίσης. Σήμερα διαθέτει μια ιστοσελίδα. Μπορείτε να διαβάσετε εκεί τα φυλλάδια μεταπολεμικής προπαγάνδας ότι η οργάνωση δεν υπήρχε ποτέ πριν την πτώση του Ράιχ. Το BNA συνεχίζεται σήμερα με το «Free Nations PostRussia Forum» (Φόρουμ των ελευθέρων εθνών της Μετά-Ρωσίας) που θα διεξαχθεί στις 26-27-28 Σεπτεμβρίου στο Λονδίνο, στο Παρίσι και πιθανώς στο Στρασβούργο. Ο στόχος του μπλοκ είναι πάντα ο ίδιος: να διαλύσει τη Ρωσική Ομοσπονδία σε 41 ξεχωριστά κράτη. Δεν υπάρχει αμφιβολία για τη προέλευση αυτού του φόρουμ: ενώ ισχυρίζεται ότι εκφράζεται υπέρ των λαών της Ρωσίας, δεν αρκείται στο να κατηγορεί τη Μόσχα, αλλά επιτίθεται επίσης στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, τη Βόρεια Κορέα και το Ιράν. Στα έγγραφά του αναφέρεται επίσης στο θέμα της Βενεζουέλας, της Λευκορωσίας και της Συρίας. Ωστόσο, το BNA συμμετείχε στη δημιουργία και την εμψύχωση του Παγκόσμιου Αντικομμουνιστικού Συνδέσμου [6], όπου συναντιόνταν οι περισσότεροι δικτάτορες του πλανήτη, που τώρα ονομάζεται κομψά: World League for Freedom and Democracy.
Αυτό το Φόρουμ των Ελεύθερων Εθνών της Μετά-Ρωσιας δημιουργήθηκε από τη CIA ως αντίδραση στη ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία. Σε ενάμιση χρόνο, έχει ήδη συνεδριάσει 7 φορές, στην Πολωνία, την Τσεχία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Σουηδία και τα ευρωπαϊκό και ιαπωνικό κοινοβούλια. Ταυτόχρονα η CIA δημιούργησε εξόριστες κυβερνήσεις για τη Λευκορωσία και το Ταταρστάν, όπως είχε κάνει για το Ιράκ και τη Συρία. Κανείς δεν τις έχει αναγνωρίσει ακόμη, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση τις έχει ήδη δεχθεί με σεβασμό. Αυτές οι εξόριστες κυβερνήσεις προστίθενται στην ήδη παλιά της Ιχκερίας (Τσετσενίας).
Ο τρέχον μηχανισμός δεν έχει σχεδιαστεί για να επιτύχει τον διακηρυγμένο του σκοπό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν καμία πρόθεση να διαλύσουν τη Ρωσική Ομοσπονδία, μια πυρηνική δύναμη. Οι περισσότεροι από τους ηγέτες τους έχουν συνείδηση ότι ένα τέτοιο γεγονός θα αποσταθεροποιούσε πλήρως τις διεθνείς σχέσεις και θα μπορούσε να προκαλέσει πυρηνικό πόλεμο. Όχι, πρόκειται περισσότερο για την κινητοποίηση στην υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών εκείνων των ανθρώπων που ελπίζουν να επιτύχουν αυτόν τον απίθανο στόχο του τεμαχισμού της Ρωσίας.
Κάποιες πολιτικές προσωπικότητες προσφέρονται για αυτό το παιχνίδι, όπως η πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας, Άννα Φωτίγγα. Ήταν εκείνη η οποία, το 2016, παρουσίασε ένα ψήφισμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με τις στρατηγικές επικοινωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είχε φανταστεί ένα σύστημα επιρροής σε όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης της Ένωσης που αποδείχθηκε αποτελεσματικό. Ή ακόμα ένας Γάλλος κεντρώος βουλευτής, ο Frederick Petit. Ήδη, το 2014, οι επικεφαλείς του κόμματός του είχαν πάει στην πλατεία Μαϊντάν στο Κίεβο για να φωτογραφηθούν στο πλευρό των «ακραίων εθνικιστών». Δεν θα μιλήσω εδώ για τον πρώην Ρώσο βουλευτή Ιλιά Πονομαριόφ.
Ορισμένα Think-tanks επίσης, όπως το Ίδρυμα Τζέιμσταουν (Jamestown Foundation). Ιδρύθηκε με τη βοήθεια του William J. Casey, διευθυντή της CIA, με αφορμή τη φυγή ενός σεσημασμένου αποστάτη από την ΕΣΣΔ. Απαγορεύτηκε στη Ρωσία, το 2020 (δηλαδή πριν από τον πόλεμο της Ουκρανίας), επειδή τύπωνε ήδη υλικό για τη διάλυση της Ρωσίας. Τέλος, το Ινστιτούτο Hudson, εν τω μεταξύ, χρηματοδοτείται από την Ταϊβάν μέσω του πρακτορείου του, του Παγκόσμιου Συνδέσμου για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία (πρώην Παγκόσμιου Αντικομμουνιστικού Σύνδεσμου). Έτσι μπόρεσε να φιλοξενήσει μια συνεδρία του Φόρουμ των Ελεύθερων Εθνών της Μετά-Ρωσίας.
[1] Liga der Fremdvölker Russlands 1916–1918. Ein Beitrag zu Deutschlands antirussischem Propagandakrieg unter den Fremdvölkern Russlands im Ersten Weltkrieg, Seppo Zetterberg, Akateeminen Kirjakauppa (1978).
[2] MI6, Inside the Covert World of Her Majesty’s Secret Intelligence Service, Stephen Dorril, The Free Press (2000).
[3] The Belarus Secret: The Nazi Connection in America, John Loftus, Albert Knopf (1982).
[4] Ukrainian Nationalism in the Age of Extremes. An Intellectual Biography of Dmytro Dontsov, Trevor Erlacher, Harvard University Press (2021).
[5] Stepan Bandera: The Life and Afterlife of a Ukrainian Nationalist: Facism, Genocide, and Cult, Grzegorz Rossoliński-Liebe, Ibidem Press (2015).
[6] « La Ligue anti-communiste mondiale, une internationale du crime », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 12 mai 2004.
Les articles de cet auteur
Envoyer un message
