Τιερί Μεϊσάν: Δύο κόσμοι, σε διαφορικές σκηνοθεσίες στις 6 και 9 Μαΐου

 

Δύο κόσμοι, σε διαφορικές σκηνοθεσίες στις 6 και 9 Μαΐου

του Τιερί Μεϊσάν

Το Λονδίνο και η Μόσχα είναι το θέατρο μεγάλων συλλογικών γεγονότων. Το καθένα εκφράζει τις δικές του αξίες. Στην Αγγλία, η μεγαλοπρέπεια κρύβει την προέλευση των πλούσιων στολιδιών, τα πιο πολλά κλεμμένα χωρίς ενδοιασμούς. Στη Ρωσία, ο εορτασμός των μαρτύρων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι δέσμευση για την ίδια θυσία υπέρ της πατρίδας. Στο Λονδίνο, η επιτυχία μετριέται με αυτά που έχεις συσσωρεύσει. Στη Μόσχα, αξιολογείται με το τι έχουμε κάνει για τους δικούς μας.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 9 MAI 2023

DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Οι εορτασμοί της 6ης Μαΐου στο Λονδίνο και της 9ης Μαΐου στη Μόσχα ήταν παραστάσεις με στόχο να φανερώσουν δύο κόσμους, ξένους μεταξύ τους.

Ο βασιλιάς Κάρολος Γ΄ ενώ φοράει τα εμβλήματα της Αυτού Μεγαλειότητας.

Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΤΟΥ ΗΝΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Στην Αγγλία, στις 6 Μαΐου, γίναμε μάρτυρες της στέψης του μεγαλύτερου από όλους τους βασιλείς. Ο βρετανικός τύπος μας διαβεβαίωσε ότι ο θρόνος δεν έχει πολιτικά δικαιώματα, αλλά εκφράζει μόνο μια αντιπροσωπευτική τελετουργία. Αλήθεια; Τότε λοιπόν πως μπόρεσε ο Πρίγκιπας της Ουαλίας, εκατό φορές κατά τη διάρκεια της βασιλείας της μητέρας του, να αλλάξει την ατζέντα της Βουλής των Κοινοτήτων και να αφαιρέσει από αυτήν τα θέματα που δεν του άρεσαν; Οι ειδικοί μας διαβεβαιώνουν ότι επρόκειτο μόνο για μικρά νομοσχέδια, αλλά με ποιο δικαίωμα ο πρίγκιπας και όχι οι βουλευτές τα έκρινε ασήμαντα;

Ως πρίγκιπας της Ουαλίας, ο Κάρολος έγινε προστάτης της Αδελφότητας των Αδελφών Μουσουλμάνων, μιας μυστικής πολιτικής οργάνωσης που δημιουργήθηκε από την MI6 κατά τη διάρκεια του αποικισμού της Αιγύπτου. Σε πολλές μουσουλμανικές χώρες απαγορεύεται λόγω των φιλοβρετανικών τρομοκρατικών δραστηριοτήτων τους. Το 1993, έγινε προστάτης του Κέντρου Ισλαμικών Σπουδών της Οξφόρδης (Oxford Centre for Islamic Studies), από όπου οι Αδελφοί και η MI6 θα ακτινοβολούν σε όλη τη Μέση Ανατολή σύμφωνα με την παράδοση του Λόρενς της Αραβίας. Ο ζήλος του πρίγκιπα Καρόλου είναι τέτοιος που το Λονδίνο μεταμορφώνεται σε Λονδιστάν, φιλοξενώντας πολλούς αξιωματούχους της Αδελφότητας, συμπεριλαμβανομένου του Σαουδάραβα Οσάμα Μπιν Λάντεν. Ο πρίγκιπας έχει ταξιδέψει 120 φορές για να συναντηθεί με μονάρχες του Κόλπου που υποστηρίζουν την οργάνωση.

Ένα κεντημένο παραβάν στο ιερό του Αβαείου του Γουέστμινστερ, έτσι ώστε οι θεατές να μην τυφλωθούν από τον Θεό, που κατέβηκε για να στέψει τον βασιλιά κατά τη διάρκεια του χρίσματος από τον αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρυ.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΥ

Με το όνομα του Κάρολου Γ’, ο πρίγκιπας της Ουαλίας στέφθηκε μόλις μονάρχης της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, της Αυστραλίας, των Μπαχαμών, της Μπελίζ, του Καναδά, της Γρενάδας, της Τζαμάικας, της Νέα Ζηλανδίας, της Παπούας-Νέα Γουινέας, του Ηνωμένου Βασίλειου, του Άγιου Χριστόφορου και Νέβις, της Αγίας Λουκίας, του Άγιου Βικέντιου και των Γρεναδίνων, των Νήσων Σολομώντα και Τουβαλού. Αποσπάσματα των στρατών αυτών των βασιλείων του παρέλασαν για να τον συνοδεύσουν στο παλάτι του.

Περίπου εκατό αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων παρευρέθηκαν ή εκπροσωπήθηκαν. Τα επίσημα πλάνα του BBC δεν τους έδειχνε. Ήταν καλεσμένοι, τίποτα παραπάνω.

Οι Βορειοκορεάτες, οι Σύροι και οι Ρώσοι δεν ήταν ευπρόσδεκτοι στη στέψη. Οι Κινέζοι προσκλήθηκαν, αλλά προκάλεσαν σκάνδαλο στέλνοντας τον αντιπρόεδρο Χαν Ζενγκ, ο οποίος παρουσιάζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο ως υπεύθυνος για την αντιβρετανική καταστολή στο Χονγκ Κονγκ.

Η τελετή δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου μετά την αποαποικιοποίηση της Αυτοκρατορίας στην οποία «ο ήλιος δεν δύει ποτέ». Εχουν αφαιρεθεί από τα κοσμήματα του στέμματος μερικοί πολύτιμοι λίθοι που είχαν κλαπεί στην Ινδία.

Είναι βέβαια ανόητο να αξιολογείς μια τελετή του παρελθόντος με κριτήρια μιας άλλης εποχής. Αλλά οι Βρετανοί επέλεξαν παλιά σύμβολα σαν να ήταν ακόμα αποδεκτά στον 21ο αιώνα. Έτσι, ένα θαυμάσιο κεντημένο παραβάν έκρυψε τον βασιλιά όταν χρίστηκε από τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρυ, ώστε το φως του Θεού να μην τυφλώσει το κοινό. Υπάρχει πράγματι κανείς που φοβάται να μείνει έκθαμβος; Στο τέλος της στέψης, ο βασιλιάς Κάρολος Γ’ ανακηρύχθηκε «Υπολοχαγός του Θεού στη Γη». Πώς μπόρεσαν να συμμετάσχουν σε αυτή τη μασκαράτα λειτουργοί πολλών άλλων θρησκειών;

Αυτή η χλιδή δεν φαινόταν να αντιστοιχεί στην άνοδο ενός βασιλιά, αλλά μάλλον στην κηδεία ενός κόσμου. Αυτή της Δύσης που κυριαρχεί στην Ανθρωπότητα.

Στις 9 Μαΐου οι Ρώσοι δεν γιορτάζουν τις στρατιωτικές τους κατακτήσεις στο εξωτερικό, αλλά την αίσθηση της θυσίας των στρατιωτών τους.

Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Η Ρωσία γιορτάζει σήμερα, 9 Μαΐου, τη νίκη της ΕΣΣΔ κατά του ναζισμού. Ο σοβιετικός λαός υπέφερε όπως και αυτός της Πολωνίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 27 εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν. Συνολικά είναι 1 Σοβιετικός στους 7 (έναντι 1 Γερμανός στους 10, 1 Γάλλος στους 83 και 1 Αμερικανός στους 655).

Για να αντιμετωπίσει τον εχθρό, η χώρα συσπειρώθηκε. Ο γενικός γραμματέας Ιωσήφ Στάλιν απελευθέρωσε τους αιχμαλώτους του Εμφυλίου Πολέμου (τα γκουλάγκ κατοικούνταν από αντιφρονούντες κομμουνιστές). Έβαλε τέλος στους θρησκευτικούς διωγμούς και έκανε συμμαχία με την Ορθόδοξη Εκκλησία, έτσι ώστε αυτή η τραγική περίοδος να γίνει το χωνευτήρι της συμφιλίωσης και της εθνικής ενότητας.

Οι εορτασμοί της 9ης Μαΐου είναι επομένως και η ανάμνηση της φρίκης του πολέμου, αλλά και της ικανότητας να σωθούν σε περιβάλλον ομοψυχίας. Σήμερα, οι Ρώσοι συνειδητοποιούν ότι στην Ουκρανία πολεμούν τους «ριζοσπάστες εθνικιστές» που είναι οι κληρονόμοι εκείνων που ενώθηκαν με τους Ναζί για να σφαγιάσουν όσο το δυνατόν περισσότερους Εβραίους, Τσιγγάνους και Σλάβους (Σύμφωνα με την σημερινή επίσημη ουκρανική ιδεολογία, οι Ουκρανοί δεν είναι Σλάβοι αυστηρά μιλώντας, αλλά απόγονοι μιας φυλής των Βίκινγκς, των Βαράγγων, ανάμεικτοι με Σλάβους).

Από το 2012, εκατομμύρια Ρώσοι κάνουν πορείες, κραδαίνοντας τα πορτρέτα των προγόνων τους που πέθαναν για την πατρίδα.

ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Παραδοσιακά, από το 1965, οι Ρώσοι κάνουν επίσης πορεία την Ημέρα της Νίκης, στις 9 Μαΐου, σε φόρο τιμής στους παππούδες και τους προπάππους τους που σκοτώθηκαν πολεμώντας τους Ναζί. Από το 2012, η ​​παρέλαση αυτή έγινε ευρέως διαδεδομένη σε όλη τη χώρα και διοργανώνεται με το όνομα «Αθάνατο Σύνταγμα». Σήμερα, δεν είναι τόσο θέμα να γιορταστούν οι νεκροί, όσο να παρασταθούν ως διάδοχοι τους, να λέει ο καθένας ότι είναι έτοιμος να πεθάνει για να υπερασπιστεί τον άλλον. Οι Ρώσοι είναι πατριώτες, όχι σοβινιστές, και έτοιμοι να θυσιαστούν.

Δεδομένων των ουκρανικών επιθέσεων, οι περισσότερες από αυτές τις παρελάσεις δεν θα πραγματοποιηθούν φέτος. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα προεδρεύσει των εκδηλώσεων, συμπεριλαμβανομένης της παραδοσιακής παρέλασης των στρατών στην Κόκκινη Πλατεία. Στη Δύση περιγράφεται ως δικτάτορας που ζει μέσα στη χλιδή, μακριά από τον λαό του. Οι συμπολίτες του γνωρίζουν ότι αυτό είναι ψέμα. Έχει την ρωσική κουλτούρα και σύμφωνα μ αυτήν πιστεύει ότι η πολυτέλεια δεν πρέπει να τον κάνει να ξεχάσει ότι είναι άνθρωπος.

ΟΙ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ

Αν οι υπήκοοι του βασιλιά Καρόλου Γ’ γοητεύονται από τη μεγαλοπρέπεια του Στέμματος, οι συμπολίτες του προέδρου Πούτιν θεωρούν ότι δεν είναι ευγένεια να στολίζεται κανείς με κλεμμένα κοσμήματα. Για αυτούς, αξία έχει μόνο αυτό που έχεις κερδίσει εσύ ο ίδιος.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

https://www.youtube.com/watch?v=bAhtGOjJ_FE 

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Δύο κόσμοι, σε διαφορικές σκηνοθεσίες στις 6 και 9 Μαΐου

Πως χρησιμοποιούν η Ρωσία και η Κίνα την στρατιωτική τους κυριαρχία;

Η Τουρκία ενάντια στην αμερικανική Αυτοκρατορία

Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές, έτσι και η «αμερικανική αυτοκρατορία»

Ο πόλεμος, ο χωρισμός του κόσμου ή το τέλος μιας αυτοκρατορίας;

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τιερί Μεϊσάν: Πως χρησιμοποιούν η Ρωσία και η Κίνα την στρατιωτική τους κυριαρχία;

 

Πως χρησιμοποιούν η Ρωσία και η Κίνα την στρατιωτική τους κυριαρχία;

του Τιερί Μεϊσάν

Η Δύση δεν χρειάζεται να φοβάται τη στρατιωτική κυριαρχία της Ρωσίας και της Κίνας, αλλά τη προσφυγή σ αυτήν, προκειμένου να υποχρεωθεί η πρώτη  να σεβαστεί την υπογραφή της.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 2 MAI 2023

عربي DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, στις 24 Απριλίου 2023, ενώ προεδρεύει το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Η Ρωσία και η Κίνα διαθέτουν εξοπλισμούς πολύ ανώτερους από αυτούς της Δύσης. Η πρώτη κέρδισε τον πόλεμο στη Συρία και ετοιμάζεται να νικήσει στην Ουκρανία. Παρά τις προσπάθειές του, το ΝΑΤΟ, το οποίο έχει ήδη αποτύχει στη Μέση Ανατολή με τους τζιχαντιστές, δεν είναι σε θέση να αντιστρέψει την πραγματικότητα στο πεδίο της μάχης.

Ο τρόπος σκέψης των πρώην αποικιακών δυνάμεων τις οδηγεί να φαντάζονται ότι η Ρωσία και η Κίνα θα χρησιμοποιήσουν τη στρατιωτική τους υπεροχή για να επιβάλουν τον τρόπο ζωής τους στον υπόλοιπο κόσμο. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου αυτή η πρόθεσή τους και δεν είναι αυτό που κάνουν.

Η Μόσχα και το Πεκίνο συνεχίζουν να απαιτούν την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου. Τίποτα περισσότερο. Οι Ρώσοι φιλοδοξούν να είναι ήσυχοι στη πατρίδα τους, ενώ οι Κινέζοι επιθυμούν  να κάνουν εμπόριο παντού.

Τα γεγονότα στην Ουκρανία μας έκαναν να ξεχάσουμε τα επανειλημμένα αιτήματα της Ρωσίας από το 2007: απαιτεί εγγυήσεις ασφαλείας, μεταξύ των άλλων την απουσία οπλοστασίων τρίτων χωρών που συσσωρεύονται στα γειτονικά της κράτη. Η Ρωσία δεν μπορεί να διασφαλίσει την ασφάλειά της εάν εχθρικοί στρατοί συγκεντρώνονται σε πολλά μέτωπα στα σύνορά της, (τα μεγαλύτερα του κόσμου) παρά μόνο με την εφαρμογή της «στρατηγικής της καμένης γης» του στρατάρχη Φιόντορ Ροστόπτσιν. Αυτό ήταν  το νόημα όλων των διαπραγματεύσεων για την επανένωση της Γερμανίας. Η ΕΣΣΔ ήταν αντίθετη σε αυτή, εκτός αν η Νέα Γερμανία δεσμεύονταν να μην αποθηκεύει όπλα του ΝΑΤΟ στην Ανατολή. Είναι η έννοια όλων των διαπραγματεύσεων με τα κράτη του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας. Και αυτή ήταν πάλι η έννοια των διαπραγματεύσεων με όλα τα κράτη της πρώην ΕΣΣΔ. Η Μόσχα ποτέ δεν αντιτάχθηκε στο να επιλέξει ένα κράτος τους συμμάχους της και ενδεχομένως να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Αντιστάθηκε στην  ένταξη στο ΝΑΤΟ εφ όσον συνεπαγόταν την εγκατάσταση στρατιωτικών αποθεμάτων του ΝΑΤΟ στο έδαφός του.

Η Μόσχα εξέφρασε την ικανοποίησή της το  1999, όταν  30 κράτη μέλη του ΟΑΣΕ υπέγραψαν τη Διακήρυξη της Κωνσταντινούπολης, γνωστή ως «Χάρτης για την Ασφάλεια στην Ευρώπη», ο οποίος θέτει δύο βασικές αρχές:
 - το δικαίωμα κάθε κράτους να επιλέγει τους συμμάχους του και
- το καθήκον κάθε κράτους να μην απειλεί την ασφάλεια των άλλων.

Αυτή ακριβώς η  παραβίαση αυτών των αρχών, οδήγησε στην ουκρανική σύγκρουση. Ήταν το νόημα της ομιλίας του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου το 2007: κατήγγειλε τη μη τήρηση των δεσμεύσεων του ΟΑΣΕ και την εγκαθίδρυση μιας «μονοπολικής» διακυβέρνησης του κόσμου.

Οι Δυτικοί, που θεωρούσαν τη Ρωσία ως μια χρεοκοπημένη χώρα, συμφώνησαν βέβαια ότι είχε δίκιο, αλλά χλεύασαν την αδυναμία της. Έκαναν λάθος: η Ρωσία ορθοπόδησε και τους προσπέρασε. Σήμερα χρησιμοποιεί τη δύναμή της για να εξαναγκάσει την Δύση να σεβαστεί αυτά που  υπέγραψε.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Δύση όχι μόνο αθέτησε τις  δεσμεύσεις της απέναντι σ αυτήν, αλλά διακήρυξε  μια «Νέα Παγκόσμια Τάξη», σύμφωνα με τα λόγια της Μάργκαρετ Θάτσερ και του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου· μια Νέα Παγκόσμια Τάξη «βασισμένη σε κανόνες» που οι Δυτικοί έχουν ορίσει οι ίδιοι, καταπατώντας τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.

Υπάρχει μια θεμελιώδης ασυμβατότητα μεταξύ του Διεθνούς Δικαίου, που προέκυψε από τη Διάσκεψη της Χάγης του 1899, και του Αγγλοσαξονικού Δικαίου: Το Διεθνές Δίκαιο είναι μια θετική σύμβαση. Συντάσσεται με ομοφωνία. Είναι δηλαδή αποδεκτό από τον καθένα από αυτούς που το εφαρμόζουν. Αντίθετα, το αγγλοσαξονικό δίκαιο βασίζεται στη χρήση. Βρίσκεται λοιπόν πάντα πίσω από την εξέλιξη του κόσμου και ευνοεί τους ισχυρούς

Από το 1993, οι Δυτικοί άρχισαν να αντικαθιστούν, μία προς μία, όλες τις διεθνείς συνθήκες για να τις ξαναγράψουν στο αγγλοσαξονικό δίκαιο. Η Μαντλίν Ολμπράιτ, η οποία τότε εκπροσωπούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες του προέδρου Μπιλ Κλίντον στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ήταν κόρη του καθηγητή Γιόζεφ Κόρμπελ. Αυτός ο Τσέχος διπλωμάτης, ο οποίος έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ντένβερ, δίδαξε ότι ο καλύτερος τρόπος για να κυριαρχήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στον κόσμο δεν ήταν να τον κατακτήσουν στρατιωτικά, αλλά να τον κάνουν να υιοθετήσει το δικό τους νομικό σύστημα, όπως το είχε κάνει το Βρετανικό Στέμμα στην αυτοκρατορία του. Η Μαντλίν Ολμπράιτ από πρέσβειρα στον ΟΗΕ, έγινε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ. Όταν ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους διαδέχθηκε τον Μπιλ Κλίντον, η Κοντολίζα Ράις πήρε τη θέση της μετά το διάλειμμα του Κόλιν Πάουελ. Πρακτικά, για δυο δεκαετίες η Δύση κατάστρεψε το διεθνές δίκαιο και επέβαλε τους κανόνες της, σε σημείο που σήμερα διεκδικεί η ίδια με έμφαση τον τίτλο της «Διεθνούς Κοινότητας».

Στις 21 Μαρτίου 2023, στη Μόσχα, ο Ρώσος και ο Κινέζος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν και Σι Τζινπίνγκ, συμφώνησαν σε μια κοινή στρατηγική για να θριαμβεύσει το διεθνές δίκαιο. Στο μυαλό τους δεν πρόκειται, ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο, παρά μόνο να διαλύσουν όλα όσα έχουν πετύχει η Μαντλίν Ολμπράιτ και η Κοντολίζα Ράις.

Η Ρωσία, η οποία προήδρευε το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για το μήνα Απριλίου, αποφάσισε να οργανώσει μια δημόσια συζήτηση με θέμα: «Διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας: μια αποτελεσματική πολυμερής προσέγγιση που βασίζεται στην υπεράσπιση των αρχών που κατοχυρώνονται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».

Η σύνοδος, υπό την προεδρία του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, δεν είχε σκοπό να ξεπακετάρει την βρώμικη μπουγάδα που συσσωρεύτηκε μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά να ξεκινήσει να κινητοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερα κράτη. Στο σημείωμα του πλαισίου (S/2023/244), που διανεμήθηκε από τη Ρωσία πριν από τη συζήτηση, η Μόσχα εξηγούσε πώς η δυτική μονοπολική τάξη αντικατέστησε το διεθνές δίκαιο. Περαιτέρω, ειδοποιούσε για το ρόλο των μη κυβερνητικών παραγόντων, των περίφημων «ΜΚΟ», σε αυτό το σύστημα. Υπογράμμιζε επίσης ότι το να γίνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα ένα κριτήριο χρηστής διακυβέρνησης και όχι στόχος που πρέπει να επιτευχθεί, τα μετατρέπει σε πολιτικό όπλο και υπονομεύει σοβαρά τη βελτίωσή τους. Γενικά τα Διεθνή Δικαστήρια χρησιμοποιούνται για να λένε το Καλό και όχι το Δίκαιο. Δεν χρησιμοποιούνται πλέον για την επίλυση διαφορών, αλλά κυρίως για τη δημιουργία ιεραρχιών· για να διαιρέσουν και όχι πλέον για να ενώσουν. Το Σημείωμα τελείωνε με μια σειρά ερωτήσεων όπως: «Τι θα μπορούσε να γίνει για την αποκατάσταση
της κουλτούρας του διαλόγου και της συναίνεσης εντός του Οργανισμού [των Ηνωμένων Εθνών], συμπεριλαμβανομένου στο κόρφο του Συμβουλίου Ασφαλείας; Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποδειχθεί ότι η τρέχουσα κατάσταση, που χαρακτηρίζεται από μια επιλεκτική προσέγγιση των κανόνων και των αρχών του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του Χάρτη, είναι απαράδεκτη και δεν μπορεί να συνεχιστεί;».

Η παρέμβαση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Πορτογάλου Αντόνιο Γκουτέρες, δεν επέτρεψε να σημειωθεί πρόοδος. Περιορίστηκε στην παρουσίαση του μελλοντικού προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών. Οι πολυάριθμοι συμμετέχοντες στη συζήτηση χωρίστηκαν στη συνέχεια σε τρεις ομάδες.
Η Ρωσία επαίνεσε τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και αποδοκίμασε την εξέλιξή του τα τελευταία 30 χρόνια. Έκανε έκκληση για ισότητα μεταξύ όλων των κυρίαρχων κρατών και κατήγγειλε την υπέρμετρη εξουσία των Δυτικών και της μονοπολικής οργάνωσής τους. Υπενθύμισε ότι η ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία ήταν η συνέπεια ενός πραξικοπήματος, το 2014 στο Κίεβο, και επομένως το πρόβλημα δεν ήταν η Ουκρανία, αλλά ο τρόπος με τον οποίο καθορίζονται οι  διεθνείς σχέσεις. Παρεμπιπτόντως, η Ρωσία προειδοποίησε τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και του υπενθύμισε το καθήκον του για αμεροληψία. Υπογράμμισε δεν γίνει σεβαστή η αρχή της αμεροληψίας, θα διαιρεθεί ακόμα  περισσότερο ο κόσμος.
 Η Ομάδα των Φίλων για την υπεράσπιση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και η Ομάδα των 77 υποστηρίξαν τη ρωσική προσέγγιση.
 Μια δεύτερη ομάδα, αποτελούμενη από Δυτικούς, παρέσυρε συνεχώς τη συζήτηση προς το ουκρανικό ζήτημα, αρνούμενη να λάβει υπόψη το πραξικόπημα του Μαϊντάν, τονίζοντας τη βία της ρωσικής «εισβολής» και υπενθυμίζοντας το ανθρώπινο κόστος της.
 Μια τρίτη ομάδα εκτόξευσε πιο αιχμηρά βέλη. Το Πακιστάν κατήγγειλε την έννοια της «δικτυωμένης πολυμέρειας», αντίθετη με μια διεθνή τάξη που αποτελείται από κυρίαρχα και ισότιμα ​​κράτη. Απέρριψε επίσης κάθε προοπτική ενός «μονοπολικού, διπολικού ή ακόμη και πολυπολικού κόσμου, εάν πρόκειται να κυριαρχείται από μερικά εξαιρετικά ισχυρά κράτη». Η Αιθιοπία και η Αίγυπτος κατήγγειλαν τον ρόλο που έχουν αναθέσει οι μεγάλες δυνάμεις σε μη κρατικούς παράγοντες. 

Ενώ η Ρωσία και η Κίνα είχαν υπενθυμίσει σε διάφορες αντιπροσωπείες πριν από τη συζήτηση τις διεθνείς συνθήκες τις οποίες παραβιάζει ευθαρσώς η Νέα Παγκόσμια Τάξη, δεν συζητήθηκαν συγκεκριμένες περιπτώσεις σε αυτή τη συζήτηση, με εξαίρεση την Ουκρανία, την οποία προσέγγισαν οι Δυτικοί.  

Ωστόσο, πρέπει να προβλέψουμε τα πολλά παράπονα από τους μη δυτικούς, δηλαδή από τις κυβερνήσεις που αντιπροσωπεύουν το 87% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Έτσι:
- Η Φινλανδία δεσμεύτηκε γραπτώς το 1947 να παραμείνει ουδέτερη. Η ένταξή της στο ΝΑΤΟ αποτελεί επομένως παραβίαση της ίδιας της υπογραφής της.
- τα κράτη της Βαλτικής δεσμεύτηκαν γραπτώς, όταν δημιουργήθηκαν το 1990, να διατηρήσουν τα μνημεία που τιμούν τις θυσίες του Κόκκινου Στρατού. Η καταστροφή αυτών των μνημείων αποτελεί επομένως παραβίαση της ίδιας της υπογραφής τους.
- τα Ηνωμένα Έθνη ενέκριναν το ψήφισμα 2758 της 25ης Οκτωβρίου 1971, αναγνωρίζοντας ότι το Πεκίνο, και όχι η Ταϊβάν, είναι ο μόνος νόμιμος εκπρόσωπος της Κίνας. Ως αποτέλεσμα, η κυβέρνηση του Τσιάνγκ Κάι-σεκ εκδιώχθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας και αντικαταστάθηκε από αυτή του Μάο Τσε Τουνγκ. Επομένως, για παράδειγμα, οι πρόσφατοι κινεζικοί ναυτικοί ελιγμοί στα στενά της Ταϊβάν δεν συνιστούν επίθεση εναντίον κυρίαρχου κράτους, αλλά ελεύθερη ανάπτυξη των δυνάμεών τους στα δικά τους χωρικά ύδατα.
 κ.λπ., κ.λπ.

Εντέλει, αυτό που εμείς στη «Δύση» πρέπει να φοβόμαστε από τη Ρωσία και την Κίνα είναι ότι θα μας αναγκάζουν να  κρατάμε τον λόγο μας.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Πως χρησιμοποιούν η Ρωσία και η Κίνα την στρατιωτική τους κυριαρχία;

Η Τουρκία ενάντια στην αμερικανική Αυτοκρατορία

Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές, έτσι και η «αμερικανική αυτοκρατορία»

Ο πόλεμος, ο χωρισμός του κόσμου ή το τέλος μιας αυτοκρατορίας;

Πώς βλέπει η Ρωσία τον ρόλο της στην οικοδόμηση του πολυπολικού κόσμου

Η γέννηση ενός πολυπολικού κόσμου (3)

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Η Τουρκία ενάντια στην αμερικανική Αυτοκρατορία

του Τιερί Μεϊσάν

Τρεις εβδομάδες πριν από τις τουρκικές προεδρικές εκλογές η συζήτηση αλλάζει. Από υπέρ του ισλαμισμού του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, γίνεται υπέρ ή κατά της συμμαχίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο απερχόμενος πρόεδρος συνεχίζει να κερδίσει πόντους στις δημοσκοπήσεις που τον έχουν προβλέψει χαμένο. Από ισλαμιστής γίνεται εθνικιστής. Προς το παρόν δεν είναι γνωστό εάν αυτό θα είναι αρκετό για να κερδίσει, αλλά εάν κερδίσει, μπορεί να αποσύρει την Τουρκία από το ΝΑΤΟ.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 25 AVRIL 2023

عربي DEUTSCH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Ο Τούρκος υπουργός Εσωτερικών, Σουλεϊμάν Σοϊλού, καταγγέλλει τα εγκλήματα της «Αμερικανικής Αυτοκρατορίας» ενώπιον της νεολαίας του AKP στις 17 Απριλίου 2023.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα χάσει από τον αρχηγό της ενωμένης αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, στις τουρκικές προεδρικές εκλογές στις 14 Μαΐου 2023. Αυτή η πιθανή εσωτερική ανατροπή οδηγεί τον απερχόμενο πρόεδρο να ριζοσπαστικοποιήσει τη θέση του στα διεθνή ζητήματα. Μέχρι τώρα, φαινόταν να βρίσκεται στα μισά του δρόμου μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών από τη μία πλευρά και της Ρωσίας και της Κίνας από την άλλη. Από εδώ και πέρα, το πολιτικό του κόμμα τον παρουσιάζει ως τον σωτήρα της τουρκικής ανεξαρτησίας απέναντι στις σκοτεινές ενέργειες της Ουάσιγκτον. Ταυτοχρόνως, παρουσιάζει τον ανταγωνιστή του ως μπράβο των Yankees.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πληρώνουν έτσι το τίμημα για την απόπειρα δολοφονίας του Τούρκου προέδρου, εκείνη που οδήγησε στο αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016, όταν η Άγκυρα αποφάσισε να κατασκευάσει έναν αγωγό φυσικού αερίου με τη Μόσχα και μάλιστα αγόρασε και όπλα από την ίδια. Επιπλέον, η Ουάσιγκτον κατηγορείται, δικαίως ή αδίκως κανείς δεν γνωρίζει, ότι προκάλεσε τον πρόσφατο σεισμό που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες Τούρκους. Επομένως, η κοινή γνώμη μοιράζεται ένα έντονο αντιαμερικανικό συναίσθημα σε μια χώρα που έχει δώσει πολλά στις Ηνωμένες Πολιτείες από του πόλεμου της Κορέας (ο τουρκικός στρατός κέρδισε εκεί και έδωσε μια αποφασιστική μάχη, σώζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες από την καταστροφή) και υπέφερε πολλά από τις τελευταίες με το κουρδικό δράμα (η CIA πήρε τον έλεγχο του PKK και ενθάρρυνε τις τρομοκρατικές του ενέργειες, κρατώντας έτσι «ένα όπλο στο κρόταφο» της Άγκυρας).

Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ, Τζέφρι Φλέικ, επισκέφτηκε επιδεικτικά τον υποψήφιο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. Ο Φλέικ είναι παλιός Ρεπουμπλικανός, φίλος του Τζον Μακέιν. Κατηγόρησε την διεισδυτική πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ και αποχώρισε από το κόμμα για να προσεγγίσει τον Τζο Μπάιντεν που τον διόρισε πρεσβευτή. Εμφανιζόμενος με τον Κιλιτσντάρογλου, νόμιζε ότι τον βοηθάει, αλλά το εκμεταλλεύτηκε δεόντως ο Ερντογάν που έσπευσε να δηλώσει: «Ο πρεσβευτής του Τζο Μπάιντεν επισκέπτεται τον Κεμάλ. Ντροπή σας, είστε πρέσβης. Ο συνομιλητής σας είναι ο πρόεδρος. Πώς θα σταθείτε μετά από αυτό και θα ζητήσετε συνάντηση με τον πρόεδρο; Οι πόρτες μας είναι κλειστές γι’ εκείνον, δεν θα μπορέσει πια να μπει ».

Παρομοίως, ο υπουργός Εσωτερικών και αντιπρόεδρος του προεδρικού κόμματος, Σουλεϊμάν Σοϊλού, καταδίκασε δημόσια τον πρέσβη των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του σεισμού, λέγοντάς του να πάρει τα «βρώμικα χέρια του μακριά από την Τουρκία». Όλοι οι Τούρκοι παρατήρησαν ότι οι Δυτικοί είχαν αποσύρει τους πρεσβευτές τους από τη χώρα δύο μέρες πριν την καταστροφή, σαν να γνώριζαν πριν τι θα συμβεί και ότι άργησαν να στείλουν βοήθεια. Ο Σοϊλού πρόσθεσε: «Κάθε πρεσβευτής των ΗΠΑ αναρωτιέται πώς μπορεί να βλάψει την Τουρκία. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες δυστυχίες της Τουρκίας εδώ και χρόνια. Το ίδιο κάνουν και στην Ευρώπη έτσι ώστε οι πρεσβείες των ΗΠΑ να κυβερνούν την Ευρώπη».

Οι Τούρκοι, που είναι πολύ εθνικιστές, συμφωνούν. Ωστόσο, ο υπουργός είναι μαφιόζος και ισλαμιστής, καταγγέλλει δημοσίως ένας άλλος νονός, ο Σεντάτ Πεκέρ, ο οποίος σήμερα βρίσκεται υπό διωγμό. Αποκάλυψε σε μια σειρά βίντεο που αναρτήθηκαν στο Διαδίκτυο ότι ο Σουλεϊμάν Σοϊλού και ο γιος του πρωθυπουργού Μπιναλί Γιλντιρίμ χρησιμοποίησαν στρατιώτες της Αλ Κάιντα για να ανατρέψουν τους πραξικοπηματίες του 2016. Τους παρέδωσε όπλα μέσω μιας ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας, της SADAT. Ήταν αυτοί που νίκησαν τους εξεγερμένους στρατιώτες στη γέφυρα του Βοσπόρου.

Επιστρέφοντας από τη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης στην οποία συμμετείχε στις 17 Σεπτεμβρίου 2022, ο πρόεδρος Ερντογάν δήλωσε ότι η χώρα του θα μπορούσε να ενταχθεί σε αυτήν την εναλλακτική λύση στη δυτική τάξη πραγμάτων.

Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν ένας αλήτης του δρόμου που μπήκε στην πολιτοφυλακή του Νετζμετίν Ερμπακάν, τη Millî Görüş («Εθνική Προοπτική» ή «Εθνικό Όραμα»). Διακρίθηκε δίπλα στην Αδελφότητα των Αδελφών Μουσουλμάνων στο Αφγανιστάν και στη συνέχεια υποστήριξε τους Ισλαμιστές στην Τσετσενία. Ήρθε στην εξουσία στην Τουρκία με τη βοήθεια της CIA εναντίον της οποίας στρέφεται σήμερα. Αν και κανείς δεν αμφιβάλλει για την ειλικρίνεια της μεταστροφής του, όλοι αναρωτιούνται αν θα διαρκέσει ή αν θα επιστρέψει ως πράκτορας της Ουάσιγκτον όπως οι άλλοι. Ο Σουλεϊμάν Σοϊλού σιγοντάρει τον Ερντογάν στην προσπάθειά του να εμφανιστεί αντιαμερικανόφιλος.

Μιλώντας σε νέους του κόμματος στις 17 Απριλίου, ο Σουλεϊμάν Σοϊλού περιέγραψε την παγκοσμιοποίηση σαν μια προσπάθεια των Ηνωμένων Πολιτειών να χρησιμοποιήσουν το διεθνές εμπόριο για να καταστρέψουν τους άλλους και να θριαμβεύσουν αυτές. Στη συνέχεια επιτέθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, περιγράφοντας τη δουλοπρέπεια των ηγετών της, σε σημείο που να την χαρακτηρίσει «μουλάρι της Αμερικής».

Συνέχισε δηλώνοντας ότι η «αμερικανική αυτοκρατορία» χάνει τη ισχύ της. Οι Ευρωπαίοι είναι οι ξιφομάχοι της Ουάσιγκτον στην Αφρική. Γι’ αυτό οι Αφρικανοί τους μισούν. Εντέλει, «όλος ο κόσμος μισεί την Αμερική». Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου έχει συμμαχήσει με την Ουάσιγκτον, «βιάζεται πάρα πολύ» και, άθελά του, αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για το μέλλον της Τουρκίας.

Υπενθυμίζουμε ότι η Τουρκία εξακολουθεί να είναι μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας και φιλοξενεί στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ.

Εν μέσω της προεκλογικής εκστρατείας, ο πρόεδρος Ερντογάν θα εγκαινιάσει την έναρξη του πυρηνικού σταθμού στο Άκκουγιου την ερχόμενη Πέμπτη. Πρόκειται για τον πρώτο αντιδραστήρα νερού υπό πίεση τύπου VVER με μονάδα ισχύος 1.200 MW που κατασκευάστηκε από τη Rosatom. Για να διαφημίσει το γεγονός, κάλεσε τον πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, σε αυτή την τελετή, ακόμη κι αν δεν είναι πιθανός ότι ο τελευταίος θα ταξιδέψει.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Η Τουρκία ενάντια στην αμερικανική Αυτοκρατορία

Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές, έτσι και η «αμερικανική αυτοκρατορία»

Ο πόλεμος, ο χωρισμός του κόσμου ή το τέλος μιας αυτοκρατορίας;

Πώς βλέπει η Ρωσία τον ρόλο της στην οικοδόμηση του πολυπολικού κόσμου

Η γέννηση ενός πολυπολικού κόσμου (3)

Προετοιμασία για νέο Παγκόσμιο Πόλεμο

Η γέννηση του πολυπολικού κόσμου (2)

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τιερί Μεϊσάν: Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές, έτσι και η «αμερικανική αυτοκρατορία»

 

Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές, έτσι και η «αμερικανική αυτοκρατορία»

του Τιερί Μεϊσάν

Την περασμένη εβδομάδα, αναρωτήθηκα για την ουσία της αντιπαλότητας μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας. Ίσως η «παγίδα του Θουκυδίδη» να είναι απλώς ένα προπέτασμα καπνού που κρύβει την επικείμενη διάλυση της «αμερικανικής αυτοκρατορίας». Στο παρόν άρθρο συνοψίζω την διαδρομή της την οποία δεν έχουν καταλάβει οι Δυτικοί και σας προσκαλώ να σκεφτείτε τι μπορεί να συμβεί όταν εξαφανιστεί.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 18 AVRIL 2023

عربي DEUTSCH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Θα καταρρεύσει η αμερικανική αυτοκρατορία;

Εικονογράφηση του Calvin Shen

Η ΕΣΣΔ κατέρρευσε από μέσα, όχι λόγω του πόλεμου στο Αφγανιστάν (1979-89), αλλά λόγω της καταστροφής του Τσερνομπίλ (26 Απριλίου 1989). Οι Σοβιετικοί συνειδητοποίησαν ότι το κράτος τους υπολειτουργεί. Τα μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, τα οποία ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ είχε κάνει υποτελείς, εξεγέρθηκαν. Οι Εκκλησίες, οι κομμουνιστικές νεολαίες και οι ομοφυλόφιλοι της Ανατολικής Γερμανίας κατέρριψαν το Τείχος του Βερολίνου [1]. Η ΕΣΣΔ όχι μόνο δεν αντέδρασε, αλλά εγκατέλειψε τους συμμάχους της εκτός Ευρώπης, μεταξύ των άλλων και την Κούβα. Ο πρώτος γραμματέας του κόμματος, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, μεταμορφώθηκε από μεταρρυθμιστή σε εκκαθαριστή. Η ΕΣΣΔ διαλύθηκε, δημιουργώντας πολλά νέα ανεξάρτητα κράτη. Μετά, ήρθε η κάθοδος στην κόλαση. Ορισμένοι «Νέοι Ρώσοι» οικειοποιήθηκαν την δημόσια περιουσία και διεξήγαγαν πόλεμο με πολυβόλα στους δρόμους της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης. Η παραγωγή κατέρρευσε. Ήταν δύσκολο να βρεις φαγητό σε πολλές ρωσικές περιοχές. Το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε απότομα κατά δεκαπέντε χρόνια. Η πτώση ήταν τόσο βάναυση που κανείς δεν θα πίστευε ότι η χώρα θα ανακάμψει γρήγορα.

Ταυτόχρονα, οι Ηνωμένες Πολιτείες φαντάζονταν ότι θα μπορούσαν να επικρατήσουν χωρίς αντίπαλο. Ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος, μιλώντας ενώπιον του ενωμένου Κογκρέσου στις 11 Σεπτεμβρίου 1990, δρομολόγησε την ιδέα μιας «Νέας Παγκόσμιας Τάξης». Σκηνοθέτησε έναν πόλεμο στον Κόλπο στον οποίο εντάχτηκαν σχεδόν όλα τα κράτη του κόσμου. Πριν ακόμα από τη διάλυση της ΕΣΣΔ, οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν η υπερδύναμη που κανείς δεν αμφισβητεί [2]. Ο Στραουσιστής Πολ Βούλφοβιτς ανάπτυξε ένα δόγμα με στόχο να αποτρέψει την εμφάνιση ενός νέου ανταγωνιστή, ο οποίος θα έπαιρνε τη θέση της Σοβιετικής Ένωσης. Στοχοποίησε χωρίς δισταγμό το πολιτικό σχέδιο του Φρανσουά Μιτεράν και του Χέλμουτ Κολ για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως τον εχθρό που έπρεπε να νικηθεί. Η τελευταία ήταν ελαττωματική από την αρχή λόγω της υποχρέωσης της να ενσωματώνει όλα τα κράτη του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της πρώην ΕΣΣΔ και της συμπερίληψης στη Συνθήκη του Μάαστριχτ της υπεράσπισης της ΕΕ από την Ουάσιγκτον, έως ότου οι στόχοι της κατέστησαν τελείως ανέφικτοι

Το Πεντάγωνο ήταν τόσο σίγουρο ότι δεν θα έχει πλέον αντίπαλό του ύψους του που αποστράτευσε ένα εκατομμύριο άνδρες μετά την συντριβή  του Ιράκ. Οι μονάδες έρευνας και ανάπτυξης των στρατών διαλύθηκαν. Ο πρόεδρος Μπους ο πρεσβύτερος πίστευε ότι αυτός ο πόλεμος ήταν ο τελευταίος και ότι ξεκινούσε μια εποχή ευημερίας.

Αν και κανείς δεν απειλεί την υπεροχή των ΗΠΑ, εντούτοις οι τελευταίες αισθάνονται ότι η εσωτερική τους ισορροπία είναι εύθραυστη. Οι δουλειές έχουν μετεγκατασταθεί στο εξωτερικό και η οικονομία τους βασίζεται περισσότερο στη διεθνοποίηση του νομίσματός τους, του δολαρίου, παρά στον πλούτο που παράγουν.

Το 2001, οι Στραουσιστές οργάνωσαν τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου [3] και υιοθέτησαν το δόγμα Ράμσφελντ/Σεμπρόφσκι [4]. Ανέστειλαν στην επικράτεια τους τις θεμελιώδεις ελευθερίες με τον νόμο USA Patriot Act και διεξάγουν από τότε έναν «ατέρμονο πόλεμο» που καταστρέφει την «ευρύτερη Μέση Ανατολή».

Ωστόσο, η Ρωσία δεν το είδε έτσι. Σε ομιλία που εκφωνήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2007 στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου [5], ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κατήγγειλε τη Νέα Παγκόσμια Τάξη των Μπους, την οποία περιέγραψε ως «μονοπολική». Διαπίστωσε ότι, μακριά από το να φέρει ειρήνη, σπέρνει την δυστυχία.

Κατά τη διάρκεια της κρίσης των subprimes, ο Ρώσος διανοούμενος Igor Panarin, ο οποίος τότε εργαζόταν για τις μυστικές υπηρεσίες, μελέτησε την υπόθεση σύμφωνα με την οποία το δολάριο θα κατέρρεε και ο αμερικανικός πληθυσμός θα διχαζόταν με εθνοτική βάση, έτσι ώστε τελικά η χώρα να εκραγεί [6] . Κακώς ερμηνεύτηκε το έργο του στη συνέχεια ως αντίγραφο της υπόθεσης της Γαλλίδας Helène Carrère d’Encausse η οποία οραματιζόταν τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, επίσης με εθνοτική βάση [7]. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη, ούτε επαληθεύτηκε η υπόθεσή μου ότι η «αμερικανική αυτοκρατορία» δεν θα επιβίωνε περισσότερο από τη «σοβιετική αυτοκρατορία».

Τι έγινε λοιπόν;

Στα 15 χρόνια που ακολούθησαν την ομιλία του Μονάχου, η προτεραιότητα της Ρωσίας ήταν να ανοικοδομήσει την ισχύ της. Το 2012, υποσχέθηκε στη Συρία ότι θα την προστατεύσει από τους τζιχαντιστές που υποστηρίζονταν από τους Αγγλοσάξονες (τη λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη»), αλλά περίμενε δύο χρόνια πριν επέμβει. Όταν βγήκε από τη σκιά, διάθετε πλέον μια σειρά νέων όπλων. Στο πεδίο της μάχης μάθαινε να τα χρησιμοποιεί και εκπαίδευε το επιτελείο της, το οποίο ανανέωνε κάθε έξι μήνες. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ο οποίος είχε ορίσει, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο Μόναχο, τη Βραζιλία, την Ινδία και την Κίνα ως προνομιούχους εταίρους του για την οικοδόμηση ενός πολυπολικού κόσμου, περίμενε πολύ καιρό πριν επισφραγίσει μια προνομιακή σχέση με το Πεκίνο. Η Κίνα, η οποία εξακολουθεί να αναπτύσσεται, ασκεί ισχυρή δημογραφική πίεση στη ρωσική Σιβηρία, αλλά έχει καταλάβει ότι, για να βγει από τη «μονοπολική δικτατορία», πρέπει να είναι σύμμαχος της Ρωσίας. Και οι δύο χώρες έχουν υποφέρει από τους Δυτικούς και έχουν βιώσει τα ψεύδη τους. Δεν έχουν μέλλον ο ένας χωρίς τον άλλον.

Η ήττα της Δύσης στην Ουκρανία θα πρέπει να ανοίξει τα μάτια των Αμερικανών. Οι εντάσεις που εξέτασε ο Ιγκόρ Πανάριν επανέρχονται στην επιφάνεια. Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και ο «ατελείωτος πόλεμος» ήταν μόνο παράγωγα προϊόντα. Έδωσαν μια αναβολή στην «αμερικανική αυτοκρατορία», αλλά τίποτα περισσότερο.

Στα 35 χρόνια από της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ, οι Ηνωμένες Πολιτείες έπεισαν κατά λάθος τον εαυτό τους ότι νίκησαν τον αντίπαλό τους. Στην πραγματικότητα ήταν οι ίδιοι οι Σοβιετικοί που την ανέτρεψαν. Πείστηκαν ότι οι Ρώσοι θα χρειάζονταν έναν αιώνα για να συνέλθουν από τα λάθη τους. Στην πραγματικότητα, έχουν γίνει η πρώτη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο. Βέβαια, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατάφεραν να υποτάξουν τη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη, αλλά σήμερα πρέπει να αντιμετωπίσουν όλα τα κράτη που κακομεταχειρίστηκαν, με επικεφαλής τη Ρωσία και την Κίνα.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκρατικοί έδωσαν τη θέση τους σε δύο νέα ρεύματα σκέψης: τους Τζακσονιστές γύρω από τον Ντόναλντ Τραμπ και τους Ουοκιστές (wokists), πουριτανούς χωρίς Θεό. Αυτή τη στιγμή παρατηρούμε μια εντατικοποίηση των μετακινήσεων πληθυσμών στις ΗΠΑ. Οι μελετητές των εκλογών διαπιστώνουν ότι πολλοί Αμερικανοί εγκαταλείπουν τις περιοχές Γουόκ (woke) και εντάσσονται στις περιοχές των Τζακσονιστών [8]. Σύμφωνα με παρατηρητές , οι πολίτες των ΗΠΑ μετακινούνται από τις μεγάλες πόλεις σε μικρότερες όπου η ζωή είναι φθηνότερη και πιο ευχάριστη. Ωστόσο, όλοι σημειώνουν ότι οι πολίτες επικαλούνται όλο και περισσότερο ένα νέο κίνητρο: μετακινούνται για να ενταχθούν σε μέρος της οικογένειάς τους. Αυτή η εξήγηση ταιριάζει με αυτό που παρατήρησε ο Colin Woodard πριν από μια δεκαετία [9] : Οι Αμερικανοί ομαδοποιούνται ανά κοινότητα καταγωγής. Οι μεσάζοντες ακίνητης περιουσίας παρατηρούν, από τη πλευρά τους, τον πολλαπλασιασμό των ασφαλών γειτονιών (Gated Communities). Οι πελάτες τους μαζεύονται με ομοίους συμπολίτες που έχουν κληρονομήσει την ίδια κουλτούρα και ανήκουν στην ίδια κοινωνική τάξη. Συχνά, ανησυχούν για την αύξηση της ανασφάλειας και μιλούν για έναν πιθανό εμφύλιο πόλεμο.

Ας μην είμαστε τυφλοί. Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές. Η «αμερικανική αυτοκρατορία» επίσης.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] « À l’Est : la Révolution Gay », par Didier Marie, Rebel (France), Réseau Voltaire, 1er mars 1993.

[2] « La doctrine stratégique des Bush », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 9 juillet 2004.

[3] “Σήμερα όλα δείχνουν ότι ο Τιερί Μεϊσάν είχε δίκιο”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 31 août 2021.

[4] “Το δόγμα Ράμσφελντ/Σεμπρόφσκι”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 25 mai 2021.

[5] « La gouvernance unipolaire est illégitime et immorale », par Vladimir Poutine, Réseau Voltaire, 11 février 2007.

[6] Η κατάρρευση του δολαρίου και η αποσύνθεση των ΗΠΑ (μόνο στα ρωσικά), Igor Panarin (2008).

[7] L’Empire éclaté, Hélène Carrère d’Encausse, Flammarion (1978).

[8] «On the move», Jennifer Harper, The Washington Times, April 14, 2023.

[9] American nations : a history of the eleven rival regional cultures of North America, Colin Woodard, Penguin Group (2011).

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές, έτσι και η «αμερικανική αυτοκρατορία»

Ο πόλεμος, ο χωρισμός του κόσμου ή το τέλος μιας αυτοκρατορίας;

Πώς βλέπει η Ρωσία τον ρόλο της στην οικοδόμηση του πολυπολικού κόσμου

Η γέννηση ενός πολυπολικού κόσμου (3)

Προετοιμασία για νέο Παγκόσμιο Πόλεμο

Η γέννηση του πολυπολικού κόσμου (2)

Μπλοκαρισμένη για 4 χρόνια η Γαλλία

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις