Συρία-Τουρκία: Έπεσαν οι μάσκες ...

égalité et réconcilation, μτφ. Κριστιάν

Τουλάχιστον τώρα είναι σαφές: οι Σύροι Αδελφοί Μουσουλμάνοι  είναι πρόθυμοι να δεχθούν μια «παρέμβαση» της Τουρκίας στη χώρα καταγωγής τους. Το δήλωσε ο εξόριστος ηγέτης της Αδελφότητας Μοχάμεντ Ριάντ Σαφκά, την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.

«Ο συριακός λαός θα δεχθεί μια παρέμβαση από την Τουρκία, παρά από τη Δύση, αν πρόκειται να προστατέψουν τους αμάχους (...) Μπορεί να χρειαστεί να ζητήσουμε περισσότερη βοήθεια από την Τουρκία επειδή είναι γείτονας μας» . Βεβαίως, η Τουρκία είναι γείτονας της Συρίας, και αυτή η γειτνίαση της επιτρέπει ήδη να εξετάσει το ενδεχόμενο να κόψει τη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας σε αυτή τη χώρα (βλέπε την ανάρτηση μας «Ερντογάν ο Μεγαλοπρεπής vs Λώρενς της Αραβίας».

Μια φυγή προς τα εμπρός που μπορεί να πάει πολύ μακριά

Για να πούμε την αλήθεια, δεν περιμέναμε λιγότερο από τους Σύρους Αδελφούς Μουσουλμάνους, εντελώς στα χέρια, όπως άλλωστε το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο (ΣΕΣ)  του οποίου είναι η κυρία συνιστώσα, της τουρκικής κυβέρνησης που τους φιλοξενεί.

Μοχάμεντ Ριάντ Σαφκά, επικεφαλής της συριακής Μουσουλμανικής Αδελφότητας:

Ο Αλλάχ είναι μεγάλος και ο Ερντογάν είναι ο Προφήτης του!

Ήδη, το ΣΕΣ έχει ζητήσει από την Άγκυρα να ορίσει μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από την περιοχή των συριακών συνόρων με την Τουρκία. Ο ηγέτης της συριακής Αδελφότητας αρνήθηκε να επιβεβαιώσει αυτή τη πληροφορία που δημοσίευσε η τουρκική φιλοκυβερνητική εφημερίδα Sabah, αλλά παραδέχθηκε ότι συζήτησε το θέμα «με αρκετές κυβερνήσεις (..) όλων των δυνατών μέσων για να σταματήσει η βία». Με λίγα λόγια, ο πόλεμος για να σταματήσει την βία. Απλό, έπρεπε να το είχαμε σκεφτεί, και ο Θεός ξέρει ότι δεν είναι μόνο οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι που το σκέφτονται!

Ο Γλακιούν, επικεφαλής του ΣΕΣ

Μια  στρατιωτική «παρέμβαση» της Τουρκίας στη Συρία σημαίνει διεθνοποίηση μιας περιορισμένης εσωτερικής σύγκρουσης, και όταν γράφουμε «διεθνοποίηση», δεν βλέπουμε μόνο να πάρουν φωτιά η Συρία και η Τουρκία. Αυτή η πραγματικότητα καθιστά απαράδεκτη την ανακοίνωση του Μοχάμεντ Ριάντ Σαφκα. Μήπως πιστεύει ο ίδιος και ο Ερντογάν μαζί του, ότι η Μόσχα και η Τεχεράνη θα παραμένουν αδρανείς σε τέτοιο είδος επίθεσης, ακόμη και αν ευλογείται από την  Χίλαρι Κλίντον και τον Αλέν Ζυπέ;

Μια  στρατιωτική «παρέμβαση» της Τουρκίας στη Συρία σημαίνει διεθνοποίηση μιας περιορισμένης εσωτερικής σύγκρουσης, και όταν γράφουμε «διεθνοποίηση», δεν βλέπουμε μόνο να πάρουν φωτιά η Συρία και η Τουρκία. Αυτή η πραγματικότητα καθιστά απαράδεκτη την ανακοίνωση του Μοχάμεντ Ριάντ Σαφκά. Μήπως πιστεύει ο ίδιος και ο Ερντογάν μαζί του, ότι η Μόσχα και η Τεχεράνη θα παραμένουν αδρανείς σε τέτοιο είδος επίθεσης, ακόμη και αν ευλογείται από την  Χίλαρι Κλίντον και τον Αλέν Ζυπέ;

Στη Μόσχα, ο Γλακιούν, επικεφαλής του ΣΕΣ, άκουσε από τον Λαβρόφ τα όρια που δεν πρέπει να υπερβαίνουν. Και πιστεύει ότι τέτοιες δηλώσεις θα ενισχύσουν τη δημοτικότητα -ήδη περιορισμένη- της Αδελφότητας και του ΣΕΣ στη Συρία;  Επιστροφή στη Συρία, στα βαγόνια των Τούρκων ή του ΝΑΤΟ είναι φαίνεται η μόνη ελπίδα για αυτούς τους ριζικούς εξόριστους.

Επανειλημμένα τούρκικα τεχνάσματα από το μανίκι

Είναι αλήθεια ότι η Τουρκία του Ερντογάν έχει αποκτήσει κάποια αξιοπιστία, μπορούμε να πούμε εμπειρογνωμοσύνη στον τομέα των σκληρών επεμβάσεων: Μια τέτοια ξεκίνησε πρόσφατα στη περιοχή του ιρακινού Κουρδιστάν. Αλλά η Συρία δεν έχει πληγεί, όπως ο γείτονας και σύμμαχος Ιράκ, με μια de facto απόσχιση της κουρδικής μειονότητας της.

Δεν βλέπουμε λοιπόν τον Τούρκο Πρωθυπουργό να περάσει στη πράξη. Ο ίδιος παρηγορείται από μια συνεχή λεκτική λογόρροια: τη Πέμπτη 17, επιτέθηκε μάλιστα στη διεθνή κοινότητα, ένοχη κατά τη γνώμη του να μην παρακολουθεί τη περίπτωση της Συρίας «με τη προσοχή και την ευαισθησία που της αξίζει». 

Μάλλον, κ.Ερντογάν, δεν βλέπουμε τα ίδια ΜΜΕ!

Παρά ταύτα, εκεί που συμφωνούμε με αυτόν τον νευρικό νεοθωμανο-ισλαμο-νεοσυντηρητικό, είναι όταν ισχυρίζεται ότι η Συρία δεν βομβαρδίστηκε από τις χώρες της ανθρωπιστικής Δύσης «επειδή δεν είναι αρκετά πλούσια σε ενεργειακούς πόρους» σε αντίθεση με τη Λιβύη.

Εντάξει, κ. Ερντογάν, η χώρα σας θα οργανώσει μόνη της την σταυροφορία για την «απελευθέρωση» της Συρίας; Όχι, φυσικά, η εκλογική δημοτικότητά σας θα επηρεαζόταν σίγουρα σε τέτοια περιπέτεια, πολύ αμφισβητούμενης αποτελεσματικότητας , και από εκεί και πέρα όλες οι γεωπολιτικές φιλοδοξίες σας θα κινδύνευαν να καταλήξουν στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Η τουρκική κυβέρνηση αναγκάζεται να παρουσιάσει μόνο τεχνάσματα από το μανίκι, όπως, εξάλλου, το ΝΑΤΟ και ο Αραβικός Σύνδεσμος. 

Αυτό δεν κάνει την προσέγγισή της λιγότερο κατακριτέα επί της ουσίας.

Πηγή