Μέρες που είναι, ας φανταστούμε τι θα γινόταν αν υπήρχε … MEGA τον καιρό του ΄21 (ας πούμε πχ βραδινό δελτίο μετά την εισβολή του Ιμπραήμ στον Μωριά):
Τρέμη: «Και ενώ η παγκόσμια κατάσταση είναι τόσο δύσκολη, υπάρχουν ακόμα κάποιοι αμετανόητοι που εξακολουθούν να στεναχωρούν τον πολυχρονεμένο μας σουλτάνο, που ο γιαραμπής να μας κόβει χρόνια και να του δίνει μέρες».
Πρετεντέρης: «Όχι μόνο αυτό Όλγα. Ενώ όλες οι υγιείς δυνάμεις του τόπου, κοτζαμπάσηδες - δεσποτάδες - καραβοκύρηδες έχουν πλέον αντιληφθεί πως η χώρα χρειάζεται ηρεμία και ανάπτυξη γιατί αλλιώς οι Οθωμανοί θα σηκωθούν... να φύγουν και θα μας αφήσουν μόνους μας, αυτοί οι αλιτήριοι κατσαπλιάδες, αυτές οι μειοψηφίες έχουν το θράσος να απειλούν τους νοικοκυραίους».
Crédits photo: Une partie du mur en construction entre la Grèce et la Turquie près de la ville d'Orestiada (Stringer/ Reuters).
Pour combattre l’immigration clandestine, Arno Klarsfled suggère d'ériger un mur à la frontière greco-turque. En 2011, le gouvernement grec avait scandalisé la Commission européenne en annonçant la construction d’une clôture longue de 12 km.
Προσέξτε πόσο απλά και ξεκάθαρα ξεχωρίζει τον δυτικό τρόπο σκέψης που κυριαρχεί σ αυτό που λέμε Ευρώπη και τον αντιπαραθέτει με τον ελληνικό που όπως λέει πρέπει πάση θυσία να τον διατηρήσουμε όχι μόνο γιατί είναι ο τρόπος μας αλλά γιατί είναι και συγκριτικά ανώτερος – ανθρωπινός
COMMENT SOLON D’ATHÈNES VINT À BOUT D’UNE MONTAGNE DE DETTES
Par Andréa Andromidas
« Il faut supprimer un quatorzième du salaire mensuel. Les gens ont vécu au-dessus de leurs moyens, maintenant il faut se serrer la ceinture ! »
Voilà ce qu’on entend souvent dire aujourd’hui à propos de la Grèce, et pourtant tout le monde sait que les montagnes de dettes des banques portugaises, irlandaises, espagnoles, italiennes, allemandes et autres, sont non seulement gargantuesques, mais qu’elles ont été générées de manière tout à fait frauduleuse.
Solon d’Athènes (VIIe siècle av. J.-C.), homme d’Etat encore encensé aujourd’hui, non sans raison, comme un modèle de sagesse, fut confronté à un problème d’endettement similaire, lorsqu’il fut élu archonte en 594 av. J.-C. La situation à l’époque étant beaucoup plus évidente que celle de notre monde « mondialisé », le lecteur pourra saisir plus facilement les principes se rapportant à la situation actuelle.
Un peu d’histoire
Au VIIe siècle av. J.-C., la Grèce sombre dans une terrible crise sociale. Les soulèvements armés de l’aristocratie sont devenus monnaie courante tandis qu’une tyrannie en chasse une autre. La population, qui vit en grande partie de l’agriculture, s’enfonce dans la misère. Les paysans sont obligés d’hypothéquer leurs terres pour obtenir des prêts, et s’ils ne parviennent pas à rembourser avec la prochaine récolte, il ne leur reste plus qu’à se mettre eux-mêmes en gage ! C’est ainsi que d’innombrables citoyens endettés sont réduits en esclavage, privés de tous droits, et parfois même vendus en terre étrangère. Parmi ceux qui refusent ce sort, bon nombre doivent s’exiler. Dans la mesure où la richesse se concentre entre les mains d’un groupe de plus en plus restreint, alors que la productivité de la population ne cesse de diminuer, le pays se retrouve bientôt criblé de dettes et la guerre civile gronde.
Du poème de Solon Au peuple d’Athènes, il ressort très clairement que la dangereuse crise d’endettement qui menace de détruire le pays n’est pas le fait d’une population qui aurait vécu au-dessus de ses moyens, mais bien la conséquence de la perversité de ses gouvernants :
« Même obtenue à un prix monstrueux, la quête de la richesse reste encore votre unique but !
Vous ne respectez ni le bien sacré, ni encore les possessions du peuple, et vous volez et pillez, là où il reste encore un butin. Et vous ne tenez aucun compte des nobles règles de Dikè [1], qui certes, garde encore le silence et laisse passer ces évènements, mais qui bientôt, lorsque le temps sera mûr, sans pitié, exigera des réparations ».
Aujourd’hui
Ceux d’entre vous qui avez suivi dernièrement les interrogatoires des hauts responsables de Goldman Sachs par la Commission de Carl Levin au Sénat américain, aurez immédiatement reconnu sur quoi porte ce discours-poème. Aujourd’hui aussi, la richesse s’obtient au prix d’injustices monstrueuses. Au sommet, les gérants de Goldman Sachs vendaient, sans scrupules, des titres toxiques sans valeur à leurs clients et faisaient ensuite des gains considérables en spéculant sur leur effondrement.
Cependant, Goldman Sachs n’est pas le seul à se livrer à cette pratique. Presque toutes les banques le font. Et à la fin, est-ce aux citoyens ordinaires d’être saignés pour rembourser ces dettes ?
Solon d’Athènes a vu clair dans ce jeu rusé, prévoyant qu’à la fin tous seraient frappés par le malheur si on ne mettait pas fin à ces pratiques. Convaincu qu’il était possible de ressusciter l’assiduité au travail chez les Athéniens, il se mit à élaborer sa législation.
Sa première tâche consista à faire ce que les Grecs appelaient à l’époque « l’élimination des charges » (Seisachtheia en grec ancien). Aujourd’hui on dirait : la suppression des dettes. Mais un tollé de mécontentement s’éleva alors de toutes parts. L’aristocratie perdait d’un seul coup tout espoir de recouvrer ses prêts, mais les couches sociales les plus pauvres n’étaient guère plus enthousiastes, car elles avaient espéré une redistribution des terres. Solon, cependant, ne toucha pas aux propriétés des nobles. A la place, il leur interdit d’endetter le peuple injustement et leur ôta tout pouvoir de réduire les gens en esclavage par le biais de l’endettement.
La bataille pour la justice
Solon réprima sévèrement le mal, comme il le dit lui même. Sa législation visait avant tout à combler le profond fossé qui s’était creusé entre riches et pauvres.
Au-delà de l’annulation des dettes, sa législation prévoyait de relancer l’économie. L’agriculture de l’Attique ne suffisait pas à elle seule pour nourrir une population croissante. C’est pourquoi une grande partie de ses nouvelles lois s’appliquèrent à augmenter le nombre d’entreprises et de commerces, mettant à profit sa propre expérience de négociant. Il commença par interdire l’exportation de tout produit issu de l’agriculture, dont dépendait la survie de la population. Par contre, il promut la culture de l’olivier, afin d’encourager l’exportation d’huile d’olive.
S’attaquant ensuite à cette idée aberrante héritée de l’ancienne éthique de la noblesse, qui refusait tout travail manuel, il promulgua une loi obligeant les parents à donner une formation artisanale à leurs enfants, faute de quoi ils ne pourraient bénéficier d’aucune aide dans leurs vieux jours. Il ouvrit aussi la porte aux entreprises commerciales étrangères, à condition que leurs employés, et toute leur famille, s’engagent à devenir citoyens athéniens.
La réforme de la politique monétaire fut organisée de manière à favoriser les exportations, stimuler le désir de tous les citoyens de participer à la vie économique et relancer l’économie. De plus, il intégra une importante réforme constitutionnelle, comprenant de nouvelles lois dans les domaines de la religion et de la justice, qu’il serait trop long de détailler ici.
Solon avait reconnu un principe fondamental, plus que jamais d’actualité pour la crise financière qui nous frappe. L’injuste accumulation de dettes étrangle peu à peu la capacité productive réelle de l’économie. Si l’on maintient coûte que coûte le droit au recouvrement de ces dettes illégitimes, alors la paix sociale s’en trouve détruite et c’est la guerre civile qui s’annonce inéluctablement.
Qu’on laisse les traders, les spéculateurs, les investisseurs, les ignobles (peu importe le nom qu’on leur donne), en liberté ou qu’on les mette derrière les barreaux n’est qu’une formalité. Mais si l’on veut survivre, il faut leur ôter au plus tôt le pouvoir d’agir injustement contre la société. Nous devons leur refuser le droit d’infliger à la population le remboursement des dettes contractées ces dernières années sur le casino financier, qui n’ont de toutes façons aucune valeur.
Une fois cette décision prise, la prochaine étape sera : comment redonner à la population le goût du travail productif ? Comment relancer l’économie ? N’étant plus obligés d’engloutir des sommes insensées pour rembourser les dettes, la tâche sera beaucoup plus simple. On pourra investir dans l’économie réelle, domaine dans lequel la Grèce a, aujourd’hui, bien plus de possibilités qu’à l’époque de Solon.
Le grand défi historique qui nous est posé reste le même qu’à l’époque : allons-nous décider d’être aussi sages que Solon ? Ajoutons encore qu’il ne fut en fonction qu’une seule année, que ses lois, malgré les nombreuses tempêtes, ont perduré et que sans lui, l’antiquité n’aurait probablement jamais connu cette renaissance classique sur laquelle fut fondée notre civilisation européenne.
Extraits d’un poème de Solon d’Athènes (592 – 559 avant J.-C.)
Nommé archonte (grand législateur) en l’an 569 av. J.-C., pour un an, Solon abrogea d’abord les lois injustes de Dracon (à qui nous devons aujourd’hui le mot draconien) et rétablit la stabilité et l’harmonie à Athènes, à travers des lois sages. Il refusa cependant le pouvoir souverain en disant qu’il ne se « ferait jamais le tyran de ses égaux ». Après avoir pacifié Athènes, il prit volontairement la route de l’exil pendant dix ans, après avoir fait jurer à ses concitoyens qu’ils vivraient en paix jusqu’à son retour. Voici malheureusement ce qui arriva. Combien de fois les hommes laisseront-ils l’histoire se répéter de la sorte ?
Jupiter ou le Destin qu’il représente veut que notre ville ne soit jamais détruite ; elle est en outre défendue par la fille illustre du dominateur éternel, Pallas Minerve, qui l’a bâtie de ses mains. Mais hélas ! des citoyens insensés veulent détruire eux-mêmes cette cité superbe par leur amour insatiable de l’or : ceux qui la gouvernent entassant injustice sur injustice hâtent encore sa ruine. Leur immense avidité n’a aucune borne. Ils ignorent que le bonheur de la vie est dans la modération et la tranquillité ; ils ne songent qu’à amasser des richesses par des moyens honteux.
Ils ne respectent ni les propriétés sacrées ni le trésor public ; ils pillent tout ce qui se rencontre au mépris des saintes lois de la justice.
Mais cette justice éternelle, silencieuse aujourd’hui, conserve dans sa mémoire leurs coupables rapines ; elle connaît le passé, elle voit le présent, elle arrive à l’heure marquée, elle punit enfin tant d’infamies. C’est par ces raisons criminelles qu’Athènes tout entière se trouve affligée de cruelles souffrances, que nous sommes tombés dans un esclavage insupportable, que nous avons été environnés d’horribles séditions, qu’une guerre cruelle est venue nous dévorer et qu’au bonheur le plus doux ont succédé des maux affreux. Notre ville si puissante et si aimable a été tout à coup opprimée par des hommes féroces : le crime triomphe ; l’homme de bien est exposé à l’outrage ou à la mort. Voilà les malheurs qui sont venus fondre sur Athènes. Et défié plusieurs de nos citoyens, mis à d’indignes enchères, chargés de liens comme des criminels, sont entraînés ignominieusement dans des régions lointaines.
La calamité publique envahit toutes les maisons particulières ; ni les beaux portiques ni les portes d’airain ne sauraient l’empêcher : elle monte sur les toits les plus élevés et y découvre ceux qui s’y réfugient comme s’ils étaient dans leur lit. Que les Athéniens apprennent ainsi que l’injustice est toujours la ruine des empires. Avec la justice au contraire règne la modération : elle tempère la dureté, elle abaisse l’ambition, elle repousse l’injure et l’outrage ; elle détruit les semences naissantes de la discorde, elle rectifie les jugements, elle calme les cœurs aigris, elle met un frein à la sédition ; sous son gouvernement heureux la sagesse et l’intégrité règlent toutes les actions des hommes.
Athéniens, n’attribuez pas aux dieux les maux qui vous accablent ; c’est l’œuvre de votre corruption : vous-mêmes avez mis la puissance dans la main de ceux qui vous oppriment. Vos oppresseurs se sont avancés avec habileté comme des renards, et vous, vous n’êtes que des imprudents et des lâches : vous vous laissez séduire par la vaine éloquence et par les grâces du langage. Jamais la raison ne vous guide dans les choses sérieuses.
Une force destructive s’échappe de la nue embrasée et de la grêle retentissante ; un tonnerre impétueux sort de l’éclair brillant ; le vent soulève d’immenses orages sur la mer, et souvent par les grands hommes périssent les grands Etats ; souvent les peuples imprudents se trouvent tout à coup dominés par les usurpateurs. J’avais donné par mes lois une égale puissance à tous les citoyens ; je n’avais rien ôté, rien ajouté à personne ; j’avais ordonné aux plus riches et aux plus puissants de ne rien faire contre les faibles, j’avais protégé les grands et les petits d’un double bouclier d’une force égale de chaque côté, sans donner plus aux uns qu’aux autres ; mes conseils furent méprisés : on en porte la peine aujourd’hui. »
(Traduit par Ernest Falconnet)
Notes:
[1] Dikè : divinité de la justice qui symbolisait à la fois l’idée abstraite du droit et, sous de multiples formes, l’action judiciaire.
Κυρώσεις κατά του Ιράν: Προαναγγέλλοντας τη μετα-αμερικανική εποχή
Εάν ενημερώνεστε από τα κύρια μέσα μαζικής ενημέρωσης, σκέφτεστε πιθανώς ότι η Κίνα -παρά την κατ 'επανάληψη αντίσταση της στις δυτικές κυρώσεις κατά του Ιράν- έχει ενταχθεί ουσιαστικά στην προσπάθεια για επιβολή κυρώσεων με την ακύρωση των παραγγελιών πετρελαίου της από τους Ιρανούς .
Στο πλαίσιο της βαθιάς εμπλοκής του Πεκίνου στην ιρανική πετρελαϊκή βιομηχανία και φυσικού αερίου, ωστόσο, αυτή η αφήγηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης δεν είναι απλώς ανακριβή, είναι πολύ και τραγελαφικά ανακριβή. Η Κίνα επενδύει σημαντικά όχι μόνο στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, αλλά και σε άλλες βιομηχανίες στο Ιράν, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής όπλων και της ανάπτυξης των σιδηροδρόμων. Οι επενδύσεις στη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου είναι εξάλλου μεγάλες από μόνες τους.
Πρόκειται επίσης για γεωγραφικό και οικονομικό ενδιαφέρον.
Το παν για να αποφύγουν τις κυρώσεις
Το σημείο εκκίνησης της ανάλυσης μας είναι ότι η Κίνα συνεχίζει αυτή τη στιγμή να αγοράσει μεγάλες ποσότητες πετρελαίου από το Ιράν και τις μεταφέρει στην Κίνα. Ένα εξίσου εξέχον σημείο είναι ότι η είδηση για τη μείωση των παραγγελιών κατά τον πρώτο μήνα του 2012 δόθηκε από τη Wall Street Journal στις 6 Ιανουαρίου: η Κίνα και το Ιράν διαπραγματεύονται μια διαφορά για τις τιμές. Αγοράζοντας από με τις κρατικές πετρελαϊκές εταιρίες και τις εταιρείες φυσικού αερίου της Κίνας και της Ρωσίας, οι πελάτες και οι συνεργάτες τους έχουν συνεχώς αυτό το πρόβλημα. Η Ρωσία έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστή για τις καθυστερήσεις της στις αγορές και τις παραδόσεις κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, αλλά το ίδιο ισχύει για την Κίνα. Αν θέλετε να κατανοηθείτε πως θα διαπραγματευτούν οι τιμές και οι παραδόσεις σε ένα κόσμο που θα κυβερνηθεί από τους ολιγάρχες των ασιατικών δυνάμεων, δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε πώς διαπραγματεύονται σήμερα με τους παγκόσμιους εταίρους τους στη βιομηχανία του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
Αποφεύγουν απλώς τους μηχανισμούς -για παράδειγμα, ανταποκρίτριες τράπεζες- μέσω των οποίων οι ΗΠΑ και η ΕΕ επέβαλαν τις κυρώσεις. Η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, άλλοι σημαντικοί πελάτες αργού πετρελαίου, έχουν επιφυλάξεις σχετικά με τις κυρώσεις. Αναλυτές του κλάδου προβλέπουν ότι θα κάνουν συμβολικές περικοπές στις παραγγελίες τους από το Ιράν, της τάξης του 10-15%, αλλά δεν θα σταματήσει τελείως τις αγορές τους.
Αυτό είναι πολύ σοβαρότερο από τα συνηθισμένα παιγνίδια παράκαμψης εμπάργου που συνοδεύουν συνήθως τις οικονομικές κυρώσεις. Ειλικρινά, οι Δυτικοί πολιτικοί ηγέτες εξαπατούν τους ίδιους τους εαυτούς τους, εάν πιστεύουν ότι η βιομηχανία πετρελαίου του Ιράν μπορεί να ρυθμιστεί στα μέτρα τους με την επιβολή τόσο πορωδών κυρώσεων. Είναι απολύτως πιθανό ότι το Ιράν δεν θα πουλήσει ούτε ένα λίτρο λιγότερο αργό πετρέλαιο από ό, τι έχει να προσφέρει.
Αντί να πάει προς την ΕΕ, το πετρέλαιο απλά θα πηγαίνει στις ασιατικές χώρες.
Το μειονέκτημα για το Ιράν σε αυτό το καθεστώς είναι ότι διαπραγματεύοντας μη δολαριακές αγορές με τη Ρωσία και την Κίνα θα επιφορτιστεί με πολιτική δραστηριότητα, σε αντίθεση με μια απλή κοινή συναλλαγή αγοράς. Αυτό αποτελεί μια σημαντική μειονεκτική αλλαγή των κανόνων του παιγνιδιού.
Ο «πελάτης» θα κρατήσει το πάνω χέρι στις συναλλαγές για την οικονομική επιβίωση του Ιράν. Οπότε το Ιράν θα εφαρμόσει αυτή τη διαδικασία, θα αλλάξει την Ασία για το προβλέψιμο μέλλον, και θα αρχίσει να επηρεάζει τις συνθήκες στο σταυροδρόμι της Ασίας με την Ευρώπη και την Αφρική νωρίτερα από ό, τι φανταζόμαστε. Οι πολιτικές συνέπειες αυτής της αλλαγής στις σχέσεις εξουσίας, θα είναι ομοιόμορφα δυσμενείς για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους μας.
Το αδρανές παγκόσμιο καθεστώς του σκληρού νομίσματος και η αποτελεσματική εθνική ανεξαρτησία που υποστυλώνει -για τον καθένα που μπορεί να δημιουργήσει ισχυρό, τίμιο εμπόριο- βρίσκεται ήδη στη διαδικασία κατάρρευσης. Προσπαθώντας να απομονώσει το Ιράν από αυτό το καθεστώς υπονομεύει το ίδιο το καθεστώς, επειδή η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία είναι όλες πρόθυμες να λειτουργούν έξω από αυτό κάνοντας συναλλαγές με το Ιράν. Αυτή είναι μια αντανάκλαση όχι μόνο της αντίστασης τους στην αμερικανική πολιτική στο Ιράν, αλλά και η αξιολόγησή τους για τις προοπτικές της Δύσης για τη σταθερότητα. Η αντίληψη για την ασφάλεια μέσω του αμερικανικού δολαρίου και το καθεστώς ασφάλειας των ΗΠΑ δεν είναι πλέον ο κυβερνών παράγοντας «κόστους». Οι γίγαντες της Ασίας είναι πρόθυμοι να δεχτούν το κόστος για αυτό που είναι ουσιαστικά ένα σύστημα ανταλλαγών που βασίζεται στην πολιτική, γιατί η υψηλότερη προτεραιότητα τους είναι να δρομολογήσουν τα πράγματα από την γεωπολιτική σκοπιά.
Σε κάποιο σημείο, άλλα έθνη θα αντιμετωπίσουν κατά πάσα πιθανότητα το πρόβλημα της επιλογής μεταξύ του να κάνουν σιωπηρές συμφωνίες με τους Ασιάτες γίγαντες, ή να κολλήσουν στις ηρωικές κινήσεις της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών -των οποίων η ίδια η νομισματική τους σταθερότητα είναι καθημερινά λιγότερο εφικτή. Μια γρήγορη επίλυση του προβλήματος του Ιράν θα αποτρέψει αυτή την επιλογή, αλλά μια τέτοια λύση είναι σχεδόν αδύνατη, ακόμα κι αν δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τελείως ένα θαύμα. Οι κυρώσεις κατά του Ιράν είτε θα αρθούν χωρίς την επίτευξη του στόχου τους, ή -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- θα μεταμορφώσουν ριζικά το γεωπολιτικό περιβάλλον της Ασίας. Το τελευταίο είναι το πιο πιθανό σε αυτό το σημείο.
Κίνηση της Κίνας να κατέχει μια κεντρική θέση
Η Ρωσία έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα στην άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας με το Ιράν: την κοινή θαλασσιά σύνδεση μέσω της Κασπίας Θάλασσας. Αλλά η Κίνα αγωνίζεται για να μεριμνήσει για τα δικά της πλεονεκτήματα, και, μέσα από τη βιομηχανία πετρελαίου, έχει καταφέρει να εγκατασταθεί -σε κάτι σαν Ναπολεοντική κίνηση- σε κεντρική θέση στα πιο σημαντικά σύνορα στην περιοχή: τα νότιο σύνορα μεταξύ του Ιράν και του Ιράκ.
Στις 22 Ιανουαρίου, ο Michael Ledeen τόνισε με μικρή έκθεση σχετικά με την συμφωνία που συνήφθη πρόσφατα μεταξύ του Πεκίνου και της Τεχεράνης, η οποία θα επιτρέψει την Κίνα να αναπτύξει κοιτάσματα πετρελαίου στο δυτικό Ιράν. Εκτός από την υπογράμμιση της περιοχής όπου οι Κινέζοι θα δημιουργήσουν τις υποδομές, η έκθεση υποστηρίζει ότι η συμφωνία προβλέπει ότι η Κίνα να δώσει στρατιωτική προστασία για τις πετρελαιοπηγές. Αυτό μπορεί να σημαίνει (η όχι) ότι η κινεζική παρουσία θα περιλαμβάνει οπλικά συστήματα τέτοια, όπως πύραυλους αεράμυνας, αλλά καλύπτει αναμφίβολα αποσπάσματα ασφαλείας κοιτασμάτων πετρελαίου που θα μπορούσαν να είναι επανδρωμένα από τον κινεζικό στρατό.
Η Κίνα προβληματίστηκε λίγο για τη συγκάλυψη της ανάπτυξης στρατευμάτων στην επαρχία του Γκιλγκίτ-Μπαλτιστάν, στο βόρειο Πακιστάν -δεν είναι με οποιοδήποτε τρόπο αδιανόητο για την Κίνα να μεταφέρει στρατεύματα στο Ιράν, αν μπορεί να το εξασφαλίσει. Η περιοχή όπου η Κίνα θα επιχειρήσει είναι εξίσου ενδιαφέρουσα. Εκτός από την ζώνη της ακτής του Περσικού Κόλπου -σύμφωνα με πληροφορίες, 8 χλμ (4 ναυτικά μίλια) προς τη θάλασσα- οι Κινέζοι θα εγκατασταθούν σε μια περιοχή που εκτείνεται από την επαρχία Ilam μέχρι το Marivan κατά μήκος των συνόρων με το Ιράκ (βλ. χάρτη παρακάτω). Υπάρχει μια πρόσθετη παραχώρηση στο βορειοδυτικό Ιράν, στην ακτή της Κασπίας Θάλασσας.
Η Κίνα στα σύνορα Ιράν-Ιράκ. Χάρτης των κοιτασμάτων πετρελαίου από www.gregcroft.com. Σημειώσεις από τον συγγραφέα.
Η Κίνα αναπτύσσει ήδη κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου από την ιρακινή πλευρά των συνόρων, απέναντι από την επαρχία Ilam (βλ. χάρτη). Στα τέλη Δεκεμβρίου, η Κινέζικη National Petroleum Corporation (CNPC) μετέφερε το πρώτο πετρέλαιο στην αγορά από το κοίτασμα Αλ-Ahdab στο Ιράκ στην επαρχία Wasit. Η CNPC αναπτύσσει και το κοίτασμα πετρελαίου Halfaya, νοτιοδυτικά του Αλ-Ahdab στην επαρχία Maysan (και συμμετέχει στην ανάπτυξη κοιτασμάτων πετρελαίου στη Rumaila, στο νότιο άκρο του Ιράκ).
Τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου του Ιράν βρίσκονται σχεδόν ολόκληρα στα δυτικά σύνορα του. Αλλά το Ιράκ ποικίλλει περισσότερο γεωγραφικά, και η επιλογή της Κίνας στο Ιράκ ήταν να συνεχίσει στις πετρελαιοφόρες περιοχές κοντά στα νότια σύνορα με το Ιράν. Οι πετρελαιοπηγές, όπου η Κίνα επιχειρεί -αν περιλαμβάνεται η Rumaila- βρίσκονται σε κάθε πλευρά της ιρακινής προσέγγισης μέσα από τη επαρχία Βασόρα στο Σατ-al-Arab, όπου ο Τίγρης-Ευφράτης εκβάλλει στον Περσικό Κόλπο. Με τις τοποθεσίες που ελέγχουν τα σύνορα Ιράν-Ιράκ και το για πολύ καιρό αμφισβητούμενο Σατ-al-Arab, η Κίνα δεν θα μπορούσε να επιλέξει μια γεωπολιτικά σημαντικότερη περιοχή για να εδραιώσει την παρουσία της -και για να έχει βάσιμο μέσο για τη μεταφόρτωση τεράστιων εμπορευμάτων σε μεγάλα κοντέινερ. Εν τω μεταξύ, φυσικά, εξάγει και πετρέλαιο.
Θα ήταν λάθος να ερμηνεύσουμε αυτή τη κίνηση ως πρώτο μέτρο για τη διεξαγωγή επιθετικού πολέμου. Αυτό δεν είναι ο στόχος του Πεκίνου.
Αυτό που οι Κινέζοι έχουν κατά νου είναι η θέσπιση μιας επιρροής τόσο στο Ιράκ όσο και στο Ιράν που θα διασφαλίζει τη συμμετοχή της Κίνας στην επίλυση των διαφορών, κάνοντας νέες συμφωνίες, και την επίτευξη συμφωνίας σχετικά με τις αρχές για την περιφερειακή τάξη. Η Κίνα δεν θέλει να καταπολεμήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στον Περσικό Κόλπο, αλλά ελπίζει να αποτρέψει τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ υποστηρίζοντας μια κινεζική συμμετοχή στους στόχους που μπορεί να έχουμε για επίθεση, και στις ρυθμίσεις που μπορεί να προσπαθήσουμε να χαλάσουμε.
Τι, τελικά, θα κάνουμε σχετικά με τις μεταφορές πετρελαίου από το Ιράν στην Κίνα; Αν αυτές συνάπτονται από την Κίνα και διακινούνται από, ας πούμε, δεξαμενόπλοιο υπό Λιβεριανή σημαία με ιδιοκτήτη από μια ασιατική χώρα ή της Μέσης Ανατολής, θα πάμε πέρα από την έκδοση προειδοποιήσεων και θα επιτεθούμε πραγματικά σε πετρελαιοφόρα, ή θα τιμωρήσουμε έθνη με τα οποία έχουμε καλές σχέσεις; Θα μπορούσαμε να θέσουμε παρόμοιες ερωτήσεις σχετικά με τις υπεράκτιες εξέδρες άντλησης πετρελαίου στα ιρανικά ύδατα που προστατεύονται από αποσπάσματα Κινέζων στρατιωτών;
Η ναυτική συνιστώσα
Η Κίνα δεν εγκατέλειψε την ισορροπία των ναυτικών δυνάμεων στην περιοχή του Περσικού Κόλπου στην τύχη: το Δεκέμβριο του 2011, οι Κινέζοι «εξέταζαν» μια προσφορά ναυτικής βάσης από τις Σεϋχέλλες, στον Ινδικό Ωκεανό ανατολικά της Αφρικής, η οποία θα επιτρέψει το πολεμικό ναυτικό του Πεκίνου να βελτιώσει τις υπάρχουσες υποδομές και να ελλιμενίσει μια μεγάλη ναυτική δύναμη που θα αναπτύσσεται συνεχώς. Οι Κινέζοι έχουν αναπτύξει ευκολίες ελλιμενισμού στο Τζιμπουτί, στην Ερυθρά Θάλασσα, και κατασκεύασαν το πακιστανικό λιμάνι του Γκουαντάρ, αμέσως έξω από τον Περσικό Κόλπο (και αφού προέβη σε μια εντατικοποιημένη σειρά από πραγματικές στρατιωτικές ασκήσεις με το Πακιστάν κατά τη διάρκεια των τελευταίων 12 μηνών). Το κινεζικό πολεμικό ναυτικό έχει πραγματοποιήσει μια σειρά επισκέψεων στο λιμάνι του Ομάν, από τότε (2008) που ασκεί περιπολίες συνοδείας κατά της ναυτικής πειρατείας στον Κόλπο του Άντεν και την Αραβική Θάλασσα. Η ναυτικές δυνατότητες ελλιμενισμού στις οποίες η Κίνα μπορεί να έχει πρόσβαση έχουν πολλαπλασιαστεί σημαντικά κατά τα τελευταία 3 χρόνια.
Μένει να δούμε αν είτε η Ρωσία είτε η Κίνα θα είναι σε θέση να αναπτύξουν δυνάμεις, όπως για αναγνώριση ή χερσαίες βάσεις βομβαρδιστικών αεροπλάνων τα οποία απαιτούν τη χρήση τοπικών αεροδρομίων. Μπορούν ή δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τη συνεργασία χωρών της Νότιας Ασίας επ 'αυτού. Αλλά και οι δύο θα έχουν τις Σεϋχέλλες, τουλάχιστον για ορισμένους σκοπούς.
Και πάλι, κανένα από τα δυο έθνη θέλει να μπει σε πόλεμο με τις ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ. Αυτό που θέλουν να κάνουν είναι να αποθαρρύνουν τη Δύση από το να ενεργεί με συνοπτικές διαδικασίες με δική της πρωτοβουλία, με μια δικιά τους αποτρεπτική παρουσία στην περιοχή. Τα Δυτικά έθνη δεν θα έχουν πλήρη ελευθερία κινήσεων σε αυτή την περίπτωση, και όλοι οι υπολογισμοί θα γίνουν διαφορετικά.
Μια υδροκρίτη δοκιμή της Δυτικής θέλησης
Ένα παράδειγμα για το τι θέλουν η Ρωσία και η Κίνα να είναι σε θέση να επιβάλουν παρατηρήθηκε νωρίτερα αυτό το μήνα στη Μεσόγειο.
Κυρώσεις, που περιλαμβάνουν την απαγόρευση εισαγωγών όπλων θα επιβληθούν κατά της Συρίας, ενώ το απαίσιο καθεστώς Άσαντ συνεχίζει τη σφαγή του λαού του. Με το ρωσικό αεροπλανοφόρο στη περιοχή -η μεγαλύτερη συνάθροιση ναυτικής δύναμης της Μεσογείου αυτή τη στιγμή- η Μόσχα πραγματοποίησε μια σημαντική δοκιμή για τη βούληση των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι ένα φορτηγό πλοίο που μετέφερε ρωσικά όπλα επετράπη να προσεγγίσει τη Συρία , κατά παράβαση των κυρώσεων, αφού έδωσε στις κυπριακές αρχές ψευδή διαβεβαίωση ότι ο προορισμός του δεν ήταν η Συρία. Το ΝΑΤΟ δεν έκανε καμία προσπάθεια να αναχαιτίσει την παράδοση των όπλων στον Άσαντ.
Η Ρωσία είναι δικαιολογημένη εάν υποτεθεί ότι αυτή η παθητικότητα από το ΝΑΤΟ ήταν αποτέλεσμα της παρουσίας της ρωσικής ναυτικής δύναμης. Ίσως ο καθοριστικός παράγοντας ήταν στην πραγματικότητα η αδιαφορία των δυτικών κυβερνήσεων, αλλά με αυτό το μικρό επεισόδιο, οι Ρώσοι έχουν δείξει τουλάχιστον ότι η παρουσία μιας ναυτικής πολεμικής δύναμης ενισχύει την αδιαφορία. Αυτό, εν πάση περιπτώσει, θα είναι το μάθημα που θα κρατήσουν από αυτή την εμπειρία. ΗίδιααρχήμπορείναεφαρμοστείστονΠερσικόΚόλπο.
Τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης έδωσαν λίγη σημασία για τη ρωσική αποστολή όπλων προς τη Συρία, η οποία ακολουθήθηκε αμέσως με την ανακοίνωση της πώλησης πολεμικών αεροπλάνων στη Συρία. Η Ατλαντική Δύση απέτυχε σε αυτό το τεστ της θέλησης, και η Ρωσία είναι πιθανό να στηρίξει πιο τολμηρά το καθεστώς του Άσαντ. (Σημείωση: Αν και η συμπεριφορά της Ρωσίας είναι κατά μία έννοια σαφώς ανήθικη, είναι κατανοητή από τη σκοπιά της ασφάλειας της Ρωσίας. Οι Ρώσοι δεν μπορούν να δεχτούν ένα αποτέλεσμα στο οποίο η Τουρκία θα επίλεγε ουσιατικά τη νέα ηγεσία της μετα-Άσαντ Συρίας. Και όμως, αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα έχει προωθήσει η κυβέρνηση Ομπάμα.
Εάν είναι αλήθεια ότι ο Ερντογάν πεθαίνει από καρκίνο, η Μόσχα θα ελπίσει ότι θα κρατήσει έναν σφιγκτήρα για τη διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης (statusquo), τουλάχιστον έως ότου αλλάξει η κατάσταση στην Τουρκία.
Τι γίνεται με αυτόν τον αγωγό;
Εν τω μεταξύ, μια άλλη ενδιαφέρουσα εξέλιξη -ή μάλλον απουσία εξέλιξης- σχηματίζει τις εξελισσόμενες συνθήκες του μετα-αμερικανικού κόσμου. Υπήρξε μεγάλη ελπίδα για τον αγωγό πετρελαίου που κατασκευάζεται διαμέσου του Ομάν για να συνδέσει τον Περσικό Κόλπο με την Αραβική Θάλασσα, παρακάμπτοντας τα στενά του Ορμούζ. Ο αγωγός ξεκίνησε στις αρχές του 2009. Ο Ιανουάριος 2012 φαινόταν να είναι ακριβώς ο καταλληλότερος χρόνος για τα εγκαίνια του, με την αναγνώριση ενός ανακουφισμένου κόσμου. Τα ΗΑΕ – στην ακτή του Περσικού Κόλπου από όπου ξεκινά ο αγωγός -είχαν υποσχεθεί για σχεδόν ένα χρόνο ότι το πετρέλαιο θα άρχισε να ρέει μέσω του αγωγού σύντομα.
Στις αρχές Ιανουαρίου, όμως, μη κατονομαζόμενες πηγές, αποκάλυψαν ότι τα εγκαίνια του αγωγού θα καθυστερήσουν τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του 2012 (βλέπετε εδώ επίσης). Όλοι οι μέτοχοι της εταιρείας του αγωγού, σύμφωνα με πληροφορίες, αρνήθηκαν να σχολιάσουν στα μέσα ενημέρωσης -καθώς ο ανάδοχος για την κατασκευή του αγωγού είναι θυγατρική εταιρία της κινεζικής CNPC.
Γιατί θα ήθελε η Κίνα να καθυστερήσει την λειτουργία του αγωγού; Ίσως επειδή η ανακούφιση από την πίεση της κρίσης των Στενών του Ορμούζ θα ήταν πλεονέκτημα για την ηγεσία των ΗΠΑ, ενώ διατηρώντας την πίεση, με τις τρέχουσες συνθήκες, δημιουργεί κίνητρα για τα έθνη του Κόλπου να αναζητήσουν νέους συσχετισμούς. Σίγουρα η Κίνα μπορεί να διαπραγματευτεί καλύτερες συμφωνίες με το Ιράν κάτω από πυροβόλο όπλο. Εν τω μεταξύ, η κεντρική θέση της Κίνας ως ανάδοχος του αγωγού σημαίνει ότι αν εκραγεί η κρίση του Ορμούζ, η Κίνα μπορεί να διαπραγματευτεί σκληρά με τα έθνη κάτω από την οικονομική πίεση που θα ζητήσουν την ροή του να μπει σε λειτουργία. Δεν είναι σαφές τι είναι πίσω από την καθυστέρηση του αγωγού, αλλά είναι σαφές ποίος αντλεί πλεονέκτημα από αυτήν.
Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν να ανακρουστούν από αυτή την ανάλυση -αλλά οι αναγνώστες από το Βιετνάμ ή την Ιαπωνία πιθανώς δεν θα ήταν, ούτε πολλοί άλλοι από την περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού. Αυτό είναι το μοντέλο των γεωπολιτικών πιέσεων, ελιγμών, και εκφοβισμού με την οποία δραστηριοποιείται η Κίνα. Η Ρωσία κάνει τα ίδια, εδώ που τα λέμε, αλλά η Κίνα έχει μεγαλύτερο πλεονέκτημα στο κρυφό μέτωπο της δυτικής γνώσης και προσδοκιών.
Το δράμα που παίζεται σε όλη τη Μέση Ανατολή, μας δίνει μια εξαιρετική γεύση για το πώς θα είναι ο κόσμος χωρίς το χέρι διακυβέρνησης της αμερικανικής δύναμης. Και αν τα Δυτικά έθνη δεν μπορούν πλέον να δικαιολογήσουν τη χρήση δύναμης για τη διαφύλαξη και προώθηση των εμπορικών όρων μας για την ήρεμη ασφάλεια των εθνικών συνόρων, το εμπόριο, τα ταξίδια, και η πνευματική ανταλλαγή -αντί αποδοκιμάζοντας και ζητώντας συγγνώμη για οποιαδήποτε κατάσταση πρέπει να εκτελεστεί- ο κόσμος θα κάνει μικρή χρήση της Δυτικής ηγεσίας. Αν η μοίρα των άλλων λαών είναι να καταδικαστούν να διαπραγματευτούν σε θέση αδυναμίας κακές συμφωνίες με τους Κινέζους ολιγάρχες, δεν υπάρχει κανένα πλεονέκτημα η σωτηρία από το να ακούσουν διαλέξεις από τον Barack Obama, την Hillary Clinton, ή από την παρέλαση ευερέθιστων Ευρωπαίων όταν θα κλείσουν οι συρόμενες σιδερένιες πύλες.
Neuron is the European unmanned combat air vehicle (UCAV) demonstrator for the development, integration and validation of UCAV technologies and is not for military operational deployment. Dassault unveiled a life-size model of Neuron at the 2005 Paris Air Show. The operational UCAV is expected to be a larger design than the Neuron demonstrator. The aircraft performs an air-to-ground mission in a network centric warfare.
The main aim of the Neuron programme is to sustain and develop European manufacturers' aeronautic and other technologies for next-generation combat aircraft and UAVs.
By mid 2005, a series of memorandums of understanding had been signed and industrial teaming arrangements been set up. By the end of 2005, the governments of France, Greece, Italy, Spain, Sweden and Switzerland had agreed to invest in the Neuron programme.
In February 2006, the Neuron programme was formally launched with the award, by the French DGA on behalf of the participating nations, of a contract to Dassault as prime contractor for the design and development of the Neuron demonstrator.
This began a 15-month feasibility phase. The DGA awarded a contract for a 19-month project definition phase in June 2007. This will be followed by the production of a Neuron demonstrator. Dassault will carry out ground tests and first engine run up in 2011. First flight of the Neuron is scheduled for 2012. Flight tests will begin in France followed by tests in Sweden and then Italy.
The UCAV will be able to launch precision-guided munitions from an internal weapons bay and will have a stealth airframe with reduced radar and infrared cross-sections.
Neuron programme
Dassault Aviation is the design authority with responsibility for the general design, system architecture, the flight control system and final assembly together with ground tests and flight tests. Dassault's UAV and UCAV design capability was developed under a sequence of experimental development and validation programmes, Aeronef validation experimental (AVE). Dassault started the AVE LogiDuc programme (AVE logistics to demonstrate UCAV) in 1999.
Saab Aerosystems, based in Linkoping, Sweden, is responsible for overall design, fuselage, avionics, fuel system, flight control, airworthiness, autonomy, multipayload capabilities, structural design and manufacture and ground and flight testing.
"The Neuron UCAV will incorporate highly advanced avionics, stealth and network-centric technologies."
Dassault Aviation received the front and central fuselage section of the Neuron UCAV demonstrator from Saab on 25 January 2011. Saab has built strong capability in UAV and UCAV technology with the SHARC Swedish highly advanced research configuration demonstrator, FILUR flying innovative low-observable unmanned research UAV, the EuroMALE European medium-altitude long-endurance UAV with EADS and the establishment of the Link Lab drone development centres, a joint venture with Linkoping University.
Technology development on the Neuron programme would be applicable to planned upgrades of the Saab Gripen fighter aircraft, which is expected to remain in service until about 2035.
In March 2004, the Hellenic Aerospace Industry (HAI) and Dassault signed a memorandum of understanding (MoU) on the Dassault UCAV programme, which became the Neuron programme. Under the terms of the MoU, HAI is responsible for the engine exhaust, the rear fuselage section and the test rig. The rear fuselage section was delivered to Dassault Aviation in January 2011.
EADS CASA of Spain is responsible for the wings and also the ground station and integration of the data link. EADS CASA and Dassault signed the MoU agreement in May 2005. EADS CASA delivered the wings of the Neuron to Dassault in March 2011. The wings were shipped to Istres for final assembly.
Ruag in Switzerland is responsible for the weapons interface and wind tunnel testing.
Alenia Aeronautica in Italy is responsible for the development of the electrical power system, the air data system, development of the Smart Weapon Bay, and for flight testing. It delivered the weapon bay doors and mechanism of the Neuron demonstrator to Dassault Aviation in May 2011.
During 2005, Turkey formally applied to take part in the EADS MALE medium-altitude long-endurance UAV programme and the Dassault-led Neuron programme.
An attitude and heading reference system (AHRS) will be supplied by the LITEF, a subsidiary of Northrop Grumman to the Neuron UCAV. The LCR-100 Gyrocompass AHRS is a north-finding attitude and heading reference system based on a fibre-optic gyro and micro-electromechanical (MEMS) accelerometers.
Design and appearance
The Neuron is of similar appearance to the AVE-C which is the second prototype of the Dassault Petit Duc and which has high-manoeuvrability unstable yaw aircraft control. Like the Ave-C, the Neuron has no tail fin and a swept W-shaped wing design
The system will incorporate highly advanced avionics, stealth and network-centric technologies. Simulations and flight tests will demonstrate the capability of flight in controlled airspaces and the operation of the Neuron in a network-centric battlefield environment.
The air vehicle fuselage length and the wingspan are approximately 10m. The empty weight of the air vehicle is around 4,500kg and with a full payload the weight will be about 6,000kg. The air vehicle has tricycle-type landing gear for runway take-off and landing.
Neuron will have the capability to carry two laser guided 250kg (550lb) bombs in two weapon bays. The air vehicle is expected to have an endurance of several hours and high subsonic speed i.e. a maximum speed of Mach 0.7 to Mach 0.8.
"The UCAV will be able to launch precision-guided munitions from an internal weapons bay."
The unmanned Neuron will be controlled from ground-based stations and from control stations in combat aircraft such as the French Rafale or the Swedish Gripen.
In June 2005, Thales was selected to develop the datalink system for Neuron. The system will connect the ground control station with the UCAV by a high-rate Nato standard STANAG 7085 datalink and a low-rate datalink: The high-rate datalink will allow secure transmission of application data (video, imagery and radar) and air vehicle command and control data. The low-rate datalink will use secure technologies and a different frequency band to ensure data integrity.
Neuron engines
The air vehicle will be powered by two Adour mk951 jet engines from the Rolls Royce and Turbomeca joint venture RRTM. The Adour mk951 is already fitted on BAE Systems Hawk 128 aircraft. The air intake is in a flush dorsal position above the nose.
The engine features a new fan and combustor and is also equipped with full authority digital engine control (FADEC) which reduces the workload of the pilot by performing automated operations.
Performance
The maximum speed of the aircraft varies between Mach 0.7 and 0.8. Neuron weighs around 4,500kg and its maximum take-off weight 6,000kg.
Programme Milestones
The nEUROn programme was launched in 2003.
The main contract was notified to the prime contractor in 2006, the industrial partnership contracts were signed concurrently.
The first flight of the technological demonstrator is planned for mid-2012, in Istres (France).
Demonstrations flights
The scenarios to be validated through the demonstration flights will be as follows:
·insertion in the test range airspace,
·air-to-ground subsonic mission,
·detection, localisation, and autonomous reconnaissance of ground targets without being detected (“to see without being seen”),
·air-to-surface weapon release from an internal bay.
Programme status
By mid-year 2011, the status of the nEUROn programme is the following:
a) The different parts of the airframe have been manufactured and are delivered to Dassault Aviation in Istres facilities (France):
·the main fuselage by SAAB,
·the rear fuselage and the exhaust nozzle by HAI,
·the wings by EADS-CASA,
·the bay doors by Alenia,
·the weapon interface by RUAG,
·the structural parts contributing to the low observability by Dassault Aviation factories of Argenteuil and Biarritz.
b) The final assembly and the final layout of the piping, electrical wiring and equipment installation, including the engine and the landing gears, are under final stages in the Dassault Aviation facilities, in Istres.
c) The software integration in the various electronic equipments is in progress on the “global integration tests rig” in Istres.
Programme organisation
The programme of the nEUROn technological demonstrator is organised as follows:
·a single executive agency, the French DGA which awarded a main contract to the prime contractor and manages the project,
·a single prime contractor, Dassault Aviation company, which is in charge of the main contract implementation.
Ever since the beginning of the programme, the French authorities have clearly stated their will that the UCAV technological demonstrator project should contribute to the build-up of a European defence identity by fully opening it to cooperation. As such, about half of the tasks are entrusted to non-French industrial partners.
In terms of management, this organisation guarantees the best efficiency in a full partnership approach and cooperative relations between the various actors, as well as an improved budgetary control.
An efficient european cooperation scheme
In accordance with the guidelines defined by the French DGA, Dassault Aviation has entrusted about 50% of the work value to European partners, elected after a scrutinized evaluation based on:
·experience and excellence:
The objective of this project is not to create new technological capabilities everywhere in Europe, but to take the full benefit of the already existing technological niches.
·competitiveness:
This project has the ambition to find new ways for costs reduction. Each partner, in addition to their technical excellences, is invited to apply for the most efficient "value for money".
·state budget allocation:
It is a condition imposed by the French DGA that each country having the ambition to participate to the nEUROn programme shall contribute to its financing. For more flexibility, no constraint in term of "geographical return" is assigned to this project, as already dealt with at governmental level.
The industrial team of the nEUROn programme is composed of:
·Dassault Aviation (France), in addition to being the design authority, takes care of the general design and architecture of the system, the flight control system, the implementation of low observable devices, the final assembly, the systems integration on the “global integration tests rig”, the ground tests, and the flight tests,
·Alenia (Italy) contributes to the project with a new concept of internal weapon bay (“Smart Integrated Weapon Bay” - SIWB), an internal EO/IR sensor, the bay doors and their operating mechanisms, the electrical power and distribution system, and the air data system,
·SAAB (Sweden), is entrusted with the general design of the main fuselage, the landing gear doors, the avionics and the fuel system,
·EADS-CASA (Spain) brings its experience for the wings, the ground station, and the data link integration,
·Hellenic Aerospace Industry - HAI(Greece) is responsible for the rear fuselage, the exhaust pipe, and the supply of racks of the “global integration tests rig”,
·RUAG (Switzerland) is taking care of the low speed wind tunnel tests, and the weapon interfaces between the aircraft and the armaments.
Innovative industrial solutions
The nEUROn is the first large size stealth platform designed in Europe.
Building on the experience gained from recent projects, for the first time in a military project, the nEUROn is designed and developed within the frame of a completely integrated “Product Lifecycle Management” (PLM) environment, through a “virtual plateau”, allowing Dassault Aviation and its partners, located in the different countries, to simultaneously work together on the same design data base, independently from the location where the design activities are currently performed.
All the teams involved from the very beginning of the programme know them each other very well, thanks to the development tasks jointly performed in the design office implemented inside the Dassault Aviation facilities of St-Could, as well as with the daily use of distant collaborative tools provided with the “virtual plateau”.
Today, the same teams still work together close to the aircraft, or on the “global integration tests rig”.
This specific and innovative organisation allows to achieve a perfect tempo to rapidly solve any technical events occurring during the development phase of the programme.
These advantages, associated to a highly flexible, pro-active and incentive management process, efficiently contribute to focus towards the next major milestone: the first flight of the nEUROn demonstrator.
Τρέμη: «Και ενώ η παγκόσμια κατάσταση είναι τόσο δύσκολη, υπάρχουν ακόμα κάποιοι αμετανόητοι που εξακολουθούν να στεναχωρούν τον πολυχρονεμένο μας σουλτάνο, που ο γιαραμπής να μας κόβει χρόνια και να του δίνει μέρες».
