Τιερί Μεϊσάν: Η Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα: ένα κτύπημα σπαθιού στο νερό

 

Η Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα: ένα κτύπημα σπαθιού στο νερό

του Τιερί Μεϊσάν

Από την έναρξη της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, οι διεθνείς σχέσεις έχουν μπλοκαριστεί. Δεν αλλάζει καμία θέση. Ο πρόεδρος Μακρόν πίστευε ότι θα μπορούσε να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού ανακατεύοντας τα χαρτιά σε μια συνάντηση των ευρωπαίων αδελφών εχθρών, της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας. Αλλά ο πρόεδρος Πούτιν το αιφνιδίασε αλλάζοντας τα σύνορα και το ίδιο το παιχνίδι.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 11 OCTOBRE 2022

DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Στην Πράγα, όλοι οι προσκεκλημένοι επιλέχθηκαν επειδή θεωρητικά καταδικάζουν τη Ρωσία, αλλά στην πράξη είναι κάτι άλλο.

ΟΓάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν δεν ξέρει πώς να αποφασίσει για να επιλύσει τις κρίσεις, αλλά να ανακατεύει τα χαρτιά για να μπορέσει να εξετάσει νέες λύσεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σημειώνοντας την έλλειψη συζήτησης γύρω από την ουκρανική σύγκρουση, ξεκίνησε τον περασμένο Μάιο μια πρωτοβουλία: την «Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα» (ΕΠΚ).

Μετά την «Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία» του Φρανσουά Μιτεράν και την «Ένωση για τη Μεσόγειο» του Νικολά Σαρκοζί, το Ελιζέ προσπάθησε να πείσει τους εταίρους του για τη χρησιμότητα ενός νέου «πράγματος». Παρεμπιπτόντως, η Γαλλία αλλάζει συχνά: η Συνομοσπονδία του Μιτεράν υποστήριζε τη συμμαχία της Δύσης και της Ανατολής, των Βρυξελλών και της Μόσχας, η μακρονιστική Κοινότητα στοχεύει αντίθετα να βάλει τους μεν κατά των δε.

Η Γαλλία, η οποία προήδρευσε του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το πρώτο εξάμηνο του 2022, ζήτησε λογικά τον μόνιμο πρόεδρο αυτής της δομής, τον πρώην πρωθυπουργό του Βελγίου Σαρλ Μισέλ. Έσπευσε στο ανοιχτό ρήγμα με όρεξη. Πίστευε ότι θα μπορούσε να συσπειρώνει γύρω από την ΕΕ και να χαράξει τον όμορφο ρόλο εις βάρος της προέδρου της Επιτροπής, της αντιπάλου του Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Υπομονετικά οι Γάλλοι διπλωμάτες τον έβαλαν στο κουτί του στο σημείο να μην βρίσκεται καν στη σκηνή στην τελική συνέντευξη Τύπου. Όσο για την κ. φον ντερ Λάιεν, προσκλήθηκε μόνο για τυπικούς λόγους.

Η ΕΠΚ προετοιμάστηκε με τους πόρους της Ένωσης, αλλά όχι εξ ονόματος της Ένωσης. Επιπλέον, οι προπαρασκευαστικές συναντήσεις δεν πραγματοποιήθηκαν στις εγκαταστάσεις της Ένωσης, αλλά στο βελγικό κάστρο του Val Duchesse. Αυτό ήταν αναπόφευκτο καθώς επρόκειτο να συμμετάσχουν το Ηνωμένο Βασίλειο και η Τουρκία. Το μετά Brexit Λονδίνο εξακολουθεί να μην θέλει καμία υπερεθνική δομή και η Άγκυρα ποδοπατά το κατώφλι της ΕΕ για τόσο πολύ καιρό που δεν θέλει πλέον να παρεκκλίνει σε μια επιπλέον παρακαμπτήριο. Το Ηνωμένο Βασίλειο μάλιστα αμφιταλαντεύτηκε για τον τίτλο της «Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας», ο οποίος του θυμίζει υπερβολικά την ανενεργή «Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα», πρόγονο της «Ευρωπαϊκής Ένωσης». Η Τουρκία, από την πλευρά της, απαίτησε διαβεβαιώσεις ότι η συμμετοχή της στην ΕΠΚ δεν θα ήταν άλλος ένας αντιπερισπασμός για να την κάνει να περιμένει.

Τελικά, 44 κράτη συμμετείχαν σε αυτό το φόρουμ, δηλαδή όλοι οι Ευρωπαίοι εκτός από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία που είναι σαφώς οι καθορισμένοι εχθροί. Δυστυχώς, χρειάστηκαν έξι μήνες για να προετοιμαστεί αυτό το πάρτυ που έρχεται λίγο αργά. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της, επρόκειτο να ενώνει την ήπειρο κατά των αιώνιων κακών Ρώσους που είχαν εισβάλει στη νεαρή ουκρανική δημοκρατία. Φυσικά, ορισμένα κράτη δεν το έβλεπαν έτσι. Η Τουρκία φρόντισε να τοποθετηθεί στη μέση, μεταξύ των Ουκρανών και δυτικών συμμάχων της από τη μία πλευρά και του Ρώσου συμμάχου της από την άλλη. Ή η Σερβία που, όπως και η Τουρκία, αρνήθηκε να εφαρμόσει τις αντιρωσικές κυρώσεις χωρίς καν να κρύψει τη ρωσοφιλία της. Στο κόρφο της ΕΕ, η Αυστρία και ειδικά η Ουγγαρία επέδειξαν δυνατά τη φιλία τους με τη Μόσχα, ενώ στο άκρο των χειλών τους κρατούν τον ίδιο λόγο με τις άλλες χώρες. Αλλά τώρα, την τελευταία στιγμή, ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κατέρριψε ένα ατού κινητοποιώντας 300.000 βετεράνους και βάζοντας τέσσερα ουκρανικά όμπλαστ να ενταχτούν στη Ρωσική Ομοσπονδία. Με αυτόν τον τρόπο, είναι αυτός που ανέτρεψε το παιχνίδι, πολύ περισσότερο από τον Εμανουέλ Μακρόν ο οποίος αμφισβήτησε μόνο τους κανόνες του παιχνιδιού.

Πράγματι, εάν το ΝΑΤΟ συνεχίσει τις μεταφορές όπλων, δεν θα επιτεθεί πλέον στις μη αναγνωρισμένες δημοκρατίες του Ντονμπάς και στον απρόσκλητο ρωσικό στρατό στην Ουκρανία, αλλά θα επιτεθεί απευθείας στη Ρωσική Ομοσπονδία επιτιθέμενη πλέον στο έδαφός της. Πριν από τριάντα χρόνια, οι Βρετανοί ήταν πεπεισμένοι ότι η Κριμαία, η Νοβορωσία και το Ντονμπάς ήταν ρωσικά εδάφη. Ο χαρακτηρισμός της προσκόλλησής τους ως «προσάρτηση» δεν θα αλλάξει την πραγματικότητα.

Επιτιθέμενο και πάλι, το ΝΑΤΟ θα καταπατήσει το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση, γεγονός που δικαιολογεί την ανεξαρτησία των περιοχών αυτών και την ελεύθερη προσχώρησή τους στην «Μητέρα Πατρίδα». Για όλα τα πρώην αποικιοκρατούμενα κράτη, θα εμφανιστεί για αυτό που είναι: ένας συνασπισμός ρεβανσιστών που προσπαθούν απεγνωσμένα να σώσουν την αιώνια κυριαρχία του στον κόσμο.

Από την άλλη, εάν το ΝΑΤΟ αποφασίσει να σταματήσει εκεί, οι ηγέτες του, οι οποίοι φωνάζουν συνεχώς ότι υπερασπίζονται την Ειρήνη και τη Δικαιοσύνη, θα εμφανιστούν ως «χάρτινες τίγρεις» σύμφωνα με το τσιτάτο του Μάο Τσε Τουνγκ. Όλοι θα συμπεράνουν ότι η εποχή της κυριαρχίας τους τελείωσε.

Ο πρωθυπουργός Πετρ Φιάλα ήταν ο πρώτος αρχηγός κυβέρνησης που επισκέφθηκε το Κίεβο, μαζί με τους δύο Πολωνό και Σλοβένό ομολόγους του, στις 15 του περασμένου Μαρτίου. Είναι το μόνο πράγμα που θα θυμόμαστε από αυτόν. Οι έξοδοι του εναντίον των ομοφυλόφιλων και της υπερθέρμανσης του πλανήτη δεν μετράνε σε τίποτα δεδομένου του αχαλίνωτου ατλαντισμού του.

Τη συνάντηση άνοιξε ο πολύ ρωσοφοβικός Τσέχος πρωθυπουργός, Πετρ Φιάλα, ο οποίος έθεσε αμέσως τον αντι-Πούτιν τόνο –η προπαγάνδα πάντα προσωποποιεί τις κρατικές πολιτικές– της συνόδου. Πιστός στον εαυτό του, ο αναπόφευκτος Ουκρανός πρόεδρος, ο ηθοποιός Βολοντίμιρ Ζελένσκι, μιλώντας μέσω βίντεο, ανακοίνωσε ότι τα ρωσικά τανκς σύντομα «θα παρελάσουν στην Πράγα [την έδρα της συνάντησης] και τη Βαρσοβία» (sic). Το κοινό, στωικό, απλά χειροκρότησε ευγενικά, χωρίς ζεστασιά.

Η ΕΕ θα αποστείλει «μη στρατιωτική αποστολή» για να συμβάλει στην οριοθέτηση των συνόρων μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον σκοπό της Συνόδου Κορυφής της Πράγας, αλλά υπάρχει επείγουσα ανάγκη να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που συνήθως αφήνονται να σαπίσουν.

Οι συναντήσεις στο περιθώριο της συνόδου κορυφής ήταν σχεδόν όλες αποτυχίες, με εξαίρεση τη σύνοδο κορυφής Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν, η οποία ξεκίνησε ψυχρά αλλά συνεχίστηκε μέχρι το βράδυ.

Οι θεματικές συνεδρίες επέτρεψαν να μάθουμε τι σκέπτεται ο καθένας για την ουσία. Μετά το σαμποτάζ των αγωγών φυσικού αερίου NordStream, τέθηκε η ιδέα της προστασίας των κοινών υποδομών, χωρίς να είναι γνωστό εάν αυτό ήταν μόνο μια ανησυχία ή επίσης μια καταγγελία της επικυριαρχίας των ΗΠΑ. Η τρομοκρατική ενέργεια κατά της γέφυρας της Κριμαίας δεν είχε ακόμη πραγματοποιηθεί. Όλοι τους, παρασκηνιακά, συμφωνούν να χαιρετίσουν τα κατορθώματα των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ, ενώ αναρωτιούνται πόσο μακριά θα φτάσει η Ουάσιγκτον.

Καμία κοινή δήλωση δεν είχε προγραμματιστεί στο τέλος της συνάντησης και καμία δεν θα ήταν δυνατή. Συμφωνήθηκε το χρονοδιάγραμμα των επόμενων συνεδριάσεων αυτού του φόρουμ, σε έξι μήνες στη Μολδαβία, το επόμενο έτος στην Ισπανία και στη συνέχεια στο Ηνωμένο Βασίλειο. Κανείς δεν είναι σίγουρος γιατί θα συμμετείχε, ούτε καν αν θα εξακολουθεί να υπάρχει.

Διώξτε το φυσικό, επιστρέφει τρέχοντας. Η συνάντηση καλύφθηκε από την Eurovision, μια δομή που δημιουργήθηκε από το ΝΑΤΟ τη δεκαετία του ’50 και η οποία πριμοδότησε την Ουκρανία στον τελευταίο της διαγωνισμό τραγουδιού. Μια σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ακολούθησε αυτής της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας. Οι 27 έβγαλαν συμπεράσματα από αυτή τη χλιαρή και άχρηστη συνέλευση.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Η Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα: ένα κτύπημα σπαθιού στο νερό

Οι ΗΠΑ κήρυξαν πόλεμο κατά της Ρωσίας, της Γερμανίας, της Ολλανδίας και της Γαλλίας

Πώς να σταματήσει η άνοδος προς το πόλεμο

Ζελένσκι: η απάτη της αντεπίθεσης

Οι Στραουσιστές γονάτισαν την ΕΕ.

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Η ΟΥΚΡΑΝΊΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑΚΉ ΕΜΠΕΙΡΊΑ

 Η ΟΥΚΡΑΝΊΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑΚΉ ΕΜΠΕΙΡΊΑ

Η μακρά συνήθεια των αυτοκρατορικών δυνάμεων να είναι «εγγύητριες» του τι θα καταστρέψουν

του Χασάν Χαμαντέ

Το Λονδίνο, η Ουάσιγκτον και η Μόσχα είχαν εγγυηθεί για το μέλλον της Ουκρανίας στο Μνημόνιο της Βουδαπέστης (1994). Το Βερολίνο, το Παρίσι και η Μόσχα είχαν εγγυηθεί για πολιτική ειρήνη στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια των συμφωνιών του Μινσκ (2015).
Σήμερα το Κίεβο κατηγορεί τη Ρωσία για προδοσία, την οποία διαψεύδουν τα γεγονότα. Αντίθετα, ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες που, αναβιώνοντας μια παλιά αυτοκρατορική συνήθεια, οργάνωσαν τον τρέχοντα πόλεμο για να ωθούν όχι μόνο τη Ρωσία, αλλά και τη Γερμανία, σε μια καταστροφική σύγκρουση.

Ο Χασάν Χαμαντέ αναλύει εδώ το θέμα των εγγυήσεων που προσφέρθηκαν από τις αυτοκρατορικές δυνάμεις δήθεν προς το συμφέρον του Λιβάνου, του Ιράκ και της Κύπρου, στην πραγματικότητα για να τα καταστρέφουν.

ΔΊΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΊΡΟΣ| ΒΗΡΥΤΌΣ (ΛΊΒΑΝΟΣ) | 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2022

ΓΕΡΜΑΝΙΚΆ ΙΣΠΑΝΙΚΆ ΟΛΛΑΝΔΙΚΆ

Όταν ήταν γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Τζο Μπάιντεν προσπάθησε να επιβάλει ένα σχέδιο διαίρεσης του Ιράκ σε τρία ξεχωριστά κράτη. Ως αντιπρόεδρος, επέβλεψε τις συμφωνίες του Μινσκ στην Ουκρανία. Τώρα ως πρόεδρος, ολοκληρώνει την καταστροφή του Ιράκ, το οποίο έχει γίνει ακυβέρνητο, και της Ουκρανίας, που έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης.

«Προσέξτε αυτόν που νομίζει ότι είναι πλούσιος συσσωρεύοντας υποσχέσεις από ανθρώπους που θεωρεί φίλους του». Αυτή η χιλιόχρονη αραβική παροιμία ισχύει για τη σημερινή περίπτωση της Ουκρανίας και πριν από αυτήν, της Ελλάδας και της Κύπρου.

Προορισμένη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, από το 2014, να προκαλέσει τη Ρωσία σε σημείο να την παρασύρει σε έναν πόλεμο φθοράς, η κυβέρνηση Ζελίνσκι υπό την εποπτεία των «νεοναζί» προσπάθησε να εκπληρώσει κατά γράμμα την αποστολή που της ανατέθηκε χωρίς καν να μπει στον κόπο να σκεφτεί σοβαρά τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει αυτό το περιπετειώδες εγχείρημα στην ύπαρξη της Ουκρανίας καθώς και στην επιβίωσή της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και τα άλλα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ συνεχίζουν να επιδεικνύουν μεγάλη γενναιοδωρία παρέχοντας στρατιωτική βοήθεια, τόσο ποσοτική όσο και ποιοτική, στην κυβέρνηση του Κιέβου, ενώ παραμελούν εντελώς την κοινωνικοοικονομική πτυχή, η οποία προσφέρει ένα πολύ παράλογο τοπίο, διότι η κλίμακα της καταστροφής που επηρεάζει βαθιά όλους τους τομείς της ζωής προδιαγράφει ένα μέλλον μεγάλης και οδυνηρής κοινωνικής αστάθειας. Η κυβέρνηση Ζελίνσκι θέλει να είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα για να πετύχει η χώρα της πρόσβαση στο νατοϊκό ή ευρωπαϊκό παράδεισο, και κατά προτίμηση και τα δύο μαζί. Ομολογουμένως σίγουρα υπερβολικά φιλόδοξο εγχείρημα δεδομένης της ελληνοκυπριακής εμπειρίας, η οποία θα έπρεπε να αποτελέσει παράδειγμα και μάθημα για όσους τείνουν να παίρνουν τις επιθυμίες τους για πραγματικότητες, όταν οι εμπειρίες, του παρελθόντος και του παρόντος, καθώς και οι πολυπλοκότητες της διεθνούς συγκυρίας θα έπρεπε να προειδοποιούν κάποια ονειρικά ή φλογερά μυαλά.

Σε ένα φεστιβάλ της Πολεμικής αεροπορίας του στις 3 Σεπτεμβρίου 2022, ο πρόεδρος Ερντογάν δήλωσε: «Η Ελλάδα προσπαθεί να μας απειλήσει με S-300. Ελλάδα, μια αναδρομή στην ιστορία. Εάν πάτε πολύ μακριά, η τιμή θα είναι βαριά. Δεν έχουμε παρά μόνο ένα πράγμα να πούμε στην Ελλάδα: Θυμηθείτε τη Σμύρνη [την πυρκαγιά της Σμύρνης το 1922]». Ενεργούσε με διαταγή του ΝΑΤΟ για να αναγκάσει την Ελλάδα να επιτρέψει μια αμερικανική στρατιωτική βάση στο έδαφός της.

Και αν η Ουκρανία δείχνει πλήρη αδιαφορία για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ελληνοκυπριακή οντότητα, η κυβέρνηση της Αθήνας με τη σειρά της φαίνεται να πάσχει από μια πολύ περίεργη αμνησία που αναπτύχθηκε πολυμερώς στη διπλωματία και την ιστορία, για να μην αναφέρουμε τα χρονικά των πολέμων αμοιβαίας επιθετικότητας με τον Τούρκο γείτονα και σύμμαχό της, όχι μόνο στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, αλλά και στην καθημερινή ζωή. Ενώ ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δικαιολογεί την καταδίκη του για τη ρωσική εισβολή στο ουκρανικό έδαφος με τον σεβασμό στο διεθνές δίκαιο, γεγονός παραμένει ότι στις 3 Σεπτεμβρίου ο αρχηγός του τουρκικού κράτους δεν μπορούσε να συγκρατηθεί να απειλήσει τον Έλληνα γείτονά του να εισβάλει όταν έρθει η ώρα. Ο Ερντογάν δεν μάσησε τα λόγια του προβάλλοντας τις πιο ξεκάθαρες απειλές: «Η κατοχή σας των νησιών [στο Αιγαίο, κοντά στην Τουρκία] δεν μας δεσμεύει με κανέναν τρόπο. Όταν έρθει η ώρα, θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται. Μπορούμε να φτάσουμε ξαφνικά τη νύχτα». Τι παράξενη νατοϊκή συμμαχία και οι «εγγυήσεις για σταθερότητα» της!

Η ατλαντική συμμαχία, η μερική ή πλήρης ενσωμάτωση σε αυτή την τρομερή πολεμική μηχανή, η μερική ή ολική ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προωθούν στο όνειρο και μόνο στο όνειρο, ποτέ στην πραγματικότητα, μια προστασία της εδαφικής ακεραιότητας καθώς και της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας του κράτους που έχει αυτού του είδους τις φιλοδοξίες. Το παράδειγμα της Κύπρου, αυτού του μικρού, όμορφου και ειρηνικού νησιού, που βρίσκεται στην ανατολική Μεσόγειο, θεματοφύλακα μιας ξεχωριστής πολιτιστικής κληρονομιάς, θα παραμείνει ίσως για την αιωνιότητα το χαρακτηριστικό παράδειγμα για να διαψεύσει τις απίθανες ιστορίες για «εγγυήσεις» και «προστασία» που προσφέρουν οι στρατιωτικές συμμαχίες με αυτοκρατορικές φιλοδοξίες.

Στις διαπραγματεύσεις που διεξήχθησαν μεταξύ των δύο ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητων, υπό τη βαριά και ισχυρή υψηλή αιγίδα του Ηνωμένου Βασιλείου ως εντολοδόχου δύναμης και των ελληνικής και τουρκικής κυβερνήσεων, ένθερμων υποστηρικτών των δύο κοινοτήτων, οι οποίες έλαβαν χώρα στη Ζυρίχη και το Λονδίνο (1959 - 1960) και κατέληξαν στη Συμφωνία του Lancaster House για την ανεξαρτησία της νήσου Κύπρου, διαπιστώθηκε ότι τρεις ξένες δυνάμεις έξω από το νησί θα είναι οι «εγγυητές» της αυστηρής εφαρμογής των οδηγιών του Κυπριακού Συντάγματος και ως εκ τούτου εγγυητές της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της εκκολαπτόμενης Δημοκρατίας των εν λόγω συμφωνιών. Ποιος περισσότερο από αυτές τις τρεις δυνάμεις μπορεί να φέρει πραγματικές εγγυήσεις στο κυπριακό όνειρο και τη χειραφέτηση αυτού του νησιού, νανουρίσμα της εξαιρετικής συμβίωσης μεταξύ των διαφορετικών πολιτισμών της Ανατολικής Μεσογείου, ειδικά μεταξύ της Φοινίκης και της αρχαίας Ελλάδας; ... Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ελλάδα και η Τουρκία, τρεις χώρες σύμμαχες εντός της Ατλαντικής Συμμαχίας και που σέβονται τις εντολές της. Η Κύπρος θα μπορούσε έτσι να εξελιχθεί με κάθε ασφάλεια και ως εκ τούτου να απολαύσει την ειρήνη και την ηρεμία με την πραγματική έννοια της λέξης. Τι θα μπορούσε να είναι πιο καθησυχαστικό?...

Το 1974, ενώ η δικτατορία των Ελλήνων συνταγματαρχών οργάνωσε πραξικόπημα στην Κύπρο εναντίον του καθεστώτος του αρχιεπισκόπου Μακαρίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν την Τουρκία να εισβάλει στο νησί. Πρόκειται για την «Επιχείρηση Αττίλας». Διεξάγεται σε συνεννόηση με το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον, οι οποίες στέκονται πίσω. Πρόκειται για τη θραύση τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας, παρότι η δικτατορία είχε επιβληθεί εκεί από το δίκτυο stay-behind του ΝΑΤΟ.

Αλλά δυστυχώς, καμία από τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι δύο εταίροι της Ελλάδας σε αυτή την κυπριακή προσπάθεια, δηλαδή το Ηνωμένο Βασίλειο και η Τουρκία, σχετικά με την αυστηρή εφαρμογή των συνταγματικών οδηγιών, δεν τηρήθηκε και η χώρα έπεσε σε θεσμικό αδιέξοδο που προκλήθηκε από το μποϊκοτάζ του έργου της εκτελεστικής εξουσίας από τον αντιπρόεδρο της τουρκοκυπριακής κοινότητας και του οποίου η αντιπροεδρική προσυπογραφή ήταν απαραίτητη για την εύρυθμη λειτουργία των κρατικών υποθέσεων. Έτσι, μόλις τρία χρόνια, και η χώρα βρέθηκε σε πλήρη θεσμική ακινησία. Η νεαρή Δημοκρατία ξεκίνησε μια μοιραία σπείρα που διευκόλυνε την εισβολή του τουρκικού στρατού στο νησί, της ανατολικής αιχμής του δόρατος της Ατλαντικής Συμμαχίας, τον Ιούλιο του 1974, προκαλώντας την τραγωδία της μεταφοράς πληθυσμών και όλες τις δυστυχίες που προκύπτουν από αυτήν. Το Ηνωμένο Βασίλειο άφησε τον Τούρκο σύμμαχό του να κάνει ό,τι ήθελε εις βάρος του Έλληνα συμμάχου του. Η διχοτόμηση του νησιού δεν μετέβαλε καθόλου τα συμφέροντα και τα προνόμια του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο διαθέτει δύο μεγάλες κυρίαρχες στρατιωτικές βάσεις, αεροπορικές και ναυτικές, τη Δεκέλεια και το Ακρωτήρι. Η τελευταία είναι η μεγαλύτερη βάση στον κόσμο της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας που βρίσκεται εκτός της βρετανικής επικράτειας.

Τι συνέβη με αυτές τις τόσο γενναιόδωρες εγγυήσεις για τις οποίες δεσμεύτηκαν τρία κράτη μέλη του ΝΑΤΟ;... Απόλυτη σιωπή. Τι γίνεται με την αξιοπιστία του ΝΑΤΟ απέναντι στα μέλη του αλλά και απέναντι στους προστατευόμενους του;... Απόλυτη σιωπή.

Ο Χιου Μάκιντος Φουτ, βαρόνος Κάραντον ήταν πουριτανός, θαυμαστής του Όλιβερ Κρόμγουελ. Αποικιακός διπλωμάτης, εκπροσώπησε το Στέμμα στην Παλαιστίνη και την Κύπρο, αλλά και στη Νιγηρία και την Τζαμάικα.

Ο Sir Hugh Foot, τελευταίος Βρετανός Ύπατος Αρμοστής στο νησί της Κύπρου και πολύ αυταρχικός διευθυντής των διαδικασιών που οδήγησαν στις συμφωνίες του Lancaster House, έλαβε μια κολακευτική προαγωγή από την ιεραρχία του. Η υψηλότατη φιλεύσπλαχνη Μεγαλειότητά της, η Βασίλισσα Ελισάβετ Β', τον έκανε Λόρδο με το όνομα Lord Caradon ως ανταμοιβή για το αριστοτεχνικό έργο του στην κυπριακή κρίση. Αυτός ο ίδιος Λόρδος Caradon απόλαυσε ένα άλλο ραντεβού με την ιστορία. Καθώς έγινε μόνιμος αντιπρόσωπος του Ηνωμένου Βασιλείου στα Ηνωμένα Έθνη, αυτός ο διπλωμάτης συνέταξε και υπονόμευσε το εξαιρετικά αμφιλεγόμενο ψήφισμα 242 του Συμβουλίου Ασφαλείας μετά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967. Έπαιξε με τις γλωσσικές λεπτές αποχρώσεις μεταξύ του αγγλικού κειμένου του ψηφίσματος και της γαλλικής μετάφρασής του σχετικά με τη μερική απόσυρση (σύμφωνα με το αγγλικό κείμενο) και την πλήρη απόσυρση (σύμφωνα με το γαλλικό κείμενο) των ισραηλινών στρατευμάτων που κατέλαβαν το συριακό Γκολάν, τις παλαιστινιακές περιοχές της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, την Δυτική Όχθη και την Γάζα, καθώς και την αιγυπτιακή έρημο του Σινά.

Ο Σερ Τζέρεμι Γκρίνστοκ είχε πιστέψει ότι θα μπορούσε να αφηγηθεί τα κατορθώματά του σε ένα βιβλίο, «Iraq : The Cost of War ». Απαγορεύτηκε η δημοσίευση για έντεκα χρόνια και κατέληξε να εμφανίζεται μόνο μετά από βαριές περικοπές. Το Στέμμα δεν ήθελε να αποκαλύψει τη συνωμοσία των «ιρακινών όπλων μαζικής καταστροφής» που καταρτίστηκε το 1998, ούτε τον τρόπο με τον οποίο συνέταξε το ιρακινό Σύνταγμα για να καταστήσει τη χώρα ακυβέρνητη.

Μια άλλη περιέργεια της ιστορίας: κατά τη διάρκεια της εισβολής και κατοχής του Ιράκ από τις ΗΠΑ, ο Paul Bremer, στρατιωτικός κυβερνήτης, χρησιμοποίησε τα ταλέντα του Μόνιμου Αντιπροσώπου του Ηνωμένου Βασιλείου στα Ηνωμένα Έθνη, Sir Jeremy Greenstock, για να συντάξει το ιρακινό σύνταγμα προκειμένου να αποτρέψει τη μελλοντική εμφάνιση ενός ενωμένου, ανεξάρτητου και κυρίαρχου Ιράκ. Αυτό έγινε και το Σύνταγμα του Γκρίνστοκ μετέτρεψε το Ιράκ σε συνομοσπονδία αν και το επίσημο όνομα είναι «Ιρακινή Ομοσπονδία». Αυτή η συνομοσπονδιακή κατάσταση γίνεται έντονα αισθητή στα προνόμια που παρέχει το σύνταγμα στην αυτόνομη περιοχή που ονομάζεται «Ιρακινό Κουρδιστάν». Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτός ο μαθητευόμενος μάγος, ο Sir Jeremy, είναι ένας από τους πιο λαμπρούς μαθητές του Λόρδου Caradon, οπαδού των χειρισμών του.

Ο Ερρίκος ντε Ζουβενέλ ξεκίνησε την καριέρα του στην αριστερά (ήταν σύζυγος της μυθιστοριογράφου Κολέτ) για να την τελείωσε με τους Ιταλούς φασίστες. Διετέλεσε για λίγο Ύπατος Αρμοστής της Γαλλίας στη Συρία και τον Λίβανο. Για να πολεμήσει εναντίον των εθνικιστών, προσπάθησε να χωρίσει τους Άραβες σε ομολογιακές μειονότητες και το πέτυχε στο Λίβανο.

Αυτές οι συνδέσεις μεταξύ ατόμων και σχεδίων χρονολογούνται από τη δεκαετία του είκοσι του περασμένου αιώνα. Ο Λόρδος Caradon ήταν κάποιος με μεγάλη ικανότητα, γνωρίζοντας τους μεγάλους πολιτικούς χειρισμούς που συνόδευσαν την εμφάνιση κρατών μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δεν αγνοούσε τις διαβολικές τακτικές που υιοθέτησαν οι πολλαπλές ευρωπαϊκές παρεμβάσεις στην περιοχή του Λεβάντε μετά τις συμφωνίες που συνήφθησαν μεταξύ του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς και του Φραγκίσκου Α’ το 1536. Αυτή είναι η προέλευση των ευρωπαϊκών εργασιών για αυτό που οι πρόξενοι της Γαλλίας στο Χαλέπι άρχισαν να αποκαλούν «τις μειονότητες» και στη συνέχεια πρόσφατα «τις συνιστώσες» κλπ ... Ο ίδιος Λόρδος Caradon γνώριζε σίγουρα την κάτω πλευρά της αποστολής του πατέρα του Λιβανέζικου Συντάγματος, του πρώτου πολίτη ύπατου αρμοστή, Henry de Jouvenel. Το έργο του, όπως αποδεικνύεται από το σύνταγμα του Λιβάνου του 1926, ενέπνευσε τις έρευνες του Λόρδου Caradon. Αυτό που αγνοούνται οι Λιβανέζοι μέχρι σήμερα, δυστυχώς. Το Σύνταγμα της Κύπρου εμπνεύστηκε από το Σύνταγμα του Λιβάνου. Αυτή είναι η πραγματικότητα που τείνουμε να παραβλέπουμε.

Η παρούσα μικρή επισκόπηση δίνει μια ακριβή ιδέα της πραγματικότητας για τις  «εγγυήσεις» και τις «προστασίες». Η ουκρανική τραγωδία δεν βρίσκεται παρά μόνο στα σπάργανα της και ο κόσμος μπορεί να χρειαστεί ένα ουράνιο θαύμα για να σταματήσει αυτή τη κούρσα προς τον πυρηνικό γκρεμό. Δεν μπορώ παρά να θυμάμαι αρκετά συχνά τη διάσημη δήλωση της Liz Truss κατά τη διάρκεια του αγώνα ταχύτητας για να μπει στο αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στριτ: «Είμαι έτοιμη, αν χρειαστεί, να πατήσω το πυρηνικό κουμπί». Όσον αφορά τις εγγυήσεις και τις προστασίες, δεσμεύουν μόνο εκείνους που πιστεύουν σε αυτές.

Χασάν Χαμαντέ

Χασάν Χαμαντέ

Λιβανέζος στοχαστής και πολεμιστής. Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Οπτικοακουστικών Μέσων του Λιβάνου.

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΣυγκεντρώνωΕν συντομίαΔιαμάχεςΔιπλωματικό νήμα

Ζελένσκι: η απάτη της αντεπίθεσης

του Τιερί Μεϊσάν

Ο πρόεδρος Ζελένσκι και οι σύμμαχοί του στο ΝΑΤΟ εξαπέλυσαν αντεπίθεση εναντίον των ρωσικών στρατευμάτων. Επέλεξαν ένα μέρος το οποίο η Μόσχα δεν σκόπευε να καταλάβει. Από κει και πέρα μπορούν να γιορτάσουν αυτή τη νίκη με τυμπανοκρουσίες χωρίς εχθρούς ή μάχες. Μία μπλόφα που πείθει μόνο όσους θέλουν να πειστούν, δηλαδή το δυτικό κοινό.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 20 SEPTEMBRE 2022

DEUTSCH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Ο πρόεδρος Ζελένσκι κοιτάζει την ουκρανική σημαία να υψώνεται στο «απελευθερωμένο» Ιζιούμ.

Το Κίεβο ανακοίνωσε με πολλές τυμπανοκρουσίες μια αντεπίθεση στην περιοχή του Χάρκοβου, απέναντι από το Ντονμπάς. Οι δυνάμεις που υποστηρίζονταν από το ΝΑΤΟ κατάφεραν να «απελευθερώσουν» μια λωρίδα εδάφους μήκους 70 χιλιομέτρων και πλάτους περίπου τριάντα.

Ο πρόεδρος Ζελένσκι, ο οποίος επισκέφθηκε το Ιζιούμ, ανακοίνωσε την «επικείμενη νίκη» της χώρας του ενάντια του Ρώσου «εισβολέα».

Ο δυτικός Τύπος κάνει λόγο για ρωσική πανωλεθρία και αναρωτιέται για πιθανή συνωμοσία με σκοπό την ανατροπή του «ηττημένου προέδρου», Βλαντιμίρ Πούτιν.

Στον χάρτη από το Institute for the Study of War, η «απελευθερωμένη» περιοχή είναι ο μπλε λεκές πάνω δεξιά.

Τέλος του παραμυθιού για να κοιμηθείτε όρθιοι· μια παραγωγή από το ΝΑΤΟ.

Στην πραγματικότητα, οι δυτικές δυνάμεις δεν εισήλθαν ποτέ στο Ντονμπάς, ούτε στη Δημοκρατία του Λουχάνσκ ούτε στη Δημοκρατία του Ντονέτσκ. Δεν ανέκτησαν παρά μόνο εδάφη από τα οποία πέρασε ο ρωσικός στρατός, αλλά ποτέ δεν τα κατέλαβε. Από την αρχή, ο πρόεδρος Πούτιν είχε ανακοινώσει ότι ήθελε να υπερασπιστεί τις δύο δημοκρατίες του Ντονμπάς, αλλά ότι δεν ήθελε να προσαρτήσει την Ουκρανία, την οποία σκοπεύει απλώς να «αποναζιστικοποιήσει» (δηλαδή να απαλλαγεί από τους «αμετανόητους εθνικιστές» της).

Με τον καιρό, ανακοίνωσε ότι σκόπευε επίσης να κάνει τους Ουκρανούς να πληρώσουν για τον πόλεμο που ξεκίνησαν, προσαρτώντας το νότιο τμήμα της χώρας τους. Δύο επιλογές ήταν τότε στη διάθεσή του, είτε να προσαρτήσει τη Νοβορωσία είτε τη Μαχνοβσχίνα, δηλαδή τα δύο ρωσικά εδάφη.

Η ιστορική Νοβορωσία, σύμφωνα με την Washington Post, το 2014.

Η Νοβορωσία, κατά γράμμα «Νέα Ρωσία», είναι η αποικία με ρωσικό πληθυσμό που κατέκτησε ο Γρηγόριος Ποτέμκιν, εραστής της Τσαρίνας Αικατερίνης Β’, από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Περιλαμβάνει όλο το Νότο της σημερινής Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας, μέχρι ένα μικρό μέρος της σημερινής Μολδαβίας, την Υπερδνειστερία. Αυτή η περιοχή δεν βίωσε ποτέ τη φρίκη της δουλοπαροικίας που η Αικατερίνη Β απέτυχε να καταργήσει στην αυτοκρατορία της. Ο στρατάρχης Ποτέμκιν έχτισε ένα φωτισμένο κράτος εκεί, εμπνευσμένο από την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη. Η Νοβορωσία κυβερνήθηκε κάποτε από έναν Γάλλο αξιωματικό, προσωπικό φίλο του Τσάρου Αλέξανδρου Α ́, του Αρμάν ντε Βιγκνερότ του Πλέσι, δούκα του Ρισελιέ και μελλοντικού προέδρου του Γαλλικού Υπουργικού Συμβουλίου.

Θέση της Μαχνοβσχίνας (με έντονα γράμματα). Σταδιακά εξαπλώθηκε σε όλη την γκρίζα περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών της Χερσώνας και του Ιζιούμ.

Η Μαχνοβσχίνα είναι ο τόπος όπου το 1918 θριάμβευσε ο μαύρος στρατός του αναρχικού αγρότη Νέστορα Μαχνό. Είχε καταφέρει να απελευθερωθεί από την εξουσία του Κιέβου, που τότε κατείχαν ο Symon Petlyura και ο Dmytro Dontsov, ο προστάτης και ιδρυτής των «ολοκληρωτικών εθνικιστών» των οποίων οι διάδοχοι βρίσκονται τώρα στην εξουσία και τους οποίους η Ρωσία περιγράφει ως «Ναζί». Οι υποστηρικτές του Μαχνό, από την πλευρά τους, εγκαθίδρυσαν ένα καθεστώς στα νοτιοανατολικά της χώρας εμπνευσμένο από τις ιδέες των Γάλλων σοσιαλιστών του δέκατου ένατου αιώνα (Σαρλ Φουριέ, Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν) και ιδιαίτερα από αυτές του Πιερ Κροπότκιν. Επεδίωξε δηλαδή να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς αυτοδιαχειριζόμενων κοινοτήτων. Η Μαχνοβσχίνα ανατράπηκε και οι υποστηρικτές της σφαγιάστηκαν σε ταυτόχρονες επιθέσεις από τη Γερμανική Αυτοκρατορία, τους Ουκρανούς «ολοκληρωτικούς εθνικιστές» και τους τροτσκιστές μπολσεβίκους.

Τελικά, ο Βλαντιμίρ Πούτιν επέλεξε τη Νοβορωσία και την διεκδικεί επίσημα.

Η περιοχή που μόλις «απελευθερώθηκε» από τον στρατό του Κιέβου θεωρήθηκε για ένα διάστημα μια από τις μεγαλύτερες αναρχικές χώρες του κόσμου, λόγω του Νέστορα Μαχνό, αλλά ποτέ δεν καταμετρήθηκε στα εδάφη της Νοβορωσίας. Η κυβέρνηση του Κιέβου ανέκτησε αυτό το μικρό έδαφος, όπως το έκανε και κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου.

Από τη ρωσική οπτική γωνία, το Κίεβο ανέκτησε ένα έδαφος για το οποίο η Μόσχα είχε κάποια στιγμή εξετάσει να προσαρτήσει, αλλά από το οποίο είχε τελικά παραιτηθεί. Έτσι δεν υπήρχε ρωσικός στρατός εκεί, παρά μόνο συνοριοφύλακες και αστυνομικοί του Ντονμπάς. Ήταν αυτοί που τράπηκαν σε φυγή χωρίς να αντισταθούν. Επομένως δεν υπήρξε μάχη και ακόμη λιγότερο δεν υπήρξε ήττα.

Οι εκτεταμένες αναφορές των δυτικών μέσων ενημέρωσης σχετικά με μια δήθεν συνωμοσία στρατηγών για την ανατροπή του «ηττημένου» προέδρου Πούτιν είναι καθαρές φαντασιώσεις ή ευγενείς πόθοι.

Θα ήταν διαφορετικά αν οι δυτικοί στρατοί ανακαταλάμβαναν την Χερσώνα, ένα λιμάνι στον ποταμό Δνείπερο, λίγο πριν εκβάλει στη Μαύρη Θάλασσα. Μια δεύτερη επιχείρηση σχεδιάζεται γύρω από τον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια. Αλλά δεν είμαστε ακόμα εκεί.

Η απάτη του προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι συνίσταται στο να παρουσιάσει ως μάχη, μια προέλαση των στρατευμάτων του σε μια κενή από στρατεύματα περιοχή. Του επιτρέπει να διεκδικήσει επιπλέον δισεκατομμύρια από τους Δυτικούς, γι’ αυτό και ξεκίνησε στις 6 Σεπτεμβρίου. Δύο ημέρες αργότερα, στις 8 του μηνός, περίπου πενήντα χώρες συναντιόνταν στην ΗΠΑϊκή βάση του Ramstein (Γερμανία) για να δώσουν όπλα στην Ουκρανία [1]. Δεδομένου ότι κανείς δεν έχει προϋπολογισμό για αυτό, οι δαπάνες προωθήθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες στο πλαίσιο του Ukraine Democracy Defense Lend-Lease Act of 2022 [2]. Θα πληρώσουν αργότερα, αλλά θα πληρώσουν αυτά που ξοδεύουν σήμερα χωρίς να τα υπολογίζουν.

Στις 9 και 10, το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου αποκάλυψε λεπτομέρειες για την προέλαση των στρατευμάτων και τη θερμή υποδοχή που έλαβαν [3]. Αυτή η σκηνοθεσία καταπίνεται από τον δυτικό Τύπο που την αναμεταδίδει. Ωστόσο, αυτό το ινστιτούτο είναι ένα στέκι των Στράουσιστών. Επικεφαλής του είναι η Κίμπερλι Κάγκαν, κουνιάδα της βοηθού υπουργού Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ. Μεταξύ των διευθυντών του είναι ο Μπιλ Κρίστολ, πρώην πρόεδρος του Προγράμματος για έναν Αμερικανικό Αιώνα, καθώς και ο στρατηγός Ντέιβιντ Πετρέους που κατέστρεψε το Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Στις 11 του μηνός, το πρακτορείο Reuters-Thompson διαβεβαιώνει ότι χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες βρίσκονται σε πανωλεθρία [4]. Κάνει λόγο για «σκληρό πλήγμα για τη Ρωσία», ενώ το ρωσικό Γενικό Επιτελείο είχε διατάξει την άμεση αποχώρηση από το έδαφος αυτό για το οποίο δεν προτίθετο να εξασφαλίσει την διοίκηση. Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ είχε απολύσει τους Στραουσιστές από την κυβέρνησή του, η Βικτόρια Νούλαντ είχε γίνει μία από τις διευθύντριες του πρακτορείου Reuters [5]. Το τηλεγράφημα του Reuters υπογράφει ο Μαξ Χάντερ, απόφοιτος του Ίτον, του πιο αριστοκρατικού σχολείου της Αγγλίας. Λίγο αργότερα, το βρετανικό υπουργείο Άμυνας επιβεβαίωσε το τηλεγράφημα του.

Στις 12 του μηνός το καλαμπούρι επικυρώνεται από τους New York Times που δημοσιεύουν ένα δισέλιδο προς δόξαν του γενναίου Ζελένσκι. Ο δυτικός Τύπος αναμεταδίδει χωρίς σκέψη.

Κακή τύχη όμως! Η εφημερίδα της Νέας Υόρκης αναφέρει ότι όλοι οι ουκρανικοί σταθμοί παραγωγής ενέργειας χτυπήθηκαν τη νύχτα από πυραύλους [6]. Η Ουκρανία βρίσκεται στο σκοτάδι. Και η αντεπίθεση επίσης.

Ο πρόεδρος Πούτιν εξοργίζεται από τη δυτική παραπληροφόρηση. Δηλώνει ότι, προς το παρόν, η Ρωσία έχει χρησιμοποιήσει μόνο ένα μικρό μέρος των δυνάμεών της εναντίον των «Ναζί» στο Κίεβο και ότι, αν χρειαστεί, οι επόμενες ενέργειές της θα είναι εντελώς διαφορετικού μεγέθους.

Οι παρόντες αρχηγοί κρατών στη σύνοδο κορυφής του ΟΣΣ στη Σαμαρκάνδη.

Ο υπόλοιπος κόσμος, που έχει μάτια για να βλέπει - σε αντίθεση με την Δύση που έχει μόνο αυτιά για να ακούει μόνο ανοησίες – επιφύλαξε γιορτή στη ρωσική αντιπροσωπεία στη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (ΟΣΣ, SCO) στη Σαμαρκάνδη.

Η ιδέα της ίδρυσης του Οργανισμού γεννήθηκε από μια επιτροπή εκπροσώπων της Ρωσίας και της Κίνας κατά την προεδρία του Γέλτσιν. Ο επικεφαλής της ρωσικής κυβέρνησης, Yevgeny Primakov, αναγνώρισε σταθερά σύνορα με το Πεκίνο. Το 1996, αυτή η αρχική επιτροπή έγινε διεθνές φόρουμ με επιπλέον τα κράτη της Κεντρικής Ασίας (Καζακστάν, Κιργιζία, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν) και λίγο πριν από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, έγινε ο σημερινός ΟΣΣ. Η Κίνα και η Ρωσία είχαν ήδη καταλάβει ότι οι Αγγλοσάξονες υποδαύλιζαν αναταραχές στην Κεντρική Ασία. Ως εκ τούτου, ανέπτυξαν από κοινού προγράμματα κατά της τρομοκρατίας και των αποσχιστικών τάσεων. Τα γεγονότα που ακολούθησαν έδειξαν το πόσο δίκιο είχαν.

Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης αναπτύσσεται σταθερά εδώ και 20 χρόνια.

Ο ΟΣΣ αναπτύχθηκε ραγδαία. Η Ινδία, το Πακιστάν και το Ιράν έχουν συνταχθεί μαζί του. Η Λευκορωσία προετοιμάζεται και αυτή. Το Αφγανιστάν και η Μογγολία είναι παρατηρητές. 14 άλλα κράτη είναι εταίροι. Χαρακτηρίζεται από ένα πνεύμα πολύ διαφορετικό από αυτό των δυτικών οργανώσεων. Κατά κάποιον τρόπο, μπορεί να θεωρηθεί ως προέκταση του πνεύματος του Μπαντούνγκ: κυριαρχία των κρατών, μη ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις και συνεργασία.

Ο ΟΣΣ καθησυχάζει και φέρνει κοντά τους ανθρώπους. Σήμερα αντιπροσωπεύει το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού, ή ακόμη και τα δύο τρίτα εάν ληφθούν υπόψη τα κράτη παρατηρητές. Δεν κάνουν εκεί σχέδια για τον κομήτη φωνάζοντας για νίκη όταν εγκατασταθείς σε μη-διεκδικούμενο και ανυπεράσπιστο έδαφος.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση

Κριστιάν Άκκυριά

[1] « L’offensive du complexe militaro-industriel », par Manlio Dinucci, Traduction Marie-Ange Patrizio, Réseau Voltaire, 17 septembre 2022.

[2] Ukraine Democracy Defense Lend-Lease Act of 2022, US Congress.

[3] «Russian Offensive Campaign Assessment, September 9» και «Russian Offensive Campaign Assessment, September 10», Institute for the Study of War

[4] «Russia gives up key northeast towns as Ukrainian forces advance», Max Hunder & Vitalii Hnidyi, Reuters, September 11, 2022

[5] Ο Ντόναλντ Τραμπ το αναπλήρωσε διορίζοντας τον Έλιοτ Έιμπραμς αρμόδιο για τη Λατινική Αμερική. Τον άφησε να διεξάγει διάφορες επιχειρήσεις και τελικά τον εμπόδισε την τελευταία στιγμή να ξεκινήσει στρατιωτική επιχείρηση εναντίον της Βενεζουέλας.

[6] « La contre-offensive ukrainienne stoppée », Réseau Voltaire, 12 septembre 2022.

Ria Novosti: Οι ΗΠΑ παίζουν το νεο-οθωμανικό χαρτί

© AFP 2022 / Αντέμ Αλτάν

Βερόνικα Κρασίννικοβα

Όλα τα Υλικά

Τίποτα, όπως λένε, δεν το προανήγγειλε – και εδώ είναι και πάλι: ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει μια διαφωνούσα άποψη για τις σχέσεις με τη Δύση, αυτή τη φορά για το θέμα της ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Ο πρόεδρος της Τουρκίας είναι το πιο επαναστατικό μέλος της στρατιωτικής συμμαχίας που ελέγχεται από τις ΗΠΑ. Διατηρεί μια εταιρική σχέση με τη Ρωσία και μάλιστα απέκτησε το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα S-400 το 2019 — ένα ανήκουστο θράσος για μια πειθαρχημένη Διατλαντική Συμμαχία. Και τώρα, το μόνο μέλος του ΝΑΤΟ, αρνείται να επιβάλει κυρώσεις και διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Κιέβου και Μόσχας, ενώ δεν υπάρχει ζήτηση για ειρήνη.

Η Δύση επιτρέπει πολλά στον Ερντογάν. Παραδόξως, τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και η Ουάσινγκτον επέβαλαν κυρώσεις για τα S-400 Ακόμη και η απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016, η οποία παραλίγο να κοστίσει στον Ερντογάν την εξουσία και, ενδεχομένως, τη ζωή του, οικοδομούν ακόμη στενότερη συνεργασία με τον δύστροπο «σουλτάνο». Αν και πάλι, με τη δημοκρατία με την αμερικανική έννοια της λέξης, και με τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Άγκυρα δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι.

Ποιο είναι το μυστικό του προέδρου Ερντογάν; Πώς καταφέρνει να ασκεί επιθετική πολιτική σε όλα τα μέτωπα και τις κατευθύνσεις προς όφελος της ενίσχυσης της Τουρκίας, ο παντουρκισμός και η νεο-οθωμανική αυτοκρατορία — και να το κάνει με τρόπο που ακόμη και η Ουάσιγκτον πρέπει να συμφωνήσει;

Ο κατάλογος των επιτυχιών της Άγκυρας τα τελευταία χρόνια είναι μακρύς. Αλλά από την αρχή της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης. της Ρωσίας στην Ουκρανία , ο Ερντογάν πολλαπλασίασε μόνο τη δραστηριότητά του, αφαίρεσε τις αντιφάσεις με τις οποίες ήταν και ξεκίνησε νέους μηχανισμούς αλληλεπίδρασης. Ας περάσουμε από τα παγκόσμια κέντρα εξουσίας, με τα οποία ο Ερντογάν συνεργάζεται και ανταγωνίζεται με επιτυχία.

18 μαΐου, 08:00

Ο Ερντογάν εξαναγκίζει τη Φινλανδία και τη Σουηδία σε δημόσια ταπείνωση

Στις σχέσεις του με την Ουάσιγκτον, ο Ερντογάν έχει κερδίσει παραχωρήσεις στο πιο οδυνηρό του ζήτημα – τους Κούρδους. Στην Άγκυρα, το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ) και οι Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG) χαρακτηρίζονται ως τρομοκρατικές. Πρέπει να πω ότι οι Κούρδοι μαχητές για την ανεξαρτησία είναι ένας ιδιαίτερος λαός: όσες φορές τους έχει χρησιμοποιήσει η Ουάσιγκτον για δικούς της σκοπούς στη Μέση Ανατολή, τόσες φορές τους εγκατέλλειψε, αλλά κάθε φορά πάντα πιστεύουν ξανά την Αμερική και πεθαίνουν εξαιτίας των ψευδαισθήσεων τους. Τον Οκτώβριο του 2019, ο Τραμπ τερμάτισε τη στήριξη προς τους Κούρδους Συρία: ΗΝΩΜΈΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΊΕΣ Απέσυραν τα αγήματα τους από τις κουρδικές περιοχές της βόρειας Συρίας και άφησαν το έδαφος υπό τον έλεγχο της Άγκυρας.

Τώρα, σύμφωνα με δημοσιεύματα των ΜΜΕ, στην πλειοδοσία για ένταξη στο ΝΑΤΟ της Φινλανδίας και της Σουηδίας, η οποία καλωσόρισε ενεργά τους Κούρδους ως πολιτικούς πρόσφυγες και μάλιστα δέχθηκε κυρώσεις για την προμήθεια όπλων στην Τουρκία, ο Ερντογάν παρουσίασε ένα μανιφέστο δέκα ορών προς τους μελλοντικούς συμμάχους. συνθήκες. Το έγγραφο καθοδηγεί τον τρόπο με τον οποίο οι υποψήφιοι του ΝΑΤΟ πρέπει τώρα να αντιμετωπίζουν τους Κούρδους: να εκδώσουν "τρομοκράτες", να διακόψουν τις επαφές και να σταματήσουν να υποστηρίζουν "οποιαδήποτε ενέργεια εναντίον της ασφάλειας της Τουρκίας". Τονίζουμε ότι η ένταξη των Σκανδιναβών στο ΝΑΤΟ είναι απαραίτητη όχι τόσο για τον εαυτό τους, αλλά για την Ουάσιγκτον.

Οι ΗΠΑ είναι επίσης ο κύριος κριτής στην περιοχή της Τουρκίας, την Ανατολική Μεσόγειο, όπου η Τουρκία έχει ανταγωνιστεί ιστορικά την Ελλάδα, η οποία παραδοσιακά υποστηρίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ουάσιγκτον παίζει τον ανταγωνισμό μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας, χρησιμοποιώντας την Ελλάδα πιο ενεργά σε περιόδους προβλημάτων με την Τουρκία και αναγκάζοντας ορκισμένους εχθρούς να συνεργαστούν όταν το απαιτούν τα παγκόσμια συμφέροντα των ΗΠΑ.

16 μαΐου, 08:00

Η Φινλανδία είναι έτοιμη να πληρώσει ακριβά για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ

Τώρα, φαίνεται ότι η Ελλάδα θα πρέπει να κινηθεί και να δώσει μια θέση στους Τούρκους στη στρατιωτική και ενεργειακή συμμαχία που χτίστηκε πρόσφατα χωρίς την Άγκυρα. Μιλάμε για μια εταιρική σχέση που επισημοποιήθηκε από τον αμερικανικό νόμο «Για την ασφάλεια και την ενεργειακή εταιρική σχέση στην Ανατολική Μεσόγειο» τον Δεκέμβριο του 2019 (νόμος περί εταιρικής σχέσης για την ασφάλεια και την ενέργεια στην Ανατολική Μεσόγειο του 2019). Αυτή η συνεργασία έφερε τις ΗΠΑ μαζί με την Ελλάδα. το Ισραήλ και τη Κύπρος για την υλοποίηση δύο στόχων: της ενέργειας - της ανάπτυξης νέων πηγών φυσικού αερίου στα ανοικτά των ακτών του Ισραήλ και της Αίγυπτου και την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου (EastMed) για την παράδοσή του στα νότια της Ευρώπης για να εκτοπίσει το ρωσικό φυσικό αέριο και στρατό για να ενισχύσει τις θέσεις των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω μιας περιφερειακής συμμαχίας και νέων προμηθειών όπλων. Στο κείμενο του νόμου, η Ρωσία χαρακτηρίζεται ως απειλή στην περιοχή 25 φορές. Ο αγωγός φυσικού αερίου, πολύ ακριβός και τεχνικά περίπλοκος, ήταν εκτός ημερήσιας διάταξης, αλλά τώρα που η Ευρώπη δεσμεύτηκε να απαλλαγεί από το ρωσικό φυσικό αέριο, έχει ανακτήσει τη σημασία του.

Σύμφωνα με φήμες, ένα άλλο αίτημα του Ερντογάν προς την Ουάσινγκτον είναι η άρση των κυρώσεων για τις συστοιχίες S-400 και για την προσφορά μαχητικών. F-16 της εταιρείας Λόκχεντ Μάρτιν. Τον περασμένο Οκτώβριο, η Τουρκία ζήτησε από τον Λευκό Οίκο να αγοράσει 40 μαχητικά αεροσκάφη F-16 και σχεδόν 80 κιτ αναβάθμισης για υπάρχοντα αλλά ξεπερασμένα μοντέλα - μια αγορά έξι δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η συναλλαγή πρέπει να εγκριθεί από το Κογκρέσο των Η.Π.Α., το οποίο είχε επιβάλλει κυρώσεις. Δεν υπήρχαν νέα για μήνες, αλλά στις 17 Μαρτίου, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έστειλε επιστολή στο Κογκρέσο με επιχειρήματα υπέρ της Άγκυρας, καθώς οι στρατιωτικοί δεσμοί της Τουρκίας με την Ουκρανία αποτελούν "σημαντικό παράγοντα αποτροπής της κακοήθους επιρροής στην περιοχή" και "θα εξυπηρετήσουν τη μακροπρόθεσμη ενότητα του ΝΑΤΟ". Επίσης στη λίστα αγορών της Τουρκίας στην αγορά των ΗΠΑ υπάρχουν περισσότερα από 100 μαχητικά αεροσκάφη. F-35 της ίδιας Λόκχιντ Μάρτιν. Αυτός ο γιγαντιαίος αεροπορικός στόλος καλείται να καλύψει τη διαφορά και να ξεπεράσει κατά πολύ την Ελλάδα, η οποία έχει επωφεληθεί από τις κυρώσεις στις αγορές όπλων της Τουρκίας και τα μαχητικά αεροσκάφη που προμηθεύονται με επιτυχία, τα Ραφάλ της Γαλλίας, περιμένει ήδη και F-35 από τις ΗΠΑ και αυτή τη στιγμή κυριαρχεί στον αέρα.

Στρατηγικό πλαίσιο". Μια σύντομη ανακοίνωση του νέου σχήματος απαριθμεί θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος: οικονομική και στρατιωτική συνεργασία, καταπολέμηση της τρομοκρατίας και προώθηση κοινών περιφερειακών και παγκόσμιων συμφερόντων. Και με ξεχωριστή φράση, οι δύο χώρες «επιβεβαίωσαν την κοινή τους δέσμευση για την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας». Από την πλευρά της Ουάσιγκτον, η επί μακρόν φίλη μας, η Βικτόρια Νούλαντ, έφορος της ριζοσπαστικοποίησης της Ουκρανίας, είναι υπεύθυνη για τον «Στρατηγικό Μηχανισμό». Είναι επίσης πρώην πρέσβειρα των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ. Η πρώτη συνάντηση στο πλαίσιο του νέου μηχανισμού υπό την ηγεσία του Υπουργού Blinken πραγματοποιήθηκε κατά την επίσκεψη του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην Ουάσιγκτον, στις 16-19 Μαΐου.

21 μαΐου, 19:14

Ο Ερντογάν κάλεσε τον όρο να στηρίξει την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ

Τώρα εν συντομία για τις επιτυχίες της Τουρκίας στις σχέσεις με την Ευρώπη. Οι τριβές με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μόνιμες. Σε ολόκληρη την ήπειρο – και ειδικά στη Γερμανία ο Ερντογάν κρατάει το σπαθί του Δαμοκλή με τη ροή προσφύγων από τη Συρία και τη Μέση Ανατολή. Βρυξέλλες και Βερολίνο, η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθησαν να εξαγοράσουν την Άγκυρα και η διατήρηση των προσφύγων στο τουρκικό έδαφος κοστίζει στις Βρυξέλλες αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ.

Η Τουρκία δεν έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης: η Άγκυρα υπέβαλε αίτηση για πλήρη ένταξη το 1987, για αρκετές δεκαετίες οι Βρυξέλλες ηγούνταν της Άγκυρας από τη μύτη μέχρι που ο ίδιος ο Ερντογάν γύρισε και πήρε τον αυτοκρατορικό του δρόμο. Τα υδάτινα σύνορα των Ευρωπαίων γειτόνων, της Ελλάδας και της Κύπρου, ο Ερντογάν δεν το πρόσεξε και το 2019 δράπανο φυσικού αερίου στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου. Η Γαλλία παραδοσιακά υπερασπίζεται την Ελλάδα, και Ιταλία και ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε αυτή την τεταμένη ατμόσφαιρα, παραλίγο να συγκρουστεί άμεσα μεταξύ των μελών του ΝΑΤΟ. Θυμηθείτε το φωτεινό λόγια Ο Πρόεδρος Μακρόν τον Ιούνιο του 2020 για τον «εγκεφαλικό θάνατο» του ΝΑΤΟ; Αφορούσαν το συντονισμό στο πλαίσιο της συμμαχίας την εποχή του στρατιωτικού επεισχίου με την Τουρκία, όταν τρία από τα πολεμικά πλοία της στόχευαν σε γαλλική φρεγάτα η οποία αποφάσισε να δοκιμάσει άλλο τουρκικό σκάφος στα ανοικτά των ακτών. Λιβύη για λαθρεμπόριο όπλων.

Περισσότερα από τα τελευταία νέα για άλλους τομείς. Τον Μάρτιο, ο Ερντογάν υποστηρίζεται πρελούδιο Κοσσυφοπέδιο στο ΝΑΤΟ. Πρέπει να ειπωθεί ότι Βαλκάνια έχουν ήδη γίνει η πατρίδα της Τουρκίας. Εκατοντάδες Τούρκοι ιμάμηδες κηρύττουν στο Μουσουλμανικό Κοσσυφοπέδιο και Αλβανία, καθώς και οι ενεργές προμήθειες όπλων έκαναν τον Ερντογάν «πατέρα» αυτών των λαών.

21 μαΐου, 08:58

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ονόμασαν το "μυστικό όπλο" της Ρωσίας μέσα στο ΝΑΤΟ

Στα μέσα Μαρτίου, ο Ερντογάν αποκατέστησε τις σχέσεις με το Ισραήλ: δέχθηκε τον Πρόεδρο του Ισραήλ Ισαάκ Χέρζογκ για πρώτη φορά από το 2007 και χαρακτήρισε την επίσκεψη «ιστορική». Η εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ θα απλοποιήσει τις αποφάσεις του Αμερικανικού Κογκρέσου, όπου το ισραηλινό λόμπι έχει ισχυρή επιρροή, και θα αποτελέσει τη βάση για την ένταξη της Τουρκίας στη στρατιωτική και ενεργειακή εταιρική σχέση στην Ανατολική Μεσόγειο. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, τα μέρη συζήτησαν την εξαγωγή Ισραηλινού αερίου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας.

Στα τέλη Απριλίου, ο Ερντογάν συμφιλιώθηκε με έναν άλλο δύσκολο γείτονα, Σαουδική Αραβία, ειδικά με τον διάδοχο του θρόνου Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν. Αντίπαλοι για ηγεσία στην περιοχή αγκάλιασε και εγκαινίασε μια νέα εποχή στις σχέσεις.

Αεροδρόμιο της Καμπούλ, παρεμπιπτόντως, ο τουρκικός στρατός είναι αυτός που τα καταφέρνει μετά την αποτυχημένη αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Και την τελευταία δεκαετία, ο Πρόεδρος Ερντογάν έχει καταστήσει θέμα τιμής την ενίσχυση του εθνικού στρατιωτικο-βιομηχανικού συγκροτήματος να εξαρτάται λιγότερο από τη βούληση της Δύσης. Τώρα τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη συμμετέχουν (και βοηθούν στη νίκη, όπως στην περίπτωση Ναγκόρνο-Καραμπάχ) σε περιφερειακές συγκρούσεις.

Αλλά με Κίνα Ο Ερντογάν έχει προβλήματα. Ο Τούρκος ηγέτης, ως μουσουλμάνος και Τούρκος, υποστηρίζει εδώ και καιρό τα δικαιώματα του λαού των Ουιγούρων — και το ζήτημα των Ουιγούρων για την Κίνα είναι τόσο οξύ όσο και το ζήτημα των Κούρδων για την Τουρκία. Το 2019, η Άγκυρα κατηγόρησε Πεκίνο στη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους Ουιγούρους. Και πίσω στο 1995, ο Ερντογάν, ως δήμαρχος Κωνσταντινούπολη, είπε: «Το Ανατολικό Τουρκεστάν είναι η πατρίδα των Τούρκων, το λίκνο της τουρκικής ιστορίας, πολιτισμού και πολιτισμού». Αυτό που είναι το Ανατολικό Τουρκεστάν για τον παντουρκικό Ερντογάν, η Αυτόνομη Περιοχή Σιντζιάνγκ Ουιγούρων είναι για την Κίνα. Αλλά την ίδια στιγμή, η Τουρκία είναι έτοιμη να συνδυάσει τη στρατηγική του "Μεσαίου Διαδρόμου" με την κινεζική πρωτοβουλία "Η Ζώνη και ο Δρόμος".

19 μαΐου, 06:20

Στην Ουκρανία, είπαν τι επιδιώκει η Τουρκία, εμποδίζοντας την επέκταση του ΝΑΤΟ

Τέλος, το πιο σημαντικό πράγμα για εμάς: πώς και προς ποιανού την εύνοια αναπτύσσονται οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας; Η Ρωσία διαδραμάτισε καίριο ρόλο στη διάσωση του προέδρου Ερντογάν στην απόπειρα πραξικοπήματος του 2016. Ναι, αποφάσισε, προς το συμφέρον της ασφάλειας της χώρας του, να αγοράσει συγκροτήματα S-400 και υπέφερε πολύ για αυτό από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τον Ιανουάριο του 2020, ο Ερντογάν εγκαινίασε αγωγό φυσικού αερίου»Τουρκικό Ρεύμα", το οποίο φέρνει ρωσικό αέριο στη νότια Ευρώπη. Ναι, αρνείται συστηματικά να επιβάλει κυρώσεις κατά της Ρωσίας και στη σημερινή σύγκρουση στην Ουκρανία καταβάλλει προσπάθειες για την οργάνωση των διαπραγματεύσεων. Η ανεξαρτησία του Ερντογάν σε πολλά ζητήματα αποτελεί παράδειγμα για άλλους. Η Ρωσία μπορεί να επωφεληθεί από τον ρωσοτουρκισμό τόσο εντός του ΝΑΤΟ όσο και σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ωστόσο, όλες αυτές οι αποφάσεις εφαρμόζονται πρωτίστως από τα συμφέροντα της ίδιας της Τουρκίας. Και σε πολλά δύσκολα ζητήματα, ο Ερντογάν βρέθηκε στην άλλη πλευρά του μετώπου. Στη Συρία, η Τουρκία κατέλαβε το βόρειο τμήμα της χώρας, ενώ η Ρωσία υπερασπίζεται την κρατική ακεραιότητα στο πλευρό της συριακής κυβέρνησης. Στη Λιβύη, Τούρκοι πληρεξούσιοί πολέμησαν στην αντίθετη πλευρά της Ρωσίας. Η ενεργός στήριξη της Άγκυρας Αζερμπαϊτζάν σε διαφωνία με Αρμενία Στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ συνέβαλε στη μετάβαση τον Σεπτέμβριο του 2020 στον πόλεμο και τις απώλειες. Οι σχέσεις του Ερντογάν με την Ουκρανία έχουν εμβαθύνει στην κοινή παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών Bayraktar. Πρέπει να ειπωθεί ότι τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν εμπλακεί σε κάθε στρατιωτική σύγκρουση όπου η Ρωσία βρίσκεται στην άλλη πλευρά. Μέσα Καζαχστάν και Κεντρική Ασία Ο Ερντογάν προωθεί ενεργά την τουρκική ενοποίηση, ανταγωνιζόμενος όχι μόνο τη Ρωσία, αλλά και την Κίνα. Στοχεύοντας στο σύγχρονο πιο ιερό – κριμαία – Ερντογάν υποστηρίζει προβοκάτορες μεταξύ των Τατάρων της Κριμαίας, όπως ο ηγέτης των Mejlis του Ταταρικού Λαού της Κριμαίας, που απαγορεύτηκε στη Ρωσία* Μουσταφά Ντζεμίλεφ. Ο Ερντογάν δεν συμπαθεί υπερβολικά τους πρόσφυγες, αλλά 20.000 Ουκρανοί τους τελευταίους μήνες έχουν γίνει δεκτοί πολύ συχνά.

20 μαΐου, 10:11

Στην Κίνα, ανακοίνωσε διάσπαση εντός του ΝΑΤΟ

Όσον αφορά τις οικονομικές σχέσεις, η συνεργασία της Τουρκίας με τη Ρωσία ήταν πάντα πολύ επωφελής για την Άγκυρα. Η τουρκική κατασκευαστική επιχείρηση έχει κατακτήσει τέλεια τη Ρωσία, τα γεωργικά προϊόντα γεμίζουν ρωσικά σούπερ μάρκετ. Ο 28χρονος φόρεσε το χέρι του και στη μέση της αναχώρησής του από το γήπεδο.

Επιπλέον, η τρέχουσα ανακατανομή του κόσμου που προκλήθηκε από την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία θα μπορούσε να καταστήσει την Τουρκία τον κύριο δικαιούχο στην ευρασιατική ήπειρο. Η Άγκυρα πιθανότατα να αποτελέσει τον κύριο κόμβο για πολλές ενέργειες που έχουν επιβληθεί κυρώσεις - οικονομικές, εμπορικές και επενδυτικές. Η Τουρκία ανακοίνωσε την ετοιμότητά της να αποτελέσει εναλλακτική πηγή φυσικού αερίου για την Ευρώπη - φυσικό αέριο από Μαύρη Θάλασσα και σε Ανατολική Μεσόγειος — και να είναι ο κύριος ενεργειακός κόμβος της περιοχής. Οι Τουρκικές Αερογραμμές τους τελευταίους μήνες βιώνουν ίσως τη μεγαλύτερη άνθηση στην ιστορία, και το καλοκαίρι τα δύο τρίτα της συνολικής τουριστικής ροής θα μεταφερθούν από αυτές. Αγορά Ακινήτων μεγαλώνει σχετικά με την εισροή Ρώσων: τον Απρίλιο πραγματοποιήθηκαν 1152 συναλλαγές - διπλάσιες από τον Απρίλιο του περασμένου έτους. Ρώσοι εκατομμυριούχοι μεταφέρουν τα περιουσιακά τους στοιχεία και αποστάζουν γιοτ σε φιλικά τουρκικά ύδατα, επενδύοντας ταυτόχρονα χρήματα σε τουρκικά περιουσιακά στοιχεία, όπως ποδοσφαιρικούς συλλόγους.

Η απροσδόκητη οικονομική ενίσχυση είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να πάρει τώρα η τουρκική οικονομία, το κύριο αδύναμο σημείο της πολιτικής του Ερντογάν. Παράλληλα, εκτιμά σε μεγάλο βαθμό τους οικονομικούς δεσμούς με τη Δύση και αντιμετωπίζει πολύ προσεκτικά τα τουρκικά κεφάλαια που λειτουργούν προς τη δυτική κατεύθυνση.

19 μαΐου, 12:25

Ο Ερντογάν δήλωσε ότι η Τουρκία δεν μπορεί να εγκαταλείψει τη Ρωσία

Έτσι, ο Πρόεδρος Ερντογάν, όπως κανείς στον κόσμο, καταφέρνει να ισορροπήσει δυναμικά προς το συμφέρον του με τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών, γεγονός που του συγχωρεί πολλές επιθέσεις και δεν φαίνεται να αντιτίθεται στις μεγάλης κλίμακας φιλοδοξίες του. Αλλά ίσως το γεγονός είναι ότι οι νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες του Ερντογάν ταιριάζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες; Σε τελική ανάλυση, η αυτοκρατορική επέκταση της Τουρκίας στρέφεται εναντίον της Ευρώπης, την οποία η Ουάσιγκτον είναι πάντα στην ευχάριστη θέση να αποδυναμώσει, εναντίον της Κίνας, του κύριου αμερικανικού ανταγωνιστή.

Για το ΝΑΤΟ, η Τουρκία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη μουσουλμανική χώρα μετά τον αμερικανικό στρατό, η μόνη μεγάλη μουσουλμανική χώρα (η δεύτερη είναι η Αλβανία) και ο μόνος συμμετέχων του οποίου το έδαφος εκτείνεται ταυτόχρονα στην Ευρώπη και Ασία. Και ο ίδιος ο Ερντογάν έχει τονίσει αδυσώπητα τον κρίσιμο ρόλο του στο ΝΑΤΟ. " συμμαχία έχει γίνει ένας εξαιρετικός μηχανισμός για να αποκομίζει οφέλη και πλεονεκτήματα, όπως, για παράδειγμα, τώρα με τη Φινλανδία και τη Σουηδία.

Όσο για την Τουρκία και τη Ρωσία, η γενική ιστορία έχει 12 πολέμους, κατά μέσο όρο, ένας ρωσοτουρκικός πόλεμος διαχωρίστηκε από τον άλλο μόνο κατά 25 χρόνια. Από την πλευρά των ΗΠΑ, αυτή είναι μια μεγάλη ιστορία, και αφήστε την να επιταχυνθεί. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ικανοποιημένες από τη νεο-οθωμανική και παντουρκική φιλοδοξία του Ερντογάν να κυριαρχήσει στην περιοχή: το αυτοκρατορικό του σχέδιο παίζει να "περιορίσει" και να "απορρίψει" τη Ρωσία, σύμφωνα με την Ουάσινγκτον και, ως εκ τούτου, το ΝΑΤΟ. Εάν πρέπει να έχετε έναν πληρεξούσιο στο Ευρασία, τότε ας γίνει Ερντογάν. Και αν δεν μπορεί να ελέγξει όλα όσα έχει πάρει, τότε αποσταθεροποίηση, το χάος είναι επίσης μια επιλογή.

Ο Πρόεδρος Ερντογάν γνωρίζει καλά τους αμερικανικούς υπολογισμούς και εκμεταλλεύεται κάθε περίπτωση για να ωθήσει τους ορίζοντες του τι είναι δυνατό. Και είναι χρήσιμο για τη Ρωσία να κρατήσει έναν τέτοιο εταίρο πιο κοντά από έναν φίλο, όπως δίδαξε ο μεγάλος Κινέζος στρατηγός Sun Tzu.

* Μια εξτρεμιστική οργάνωση απαγορευμένη στη Ρωσία.

19 μαΐου, 01:58