Translate

Τρίτη 30 Μαΐου 2023

Τιερί Μεϊσάν: Οι Δυτικοί αρνούνται την ειρήνη στην Ουκρανία

 

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ (2)

Οι Δυτικοί αρνούνται την ειρήνη στην Ουκρανία

Από μέρους της Κίνας, ο Λι Χούι ήρθε να προτείνει στους Δυτικούς να κάνουν ειρήνη στην Ουκρανία, αναγνωρίζοντας τα λάθη τους. Η ανάλυσή του είναι ακριβής και τεκμηριωμένη. Όμως οι Δυτικοί δεν τον άκουσαν. Ακολουθούν αμείλικτα τον λόγο που ανέπτυξαν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου: είναι δημοκράτες, ενώ οι άλλοι, όλοι οι άλλοι, δεν είναι. Θα συνεχίσουν την υποστήριξή τους στην Ουκρανία, ακόμη κι αν η τελευταία δεν έχει πλέον άλλους στρατιώτες και έχει ήδη χάσει στο έδαφος.

عربي DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ
Δεν γνωρίζετε το πρόσωπό του. Ο Λι Χούι είναι ωστόσο ένας από τους σημαντικότερους Κινέζους διπλωμάτες. Εκείνος ήρθε για να προτείνει στους Δυτικούς ειρήνη στην Ουκρανία. Τον υποδέχτηκαν με ευγένεια, αλλά κανείς δεν τον άκουσε.

Την περασμένη εβδομάδα υπενθύμισα ότι στο διεθνές δίκαιο, η πώληση όπλων καθιστά υπεύθυνη και τον πωλητή για τη χρήση τους [1]. Επομένως, εάν η Δύση εξοπλίσει την Ουκρανία, πρέπει να διασφαλίσει ότι η τελευταία δεν θα τα χρησιμοποιήσει παρά μόνο για να αμυνθεί και ποτέ για να επιτεθεί σε ρωσικό έδαφος του 2014. Διαφορετικά, θα μπουν οι Δυτικοί, παρά τη θέληση τους, σε πόλεμο εναντίον της Μόσχας.

Πράγματι, προσέχουν πάντα να μην γίνουν συμπολεμιστές. Για παράδειγμα, πρώτα αφαίρεσαν ορισμένα οπλικά συστήματα από τα αεροπλάνα που υποσχέθηκαν στην Ουκρανία πριν της τα παραδώσουν. Έτσι, τα αεροπλάνα αυτά δεν έχουν τη δυνατότητα να εκτοξεύουν σε πτήση, από την Ουκρανία, πυραύλους αέρος-εδάφους σε μακρινούς στόχους εντός της Ρωσίας. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα, οι Ουκρανοί θα μπορούσαν να εφοδιαστούν με τον αναγκαίο εξοπλισμό και να επανεξοπλίσουν τα αεροπλάνα τους.

Το μικρό παιχνίδι του εξοπλισμού της Ουκρανίας χωρίς να της δώσει τα μέσα να επιτεθεί στη Μόσχα αμφισβητείται σήμερα από την κινεζική διπλωματία. Η Wall Street Journal ανέφερε ορισμένες πτυχές αυτών των επαφών ενώ συγκαλύπτει την ουσία της κινεζικής θέσης [2].

Ο Λι Χούι, ο οποίος μόλις επισκέφτηκε το Κίεβο, τη Βαρσοβία, το Βερολίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες, έβαλε πράγματι έναν ελέφαντα στο δωμάτιο: με βάση την «Πρωτοβουλία για την Παγκόσμια Ασφάλειας και το «Σχέδιο 12 σημείων για την ειρήνη στην Ουκρανία», που δημοσιεύτηκε από το κινεζικό Υπουργείο Εξωτερικών στις 24 Φεβρουαρίου, επεσήμανε στους συνομιλητές του που τα είχαν αποδεχτεί ότι:
 η Ρωσία έχει δίκιο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο για την ειδική στρατιωτική της επιχείρηση κατά των Ουκρανών «ριζοσπαστών εθνικιστών». Όχι μόνο δεν αντίκειται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, αλλά αποτελεί θεμιτή εφαρμογή της «ευθύνης της να προστατεύει» τους ρωσόφωνους πληθυσμούς.
 Η Κριμαία, το Ντομπάς και το ανατολικό τμήμα της Νοβορωσιγίας προσχώρησαν νόμιμα στη Ρωσική Ομοσπονδία με δημοψήφισμα. Αυτοί οι παλαιοί Ουκρανοί έχουν σχηματίσει για αιώνες έναν πολύ διαφορετικό λαό από τους σημερινούς Ουκρανούς.

Υπογράμμισε ότι η Ρωσία δεν ήταν απαλλαγμένη από λάθη:
 Πρέπει να σεβαστεί την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της 16ης Μαρτίου 2022 (δηλαδή του εσωτερικού δικαστηρίου του ΟΗΕ) που την διέταξε να «αναστείλει» τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις στην Ουκρανία, πράξη που άργησε να κάνει, αλλά την οποία σέβεται σήμερα.

Εξήγησε υπομονετικά ότι οι Δυτικοί διαπράττουν μεγάλα λάθη όπως:
 η εγκατάσταση αποθηκών όπλων και στρατιωτικών βάσεων του ΝΑΤΟ στην Ανατολή κατά παράβαση της υπογραφής τους της Διακήρυξης της Κωνσταντινούπολης του ΟΑΣΕ (2013).
 η οργάνωση και υποστήριξη ενός πραξικοπήματος το 2014 κατά των νόμιμων αρχών της Ουκρανίας·
 η μη εφαρμογής των Συμφωνιών του Μινσκ, που υπέγραψαν η Γερμανία και η Γαλλία (2014 και 2015) και στη συνέχεια επικυρώθηκαν από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών·
 η λήψη μονομερών καταναγκαστικών μέτρων κατά της Ρωσίας κατά παράβαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (1947).

Με αυτόν τον τρόπο, έθεσε υπό αμφισβήτηση όχι μόνο το σύνολο της δυτικής αφήγησης, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο οι συνομιλητές του σκέφτονται αυτή τη σύγκρουση.

Τους επεσήμανε ότι, σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίζονται, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θέλουν να κερδίσει η Ουκρανία. Αυτό θα σήμαινε ότι μια μικρή χώρα είναι ικανή να νικήσει τη Ρωσία ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν τολμούν να την αντιμετωπίσουν. Θα ήταν η χειρότερη ταπείνωσή τους.

Πάνω απ ’όλα, είναι σαφές στους εξωτερικούς παρατηρητές ότι ο σκοπός της αποστολής μεταχειρισμένων όπλων στην Ουκρανία δεν είναι να νικήσει τη Ρωσία, αλλά να την ωθήσει να αποκαλύψει τα νέα όπλα που διαθέτει. Οι Δυτικοί δεν παρατήρησαν σοβαρά τον ρωσικό στρατό στη Συρία, γιατί ήταν πολύ απασχολημένοι με το να αναθέσουν την καταστροφή του συριακού κράτους στους τζιχαντιστές. Όταν το 2018 ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ισχυρίστηκε ότι είχε την μαεστρία στους υπερηχητικούς πυραύλους, στα όπλα λέιζερ και στους πυραύλους με πυρηνική προώθηση [3], οι Δυτικοί ούρλιαζαν ότι μπλόφαρε. Γνωρίζουν σήμερα ότι έλεγε την αλήθεια, αλλά αγνοούν τα χαρακτηριστικά αυτών των όπλων και αν έχουν τα μέσα να τα αντιμετωπίσουν.

Στην ουκρανική σύγκρουση, η Μόσχα δείχνει μεγάλη υπομονή. Προτιμά να υποστεί απώλειες παρά να δείξει τα χαρτιά της. Τα μόνα νέα όπλα που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι αφενός τα συστήματα παρεμβολής στα συστήματα ελέγχου του ΝΑΤΟ (δοκιμασμένα σε πραγματική κατάσταση στη Μαύρη Θάλασσα από το 2014 [4], στο Καλίνινγκραντ, στα ανοικτά των ακτών της Κορέας [5]), και στη Μέση Ανατολή [6]· και από την άλλη, οι υπερηχητικοί πύραυλοι Kinjal (δοκιμασμένοι σε πραγματικές συνθήκες στην Ουκρανία από τον Μάρτιο του 2022). Βέβαια, οι Ουκρανοί ισχυρίζονται ότι κατέρριψαν μερικούς, αλλά αυτό φαίνεται να πηγάζει από την πιο θρασύδειλη προπαγάνδα. Αυτή τη στιγμή είναι ανίκητοι και η Ρωσία τους παράγει τώρα μαζικά. Κατάστρεψαν υπόγεια καταφύγια στις 9 Μαρτίου και μόλις κατάστρεψαν μια συστοιχία πυραύλων Patriot στις 16 Μαΐου.

Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα και ακρίβεια ποια όπλα διαθέτει η Ρωσία. Αλλά ο καθένας συνειδητοποιεί ότι η τελευταία έχει γίνει πολύ πιο ισχυρή από τις Ηνωμένες Πολιτείες, των οποίων το οπλοστάσιο γενικά δεν έχει βελτιωθεί μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

Από της πρώτης αποστολής δυτικών όπλων στην Ουκρανία, η Ρωσία θρηνεί ότι αυτό δεν παίζει σημαντικό ρόλο στο έδαφος, παρά μόνο ότι προκαλεί ακόμη περισσότερες καταστροφές και θύματα. Οι Δυτικοί δεν ακούν, πεπεισμένοι εκ των προτέρων ότι κάθε ρωσικός λόγος δεν είναι παρά μόνο προπαγάνδα. Αν έψαχναν για να καταλάβουν, θα άκουγαν ότι αυτό που κάνουν δεν έχει καμία σχέση με τις δικαιολογίες που δίνουν γι’ αυτό.

Επιστροφή στην κινεζική θέση. Ο Λι Χούι δεν φαίνεται να έχει αναφέρει ποτέ τον πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι, τον οποίο οι Δυτικοί έχουν ανεβάσει στο επίπεδο του ήρωα. Πράγματι, ενώ η δυτική επικοινωνία προσωποποιεί όλους τους παράγοντες, οι Κινέζοι αρνούνται να το κάνουν. Διατηρούν έτσι μια σαφέστερη άποψη για τις δυνάμεις που εμπλέκονται.

Ο Λι Χούι δήλωσε εξάλλου στους συνομιλητές του ότι δεν είχαν κανένα λόγο να ευθυγραμμιστούν με τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και έπρεπε να δείξουν αυτονομία. Αυτό ακριβώς τους είχε πει και ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν το 2007 στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου [7]. Ο κ. Λι τόλμησε μάλιστα να τους πει ότι αν θα αποχωρούσαν οικονομικά από την Ουάσιγκτον, θα μπορούσαν να στραφούν στο Πεκίνο.

Για τους Ευρωπαίους, αυτός ο εύλογος λόγος ήταν ψυχολογικά ανάκουστος. Δεν αναγνωρίζουν τα εγκλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών το τελευταίο τέταρτο του αιώνα και συνεχίζουν να τα αρνούνται. Στην πραγματικότητα, δεν εξαρτώνται ιδιαίτερα από την Ουάσιγκτον, αλλά βρίσκονται πνευματικά υπό την επιρροή της.

Ως εκ τούτου, δεν απάντησαν στη κινεζική επιχειρηματολογία, αλλά δήλωσαν, χωρίς έκπληξη, ότι δεν θα αποσυνδεθούν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι απαιτούν την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την Ουκρανία πριν από οποιαδήποτε διαπραγμάτευση· και ότι βασίζονται στην Κίνα για να μην κλιμακωθεί η σύγκρουση σε πυρηνικό πόλεμο.

Αυτό το τελευταίο ρεφρέν επιβεβαιώνει ότι οι Ευρωπαίοι δεν έχουν ακόμη καταλάβει ούτε τη θέση των Ρώσων ούτε των Κινέζων. Ο πρόεδρος Πούτιν έχει επανειλημμένα εξηγήσει ότι δεν θα χρησιμοποιήσει πρώτος τα στρατηγικά πυρηνικά όπλα. Δεν υπάρχει επομένως κανένας ρωσικός κίνδυνος να παρεκτραπεί αυτή η σύγκρουση. Επιπλέον, η Κίνα θεωρεί τον εαυτό της στρατιωτικό σύμμαχο της Ρωσίας σε περίπτωση παγκόσμιας αντιπαράθεσης, αλλά όχι σε συγκρούσεις που δεν την αφορούν, όπως αυτή της Ουκρανίας. Εξάλλου δεν στέλνει όπλα εκεί. Αυτή η διάκριση μεταξύ στρατηγικού και τακτικού συμμάχου είναι χαρακτηριστική του πολυπολικού κόσμου που εργάζονται να οικοδομήσουν η Μόσχα και το Πεκίνο. Ούτε τίθεται θέμα σχηματισμού συνασπισμού από τη Ρωσία για να την υποστηρίξει στην Ουκρανία.

Δεν υπάρχουν χειρότεροι τυφλοί από εκείνους που δεν θέλουν να δουν.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1Η ώρα της αλήθειας στην Ουκρανία”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 23 Μαΐου 2023.

[2«Europe Snubs China Bid to Split West», Bojan Pancevski & Kim Mackrael, The Wall Street Journal, May 27, 2023.

[3Το νέο ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο αποκαθιστά τη διπολικότητα του κόσμου”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 6 Μαρτίου 2018.

[4« Qu’est-ce qui a tant effrayé l’USS Donald Cook en Mer Noire ? », Réseau Voltaire, 14 septembre 2014.

[7« La gouvernance unipolaire est illégitime et immorale », par Vladimir Poutine, Réseau Voltaire, 11 février 2007.

Τρίτη 23 Μαΐου 2023

Τιερί Μεϊσάν: Η ώρα της αλήθειας στην Ουκρανία

 

Η ώρα της αλήθειας στην Ουκρανία

Από τις 24 Φεβρουαρίου 2022, τα βλέμματα του κόσμου είναι στραμμένα προς την ουκρανική σύγκρουση. Οι Δυτικοί υποστηρίζουν οικονομικά το Κίεβο, του παραδίδουν απίστευτες ποσότητες όπλων και πυρομαχικών, αλλά φροντίζουν να μην εμπλακούν άμεσα στο θέατρο των επιχειρήσεων. Η Μόσχα παραμένει υπομονετική και προσποιείται ότι δεν βλέπει τους ξένους στρατιωτικούς συμβούλους που είναι παρόντες στο έδαφος. Φτάνουμε τώρα σε ένα οριακό σημείο όπου η Δύση θα μπορούσε να ωθηθεί σε πόλεμο με σκόπιμη χρήση των όπλων της εναντίον της Ρωσίας στην πριν από το 2014 επικράτειά της. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έξι κράτη της ΕΕ συνιστούν ξαφνικά να διαπραγματευτούν την ειρήνη και δημιουργούνται δύο αποστολές καλών υπηρεσιών από τη Κίνα και την Αφρικανική Ένωση.

عربي DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ
Άφιξη του προέδρου Ζελένσκι στην Ιαπωνία, 20 Μαΐου 2023, για τη σύνοδο κορυφής της G7.

Από τον Σεπτέμβριο του 2022, δηλαδή για 7 μήνες, τα στρατεύματα του Κιέβου δεν διεξαγάγουν πλέον μάχες παρά μόνο στο Χάρκοβο και στο Μπαχμούτ/Αρτέμοβσκ. Η πρώτη πόλη δεν είναι μέρος του Ντονμπάς. Δεν διεκδικείται από τη Δημοκρατία του Ντόνετσκ, μέλος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η αντιπαράθεση εκεί ήταν επομένως γρήγορη: ο ρωσικός στρατός αποσύρθηκε. Το Μπαχμούτ/Αρτέμοβσκ, αντίθετα, βρίσκεται στην περιοχή του ρωσικού πολιτισμού. Επομένως εκεί αντιστέκεται ο ρωσικός στρατός. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η μάχη μετατράπηκε σε πόλεμο χαρακωμάτων, τόσο θανατηφόρα όσο εκείνη του Βερντέν. Έτσι ώστε που όλος ο κόσμος περιμένει, τουλάχιστον στη Δύση, τον καιρό που θα επιτρέψει στο Κίεβο να διεξαγάγει μια αντεπίθεση.

Σημειώστε ότι κανείς δεν περιμένει η Ρωσία να συνεχίσει την επίθεσή της προς το Κίεβο. Πράγματι, όλοι κατάλαβαν ότι η Μόσχα δεν ήθελε ποτέ να εισβάλει στην Ουκρανία και να καταλάβει την πρωτεύουσά της, αλλά αποκλειστικά το Ντονμπάς και τώρα τη Νέα Ρωσία· δύο περιοχές με ρωσική κουλτούρα των οποίων οι κάτοικοι διεκδικούν να μην είναι πλέον Ουκρανοί και να γίνουν Ρώσοι πολίτες. Ωστόσο, οι δυτικοί πολιτικοί και τα ΜΜΕ συνεχίζουν να καταγγέλλουν τη ρωσική «εισβολή» στην Ουκρανία.

Η ΥΠΟΘΕΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Η περίφημη αντεπίθεση επρόκειτο να ξεκινήσει τον Απρίλιο. Τώρα μιλάνε για τέλος Μαΐου. Το Κίεβο ισχυρίζεται ότι αυτή η καθυστέρηση οφείλεται στη δυσκολία παραλαβής των δυτικών όπλων. Λένε ότι δεν πρέπει να ξεκινήσουν οι επιχειρήσεις παρά μόνο όταν όλος ο πλήρης εξοπλισμός θα βρίσκεται επί τόπου προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι ανθρώπινες απώλειες. Ωστόσο, ποτέ στην ιστορία δεν δόθηκαν τόσα πολλά όπλα σε ένα κράτος για να κάνει πόλεμο.

Εκτός κι αν συνεχίζεται αυτό που καταγγείλαμε στην αρχή του πολέμου: τους πρώτους μήνες, τα τρία τέταρτα του εξοπλισμού που στάλθηκε από τη Δύση εκτράπηκε στο Κοσσυφοπέδιο και την Αλβανία για να προμηθεύσουν άλλα θέατρα επιχειρήσεων, στη Μέση Ανατολή και στο Σαχέλ. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι σήμερα ο ρωσικός στρατός καταστρέφει μεθοδικά τον εξοπλισμό κατά την παράδοση του, προτού διανεμηθεί στις μάχιμες μονάδες.

Σε κάθε περίπτωση, η ρητορική της αντεπίθεσης δεν εφαρμόζεται παρά μόνο για τον ουκρανικό στρατό, όχι για τον πληθυσμό. Τα μέσα ενημέρωσης του ΝΑΤΟ σταμάτησαν να μιλούν για τη «γενναία αντίσταση του ουκρανικού λαού»: δεν υπάρχει καμία σημαντική δράση που να έχει γίνει προς αυτή την κατεύθυνση ούτε στην Κριμαία, ούτε στο Ντονμπάς, ούτε στη Νοβορωσίγια. Γίνεται λόγος για ενέργειες δολιοφθοράς από ουκρανικές Ειδικές Δυνάμεις σε ρωσικά εδάφη πριν από το 2014, αλλά όχι για ενέργειες της Αντίστασης σε εκείνα τα εδάφη που έκτοτε έχουν ενταχθεί στην Ρωσική Ομοσπονδία.

ΤΑ ΟΠΛΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΜΠΛΑΚΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΩΡΗΤΕΣ ΠΑΡΑ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ

Τα όπλα δεν είναι αγαθά όπως όλα τα άλλα. Μια εταιρεία που κατασκευάζει όπλα δεν μπορεί να τα πουλήσει ή να τα δώσει χωρίς άδεια από το κράτος της. Το τελευταίο απαιτεί γραπτή δέσμευση από τον παραλήπτη ως προς τη χρήση που θα κάνει. Δεν είναι απλώς θέμα διασφάλισης ότι αυτά τα όπλα δεν θα καταλήξουν στα χέρια ενός εχθρού του έθνους ή ότι δεν θα παραβιάσουν ένα εμπάργκο των Ηνωμένων Εθνών, αλλά ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν για να επιτεθούν σε τρίτους κατά παράβαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Οποιαδήποτε άλλη μεταφορά αναφέρεται ως «διακίνηση». Τιμωρείται από τους εθνικούς και διεθνείς νόμους.

Από την έναρξη της σύγκρουσης στην Ουκρανία, οι Δυτικοί αρνήθηκαν να παραδώσουν όπλα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν όχι από το Κίεβο για να υπερασπιστεί το έδαφός του, αλλά από τους «ριζοσπάστες εθνικιστές» εναντίον της Ρωσίας στο έδαφος της. Πράγματι, από του Πρώτου Παγκόσμιου Πόλεμου, οι τελευταίοι διακηρύσσουν ότι ο λόγος ύπαρξής τους είναι να εξαλείψουν τους «Μοσχοβίτες» από την επιφάνεια της Γης. Ο αγώνας τους δεν έχει καμία σχέση με την τρέχουσα ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση. Είναι γι’ αυτούς μια αποκαλυπτική μάχη του Καλού (των ιδίων) ενάντια στο Κακό (των Ρώσων).

Εάν οι «ριζοσπάστες εθνικιστές» έπαιρναν το πάνω χέρι επάνω στις ουκρανικές πολιτικές αρχές, θα υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να επιτεθούν σε στόχους εντός της Ρωσίας. Στην περίπτωση αυτή, τα κράτη που θα τους είχαν παραδώσει τα όπλα που θα χρησιμοποιούσαν θα εμπλέκονταν αυτόματα στον πόλεμο. Θα γίνονταν συμπολεμιστές. Η Ρωσία θα είχε το δικαίωμα να αντεπιτεθεί στο έδαφός τους.

Αυτός είναι ένας πολύ σοβαρός κίνδυνος. Σύμφωνα με την Washington Post [1] με βάση τα έγγραφα που αποκάλυψε ο Τζακ Τεϊσέιρα (Discords Leaks), ο πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι πρότεινε στο Πεντάγωνο, πριν από λίγους μήνες, να κατακτήσει ρωσικά συνοριακά χωριά, να σαμποτάρει τον αγωγό που συνδέει τη Ρωσία με την Ουγγαρία (μέλος της Ε.Ε. όπως η Γαλλία και η Ολλανδία που είναι ιδιοκτήτες του Nord Stream) και να κατευθύνει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς προς τη Ρωσία.

Συνεπώς, οι Δυτικοί παρέδωσαν αρχικά όπλα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο στο ουκρανικό πεδίο μάχης, πιστόλια και τουφέκια εφόδου. Στη συνέχεια μεταπήδησαν σε όπλα και τανκς. Τώρα τίθεται το ζήτημα για αεροσκάφη. Τα Mig-29 που προσφέρονται από την Πολωνία και τη Σλοβακία χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1970. Ηλικίας μισού αιώνα, δεν χρησιμοποιούνται πλέον από τον ρωσικό στρατό και δεν έχουν καμία τύχη σε μάχη με σύγχρονα αεροσκάφη όπως τα Sukhoi-35. Αλλά μπορούν να υπηρετήσουν σε ουκρανικό έδαφος υπό την προϋπόθεση ότι προστατεύονται από τα ρωσικά αεροπλάνα με αποτελεσματική αντιαεροπορική άμυνα.

Ο πρόεδρος Ζελένσκι ήρθε στο Ηνωμένο Βασίλειο εκλιπαρώντας για F-16. Οι πρωθυπουργοί της Βρετανίας και της Ολλανδίας, Ρίσι Σούνακ και Μαρκ Ρούτε, ανακοίνωσαν ότι εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση. Τα F-16 είναι πολύ πιο σύγχρονα αεροσκάφη, χρονολογούνται από τη δεκαετία του 90. Το ζήτημα είναι αν μπορούν να διεισδύσουν στο ρωσικό έδαφος ή όχι. Για να λέμε την αλήθεια, κανείς δεν μπορεί να απαντήσει σε αυτήν το ερώτημα με βεβαιότητα μέχρι να γίνει προσπάθεια. Οι ρωσικές αντιαεροπορικές άμυνες έχουν σημειώσει σημαντική πρόοδο και μπορεί να είναι σε θέση να τα καταρρίψουν.

Την περασμένη εβδομάδα, μερικά Mig-29 οπλισμένα με γαλλο-βρετανικούς πυραύλους SCALP/Storm Shadow κατάφεραν να καταρρίψουν ένα Su-34, ένα Su-35 και δύο ελικόπτερα Mi-8 σε στρατιωτικό αεροδρόμιο στη Ρωσία. Φαίνεται ότι ο ρωσικός στρατός αγνοούσε ότι αυτοί οι πύραυλοι κρουζ είχαν ήδη παραδοθεί στην Ουκρανία. Δεν πίστευαν ότι τα ουκρανικά Mig-29 μπορούσαν να τους φτάσουν και δεν τα κατέρριψαν. Δεν θα ξαναγίνει. Ως ξεκίνημα, ο ρωσικός στρατός έκανε σοβαρές ζημιές σε μια ουκρανική αντιαεροπορική συστοιχία Πάτριοτ. Για τη Μόσχα ο σκοπός ήταν να διασφαλίσει ότι τα δικά της αεροπλάνα μπορούν να αναχαιτίσουν τα ουκρανικά αεροπλάνα χωρίς κίνδυνο ζημιάς.

Σε αυτό το παράδειγμα, η Ρωσία δικαιούται νόμιμα να ανταπαντήσει κατά του Ηνωμένου Βασίλειου που παρέδωσε τους πυραύλους Storm Shadow. Είναι απίθανο το Λονδίνο να είχε προειδοποιηθεί για αυτή την επίθεση. Θα μπορούσε να είχε βρεθεί σε εμπόλεμη κατάσταση χωρίς να το θέλει.

Η κλιμάκωση συνεχίστηκε, με τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν να ανακοινώνει στη G7 ότι επέτρεπε στους πελάτες των ΗΠΑ να δωρίσουν ή να παραδώσουν F-16 στην Ουκρανία. Προσεκτικά, η Ουάσιγκτον η ίδια δεν θα μεταφέρει κανένα F-16, με αποτέλεσμα να μην κινδυνεύει να βυθιστεί η ίδια στον πόλεμο. Το Βέλγιο, η Δανία, η Ολλανδία, η Πολωνία ή η Νορβηγία θα μπορούσαν να το κάνουν με δική τους ευθύνη.

Οι 7 μεγάλες δυτικές δυνάμεις συγκεντρώθηκαν στη Χιροσίμα, 20 Μαΐου 2023.

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο καμπής: μια ακόμη μικρή δυτική προσπάθεια και οι Ουκρανοί «ριζοσπαστικοί εθνικιστές» θα γενικεύσουν τον πόλεμο, με ή χωρίς τη συμφωνία των χορηγών τους.

Σύμφωνα με τον Seymour Hersh [2], η Πολωνία ανέλαβε την πρωτοβουλία να ζητήσει από την Ουκρανία να συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός και να διαπραγματευτεί την ειρήνη. Η προσέγγισή της υποστηρίχθηκε από άλλα πέντε μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης: την Τσεχία, την Ουγγαρία και τα τρία κράτη της Βαλτικής.

Ο Αμερικανός δημοσιογράφος δεν παρακολούθησε τον πόλεμο στη Συρία. Δεν γνωρίζει τη ρωσική στρατιωτική ανωτερότητα και ερμηνεύει αυτή την πρωτοβουλία ως αντίδραση στο λουτρό αίματος στο Μπαχμούτ/Αρτέμοβσκ. Οι Πολωνοί γνωρίζουν ότι τα ρωσικά υπερηχητικά βλήματα Kinjal δεν χάνουν τον στόχο τους και ότι, προς το παρόν, κανείς δεν μπορεί να τα σταματήσει. Τους τελευταίους μήνες, κατέστρεψαν μεθοδικά πολυάριθμα κέντρα διοίκησης και αποθήκες πυρομαχικών. Αυτά είναι που κατέστρεψαν μια συστοιχία Πάτριοτ. Στην παρούσα κατάσταση των δυνάμεων, ο πόλεμος είναι χαμένος για την Ουκρανία. Αν γενικευτεί θα χαθεί για τους Δυτικούς. Οι Πολωνοί, μέχρι τώρα πρόθυμοι να πολεμήσουν, κατάλαβαν αμέσως ότι έφτασαν στο σημείο μη-επιστροφής, πέρα από το οποίο θα κονιορτοποιούνταν.

ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΚΑΛΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

Αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη δύο αποστολές καλών υπηρεσιών: αυτή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και αυτή της Αφρικανικής Ένωσης.

Το Πεκίνο δημοσίευσε, στις 24 Φεβρουαρίου, ένα σχέδιο δώδεκα σημείων για την ειρήνη στην Ουκρανία [3]. Και τα δύο μέρη αναγνώρισαν ότι θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως βάση για την επίλυση της σύγκρουσης. Ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ διόρισε τον Λι Χούι να μεταβεί μεταξύ των πρωτευουσών των δύο πλευρών, συμπεριλαμβανομένων των συμμάχων. Έχει ήδη συναντηθεί με τον υπουργό Εξωτερικών της Ουκρανίας Ντμίτρο Κουλέμπα, μετά με τον πρόεδρο Ζελένσκι και μάλλον με Γερμανούς αξιωματούχους.

Ο Λι Χούι, είναι έμπειρος διπλωμάτης. Υπήρξε πρεσβευτής της Κίνας στη Μόσχα για μια δεκαετία. Φρόντισε ιδιαίτερα να ξεκινήσει τις συναντήσεις του με την ουκρανική πλευρά σημειώνοντας ότι η τελευταία «δεν αποδέχεται καμία πρόταση που θα συνεπαγόταν την απώλεια εδαφών της ή το πάγωμα της σύγκρουσης». Γνωρίζει ότι η έννοια της «απώλειας εδάφους» μπορεί να εξελιχθεί εάν λαμβάνεται υπόψη ότι ο ουκρανικός πληθυσμός είναι πολυεθνικός και ότι αναγνωρίζεται το δικαίωμα καθεμιάς από τις συνιστώσες για αυτοδιάθεση.

Η άλλη αποστολή καλών υπηρεσιών είναι αυτή της Αφρικανικής Ένωσης. Με επικεφαλής τη Νότια Αφρική, αναμένεται να περιλαμβάνει το Κονγκό, την Αίγυπτο, την Ουγκάντα, τη Σενεγάλη και τη Ζάμπια. Είναι πολύ σημαντικό για τους Αφρικανούς να δείξουν ότι μπορούν να διαδραματίσουν έναν ειρηνικό ρόλο διεθνώς και ότι δεν είναι πλέον υπανάπτυκτοι άνθρωποι που εκλιπαρούν για επείγουσα βοήθεια. Το 2012, είχαν σχεδιάσει πανομοιότυπα μια ειρηνευτική αποστολή για τη Λιβύη, αλλά το ΝΑΤΟ τους είχε απαγορεύσει να πάνε στην Τρίπολη υπό την απειλή να καταρρίψει το αεροπλάνο τους κατά την πτήση και να σκοτώσει τους αρχηγούς κρατών που θα το τολμούσαν.

Ωστόσο, η αποστολή τους είναι λιγότερο καλά προετοιμασμένη από αυτή των Κινέζων, επειδή δεν έχουν συντάξει ένα κείμενο που να εκθέτει το όραμά τους για τη σύγκρουση και την ειρήνη. Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για να δυσφημήσουν τη Νότια Αφρική. Η Πρετόρια είναι μέλος των BRICS στο πλευρό της Ρωσίας. Θα φιλοξενήσει τη σύνοδο κορυφής του οργανισμού από τις 22 έως τις 24 Αυγούστου. Ωστόσο, είναι επίσης μέλος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου που μόλις εξέδωσε ένταλμα σύλληψης κατά του Βλαντιμίρ Πούτιν. Προφανώς, δεν θα συλλάβει τον Ρώσο πρόεδρο στη διάρκεια του επίσημου ταξιδίου του εκεί και ως εκ τούτου θα βάλλει τον εαυτό της σε δύσκολη θέση Επιπλέον, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ, Ρούμπεν Μπρίτζετι ΙΙ, κατηγορεί την Πρετόρια ότι δεν είναι ουδέτερη και ότι παρέδωσε όπλα στη Ρωσία κρυφά. Ισχυρίζεται ότι ένα ρωσικό φορτηγό πλοίο, το Lady R., ήρθε να πάρει ορισμένα όπλα. Αυτές οι προφάσεις κρύβουν την πραγματική σύγκρουση: η Νότια Αφρική προσπαθεί να αποδείξει ότι ένας πολυπολικός κόσμος είναι δυνατός. Δεν παίρνει θέση στην ουκρανική σύγκρουση, αλλά ο στρατός της συνεργάζεται με τον ρωσικό στρατό για την εκπαίδευση των στρατιωτών της. Ως εκ τούτου, υποστηρίζει ότι είναι δυνατή η στρατιωτική συνεργασία παραμένοντας ταυτόχρονα πολιτικά ανεξάρτητη.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1«Zelensky plotted counterattacks in Russia, files show», John Huson & Isabelle Khurshudyan, The Washington Post, May 14, 2023.

[2«The Ukraine refugee question», Seymour Hersh, Substack, Mai 17, 2023.

[3« Plan chinois en 12 points pour la paix en Ukraine », Réseau Voltaire, 24 février 2023.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Η ώρα της αλήθειας στην Ουκρανία

Ο Ίμραν Χαν και η ανεξαρτησία του Πακιστάν

Δύο κόσμοι, σε διαφορικές σκηνοθεσίες στις 6 και 9 Μαΐου

Πως χρησιμοποιούν η Ρωσία και η Κίνα την στρατιωτική τους κυριαρχία;

Η Τουρκία ενάντια στην αμερικανική Αυτοκρατορία

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τρίτη 16 Μαΐου 2023

Τιερί Μεϊσάν: Ο Ίμραν Χαν και η ανεξαρτησία του Πακιστάν

 

Ο Ίμραν Χαν και η ανεξαρτησία του Πακιστάν

Το Πακιστάν δεν ήταν ποτέ ανεξάρτητο. Παρέμενε πάντα παιχνίδι στα χέρια του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια του δυτικού πολέμου ενάντια στο κομμουνιστικό καθεστώς του Αφγανιστάν, έγινε η πίσω βάση για τους μουτζαχεντίν και Άραβες μαχητές του Μπιν Λάντεν. Ωστόσο, εδώ και μια δεκαετία, ένας πρωταθλητής του κρίκετ όχι σαν τους άλλους προσπαθεί να το απελευθερώσει, να συνάψει ειρήνη με την Ινδία και να δημιουργήσει κοινωνικές υπηρεσίες: ο Ίμραν Χαν.

عربي DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS
Ο Ίμραν Χαν, παγκόσμιος πρωταθλητής του κρίκετ και πρώην πρωθυπουργός. Αγωνίζεται για ένα σύγχρονο, πιο κοινωνικό και ανεξάρτητο κράτος.

Οπακιστανικός λαός ξεσηκώνεται ενάντια στον στρατό του και το πολιτικό του προσωπικό. Παντού, σχηματίζονται διαδηλώσεις για να υποστηρίξουν τον πρώην πρωθυπουργό, Ίμραν Χαν, που μόλις αφέθηκε ελεύθερος, αλλά ο οποίος υπόκειται σε καμιά εκατοντάδα νομικές διαδικασίες.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΜΡΑΝ ΧΑΝ;

Ο Ίμραν Χαν προέρχεται από επιφανή οικογένεια Παστούν. Κατάγεται μέσω του πατέρα του από έναν Ινδό στρατηγό και κυβερνήτη του Παντζάμπ, και μέσω της μητέρας του από έναν δάσκαλο των Σούφι που εφηύρε το αλφάβητο Πάστο. Σπούδασε στη Λαχώρη και μετά στην Αγγλία, στην Οξφόρδη. Μιλάει Σαράϊκι, Ουρντού, Πάστο και Αγγλικά. Είναι παίκτης του κρίκετ, του πιο σημαντικού αθλήματος στο Πακιστάν. Ήταν αρχηγός της εθνικής ομάδας το 1992 όταν κατάφερε να κερδίσει το παγκόσμιο κύπελλο. Τα έτη 1992-96 αφοσιώθηκε αποκλειστικά σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες, ανοίγοντας με τα χρήματα της οικογένειάς του ένα νοσοκομείο καρκινοπαθών και ένα πανεπιστήμιο. Το 1996, μπήκε στην πολιτική και δημιούργησε το Κίνημα Δικαιοσύνης του Πακιστάν (PTI). Έλαβε μια έδρα στην Εθνοσυνέλευση το 2018, αλλά ήταν το μόνο εκλεγμένο μέλος του κόμματος του.

Ο Ίμραν Χαν δεν είναι πολιτικός όπως οι άλλοι. Αναγνωρίζει τον εαυτό του στην προσέγγιση του Μοχάμεντ Ικμπάλ (1877-1938), πνευματικού πατέρα του Πακιστάν. Σκόπευε να σπάσει τη θρησκευτική ακινησία του Ισλάμ και να αναλάβει μια προσπάθεια ερμηνείας, αλλά παρέμενε δέσμιος ενός κοινοτικού και νομικού οράματος του Ισλάμ. Ο Ίμραν Χαν βρήκε τον δρόμο όταν ανακάλυψε τον Ιρανό φιλόσοφο και κοινωνιολόγο Αλί Σαριάτι, φίλο του Ζαν-Πολ Σαρτρ και του Φραντς Φανόν [1]. Άγνωστος στη Δύση, ο Σαριάτι πρότεινε στους μαθητές του να αξιολογήσουν τις αρχές του Ισλάμ εφαρμόζοντάς τις και να κρατήσουν μόνο αυτές που θεωρούσαν χρήσιμες. Ο ίδιος ασχολήθηκε με μια επανερμηνεία του Ισλάμ που γοήτευσε τους νεαρούς Ιρανούς. Μίλησε εναντίον του καθεστώτος του Σάχη Ρεζά Παχλεβί και υποστήριξε τον Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί, τότε στην εξορία και που θεωρούταν ομόφωνα αιρετικός από όλους τους Ιρανούς κληρικούς. Δολοφονήθηκε από τη μυστική αστυνομία του σάχη, τη ΣΑΒΑΚ, στην Αγγλία το 1977, λίγο πριν την επιστροφή του Χομεϊνί στη χώρα του. Ήταν λοιπόν αυτός που υποκίνησε την ιρανική επανάσταση, αλλά δεν την έζησε ποτέ.

Ο Ίμραν Χαν είναι επομένως ένας σουνίτης, θαυμαστής ενός σιίτη φιλοσόφου. Προτείνει να εκσυγχρονίσει τη χώρα του, όχι εξαλείφοντας τις θρησκευτικές της παραδόσεις, αλλά, αντίθετα, προσπαθώντας να τις επιλέγει για να διατηρήσει μόνο τις καλύτερες. Είναι εξαιρετικά ανοιχτός και ανεκτικός σε μια χώρα που ήταν η πρώτη στον κόσμο που κυβερνήθηκε από την Αιγυπτιακή Αδελφότητα των Αδελφών Μουσουλμάνων, ένα σεχταριστικό πολιτικό κόμμα που συνδέεται με τη βρετανική MI6 [2]. Όπως ο Αλί Σαριάτι, είναι επαναστάτης με την ευγενή έννοια του όρου και αντιιμπεριαλιστής. Στην πολιτική του ζωή, δεν έπαψε ποτέ να καταγγέλλει την επικράτηση των Αγγλοσαξόνων στη χώρα του. Έγινε συνεπώς λογικά το μαύρο πρόβατο των Βρετανών και των Αμερικανών ιμπεριαλιστών.

Όταν ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ισχυρίστηκε ότι σκότωσε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν στο Πακιστάν [3], η πακιστανική πολιτική τάξη κατηγόρησε τον στρατό ότι φιλοξενούσε τον υπ’ αριθμόν ένα δημόσιο εχθρό της Αμερικής. Το Πακιστάν διαθέτει θεωρητικά πολιτική εξουσία, αλλά έχει συγκλονιστεί από πολλά στρατιωτικά πραξικοπήματα. Ο στρατός, που είναι η μόνη αποτελεσματική διοίκηση στη χώρα, έχει αρπάξει σταδιακά τον έλεγχο πολλών οικονομικών τομέων. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν, υποστήριξε τους Αφγανούς μουτζαχεντίν για λογαριασμό της CIA και φυσικά τους Άραβες μαχητές του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Για να τον βάλει στη θέση του, η πολιτική εξουσία οργάνωσε την «υπόθεση του μνημονίου». Ένα μυστικό έγγραφο το οποίο ανέφερε η Wall Street Journal, φέρεται να είχε απευθυνθεί στον πρόεδρο του Μικτού Επιτελείου των ΗΠΑ, στρατηγό Μάικ Μούλεν, για να αποτρέψει ένα νέο πραξικόπημα στο Πακιστάν. Ο Ίμραν Χαν δεν κατατάχτηκε ούτε στο στρατόπεδο του στρατού, ούτε σε αυτό της πολιτικής τάξης. Ζητεί πρόωρες εκλογές. Δεν πιστεύει λέξη, ούτε της αμερικανικής εκδοχής, ούτε της εκδοχής του στρατού, ούτε των πολιτικών. Καθοδηγεί εκστρατεία τόσο κατά της διαφθοράς όσο και κατά της υποταγής στις Ηνωμένες Πολιτείες, δύο θέματα που αφορούν και τα δύο πακιστανικά στρατόπεδα. Σε λίγους μήνες το κόμμα του βγήκε από τη σκιά και ο λόγος του κατάκτησε τον λαό του. Σχημάτισε συνασπισμό και έγινε πρωθυπουργός το 2012.

ΕΝΑΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

Εμπνευσμένος από το παράδειγμα του Μωάμεθ όταν ήταν αρχηγός του κράτους, δημιούργησε ένα πρόγραμμα δωρεάν υγειονομικής περίθαλψης στο Παντζάμπ, άνοιξε καταφύγια για τους άστεγους και εφάρμοσε ένα πρόγραμμα κοινωνικής προστασίας και καταπολέμησης της φτώχειας.

Ήρθε σε σύγκρουση με τους ισλαμιστές του Tehreek-e-Labbaik Pakistan που απαιτούν τη θανατική ποινή κατά των βλάσφημων. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης στις παλιές εγκαταστάσεις του Charlie-Hebdo στο Παρίσι και της δολοφονίας ενός δασκάλου, Samuel Paty, [4] στο Conflans-Sainte-Honorine, κατάγγειλε τον Γάλλο πρόεδρο Εμμανουήλ Μακρόν, ο οποίος δικαιολογούσε τις επιθέσεις κατά του Ισλάμ που προκαλούνται από αυτά τα εγκλήματα. Εντέλει, αφού διαπραγματεύτηκε μια σαθρή συμφωνία με τους φανατικούς του Tehreek-e-Labbaik Pakistan, κατέληξε στο να απαγορεύει αυτό το κίνημα.

Σύμβολο της ανοιχτόμυαλης πολιτικής του, έχτισε τον Διάδρομο του Καρταρπούρ που επιτρέπει στους Ινδούς Σιχ [5] να έρθουν για προσκύνημα στο ιερό του ιδρυτή τους Γκουρού Νάνακ, 5 χιλιόμετρα στο εσωτερικό του Πακιστάν. Αλλά η ινδική κυβέρνηση δεν ανοίγει έναν αντίστοιχο διάδρομο για να επιτρέψει στους Πακιστανούς Σιχ να έρθουν για προσκύνημα στην Ινδία, στο Ντέρα Μπαμπά Νανάκ.

Παρά την πρόοδο του οικονομικού διαδρόμου Κίνας-Πακιστάν, η κατάσταση τον ανάγκασε να ζητήσει βοήθεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Ως συνήθως, το τελευταίο απαίτησε νεοφιλελεύθερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Το αποτέλεσμα είναι πτώση του βιοτικού επιπέδου και επιστροφή στη φτώχεια. Πήγε στη Ρωσία ενώ η τελευταία είχε μόλις επέμβει στρατιωτικά εναντίον των «ριζοσπαστικών εθνικιστών» στην Ουκρανία. Θυμίζουμε ότι ο Στέπαν Μπαντέρα εργάστηκε στην αρχή του Ψυχρού Πολέμου με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Αμέσως, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρενέβησαν πολιτικά στο Πακιστάν για να ρίξουν την κυβέρνηση του Ιμράν Χαν. Μετά από μια πρώτη προσπάθεια, οι βουλευτές ψήφισαν πρόταση μομφής και απέλυσαν τον πρωθυπουργό.

ΕΝΑΣ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Ο Ίμραν Χαν, πολύ μειοψηφικός στη Εθνοσυνέλευση, αλλά υπερπλειοψηφικός στον πληθυσμό, έγινε ηγέτης της λαϊκής αντιπολίτευσης.

Ο πρωθυπουργός που τον διαδέχτηκε είναι ο Σεχμπάζ Σαρίφ, αδελφός του πρώην πρωθυπουργού Ναγουάζ Σαρίφ. Η δυναστεία Σαρίφ εμπλέκεται σε πολλές οικονομικές υποθέσεις που εκτίθενται στα Panama Papers. Διαθέτει μια σειρά από offshore εταιρείες που έχει χρησιμοποιήσει για να οργανώσει φοροδιαφυγές. Ο Ναουάζ Σαρίφ καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκισης, στη συνέχεια σε άλλα 7 χρόνια φυλάκισης σε άλλη υπόθεση, προτού εξοριστεί στο Λονδίνο. Ο Σεχμπάζ Σαρίφ, εν τω μεταξύ, εξορίστηκε στη Σαουδική Αραβία κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του στρατηγού Περβέζ Μουσάραφ.

Οργανώθηκε επίθεση εναντίον του, στις 3 Νοεμβρίου 2022, που άφησε έναν νεκρό και τρεις τραυματίες, μεταξύ των οποίων και τον ίδιον τον Χαν, τραυματισμένο στο πόδι. Κατηγορεί τον πρωθυπουργό Σεχμπάζ Σαρίφ ότι διέταξε την επίθεση. Σύμφωνα με ένα βίντεο, ο ένας από τους δύο πυροβολητές ανέφερε ως κίνητρο ότι ο Χαν έπαιζε μουσική κατά τη διάρκεια της προσευχής και ότι είχε συμφωνήσει να μιλήσει με το Ισραήλ, ένα έθνος «καφίρ» (άπιστο). Αυτός ο σκοπευτής είναι μέλος της Tehrik-e-Labbaik Pakistan. Στην πραγματικότητα, η προσέγγιση του Πακιστάν με το Ισραήλ υπό τον Ίμραν Χαν ήταν το αποτέλεσμα μιας ευνοϊκής πίεσης από τη Σαουδική Αραβία.

Ο δημοσιογράφος Αχμάντ Νουράνι, με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες, κατηγορεί στον ιστότοπό του τον στρατηγό Καμάρ Τζάβεντ Μπάτζουα, ο οποίος μόλις εγκατέλειψε τη θέση του αρχηγού του επιτελείου του Πακιστάν για να συνταξιοδοτηθεί. Με έγγραφα, ισχυρίζεται ότι ο ίδιος ο Μπάτζουα και η οικογένειά του πλούτισαν πάρα πολύ τα τελευταία έξι χρόνια.

Ο Ίμραν Χαν ζήτησε να κατασχεθούν ό,τι έκλεψε και θέτει το ζήτημα της εξουσίας του στρατού: ενός θεσμού που υπερασπίζεται τη χώρα, αλλά παίζει επίσης θολό οικονομικό ρόλο.

Η κυβέρνηση Σαρίφ ξεκίνησε έναν απίστευτο αριθμό αγωγών, πάνω από εκατό, εναντίον του πιο δημοφιλούς ανθρώπου της χώρας. Καμία δεν φαίνεται πολύ σοβαρή, αλλά όλα έχουν σημαντικά νομικά διακυβεύματα, έτσι ώστε ο Ίμραν Χαν να μη μπορεί να κάνει τίποτα περισσότερο από το να απαντήσει στην αστυνομία και τους δικαστές. Ταυτόχρονα, ένας από τους πιστούς του, ο γερουσιαστής Αζάμ Χαν Σουάτι, ο οποίος επέκρινε τη στάση των ανώτερων αξιωματικών, συνελήφθη για προσβολή του στρατού και φυλακίστηκε.

Όμως ο άντρας δεν αντέδρασε όπως αναμενόταν. Κατήγγειλε την εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης και ζήτησε από τους υποστηρικτές του να φυλακιστούν οικειοθελώς για να κορεστεί το σύστημα και να απαξιωθεί. Μπροστά σε κάθε φυλακή συγκεντρώθηκαν 500 κομματικά του μέλη και ζητούσαν να συλληφθούν. Ορισμένοι συνελήφθηκαν, αλλά η κυβέρνηση κατάλαβε γρήγορα την παγίδα και προσπαθεί να τους διαλύσει.

Μη γνωρίζοντας τι να κάνει, η κυβέρνηση Σαρίφ σχεδίασε, για άλλη μια φορά, τη δολοφονία τον Χαν κατά τη διάρκεια μιας απόπειρας σύλληψης από στρατιωτικούς. Το κόμμα του, το Κίνημα Δικαιοσύνης (PTI), περικύκλωσε το οικογενειακό του παλάτι και εμπόδισε τον στρατό και την αστυνομία να το προσεγγίσουν.

Η σύλληψη του Ίμραν Χαν από την αστυνομία και τον στρατό στο δικαστήριο της Λαχώρης. Οι δυνάμεις «επιβολής του νόμου» έσπασαν τις πόρτες και τα παράθυρα της δικαστικής αίθουσας κατά τη διάρκεια των αγορεύσεων των δικηγόρων.

Τελευταίο περιστατικό, ενώ ο Ίμραν Χαν πήγαινε σε δικαστήριο για να απαντήσει στις κατηγορίες εναντίον του, η αστυνομία περικύκλωσε το δικαστήριο για να τον συλλάβει. Καθώς οι υποστηρικτές του έκλειναν τις πόρτες της δικαστικής αίθουσας, οι αστυνομικοί τις έσπασαν για να τον συλλάβουν.

Οι δυτικοί, που παρουσιάζονται ως υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν κούνησαν ούτε το μικρό δάχτυλο τους.

Η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Καρίν Ζαν-Πιέρ, δήλωσε: «Όπως έχουμε ήδη πει, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν θέση για έναν υποψήφιο ή πολιτικό κόμμα έναντι ενός άλλου».

Μέσα σε λίγες ώρες ξεπηδούσαν αυθόρμητες διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα.
Η ΕΕ από την πλευρά της σχολίασε: «Η αυτοσυγκράτηση και η ψυχραιμία είναι απαραίτητες (…) Οι προκλήσεις του Πακιστάν δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν και η πορεία του δεν μπορεί παρά μόνο να καθοριστεί από τους ίδιους τους Πακιστανούς, μέσω ενός ειλικρινούς διαλόγου και του σεβασμού του κράτους δικαίου».

Μετά από λίγες μέρες και μερικούς θανάτους, ο Ίμραν Χαν μόλις αφέθηκε ελεύθερος.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1Ali Shariati and the mystical tradition of islam, Abdollah Vakili, McGill-Queen’s University Press (1991); Islamism and modernism: the changing discourse in Iran, Farhang Rajaee, University of Texas Press (2007); Roots of the Islamic Revolution in Iran, Hamid Algar, Oneonta (2001); ‘Ali Shari’ati and the Shaping of Political Islam in Iran, Kingshuk Chatterjee, Palgrave MacMillan (2016); Pioneers of Islamic Revival, Ali Rahnema, Zed (2018); Diverging Approaches of Political Islamic Thought in Iran Since the 1960s, Seyed Mohammad Lolaki, Springer 2019).

[2Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι ως εφεδρική δύναμη του MI6 και της CIA”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 27 Ιουνίου 2021.

[3« Réflexions sur l’annonce officielle de la mort d’Oussama Ben Laden », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 4 mai 2011.

[4« L’Éducation nationale a-t-elle perdu la tête ? Ou bien est-ce la France tout entière ? », par Arno Mansouri, Réseau Voltaire, 22 octobre 2020.

[5Ο Σιχισμός δεν είναι αυστηρά μια θρησκεία και απορρίπτει την ιδέα ότι μια θρησκεία μπορεί να είναι μια απόλυτη αλήθεια. Είναι μια πρακτική, συγκρίσιμη με αυτή ενός τάγματος ιπποτισμού, σε μια σύνθεση μεταξύ Ινδουισμού και Ισλάμ. Προωθεί τη διδασκαλεία τηςν ισότητας και της ενότητας κάθε ανθρώπου· της ανιδιοτελούς υπηρεσίας· της προσωπικής επένδυσης προς όφελος και ευημερία όλων.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Ο Ίμραν Χαν και η ανεξαρτησία του Πακιστάν

Δύο κόσμοι, σε διαφορικές σκηνοθεσίες στις 6 και 9 Μαΐου

Πως χρησιμοποιούν η Ρωσία και η Κίνα την στρατιωτική τους κυριαρχία;

Η Τουρκία ενάντια στην αμερικανική Αυτοκρατορία

Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές, έτσι και η «αμερικανική αυτοκρατορία»

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις