Translate

Τρίτη 25 Απριλίου 2023

Η Τουρκία ενάντια στην αμερικανική Αυτοκρατορία

Τρεις εβδομάδες πριν από τις τουρκικές προεδρικές εκλογές η συζήτηση αλλάζει. Από υπέρ του ισλαμισμού του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, γίνεται υπέρ ή κατά της συμμαχίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο απερχόμενος πρόεδρος συνεχίζει να κερδίσει πόντους στις δημοσκοπήσεις που τον έχουν προβλέψει χαμένο. Από ισλαμιστής γίνεται εθνικιστής. Προς το παρόν δεν είναι γνωστό εάν αυτό θα είναι αρκετό για να κερδίσει, αλλά εάν κερδίσει, μπορεί να αποσύρει την Τουρκία από το ΝΑΤΟ.

عربي DEUTSCH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ
Ο Τούρκος υπουργός Εσωτερικών, Σουλεϊμάν Σοϊλού, καταγγέλλει τα εγκλήματα της «Αμερικανικής Αυτοκρατορίας» ενώπιον της νεολαίας του AKP στις 17 Απριλίου 2023.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα χάσει από τον αρχηγό της ενωμένης αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, στις τουρκικές προεδρικές εκλογές στις 14 Μαΐου 2023. Αυτή η πιθανή εσωτερική ανατροπή οδηγεί τον απερχόμενο πρόεδρο να ριζοσπαστικοποιήσει τη θέση του στα διεθνή ζητήματα. Μέχρι τώρα, φαινόταν να βρίσκεται στα μισά του δρόμου μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών από τη μία πλευρά και της Ρωσίας και της Κίνας από την άλλη. Από εδώ και πέρα, το πολιτικό του κόμμα τον παρουσιάζει ως τον σωτήρα της τουρκικής ανεξαρτησίας απέναντι στις σκοτεινές ενέργειες της Ουάσιγκτον. Ταυτοχρόνως, παρουσιάζει τον ανταγωνιστή του ως μπράβο των Yankees.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πληρώνουν έτσι το τίμημα για την απόπειρα δολοφονίας του Τούρκου προέδρου, εκείνη που οδήγησε στο αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016, όταν η Άγκυρα αποφάσισε να κατασκευάσει έναν αγωγό φυσικού αερίου με τη Μόσχα και μάλιστα αγόρασε και όπλα από την ίδια. Επιπλέον, η Ουάσιγκτον κατηγορείται, δικαίως ή αδίκως κανείς δεν γνωρίζει, ότι προκάλεσε τον πρόσφατο σεισμό που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες Τούρκους. Επομένως, η κοινή γνώμη μοιράζεται ένα έντονο αντιαμερικανικό συναίσθημα σε μια χώρα που έχει δώσει πολλά στις Ηνωμένες Πολιτείες από του πόλεμου της Κορέας (ο τουρκικός στρατός κέρδισε εκεί και έδωσε μια αποφασιστική μάχη, σώζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες από την καταστροφή) και υπέφερε πολλά από τις τελευταίες με το κουρδικό δράμα (η CIA πήρε τον έλεγχο του PKK και ενθάρρυνε τις τρομοκρατικές του ενέργειες, κρατώντας έτσι «ένα όπλο στο κρόταφο» της Άγκυρας).

Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ, Τζέφρι Φλέικ, επισκέφτηκε επιδεικτικά τον υποψήφιο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. Ο Φλέικ είναι παλιός Ρεπουμπλικανός, φίλος του Τζον Μακέιν. Κατηγόρησε την διεισδυτική πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ και αποχώρισε από το κόμμα για να προσεγγίσει τον Τζο Μπάιντεν που τον διόρισε πρεσβευτή. Εμφανιζόμενος με τον Κιλιτσντάρογλου, νόμιζε ότι τον βοηθάει, αλλά το εκμεταλλεύτηκε δεόντως ο Ερντογάν που έσπευσε να δηλώσει: «Ο πρεσβευτής του Τζο Μπάιντεν επισκέπτεται τον Κεμάλ. Ντροπή σας, είστε πρέσβης. Ο συνομιλητής σας είναι ο πρόεδρος. Πώς θα σταθείτε μετά από αυτό και θα ζητήσετε συνάντηση με τον πρόεδρο; Οι πόρτες μας είναι κλειστές γι’ εκείνον, δεν θα μπορέσει πια να μπει ».

Παρομοίως, ο υπουργός Εσωτερικών και αντιπρόεδρος του προεδρικού κόμματος, Σουλεϊμάν Σοϊλού, καταδίκασε δημόσια τον πρέσβη των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του σεισμού, λέγοντάς του να πάρει τα «βρώμικα χέρια του μακριά από την Τουρκία». Όλοι οι Τούρκοι παρατήρησαν ότι οι Δυτικοί είχαν αποσύρει τους πρεσβευτές τους από τη χώρα δύο μέρες πριν την καταστροφή, σαν να γνώριζαν πριν τι θα συμβεί και ότι άργησαν να στείλουν βοήθεια. Ο Σοϊλού πρόσθεσε: «Κάθε πρεσβευτής των ΗΠΑ αναρωτιέται πώς μπορεί να βλάψει την Τουρκία. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες δυστυχίες της Τουρκίας εδώ και χρόνια. Το ίδιο κάνουν και στην Ευρώπη έτσι ώστε οι πρεσβείες των ΗΠΑ να κυβερνούν την Ευρώπη».

Οι Τούρκοι, που είναι πολύ εθνικιστές, συμφωνούν. Ωστόσο, ο υπουργός είναι μαφιόζος και ισλαμιστής, καταγγέλλει δημοσίως ένας άλλος νονός, ο Σεντάτ Πεκέρ, ο οποίος σήμερα βρίσκεται υπό διωγμό. Αποκάλυψε σε μια σειρά βίντεο που αναρτήθηκαν στο Διαδίκτυο ότι ο Σουλεϊμάν Σοϊλού και ο γιος του πρωθυπουργού Μπιναλί Γιλντιρίμ χρησιμοποίησαν στρατιώτες της Αλ Κάιντα για να ανατρέψουν τους πραξικοπηματίες του 2016. Τους παρέδωσε όπλα μέσω μιας ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας, της SADAT. Ήταν αυτοί που νίκησαν τους εξεγερμένους στρατιώτες στη γέφυρα του Βοσπόρου.

Επιστρέφοντας από τη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης στην οποία συμμετείχε στις 17 Σεπτεμβρίου 2022, ο πρόεδρος Ερντογάν δήλωσε ότι η χώρα του θα μπορούσε να ενταχθεί σε αυτήν την εναλλακτική λύση στη δυτική τάξη πραγμάτων.

Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν ένας αλήτης του δρόμου που μπήκε στην πολιτοφυλακή του Νετζμετίν Ερμπακάν, τη Millî Görüş («Εθνική Προοπτική» ή «Εθνικό Όραμα»). Διακρίθηκε δίπλα στην Αδελφότητα των Αδελφών Μουσουλμάνων στο Αφγανιστάν και στη συνέχεια υποστήριξε τους Ισλαμιστές στην Τσετσενία. Ήρθε στην εξουσία στην Τουρκία με τη βοήθεια της CIA εναντίον της οποίας στρέφεται σήμερα. Αν και κανείς δεν αμφιβάλλει για την ειλικρίνεια της μεταστροφής του, όλοι αναρωτιούνται αν θα διαρκέσει ή αν θα επιστρέψει ως πράκτορας της Ουάσιγκτον όπως οι άλλοι. Ο Σουλεϊμάν Σοϊλού σιγοντάρει τον Ερντογάν στην προσπάθειά του να εμφανιστεί αντιαμερικανόφιλος.

Μιλώντας σε νέους του κόμματος στις 17 Απριλίου, ο Σουλεϊμάν Σοϊλού περιέγραψε την παγκοσμιοποίηση σαν μια προσπάθεια των Ηνωμένων Πολιτειών να χρησιμοποιήσουν το διεθνές εμπόριο για να καταστρέψουν τους άλλους και να θριαμβεύσουν αυτές. Στη συνέχεια επιτέθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, περιγράφοντας τη δουλοπρέπεια των ηγετών της, σε σημείο που να την χαρακτηρίσει «μουλάρι της Αμερικής».

Συνέχισε δηλώνοντας ότι η «αμερικανική αυτοκρατορία» χάνει τη ισχύ της. Οι Ευρωπαίοι είναι οι ξιφομάχοι της Ουάσιγκτον στην Αφρική. Γι’ αυτό οι Αφρικανοί τους μισούν. Εντέλει, «όλος ο κόσμος μισεί την Αμερική». Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου έχει συμμαχήσει με την Ουάσιγκτον, «βιάζεται πάρα πολύ» και, άθελά του, αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για το μέλλον της Τουρκίας.

Υπενθυμίζουμε ότι η Τουρκία εξακολουθεί να είναι μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας και φιλοξενεί στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ.

Εν μέσω της προεκλογικής εκστρατείας, ο πρόεδρος Ερντογάν θα εγκαινιάσει την έναρξη του πυρηνικού σταθμού στο Άκκουγιου την ερχόμενη Πέμπτη. Πρόκειται για τον πρώτο αντιδραστήρα νερού υπό πίεση τύπου VVER με μονάδα ισχύος 1.200 MW που κατασκευάστηκε από τη Rosatom. Για να διαφημίσει το γεγονός, κάλεσε τον πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, σε αυτή την τελετή, ακόμη κι αν δεν είναι πιθανός ότι ο τελευταίος θα ταξιδέψει.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Η Τουρκία ενάντια στην αμερικανική Αυτοκρατορία

Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές, έτσι και η «αμερικανική αυτοκρατορία»

Ο πόλεμος, ο χωρισμός του κόσμου ή το τέλος μιας αυτοκρατορίας;

Πώς βλέπει η Ρωσία τον ρόλο της στην οικοδόμηση του πολυπολικού κόσμου

Η γέννηση ενός πολυπολικού κόσμου (3)

Προετοιμασία για νέο Παγκόσμιο Πόλεμο

Η γέννηση του πολυπολικού κόσμου (2)
 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τρίτη 18 Απριλίου 2023

Τιερί Μεϊσάν: Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές, έτσι και η «αμερικανική αυτοκρατορία»

 

Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές, έτσι και η «αμερικανική αυτοκρατορία»

Την περασμένη εβδομάδα, αναρωτήθηκα για την ουσία της αντιπαλότητας μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας. Ίσως η «παγίδα του Θουκυδίδη» να είναι απλώς ένα προπέτασμα καπνού που κρύβει την επικείμενη διάλυση της «αμερικανικής αυτοκρατορίας». Στο παρόν άρθρο συνοψίζω την διαδρομή της την οποία δεν έχουν καταλάβει οι Δυτικοί και σας προσκαλώ να σκεφτείτε τι μπορεί να συμβεί όταν εξαφανιστεί.

عربي DEUTSCH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ
Θα καταρρεύσει η αμερικανική αυτοκρατορία;
Εικονογράφηση του Calvin Shen

Η ΕΣΣΔ κατέρρευσε από μέσα, όχι λόγω του πόλεμου στο Αφγανιστάν (1979-89), αλλά λόγω της καταστροφής του Τσερνομπίλ (26 Απριλίου 1989). Οι Σοβιετικοί συνειδητοποίησαν ότι το κράτος τους υπολειτουργεί. Τα μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, τα οποία ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ είχε κάνει υποτελείς, εξεγέρθηκαν. Οι Εκκλησίες, οι κομμουνιστικές νεολαίες και οι ομοφυλόφιλοι της Ανατολικής Γερμανίας κατέρριψαν το Τείχος του Βερολίνου [1]. Η ΕΣΣΔ όχι μόνο δεν αντέδρασε, αλλά εγκατέλειψε τους συμμάχους της εκτός Ευρώπης, μεταξύ των άλλων και την Κούβα. Ο πρώτος γραμματέας του κόμματος, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, μεταμορφώθηκε από μεταρρυθμιστή σε εκκαθαριστή. Η ΕΣΣΔ διαλύθηκε, δημιουργώντας πολλά νέα ανεξάρτητα κράτη. Μετά, ήρθε η κάθοδος στην κόλαση. Ορισμένοι «Νέοι Ρώσοι» οικειοποιήθηκαν την δημόσια περιουσία και διεξήγαγαν πόλεμο με πολυβόλα στους δρόμους της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης. Η παραγωγή κατέρρευσε. Ήταν δύσκολο να βρεις φαγητό σε πολλές ρωσικές περιοχές. Το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε απότομα κατά δεκαπέντε χρόνια. Η πτώση ήταν τόσο βάναυση που κανείς δεν θα πίστευε ότι η χώρα θα ανακάμψει γρήγορα.

Ταυτόχρονα, οι Ηνωμένες Πολιτείες φαντάζονταν ότι θα μπορούσαν να επικρατήσουν χωρίς αντίπαλο. Ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος, μιλώντας ενώπιον του ενωμένου Κογκρέσου στις 11 Σεπτεμβρίου 1990, δρομολόγησε την ιδέα μιας «Νέας Παγκόσμιας Τάξης». Σκηνοθέτησε έναν πόλεμο στον Κόλπο στον οποίο εντάχτηκαν σχεδόν όλα τα κράτη του κόσμου. Πριν ακόμα από τη διάλυση της ΕΣΣΔ, οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν η υπερδύναμη που κανείς δεν αμφισβητεί [2]. Ο Στραουσιστής Πολ Βούλφοβιτς ανάπτυξε ένα δόγμα με στόχο να αποτρέψει την εμφάνιση ενός νέου ανταγωνιστή, ο οποίος θα έπαιρνε τη θέση της Σοβιετικής Ένωσης. Στοχοποίησε χωρίς δισταγμό το πολιτικό σχέδιο του Φρανσουά Μιτεράν και του Χέλμουτ Κολ για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως τον εχθρό που έπρεπε να νικηθεί. Η τελευταία ήταν ελαττωματική από την αρχή λόγω της υποχρέωσης της να ενσωματώνει όλα τα κράτη του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της πρώην ΕΣΣΔ και της συμπερίληψης στη Συνθήκη του Μάαστριχτ της υπεράσπισης της ΕΕ από την Ουάσιγκτον, έως ότου οι στόχοι της κατέστησαν τελείως ανέφικτοι

Το Πεντάγωνο ήταν τόσο σίγουρο ότι δεν θα έχει πλέον αντίπαλό του ύψους του που αποστράτευσε ένα εκατομμύριο άνδρες μετά την συντριβή  του Ιράκ. Οι μονάδες έρευνας και ανάπτυξης των στρατών διαλύθηκαν. Ο πρόεδρος Μπους ο πρεσβύτερος πίστευε ότι αυτός ο πόλεμος ήταν ο τελευταίος και ότι ξεκινούσε μια εποχή ευημερίας.

Αν και κανείς δεν απειλεί την υπεροχή των ΗΠΑ, εντούτοις οι τελευταίες αισθάνονται ότι η εσωτερική τους ισορροπία είναι εύθραυστη. Οι δουλειές έχουν μετεγκατασταθεί στο εξωτερικό και η οικονομία τους βασίζεται περισσότερο στη διεθνοποίηση του νομίσματός τους, του δολαρίου, παρά στον πλούτο που παράγουν.

Το 2001, οι Στραουσιστές οργάνωσαν τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου [3] και υιοθέτησαν το δόγμα Ράμσφελντ/Σεμπρόφσκι [4]. Ανέστειλαν στην επικράτεια τους τις θεμελιώδεις ελευθερίες με τον νόμο USA Patriot Act και διεξάγουν από τότε έναν «ατέρμονο πόλεμο» που καταστρέφει την «ευρύτερη Μέση Ανατολή».

Ωστόσο, η Ρωσία δεν το είδε έτσι. Σε ομιλία που εκφωνήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2007 στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου [5], ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κατήγγειλε τη Νέα Παγκόσμια Τάξη των Μπους, την οποία περιέγραψε ως «μονοπολική». Διαπίστωσε ότι, μακριά από το να φέρει ειρήνη, σπέρνει την δυστυχία.

Κατά τη διάρκεια της κρίσης των subprimes, ο Ρώσος διανοούμενος Igor Panarin, ο οποίος τότε εργαζόταν για τις μυστικές υπηρεσίες, μελέτησε την υπόθεση σύμφωνα με την οποία το δολάριο θα κατέρρεε και ο αμερικανικός πληθυσμός θα διχαζόταν με εθνοτική βάση, έτσι ώστε τελικά η χώρα να εκραγεί [6] . Κακώς ερμηνεύτηκε το έργο του στη συνέχεια ως αντίγραφο της υπόθεσης της Γαλλίδας Helène Carrère d’Encausse η οποία οραματιζόταν τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, επίσης με εθνοτική βάση [7]. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη, ούτε επαληθεύτηκε η υπόθεσή μου ότι η «αμερικανική αυτοκρατορία» δεν θα επιβίωνε περισσότερο από τη «σοβιετική αυτοκρατορία».

Τι έγινε λοιπόν;

Στα 15 χρόνια που ακολούθησαν την ομιλία του Μονάχου, η προτεραιότητα της Ρωσίας ήταν να ανοικοδομήσει την ισχύ της. Το 2012, υποσχέθηκε στη Συρία ότι θα την προστατεύσει από τους τζιχαντιστές που υποστηρίζονταν από τους Αγγλοσάξονες (τη λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη»), αλλά περίμενε δύο χρόνια πριν επέμβει. Όταν βγήκε από τη σκιά, διάθετε πλέον μια σειρά νέων όπλων. Στο πεδίο της μάχης μάθαινε να τα χρησιμοποιεί και εκπαίδευε το επιτελείο της, το οποίο ανανέωνε κάθε έξι μήνες. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ο οποίος είχε ορίσει, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο Μόναχο, τη Βραζιλία, την Ινδία και την Κίνα ως προνομιούχους εταίρους του για την οικοδόμηση ενός πολυπολικού κόσμου, περίμενε πολύ καιρό πριν επισφραγίσει μια προνομιακή σχέση με το Πεκίνο. Η Κίνα, η οποία εξακολουθεί να αναπτύσσεται, ασκεί ισχυρή δημογραφική πίεση στη ρωσική Σιβηρία, αλλά έχει καταλάβει ότι, για να βγει από τη «μονοπολική δικτατορία», πρέπει να είναι σύμμαχος της Ρωσίας. Και οι δύο χώρες έχουν υποφέρει από τους Δυτικούς και έχουν βιώσει τα ψεύδη τους. Δεν έχουν μέλλον ο ένας χωρίς τον άλλον.

Η ήττα της Δύσης στην Ουκρανία θα πρέπει να ανοίξει τα μάτια των Αμερικανών. Οι εντάσεις που εξέτασε ο Ιγκόρ Πανάριν επανέρχονται στην επιφάνεια. Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και ο «ατελείωτος πόλεμος» ήταν μόνο παράγωγα προϊόντα. Έδωσαν μια αναβολή στην «αμερικανική αυτοκρατορία», αλλά τίποτα περισσότερο.

Στα 35 χρόνια από της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ, οι Ηνωμένες Πολιτείες έπεισαν κατά λάθος τον εαυτό τους ότι νίκησαν τον αντίπαλό τους. Στην πραγματικότητα ήταν οι ίδιοι οι Σοβιετικοί που την ανέτρεψαν. Πείστηκαν ότι οι Ρώσοι θα χρειάζονταν έναν αιώνα για να συνέλθουν από τα λάθη τους. Στην πραγματικότητα, έχουν γίνει η πρώτη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο. Βέβαια, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατάφεραν να υποτάξουν τη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη, αλλά σήμερα πρέπει να αντιμετωπίσουν όλα τα κράτη που κακομεταχειρίστηκαν, με επικεφαλής τη Ρωσία και την Κίνα.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκρατικοί έδωσαν τη θέση τους σε δύο νέα ρεύματα σκέψης: τους Τζακσονιστές γύρω από τον Ντόναλντ Τραμπ και τους Ουοκιστές (wokists), πουριτανούς χωρίς Θεό. Αυτή τη στιγμή παρατηρούμε μια εντατικοποίηση των μετακινήσεων πληθυσμών στις ΗΠΑ. Οι μελετητές των εκλογών διαπιστώνουν ότι πολλοί Αμερικανοί εγκαταλείπουν τις περιοχές Γουόκ (woke) και εντάσσονται στις περιοχές των Τζακσονιστών [8]. Σύμφωνα με παρατηρητές , οι πολίτες των ΗΠΑ μετακινούνται από τις μεγάλες πόλεις σε μικρότερες όπου η ζωή είναι φθηνότερη και πιο ευχάριστη. Ωστόσο, όλοι σημειώνουν ότι οι πολίτες επικαλούνται όλο και περισσότερο ένα νέο κίνητρο: μετακινούνται για να ενταχθούν σε μέρος της οικογένειάς τους. Αυτή η εξήγηση ταιριάζει με αυτό που παρατήρησε ο Colin Woodard πριν από μια δεκαετία [9] : Οι Αμερικανοί ομαδοποιούνται ανά κοινότητα καταγωγής. Οι μεσάζοντες ακίνητης περιουσίας παρατηρούν, από τη πλευρά τους, τον πολλαπλασιασμό των ασφαλών γειτονιών (Gated Communities). Οι πελάτες τους μαζεύονται με ομοίους συμπολίτες που έχουν κληρονομήσει την ίδια κουλτούρα και ανήκουν στην ίδια κοινωνική τάξη. Συχνά, ανησυχούν για την αύξηση της ανασφάλειας και μιλούν για έναν πιθανό εμφύλιο πόλεμο.

Ας μην είμαστε τυφλοί. Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές. Η «αμερικανική αυτοκρατορία» επίσης.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] « À l’Est : la Révolution Gay », par Didier Marie, Rebel (France), Réseau Voltaire, 1er mars 1993.

[2] « La doctrine stratégique des Bush », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 9 juillet 2004.

[3] Σήμερα όλα δείχνουν ότι ο Τιερί Μεϊσάν είχε δίκιο”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 31 août 2021.

[4] Το δόγμα Ράμσφελντ/Σεμπρόφσκι”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 25 mai 2021.

[5] « La gouvernance unipolaire est illégitime et immorale », par Vladimir Poutine, Réseau Voltaire, 11 février 2007.

[6] Η κατάρρευση του δολαρίου και η αποσύνθεση των ΗΠΑ (μόνο στα ρωσικά), Igor Panarin (2008).

[7] L’Empire éclaté, Hélène Carrère d’Encausse, Flammarion (1978).

[8] «On the move», Jennifer Harper, The Washington Times, April 14, 2023.

[9] American nations : a history of the eleven rival regional cultures of North America, Colin Woodard, Penguin Group (2011).

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές, έτσι και η «αμερικανική αυτοκρατορία»

Ο πόλεμος, ο χωρισμός του κόσμου ή το τέλος μιας αυτοκρατορίας;

Πώς βλέπει η Ρωσία τον ρόλο της στην οικοδόμηση του πολυπολικού κόσμου

Η γέννηση ενός πολυπολικού κόσμου (3)

Προετοιμασία για νέο Παγκόσμιο Πόλεμο

Η γέννηση του πολυπολικού κόσμου (2)

Μπλοκαρισμένη για 4 χρόνια η Γαλλία

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τρίτη 11 Απριλίου 2023

Τιερί Μεϊσάν: Ο πόλεμος, ο χωρισμός του κόσμου ή το τέλος μιας αυτοκρατορίας;

 

Ο πόλεμος, ο χωρισμός του κόσμου ή το τέλος μιας αυτοκρατορίας;

Πολλοί κάνουν προγνωστικά για παγκόσμιο πόλεμο. Πράγματι ορισμένες ομάδες προετοιμάζονται γι’ αυτό. Αλλά τα κράτη είναι λογικά και, στην πραγματικότητα, μάλλον οραματίζονται έναν φιλικό χωρισμό, μια διαίρεση του κόσμου σε δύο διαφορετικούς κόσμους, τον έναν μονοπολικό και τον άλλο πολυπολικό. Ίσως να είμαστε πράγματι μάρτυρες ενός τρίτου σεναρίου: η «Αμερικανική Αυτοκρατορία» δεν παλεύει στην παγίδα του Θουκυδίδη, καταρρέει όπως πέθανε ο πρώην σοβιετικός αντίπαλός της.

DEUTSCH ENGLISH FRANÇAIS NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ
Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές. Η «Αμερικανική Αυτοκρατορία» επίσης.
Πίνακας του Alexandre Granger

Οι «Στραουσιστές» των ΗΠΑ, οι Ουκρανοί «ριζοσπαστικοί εθνικιστές», οι Ισραηλινοί «ρεβιζιονιστές Σιωνιστές» και οι Ιάπωνες «μιλιταριστές» καλούν σε γενικευμένο πόλεμο. Είναι όμως μόνοι τους και δεν είναι μαζικά κινήματα. Κανένα κράτος δεν μπαίνει προς το παρόν σε αυτόν τον δρόμο.

Η Γερμανία με 100 δισεκατομμύρια ευρώ και η Πολωνία με πολύ λιγότερα χρήματα επανεξοπλίζονται μαζικά. Αλλά καμία από τις δύο δεν φαίνεται ανυπόμονη να αντιμετωπίσει τη Ρωσία.

Η Αυστραλία και η Ιαπωνία επενδύουν επίσης σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, αλλά καμία από τις δύο δεν έχει αυτόνομο στρατό.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πλέον σε θέση να ανανεώσουν το ανθρώπινο δυναμικό των στρατών τους και δεν είναι πλέον ικανές να δημιουργήσουν νέα όπλα. Αρκούνται στην αναπαραγωγή όπλων της δεκαετίας του 80. Διατηρούν, ωστόσο, το πυρηνικό τους οπλοστάσιο.

Η Ρωσία έχει ήδη εκσυγχρονίσει τον στρατό της και οργανώνεται για να ανανεώσει τα πυρομαχικά που χρησιμοποιεί στην Ουκρανία και να παράγει μαζικά νέα όπλα που κανείς δεν μπορεί να ανταγωνιστεί. Η Κίνα, εν τω μεταξύ, επανεξοπλίζεται για να ελέγξει την Άπω Ανατολή και μεσο-μακροπρόθεσμα να προστατεύσει τους εμπορικούς της δρόμους. Η Ινδία σκοπεύει να γίνει θαλάσσια δύναμη.

Είναι λοιπόν δύσκολο να δούμε ποιος, ταυτόχρονα, θα επιθυμούσε και θα μπορούσε να ξεκινήσει έναν Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σε αντίθεση με τη ρητορική τους, οι Γάλλοι ηγέτες δεν προετοιμάζονται καθόλου για έναν πόλεμο υψηλής έντασης [1]. Ο νόμος για το στρατιωτικό προγραμματισμό, που θεσπίζεται για δέκα χρόνια, προβλέπει την κατασκευή ενός πυρηνικού αεροπλανοφόρου, αλλά μειώνει τον στρατό ξηράς. Προωθεί μέσα προβολής στο εξωτερικό, αλλά όχι μέτρα για την υπεράσπιση την επικράτειας. Το Παρίσι συνεχίζει να λογίζεται ως αποικιακή δύναμη ενώ ο κόσμος γίνεται πολυπολικός. Είναι κλασικό το σενάριο: οι στρατηγοί προετοιμάζονται για τον προηγούμενο πόλεμο και αγνοούν την πραγματικότητα του αύριο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζει τη «Στρατηγική Πυξίδα». Η Επιτροπή συντονίζει τις στρατιωτικές επενδύσεις των κρατών μελών της. Στην πράξη, όλοι παίζουν το παιχνίδι, αλλά επιδιώκουν διαφορετικούς στόχους. Η Κομισιόν, από την πλευρά της, προσπαθεί να ελέγξει τις αποφάσεις για τη χρηματοδότηση των στρατών, οι οποίες μέχρι τώρα εξαρτιόνταν από τα εθνικά τους κοινοβούλια. Αυτό θα επέτρεπε το χτίσιμο μιας αυτοκρατορίας, αλλά όχι να κηρυχτεί ένας γενικευμένος πόλεμος.

Είναι προφανές ότι όλοι παίζουν ένα παιχνίδι, αλλά εκτός από τη Ρωσία και την Κίνα, κανείς δεν προετοιμάζεται για πόλεμο υψηλής έντασης. Η Ουάσιγκτον στέλνει αυτόν τον μήνα στην Ευρώπη τη Λιζ Ρόζενμπεργκ και τον Μπράιαν Νέλσον, δύο ειδικούς στα μονομερή καταναγκαστικά μέτρα [2], με αποστολή να αναγκάσουν τους Συμμάχους να υπακούσουν. Όπως είπε ο πρώην πρόεδρος Τζορτζ Μπους Τζούνιορ κατά τη διάρκεια του πολέμου «κατά της τρομοκρατίας»: «Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας!».
Η Λιζ Ρόζενμπεργκ είναι αποτελεσματική και αδίστακτη. Ήταν αυτή που γονάτισε τη συριακή οικονομία, καταδικάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους στη δυστυχία επειδή τόλμησαν να αντισταθούν και να νικήσουν τους πληρεξούσιους της Αυτοκρατορίας.

Ο λόγος για τα γουέστερν του Χόλυγουντ για τους καλούς και τους κακούς του Τζορτζ Μπους Τζούνιορ έχει αποτύχει με την Τουρκία, η οποία έχει ήδη βιώσει την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 και τον σεισμό του 2023. Η Άγκυρα γνωρίζει ότι δεν έχει τίποτα καλό να περιμένει από την Ουάσιγκτον και ήδη στρέφεται προς την Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάη. Ωστόσο, ο ίδιος λόγος αναμένεται να πετύχει με τους Ευρωπαίους που παραμένουν γοητευμένοι από τη δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών. Ασφαλώς αυτή η δύναμη βρίσκεται σε παρακμή, αλλά και οι Ευρωπαίοι επίσης. Ως εκ τούτου, κανείς δεν πήρε μάθημα από τη δολιοφθορά των ρωσο-γερμανο-γαλλο-ολλανδικών αγωγών φυσικού αερίου, North Stream . Όχι μόνο τα θύματα δέχτηκαν το χτύπημα χωρίς να πουν τίποτα, αλλά ετοιμάζονται να δεχτούν και άλλες τιμωρίες για εγκλήματα που δεν διέπραξαν.

Ο κόσμος λοιπόν αναμένεται να χωριστεί σε δύο μπλοκ, από τη μια πλευρά την ΗΠΑϊκή υπερδύναμη και τους υποτελείς της, από την άλλη τον πολυπολικό κόσμο. Σε όρο αριθμού κρατών, θα πρέπει να είναι μισό και μισό, αλλά σε όρο πληθυσμού, μόνο 13% για το δυτικό μπλοκ έναντι 87% για τον πολυπολικό κόσμο.

Οι διεθνείς θεσμοί δεν μπορούν πλέον να λειτουργήσουν. Θα πρέπει είτε να πέσουν σε λήθαργο είτε να διαλυθούν. Τα πρώτα παραδείγματα που έρχονται στο μυαλό είναι η ουσιαστική έξοδος της Ρωσίας από το Συμβούλιο της Ευρώπης και οι κενές θέσεις των Δυτικοευρωπαίων στο Αρκτικό Συμβούλιο κατά τη διάρκεια του έτους της ρωσικής προεδρίας. Άλλοι θεσμοί δεν έχουν πλέον πολλούς λόγους ύπαρξης, όπως ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), ο οποίος υποτίθεται ότι θα οργάνωνε τον διάλογο Ανατολής-Δύσης. Μόνο η προσήλωση της Ρωσίας και της Κίνας στα Ηνωμένα Έθνη θα πρέπει να τις προστατεύσει βραχυπρόθεσμα, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες ήδη σκέφτονται να μετατρέψουν τον Οργανισμό σε μια δομή που προορίζεται αποκλειστικά για τα συμμαχικά έθνη.

Το δυτικό μπλοκ αναμένεται επίσης να αναδιοργανωθεί. Μέχρι τώρα, στην ευρωπαϊκή ήπειρος δέσποζε οικονομικά η Γερμανία. Για να είναι βέβαιες ότι η Γερμανία δεν θα προσεγγίσει ποτέ τη Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν το Βερολίνο να περιοριστεί στη Δύση της ηπείρου και να αφήσει το κέντρο στα χέρια της Βαρσοβίας. Η Γερμανία και η Πολωνία οπλίζονται λοιπόν για να επιβληθούν στις αντίστοιχες ζώνες επιρροής τους, αλλά όταν το ΗΠΑϊκό αστέρι θα ξεθωριάσει, θα πολεμήσουν ο ένας εναντίον του άλλου.

Κατά την πτώση της, η Σοβιετική Αυτοκρατορία εγκατέλειψε τους συμμάχους και υποτελείς της. Έχοντας παρατηρήσει την ανικανότητά της να λύνει τα προβλήματα, η ΕΣΣΔ σταμάτησε πρώτα να στηρίζει οικονομικά την Κούβα, μετά εγκατάλειψε τους υποτελείς της του Σύμφωνου της Βαρσοβίας και τελικά κατέρρευσε μόνη της. Η ίδια διαδικασία ξεκινά και σήμερα.

Ο πρώτος ΗΠΑϊκός πόλεμος του Κόλπου, οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και οι μυριάδες των πολέμων στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ και η ουκρανική σύγκρουση δεν πρόσφεραν στην Αμερικανική Αυτοκρατορία παρά μόνο τρεις δεκαετίες επιβίωσης της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Ήταν κολλημένη πλάτη με πλάτη με τον πρώην Σοβιετικό αντίπαλό της. Έχασε τον λόγο ύπαρξης της με τη διάλυσή του. Καιρός να εξαφανιστεί κι αυτή.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1«En 2030, l’armée française ne sera pas prête à une guerre de haute intensité», Jean-Dominique Merchet, L’Opinion, 7 avril 2023.

[2«US sanction officials plan missions to clamp down on Russia», Fatima Hussein, Associated Press, April 7, 2023.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τρίτη 4 Απριλίου 2023

Τιερί Μεϊσάν: Πώς βλέπει η Ρωσία τον ρόλο της στην οικοδόμηση του πολυπολικού κόσμου

 

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΠΟΛΥΠΟΛΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (3)

Πώς βλέπει η Ρωσία τον ρόλο της στην οικοδόμηση του πολυπολικού κόσμου

Η Ρωσία μόλις δημοσιοποίησε την «Αντίληψη της Εξωτερικής Πολιτικής της». Αφού υπενθυμίσει τη θέση της στον κόσμο, περιγράφει το τέλος της δυτικής κυριαρχίας και τις προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους να διατηρήσουν την ηγεμονία της Ουάσιγκτον. Αναφέρει τους στόχους της Μόσχας. Τονίζει την αρχή της υπεροχής ενός σύγχρονου διεθνούς δικαίου (ένα δημιούργημα του Τσάρου Νικολάου Β’) και ολοκληρώνει με μια περιγραφή του μεταβαλλόμενου κόσμου.

عربي DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Το παρόν άρθρο είναι συνέχεια των:
1. «Η Μέση Ανατολή αποσπάται από τη Δύση», 14 Μαρτίου 2023.
2. 
«Προετοιμασία για νέο Παγκόσμιο Πόλεμο», 28 Μαρτίου 2023.

Ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν συγκάλεσε το Συμβούλιο Ασφαλείας του μέσω τηλεδιάσκεψης στις 31 Μαρτίου 2023. Στο τέλος αυτής της συνεδρίασης, εξέδωσε μια ενημέρωση για την «Αντίληψη της Εξωτερικής Πολιτικής της Ρωσικής Ομοσπονδίας».

Σε αυτό το κείμενο, η Ρωσία εκθέτει το όραμά της για τον ρόλο της στην οικοδόμηση ενός πολυπολικού κόσμου.

Πρώτον, η Ρωσία υπενθυμίζει τον ρόλο της σε όλους τους τομείς της ζωής, την ιδιότητά της ως μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, τη συμμετοχή της σε ύψιστους διεθνείς οργανισμούς και ενώσεις, τη πυρηνική της δύναμη και την ιδιότητά της ως διαδόχου στα δικαιώματα της ΕΣΣΔ. Πάνω απ’ όλα, δεδομένης της αποφασιστικής συμβολής της στη νίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της ενεργού συμμετοχής της στην εκκαθάριση του παγκόσμιου συστήματος αποικιοκρατίας, επιβεβαιώνεται ως ένα από τα κυρίαρχα κέντρα της παγκόσμιας ανάπτυξης και θεωρεί ως ιστορική της αποστολή τη διατήρηση της παγκόσμιας ισορροπίας δυνάμεων και την οικοδόμηση ενός πολυπολικού διεθνούς συστήματος.

ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η Ρωσία παρατηρεί ότι το αθέμιτο μοντέλο της παγκόσμιας ανάπτυξης, το οποίο για αιώνες εξασφάλιζε την επιταχυνόμενη οικονομική ανάπτυξη των αποικιακών δυνάμεων αρπάζοντας τους πόρους των αποικιών τους, ανήκει πλέον στο παρελθόν.

Οι Αγγλοσάξονες προσπαθούν να διατηρήσουν «τη φυσική πορεία της Ιστορίας». Χρησιμοποιούν ένα ευρύ φάσμα παράνομων εργαλείων, όπως λ.χ, την διακήρυξη «μονομερών καταναγκαστικών μέτρων» (που λανθασμένα αναφέρονται ως «κυρώσεις»), την υποκίνηση πραξικοπημάτων, ένοπλων συγκρούσεων, απειλών, εκβιασμών κ.λπ. .

Η έκφραση «Αγγλοσάξονες» δεν χρησιμοποιείται στο κείμενο. Είναι μια συντόμευση που χρησιμοποιώ όσον αφορά τις δηλώσεις αρκετών υπουργών. Η Μόσχα θεωρεί ότι ο εχθρός είναι πάνω από όλα οι Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά ότι έχουν σχηματίσει έναν συνασπισμό εχθρικών κρατών στον κόρφο του οποίου το Ηνωμένο Βασίλειο παίζει κεντρικό ρόλο.

Δεδομένου ότι η Ρωσία είναι η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, ο στρατός της δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα σύνορά της. Είναι τρωτή σε εισβολές. Σε όλη την Ιστορία, έμαθε να νικάει τους εισβολείς χρησιμοποιώντας τον τεράστιο χώρο της και το κλίμα της προς όφελός της. Βέβαια πολέμησε τους στρατούς του Ναπολέοντα Α’ και του Αδόλφου Χίτλερ, αλλά προπαντός έκαψε την ίδια την επικράτεια της για να τους λιμοκτονήσει. Ελλείψει βάσεων, οι στρατοί αυτοί αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και νικήθηκαν από τον «στρατηγό Χειμώνα». Σε αντίθεση με τις άλλες χώρες, η ασφάλεια της Ρωσίας συνεπάγεται επομένως ότι κανένας εχθρικός στρατός δεν μπορεί να συγκεντρωθεί στα σύνορά της.

Βλέποντας την ενίσχυση της Ρωσίας ως απειλή για τη δυτική ηγεμονία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δορυφόροι τους χρησιμοποίησαν τα μέτρα που έλαβε η Ρωσική Ομοσπονδία για την προστασία των ζωτικών συμφερόντων της στην Ουκρανία ως πρόσχημα για να επιδεινώσουν τη μακροχρόνια αντιρωσική πολιτική τους, και για να εξαπολύσουν ένα νέο είδος υβριδικού πολέμου. Ως ζωτικά συμφέροντα, εννοούμε την υποταγή του ουκρανικού στρατού στο Πεντάγωνο μετά το πραξικόπημα του 2014.

ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας είναι εν συντομία τα ακόλουθα:

1) η προστασία της συνταγματικής τάξης, της κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας, της εδαφικής και κρατικής ακεραιότητας της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατά της καταστροφικής ξένης επιρροής·
2) η διατήρηση της στρατηγικής σταθερότητας, η ενίσχυση της διεθνούς ειρήνης και διεθνούς ασφάλειας·
3) η ενίσχυση του νομοθετικού πλαισίου των διεθνών σχέσεων·.
4) η προστασία των δικαιωμάτων, ελευθεριών και έννομων συμφερόντων των Ρώσων πολιτών και η προστασία των ρωσικών οργανώσεων κατά των παράνομων ξένων παρεμβάσεων·
5) η ανάπτυξη ενός ασφαλούς πληροφοριακού χώρου, η προστασία της ρωσικής κοινωνίας κατά της ξένης πληροφοριακής και ψυχολογικής επιρροής όταν είναι καταστροφική·
6) η διατήρηση του ρωσικού λαού, η ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού, η αύξηση της ποιότητας ζωής και της ευημερίας των πολιτών του·
7) η υποστήριξη της βιώσιμης ανάπτυξης της ρωσικής οικονομίας υπό μια νέα τεχνολογική βάση·
8) η ενίσχυση των παραδοσιακών ρωσικών πνευματικών και ηθικών αξιών, η διατήρηση της πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς του πολυεθνικού λαού της Ρωσικής Ομοσπονδίας·.
9) η προστασία του περιβάλλοντος, η διατήρηση των φυσικών πόρων και η διαχείριση του περιβάλλοντος, η προσαρμογή στις κλιματικές αλλαγές.

Τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας είναι εν συντομία τα ακόλουθαω:

1) η προστασία της συνταγματικής τάξης, της κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας, της εδαφικής και κρατικής ακεραιότητας της Ρωσικής Ομοσπονδίας από τη καταστροφική ξένη επιρροή·
2) η διατήρηση της στρατηγικής σταθερότητας, η ενίσχυση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας·
3) η ενίσχυση του νομοθετικού πλαισίου των διεθνών σχέσεων·
4) η προστασία των δικαιωμάτων, ελευθεριών και έννομων συμφερόντων των Ρώσων πολιτών και η προστασία των ρωσικών οργανώσεων από παράνομες ξένες παρεμβάσεις·
5) η ανάπτυξη ενός ασφαλούς χώρου πληροφορικής, η προστασία της ρωσικής κοινωνίας από ξένη πληροφοριακή και ψυχολογική επιρροή όταν είναι καταστροφική·
6) η διατήρηση του ρωσικού λαού, η ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού, η αύξηση της ποιότητας ζωής και της ευημερίας των πολιτών της·
7) η υποστήριξη για τη βιώσιμη ανάπτυξη της ρωσικής οικονομίας σε νέα τεχνολογική βάση·
8) η ενίσχυση των παραδοσιακών ρωσικών πνευματικών και ηθικών αξιών, η διατήρηση της πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς του πολυεθνικού λαού της Ρωσικής Ομοσπονδίας·
9) η προστασία του περιβάλλοντος, η διατήρηση των φυσικών πόρων και η περιβαλλοντική διαχείριση, η προσαρμογή στις κλιματικές αλλαγές·
10) η προώθηση των συμφερόντων της Ρωσίας στον παγκόσμιο ωκεανό, στο έξω-ατμοσφαιρικό και εναέριο διάστημα·
11) ο σχηματισμός μιας αντικειμενικής εικόνας της Ρωσίας στο εξωτερικό, η ενίσχυση της προβολής των θέσεων της στον παγκόσμιο κυβερνητικό χώρο·
12) η ενίσχυση της σημασίας της Ρωσίας στον παγκόσμιο ανθρωπιστικό χώρο, η ενίσχυση των θέσεων της ρωσικής γλώσσας στον κόσμο, συμβάλλοντας στη διαφύλαξη της ιστορικής αλήθειας και της μνήμης σχετικά με το ρόλο της Ρωσίας στην παγκόσμια Ιστορία στο εξωτερικό·
13) η ολοκληρωμένη και αποτελεσματική υπεράσπιση των δικαιωμάτων, των ελευθεριών και των νομικών συμφερόντων των Ρώσων πολιτών και οργανώσεων στο εξωτερικό (η Ρωσία θεώρησε πάντα τον εαυτό της προστάτη των μειονοτήτων με ρωσικό πολιτισμό στο εξωτερικό)·
14) η ανάπτυξη των σχέσεων με τους συμπατριώτες που διαμένουν στο εξωτερικό και ολοκληρωμένη βοήθεια προς εκείνους για την πραγματοποίηση των δικαιωμάτων τους, την προστασία των συμφερόντων τους και τη διατήρηση της γενικής ρωσικής πολιτιστικής ταυτότητας.

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

Το σύγχρονο διεθνές δίκαιο δημιουργήθηκε στη διάσκεψη της Χάγης (1899) που συγκλήθηκε από τον τελευταίο τσάρο, τον Νικόλαο Β’. Συμμετείχαν 27 κράτη. Αφιερώθηκε στην «αναζήτηση πιο αποτελεσματικών μέσων για να εξασφαλίσει σε όλους τους λαούς τα οφέλη μιας πραγματικής και διαρκούς ειρήνης». Διήρκεσε 72 ημέρες.

Τρία θέματα αντιμετωπίστηκαν, αλλά μόνο τα δύο τελευταία στέφθηκαν με επιτυχία:
- ο περιορισμός των στρατιωτικών εξοπλισμών, των στρατευμάτων και των στρατιωτικών προϋπολογισμών·
- η θέσπιση συνθηκών με στόχο τη μείωση, σε καιρό πολέμου, της χρήσης των πιο θανατηφόρων όπλων και των περιττών πόνων (η Διάσκεψη υιοθέτησε τη ρήτρα του Martens, σύμφωνα με την οποία ό,τι δεν απαγορεύεται ρητά από μια συνθήκη δεν σημαίνει ότι επιτρέπεται. Θέτει έτσι τα θεμέλια του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και θα δικαιολογήσει την ύπαρξη του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης)·
 η αναγνώριση, για τις κατάλληλες περιπτώσεις, της αρχής της διαιτησίας (δημιούργησε το Μόνιμο Διαιτητικό Δικαστήριο της Χάγης με γαλλική πρόταση).
Εκεί διακρίθηκε η γαλλική αντιπροσωπεία. Περιλάμβανε τους Léon Bourgeois, Paul d’Estournelles de Constant και τον Louis Renault, τρεις μελλοντικούς βραβευμένους με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

Αυτό το συνέδριο εισήγαγε δύο καινοτομίες:
 τη νομική ισότητα μεταξύ των κρατών, όποια κι αν είναι·
 την αναζήτηση συμβιβασμού και ομόφωνης ψήφου ως πηγή νομιμότητας.

Η μέθοδος αυτού του συνεδρίου, που πάντα σεβόταν η Ρωσία, αποτελεί τον τρόπο σκέψης της (και των Γάλλων ριζοσπαστών του Λεόν Μπουρζουά). Η Μόσχα θεωρεί ότι βρίσκει τη σημερινή της έκφραση στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (1945) και στη Διακήρυξη για τις Αρχές του Διεθνούς Δικαίου σχετικά με τις Φιλικές Σχέσεις και τη Συνεργασία μεταξύ των Κρατών σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (1970).

Αντιτιθέμενοι στο διεθνές δίκαιο, που ορίζεται συλλογικά στα Ηνωμένα Έθνη, οι Δυτικοί προσπαθούν να το αντικαταστήσουν με ένα σύνολο «κανόνων», που ορίζονται από τους ίδιους απουσία όλων των άλλων. Μόνο ο συνδυασμός των προσπαθειών καλής πίστης ολόκληρης της διεθνούς κοινότητας, με βάση την ισορροπία δυνάμεων και συμφερόντων, μπορεί να διασφαλίσει αποτελεσματικά την ειρηνική και προοδευτική ανάπτυξη μεγάλων και μικρών κρατών.

Στο έγγραφο της 31ης Μαρτίου, η Ρωσία υπενθυμίζει ότι η ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία επιτρέπεται από το άρθρο 51 του Χάρτη του ΟΗΕ. Αναφέρεται στην επίθεση που σχεδίασε η ουκρανική κυβέρνηση κατά του Ντονμπάς, για την οποία έκτοτε έχει δημοσιεύσει ένα από τα κείμενα με γραπτές σημειώσεις από τους αρχηγούς των Ουκρανών επιτελείων. Ως εκ τούτου, γίνεται κατανοητό ότι η αναγνώριση των Δημοκρατιών του Ντονμπάς ως ανεξάρτητων συμμαχικών κρατών της Ρωσίας (την προηγούμενη ημέρα της ειδικής επιχείρησης) ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή του άρθρου 51.

Πρόκειται για τη δημιουργία συμβατικών σχέσεων μεταξύ των κρατών, γνωρίζοντας ότι το ισχυρότερο θα μπορεί πάντα να παραβιάζει τον λόγο του και να καταστρέφει τα πιο αδύναμα. Πρέπει επομένως να συνοδεύεται από εγγυήσεις που στοχεύουν να αποθαρρύνουν όσους βρίσκονται σε θέση εξουσίας από το να τις καταχραστούν. Αυτές μπορούν να είναι πειστικές μόνο εάν η Ρωσία, όπως και οι άλλες χώρες, έχει ελεύθερη πρόσβαση στους παγκόσμιους χώρους, συμπεριλαμβανομένου του διαστήματος, και εάν τεθούν σε εφαρμογή μηχανισμοί για τη πρόληψη της κούρσας των εξοπλισμών.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΠΟΛΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η Μόσχα προσεγγίζει τον πολυπολικό κόσμο μέσω μιας πολιτιστικής κοσμοθεωρίας. Σκοπεύει να διατηρήσει σχέσεις με όλους τους πολιτισμούς και να τους ενθαρρύνει να ιδρύσουν διακυβερνητικές οργανώσεις.

Διαβεβαιώνει ότι, ενώ ζητά από τα κοντινά κράτη να μην φιλοξενούν στρατεύματα και στρατιωτικές βάσεις από εχθρικά κράτη στο έδαφος τους, είναι διαθέσιμη να βοηθήσει να σταθεροποιηθούν. Συμπεριλαμβανομένης της βοήθειας να καταστείλουν τους αποσταθεροποιητικούς ελιγμούς που πραγματοποιούνται στο εσωτερικό τους από τα εχθρικά κράτη. Δεν πρόκειται η Μόσχα να βλέπει αμήχανη άλλες χώρες να ακολουθούν το μονοπάτι της Ουκρανίας και να ανατρέπουν τις εκλεγμένες αρχές στηριζόμενες σε νεοναζιστικές ομάδες.

Το κείμενο αποδίδει μεγάλη σημασία στην ενίσχυση της συνεργασίας με την Κίνα και στον συντονισμό με τη διεθνή της δράση. Ως εκ τούτου, επιβεβαιώνεται ότι πρόκειται για τη γέννηση ενός πολυπολικού κόσμου, ο οποίος όμως θα γεννηθεί από δύο μαίες, τη Μόσχα και το Πεκίνο. Σε στρατιωτικό επίπεδο, η Μόσχα επικαλείται τη στρατηγική της συνεργασία με την Ινδία.

Ένα συγκεκριμένο απόσπασμα πραγματεύεται τον ισλαμικό κόσμο που βγήκε από τη δυτική κυριαρχία με τη νίκη της Συρίας και την ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας.

Όσον αφορά τη Δυτική Ευρώπη, η Μόσχα ελπίζει ότι θα συνειδητοποιήσει τα λάθη της και θα ξεκολλήσει από τους Αγγλοσάξονες. Μέχρι τότε είναι επιφυλακτική, όχι μόνο για το ΝΑΤΟ, αλλά και με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Συμβούλιο της Ευρώπης.

Η Ρωσία δεν τοποθετείται ως εχθρός της Δύσης, δεν απομονώνεται από αυτήν, δεν έχει εχθρικές προθέσεις απέναντί της και ελπίζει ότι στο μέλλον τα κράτη που αποτελούν μέρος της δυτικής κοινότητας θα συνειδητοποιήσουν τη ματαιότητα των συγκρουσιακών πολιτικών τους και θα συσπειρωθούν γύρω από τις αρχές της κυρίαρχης ισότητας και του σεβασμού των αμοιβαίων συμφερόντων. Σε αυτό το πλαίσιο η Ρωσική Ομοσπονδία εκφράζει την ετοιμότητά της για διάλογο και συνεργασία.

Η πολιτική της Ρωσίας έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών έχει διττό χαρακτήρα, λαμβάνοντας υπόψη αφενός το ρόλο αυτού του κράτους ως ενός από τα κυρίαρχα κέντρα της παγκόσμιας ανάπτυξης, μεταξύ άλλων, και αφετέρου ως βασικής έμπνευσης, διοργανωτή της επιθετικής αντιρωσικής πολιτικής των Δυτικών, πηγή των ουσιαστικών κινδύνων για την ασφάλεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας, της διεθνούς ειρήνης, της ισόρροπης, δίκαιης και προοδευτικής ανάπτυξης της ανθρωπότητας.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Πώς βλέπει η Ρωσία τον ρόλο της στην οικοδόμηση του πολυπολικού κόσμου

Η γέννηση ενός πολυπολικού κόσμου (3)

Προετοιμασία για νέο Παγκόσμιο Πόλεμο

Η γέννηση του πολυπολικού κόσμου (2)

Μπλοκαρισμένη για 4 χρόνια η Γαλλία

Η Μέση Ανατολή αποσπάται από τη Δύση

Η γέννηση ενός πολυπολικού κόσμου (1)

Το πραξικόπημα των Στράουσιστών στο Ισραήλ

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις