Translate

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2025

Τιερί Μεϊσάν: Μετά το «Μεγάλο Ισραήλ», ο Νετανιάχου συνηγορεί για μια «Υπερ-Σπάρτη» και να «τελειώσει την δουλειά στη Γάζα»

 

Μετά το «Μεγάλο Ισραήλ», ο Νετανιάχου συνηγορεί για μια «Υπερ-Σπάρτη» και να «τελειώσει την δουλειά στη Γάζα»


Η παρέκκλιση του Μπενιαμίν Νετανιάχου από έναν ομολογούμενο συντηρητισμό προς τον ναζισμό είναι όλο και πιο εμφανής. Αφού διεκδίκησε την «ιστορική και πνευματική» αποστολή της πραγματοποίησης του «Μεγάλου Ισραήλ», δηλαδή της κατάκτησης των εδαφών των επτά γειτόνων του, μόλις κάλεσε για τη μετατροπή του Ισραήλ σε μια «υπερ-Σπάρτη», δηλαδή για τον εκστρατιωτισμό του κράτους και τη διακοπή κάθε εμπορίου με τους συμμάχους του. Αν οι λέξεις έχουν νόημα, συνεχώς μας κάνει να καταλαβαίνουμε ότι οι αναφορές του είναι οι φασίστες Βλαντίμιρ Ζαμποτίνσκι και Λέο Στράους. Από παρέκκλιση σε παρέκκλιση, επιδόθηκε σε μια άσκηση ξεδιάντροπου ψέματος μπροστά στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, αποδίδοντας σκοτεινές σκέψεις στους αντιπάλους του και απαιτώντας το δικαίωμα να συνεχίσει την σφαγή.

عربي Deutsch Español français italiano Nederlands Português русский
Στις 23 Αυγούστου 2025, στο i24 news, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου διακήρυττε την «ιστορική και πνευματική του αποστολή» να πραγματοποιήσει το Μεγάλο Ισραήλ από το Νείλο μέχρι τον Ευφράτη.

Την περασμένη εβδομάδα προειδοποιούσα τους αναγνώστες μας, ιδιαίτερα τους Ισραηλινούς, για την ταχεία φασιστική – και ίσως ναζιστική, σύμφωνα με τα λόγια του Μπεν Γκουριόν για τον Βλαντίμιρ Ζαμποτίνσκι – παρέκκλιση του Μπενιαμίν Νετανιάχου [1]. Είχα πράγματι σημειώσει τη δημόσια μεταστροφή του Πρωθυπουργού στη δογματική του «Μεγάλου Ισραήλ». Ας θυμίσουμε ότι αυτή η έκφραση δεν στοχεύει να δικαιολογήσει μόνο την προσάρτηση των παλαιστινιακών εδαφών στο σύνολό τους στο κράτος του Ισραήλ, αλλά και την Ανατολική Αίγυπτο, ένα μέρος της Ιορδανίας και της Σαουδικής Αραβίας, ολόκληρο τον Λίβανο, το μεγαλύτερο μέρος της Συρίας και ένα μέρος του Ιράκ, μέχρι να ανασυγκροτηθεί η αρχαία ασσυριακή αυτοκρατορία «από το Νείλο μέχρι τον Ευφράτη».

Αυτή η ανακοίνωση, που έγινε αποκλειστικά στα εβραϊκά, δηλαδή για τη χρήση μόνο των συμπατριωτών του Ισραηλινών, προκάλεσε έντονες επικρίσεις από το σύνολο των αραβικών ηγετών, μέχρι που φτάσανε, στις 23 Σεπτεμβρίου, στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Ο Αχμέντ Ατάφ, υπουργός Εξωτερικών της Αλγερίας, δήλωσε εκεί ότι «η ισραηλινή κατοχή μειώνει κάθε προοπτική δημιουργίας ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους, όχι μόνο στο έδαφος αλλά και στα μυαλά. Τρεφόμενη από το μύθο του "Μεγάλου Ισραήλ", η ισραηλινή κυβέρνηση επιδιώκει να επαναπροσδιορίσει τα σύνορα της περιοχής και να επεκτείνει την ηγεμονία της, περιφρονώντας το διεθνές δίκαιο και τους κανόνες που διέπουν την ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ κρατών»· μια δήλωση που επαναλήφθηκε και από τον μόνιμο αντιπρόσωπο της Ρωσίας.

Πράγματι, πώς να μην αμφιβάλει κανείς για αυτήν την αναφορά που ο Πρωθυπουργός είχε πάντα αποφύγει να αναφέρει κατά τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας και που τώρα την επιδεικνύει εν μέσω «γενοκτονίας» στη Γάζα; Ο όρος γενοκτονία δεν είναι μια ιδιοτροπία δικαστών, αλλά ο σκόπιμα ζυγισμένος λόγος της «Ειδικής Επιτροπής που έχει επιφορτιστεί να ερευνήσει τις ισραηλινές πρακτικές που επηρεάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού και των άλλων Αράβων των κατεχόμενων εδαφών» που υπέβαλε την έκθεσή της (αναφορά A/79/363), στις 20 Σεπτεμβρίου στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών [2].

Αυτή είναι επίσης η γνώμη του Γιφάτ Τόμερ-Γερουσαλάιμ, γενικού συμβούλου των Ισραηλινών Δυνάμεων Άμυνας (IDF). Ο ίδιος είχε προειδοποιήσει το γενικό επιτελείο των IDF ότι δεν μπορεί κανείς να μετακινήσει 1,2 εκατομμύρια κάτοικους της Γάζας χωρίς να διασφαλίσει τι θα γινόταν με αυτούς. Αλλά, στις 8 Σεπτεμβρίου, ο στρατηγός Εγιάλ Αμίρ, αρχηγός του γενικού επιτελείου, προσπέρασε αυτές τις αντιρρήσεις. Είναι η πρώτη φορά από τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ που ένας αρχηγός γενικού επιτελείου δεν ακούει τις προειδοποιήσεις ενός γενικού συμβούλου.

Στις 15 Σεπτεμβρίου 2025, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου κάλεσε για τη μετατροπή της ισραηλινής δημοκρατίας σε μια «υπερ-Σπάρτη».

Ας είναι. Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου πλέον διεκδικεί την πολύπλοκη κληρονομιά του από τον φασισμό και τον ναζισμό: στις 15 Σεπτεμβρίου, σε μια διάλεξη που διοργάνωσε ο γενικός λογιστής του Ισραήλ, ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι, πλέον, ολόκληρος ο κόσμος είναι εναντίον του κράτους του Ισραήλ (κάτι που είναι ψευδές: είναι εναντίον της πολιτικής του). Ιδιαίτερα οι Ευρωπαίοι που υποχωρούν στις πιέσεις των αραβικών και μουσουλμανικών μεταναστών τους. Ο εχθρός δεν είναι πλέον η Χαμάς και το Ιράν, είναι το Βέλγιο και η Ισπανία. Επομένως, συνέχισε, το Ισραήλ πρέπει να μετατραπεί σε μια αυτάρκη χώρα... μια «Υπερ-Σπάρτη». Πρέπει να εγκαταλείψει τις συμβατικές οικονομικές του δραστηριότητες και να αναπτύξει τις βιομηχανίες άμυνας του [3]

Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου ανέφερε αυτόν τον μύθο με προσοχή, αφού είπε: «Είμαστε η Αθήνα και η Σπάρτη. Αλλά θα γίνουμε Αθήνα και υπερ-Σπάρτη». Πρέπει να θυμόμαστε ότι κανένας πολιτικός δεν έχει αναφερθεί στη Σπάρτη από την πτώση του Γ’ Ράιχ. Ήταν ένα λαιτ μοτίβο των ναζί και των συμμάχων τους, μέχρι και των Ιαπώνων ιμπεριαλιστών. Όλοι διεκδικούσαν τη Σπάρτη έναντι της Αθήνας, όπως ακριβώς σήμερα, όλοι διεκδικούν την Αθήνα έναντι της Σπάρτης... εκτός από τον Μπενιαμίν Νετανιάχου και τους στράουσιστές. Για αυτό, σας παραπέμπω αμέσως σε αυτό που έγραφα, πριν από δύο χρόνια [4]: ο άνδρας πίσω από το νομικό πραξικόπημα του Νετανιάχου, ο Ισραηλινο-Αμερικανός Έλιοτ Άμπραμς, δεν διεκδικεί μόνο να είναι οπαδός του Βλαντίμιρ Ζαμποτίνσκι, ιδρυτή του αναθεωρητικού σιωνισμού, αλλά και του Λέο Στράους.

Ωστόσο, ο Λέο Στράους δεν ήταν απλώς ένας μαθητής του Ζαμποτίνσκι, τον οποίο πήγε να υποδεχτεί στη Νέα Υόρκη μαζί με τον Μπενζιόν Νετανιάχου (τον πατέρα του Μπενιαμίν). Ήταν καθηγητής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Σικάγο. Διδάσκοντας μυστικά προνομιακούς μαθητές. Τους αποκαλούσε «οπλίτες» του (αναφορά στην αρχαία Ελλάδα). Τους δοκίμαζε στέλνοντάς τους να διαταράξουν τα μαθήματα των αντιπάλων του. Στη συνέχεια, τους δίδασκε ότι για να προστατευθούν από ένα πιθανό ολοκαύτωμα, δεν έπρεπε να βασίζονται σε δημοκρατίες, αδύναμα καθεστώτα, αλλά να χτίσουν οι ίδιοι τις δικές τους δικτατορίες. Οι μαθητές του, όπως ο Ρίτσαρντ Περλ και ο Πολ Γουλφόβιτς, είναι αυτοί που νόθευαν τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών και εμπλέκονται τόσο στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου όσο και στην καταστροφή του Αφγανιστάν και του Ιράκ.

Η αναφορά στη Σπάρτη είναι ένα μέσο αναγνώρισης που όλοι οι φασίστες καταλαβαίνουν. Ο Γιαΐρ Λαπίντ, αρχηγός της αντιπολίτευσης, σχολίασε δηλώνοντας, την επόμενη μέρα στο Radio 103FM: «Η Σπάρτη καταστράφηκε. Είναι γιος ιστορικού. Με εξέπληξε. Η Σπάρτη είναι ένα σπαθί, γιατί την ανέφερε; Επειδή μας μετέτρεψε σε μια χώρα σε πόλεμο. Δεν θέλουμε να είμαστε ένα κράτος σε πόλεμο, θέλουμε να είμαστε μια ευημερούσα χώρα, ευημερούσα και δημοφιλή στον κόσμο». Θα έπρεπε κυρίως να είχε πει και να επαναλάβει ότι ο Μπενζιόν Νετανιάχου ήταν φασίστας και ότι η Σπάρτη είναι μια ανάξια αναφορά σε μια δημοκρατία, ότι οι επιζώντες του ολοκαυτώματος που, φεύγοντας με το Exodus, συμμετείχαν στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, θα γύριζαν στον τάφο τους ακούγοντας τον Πρωθυπουργό να αναφέρεται σε έναν ναζιστικό μύθο και να διαπράττει γενοκτονία.

Στις 26 Σεπτεμβρίου, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δήλωνε στα Ηνωμένα Έθνη «ότι το Ισραήλ πρέπει να τελειώσει τη δουλειά» στη Γάζα, δηλαδή την εν εξελίξει γενοκτονία.
UN Photo/Loey Felipe

Λες και αυτό δεν ήταν αρκετό, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου συνέχισε να λέει ψέματα μπροστά στην 80η συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών [5]. Σε μια αίθουσα που είχαν εγκαταλείψει τα τρία τέταρτα των διπλωματικών αποστολών, ισχυρίστηκε ότι η Χαμάς είχε σφαγιάσει «1.200 αθώους» στις 7 Οκτωβρίου, ενώ, σύμφωνα με τον ισραηλινό Τύπο, είχε διατάξει στις IDF να σκοτώσουν οι ίδιες στρατιώτες και πολίτες για να μην «συλληφθούν αιχμάλωτοι από τον εχθρό» [6]. Είναι επομένως υπεύθυνος για το μισό από τους θανάτους που καταγγέλλει. Στη συνέχεια, ισχυρίστηκε ότι η Χαμάς καλούσε στο καταστατικό της για τη «δολοφονία όλων των Εβραίων στον πλανήτη», κάτι που ποτέ δεν περιελάμβανε. Περηφανεύτηκε ότι λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να προστατεύσει τους πολίτες της Γάζας, ενώ όλοι οι μη-Ισραηλινοί ειδικοί – και συχνά Ισραηλινοί – καταγράφουν το αντίθετο. Κατήγγειλε όλους όσους προσπαθούν να σώσουν τους κατοίκους της Γάζας ως αντισημίτες και ως διαδόχους του αντισημιτισμού, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι είναι η πολιτική του, που πραγματοποιείται στο όνομα ενός αυτοαποκαλούμενου «εβραϊκού κράτους», που τροφοδοτεί αυτόν τον αντισημιτισμό. Κατήγγειλε το 90% του παλαιστινιακού λαού ότι υποστήριξε τις φρικαλεότητες της 7ης Οκτωβρίου, ενώ είχαν υποστηρίξει μια στρατιωτική επιχείρηση του συνόλου της Αντίστασης (εκτός από το Φατάχ) και έχουν αποστασιοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό από τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν εκείνη την ημέρα. Κατήγγειλε τους Παλαιστινίους ότι δεν θέλουν ένα ανεξάρτητο κράτος δίπλα στο Ισραήλ, αλλά αντ’ αυτού του Ισραήλ, ενώ ο Γιάσερ Αραφάτ υπέγραψε τις συμφωνίες του Όσλο δίπλα στον Γιτζάκ Ραμπίν αποδεχόμενος τη «λύση δύο κρατών». Και ούτω καθεξής.

Πότε θα παραδεχτούμε ότι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δεν είναι πλέον δημοκράτης και ότι είναι καθήκον μας να τον πολεμήσουμε πριν σκοτώσει όλους τους κατοίκους της Γάζας και ξεκινήσει να «εκκαθαρίζει» τους Ισραηλινούς; Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, οι Ισραηλινοί, των οποίων οι γονείς προδόθηκαν από τις πατρίδες τους και παραδόθηκαν στη ναζιστική βαρβαρότητα, θα έπρεπε να εξεγερθούν ενάντια σε αυτό που το κράτος του Ισραήλ γίνεται, όχι μόνο ενάντια στους Άραβες, αλλά και ενάντια σε αυτούς.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] Νετανιάχου και Ναζισμός”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 23 septembre 2025.

[2] «Ισραηλινές πρακτικές και δραστηριότητες εγκατάστασης που επηρεάζουν τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού και των άλλων Αράβων των κατεχόμενων εδαφών» (αναφορά A/79/363), Ειδική Επιτροπή που έχει επιφορτιστεί να ερευνήσει τις ισραηλινές πρακτικές που επηρεάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού και των άλλων Αράβων των κατεχόμενων εδαφών, Ηνωμένα Έθνη, 20 Σεπτεμβρίου 2025.

[3] ] Το απόσπασμα αφαιρέθηκε από το κείμενο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Πρωθυπουργού, αλλά είναι ορατό στο βίντεο της εκδήλωσης. Η ομιλία του ξεκινά στις 4ωρ. 27λ. «PM Netanyahu’s remarks at the “Fifty States – One Israel” Event at the Ministry of Foreign Affairs, with the largest delegation of American legislators to ever visit Israel», Prime Minister’s Office, September 15, 2025. «כנס אגף החשב הכללי לדורותיו»YouTube.

[4] Το πραξικόπημα των Στράουσιστών στο Ισραήλ”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 7 mars 2023.

[5] « Discours de Benyamin Netanyahou devant la 80° session de l’Assemblée générale des Nations unies », par Benyamin Netanyahou, Réseau Voltaire, 26 septembre 2025.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Μετά το «Μεγάλο Ισραήλ», ο Νετανιάχου συνηγορεί για μια «Υπερ-Σπάρτη» και να «τελειώσει την δουλειά στη Γάζα»

Νετανιάχου και Ναζισμός

Γιατί αποδεχόμαστε τη λογοκρισία

Το μέλλον της Γάζας όπως φαίνεται από τον Λευκό Οίκο

Σύγχυση στην Ουάσινγκτον, το Λονδίνο και το Τελ Αβίβ

Πίσω από τον «Πόλεμο των 12 Ημερών»

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2025

Τιερί Μεϊσάν: Νετανιάχου και Ναζισμός

 

Νετανιάχου και Ναζισμός

Είναι συγκλονιστικό να σκεφτεί κανείς ότι ένας Εβραίος μπορεί να είναι ναζί. Ωστόσο, μερικές σπάνιες εξαιρέσεις ήταν και απέκτησαν από τον Φύρερ τον τίτλο του «τιμητικού Άριου». Ο Βλαντίμιρ Ζαμποτίνσκι, αρχηγός των «αναθεωρητικών σιωνιστών», δεν τον έλαβε, αλλά μοιραζόταν με τους ναζί την φυλετική τους αντίληψη του εθνικισμού. Υποστήριξε την ίδρυση μιας «εβραϊκής αυτοκρατορίας» στο πλευρό του Γ΄ Ράιχ και για αυτό έλαβε βοήθεια από το ναζιστικό κόμμα. Ένας από τους οπαδούς του διαπραγματεύτηκε με τον Άντολφ Άιχμαν την εξόντωση 450.000 Ούγγρων Εβραίων έναντι της μετανάστευσης ενός χιλιάδα «αναθεωρητικών σιωνιστών». Μοίρασαν μεταξύ τους τα λάφυρα του εγκλήματός τους.
Τον προηγούμενο μήνα, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, λίγο πριν κατηγορηθεί για γενοκτονία από τα Ηνωμένα Έθνη, διεκδίκησε ότι δεν είναι «σιωνιστής», αλλά «αναθεωρητικός σιωνιστής».

عربي Deutsch English Español français italiano Nederlands Português
Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου παρουσίαζε πάντα τον Βλαντίμιρ Ζαμποτίνσκι ως Εβραίο ήρωα, αλλά επί μακρόν απέφευγε να τον ανακηρύξει ως δικό του.

Η «Ειδική Επιτροπή που έχει αναλάβει να διερευνήσει τις ισραηλινές πρακτικές που επηρεάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού και των άλλων Αράβων των κατεχόμενων εδαφών» υπέβαλε την έκθεσή της (A/79/363), στις 20 Σεπτεμβρίου στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών [1].

Με προσοχή, ονομάζει ό,τι μπόρεσε να παρατηρήσει. Γράφει: «Τα γεγονότα που καταγράφονται στην παρούσα έκθεση οδηγούν την Ειδική Επιτροπή να συμπεράνει ότι οι ισραηλινές πολιτικές και πρακτικές που εφαρμόστηκαν κατά την υπό εξέταση περίοδο παρουσιάζουν χαρακτηριστικά στοιχεία γενοκτονίας.»

Είναι πλέον προφανές για όλους: το Κράτος του Ισραήλ, υπό την καθοδήγηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου, διαπράττει γενοκτονία. Το ένα τρίτο του ισραηλινού πληθυσμού διαδήλωσε εναντίον του και τα δύο τρίτα αντιτίθενται στις σημερινές στρατιωτικές του ενέργειες. Πώς, λοιπόν, η αυτοαποκαλούμενη «μοναδική δημοκρατία της Μέσης Ανατολής» μπόρεσε να φτάσει σε αυτό το σημείο;

Για να κατανοήσουμε, πρέπει πρώτα απ’ όλα να διακρίνουμε τις διαφορετικές εβραϊκές κοινότητες της διασποράς από τον εβραϊκό πληθυσμό του Ισραήλ. Οι αντιδράσεις των μεν και των δε είναι πολύ διαφορετικές, ακόμη κι αν, οι εβραϊκές κοινότητες στο σύνολό τους επιμένουν να πιστεύουν ότι το Ισραήλ είναι δυνητικά το «καταφύγιό» τους σε περίπτωση αντισημιτικής απειλής.

Στη συνέχεια, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η κυβερνητική συμμαχία του Μπενιαμίν Νετανιάχου, από τον Δεκέμβριο του 2022, δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Μόνο οι Εβραίοι της ευρωπαϊκής διασποράς δεν το έχουν καταλάβει αυτό, ενώ, για παράδειγμα, εκείνοι της αμερικανικής διασποράς, έχουν ήδη σε μεγάλο βαθμό αποστασιοποιηθεί από τα εγκλήματα του Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Τρεις μήνες μετά την άνοδό του στην εξουσία, στις αρχές Μαρτίου 2023, είχα εξηγήσει σε αυτές τις στήλες, ότι η ισραηλινή κυβερνητική συμμαχία είχε δώσει στον εαυτό της ως οδικό χάρτη την πραγματοποίηση ενός σταδιακού πραξικοπήματος του οποίου ανάφερα τα κύρια επερχόμενα στάδια [2]. Ανέφερα επίσης την ομάδα που στέκεται πίσω από αυτό το σχέδιο: τους αναθεωρητικούς σιωνιστές του Βλαντίμιρ Ζαμποτίνσκι (1890-1940) και τους αμερικανικούς συμμάχους τους στραουσσιστές. Εξήγησα ότι οι εβραίοι υπερασπιστές της υπεροχής των Εβραίων, Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ (Υπουργός Εθνικής Ασφάλειας) και Μπεζαλέλ Σμότριτς (Υπουργός Οικονομικών), αν και διεκδικούν να είναι ακόλουθοι του ραβίνου Μεΐρ Καχάνε, ήταν οι ίδιοι αναθεωρητικοί σιωνιστές, αφού ο Καχάνε ήταν πράκτοράς τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Τώρα, αν και οι εβραϊκές κοινότητες ήταν πάντα το θέατρο έντονων διαφωνιών, ενώνονται για να πείσουν τον εαυτό τους ότι κανένα από τα μέλη τους δεν συμμάχησε ποτέ με τον ναζισμό. Ωστόσο, οι Εβραίοι είναι όπως όλοι οι άνθρωποι, και μεταξύ τους, μερικοί συνδέθηκαν με τους ναζί. Ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, που είχε προσπαθήσει να θίξει αυτό το ζήτημα σε μια συνέντευξη στην ιταλική τηλεόραση, τον Μάιο του 2022, αναγκάστηκε να ανακαλέσει τα λόγια του. Είναι αλήθεια ότι είχε την απροσεξία να μιλήσει για την εβραϊκότητα του Βολοντίμιρ Ζελένσκι και όχι για αυτή του Μπενιαμίν Νετανιάχου. Ωστόσο, και οι δύο άνδρες συμμετέχουν σήμερα στην ίδια ιδεολογία και η παρατήρηση που προοριζόταν για τον έναν θα μπορούσε να απευθύνεται και στον άλλο.

Οι σχέσεις μεταξύ των αναθεωρητικών σιωνιστών και των φασιστών αφενός, και των ναζί αφετέρου, δεν έχουν μελετηθεί ποτέ ως τέτοιες. Το πολύ, πολύ γνωρίζουμε ότι ο Νταβίδ Μπεν Γκουριόν χαρακτήρισε τον Ζαμποτίνσκι ως «αναμφίβολα φασίστα και ίσως ναζί».

Ο φασισμός είναι μια λατρεία της βίας. Ο ναζισμός, από την άλλη πλευρά, είναι μια ιδεολογία της φυλετικής ιεραρχίας. Ο φασισμός πραγματοποιεί σφαγές, ο ναζισμός γενοκτονίες.

• Έχουμε πάντα τη μεγαλύτερη δυσκολία να αντιμετωπίσουμε τις σχέσεις του Ζαμποτίνσκι με τον Ντούτσε Μπενίτο Μουσολίνι. Ωστόσο, υπό την αιγίδα του τελευταίου ίδρυσε το Μπετάρ στα προάστια της Ρώμης.

• Οι σχέσεις των ναζί με τους Εβραίους δεν ήταν ποτέ πλήρως εχθρικές. Ο Ράινχαρντ Χάιντριχ τάχθηκε υπέρ του Das Schwarze Korps, τον Μάιο του 1935, για να διακρίνει τους εχθρούς, δηλαδή τους Εβραίους αφομοιωτές, από τους φίλους που ήταν ευνοϊκοί προς την μετανάστευσή τους στην Παλαιστίνη. Αρκετές φορές επανέλαβε αυτή τη διάκριση, ακόμη και όταν οργάνωνε την «τελική λύση». Για αυτόν δεν επρόκειτο να εξοντώσει όλους τους Εβραίους, αλλά μόνο εκείνους που δεν είχαν αποδεχτεί τις φυλετικές θέσεις και που δεν φιλοδοξούσαν να δημιουργήσουν μια «εβραϊκή αυτοκρατορία».

• Από το 1933 έως το 1939, οι ναζί επέτρεψαν στους Γερμανούς Εβραίους να μεταναστεύσουν στην υπό βρετανική εντολή Παλαιστίνη υπό την προϋπόθεση να πουλήσουν τις περιουσίες τους στη Γερμανία και να ανακτήσουν την αξία τους υπό τη μορφή γερμανικών εξαγωγών στην Παλαιστίνη. Οι αναθεωρητικοί σιωνιστές ήταν οι κύριοι προωθητές αυτής της συμφωνίας (γνωστή ως «συμφωνία Χααβάρα» ή «συμφωνία μεταφοράς») η οποία κατακρίθηκε από την πλειοψηφία της διασποράς [3].

Το 1934, ο αξιωματικός των SS Λέοπολντ φον Μίλντενσταϊν ταξίδεψε στην Παλαιστίνη όπου τον υποδέχτηκε ο Μπεν Γκουριόν. Αυτό το μετάλλιο φέρει την επιγραφή: «Ένας ναζί πηγαίνει στην Παλαιστίνη και μιλάει στο "Der Angriff"». Αργότερα ο φον Μίλντενσταϊν προσέλαβε τον Άιχμαν για να οργανώσει τις μεταφορές πληθυσμού της «τελικής λύσης».

• Τον Απρίλιο του 1935, οι ναζί αρχές επέτρεψαν στο κίνημα Μπετάρ να φορά μαύρες στολές, καθώς θεωρούσαν ότι αυτό το κίνημα ήταν η καλύτερη στήριξη αυτών των συμφωνιών [4].

• Σε μια συνέντευξη στην εφημερίδα του Γιόζεφ Γκέμπελς Der Angriff (Η Επίθεση), τον Σεπτέμβριο του 1935, ο τραπεζίτης αναθεωρητικός σιωνιστής, Γκέοργκ Καρέσκι, υπερασπίζεται τους Νυρεμβέργικους νόμους για τη φυλετική τάξη. Εξηγεί ότι πηγαίνουν στην ίδια κατεύθυνση με τους νόμους που προτείνουν οι αναθεωρητικοί σιωνιστές: «Οι Νόμοι της Νυρεμβέργης της 15ης Σεπτεμβρίου 1935, εκτός από τις συνταγματικές τους διατάξεις, μου φαίνονται να πηγαίνουν εντελώς προς την κατεύθυνση μιας τέτοιας αμοιβαίας σεβασμού της ιδιαιτερότητας κάθε λαού. Η διακοπή της διαδικασίας διάλυσης πολλών εβραϊκών κοινοτήτων, που ευνοείται από τους μικτούς γάμους, είναι, από εβραϊκή άποψη, απολύτως καλοδεχούμενη. Για τη δημιουργία μιας εθνικής εβραϊκής ύπαρξης στην Παλαιστίνη, αυτοί οι παράγοντες, θρησκεία και οικογένεια, έχουν καθοριστική σημασία».

• Το 1936, σε μια συνέντευξη στο κομμουνιστικό περιοδικό New Masses, ο Ζαμποτίνσκι δήλωσε: «Ο αναθεωρητισμός είναι αφελής, ωμός και πρωτόγονος. Είναι άγριος. Βγαίνεις στο δρόμο και παίρνεις οποιονδήποτε άνθρωπο – έναν Κινέζο – και του ρωτάς τι θέλει, και θα σου απαντήσει σίγουρα με ποσοστό 100%. Είμαστε εμείς. Θέλουμε μια εβραϊκή αυτοκρατορία. Όπως υπάρχουν ιταλικές ή γαλλικές αυτοκρατορίες στη Μεσόγειο, θέλουμε μια εβραϊκή αυτοκρατορία. […] Η Παλαιστίνη πρέπει να είναι η πατρίδα δέκα ή δώδεκα εκατομμυρίων Εβραίων.» [5].
Οι σιωνιστές ονειρεύονταν ένα «εθνικό σπίτι» για τους Εβραίους, οι αναθεωρητικοί σιωνιστές, μια «αυτοκρατορία» για τους Εβραίους.

• Το 1937, οι αναθεωρητικοί σιωνιστές υποστήριξαν επίσης το γαλλο-πολωνικό σχέδιο, το λεγόμενο «Σχέδιο Μαδαγασκάρης». Πρόκειται και πάλι για την αντίθεση στον αφομοιωτισμό και την ενθάρρυνση της μεταφοράς στη Μαδαγασκάρη για να χτιστεί εκεί μια εβραϊκή αυτοκρατορία.

• Δεν είναι παρά μόνο το 1938 που το γερμανικό αναθεωρητικό σιωνιστικό κόμμα (Staatszionisten) διαλύθηκε.

• Ο Ζαμποτίνσκι πέθανε στις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατά την εξορία του στη Νέα Υόρκη. Ο Μπεν Γκουριόν αντιστάθηκε στην επιστροφή των λειψάνων του στο Ισραήλ. Αλλά οι αναθεωρητικοί σιωνιστές συνέχισαν να συνεργάζονται με τους ναζί.

• Καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, ο «αναθεωρητικός σιωνιστής» Ούγγρος Ρέζσο Κάστνερ διαπραγματεύτηκε μυστικά με τους ναζί. Συνάντησε ακόμη και τον Άντολφ Άιχμαν, πιθανόν το 1944, και ενημέρωσε για αυτό προσωπικότητες όπως ο Νταβίδ Μπεν Γκουριόν. Ισχυρίστηκε ότι είχε αποκτήσει άδεια να διαφύγουν εκείνοι που θα αγόραζαν την ελευθερία τους. Μάζεψε τουλάχιστον 8,6 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα, αλλά τους έστειλε στο θάνατο. Στο τέλος του Πολέμου, έγινε εκπρόσωπος του ισραηλινού Υπουργού Εμπορίου και Βιομηχανίας. Ωστόσο, αμφισβητήθηκε το 1953, κατηγορούμενος ότι εξαπάτησε και έκλεψε τους Ούγγρους Εβραίους. Έγινε ένα μισητό πρόσωπο στο Ισραήλ και δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια της δίκης του. Σύμφωνα με το πρόσφατο βιβλίο του ιστορικού Ναντάβ Κάπλαν, η εξάλειψή του θα μπορούσε να ήταν μια επιχείρηση μυστικών υπηρεσιών που επέβλεπε ο Νταβίδ Μπεν Γκουριόν [6]. Το ερώτημα τέθηκε για το ποιοι ωφελήθηκαν από τους χειρισμούς του Ρέζσο Κάστνερ: μόνο από τους ναζί, ή επίσης από τους «αναθεωρητικούς σιωνιστές»; Με άλλα λόγια, μήπως οι δύο ομάδες δούλεψαν μαζί εναντίον των Ούγγρων Εβραίων;

Σε μια συνέντευξη στο Life, το 1960, ο Άιχμαν ισχυρίστηκε ότι ο Κάστνερ «είχε συμφωνήσει να κάνει ό,τι μπορούσε για να μην αντιταχθούν οι Εβραίοι στην απέλασή τους, και ακόμη να συμπεριφέρονται σωστά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αν εγώ κλείσω τα μάτια και αφήσω μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες νέους Εβραίους να μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη, ήταν μια καλή συμφωνία». Με άλλα λόγια, θα είχε θυσιάσει 450.000 Ούγγρους Εβραίους για να σώσει 1.684 αναθεωρητικούς Εβραίους.

• Όλες αυτές οι υποθέσεις αναβίωσαν, όταν ο δικαστής Βενιαμίν Χαλεβί, ο οποίος αποφάνθηκε στην υπόθεση Ρέζσο Κάστνερ, έπρεπε να προεδρεύσει στη δίκη του SS Άντολφ Άιχμαν. Ο τελευταίος επιβεβαίωσε ότι ήταν μέλος μιας ένωσης αναθεωρητικών σιωνιστών. Προφανώς δεν ήταν δυνατό να επαληθευτεί, αλλά η Αννα Άρεντ, που παρακολουθούσε τη δίκη, πείστηκε για αυτό.

Από εκείνη τη στιγμή, οι Σοβιετικοί κατήγγειλαν την συνεργασία μεταξύ των αναθεωρητικών σιωνιστών και των ναζί, αλλά οι Δυτικοί, χωρίς να εξετάσουν τα λεγόμενά τους, χαρακτήρισαν τον Χρουστσόφ αντισημίτη.

Αν και ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δεν είχε ποτέ διεκδικήσει να είχε σχέση με τον Βλαντίμιρ Ζαμποτίνσκι, παρουσίαζε πάντα τον διάδοχο του Ζαμποτίνσκι, Γιτζάκ Σαμίρ, ως μέντορά του.

Κατά την μεταπολεμική περίοδο, οι αναθεωρητικοί σιωνιστές εγκαταστάθηκαν στην Μοσσάντ, υπό την ηγεσία του Γιτζάκ Σαμίρ. Δίκασαν διάφορα εγκλήματα στη Λατινική Αμερική, την Αφρική και την Ασία, υπό την προστασία της CIA στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου. Εκείνη την εποχή προσέλαβαν τον διοικητή των SS Δυνάμεων Ειδικών Αποστολών, Όττο Σκόρτσενι.

Σήμερα, όταν παρακολουθούμε τη σφαγή των Παλαιστινίων πολιτών, με το πρόσχημα της εξάλειψης της Χαμάς, η οποία σε κάθε περίπτωση δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να ανταποκριθεί, μήπως μπορούμε κ’ εμείς να αναρωτηθούμε αν ο Μπενιαμίν Νετανιάχου συμπεριφέρεται, και αυτός, σαν ναζί;

Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου είναι ο γιος του Μπενζιόν Νετανιάχου, προσωπικός γραμματέας του φασίστα – και «ίσως ναζί» – Βλαντίμιρ Ζαμποτίνσκι.
Πηγή: ισραηλινή κυβέρνηση

Για να είναι τα πράγματα ξεκάθαρα, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, που είχε πάντα αρνηθεί να μιλήσει για το «Μεγάλη Ισραήλ», το ανέφερε σε μια συνέντευξη στο i24News στα εβραϊκά, πριν από ένα μήνα, στις 23 Αυγούστου 2025. Απαντούσε στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου Σαρόν Γκαλ, πρώην βουλευτή του κόμματος Ισραήλ Μπεϊτένου. Αυτός του έδωσε ένα φυλαχτό, που δεν φαίνεται στην οθόνη, που αντιπροσωπεύει «έναν χάρτη της Γης της Επαγγελίας», τον χάρτη του «Μεγάλου Ισραήλ». Στη συνέχεια, τον ρώτησε αν αισθάνεται κοντά σε αυτή την ιδέα. Με προκλητικότητα, ο Πρωθυπουργός απάντησε ότι αισθάνεται ότι του έχει ανατεθεί μια «ιστορική και πνευματική αποστολή» και ότι είναι «πολύ» δεμένος με το όραμα του «Μεγάλου Ισραήλ» [7].

Στις 23 Αυγούστου 2025, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δηλώνει στο i24News ότι η «ιστορική και πνευματική του αποστολή» είναι να πραγματοποιήσει το Μεγάλο Ισραήλ από τον Νείλο μέχρι τον Ευφράτη. Είναι ο μοναδικός αρχηγός κυβέρνησης στον κόσμο που ανακοινώνει έτσι την πρόθεσή του να προσαρτήσει τους γείτονές του.

Η έκθεση της «Ειδικής Επιτροπής» του ΟΗΕ δεν είναι απλώς μια γνωμοδότηση εμπειρογνωμόνων πάνω στην οποία οι δικαστές του Διεθνούς Δικαστηρίου θα μπορούν να στηριχθούν. Είναι επίσης μια ερώτηση που μας τίθεται: μήπως βγάλαμε τα συμπεράσματα από την σταδιακή αλλαγή του καθεστώτος στο Ισραήλ;

Οι Ισραηλινοί που αρνούνται να δουν την αλήθεια θα είναι τα επόμενα θύματα του Νετανιάχου: όπως οι ναζί σκότωσαν τους Γερμανούς δημοκράτες, οι αναθεωρητικοί σιωνιστές δεν θα δείξουν κανένα σεβασμό γι ’αυτούς.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] «Πρακτικές και δραστηριότητες εγκατάστασης του Ισραήλ που επηρεάζουν τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού και των άλλων Αράβων των κατεχόμενων εδαφών» (αναφορά A/79/363), Ειδική Επιτροπή που έχει αναλάβει να διερευνήσει τις ισραηλινές πρακτικές που επηρεάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού και των άλλων Αράβων των κατεχόμενων εδαφών, Ηνωμένα Έθνη, 20 Σεπτεμβρίου 2025.

[2] Το πραξικόπημα των Στράουσιστών στο Ισραήλ”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 7 mars 2023.

[3] Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ζαμποτίνσκι του Τελ Αβίβ, οι διάφοροι οργανισμοί του κινήματος των αναθεωρητικών σιωνιστών θα ήταν υπεύθυνοι για την εισαγωγή στην Παλαιστίνη 72 παράνομων μεταναστών το 1937, 3.240 το 1938, 14.476 το 1939 και 3.609 το 1940. Πηγή: αλληλογραφία του ινστιτούτου με τον Francis Nicosia (Νο. 469 της 28ης Σεπτεμβρίου 1976).

[4] The Third Reich and the Palestine Question, Francis R. Nicosia, University of Texas Press (1985).

[5] « Brown Shirts in Zion : Jabotinsky—The Jewish Hitler », Robert Gessner, New Masses, Vol. 14 No. 8, February 19, 1935.

[6] « מדוע חוסל קסטנר » (Pourquoi Kastner a-t-il été assassiné ?), Nadav Kaplan, Steimatzky (2024).

[7] Voltaire, actualité internationale - N°140-141 - 5 septembre 2025.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Νετανιάχου και Ναζισμός

Γιατί αποδεχόμαστε τη λογοκρισία

Το μέλλον της Γάζας όπως φαίνεται από τον Λευκό Οίκο

Σύγχυση στην Ουάσινγκτον, το Λονδίνο και το Τελ Αβίβ

Πίσω από τον «Πόλεμο των 12 Ημερών»

Τα άρρητα του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2025

Τιερί Μεϊσάν: Γιατί αποδεχόμαστε τη λογοκρισία

 

Γιατί αποδεχόμαστε τη λογοκρισία

Η εσωτερική λογική κάθε διοικήσεως είναι να ελέγχει αυτό που διαχειρίζεται. Αυτό συνεπάγεται ότι κάθε διοίκηση σκέφτεται να λογοκρίνει την αντιπολίτευσή τις. Σε μια Δημοκρατία, αντίθετα, οι πολιτικά υπεύθυνοι οφείλουν να ελέγχουν τις διοικήσεις τις και να φροντίζουν αυτές να σέβονται τις αρχές που θέλει και εγκρίνει ο λαός. Ωστόσο, σήμερα, τα ευρωπαϊκά κράτη — και ιδιαίτερα η Γαλλία — εγκαταλείπουν τις αξίες που διαμόρφωσαν και δεν διστάζουν πλέον να λογοκρίνουν απλόχερα.

Deutsch English Español français italiano Nederlands Português
Η Αρκόμ, γαλλική διοίκηση για τη λογοκρισία του οπτικοακουστικού

Σε ολόκληρο τον κόσμο, ο Βολταίρος γιορτάζεται ως ο άνθρωπος που υπεράσπισε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο την ελευθερία του λόγου και μας την έκανε να τη συνδέσουμε ως προϋπόθεση για τη δημιουργία κάθε δημοκρατίας. Αυτός ήταν επίσης ο τρόπος σκέψης της Τσαρίνας Αικατερίνης Β’ της Ρωσίας, στην οποία έζησε για πολύ καιρό, αλλά και του Τζέι Ντι Βανς, του Αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, για τον οποίο αυτή η «πιο θεμελιώδης ευρωπαϊκή αξία», που «μοιράζεται με τις ΗΠΑ», βρίσκεται σήμερα «σε υποχώρηση» [1].

Τον 20ό αιώνα, μόνο οι φασίστες και οι ναζί αντιτάχθηκαν μετωπικά στην ελευθερία του λόγου. Σύμφωνα με αυτούς, η ενότητα του λαού ήταν ανώτερη από τη δημόσια συζήτηση, που ήταν πηγή διχόνοιας. Είδαμε τις μαζικές σφαγές που διέπραξαν, όχι από πεποίθηση, αλλά ως προβλέψιμη συνέπεια των ιδεολογιών τους.

Παραδοσιακά, στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν ανέχονται κανέναν περιορισμό στην ελευθερία του λόγου, ενώ στη Γαλλία, γίνεται διάκριση μεταξύ των απόψεων και των ύβρεων και των δυσφημίσεων.

Εδώ, απαιτείται μια παρένθεση: για να διασφαλίσουν ότι η απαγόρευση των ύβρεων και δυσφημίσεων δεν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ για να περιοριστεί η ελευθερία του λόγου, οι πρόγονοί μας είχαν φανταστεί ότι όλες οι δίκες σχετικά με αυτό το θέμα θα διεξάγονταν ενώπιον λαϊκών δικαστών. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει πλέον από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην πράξη, η προσφυγή σε επαγγελματίες δικαστές καθιστά τις αποφάσεις τους επιρρεπείς σε επίδραση από το Κράτος.

Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, έχουμε αθόρυβα επαναφέρει μια εξουσία του Κράτους και της κοινωνίας να ασκεί πίεση στην ελεύθερη έκφραση. Σιγά σιγά, απαγορεύσαμε λόγους που σοκάρουν τμήματα του πληθυσμού. Πριν από τη Γαλλική Επανάσταση, απαγορεύαμε έγκλημα καθοσιώσεως και την ιεροσυλία, σήμερα απαγορεύουμε τον αντισιωνισμό και το ισλαμοφοβία. Ωστόσο, ο αντισιωνισμός δεν είναι υποκίνηση εναντίον μιας θρησκευτικής ή εθνοτικής ομάδας, αλλά μια πολιτική άποψη που μοιράζονται, μεταξύ άλλων, και Ισραηλινές εβραϊκές προσωπικότητες, και η ισλαμοφοβία συχνά δεν είναι τίποτα άλλο από μια εύλογη κριτική της μουσουλμανικής σκέψης, όσο ακριβώς ασκούμε και για τη χριστιανική σκέψη.

Αυτό, λοιπόν, που επιχειρείται να απαγορευτεί δεν είναι ένα συγκεκριμένο μήνυμα, αλλά μάλλον κάθε μήνυμα που αμφισβητεί «αλήθειες» που πιστεύουμε ότι είναι καθιερωμένες. Μπορούμε να πάρουμε το πρόβλημα από την άλλη πλευρά: το ζήτημα δεν είναι τι θέλουμε να απαγορεύσουμε, αλλά ποια λάθη προσπαθούμε να προστατέψουμε: την πεποίθηση ότι δεν πρέπει να αποκλίνουμε από τις κοινές προκαταλήψεις.

Για παράδειγμα: οι πολιτισμοί μπορούν να αναπτυχθούν μόνο με πρόσβαση σε πηγές ενέργειας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στην Αρχαιότητα εφαρμοζόταν η δουλεία. Σήμερα, χρησιμοποιούμε τεράστια αποθέματα αερίου και πετρελαίου. Η διοίκηση Μπους-Τσέινι ήταν πεπεισμένη ότι φτάναμε στο τέλος αυτής της εποχής και ότι έπρεπε επομένως να επενδύσουμε σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Εμείς οι ίδιοι είμαστε πεπεισμένοι ότι το αέριο και το πετρέλαιο, αν δεν εξαντληθούν στα επόμενα χρόνια, μολύνουν την ατμόσφαιρα που αναπνέουμε και προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη, όπως οι πρόγονοί μας οι Γαλάτες πίστευαν ότι ο ουρανός θα τους έπεφτε στο κεφάλι. Ωστόσο, αυτή η αντίληψη δεν έχει ποτέ γίνει αντικείμενο επιστημονικού διαλόγου. Εγκαταλείπεται τόσο από τη Ρωσία, όσο και από την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ακαδημία Επιστημών της Ρωσίας υποστηρίζει μια άλλη θεωρία για να εξηγήσει τις αλλαγές του κλίματος, αλλά εμείς δεν την έχουμε συζητήσει ποτέ. Αναφερόμαστε σε μια συνέλευση αντιπροσώπων των Ηνωμένων Εθνών, το Διοικητικό Συμβούλιο για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), που αποτελείται αποκλειστικά από δημόσιους υπαλλήλους των κρατών μελών. Μερικοί είναι πράγματι επιστήμονες, αλλά όλοι συμμετέχουν ως δημόσιοι υπάλληλοι που εκπροσωπούν τις κυβερνήσεις τους. Τα μέσα μας ενημέρωσης είναι μπλοκαρισμένα πάνω στο θέμα και δεν θα ξυπνήσουμε παρά μόνο όταν η Ρωσία, η Κίνα και οι ΗΠΑ θα έχουν οργανωθεί από κοινού και εμείς θα έχουμε φτωχύνει.

Άλλο παράδειγμα: για ογδόντα χρόνια, ζήσαμε περισσότερο ή λιγότερο υπό αγγλοσαξονική προστασία. Υποστηρίζουμε επομένως την οργάνωση του κόσμου σύμφωνα με τους «κανόνες» που θέτει η G7, δηλαδή που δεχόμαστε ελεύθερα. Ξεχάσαμε τις αρχές του διεθνούς δικαίου που δημιούργησαν η Γαλλία και η Ρωσία λίγο πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (Διεθνής Συνδιάσκεψη Ειρήνης της Χάγης 1899). Σκοπός αρχικά ήταν να δεσμευτούμε να μην συμπεριφερόμαστε όπως βάρβαροι και να μην σφαγιάζουμε αμάχους κατά τους πολέμους μας. Εκείνη την εποχή είχε σχεδιαστεί, λοιπόν, ένα «Δίκαιο του Πολέμου». Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό, εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ που έχουν γενικεύσει το βασανιστήριο και, το δεύτερο, διαπράττει γενοκτονία. Κατά τη διάρκεια μιας δεύτερης συνδιάσκεψης, είχε τονιστεί ότι, για να ζήσει κανείς ειρηνικά με τους γείτονές του, κάθε κράτος οφείλει να σέβεται τις δεσμεύσεις του. Και, με τα Ηνωμένα Έθνη, προκηρύξαμε το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση, δηλαδή την αποαποικιοκρατία. Ωστόσο, σήμερα, τα παιδιά μας αγνοούν ακόμη και ότι ένας Γάλλος, ο Λεόν Μπουρζουά (1851-1925), ήταν ο κύριος συντάκτης του διεθνούς δικαίου. Ήταν πρωθυπουργός, πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, πρόεδρος της Γερουσίας και βραβευμένος με το Νόμπελ Ειρήνης. Ήταν ο κεντρικός άνδρας της Γ’ Γαλλικής Δημοκρατίας (1870-1940), αλλά έχει εξαφανιστεί από τα σχολικά μας εγχειρίδια.

Μια άλλη πτυχή της ελευθερίας του λόγου είναι ότι δεν θα περνούσε από το μυαλό κανενός το Κράτος να εκδίδει ένα περιοδικό για να μας δίνει το δικό του οπτικό γωνία για την επικαιρότητα. Παρόλα αυτά, τον 17ο αιώνα, ο Θεόφραστος Ρενωντό είχε ιδρύσει ένα περιοδικό, La Gazette, που ευημέρησε με την υποστήριξη του Καρδινάλιου Ρισελιέ. Αυτό συνέβη επειδή εκείνη την εποχή, αν και η τυπογραφία επέτρεπε την έκδοση εφημερίδων, δεν υπήρχαν ακόμη μέσα για τη διάδοσή τους παντού. Το Κράτος επένδυσε επομένως για να καταστήσει τον τύπο προσιτό σε όλους και παντού. Αλλά σήμερα κανείς δεν δυσφορεί για την ύπαρξη μιας δημόσιας ραδιοτηλεοπτικής υπηρεσίας. Βέβαια, στην αρχή, στο μεσοπόλεμο, ήταν αδύνατο για ιδιωτικά κεφάλαια να δημιουργήσουν ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, οπότε το Κράτος επένδυσε σε αυτές τις καινοτομίες, μέχρι να μειωθεί το κόστος τους και να μπορέσουν να δημιουργηθούν ιδιωτικά κανάλια.

Ένα σκάνδαλο μόλις ξέσπασε στη Γαλλία με τη διάδοση ενός βίντεο, που καταγράφηκε σε ένα μεγάλο καφενείο στο Παρίσι, στο οποίο φαίνονται δύο διάσημοι σχολιαστές του «δημόσιου ομίλου» να εξηγούν σε στελέχη ενός αντιπολιτευόμενου πολιτικού κόμματος πώς πρόκειται να καταστήσουν αποτυχημένη την υποψηφιότητα ενός υπουργού για το δημαρχείο του Παρισιού, χειραγωγώντας τους ακροατές και τους τηλεθεατές τους. Κατ’ αρχήν, ο «δημόσιος όμιλος» οπτικοακουστικού περιεχομένου θα έπρεπε να είναι στην υπηρεσία όλων και όχι ένα εργαλείο κομματικής προπαγάνδας.

Παρόλα αυτά, έχουμε στη Γαλλία, μια «Αρχή Ρύθμισης της Οπτικοακουστικής και Ψηφιακής Επικοινωνίας» (Arcom - Αρκόμ) που είναι αρμόδια (1) να επιλέγει τους διευθυντές του δημόσιου ομίλου, (2) τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια που επιτρέπονται και (3) να απαγορεύει αυτά που δεν σέβονται την «δεοντολογία».

Πρώτον, εάν πρέπει να υπάρχει ένας «δημόσιος όμιλος» οπτικοακουστικού, είναι αρμοδιότητα της κυβέρνησης να ορίσει τη διοίκησή του και όχι να κρύβεται πίσω από μια διοικητική «αρχή». Προχωρώντας όσο το δυνατόν περισσότερο στη σύγχυση των εξουσιών, το Κράτος έχει τοποθετήσει δύο δικαστικούς λειτουργούς μεταξύ των εννέα μελών της Αρκόμ. Σκοπός είναι να δοθεί μια εμφάνιση δικαιοσύνης σε αποφάσεις που δεν σέβονται τις αρχές της άμυνας. Και, ενώ σήμερα δεν υπάρχει κανένας λόγος το Κράτος να ανακατεύεται στο οπτικοακουστικό, το Κράτος επέκτεινε τις αρμοδιότητες της Αρκόμ στο διαδίκτυο. Είναι επομένως δυνατό μια διοικητική αρχή να απαγορεύει βίντεο στο Διαδίκτυο απουσία οποιασδήποτε καταδίκης από τη δικαιοσύνη για έγκλημα ή αδίκημα.

Δεύτερον, εάν στο παρελθόν ο αριθμός των διαύλων για μετάδοση ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών προγραμμάτων ήταν περιορισμένος και, επομένως, το Κράτος έπρεπε να αποφασίσει ποιος είχε πρόσβαση σε αυτούς και ποιος στερήθηκε, αυτό δεν ισχύει πλέον. Δεν υπάρχει επομένως κανένας λόγος να αποφασίζει κανείς ποιος έχει το δικαίωμα να εκπέμπει ή όχι.

Τρίτον, καμία διοικητική αρχή δεν θα έπρεπε να σφετερίζεται δικαστική εξουσία και να αποφασίζει την απαγόρευση ενός μέσου ενημέρωσης. Σε μια δημοκρατία, μια τέτοια απαγόρευση είναι αποκλειστικά του νομικού πεδίου και μπορεί να επιβληθεί μόνο σε περίπτωση εγκλήματος. Αυτό προφανώς δεν ισχύει για το Russia Today, το C8 ή το NRJ12.

Τελευταία παρατήρηση: οι περιορισμοί του Τύπου είναι τέτοιοι που το Κράτος οδηγήθηκε να παραχωρήσει στους δημοσιογράφους ειδικές φορολογικές συνθήκες για να βρουν οικονομική ισορροπία για τη δραστηριότητά τους. Έτσι, ο γραπτός Τύπος φορολογείται στο 2,1% και όχι στο 20%. Δημιουργήθηκε επομένως μια «Αντιπροσωπευτική Επιτροπή Εκδόσεων και Πρακτορείων Τύπου» (CPPAP - ΣΠΣΕΠΤ) που φροντίζει αυτό το φορολογικό προνόμιο να εφαρμόζεται μόνο σε πραγματικά όργανα του Τύπου. Ωστόσο, στην πράξη, αυτή χρησιμοποιεί την εξουσία της για να στερήσει από ορισμένα αντιπολιτευόμενα όργανα του Τύπου τη δυνατότητα οικονομικής ισορροπίας.

Έτσι, η ΣΠΣΕΠΤ αρνείται να αναγνωρίσει την εβδομαδιαία ενημερωτική επιστολή του δικτύου Βολταίρος, την Διεθνή Επικαιρότητα ως δημοσιογραφική έκδοση. Αυτή η Επιτροπή θεώρησε, μόνο και μόνο λόγω του αρχισυντάκτη της (στην προκειμένη περίπτωση, ο συντάκτης αυτού του άρθρου), ότι αυτή η έκδοση δεν ήταν δημοσιογραφία. Σύμφωνα με τα πρακτικά των συνεδριάσεών της, δεν κοίταξε ούτε για μια στιγμή το περιεχόμενό της.

Η υποβάθμιση της ελευθερίας του λόγου στη Γαλλία είναι τέτοια που γίνεται αντικείμενο μελέτης για τους γείτονές μας [2]. Όπως πάντα, η επιστροφή της λογοκρισίας πραγματοποιείται γύρω από την απαγόρευση πραγμάτων που σοκάρουν την πλειοψηφία. Στον 17ο αιώνα, το Κράτος απαγόρευε την πορνογραφία, στον 21ο αιώνα, διασφαλίζει ότι δεν την απαγορεύει πλέον, αλλά απαγορεύει την πρόσβαση των παιδιών σε αυτήν.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] « JD Vance dit à Munich Security Conference “There’s A New Sheriff In Town” », J.D. Vance, Voltaire Network, 14 février 2025.

[2] «How France Invented The Censorship Industrial Complex. The Twitter Files – France, Case Studies», Pascal Clérotte and Thomas Fazi, Civilisation works (2025).

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Γιατί αποδεχόμαστε τη λογοκρισία

Το μέλλον της Γάζας όπως φαίνεται από τον Λευκό Οίκο

Σύγχυση στην Ουάσινγκτον, το Λονδίνο και το Τελ Αβίβ

Πίσω από τον «Πόλεμο των 12 Ημερών»

Τα άρρητα του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος

Ισραήλ - Ιράν: η αναμέτρηση

Τις σχέσεις Ισραήλ-Ιράν που σας έκρυψαν
 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις