Τιερί Μεϊσάν: Καταρρέει η ιμπεριαλιστική δικαιοσύνη

 

Καταρρέει η ιμπεριαλιστική δικαιοσύνη

του Τιερί Μεϊσάν

Σε καιρό ειρήνης όσο και σε καιρό πολέμου, η δυτική κυριαρχία επί του υπολοίπου κόσμου, τόσο και αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών στους συμμάχους τους, περνά μέσα από την εργαλειοποίηση του Δικαίου. Πράγματι, τα Διεθνή Δικαστήρια δεν επιδιώκουν καθόλου να απονείμουν δικαιοσύνη, αλλά να επιβεβαιώσουν την παγκόσμια τάξη και να τιμωρήσουν όσους την αμφισβητούν. Το ΗΠΑϊκό Δίκαιο και το ευρωπαϊκό Δίκαιο χρησιμοποιούνται επίσης για να υποχρεωθεί ο υπόλοιπος κόσμος να συμμορφωθεί με τις πολιτικές της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών. Αυτό το σύστημα αρχίζει να ξεθωριάζει.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 17 JANVIER 2023

عربي DEUTSCH ENGLISH FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Από της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, οι Δυτικοί χρησιμοποιούν τα διεθνή δικαστήρια και τη δικαιοσύνη των ΗΠΑ για να επιβάλουν το νόμο τους. Απαιτούν να καταδικαστούν όσοι τους πολεμούν και δεν δικάζουν ποτέ τους δικούς τους εγκληματίες. Αυτή η αντίληψη της δικαιοσύνης έχει γίνει το απόλυτο παράδειγμα της πολιτικής τους του «δύο μέτρα και δύο σταθμά». Ωστόσο, η αποδυνάμωση της δυτικής κυριαρχίας μετά τη νίκη της Ρωσίας στη Συρία και πολύ περισσότερο μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία αρχίζει να έχει αντίκτυπο σε αυτό το σύστημα.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ 2016

Στις 5 Μαΐου 2016, ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν διακήρυξε τη νίκη του πολιτισμού επί της βαρβαρότητας, δηλαδή της Συρίας και της Ρωσίας έναντι των εξοπλισμένων και υποστηριζόμενων από τη Δύση τζιχαντιστών. Οργάνωσε μια τηλεοπτική συμφωνική συναυλία στην αρχαία Παλμύρα, την αρχαία πόλη όπου η βασίλισσα Ζηνοβία είχε θεσπίσει την αρμονική συνύπαρξη όλων των θρησκειών. Συμβολικά, αυτή η συναυλία της Ορχήστρας Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης είχε τίτλο: «Προσευχή για την ειρήνη». Ο Πούτιν μίλησε εκεί μέσω τηλεδιάσκεψης.

Οι λαοί της Δύσης δεν καταλάβαιναν τι συνέβαινε επειδή δεν είχαν ήξεραν ότι οι τζιχαντιστές ήταν απλές μαριονέτες των μυστικών υπηρεσιών των κυβερνήσεών τους. Στα μάτια τους, και ειδικά μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ήταν εχθροί τους. Δεν καταλάβαιναν ότι οι επιθέσεις  των τζιχαντιστών στις χώρες τους και στον υπόλοιπο κόσμο δεν ήταν του ίδιου μεγέθους. Για παράδειγμα, οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2011 - που αποδίδονται εναντίον κάθε λογικής στους τζιχαντιστές - άφησαν πίσω 2.977 νεκρούς, ενώ το Ντάες (ISIS, IK) σκότωσε εκατοντάδες χιλιάδες Άραβες και Αφρικανούς.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Η δίκη ενός Αφρικανού ηγέτη που ανατράπηκε από τους Δυτικούς που ξεκίνησε στη Χάγη το 2011 άλλαξε ατμόσφαιρά μετά τη συναυλία στην Παλμύρα. Ας θυμίσουμε τα γεγονότα: το 2000, ο Λωράν Γκμπάγκμπο εξελέγη πρόεδρος της Ακτής του Ελεφαντοστού. Ηταν ο άνθρωπος  των Ηνωμένων Πολιτειών. Επέβαλε πρώτα ένα αυταρχικό καθεστώς ευνοώντας ορισμένες εθνοτικές ομάδες εις βάρος άλλων. Στη συνέχεια, ο ίδιος συνειδητοποίησε ότι πλούτιζε χάριν των  υποστηριχτών του και αποφάσισε να υπηρετήσει την χώρα του. Αμέσως, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γαλλία ενθάρρυναν μια εξέγερση εναντίον του με δικαιολογία τα λάθη που οι ίδιες τον είχαν βάλει να διαπράξει. Τελικά, μετά από παρέμβαση των Ηνωμένων Εθνών, ο γαλλικός στρατός ανέτρεψε τον πρόεδρο Γκμπάγκμπο, το 2011, και εγκατέστησε τον πρόεδρο Alassane Ouattara, έναν προσωπικό φίλο του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί. Ο Γκμπάγκμπο εκδιώχθηκε για να δικαστεί από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για «γενοκτονία». Όμως, το τελευταίο βλέποντας τον άνεμο να γυρίζει διεθνώς, δεν θα μπορέσει ποτέ να αποδείξει  τις κατηγορίες. Αθώωσε τον Λωράν Γκμπάγκμπο το 2019 και στη συνέχεια στην έφεση το 2020. Από τότε, βλέπουμε τη γαλλική παρουσία στην Αφρική να μειώνεται αμείλικτα.

Το διεθνές ποινικό Δικαστήριο, αντίθετα με το σχέδιο των ιδρυτών του, είχε γίνει ένα εργαλείο κυριαρχίας που δεν καταδίκαζε παρά μόνο Αφρικανούς εθνικιστές. Ποτέ δεν ερεύνησε τα εγκλήματα των προέδρων των ΗΠΑ, των Βρετανών πρωθυπουργών, ούτε των Γάλλων πρόεδρων. Ο μεροληπτικός χαρακτήρας του στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού εκδηλώθηκε όταν ο εισαγγελέας του, Λουίς Μορένο Οκάμπο, ισχυρίστηκε ψευδώς ότι κρατούσε τον Σαΐφ αλ Ισλάμ Καντάφι προκειμένου να αποθαρρύνει τους Λίβυους από το να αντισταθούν στον παράνομο πόλεμο του ΝΑΤΟ.

Η ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΙΣΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Ομοίως, στις 30 Δεκεμβρίου 2022, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε ψήφισμα που ζητά από το Διεθνές Δικαστήριο, ήτοι το εσωτερικό δικαστήριο του ΟΗΕ, να κρίνει την ισραηλινή κατοχή της Παλαιστίνης. Πρόκειται για θεαματική ανατροπή της πλειοψηφίας καθώς η κατοχή αυτή διαρκεί εδώ και... 75 χρόνια. Αναμφίβολα, το Δικαστήριο θα καταδικάσει το Ισραήλ, υποχρεώνοντας τα 195 κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών να αντιληφθούν τις συνέπειες.

Τα κράτη της Δύσης προσπαθούν σήμερα να δημιουργήσουν ένα νέο δικαστήριο, δεδομένου ότι αυτά που υπάρχουν τους ξεφεύγουν. Οι υποστηρικτές αυτής της κίνησης σκοπεύουν να «καταδικάσουν τον Βλαντιμίρ Πούτιν για ρωσικά εγκλήματα στην Ουκρανία». Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να ξεχαστούν οι ευθύνες της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και του Γάλλου πρόεδρου Φρανσουά Ολάντ, οι οποίοι συνυπέγραψαν τις Συμφωνίες του Μινσκ, χωρίς να σκοπεύουν ποτέ να τις εφαρμόσουν, επιτρέποντας τη δολοφονία 20.000 Ουκρανών. Άλλος στόχος θα ήταν να αποκρύψει ότι, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν , λόγω της ευθύνης που είχε να προστατεύσει τους Ρώσους της Ουκρανίας, παρενέβη στρατιωτικά για να επιβάλλει αυτές τις συμφωνίες, οι οποίες επικυρώθηκαν με το ψήφισμα 2202 του Συμβουλίου Ασφάλειας.

Κάθε στρατιωτική επιχείρηση έχει θύματα. Συχνά άδικα. Είναι το χαρακτηριστικό των πολέμων, γεγονός που τους διαφοροποιεί από τις αστυνομικές καταστολές. Το πρόβλημα δεν είναι να δικαστούν εκείνοι που κάνουν τους πολέμους, αλλά να τους αποτρέψουμε. Η διεθνής ποινική Δικαιοσύνη δεν πρέπει να τιμωρεί εκείνους που πρέπει να σκοτώσουν για να υπερασπίζονται την πατρίδα τους, αλλά εκείνους που δημιουργούν τεχνητά συγκρούσεις και εκείνους που σκοτώνουν χωρίς λόγο. Δεν είναι καθόλου το ίδιο.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν εφεύρει την ετεροδικία των τοπικών τους νόμων. Σε πλήρη αντίθεση με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, παραβιάζουν την κυριαρχία άλλων κρατών στο όνομα του εθνικού τους δικαίου.

Από το 1942, οι ΗΠΑ έχουν θεσπίσει πολλούς εξωεδαφικούς νόμους: Trading with the Enemy Act (1942), Foreign Corrupt Practices Act (1977), Cuban Liberty and Democratic Solidarity Act (νόμος Helms-Burton) (1996), Iran and Libya Sanctions Act (νόμος Amato-Kennedy) (1996), USA PATRIOT Act (2001), Public Company Accounting Reform and Investor Protection Act (νόμος Sarbanes-Oxley ή SarbOx) (2002), Foreign Account Tax Compliance Act (FACTA) (2010), CLOUD Act (2018).

Ο μηχανισμός αυτός συνδέει μόνιμα τη δικαιοσύνη των ΗΠΑ και τις ΗΠΑϊκές μυστικές υπηρεσίες. Σύμφωνα με τη DGSI (γαλλική αντικατασκοπεία): «Η εξωεδαφικότητα μεταφράζεται με ένα ευρύ φάσμα νόμων και νομικών μηχανισμών που παρέχουν στις αμερικανικές αρχές τη δυνατότητα να υποβάλλουν τα πρότυπά τους σε ξένες εταιρείες, αλλά και να αρπάξουν την τεχνογνωσία τους, να εμποδίσουν τις προσπάθειες ανάπτυξης των ανταγωνιστών των αμερικανικών εταιρειών, να ελέγχουν ή να παρακολουθούν «ενοχλητικές» ξένες εταιρείες, και με αυτό τον τρόπο να δημιουργούν σημαντικά χρηματοοικονομικά κέρδη» [1].

Ο μηχανισμός αυτός αποτρέπει τις ξένες εταιρείες, που δραστηριοποιούνται  στις ΗΠΑ ή χρησιμοποιούν οπουδήποτε δολάρια των ΗΠΑ, να παραβιάσουν την πολιτική της Ουάσινγκτον. Περαιτέρω, νομιμοποιεί τον οικονομικό πόλεμο, που αναφέρεται ψευδώς ως «κυρώσεις», ενώ οι διατάξεις αυτές παραβιάζουν τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών επειδή δεν επικυρώνονται από το Συμβούλιο Ασφαλείας. Αυτός ο μηχανισμός είναι τόσο ισχυρός, ώστε  να μπορεί λ.χ. να απομονώνει εντελώς ένα κράτος και να το οδηγεί σε λιμοκτονία, όπως συνέβη στο Ιράκ με τον Μπιλ Κλίντον, ή όπως συμβαίνει στην  Συρία με τον Τζο Μπάιντεν.

Ακλουθώντας το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, η Ευρωπαϊκή Ένωση εφοδιάζεται σταδιακά με τους δικούς της εξωεδαφικούς νόμους. Το 2014, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (γνωστό ως Δικαστήριο του Λουξεμβούργου) δίκασε τον μητρικό οίκο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού μιας ισπανικής μηχανής αναζήτησης που κρίθηκε ένοχη παραβίασης της ευρωπαϊκής νομοθεσίας από τη θυγατρική της.

Αυτό το δυτικό μοντέλο καταρρέει επίσης. Ο οικονομικός πόλεμος που διεξάγει η Δύση κατά του Ιράν, με την ευκαιρία της δυτικής επίθεσης κατά της Συρίας μέσω τζιχαντιστών, και κατά της Ρωσία, με την ευκαιρία της εφαρμογής του ψηφίσματος 2202 από τη Μόσχα, παραείναι ευρέος για να εφαρμοστεί.

Διαχειριστές πετρελαιοφόρων δεν διστάζουν πλέον να μεταφορτώσουν ιρανικό ή ρωσικό πετρέλαιο στη μέση της θάλασσας. Όλος ο κόσμος το γνωρίζει, αλλά όλοι προσποιούνται ότι το αγνοούν. Το Πεντάγωνο που δεν διστάζει να βυθίσει πλοία στα ανοικτά της Συρίας, δεν τολμά να το κάνει στα ανοικτά των ακτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά το σαμποτάζ των αγωγών Nord Stream 1 και Nord Stream 2. Αυτή τη φορά, οι «παραβάτες» δεν είναι πλέον «εχθροί», αλλά «σύμμαχοι». Αυτοί οι οικονομικοί πόλεμοι παύουν  να είναι δημοφιλείς στη Δύση,  όταν οι Δυτικοί αρχίζουν να πληρώνουν το αντίστοιχο υπέρογκο τίμημα.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] « Espionnage : les modes opératoires des États-Unis », Le Figaro, 13 novembre 2018.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Καταρρέει η ιμπεριαλιστική δικαιοσύνη

Η παγκόσμια τάξη ήδη ανατράπηκε το 2022

Μετά τους Μπους, Ομπάμα και Μπάιντεν, πρέπει να αποκατασταθεί η ελευθερία της έκφρασης στην Δύση

Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και η εθνοπολιτική

Ικανοί για το χειρότερο, η ένωση ορισμένων κυβερνώντων κάνει δυνατό τον Παγκόσμιο Πόλεμο

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τιερί Μεϊσάν: Η παγκόσμια τάξη ήδη ανατράπηκε το 2022

 Η παγκόσμια τάξη ήδη ανατράπηκε το 2022

του Τιερί Μεϊσάν

Είναι μια σταθερά στην Ιστορία: οι αλλαγές είναι σπάνιες, αλλά ξαφνικές. Αυτοί που θα τις υποστούν είναι συνήθως οι τελευταίοι που τις βλέπουν να έρχονται. Δεν τις αντιλαμβάνονται παρά μόνο πολύ αργά. Σε αντίθεση με τη στατική εικόνα που βασιλεύει στη Δύση, οι διεθνείς σχέσεις έχουν ανατραπεί το 2022, κυρίως εις βάρος των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας, συχνά προς όφελος της Κίνας και της Ρωσίας. Με τα μάτια τους στραμμένα στην Ουκρανία, οι Δυτικοί δεν αντιλαμβάνονται την αναδιανομή των χαρτιών.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 10 JANVIER 2023

عربي DEUTSCH ENGLISH FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Σπάνια οι διεθνείς σχέσεις αναταράσσονται  όπως έγινε το 2022. Και το ζήτημα δεν έχει τελειώσει. Η διαδικασία που έχει ξεκινήσει δεν θα σταματήσει, ακόμη και αν γεγονότα που έρχονται την διακόψουν για μερικά χρόνια. Η κυριαρχία της Δύσης, δηλαδή τόσο των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και των πρώην ευρωπαϊκών αποικιοκρατικών δυνάμεων (κυρίως του Ηνωμένου Βασίλειου, της Γαλλίας και της Ισπανίας) και της Ασίας (Ιαπωνίας), πλησιάζει στο τέλος της. Κανείς πλέον δεν υπακούει σε έναν ηγέτη, συμπεριλαμβανομένων των κρατών που παραμένουν υποτελείς της Ουάσιγκτον. Το καθένα αρχίζει από τώρα και στο εξής να σκέφτεται για τον εαυτό του. Δεν φτάσαμε ακόμη στον πολυπολικό κόσμο που προσπαθούν να δημιουργήσουν η Ρωσία και η Κίνα, αλλά τον βλέπουμε να χτίζεται.

Όλα ξεκίνησαν με τη Στρατιωτική Ρωσική Επιχείρηση για την εφαρμογή του ψηφίσματος 2202 του Συμβουλίου Ασφαλείας και για να προστατεύσει τον ουκρανικό πληθυσμό στο σύνολό του από την κυβέρνησή των «ριζοσπαστικών εθνικιστών». Βέβαια, αυτό το γεγονός δεν είναι όπως το αντιλαμβάνονται οι  Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Αυστραλία και η  Ιαπωνία. Οι Δυτικοί είναι πεπεισμένοι ότι η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία για να αλλάξει τα σύνορα της με τη βία. Κι όμως, δεν είναι ούτε αυτό που ανακοίνωσε ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν,  ούτε όπως τα γεγονότα εξελίχθησαν

Ας αφήσουμε κατά μέρος το ζήτημα του ποιος έχει άδικο και ποιος έχει δίκιο. Όλα εξαρτώνται από το αν κάποιος έχει επίγνωση του εμφυλίου πολέμου που διάλυε την Ουκρανία μετά την καθαίρεσή του δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς το 2014. Οι Δυτικοί, ξεχνώντας τους 20.000 νεκρούς αυτού του πολέμου δεν μπορούν να φανταστούν ότι οι Ρώσοι ήθελαν να σταματήσουν αυτή τη σφαγή. Καθώς αγνοούν τις συμφωνίες του Μινσκ, για τις οποίες η Γερμανία και η Γαλλία είχαν εγγυηθεί παράλληλα με τη Ρωσία, δεν μπορούν να δέχονται ότι η Ρωσία έχει θέσει σε εφαρμογή την «ευθύνη προστασίας» που διακήρυξαν τα Ηνωμένα Έθνη στο 2005.

Κι όμως η πρώην Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ [1] και ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ [2] και οι δύο δήλωσαν δημόσια ότι είχαν υπογράψει τις Συμφωνίες του Μινσκ, όχι για να τερματιστεί ο εμφύλιος πόλεμος, αλλά αντίθετα για να κερδίσουν χρόνο ώστε να εξοπλιστεί η  Ουκρανία. Αυτές οι δύο προσωπικότητες αυτοεπαινούνται για το στήσιμο της παγίδας κατά της Ρωσίας, ενώ ταυτόχρονα την κατηγορούν ότι φέρει αποκλειστικά την ευθύνη για τον παρόντα πόλεμο. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτοί οι δύο υπερηφανεύονται για τη διπροσωπία τους ενώπιον της κοινής γνώμης των λαών τους, αλλά τα λόγια τους ακούγονται διαφορετικά σε άλλα μέρη του κόσμου. Για την πλειοψηφία της ανθρωπότητας, οι Δυτικοί εμφανίζονται με το αληθινό πρόσωπο τους: προσπαθούν πάντα να διαιρέσουν το υπόλοιπο του κόσμου και να παγιδεύουν όσους θέλουν να είναι ανεξάρτητοι· μιλούν για ειρήνη, αλλά υποδαυλίζουν πολέμους.

Είναι λάθος να φανταζόμαστε ότι ο δυνατότερος θέλει πάντα να επιβάλλει τη θέλησή του στους άλλους. Είναι το μήνυμα που προσπάθησαν να διαδώσουν οι Κινέζοι μιλώντας για σχέσεις «win-win». Για εκείνους το θέμα δεν ήταν να μιλήσουν για δίκαιες εμπορικές σχέσεις, αλλά να αναφερθούν στον τρόπο με τον οποίο κυβερνούσαν οι αυτοκράτορες της Κίνας: όταν ένας αυτοκράτορας εξέδιδε ένα διάταγμα, έπρεπε να φροντίσει να το ακολουθήσουν οι κυβερνήτες κάθε επαρχίας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν επηρεάζονταν από την απόφαση αυτή. Έδειχναν στους τελευταίους που δεν τους είχαν ξεχάσει προσφέροντάς ένα δώρο στον καθένα.

Σε δέκα μήνες, ο υπόλοιπος κόσμος, δηλαδή, η συντριπτική πλειοψηφία του, άνοιξε τα μάτια του. Εάν, στις 13 Οκτωβρίου, 143 κράτη ακολούθησαν το δυτικό αφήγημα και καταδίκασαν την ρωσική «επίθεση» [3], σήμερα δεν θα είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Η ψηφοφορία, στις 30 Δεκεμβρίου, για ένα ψήφισμα με το οποίο ζητιόταν από το εσωτερικό δικαστήριο του ΟΗΕ, το Διεθνές Δικαστήριο, να κηρύξει την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ ως «κατοχή» είναι απόδειξη αυτού. Η Γενική Συνέλευση δεν παραδίνεται πλέον στην  δυτική αταξία του κόσμου.

11 αφρικανικά κράτη, τα οποία ήταν μέχρι στιγμής στη τροχιά της Γαλλίας, έχουν προσφύγει στον ρωσικό στρατό ή σε ιδιωτική στρατιωτική ρωσική εταιρία για να εξασφαλίσουν την ασφάλειά τους. Δεν πιστεύουν πλέον στη ειλικρίνεια της Γαλλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Άλλα κράτη επίσης γνωρίζουν ότι η δυτική προστασία κατά των τζιχαντιστών συμβαδίζει με την κρυφή υποστήριξη των Δυτικών στους τζιχαντιστές. Ανησυχούν δημόσια για την μαζική μεταφορά όπλων με προορισμό την Ουκρανία σε τζιχαντιστές στο Σαχέλ ή προς την Μπόκο Χαράμ [4] σε σημείο που το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ όρισε μια αποστολή παρακολούθησης για να επαληθεύσει τι συμβαίνει με τα όπλα που προορίζονται για την Ουκρανία· ένας τρόπος όπως κάθε άλλος για να θάψουν το πρόβλημα και να αποτραπεί η παρέμβαση του Κογκρέσου σε αυτές τις σκοτεινές σκευωρίες.

Στη Μέση Ανατολή, η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, παίζει ένα λεπτό παιχνίδι στα μισά του δρόμου μεταξύ του ΗΠΑϊκού συμμάχου της και του ρώσικου εταίρου της. Η Άγκυρα έχει καταλάβει εδώ και καιρό ότι δεν θα ενταχθεί ποτέ στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, πιο πρόσφατα, ότι δεν αναμενόταν πλέον να αποκατασταθεί η αυτοκρατορία της επί των Αράβων. Ως εκ τούτου, στρέφεται προς τα ευρωπαϊκά κράτη (όπως Βουλγαρία, Ουγγαρία και Κόσσοβο) και ασιατικά (όπως το Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν, Καζακστάν και Κιργιστάν) τουρκικής κουλτούρας (και όχι τουρκόφωνα όπως οι Κινέζοι Ουιγούροι). Και ξαφνικά η Άγκυρα συμφιλιώνεται με τη Δαμασκό και ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τη Δύση για την Ανατολή.

Η άφιξη της Κίνας στον Κόλπο, με την ευκαιρία της συνόδου κορυφής του Ριάντ, ανέτρεψε τα δεδομένα σε αυτή την περιοχή του κόσμου. Τα αραβικά κράτη είδαν ότι το Πεκίνο ήταν λογικό, ότι τα βοηθούσε να κάνουν ειρήνη με τους Πέρσες γείτονές τους. Ωστόσο, το Ιράν είναι σύμμαχος χιλιετιών της Κίνας, αλλά το υπερασπίζεται χωρίς να το αφήνει να περάσει τις υπερβάσεις του. Μέτρησαν τη διαφορά με τους Δυτικούς οι οποίοι, από το 1979, δεν έπαψαν να τους διαιρούν και να τους ενθαρρύνουν σε μεταξύ τους πολέμους.

Η Ινδία και το Ιράν διπλασιάζουν τις επαφές με τη Ρωσία για την κατασκευή ενός διαδρόμου μεταφοράς που θα τους επιτρέπει το εμπόριο παρά τον δυτικό οικονομικό πόλεμο (που παρουσιάζεται στο Δύση ως «κυρώσεις», παρότι είναι παράνομες σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο). Ήδη η Βομβάη συνδέεται με το Νότο της Ρωσίας και σύντομα με τη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη. Αυτό καθιστά τη Ρωσία και την Κίνα συμπληρωματικές. Το Πεκίνο κατασκευάζει δρόμους στην Ευρασία από την Ανατολή προς τη Δύση, η Μόσχα σύμφωνα με τους μεσημβρινούς.

Η Κίνα, παρότι  αυτός ο πόλεμος είναι μια καταστροφή που ανατρέπει τα σχέδιά της να χτίσει τους Δρόμους του Μεταξιού, δεν προσχώρησε ποτέ στη δυτική αφήγηση. Είναι πρώην θύμα της Ρωσίας, η οποία τον δέκατο ένατο αιώνα συμμετείχε στην κατοχή του Τιεντζίν και της Γουχάν (Χάνκου), αλλά γνωρίζει ότι οι Δυτικοί θα κάνουν τα πάντα για να τις εκμεταλλεύονται και τις δύο. Αναπολεί τη περασμένη κατοχή της για να έχει την συνειδητοποίηση ότι το πεπρωμένο της συνδέεται με αυτό της Ρωσίας. Δεν καταλαβαίνει πολλά για τις ουκρανικές υποθέσεις, αλλά γνωρίζει ότι το όραμά της για την οργάνωση των διεθνών σχέσεων δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί  παρά μόνο εάν θριαμβεύσει η Ρωσία. Προς το παρόν,  δεν έχει καμία επιθυμία να πολεμήσει στο πλευρό της Ρωσίας, αλλά θα επέμβει αν απειληθεί η τελευταία.

Αυτός ο αναπροσανατολισμός του κόσμου είναι πολύ ορατός στους κυβερνητικούς θεσμούς. Οι Δυτικοί ταπείνωσαν τη Ρωσία στο Συμβούλιο της Ευρώπης μέχρι που η Μόσχα το εγκατέλειψε. Προς έκπληξή τους, η Ρωσία δεν σταματά εκεί. Αποχωρεί από μία προς μία από τις συμφωνίες που είχαν συνάψει στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης, σε όλα τα  πεδία, από τον αθλητισμό μέχρι τον πολιτισμό. Οι Δυτικοί συνειδητοποιούν ξαφνικά ότι στερήθηκαν ενός γενναιόδωρου και καλλιεργημένου εταίρου.

Αναμένεται να συνεχιστεί σε όλους τους άλλους διακυβερνητικούς οργανισμούς, αρχής γενομένης από τα Ηνωμένα Έθνη. Είναι μια παλιά ιστορία των δυτικορωσικών σχέσεων που χρονολογείται από τον αποκλεισμό της Μόσχας από την Κοινωνία των Εθνών το 1939. Τότε, οι Σοβιετικοί, ανήσυχοι για πιθανή ναζιστική επίθεση στο Λένινγκραντ (Αγία Πετρούπολη) ζήτησαν από τη Φινλανδία να μισθώσουν το λιμάνι του Χάνκο, ωστόσο καθώς σέρνονταν οι διαπραγματεύσεις, εισέβαλαν στη Φινλανδία, όχι για να την προσαρτήσουν, αλλά για να τοποθετήσουν το ναυτικό τους στο Χάνκο. Αυτό το προηγούμενο διδάσκεται σήμερα ως παράδειγμα του ρωσικού ιμπεριαλισμού, ενώ ο ίδιος ο πρόεδρος Ούρχο Κέκονεν παραδέχτηκε  ότι η στάση των Σοβιετικών ήταν «κατανοητή».

Ας επιστρέψουμε στα Ηνωμένα Έθνη. Ο αποκλεισμός της Ρωσίας δεν θα μπορούσε να είναι δυνατός παρά μόνο μετά την έγκριση μιας μεταρρύθμισης του Καταστατικού από τη Γενική Συνέλευση. Ήταν δυνατό τον Οκτώβριο, αλλά όχι πλέον σήμερα. Το σχέδιο αυτό συνοδεύεται από επανερμηνεία της ιστορίας και της φύσης του ΟΗΕ.

Ισχυρίζεται ότι η συμμετοχή στον Οργανισμό απαγορεύει τον πόλεμο. Αυτό είναι ανοησία. Η ένταξη στον ΟΗΕ υποχρεώνει για τη «διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας», αλλά καθώς οι άνθρωποι είναι αυτοί που είναι, επιτρέπει τη χρήση βίας σε ορισμένες συνθήκες. Μερικές φορές αυτή η εξουσιοδότηση γίνεται ακόμη και υποχρέωση βάσει της «ευθύνης προστασίας». Αυτό ακριβώς κάνει η Ρωσία για τους πληθυσμούς του Ντονμπάς και της Νοβορωσίας. Σημειώστε ότι η Μόσχα δεν είναι τυφλή και έκανε πίσω όσον αφορά την δεξιά όχθη (βόρειο μέρος) της πόλης της Χερσώνας. Το Ρωσικό Γενικό Επιτελείο αποσύρθηκε πίσω από ένα φυσικό σύνορο, τον ποταμό Δνείπερο, θεωρώντας αδύνατο να υπερασπιστεί το άλλο μέρος της πόλης ενάντια στους δυτικούς στρατούς και αυτό παρότι ο πληθυσμός ολόκληρης της πόλης είχε ζητήσει σε δημοψήφισμα την προσχώρηση στη Ρωσική Ομοσπονδία. Δεν υπήρξε ποτέ ρωσική ήττα στη Χερσώνα, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τους Δυτικούς να μιλούν για «επανάκτηση» της από το καθεστώς Ζελένσκι.

Προπαντός επισκιάζουν τη λειτουργία του ΟΗΕ θέτοντας υπό αμφισβήτηση τον ρόλο του Συμβουλίου Ασφάλειας. Όταν ιδρύθηκε ο Οργανισμός, ήταν θέμα αναγνώρισης της ισότητας μεταξύ κάθε κράτους στη Γενική Συνέλευση και να δοθεί στις μεγάλες δυνάμεις της εποχής η ικανότητα πρόληψης συγκρούσεων στο κόρφο του Συμβούλιο Ασφαλείας. Το τελευταίο δεν είναι τόπος δημοκρατίας, αλλά συναίνεσης: καμία απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί χωρίς τη συμφωνία όλων των πέντε μόνιμων μελών του. Προσποιούμαστε ότι ξαφνιαζόμαστε που δεν μπορούν να καταδικάσουν τη Ρωσία, αλλά μήπως απόρησε κανείς που δεν καταδικάστηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και μερικές φορές η Γαλλία για τους παράνομους πολέμους τους στο Κοσσυφοπέδιο, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και στη Λιβύη; Χωρίς το δικαίωμα αρνησικυρίας, ο ΟΗΕ θα γίνει μια απολύτως αναποτελεσματική συνέλευση. Ωστόσο, αυτή η ιδέα κερδίζει έδαφος στη Δύση.

Περαιτέρω, θα ήταν παράλογο να πιστεύουμε ότι η Κίνα, κορυφαία εμπορική δύναμη στον κόσμο, θα παραμείνει σε έναν ΟΗΕ από τον οποίο θα έχει αποκλειστεί η Ρωσία, η κορυφαία στρατιωτική δύναμη στον κόσμο. Το Πεκίνο δεν θα παίξει τον εγγυητή σε μια επιχείρηση εναντίον του συμμάχου του, διότι είναι πεπεισμένο ότι ο θάνατός του θα είναι το προοίμιο του δικού του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Ρώσοι και οι Κινέζοι προετοιμάζουν άλλους θεσμούς που θα επιδείξουν μόνο εάν ο ΟΗΕ μετουσιώνεται, αν μετατραπεί σε μονόχρωμη συνέλευση και χάσει έτσι την ικανότητά του να αποτρέπει τις συγκρούσεις.

Αντιλαμβανόμαστε ότι η μόνη πιθανή διέξοδος είναι οι Δυτικοί να αποδέχονται να είναι μόνο αυτό που είναι. Αλλά προς το παρόν, δεν είναι σε θέση να το πράξουν. Διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα ελπίζοντας να διατηρήσουν τους αιώνες ηγεμονίας τους. Αυτό το παιχνίδι τελείωσε ταυτόχρονα επειδή είναι κουρασμένοι και κυρίως επειδή ο υπόλοιπος κόσμος έχει αλλάξει!

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] "Hatten Sie gedacht, ich komme mit Pferdeschwanz?", Tina Hildebrandt und Giovanni di Lorenzo, Die Zeit, 7. Dezember 2022.

[2] «Hollande: ‘There will only be a way out of the conflict when Russia fails on the ground’», Theo Prouvost, The Kyiv Independant, December 28, 2022.

[3] «Ukraine: UN General Assembly demands Russia reverse course on ‘attempted illegal annexation’», UN News, October 13, 2022.

[4] «Buhari : les armes utilisées en Ukraine pénètrent dans les pays du bassin du lac Tchad», Tass, Alwihda Info, 8 Décembre 2022. «Le Sahel menacé par le djihadisme: une nouvelle Syrie», Leslie Varenne, Mondafrique, 15 décembre 2022.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τιερί Μεϊσάν: Μετά τους Μπους, Ομπάμα και Μπάιντεν, πρέπει να αποκατασταθεί η ελευθερία της έκφρασης στην Δύση

Μετά τους Μπους, Ομπάμα και Μπάιντεν, πρέπει να αποκατασταθεί η ελευθερία της έκφρασης στην Δύση

του Τιερί Μεϊσάν

Ο Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο νεότερος και οι Δημοκρατικοί Μπαράκ Ομπάμα και Τζο Μπάιντεν κατέστρεψαν την ελευθερία της έκφρασης στη Δύση. Και οι τρεις κατάφεραν να μετατρέψουν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης υποστηρικτές της κοινής τους ιδεολογίας. Σε δύο δεκαετίες, ο Τύπος έκανε τα στραβά μάτια σε οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με την επίσημη ρητορική της Ουάσιγκτον και προσηλυτίστηκαν στις ανοησίες της. Ο τζακσονιστής Ντόναλντ Τραμπ έχει θέσει την αποκατάσταση της ελευθερίας της έκφρασης στο επίκεντρο της εκστρατείας του για το 2024. Αυτή τη στιγμή είναι ο μόνος υποψήφιος που τοποθετείται με αυτόν τον τρόπο.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 20 DÉCEMBRE 2022

DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANOPORTUGUÊS

Η Ατλαντική Συμμαχία συντονίζει την πολεμική της προπαγάνδα όπως έδειξαν τα ψέματα των Τζορτζ Μπους Τζούνιορ και Τόνι Μπλερ

Ουποψήφιος Ντόναλντ Τραμπ εκφώνησε, τη Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2022, την πρώτη του προεκλογική ομιλία. Προσδιόρισε την αποκατάσταση της ελευθερίας της έκφρασης στις Ηνωμένες Πολιτείες ως προτεραιότητά του ενώ οι αποκαλύψεις του Έλον Μασκ (Αρχεία Twitter) και εκείνες του America First Legal Foundation επιβεβαιώνουν ότι όλος ο τομέας της πληροφορίας χειραγωγείται.

Μπορεί ο καθένας να σκέπτεται ό, τι θέλει για τον κ. Τραμπ, ειδικά από τη στιγμή που ο ίδιος είναι αντικείμενο μιας παγκόσμιας εκστρατείας δυσφήμισης από της εκλογής του το 2016 που μας εμπόδισε να αξιολογηθεί ορθά η δράση του, αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι, από την 11η Σεπτεμβρίου 2001, κάνει τις σωστές ερωτήσεις.

«Αν δεν έχουμε ελευθερία έκφρασης, τότε απλά δεν έχουμε ελεύθερη χώρα. Είναι τόσο απλό», δήλωσε στην αρχή του βίντεό του. «Αν αυτό το πιο θεμελιώδες δικαίωμα αφεθεί να χαθεί, τότε τα υπόλοιπα δικαιώματα και οι ελευθερίες μας θα καταρρεύσουν σαν ντόμινο. Ένα προς ένα, θα υποστούν ζημιές».

Επανέλαβε ότι έπρεπε να διακριθούν
 το δικαίωμα των πλατφορμών για το απαράβατο των περιεχομένων, εφόσον αρκούνται να τα μεταφέρουν χωρίς να λάβουν γνώση,
 από την ευθύνη τους αν επιτρέψουν στον εαυτό τους να τα σημειώσει ή να τα λογοκρίνουν. Στην τελευταία περίπτωση, πρέπει να υπόκεινται σε νομικές διαδικασίες στον ίδιο βαθμό που υπόκεινται οι συντάκτες των μηνυμάτων που μεταδίδουν.

«Τις τελευταίες εβδομάδες, εκρηκτικές αναφορές επιβεβαίωσαν ότι μια ζοφερή ομάδα γραφειοκρατών του βαθέως κράτους, τύραννων της Σίλικον Βάλεϊ, αριστερών και διεφθαρμένων εταιρικών μέσων ενημέρωσης συνωμότησαν για να χειραγωγήσουν και φιμώσουν τον αμερικανικό λαό», δήλωσε ο Τραμπ.

«Συνεργάστηκαν για να αποκρύψουν ζωτικές πληροφορίες για τα πάντα, από τις εκλογές έως την δημόσια υγεία (...) Το καρτέλ λογοκρισίας πρέπει να διαλυθεί και να καταστραφεί και αυτό πρέπει να συμβεί αμέσως», συνέχισε.

1- Η 11Η-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ-2001

Το γενικευμένο ψέμα ξεκίνησε στη Δύση με την περιγραφή των επιθέσεων της 11ης-Σεπτεμβρίου-2001 στις Ηνωμένες Πολιτείες [1]. Από τα πρώτα λεπτά του συμβάντος, μέσα μαζικής ενημέρωσης, χωρίς να διενεργήσουν έρευνα και ελλείψει διεκδίκησης για την επίθεση, κατονόμασαν τον ένοχο. Αργότερα μέσα στην ημέρα, μια δημοσιογράφος του BBC διαβεβαίωσε ότι ο 7ος πύργος μόλις είχε καταρρεύσει ενώ φαινόταν ακόμα στο βάθος για άλλα λίγα λεπτά.

Εκείνη την ημέρα, αν και κάποι ΗΠΑϊοι δημοσιογράφοι περιέγραψαν με μεγαλύτερη συνάφεια και κριτική σκέψη αυτό που έβλεπαν, μόνο ένας άνθρωπος τόλμησε να πει στην τηλεόραση ότι αυτό που έλεγαν οι αρχές ήταν ψευδές. Ήταν ο μεσίτης ακίνητης περιουσίας Ντόναλντ Τραμπ για τον οποίο οι δύο πρώτοι πύργοι δεν θα μπορούσαν να είχαν καταρρεύσει υπό την επίδραση των αεροπλάνων που τους είχαν χτυπήσει. Ήξερε τόσο περισσότερα καλύτερα αυτό που ισχυριζόταν καθώς απασχολούσε την εποχή εκείνη τους αρχιτέκτονες που είχαν κτίσει το World Trade Center.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, την 11η Σεπτεμβρίου 2001.

Ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν αρκετά σοφός για να εξηγήσει ότι οι αρχές έπρεπε να έχουν λόγους εθνικής ασφάλειας για να κρύψουν την αλήθεια στο κοινό. Έξι μήνες αργότερα, δεν είχα προσωπικά την ίδια επιδεξιότητα όταν δημοσίευσα το παγκόσμιο best seller L’Effroyable imposture.

Από αυτή τη περίοδο, θυμάμαι μια δημοσιογράφο από ένα μεγάλο ΗΠΑϊκό περιοδικό η οποία ήρθε να μου πάρει συνέντευξη στο Παρίσι. Όταν της επεσήμανα ότι αν τα αεροπλάνα είχαν γκρεμίσει τους πύργους, δεν θα είχαν καταρρεύσει οι ίδιοι όπως σε μια ελεγχόμενη κατεδάφιση, αλλά πλευρικά, μου απάντησε ότι δεν είχε γνώμη επειδή δεν ήταν ειδική σε αυτή την ύλη. Θυμάμαι επίσης τον εκδότη ενός πολύ μεγάλου περιοδικού των ΗΠΑ ο οποίος μου τηλεφώνησε για να μου εξηγήσει ότι δεν μπορούσε να δημοσιεύσει τίποτα από το βιβλίο μου, αλλά ότι με υποστήριζε.

Μια μολυβδαίνια επίστρωση μόλις είχε πέσει επάνω στη Δύση. Τα χρόνια που ακολούθησαν με την «Αναδιαμόρφωση της ευρύτερης Μέσης Ανατολής» δεν ήταν παρά απλώς μια μακρά συνέχεια ψεμάτων. Μια επιχείρηση του Πενταγώνου παρουσιάστηκε ως μια συνέχεια επεμβάσεων κατά δικτατοριών ή σε εμφυλίους πολέμους. Η Ουάσινγκτον κατέστρεφε λαούς για καλό σκοπό. Δεν είχαν κανένα ενδοιασμό να ισχυριστούν ότι το Ιράκ διέθετε την τρίτη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο και όπλα μαζικής καταστροφής· ότι ο Μουαμάρ Καντάφι και ο Μπασάρ αλ Άσαντ ήταν δικτάτορες, κ.λπ.

Αυτά τα γεγονότα ήταν η αρχή του Fact Checking. Εντολοδόχα ΜΜΕ διαβεβαίωναν σοφά απίθανα πράγματα. Η εφημερίδα Le Monde δημοσίευσε παράλογους υπολογισμούς διαβεβαιώνοντας ότι όλα ήταν ξεκάθαρα και λογικά. Μετά ήρθαν οι προσβολές. Όσοι σκέπτονταν χαρακτηρίστηκαν ως «συνωμοσιολόγοι» και κατηγορήθηκαν ότι ήταν ιδεολογικά εξτρεμιστές. Δύο κορυφαίοι δημοσιογράφοι δημοσίευσαν με παραγγελία ένα βιβλίο για να επιβεβαιώσουν ότι, ο λόγος που δεν υπήρχαν συντρίμμια από ένα Boeing στο Πεντάγωνο, ήταν ότι το αεροπλάνο είχε συντριβεί σε «οριζόντια αξίνα» (piquet horizontal) (sic) [2]. Όλοι αυτοί οι παραλογισμοί επαναλήφθηκαν κατά βούληση.

2- Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ 2016 ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΤΖΑΚΣΟΝΙΣΤΩΝ

Η παγκόσμια συζήτηση που είχα ξεκινήσει άργησε να αναπτυχθεί ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έπρεπε να περιμένουμε το 2004, όταν ένας διάσημος διανοούμενος, ο Ντέιβιντ Ρέι Γκρίφιν, αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο για να αντικρούσει τους ισχυρισμούς μου και ανακάλυπτε με έκπληξη ότι είχα δίκιο.

Ένας από τους δικηγόρους του Ντόναλντ Τραμπ στη διάσκεψη Axis for Peace, που διοργάνωσε ο Τιερί Meyssan το 2005 στις Βρυξέλλες

Το 2016, υπό γενική έκπληξη, ο Ντόναλντ Τραμπ άρπαξε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και εξελέγη πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Τύπος υπό εντολές ερμήνευσε αυτή την εκλογή ως Νίκη του λαϊκισμού επί του λόγου. Αλλά γιατί όμως ακολούθησε ο λαός των ΗΠΑ έναν τέτοιο άνθρωπο αν όχι επειδή αρνιόταν το κυρίαρχο ψέμα;

Ο Ντόναλντ Τραμπ έχοντας κερδίσει την εκλογική διαδικασία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για το αξίωμα του προέδρου, αλλά χωρίς να είναι ο ίδιος Ρεπουμπλικανός, οργανώθηκε μια τεράστια δικομματική εκστρατεία για να καταστραφεί η εικόνα του [3]. Ξεκίνησε πριν ακόμη μπει στον Λευκό Οίκο. Ενορχηστρώθηκε στο διεθνές επίπεδο από τον Ντέιβιντ Μπροκ και κόστισε τουλάχιστον 35 εκατομμύρια δολάρια.

Για πρώτη φορά, ο δυτικός Τύπος περιέγραψε τον εκλεγμένο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών ως ρατσιστή και καλούσε για την εξόντωσή του πριν κάνει πολύ μεγάλη ζημιά. Για τέσσερα χρόνια, καμία από τις σημαντικές αποφάσεις του δεν αναμεταδόθηκε στο Τύπο, αναμεταδόθηκαν μόνο θόρυβοι διαδρόμου για τους διαπληκτισμούς μέσα στην ομάδα του. Μήπως ακούσατε για το εκτελεστικό διάταγμα αποκλεισμού της CIA από το Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ ή την παύση της χρηματοδότησης των τζιχαντιστών;

Παρουσιάστηκε η εξωτερική πολιτική του προέδρου Τραμπ ως ασυνεπή τρέλα ενός ανθρώπου ενώ ενεργούσε στη γραμμή μιας σχολής σκέψης, αυτής του προέδρου Άντιου Τζάκσον. Αλλά μήπως ακούσατε για εκείνον τίποτα άλλο εκτός ότι ήταν και είναι ρατσιστής;

3- ΟΙ ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ 2020 ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Οι προεδρικές εκλογές του 2020 είναι εξίσου σημαντικές με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Η σχέση που γίνεται δεν έχει καμία σχέση με το γεγονός. Το πρόβλημα δεν είναι να ξέρουμε ποιος εξαπάτησε ούτε το πώς έγινε, αλλά να διαπιστωθεί ότι οι εκλογές δεν είναι διαφανείς. Τα ψηφοδέλτια περισσότερων από τους μισούς ψηφοφόρους αναγνώστηκαν χωρίς να πληρούνται οι απαιτήσεις διαφάνειας σε μια δημοκρατία.

Μόνο το ντοκιμαντέρ από τους The Epoch Times, «The real story of January 6 », δείχνει τη στιγμή όπου η ειρηνική διαμαρτυρία μπροστά από το Καπιτώλιο μετατράπηκε σε ταραχή. Δείχνει ξεκάθαρα τους αστυνομικούς να σπρώξουν έναν από τους διαδηλωτές από μια υψηλή οροφή για να τον σκοτώσουν. Δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε τα δικαιώματα για αυτές τις εικόνες.

Ο κόσμος ολόκληρος έγινε μάρτυρας μιας αδιαφανούς εκλογικής αναμέτρησης σε μια χώρα που ισχυριζόταν ότι ήταν παράδειγμα δημοκρατίας. Αυτό που ο Ντόναλντ Τραμπ αποκάλεσε «κλοπή» ίσως να μην είναι επειδή κανείς δεν γνωρίζει το πραγματικό αποτέλεσμα αυτών των εκλογών. Σε κάθε περίπτωση αυτή η αδιαφάνεια οδήγησε στην εισβολή στο Καπιτώλιο ειρηνικών διαδηλωτών αφού η αστυνομία έσπρωξε σκόπιμα έναν από εκείνους από αρκετά μέτρα ύψος για να τον σκοτώσει.

4- Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ COVID-19 ΤΩΝ 2020-21

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας της Covid-19, οι διοικήσεις Μπάιντεν και βαν ντερ Λάιεν εξαπάτησαν εσκεμμένα τους πολίτες τους. Έχουν, με πλήρη επίγνωση των ψεμάτων τους διαδώσει ψευδείς αριθμούς και ισχυρίστηκαν ότι:

 Τα «εμβόλια αντι-Covid» (με αγγελιοφόρο RNA) προστατεύουν από την μετάδοση του ιού (οι κατασκευαστές δεν το ισχυρίστηκαν ποτέ).
 Συνιστώνται τα «εμβόλια αντι-Covid» (με αγγελιοφόρο RNA) για τις έγκυες γυναίκες.
 Τα «εμβόλια αντι-Covid» (με αγγελιοφόρο RNA) προστατεύουν τα παιδιά (ενώ τα τελευταία προσβάλλονται από αυτή την ασθένεια μόνο κατ ’εξαίρεση).
 Τα «εμβόλια αντι-Covid » (με αγγελιαφόρο RNA) δεν έχουν καμία αξιοσημείωτη δευτερογενή επίδραση όποιες και να είναι η ηλικία και η κατάσταση των ασθενών (ενώ προκαλούν σοβαρές καρδιακές προσβολές σε άνδρες κάτω των 40 ετών).
 Δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία κατά της Covid-19 εκτός από τα δυτικά εμβόλια (ενώ πολλά άλλα κράτη έχουν κάνει χρήση φαρμάκων στα αρχικά στάδια της νόσου ή ανέπτυξαν τα δικά τους εμβόλια).

Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν είπε ψέματα στους συμπολίτες του για την Covid-19 οχυρωμένος πίσω από τις επιστημονικές αρχές του Υπουργείου Υγείας του.

Μερικοί ερμηνεύουν αυτές τις παραπληροφορίες ως ανικανότητα, άλλοι ως διαφθορά από τις φαρμακευτικές εταιρείες. Δεν έχει σημασία: στη μία περίπτωση όπως και στην άλλη, η Δύση έχει βυθιστεί στα ψέματα επειδή τα μέσα επικοινωνίας της λογοκρίνονται.

Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ

Τα έγγραφα του Twitter (Twitter Files) τα οποία αποκάλυψε ο νέος ιδιοκτήτης του, Έλον Μασκ και τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από την Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας των ΗΠΑ (CDC) τα οποία απέκτησε η τραμπική ένωση America First Legal Foundation [4] επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν έλεγχε κρυφά και περιστασιακά λογόκρινε όλα τα μηνύματα που ανταλλάσσονται στο Facebook, το Twitter, το YouTube, το Instagram, Whatsapp και Hello παντού σε όλο τον κόσμο. Για να γίνει αυτό, η Ουάσιγκτον διέθετε συνενοχές στο εξωτερικό. Ο ίδιος ο πρόεδρος Μπάιντεν έχει δημιουργήσει μια υπηρεσία λογοκρισίας, το «Συμβούλιο Διακυβέρνησης της Παραπληροφόρησης» (Disinformation Governance Board) [5]. Βέβαια, ενώπιον της εκτεταμένης κριτικής, την διέλυσε επίσημα, αλλά εκείνη συνεχίζει την δράση της με διαφορετικό όνομα.

Μια παλιά συνεργάτισσα του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, η νεαρή Νίνα Γιάνκοβιτς εγκαταστάθηκε τώρα στην Ουάσιγκτον, όπου επιβλέπει όλη τη δυτική πολεμική προπαγάνδα κατά της Ρωσίας.

Αυτή η υπηρεσία αφιερώνεται στη λογοκρισία των πληροφοριών για τους Ουκρανούς «ριζοσπαστικούς εθνικιστές» [6] και για τα εγκλήματα του καθεστώτος Ζελένσκι [7]. Μας παραπληροφορεί για τις ενέργειες της Ρωσίας και της Κίνας, έτσι ώστε να μην αντιληφθούμε τη μετατόπιση του κόσμου εναντίον της Δύσης.

Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η άνοδος του λαϊκισμού είναι πάνω απ ’όλα μια λαϊκή απάντηση στην επέκταση της λογοκρισίας πρώτα στις ΗΠΑ και μετά σε όλη τη Δύση. Η ελευθερία της έκφρασης, και συνεπώς η δημοκρατία, είναι νεκρή, σκοτωμένη από εκείνους που είχαν την ευθύνη να την προστατεύσουν.

Οι προσπάθειες του Ντόναλντ Τραμπ, αν πετύχουν, θα αποκαταστήσουν την ελευθερία της έκφρασης, αλλά όχι την δημοκρατία. Παραείναι αργά. Ο κόσμος άλλαξε. Τα τελευταία 20 χρόνια, εξαφανίστηκε η ελάχιστη ισότητα μεταξύ των πολιτών: οι εισοδηματικές διαφορές πολλαπλασιάστηκαν επί περισσότερα από 1000 και οι μεσαίες τάξεις έχουν καταστραφεί μερικώς.

Σε αυτές τις συνθήκες, πρέπει να εφευρεθεί ένα νέο πολιτικό καθεστώς και δεν θα είναι δυνατόν να οικοδόμηση προς το συμφέρον όλων παρά μόνο αν ο καθένας διαθέτει την ελευθερία της έκφρασης.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] “Σήμερα όλα δείχνουν ότι ο Τιερί Μεϊσάν είχε δίκιο”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 31 août 2021.

[2] L’effroyable mensonge. Thèse et foutaises sur les attentats du 11 septembre, Guillaume Dasquié et Jean Guisnel, La Découvert ( 2002).

[3] “Η συσκευή Κλίντον για να δυσφημιστεί ο Ντόναλτ Τραμπ”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 1er mars 2017.

[4] « Comment l’information sur la Covid-19 a été censurée mondialement sur les réseaux sociaux », Réseau Voltaire, 17 décembre 2022.

[5] “Η Δύση παραιτείται από την ελευθερία της έκφρασης”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 8 novembre 2022.

[6] “Ποιοι είναι οι Ουκρανοί ριζοσπαστικοί εθνικιστές;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 15 novembre 2022.

[7] “Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και η εθνοπολιτική”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 13 décembre 2022.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Μετά τους Μπους, Ομπάμα και Μπάιντεν, πρέπει να αποκατασταθεί η ελευθερία της έκφρασης στην Δύση

Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και η εθνοπολιτική

Ικανοί για το χειρότερο, η ένωση ορισμένων κυβερνώντων κάνει δυνατό τον Παγκόσμιο Πόλεμο

Μόνο ο πλουραλισμός των πληροφοριών μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο

Ο Ζελένσκι παγιδευμένος από τη Μόσχα και τη Ουάσιγκτον

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις