Τιερί Μεϊσάν: Οι Δυτικοί αρνούνται την ειρήνη στην Ουκρανία

 

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ (2)

Οι Δυτικοί αρνούνται την ειρήνη στην Ουκρανία

του Τιερί Μεϊσάν

Από μέρους της Κίνας, ο Λι Χούι ήρθε να προτείνει στους Δυτικούς να κάνουν ειρήνη στην Ουκρανία, αναγνωρίζοντας τα λάθη τους. Η ανάλυσή του είναι ακριβής και τεκμηριωμένη. Όμως οι Δυτικοί δεν τον άκουσαν. Ακολουθούν αμείλικτα τον λόγο που ανέπτυξαν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου: είναι δημοκράτες, ενώ οι άλλοι, όλοι οι άλλοι, δεν είναι. Θα συνεχίσουν την υποστήριξή τους στην Ουκρανία, ακόμη κι αν η τελευταία δεν έχει πλέον άλλους στρατιώτες και έχει ήδη χάσει στο έδαφος.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 30 MAI 2023

عربي DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Δεν γνωρίζετε το πρόσωπό του. Ο Λι Χούι είναι ωστόσο ένας από τους σημαντικότερους Κινέζους διπλωμάτες. Εκείνος ήρθε για να προτείνει στους Δυτικούς ειρήνη στην Ουκρανία. Τον υποδέχτηκαν με ευγένεια, αλλά κανείς δεν τον άκουσε.

Την περασμένη εβδομάδα υπενθύμισα ότι στο διεθνές δίκαιο, η πώληση όπλων καθιστά υπεύθυνη και τον πωλητή για τη χρήση τους [1]. Επομένως, εάν η Δύση εξοπλίσει την Ουκρανία, πρέπει να διασφαλίσει ότι η τελευταία δεν θα τα χρησιμοποιήσει παρά μόνο για να αμυνθεί και ποτέ για να επιτεθεί σε ρωσικό έδαφος του 2014. Διαφορετικά, θα μπουν οι Δυτικοί, παρά τη θέληση τους, σε πόλεμο εναντίον της Μόσχας.

Πράγματι, προσέχουν πάντα να μην γίνουν συμπολεμιστές. Για παράδειγμα, πρώτα αφαίρεσαν ορισμένα οπλικά συστήματα από τα αεροπλάνα που υποσχέθηκαν στην Ουκρανία πριν της τα παραδώσουν. Έτσι, τα αεροπλάνα αυτά δεν έχουν τη δυνατότητα να εκτοξεύουν σε πτήση, από την Ουκρανία, πυραύλους αέρος-εδάφους σε μακρινούς στόχους εντός της Ρωσίας. Ωστόσο, μακροπρόθεσμα, οι Ουκρανοί θα μπορούσαν να εφοδιαστούν με τον αναγκαίο εξοπλισμό και να επανεξοπλίσουν τα αεροπλάνα τους.

Το μικρό παιχνίδι του εξοπλισμού της Ουκρανίας χωρίς να της δώσει τα μέσα να επιτεθεί στη Μόσχα αμφισβητείται σήμερα από την κινεζική διπλωματία. Η Wall Street Journal ανέφερε ορισμένες πτυχές αυτών των επαφών ενώ συγκαλύπτει την ουσία της κινεζικής θέσης [2].

Ο Λι Χούι, ο οποίος μόλις επισκέφτηκε το Κίεβο, τη Βαρσοβία, το Βερολίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες, έβαλε πράγματι έναν ελέφαντα στο δωμάτιο: με βάση την «Πρωτοβουλία για την Παγκόσμια Ασφάλειας και το «Σχέδιο 12 σημείων για την ειρήνη στην Ουκρανία», που δημοσιεύτηκε από το κινεζικό Υπουργείο Εξωτερικών στις 24 Φεβρουαρίου, επεσήμανε στους συνομιλητές του που τα είχαν αποδεχτεί ότι:
 η Ρωσία έχει δίκιο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο για την ειδική στρατιωτική της επιχείρηση κατά των Ουκρανών «ριζοσπαστών εθνικιστών». Όχι μόνο δεν αντίκειται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, αλλά αποτελεί θεμιτή εφαρμογή της «ευθύνης της να προστατεύει» τους ρωσόφωνους πληθυσμούς.
 Η Κριμαία, το Ντομπάς και το ανατολικό τμήμα της Νοβορωσιγίας προσχώρησαν νόμιμα στη Ρωσική Ομοσπονδία με δημοψήφισμα. Αυτοί οι παλαιοί Ουκρανοί έχουν σχηματίσει για αιώνες έναν πολύ διαφορετικό λαό από τους σημερινούς Ουκρανούς.

Υπογράμμισε ότι η Ρωσία δεν ήταν απαλλαγμένη από λάθη:
 Πρέπει να σεβαστεί την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της 16ης Μαρτίου 2022 (δηλαδή του εσωτερικού δικαστηρίου του ΟΗΕ) που την διέταξε να «αναστείλει» τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις στην Ουκρανία, πράξη που άργησε να κάνει, αλλά την οποία σέβεται σήμερα.

Εξήγησε υπομονετικά ότι οι Δυτικοί διαπράττουν μεγάλα λάθη όπως:
 η εγκατάσταση αποθηκών όπλων και στρατιωτικών βάσεων του ΝΑΤΟ στην Ανατολή κατά παράβαση της υπογραφής τους της Διακήρυξης της Κωνσταντινούπολης του ΟΑΣΕ (2013).
 η οργάνωση και υποστήριξη ενός πραξικοπήματος το 2014 κατά των νόμιμων αρχών της Ουκρανίας·
 η μη εφαρμογής των Συμφωνιών του Μινσκ, που υπέγραψαν η Γερμανία και η Γαλλία (2014 και 2015) και στη συνέχεια επικυρώθηκαν από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών·
 η λήψη μονομερών καταναγκαστικών μέτρων κατά της Ρωσίας κατά παράβαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (1947).

Με αυτόν τον τρόπο, έθεσε υπό αμφισβήτηση όχι μόνο το σύνολο της δυτικής αφήγησης, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο οι συνομιλητές του σκέφτονται αυτή τη σύγκρουση.

Τους επεσήμανε ότι, σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίζονται, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θέλουν να κερδίσει η Ουκρανία. Αυτό θα σήμαινε ότι μια μικρή χώρα είναι ικανή να νικήσει τη Ρωσία ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν τολμούν να την αντιμετωπίσουν. Θα ήταν η χειρότερη ταπείνωσή τους.

Πάνω απ ’όλα, είναι σαφές στους εξωτερικούς παρατηρητές ότι ο σκοπός της αποστολής μεταχειρισμένων όπλων στην Ουκρανία δεν είναι να νικήσει τη Ρωσία, αλλά να την ωθήσει να αποκαλύψει τα νέα όπλα που διαθέτει. Οι Δυτικοί δεν παρατήρησαν σοβαρά τον ρωσικό στρατό στη Συρία, γιατί ήταν πολύ απασχολημένοι με το να αναθέσουν την καταστροφή του συριακού κράτους στους τζιχαντιστές. Όταν το 2018 ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ισχυρίστηκε ότι είχε την μαεστρία στους υπερηχητικούς πυραύλους, στα όπλα λέιζερ και στους πυραύλους με πυρηνική προώθηση [3], οι Δυτικοί ούρλιαζαν ότι μπλόφαρε. Γνωρίζουν σήμερα ότι έλεγε την αλήθεια, αλλά αγνοούν τα χαρακτηριστικά αυτών των όπλων και αν έχουν τα μέσα να τα αντιμετωπίσουν.

Στην ουκρανική σύγκρουση, η Μόσχα δείχνει μεγάλη υπομονή. Προτιμά να υποστεί απώλειες παρά να δείξει τα χαρτιά της. Τα μόνα νέα όπλα που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι αφενός τα συστήματα παρεμβολής στα συστήματα ελέγχου του ΝΑΤΟ (δοκιμασμένα σε πραγματική κατάσταση στη Μαύρη Θάλασσα από το 2014 [4], στο Καλίνινγκραντ, στα ανοικτά των ακτών της Κορέας [5]), και στη Μέση Ανατολή [6]· και από την άλλη, οι υπερηχητικοί πύραυλοι Kinjal (δοκιμασμένοι σε πραγματικές συνθήκες στην Ουκρανία από τον Μάρτιο του 2022). Βέβαια, οι Ουκρανοί ισχυρίζονται ότι κατέρριψαν μερικούς, αλλά αυτό φαίνεται να πηγάζει από την πιο θρασύδειλη προπαγάνδα. Αυτή τη στιγμή είναι ανίκητοι και η Ρωσία τους παράγει τώρα μαζικά. Κατάστρεψαν υπόγεια καταφύγια στις 9 Μαρτίου και μόλις κατάστρεψαν μια συστοιχία πυραύλων Patriot στις 16 Μαΐου.

Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα και ακρίβεια ποια όπλα διαθέτει η Ρωσία. Αλλά ο καθένας συνειδητοποιεί ότι η τελευταία έχει γίνει πολύ πιο ισχυρή από τις Ηνωμένες Πολιτείες, των οποίων το οπλοστάσιο γενικά δεν έχει βελτιωθεί μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

Από της πρώτης αποστολής δυτικών όπλων στην Ουκρανία, η Ρωσία θρηνεί ότι αυτό δεν παίζει σημαντικό ρόλο στο έδαφος, παρά μόνο ότι προκαλεί ακόμη περισσότερες καταστροφές και θύματα. Οι Δυτικοί δεν ακούν, πεπεισμένοι εκ των προτέρων ότι κάθε ρωσικός λόγος δεν είναι παρά μόνο προπαγάνδα. Αν έψαχναν για να καταλάβουν, θα άκουγαν ότι αυτό που κάνουν δεν έχει καμία σχέση με τις δικαιολογίες που δίνουν γι’ αυτό.

Επιστροφή στην κινεζική θέση. Ο Λι Χούι δεν φαίνεται να έχει αναφέρει ποτέ τον πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι, τον οποίο οι Δυτικοί έχουν ανεβάσει στο επίπεδο του ήρωα. Πράγματι, ενώ η δυτική επικοινωνία προσωποποιεί όλους τους παράγοντες, οι Κινέζοι αρνούνται να το κάνουν. Διατηρούν έτσι μια σαφέστερη άποψη για τις δυνάμεις που εμπλέκονται.

Ο Λι Χούι δήλωσε εξάλλου στους συνομιλητές του ότι δεν είχαν κανένα λόγο να ευθυγραμμιστούν με τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και έπρεπε να δείξουν αυτονομία. Αυτό ακριβώς τους είχε πει και ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν το 2007 στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου [7]. Ο κ. Λι τόλμησε μάλιστα να τους πει ότι αν θα αποχωρούσαν οικονομικά από την Ουάσιγκτον, θα μπορούσαν να στραφούν στο Πεκίνο.

Για τους Ευρωπαίους, αυτός ο εύλογος λόγος ήταν ψυχολογικά ανάκουστος. Δεν αναγνωρίζουν τα εγκλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών το τελευταίο τέταρτο του αιώνα και συνεχίζουν να τα αρνούνται. Στην πραγματικότητα, δεν εξαρτώνται ιδιαίτερα από την Ουάσιγκτον, αλλά βρίσκονται πνευματικά υπό την επιρροή της.

Ως εκ τούτου, δεν απάντησαν στη κινεζική επιχειρηματολογία, αλλά δήλωσαν, χωρίς έκπληξη, ότι δεν θα αποσυνδεθούν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι απαιτούν την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την Ουκρανία πριν από οποιαδήποτε διαπραγμάτευση· και ότι βασίζονται στην Κίνα για να μην κλιμακωθεί η σύγκρουση σε πυρηνικό πόλεμο.

Αυτό το τελευταίο ρεφρέν επιβεβαιώνει ότι οι Ευρωπαίοι δεν έχουν ακόμη καταλάβει ούτε τη θέση των Ρώσων ούτε των Κινέζων. Ο πρόεδρος Πούτιν έχει επανειλημμένα εξηγήσει ότι δεν θα χρησιμοποιήσει πρώτος τα στρατηγικά πυρηνικά όπλα. Δεν υπάρχει επομένως κανένας ρωσικός κίνδυνος να παρεκτραπεί αυτή η σύγκρουση. Επιπλέον, η Κίνα θεωρεί τον εαυτό της στρατιωτικό σύμμαχο της Ρωσίας σε περίπτωση παγκόσμιας αντιπαράθεσης, αλλά όχι σε συγκρούσεις που δεν την αφορούν, όπως αυτή της Ουκρανίας. Εξάλλου δεν στέλνει όπλα εκεί. Αυτή η διάκριση μεταξύ στρατηγικού και τακτικού συμμάχου είναι χαρακτηριστική του πολυπολικού κόσμου που εργάζονται να οικοδομήσουν η Μόσχα και το Πεκίνο. Ούτε τίθεται θέμα σχηματισμού συνασπισμού από τη Ρωσία για να την υποστηρίξει στην Ουκρανία.

Δεν υπάρχουν χειρότεροι τυφλοί από εκείνους που δεν θέλουν να δουν.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] “Η ώρα της αλήθειας στην Ουκρανία”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 23 Μαΐου 2023.

[2] «Europe Snubs China Bid to Split West», Bojan Pancevski & Kim Mackrael, The Wall Street Journal, May 27, 2023.

[3] “Το νέο ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο αποκαθιστά τη διπολικότητα του κόσμου”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 6 Μαρτίου 2018.

[4] « Qu’est-ce qui a tant effrayé l’USS Donald Cook en Mer Noire ? », Réseau Voltaire, 14 septembre 2014.

[5] « La Russie brouille les commandes du porte-avions Ronald Reagan et de la 7ème flotte », Réseau Voltaire, 2 novembre 2015.

[6] « L’armée russe bloque partiellement l’espace aérien du Liban et de Chypre », Réseau Voltaire, 21 novembre 2015.

[7] « La gouvernance unipolaire est illégitime et immorale », par Vladimir Poutine, Réseau Voltaire, 11 février 2007.

Τιερί Μεϊσάν: Πως χρησιμοποιούν η Ρωσία και η Κίνα την στρατιωτική τους κυριαρχία;

 

Πως χρησιμοποιούν η Ρωσία και η Κίνα την στρατιωτική τους κυριαρχία;

του Τιερί Μεϊσάν

Η Δύση δεν χρειάζεται να φοβάται τη στρατιωτική κυριαρχία της Ρωσίας και της Κίνας, αλλά τη προσφυγή σ αυτήν, προκειμένου να υποχρεωθεί η πρώτη  να σεβαστεί την υπογραφή της.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 2 MAI 2023

عربي DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, στις 24 Απριλίου 2023, ενώ προεδρεύει το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Η Ρωσία και η Κίνα διαθέτουν εξοπλισμούς πολύ ανώτερους από αυτούς της Δύσης. Η πρώτη κέρδισε τον πόλεμο στη Συρία και ετοιμάζεται να νικήσει στην Ουκρανία. Παρά τις προσπάθειές του, το ΝΑΤΟ, το οποίο έχει ήδη αποτύχει στη Μέση Ανατολή με τους τζιχαντιστές, δεν είναι σε θέση να αντιστρέψει την πραγματικότητα στο πεδίο της μάχης.

Ο τρόπος σκέψης των πρώην αποικιακών δυνάμεων τις οδηγεί να φαντάζονται ότι η Ρωσία και η Κίνα θα χρησιμοποιήσουν τη στρατιωτική τους υπεροχή για να επιβάλουν τον τρόπο ζωής τους στον υπόλοιπο κόσμο. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου αυτή η πρόθεσή τους και δεν είναι αυτό που κάνουν.

Η Μόσχα και το Πεκίνο συνεχίζουν να απαιτούν την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου. Τίποτα περισσότερο. Οι Ρώσοι φιλοδοξούν να είναι ήσυχοι στη πατρίδα τους, ενώ οι Κινέζοι επιθυμούν  να κάνουν εμπόριο παντού.

Τα γεγονότα στην Ουκρανία μας έκαναν να ξεχάσουμε τα επανειλημμένα αιτήματα της Ρωσίας από το 2007: απαιτεί εγγυήσεις ασφαλείας, μεταξύ των άλλων την απουσία οπλοστασίων τρίτων χωρών που συσσωρεύονται στα γειτονικά της κράτη. Η Ρωσία δεν μπορεί να διασφαλίσει την ασφάλειά της εάν εχθρικοί στρατοί συγκεντρώνονται σε πολλά μέτωπα στα σύνορά της, (τα μεγαλύτερα του κόσμου) παρά μόνο με την εφαρμογή της «στρατηγικής της καμένης γης» του στρατάρχη Φιόντορ Ροστόπτσιν. Αυτό ήταν  το νόημα όλων των διαπραγματεύσεων για την επανένωση της Γερμανίας. Η ΕΣΣΔ ήταν αντίθετη σε αυτή, εκτός αν η Νέα Γερμανία δεσμεύονταν να μην αποθηκεύει όπλα του ΝΑΤΟ στην Ανατολή. Είναι η έννοια όλων των διαπραγματεύσεων με τα κράτη του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας. Και αυτή ήταν πάλι η έννοια των διαπραγματεύσεων με όλα τα κράτη της πρώην ΕΣΣΔ. Η Μόσχα ποτέ δεν αντιτάχθηκε στο να επιλέξει ένα κράτος τους συμμάχους της και ενδεχομένως να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Αντιστάθηκε στην  ένταξη στο ΝΑΤΟ εφ όσον συνεπαγόταν την εγκατάσταση στρατιωτικών αποθεμάτων του ΝΑΤΟ στο έδαφός του.

Η Μόσχα εξέφρασε την ικανοποίησή της το  1999, όταν  30 κράτη μέλη του ΟΑΣΕ υπέγραψαν τη Διακήρυξη της Κωνσταντινούπολης, γνωστή ως «Χάρτης για την Ασφάλεια στην Ευρώπη», ο οποίος θέτει δύο βασικές αρχές:
 - το δικαίωμα κάθε κράτους να επιλέγει τους συμμάχους του και
- το καθήκον κάθε κράτους να μην απειλεί την ασφάλεια των άλλων.

Αυτή ακριβώς η  παραβίαση αυτών των αρχών, οδήγησε στην ουκρανική σύγκρουση. Ήταν το νόημα της ομιλίας του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου το 2007: κατήγγειλε τη μη τήρηση των δεσμεύσεων του ΟΑΣΕ και την εγκαθίδρυση μιας «μονοπολικής» διακυβέρνησης του κόσμου.

Οι Δυτικοί, που θεωρούσαν τη Ρωσία ως μια χρεοκοπημένη χώρα, συμφώνησαν βέβαια ότι είχε δίκιο, αλλά χλεύασαν την αδυναμία της. Έκαναν λάθος: η Ρωσία ορθοπόδησε και τους προσπέρασε. Σήμερα χρησιμοποιεί τη δύναμή της για να εξαναγκάσει την Δύση να σεβαστεί αυτά που  υπέγραψε.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Δύση όχι μόνο αθέτησε τις  δεσμεύσεις της απέναντι σ αυτήν, αλλά διακήρυξε  μια «Νέα Παγκόσμια Τάξη», σύμφωνα με τα λόγια της Μάργκαρετ Θάτσερ και του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου· μια Νέα Παγκόσμια Τάξη «βασισμένη σε κανόνες» που οι Δυτικοί έχουν ορίσει οι ίδιοι, καταπατώντας τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.

Υπάρχει μια θεμελιώδης ασυμβατότητα μεταξύ του Διεθνούς Δικαίου, που προέκυψε από τη Διάσκεψη της Χάγης του 1899, και του Αγγλοσαξονικού Δικαίου: Το Διεθνές Δίκαιο είναι μια θετική σύμβαση. Συντάσσεται με ομοφωνία. Είναι δηλαδή αποδεκτό από τον καθένα από αυτούς που το εφαρμόζουν. Αντίθετα, το αγγλοσαξονικό δίκαιο βασίζεται στη χρήση. Βρίσκεται λοιπόν πάντα πίσω από την εξέλιξη του κόσμου και ευνοεί τους ισχυρούς

Από το 1993, οι Δυτικοί άρχισαν να αντικαθιστούν, μία προς μία, όλες τις διεθνείς συνθήκες για να τις ξαναγράψουν στο αγγλοσαξονικό δίκαιο. Η Μαντλίν Ολμπράιτ, η οποία τότε εκπροσωπούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες του προέδρου Μπιλ Κλίντον στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ήταν κόρη του καθηγητή Γιόζεφ Κόρμπελ. Αυτός ο Τσέχος διπλωμάτης, ο οποίος έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Ντένβερ, δίδαξε ότι ο καλύτερος τρόπος για να κυριαρχήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στον κόσμο δεν ήταν να τον κατακτήσουν στρατιωτικά, αλλά να τον κάνουν να υιοθετήσει το δικό τους νομικό σύστημα, όπως το είχε κάνει το Βρετανικό Στέμμα στην αυτοκρατορία του. Η Μαντλίν Ολμπράιτ από πρέσβειρα στον ΟΗΕ, έγινε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ. Όταν ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους διαδέχθηκε τον Μπιλ Κλίντον, η Κοντολίζα Ράις πήρε τη θέση της μετά το διάλειμμα του Κόλιν Πάουελ. Πρακτικά, για δυο δεκαετίες η Δύση κατάστρεψε το διεθνές δίκαιο και επέβαλε τους κανόνες της, σε σημείο που σήμερα διεκδικεί η ίδια με έμφαση τον τίτλο της «Διεθνούς Κοινότητας».

Στις 21 Μαρτίου 2023, στη Μόσχα, ο Ρώσος και ο Κινέζος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν και Σι Τζινπίνγκ, συμφώνησαν σε μια κοινή στρατηγική για να θριαμβεύσει το διεθνές δίκαιο. Στο μυαλό τους δεν πρόκειται, ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο, παρά μόνο να διαλύσουν όλα όσα έχουν πετύχει η Μαντλίν Ολμπράιτ και η Κοντολίζα Ράις.

Η Ρωσία, η οποία προήδρευε το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για το μήνα Απριλίου, αποφάσισε να οργανώσει μια δημόσια συζήτηση με θέμα: «Διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας: μια αποτελεσματική πολυμερής προσέγγιση που βασίζεται στην υπεράσπιση των αρχών που κατοχυρώνονται στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».

Η σύνοδος, υπό την προεδρία του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, δεν είχε σκοπό να ξεπακετάρει την βρώμικη μπουγάδα που συσσωρεύτηκε μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά να ξεκινήσει να κινητοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερα κράτη. Στο σημείωμα του πλαισίου (S/2023/244), που διανεμήθηκε από τη Ρωσία πριν από τη συζήτηση, η Μόσχα εξηγούσε πώς η δυτική μονοπολική τάξη αντικατέστησε το διεθνές δίκαιο. Περαιτέρω, ειδοποιούσε για το ρόλο των μη κυβερνητικών παραγόντων, των περίφημων «ΜΚΟ», σε αυτό το σύστημα. Υπογράμμιζε επίσης ότι το να γίνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα ένα κριτήριο χρηστής διακυβέρνησης και όχι στόχος που πρέπει να επιτευχθεί, τα μετατρέπει σε πολιτικό όπλο και υπονομεύει σοβαρά τη βελτίωσή τους. Γενικά τα Διεθνή Δικαστήρια χρησιμοποιούνται για να λένε το Καλό και όχι το Δίκαιο. Δεν χρησιμοποιούνται πλέον για την επίλυση διαφορών, αλλά κυρίως για τη δημιουργία ιεραρχιών· για να διαιρέσουν και όχι πλέον για να ενώσουν. Το Σημείωμα τελείωνε με μια σειρά ερωτήσεων όπως: «Τι θα μπορούσε να γίνει για την αποκατάσταση
της κουλτούρας του διαλόγου και της συναίνεσης εντός του Οργανισμού [των Ηνωμένων Εθνών], συμπεριλαμβανομένου στο κόρφο του Συμβουλίου Ασφαλείας; Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποδειχθεί ότι η τρέχουσα κατάσταση, που χαρακτηρίζεται από μια επιλεκτική προσέγγιση των κανόνων και των αρχών του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του Χάρτη, είναι απαράδεκτη και δεν μπορεί να συνεχιστεί;».

Η παρέμβαση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Πορτογάλου Αντόνιο Γκουτέρες, δεν επέτρεψε να σημειωθεί πρόοδος. Περιορίστηκε στην παρουσίαση του μελλοντικού προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών. Οι πολυάριθμοι συμμετέχοντες στη συζήτηση χωρίστηκαν στη συνέχεια σε τρεις ομάδες.
Η Ρωσία επαίνεσε τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και αποδοκίμασε την εξέλιξή του τα τελευταία 30 χρόνια. Έκανε έκκληση για ισότητα μεταξύ όλων των κυρίαρχων κρατών και κατήγγειλε την υπέρμετρη εξουσία των Δυτικών και της μονοπολικής οργάνωσής τους. Υπενθύμισε ότι η ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία ήταν η συνέπεια ενός πραξικοπήματος, το 2014 στο Κίεβο, και επομένως το πρόβλημα δεν ήταν η Ουκρανία, αλλά ο τρόπος με τον οποίο καθορίζονται οι  διεθνείς σχέσεις. Παρεμπιπτόντως, η Ρωσία προειδοποίησε τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και του υπενθύμισε το καθήκον του για αμεροληψία. Υπογράμμισε δεν γίνει σεβαστή η αρχή της αμεροληψίας, θα διαιρεθεί ακόμα  περισσότερο ο κόσμος.
 Η Ομάδα των Φίλων για την υπεράσπιση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και η Ομάδα των 77 υποστηρίξαν τη ρωσική προσέγγιση.
 Μια δεύτερη ομάδα, αποτελούμενη από Δυτικούς, παρέσυρε συνεχώς τη συζήτηση προς το ουκρανικό ζήτημα, αρνούμενη να λάβει υπόψη το πραξικόπημα του Μαϊντάν, τονίζοντας τη βία της ρωσικής «εισβολής» και υπενθυμίζοντας το ανθρώπινο κόστος της.
 Μια τρίτη ομάδα εκτόξευσε πιο αιχμηρά βέλη. Το Πακιστάν κατήγγειλε την έννοια της «δικτυωμένης πολυμέρειας», αντίθετη με μια διεθνή τάξη που αποτελείται από κυρίαρχα και ισότιμα ​​κράτη. Απέρριψε επίσης κάθε προοπτική ενός «μονοπολικού, διπολικού ή ακόμη και πολυπολικού κόσμου, εάν πρόκειται να κυριαρχείται από μερικά εξαιρετικά ισχυρά κράτη». Η Αιθιοπία και η Αίγυπτος κατήγγειλαν τον ρόλο που έχουν αναθέσει οι μεγάλες δυνάμεις σε μη κρατικούς παράγοντες. 

Ενώ η Ρωσία και η Κίνα είχαν υπενθυμίσει σε διάφορες αντιπροσωπείες πριν από τη συζήτηση τις διεθνείς συνθήκες τις οποίες παραβιάζει ευθαρσώς η Νέα Παγκόσμια Τάξη, δεν συζητήθηκαν συγκεκριμένες περιπτώσεις σε αυτή τη συζήτηση, με εξαίρεση την Ουκρανία, την οποία προσέγγισαν οι Δυτικοί.  

Ωστόσο, πρέπει να προβλέψουμε τα πολλά παράπονα από τους μη δυτικούς, δηλαδή από τις κυβερνήσεις που αντιπροσωπεύουν το 87% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Έτσι:
- Η Φινλανδία δεσμεύτηκε γραπτώς το 1947 να παραμείνει ουδέτερη. Η ένταξή της στο ΝΑΤΟ αποτελεί επομένως παραβίαση της ίδιας της υπογραφής της.
- τα κράτη της Βαλτικής δεσμεύτηκαν γραπτώς, όταν δημιουργήθηκαν το 1990, να διατηρήσουν τα μνημεία που τιμούν τις θυσίες του Κόκκινου Στρατού. Η καταστροφή αυτών των μνημείων αποτελεί επομένως παραβίαση της ίδιας της υπογραφής τους.
- τα Ηνωμένα Έθνη ενέκριναν το ψήφισμα 2758 της 25ης Οκτωβρίου 1971, αναγνωρίζοντας ότι το Πεκίνο, και όχι η Ταϊβάν, είναι ο μόνος νόμιμος εκπρόσωπος της Κίνας. Ως αποτέλεσμα, η κυβέρνηση του Τσιάνγκ Κάι-σεκ εκδιώχθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας και αντικαταστάθηκε από αυτή του Μάο Τσε Τουνγκ. Επομένως, για παράδειγμα, οι πρόσφατοι κινεζικοί ναυτικοί ελιγμοί στα στενά της Ταϊβάν δεν συνιστούν επίθεση εναντίον κυρίαρχου κράτους, αλλά ελεύθερη ανάπτυξη των δυνάμεών τους στα δικά τους χωρικά ύδατα.
 κ.λπ., κ.λπ.

Εντέλει, αυτό που εμείς στη «Δύση» πρέπει να φοβόμαστε από τη Ρωσία και την Κίνα είναι ότι θα μας αναγκάζουν να  κρατάμε τον λόγο μας.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Πως χρησιμοποιούν η Ρωσία και η Κίνα την στρατιωτική τους κυριαρχία;

Η Τουρκία ενάντια στην αμερικανική Αυτοκρατορία

Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές, έτσι και η «αμερικανική αυτοκρατορία»

Ο πόλεμος, ο χωρισμός του κόσμου ή το τέλος μιας αυτοκρατορίας;

Πώς βλέπει η Ρωσία τον ρόλο της στην οικοδόμηση του πολυπολικού κόσμου

Η γέννηση ενός πολυπολικού κόσμου (3)

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Η Τουρκία ενάντια στην αμερικανική Αυτοκρατορία

του Τιερί Μεϊσάν

Τρεις εβδομάδες πριν από τις τουρκικές προεδρικές εκλογές η συζήτηση αλλάζει. Από υπέρ του ισλαμισμού του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, γίνεται υπέρ ή κατά της συμμαχίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο απερχόμενος πρόεδρος συνεχίζει να κερδίσει πόντους στις δημοσκοπήσεις που τον έχουν προβλέψει χαμένο. Από ισλαμιστής γίνεται εθνικιστής. Προς το παρόν δεν είναι γνωστό εάν αυτό θα είναι αρκετό για να κερδίσει, αλλά εάν κερδίσει, μπορεί να αποσύρει την Τουρκία από το ΝΑΤΟ.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 25 AVRIL 2023

عربي DEUTSCH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Ο Τούρκος υπουργός Εσωτερικών, Σουλεϊμάν Σοϊλού, καταγγέλλει τα εγκλήματα της «Αμερικανικής Αυτοκρατορίας» ενώπιον της νεολαίας του AKP στις 17 Απριλίου 2023.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα χάσει από τον αρχηγό της ενωμένης αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, στις τουρκικές προεδρικές εκλογές στις 14 Μαΐου 2023. Αυτή η πιθανή εσωτερική ανατροπή οδηγεί τον απερχόμενο πρόεδρο να ριζοσπαστικοποιήσει τη θέση του στα διεθνή ζητήματα. Μέχρι τώρα, φαινόταν να βρίσκεται στα μισά του δρόμου μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών από τη μία πλευρά και της Ρωσίας και της Κίνας από την άλλη. Από εδώ και πέρα, το πολιτικό του κόμμα τον παρουσιάζει ως τον σωτήρα της τουρκικής ανεξαρτησίας απέναντι στις σκοτεινές ενέργειες της Ουάσιγκτον. Ταυτοχρόνως, παρουσιάζει τον ανταγωνιστή του ως μπράβο των Yankees.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πληρώνουν έτσι το τίμημα για την απόπειρα δολοφονίας του Τούρκου προέδρου, εκείνη που οδήγησε στο αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016, όταν η Άγκυρα αποφάσισε να κατασκευάσει έναν αγωγό φυσικού αερίου με τη Μόσχα και μάλιστα αγόρασε και όπλα από την ίδια. Επιπλέον, η Ουάσιγκτον κατηγορείται, δικαίως ή αδίκως κανείς δεν γνωρίζει, ότι προκάλεσε τον πρόσφατο σεισμό που στοίχισε τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες Τούρκους. Επομένως, η κοινή γνώμη μοιράζεται ένα έντονο αντιαμερικανικό συναίσθημα σε μια χώρα που έχει δώσει πολλά στις Ηνωμένες Πολιτείες από του πόλεμου της Κορέας (ο τουρκικός στρατός κέρδισε εκεί και έδωσε μια αποφασιστική μάχη, σώζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες από την καταστροφή) και υπέφερε πολλά από τις τελευταίες με το κουρδικό δράμα (η CIA πήρε τον έλεγχο του PKK και ενθάρρυνε τις τρομοκρατικές του ενέργειες, κρατώντας έτσι «ένα όπλο στο κρόταφο» της Άγκυρας).

Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ, Τζέφρι Φλέικ, επισκέφτηκε επιδεικτικά τον υποψήφιο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. Ο Φλέικ είναι παλιός Ρεπουμπλικανός, φίλος του Τζον Μακέιν. Κατηγόρησε την διεισδυτική πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ και αποχώρισε από το κόμμα για να προσεγγίσει τον Τζο Μπάιντεν που τον διόρισε πρεσβευτή. Εμφανιζόμενος με τον Κιλιτσντάρογλου, νόμιζε ότι τον βοηθάει, αλλά το εκμεταλλεύτηκε δεόντως ο Ερντογάν που έσπευσε να δηλώσει: «Ο πρεσβευτής του Τζο Μπάιντεν επισκέπτεται τον Κεμάλ. Ντροπή σας, είστε πρέσβης. Ο συνομιλητής σας είναι ο πρόεδρος. Πώς θα σταθείτε μετά από αυτό και θα ζητήσετε συνάντηση με τον πρόεδρο; Οι πόρτες μας είναι κλειστές γι’ εκείνον, δεν θα μπορέσει πια να μπει ».

Παρομοίως, ο υπουργός Εσωτερικών και αντιπρόεδρος του προεδρικού κόμματος, Σουλεϊμάν Σοϊλού, καταδίκασε δημόσια τον πρέσβη των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του σεισμού, λέγοντάς του να πάρει τα «βρώμικα χέρια του μακριά από την Τουρκία». Όλοι οι Τούρκοι παρατήρησαν ότι οι Δυτικοί είχαν αποσύρει τους πρεσβευτές τους από τη χώρα δύο μέρες πριν την καταστροφή, σαν να γνώριζαν πριν τι θα συμβεί και ότι άργησαν να στείλουν βοήθεια. Ο Σοϊλού πρόσθεσε: «Κάθε πρεσβευτής των ΗΠΑ αναρωτιέται πώς μπορεί να βλάψει την Τουρκία. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες δυστυχίες της Τουρκίας εδώ και χρόνια. Το ίδιο κάνουν και στην Ευρώπη έτσι ώστε οι πρεσβείες των ΗΠΑ να κυβερνούν την Ευρώπη».

Οι Τούρκοι, που είναι πολύ εθνικιστές, συμφωνούν. Ωστόσο, ο υπουργός είναι μαφιόζος και ισλαμιστής, καταγγέλλει δημοσίως ένας άλλος νονός, ο Σεντάτ Πεκέρ, ο οποίος σήμερα βρίσκεται υπό διωγμό. Αποκάλυψε σε μια σειρά βίντεο που αναρτήθηκαν στο Διαδίκτυο ότι ο Σουλεϊμάν Σοϊλού και ο γιος του πρωθυπουργού Μπιναλί Γιλντιρίμ χρησιμοποίησαν στρατιώτες της Αλ Κάιντα για να ανατρέψουν τους πραξικοπηματίες του 2016. Τους παρέδωσε όπλα μέσω μιας ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας, της SADAT. Ήταν αυτοί που νίκησαν τους εξεγερμένους στρατιώτες στη γέφυρα του Βοσπόρου.

Επιστρέφοντας από τη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης στην οποία συμμετείχε στις 17 Σεπτεμβρίου 2022, ο πρόεδρος Ερντογάν δήλωσε ότι η χώρα του θα μπορούσε να ενταχθεί σε αυτήν την εναλλακτική λύση στη δυτική τάξη πραγμάτων.

Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν ένας αλήτης του δρόμου που μπήκε στην πολιτοφυλακή του Νετζμετίν Ερμπακάν, τη Millî Görüş («Εθνική Προοπτική» ή «Εθνικό Όραμα»). Διακρίθηκε δίπλα στην Αδελφότητα των Αδελφών Μουσουλμάνων στο Αφγανιστάν και στη συνέχεια υποστήριξε τους Ισλαμιστές στην Τσετσενία. Ήρθε στην εξουσία στην Τουρκία με τη βοήθεια της CIA εναντίον της οποίας στρέφεται σήμερα. Αν και κανείς δεν αμφιβάλλει για την ειλικρίνεια της μεταστροφής του, όλοι αναρωτιούνται αν θα διαρκέσει ή αν θα επιστρέψει ως πράκτορας της Ουάσιγκτον όπως οι άλλοι. Ο Σουλεϊμάν Σοϊλού σιγοντάρει τον Ερντογάν στην προσπάθειά του να εμφανιστεί αντιαμερικανόφιλος.

Μιλώντας σε νέους του κόμματος στις 17 Απριλίου, ο Σουλεϊμάν Σοϊλού περιέγραψε την παγκοσμιοποίηση σαν μια προσπάθεια των Ηνωμένων Πολιτειών να χρησιμοποιήσουν το διεθνές εμπόριο για να καταστρέψουν τους άλλους και να θριαμβεύσουν αυτές. Στη συνέχεια επιτέθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, περιγράφοντας τη δουλοπρέπεια των ηγετών της, σε σημείο που να την χαρακτηρίσει «μουλάρι της Αμερικής».

Συνέχισε δηλώνοντας ότι η «αμερικανική αυτοκρατορία» χάνει τη ισχύ της. Οι Ευρωπαίοι είναι οι ξιφομάχοι της Ουάσιγκτον στην Αφρική. Γι’ αυτό οι Αφρικανοί τους μισούν. Εντέλει, «όλος ο κόσμος μισεί την Αμερική». Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου έχει συμμαχήσει με την Ουάσιγκτον, «βιάζεται πάρα πολύ» και, άθελά του, αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για το μέλλον της Τουρκίας.

Υπενθυμίζουμε ότι η Τουρκία εξακολουθεί να είναι μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας και φιλοξενεί στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ.

Εν μέσω της προεκλογικής εκστρατείας, ο πρόεδρος Ερντογάν θα εγκαινιάσει την έναρξη του πυρηνικού σταθμού στο Άκκουγιου την ερχόμενη Πέμπτη. Πρόκειται για τον πρώτο αντιδραστήρα νερού υπό πίεση τύπου VVER με μονάδα ισχύος 1.200 MW που κατασκευάστηκε από τη Rosatom. Για να διαφημίσει το γεγονός, κάλεσε τον πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, σε αυτή την τελετή, ακόμη κι αν δεν είναι πιθανός ότι ο τελευταίος θα ταξιδέψει.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Η Τουρκία ενάντια στην αμερικανική Αυτοκρατορία

Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές, έτσι και η «αμερικανική αυτοκρατορία»

Ο πόλεμος, ο χωρισμός του κόσμου ή το τέλος μιας αυτοκρατορίας;

Πώς βλέπει η Ρωσία τον ρόλο της στην οικοδόμηση του πολυπολικού κόσμου

Η γέννηση ενός πολυπολικού κόσμου (3)

Προετοιμασία για νέο Παγκόσμιο Πόλεμο

Η γέννηση του πολυπολικού κόσμου (2)

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τιερί Μεϊσάν: Ο πόλεμος, ο χωρισμός του κόσμου ή το τέλος μιας αυτοκρατορίας;

 

Ο πόλεμος, ο χωρισμός του κόσμου ή το τέλος μιας αυτοκρατορίας;

του Τιερί Μεϊσάν

Πολλοί κάνουν προγνωστικά για παγκόσμιο πόλεμο. Πράγματι ορισμένες ομάδες προετοιμάζονται γι’ αυτό. Αλλά τα κράτη είναι λογικά και, στην πραγματικότητα, μάλλον οραματίζονται έναν φιλικό χωρισμό, μια διαίρεση του κόσμου σε δύο διαφορετικούς κόσμους, τον έναν μονοπολικό και τον άλλο πολυπολικό. Ίσως να είμαστε πράγματι μάρτυρες ενός τρίτου σεναρίου: η «Αμερικανική Αυτοκρατορία» δεν παλεύει στην παγίδα του Θουκυδίδη, καταρρέει όπως πέθανε ο πρώην σοβιετικός αντίπαλός της.

ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 11 AVRIL 2023

DEUTSCH ENGLISH FRANÇAIS NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ

Όλες οι αυτοκρατορίες είναι θνητές. Η «Αμερικανική Αυτοκρατορία» επίσης.

Πίνακας του Alexandre Granger

Οι «Στραουσιστές» των ΗΠΑ, οι Ουκρανοί «ριζοσπαστικοί εθνικιστές», οι Ισραηλινοί «ρεβιζιονιστές Σιωνιστές» και οι Ιάπωνες «μιλιταριστές» καλούν σε γενικευμένο πόλεμο. Είναι όμως μόνοι τους και δεν είναι μαζικά κινήματα. Κανένα κράτος δεν μπαίνει προς το παρόν σε αυτόν τον δρόμο.

Η Γερμανία με 100 δισεκατομμύρια ευρώ και η Πολωνία με πολύ λιγότερα χρήματα επανεξοπλίζονται μαζικά. Αλλά καμία από τις δύο δεν φαίνεται ανυπόμονη να αντιμετωπίσει τη Ρωσία.

Η Αυστραλία και η Ιαπωνία επενδύουν επίσης σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, αλλά καμία από τις δύο δεν έχει αυτόνομο στρατό.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πλέον σε θέση να ανανεώσουν το ανθρώπινο δυναμικό των στρατών τους και δεν είναι πλέον ικανές να δημιουργήσουν νέα όπλα. Αρκούνται στην αναπαραγωγή όπλων της δεκαετίας του 80. Διατηρούν, ωστόσο, το πυρηνικό τους οπλοστάσιο.

Η Ρωσία έχει ήδη εκσυγχρονίσει τον στρατό της και οργανώνεται για να ανανεώσει τα πυρομαχικά που χρησιμοποιεί στην Ουκρανία και να παράγει μαζικά νέα όπλα που κανείς δεν μπορεί να ανταγωνιστεί. Η Κίνα, εν τω μεταξύ, επανεξοπλίζεται για να ελέγξει την Άπω Ανατολή και μεσο-μακροπρόθεσμα να προστατεύσει τους εμπορικούς της δρόμους. Η Ινδία σκοπεύει να γίνει θαλάσσια δύναμη.

Είναι λοιπόν δύσκολο να δούμε ποιος, ταυτόχρονα, θα επιθυμούσε και θα μπορούσε να ξεκινήσει έναν Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σε αντίθεση με τη ρητορική τους, οι Γάλλοι ηγέτες δεν προετοιμάζονται καθόλου για έναν πόλεμο υψηλής έντασης [1]. Ο νόμος για το στρατιωτικό προγραμματισμό, που θεσπίζεται για δέκα χρόνια, προβλέπει την κατασκευή ενός πυρηνικού αεροπλανοφόρου, αλλά μειώνει τον στρατό ξηράς. Προωθεί μέσα προβολής στο εξωτερικό, αλλά όχι μέτρα για την υπεράσπιση την επικράτειας. Το Παρίσι συνεχίζει να λογίζεται ως αποικιακή δύναμη ενώ ο κόσμος γίνεται πολυπολικός. Είναι κλασικό το σενάριο: οι στρατηγοί προετοιμάζονται για τον προηγούμενο πόλεμο και αγνοούν την πραγματικότητα του αύριο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζει τη «Στρατηγική Πυξίδα». Η Επιτροπή συντονίζει τις στρατιωτικές επενδύσεις των κρατών μελών της. Στην πράξη, όλοι παίζουν το παιχνίδι, αλλά επιδιώκουν διαφορετικούς στόχους. Η Κομισιόν, από την πλευρά της, προσπαθεί να ελέγξει τις αποφάσεις για τη χρηματοδότηση των στρατών, οι οποίες μέχρι τώρα εξαρτιόνταν από τα εθνικά τους κοινοβούλια. Αυτό θα επέτρεπε το χτίσιμο μιας αυτοκρατορίας, αλλά όχι να κηρυχτεί ένας γενικευμένος πόλεμος.

Είναι προφανές ότι όλοι παίζουν ένα παιχνίδι, αλλά εκτός από τη Ρωσία και την Κίνα, κανείς δεν προετοιμάζεται για πόλεμο υψηλής έντασης. Η Ουάσιγκτον στέλνει αυτόν τον μήνα στην Ευρώπη τη Λιζ Ρόζενμπεργκ και τον Μπράιαν Νέλσον, δύο ειδικούς στα μονομερή καταναγκαστικά μέτρα [2], με αποστολή να αναγκάσουν τους Συμμάχους να υπακούσουν. Όπως είπε ο πρώην πρόεδρος Τζορτζ Μπους Τζούνιορ κατά τη διάρκεια του πολέμου «κατά της τρομοκρατίας»: «Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας!».
Η Λιζ Ρόζενμπεργκ είναι αποτελεσματική και αδίστακτη. Ήταν αυτή που γονάτισε τη συριακή οικονομία, καταδικάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους στη δυστυχία επειδή τόλμησαν να αντισταθούν και να νικήσουν τους πληρεξούσιους της Αυτοκρατορίας.

Ο λόγος για τα γουέστερν του Χόλυγουντ για τους καλούς και τους κακούς του Τζορτζ Μπους Τζούνιορ έχει αποτύχει με την Τουρκία, η οποία έχει ήδη βιώσει την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 και τον σεισμό του 2023. Η Άγκυρα γνωρίζει ότι δεν έχει τίποτα καλό να περιμένει από την Ουάσιγκτον και ήδη στρέφεται προς την Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάη. Ωστόσο, ο ίδιος λόγος αναμένεται να πετύχει με τους Ευρωπαίους που παραμένουν γοητευμένοι από τη δύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών. Ασφαλώς αυτή η δύναμη βρίσκεται σε παρακμή, αλλά και οι Ευρωπαίοι επίσης. Ως εκ τούτου, κανείς δεν πήρε μάθημα από τη δολιοφθορά των ρωσο-γερμανο-γαλλο-ολλανδικών αγωγών φυσικού αερίου, North Stream . Όχι μόνο τα θύματα δέχτηκαν το χτύπημα χωρίς να πουν τίποτα, αλλά ετοιμάζονται να δεχτούν και άλλες τιμωρίες για εγκλήματα που δεν διέπραξαν.

Ο κόσμος λοιπόν αναμένεται να χωριστεί σε δύο μπλοκ, από τη μια πλευρά την ΗΠΑϊκή υπερδύναμη και τους υποτελείς της, από την άλλη τον πολυπολικό κόσμο. Σε όρο αριθμού κρατών, θα πρέπει να είναι μισό και μισό, αλλά σε όρο πληθυσμού, μόνο 13% για το δυτικό μπλοκ έναντι 87% για τον πολυπολικό κόσμο.

Οι διεθνείς θεσμοί δεν μπορούν πλέον να λειτουργήσουν. Θα πρέπει είτε να πέσουν σε λήθαργο είτε να διαλυθούν. Τα πρώτα παραδείγματα που έρχονται στο μυαλό είναι η ουσιαστική έξοδος της Ρωσίας από το Συμβούλιο της Ευρώπης και οι κενές θέσεις των Δυτικοευρωπαίων στο Αρκτικό Συμβούλιο κατά τη διάρκεια του έτους της ρωσικής προεδρίας. Άλλοι θεσμοί δεν έχουν πλέον πολλούς λόγους ύπαρξης, όπως ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), ο οποίος υποτίθεται ότι θα οργάνωνε τον διάλογο Ανατολής-Δύσης. Μόνο η προσήλωση της Ρωσίας και της Κίνας στα Ηνωμένα Έθνη θα πρέπει να τις προστατεύσει βραχυπρόθεσμα, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες ήδη σκέφτονται να μετατρέψουν τον Οργανισμό σε μια δομή που προορίζεται αποκλειστικά για τα συμμαχικά έθνη.

Το δυτικό μπλοκ αναμένεται επίσης να αναδιοργανωθεί. Μέχρι τώρα, στην ευρωπαϊκή ήπειρος δέσποζε οικονομικά η Γερμανία. Για να είναι βέβαιες ότι η Γερμανία δεν θα προσεγγίσει ποτέ τη Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν το Βερολίνο να περιοριστεί στη Δύση της ηπείρου και να αφήσει το κέντρο στα χέρια της Βαρσοβίας. Η Γερμανία και η Πολωνία οπλίζονται λοιπόν για να επιβληθούν στις αντίστοιχες ζώνες επιρροής τους, αλλά όταν το ΗΠΑϊκό αστέρι θα ξεθωριάσει, θα πολεμήσουν ο ένας εναντίον του άλλου.

Κατά την πτώση της, η Σοβιετική Αυτοκρατορία εγκατέλειψε τους συμμάχους και υποτελείς της. Έχοντας παρατηρήσει την ανικανότητά της να λύνει τα προβλήματα, η ΕΣΣΔ σταμάτησε πρώτα να στηρίζει οικονομικά την Κούβα, μετά εγκατάλειψε τους υποτελείς της του Σύμφωνου της Βαρσοβίας και τελικά κατέρρευσε μόνη της. Η ίδια διαδικασία ξεκινά και σήμερα.

Ο πρώτος ΗΠΑϊκός πόλεμος του Κόλπου, οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και οι μυριάδες των πολέμων στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ και η ουκρανική σύγκρουση δεν πρόσφεραν στην Αμερικανική Αυτοκρατορία παρά μόνο τρεις δεκαετίες επιβίωσης της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Ήταν κολλημένη πλάτη με πλάτη με τον πρώην Σοβιετικό αντίπαλό της. Έχασε τον λόγο ύπαρξης της με τη διάλυσή του. Καιρός να εξαφανιστεί κι αυτή.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] «En 2030, l’armée française ne sera pas prête à une guerre de haute intensité», Jean-Dominique Merchet, L’Opinion, 7 avril 2023.

[2] «US sanction officials plan missions to clamp down on Russia», Fatima Hussein, Associated Press, April 7, 2023.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις