Γιατί έσπευσε ο Ερντογάν στην Αίγυπτο;

Την Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ταξίδεψε στην Αίγυπτο για να συναντήσει τον πρώην εχθρό του, τον πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι, ο οποίος είχε ανατρέψει το 2013 τον ισλαμιστή αδελφό του Μοχάμεντ Μόρσι.

Μια επίσκεψη που περιγράφεται ως το αποκορύφωμα της συμφιλίωσής τους μετά από περισσότερο από μια δεκαετία αποξένωσης, εξαιτίας αυτού του στρατιωτικού πραξικοπήματος που γκρέμισε τα οθωμανικά όνειρά του καθώς επιδίωκε να ανακτήσει τον έλεγχο της αρχαίας αυτοκρατορίας των προγόνων του μέσω των Αδελφών Μουσουλμάνων.

 

Από τη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τη συνάντηση, θα κρατήσουμε ότι δήλωσε ότι «ήλθε να δει το τι θα μπορούσε να γίνει περισσότερο για τους αδελφούς μας στη Γάζα». Περισσότερο από τι; Και σε τι αποτελείται αυτό το περισσότερο; Ο Ναράμ Σαρτζούν, ο Σύρος συγγραφέας και πατριώτης που απάλλαξε με οδυνηρό τρόπο τη Χαμάς από το αυστηρά Αδελφικό ρεύμα του Χάλεντ Μασάλ για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά της χώρας του και των συμπατριωτών του, σηκώνει το πέπλο για μια από τις τελευταίες παγίδες που έχουν στηθεί κατά των Παλαιστίνιων.

 

Μούνα Άλνο-Ναχάλ

*

του Ναράμ Σαρτζούν

 

Στις μεγάλες συγκρούσεις, παράξενα πλάσματα φαίνεται να σηκώνονται από τα βάθη του χρόνου για να μας προειδοποιήσουν να είμαστε προσεκτικοί. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ιστορία της σύγκρουσης μεταξύ της κατεχόμενης Παλαιστίνης και του ισραηλινού εχθρού που είδε την εμφάνιση διαφόρων πλασμάτων που προκάλεσαν την αμηχανία μας, επειδή είναι αταξινόμητα, ούτε φίλοι ούτε εχθροί και πιο επικίνδυνα από όλους τους κινδύνους.

 

Πράγματι, παράξενες και πρωτόγνωρες συμμαχίες έχουν γεννηθεί στην περιοχή μας. Συμμαχίες που παραβίασαν τους καθιερωμένους κανόνες που ορίζουν τον φίλο και τον εχθρό: ο φίλος σου είναι φίλος του φίλου σου και εχθρός του εχθρού σου· ο εχθρός σου είναι φίλος του εχθρού σου και εχθρός του φίλου σου.

 

Πράγμα που αποκλείει το ζελατινώδες ον να παρουσιάζεται ως φίλος σου και φίλος του εχθρού σου. Μια περίεργη οντότητα, κατασκευασμένη από το μηδέν, που κάνει την Τουρκία φίλο των Αράβων, του Ισραήλ και του ΝΑΤΟ ταυτόχρονα, ενώ η Συρία είναι εχθρός του Ισραήλ και των (νέων) Αράβων σύμφωνα με τις χιμαιρικές αυταπάτες μιας υποτιθέμενης άνοιξης.

 

Το περίεργο είναι ότι ένας υγιής άνθρωπος μπορεί να πιστέψει ότι η Τουρκία, η οποία συνδέεται με το Ισραήλ με φιλικές σχέσεις, οικονομικά συμφέροντα και συμφέροντα ασφαλείας, στρατιωτικές και πολιτικές συμφωνίες, είναι φίλη της Παλαιστινιακής Αντίστασης επειδή έχει εξαπολύσει τέτοια συνθήματα κατά τη διάρκεια ορισμένων διαδηλώσεων και έχει δεχθεί ορισμένους ηγέτες της Χαμάς ανοίγοντας το ίδιο κόκκινο χαλί στο οποίο δέχεται τις ισραηλινές αντιπροσωπείες.

 

Το περίεργο είναι ότι ορισμένοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ένας υπαρξιακός αγώνας του επιπέδου και του μεγέθους του αγώνα ενάντια στο σιωνιστικό σχέδιο μπορεί να υποστηρίξει το παιχνίδι μιας γκρίζας και απατηλής Τουρκίας, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι φίλη ενώ προσφέρει στον εχθρό κάθε μέσο για να ξεφύγει από την ήττα του και να επιμείνει για να πετύχει τους στόχους του. Το κλεμμένο τουρκικό πετρέλαιο από τα συριακά κοιτάσματα πετρελαίου φτάνει συνεχώς στη Χάιφα δια θαλάσσης, οι τουρκικές αλυσίδες εφοδιασμού πόσιμου νερού και τροφίμων σώζουν τις αγορές από την έλλειψη φρέσκων προϊόντων και συνεργάζονται με την χερσαία γραμμή Ντουμπάι-Τελ Αβίβ για να πλημμυρίσουν την ισραηλινή αγορά με όλα τα απαραίτητα, έτσι ώστε να μη λείπει τίποτα και, ταυτόχρονα, ακυρώνει ή ελαχιστοποιεί την τεράστια υποστήριξη των Υεμενιτών που προσπαθούν να διακόψουν τον εφοδιασμό των επιτιθέμενων στη Γάζα.

 

Αυτό που είναι εξίσου περίεργο είναι ότι η Χασεμίτης Ιορδανία δεν είναι παρά μόνο η φαινομενική σύμμαχος των Παλαιστινίων. Οι εκπρόσωποί της συνεχίζουν να απαιτούν την απέλαση του Ισραηλινού πρεσβευτή καθώς και τον τερματισμό των συνθηκών και της εξομάλυνσης χωρίς να κατσουφιάσει ο Βασιλιάς Αμπντάλα Β', ενώ οι νηοπομπές τροφίμων συνεχίζουν να προμηθεύουν το Ισραήλ μέσω της σταθερής γραμμής Αμμάν-Τελ Αβίβ.

 

Το ίδιο ισχύει και για το Κατάρ, το οποίο ορισμένοι εξακολουθούν να θεωρούν φίλο της Παλαιστινιακής Αντίστασης επειδή φιλοξενεί ορισμένους ηγέτες της Χαμάς και χρηματοδοτεί το κόμμα τους, ενώ είναι σε μεγάλο βαθμό ανοιχτό στο Ισραήλ και εργάζεται ενάντια στην περιφερειακή Αντίσταση και στον Συριακό Στρατό, τον μοναδικό στρατό αραβικού κράτους που απειλεί το Ισραήλ, χρηματοδοτώντας τις ένοπλες πολιτοφυλακές που του επιτίθενται, αν και σε αυτό το θέμα, η Τουρκία παραμένει η πιο επικίνδυνη οντότητα τόσο για τη Συρία όσο και για τη Γάζα.

 

Αυτό το 14° Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος Ερντογάν, διάσημος για τη λεηλασία του Χαλεπίου, της βόρειας Συρίας, των ελιών της, του πετρελαίου της, του σιταριού της, καθώς και μέρους της νεολαίας της την οποία έστειλε να πολεμήσει στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και τη Λιβύη, έφτασε στην Αίγυπτο για να συναντήσει τον παλιό του εχθρό Αλ-Σίσι. Μας έκανε τις ομιλίες στις οποίες μας έχει συνηθίσει όταν σκοπεύει να κατακλέψει ή να σκοτώσει τον αδελφό του, έναν αγαπητό αδελφό όπως τον Κούρδο Μασούντ Μπαρζανί, τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ και ακόμη και τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.

 

Αυτό που προκύπτει από τις πληροφορίες είναι ότι αυτή η επίσκεψη είναι μια αποστολή που ανέθεσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στον Ερντογάν για να καταλήξει σε συμφωνία με τον Αλ Σίσι για να σώσει το Ισραήλ από το τέλμα στο οποίο έχει βυθιστεί στη Γάζα· το κόλπο είναι να καθησυχάσει την Παλαιστινιακή Αντίσταση με την εισαγωγή του Τούρκου εγγυητή. Πιο ξεκάθαρα, η ισλαμιστική Τουρκία θα παρουσιαστεί ως εγγυήτρια των υποσχέσεων του Ισραήλ δίπλα στην Αίγυπτο. Υποσχέσεις που θα παρέμεναν μυστικές γιατί το Ισραήλ θέλει να τερματίσει τον πόλεμο, χωρίς να δίνει την εντύπωση ότι τον έχασε ή ότι πρέπει να υποχωρήσει. Και η ανταμοιβή του Ερντογάν θα ήταν να αμβλυνθεί η πίεση στην τουρκική λίρα, η οποία έχει γίνει φτερό, σε βάρος της Γάζας.

 

Εξ ου και μια πρόταση σύμφωνα με την οποία η αντίσταση θα έθετε τους Ισραηλινούς αιχμάλωτους υπό την φύλαξη του Ερντογάν. Από εκεί, αυτός που διέρρευσε τις πληροφορίες πιστεύει ότι οι Τούρκοι θα προτείνουν να μεταφερθούν αυτοί οι αιχμάλωτοι στην Τουρκία μέσω του περάσματος της Ράφα και ότι με αυτόν τον τρόπο το Ισραήλ θα τους έχει απομακρύνει από τα χέρια της Χαμάς χωρίς να έχει παραχωρήσει τίποτα δημόσια, καθώς οι υποσχέσεις του σχετικά με τις εγγυήσεις που ζήτησε η Χαμάς θα παραμείνουν μυστικές.

 

Συνεπώς, η Χαμάς και η Παλαιστινιακή Αντίσταση στο σύνολό της θα υποστούν ενοχλητικές πίεσεις με το πρόσχημα ότι η Τουρκία θέλει να σώσει τον πληθυσμό της Γάζας, όταν θα μπορούσε να είχε παγώσει τις σχέσεις της με τον επιτιθέμενο και να χρησιμοποιήσει την επιρροή της για να ζητήσει από τις χώρες στο ΝΑΤΟ να ασκήσουν πίεση στο Ισραήλ. Αντί αυτού, αρκέστηκε στο να αφήσει τον λαό να διαδηλώσει, παρόλο που όλες οι διαδηλώσεις στον κόσμο δεν έχουν σταματήσει τη σφαγή των Παλαιστίνιων παιδιών.

 

Αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι ορισμένοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η Χαμάς θα τεθεί στην υπηρεσία της διεθνούς οργάνωσης των Αδελφών Μουσουλμάνων, όπως συνέβη με τον πρώην αρχηγό της πολιτικής πτέρυγας του κόμματος, Χάλεντ Μασάλ, ο οποίος πήγε στον Ερντογάν και του παρέδωσε το παλαιστινιακό τουφέκι για να πολεμήσουν μαζί τη Συρία και τη Λιβύη.

 

Κατά τη γνώμη μου, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η Χαμάς που μάχεται σήμερα στη Γάζα δεν είναι ένας Αδελφός Μουσουλμάνος, αλλά η επέκταση ενός απελευθερωτικού κινήματος που υπομένει μια κατοχή χωρίς να επωφελείται από τα πλεονεκτήματα των οργανώσεων που δρουν σε ανεξάρτητες χώρες. Βρήκε λοιπόν στην Αδελφότητα έναν δρόμο και μια μέθοδο εθνικής απελευθέρωσης.

 

Ωστόσο, προκύπτουν διάφορες μορφές αντίστασης ανάλογα με τα στάδια ενός τέτοιου αγώνα. Πράγματι, ήταν στο απόγειο της αφύπνισης του αραβικού εθνικισμού, που αντιπροσωπεύεται από τον Νασερισμό και τον Μπααθισμό, που η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) εμφανίστηκε ως προέκταση του αραβικού εθνικιστικού κινήματος, όπως μαρτυρεί το γεγονός ότι πολλοί Άραβες μαχητές ξεκίνησαν την εκπαίδευσή τους στην Φάταχ. Η απόδειξη είναι ότι ένας από τους επιφανείς ιδρυτές της λιβανέζικης Χεζμπολάχ, ο μάρτυρας Ιμάντ Μουγκνίγια, ξεκίνησε τη στρατιωτική του σταδιοδρομία στα στρατόπεδα της Φατάχ πριν επιστρέψει στον Λίβανο.

Τα ισλαμικά κινήματα, συμπεριλαμβανομένης της Χαμάς, δεν αναδύθηκαν στην Παλαιστίνη παρά μόνο στο στάδιο της ισλαμικής επανάστασης στο Ιράν, χωρίς όμως να αλλάξουν τις θεμελιώδεις αξίες του ένοπλου αγώνα κατά του Ισραήλ. Επομένως, ο πυρήνας της Χαμάς βασίζεται στον παλαιστινιακό εθνικισμό και όχι στον διεθνισμό των Αδελφών Μουσουλμάνων. Κάτι που εξηγεί γιατί στράφηκε εναντίον του εαυτού της και ενάντια στο κίνημα του Χάλεντ Μασάλ όταν κατάλαβε ότι ήταν ένα σχέδιο της Αδελφότητας προς όφελος της Τουρκίας και όχι της Παλαιστίνης. Και σήμερα, η Χαμάς απαιτεί την απελευθέρωση κρατουμένων που δεν ανήκουν ούτε στο κόμμα της ούτε σε αυτό των Αδελφών Μουσουλμάνων, συμπεριλαμβανομένων των Μαρουάν Μπαργκούτι και Αχμάντ Σαντάτ.

 

Κάτι που αποδεικνύει ότι όσο πιο κοντά πλησιάζει ένα απελευθερωτικό κίνημα στην εθνική γραμμή, τόσο ισχυρότερη είναι η θέση και η απόδοσή του στον αγώνα· και ότι όσο μειώνεται η εθνική του απόδοση, τόσο καταρρέει,όπως συνέβη με τη Φατάχ από του σταδίου των Συμφωνιών του Όσλο (1993) σε σημείο που θα χρειαζόταν μια σοβαρή διάσωση.

 

Ελπίζω ότι οι αντιστασιακοί θα φυλάγονται από την παγίδα μέσω του Τούρκου εγγυητή, γιατί η μάχη που δίνουν οι κάτοικοι της Γάζας είναι επική και κόβει την ανάσα. Θα ήταν τραγικό αν συγκρατηθεί από προδοσία ή παραμέληση. Όμως, ελπίζω ότι θα μάθουν από τη συνέντευξη του Βλαντιμίρ Πούτιν. συγκεκριμένα, αυτό που επιβεβαιώνει ότι μόνο ένας φίλος μπορεί να εγγυηθεί τα δικαιώματά σου και σίγουρα όχι ο φίλος του εχθρού σου.

 

Πράγματι, οι Ευρωπαίοι έχουν δώσει, πολλές φορές, όλες τις εγγυήσεις στους Ρώσους. Αλλά μόλις οι Αμερικανοί παραβίασαν τις συμφωνίες, οι Ευρωπαίοι εγγυητές είπαν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Αυτό είναι φυσιολογικό, γιατί οι φίλοι των Ηνωμένων Πολιτειών δεν μπορούν να είναι φίλοι της Ρωσίας.

 

Και πριν από αυτό, οι Παλαιστίνιοι είχαν αποδεχτεί τις δυτικές εγγυήσεις σχετικά με τη φυλάκιση του Αχμάντ Σαντάτ, υπό τον όρο ότι θα φυλάσσεται από ευρωπαϊκή δύναμη. Αλλά οι εγγυητές είχαν αποσυρθεί όταν το Ισραήλ εισέβαλε στη φυλακή και τον πήρε μακριά. Το ίδιο και για τις Συμφωνίες του Όσλο με αποτέλεσμα: τον αποικισμό της Δυτικής Όχθης.

 

Η Τουρκία, παρά τo ισλαμικό κουστούμι της, δεν θα είναι καλύτερος εγγυητής από τους Ευρωπαίους. Θεωρεί ότι ως δύναμη του ΝΑΤΟ δικαιούται μερίδιο από τη μεσανατολική πίτα και κυνηγά τις συμφωνίες για το φυσικό αέριο και τα αναμενόμενα οφέλη από την ανοικοδόμηση της Γάζας. Εξάλλου, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι είδαν με τα μάτια τους πώς ο Ερντογάν έκοψε τη γλώσσα, και πολύ περισσότερο, των Αιγυπτίων αδελφών τους που είχαν καταφύγει στην Τουρκία, μόλις ήρθε αμερικανική εντολή που τον καλούσε να πλησιάσει τον Αλ-Σίσι και τους «στρατιωτικούς πραξικοπηματίες» του, σύμφωνα με τα δικά του λόγια.

 

Το πρόβλημά μας είναι ότι αποφεύγουμε τα σοφά μαθήματα της Ιστορίας, η οποία ολοένα και περισσότερο γελάει με μας γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο να δεχόμαστε παράλογα πλάσματα, μισούς φίλους και μισούς εχθρούς, που υπήρχαν μόνο στην εποχή των μεγάλων απατών, στη μυθολογία και στα όνειρα ή στους εφιάλτες.

Ανάμεσα σε αυτά τα παράξενα πλάσματα, υπάρχει ο Πήγασος, μισός άλογο και μισός αετός· η Σφίγγα, ένα λιοντάρι με κεφάλι ανθρώπου· και σήμερα η ισλαμική Τουρκία, ένα νατοϊκό σώμα με μουσουλμανικό κεφάλι. Και τι μπορούμε να φανταστούμε για το Κατάρ, ένα νησί, που έχει γίνει αμερικανική στρατιωτική βάση, που ισχυρίζεται ότι ηγείται ενός κινήματος που οδηγεί στην ελευθερία και τη δημοκρατία στον αραβικό κόσμο;

 

Είναι περίεργο πράγμα, αυτοί οι παραλογισμοί στους οποίους οι καλοί Άραβες μπορούν ακόμα να πιστεύουν και να συνεχίζουν να πληρώνουν το τίμημα με την ύπαρξη και τη ζωή τους. Γι' αυτό φοβάμαι ότι η Αντίσταση να πιστέψει τις εγγυήσεις της Τουρκίας. Μια Τουρκία που κινήθηκε για να σώσει το Ισραήλ από τη Χαμάς και ολόκληρη την Αντίσταση, όχι για να σώσει τη Γάζα που πολεμά άγρια ​​όπως η πόλη της Τροίας και η οποία δεν μπορεί να πέσει παρά μόνο μέσω της εξαπάτησης των ισλαμιστών τουρκικών και καταριανών αλόγων.

 

Ως εκ τούτου, η Αντίσταση θα πρέπει να παραμείνει πολύ προσεκτική κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, σε μια στιγμή που το Ισραήλ παραπαίει και κινείται σπασμωδικά προς το άγνωστο, ενώ ο «ιστός της αράχνης» του [αλληγορικός ορισμός του Ισραήλ από τον Γενικό Γραμματέα της Λιβανέζικης Χεζμπολάχ, σ.μτφ.] καταρρέει και χαλαρώνει την λαβή του στην περιοχή. Ως εκ τούτου, βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορική ευκαιρία που δεν θα επαναληφθεί. Οποιοδήποτε λάθος μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες...

 

πηγή: Ιστολόγιο του συγγραφέα   جسد ناتو ورأس مسلم !! .. أمر عمليات عاجل لأردوغان .. سر زيارته لمصر !! 

Μετάφραση από τα αραβικά από τον Μούνα Άλνο-Ναχάλ

 

https://reseauinternational.net/pourquoi-erdogan-sest-il-rendu-precipitamment-en-egypte/