Η στιγμή της αλήθειας: Η Δύση αντιμέτωπη με τις ρωσικές στρατιωτικές εξελίξεις
Για δύο χρόνια τώρα, ζούμε στη Δύση στο μύθο ότι θα γονατίσουμε τη Ρωσία και θα βάλουμε την Ουκρανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο. Θα δικάσουμε τον Βλαντίμιρ Πούτιν και θα αναγκάσουμε την Ρωσία να πληρώσει. Σήμερα, αυτός ο μύθος συγκρούεται με την πραγματικότητα: η Μόσχα διαθέτει πλέον καταστροφικά όπλα, χωρίς αντίστοιχα στη Δύση. Κάνουν κάθε ελπίδα νίκης των συνασπισμών μας αδύνατη. Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε το λάθος μας.
Στις 26 Οκτωβρίου, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν και ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του, Βαλέρι Γκερασίμοφ, ανακοίνωσαν ότι κατόρθωσαν να ολοκληρώσουν το σχέδιο μικρογραφίας ενός πυρηνικού σταθμού και την εγκατάστασή του σε πύραυλο. Δήλωσαν ότι πραγματοποίησαν πυροδότηση του πυραύλου 9M730 Μπουρεβέστνικ σε απόσταση 14.000 χιλιομέτρων. Το χαρακτηριστικό αυτού του όπλου με πυρηνική πρόωση (και άρα απεριόριστης διάρκειας) είναι ότι μπορεί να καθοδηγηθεί με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να παρακάμπτει τις θέσεις των αντιαεροπορικών συστημάτων. Αυτό το καθιστά, σύμφωνα με τις ρωσικές αρχές, έναν ασταμάτητο πύραυλο.
Στις 29 Οκτωβρίου, ο πρόεδρος Πούτιν δοκίμασε μια τορπίλη Status-6 Ποσειδώνας, δηλαδή μια τορπίλη επίσης με πυρηνική πρόωση. Σε όλη τη διάρκεια της Σοβιετικής Ένωσης, οι ευρασιατές στρατιωτικοί ερευνητές πίστευαν ότι οι υποβρύχιες πυρηνικές εκρήξεις μπορούσαν να προκαλέσουν γιγαντιαία τσουνάμι. Αυτοί οι ερευνητές έπρεπε για αυτό το σκοπό να κάνουν τις τορπίλες να διανύσουν πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις από ό,τι μπορούσαν να κάνουν τότε, ώστε να ξεφύγουν από τους κατακλυσμούς που ήθελαν να προκαλέσουν. Αυτό συμβαίνει πλέον. Μεγα-τσουνάμι θα μπορούσαν να καταστρέψουν πόλεις όπως η Ουάσινγκτον ή η Νέα Υόρκη, ή ακόμη και ναυτικές ομάδες όπως αυτές των αμερικανικών αεροπλανοφόρων. Όμως, η τορπίλη Ποσειδώνας είναι πολύ μεγαλύτερη από τις άλλες: 21 μέτρα. Επομένως, δεν μπορεί να εκτοξευθεί από τα υποβρύχια που βρίσκονται σε υπηρεσία και χρειάστηκε το δικό της σκάφος για να την εκτοξεύσει. Το γεγονός ότι μπορεί να εξελιχθεί κάτω από το νερό σχεδόν επ’ αόριστον υπεραντισταθμίζει αυτό το μειονέκτημα. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η τορπίλη διασφαλίζει ότι η Ρωσία θα είναι σε θέση να πραγματοποιήσει δεύτερο χτύπημα σε περίπτωση επίθεσης των ΗΠΑ. Μέχρι τώρα, ο πρώτος που ξεκινούσε τα πυρηνικά πυρά ήταν βέβαιο ότι θα ακρωτηρίαζε τον εχθρό του από το κύριο μέσο αντιποίνων του.
Κανένα όπλο δεν είναι από μόνο του οριστικό. Κάθε ένα βρίσκεται σε ένα συνεχές των τεχνικών εξελίξεων· ξεπερνιέται από ένα άλλο· και τελικά συναντά αποτελεσματικές ασπίδες ή μέσα αντιμετώπισης. Αλλά για την ώρα, δεν φαίνεται να υπάρχει απάντηση σε αυτά τα όπλα, ούτε στους ρωσικούς υπερηχητικούς πυραύλους.
Σε διάστημα περίπου είκοσι χρονών, η Ρωσία έχει δημιουργήσει μια σειρά από νέα όπλα που ξεπερνούν όλες τις δυτικές τεχνολογίες.
Έχω περιγράψει στο βιβλίο μου Μπροστά στα Μάτια μας ότι η Ρωσία είχε δεχτεί να έρθει στη διάσωση της Συρίας το 2012, αλλά εγκαταστάθηκε εκεί μόλις στα τέλη του 2015. Για σχεδόν τρία χρόνια, είχε επιστήσει την προσοχή της στη δημιουργία νέων όπλων και είχε έρθει να τα δοκιμάσει στο Λεβάντε. Μπόρεσα να διαπιστώσω ότι διέθετε εκπληκτικές δυνατότητες, πολύ μακριά από τα αμερικανικά κατορθώματα του Ψυχρού Πολέμου. Φυσικά, αυτά τα όπλα, όντας πρωτότυπα, ήταν εξαιρετικά σπάνια, αλλά όλοι καταλάβαιναν ήδη ότι η δυτική κυριαρχία δεν ήταν παρά μια ψευδαίσθηση.
Ως παράδειγμα, η Ρωσία διέθετε μια ικανότητα να αποσυνδέει τις εντολές του ΝΑΤΟ προς τα δικά της όπλα. Δεν ήταν κάποια μορφή ραδιοηλεκτρικών παρεμβολών, απλά τα όπλα δεν ανταποκρίνονταν πλέον στις εντολές. Καθώς κάποιοι παρατηρητές δεν το πίστευαν, η Ρωσία επέκτεινε αυτό το σύστημα σε όλη τη Συρία. Και καθώς λειτουργούσε σε μια κυκλική ζώνη, την επέκτεινε μερικώς, για δύο ημέρες, στο Λίβανο, στο Ιράκ και στην Τουρκία. Κανένα πολιτικό αεροσκάφος δεν μπορούσε να πετάξει. Στη συνέχεια, εγκατέστησαν αυτό το όπλο στο Καλίνινγκραντ και στη Μαύρη Θάλασσα.
Οι Δυτικοί δοκίμαζαν επίσης πολλά όπλα, όπως την τακτική πυρηνική βόμβα που αργότερα κατέστρεψε το λιμάνι της Βηρυτού.
Το 2018, δηλαδή μόλις τελείωσε ο πόλεμος της Συρίας, ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν εξέθεσε στο κοινοβούλιο το πρόγραμμα εξοπλισμού του [1]. Πρόκειται για έξι υπερ-όπλα: τους πυραύλους Σαρμάτ (που εγκαταλείπουν την ατμόσφαιρα, περιστρέφονται γύρω από τη γη και επανεισέρχονται στην ατμόσφαιρα όταν το επιθυμούν) και Κίνζαλ (στιλέτο), τους εκτοξευτές με πυρηνική πρόωση 9M730 Μπουρεβέστνικ και Status-6 Ποσειδώνας· τους πυραύλους Αβανγκάρντ που συνδυάζουν τα χαρακτηριστικά του Σαρμάτ και του Κίνζαλ με επιπλέον ελιγμούς· και τέλος τα αντί-πυραυλικά λέιζερ. Μόνο τα τελευταία δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί.
Αυτά που τη δεκαετία του 2010 δεν ήταν παρά μόνο πρωτότυπα έχουν γίνει επιχειρησιακά και έχουν παραχθεί σε σειρά κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία.
Η δυτική απάντηση δεν ακουγόταν σχεδόν καθόλου. Μόνο ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, εξέφρασε τη γνώμη του. Εξέφρασε λύπη που ο ρωσικός ομόλογός του κρίνει σκόπιμο να αποκαλύψει τα κατορθώματά του, γιατί, κάνοντάς το, προκαλούσε μια επανεκκίνηση του ανταγωνισμού εξοπλισμών. Επιπλέον, ανακοίνωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επανεκκινούν τις πυρηνικές τους δοκιμές. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν μπορούσε να κάνει και πολλά άλλα: το να παραπονιέται ότι η Ρωσία επανεκκινεί τον ανταγωνισμό εξοπλισμών είναι ένας τρόπος για να εξηγήσει ότι η στρατιωτική έρευνα του Πενταγώνου είναι πολύ πίσω και να διαβεβαιώσει ότι η Ουάσινγκτον είναι ειρηνική. Το να ανακοινώσει ότι θα συνεχίσει τις πυρηνικές δοκιμές, είναι να μετατοπίσει το θέμα, γιατί κανένα από τα νέα ρωσικά όπλα δεν αντιπροσωπεύει πρόοδο σε πυρηνικά επίπεδα, αλλά μόνο σε επίπεδα φορέων ατομικών βομβών. Το να πει ότι θα το κάνει για να διατηρήσει την ισορροπία με τη Ρωσία και την Κίνα είναι ένα καθαρό ψέμα: η Ρωσία δεν έχει πραγματοποιήσει πυρηνικές δοκιμές από το 1990 και η Κίνα από το 1996. Παρεμπιπτόντως, θα χρειαστούν τουλάχιστον δύο χρόνια για να ξαναχτιστούν ή να αναβαθμιστούν οι εγκαταστάσεις του Ψυχρού Πολέμου, και επομένως για να ξεκινήσουν αυτές οι δοκιμές. Μέχρι τότε, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι παρά ένας «χάρτινος τίγρης».
Φτάνουμε τώρα στο τέλος των εχθροπραξιών στην Ουκρανία. Ο ρωσικός στρατός είναι στα πρόθυρα μιας αποφασιστικής νίκης στο Ντονμπάς. Όχι μόνο θα καταλάβει το Πόκροβσκ, αλλά έτσι θα προκαλέσει την τρίτη ήττα του λευκού φύρερ, Άντρι Μπιλέτσκι, του οποίου 10.000 άνδρες είναι περικυκλωμένοι. Ο τελευταίος ήταν στον χειρισμό κατά τη μάχη της Μαριούπολης με το Σύνταγμα Αζόφ, το κύριο τμήμα των «ακροδεξιών εθνικιστών». Ήταν επίσης αυτός που διοικούσε τη μάχη του Μπαχμούτ, επικεφαλής της 3ης Ταξιαρχίας Εφόδου. Και ήταν ακόμα αυτός που διεύθυνε τις μάχες στο Ντονμπάς με το 3ο Σώμα Στρατού. Είναι απίθανο ότι οι Ουκρανοί θα συνεχίσουν να τον ακολουθούν μετά από αυτή τη σειρά σφαγών και ηττών.
Ωστόσο, ο κύριος στόχος της ειδικής επιχείρησης παραμένει η εξόντωση των νεοναζί. Επιπλέον, η Ρωσία ενημέρωσε τις Ηνωμένες Πολιτείες, στις 20 Οκτωβρίου, ότι δεν σκοπεύει να κάνει παραχωρήσεις ούτε ως προς τις εδαφικές παραχωρήσεις, ούτε ως προς τη μείωση του αριθμού των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, ούτε ως προς τις εγγυήσεις ότι η Ουκρανία δεν θα εισέλθει ποτέ στο ΝΑΤΟ.
Είτε το θέλουν οι Δυτικοί είτε όχι, δεν έχουν πλέον επιλογή. Δεν έχουν απολύτως κανένα μέσο να συνεχίσουν μόνοι τους να παρέχουν όπλα για τον ουκρανικό πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Το σχέδιο της ΕΕ να κατάσχει «στο μέλλον» τα παγιωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία στο Βέλγιο και να τα ξοδέψει από τώρα θα μπορούσε να σημαίνει το θάνατο της Ένωσης. Σε κάθε περίπτωση, ούτε το Βέλγιο, ούτε η Σλοβακία, ούτε η Ουγγαρία θα συμμετάσχουν σε αυτή τη λεηλασία, την οποία ακόμη και οι αντίπαλοι της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, οι Σοβιετικοί, δεν διέπραξαν ποτέ.
Το γλυκό όνειρο μεγαλείου της ΕΕ πρόκειται να συγκρουστεί με την πραγματικότητα: μπορεί να συνεχίσει αυτόν τον πόλεμο μόνο προδίδοντας τα ιδανικά που διεκδικεί. Παρεμπιπτόντως, έχει ήδη βυθιστεί σε παραλήρημα, προσποιούμενη ότι αγνοεί ότι η ρωσική ειδική επιχείρηση δεν είναι ένας πόλεμος εισβολής στην Ουκρανία, αλλά η εφαρμογή του ψηφίσματος 2202 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Έχει πείσει τον εαυτό της ότι θα αναγκάσει τη Ρωσία να πληρώσει για τα εγκλήματα που οι Δυτικοί διέπραξαν ή προκάλεσαν στην Ουκρανία και ότι θα δικάσει και θα καταδικάσει τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Με τον ίδιο τρόπο, είχε πείσει τον εαυτό της, τη δεκαετία του 2010, ότι θα έκανε τη Συρία να συνθηκολογήσει, θα δικάζει και θα καταδικάσει τον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ και ολόκληρο το κόμμα Μπάας [2].
Όλα αυτά πλησιάζουν στο τέλος τους, γιατί αλλιώς η ΕΕ θα εμπλακεί άμεσα στον πόλεμο εναντίον των Σλάβων που το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία ήθελαν το 1933: τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και οι στρατοί της ΕΕ, άδειοι από τα οπλοστάσια τους, δεν έχουν καμία ελπίδα να αντισταθούν για περισσότερο από δύο ημέρες. Δεν πρόκειται για το να σκύψουμε το κεφάλι μπροστά σε έναν νέο αφέντη, τη Ρωσία, αλλά απλά για το να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας πριν να είναι πολύ αργά.
Κριστιάν Άκκυριά
[1] “Το νέο ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο αποκαθιστά τη διπολικότητα του κόσμου”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 6 mars 2018.
[2] Το έγγραφο πενήντα περίπου σελίδων, που συντάχθηκε από την ομάδα του Γερμανού Φόλκερ Πέρθες για λογαριασμό του στραούσιστή Τζέφρι Φέλτμαν (υπ’ αριθμ. 2 του ΟΗΕ), θα δημοσιευτεί σύντομα στο παρόν ιστότοπο.
Les articles de cet auteur
Envoyer un message
