Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΕ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΕ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2025

Τιερί Μεϊσάν: Το μέλλον της Γάζας όπως φαίνεται από τον Λευκό Οίκο

 

Σύγχυση στην Ουάσινγκτον, το Λονδίνο και το Τελ Αβίβ

Το μέλλον της Γάζας όπως φαίνεται από τον Λευκό Οίκο

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος είχε «φτερώσει» τον Μπενιαμίν Νετανιάχου που είχε έρθει να του ζητήσει να προσαρτήσει τη Γάζα, φαίνεται ότι ετοιμάζεται να πάρει τον έλεγχο της παλαιστινιακής επικράτειας. Ενώ το Τελ Αβίβ προετοιμάζεται να προσαρτήσει ολόκληρη την εντολική Παλαιστίνη και, αντίθετα, η Αίγυπτος και η Ιορδανία διατάσσουν την παράδοση των κλειδιών στην Παλαιστινιακή Αρχή, εξετάζεται μια τεράστια ακινητοαγορά αξίας 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Deutsch English Español français italiano Nederlands

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ συγκάλεσε, στις 27 Αυγούστου, μια συνάντηση στον Λευκό Οίκο προκειμένου να συλλέξει προτάσεις για το μέλλον της Γάζας. Γύρω από τον JD Vance, αντιπρόεδρο, τον Steve Witkoff, ειδικό απεσταλμένο, και τον Marco Rubio, υπουργό Εξωτερικών, ήταν παρόντες ο Jared Kushner, πρώην σύμβουλος κατά την πρώτη θητεία, ο Τόνι Μπλερ, πρώην Βρετανός πρωθυπουργός, και ο Ron Dermer, Ισραηλινός υπουργός Στρατηγικών Υποθέσεων.

Καμία ανακοίνωση δεν δημοσιεύτηκε μετά από αυτήν την διαβούλευση. Ωστόσο, σύμφωνα με την Washington Post, η λωρίδα της Γάζας θα «διοικείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες για τουλάχιστον 10 χρόνια ενώ θα μετατραπεί σε ένα λαμπρό τουριστικό συγκρότημα και ένα κέντρο κατασκευών και τεχνολογίας υψηλής τεχνολογίας.» Το κολοσσιαίο ποσό των 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων θα επενδυθεί εκεί.

Αυτή η πιθανή επιχείρηση αντιστοιχεί στο όραμα των «jacksonιανών». Το 1830, ο πρόεδρος Andrew Jackson (1829-1837) ψήφισε το Indian Removal Act (τον «νόμο για την απέλαση των Ινδιάνων»). Για να βάλει τέλος στους ινδιάνικους πολέμους, πρότεινε να τους αναθέσει καταφύγια αντί να συνεχίσει να τους σφαγιάζει. Η μεταφορά των Ινδιάνων ήταν ιδιαίτερα θανατηφόρα για τους Τσερόκι (επεισόδιο του «μονοπατιού των δακρύων»), αλλά αυτοί δέχτηκαν αυτή τη μορφή ειρήνης, ενώ σχεδόν όλες οι άλλες ινδιάνικες φυλές την απέρριψαν. Δύο αιώνες αργότερα, μόνο η φυλή των Τσερόκι έχει εμπλουτιστεί και ενσωματωθεί, ενώ όλες οι άλλες φυλές έχουν περιθωριοποιηθεί. Χωρίς αμφιβολία, η μέθοδος του Jackson κατάφερε να βάλει τέλος στη γενοκτονία των Ινδιάνων, αλλά με ποια τιμή;

Το σχέδιο που βρίσκεται σε εξέλιξη από τον Trump είναι εξίσου σοκαριστικό για τους Παλαιστινίους όσο και αυτό του Jackson για τους Τσερόκι, αλλά προσφέρει μια λύση εκεί που κανένας άλλος δεν έχει. Θα την αποδεχτούν οι Παλαιστίνιοι που πολεμούν εδώ και πολλές γενιές για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους; Το διεθνές δίκαιο δηλώνει ότι κανένας λαός δεν μπορεί να εκδιωχθεί από τη δική του γη. Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών συνεχώς εγγυάται το δικαίωμα επιστροφής εκείνων που είχαν εκδιωχθεί με τη βία το 1948 — Απόφαση 194 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (11 Δεκεμβρίου 1948) και απόφαση 237 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (14 Ιουνίου 1967) —. Πριν από επτά χρόνια, οι Παλαιστίνιοι πολίτες οργάνωσαν την «πορεία της επιστροφής». Οι Ισραηλινές Δυνάμεις Άμυνας (IDF) πυροβόλησαν εναντίον ενός ειρηνικού πλήθους προκαλώντας τουλάχιστον 120 νεκρούς και 4.000 τραυματίες. Είναι προφανώς απατηλό να πιστεύει κανείς ότι ένας τέτοιος λαός θα υποστηρίξει εύκολα αυτό το σχέδιο.

Επομένως, οι συμμετέχοντες στη συνάντηση του Λευκού Οίκου σκέφτηκαν να δώσουν 23.000 δολάρια ανά άτομο σε κάθε οικογένεια που θα δεχόταν να εξοριστεί. Επαφές έχουν ήδη γίνει με τη Λιβύη, την Αιθιοπία, το Νότιο Σουδάν, την Ινδονησία και το Σομαλιλάντ, ακόμα κι αν κανένα από αυτά τα κράτη δεν το έχει επιβεβαιώσει. Η ομάδα του Trump σκέφτεται να μετακινήσει εθελοντικά το ένα τέταρτο του πληθυσμού της Γάζας με αυτόν τον τρόπο.

Ο Τόνι Μπλερ, πρώην Βρετανός πρωθυπουργός (1997-2007), πρώην Ειδικός Απεσταλμένος του Κουαρτέτου για τη Μέση Ανατολή (2007-2015).

Σύμφωνα με το Financial Times, το Tony Blair Institute for Global Change (TBI) και η Boston Consulting Group (BCG) πραγματοποίησαν κοινές εργασίες για το σχέδιο ριβιέρας στη Γάζα, με την ονομασία The Gaza Reconstitution, Economic Acceleration and Transformation Trust (GREAT* Trust). Κατά τη διάρκεια αυτών των προπαρασκευαστικών συναντήσεων γεννήθηκε το σχέδιο της Gaza Humanitarian Foundation (GHF). Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, αυτό το ίδρυμα ελβετικού δικαίου μοίρασε την ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα αντί της κατοχικής αρχής, των Ηνωμένων Εθνών, του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και διαφόρων ανθρωπιστικών συλλόγων. Από αυτό προέκυψε σίγουρα μια παράκαμψη της Χαμάς, αλλά και η δολοφονία από τις IDF σχεδόν μιας χιλιάδας πολιτών που είχαν έρθει να ζητήσουν τροφή. Το σκάνδαλο της GHF καταδικάστηκε ομοφώνως, ακόμα και από εβραϊκά ισραηλινά πρόσωπα. Στην πράξη, η GHF δημιουργήθηκε από το Forum Mikveh Yisrael, που συγκεντρώνει μεταξύ άλλων τον Yotam HaCohen, στρατηγικό σύμβουλο του Μπενιαμίν Νετανιάχου και γιο του πρώην στρατηγού Gershon HaCohen, τον Liran Tankman, πρώην αξιωματικό πληροφοριών που επαναπροσαρμόστηκε στην high-tech και τον εβραϊαμερικανό Michael Eisenberg, επενδυτή σε κεφάλαια ρίσκου. Οι περισσότεροι από τους εμψυχωτές του Forum Mikveh Yisrael ενώθηκαν με τον Συντονιστή Κυβερνητικών Δραστηριοτήτων στα Εδάφη (COGAT), Ghassan Alian, πεπεισμένοι ότι η κυβέρνηση Νετανιάχου δεν κάνει τίποτα για να βοηθήσει τους κατοίκους της Γάζας και ότι ανήκει στους Ισραηλινούς να πάρουν μια πρωτοβουλία. Το «Ίδρυμα» φέρεται να έχει χρηματοδοτηθεί με ύψος 100 εκατομμυρίων δολαρίων από ένα ευρωπαϊκό κράτος του οποίου η ταυτότητα παραμένει μυστική.

Η TRIAL International, μια ΜΚΟ με έδρα την Ελβετία, κατέβασε δύο νομικές εκθέσεις ζητώντας από τις ελβετικές αρχές να ερευνήσουν τη συμμόρφωση της GHF με το ελβετικό δίκαιο και το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο. Το κεντρικό πρόβλημα που έθεσε η TRIAL International είναι το αν οι ανθρωπιστικοί σύλλογοι μπορούν ή όχι να προβούν σε ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες. Πράγματι, από την αρχή ο εκτελεστικός διευθυντής της GHF, ο πρώην Αμερικανός Marines Jake Wood, παραιτήθηκε. Το «Ίδρυμα» τότε εξασφάλισε τις υπηρεσίες του Philip F. Reilly και της εταιρείας του Safe Reach Solutions. Ωστόσο, ο Reilly είναι πρώην στρατιώτης της 7ης ομάδας ειδικών δυνάμεων, η οποία επικεντρώθηκε σε αποστολές κατά της διακίνησης ναρκωτικών στη Λατινική Αμερική. Έγινε επικεφαλής του παραστρατιωτικού παρακλαδιού της CIA, τότε γνωστή ως Μεραρχία Ειδικών Δραστηριοτήτων αλλά μετονομάστηκε σε Κέντρο Ειδικών Δραστηριοτήτων. Ήταν επικεφαλής του αφγανικού σταθμού της CIA γύρω στο 2008 και 2009, καθώς και επικεφαλής επιχειρήσεων του Κέντρου Αντιτρομοκρατικής Αποστολής του πρακτορείου, που διεύθυνε το πολύ αμφιλεγόμενο πρόγραμμα χτυπημάτων drone του πρακτορείου κατά τη διάρκεια του Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας. Στη συνέχεια, πήγε στον ιδιωτικό τομέα ως ανώτερος αντιπρόεδρος ειδικών δραστηριοτήτων της ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας Constellis, ιδιοκτήτη της εταιρείας μισθοφόρων που ήταν κάποτε γνωστή ως Blackwater. Τέλος, εργάστηκε για έναν άλλο ιδιωτικό στρατό, τον Orbis. Εάν είναι ακριβές ότι οι IDF δεν σκότωσαν τους παλαιστίνιους πολίτες που είχαν έρθει να ζητήσουν φαγητό, ήταν οι άνδρες του Philip F. Reilly που το ανέλαβαν.

Το σχέδιο για τη μελλοντική Γάζα, σύμφωνα με τους προωθητές ακινήτων (οι τρεις επαγγελματίες Jared Kushner, Donald Trump και Steve Witkoff), είναι άξιο του Ντουμπάι. Πολλές πολυεθνικές έχουν ήδη συνεργαστεί.

Για να διευκολύνει την επανασύναξη των κατοίκων της Γάζας, η αναθεωρητική σιωνιστική κυβέρνηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου έδωσε οδηγία ώστε να δημιουργηθεί μια πόλη από σκηνές για 600.000 άτομα στη Rafa. Θα είχαν εκεί φαγητό και νοσοκομεία, αλλά δεν θα μπορούσαν να βγουν.

Ο Bezalel Smotrich, υπουργός Οικονομικών, είχε δηλώσει κατά τη διάρκεια μιας διάσκεψης για τον εβραϊκό αποικισμό στη κατεχόμενη Δυτική Όχθη, στις 14 Μαΐου: «Οι πολίτες θα σταλούν προς το νότο, σε μια ανθρωπιστική ζώνη, και από εκεί θα αρχίσουν να φεύγουν σε μεγάλο αριθμό προς τρίτες χώρες».

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός τελικά αποφάσισε, στις 13 Αυγούστου στο i24News στα εβραϊκά. Διεκδίκησε μια «ιστορική και πνευματική αποστολή» διασφαλίζοντας ότι είναι «πολύ» αφοσιωμένος στο όραμα ενός «Μεγάλου Ισραήλ». Στα 75 του, διεκδικεί δημόσια ότι είναι οπαδός του μέντορα του πατέρα του Vladimir Jabotinsky, τον ιδρυτή του «αναθεωρητικού σιωνισμού».

Ταυτόχρονα, η Knesset ψήφισε, στις 23 Ιουλίου, με 71 ψήφους υπέρ και 13 κατά, έναν μη δεσμευτικό νόμο που προσκαλεί την κυβέρνηση να προσαρτήσει τη Δυτική Όχθη πριν νέα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αναγνωρίσουν πλήρως το κράτος της Παλαιστίνης.

Επιπλέον, οι IDF δηλώνουν ότι 618 επιθέσεις αποικιστών καταγράφηκαν στη Δυτική Όχθη το 2024, έναντι 404 στο πρώτο εξάμηνο του 2025.

Ο Ρεπουμπλικάνος Mike Johnson, πρόεδρος της Βουλής των Ηνωμένων Πολιτειών, εξέφρασε την υποστήριξή του στην προσάρτηση. Πήγε στον οικισμό Ariel στις αρχές Αυγούστου 2025 και δήλωσε ότι πίστευε ότι η «Ιουδαία και η Σαμάρεια» ανήκουν στον εβραϊκό λαό και εξέφρασε την υποστήριξή του στην επέκταση της ισραηλινής κυριαρχίας στη Δυτική Όχθη. Ήταν η πρώτη φορά που ένας Αμερικανός αυτού του επιπέδου επισκέφθηκε ισραηλινούς οικισμούς στη Δυτική Όχθη. Η διοίκηση Trump μέχρι στιγμής παραμένει προσεκτικά έξω από αυτό το κίνημα, ειδικά επειδή στοιχηματίζει όλη της τη δράση στην ενίσχυση των συμφωνιών του Αβραάμ με τα αραβικά κράτη.

Η ισραηλινή κοινή γνώμη, από την πλευρά της, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε το Δεκέμβριο του 2024 από το Ινστιτούτο Μελετών Εθνικής Ασφάλειας, αρνείται με 34% να προσαρτήσει παλαιστινιακά εδάφη, με 21% ότι πρέπει να προσαρτηθούν οι τρέχουσες αποικίες και με 21% ότι πρέπει να προσαρτηθούν όλα.

Από την πλευρά τους, η Αίγυπτος και η Ιορδανία, που δεν θέλουν να το πιστέψουν, συνεχίζουν να εκπαιδεύουν εκατοντάδες νέους Παλαιστίνιους πιστούς στη Φατάχ για να συνθέσουν μια ιδιωτική αστυνομική δύναμη 10.000 ανδρών προκειμένου να φέρουν την Παλαιστινιακή Αρχή στην εξουσία στη Γάζα. Ενώ η Σαουδική Αραβία και η Γαλλία σχεδιάζουν να αναγνωρίσουν πλήρως το κράτος της Παλαιστίνης με την ευκαιρία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και η ίδια προετοιμάζει την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της.

Κύριες πηγές:

 « אמון באישיםובמוסדות »Institute for National Security Studies, December 2024.
 «אור בקצה המנהרה: לקראת מערכה אזרחית», יותם הכה in Centre Dado pour la pensée militaire interdisciplinaire, numéro 41, Juillet 2024.
 «New Gaza Aid Plan, Bypassing U.N. and Billed as Neutral, Originated in Israel», Patrick Kingsley, Ronen Bergman & Natan Odenheimer, The New York Times, May 24, 2025.
 «Israelis, a former CIA official and $100M: The real players in the Gaza aid scheme», Israel Hayom, Erez Linn May 25, 2025.
 «Tony Blair’s staff took part in ’Gaza Riviera’ project with BCG», Financial Times, July 7, 2025.
 «Tony Blair thinktank worked with project developing ‘Trump Riviera’ Gaza plan», Ben Quinn, The Guardian, July 7, 2025.
 «Israeli Official: Netanyahu Supports Plan to Concentrate Gazans Into ’Humanitarian City’», Liza Rozovsky, Haaretz, July 8, 2025
 «Exclusive: Proposal outlines large-scale ’Humanitarian Transit Areas’ for Palestinians in Gaza», Jonathan Landay & Aram Roston, Reuters, July 11, 2025.
 «Boston Consulting Group modelled plan to ’relocate Palestinians’ from Gaza to Somalia», Middle East Eye, August 7, 2025.
 «Egypt Is Training Palestinian Forces to Take Over Postwar Gaza», Summer Said & Benoit Faucon, The Wall Street Journal, August 27, 2025.

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

The Gaza Reconstitution, Economic Acceleration and Transformation Trust (GREAT* Trust) — 3,8Mo, 38 pages

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Το μέλλον της Γάζας όπως φαίνεται από τον Λευκό Οίκο

Σύγχυση στην Ουάσινγκτον, το Λονδίνο και το Τελ Αβίβ

Πίσω από τον «Πόλεμο των 12 Ημερών»

Τα άρρητα του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος

Ισραήλ - Ιράν: η αναμέτρηση

Τις σχέσεις Ισραήλ-Ιράν που σας έκρυψαν

Η απάντηση των μελών της ΕΕ στον πρόεδρο Τραμπ

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τρίτη 10 Ιουνίου 2025

Τιερί Μεϊσάν: Η απάντηση των μελών της ΕΕ στον πρόεδρο Τραμπ

 

Η απάντηση των μελών της ΕΕ στον πρόεδρο Τραμπ

Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στη Χάγη θα μπορούσε να σηματοδοτήσει το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, πράγματι, ανακοίνωσε ότι είναι πιθανό να μην εξασφαλίζει πλέον την ασφάλεια της ΕΕ. Αν συμβεί αυτό, θα πρέπει να αναδιοργανωθεί επειγόντως η σταθερότητα της ευρωπαϊκής ηπείρου. Η Ουάσινγκτον έχει ήδη τη λύση της: να αντικαταστήσει τη σημερινή δομή γύρω από τη Γερμανία με μια δομή γύρω από την Πολωνία.

Deutsch English Español français italiano русский

Στις 24 Ιουνίου, οι Κάτω Χώρες θα φιλοξενήσουν τη σύνοδο κορυφής των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων του ΝΑΤΟ. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια καθοριστική στιγμή για τον Οργανισμό: ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, από τη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα στον Λευκό Οίκο, προειδοποίησε τους συμμάχους του ότι, αν κάθε κράτος μέλος δεν αφιερώσει τουλάχιστον 5% του ετήσιου ΑΕΠ του στην άμυνα, το Πεντάγωνο θα εγκατέλειπε τον ρόλο του ως ανώτατος διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη (SACEUR). Ωστόσο, πριν από πέντε μήνες, τα περισσότερα κράτη μέλη δεν διέθεσαν ούτε το 2,5% του ΑΕΠ τους.

Είναι προφανές ότι τα κράτη μέλη δεν μπορούν να αυξήσουν τον αμυντικό τους προϋπολογισμό σε τέτοιο ρυθμό. Έτσι, η ανακοίνωση του προέδρου Τραμπ φαινόταν μη αναστρέψιμη. Ήδη, το Πεντάγωνο προετοίμαζε την απόσυρση των δυνάμεών του από την Ευρώπη.

Απροσδόκητη επίσκεψη του Πολωνού προέδρου στον Ντόναλντ Τραμπ

Ο πρόεδρος της Πολωνίας, Άντζεϊ Ντούντα, έσπευσε στην Ουάσινγκτον για να συναντήσει τον Αμερικανό ομόλογό του χωρίς προηγούμενο ραντεβού. Κατάφερε να τον δει για λίγα λεπτά, στις 22 Φεβρουαρίου, στα πλαίσια της συνεδρίασης της Συντηρητικής Πολιτικής Δράσης (CPAC). Διαβεβαίωσε ότι η Πολωνία είχε αρχίσει εδώ και χρόνια την αναδιάρθρωση των ένοπλων δυνάμεών της, ότι φιλοδοξούσε να διαθέτει τον μεγαλύτερο στρατό στη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη, αλλά ότι δεν μπορούσε να προχωρήσει γρηγορότερα. Ο Ντόναλντ Τραμπ, σε συμβιβαστικό ύφος, της παραχώρησε μια παράταση: οι αμερικανικές δυνάμεις θα αποσυρθούν τελευταίες από την Πολωνία.

Στο Παρίσι και το Λονδίνο, οργανώθηκαν συνεχείς συναντήσεις υπουργών Άμυνας και αρχηγών Γενικών Επιτελείων. Συζητήθηκε η πιθανή αντικατάσταση της αμερικανικής πυρηνικής ασπίδας με αυτές της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Ωστόσο, αυτή η πρόταση αντιμετώπισε πολλά εμπόδια: πρώτον, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν διαθέτει πραγματικά πυρηνικά όπλα, καθώς οι εγκαταστάσεις του εξαρτώνται από τον Αμερικανό «μεγάλο αδερφό». Δεύτερον, τα πυρηνικά όπλα δεν μπορούν παρά μόνο να εξαρτώνται από μια και μόνο πολιτική εξουσία. Επομένως, τα κράτη που τοποθετούνται υπό την προστασία ενός άλλου κράτους πρέπει να το εμπιστεύονται.

Τελικά, όλες αυτές οι συζητήσεις διακόπηκαν όταν η Ουάσινγκτον ανέστειλε για πέντε ημέρες όλες τις ανταλλαγές πληροφοριών της. Όλοι αισθάνθηκαν αμέσως, με οδυνηρό τρόπο, ότι χωρίς την ισχύ των ΗΠΑ, οι στρατοί τους δεν αξίζουν πολλά. Στο ουκρανικό πεδίο μάχης, τα όπλα της ΕΕ είχαν παύσει να λειτουργούν. Η ήττα ήταν επικείμενη. Σε λίγες μέρες, ο μύθος μιας ανεξάρτητης άμυνας της ΕΕ είχε πεθάνει. Έτσι, όλοι αναγνώρισαν τα λάθη τους.

Αυτή η ένταση, αυτές οι συνεχόμενες συναντήσεις κορυφής, είναι χαρακτηριστικό των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ. Αναστατώνει τους συνομιλητές του, τους αφήνει να σκέφτονται λύσεις, τους δείχνει βάναυσα ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς αυτόν και, τελικά, τους επιβάλλει τη δική του λύση.

Στις αρχές Ιουνίου, το Ηνωμένο Βασίλειο δημοσίευσε την «Strategic Defence Review 2025» («Επιθεώρηση Στρατηγικής Άμυνας 2025»). Πρόκειται για ένα ύμνο για την προστασία των ΗΠΑ. Με έναν καθαρά βρετανικό τρόπο, ο υπουργός Άμυνας πρόσθεσε σε αυτό το έγγραφο την ανακοίνωση της αγοράς βομβαρδιστικών Lockheed Martin F-35 Lightning II, ικανών να μεταφέρουν και να εκτοξεύουν πυρηνικές βόμβες. Φυσικά, δεν φτάνουν ακόμα στο 5% των αμυντικών δαπανών του ΑΕΠ, αλλά αυτό αντιπροσωπεύει μεγάλης κλίμακας συμβάσεις που το Λονδίνο θα μπορούσε να υπογράψει ως αντάλλαγμα για την αμερικανική προστασία.

Σύνοδος κορυφής των «εννέα του Βουκουρεστίου», των σκανδιναβικών χωρών, του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας (Βίλνιους)

Πιο σύμφωνοι με τις απαιτήσεις του Ντόναλντ Τραμπ, οι «εννέα του Βουκουρεστίου» (χώρες της Βαλτικής, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία και Βουλγαρία) και οι σκανδιναβικές χώρες (Δανία, Φινλανδία, Ισλανδία, Νορβηγία και Σουηδία) συναντήθηκαν στο Βίλνιους την περασμένη εβδομάδα. Αυτές οι δεκατέσσερις χώρες δεσμεύτηκαν να διαθέσουν το 5% του ΑΕΠ τους για αμυντικές δαπάνες το 2025. Έτσι, πέτυχαν τον στόχο, μερικές φορές με λίγη απάτη, όπως η συμπερίληψη αστυνομικών δαπανών στον ίδιο κλάδο.

Έτσι, απομένουν 17 κράτη μέλη (χωρίς τις ΗΠΑ) που δεν θα καλύψουν τις απαιτήσεις του Ντόναλντ Τραμπ στη σύνοδο κορυφής της Χάγης. Πώς θα ανταποκριθούν οι ΗΠΑ; Ο πρόεδρος Τραμπ μπορεί να θεωρήσει ότι θα παύσει να παρέχει προστασία σε αυτές τις 17 χώρες (συμπεριλαμβανομένων των τριών μεγαλύτερων: Γερμανία, Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο). Μπορεί επίσης να θεωρήσει ότι, μιας και μια μειοψηφία μελών του ΝΑΤΟ έχει ήδη εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της, θα παραχωρήσει παράταση στους υπόλοιπους.

Αυτή είναι η ουσία της πρότασης του Μαρκ Ρούτε, γενικού γραμματέα του Οργανισμού. Κατά τη συνάντηση των υπουργών Άμυνας, στις 5 Ιουνίου, δήλωσε ότι ένα συνολικό σχέδιο επενδύσεων 5% θα μπορούσε να αναλυθεί σε ένα τμήμα 3,5% για τους στόχους δυναμικότητας, συν ένα δεύτερο τμήμα 1,5% για επενδύσεις, υπό τον όρο ότι τα κράτη μέλη δεσμευτούν να τηρούν ετήσια σχέδια που να επιβεβαιώνουν ότι τήρησαν τις υποχωρήσεις τους.

Αυτή η λύση φαίνεται να ικανοποιεί τον Πιτ Χέγκσεθ, υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, ο οποίος σχολίασε: «Πιστεύουμε ότι μια συναίνεση είναι κοντά, μάλιστα ότι βρισκόμαστε κοντά σε συναίνεση, για μια δέσμευση 5% για το ΝΑΤΟ στη Χάγη αργότερα αυτόν τον μήνα». Επίσης, ανακοίνωσε ότι ο επόμενος SACEUR (Ανώτατος Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Ευρώπη) θα είναι ο Λευκορωσικής καταγωγής στρατηγός Αλέξους Γκρινκέβιτς.

Ωστόσο, η Ισπανία συνεχίζει να αντιτίθεται στον στόχο των 5%. Η υπουργός Άμυνας της, Μαργαρίτα Ρόμπλες, τον είχε απορρίψει δημόσια στις 20 Μαΐου.

Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ονειρεύεται να γίνει Ευρωπαία αυτοκράτειρα

Ας εξετάσουμε την πρώτη πιθανή απάντηση, αυτή που αλλάζει το παιχνίδι. Η Συνθήκη της Λισαβόνας ορίζει ότι η ασφάλεια της ΕΕ εγγυάται, όχι από τα μέλη της, αλλά από το ΝΑΤΟ. Χωρίς αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μετατρεπόταν αμέσως σε έναν γυμνό οικονομικό γίγαντα.

Οι ειδικοί της ΕΕ δεν πιστεύουν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα κάνει αυτό το βήμα. Υποστηρίζουν ότι, σε κάθε περίπτωση, τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι η απαίτηση για 5% δεν έχει εγκριθεί ποτέ από σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ (η σύνοδος του 2014 προέβλεπε μόνο 3% και όχι 5%). Ο Τραμπ δεν θα τολμούσε να επιβάλει έναν κανόνα που έχει ορίσει μόνο προφορικά, όχι επειδή το ΝΑΤΟ σέβεται το διεθνές δίκαιο, αλλά επειδή οι ΗΠΑ θα ήταν πιο αξιόπιστες αν αναπτύσσονταν στην Άπω Ανατολή, αφήνοντας πίσω τους μια σταθερή Ευρώπη.

Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, παρουσίασε, κατά την απονομή του Βραβείου Καρλομάγνου, στις 29 Μαΐου στο Αachen, το όραμά της για το μέλλον της ΕΕ. Σύμφωνα με την ίδια, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ολοκληρώσει την ένταξη όλων των χωρών των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης (εκτός από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία), να γίνει μια μεγάλη οικονομική δύναμη και να εξασφαλίσει η ίδια την ασφάλειά της. Πρόβλημα: γιατί τα κράτη μέλη θα έμεναν αν οι ΗΠΑ δεν ήταν πλέον εκεί για να τα προστατεύουν; Η «αυτοκράτειρα» δεν απάντησε στην ενοχλητική ερώτηση.

Το 2017, ο Ντόναλντ Τραμπ τίμησε με την παρουσία του τη σύνοδο κορυφής της «Πρωτοβουλίας των Τριών Θαλασσών».

Ας επιστρέψουμε στην υπόθεση της απόσυρσης της αμερικανικής προστασίας για τις 17 χώρες που δεν τηρούν την απαίτηση των 5%. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν κρύβει ότι θεωρεί πως, αν η ΕΕ σχηματίστηκε βάσει μιας μυστικής ρήτρας του Σχεδίου Μάρσαλ, σήμερα ανήκει στον «αμερικανικό αυτοκρατορικό χώρο» τον οποιό απορρίπτει. Στην πράξη, η ΕΕ κάνει μόνο κακό στις ΗΠΑ (τις οποίες θεωρεί ανεξάρτητες από τον «αμερικανικό αυτοκρατορικό χώρο»). Ομοίως, ο Τραμπ δεν κρύβει την υποστήριξή του στην «Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών», δηλαδή στην αναδιάρθρωση της ευρωπαϊκής ηπείρου, όχι πλέον γύρω από την επανενωμένη Γερμανία (και άρα την ΕΕ), αλλά γύρω από την Πολωνία και τη Λιθουανία.

Αυτή η άποψη αντιστοιχεί στην ιστορία. Από τον 16ο έως τον 18ο αιώνα, το μεγάλο δουκάτο της Λιθουανίας και το βασίλειο της Πολωνίας αποτελούσαν την «Κοινοπολιτεία των Δύο Εθνών». Αυτό το διεθνικό κράτος κατάφερε να προστατεύσει τους υπηκόους του από τις επιθέσεις του Τευτονικού Τάγματος, της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Σουηδικής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο, λόγω της αντίθεσης ενός μέρους της πολωνικής αριστοκρατίας και της συμμαχίας της με τον τσαρικό αυτοκρατορικό χώρο, το Βασίλειο των Δύο Εθνών διαλύθηκε. Ωστόσο, στο μεσοπόλεμο, ο στρατηγός Γιούζεφ Πιουσούτσκι (πρόεδρος της Πολωνίας και αργότερα πρωθυπουργός) φαντάστηκε να αναβιώσει την Κοινοπολιτεία των Δύο Εθνών. Αυτή είναι η έννοια του «Intermarium» και τώρα της «Πρωτοβουλίας των Τριών Θαλασσών». Αυτός ο διακυβερνητικός οργανισμός περιλαμβάνει δεκατρία κράτη: Αυστρία, Βουλγαρία, Κροατία, Εσθονία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία και Τσεχία. Η Μολδαβία και η Ουκρανία είναι συνδεδεμένα μέλη, αλλά είναι προφανές ότι η Πολωνία θα ήθελε μόνο τη βορειοανατολική Ουκρανία, δηλαδή την Ανατολική Γαλικία.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος είχε συμμετάσχει στη σύνοδο κορυφής της «Πρωτοβουλίας των Τριών Θαλασσών» το 2017, δεν κρύβει ότι επιθυμεί αυτός ο οργανισμός να αντικαταστήσει την ΕΕ.

Υπογραφή της Συνθήκης της Νανσύ

Μη θέλοντας να μείνει στο περιθώριο, η Γαλλία επανεργοποίησε το «Τρίγωνο της Βαϊμάρης», δηλαδή τη σύνοδο κορυφής Γερμανία/Γαλλία/Πολωνία. Επιπλέον, στις 9 Μαΐου, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν υπέγραψε με τον Πολωνό πρωθυπουργό Ντόναλντ Τουσκ τη Συνθήκη της Νανσύ. Πρόκειται για την ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, αλλά πάντα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

Παραμένει το γεγονός ότι, αν η ΕΕ έπρεπε να εξαφανιστεί, πολλές παλιές εδαφικές διαμάχες θα ξαναεμφανίζονταν με το θάνατό της. Και ποτέ, από του Καρλομάγνου έως τον Αδόλφο Χίτλερ, μέσω του Κάρολου Ε’ και του Ναπολέοντα, οι Ευρωπαίοι δεν κατάφεραν να κάνουν ειρήνη μεταξύ τους. Μόνο η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ο «αμερικανικός αυτοκρατορικός χώρος» τους προστάτευσαν από τις διαμάχες τους.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Η απάντηση των μελών της ΕΕ στον πρόεδρο Τραμπ

Ο Ντόναλντ Τραμπ αποσυνδέει τις ΗΠΑ από την Ευρωπαϊκή Ένωση

Πώς ο Ντόναλντ Τραμπ ανακαλύπτει την τέχνη της πολιτικής διαπραγμάτευσης

Οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές επιβραδύνουν την τραμπική επανάσταση

Ο Ντόναλντ Τραμπ αποσυνδέει τις ΗΠΑ από το Ισραήλ

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Παρασκευή 9 Μαΐου 2025

Τιερί Μεϊσάν: Τα διακυβεύματα των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ με την Ουκρανία

 

Τα διακυβεύματα των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ με την Ουκρανία

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δεν κατόρθωσε να φέρει την ειρήνη στην Ουκρανία, όπως πίστευε ότι θα μπορούσε να κάνει. Ανακάλυψε μια κατάσταση πολύ πιο περίπλοκη απ’ ό,τι νόμιζε. Αρνούμενος να πάρει το μέρος της μίας ή της άλλης πλευράς, βρέθηκε βυθισμένος σε μια αιώνια σύγκρουση, μεταξύ δύο εχθρικών αδελφών· μια σύγκρουση που οι προκάτοχοί του, Μπαράκ Ομπάμα και Τζο Μπάιντεν, είχαν τροφοδοτήσει και εργαλειοποιήσει. Πρέπει, επομένως, να διαφωτίσει τους συμπολίτες του προτού μπορέσει να ξεμπλοκάρει την κατάσταση.

Deutsch English Español français italiano Nederlands Português русский
Ο Ντόναλντ Τραμπ συλλέγει την εξομολόγηση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, στις 26 Απριλίου 2025, στη βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη.

Αφού εξετάσαμε τις διαπραγματεύσεις του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με το Ιράν [1], εξετάζουμε εδώ τις διαπραγματεύσεις του με την Ουκρανία. Δυστυχώς, δεν διαθέτουμε έγγραφα των Ουκρανών «ολοκληρωτικών εθνικιστών», όπως διαθέτουμε των Ισραηλινών «αναθεωρητικών σιωνιστών». Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η σημερινή Ουκρανία είναι ουσιαστικά μια στρατιωτική δικτατορία, ενώ στο Ισραήλ ο στρατός εξακολουθεί να εγγυάται ό,τι απομένει από τη δημοκρατία απέναντι στους «αναθεωρητικούς σιωνιστές» του Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Ο ουκρανικός φάκελος διαφέρει σημαντικά από τον ιρανικό, διότι οι ΗΠΑ δεν έχουν κοινή μυθολογία με την Ουκρανία, όπως έχουν με το Ισραήλ. Στη Μέση Ανατολή, ο πρόεδρος Τραμπ προσπαθεί να διαπραγματευτεί μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη, διατηρώντας τα συμφέροντα του Ισραήλ (και όχι των «αναθεωρητικών σιωνιστών» υπέρ του Μεγάλου Ισραήλ). Στην Ουκρανία, αρνείται να πάρει θέση και υιοθετεί αυστηρή ουδετερότητα, ενώ οι προκάτοχοί του, Μπαράκ Ομπάμα και Τζο Μπάιντεν, είχαν συνάψει μυστική συμφωνία με τους «ολοκληρωτικούς εθνικιστές» κατά της Ρωσίας. Και εδώ, πρέπει να ανακαλύψει την πραγματικότητα, αλλά αυτή τη φορά πρέπει πρώτα να την καταστήσει σαφή στη δική του διοίκηση, πριν μπορέσει να καταλήξει σε οποιαδήποτε συμφωνία.

Η διευκρίνιση του Ντόναλντ Τραμπ

Στις 3 Φεβρουαρίου, η ρωσική Υπηρεσία Εξωτερικών Πληροφοριών (SVR) κατηγόρησε το ΝΑΤΟ ότι ετοιμάζεται να διαδώσει τρεις εντυπωσιακές πληροφορίες [2]:

• 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ για αγορά πυρομαχικών υπεξαιρέθηκαν από την ουκρανική προεδρία·
• 130.000 Ουκρανοί στρατιώτες, πεσόντες στη μάχη, συνεχίζουν να πληρώνονται και να εμφανίζονται στους εκλογικούς καταλόγους·
• ο μη εκλεγμένος πρόεδρος Ζελένσκι παραχώρησε —και όχι πούλησε— ακίνητα σε ξένες εταιρείες και έλαβε αποζημιώσεις σε λογαριασμούς στο εξωτερικό.

Σε απάντηση, στις 7 Φεβρουαρίου, ο Ζελένσκι παραχώρησε συνέντευξη στο Reuters [3] στην οποία τόνισε ότι η χώρα του διαθέτει πολλές «σπάνιες γαίες» και πρότεινε να τις εκμεταλλευτεί με τους Συμμάχους. Παρά το όνομά τους, οι «σπάνιες γαίες» δεν είναι σπάνιες στη φύση, αλλά ο εξευγενισμός τους είναι δύσκολος. Είναι απαραίτητες για τις νέες τεχνολογίες, ιδίως στον στρατιωτικό τομέα.

Ο υπουργός Οικονομικών, Σκοτ Μπέσεντ, ταξίδεψε στο Κίεβο για να προτείνει συνθήκη εκχώρησης του υπεδάφους της Ουκρανίας ως αντιστάθμισμα για τα αμερικανικά όπλα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο Ζελένσκι τον υποδέχτηκε ψυχρά, καθώς τα όπλα είχαν παρασχεθεί ως δωρεά, όχι με μελλοντική πώληση (τύπου lend-lease), όπως είχε αρχικά προβλεφθεί.

Με έκπληξη γίναμε όλοι μάρτυρες της έντονης αντιπαράθεσης του Τραμπ και του αντιπροέδρου του, JD Vance, με τον Ζελένσκι κατά τη διάρκεια της συνάντησης τους στο Οβάλ Γραφείο στις 28 Φεβρουαρίου 2025,.

Η συνάντηση έληξε χωρίς την υπογραφή της σχεδιασμένης συμφωνίας του Scott Bessent για τις «σπάνιες γαίες». Ο Ζελένσκι προσπάθησε επανειλημμένα να επιβάλει τη δική του αφήγηση περί ρωσικής εισβολής για προσάρτηση, αφήγηση που υποστήριζε το ΝΑΤΟ μέχρι τότε. Οι Αμερικανοί οικοδεσπότες του τον κατηγόρησαν ότι κάνει μια «εκστρατεία προπαγάνδας» και του ζήτησαν, ενώπιων των αρνήσεων του, να σεβαστεί μια διοίκηση που προσπαθεί να σώσει τη χώρα του.

Καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο και μέλη της ΕΕ (πλην Σλοβακίας και Ουγγαρίας) συσπειρώνονταν γύρω από τον Ζελένσκι, η Ουάσινγκτον διέκοψε, στις 5 Μαρτίου, τη διαμοίραση στρατιωτικών πληροφοριών με το Κίεβο. Το Κίεβο βρέθηκε ξαφνικά στο σκοτάδι και αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί, ενώ προσπαθούσε να καθυστερήσει. Σε τέσσερεις ημέρες φάνηκε ότι χωρίς τις αμερικανικές πληροφορίες, ούτε οι ουκρανικές δυνάμεις ούτε οι συμμαχικές δεν μπορούσαν πλέον να νικήσουν. Αυτό το σοκ συγκλόνισε βαθιά τις τελευταίες, οι οποίες στη συνέχεια συνεδρίασαν πολλές φορές για να συζητήσουν τι έπρεπε να κάνουν για να ανακτήσουν την αποτελεσματικότητά τους.

Μια περίοδος αβεβαιότητας

Μετά το σοβαρό περιστατικό στον Λευκό Οίκο, η Ουκρανία προσπάθησε να αντικαταστήσει την υποστήριξη των ΗΠΑ με αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Ηνωμένου Βασιλείου και του Καναδά. Ωστόσο, αυτές δεν διαθέτουν μέσα συγκρίσιμα με εκείνα του θείου Σαμ.

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έπαιξε το παιχνίδι του «ζεστού-κρύου», αφήνοντας τους Ευρωπαίους ευρύτερα να συζητήσουν μεταξύ τους τι μπορούν να κάνουν μόνοι τους. Αρχικά, υπερασπίστηκε τη νομιμότητα του προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι απέναντι στη Ρωσία, η οποία τον κατηγορούσε ότι δεν διεξήγαγε εκλογές και ότι κατείχε παράνομα την προεδρία της Ουκρανίας μετά τη λήξη της θητείας του, τον Μάιο του 2024. Κατά συνέπεια, η Μόσχα υποστήριζε ότι οποιαδήποτε ειρηνευτική συμφωνία που υπογραφόταν από έναν μη εκλεγμένο ηγέτη θα μπορούσε να θεωρηθεί άκυρη και να αμφισβητηθεί.

Οι Ουκρανοί υπενθύμισαν στον πρόεδρο Τραμπ ότι το Σύνταγμά τους απαγορεύει τη διεξαγωγή εκλογών σε περίοδο πολεμικού δικαίου. Αλλά ο Ντόναλντ Τραμπ ενημερώθηκε από τον Στιβ Γουίτκοφ ότι ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι επέκτεινε τον στρατιωτικό νόμο τριμήνου προς τρίμηνο για να αποφύγει τη διεξαγωγή εκλογών [4]. Τότε άρχισε να ψάχνει πιθανούς υποψηφίους για να τον αντικαταστήσει και ανακάλυψε ότι οι περισσότεροι στρατιώτες που σκοτώθηκαν σε μάχες εξακολουθούσαν να είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους. Επομένως, οι εκλογές είναι ανέφικτες υπό τις τρέχουσες συνθήκες. Η Ρωσία πρότεινε να διεξαχθούν υπό την ευθύνη των Ηνωμένων Εθνών. Το ζήτημα παρέμεινε άλυτο.

Σε συνέντευξη στο Le Figaro, ο μη εκλεγμένος πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι δήλωνε [5]: «Ο δεύτερος λόγος [που με κρατάει], είναι το μίσος για τους Ρώσους που σκότωσαν τόσους πολλούς Ουκρανούς πολίτες. Ξέρω ότι σε καιρό ειρήνης δεν είναι ευγενικό να χρησιμοποιείς αυτή τη λέξη. Αλλά όταν είσαι σε πόλεμο, όταν βλέπεις στρατιώτες να εισβάλλουν στη χώρα σου και να σκοτώνουν αθώους ανθρώπους, σας το υπόσχομαι, μπορείς να νιώσεις αυτό το μίσος». Έχει επαναλάβει πολλές φορές παρόμοιες δηλώσεις, λέγοντας ότι «μισεί τους Ρώσους». Όταν του ζητήθηκε να διευκρινίσει εάν εννοεί ότι μισεί τον Βλαντίμιρ Πούτιν, απάντησε: «Όχι, όλους τους Ρώσους!». Με αυτόν τον τρόπο, υιοθετεί τη ρητορική των «ακραίων εθνικιστών». Ο ιδρυτής τους, Ντμίτρο Ντόντσοφ, ισχυριζόταν ότι οι Ουκρανοί γεννήθηκαν για να εξολοθρεύουν τον πολιτισμό και τον λαό της Μοσχοβίας—μια αρχή που εφάρμοσε με τους ναζιστικούς συμμάχους του, ηγούμενος του Ινστιτούτου Ράινχαρντ Χάιντριχ. Η ρωσική κατηγορία για ναζιστοποίηση της Ουκρανίας δεν είναι προπαγάνδα, αλλά πραγματικότητα.

Ο πρόεδρος Τραμπ είχε στείλει κρυφά τον φίλο του, Στιβ Γουίτκοφ, ο οποίος είναι επίσης ειδικός απεσταλμένος για τη Μέση Ανατολή, για να συζητήσει μια πρώτη ανταλλαγή κρατουμένων με τον Κιρίλ Ντμίτριεφ στην Αγία Πετρούπολη στις αρχές Απριλίου. Κατά τη συζήτησή τους, ο Ντμίτριεφ παρουσιάστηκε ως επικεφαλής του ρωσικού ταμείου άμεσων επενδύσεων, αλλά και ως Ρωσο-Ουκρανός που ενδιαφέρεται για τις προσπάθειες της κυβέρνησης Τραμπ. Αφού ολοκλήρωσαν γρήγορα την πρώτη ανταλλαγή, οργάνωσαν απροσδόκητα μια συνάντηση με τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν στις 11 Απριλίου. Ο τελευταίος παρουσίασε στον Γουίτκοφ τη ρωσική εκδοχή της σύγκρουσης. Ο τελευταίος την άκουσε με προσοχή και ελέγχοντας αμέσως τις πληροφορίες. Επιστρέφοντας στην Ουάσινγκτον, εξέθεσε στον πρόεδρο Τραμπ το μέγεθος της παραπληροφόρησης: οι δημοκρατικοί πρόεδροι Μπαράκ Ομπάμα και Τζο Μπάιντεν είχαν πράγματι συνάψει συμφωνία με νεοναζί για να ελέγξουν την Ουκρανία. Αυτοί διώκουν τους ρωσόφωνους Ουκρανούς. Η Ρωσία δεν εισέβαλε στη χώρα για να την προσαρτήσει, αλλά εφάρμοσε το ψήφισμα 2202 του Συμβουλίου Ασφαλείας (συμφωνίες του Μινσκ), για το οποίο είχε εγγυηθεί. Αντί να βοηθήσουν, πιστές στους δημοκρατικούς Μπαράκ Ομπάμα και Τζο Μπάιντεν, η Γερμανία και η Γαλλία, που είχαν επίσης εγγυηθεί την εφαρμογή του ψηφίσματος 2202, κατηγόρησαν εν γνώσει τους τη Ρωσία για εισβολή στην Ουκρανία.

Ο Ντόναλντ Τραμπ, που γνώριζε προσωπικά και εμπιστευόταν τον Γουίτκοφ εδώ και πολλά χρόνια, κατάλαβε αμέσως τη χειραγώγηση των δημοκρατικών. Καθώς είχε παρατηρήσει τη στάση του Ζελένσκι εναντίον του κατά το Russiagate και τη συμμετοχή του στην εκλογική εκστρατεία του Μπάιντεν-Χάρις, σχημάτισε γρήγορα νέες πεποιθήσεις.

Στις 14 Απριλίου, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υιοθέτησε την εκδοχή του Γουίτκοφ και εξέφρασε λύπη που ο Ζελένσκι ξεκίνησε τον πόλεμο, δηλώνοντας: «Δεν ξεκινάς πόλεμο εναντίον κάποιου 20 φορές ισχυρότερου και μετά ελπίζεις ότι οι άνθρωποι θα σου δώσουν πυραύλους». Στις 17 Απριλίου, έστειλε και στις δύο πλευρές μια ειρηνευτική πρόταση, την οποία η Ουκρανία απέρριψε και η Ρωσία δέχτηκε με επιφυλάξεις

Τέσσερα σημεία διαφωνίας παραμένουν μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας:

• Η Μόσχα συνεχίζει να βομβαρδίζει στρατιωτικούς στόχους σε ζώνες άμαχου πληθυσμού κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων. Από των συνθήκων της Χάγης (1899 και 1907), είναι αποδεκτό ότι τα «πολιτισμένα έθνη» δεν τοποθετούν στρατιωτικές εγκαταστάσεις μέσα σε περιοχές άμαχου πληθυσμού. Ωστόσο, οι Ουκρανοί χρησιμοποιούν τον ίδιο τους τον πληθυσμό ως «ανθρώπινη ασπίδα». Ομοίως, κατά τη διάρκεια διαπραγματεύσεων, οι δύο πλευρές οφείλουν να περιορίσουν τις επιχειρήσεις τους σε στρατιωτικούς στόχους—κάτι που η Ρωσία παραβιάζει επίσης.

• Οι ΗΠΑ δεν δέχονται την αποστρατικοποίηση της Ουκρανίας παρά μόνο εάν ξένες δυνάμεις εγγυηθούν την ασφάλεια. Η Μόσχα προτείνει επομένως την ανάπτυξή Γαλάζιων Κράνων του ΟΗΕ, ενώ οι σύμμαχοι επιμένουν στη δική τους ανάπτυξη δυνάμεων. Αλλά η Μόσχα, βάσει προηγουμένων εμπειριών, θεωρεί ότι δεν θα διαφυλάξουν την ειρήνη αλλά θα συνεχίζουν τον πόλεμο.

• Η Μόσχα σκοπεύει να κατακτήσει την ολότητα των όμπλαστ (περιφερειών) που ψήφισαν υπέρ της ένταξής τους στη Ρωσική Ομοσπονδία, ενώ η Ουάσινγκτον θεωρεί ότι οι ελάχιστες μη κατεχόμενες ζώνες αυτών των όμπλαστ πρέπει να παραμείνουν ουκρανικές, με τα οριστικά σύνορα να καθορίζονται από την κατάπαυση του πυρός. Η Ουκρανία διοργανώνει εδώ και αρκετά χρόνια μια ετήσια διεθνή διαδήλωση για να επαναβεβαιώσει την κυριαρχία της επί της Κριμαίας, που προσαρτήθηκε από τη Ρωσία το 2014. Ωστόσο, κατά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η Κριμαία είχε ανακηρύξει την ανεξαρτησία της πριν από την Ουκρανία. Η Μόσχα συνέχισε για πολλά χρόνια να πληρώνει τους δημόσιους υπαλλήλους και τις συντάξεις εκεί, μέχρι που ο πρόεδρος Μπορίς Γέλτσιν εγκατέλειψε αυτή την δαπανηρή περιοχή και η Κριμαία δέχτηκε να ενταχθεί στην Ουκρανία. Το 2014, όταν οι «ακραίοι εθνικιστές» ανέτρεψαν τον εκλεγμένο πρόεδρο, η Κριμαία ψήφισε για δεύτερη φορά την ανεξαρτησία της και στη συνέχεια την ένταξή της στη Ρωσική Ομοσπονδία. Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ θεωρεί αυτή την ένωση νόμιμη για δύο λόγους: αφενός, επρόκειτο για δημοψήφισμα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και αφετέρου, η Ουκρανία δεν αντιτάχθηκε τότε.

• Το Κίεβο απαιτεί η πυρηνική εγκατάσταση της Ζαπορίζια και το υδροηλεκτρικό φράγμα της Καχόβκα, απαραίτητο για την ψύξη του πυρηνικού εργοστασίου, να επιστραφούν στον ίδιον, κάτι στο οποίο η Μόσχα αντιτίθεται κατηγορηματικά. Αυτό το αίτημα έρχεται σε αντίθεση με το προηγούμενο σημείο, καθώς και οι δύο εγκαταστάσεις ελέγχονται σήμερα από τη Ρωσία. Σύμφωνα με τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (IAEA), στην αρχή του πολέμου, το εργοστάσιο της Ζαπορίζια φιλοξενούσε μια απίστευτη ποσότητα πλουτωνίου και εμπλουτισμένου ουρανίου, που συγκεντρώθηκε σε παράβαση των διεθνών συνθηκών. Η Ρωσία, θεωρώντας το εργοστάσιο ως προτεραιότητα, το κατέλαβε από την αρχή της ειδικής στρατιωτικής της επιχείρησης. Κατάφερε να ανακτήσει τα σχάσιμα υλικά και να μεταφέρει ένα μέρος τους σε έδαφος που τότε ανήκε στη Ρωσία. Πολλές μάχες έλαβαν χώρα εκείνη την περίοδο, γεγονός που υποδηλώνει ότι δεν τα απέμακρυναν όλα.

Στην κηδεία του Πάπα Φραγκίσκου στη Ρώμη, στις 26 Απριλίου, οι πρόεδροι Τραμπ και Ζελένσκι συναντήθηκαν ξανά, στη βασιλική του Αγίου Πέτρου, για ένα τέταρτο της ώρας. Φαίνεται ότι συμφώνησαν να ξεκινήσουν από νέα βάση· οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ουκρανία παραμέρισαν όλα όσα είχαν προηγηθεί. Δεν θα μιλούσαν πλέον για πόλεμο, αλλά για εκεχειρία ενός μήνα και θα δεσμεύονταν από κοινού για την ανοικοδόμηση. Φυσικά, αυτή η συμφιλίωση δεν θα έλυνε πολλά, αλλά θα επέτρεπε να εξεταστεί το μέλλον από μια νέα οπτική.

Εκνευρισμένη τόσο από την παράβαση του ψηφίσματος 2202 όσο και από την πρόσφατη πασχαλινή εκεχειρία, η Ρωσία απέρριψε αμέσως την ιδέα μιας παρατεταμένης εκεχειρίας. Αντίθετα, ανακοίνωσε μονομερώς τη διακοπή των μαχών με την ευκαιρία της επετείου της νίκης επί του ναζισμού, στις 9 Μαΐου· μια προσβολή για τους Ουκρανούς «ακροεθνικιστές», συμμάχους των ναζί, που βιάστηκαν να την απορρίψουν.

Η δημιουργία του Αμερικανο-Ουκρανικού Ταμείου Επανεπένδυσης

Ο υπουργός Οικονομικών, Σκοτ Μπέσεντ, και η αντιπρόεδρος της ουκρανικής κυβέρνησης, Γιούλια Σβιριντένκο, υπέγραψαν στις 30 Απριλίου στην Ουάσινγκτον μια συμφωνία για τη δημιουργία ενός «Αμερικανο-Ουκρανικού Ταμείου Επανεπένδυσης». Σε αντίθεση με ό,τι ανέφεραν τα πρακτορεία ειδήσεων (και που επαναλάβαμε, βλ. VAI 3394), δεν πρόκειται για απλή αναδιατύπωση της αμερικανικής πρότασης εκμετάλλευσης των «σπάνιων γαιών», αλλά για ένα ριζικά νέο σύστημα.

Η μελέτη του κειμένου, που είναι πλέον διαθέσιμο, δείχνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες παραιτούνται από την αποπληρωμή των όπλων που παρέδωσαν στην Ουκρανία, ενώ η Ουκρανία παραιτείται από εγγυήσεις ασφαλείας [6]. Η Ουάσινγκτον προτείνει στους Ουκρανούς να διαχειριστούν μαζί της τόσο τη συνέχιση του πολέμου όσο και την ανοικοδόμηση της χώρας. Το Κίεβο θα διαθέτει νέα χρήματα μόνο αναλογικά με τα κέρδη που θα πραγματοποιήσουν οι αμερικανο-ουκρανικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία, τα μισά από τα οποία θα διαχειρίζεται το κοινό ταμείο. Το Κίεβο θα μπορεί είτε να αφιερώσει αυτά τα έσοδα για την αγορά όπλων και την απώλειά τους στη μάχη, είτε για την ανοικοδόμηση της χώρας.

Η Ουκρανία θα διατηρήσει «τον πλήρη έλεγχο του υπεδάφους, των υποδομών και των φυσικών της πόρων», δήλωσε ο πρωθυπουργός Ντένις Σμιχάλ. Η δημιουργία του ταμείου δεν θα επηρεάσει αρνητικά ούτε την ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε ομιλία του προς το έθνος, την 1η Μαΐου, ο μη εκλεγμένος πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι δήλωσε: «Συζητήσαμε με τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, για την επιθυμία μας να ολοκληρώσουμε τη συμφωνία – το συζητήσαμε στη συνάντησή μας στο Βατικανό. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το πρώτο απτό αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης στο Βατικανό, που την καθιστά πραγματικά ιστορική.» [7].

Η Βερχόβνα Ράντα (κοινοβούλιο) της Ουκρανίας αναμένεται να επικυρώσει τη συμφωνία μεταξύ 13 και 15 Μαΐου.

Ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών δήλωσε: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αποφασισμένες να συμβάλουν στην παύση αυτού του ωμού και παράλογου πολέμου. Αυτή η συμφωνία δείχνει ξεκάθαρα στη Ρωσία ότι η κυβέρνηση Τραμπ είναι δεσμευμένη σε μια ειρηνευτική διαδικασία που εστιάζει σε μια ελεύθερη, κυρίαρχη και ευημερούσα Ουκρανία μακροπρόθεσμα. Ο πρόεδρος Τραμπ σκέφτηκε αυτήν τη συνεργασία μεταξύ του αμερικανικού και του ουκρανικού λαού για να δείξει τη δέσμευση και των δύο πλευρών για μια διαρκή ειρήνη και ευημερία στην Ουκρανία. Και για να είμαστε ξεκάθαροι, κανένα κράτος ή πρόσωπο που χρηματοδότησε ή προμήθευσε τον ρωσικό πολεμικό μηχανισμό δεν θα επιτραπεί να ωφεληθεί από την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.» [8].

Σύμφωνα με την Reuters, δεδομένων των πολιτικών αβεβαιοτήτων και των χρονικών περιθωρίων που απαιτούνται για τη δημιουργία ορυχείων και εργοστασίων, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ουκρανία μπορεί να χρειαστούν μια δεκαετία ή περισσότερο για να εισπράξουν έσοδα από μια συμφωνία για τα ορυκτά [9].

Σε συνέντευξη στο Fox News Digital, ο αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς δήλωσε ότι δίνει στον εαυτό του 100 ημέρες από την υπογραφή αυτής της συμφωνίας για να ολοκληρωθεί η ειρήνη μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] Τα διακυβεύματα των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ με την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 29 avril 2025.

[2] « Натовцы готовят кампанию по дискредитации В. Зеленского », Пресс-бюро СВР России, 3 Февраля 2025.

[5] «Volodymyr Zelensky : "Stopper la guerre c’est stopper Poutine"», Isabelle Lassere, Le Figaro, 27 mars 2025.

[6] United States-Ukraine Reconstruction Investment Fund”, Voltaire Network, 30 April 2025.

[9] «US, Ukraine may wait decade or more to see revenue from minerals deal», Eric Onstad & Pavel Polityuk, Reuters, May 1, 2025.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Τα διακυβεύματα των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ με την Ουκρανία

Τα διακυβεύματα των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ με την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν

Τα «εργοτάξια» του Ντόναλντ Τραμπ (2/2)

Τα εργοτάξια του Ντόναλντ Τραμπ (1/2)

Για ποιο λόγο κηρύχθηκε «ένοχη» η Μαρίν Λε Πεν;

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις