Ο Τάκερ Κάρλσον, έμπιστος του Τραμπ, αποκαλύπτει την εκρηκτική αλήθεια για την 11η Σεπτεμβρίου, με τον Κερτ Γουέλντον
του Alfredo Jalife-Rahme
Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, απίστευτες επιθέσεις κατέστρεψαν τρεις πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου της Νέας Υόρκης. Η επιχείρηση αποδόθηκε στον Οσάμα μπιν Λάντεν και χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για τους πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Ωστόσο, την ίδια ημέρα, ο επιχειρηματίας Ντόναλντ Τραμπ κατάγγελλε ένα ψεύδος και έξι μήνες αργότερα, ο πολιτικός άνδρας Τιερί Μεϊσάν δημοσίευε το βιβλίο «Η Φρικτή Απάτη», πριν εξοριστεί. Ο πρώην ρεπουμπλικανός βουλευτής Κερτ Γουέλντον αποκάλυψε πρόσφατα τις πιέσεις που δέχθηκε επειδή τόλμησε να κάνει ερωτήσεις στον Τζορτζ Μπους.
Δίκτυο Βολταίρος| Πόλη του Μεξικού (Μεξικό) |22 avril 2025
Μεγάλο μέρος όσων αποκάλυψε ο πρώην ρεπουμπλικανός νομοθέτης Κερτ Γουέλντον, πριν λίγες μέρες, στη συνέντευξή του με τον Τάκερ Κάρλσον – την οποία έσπασε ρεκόρ τηλεθέασης στις ΗΠΑ – ήταν ήδη γνωστά μέσω διαφόρων αποκαλύψεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Τάκερ Κάρλσον είναι, παρεμπιπτόντως, ένας από τους κύριους έμπιστους του Τραμπ, σύμφωνα με τον γνωστό δημοκρατικό σύμβουλο Τζέιμς Κάρβιλ, στενό συνεργάτη του Κλίντον. Όμως άλλο είναι να βλέπει κανείς αυτές τις αποκαλύψεις συμπυκνωμένες σε ένα βίντεο διάρκειας μίας ώρας και 24 λεπτών από τον θρυλικό Κάρλσον [1], βίντεο που καταρρίπτει την ψευδή χολιγουντιανή προπαγάνδα και τις συγκαλύψεις των κυρίαρχων ΜΜΕ, εκθέτοντας για άλλη μια φορά τη γύμνια τους ως προς την ενημέρωση.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ότι από του ίδιου του «Μπέιμπι» Μπους, που είχε οργανώσει την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, έως όλους τους μεταγενέστερους Αμερικανούς προέδρους – Ομπάμα και Μπάιντεν –, όλοι απέκρυψαν την «αλήθεια» για αυτό το γεγονός, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για τους πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Ο ίδιος ο Τραμπ στην πρώτη του θητεία είχε αποθαρρυνθεί από το να αποκαλύψει όσα τόλμησαν να πουν κορυφαίοι ερευνητές με κίνδυνο της ζωής τους από το 2001. Φαίνεται πως οι ψευδο-δημοκρατικές κυβερνήσεις προτιμούν το ψέμα για να κυβερνούν «ανενόχλητες», ώστε να συνεχίσουν να προωθούν τους επαίσχυντους δημοσιονομικούς στόχους τους.
Έξι μήνες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ο Τιερί Μεϊσάν δημοσιεύει την «Φρικτή Απάτη». Εκεί καταγγέλλει την επίσημη εκδοχή του προέδρου Μπους. Όταν εξαντλείται το βιβλίο, τον προσκαλεί ο Τιερί Αρντισόν και τότε το έργο γνωρίζει παγκόσμια επιτυχία. Αρχικά υποστηρίζεται από τον Ζακ Σιράκ, αλλά κατόπιν εγκαταλείπεται από τη Γαλλία. Εξορίζεται και γίνεται σύμβουλος αρχηγών κρατών στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στη Συρία, στον Λίβανο, στη Βενεζουέλα, στο Ιράν και στη Λιβύη.
Έξι μήνες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ο Τιερί Μεϊσάν δημοσιεύει την «Φρικτή Απάτη» [2]
. Εκεί καταγγέλλει την επίσημη εκδοχή του προέδρου Μπους. Όταν εξαντλείται το βιβλίο, τον προσκαλεί ο Τιερί Αρντισόν και τότε το έργο γνωρίζει παγκόσμια επιτυχία. Αρχικά υποστηρίζεται από τον Ζακ Σιράκ, αλλά κατόπιν εγκαταλείπεται από τη Γαλλία. Εξορίζεται και γίνεται σύμβουλος αρχηγών κρατών στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στη Συρία, στον Λίβανο, στη Βενεζουέλα, στο Ιράν και στη Λιβύη.
Ο ΓΑΛΛΟΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ Τιερί Μεϊσάν, ιδρυτής και διευθυντής του Δικτύου Βολταίρος και πρώτος στη λίστα των παγκόσμιων γεωπολιτικών αναλυτών, αποκάλυψε στο κλασικό του βιβλίο «Η Φρικτή Απάτη» ότι ουδέποτε σημειώθηκε επίθεση με τζιχαντιστικό αεροπλάνο κατά των εγκαταστάσεων του Πενταγώνου – γεγονός που τον ανάγκασε να εξοριστεί επί σειρά ετών στον Λίβανο και τη Συρία, αφού είχε δεχθεί απειλές θανάτου από τη CIA.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΙΓΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ, και το αποκάλυψε ο υπογράφων, είναι ότι η «σκηνοθετημένη» επίθεση στο Πεντάγωνο χρησιμοποιήθηκε ως κάλυψη για το «έλλειμμα» ύψους 2,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων (trillions στα αγγλικά, χιλιάδες δισεκατομμύρια στα γαλλικά), σύμφωνα με τα ίδια τα λόγια του πρώην υπουργού Άμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ. Τα χρήματα αυτά «εξαφανίστηκαν ως διά μαγείας» από τον ελεγκτή και ραβίνο (sic) ορθόδοξο – Χάζαρο στα ελληνικά – Ντοβ Ζάκχαϊμ, μέλος της ζοφερής ομάδας The Vulcans, υπό την ηγεσία της Κοντολίζα Ράις. Τα ελλείμματα του Πενταγώνου το 2001 είναι μηδαμινά μπροστά στα 35 τρισεκατομμύρια δολάρια που «εξαφανίστηκαν» 19 χρόνια αργότερα! [3].
Ο ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΕΠΙΣΗΣ είχε επισημάνει την απόκλιση μεταξύ της κατάρρευσης του τρίτου πύργου – που κατέρρευσε το απόγευμα – και των Δίδυμων Πύργων που κατέρρευσαν το πρωί [4]. Σύμφωνα με τον Τάκερ Κάρλσον, «μετά από 20 χρόνια στο Κογκρέσο, ο Κερτ Γουέλντον ήταν έτοιμος να αναλάβει την ηγεσία της Επιτροπής Άμυνας όταν αμφισβήτησε την ακρίβεια της έκθεσης για την 11η Σεπτεμβρίου».
Ο Τάκερ Κάρλσον σχολιάζει: «σε αντίποινα, η κυβέρνηση Μπους έστειλε ομοσπονδιακούς πράκτορες στο σπίτι της κόρης του, πράγμα που έθεσε τέλος στην πολιτική του σταδιοδρομία». Εξηγεί ότι στα 77 του, ο ρεπουμπλικανός Κερτ Γουέλντον αποφάσισε να πει «την αλήθεια για την 11η Σεπτεμβρίου 2001». Υπήρξε βουλευτής της Πενσυλβάνια από το 1987 έως το 2007 (20 χρόνια!) και είχε διατελέσει αντιπρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας και της Επιτροπής Εσωτερικής Ασφάλειας της Βουλής των Αντιπροσώπων: γεγονός που του επέτρεψε να έχει άμεση εικόνα για τα γεγονότα.
Ο διάσημος σκηνοθέτης και ηθοποιός Μελ Γκίμπσον, διορισμένος από τον Τραμπ 2.0 ως «ειδικός πρέσβης» στο Χόλιγουντ – όπως και οι Τζον Βόιτ και Σιλβέστερ Σταλόνε [5]– χαρακτήρισε τη συνέντευξη ως «το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Τρία κτίρια κατέρρευσαν σαν να ήταν προγραμματισμένα. Όχι δύο, αλλά τρία. Μέχρι σήμερα, κανείς δεν εξήγησε πώς κατέρρευσε το κτίριο 3 χωρίς να έχει χτυπηθεί από αεροπλάνο». Ο Μελ Γκίμπσον αποκαλύπτει ότι «οι πύργοι είχαν σχεδιαστεί ώστε να αντέχουν πρόσκρουση αεροπλάνου. Και οι πυροσβέστες είχαν από την αρχή μιλήσει για εκρήξεις μέσα στα κτίρια [6] ».
Την ίδια ημέρα των επιθέσεων, στο κανάλι Canal 9 της Νέας Υόρκης, ο Ντόναλντ Τραμπ χαρακτήρισε την επίσημη εκδοχή της κατάρρευσης των πύργων ως «ψέμα». Αργότερα ασχολήθηκε με την πολιτική. Σήμερα είναι πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
ΑΞΙΟ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ότι ο Τραμπ 2.0 μέχρι στιγμής έχει παραμείνει σιωπηλός για το εκρηκτικό βίντεο του Τάκερ Κάρλσον και τη συνέντευξή του με τον Κερτ Γουέλντον, παρόλο που ο στενός κύκλος ενημέρωσής του και πρώην ρεπουμπλικανός νομοθέτης την δημοσιοποίησαν, στο πλαίσιο του εμπορικού πολέμου του που τώρα στρέφεται κατά της Κίνας.
Καθηγητής Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού (UNAM). Επίτιμος διδάκτορας από το Pontifical University of San Francisco Xavier in Chuquisaca. Δημοσιεύει στήλες για τη διεθνή πολιτική στην καθημερινή La Jornada . Τελευταία δημοσιευμένη εργασία: La invisible carcel cibernética: Google/Apple/Facebook/Amazon/Twitter (GAFAT) (Orfila, 2019).
Η κύρια δράση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ είναι η μεταρρύθμιση της δυτικής οικονομίας με την κατάργηση της «αμερικανικής παγκοσμιοποίησης», σύμφωνα με την οποία τα εξαρτήματα πολύπλοκων προϊόντων κατασκευάζονται σε πολλές χώρες πριν συναρμολογηθούν. Σκοπός του είναι να επαναφέρει όσο το δυνατόν περισσότερες βιομηχανικές μονάδες στις ΗΠΑ, ώστε η χώρα του να μπορεί να παράγει πολύπλοκα αντικείμενα από το Α έως το Ω. Σε αντίθεση με το ό,τι μπορούμε να νομίζουμε, ο Πρώτος Παγκόσμιος Εμπορικός Πόλεμος δεν είναι η Ουάσινγκτον εναντίον του Πεκίνου, αλλά δύο μορφές καπιταλισμού μεταξύ τους.
Αφού εξήγησα τις προσπάθειες του Ντόναλντ Τραμπ ενάντια στον «αμερικανικό ιμπεριαλισμό» και την ομοσπονδιακή γραφειοκρατία [1], θα ήθελα να επικεντρωθώ στην οικονομική του δράση και ιδιαίτερα στην αντίληψή του για τους δασμούς.
Αρχικά, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν ήταν πολιτικός, αλλά επιχειρηματίας, και ως τέτοιος εισήλθε στον πολιτικό κόσμο τη δεκαετία του ’80. Τότε, είχε δημοσιεύσει μια ολόκληρη σελίδα διαφήμισης σε τρεις μεγάλες αμερικανικές εφημερίδες για να καταδείξει την ανισορροπία στις συναλλαγές μεταξύ της χώρας του και της Κίνας. Αντιστεκόταν έτσι στην αμερικανική παγκοσμιοποίηση που καθιστούσε τις ΗΠΑ το κέντρο της Αυτοκρατορίας και την Κίνα το «εργοστάσιο του κόσμου».
Δεν εισήλθε στην πολιτική παρά μόνο αργότερα, πρώτα δίπλα στους Κλίντον, στη συνέχεια υποστηρίζοντας το Tea Party και, τέλος, κατακτώντας το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Για να κατανοήσουμε τον Ντόναλντ Τραμπ, πρέπει πάντα να θυμόμαστε την διαδρομή του: δεν είναι ούτε Δημοκρατικός, ούτε Ρεπουμπλικανός, αλλά ένας «Τζάκσονιστής» [2]. Και το επίκεντρο του αγώνα του είναι να επαναφέρει στην πατρίδα του την παραγωγή των αγαθών κατανάλωσης.
Μας είναι πολύ πιο εύκολο να κατανοήσουμε τους αντιπάλους του στις ΗΠΑ, διότι δρουν σχεδόν όλοι όχι με βάση τις εμπειρίες τους, αλλά βάσει της μοναδικής τους ιδεολογίας: του «αμερικανικού ιμπεριαλισμού».
Και πρέπει να θυμόμαστε ότι, γενικά, οι ακαδημαϊκοί συγχέουν τις οικονομικές ιδεολογίες, για τις οποίες διαλαλούν, με τη λειτουργία της πραγματικής οικονομίας, την οποία αγνοούν.
Όταν, πλέον ως ομοσπονδιακός πρόεδρος, ο Ντόναλντ Τραμπ μεταρρυθμίζει την οικονομία, ανακοινώνει ότι θέλει να Make America Great Again (MAGA), δηλαδή να μετατρέψει την Αμερική ξανά σε μεγάλη δύναμη. Διευκρινίζει ότι δεν σκοπεύει να διεξάγει πολέμους, αλλά, όπως ο πρόεδρος Άντριου Τζάκσον, να τους αντικαταστήσει με το διεθνές εμπόριο. Επομένως, δεν πρέπει να ερμηνεύουμε το MAGA ως τη δημιουργία μιας μεγάλης στρατιωτικής δύναμης, αλλά μιας μεγάλης οικονομικής δύναμης, δηλαδή την επιστροφή της Αμερικής στο μεγαλείο της.
Ο Άντριου Τζάκσον δεν ήταν ούτε υπέρ της ελεύθερής αγοράς, ούτε υπέρ του προστατευτισμού. Θεωρούσε τους δασμούς όχι ως μέσο προστασίας των αμερικανικών προϊόντων από τους διεθνείς ανταγωνιστές, αλλά ως τον μοναδικό τρόπο χρηματοδότησης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Αυτή ακριβώς είναι η θέση του Ντόναλντ Τραμπ σήμερα: σκοπεύει να καταργήσει όλους τους ομοσπονδιακούς φόρους και να χρηματοδοτήσει την κυβέρνηση του μόνο μέσω δασμών. Αφήνει, αντίθετα, κάθε πολιτεία να επιβάλλει τους φόρους που θεωρεί απαραίτητους.
Με αυτό το πλαίσιο σκέψης, ο Ντόναλντ Τραμπ οργανώνει τη μετάβαση από το παλιό στο νέο σύστημα σύμφωνα με τη μέθοδό του, την οποία περιέγραψε στο βιβλίο του The Art of the Deal: να αποσταθεροποιεί τους συνομιλητές του. Έτσι, ξεκίνησε ανακοινώνοντας γενικούς και απαγορευτικούς δασμούς, για να συμφωνήσει στη συνέχεια να τους μειώσει στο 10% για τρεις μήνες, εκτός για την Κίνα.
Όλοι έτρεξαν τότε στα πόδια του, τόσο για να ευχαριστήσουν τον «καλό μας αφέντη του κόσμου» για αυτούς τους φόρους, όσο και για να τον παρακαλέσουν να μην τους αυξήσει πολύ. Το απόλυτο παράδειγμα αυτής της υποταγής δόθηκε από την Ιταλία της Τζόρτζια Μελόνι. Η πρωθυπουργός παρουσιάστηκε ως λάτρης του Γιγαντοκτόνου που της επέβαλε τα πάντα [3]. Αντίθετα, το αντίθετο παράδειγμα δόθηκε από την Κίνα, που αρχικά αντέδρασε με αμοιβαίους δασμούς, αλλά στη συνέχεια άλλαξε γνώμη. Επέλεξε να απαντήσει «α-λα-κινεζικά», δηλαδή σε ένα πεδίο που δεν την περίμεναν: διακόπτοντας τη συνεργασία της με τους δύο γίγαντες των ημιαγωγών, ASML και TSMC, επιβραδύνοντας σημαντικά την εξαγωγή «σπάνιων γαιών» που χρησιμοποιούνται σε εξοπλισμούς υψηλής τεχνολογίας, εμπορικούς και στρατιωτικούς, και απαγορεύοντας την εισαγωγή αεροσκαφών Boeing.
Χωρίς αποθέματα, σε λίγες εβδομάδες, οι ΗΠΑ δεν θα έχουν ημιαγωγούς ούτε ανταλλακτικά για τους κινητήρες πυραύλων τους, τα συστήματα ραντάρ τους, τους αισθητήρες καθοδήγησης τους, τα αντιδιαβρωτικά υλικά τους, τους λέιζερ στόχευσης τους, τις κεφαλές αναζήτησης τους, τα τακτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη τους, τους κινητήρες μαχητικών αεροσκαφών και τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου τους.
Χωρίς να περιμένει, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ απάλλαξε από φόρους τα καταναλωτικά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας: προσωπικούς υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα κ.λπ., αλλά όχι τις πρώτες ύλες και τα εξαρτήματα που είναι απαραίτητα για το στρατο-βιομηχανικό συγκρότημα.
Εδώ βρισκόμαστε. Σε λίγες εβδομάδες, το στρατο-βιομηχανικό συγκρότημα, όχι μόνο των ΗΠΑ, αλλά και της Δύσης (συμπεριλαμβανομένης και της Ιταλίας), θα αναγκαστεί να κηρύξει το lock out των εργοστασίων του.
Από την άποψη του Ντόναλντ Τραμπ, οι ΗΠΑ δεν είναι πλέον μια παραγωγική οικονομία επειδή δεν παράγουν καταναλωτικά αγαθά, αλλά κυρίως όπλα και «χρηματοοικονομικά προϊόντα». Στην πράξη, έχουν μια οικονομία πολέμου. Σκοπός του είναι, επομένως, να σφίξει το ζωνάρι του στρατο-βιομηχανικού συμπλέγματος και να αναπτύξει την τοπική παραγωγή, ιδιαίτερα των «σπάνιων γαιών» και των ορυκτών καυσίμων που είναι απαραίτητα για τη σύγχρονη βιομηχανία. Σε αντίθεση με μια διαδεδομένη άποψη, οι σπάνιες γαίες δεν είναι σπάνιες από μόνες τους. Υπάρχουν παντού, αλλά οι δυνατότητες εξαγωγής αυτών των ορυκτών είναι σπάνιες. Σήμερα, το 90% βρίσκεται στην Κίνα. Ο πρόεδρος Τραμπ βρίσκει, επομένως, μέσω της τρέχουσας αντιπαράθεσης, το επιχείρημα για να εκμεταλλευτεί τις «σπάνιες γαίες» των ΗΠΑ, κάτι στο οποίο αντιτίθενται οι οικολόγοι όλων των αποχρώσεων [4]. Πράγματι, είναι δύσκολο να εξαχθούν χωρίς να εξαντληθούν τα αποθέματα νερού και χωρίς να μολυνθούν οι γύρω περιοχές.
Όπως ο ελευθερισμός του DOGE, ο Elon Musk κρύβει την επιθυμία του Ντόναλντ Τραμπ να επιστρέψει στις πολιτείες λειτουργίες που ασκούνται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, έξω από το Σύνταγμα, έτσι και οι θέσεις του συμβούλου του για το Εμπόριο, Peter Navarro, κρύβουν τις δικές του οικονομικές αντιλήψεις. Ο Navarro, πρώην καθηγητής Οικονομικών στο Χάρβαρντ, είναι ένας πολεμιστής, γνωστός για να έχει προειδοποιήσει —υπερβάλλοντας— για την ανισορροπία στις σχέσεις με την Κίνα. Δήλωνε στο «Meet the Press» (NBC) [5], στις 13 Απριλίου, ότι η ομάδα του Τραμπ δεν εκπλήσσεται από τις αντιδράσεις, ακόμα και της Κίνας, από την αύξηση των δασμών. Αλλά δεν πρέπει να συμπεραίνουμε ότι ο πρόεδρος Τραμπ είναι αντικινεζικός.
Η γερουσιαστής των Δημοκρατικών, Elizabeth Warren, που δεν προσπαθεί να κατανοήσει τους πολιτικούς της αντιπάλους και τους θεωρεί δισεκατομμυριούχους χωρίς ηθικές αρχές, διψασμένους για χρήμα, κατηγόρησε τον πρόεδρο Τραμπ και το περιβάλλον του ότι αποφάσισαν τους δασμούς μόνο για να εμπλουτιστούν προσωπικά διαπράττοντας πράξεις προσώπων που κατέχουν εμπιστευτικές πληροφορίες. Παρακίνησε, επομένως, την επιτροπή Securities and Exchange Commission (SEC) να ανοίξει έρευνα για τις προσωπικές περιουσίες των Τραμπ και Musk. Δήλωσε στο «State of the Union» (CNN) [6], στις 13 Απριλίου, ότι η πρόσφατη απαλλαγή της κυβέρνησης Τραμπ για τα κινητά τηλέφωνα, τους προσωπικούς υπολογιστές και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές ήταν μια «ειδική συμφωνία» με τον CEO της Apple, Tim Cook, ο οποίος του έκανε δωρεά ένα εκατομμύριο δολάρια κατά την ορκωμοσία του. «Σαν να μην έφτανε το χάος, προσθέτει ένα στρώμα διαφθοράς που είναι πολύ εμφανές!» [7].
Παρόλο που δεν θα αρέσει στην πρώην καθηγήτρια Οικονομικών του Χάρβαρντ, κυρία Warren, αυτό που συμβαίνει δεν είναι ούτε θέμα διαφθοράς, ούτε επιθυμία να πλουτίσουν εις βάρος των φτωχότερων, αλλά ένας πόλεμος. Όχι ένας πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας, αλλά μεταξύ δύο μορφών καπιταλισμού σε παγκόσμια κλίμακα: αυτός των παραγωγών εναντίον των συναρμολογητών [8].
[7] «3273 Howard Lutnick et Peter Navarro assurent que la Première Guerre commerciale mondiale se déroule comme prévu» (3273 Ο Howard Lutnick και ο Peter Navarro διαβεβαιώνουν ότι ο Πρώτος Παγκόσμιος Εμπορικός Πόλεμος προχωρά όπως προβλεπόταν), Voltaire, actualité internationale - N°129 - 18 avril 2025.
Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δρα γρηγορότερα από τους άλλους πολιτικούς της γενιάς του. Σε δώδεκα εβδομάδες, έχει ήδη ανατρέψει τον «αμερικανικό ιμπεριαλισμό» υπέρ του «εξαιρετισμού» του. Αυτό δεν σημαίνει ακόμη το τέλος του προβλήματος, αλλά αποτελεί σημαντική πρόοδο τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο. Ταυτόχρονα, έκανε περικοπές στη ομοσπονδιακή γραφειοκρατία, καταργώντας υπηρεσίες που δεν εντάσσονταν στις αρμοδιότητές της και απολύοντας 230.000 ομοσπονδιακούς υπαλλήλους.
Πέρασαν πάνω από τρεις μήνες από τότε που ο Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε τη δεύτερη θητεία του στον Λευκό Οίκο. Έχει εκδώσει έναν εκπληκτικό αριθμό διαταγμάτων, δίνοντας την εντύπωση μιας ασυνεπούς προσωπικότητας. Ωστόσο, παρά τον περιορισμένο χρόνο που είχε διαθέσιμο, τα πρώτα αποτελέσματα αρχίζουν να φαίνονται.
Αποαποικιοποίηση της «αμερικανικής αυτοκρατορίας»
Αρχικά, επιδίωξε να αποαποικιοποιήσει την «αμερικανική αυτοκρατορία». Ωστόσο, καθώς η απόπειρά του το 2017 ήταν μια απόλυτη αποτυχία, άλλαξε μεθοδολογία. Κατά την πρώτη θητεία του, την όγδοη ημέρα, με διάταγμα, αφαίρεσε τις μόνιμες έδρες του αρχηγού του Επιτελείου και του διευθυντή της CIA στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας [1]. Ακολούθησε μια εξέγερση της ανώτερης διοίκησης που τον οδήγησε, δεκαέξι ημέρες αργότερα, να απολύσει τον σύμβουλο εθνικής ασφαλείας του, τον στρατηγό Michael Flynn.
Αυτή η υπόθεση άφησε τα σημάδια της, καθώς η ανώτερη διοίκηση της εθνικής ασφαλείας παρενέβη κατά την τελευταία προεκλογική εκστρατεία για να διαβεβαιώσει ψευδώς ότι ο υπολογιστής του Hunter Biden δεν υπήρχε και ότι όσοι ισχυρίζονταν ότι τον είδαν ήταν πράκτορες της ρωσικής παραπληροφόρησης [2]. Γι’ αυτό, ο Ντόναλντ Τραμπ τους στέρησε την άδεια ασφαλείας-άμυνας τους τις πρώτες ημέρες της δεύτερης θητείας του [3].
Αυτή τη φορά, ο Ντόναλντ Τραμπ έπιασε τον ταύρο από τα κέρατα: συνταξιοδότησε πρόωρα όλους τους υπαλλήλους που είχαν πολεμήσει εναντίον του κατά την πρώτη θητεία του και διέλυσε το Federal Executive Institute που τους εκπαίδευε [4]. Αφού απομάκρυνε αυτό το επίπεδο στελεχών, αφαίρεσε επίσης τις άδειες ασφαλείας-άμυνας από 15 πολιτικούς (συμπεριλαμβανομένων του πρώην προέδρου Joe Biden και της πρώην υπουργού εξωτερικών Hillary Clinton) για να σιγουρευτεί ότι δεν θα βρεθούν ξανά στον δρόμο του [5]. Λένε «Ποτέ δύο χωρίς τρία»: γι’ αυτό και απομάκρυνε έξι ακόμη υπαλλήλους από το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας [6], στις 2 Απριλίου, επειδή συνέχιζαν να συνεργάζονται με τους στραουσιστές φίλους τους [7].
Αφού έβαλε αυτούς τους ανθρώπους εκτός δράσης, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία, την Παλαιστίνη και το Ιράν. Όλοι αντέδρασαν όταν έβαλε στη θέση του τον μη εκλεγμένο Ουκρανό πρόεδρο Volodymyr Zelensky, αλλά έβαλε επίσης στη θέση του τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Benyamin Netanyahu δύο φορές [8]. Την πρώτη φορά, απάντησε στο σχέδιό του για την προσάρτηση της Γάζας ανακοινώνοντάς του ότι προτιμούσε να χτίσει μια νέα ριβιέρα παρά να τον δει να καταλαμβάνει αυτή την περιοχή· τη δεύτερη φορά, του είπε ότι δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα για να διαιρέσει τη Συρία και ότι δεν θα μπορούσε ούτε να επιτεθεί στο Ιράν.
Βέβαια, προς το παρόν, κανένα από αυτά τα τρία προβληματικά σημεία δεν βρίσκεται σε ειρήνη, αλλά τα πράγματα προχωρούν γρήγορα:
• Στην Ουκρανία, έκανε αποδεκτό ότι η Κριμαία, το Ντονμπάς και ένα μέρος της Νοβορωσίας ανήκουν όντως στη Ρωσία. Επιπλέον, είναι σαφές ότι θα πρέπει να διεξαχθούν προεδρικές εκλογές. Οι «ακραίοι εθνικιστές» [9] γνωρίζουν ήδη ότι έχουν χάσει. Στις περιοχές που πρέπει να μοιραστούν, οι μόνες αξιώσεις της Ουκρανίας είναι να ανακτήσει τον πολιτικό πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια (κάτι στο οποίο η Ρωσία αντιτίθεται κατηγορηματικά [10]) και αν η Μόσχα θα μπορεί να προσαρτήσει την Οδησσό χωρίς να χρειαστεί να την κατακτήσει.
• Στην Παλαιστίνη, έκανε αποδεκτό από σχεδόν όλους τους παράγοντες ότι η Χαμάς δεν θα μπορεί να επιστρέψει στην εξουσία στη Γάζα, αλλά δεν κατάφερε να βρει μια εναλλακτική λύση για τους «αναθεωρητικούς σιωνιστές» (δηλαδή, τους οπαδούς του φασίστα Vladymir Jabotinsky) στο Ισραήλ [11]). Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν κατάφερε να σταματήσει τη σφαγή των Παλαιστινίων, που εξακολουθούν να πεινούν στη Γάζα, ούτε να τερματίσει τις θρησκευτικές σφαγές στη Συρία, που εξακολουθεί να κυριαρχείται από τους τζιχαντιστές, αλλά ανάγκασε το Ισραήλ να εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες του στην Παλαιστίνη, τον Λίβανο και τη Συρία.
• Στο Ιράν, μόλις ξεκίνησε και δεν έχει κάνει ακόμη αποδεκτό από την Ισλαμική Δημοκρατία ότι δεν μπορεί να οπλίζει χωρίς κίνδυνο τις σιιτικές μειονότητες της περιοχής, αλλά δεν της έχει προτείνει ακόμη να εγγυηθεί την ασφάλειά τους με άλλο μέσο. Η κατάσταση εδώ είναι πιο δύσκολη, καθώς απείλησε το Ιράν, όπως έκανε με την Ουκρανία και τους Παλαιστινίους, προκαλώντας μια άμεση σκληρή αντίδραση από την Τεχεράνη [12].
Στις τρεις περιπτώσεις, ο πρόεδρος Τραμπ χρησιμοποίησε τις στρατιές του χωρίς να δώσει μάχη: ανέστειλε για λίγο τις πληροφορίες που το Πεντάγωνο παρείχε στις ουκρανικές δυνάμεις [13], προκαλώντας μια στρατιωτική κατάρρευση· ανέστειλε επίσης προσωρινά την παράδοση όπλων στο Ισραήλ, αν και αυτό το σημείο δεν δημοσιοποιήθηκε, αλλά προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στο ισραηλινό επιτελείο. Αντίθετα, συγκεντρώνει δυνάμεις στο Ντιέγκο Γκαρσία για να απειλήσει το Ιράν [14]. Η μόνη στρατιωτική του ενέργεια ήταν η επίθεση κατά των Ansar Allah στην Υεμένη· μια αιματηρή και τακτικά άσκοπη ενέργεια, καθώς οι Υεμενίτες ήταν προετοιμασμένοι, αλλά χρήσιμη για να μεταφέρει το μήνυμά του στο Ιράν.
Καθαρισμός της ομοσπονδιακής γραφειοκρατίας
Παράλληλα με την αναδιοργάνωση των εξωτερικών σχέσεων των ΗΠΑ, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε να «αδυνατίζει το μαμούθ», δηλαδή να κλαδέψει τα άχρηστα κλαδιά του ομοσπονδιακού κράτους. Αυτό είναι το άλλο μεγάλο έργο των «Τζακσονιστών», δηλαδή των οπαδών του προέδρου Andrew Jackson [15]. Για να το πετύχει, βασίζεται στον ολιγάρχη Έλον Μασκ. Ωστόσο, ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο δεν είναι τζακσονιστής, αλλά ελευθεριακός. Η ανησυχία του δεν είναι να καταστρέψει τα μη συνταγματικά χαρακτηριστικά του ομοσπονδιακού κράτους για όφελος των πολιτειών, αλλά να μειώσει το βάρος του. Στην περίπτωση αυτή, αυτοί οι δύο διαφορετικοί στόχοι εξυπηρετούνται από τις ίδιες ενέργειες, τουλάχιστον μέχρι στιγμής.
Σε δώδεκα εβδομάδες, ο Έλον Μασκ κατάφερε να καταγράψει τις παραιτήσεις ή να απολύσει 230.000 ομοσπονδιακούς υπαλλήλους. Βέβαια, αυτός ο τρόπος δράσης φαίνεται βάρβαρος, αλλά δεν αμφισβητεί την ικανότητά τους, αλλά τη χρησιμότητά τους, κάτι που είναι πολύ διαφορετικό. Οι περισσότεροι από αυτούς εφάρμοζαν κανόνες που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτοί οι κανόνες είναι κακοί, αλλά ότι δεν εντάσσονται στις λειτουργίες του ομοσπονδιακού κράτους και επομένως δεν θα έπρεπε να χρηματοδοτούνται από τους φορολογούμενους. Αυτές οι περικοπές ανέδειξαν τυχαία πολλές περιπτώσεις διαφθοράς, όπως π.χ. μια επιχορήγηση 900.000 δολαρίων από την υπηρεσία μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων σε ένα μωρό εννέα μηνών. Ωστόσο, το πραγματικό ζήτημα δεν βρίσκεται πάλι εκεί. 6 δισεκατομμύρια δολάρια επιχορηγήσεων του Πενταγώνου μόλις ακυρώθηκαν, μεταξύ άλλων, ορισμένων ποσών που δόθηκαν σε πανεπιστήμια, χωρίς καμία σχέση με την άμυνα των ΗΠΑ. Όταν το DOGE θα καταφέρει να ελέγξει τους λογαριασμούς του έθνους, θα μπορέσει να δει σε τι χρησιμοποιείται κάθε μεταφορά χρημάτων από το ομοσπονδιακό κράτος, όπως, για παράδειγμα, τους μισθούς που καταβάλλονται σε πολλούς ξένους ηγέτες. Γι’ αυτό, είναι κατανοητή η τρέχουσα δικαστική μάχη για τη διατήρηση του απορρήτου γύρω από όλα αυτά.
Το Τμήμα Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας (DOGE) προβλέπει εξοικονόμηση 150 δισεκατομμυρίων δολαρίων εντός ενός έτους από αυτές τις περικοπές στη γραφειοκρατία και την καταπολέμηση της απάτης, δηλαδή ένα κέρδος 931,68 δολαρίων ανά φορολογούμενο. Είναι λίγο σε σύγκριση με όσα είχαν προβλεφθεί, αλλά απολύτως σημαντικό.
Δεν πρέπει να γίνει καμία σύγκριση μεταξύ των ΗΠΑ και άλλων κρατών, μόνο με την Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας η γραφειοκρατία είναι εξίσου αδιαφανής, όπως φαίνεται από το τρέχον σκάνδαλο των κρυφών επιχορηγήσεων σε ορισμένες ΜΚΟ [16]..
(…Συνέχιζεται)
Οι σημειώσεις αυτού του άρθρου περιλαμβάνουν τόσο δωρεάν άρθρα από τον ιστότοπό μας, Voltairenet.org, όσο και ειδήσεις από την εμπιστευτική ενημερωτική μας επιστολή, Voltaire, actualité internationale
[3] «2721 Donald Trump prive de leurs habilitations les responsables du Renseignement impliqués dans une falsification politique», Voltaire, actualité internationale - N°117 - 24 janvier 2025.
[4] «2872 Donald Trump dissout l’ENA états-unienne», Voltaire, actualité internationale - N°120 - 14 février 2025.
[5] «3138 Donald Trump retire les habilitations de sécurité de 15 personnalités de son opposition.», Voltaire, actualité internationale - N°126 - 28 mars 2025.
[16] «3249 Le scandale du financement opaque de certaines ONG par la Commission européenne», Voltaire, actualité internationale - N°128 - 11 avril 2025.
Les articles de cet auteur
Envoyer un message
