Η παρακμή της ΗΠΑϊκής Αυτοκρατορίας
Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες συγκρούονται με τη Ρωσία και την Κίνα για να αποτρέψουν την πολυπολική οργάνωση του κόσμου και να διατηρήσουν την ηγεμονία τους, εξασθενούν εκ των έσω. Ένας γιος του προέδρου Μπάιντεν εξουσιοδότησε τον εαυτό του να αναλάβει περισσότερη εξουσία από έναν γερουσιαστή. Ταξιδεύει με επίσημα αεροπλάνα, σαν να έχει εντολή από τον πατέρα του, υπογράφει προσωπικά συμβόλαια χωρίς κανείς να ξέρει τι πιστεύει ο πρόεδρος. Αλλά αυτό το άτομο δεν έχει ιδιαίτερες δεξιότητες, είναι απλώς ένα πρεζόνι που κάνει μια ζωή Κροίσου. Κανείς δεν ξέρει ποιος διαπραγματεύεται τα συμβόλαια που υπογράφει και από τα οποία ωφελείται. Το μεγαλείο της αμερικανικής δημοκρατίας εξαφανίστηκε υπέρ ανθρώπων που ούτε εκλέγονται ούτε καν διορίζονται.
ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ | ΠΑΡΙΣΙ (ΓΑΛΛΙΑ) | 6 SEPTEMBRE 2022
Ο Καλιγούλας γευματίζει με το άλογο του Ινκιτάτο, ύπατο της Ρώμης. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατέρρευσε όταν οι ηγέτες έπαψαν να επιλέγονται σύμφωνα με τις ικανότητές τους.
Τα τελευταία έξι χρόνια, έχω δημοσιεύσει διάφορα άρθρα, πολύ πιο μπροστά από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, προειδοποιώντας για τη διαίρεση των πολιτών στις ΗΠΑ και την άνοδο της μισαλλοδοξίας στη χώρα τους. Προέβλεψα το αναπόφευκτο ενός εμφυλίου πολέμου και τη διάλυση του ομοσπονδιακού κράτους.
Στην πραγματικότητα, παρακολουθούμε την άνοδο νέων μορφών φυλετικής διάκρισης, έχουμε ήδη γίνει μάρτυρες μιας αδιαφανούς προεδρικής εκλογής, μιας κατάληψης του Καπιτωλίου και μιας κατ’ οίκον έρευνας στον πρώην πρόεδρο της χώρας. Είναι νεκρή η δημοκρατία των ΗΠΑ; Πώς θα συνεχιστεί αυτό το θεμελιώδες φαινόμενο;
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ
Πρώτα από όλα, πρέπει να παρατηρήσουμε τη δημογραφική και κοινωνιολογική αλλαγή της χώρας.
Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν στις ΗΠΑ έχει αυξηθεί από 252 εκ. όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση το 1991 σε 331 εκ. σήμερα, ήτοι σχεδόν το ένα τρίτο περισσότερο· 79 εκατομμύρια για την ακρίβεια. Την ίδια στιγμή, η μεσαία τάξη των ΗΠΑ συνέχισε να συρρικνώνεται. Αντιπροσώπευε το 70% των ΗΠΑϊών στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αν και τα στατιστικά κριτήρια δεν είναι πλέον συναινετικά, φαίνεται ότι σήμερα αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 45%. Ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων έχει εξαπλασιαστεί από το 1991, ενώ ο μέσος πλούτος έχει αυξηθεί πολύ λίγο σε σταθερά δολάρια. Οι θεσμοί των ΗΠΑ βασίζονται στην αρχή της διάκρισης των εξουσιών όπως την όρισε ο Μοντεσκιέ. Είναι θέμα εξισορρόπησης των αποφάσεων με διάκριση μεταξύ της Εκτελεστικής εξουσίας, της Νομοθετικής και της Δικαστικής. Το σύστημα λειτουργεί μόνο εάν όλοι οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων μοιράζονται τα ίδια συμφέροντα. Αυτό δεν μπορεί πλέον να ισχύει μετά την παγκοσμιοποίηση, δηλαδή μετά τη βιομηχανική μετεγκατάσταση προς την Ασία και την εξαφάνιση των μεσαίων στρωμάτων που αυτή προκάλεσε.
Επομένως, οι κοινωνιολογικές συνθήκες δεν επιτρέπουν πλέον τη λειτουργία του δημοκρατικού συστήματος.
Οι ΗΠΑϊοι γνωρίζουν αυτές τις ανατροπές αφού, από του κινήματος Occupy Wall Street το 2011, πολλοί πολιτικοί λόγοι αναφέρουν το ζήτημα της εξουσίας των πλουσιότερων του 1% της κοινωνίας. Δηλαδή για τον πληθυσμό του οποίου το ετήσιο εισόδημα είναι πέντε φορές υψηλότερο από αυτό του μέσου όρου.
Ένα θεμελιώδες πρόβλημα προέκυψε κατά τις προεδρικές εκλογές του 2020. Σήμερα, τουλάχιστον το ένα τρίτο των ψηφοφόρων πιστεύει ότι τα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν δεν αντικατοπτρίζουν τη λαϊκή βούληση. Τα δύο στρατόπεδα αλληλοπροσβάλλονται συνεχώς, με αριθμητικά στοιχεία, αλλά το πρόβλημα δεν είναι η καταμέτρηση, αλλά η αδιαφάνεια της καταμέτρησης. Μία από τις θεμελιώδεις αρχές των δημοκρατιών είναι η διαφάνεια των εκλογών. Οι τελευταίες δεν καταμετριούνται εδώ και καιρό από τους ίδιους τους πολίτες δημόσια, αλλά από δημόσιους υπάλληλους, ακόμη και από υπεργολαβικές εταιρείες. Αυτή τη φορά καταμετρήθηκαν και από μηχανές και, σε πολλές περιπτώσεις, από δημόσιους υπάλληλους κεκλεισμένων των θυρών.
Όσον αφορά το τέλος της διάκρισης των εξουσιών, το πιο εκπληκτικό ήταν οι διαδικασίες για την καθαίρεση του Αρχηγού της Εκτελεστικής Εξουσίας από το νομοθετικό σώμα με βάση κατηγορίες για προδοσία, οι οποίες σήμερα έχουν πλέον ακυρωθεί. Καθώς όμως η αποτυχία αυτών των impeachments δεν λύνει το κοινωνιολογικό πρόβλημα, γινόμαστε τώρα μάρτυρες αστυνομικής έρευνας στον ίδιον τον πρώην πρόεδρο και της επόμενης κατηγορίας του για προδοσία. Αυτή τη φορά, η Δικαστική Εξουσία κρύβεται πίσω από μια παράφρονα ερμηνεία του Νόμου που την κάνει να διώξει το άτομο που έχει την εξουσία να αποχαρακτηρίσει ό, τι ήθελε, επειδή ξέχασε να αποχαρακτηρίσει ορισμένα προσωπικά έγγραφα. Η ανόητη φύση αυτών των υποθέσεων δεν ξεφεύγει από τους απλούς πολίτες που απομακρύνονται από τους άλλοτε δημοκρατικούς θεσμούς.
Πρώτα από όλα, πρέπει να παρατηρήσουμε τη δημογραφική και κοινωνιολογική αλλαγή της χώρας.
Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν στις ΗΠΑ έχει αυξηθεί από 252 εκ. όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση το 1991 σε 331 εκ. σήμερα, ήτοι σχεδόν το ένα τρίτο περισσότερο· 79 εκατομμύρια για την ακρίβεια. Την ίδια στιγμή, η μεσαία τάξη των ΗΠΑ συνέχισε να συρρικνώνεται. Αντιπροσώπευε το 70% των ΗΠΑϊών στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αν και τα στατιστικά κριτήρια δεν είναι πλέον συναινετικά, φαίνεται ότι σήμερα αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 45%. Ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων έχει εξαπλασιαστεί από το 1991, ενώ ο μέσος πλούτος έχει αυξηθεί πολύ λίγο σε σταθερά δολάρια. Οι θεσμοί των ΗΠΑ βασίζονται στην αρχή της διάκρισης των εξουσιών όπως την όρισε ο Μοντεσκιέ. Είναι θέμα εξισορρόπησης των αποφάσεων με διάκριση μεταξύ της Εκτελεστικής εξουσίας, της Νομοθετικής και της Δικαστικής. Το σύστημα λειτουργεί μόνο εάν όλοι οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων μοιράζονται τα ίδια συμφέροντα. Αυτό δεν μπορεί πλέον να ισχύει μετά την παγκοσμιοποίηση, δηλαδή μετά τη βιομηχανική μετεγκατάσταση προς την Ασία και την εξαφάνιση των μεσαίων στρωμάτων που αυτή προκάλεσε.
Επομένως, οι κοινωνιολογικές συνθήκες δεν επιτρέπουν πλέον τη λειτουργία του δημοκρατικού συστήματος.
Οι ΗΠΑϊοι γνωρίζουν αυτές τις ανατροπές αφού, από του κινήματος Occupy Wall Street το 2011, πολλοί πολιτικοί λόγοι αναφέρουν το ζήτημα της εξουσίας των πλουσιότερων του 1% της κοινωνίας. Δηλαδή για τον πληθυσμό του οποίου το ετήσιο εισόδημα είναι πέντε φορές υψηλότερο από αυτό του μέσου όρου.
Ένα θεμελιώδες πρόβλημα προέκυψε κατά τις προεδρικές εκλογές του 2020. Σήμερα, τουλάχιστον το ένα τρίτο των ψηφοφόρων πιστεύει ότι τα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν δεν αντικατοπτρίζουν τη λαϊκή βούληση. Τα δύο στρατόπεδα αλληλοπροσβάλλονται συνεχώς, με αριθμητικά στοιχεία, αλλά το πρόβλημα δεν είναι η καταμέτρηση, αλλά η αδιαφάνεια της καταμέτρησης. Μία από τις θεμελιώδεις αρχές των δημοκρατιών είναι η διαφάνεια των εκλογών. Οι τελευταίες δεν καταμετριούνται εδώ και καιρό από τους ίδιους τους πολίτες δημόσια, αλλά από δημόσιους υπάλληλους, ακόμη και από υπεργολαβικές εταιρείες. Αυτή τη φορά καταμετρήθηκαν και από μηχανές και, σε πολλές περιπτώσεις, από δημόσιους υπάλληλους κεκλεισμένων των θυρών.
Όσον αφορά το τέλος της διάκρισης των εξουσιών, το πιο εκπληκτικό ήταν οι διαδικασίες για την καθαίρεση του Αρχηγού της Εκτελεστικής Εξουσίας από το νομοθετικό σώμα με βάση κατηγορίες για προδοσία, οι οποίες σήμερα έχουν πλέον ακυρωθεί. Καθώς όμως η αποτυχία αυτών των impeachments δεν λύνει το κοινωνιολογικό πρόβλημα, γινόμαστε τώρα μάρτυρες αστυνομικής έρευνας στον ίδιον τον πρώην πρόεδρο και της επόμενης κατηγορίας του για προδοσία. Αυτή τη φορά, η Δικαστική Εξουσία κρύβεται πίσω από μια παράφρονα ερμηνεία του Νόμου που την κάνει να διώξει το άτομο που έχει την εξουσία να αποχαρακτηρίσει ό, τι ήθελε, επειδή ξέχασε να αποχαρακτηρίσει ορισμένα προσωπικά έγγραφα. Η ανόητη φύση αυτών των υποθέσεων δεν ξεφεύγει από τους απλούς πολίτες που απομακρύνονται από τους άλλοτε δημοκρατικούς θεσμούς.
Ένα πλήθος που ήρθε ειρηνικά για να διαμαρτυρηθεί για τα αδιαφανή αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών συγκρούστηκε με μια θανατηφόρα αστυνομία και κατέληξε να εισβάλει στο Καπιτώλιο.
Η κατάρρευση της δημοκρατίας των ΗΠΑ εκδηλώθηκε με την κατάληψη του Καπιτωλίου από έναν εξαγριωμένο όχλο στις 6 Ιανουαρίου 2021. Γνωρίζουμε σήμερα ότι δεν είχαν πρόθεση να ανατρέψουν το Κογκρέσο, αλλά ότι η αστυνομία, συμπεριφερόμενη ως το κατασταλτικό όργανο μιας δικτατορίας, δεν είχε επιδιώξει να διατηρήσει την τάξη, αλλά να τιμωρήσει τους πολίτες που διαμαρτύρονταν. Δεν είναι παρά μόνο αφού η αστυνομία έριξε έναν διαδηλωτή που ανέβαινε αρκετούς ορόφους στην πρόσοψη του κτιρίου, προκαλώντας τον θάνατό του, που το εξοργισμένο πλήθος εξαπέλυσε επίθεση στις Κοινοβουλευτικές Συνελεύσεις.
ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ;
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να σταματήσει αυτό το φαινόμενο όσο παραμένει η σημερινή κοινωνιολογική σύνθεση των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι υποθέσεις διαφθοράς δείχνουν ότι, αντίθετα, θα μεγαλώσει. Πράγματι, δεν πρόκειται πλέον για ανώτερους δημοσίους υπαλλήλους που κάνουν κατάχρηση της εξουσίας τους, αλλά για άτομα που ούτε εκλέγονται ούτε καν διορίζονται, που μονοπωλούν μια εξουσία μεγαλύτερη από αυτή ενός γερουσιαστή.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να σταματήσει αυτό το φαινόμενο όσο παραμένει η σημερινή κοινωνιολογική σύνθεση των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι υποθέσεις διαφθοράς δείχνουν ότι, αντίθετα, θα μεγαλώσει. Πράγματι, δεν πρόκειται πλέον για ανώτερους δημοσίους υπαλλήλους που κάνουν κατάχρηση της εξουσίας τους, αλλά για άτομα που ούτε εκλέγονται ούτε καν διορίζονται, που μονοπωλούν μια εξουσία μεγαλύτερη από αυτή ενός γερουσιαστή.
Ο Χάντερ Μπάιντεν
Να θυμίσουμε την υπόθεση Μπάιντεν: κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας του 2020, η New York Post αποκάλυψε ότι ένας υπολογιστής που ανήκε σε ένα από τα παιδιά του Δημοκρατικού υποψηφίου είχε κατασχεθεί από το FBI. Η εφημερίδα ταμπλόιντ υποστήριζε ότι τα αρχεία που κατασχέθηκαν αποδείκνυαν τόσο τη διαλυμένη ζωή του νεαρού άνδρα (που δεν ήταν μυστήριο), όσο και τη διαφθορά του και του πατέρα του.
Αμέσως πραγματοποιήθηκε μια τεράστια επιχείρηση για να σωθεί η τιμή του υποψηφίου Τζο Μπάιντεν. Αφενός, το FBI αρνήθηκε να αξιολογήσει περαιτέρω τον υπολογιστή, αφετέρου, προσωπικότητες από την Κοινότητα των Πληροφοριών των ΗΠΑ διέδιδαν τη φήμη ότι επρόκειτο για ρωσική παραπληροφόρηση σε όφελος του υποψήφιου Τραμπ [1]. Τελικά, οι κατηγορίες της Post αγνοήθηκαν από τα μέσα ενημέρωσης και ο υποψήφιος Μπάιντεν ανακηρύχθηκε νικητής.
Δύο χρόνια αργότερα, οι ισχυρισμοί της Post αποδείχθηκαν αληθινοί, νέα έγγραφα ήρθαν στο φως και το ρωσικό υπουργείο Άμυνας κατέσχεσε περισσότερα έγγραφα κατά τη διάρκεια της επιχείρησης του στην Ουκρανία. Φαίνεται πλέον ότι:
Ο Χάντερ Μπάιντεν, ο οποίος εξιστόρησε την περίοδο του ναρκωτισμού του, είναι στην πραγματικότητα ακόμα εθισμένος στα ναρκωτικά. Περιβάλλεται από μια καμαρίλα νεαρών ανδρών που μοιράζονται τον εθισμό του στην κοκαΐνη και με τους οποίους οργανώνει ωραία πάρτι. Χωρίς να εκφράσουμε καμία ηθική κρίση για αυτές τις δραστηριότητες, ο καθένας μπορεί να παρατηρήσει ότι ο Χάντερ Μπάιντεν δεν είναι σε θέση να διευθύνει εταιρείες. Ωστόσο, ο Hunter Biden έχει ιδρύσει ή έχει αναλάβει τον έλεγχο διαφόρων μεγάλων εταιρειών (Eudora Global; Owasco; Oldaker, Biden and Belair LLP; Paradigm Global Advisors; Rosemont Seneca Advisors; Seneca Global Advisors).
Ενώ ο πατέρας του ήταν αντιπρόεδρος και ο Τζον Κέρι υπουργός Εξωτερικών, ο Χάντερ Μπάιντεν ίδρυσε μια εταιρεία με τον γαμπρό του Κέρι, Κρίστοφερ Χάιντς. Η εταιρεία αυτή άρχισε να δραστηριοποιείται στην Ουκρανία, για λογαριασμό του Υπουργείου Άμυνας, γραμματέας του οποίου ήταν τότε ο Ashton Carter. Επρόκειτο επίσημα για την αξιολόγηση των υπολειμμάτων των σοβιετικών στρατιωτικών βιολογικών προγραμμάτων, εκτός αν επρόκειτο να συνεχίσουν οι ΗΠΑ στην Ουκρανία έρευνες που είναι παράνομες στη χώρα τους, όπως υποστηρίζουν οι Ρώσοι.
Ο Χάντερ Μπάιντεν και ο θείος του, Τζέιμς Μπάιντεν, συνεργάζονταν με μια κινεζική κρατική εταιρεία πετρελαίου, την CEFC. Ο Χάντερ έλαβε έτσι 3,8 εκατομμύρια δολάρια ενώ δεν διαθέτει καμία γνώση σε θέματα πετρελαίου.
Ο Χάντερ Μπάιντεν έγινε διευθυντής της δεύτερης εταιρείας πετρελαίου της Ουκρανίας, της Burisma, αν και δεν διαθέτει κανένα προσόν για αυτή τη θέση. Πληρωνόταν 50.000 δολάρια το μήνα.
Εδώ και χρόνια, ο Χάντερ Μπάιντεν ταξιδεύει μόνιμα με επίσημα κρατικά αεροπλάνα, άσχετα με την ιδιότητά του ως γιου του προέδρου, κάτι που δεν του επιτρέπει παρά μόνο να συνοδεύει τον πατέρα του στο αεροπλάνο του.
Εντέλει, ο Χάντερ Μπάιντεν ηγείται ή συμμετέχει σε πολλές εταιρείες. Εκπροσωπεί επίσημα το Υπουργείο Άμυνας και ανεπίσημα τουλάχιστον τον πατέρα του. Λαμβάνει μεγάλα ποσά για δουλειές που αδυνατεί να κάνει.
Ακόμη και αν υποτεθεί ότι ο πρόεδρος Μπάιντεν δεν εμπλέκεται στις υποθέσεις του γιου του, καλύπτει τη σύγχυση που ο τελευταίος διατηρεί μεταξύ των προσωπικών του υποθέσεων και της πολιτικής καριέρας του πατέρα του. Του επιτρέπει να απολαμβάνει επίσημα κρατικά μέσα για τις απάτες του.
Επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο Καλιγούλας είχε διορίσει ύπατο της Ρώμης το άλογο του. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο αντιπρόεδρος Μπάιντεν είχε καλύψει τις απάτες του γιου του. Σήμερα, έχοντας γίνει πρόεδρος, δεν έχει πια όλο του το μυαλό και ο γιος του εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για να συνεχίσει τις μπίζνες διεκδικώντας ότι τον αντιπροσωπεύει.
Αυτοί οι καταλογισμοί δεν είναι πλέον φήμες. Είναι γεγονότα που τεκμηριώνονται από εκθέσεις της Γερουσίας.
Η ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΟΥ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Οι άλλες περιοχές του κόσμου βλέπουν διαφορετικά την αποδυνάμωση του ομοσπονδιακού κράτους. Για τους Ρώσους, που έχουν βιώσει μερικές επαναστάσεις και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, οι παρεξηγήσεις μεταξύ των πολιτών θα οδηγήσουν σε εμφύλιο πόλεμο μεσοπρόθεσμα. Αυτό θα οδηγήσει σε διχοτόμηση των Ηνωμένων Πολιτειών σε ανεξάρτητες χώρες, περισσότερο ή λιγότερο εθνικά ομοιογενείς. Αντίθετα, για τους Κινέζους, που έχουν βιώσει αρκετές φορές την αποδυνάμωση της μοναρχίας τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αντέξουν, αλλά θα βυθιστούν σε μια μορφή αναρχίας. Οι ομόσπονδες πολιτείες θα πάρουν την αυτονομία τους και δεν θα υπακούουν πλέον πραγματικά στο ομοσπονδιακό κράτος.
Σε κάθε περίπτωση, μόνο οι Δυτικοί φαντάζονται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι δημοκρατία και ότι έτσι θα παραμείνουν.
Ο Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ, γιος του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ασχολείται με το θέμα των κομπίνων του Χάντερ Μπάιντεν στο βιβλίο του Liberal Privilege: Joe Biden and the Democrats’ Defense of the Indefensible , Gold Standard Publishing (2020).
Η έρευνα της New York Post κατέληξε σε ένα άλλο βιβλίο: Laptop From Hell: Hunter Biden, Big Tech, and the Dirty Secrets the President Tried to Hide από την Miranda Devine, Post Hill Press (2021).
Oι Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές στην Επιτροπή Εσωτερικής Ασφάλειας της πατρίδας παρουσίασαν δύο εκθέσεις: 1- Hunter Biden, Burisma, and Corruption : The Impact on U.S. Government Policy and Related Concerns. U.S. Senate Committee on Homeland Security and Governmental Affairs 2- Majority Staff Report Supplemental Committee on Finance. Committee on Homeland Security and Governmental Affairs. November 18, 2020
Τιερί Μεϊσάν
Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά
[1] « Public Statement on the Hunter Biden Emails », Voltaire Network, October 19, 2020.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου