Translate

Τρίτη 15 Απριλίου 2025

Τιερί Μεϊσάν: Τα «εργοτάξια» του Ντόναλντ Τραμπ (1/2)

 

Τα «εργοτάξια» του Ντόναλντ Τραμπ (1/2)

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δρα γρηγορότερα από τους άλλους πολιτικούς της γενιάς του. Σε δώδεκα εβδομάδες, έχει ήδη ανατρέψει τον «αμερικανικό ιμπεριαλισμό» υπέρ του «εξαιρετισμού» του. Αυτό δεν σημαίνει ακόμη το τέλος του προβλήματος, αλλά αποτελεί σημαντική πρόοδο τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο. Ταυτόχρονα, έκανε περικοπές στη ομοσπονδιακή γραφειοκρατία, καταργώντας υπηρεσίες που δεν εντάσσονταν στις αρμοδιότητές της και απολύοντας 230.000 ομοσπονδιακούς υπαλλήλους.

Deutsch English Español français italiano русский
Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Έλον Μασκ

Πέρασαν πάνω από τρεις μήνες από τότε που ο Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε τη δεύτερη θητεία του στον Λευκό Οίκο. Έχει εκδώσει έναν εκπληκτικό αριθμό διαταγμάτων, δίνοντας την εντύπωση μιας ασυνεπούς προσωπικότητας. Ωστόσο, παρά τον περιορισμένο χρόνο που είχε διαθέσιμο, τα πρώτα αποτελέσματα αρχίζουν να φαίνονται.

Αποαποικιοποίηση της «αμερικανικής αυτοκρατορίας»

Αρχικά, επιδίωξε να αποαποικιοποιήσει την «αμερικανική αυτοκρατορία». Ωστόσο, καθώς η απόπειρά του το 2017 ήταν μια απόλυτη αποτυχία, άλλαξε μεθοδολογία. Κατά την πρώτη θητεία του, την όγδοη ημέρα, με διάταγμα, αφαίρεσε τις μόνιμες έδρες του αρχηγού του Επιτελείου και του διευθυντή της CIA στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας [1]. Ακολούθησε μια εξέγερση της ανώτερης διοίκησης που τον οδήγησε, δεκαέξι ημέρες αργότερα, να απολύσει τον σύμβουλο εθνικής ασφαλείας του, τον στρατηγό Michael Flynn.

Αυτή η υπόθεση άφησε τα σημάδια της, καθώς η ανώτερη διοίκηση της εθνικής ασφαλείας παρενέβη κατά την τελευταία προεκλογική εκστρατεία για να διαβεβαιώσει ψευδώς ότι ο υπολογιστής του Hunter Biden δεν υπήρχε και ότι όσοι ισχυρίζονταν ότι τον είδαν ήταν πράκτορες της ρωσικής παραπληροφόρησης [2]. Γι’ αυτό, ο Ντόναλντ Τραμπ τους στέρησε την άδεια ασφαλείας-άμυνας τους τις πρώτες ημέρες της δεύτερης θητείας του [3].

Αυτή τη φορά, ο Ντόναλντ Τραμπ έπιασε τον ταύρο από τα κέρατα: συνταξιοδότησε πρόωρα όλους τους υπαλλήλους που είχαν πολεμήσει εναντίον του κατά την πρώτη θητεία του και διέλυσε το Federal Executive Institute που τους εκπαίδευε [4]. Αφού απομάκρυνε αυτό το επίπεδο στελεχών, αφαίρεσε επίσης τις άδειες ασφαλείας-άμυνας από 15 πολιτικούς (συμπεριλαμβανομένων του πρώην προέδρου Joe Biden και της πρώην υπουργού εξωτερικών Hillary Clinton) για να σιγουρευτεί ότι δεν θα βρεθούν ξανά στον δρόμο του [5]. Λένε «Ποτέ δύο χωρίς τρία»: γι’ αυτό και απομάκρυνε έξι ακόμη υπαλλήλους από το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας [6], στις 2 Απριλίου, επειδή συνέχιζαν να συνεργάζονται με τους στραουσιστές φίλους τους [7].

Αφού έβαλε αυτούς τους ανθρώπους εκτός δράσης, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία, την Παλαιστίνη και το Ιράν. Όλοι αντέδρασαν όταν έβαλε στη θέση του τον μη εκλεγμένο Ουκρανό πρόεδρο Volodymyr Zelensky, αλλά έβαλε επίσης στη θέση του τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Benyamin Netanyahu δύο φορές [8]. Την πρώτη φορά, απάντησε στο σχέδιό του για την προσάρτηση της Γάζας ανακοινώνοντάς του ότι προτιμούσε να χτίσει μια νέα ριβιέρα παρά να τον δει να καταλαμβάνει αυτή την περιοχή· τη δεύτερη φορά, του είπε ότι δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα για να διαιρέσει τη Συρία και ότι δεν θα μπορούσε ούτε να επιτεθεί στο Ιράν.

Βέβαια, προς το παρόν, κανένα από αυτά τα τρία προβληματικά σημεία δεν βρίσκεται σε ειρήνη, αλλά τα πράγματα προχωρούν γρήγορα:

• Στην Ουκρανία, έκανε αποδεκτό ότι η Κριμαία, το Ντονμπάς και ένα μέρος της Νοβορωσίας ανήκουν όντως στη Ρωσία. Επιπλέον, είναι σαφές ότι θα πρέπει να διεξαχθούν προεδρικές εκλογές. Οι «ακραίοι εθνικιστές» [9] γνωρίζουν ήδη ότι έχουν χάσει. Στις περιοχές που πρέπει να μοιραστούν, οι μόνες αξιώσεις της Ουκρανίας είναι να ανακτήσει τον πολιτικό πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια (κάτι στο οποίο η Ρωσία αντιτίθεται κατηγορηματικά [10]) και αν η Μόσχα θα μπορεί να προσαρτήσει την Οδησσό χωρίς να χρειαστεί να την κατακτήσει.

• Στην Παλαιστίνη, έκανε αποδεκτό από σχεδόν όλους τους παράγοντες ότι η Χαμάς δεν θα μπορεί να επιστρέψει στην εξουσία στη Γάζα, αλλά δεν κατάφερε να βρει μια εναλλακτική λύση για τους «αναθεωρητικούς σιωνιστές» (δηλαδή, τους οπαδούς του φασίστα Vladymir Jabotinsky) στο Ισραήλ [11]). Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν κατάφερε να σταματήσει τη σφαγή των Παλαιστινίων, που εξακολουθούν να πεινούν στη Γάζα, ούτε να τερματίσει τις θρησκευτικές σφαγές στη Συρία, που εξακολουθεί να κυριαρχείται από τους τζιχαντιστές, αλλά ανάγκασε το Ισραήλ να εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες του στην Παλαιστίνη, τον Λίβανο και τη Συρία.

• Στο Ιράν, μόλις ξεκίνησε και δεν έχει κάνει ακόμη αποδεκτό από την Ισλαμική Δημοκρατία ότι δεν μπορεί να οπλίζει χωρίς κίνδυνο τις σιιτικές μειονότητες της περιοχής, αλλά δεν της έχει προτείνει ακόμη να εγγυηθεί την ασφάλειά τους με άλλο μέσο. Η κατάσταση εδώ είναι πιο δύσκολη, καθώς απείλησε το Ιράν, όπως έκανε με την Ουκρανία και τους Παλαιστινίους, προκαλώντας μια άμεση σκληρή αντίδραση από την Τεχεράνη [12].

Στις τρεις περιπτώσεις, ο πρόεδρος Τραμπ χρησιμοποίησε τις στρατιές του χωρίς να δώσει μάχη: ανέστειλε για λίγο τις πληροφορίες που το Πεντάγωνο παρείχε στις ουκρανικές δυνάμεις [13], προκαλώντας μια στρατιωτική κατάρρευση· ανέστειλε επίσης προσωρινά την παράδοση όπλων στο Ισραήλ, αν και αυτό το σημείο δεν δημοσιοποιήθηκε, αλλά προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στο ισραηλινό επιτελείο. Αντίθετα, συγκεντρώνει δυνάμεις στο Ντιέγκο Γκαρσία για να απειλήσει το Ιράν [14]. Η μόνη στρατιωτική του ενέργεια ήταν η επίθεση κατά των Ansar Allah στην Υεμένη· μια αιματηρή και τακτικά άσκοπη ενέργεια, καθώς οι Υεμενίτες ήταν προετοιμασμένοι, αλλά χρήσιμη για να μεταφέρει το μήνυμά του στο Ιράν.

Καθαρισμός της ομοσπονδιακής γραφειοκρατίας

Παράλληλα με την αναδιοργάνωση των εξωτερικών σχέσεων των ΗΠΑ, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε να «αδυνατίζει το μαμούθ», δηλαδή να κλαδέψει τα άχρηστα κλαδιά του ομοσπονδιακού κράτους. Αυτό είναι το άλλο μεγάλο έργο των «Τζακσονιστών», δηλαδή των οπαδών του προέδρου Andrew Jackson [15]. Για να το πετύχει, βασίζεται στον ολιγάρχη Έλον Μασκ. Ωστόσο, ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο δεν είναι τζακσονιστής, αλλά ελευθεριακός. Η ανησυχία του δεν είναι να καταστρέψει τα μη συνταγματικά χαρακτηριστικά του ομοσπονδιακού κράτους για όφελος των πολιτειών, αλλά να μειώσει το βάρος του. Στην περίπτωση αυτή, αυτοί οι δύο διαφορετικοί στόχοι εξυπηρετούνται από τις ίδιες ενέργειες, τουλάχιστον μέχρι στιγμής.

Σε δώδεκα εβδομάδες, ο Έλον Μασκ κατάφερε να καταγράψει τις παραιτήσεις ή να απολύσει 230.000 ομοσπονδιακούς υπαλλήλους. Βέβαια, αυτός ο τρόπος δράσης φαίνεται βάρβαρος, αλλά δεν αμφισβητεί την ικανότητά τους, αλλά τη χρησιμότητά τους, κάτι που είναι πολύ διαφορετικό. Οι περισσότεροι από αυτούς εφάρμοζαν κανόνες που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτοί οι κανόνες είναι κακοί, αλλά ότι δεν εντάσσονται στις λειτουργίες του ομοσπονδιακού κράτους και επομένως δεν θα έπρεπε να χρηματοδοτούνται από τους φορολογούμενους. Αυτές οι περικοπές ανέδειξαν τυχαία πολλές περιπτώσεις διαφθοράς, όπως π.χ. μια επιχορήγηση 900.000 δολαρίων από την υπηρεσία μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων σε ένα μωρό εννέα μηνών. Ωστόσο, το πραγματικό ζήτημα δεν βρίσκεται πάλι εκεί. 6 δισεκατομμύρια δολάρια επιχορηγήσεων του Πενταγώνου μόλις ακυρώθηκαν, μεταξύ άλλων, ορισμένων ποσών που δόθηκαν σε πανεπιστήμια, χωρίς καμία σχέση με την άμυνα των ΗΠΑ. Όταν το DOGE θα καταφέρει να ελέγξει τους λογαριασμούς του έθνους, θα μπορέσει να δει σε τι χρησιμοποιείται κάθε μεταφορά χρημάτων από το ομοσπονδιακό κράτος, όπως, για παράδειγμα, τους μισθούς που καταβάλλονται σε πολλούς ξένους ηγέτες. Γι’ αυτό, είναι κατανοητή η τρέχουσα δικαστική μάχη για τη διατήρηση του απορρήτου γύρω από όλα αυτά.

Το Τμήμα Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας (DOGE) προβλέπει εξοικονόμηση 150 δισεκατομμυρίων δολαρίων εντός ενός έτους από αυτές τις περικοπές στη γραφειοκρατία και την καταπολέμηση της απάτης, δηλαδή ένα κέρδος 931,68 δολαρίων ανά φορολογούμενο. Είναι λίγο σε σύγκριση με όσα είχαν προβλεφθεί, αλλά απολύτως σημαντικό.

Δεν πρέπει να γίνει καμία σύγκριση μεταξύ των ΗΠΑ και άλλων κρατών, μόνο με την Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας η γραφειοκρατία είναι εξίσου αδιαφανής, όπως φαίνεται από το τρέχον σκάνδαλο των κρυφών επιχορηγήσεων σε ορισμένες ΜΚΟ [16]..

(…Συνέχιζεται)

Οι σημειώσεις αυτού του άρθρου περιλαμβάνουν τόσο δωρεάν άρθρα από τον ιστότοπό μας, Voltairenet.org, όσο και ειδήσεις από την εμπιστευτική ενημερωτική μας επιστολή, Voltaire, actualité internationale

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] Ο Ντόναλντ Τραμπ διέλυσε την οργάνωση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 31 janvier 2017.

[2] Public Statement on the Hunter Biden Emails”, Voltaire Network, 19 October 2020.

[3] «2721 Donald Trump prive de leurs habilitations les responsables du Renseignement impliqués dans une falsification politique», Voltaire, actualité internationale - N°117 - 24 janvier 2025.

[4] «2872 Donald Trump dissout l’ENA états-unienne», Voltaire, actualité internationale - N°120 - 14 février 2025.

[5] «3138 Donald Trump retire les habilitations de sécurité de 15 personnalités de son opposition.», Voltaire, actualité internationale - N°126 - 28 mars 2025.

[6] «Trump Fires 6 N.S.C. Officials After Oval Office Meeting With Laura Loomer», Maggie Haberman, Jonathan Swan & Ken Bensinger, The New York Times, April 3, 2025.

[7] Η Ρωσία κηρύσσει τον πόλεμο στους Στραουσιανούς”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 5 mars 2022.

[8] « 2228 Benyamin Netanyahou refroidi par sa visite à la Maison-Blanche », Voltaire, actualité internationale - N°128 - 11 avril 2025.

[9] Ποιοι είναι οι Ουκρανοί ριζοσπαστικοί εθνικιστές;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 15 novembre 2022.

[11] Έπεσαν οι μάσκες: οι κρυμμένες αλήθειες του Γιαμποτίνσκι και του Νετανιάχου”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 23 janvier 2024.

[12] « L’Iran dénonce les menaces états-uniennes contre la paix », par Amir Saeid Iravani , Réseau Voltaire, 31 mars 2025.

[13] « L’Occident contre le CRINK », par Manlio Dinucci , Traduction M.-A., Réseau Voltaire, 5 avril 2025.

[14] «3185 Le Pentagone se prépare à une possible guerre contre l’Iran», Voltaire, actualité internationale - N°127 - 4 avril 2025.

[15] Ντόναλντ Τραμπ, μήπως είναι ο Άντριου Τζάκσον 2.0;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 19 novembre 2024.

[16] «3249 Le scandale du financement opaque de certaines ONG par la Commission européenne», Voltaire, actualité internationale - N°128 - 11 avril 2025.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Τα εργοτάξια του Ντόναλντ Τραμπ (1/2)

Για ποιο λόγο κηρύχθηκε «ένοχη» η Μαρίν Λε Πεν;

Θα αντέξουν τα διακυβερνητικά θεσμικά όργανα το τέλος της «Αμερικανικής Αυτοκρατορίας»;

Οι Δυτικοί Ευρωπαίοι χωρίς άμυνα

Μετά την Ουκρανία, το Ιράν;

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τρίτη 8 Απριλίου 2025

Τιερί Μεϊσάν: Για ποιο λόγο κηρύχθηκε «ένοχη» η Μαρίν Λε Πεν;

 

Για ποιο λόγο κηρύχθηκε «ένοχη» η Μαρίν Λε Πεν;

Για να απαγορευτεί στη Μαρίν Λε Πεν να είναι υποψήφια για την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, ένα πρωτοδικείο την καταδίκασε για «κατάχρηση δημόσιου χρήματος» και όχι το αντίθετο. Δεν είναι το αδίκημα που της αποδίδουν που οδήγησε στην αφαίρεση του δικαιώματος της να είναι εκλέξιμη, αλλά εφευρέθηκε για να δικαιολογηθεί η ποινή.
Παραδόξως, κανείς από την πολιτική τάξη δεν έκρινε σκόπιμο να θυμίσει ότι η προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου άλλαξε την αντίληψή της για το ρόλο των ευρωβουλευτών και θεωρεί πλέον παρανομούντες εκείνους που επιμένουν να ασκούν το αρχικό επάγγελμα του ευρωβουλευτή.

Deutsch English Español français italiano Nederlands русский
Καλεσμένη στο δελτίο ειδήσεων των 20:00 του TF1, η Μαρίν Λε Πεν υποστηρίζει, για μια ακόμη φορά, ότι δεν διέπραξε κάποιο αδίκημα, αλλά ο δημοσιογράφος δεν καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλά.

Η Μαρίν Λε Πεν καταδικάστηκε στις 31 Μαρτίου 2025 για «κατάχρηση δημόσιου χρήματος» σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση, εκ των οποίων δύο με αναστολή, σε πρόστιμο 100.000 ευρώ και σε πενταετή μην επιλεξιμότητας με άμεση εκτέλεση, δηλαδή πριν ακόμη από οποιαδήποτε ενδεχόμενη διαδικασία έφεσης. 24 άλλοι υπεύθυνοι του Εθνικού Συναγερμού και το ίδιο το κόμμα καταδικάστηκαν επίσης.

Η γαλλική πολιτική τάξη διαιρέθηκε αμέσως μεταξύ εκείνων που χάρηκαν που η φαβορί για τις προεδρικές εκλογές αποκλείστηκε από τον αγώνα και εκείνων που το θρήνησαν. Φυσικά, κανείς δεν τόλμησε να πει ευθέως αυτό που σκεφτόταν, αλλά όλοι είτε υποστήριξαν ότι τάσσονται υπέρ του «κράτους δικαίου», είτε καταδίκασαν την «τυραννία των δικαστών».

Πίσω από αυτή την αντίδραση σε μια ιστορική απόφαση τριών δικαστών ανεξάρτητων από την πολιτική εξουσία, αλλά που είχαν κατανοήσει καλά τις απαιτήσεις της εισαγγελίας, κανείς δεν τολμά να θίξει το υποκείμενο ζήτημα της διαφωνίας μεταξύ της Γαλλίας και της προεδρίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τα γεγονότα που διώκονται προηγούνται του 2015. Ωστόσο, είναι αδύνατο να κατανοηθεί γιατί οι εκλεγμένοι του Εθνικού Συναγερμού καταδικάστηκαν, ενώ ήταν πεπεισμένοι ότι δεν είχαν παραβεί τον νόμο, χωρίς να γνωρίζουν αυτή τη διαφωνία. Εδώ είναι η εξήγηση:

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ επεξεργάστηκε ένα σχέδιο για την ειρήνευση των ευρωπαϊκών διαφορών μέσω της δημιουργίας κοινών θεσμών μεταξύ των κρατών. Δεν μιλούσαν ακόμη για Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά είτε για ένα όργανο που θα επέτρεπε στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να συναντιούνται και να διαπραγματεύονται μόνιμα, είτε για μια οργάνωση που θα ενώνει τους βουλευτές των ευρωπαϊκών κρατών για να συζητούν μεταξύ τους. Τελικά, δέκα κράτη συνένωσαν τα δύο σχέδια και δημιούργησαν το Συμβούλιο της Ευρώπης. Σήμερα είναι 46. Η έδρα αυτού του πολιτικού θεσμού εγκαταστάθηκε στο Στρασβούργο.

Στην πράξη, το Συμβούλιο της Ευρώπης σχεδιάστηκε ως ο πολιτικός κλάδος του ΝΑΤΟ. Το Στρασβούργο επιλέχθηκε ως έδρα επειδή είναι, πολιτισμικά, μια γαλλογερμανική πόλη.

Ανεξάρτητα από το Συμβούλιο της Ευρώπης, ένα άλλο σχέδιο, αυτή τη φορά οικονομικό, γεννήθηκε με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), που έγινε αργότερα η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Φυσικά, η έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τοποθετήθηκε επίσης στο Στρασβούργο, που φιλοξενούσε ήδη την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ωστόσο, λόγω των ανταγωνισμών μεταξύ των κρατών μελών, διάφοροι θεσμοί αυτής της οικονομικής ένωσης τοποθετήθηκαν στις Βρυξέλλες και στο Λουξεμβούργο (π.χ. η γενική γραμματεία του Κοινοβουλίου στο κτίριο Robert Schuman). Οι ευρωβουλευτές έρχονταν μια εβδομάδα τον μήνα στο Στρασβούργο και μετά επέστρεφαν στη χώρα τους. Επειδή εκλέγονταν όχι προσωπικά, αλλά στο όνομα του κόμματός τους, σε μία μόνο εθνική περιφέρεια (εκτός από την περίοδο 2003-2018, όπου υπήρχαν οκτώ περιφερειακές περιφέρειες), αφιέρωναν τον υπόλοιπο χρόνο τους στο πολιτικό τους κόμμα.

Το 1993, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέκτησε δικό του αμφιθέατρο στις Βρυξέλλες, το κτίριο Paul-Henri Spaak. Έξι χρόνια αργότερα, εγκαινίασε τον δικό του αμφιθέατρο στο Στρασβούργο, το κτίριο Louise Weiss. Εκείνη την εποχή, οι κοινοβουλευτικές συνεδριάσεις μοιράζονταν μεταξύ των δύο πόλεων. Ένα γιγαντιαίο καραβάνι φορτηγών πραγματοποιούσε δύο φορές το μήνα τη μετακίνηση όλων των γραφείων των ευρωβουλευτών. Έχοντας πλέον ένα δικό τους ιδιωτικό γραφείο στις Βρυξέλλες, οι ευρωβουλευτές κλήθηκαν να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί και να μεταβαίνουν στο Στρασβούργο μόνο για τις συνεδριάσεις που γίνονταν εκεί. Επέστρεφαν στη χώρα τους μόνο για να συναντήσουν τους ψηφοφόρους τους ή για τις συναντήσεις του κόμματος τους.

Η διοίκηση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, που έδρευε κατά κύριο λόγο στις Βρυξέλλες, ήθελε ταυτόχρονα να διαχωριστεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης και να προσεγγίζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, γι’ αυτό έκανε τα πάντα για να σταματήσουν οι ευρωβουλευτές να ταξιδεύουν ανάμεσα στις δύο πόλεις και να εγκατασταθούν μόνιμα στις Βρυξέλλες. Αυτή ήταν και η επιθυμία του ΝΑΤΟ, του οποίου τα κύρια γραφεία βρίσκονται επίσης στις Βρυξέλλες (ή πιο συγκεκριμένα στο Μονς). Το ΝΑΤΟ θέτει τους κανόνες τους οποίους η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει στο Κοινοβούλιο και το τελευταίο τους εγκρίνει. Ωστόσο, με το πέρασμα του χρόνου, το Κοινοβούλιο απέκτησε όλο και πιο ανεξάρτητο ρόλο, και το ΝΑΤΟ χρειάστηκε να το ελέγχει συνεχώς για να μην απορριφθεί κανένας από τους κανόνες του.

Εδώ και τότε ξεκίνησε η διαφωνία: οι Γάλλοι αρνούνται να εγκαταλείψουν το Στρασβούργο για να μην βρεθούν υπό την αμεσότερη επιρροή των Αγγλοσαξόνων. Η προεδρία του Κοινοβουλίου απαίτησε επομένως οι εκλεγμένοι να αφιερώνουν πλέον αποκλειστικά στις δραστηριότητές τους στις Βρυξέλλες και να μην ασχολούνται πλέον με τα κόμματά τους στις χώρες τους.

Για να κατεβάσετε την απόφαση του δικαστηρίου, κάντε κλικ στην εικόνα.

Από τότε, όλα τα γαλλικά πολιτικά κόμματα που επιθυμούν την ανεξαρτησία της χώρας τους —και δεν είναι μόνο ο Εθνικός Συναγερμός— βρίσκονται σε σύγκρουση με την προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το δικαστήριο που καταδίκασε τη Μαρίν Λε Πεν υιοθέτησε επομένως την άποψη της προεδρίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενώ ο Εθνικός Συναγερμός υποστήριξε ότι δεν είχε καταχραστεί ούτε ένα σεντ δημόσιου χρήματος.

Κατά τη διάρκεια της δίκης της, η Μαρίν Λε Πεν επέλεξε να υπερασπιστεί τον εαυτό της ισχυριζόμενη ότι δεν είχε άλλη επιλογή, ότι αναγκάστηκε να υιοθετήσει την παλαιά έννοια της εργασίας των ευρωβουλευτών αντί για τη νέα, καθώς οι συνάδελφοί της αρνούνταν να την αποδεχτούν ως πλήρη ευρωβουλευτή (πολιτική του «προφυλακτικού κορδονιού»). Εφόσον δεν είχε θέση στις Βρυξέλλες, επέλεξε να την κατέχει στη χώρα της.

«Αυτό το σύστημα υπεράσπισης αποτελεί, σύμφωνα με το δικαστήριο, μια θεωρητική κατασκευή που περιφρονεί τους κανόνες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τους νόμους της Δημοκρατίας και τις δικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της παρούσας δικογραφίας, επικεντρώνοντας μόνο στις ίδιες τις δικές της αρχές», γράφουν οι δικαστές.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν υπάρχουν κανόνες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου· το μόνο κείμενο αναφοράς είναι η Ενοποιημένη Συνθήκη της ΕΕ, η οποία ορίζει ακόμα ως έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το Στρασβούργο και όχι τις Βρυξέλλες. Η θέση των Γάλλων ευρωβουλευτών είναι επομένως η μόνη που συμφωνεί με τα κείμενα. Στην ουσία, οι δικαστές δεν έκριναν σύμφωνα με το δίκαιο, και όσον αφορά την υποψήφια φαβορί για τις προεδρικές εκλογές, δεν θα μπορούσαν να λάβουν προσωρινά μέτρα, καθώς η Μαρίν Λε Πεν δεν είναι πλέον ευρωβουλευτής και δεν θα μπορεί συνεπώς να «επαναλάβει το αδίκημα», σύμφωνα με την αντίληψή τους για τα γεγονότα.

Με την καταδίκη της Μαρίν Λε Πεν, το δικαστήριο δεν της στέρησε μόνο το δικαίωμα να είναι υποψήφια για την προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά στέρησε και από τους Γάλλους εκλεγμένους εκπροσώπους το δικαίωμα να αμφισβητούν την υποταγή του Κοινοβουλίου στο ΝΑΤΟ.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Για ποιο λόγο κηρύχθηκε «ένοχη» η Μαρίν Λε Πεν;

Θα αντέξουν τα διακυβερνητικά θεσμικά όργανα το τέλος της «Αμερικανικής Αυτοκρατορίας»;

Οι Δυτικοί Ευρωπαίοι χωρίς άμυνα

Μετά την Ουκρανία, το Ιράν;

Μήπως ο Ντόναλντ Τραμπ διαχειρίζεται την πιθανή κατάρρευση της «αμερικανικής αυτοκρατορίας»;

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τρίτη 1 Απριλίου 2025

Τιερί Μεϊσάν: Θα αντέξουν τα διακυβερνητικά θεσμικά όργανα το τέλος της «Αμερικανικής Αυτοκρατορίας»;

 

Θα αντέξουν τα διακυβερνητικά θεσμικά όργανα το τέλος της «Αμερικανικής Αυτοκρατορίας»;

Οι αλλαγές που παρατηρούμε με τον Τραμπισμό αφορούν ταυτόχρονα τις Ηνωμένες Πολιτείες, τις διεθνείς σχέσεις και την εσωτερική πολιτική ζωή των συμμάχων τους. Μπορεί να φαίνεται παράξενο ότι Ευρωπαίοι ηγέτες κριτικάρουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ για την πολιτική του στη χώρα του, παραβιάζοντας την αρχή της μη ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών. Ωστόσο, αν και δεν υποφέρουν από τις μεταρρυθμίσεις του εκεί, αντιμετωπίζουν τις ανείπωτες συνέπειες που αυτές προκαλούν στα δικά τους κράτη. Αυτές οι συνέπειες μόλις ξεκίνησαν.

Deutsch Español français italiano Nederlands русский
Κατά τη διάρκεια της G7, που πραγματοποιήθηκε εν μέρει εικονικά στις 24 Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος των ΗΠΑ απείλησε τους συμμετέχοντες ότι θα εγκαταλείψει τον οργανισμό αν δημοσιεύσουν τη δήλωση που είχαν ετοιμάσει.

Η περίοδος που διανύουμε, με την προσέγγιση των ΗΠΑ και της Ρωσίας, ανατρέπει την παγκόσμια πολιτική σκακιέρα. Με αυτόν τον τρόπο, όλοι οι διακυβερνητικοί θεσμοί διαταράσσονται. Φαίνεται ότι ορισμένοι από αυτούς εξυπηρετούσαν έναν ανεπίσημο στόχο, τον οποίο κανείς δεν τολμούσε να δηλώσει δημοσίως, αλλά που δεν αντέχει στις εξελίξεις του χρόνου. Άλλοι διεξήγαγαν ενέργειες αντίθετες με τους επίσημους στόχους τους, κάτι που δεν ενοχλούσε ιδιαίτερα όταν όλα τα μέλη συμφωνούσαν μεταξύ τους, αλλά τώρα φαίνεται αφόρητο. Τελικά, ο πολυμερής τρόπος δράσης, όπως ασκείτο, ήταν τα πάντα εκτός από πολυμερής.

Η G7 και το ΝΑΤΟ δεν λειτουργούν πλέον

Ο πολιτικός συντονισμός της «Δύσης» διασφαλιζόταν από την G7, μια σειρά συναντήσεων σε όλα τα επίπεδα, που εκπονούσε έναν κοινό λόγο. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της εικονικής συνάντησης των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων στις 23 Φεβρουαρίου 2025, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, αρνήθηκε να υπογράψει την τελική ανακοίνωση και απείλησε τους εταίρους του ότι θα εγκαταλείψει την G7 αν τη δημοσιεύσουν χωρίς τη συγκατάθεσή του [1].

Εδώ και ένα μήνα, οι συναντήσεις της G7 γίνονται χωρίς τις ΗΠΑ. Έτσι, κατά τη διάρκεια της εικονικής συνάντησης των συμβούλων εθνικής ασφάλειας στις 28 Μαρτίου, στην οποία συμμετείχε και η Ουκρανία, ο Αμερικανός Michael Waltz δεν παρευρέθηκε [2].

Επομένως διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχει πλέον πολιτικός συντονισμός της «Δύσης». Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει ούτε στρατιωτικός συντονισμός.

Οι Γάλλοι και οι Βρετανοί, αρχικά σε ανταγωνισμό και στη συνέχεια με κοινή συμφωνία και συνεννόηση, ξεκίνησαν μια σειρά συναντήσεων μεταξύ αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων συμμάχων. Προσπαθούν να εξασφαλίσουν την ασφάλεια της ηπείρου κάτω από τις πυρηνικές ομπρέλες της Γαλλίας και της Βρετανίας. Ωστόσο, στην παρούσα φάση, αυτή η ιδέα δεν μπορεί να λειτουργήσει, καθώς το πρόβλημα έχει τεθεί λανθασμένα.

Πράγματι, προς το παρόν ερμηνεύουν τα γεγονότα ως μια μετακίνηση των αμερικανικών στρατευμάτων από την Ευρώπη προς την Άπω Ανατολή, ενώ ο πρόεδρος Τραμπ επιδιώκει να τερματίσει την «Αμερικανική Αυτοκρατορία», τόσο από ιδεολογία —είναι Τζακσονιστής— όσο και από ανάγκη [3] —διαχειρίζεται την κρίση του χρέους [4]—.

Στην υπόθεση των συμμάχων, θα αρκούσε να αυξηθούν οι στρατιωτικές δαπάνες του καθενός για να αντιμετωπιστεί η αμερικανική απόσυρση, ενώ, αν πρόκειται για το τέλος του «αμερικανικού ιμπεριαλισμού», όπως υποστηρίζω εγώ, δεν είναι τόσο ο προϋπολογισμός του ΝΑΤΟ που αμφισβητείται, όσο ο τρόπος οργάνωσής του. Η Ουάσινγκτον δεν επιθυμεί πλέον να αναλάβει τη διοίκηση του συνόλου, αλλά μόνο να δείξει τον δρόμο.

Ωστόσο, αν και οι ευρωπαϊκές χώρες και οι σύμμαχοί τους, όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Κορέα και η Ιαπωνία, υπάκουαν όλες στις ΗΠΑ, δεν συμφωνούν όμως μεταξύ τους. Η ιστορία της ευρωπαϊκής ηπείρου είναι μια ατελείωτη σειρά ανταγωνισμών, συγκρούσεων και πολέμων, με τη μοναδική εξαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τότε, οι πληθυσμοί υποτάχθηκαν στη Ρώμη για να προστατευθούν από τις εισβολές. Μετά την πτώση της, οι Βίκινγκς και οι Μογγόλοι λεηλάτησαν την ήπειρο. Οι αυτοκρατορίες του Καρλομάγνου, του Κάρολου E΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του Ναπολέοντα ή του Χίτλερ δεν γνώρισαν ποτέ ειρήνη. Σήμερα, κανένας επικείμενος κίνδυνος δεν ωθεί τους Ευρωπαίους να ενωθούν. Εξ ου και η εφεύρεση μιας υποτιθέμενης ρωσικής απειλής, σαν να προετοιμαζόταν ο «Κόκκινος Στρατός» για παρέλαση στα Ηλύσια Πεδία.

Πριν από δύο εβδομάδες, στις 19 Μαρτίου, η RAND Corporation, δηλαδή το αμερικανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό λόμπι, πρότεινε τη δημιουργία ενός «Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Πυρηνικής Αποτροπής» με τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες κύριες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία και η Πολωνία [5]. Ωστόσο, τα στρατηγικά πυρηνικά όπλα δεν μπορούν να αποτελέσουν μέσα αποτροπής ελλείψει ισχυρών συμβατικών στρατών. Κανένας από τους Ευρωπαίους δεν διαθέτει τέτοιο, καθώς οι σημερινοί γαλλικός και βρετανικός στρατοί δεν έχουν ως αποστολή την άμυνα του εδάφους τους, αλλά τη συμμετοχή σε νεοαποικιακρατικές επιχειρήσεις, κυρίως στην Αφρική.

Τα τεράστια μέσαι του ΝΑΤΟ κινδυνεύουν. Αρκεί οι ΗΠΑ να μην μοιράζονται πλέον τα δικά τους μέσα για να μην λειτουργεί τίποτα. Οι πληροφορίες τους για τα πεδία μάχης είναι απαραίτητες για τη λειτουργία των όπλων που τους έχουν αγοραστεί. Επιπλέον, αν δεν επιθυμούν να εμπλακούν σε κάποια σύρραξη, θα πρέπει να αποκλείσουν τη χρήση των βαρέων όπλων που έχουν πουλήσει, από τα τεθωρακισμένα έως τα αεροσκάφη. Αυτό που είχε σχεδιαστεί για να περιορίζει τις περιπέτειες ορισμένων συμμάχων, τώρα τους πνίγει όλους.

Παρόμοιο πρόβλημα θα προκύψει και με τα βαρέα όπλα που πωλούνται από τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, τα οποία επίσης έχουν εφοδιαστεί με αναστολείς. Το Παρίσι και το Λονδίνο θα πρέπει επίσης να τα αποκλείσουν όταν, μετά την ήττα της Ουκρανίας, η Πολωνία θα προσπαθήσει να ανακτήσει την Ανατολική Γαλικία και η Ουγγαρία την Υπερκαρπαθία. Και τι θα γίνει με το ΝΑΤΟ όταν η Ρουμανία θα προσπαθήσει να ανακτήσει τη Μολδαβία;

Στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου, στις 14 Φεβρουαρίου, ο αντιπρόεδρος JD Vance ήρθε να καταγγείλει «την υποχώρηση της Ευρώπης από ορισμένες από τις πιο θεμελιώδεις αξίες της, αξίες που είναι κοινές με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής». Ο λόγος του σηματοδοτεί την εγκατάλειψη της Ουάσινγκτον της «Αμερικανικής Αυτοκρατορίας» και την αρχή της κατάρρευσης των συμμαχικών ελίτ.

Οι εθνικοί και διακυβερνητικοί θεσμοί αποκαλύπτουν τα πραγματικά τους πρόσωπα

Στην κορυφή του τμήματος Οικονομικής Αποτελεσματικότητας, ο Elon Musk μειώνει τη γραφειοκρατία των ΗΠΑ. Η κοινή γνώμη τον ακούει να αποκαλύπτει τη σπατάλη της κυβέρνησης Μπάιντεν. Ως ελευθεριακός, ο Musk περιορίζεται στο να μειώσει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Αλλά πίσω από αυτή τη μάχη, ο πρόεδρος Τραμπ καταστρέφει, κομμάτι-κομμάτι, όλους τους προϋπολογισμούς του «αμερικανικού ιμπεριαλισμού». Έχει καταργήσει το μεγαλύτερο μέρος της USAID, της υποτιθέμενης ανθρωπιστικής οργάνωσης που χρησίμευε ως ομπρέλα της CIA. Επιτίθεται παρομοίως στο United States Institute of Peace (USIP) και στη National Endowment for Democracy (NED), τις δύο οργανώσεις που χρηματοδοτούσαν νόμιμα προγράμματα για να συνεχίσουν τη δράση της CIA στο πλαίσιο των «Πέντε Μάτιων» (δηλαδή της συνεργασίας των αγγλοσαξονικών μυστικών υπηρεσιών). Κάθε μέρα, ανακαλύπτονται νέες οργανώσεις, με σκοτεινές δραστηριότητες, που επέκτειναν τον «αμερικανικό ιμπεριαλισμό» στον κόσμο. Η τελευταία από αυτές, η μικρή U.S. African Development Foundation, που βρίσκεται δίπλα στο Λευκό Οίκο, απαγόρευσε στους πράκτορες του DOGE να εισέλθουν στα γραφεία της, τα οποία φύλασσαν οι δικοί της αστυνομικοί. Οι εργαζόμενοί της οχυρώθηκαν εκεί σαν να ήταν πολιορκημένοι, για να μην μπορεί κανείς να ανακαλύψει τι ακριβώς έκαναν.

Όλες οι ΜΚΟ και όλα τα πολιτικά κόμματα που χρηματοδοτούνταν από τις ΗΠΑ θα πρέπει τώρα να βρουν νέες πηγές χρηματοδότησης ή να κλείσουν.

Δεν αντέχω στον πειρασμό να σας πω πώς, σε όλους τους συμμάχους, αυτό το σύστημα καταρρέει πάνω τους. Για παράδειγμα, η γαλλική ΜΚΟ «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα», που ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται «το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να έχει πρόσβαση σε ελεύθερες και αξιόπιστες πληροφορίες», είναι στην πραγματικότητα ένα γραφείο της CIA. Είχε αρνηθεί να με υπερασπιστεί όταν απειλήθηκα και αναγκάστηκα να φύγω από τη Γαλλία. Τώρα, ο πρόεδρος Τραμπ έκλεισε τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς προπαγάνδας. Χωρίς κόμπλεξ, οι «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα» συνεργάστηκαν με τους εργαζόμενους του Voice of America για να κινήσουν δικαστική διαδικασία κατά της αμερικανικής κυβέρνησης και να ζητήσουν την επανένταξη των υποτιθέμενων «δημοσιογράφων» του σταθμού.

Ή ακόμα, το Ίδρυμα Jean-Jaurès, συνδεδεμένο με το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, έχει σταδιακά συμμαχήσει με παραρτήματα της CIA. Σήμερα, απασχολεί, για παράδειγμα, τον Rudy Reichstadt, ιδρυτή του Conspiracy Watch, που ήδη χρηματοδοτείται γενναιόδωρα από τη Γαλλία. Ενώ αναφέρεται στο Χάρτη του Μονάχου, που καθορίζει τα δικαιώματα και τα καθήκοντα των δημοσιογράφων, αυτό το άτομο μας έχει περιγράψει, σε σχεδόν 300 άρθρα, ως «παραχαράκτες», χωρίς ποτέ να αναφέρει με τι τρόπο έχουμε παραποιήσει την πραγματικότητα.

Η κατάρρευση αυτών των ΜΚΟ και πολιτικών κομμάτων που χρηματοδοτούνταν από την Ουάσινγκτον αντιστοιχεί στην συνειδητοποίηση της αναπαραγωγής αυτού του συστήματος από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή περιλαμβάνει οργανισμούς παρόμοιους με την USAID, το USIP και τη NED. Αν όλοι οι ειδικοί γνώριζαν εδώ και καιρό ότι η ΕΕ χρηματοδοτεί ΜΚΟ για να λένε καλά λόγια για την ίδια και άλλα για να δυσφημούν τους αντιπάλους της, μόνο τώρα ανακαλύπτουμε το μέγεθος της προπαγάνδας της. Το Mathias Corvinus Collegium (MCC) της Ουγγαρίας μόλις δημοσίευσε μια μελέτη του Thomas Fazi σχετικά με τις επιχορηγήσεις προπαγάνδας της ΕΕ [6].

Μαθαίνουμε, για παράδειγμα, ότι η ΕΕ έχει ξεκινήσει προγράμματα για «την καταπολέμηση των ευρωσκεπτικιστικών λόγων που έχουν ήδη διαδοθεί από τις αυταρχικές ελίτ» (RevivEU) ή για την «αποεθνικοποίηση της ευρωπαϊκής δέσμευσης» (EU TURN 2025). Πρόκειται για προγράμματα που συμπληρώνουν τη χρηματοδότηση φιλαράκων, όπως το Ίδρυμα Robert Schuman για την καταπολέμηση της «ευρωσκεπτικιστικής και εθνικολαϊκής μυθολογίας» ή το European Policy Centre για να λέει καλά λόγια για τις διεθνείς μεταναστεύσεις και κακά για τη Ρωσία.

Γνωρίζαμε ήδη, από μελέτες του European Centre for Law & Justice (ECLJ) [7], ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, μακριά από το να είναι ένα αμερόληπτο δικαστήριο, ήταν προπύργιο των υπαλλήλων του κερδοσκόπου George Soros. Τώρα γνωρίζουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, μακριά από το να είναι μια διοίκηση που σέβεται την πολυμορφία των μελών της, χειραγωγεί τον προϋπολογισμό της εναντίον των «πολιτών» της.

Δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο σημείο να απολιπάνουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Συμβούλιο της Ευρώπης, αλλά η συνείδηση της διαφθοράς της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και της δικαιοσύνης του Στρασβούργου είναι πλέον εδώ.

Συμπέρασμα

Ο πολυμερής τρόπος δράσης που γνωρίσαμε στα πλαίσια των θεσμών της «Δύσης», της G7 και του ΝΑΤΟ, επιμένει, αλλά είναι παράλυτος. Αυτοί οι οργανισμοί θα εξαφανιστούν γρήγορα στην τωρινή τους μορφή. Για να συνεχίσουν, θα πρέπει να αλλάξουν μορφής ριζικά.

Ομοίως, η υποτιθέμενη «κοινωνία των πολιτών», μακριά από το να είναι η έκφραση των πολιτών σε συμπλήρωμα των δημοκρατικών θεσμών, εμφανίζεται πλέον γεμάτη με υβριδικούς οργανισμούς που εργάζονται στα κρυφά για τα κράτη, χωρίς την γνώση των πολιτών και εναντίον τους.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] Η Γαλλία, ανίκανη να αντιμετωπίσει το σοκ του Ντόναλντ Τραμπ”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 25 février 2025.

[3] “Παρερμηνείες για την εξέλιξη των Ηνωμένων Πολιτειών”, Μέρος ΠρώτοΜέρος Δεύτερο, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος.

[4] Μήπως ο Ντόναλντ Τραμπ διαχειρίζεται την πιθανή κατάρρευση της «αμερικανικής αυτοκρατορίας»;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 11 mars 2025.

[7] Les ONG et les juges de la CEDH (2009-2019) et L’impartialité de la CEDH – Problèmes et Recommandations (2023), Grégor Puppinck, Centre européen pour le droit et la justice.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Θα αντέξουν τα διακυβερνητικά θεσμικά όργανα το τέλος της «Αμερικανικής Αυτοκρατορίας»;

Οι Δυτικοί Ευρωπαίοι χωρίς άμυνα

Μετά την Ουκρανία, το Ιράν;

Μήπως ο Ντόναλντ Τραμπ διαχειρίζεται την πιθανή κατάρρευση της «αμερικανικής αυτοκρατορίας»;

Η αγωνία της «πολιτικής Δύσης»

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις