Translate

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2025

Τιερί Μεϊσάν: Ο Ντόναλντ Τραμπ και η σύγκρουση στην Ουκρανία

 

Ο Ντόναλντ Τραμπ και η σύγκρουση στην Ουκρανία

Τρεις εβδομάδες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του στον Λευκό Οίκο, ο πρόεδρος Τραμπ προσπαθεί να επιλύσει την ουκρανική σύγκρουση. Είναι σαφές ότι οι σύμβουλοί του έχουν τυφλωθεί από τις προκαταλήψεις τους και δεν κατανοούν καμία από τις ανησυχίες της Μόσχας. Του δίνουν μια λανθασμένη εικόνα για τη συμμετοχή της Ρωσίας σε αυτή τη σύγκρουση. Βλέποντας ότι του είναι αδύνατο να προχωρήσει, ο Ντόναλντ Τραμπ στρέφεται επομένως προς τις οικονομικές συναλλαγές, όπως έκανε και για τη Γάζα. Αυτή τη φορά, σκοπεύει να εκμεταλλευτεί τις ουκρανικές σπάνιες γαίες.

Deutsch English Español français italiano Nederlands Português русский
Με την ευκαιρία της επαναλειτουργίας του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων στις 7 Δεκεμβρίου 2024, ο επανεκλεγμένος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ συνάντησε, με πρωτοβουλία του Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν, τον μη εκλεγμένο ομόλογό του από την Ουκρανία, Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Οπρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είχε πει ότι θα επιλύσει τη σύγκρουση στην Ουκρανία εντός ημερών και στη συνέχεια αναγνώρισε ότι πιθανότατα θα χρειαζόταν αρκετές εβδομάδες. Διόρισε τον στρατηγό Keith Kellogg ως ειδικό απεσταλμένο του στην Ουκρανία. Ο τελευταίος διαδέχθηκε τον στρατηγό Μάικλ Φλιν ως σύμβουλος εθνικής ασφάλειας ο οποίος στη συνέχεια ήταν ο αρχηγός του επιτελείου του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, κατά την πρώτη θητεία Τραμπ.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο Kellogg είχε ζητήσει από έναν από τους πρώην συνεργάτες του, τον Frederic H. Fleitz, να ετοιμάσει ένα σχέδιο για την Ουκρανία. Δημοσιεύτηκε στις 11 Απριλίου 2024, από το America First Policy Institute [1]

Αυτό το κείμενο είναι πρώτα ένας έπαινος για τον υποψήφιο Τραμπ και μια κριτική στον πρόεδρο Μπάιντεν (τότε ήταν υποψήφιος για επανεκλογή), αλλά περιλαμβάνει επίσης πολλές ιδέες.

• Πρώτον, και οι δύο άνδρες θεωρούν «γελοίους» τους ρωσικούς ισχυρισμούς ότι η ειδική στρατιωτική επιχείρηση αποσκοπεί στην αποναζοποίηση της Ουκρανίας. Ομοίως, θεωρούν τον φόβο της Ρωσίας για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ως «παράνοια». Ερμηνεύουν την αποτυχία της κυβέρνησης Μπάιντεν κατηγορώντας την ότι έπαιξε άσκοπα εναντίον της Ρωσίας υποστηρίζοντας την προσπάθεια του Κιέβου για ένταξη στο ΝΑΤΟ αντί να την διαπραγματευτεί απευθείας με τη Μόσχα. Τέλος, θεωρούν ότι η πολιτική του προέδρου Μπάιντεν να μην υποστηρίζει άμεσα τον ουκρανικό στρατό, αλλά να κινητοποιεί τους συμμάχους του για να το πράξουν στη θέση του, ήταν σοβαρό λάθος, διότι έκανε τις Ηνωμένες Πολιτείες να χάσουν τον έλεγχο της κατάστασης.

• Όσον αφορά τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, οι συγγραφείς δεν αποκλείουν ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν άσκησε πίεση στον Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον για να πείσει τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι να τις εκτροχιάσει. Σημειώνουν ότι τον Απρίλιο του 2023, η κυβέρνηση Μπάιντεν χώρισε από το κατεστημένο της Ουάσιγκτον αφού το έκανε με τους Ευρωπαίους ηγέτες: ο Richard Haass, πρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και ο Charles Kupchan, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Georgetown, δημοσίευσαν ένα άρθρο στο Foreign Affairs σημειώνοντας ότι η Δύση απέτυχε να κερδίσει και ως εκ τούτου έπρεπε να διαπραγματευτεί την ειρήνη, άποψη που είχε διατυπώσει και ο ίδιος ο Χένρι Κίσινγκερ. Το σχέδιο Hass-Kupchan προέβλεπε ότι η Ουκρανία δεν θα παραχωρούσε τα χαμένα εδάφη της, αλλά θα δεσμευόταν να τα ανακτήσει μέσω διπλωματίας και όχι μέσω βίας, σε αντάλλαγμα οι Ηνωμένες Πολιτείες θα χαλάρωσαν τις κυρώσεις τους κατά της Ρωσίας.

Αυτό που είναι εκπληκτικό με το σκεπτικό του America First Policy Institute είναι ότι αγνοεί εντελώς τη ρωσική άποψη και προβάλλει τον τρόπο σκέψης της Ουάσιγκτον στη Μόσχα. Δεν αποδίδει καμία σημασία στον ναζισμό της Ουκρανίας, όχι επειδή τον αγνοεί, αλλά επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα έκαναν πόλεμο για ένα ιδεολογικό ζήτημα [2]. Ομοίως, αγνοεί τον φόβο της Ρωσίας για την εγκατάσταση ξένων όπλων στα σύνορά της, ερμηνεύοντάς τον ως ΝΑΤΟφοβία ενώ πρόκειται για την υπεράσπιση των μακρύτερων συνόρων στον κόσμο. Ως αποτέλεσμα, δεν κατανοεί καθόλου γιατί η Μόσχα πίστευε ότι μπορεί να αποτρέπει τον πόλεμο παρουσιάζοντας μια πρόταση για μια συνθήκη για τις εγγυήσεις ασφαλείας στην Ουάσιγκτον στις 17 Δεκεμβρίου 2021 [3]. Πρέπει λοιπόν να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι τον Απρίλιο του 2023, η ομάδα Τραμπ δεν καταλάβαινε τίποτα για τη ρωσική εμπλοκή στην Ουκρανία και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να βάλει τέλος σε αυτόν τον πόλεμο.

Η έλλειψη κατανόησης του ουκρανικού ζητήματος από τους συμβούλους του Ντόναλντ Τραμπ έχει επιβεβαιωθεί πολλές φορές. Έτσι, στις 25 Ιουλίου 2023, στο The Federalist [4], ο Frédéric H. Fleitz εξέφρασε την έκπληξή του που η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους δεν είχε ορίσει ημερομηνία για την ένταξη της Ουκρανίας και την είχε αναβάλει σαν από φόβο για τη Ρωσία. Ερμήνευσε τη θέση της Μόσχας ότι πιστεύει ότι η Ουκρανία βρίσκεται εκτός της σφαίρας επιρροής της και φοβάται ότι ο εκδημοκρατισμός αυτής της χώρας θα επεκταθεί στο έδαφός της.

Από την πλευρά του, το Κρεμλίνο, που βρίσκεται σε θέση ισχύος, ανακοίνωσε ότι δεν θα συμφωνήσει για συζητήσεις έως ότου η Ουκρανία αποκηρύξει δημόσια τα εδάφη που έχασε και δηλώσει δημόσια ότι δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αλλά δεσμευτεί ότι θα είναι ουδέτερη. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κατέστησε σαφές ότι η Ρωσία θα μπορέσει να υπογράψει μια συνθήκη ειρήνης μόνο όταν η Ουκρανία θα έχει έναν νόμιμο ηγέτη για να το κάνει. Ωστόσο, η εκλογική θητεία του προέδρου Ζελένσκι έληξε τον Μάιο του 2024. Έχοντας κηρύξει κατάσταση πολιορκίας από την αρχή του πολέμου, δεν μπόρεσαν να διεξαχθούν εκλογές. Δεν επιχείρησε να άρει την κατάσταση πολιορκίας για να οργανώσει τη διαδοχή του. Σύμφωνα με το ουκρανικό Σύνταγμα, δεν εναπόκειται σε αυτόν να ενεργήσει ως προσωρινός πρόεδρος, αλλά στον πρόεδρο της Βερχόβνα Ράντα (Εθνοσυνέλευση), Ρουσλάν Στεφαντσούκ. Έχοντας επίγνωση της παρανομίας του, ο μη εκλεγμένος πρόεδρος Ζελένσκι βάζει συχνά τον Στέφαντσουκ να τον συνοδεύει στα ταξίδια του στο εξωτερικό.

Τα 11 πολιτικά κόμματα της ουκρανικής αντιπολίτευσης απαγορεύτηκαν με την αιτιολογία ότι υποστήριζαν την παράδοση της χώρας με τους όρους του εχθρού. Στην πράξη, ζητούσαν την καταστροφή των μνημείων της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN-B), δηλαδή των συνεργατών με τους Ναζί. Αντίθετα, το σημερινό καθεστώς έχει φτιάξει άλλα μνημεία και υποστηρίζει τον αρχικό μύθο σύμφωνα με τον οποίο ο μεγάλος λιμός (Holodomor) αποδόθηκε σε δολοφονική βούληση των Ρώσων, η οποία είναι προφανώς ανόητη, καθώς αυτός ο λιμός ρήμαξε και άλλες περιοχές της ΕΣΣΔ [5]. Αυτός ο μύθος έχει επικυρωθεί, μία προς μία, από όλες σχεδόν τις εθνικές συνελεύσεις των δυτικών δημοκρατιών.

Με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, παρατηρούμε μια αυξανόμενη επίγνωση αυτής της ασυμφωνίας στις Ηνωμένες Πολιτείες: η Ουκρανία έχει απαγορεύσει τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης, την κύρια χριστιανική εκκλησία και έκαψε εκατομμύρια βιβλία Ρώσων συγγραφέων ή που εκδόθηκαν από Ρώσους τυπογράφους. Ο στρατηγός Keith Kellogg λέει: «Στις περισσότερες δημοκρατίες, οι εκλογές γίνονται ακόμη και σε καιρό πολέμου. Νομίζω ότι είναι σημαντικό. Νομίζω ότι είναι καλό για τη δημοκρατία. Η ομορφιά μιας ισχυρής δημοκρατίας είναι να έχεις περισσότερους από έναν υποψήφιο».

Η CIA φαίνεται να επιλέγει να ευνοήσει την εκλογή του Oleksiy Arestovytch, πρώην συμβούλου επικοινωνίας του Volodymyr Zelensky. Είναι λιγότερο επιδέξιος άνθρωπος από τον Ζελένσκι, αλλά πολύ πιο έξυπνος, ειδικός, μεταξύ άλλων, στη χειραγώγηση των μαζών.

Ωστόσο, στις 2 Φεβρουαρίου, δηλαδή δύο ημέρες πριν από το άνοιγμα των άμεσων επαφών μεταξύ του Λευκού Οίκου και του Κρεμλίνου, η SVR (Ρωσική Υπηρεσία Εξωτερικών Πληροφοριών) δημοσίευσε ένα περίεργο ανακοινωθέν [6]. Σημειώνοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εξετάζουν το ενδεχόμενο να απαλλαγούν από τον Volodymyr Zelensky, αποκαλύπτει ότι το ΝΑΤΟ, το οποίο προσπαθεί να διατηρήσει ό,τι έχει απομείνει από την Ουκρανία για να διατηρήσει προγεφύρωμα κατά της Ρωσίας, ετοιμάζεται να εμποδίσει την πιθανή επανεκλογή του. Για το σκοπό αυτό, η Ατλαντική Συμμαχία σχεδιάζει να δημοσιεύσει τρεις ειδήσεις:
• 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ που προορίζονταν για την αγορά πυρομαχικών υπεξαιρέθηκαν από την ουκρανική προεδρία,
• 130.000 Ουκρανοί στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους στη μάχη συνεχίζουν να λαμβάνουν τις αμοιβές τους,
• Ο μη εκλεγμένος πρόεδρος Ζελένσκι έχει μεταβιβάσει — δεν πούλησε — ακίνητα σε ξένες εταιρείες και του έχουν καταβληθεί διακριτικά αποζημιώσεις σε υπεράκτιους λογαριασμούς.

Η δήλωση του SVR πρέπει να ληφθεί με πολύ επιφύλαξη, καθώς είχε ήδη ανακοινώσει τον περασμένο Ιούνιο [7] ότι η Ουάσιγκτον ήθελε να απαλλαγεί από τον Ζελένσκι. Αλλά εκείνη την εποχή, η κυβέρνηση Μπάιντεν ήταν ακόμα στον Λευκό Οίκο.

Αυτή η δυτική «προετοιμασία» και η έναρξη των επίσημων διαπραγματεύσεων μεταξύ Λευκού Οίκου και Κρεμλίνου στις 5 Φεβρουαρίου οδήγησαν σε μια περίεργη πρόταση από τον πρόεδρο Τραμπ στις 7 Φεβρουαρίου: οι Ηνωμένες Πολιτείες θα παρείχαν οικονομική βοήθεια με αντάλλαγμα την άδεια εκμετάλλευσης των ουκρανικών σπάνιων γαιών.

Σε συνέντευξή του στο Reuters στις 8 Φεβρουαρίου 2025, ο μη εκλεγμένος πρόεδρος Ζελένσκι πρότεινε να πουλήσει τον πλούτο της χώρας του εν αδυναμία του να μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο.

Χωρίς να περιμένει, ο μη εκλεγμένος πρόεδρος της Ουκρανίας έδωσε συνέντευξη στο πρακτορείο Reuters [8] και μετέδωσε ορισμένα αποσπάσματα στο κανάλι του στο Telegram πριν από τη δημοσίευσή της. Δηλώνει: «Η Ουκρανία είναι μια πολύ πλούσια γη. Αυτό δεν σημαίνει ότι την δίνουμε σε οποιονδήποτε, ακόμα και σε στρατηγικούς εταίρους. Μιλάμε για εταιρική σχέση... Ας την αναπτύξουμε μαζί, ας κερδίσουμε χρήματα, και το πιο σημαντικό, είναι για την ασφάλεια του δυτικού κόσμου (…) Είναι πολύ ενδιαφέρον για εμάς, γνωρίζω ότι είναι πολύ ενδιαφέρον για την κυβέρνηση Τραμπ (…) Είμαστε έτοιμοι και πρόθυμοι να έχουμε συμβόλαια για την προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην Ουκρανία. Και φυσικά, θα είμαστε κόμβος για ολόκληρη την Ευρώπη (…) Οι Αμερικανοί έχουν βοηθήσει το περισσότερο, και έτσι είναι αυτοί που πρέπει να κερδίσουν τα περισσότερα. Θα πρέπει να έχουν αυτή την προτεραιότητα και θα ωφεληθούν από αυτήν. Θα ήθελα επίσης να το συζητήσω με τον πρόεδρο Τραμπ».

Το πρόβλημα είναι ότι η Ρωσία κατέχει ήδη ένα μεγάλο κοίτασμα λιθίου στην περιοχή του Ντονέτσκ (Ανατολικά), αφού έχει ήδη πάρει ένα άλλο κοίτασμα στο Krouta Balka στην περιοχή της Ζαπορίζια (Νότια), δύο περιφέρειες που ζήτησαν με δημοψήφισμα και απέκτησαν την προσάρτησή τους στη Ρωσική Ομοσπονδία. Υπάρχει λοιπόν έκτακτη ανάγκη: σύντομα η Ουκρανία δεν θα έχει τίποτα άλλο να προσφέρει.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] America First, Russia and Ukraine, Keith Kellogg & Frédéric H. Fleitz, America First Policy Institute, April 11, 2024.

[2] Ποιοι είναι οι Ουκρανοί ριζοσπαστικοί εθνικιστές;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 15 novembre 2022.

[3] Η Ρωσία θέλει να αναγκάσει τις ΗΠΑ να σεβαστούν τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 4 janvier 2022.

[4] «How Promising NATO Membership To Ukraine Could Lead To World War III», Frédéric H. Fleitz, The Federalist, July 25, 2023.

[5] « L’Holodomor, nouvel avatar de l’anticommunisme "européen" » (extrait de Le Choix de la défaite), Annie Lacroix-Riz (2010). Famine et transformation agricole en URSS, Mark Tauger, Delga (2017).

[6] «Натовцы готовят кампанию по дискредитации В. Зеленского», Пресс-бюро СВР России, 3 Февраля 2025.

[7] «Запад готовится "списать" Зеленского», Пресс-бюро СВР России, 20 Июня 2024.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Ο Ντόναλντ Τραμπ και η σύγκρουση στην Ουκρανία

Παρερμηνείες για την εξέλιξη των Ηνωμένων Πολιτειών (2/2)

Παρερμηνείες για την εξέλιξη των Ηνωμένων Πολιτειών (1/2)

Πρέπει να καταδικάσουμε ή όχι την εξύμνηση του ναζισμού;

Τραμπ και Μασκ, ο Καναδάς, ο Παναμάς και η Γροιλανδία, μια παλιά ιστορία

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2025

Τιερί Μεϊσάν Παρερμηνείες για την εξέλιξη των Ηνωμένων Πολιτειών (2/2)

 

Παρερμηνείες για την εξέλιξη των Ηνωμένων Πολιτειών (2/2)

Συνεχίζοντας την ανάλυσή μας για τις παρερμηνείες των ενεργειών της κυβέρνησης Τραμπ, θα εξετάσουμε το κλείσιμο πολλών ομοσπονδιακών υπηρεσιών, το γιατί εξετάζει το ενδεχόμενο απέλασης των Παλαιστινίων και την προσέγγισή της στον πόλεμο στην Ουκρανία.

Deutsch English Español français italiano Nederlands Português русский

Αυτό το άρθρο είναι συνέχεια του «Παρερμηνείες για την εξέλιξη των Ηνωμένων Πολιτειών (1/2) », του Τιερί Μεϊσάν, 30 Ιανουαρίου 2025.

Το 1838, 4.000 με 8.000 Τσερόκι πέθαναν από κρύο, πείνα ή εξάντληση στο «Μονοπάτι των Δακρύων». Σύμφωνα με τον νόμο για την απομάκρυνση των Ινδιάνων, άφησαν την ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών στους Ευρωπαίους και συμφώνησαν να ταξιδέψουν νότια του ποταμού Μισισιπή. Ωστόσο, σήμερα είναι η μόνη ινδιάνικη φυλή που κατάφερε να διατηρήσει τον τρόπο ζωής της χωρίς να την εξαφανίσουν οι Ευρωπαίοι. Αυτή η απέλαση είναι το παράδειγμα που ακολούθησε ο Ντόναλντ Τραμπ για να επιλύσει το Ισραηλινο-Παλαιστινιακό ζήτημα.

Η Επιστροφή στην κουλτούρα του νότου

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν τόσο νότιες όσο και ομοσπονδιακές. Οι Νότιοι έχοντας ηττηθεί στο τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, οι νικητές τους επέβαλαν τον μύθο σύμφωνα με τον οποίο αυτός ο πόλεμος είχε βάλει τους δουλοπάροικους εναντίον των αμπολισιονιστών. Στην πραγματικότητα, στην αρχή του πολέμου και οι δύο πλευρές ήταν υπέρ της δουλείας ενώ στο τέλος και οι δύο πλευρές ήταν υπέρ της κατάργησης της σκλαβιάς. Το πραγματικό ζήτημα της διαμάχης ήταν αν τα τελωνεία εμπίπτουν στη δικαιοδοσία των πολιτειών ή της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.

Οι Τζακσόνειοι, πρόδρομοι των Νοτίων, ήθελαν ένα «ελάχιστο ομοσπονδιακό κράτος». Έτσι, επιστρέφαν πολλές αρμοδιότητες στα ομόσπονδα κράτη. Αυτό έκανε ο Ντόναλντ Τραμπ στην πρώτη του θητεία, όταν υποστήριξε την παραπομπή του θέματος των αμβλώσεων από το ομοσπονδιακό κράτος στις πολιτείες. Δεν φαίνεται να έχει ισχυρή προσωπική άποψη για αυτό το θέμα. Η αντίπαλός του, Καμάλα Χάρις, έκανε λάθος, ως γουόκ, να τον παρουσιάσει ως αντιδραστικό όταν τα μισά από τα ομόσπονδα κράτη σέβονται τα δικαιώματα των γυναικών και επιτρέπουν την εκούσια διακοπή της εγκυμοσύνης (IVG). Αυτός ήταν ένας από τους κύριους λόγους της αποτυχίας της.

Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός Υπουργείου Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας (DOGE), σκόπευε να διαλύσει μια ομοσπονδιακή διοίκηση που αποφασίζει από την Ουάσιγκτον πώς θα πρέπει να ζει κάθε πολίτης ακόμη και 2.500 χιλιόμετρα μακριά. Είναι αλήθεια ότι έχει εμπιστευθεί την ευθύνη σε έναν ελευθεριακό, τον Έλον Μασκ, αλλά για τον ίδιο, δεν είναι θέμα αδυνατίσματος του ομοσπονδιακού κράτους μέσω του Ρεγκανίτικου φιλελευθερισμού. Θα διαλύσει χιλιάδες κρατικούς φορείς, όχι επειδή κοστίζουν ακριβά, αλλά επειδή είναι, στα μάτια του, παράνομοι.

Κατά κάποιο τρόπο, η συζήτηση μεταξύ των Νότιων και των Βορείων, μεταξύ των συνομοσπονδιαστών και των φεντεραλιστών, θυμίζει αυτή των Ζιροντίνων και των Μονταγιάρδων κατά τη Γαλλική Επανάσταση. Ωστόσο, στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα ομόσπονδα κράτη είχαν μόνο μια σύντομη ιστορία, ενώ στη Γαλλία, οι επαρχίες είχαν μια χιλιετία φεουδαρχικής ιστορίας: η επιστροφή της εξουσίας στις επαρχίες ήταν πάντα ύποπτη για το Παρίσι ότι θα αποκατέστησε την φεουδαρχία.

Ο επεκτατισμός των ΗΠΑ

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που είχαν μόνο 13 ομόσπονδες πολιτείες κατά τη δημιουργία τους, έχουν τώρα 50, συν 1 ομοσπονδιακή περιφέρεια και 6 εδάφη. Από την προοπτική των ΗΠΑ (και πάλι, αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον Ντόναλντ Τραμπ), δεν έχουν τελειώσει την ανάπτυξη τους. Από της δεκαετίας του 1930, φιλοδοξούν να απορροφήσουν ολόκληρη την υφαλοκρηπίδα της Βόρειας Αμερικής, συμπεριλαμβανομένων του Καναδά, της Γροιλανδίας, της Ισλανδίας και της Ιρλανδίας, καθώς και του Μεξικού, της Γουατεμάλας, της Νικαράγουας, της Κόστα Ρίκα και του Παναμά, χωρίς να ξεχνάμε ολόκληρη την Καραϊβική [1].

Με αυτή την εθνική διάθεση, ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε κατά την ομιλία της ορκωμοσίας του ότι η χώρα του θα αποκαλεί εφεξής τον Κόλπο του Μεξικού «Κόλπο της Αμερικής», γεγονός το οποίο αποφάσισε λίγες ώρες αργότερα. Εκτός από το γεγονός ότι οι Ηπαϊκοί δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ως τέτοιους, αλλά ως «Αμερικανούς», αυτή η λέξη δεν αναφέρεται σε τοπική ονομασία, αλλά στον αποικιστή Amerigo Vespucci.

Δεν ανακοίνωσε την προσάρτηση του Καναδά, της Γροιλανδίας και της Διώρυγας του Παναμά, όπως είχε προτείνει προηγούμενα, αλλά τον αποικισμό του πλανήτη Άρη.

Ωστόσο, σε αντίθεση με τα σχόλια στον ευρωπαϊκό Τύπο, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν μίλησε ποτέ για κατάκτηση της βορειοαμερικανικής υφαλοκρηπίδας με στρατιωτική βία, αν και ανέφερε την ανάπτυξη στρατιωτικών βάσεων στη Γροιλανδία. Ως Τζακσόνειος, θέλει να αγοράσει αυτές τις περιοχές. Φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή «διαπραγματεύεται» ιδιαίτερα επιθετικά με τη Δανία για την εκχώρηση της Γροιλανδίας με αντάλλαγμα μια αμυντική δέσμευση.

Σημειώστε ότι η κυβέρνηση Τραμπ συνεχίζει να απειλεί την Κούβα, προς την οποία έχει αποικιοκρατικές φιλοδοξίες, αλλά όχι την Βενεζουέλα, η οποία βρίσκεται εκτός της βορειοαμερικανικής υφαλοκρηπίδας. Ωστόσο, αναφέρεται και στα δύο κράτη ως «κομμουνιστικά» και ισχυρίζεται ότι τα αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο.

Δεδομένης της ιδεολογικής εγγύτητας μεταξύ των δύο «εκλεκτών λαών», η κυβέρνηση Τραμπ προσεγγίζει το ζήτημα του Ισραήλ σαν οι Παλαιστίνιοι να ήταν Ινδιάνοι που επιτίθενται σε ταχυδρομικές άμαξες. Ο πρόεδρος Andrew Jackson είχε αποφασίσει να τερματίσει τους πολέμους με τους Ινδιάνους διαπραγματευόμενος συνθήκες με τις διάφορες φυλές. Ελάχιστα εφαρμόστηκαν, αλλά η μεγάλη του «επιτυχία» ήταν με τους Τσερόκι. Τους απέλασε νότια του Μισισιπή. Έτυχε ότι, παρά το αιματηρό επεισόδιο του «Μονοπατιού των Δακρύων», οι Τσερόκι ήταν οι μόνοι Ινδιάνοι που σεβάστηκαν αυτές τις συμφωνίες. Και σήμερα, είναι η μόνη φυλή που έχει επιβιώσει με τον πολιτισμό της. Μαζί διοικούν μια αυτοκρατορία καζίνων. Αλλά η εφαρμογή της ίδιας μεθόδου στους Παλαιστίνιους δεν μπορεί να λειτουργήσει: οι Τσερόκι δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ιδιοκτήτες της «Μητέρας Γης», μπορούν να παραμείνουν Τσερόκι όπου κι αν βρίσκονται. Οι Παλαιστίνιοι, αντίθετα, είναι προσκολλημένοι στη γη τους και ξέρουν ότι θα πεθάνουν, ως πολιτισμός, αν την χάνουν.

Η αντικατάσταση του πόλεμου με τον εμπόριο

Τελευταίο σημαντικό σημείο για τους Τζακσόνειους: η αντικατάσταση του πόλεμου με τον εμπόριο. Ο Ντόναλντ Τραμπ πιστεύει ότι οι περισσότεροι πόλεμοι είναι περιττές σφαγές. Δεν είναι παρά μόνο ένα μέσο χειραγώγησης των μαζών για την επίτευξη ανείπωτων στόχων. Δεδομένου ότι, τελικά, συχνά είναι μόνο θέμα χρημάτων, το εμπόριο πρέπει να αντικαταστήσει τους πολέμους.

Αυτό το δόγμα λειτουργεί πολύ καλά στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο ορισμένοι πόλεμοι έχουν πολύπλοκα κίνητρα που δεν σχετίζονται με εμπορικούς στόχους. Σε αυτές τις περιπτώσεις και μόνο σε αυτές τις περιπτώσεις, ο τζακσονισμός δεν λειτουργεί.

Για παράδειγμα, ο πόλεμος στην Ουκρανία. Αν κάποιος ισχυριστεί ότι η Ρωσία θέλει να προσαρτήσει τον γείτονα της, μπορεί να διαπραγματευτεί κανείς μαζί της κάτι που θα ικανοποιήσει την όρεξή της χωρίς να βλάψει την ακεραιότητα αυτής της χώρας. Αλλά αν πιστέυει κανείς ότι η Μόσχα θέλει ειλικρινά να τερματίσει τον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο» (Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο), να νικήσει τους Ναζί και τους ακραίους εθνικιστές (τους «μπαντεριστές»), τότε καμία εμπορική διαπραγμάτευση δεν θα μπορέσει να την σταματήσει.

Αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα της κυβέρνησης Τραμπ: ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν έχει οικονομικό κίνητρο, σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίστηκαν οι Δυτικοί πολιτικοί. Η Μόσχα είναι σοβαρή όταν απαιτεί να αποναζοποιήσει την Ουκρανία. Σε αυτό το σημείο, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να λυγίσουν ή να την αντιμετωπίσουν σκληρά.

Αν υποχωρήσουν, θα προκύψει ένα δεύτερο πρόβλημα: η Ρωσία είναι μια τεράστια επικράτεια της οποίας τα σύνορα (πάνω από 20.000 χιλιόμετρα) κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει την άμυνά τους. Ως εκ τούτου, η Μόσχα απαιτεί παραδοσιακά οι πολεμοχαρείς γείτονές της να είναι ουδέτεροι. Αυτό είναι το νόημα της παρεξήγησης για το ΝΑΤΟ: Η Ρωσία αναγνωρίζει, μέσω της Διακήρυξης της Κωνσταντινούπολης (2003), το δικαίωμα κάθε χώρας να ενταχθεί σε στρατιωτικό συνασπισμό, αλλά αρνείται αυτή η ένταξη να ανοίγει τον δρόμο για την αποθήκευση όπλων από τρίτες χώρες στο έδαφος της. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Μπόρις Γέλτσιν, οι Ηνωμένες Πολιτείες, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις, συνέχισαν την πίεσή τους να συμπεριλάβουν τα διάφορα μετασοβιετικά κράτη στο ΝΑΤΟ, εκτός από την ίδια την Ρωσία, η οποία ωστόσο τους το ζήτησε.

Οι Τζακσόνειοι δεν έχουν κανένα λόγο να επιδιώξουν τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, αλλά να μην το κάνουν θα απαιτούσε να εγκαταλείψουν τις επεκτατικές πολιτικές των Ρεπουμπλικανικών και Δημοκρατικών κομμάτων και να επικεντρωθούν μόνο στην δίκη τους επέκταση: στην υφαλοκρηπίδα της Βόρειας Αμερικής.

Για τον Ντόναλντ Τραμπ, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν λόγο να εμπλακούν στην ουκρανική σύγκρουση. Προτείνει να σωπάσουν τα όπλα με το να σταματήσει η επιδότηση του διεφθαρμένου καθεστώτος στο Κίεβο. Και εδώ, η Ευρωπαϊκή Ένωση ερμηνεύει αυτή την απόσυρση ως πρόσκληση για ανάληψη από την ίδια. Αυτό είναι ένα άλλο λάθος: η ΕΕ υπάρχει μόνο μέσω της βούλησης της Ουάσιγκτον, με την ανάμειξη στην Ουκρανία χωρίς να το ζητήσει η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, η ΕΕ θα επισπεύσει την διάλυσή της.

Όσον αφορά τον εμπορικό πόλεμο, οι μη Ηπαϊκοί έχουν συγκλονιστεί από την προσέγγιση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για τους δασμούς. Πιστεύουν ότι οι τελευταίοι έχουν νόημα μόνο για την προστασία των οικονομικών τομέων, ενώ οι Τζακσόνειοι πιστεύουν ότι μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως πολιτικά όπλα.

Για παράδειγμα, ο Ντόναλντ Τραμπ αύξησε τους τελωνειακούς δασμούς στα κολομβιανά προϊόντα για λίγες ώρες στο 25% και απείλησε να τους αυξήσει στο 50% την επόμενη εβδομάδα, εάν η Μπογκοτά επέμενε να αντιταχθεί στον επαναπατρισμό των υπηκόων της. Καταργήθηκαν μόλις η Μπογκοτά επαναπάτρισε η ίδια τους παράνομους υπηκόους της.

Το ίδιο συμβαίνει με τον Καναδά και το Μεξικό (25%) και με την Κίνα (10%). Η κυβέρνηση Τραμπ, και πάλι, δεν έχει κανένα οικονομικό επιχείρημα, αλλά μόνο πολιτικό. Πιστεύει ότι η Κίνα προμηθεύει πρόδρομες χημικές ουσίες στα καρτέλ ναρκωτικών και ότι το Μεξικό και ο Καναδάς επιτρέπουν την είσοδο αυτών των ναρκωτικών στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Όσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι κάτι εντελώς άλλο. Η κυβέρνηση Τραμπ σκοπεύει να εξισορροπήσει εκ νέου το εμπορικό της ισοζύγιο. Μπορεί να επιβάλει δασμούς 10%, αλλά μόνο σε ορισμένα προϊόντα. Πρόκειται εδώ για μια συμβατική αντιμετώπιση αυτών των δικαιωμάτων, ακόμη και αν είναι δύσκολο να κατανοηθεί πώς ταιριάζει με τις δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν κατά την ένταξη στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ).

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] Τραμπ και Μασκ, ο Καναδάς, ο Παναμάς και η Γροιλανδία, μια παλιά ιστορία”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 16 janvier 2025.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Παρερμηνείες για την εξέλιξη των Ηνωμένων Πολιτειών (2/2)

Παρερμηνείες για την εξέλιξη των Ηνωμένων Πολιτειών (1/2)

Πρέπει να καταδικάσουμε ή όχι την εξύμνηση του ναζισμού;

Τραμπ και Μασκ, ο Καναδάς, ο Παναμάς και η Γροιλανδία, μια παλιά ιστορία

Μετά το Ιράκ, την Λιβύη, την Γάζα, τον Λίβανο και την Συρία, το Πεντάγωνο επιτίθεται στην Υεμένη

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2025

Τιερί Μεϊσάν: Παρερμηνείες για την εξέλιξη των Ηνωμένων Πολιτειών (1/2)

 

Παρερμηνείες για την εξέλιξη των Ηνωμένων Πολιτειών (1/2)

Βλέπουμε ότι η άφιξη του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο ανατρέπει τους κανόνες του διεθνούς παιχνιδιού. Ωστόσο, συχνά παρερμηνεύουμε τις πράξεις του: αγνοούμε τα έθιμα της χώρας του και προβάλλουμε πάνω του τις δικές μας πολιτικές συζητήσεις. Είμαστε όλο και περισσότερο χαμένοι γιατί τα τελευταία χρόνια είχαμε προσχωρήσει λίγο πολύ στη ιδεολογία στην μόδα στην Ουάσιγκτον. Θεωρήσαμε την τελευταία ως την αμερικανική δόξα, ενώ ήταν μόνο μια στιγμή στην ιστορία της, και ξεχάσαμε τις σχολές σκέψης της.

Deutsch English Español français italiano Nederlands русский
Όλους μας εξέπληξε ο πρόεδρος Τραμπ που υπέγραφε διαδοχικά εκτελεστικά διατάγματα αμέσως μετά την ορκωμοσία του. Ο ευρωπαϊκός Τύπος είδε σε αυτή την πράξη έναν απολυταρχικό ηγέτη που επιβεβαιώνει την ισχύ του. Καθόλου! : ένα μεγάλο μέρος αυτών των εγγράφων περιορίζει την εξουσία του ομοσπονδιακού κράτους προς όφελος των ομόσπονδων πολιτειών. Λάθη ερμηνείας αυτού του τύπου αποτελούν πλέον λεγεώνα μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης.

Ηάφιξη του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο αναδιανέμει όλα τα ιδεολογικά, γεωπολιτικά, αλλά και οικονομικά, ακόμη και στρατιωτικά χαρτιά. Πράγματι, για πρώτη φορά μετά από σχεδόν δύο αιώνες, ένας τζακσόνειος βρίσκεται και πάλι στην εξουσία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είχαμε ξεχάσει αυτόν τον τρόπο σκέψης (εκτός στα γουέστερν) και δεν είμαστε πλέον σε θέση να τον προβλέψουμε. Ωστόσο, ο Τραμπ έχει ήδη ασκήσει την εξουσία για τέσσερα χρόνια, αλλά εκείνη την εποχή εμποδίστηκε σε μεγάλο βαθμό να εφαρμόσει την πολιτική του από τους Ρεπουμπλικάνους συμμάχους του, ενώ ο δημοκρατικός Τύπος μας διαβεβαίωνε ότι ήταν ψυχικά άρρωστος ή φασίστας.

Περιέργως, οι διαμορφωτές γνώμης (influencers) των social media που υπερασπίζονται την άποψή του δεν μας πληροφορούν παρά μόνο για την ιδεολογική του μάχη ενάντια στο γουόκισμα, ποτέ για την αντίληψή του για τις διεθνείς σχέσεις και λιγότερο για τις πολιτικές του φιλοδοξίες. Αυτό είναι ακόμη πιο περίεργο γιατί μετά τις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, η ομάδα του Ντόναλντ Τραμπ έχει επικοινωνήσει με πολλούς διαμορφωτές γνώμης, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Ηνωμένο Βασίλειο, και έχει αρχίσει να τους πληρώνει αδρά.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να σκεφτούμε αυτήν την αντίφαση. Είτε ο Ντόναλντ Τραμπ σκοπεύει να αποκοιμίζει τους Ευρωπαίους για τις πραγματικές του προθέσεις, είτε θεωρεί ότι δεν μπορούν να καταλάβουν παρά μόνο ένα πράγμα τη φορά. Από την πλευρά μας, θα συνεχίσουμε τη δουλειά μας περιγράφοντας τις διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα χωρίς να ξεχνάμε καμία από αυτές.

Ο αγώνας ενάντια στην ιδεολογία γουόκ

Ο γουοκισμός γενικά παρουσιάζεται ως αντίδραση στη δουλεία και τον φυλετικό διαχωρισμό. Οι Ευρωπαίοι άποικοι, έχοντας επίγνωση της φρίκης που είχαν διαπράξει, φέρονται να προσπαθούν να εξιλεωθούν.

Δεν είναι καθόλου η γνώμη μου. Στα μάτια μου, ο γουοκισμός δεν έχει καμία σχέση με αυτά τα εγκλήματα. Αν υιοθετήσουμε ένα ανθρωπολογικό όραμα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πανομοιότυπα φαινόμενα υπάρχουν σε όλες τις μεγάλες θρησκείες. Στον Χριστιανισμό, ενσαρκώθηκε από τον Ωριγένη, τον πατέρα της Εκκλησίας του 3ου αιώνα που είχε ευνουχιστεί ο ίδιος για να μην αμαρτήσει, ή πιο πρόσφατα από τον Καλβίνο, διάσημο επειδή εφάρμοσε στη θεοκρατική Δημοκρατία της Γενεύης, τις ίδιες μεθόδους με η Ισπανική Ιερά Εξέταση.

Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναπτύχθηκαν από την πουριτανική αποικία του Πλύμουθ (Νέα Αγγλία, πιο συγκεκριμένα τη Μασαχουσέτη). Ήταν πουριτανοί, δηλαδή καλβινιστές. Ο Λόρδος Προστάτης, Όλιβερ Κρόμγουελ, τους είχε στείλει ως ιεραπόστολους, όχι τόσο για να προσηλυτίσουν τους Ινδιάνους όσο τους Ευρωπαίους του πολύ καθολικού βασιλιά της Ισπανίας. Στις αποικίες τους, οι γυναίκες έπρεπε να φοράνε πέπλο και ήταν υποχρεωτική η προσευχή. Οι ομοφυλόφιλοι δέχονταν μαστίγωμα κ.λπ. Αυτοί οι φανατικοί είναι γνωστοί ως «Προσκυνητές Πατέρες» (δεν πρέπει να συγχέονται με τους «Ιδρυτές Πατέρες» που είναι νομικοί). Γιορτάζονται κάθε χρόνο στην εθνική εορτή των Ευχαριστιών (Thanksgiving). Αυτοί εισήγαγαν την ιδέα ότι η πολιτική πρέπει να είναι «αγνή» και ότι τα αγάλματα των αιρετικών πρέπει να καταστραφούν.

Από το 2014, η έκφραση «γουόκ» (στα αγγλικά woke) έχει χαρακτηρίσει τα άτομα που έχουν επίγνωση των κοινωνικών συνεπειών της δουλείας και των φυλετικών διακρίσεων, -ή ακόμη, η σύγκλιση των αγώνων το απαιτεί- του σεξουαλικού προσανατολισμού και ακόμη και του φύλου. Αυτό το κίνημα που επιδιώκει την «αγνότητα», με τη θρησκευτική έννοια του όρου, έχει θέσει «καλές πρακτικές» με στόχο την καταπολέμηση των φυλετικών διακρίσεων, είτε φανερών είτε «συστημικών». Στην πραγματικότητα, πιέζει για «θετικές διακρίσεις» υπέρ όλων των μειονοτήτων.

Είναι προφανές ότι η δουλεία ήταν μια πραγματικότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες και ότι αυτή η πραγματικότητα του παρελθόντος καθορίζει τις σημερινές συμπεριφορές. Αλλά μπορούμε να αμφιβάλλουμε ότι η καταστροφή όσων μας θυμίζουν αυτήν την εποχή θα λύσει τα προβλήματα της εποχής μας και ακόμη περισσότερο ότι το να ευνοηθούν οι μαύροι υποψήφιοι θα τους επιτρέψει να απελευθερωθούν από την κατάσταση των προγόνων τους. Όλοι αντιλαμβάνονται ενστικτωδώς ότι οι θεραπείες είναι χειρότερες από τα προβλήματα που ισχυρίζονται ότι καταπολεμούν. Σίγουρα αυτό σκέφτηκαν οι γουόκ κάτοικοι του Λος Άντζελες όταν τα σπίτια τους καταστράφηκαν από τις πυρκαγιές. Αναλογίστηκαν την αναποτελεσματικότητα των πυροσβεστών που προσλήφθηκαν βάσει θετικών κριτηρίων διάκρισης και όχι σύμφωνα με τις ικανότητες τους. Αυτό το κίνημα έχει χάσει τη δημοτικότητά του στις Ηνωμένες Πολιτείες τα προηγούμενα χρόνια όπως φαίνεται από την έκφραση get woke, go break! (« γίνε γουόκ, τελειώνεις απένταρος! »).

Ο γουοκισμός είναι μια σύγχρονη προσαρμογή του πουριτανισμού των «Προσκυνητών Πατέρων». Όμως, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια σύνθετη χώρα στην οποία έχουν αναμειχθεί μερικοί πολιτισμοί.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι, όπως το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα που απορροφήθηκε από τους Τραμπιστές έγινε τζακσόνειο, έτσι και το Δημοκρατικό Κόμμα που απορροφήθηκε από τον Ομπάμα και τον Μπάιντεν έγινε γουόκ. Σε συνέπεια ακολουθήσαν πολλές παρεξηγήσεις, καθώς η Ουάσιγκτον στο σύνολό της είχε εγκαταλείψει ιδεολογικά την παραδοσιακή της συμπεριφορά στην οποία επιστρέφει σήμερα.

Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας για τις προεδρικές εκλογές, δύο νεαροί influencers κατήγγειλαν εκτενώς τον γουόκισμό. Η μαύρη δημοσιογράφος Candace Owens (η οποία σήμερα επιτίθεται στο ζεύγος Μακρόν [1]) περιέγραψε το Black Lives Matters ως «μια ομάδα γκρινιάρηδων μικρών παιδιών, που προσποιούνται ότι καταπιέζονται για να τραβήξουν την προσοχή». Ενώ ο γκέι Μίλο Γιαννόπουλος (παντρεμένος με άλλον άντρα) έγινε γνωστός για τις παρωδίες του για τον λεσβιακό φεμινισμό και το κίνημα LGTBQIA+. Αυτοί οι δύο influencers οδήγησαν πολλούς μαύρους και γκέι να μην ψηφίσουν το Δημοκρατικό Κόμμα, όπως οι μεγαλύτεροι τους, αλλά τον Ντόναλντ Τραμπ.

Στην εναρκτήρια ομιλία του, ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε το τέλος των πολιτικών θετικών διακρίσεων και επιβεβαίωσε ότι από εδώ και πέρα, το ομοσπονδιακό κράτος αναγνωρίζει μόνο δύο φύλα. Είναι θεαματικό, αλλά έρχεται σε μια εποχή που η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων των ΗΠΑ είναι ήδη πεπεισμένη γι’ αυτό [2]

Η «αμερικανική εξαιρετικότητα»

Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι υποστηρικτής της «αμερικανικής εξαιρετικότητας» [3], ένα δόγμα σύμφωνα με το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι «το φως στον λόφο», όπως θέλει ο Θεός για να διαφωτίζει τον κόσμο.

Αυτό το δόγμα, που επίσης προέρχεται άμεσα από το παράδειγμα των «Προσκυνητών Πατέρων», ισχυρίζεται ότι το ταξίδι τους ήταν συγκρίσιμο με αυτό των αρχαίων Εβραίων. Έγιναν ο «εκλεκτός λαός» επειδή έφυγαν από τον Φαραώ (την βρετανική μοναρχία που μόλις είχε ανατραπεί από τον Λόρδο Κρόμγουελ), διέσχισαν την Ερυθρά Θάλασσα (τον Ατλαντικό Ωκεανό) και ανακάλυψαν μια γη της επαγγελίας (την Βόρεια Αμερική). Όλοι οι 47 πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειών, ανεξαιρέτως, διεκδικήσαν αυτή τη μυθολογία. Αυτό θεμελιώνει τόσο την απόρριψη των αρχών του διεθνούς δικαίου όσο και την υποστήριξή τους προς το κράτος του Ισραήλ.

Από την σκοπιά των ΗΠΑ (αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον Ντόναλντ Τραμπ), η Ουάσιγκτον δεν θα συμφωνήσει ποτέ να λογοδοτήσει σε κανέναν και ειδικά όχι στα Ηνωμένα Έθνη ή τις υπηρεσίες τους. Σίγουρα, ανακύκλωσαν πολλούς εγκληματίες Ναζί κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, σίγουρα, έσφαξαν Κορεάτες, Βιετναμέζους, Αφγανούς, Ιρακινούς, Λίβυους, Παλαιστίνιους, Σύρους κ.λπ. αλλά κανένας από τους προέδρους τους δεν πρέπει να κατηγορηθεί από κανένα διεθνές δικαστήριο.

Σε ένα άρθρο γνώμης που δημοσιεύθηκε το 2013 από τους New York Times , ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν τόνιζε ότι είναι «εξαιρετικά επικίνδυνο να ενθαρρύνεις τους ανθρώπους να θεωρούν τον εαυτό τους εξαιρετικούς, όποιο και να είναι το κίνητρο» [4]. Αυτό το δόγμα πράγματι προκαλεί διαφορά και ιεραρχία μεταξύ των ανθρώπων, όπως όταν εφαρμόζουμε τη θεολογική έννοια του «εκλεκτού λαού» σε μια πολιτική πραγματικότητα.

Σε όλη την ιστορία της, η Ουάσιγκτον δεν συμφώνησε ποτέ να λογοδοτήσει σε ξένους. Λανθασμένα αποδίδουμε κάποιες από τις πρόσφατες αποφάσεις της σε συνάρτηση των τρεχουσών ιδεολογιών, ενώ ούτως ή άλλως θα είχαν ληφθεί. Για παράδειγμα, πιστεύουμε, λανθασμένα, ότι ο Ντόναλντ Τραμπ αποχώρησε από τις Συμφωνίες του Παρισιού για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη επειδή πιστεύει ότι είναι ανόητες. Σίγουρα, δεν πιστεύει ότι η IPCC είναι μια ακαδημία Επιστημών. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν να υπογράψουν Συμφωνίες που τις υπέβαλαν στην κρίση άλλων. Ο Ομπάμα και ο Μπάιντεν τοποθετήθηκαν ενάντια στην παράδοση της χώρας τους από ιδεολογία, ο Τραμπ τοποθετήθηκε σύμφωνα με την παράδοσή της, η οποία τυγχάνει να αντιστοιχεί και στη δική του προσωπική ιδεολογία.

Η ελευθερία, έκδοση Γουέστερν

Όταν δημιουργήθηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες το 1776, δηλαδή 13 χρόνια πριν από τη Γαλλική Επανάσταση, οι Ιδρυτές Πατέρες διαφώνησαν σχετικά με την αντίληψή τους για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σε αντίθεση με τους Γάλλους Βολταιριανούς, δεν σκέφτηκαν αυτά τα ζητήματα τόσο από ατομική όσο και από συλλογική άποψη. Για εκείνους, η ελευθερία είναι απλώς να μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις στο σπίτι σου. Γι’ αυτό, για παράδειγμα, είναι αλλεργικοί στην αρχή των υποχρεωτικών κοινωνικών εισφορών.

Αυτός ο τρόπος σκέψης δεν είναι χωρίς μειονεκτήματα. Έτσι, η αντίληψή τους για τα «Ανθρώπινα Δικαιώματα» έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη γαλλική αντίληψη των «Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη». Από αγγλοσαξονική σκοπιά (αυτό αναφέρεται στη βρετανική παράδοση), είναι μόνο θέμα προστασίας του εαυτού του από την κρατική εξουσία. Αντίθετα, από τη σκοπιά των Γάλλων επαναστατών, το ζήτημα του να βασανιστείς σε αστυνομικό τμήμα έχει λιγότερη σημασία από το να έχεις το δικαίωμα να συμμετάσχεις στην σύνταξη των νόμων [5].

Η συζήτηση για την ελευθερία της έκφρασης διαστρεβλώνεται από την υπέρθεση των πλεγμάτων ανάγνωσης. Η κυβέρνηση Μπάιντεν είδε, από τη σκοπιά γουόκ, ότι είχε την ευθύνη να ενημερώσει το κοινό για τους κινδύνους της COVID και να το σώσει από την ασθένεια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απαγόρευσε κάθε επιστημονική συζήτηση και λογοκρίθηκε όλες οι αντίθετες απόψεις. Σύμφωνα με την παράδοση των «Ιδρυτών Πατέρων», το ομοσπονδιακό κράτος δεν έπρεπε να παρεμβαίνει στις ανταλλαγές στα κοινωνικά δίκτυα. Σύμφωνα με τη βολταιρική παράδοση, το κράτος είχε το δικαίωμα, όχι να απαγορεύσει τίποτα, αλλά να βάλει τα δικαστήρια να απαγορεύσουν μηνύματα που θα είχαν παραπλανήσει τους χρήστες του Διαδικτύου και θα έβλαπταν την υγεία τους (στην περίπτωση αυτή, θα έπρεπε να στοχεύουν τα μηνύματα για την καθολική υποχρέωση ορισμένων φαρμάκων).

(Συνεχίζεται…)

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

[2] Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν προσπάθησε να αρνηθεί ότι μερικά σπάνια μέλη του ανθρώπινου είδους δεν έχουν ούτε τα χρωμοσωμικά χαρακτηριστικά των αρσενικών ούτε αυτά των θηλυκών. Επιτέθηκε στο γεγονός ότι το ομοσπονδιακό κράτος είχε επιβάλει στην κοινωνία να οργανωθεί σαν αυτές οι εξαιρέσεις να ήταν ο κανόνας.

[3] Διαβάστε οπωσδήποτε τα πρακτικά του συνεδρίου που οργανώθηκε από το Carr Center for Human Rights Policy : American Exceptionalism and Human Rights , Michael Ignatieff, Princeton University Press (2005).

[4] « Un plaidoyer pour la prudence », par Vladimir Poutine, New York Times (États-Unis), Réseau Voltaire, 12 septembre 2013.

[5] Ο Βρετανός Τόμας Πέιν, που ξεκίνησε τον Αμερικανικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, εξελέγη βουλευτής του Πα-ντε-Καλαί στη Γαλλική Εθνική Συνέλευση του 1792. Αρνήθηκε να ψηφίσει υπέρ του θανάτου του βασιλιά επειδή, σύμφωνα με τον ίδιο, το να κατηγορείς μόνο έναν άνθρωπο για τις αδικίες θα έβαζε τέλος στη διαδικασία μετασχηματισμού της κοινωνίας. Έγραψε ένα βιβλίο για τις δύο αντιφατικές αντιλήψεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ήταν το πιο διαβασμένο βιβλίο κατά την Γαλλική Επανάσταση.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Παρερμηνείες για την εξέλιξη των Ηνωμένων Πολιτειών (1/2)

Πρέπει να καταδικάσουμε ή όχι την εξύμνηση του ναζισμού;

Τραμπ και Μασκ, ο Καναδάς, ο Παναμάς και η Γροιλανδία, μια παλιά ιστορία

Μετά το Ιράκ, την Λιβύη, την Γάζα, τον Λίβανο και την Συρία, το Πεντάγωνο επιτίθεται στην Υεμένη

Πώς η Ουάσιγκτον και η Άγκυρα άλλαξαν το καθεστώς στη Δαμασκό

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις