Η ήττα του Χαζάρου κωμικού Zelensky και η θητεία του Trump 2.0 οδήγησαν στην αρχή μιας νέας τριπολικής παγκόσμιας τάξης μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών, Ρωσίας και Κίνας [1] και έχουν δικαιώσει την ήδη ιστορική ομιλία του Τσάρου Βλαντιμίρ Πούτιν πριν από 18 χρόνια στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου (MSC), όπου είχε υποστηρίξει την δημιουργική πολυπολικότητα [2].

Από το 2007, εκτιμώ το βάθος της γεωστρατηγικής σκέψης του Πούτιν: ένα χρόνο πριν από τη χρεοκοπία της Lehman Brothers στη Wall Street, την οποία το δίδυμο Ομπάμα/Μάιντεν προσπάθησε να περάσει στην Κίνα, η τελευταία συνειδητοποίησε τελικά την διαστρέβλωση της υπόγειας σχέσης της με την οικογένεια Μπάιντεν (πατέρα Τζο και γιο Χάντερ).

Η κορυφαία στιγμή ήρθε όταν, nolens volens , ένα G-2 εκτοξεύτηκε μεταξύ Κίνας και Ρωσίας, μια ομάδα που σήμερα φαίνεται πιο αξεδιάλυτη από ποτέ και που έχει αφήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες γεωστρατηγικά απομονωμένες.

Μια φράση του Πούτιν, ο οποίος έχει ήδη μείνει στην ιστορία ως ένας από τους μεγαλύτερους γεωστρατηγικούς του 21ου αιώνα, μαρτυρεί μια αναπόφευκτη προοπτική: «το οικονομικό δυναμικό των νέων κέντρων παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης αναπόφευκτα θα μετατραπεί σε πολιτική επιρροή και θα ενισχύσει την πολυπολικότητα».

Δέκα ημέρες μετά την άνοδο του Trump 2.0 στην εξουσία, ο υπουργός Εξωτερικών του, ο Κουβανοαμερικανός Marco Rubio, παραδέχτηκε σε μια συνέντευξη με τη Megyn Kelly, 18 χρόνια μετά την προφητεία του Πούτιν, το αναπόφευκτο χαρακτήρα της νέας πολυπολικής τάξης στην οποία ξεχωρίζουν η Κίνα και η Ρωσία, στο ίδιο επίπεδο με τις Ηνωμένες Πολιτείες [3].

Ο Μάρκο Ρούμπιο επέκρινε δριμύτατα την κυβέρνηση Μπάιντεν για την παράταση της μονομερούς της στιγμής, για την υποτίμηση της Ρωσίας και για έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία νομίζοντας ότι η Ρωσία ήταν αδύναμη.

Με φόντο την ταπεινωτική ήττα της Ουκρανίας, το CSM, 18 χρόνια αργότερα, επιλέγει να προσεγγίσει συνεσταλμένα την «πολυπολικότητα» [4] ενώ η εξουσία μετατοπίζεται σε μεγαλύτερο αριθμό παραγόντων με την ικανότητα να επηρεάζουν βασικά παγκόσμια ζητήματα.

Το CSM δεν κρύβει την εγγενή του ρωσοφοβία και το γκροτέσκο αφήγημά του για να αρνηθεί νοερά τον θρίαμβο της Ρωσίας στην Ουκρανία και προτιμά την επιλογή της Κίνας ως του πιο εξέχοντος και ισχυρού υπερασπιστή της πολυπολικής τάξης, ως υπερασπιστή των χωρών του Παγκόσμιου Νότου.

Το CSM παραβλέπει με κωμικό τρόπο το αχώριστο G-2 μεταξύ Ρωσίας και Κίνας που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά των BRICS+ και έχει αφήσει πολύ πίσω τη γεωοικονομική μετριότητα του G-7.

Ακριβώς, κατά τη διάρκεια του CSM, κανένας άλλος από τον Wang Yi, υπεύθυνο για την κινεζική εξωτερική πολιτική από το Πολιτικό Γραφείο, χαιρέτισε τη συναίνεση που επιτεύχθηκε από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία σχετικά με την Ουκρανία [5].

Εν αναμονή της ανώτατης τριμερούς συνόδου κορυφής Πούτιν/Ξι/Τραμπ στην Μόσχα για τον εορτασμό της Ημέρας της Νίκης στις 9 Μαΐου [6], ανακοινώνονται για αυτήν την εβδομάδα οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας στη Σαουδική Αραβία, με την τρομακτική και εμφανή απουσία της Ευρώπης στο σύνολό της - και επίσης εν αναμονή της εκλογικής ήττας των παγκοσμιοποιημένων καθεστώτων που εξαρτώνται από τους τραπεζίτες Ρότσιλντ και τον Γ. Σόρο, στην Γερμανία, την Μεγάλη Βρετανία και την Γαλλία – την πλευρά που αποδείχθηκε να είναι η μεγάλη ηττημένη στον πόλεμο στην Ουκρανία.

Αξίζει να τονιστεί το μήνυμα του Ρώσου γεωπολιτικού και φιλοσόφου Αλεξάντερ Ντούγκιν: «Είμαστε ήδη εκεί. Τέλος της παγκοσμιοποίησης. Τέλος της Ουκρανίας. Τέλος του Καναδά. Τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης [7] ».

Η περιφρόνηση των ΗΠΑ για την Ευρώπη είναι δραματική: είτε πρόκειται για τους Στράουσιστές και φιλοχαζάρους νεοσυντηρητικούς όπως η Βίκυ Νούλαντ - με τη φράση της « γάμισε την Ευρώπη!» το 2014, όταν συνωμοτούσε να επιφέρει αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία [8], ή η διατριβή του Αντιπροέδρου JD Vance στο CSM, ο οποίος κατήγγειλε τη λογοκρισία της ελευθερίας της έκφρασης, καθώς και τις αντιδημοκρατικές πρακτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Ρουμανία [9].

Τα λάθη, όπως και οι ήττες, είναι επώδυνα. Τι θα συμβεί στην Ευρώπη στον υπόλοιπο του 21ου αιώνα; Η ατιμωτική ήττα του Μπάιντεν στην Ουκρανία θα είναι ο τριπολικός θρίαμβος του Τραμπ.

Alfredo Jalife-Rahme
Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά
Πηγή
La Jornada (Μεξικό)
Η πιο σημαντική ισπανόφωνη καθημερινή εφημερίδα στον κόσμο.

[1] «Reparto del Nuevo Orden Mundial: Trump devuelve Ucrania a Rusia», Alfredo Jalife, Radar Geopolítico, 14 de febrero de 2025.

[2] « La gouvernance unipolaire est illégitime et immorale », par Vladimir Poutine , Réseau Voltaire, 11 février 2007.

[3] «Rusia: ¿árbitro geopolítico del orden pentapolar?», Alfredo Jafife, La Jornada, 14 de febrero de 2007.

[5] «Executive Summary», Munich Security Report 2025.

[7] Alexander Dugin, X, February 12, 2025.

[8] « Conversation entre l’assistante du secrétaire d’État et l’ambassadeur US en Ukraine », par Andrey Fomin , Oriental Review (Russie) , Réseau Voltaire, 7 février 2014./

[9] “JD Vance Tells Munich Security Conference "There’s A New Sheriff In Town"”, by J.D. Vance, Voltaire Network, 14 February 2025.