Translate

Τρίτη 16 Απριλίου 2024

Τιερί Μεϊσάν: Το έγκλημα κατά της ειρήνης της Άνγκελα Μέρκελ και του Φρανσουά Ολάντ

 

Το έγκλημα κατά της ειρήνης της Άνγκελα Μέρκελ και του Φρανσουά Ολάντ

Προέκυψε μια διαμάχη σχετικά με τις αναλύσεις μου για την προσωπική ευθύνη της πρώην καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και του πρώην προέδρου Φρανσουά Ολάντ στον τρέχοντα πόλεμο στην Ουκρανία. Οι συνάδελφοί μου ισχυρίζονται ότι εφηύρα τα πάντα και ότι αυτές οι δύο προσωπικότητες είναι αθώες. Δεν θα έκανα τίποτα άλλο παρά μόνο να μεταδίδω ρωσική παραπληροφόρηση.
Αυτή η διαμάχη δεν είναι ασήμαντη: οι καταγγέλλοντες μου προσπαθούν να ασπρίσουν τους πολιτικούς μας ηγέτες, με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετούν τη δυτική αφήγηση του πολέμου στην Ουκρανία και τη δικαιολογούν.
Εδώ είναι τα γεγονότα και τα έγγραφα στα οποία βασίζομαι. Εσείς θα κρίνετε.

DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ
Η Άνγκελα Μέρκελ και ο Φρανσουά Ολάντ ενώ λένε ψέματα στον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Μερικοί συνάδελφοι από μεγάλα μέσα ενημέρωσης ξεκίνησαν μια διαμάχη για ένα απόσπασμα από ομιλία μου στο Κολμάρ (Γαλλία) τον περασμένο μήνα [1]. Αμφισβητούν όσα δήλωσα σχετικά με την προσωπική ευθύνη της πρώην καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ και του πρώην προέδρου Φρανσουά Ολάντ στον τρέχοντα πόλεμο στην Ουκρανία.

Να λοιπόν αναλυτικά τα γεγονότα που ανέφερα και που διαψεύδουν.

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Ο πρόεδρος Ολάντ παραχώρησε συνέντευξη στο Παρίσι στον Théo Prouvost του Kyiv Independent, στις 28 Δεκεμβρίου 2022 [2] την οποία οι καταγγέλλοντες μου μπερδεύουν με το σκίτσο των Ρώσων κωμικών Vovan και Lexus που ενέπνευσε [3]. Ισχυρίζεται ότι αναγνωρίζει τον εαυτό του στα σχόλια που είχε κάνει λίγες μέρες νωρίτερα η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, στη Zeit [4]. Δήλωνε τότε ότι είχε υπογράψει τις συμφωνίες του Μινσκ, όχι για να προστατευτούν οι πληθυσμοί του Ντονμπάς και να βάλει τέλος στον πόλεμο που διεξήγαγαν εναντίον τους οι αρχές του Κιέβου, αλλά για να τους δώσει χρόνο να εξοπλιστούν. Ο Φρανσουά Ολάντ ομολογεί ρητά: «Ναι, η Άνγκελα Μέρκελ έχει δίκιο σε αυτό το σημείο. Οι συμφωνίες του Μινσκ σταμάτησαν για λίγο τη ρωσική επίθεση. Αυτό που ήταν πολύ σημαντικό ήταν πώς η Δύση θα χρησιμοποιούσε αυτή την ανάπαυλα για να αποτρέψει κάθε περαιτέρω ρωσική προσπάθεια».

Η «ρωσική προσπάθεια» για την οποία μιλάει δεν είναι η αποστολή ρωσικών στρατευμάτων από τη Μόσχα, αλλά η ιδιωτική πρωτοβουλία του δισεκατομμυριούχου Konstantin Malofeïev να στείλει Κοζάκους για να στηρίξουν τους πληθυσμούς του Ντονμπάς, όπως είχε κάνει για τους Σέρβους της Βοσνίας.

Τα σχόλια της Άνγκελα Μέρκελ και του Φρανσουά Ολάντ επιβεβαιώθηκαν από τον Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου Άμυνας και Εθνικής Ασφάλειας της Ουκρανίας, Oleksiy Danilov, ο οποίος παραιτήθηκε μόλις πριν από τρεις εβδομάδες αφού πρόσβαλε τον ειδικό Κινέζο απεσταλμένο [5]..

Οι διαπραγματεύσεις των συμφωνιών του Μινσκ έγιναν σε δύο στάδια:
• Το πρώτο πρωτόκολλο υπογράφηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2014 από την Ουκρανία, τη Ρωσία και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ). Την υπέγραψαν και οι κυβερνήτες των περιφερειών (όμπλαστ) του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ. Εκείνη την εποχή, αυτές οι περιφέρειες, αν και ονομάζονταν «Δημοκρατίες», όπως οι πρώην σοβιετικές περιοχές, δεν φιλοδοξούσαν να αποκτήσουν ανεξαρτησία. Αυτό το πρωτόκολλο καθιερώνει μια κατάπαυση του πυρός, απελευθέρωση των ομήρων, απόσυρση των στρατευμάτων και από τις δύο πλευρές, συμπεριλαμβανομένων των Κοζάκων του Κονσταντίν Μαλοφέγιεφ, και γενική αμνηστία. Πρόβλεπέ επίσης την αποκέντρωση των εξουσιών, τοπικές εκλογές και εθνικό διάλογο.
Ωστόσο, δεν συνέβησαν πολλά, εκτός από την απόσυρση των Κοζάκων του Κονσταντίν Μαλοφέγιεφ, μετά από πιεστικό αίτημα του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος αντιμετώπισε αμυδρά έναν σύγχρονο ολιγάρχη που συμπεριφερόταν σαν μεγάλο δούκα της τσαρικής εποχής.

Το 2019, η Άνγκελα Μέρκελ είχε καλέσει μια ρωσική αντιπροσωπία στο Βερολίνο. Στη δεύτερή σειρά αναγνωρίζομε τον Βλαντισλάφ Σουρκόφ δίπλα στον Σεργκέι Λαβρόφ. Ωστόσο, εκείνη την εποχή, απαγορευόταν ο Σουρκόφ να εισέλθει στην ΕΕ. Οι κυρώσεις της ΕΕ είναι συνεπώς μεταβλητής εφαρμογής!

• Το δεύτερο πρωτόκολλο υπογράφηκε έξι μήνες αργότερα, στις 11 Φεβρουαρίου 2015. Οι διαπραγματεύσεις πραγματοποιήθηκαν υπό την ευθύνη του ΟΑΣΕ, μεταξύ του Κιέβου και των Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ. Αυτή τη φορά, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ρωσία εγγυήθηκαν την εφαρμογή του («μορφή Νορμανδία»).
Περιέχει περίπου τις ίδιες διατάξεις με το πρώτο πρωτόκολλο, τις οποίες προσδιορίζει λεπτομερέστερα. Πάνω απ’ όλα υποδηλώνει ότι η αποκέντρωση, η οποία δεν έγινε σε αντίθεση με τα συμφωνηθέντα, θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί μέσω μιας συνταγματικής μεταρρύθμισης.

Η Ρωσία φοβόταν ότι αυτό το δεύτερο πρωτόκολλο δεν θα εφαρμοζόταν περισσότερο από το πρώτο. Αυτό εξηγήθηκε στη συνέχεια από τον Vladislav Surkov, ο οποίος ήταν υπεύθυνος αυτού του φακέλου στο Κρεμλίνο, και όχι επειδή δεν ήθελε να το εφαρμόσει όπως παρερμήνευσε η Le Figaro [6]. Εξάλλου, ήταν η Μόσχα [7], και όχι το Βερολίνο ή το Παρίσι, που υπόβαλε αυτό το πρωτόκολλο στο Συμβούλιο Ασφαλείας για έγκριση.

Ο Βιάτσεσλαβ Βολόντιν, πρόεδρος της Ρωσικής Κρατικής Δούμας.

ΠΡΟΣ ΔΙΚΗ ΜΙΑΣ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗΣ 2

Αντιδρώντας στα σχόλια της καγκελαρίου Μέρκελ και του προέδρου Ολάντ, ο πρόεδρος της Κρατικής Δούμας (δηλαδή της Κάτω Βουλής), Βιάτσεσλαβ Βολοντίν, παρενέβη αμέσως για να εξοργιστεί με αυτές τις ομολογίες. Στη συνέχεια, μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων, δημοσίευσε τα σχόλιά του στο κανάλι του στο Telegram [8]. Προκάλεσαν δύο τηλεγραφήματα, ένα από το πρακτορείο Tass [9] και ένα άλλο από το πρακτορείο Ria-Novosti [10], τα οποία οι αντίπαλοί μου αγνοούν επίσης.

Ως πρόεδρος της Δούμας, αρχικά αναφέρει τα λόγια του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν: «Αν μια μάχη είναι αναπόφευκτη, πρέπει να χτυπήσεις πρώτος». Στη συνέχεια δηλώνει: «Οι ομολογίες ενός εκπροσώπου του καθεστώτος του Κιέβου και πρώην Γερμανού και Γάλλου ηγετών θα έπρεπε να χρησιμεύσουν ως αποδεικτικά στοιχεία ενώπιον ενός διεθνούς στρατοδικείου. Αυτοί οι ηγέτες συνωμοτούσαν για να ξεκινήσουν έναν Παγκόσμιο Πόλεμο με προβλέψιμες συνέπειες. Τους αξίζει να τιμωρηθούν για τα εγκλήματά τους».

Χαρακτηρίζοντας τις δηλώσεις της Άνγκελα Μέρκελ, του Φρανσουά Ολάντ και του Ολεξίι Ντανίλοφ ως αποδείξεις «εγκλημάτων», αναφέρεται στα «εγκλήματα κατά της Ειρήνης» που κηρύχθηκαν στην Απελευθέρωση από το Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο της Νυρεμβέργης. Σύμφωνα με αυτήν την αρχή, που αναγνωρίζεται από όλα τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών, πρόκειται για τα πιο σοβαρά εγκλήματα, ακόμη χειρότερα από τα «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Είναι επομένως και απαράγραπτα.

Δεν έχουν ακόμη εκδοθεί εντάλματα σύλληψης κατά της Άνγκελα Μέρκελ, του Φρανσουά Ολάντ και του Ολεξίι Ντανίλοφ, αλλά έχουν ήδη αναφερθεί. Πράγματι, δεν υπάρχει επί του παρόντος καμία δικαιοδοσία ικανή να δικάσει τα εγκλήματά τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο πρόεδρος Βιάτσεσλαβ Βολοντίν αναφέρθηκε σε ένα «διεθνές στρατιωτικό δικαστήριο» (αντίστοιχο με αυτό της Νυρεμβέργης). Το τελευταίο μένει να θεσμοθετηθεί μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκείνη τη στιγμή, εκτός και αν υπάρξει συμφωνία με τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ουκρανία, η Άνγκελα Μέρκελ, ο Φρανσουά Ολάντ και ο Ολεξίι Ντανίλοφ θα πρέπει να λογοδοτήσουν για «εγκλήματα κατά της Ειρήνης».

Μπορώ μόνο να λυπάμαι που οι καταγγέλλοντες μου δεν βρήκαν τα έγγραφα που αναφέρονται παραπάνω. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό: ενδιαφέρονται μόνο για τα αγγλοσαξονικά ή ευρωπαϊκά πρακτορεία τύπου που αρνούνται να λάβουν υπόψη τη ρωσική άποψη. Λαμβάνουν τις μετρητοίς την επίσημη αφήγηση και δεν κάνουν επαλήθευση που είναι μέρος της δουλειάς τους

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΜΙΝΣΚ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΑΝ ΠΟΤΕ

Η Ρωσία, όπως ανέφερα παραπάνω, παρουσίασε το δεύτερο πρωτόκολλο στο Συμβούλιο Ασφαλείας στις 17 Φεβρουαρίου 2015. Ήταν το αντικείμενο της απόφασης 2202. Σε παράρτημα, η Μόσχα ζήτησε την έγκριση του κείμενου του πρωτοκόλλου και της δήλωσης τεσσάρων αρχηγών κρατών: των Βλαντιμίρ Πούτιν (Ρωσία), Πέτρο Ποροσένκο (Ουκρανία), Φρανσουά Ολάντ (Γαλλία) και Άνγκελα Μέρκελ (Γερμανία). Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων, ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ουκρανίας στη Νέα Υόρκη χαιρέτισε την αμείωτη υποστήριξη των Ηνωμένων Εθνών.

Παρεμπιπτόντως, ας παρατηρήσουμε ότι ο μόνιμος εκπρόσωπος της Κίνας εξήγησε, εκείνη τη στιγμή, τη θέση που εξακολουθεί να είναι δική του σήμερα: η ειρήνη μπορεί να είναι διαρκής μόνο εάν αντιμετωπιστούν οι ανησυχίες όλων των μερών.

Στις 31 Αυγούστου 2015, οι «ακέραιοι εθνικιστές» του Σλόμποντα σκότωσαν αστυνομικούς κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας στην Βερχόβνα Ράντα. Η συνταγματική μεταρρύθμιση δεν θα εγκριθεί ποτέ.

Ωστόσο, η δεύτερη συμφωνία του Μινσκ δεν έχει εφαρμοστεί. Στο Ντονμπάς, πάντα γίνονταν σποραδικές συγκρούσεις, με κάθε πλευρά να κατηγορεί την άλλη. Εξάλλου, το Κίεβο ήθελε να κηρυχτεί η αμνηστία μετά τις τοπικές εκλογές, ενώ οι ηγέτες των όμπλαστ του Ντονμπάς ήθελαν να κηρυχτεί πριν. Θα μπορούσαν έτσι να είχαν θέσει υποψηφιότητα για τις εκλογές και πιθανότατα θα τις είχαν κερδίσει. Συνταγματικές τροποποιήσεις τέθηκαν πράγματι σε ψηφοφορία στις 31 Αυγούστου 2015, στη Βερχόβνα Ράντα, παρουσία της... ειδικής απεσταλμένης των ΗΠΑ, της Στράουσίστριας Βικτόρια Νούλαντ που είχε οργανώσει το πραξικόπημα του 2014 (γνωστό ως «EuroMaïdan»). Οι εκλεγμένοι του «ακέραιου εθνικιστικού» κόμματος Σλόμποντα προσπάθησαν να εμποδίσουν την ψηφοφορία και εισέβαλαν στο βήμα της βουλής φωνάζοντας «Ντροπή!» και «Προδοσία!» [11]. Εν τω μεταξύ, συγκρούσεις σημειώθηκαν έξω από τη Συνέλευση μεταξύ της αστυνομίας και «ακραίων εθνικιστών» πολιτοφυλακών, με 4 νεκρούς και 122 τραυματίες. Στη Ράντα δεν επιτεύχθηκε η ειδική πλειοψηφία και δεν εγκρίθηκε η συνταγματική μεταρρύθμιση.

Αυτές οι ταραχές ήταν οι πιο σημαντικές μετά την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, από τους «ακραίους εθνικιστές» του Σλόμποντα, που υποστηρίζονταν από την Βικτόρια Νούλαντ. Ο πρόεδρος Πέτρο Ποροσνέκο τους καταδίκασε, αλλά δεν χρειάστηκε να του το πούνε δύο φορές. Ήταν ξεκάθαρο ότι αν επέμενε να θέλει να εφαρμόσει τις συμφωνίες του Μινσκ, θα ανατρεπόταν με τη σειρά του.

Θαρραλέας, αλλά όχι ατρόμητος, κατήγγειλε ξαφνικά το δεύτερο Πρωτόκολλο του Μινσκ. Σύμφωνα με τον ίδιο, η υπογραφή για την ουκρανική πλευρά του πρώην προέδρου Λεονίντ Κούτσμα ήταν άνευ αξίας επειδή δεν είχε διαπιστευθεί από την Βερχόβνα Ράντα. Σίγουρα ναι, αλλά ο Πέτρο Ποροσένκο που ήταν παρών στις διαπραγματεύσεις, ως εν λειτουργία πρόεδρος της Ουκρανίας, δεν εξέφρασε αντιρρήσεις κατά την υπογραφή του, ούτε κατά την επικύρωσή του από το Συμβούλιο Ασφαλείας και υπέγραψε κοινή δήλωση με την οποία δεσμευόταν να το εφαρμόσει. Από τότε και στο εξής, μοιραζόταν την ίδια κακή πίστη με τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ και την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ.

Ο πρόεδρος Πέτρο Ποροσένκο διόρισε αμέσως τις πολιτοφυλακές του Σλόμποντα για την άσκηση πίεσης στους πληθυσμούς του Ντονμπάς. Ήταν το ζοφερό τάγμα Αζόφ του «Λευκού Φύρερ», Αντρέι Μπιλέτσκι. Για επτά χρόνια, 80.000 μαχητές θα σταθούν αντιμέτωποι. Οι άνδρες του Κιέβου προκάλεσαν από 17.000 έως 21.000 θανάτους στον ίδιο τον πληθυσμό τους στο Ντονμπάς. Ο Ποροσένκο καθιέρωσε ένας είδος απαρτχάιντ, μια υπηκοότητα σε δύο επίπεδα: οι Ρωσόφωνοι του Ντονμπάς δεν είχαν πλέον δικαίωμα σε καμία δημόσια υπηρεσία, ούτε σε σχολεία, ούτε σε συντάξεις.

Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών δεν παρενέβη, το πολύ εξέδωσε δήλωση του προέδρου του στις 6 Ιουνίου 2018 [12]. Μόλις ανέβηκε στην εξουσία, ο πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι προσπάθησε να επανασυνδέσει τα νήματα συγκαλώντας μια συνάντηση με τη μορφή Νορμανδία, χωρίς να επιτύχει τίποτα.

Ο πρόεδρος Πέτρο Ποροσνέκο ανακοινώνει ότι δεν θα κάνει πλέον τίποτα για τους Ουκρανούς πολίτες του Ντονμπάς.

ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΤΟΥ ΝΤΟΝΜΠΑΣ

Στις 2 Νοεμβρίου 2021, ο πρόεδρος διόρισε τον Ντμίτρο Γιάρος, κύρια προσωπικότητα των «ακραίων εθνικιστών» και μακροχρόνιο πράκτορα της CIA [13], σύμβουλο του αρχιστράτηγου των ουκρανικών στρατών, στρατηγού Βάλερι Ζαλούζνι. Γρήγορα ανέπτυξε ένα σχέδιο επίθεσης στο Ντονμπάς [14] το οποίο επρόκειτο να ξεκινήσει στις 9 Μαρτίου 2022.

Ωστόσο, σε μια αυτοσχέδια τελετή στο Κρεμλίνο στις 21 Φεβρουαρίου, η Μόσχα αναγνώρισε ξαφνικά τις Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνεστκ και του Λουγκάνσκ ως ανεξάρτητα κράτη. Την επόμενη μέρα, ξεκινούσε μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση». Τα ρωσικά στρατεύματα συγκλίναν ταυτόχρονα από τα σύνορά τους και από αυτά της Λευκορωσίας για να αποτρέψουν οποιαδήποτε ανασύνταξη των ουκρανικών δυνάμεων στο Ντονμπάς. Κατάστρεφε το στρατιωτικό αεροδρόμιο του Κιέβου, αλλά δεν επιδίωκε να καταλάβει την πρωτεύουσα. Σε λίγες εβδομάδες, απελευθέρωσε το μεγαλύτερο μέρος του Ντονμπάς.

Για μήνες, η Ρωσία απέφευγε να προφέρει τη λέξη «πόλεμος». Εξηγούσε ότι επενέβαινε αποκλειστικά για να βάλει τέλος στις κακουχίες του άμαχου πληθυσμού του Ντονμπάς. Αντίθετα, η Δύση την κατηγορούσε ότι «εισέβαλε» στην Ουκρανία για να την κατακτήσει. Ωστόσο, η Ρωσία δεν εφάρμοσε παρά μόνο το ψήφισμα 2202 και τη δήλωση των αρχηγών κρατών που διαπραγματεύτηκαν τις συμφωνίες του Μινσκ. Άλλωστε είχε εξασφαλίσει αυτή την δυνατότητα απαιτώντας να αναπαραχθεί στο παράρτημα του ψηφίσματος. Το να λένε ότι η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία θα σήμαινε ότι η Γαλλία «εισέβαλε» στη Ρουάντα όταν έβαλε τέρμα στη γενοκτονία των Τούτσι το 1994. Κανείς δεν το σκέφτεται. Απλώς εφάρμοσε το ψήφισμα 929 και έσωσε εκατομμύρια ζωές.

Περιέργως, η Ρωσία δεν έθεσε το επιχείρημα της «ευθύνης για προστασία» (R2P). Κι αυτό γιατί ήταν αντίθετη στη διατύπωση αυτής της έννοιας, η οποία δεν υιοθετήθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη παρά μόνο το 2005. Ωστόσο, θα τη χρησιμοποιήσει εντέλει, στις 12 Φεβρουαρίου 2024, σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας που θα έχει συγκαλέσει. Θα παρουσιάσει την αμετάβλητη θέση της, αλλά αυτή τη φορά θα χρησιμοποιήσει την ίδια διπλωματική γλώσσα με τους συνομιλητές της.

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΠΟΛΕΜΟΥ

Τελειώνοντας αυτό το άρθρο, επιστρέφω στα γραπτά των συναδέλφων μου. Σύμφωνα με αυτούς, επινόησα την ευθύνη του Φρανσουά Ολάντ και της Άνγκελα Μέρκελ στον τρέχοντα πόλεμο και μεταφέρω την ρωσική παραπληροφόρηση υποστηρίζοντας ότι η Μόσχα δεν εισέβαλε στην Ουκρανία. Μάλλον έγραψαν αυτά τα άρθρα με σκοπό να υπονομεύσουν την αξιοπιστία μου. Ίσως δεν συνειδητοποίησαν ότι γράφοντας αυτά τα σκουπίδια σε κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, παραπλανούσαν το κοινό και εντέλει μετέδιδαν την προπαγάνδα των υποστηρικτών του πολέμου.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] « Thierry Meyssan et P.A Plaquevent - Occident Vs Eurasie, comprendre le choc géopolitique mondial », Résistance et réinformation, YouTube, 3 avril 2024. Voir à la 45° minute.

[2] « Hollande : ‘There will only be a way out of the conflict when Russia fails on the ground’ », Theo Prouvost, Kyiv Independent, December 28, 2022.

[3] « Vovan et Lexus piègent François Hollande », Niko You YouTube.

[4] "Hatten Sie gedacht, ich komme mit Pferdeschwanz ?", Tina Hildebrandt und Giovanni di Lorenzo, Die Zeit, 7. Dezember 2022.

[5] « 0802 Volodymyr Zelensky obligé de limoger Oleksiy Danilov, mais les nationalistes intégraux restent au pouvoir », Voltaire, actualité internationale - N°80 - 29 mars 2024.

[6] «Σύμφωνα με τον Μάγο του Κρεμλίνου, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν ήθελε τις συμφωνίες του Μινσκ 2», Régis Genté, Le Figaro , 18-19 Φεβρουαρίου 2023.

[7] «Επιστολή με ημερομηνία 13 Απριλίου 2014, απευθυνόμενη στον πρόεδρο του Συμβουλίου Ασφαλείας από τον Μόνιμο Αντιπρόσωπο της Ρωσικής Ομοσπονδίας στα Ηνωμένα Έθνη», Vitaly Churkin, Αναφορά ΟΗΕ: S/2014/264. Και «Σχέδιο ψηφίσματος που κατατέθηκε από τη Ρωσική Ομοσπονδία», 17 Φεβρουαρίου 2015, Αναφορά ΟΗΕ: S/2015/117.

[8] « Если драка неизбежна, бить надо первымВ.В.Путин », Telegram, Вячеслав Володин, 18 января 2023.

[9] « Володин призвал рассмотреть на трибунале признания Меркель, Олланда и руководства Украины », ТАСС, 18 января 2023, 06:38.

[10] « Володин назвал признания Олланда и Меркель доказательствами для трибунала », РИА Новости, 18 января 2023, 09h51.

[11] «Στο Κίεβο, η μεταρρύθμιση του Συντάγματος μετατρέπεται σε ταραχή», Stéphane Siohan και «Η Ράντα είναι διχασμένη για την αυτονομία των αυτονομιστικών περιοχών», Pierre Avril, Le Figaro , 1 Σεπτεμβρίου 2015. «Η Ουκρανία είναι διχασμένη για την αυτονομία των φιλορωσικών φέουδων», Benoît Vitkine, Le Monde , 2 Σεπτεμβρίου 2015. 

[12] « Déclaration du président du Conseil de sécurité », 6 juin 2018. Référence Onu : S/PRST/2018/12.

[13] «Η CIA συντονίζει Ναζί και τζιχαντιστές», του Thierry Meyssan, Al-Watan (Συρία), μετάφραση Κριστιάν Ακκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 19 Μαΐου 2014.

[14] « Plan ukrainien d’attaque du Donbass ». Document révélé par Ria-Novosti

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις 

Τρίτη 9 Απριλίου 2024

Serge Marchand και Τιερί Μεϊσάν: Είναι πραγματική η πιθανότητα ενός παγκόσμιου πολέμου;

 

Είναι πραγματική η πιθανότητα ενός παγκόσμιου πολέμου;

Ένας πυρηνικός πόλεμος είναι πιθανός. Η ειρήνη του κόσμου κρέμεται από ένα δάκτυλο των Ηνωμένων Πολιτειών, τίς οποίες εκβιάζουν οι Ουκρανοί «υπερ.-εθνικιστές» και οι ισραηλινοί «ρεβιζιονιστές σιωνιστές». Εάν η Ουάσιγκτον δεν παραδίνει όπλα για να σφαγιάσουν τους Ρώσους και τους κατοίκους της Γάζας, δεν θα διστάσουν να ξεκινήσουν τον Αρμαγεδδώνα.

DEUTSCH ENGLISH ESPAÑOL FRANÇAIS ITALIANO NEDERLANDS PORTUGUÊS РУССКИЙ
Σύμφωνα με το βιβλίο των Κριτών, ο Σαμψών είναι Ιουδαίος αφιερωμένος στον Θεό. Έχει ορκιστεί να μην κόψει ποτέ τα μαλλιά του και έχει υπέροχη δύναμη. Ωστόσο, η ερωμένη του, η Δαλιδά, του έκοψε τις πλεξούδες του ενώ κοιμόταν, στερώντας του έτσι τη βοήθεια και τη δύναμη του Θεού. Πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Φιλισταίους, οι οποίοι του έβγαλαν τα μάτια και τον έριξαν στη φυλακή στη Γάζα. Κατά τη διάρκεια μιας θυσίας στο θεό τους, ενώ τα μαλλιά του είχαν αρχίσει να μεγαλώνουν, τοποθετήθηκε ανάμεσα σε δύο στήλες του παλατιού. Τις έσπρωξε στην άκρη με γυμνά χέρια για να να καταρρεύσει το κτήριο. Αυτοκτόνησε με αυτό το τρόπο, σκοτώνοντας μερικές χιλιάδες Φιλισταίους.

Οι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Γάζα οδήγησαν μερικούς εξέχοντες πολιτικούς να συγκρίνουν την τρέχουσα περίοδο με τη δεκαετία του 1930 και να εγείρουν την πιθανότητα ενός παγκόσμιου πολέμου. Είναι δικαιολογημένοι αυτοί οι φόβοι ή μήπως πρόκειται για ρητορική που σκοπεύει να σπείρει τον φόβο;

Για να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση, θα συνοψίσουμε γεγονότα άγνωστα σε όλους, αν και πολύ γνωστά στους ειδικούς. Θα το πράξουμε χωρίς πάθος, με κίνδυνο να φανούμε αδιάφοροι για αυτές τις φρικαλεότητες.

Πρώτον, ας κάνουμε διάκριση μεταξύ των συγκρούσεων στην Ανατολική Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Δεν έχουν παρά μόνο δύο κοινά σημεία:

 Δεν αντιπροσωπεύουν από μόνα τους κανένα σημαντικό διακύβευμα, αλλά μια ήττα της Δύσης η οποία, μετά την ήττα της στη Συρία, θα σηματοδοτούσε το τέλος της ηγεμονίας της στον κόσμο.

 Τροφοδοτούνται από φασιστική ιδεολογία, αυτή των Ουκρανών «υπέρ-εθνικιστών» του Ντμιτρό Ντοντσόφ [1] και αυτή των Ισραηλινών «ρεβιζιονιστών σιωνιστών» του Βλαντιμίρ Ζέεβ Γιαμποτίνσκι [2]· δύο ομάδες που είναι σύμμαχοι από το 1917, αλλά πέρασαν στην παρανομία κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και είναι άγνωστες σήμερα στο ευρύ κοινό.

Υπάρχει, ωστόσο, μια αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ τους:

 Η ίδια οργή είναι ορατή και στα δύο πεδία μάχης, αλλά οι Ουκρανοί «υπέρ-εθνικιστές» θυσιάζουν τους συμπολίτες τους (δεν υπάρχουν πλέον σχεδόν καθόλου αρτιμελείς άνδρες κάτω των τριάντα ετών στην Ουκρανία), ενώ οι «ρεβιζιονιστές σιωνιστές» θυσιάζουν ανθρώπους που τους είναι ξένοι, τους Άραβες άμαχους πολίτες.

Είναι πιθανό αυτοί οι πόλεμοι να γενικευτούν;

Αυτή είναι η βούληση των δύο προαναφερόμενων ομάδων. Οι Ουκρανοί «υπέρ-εθνικιστές» επιτίθενται συνεχώς στη Ρωσία εντός του εδάφους της και στο Σουδάν, ενώ οι «ρεβιζιονιστές σιωνιστές» βομβαρδίζουν τον Λίβανο, την Συρία και το Ιράν (πιο συγκεκριμένα ιρανικό έδαφος στη Συρία, αφού το προξενείο στη Δαμασκό είναι εξωεδαφικό). Ωστόσο, κανείς δεν αντιδρά: ούτε η Ρωσία, ούτε η Αίγυπτος ούτε τα Εμιράτα στην πρώτη περίπτωση, ούτε η Χεζμπολάχ, ούτε ο Συριακός Αραβικός Στρατός, ούτε οι Φρουροί της Επανάστασης στη δεύτερη περίπτωση.

Όλοι, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, φροντίζουν να αποφύγουν μια βίαιη απάντηση από τη «συλλογική Δύση» που θα οδηγούσε σε παγκόσμιο πόλεμο, και προτιμούν να δέχονται τα χτυπήματα και τους νεκρούς τους.

Αν επρόκειτο να υπάρξει μια γενίκευση του πολέμου, ο τελευταίος δεν θα ήταν πλέον απλώς συμβατικός, αλλά πάνω απ’ όλα πυρηνικός.

Ενώ γνωρίζουμε τις συμβατικές δυνατότητες του καθενός, αγνοούμε σε μεγάλο βαθμό τις πυρηνικές του δυνατότητες. Στην καλύτερη περίπτωση, γνωρίζουμε ότι μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν στρατηγικές πυρηνικές βόμβες κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και ότι η Ρωσία ισχυρίζεται ότι διαθέτει υπερηχητικούς πυρηνικούς εκτοξευτές με τους οποίους καμία άλλη δύναμη δεν μπορεί να ανταγωνιστεί. Ωστόσο, ορισμένοι δυτικοί εμπειρογνώμονες αμφισβητούν την πραγματικότητα αυτών των τεράστιων τεχνικών προόδων. Ποια είναι λοιπόν η στρατηγική των πυρηνικών δυνάμεων στο παρασκήνιο;

Εκτός από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, η Ινδία, το Πακιστάν, η Βόρεια Κορέα και το Ισραήλ διαθέτουν στρατηγικές ατομικές βόμβες. Όλοι, εκτός από το Ισραήλ, τις βλέπουν ως αποτρεπτικό παράγοντα.

Τα δυτικά ΜΜΕ παρουσιάζουν επίσης το Ιράν ως πυρηνική δύναμη, γεγονός που διαψεύδουν επίσημα η Ρωσία και η Κίνα.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Υεμένη, η Σαουδική Αραβία αγόρασε τακτικές πυρηνικές βόμβες από το Ισραήλ και τις χρησιμοποίησε, αλλά δεν φαίνεται να τις διαθέτει μόνιμα ή να κατέχει την τεχνική κατασκευής τους.

Μόνο η Ρωσία διεξάγει τακτικές ασκήσεις πυρηνικού πολέμου. Στις ασκήσεις του περασμένου Οκτωβρίου, παραδέχτηκε ότι θα έχανε το ένα τρίτο του πληθυσμού της μέσα σε λίγες ώρες, στη συνέχεια προσομοίωσε την μάχη και βγήκε νικήτρια.

Εντέλει, δεν σχεδιάζει καμία πυρηνική δύναμη να πυροβολήσει πρώτη, καθώς αυτό θα οδηγούσε αναμφίβολα στην καταστροφή τους. Με εξαίρεση τον Ισραήλ, το οποίο, αντίθετα, φαίνεται να έχει υιοθετήσει το «δόγμα Σαμψών» («Αφήστε με να πεθάνω μαζί με τους Φιλισταίους»). Ως εκ τούτου, θα ήταν η μόνη δύναμη που να φανταστεί την υπέρτατη θυσία, το «Λυκόφως των Θεών», αγαπητό στους Ναζί.

Δύο κριτικά βιβλία έχουν αφιερωθεί στο ισραηλινό στρατιωτικό άτομο: The Samson Option: Israel’s Nuclear Arsenal and American Foreign Policy του Seymour M. Hersh (Random House, 1991) και Israel and the Bomb του Avner Cohen (Columbia University Press, 1998) [3].

Το στρατιωτικό άτομο δεν θεωρήθηκε ποτέ ως κλασική μορφή αποτροπής, αλλά ως διαβεβαίωση ότι το Ισραήλ δεν θα δίσταζε να αυτοκτονήσει για να σκοτώσει τους εχθρούς του παρά να ηττηθεί. Αυτό είναι το σύνδρομο της Μασάντα [4]. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι σύμφωνος με την «Οδηγία Αννίβας» σύμφωνα με την οποία οι ίδιες οι IDF πρέπει να σκοτώσουν τους ιδίους τους δικούς του στρατιώτες αντί να τους αφήσουν να γίνουν αιχμάλωτοι του εχθρού [5].

Κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Έξι Ημερών, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός από την Ουκρανία, Λέβι Εσκόλ, διέταξε να ετοιμαστεί μία από τις δύο βόμβες που είχε το Ισραήλ εκείνη την εποχή και να πυροδοτηθεί κοντά σε μια αιγυπτιακή στρατιωτική βάση στο όρος Σινά. Αυτό το σχέδιο δεν πραγματοποιήθηκε, καθώς οι IDF κέρδισαν αυτόν τον συμβατικό πόλεμο πολύ γρήγορα. Αν είχε συμβεί αυτό, το πυρηνικό νέφος θα είχε σκοτώσει όχι μόνο Αιγύπτιους, αλλά και Ισραηλινούς σε μεγάλο αριθμό [6].

Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Οκτωβρίου του 1973 (γνωστός στη Δύση ως πόλεμος του Γιομ Κιπούρ), ο υπουργός Άμυνας, ο γεννημένος στην Ουκρανία Ισραηλινός Μοσέ Νταγιάν και η πρωθυπουργός, η Ουκρανή Γκόλντα Μέιρ, εξέτασαν και πάλι τη χρήση 13 ατομικών βομβών [7].

Οι αποκαλύψεις του Mordechai Vanunu στο πρωτοσέλιδο των Sunday Times.

Το 1986, ένας πυρηνικός τεχνικός στο εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής της Ντιμόνα, ο Μαροκινός Mordechai Vanunu, αποκάλυψε το μυστικό στρατιωτικό πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ στους Sunday Times [8]. Απήχθη από τη Μοσάντ στη Ρώμη με εντολή του ισραηλινού πρωθυπουργού και πατέρα της ισραηλινής ατομικής βόμβας, του Λευκορώσου Σιμόν Πέρες. Δικάστηκε κεκλεισμένων των θυρών και καταδικάστηκε σε 18 χρόνια φυλάκισης, 11 από τα οποία πέρασε στην απομόνωση. Καταδικάστηκε και πάλι σε φυλάκιση 6 μηνών επειδή τόλμησε να μιλήσει με το Δίκτυο Βολταίρος.

Το 2009, ο Martin van Creveld, κορυφαίος στρατηγικός αναλυτής του Ισραήλ, δήλωσε: «Έχουμε αρκετές εκατοντάδες ατομικές κεφαλές και πυραύλους και μπορούμε να χτυπήσουμε τους στόχους μας προς όλες τις κατευθύνσεις, συμπεριλαμβανομένης της Ρώμης. Οι περισσότερες πρωτεύουσες της Ευρώπης συγκαταλέγονται στους πιθανούς στόχους της Πολεμικής μας Αεροπορίας. Όλοι οι Παλαιστίνιοι πρέπει να απελαθούν. Οι άνθρωποι που αγωνίζονται για αυτόν τον στόχο απλά περιμένουν να έρθει «το σωστό άτομο την κατάλληλη στιγμή». Μόλις πριν από δύο χρόνια, το 7 ή 8 τοις εκατό των Ισραηλινών πίστευε ότι θα ήταν η καλύτερη λύση, πριν από δύο μήνες ήταν 33 τοις εκατό, και τώρα, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση της Gallup, το ποσοστό είναι 44 τοις εκατό υπέρ.

Επομένως, είναι λογικό να πιστεύουμε ότι καμία πυρηνική δύναμη, εκτός από το Ισραήλ, δεν θα τολμήσει να διαπράξει το ανεπανόρθωτο.

Αυτό ακριβώς οραματίστηκε ο υπουργός Πολιτιστικής Κληρονομιάς Amichai Eliyahu (Otzma Yehudit/Εβραϊκή Δύναμη) στο Radio Kol Berama στις 5 Νοεμβρίου 2023. Σχετικά με το πυρηνικό όπλο κατά της Γάζας, είπε: «Είναι μια λύση... Είναι μια επιλογή». Στη συνέχεια συνέκρινε τους κατοίκους της Λωρίδας της Γάζας με τους «Ναζί», λέγοντας ότι «δεν υπάρχουν άμαχοι στη Γάζα» και ότι αυτή η περιοχή δεν αξίζει ανθρωπιστική βοήθεια. «Δεν υπάρχουν αμέτοχοι άνθρωποι στη Γάζα». Τα σχόλια προκάλεσαν οργή στη Δύση. Μόνο η Μόσχα εξεπλάγη που ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας δεν το αναφέρει [9].

Είναι πολύ πιθανό ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ουάσιγκτον συνεχίζει να εξοπλίζει το Ισραήλ ενώ απαιτεί άμεση κατάπαυση του πυρός: εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν προμηθεύουν πλέον το Τελ Αβίβ με όπλα για τη σφαγή των κατοίκων της Γάζας, θα μπορούσε το τελευταίο να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα εναντίον όλων των λαών της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων των Ισραηλινών.

Στην Ουκρανία, οι «ριζοσπάστες εθνικιστές» είχαν σχεδιάσει να εκβιάσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες με το ίδιο επιχείρημα: την πυρηνική απειλή ή, ελλείψει αυτής, την απειλή των βιολογικών όπλων [10]. Το 1994, η Ουκρανία, η οποία διέθετε ένα τεράστιο απόθεμα σοβιετικών ατομικών βομβών, υπέγραψε το Μνημόνιο της Βουδαπέστης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ρωσία της παρείχαν εγγυήσεις εδαφικής ακεραιότητας με αντάλλαγμα τη μεταφορά όλων των πυρηνικών όπλων της στη Ρωσία και την υπογραφή της Συνθήκης για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων (NPT). Ωστόσο, μετά την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς το 2014 (EuroMaidan), οι «ριζοσπάστες εθνικιστές» εργάστηκαν για την εκ νέου πυρηνικοποίηση της χώρας. Η τελευταία ήταν απαραίτητη στα μάτια τους για να εξαλείψουν τη Ρωσία από το πρόσωπο της Γης.

Στις 19 Φεβρουαρίου 2022, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολόιμιρ Ζελένσκι ανακοίνωσε στην ετήσια Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου ότι θα αμφισβητήσει το Μνημόνιο της Βουδαπέστης προκειμένου να επανεξοπλίσει τη χώρα του με πυρηνικά όπλα. Πέντε ημέρες αργότερα, στις 24 Φεβρουαρίου 2022, η Ρωσία ξεκίνησε την ειδική της στρατιωτική επιχείρηση κατά της κυβέρνησης στο Κίεβο για την εφαρμογή του ψηφίσματος 2202 του ΟΗΕ. Είχε θέσει ως ύψιστη προτεραιότητα την κατάσχεση των μυστικών και παράνομων αποθεμάτων εμπλουτισμένου ουρανίου της Ουκρανίας. Μετά από οκτώ ημέρες μαχών, ο ενεργειακός πυρηνικός σταθμός της Ζαπορίζια καταλήφθηκε από τον ρωσικό στρατό.

Ο Λόρενς Νόρμαν, ειδικός ανταποκριτής της Wall Street Journal στο φόρουμ του Νταβός για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, ανέφερε τη δήλωση του Ραφαέλ Γκρόσι για το ουκρανικό πυρηνικό πρόγραμμα στο Twitter, αλλά δεν δημοσίευσε άρθρο για το θέμα. Η πληροφορία επιβεβαιώθηκε από έναν άλλο δημοσιογράφο, αυτή τη φορά από τους New York Times, πάλι στο Twitter.

Σύμφωνα με τον Αργεντινό Ραφαέλ Γκρόσι, επικεφαλής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας, ο οποίος μίλησε τρεις μήνες αργότερα, στις 25 Μαΐου 2022, στο Φόρουμ του Νταβός, η Ουκρανία είχε αποθηκεύσει κρυφά 30 τόνους πλουτωνίου και 40 τόνους ουρανίου στη Ζαπορίζια. Σε τιμές αγοράς, αυτό το απόθεμα άξιζε τουλάχιστον 150 δισεκατομμύρια δολάρια. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωνε: «Το μόνο πράγμα που λείπει [από την Ουκρανία] είναι ένα σύστημα εμπλουτισμού ουρανίου. Αλλά αυτό είναι ένα απλό τεχνικό ζήτημα και για την Ουκρανία δεν είναι ένα άλυτο πρόβλημα». Ωστόσο, ο στρατός του είχε ήδη αφαιρέσει μεγάλο μέρος αυτού του αποθέματος από το εργοστάσιο. Οι μάχες εκεί συνεχίστηκαν για μήνες. Αν οι ριζοσπάστες εθνικιστές τα είχαν ακόμα, θα είχαν κάνει αυτό που κάνουν σήμερα οι «ρεβιζιονιστές σιωνιστές»: θα απαιτούσαν όλο και περισσότερα όπλα και, σε περίπτωση άρνησης, θα απειλούσαν να χρησιμοποιήσουν τα αποθέματα, δηλαδή να ξεκινήσουν τον Αρμαγεδδώνα.

Ας επιστρέψουμε στα σημερινά πεδία μάχης. Τι παρατηρούμε; Στην Ουκρανία και την Παλαιστίνη, η Δύση συνεχίζει να παρέχει ένα εντυπωσιακό οπλοστάσιο στους «ακραίους εθνικιστές» και, σε μικρότερο βαθμό, στους «ρεβιζιονιστές σιωνιστές». Ωστόσο, δεν έχουν καμία λογική ελπίδα να απωθήσουν τους Ρώσους ή να σφαγιάσουν όλους τους κατοίκους της Γάζας. Στη χειρότερη περίπτωση, μπορούν να οδηγήσουν τους συμμάχους τους να αδειάσουν τα οπλοστάσιά τους, να θυσιάσουν όλους τους Ουκρανούς σε μάχιμη ηλικία και να απομονώσουν διπλωματικά το κράτος-παρίας του Ισραήλ. Παρεμπιπτόντως, μήπως ο Moshe Dayan δεν έλεγε: «Το Ισραήλ πρέπει να είναι σαν λυσσασμένο σκυλί, τόσο επικίνδυνο που να μη μπορεί να ελεγχθεί».

Ας θεωρήσουμε ότι αυτές οι φαινομενικά καταστροφικές συνέπειες είναι στην πραγματικότητα ο στόχος τους.

Ο κόσμος τότε θα χωριζόταν στα δύο, όπως ήταν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, εκτός από το ότι το Ισραήλ θα είχε γίνει το κατακάθι της παγκόσμιας κοινωνίας. Στη Δύση, οι Αγγλοσάξονες θα εξακολουθούσαν να είναι οι κυρίαρχοι, ειδικά επειδή θα ήταν οι μόνοι που να διαθέσουν όπλα, διότι οι σύμμαχοί τους θα είχαν εξαντλήσει τα δικά τους αποθέματα όπλων προς την Ουκρανία. Ένα απομονωμένο Ισραήλ, όπως ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν αναγνωριζόταν πραγματικά μόνο από το καθεστώς του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική, θα εξακολουθούσε να εκπληρώνει την αποστολή που του έχει αρχικά ανατεθεί: να κινητοποιήσει στην υπηρεσία της αυτοκρατορίας την εβραϊκή διασπορά που θα φοβόταν ένα νέο κύμα αντισημιτισμού.

Αυτό το ζοφερό όραμα είναι το μόνο που μπορεί να επιτρέψει στους Αγγλοσάξονες να μην καταρρεύσουν και να έχουν πάντα υποτελείς, ακόμη και αν δεν θα έχει πλέον μεγάλη σχέση με τη δύναμή τους στην εποχή της «παγκοσμιοποίησης». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουν τεθεί τον εαυτό τους στη σημερινή άρρηκτη κατάσταση. Οι «ακραίοι εθνικιστές» και οι «ρεβιζιονιστές σιωνιστές» τους εκβιάζουν, αλλά σκοπεύουν να τους χειραγωγήσουν για να χωρίσουν τον κόσμο στα δύο και να διατηρήσουν ό,τι μπορούν από την υπεροχή τους.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

[1] Ποιοι είναι οι Ουκρανοί ριζοσπαστικοί εθνικιστές;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 15 novembre 2022.

[2] Έπεσαν οι μάσκες: οι κρυμμένες αλήθειες του Γιαμποτίνσκι και του Νετανιάχου”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 23 janvier 2024.

[3] Israël et la Bombe, Avner Cohen, Demi-Lune (2020).

[4] « Le syndrome de Masada de Netanyahu et le rapport de Francesca Albanese de l’Onu », par Alfredo Jalife-Rahme, Traduction Maria Poumier, Réseau Voltaire, 5 avril 2024.

[5] «L’aviation israélienne a bien appliqué la "Directive Hannibal", le 7 octobre» in Voltaire, actualité internationale, N°63, 24 novembre 2023.

[6] «‘Last Secret’ of 1967 War: Israel’s Doomsday Plan for Nuclear Display», William J. Broad & David E. Sanger, The New York Times, June 3, 2017.

[7] «Israël avait prévu d’utiliser l’arme nucléaire en cas de débâcle militaire», Serge Dumont, Le Temps (Genève), 5 juin 2017.

[8] « Mordechaï Vanunu : « C’est parce qu’Israël détient la bombe atomique qu’il peut pratiquer sans crainte l’apartheid » », par Silvia Cattori , Traduction Marcel Charbonnier, Réseau Voltaire, 14 octobre 2005.

[10] Τα Μυστικά Στρατιωτικά Προγράμματα της Ουκρανίας”, του Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο Βολταίρος, 31 mai 2022.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Είναι πραγματική η πιθανότητα ενός παγκόσμιου πολέμου;

Η Λίντα Τόμας-Γκρίνφιλντ, η «κυρία Βέτο» έχει αίματα στα χέρια της.

Η επίθεση στη Μόσχα θυμίζει τους δεσμούς μεταξύ των ισλαμιστών και των ριζοσπαστών εθνικιστών του Κιέβου

Η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και το Τελ Αβίβ μπλέχτηκαν στην Παλαιστίνη

Τα τελευταία ψελλίσματα του εβραϊκού φασισμού

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Serge Marchand

Journaliste au Réseau Voltaire.

Πίσω από τις υποθέσεις Σαρκοζί και Lafarge

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις