Translate

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2024

 

Ντόναλντ Τραμπ, μήπως είναι ο Άντριου Τζάκσον 2.0;

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι Ρεπουμπλικανός, αν και έχει υποστηριχθεί από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Ορίζει τον εαυτό του ως Τζακσονιστής και έχει κάνει πολλές αναφορές στον πρώην πρόεδρο Άντριου Τζάκσον (1829-1837). Για να τον κατανοήσουμε και να κρίνουμε τη δράση του, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε αυτή του προκατόχου του.
Στην αμερικανική ιστορία, ο στρατηγός Τζάκσον προσπάθησε να μετατρέψει τη χώρα του από μοναρχία χωρίς αριστοκρατία σε μια αληθινή δημοκρατία και να αντικαταστήσει τους πολέμους με το εμπόριο.

Deutsch English Español français italiano русский
Κατά την πρώτη του θητεία, ο Πρόεδρος Τραμπ στόλισε το Οβάλ Γραφείο με ένα πορτρέτο του Προέδρου Τζάκσον.

Σχεδόν όλοι οι σχολιαστές δεν καταλαβαίνουν τι κάνει ο επανεκλεγμένος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, επειδή ερμηνεύουν λανθασμένα τις ενέργειές του μέσα από το πρίσμα των Ρεπουμπλικανικών ή αφυπνιστικών ιδεολογιών (woke). Ωστόσο, ο Τραμπ, που σύχναζε διαδοχικά στο Δημοκρατικό Κόμμα, στο Tea Party και σήμερα στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, διεκδικεί μια τέταρτη ιδεολογία: τον Τζακσονισμό. Κατά την πρώτη του θητεία, στόλισε το Οβάλ Γραφείο με ένα πορτρέτο του προκατόχου του, Άντριου Τζάκσον.

Τι είναι όμως ο Τζακσονισμός;

Το προηγούμενο του Άντριου Τζάκσον

Ο Άντριου Τζάκσον, του οποίου σχεδόν ολόκληρη η οικογένεια πέθανε ως αποτέλεσμα των πολέμων κατά των Άγγλων, ήταν δικηγόρος. Με αυτή την ιδιότητα, συνέταξε το Σύνταγμα του Τενεσί (1796). Θεωρήθηκε ότι παραχωρούσε υπερβολική εξουσία στο Νομοθετικό Σώμα και όχι αρκετή στο Εκτελεστικό (στον κυβερνήτη), επιπλέον δεν ίδρυσε ανώτατο δικαστήριο. Ωστόσο, χαιρετίστηκε ως «το λιγότερο ατελές και το πιο δημοκρατικό από τα συντάγματα» από τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Τόμας Τζέφερσον.
Το τμήμα 1 του Άρθρου 3 δίνει δικαίωμα ψήφου σε όλους τους ελεύθερους άνδρες (λευκούς και μαύρους), ηλικίας 21 ετών και άνω, που διαθέτουν πλήρη ιδιοκτησία ή έχουν διαμείνει στην κομητεία για έξι μήνες. Υπήρχε επίσης μια διάταξη που έδινε στους άνδρες που υπηρετούσαν στην πολιτοφυλακή το δικαίωμα να εκλέγουν τους αξιωματικούς τους. Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων που περιέχει επιβεβαιώνει ότι αγνωστικιστοί και άθεοι έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους πιστούς. Αυτές οι τρεις τελευταίες διατάξεις έπληξαν σκληρά τους Πουριτανούς της Ανατολικής Ακτής.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου το 1812, το Παρίσι και το Λονδίνο επέβαλαν θαλάσσιο αποκλεισμό. Για να αναγκάσει τη Ρωσική Αυτοκρατορία να τον σεβαστεί, ο Ναπολέοντας επιτέθηκε στη Ρωσία και επειδή ο Πρωθυπουργός της Αυτού Μεγαλειότητας κατάσχεσε 900 αμερικανικά πλοία που προσπαθούσαν να συναλλάσσονται με τη Γαλλία, η Ουάσιγκτον μπήκε για άλλη μια φορά σε πόλεμο εναντίον του πρώην αποικιστή της.

Κατά τη διάρκεια αυτού του «δεύτερου πολέμου ανεξαρτησίας», ο Άντριου Τζάκσον, ο οποίος είχε γίνει στρατηγός, διακρίθηκε τόσο για τις στρατιωτικές όσο και για τις διπλωματικές του ικανότητες. Κατάφερε να χειραγωγήσει τους Ινδιάνους Κρικ (Μασκόγκι), ιδιαίτερα τους Τσερόκι. Αυτός ο πόλεμος δεν είχε αποτέλεσμα καθώς έληξε με μια συνθήκη που όριζε την επιστροφή στις προπολεμικές συνθήκες, αλλά ο στρατηγός Τζάκσον κέρδισε την πρώτη στρατιωτική νίκη στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Στη συνέχεια, ο Άντριου Τζάκσον αποσύρθηκε στη Φλόριντα, όπου εξελέγη κυβερνήτης. Εκτέλεσε δύο Βρετανούς κατασκόπους, αν και δεν διάθετε ρητά τέτοια εξουσία, κάτι που οι αντίπαλοί του περιέγραψαν ως δολοφονία. Έλαβε υποψηφιότητα το 1824 για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών και κέρδισε τότε την πλειοψηφία των λαϊκών ψήφων και την πλειοψηφία των Εκλεκτόρων (που ορίστηκαν από τους κυβερνήτες), αλλά, μετά από ταχυδακτυλουργικό κόλπο (μια μετά-εκλογική συμφωνία μεταξύ των άλλων δύο υποψηφίων), δεν θεωρήθηκε ωστόσο εκλεγμένος. Η εκλογική επιτροπή (δηλαδή οι εκπρόσωποι των κυβερνητών) όρισε τον Τζον Κουίνσι Άνταμς ως Πρόεδρο (όπως και το 2020, πρότεινε τον Τζο Μπάιντεν αντί του Ντόναλντ Τραμπ). Έξαλλος, δημιούργησε το σημερινό Δημοκρατικό Κόμμα για να συγκεντρώσει τους υποστηρικτές του. Η πραγματικότητα της κλεμμένης εκλογής από τη διεφθαρμένη πολιτική τάξη χρησίμευσε ως εκλογικό θέμα για τον Άντριου Τζάκσον (όπως και για τον Ντόναλντ Τραμπ).

Εξελέγη ξεκάθαρα το 1828, ενώ πολλές πολιτείες είχαν υιοθετήσει τη συμβουλευτική ψήφο για να υποδείξει στους Κυβερνήτες τους ποιους Εκλέκτορες θα έπρεπε να επιλέξουν (Υπενθύμιση: το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών δεν υποδεικνύει ότι ο Πρόεδρος πρέπει να εκλέγεται με καθολική ψηφοφορία, άμεση ή έμμεση, αλλά από τους εκπροσώπους των Κυβερνητών Κατά τα λόγια των «Ιδρυτών Πατεράδων» δεν επρόκειτο προ πάντων να εγκαθιδρύσουν μια Δημοκρατία). Ως εκ τούτου, ήταν ο πρώτος Πρόεδρος που εξελέγη, όχι από, αλλά με την υποστήριξη της καθολικής ψηφοφορίας. Στην εναρκτήρια ομιλία του, δεσμεύτηκε να ωθήσει τους Ινδιάνους προς τα δυτικά. Η λαϊκή βάση του ήρθε για να τον επευφημήσει στον Λευκό Οίκο, αλλά οι υποστηρικτές του ήταν τόσο πολλοί που τον κατέστρεψαν και τον ανάγκασαν να διαφύγει από ένα παράθυρο.

Ο Τζάκσον είχε παντρευτεί τη νεαρή Ρέιτσελ η οποία πίστευε ότι είχε χωρίσει, αλλά στην πραγματικότητα το διαζύγιο δεν είχε καταγραφεί. Οι αντίπαλοί του το έκαναν σκάνδαλο, κατηγορώντας τον ότι ζει με παντρεμένη γυναίκα. Παρεμπιπτόντως, η Ρέιτσελ πέθανε πριν από τη δεύτερη θητεία του. Ως εκ τούτου, εμπιστεύτηκε τον ρόλο της «Πρώτης Κυρίας» στην ανιψιά του Έμιλυ η οποία παντρεύτηκε τον ξάδερφό του, Άντριου Τζάκσον Ντόνελσον, ο οποίος ήταν ο ιδιωτικός του γραμματέας.

Όταν σχημάτισε την κυβέρνηση του, ο Άντριου Τζάκσον απέλυσε διεφθαρμένους αξιωματούχους. Μη μπορώντας να τους αντικαταστήσει, διόρισε εντέλει τους συγγενείς και φίλους του. Ο Τζάκσον διόρισε έναν από τους φίλους του, τον Τζον Ίτον, Υπουργό Πολέμου. Για λόγους ευκολιών, διέμεινε στον Λευκό Οίκο όταν ο Πρόεδρος έλειπε. Οι αντι-Τζάκσονιστές διέδωσαν τότε τη φήμη για μια σκανδαλώδη ζωή του ζεύγους Ίτον.

Αυτά τα σεξουαλικά σκάνδαλα, όλα επινοημένα από τους πουριτανούς αντιπάλους του, προκάλεσαν τον χωρισμό του Τζάκσον και του αντιπροέδρου του, ο οποίος, από την πλευρά του, σκεφτόταν σαν την ελίτ της Ανατολικής Ακτής.

Το 1830, ο Άντριου Τζάκσον πρότεινε για ψήφισμα τον Indian Removal Act (νόμο για την απομάκρυνση των Ινδιάνων). Επρόκειτο για το μοίρασμα της επικράτειας της Βόρειας Αμερικής με τον εκτοπισμό των Ινδιάνων δυτικά του Μισισιπή. Υπογράφηκαν 70 συνθήκες για αποζημίωση 68 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο Τζάκσον αντιτάχθηκε τότε στον θρυλικό Ντέιβιντ Κρόκετ (αντιπρόσωπο του Τενεσί). Περίπου πενήντα φυλές εκτοπίστηκαν, συμπεριλαμβανομένης αυτής των Τσερόκι που υπέγραψε και αυτή μια συνθήκη ειρήνης. Η φυλή προσέφυγε δύο φορές στο Ανώτατο Δικαστήριο για να διευκρινιστεί το νόημά της. Η έξοδος των Τσερόκι [το επεισόδιο της «Κοιλάδας των Δακρύων» («Valley of Tears»)] ήταν ιδιαίτερα σκληρή. Ωστόσο, αυτή η γενοκτονία δεν έγινε επί Τζάκσον, αλλά υπό την προεδρία του διαδόχου του. Σήμερα, οι Τσερόκι, οι οποίοι, σε αντίθεση με τους άλλους Ινδιάνους, δεν έχουν αμφισβητήσει αυτές τις συνθήκες, είναι η μόνη φυλή που ευημερεί.

Ο Άντριου Τζάκσον, όπως ο Τζορτζ Ουάσινγκτον και πολλοί άλλοι, ήταν ιδιοκτήτης σκλάβων. Δύο αιώνες αργότερα, το κίνημα της αφύπνισης (woke) τον παρουσιάζει ως δουλοκτήτη και σφαγέα Ινδιάνων, αντίπαλο των μειονοτήτων. Στην πραγματικότητα, είχε υιοθετήσει ως γιο του έναν Ινδιάνο μωρό, ορφανό πολέμου, το οποίο βάπτισε Λυκόγια (Lyncoya Jackson). Κατηγορήθηκε επομένως, από τους συγχρόνους του, ότι διαφθείρει τον πολιτισμό εισάγοντας έναν Ινδιάνο στο Κυβερνείο της Φλόριντα και μετά στον Λευκό Οίκο.

Ενέκρινε το «Δόγμα Μονρόε» (2 Δεκεμβρίου του 1823) που σήμαινε, εκείνη την εποχή, ότι οι ευρωπαϊκές δυνάμεις απέφυγαν να αποικίσουν την Αμερική, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες απέφυγαν να επέμβουν στην Ευρώπη. Αυτή η αρχή διαστρεβλώθηκε μόλις μισό αιώνα αργότερα για να επιτρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες να αποικίσουν τη Λατινική Αμερική χωρίς ευρωπαϊκό ανταγωνισμό.

Το 1832, άσκησε βέτο σε νομοθεσία που παρατείνε μια ιδιωτική/δημόσια Κεντρική Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών (που δημιουργήθηκε αρχικά από τον Αλεξάντερ Χάμιλτον). Ομοίως, το 1836, άσκησε βέτο στη δημιουργία της Federal Reserve (τη σημερινή Fed). Στο μεταξύ, φρόντισε να αποπληρώσει όλο το δημόσιο χρέος της χώρας. Αυτή είναι η μία και μοναδική φορά στην ιστορία τις που οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν χρέη (το δημόσιο χρέος σήμερα είναι 34,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, ή 122,3% του ΑΕΠ).

Ο Άντριου Τζάκσον, που συμβολίζει στη λαϊκή φαντασία την αντίσταση στη δύναμη του χρηματοπιστωτικού συστήματος, εικονίζεται στο χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων. Οι Δημοκρατικοί ήθελαν να αφαιρέσουν την προτομή του και να την αντικαταστήσουν με αυτήν μιας μαύρης γυναίκας που συμβολίζει την αξιοπρέπεια των μειονοτήτων.

Η αντίθεσή του στην κεντρική τράπεζα αποκρυστάλλωσε τη σύγκρουση μεταξύ των ελίτ και των αγροτών. Εκτίμησε ότι αυτή η τράπεζα διέθετε μονοπωλιακές εξουσίες και έπαιζε ρόλο στην πολιτική ζωή, υπονοώντας ότι διέφθειρε τους βουλευτές για να ψηφίσουν ενάντια στα συμφέροντα του λαού. Ο Άντριου Τζάκσον κατάφερε να επεκτείνει την εκλογική βάση σε πολλές πολιτείες, έτσι ώστε μέχρι το τέλος της θητείας του, επτά φορές περισσότεροι πολίτες μπορούσαν να συμμετέχουν στις εκλογικές διαβουλεύσεις. Η επανεκλογή του, το 1833, ήταν θριαμβευτική: 55% της καθολικής λαϊκής ψήφου έναντι 37% και 219 Εκλέκτορες έναντι 49 για τον αντίπαλό του (Υπενθύμιση: στις Ηνωμένες Πολιτείες ο πρόεδρος δεν επιλέγεται από Μεγάλους Εκλέκτορες. Η καθολική λαϊκή ψήφος υποδεικνύει στους Κυβερνήτες το χρώμα των Εκλεκτόρων που του ζητά να επιλέξει. Μόνο αυτοί οι Εκλέκτορες προτείνουν τον Πρόεδρο). Οι αντίπαλοί του τον κατηγόρησαν για λαϊκισμό.

Προέκυψε η διαμάχη για τους τελωνειακούς δασμούς, αυτή που θα μεταμορφωνόταν, 25 χρόνια αργότερα, σε Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο (ο οποίος, σε αντίθεση με την επίσημη ιστορία, δεν έχει καμία σχέση με την κατάργηση της δουλείας που ασκούσαν και τα δύο στρατόπεδα). Η Νότια Καρολίνα αποφάσισε να μην εφαρμόσει τους ομοσπονδιακούς δασμούς (sectionalism). Ο Άντριου Τζάκσον, παρουσιάζοντας τον κίνδυνο ενός εμφυλίου πολέμου, καταδίκασε αυτές τις ενέργειες καθώς και την ιδέα της απόσχισης. Απείλησε με θάνατο όσους πήραν αυτόν τον δρόμο. Ο Πρόεδρος κατάφερε να αποκαταστήσει την ηρεμία και να διατηρήσει την ενότητα του έθνους προτείνοντας με επιτυχία μια μεσαία θέση μεταξύ αυτής των Νότιων (ελεύθερο εμπόριο) και αυτής των Βορείων (προστατευτισμός).

Ο Άντριου Τζάκσον ήταν ο πρώτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών που προσπάθησαν να δολοφονήσουν. Τότε οι πρόεδροι δεν απολαμβάνονταν μέτρα ατομικής προστασίας.

Ο Άντριου Τζάκσον υπερασπιζόταν πάντα την κεντρική εξουσία ενάντια στους Κυβερνήτες, όχι από συγκεντρωτική αρχή, αλλά από δυσπιστία προς τις τοπικές ελίτ. Προσπάθησε να αποτρέψει τον εμφύλιο με έκκληση στον λαό. Από την άποψή του, τα συμφέροντα των αγροτών και των πρώτων εργατών ήταν ευθυγραμμισμένα, ενώ τα συμφέροντα των μεγάλων γαιοκτημόνων και των καπεταναίων της βιομηχανίας διέφεραν. Σε αυτή τη σύγκρουση, η κεντρική τράπεζα έπαιξε τον κύριο ρόλο κάνοντας κερδοσκοπία διεθνώς και εξαρτώντας την οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών από τις διακυμάνσεις στις ξένες αγορές. Ήταν λοιπόν αυτός που σύναψε τις δασμολογικές συμφωνίες με το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Ρωσία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σχεδίασε ένα τεράστιο δίκτυο μέσων επικοινωνίας σε όλη τη Λατινική Αμερική για να εξάγει αμερικανικά προϊόντα στην Άπω Ανατολή. Διαπραγματεύτηκε αποζημίωση με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις για τους Ναπολεόντειους πολέμους. Έδειχνε ότι είναι δυσεπίλυτος με τον βασιλιά των Γάλλων Λουδοβίκο-Φίλιππο. Δεν κατάφερε, από την άλλη, να αγοράσει το Τέξας από το Μεξικό, πιθανότατα επειδή περικυκλώθηκε από κακούς διπλωμάτες. Αν και η έκφραση είναι μεταγενέστερη, ο Άντριου Τζάκσον άρχισε να σκέφτεται το "φανερό πεπρωμένο των Ηνωμένων Πολιτειών" ("Να επεκταθούμε σε ολόκληρη την ήπειρο που μας έχει διαθέσει η Πρόνοια για την ελεύθερη ανάπτυξη των εκατομμυρίων κατοίκων μας που πολλαπλασιάζονται κάθε χρόνο" ). Ωστόσο, μόνο μετά από τον ίδιον αυτή η ιδέα δικαιολογούσε την επέκταση της «τέλειας μορφής διακυβέρνησης» σε όλο τον κόσμο.

Οι πουριτανοί αντίπαλοι του Τζάκσον τον παρουσίασαν ως άθεο που πολεμά ενάντια στις Εκκλησίες, ως χειραγωγό του λαού ενάντια στις μορφωμένες ελίτ.

Στις 13 Ιουλίου 2024, ένα άτομο που συνδέεται με τις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ στην Ουκρανία επιχείρησε να δολοφονήσει τον υποψήφιο Ντόναλντ Τραμπ. Η Μυστική Υπηρεσία, υπεύθυνη για την ασφάλειά της, αναγνώρισε μια δυσλειτουργία, αλλά κανένα από τα μέλη της δεν τιμωρήθηκε.

Τζάκσον και Τραμπ

Το παράδειγμα του στρατηγού Τζάκσον έγινε δόγμα υπό την ώθηση του ιδιωτικού γραμματέα του προέδρου, Άντριου Τζάκσον Ντόνελσον. Οργανώνεται γύρω από δύο ισχυρές ιδέες:
• Από τακτική άποψη: μετακίνηση των συγκρούσεων μεταξύ των ομόσπονδων πολιτειών και της ομοσπονδιακής εξουσίας προς τη διαίρεση που εναντιώνει τον λαό στις πουριτανές ελίτ της Ανατολικής Ακτής.
• Από στρατηγική άποψη: αντικατάσταση του πόλεμου με το εμπόριο.

Τακτική

Για παράδειγμα, κατά την πρώτη του θητεία, ο Πρόεδρος Τραμπ ώθησε το Ανώτατο Δικαστήριο να μετακινήσει το ζήτημα των αμβλώσεων στην ευθύνη κάθε ομοσπονδιακής πολητείας. Ως αποτέλεσμα, οι woke αντίπαλοί του, συμπεριλαμβανομένης της Καμάλα Χάρις, τον κατηγόρησαν άδικα ότι απαγόρευσε τις αμβλώσεις ενώ επιτρέπεται σε 38 πολιτείες.

Ο Άντριου Τζάκσον προσπάθησε να μεταρρυθμίσει το εκλογικό σύστημα για να δώσει σε όλους τους άνδρες το δικαίωμα ψήφου, ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματός τους. Το μόνο που κατάφερε ήταν να επιβάλει την καθολική ψηφοφορία για την εκλογή των γερουσιαστών. Ο Ντόναλντ Τραμπ σκοπεύει να επεκτείνει την καθολική ψηφοφορία στην εκλογή του προέδρου καταργώντας το εκλογικό σώμα που ορίζεται από τους Κυβερνήτες.
Ας θυμηθούμε ότι το Σύνταγμα σχεδιάστηκε από μεγαλογαιοκτήμονες οι οποίοι ήθελαν να ιδρύσουν μια μοναρχία χωρίς ευγενείς και κυρίως όχι μια δημοκρατία. Στο μυαλό τους, και στο κείμενο που συντάξαν, δεν έπρεπε να υπάρχει καθολική ψηφοφορία.
Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουμε, η συζήτηση για τις εκλογές του 2020 παραπέμπει κυρίως στην ασάφεια του κειμένου αυτού του συντάγματος και όχι στην καταμέτρηση των ψήφων. Η μαζική επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ απέδειξε ότι η πραγματικότητα της λαϊκής ψήφου δεν έχει καμία σχέση με τις εντυπώσεις της άρχουσας τάξης.

Ο Τραμπ, όπως και ο Τζάκσον, δεν βασίστηκε παρά μόνο στη λαϊκή ψήφο. Και οι δύο έχουν φανταστεί «λαϊκιστικές» εκλογικές εκστρατείες, δηλαδή, στις περιπτώσεις τους, να ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των ανθρώπων και όχι υποβάλλοντας τις λύσεις που φαντάζονται οι ίδιοι.
Ο Τραμπ βασίστηκε στις τεχνικές ανάλυσης του Cambridge Αnalytica του Στηβ Μπάνον: σάρωση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για να αναλύσουν τι σκέφτεται ο κόσμος και στη συνέχεια στόχευση συγκεκριμένων προφίλ με μηνύματα σχεδιασμένα για αυτούς. Αντίθετα, οι αντίπαλοί του βασίστηκαν στις συμπεριφορικές και γνωστικές τεχνικές του Κας Ρ. Σάνσταϊν.

Μια γρήγορη σημείωση για τις αντιδράσεις του πλήθους. Οι υποστηρικτές του Άντριου Τζάκσον που ήρθαν να τον επευφημήσουν κατέστρεψαν τον Λευκό Οίκο, όχι επειδή ήθελαν να το καταστρέψουν, αλλά επειδή παραήταν πολλοί. Ομοίως, οι υποστηρικτές του Ντόναλντ Τραμπ έκαναν ζημιές στα κτίρια του Κογκρέσου, όχι επειδή ήθελαν να τα καταστρέψουν, αλλά επειδή παραήταν πολλοί. Δεν υπήρξε ποτέ απόπειρα πραξικοπήματος όπως ισχυρίζονται οι αντίπαλοί τους, αλλά κακή διαχείριση του πλήθους από την αστυνομία όπως έδειξε ο Τζόσουα Φιλίπ (The Real Story of January 6).

Στρατηγική

Ο Άντριου Τζάκσον ήθελε να τερματίσει τους Πολέμους με τους Ινδιάνους αποζημιώνοντας τους και εκτοπίζοντας τις φυλές, με τη μικτή επιτυχία που είδαμε. Υπάρχουν φόβοι ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα προσεγγίσει το Ισραηλινο-Παλαιστινιακό ζήτημα με τον ίδιο τρόπο αποζημιώνοντας τους Παλαιστινίους και μεταφέροντας τους βίαια στο Σινά. Ωστόσο, αυτό θα έθετε στο ίδιο επίπεδο το «προφανές πεπρωμένο των Ηνωμένων Πολιτειών» και τον επεκτατισμό των «θρησκευτικών σιωνιστών». Αυτός ο κίνδυνος υπάρχει, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει τίποτα που να επιβεβαιώνει ότι αυτό θα συμβεί

Ο Άντριου Τζάκσον επέκτεινε το εμπόριο των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο, διαπραγματευόμενος διμερείς (όχι πολυμερείς) συμφωνίες. Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος είναι επιχειρηματίας, έχει αποσυρθεί από πολυμερείς εμπορικές συμφωνίες όπως η Συνεργασία Trans-Pacific (TPP). Ενώ οι προκάτοχοί του σκόπευαν να καθιερώσουν πρότυπα με τους οικονομικούς εταίρους τους και στη συνέχεια να τα επιβάλουν στην Κίνα, ο Τραμπ δεν θέλει να έχει τίποτα να κάνει με τα διεθνή πρότυπα εφόσον οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να διεισδύσουν στις αγορές.

Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2024

Τιερί Μεϊσάν: Η επανεκλογή του Τραμπ αναδιανέμει τα χαρτιά

 

Η επανεκλογή του Τραμπ αναδιανέμει τα χαρτιά

Διανύουμε μια από τις σπάνιες στιγμές όπου οι μεγάλες δυνάμεις αλλάζουν όλες μαζί τις πολιτικές τους ταυτόχρονα. Προσέξτε να μην κάνετε λάθος: όσοι έχασαν το τρένο θα πρέπει να περιμένουν το επόμενο.
Η επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, παρά την εκστρατεία σχεδόν όλων των δυτικών διανοουμένων εναντίον του, αναδιανέμει τα χαρτιά.

Deutsch Español français italiano Nederlands русский
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Ντόναλντ Τραμπ, οι οποίο και οι δύο επανεκλέχτηκαν με ισχυρή λαϊκή υποστήριξη, θα συναντηθούν σύντομα. Ήδη συζητούν μέσω ειδικών απεσταλμένων. Συνεχίζουν την παλιά τους σχέση, μόνο που τώρα η Ρωσία είναι ισχυρότερη στρατιωτικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι διεθνείς σχέσεις αλλάζουν εξαιρετικά γρήγορα σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα.

Οι τελευταίες δύο εβδομάδες δείξαμε ότι το Ιράν έχει εγκαταλείψει το επαναστατικό του ιδεώδες και έχει αποστασιοποιηθεί από τους Σουνίτες συμμάχους του στη Χαμάς και την Ισλαμική Τζιχάντ, ακόμα και από τους Σιίτες της Λιβανέζικης Χεζμπολάχ, από τον Ιρακινό Χασντ αλ-Σάαμπι και τον Υεμενίτικο Ανσάρ Αλλάχ [1]. Αυτά τα σημεία επιβεβαιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό με τη συνάντηση κατά την οποία ο Χασάν Νασράλα δολοφονήθηκε από τον Ισραηλινό Στρατό «χάρη» στις ιρανικές πληροφορίες, με τις συγκεχυμένες δηλώσεις του Αγιατολάχ Αλί Σιστάνι στο Ιράκ και με τα μέτρα που ελήφθησαν για την αποτροπή της δολοφονίας του Αμπντέλ Μάλεκ αλ Χούθι στην Υεμένη. [2].

Στη συνέχεια, δείξαμε ότι οι BRICS, στη σύνοδο κορυφής του Καζάν, επιβεβαίωσαν την προσήλωσή τους στο διεθνές δίκαιο ενάντια στην «τάξη που βασίζεται σε κανόνες» των Αγγλοσάξωνων [3].

Αυτή την εβδομάδα, η συντριπτική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές σηματοδοτεί τον θρίαμβο των Τζάκσονιστών επί των Δημοκρατικών, αλλά και επί των Ρεπουμπλικάνων, αν και ο Τραμπ υποστηρίχθηκε από το κόμμα τους. Αναμένεται να ακολουθήσει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα σταματήσουν τους πολέμους τους στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή υπέρ ενός γενικευμένου εμπορικού πολέμου.

Στην ευρωπαϊκή ήπειρο, γίναμε μάρτυρες της πτώσης του Ρίσι Σούνακ στο Ηνωμένο Βασίλειο και της αντικατάστασής του από ένα μέλος της Τριμερούς Επιτροπής (δηλαδή μια υποστήριξη των επιχειρηματικών συμφερόντων των ΗΠΑ), τον Σερ Κιρ Ρόντνεϊ Στάρμερ. Αναμένουμε, στη Γερμανία, την πτώση του Καγκελαρίου Όλαφ Σολτς και, στη Γαλλία, του Πρωθυπουργού Μισέλ Μπαρνιέ, χωρίς να γνωρίζουμε ποιος θα τους αντικαταστήσει.

Στη Δύση, αυτά τα γεγονότα έχουν παντού το ίδιο νόημα: η νεοσυντηρητική ιδεολογία και η αφυπνιστική θρησκεία woke καταδικάζονται υπέρ της υπεράσπισης των εθνών. Είναι μια εξέγερση των μεσαίων τάξεων. Οι τελευταίες, που δεν είναι ξενοφοβικές, δεν δέχονται πλέον να θυσιάζονται, στο όνομα της εξειδίκευσης του κόσμου που επιβάλλει η αγγλοσαξονική παγκοσμιοποίηση.

Γενικά, κινούμαστε, τα επόμενα χρόνια, προς την εγκατάλειψη τόσο της ιμπεριαλιστικής βούλησης των Αγγλοσάξωνων όσο και της αντιιμπεριαλιστικής βούλησης του Ιράν. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να δούμε μια ενίσχυση του διεθνούς δικαίου, παρότι δεν αναγνωρίζεται από τους Τζακονιστές. Ωστόσο, οι τελευταίοι παραδέχονται, σε εμπορικά θέματα, τη σημασία των υπογραφών. Είναι πιθανό ότι η Ουάσιγκτον θα ωθήσει την Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών στην Κεντρική Ευρώπη αφού αναγκάσει την Ουκρανία να παραδεχτεί την ήττα της από τη Ρωσία. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την άνοδο της Πολωνίας εις βάρος της Γερμανίας και την αποδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι BRICS θα συμφωνήσουν για την ανάγκη συνεργασίας, αλλά θα συγκρουστούν για το καθεστώς αναφοράς του δολαρίου.

Αυτές οι σημαντικές αλλαγές εξακολουθούν να μας είναι κρυμμένες γιατί δεν καταλαβαίνουμε τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται ο καθένας από αυτούς τους παράγοντες. Παρερμηνεύουμε αυτά που λένε και κάνουν με βάση τη θέση τους στον παλαιό κόσμο.

Είμαστε ιδιαίτερα τυφλοί απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες, τις οποίες επιμένουμε να θεωρούμε κυρίαρχοι μας. Γνωρίζουμε μόνο τη νεοσυντηρητική δόξα και φανταζόμαστε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες σκέφτονται έτσι παρόλο που μόλις έχουν απελευθερωθεί από τον ζυγό τους.

Η εκλογή, ή μάλλον η επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, η συντριπτική νίκη του για τον Λευκό Οίκο καθώς και για το Κογκρέσο, σηματοδοτεί την εξέγερση των μεσαίων τάξεων των ΗΠΑ ενάντια στους δυτικούς διανοούμενους που είχαν ενωθεί όλοι εναντίον του.

Ας θυμηθούμε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ, ενώ ήταν μεσίτης ακινήτων στη Νέα Υόρκη, ήταν η πρώτη προσωπικότητα, το απόγευμα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, που αμφισβήτησε την επίσημη εκδοχή των υποτιθέμενων ισλαμιστικών επιθέσεων. Στη συνέχεια, χρηματοδότησε, στο πλαίσιο του Tea Party, την αμφισβήτηση της νομιμότητας του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. Τέλος, ανέλαβε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα παρά την αντίσταση του πρώην Αντιπροέδρου Ντικ Τσένι (ο οποίος ήταν μέλος της «κυβέρνησης της συνέχειας» [continuity government], αυτό που ο Τραμπ αποκάλεσε «βαθύ κράτος» [Deep State]). Έκανε εκστρατεία με νέο τρόπο βασισμένος στην παρατήρηση των κοινωνικών δικτύων και ανταποκρινόμενος συμβολικά στις προσδοκίες των μεσαίων στρωμάτων. Με την εκλογή του και πριν ακόμη πάρει τη θέση του στον Λευκό Οίκο, το Δημοκρατικό Κόμμα ξεκίνησε μια παγκόσμια εκστρατεία συκοφαντικής δυσφήμισης εναντίον του [4]. Σε όλη τη διάρκεια της θητείας του είχε να αντιμετωπίσει τους ίδιους τους δικούς του συνεργάτες που δεν δίσταζαν να του πουν ψέματα και να κάνουν το αντίθετο από αυτό που τους διέταζε και μετά να το καμαρώσουν. Ωστόσο, κατάφερε, μόνος εναντίον όλων, να διακόψει τον «ατελείωτο πόλεμο» στη Μέση Ανατολή και την στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη της CIA για την Αλ Κάιντα και το Ντάες.

Αντίθετα, ο Τζο Μπάιντεν συγκέντρωσε την ομάδα του από το προσωπικό του Center for Strategic and International Studies (CSIS), του Center for a New American Security (CNAS), της Rand Corporation και της General Dynamics, της Raytheon, της Northrop Grumman και της Lockheed Martin. Ξανάρχισε τους πολέμους στη Μέση Ανατολή και μετά ξεκίνησε έναν νέο πόλεμο στην Ουκρανία.

Δεν γνωρίζουμε αν ο Ντόναλντ Τραμπ θα προσπαθήσει να συνεχίσει κατά τη δεύτερη θητεία του αυτό που έκανε κατά την πρώτη του. Τώρα γνωρίζει τις παγίδες της Ουάσιγκτον και έχει δημιουργήσει μια ομάδα που δεν είχε την πρώτη φορά. Το μόνο άγνωστο είναι τι έπρεπε να παραχωρήσει για να μπορέσει να κερδίσει αυτή τη φορά. Η πολιτική του στη Μέση Ανατολή ήταν να αντικαταστήσει τον πόλεμο με το εμπόριο με τις Συμφωνίες του Αβραάμ. Παρεξηγήθηκε γιατί ο γαμπρός του, Τζάρεντ Κούσνερ, που ήταν υπεύθυνος για την εφαρμογή τους, είναι βαθιά ρατσιστής. Επίσης, μετέφερε την πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, υπονοώντας ότι ήταν η πρωτεύουσα του μοναδικού εβραϊκού κράτους. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του, δέχτηκε σημαντικές δωρεές από τη χήρα του Σέλντον Άντελσον, μια άνευ όρων υποστήριξη των «ρεβιζιονιστών Σιωνιστών». Κανείς δεν ξέρει αν έχει δεσμευτεί να στηρίζει το κράτος του Ισραήλ ή το αποικιακό σχέδιο του Βλαντιμίρ Τζαμποτίνσκι.

Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ δεν θα τερματίσει τις συγκρούσεις, αλλά θα τις μεταφέρει από το πεδίο της στρατιωτικής μάχης σε αυτό της οικονομίας. Προσοχή, για να αναλύσουμε την πολιτική του, οι πολιτικές κατηγορίες με τις οποίες σκεφτόμαστε από τον 18ο αιώνα θα αποδειχθούν αναποτελεσματικές. Δεν σκοπεύει να επιλέξει μεταξύ προστατευτισμού και ελεύθερου εμπορίου, αλλά μεταξύ οικονομικών τομέων: τα προϊόντα που θα υπερασπιστεί με δασμούς επειδή δεν θα μπορούν να ανταγωνιστούν αυτά των ανταγωνιστών του και τα προϊόντα που είναι ικανά να κατακλύσουν τον παγκόσμιο αγορά. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ο φίλος όλων των επιχειρηματιών, αλλά πολύ μακριά από αυτό. Αντιτίθεται σε όσους ζουν από το κράτος πουλώντας του κακά προϊόντα, όπως κάνει το αμερικανικό στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα εδώ και τριάντα χρόνια. Οι έννοιες της δεξιάς και της αριστεράς, του παρεμβατισμού και του απομονωτισμού είναι εξίσου παρωχημένες. Αυτό που παίζεται σήμερα είναι διαφορετικής φύσης.

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

[1] Οι πλειστηριασμοί Ισραήλ-Ιράν συγκαλύπτουν την αναδιοργάνωση των συμμαχιών στη Μέση Ανατολή”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 5 novembre 2024.

[3] Στο Καζάν ανατράπηκε η παγκόσμια τάξη”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 29 octobre 2024.

[4] Η συσκευή Κλίντον για να δυσφημιστεί ο Ντόναλτ Τραμπ”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 1er mars 2017.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Η επανεκλογή του Τραμπ αναδιανέμει τα χαρτιά

Οι πλειστηριασμοί Ισραήλ-Ιράν συγκαλύπτουν την αναδιοργάνωση των συμμαχιών στη Μέση Ανατολή

Στο Καζάν ανατράπηκε η παγκόσμια τάξη

Το ΝΑΤΟ, οι μετανάστες στην ΕΕ και ο επερχόμενος πόλεμος στη Μολδαβία

Το Ισραήλ επιτίθεται στα Ηνωμένα Έθνη

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2024

Τιερί Μεϊσάν: Οι πλειστηριασμοί Ισραήλ-Ιράν συγκαλύπτουν την αναδιοργάνωση των συμμαχιών στη Μέση Ανατολή

 

Οι πλειστηριασμοί Ισραήλ-Ιράν συγκαλύπτουν την αναδιοργάνωση των συμμαχιών στη Μέση Ανατολή

Οι βροντερές διακηρύξεις για οριστικά και επώδυνα χτυπήματα από το Ιράν ενάντιο του Ισραήλ και το αντίστροφα έχουν αποδειχθεί απατηλές. Δεν γίναμε μάρτυρες του αναγγελλόμενου κατακλυσμού, αλλά μιας επανατοποθέτησης των βασικών παικτών. Οι άνδρες και οι γυναίκες που, αφοσιωμένοι στην ανεξαρτησία της χώρας τους, θυσίασαν τα πάντα στη Γάζα, τον Λίβανο και την Υεμένη πρέπει να αναδιοργανωθούν χωρίς την υποστήριξη των πρώην νονών τους.

Deutsch English Español français italiano Português русский
Μιλώντας στην τηλεόραση στις 18 Οκτωβρίου, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου, δήλωσε: «Ο Άξονας του Τρόμου που χτίστηκε από το Ιράν καταρρέει μπροστά στα μάτια μας. Ο Νασράλα είναι νεκρός. Ο αναπληρωτής του Μοχσέν είναι νεκρός. Ο Χανίγια είναι νεκρός. Ο Ντέιφ είναι νεκρός. Ο Σινουάρ είναι νεκρός. Η βασιλεία του τρόμου που έχει επιβάλει το ιρανικό καθεστώς στον ίδιο τον λαό του και στους λαούς του Ιράκ, της Συρίας, του Λιβάνου και της Υεμένης θα τελειώσει επίσης. Όλοι όσοι αναζητούν ένα μέλλον ευημερίας και ειρήνης στη Μέση Ανατολή θα έπρεπε να ενωθούν για να οικοδομήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Μαζί μπορούμε να απωθήσουμε τις δυνάμεις του σκότους και να δημιουργήσουμε ένα μέλλον φωτός και ελπίδας για όλους μας. »

Εδώ και ένα χρόνο, γίναμε μάρτυρες υπερήφανων δηλώσεων και απειλών από τις ισραηλινές και ιρανικές αρχές. Η καθεμία, σαν ένας κόκορας που στέκεται στα νύχια του, μας διαβεβαιώνει ότι θα δούμε αυτό που θα δούμε, ότι η απάντησή της θα είναι οριστική και οδυνηρή. Ωστόσο, οι δύο ιρανικές επιθέσεις (επιχείρηση «ειλικρινής υπόσχεση» της 13ης Απριλίου και της 1ης Οκτωβρίου) και οι δύο ισραηλινές επιθέσεις (19 Απριλίου και 26 Οκτωβρίου) δεν τήρησαν τις δεσμεύσεις τους. Ούτε η Τεχεράνη ούτε το Τελ Αβίβ προσπάθησαν να καταστρέψουν τους στρατηγικούς στόχους του αντιπάλου τους.

Πριν από ένα μήνα, δημοσίευσα ένα άρθρο [1] που υπογραμμίζει τους βαθείς και πολυάριθμους δεσμούς μεταξύ μέρους της ιρανικής άρχουσας τάξης και των «ρεβιζιονιστών σιωνιστών» [2]. Επέμεινα στο γεγονός ότι αυτές οι ομάδες είναι σε μεγάλο βαθμό μειοψηφία στο εσωτερικό, αν και οι πρώτες έχουν αναλάβει την προεδρία της Ισλαμικής Δημοκρατίας αρκετές φορές και οι δεύτερες βρίσκονται σήμερα στην εξουσία επικεφαλής του εβραϊκού κράτους. Αν και είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε, κανένα από αυτά τα δύο έθνη δεν είναι δημοκρατία και οι ηγέτες τους μπορούν να εκφωνήσουν λόγους μακριά από την πραγματικότητα χωρίς να ανατρέπονται από τον λαό τους (αν και οι Ιρανοί ανέτρεψαν τον Σάχη πριν από 45 χρόνια).

Ωστόσο, και οι δύο στρατοί, αν και τους απαγορεύσαν να τραυματίσουν σημαντικά τον αντίπαλό τους, δεν αρκέστηκαν στο να στήσουν πυροτεχνήματα. Εκμεταλλεύτηκαν τα πυραυλικά τους πυρά, εδάφους-εδάφους για το Ιράν και αέρος-εδάφους για το Ισραήλ, για να δοκιμάσουν τα συστήματα αεράμυνας τους και να προσπαθήσουν να καταστρέψουν τις επιθετικές τους ικανότητες (το Ιράν με επίθεση στην αεροπορική βάση των F-35 και το Ισραήλ με επίθεση σε εργοστάσια παραγωγής στερεών καυσίμων για υπερηχητικούς πυραύλους)

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Σιωνιστές θα λάβουν μια συντριπτική απάντηση για αυτό που κάνουν εναντίον του Ιράν και της Αντίστασης», δήλωσε ο Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, Ανώτατος Ηγέτης της Ιρανικής Επανάστασης, στις 2 Νοεμβρίου 2024.

Μέχρι σήμερα, φαίνεται ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις του Ιράν μπορούν να χτυπήσουν το Ισραήλ όπου θέλουν, χωρίς το τελευταίο και οι δυτικοί σύμμαχοί του να μπορούν να καταρρίψουν τους υπερηχητικούς πυραύλους τους, αν διαθέτουν ακόμα. Είναι πολύ πιο προβληματικό για την ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία να βομβαρδίζει το Ιράν σε βάθος. Τα αεροπλάνα της έχουν σημαντική δυσκολία να φτάσουν στα σύνορα της Ισλαμικής Δημοκρατίας για να εκτοξεύσουν τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς τους. Όμως, το Ισραήλ γνωρίζει ότι μπορεί να υπολογίζει στον ανεφοδιασμό των αεροπλάνων του κατά τη διάρκεια της πτήσης από την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ και στην παθητικότητα των αραβικών σιωνιστικών καθεστώτων, δηλαδή των Ιορδανών και των Σαουδαραβών.

Σε πολιτικό επίπεδο, θα παρατηρήσουμε ότι η τελευταία ισραηλινή επιχείρηση (αυτή της 26ης Οκτωβρίου) δικαιολογήθηκε ως απάντηση στην επίθεση της Παλαιστινιακής Αντίστασης της 7ης Οκτωβρίου 2023 (επιχείρηση «Πλημμύρα Αλ-Άκσα»). Πράγματι, το Τελ Αβίβ δεν μπορούσε να ισχυριστεί ότι ανταπάντησε στον βομβαρδισμό της 13ης Απριλίου που πραγματοποιήθηκε ως αντίποινα για εκείνον των ιρανικών διπλωματικών εγκαταστάσεων στη Δαμασκό την 1η Απριλίου, ο οποίος από μόνος του συνιστούσε σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Ούτε μπορούσε να επικαλεστεί τον ιρανικό βομβαρδισμό της 1ης Οκτωβρίου που απάντησε στη δολοφονία ενός ξένου ηγέτη στο έδαφός του (του Ισμαήλ Χανίγια, 31 Ιουλίου) και του στρατηγού Αμπάς Νιλφορουσάν στον Λίβανο (κατά τη διάρκεια της δολοφονίας του Χασάν Νασράλα, 27 Σεπτεμβρίου).
Γίνεται όλο και πιο δύσκολο για το Τελ Αβίβ να δικαιολογήσει αξιόπιστα τις ενέργειές του σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο: το να θεωρήσει το Ιράν υπεύθυνο για την παλαιστινιακή επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023 δεν είχε αναφερθεί τότε και κανένα νέο στοιχείο δεν επιτρέπει να το κάνει. Είναι μάλιστα ένας παραλογισμός σε σχέση με το δόγμα του «Άξονα της Αντίστασης» του στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί, σύμφωνα με τον οποίο κάθε εθνική μονάδα πρέπει να ενεργεί με πλήρη ανεξαρτησία. Αυτό είναι απλώς μια συνέχεια της δυτικής άποψης ότι, αντίθετα, αυτές οι εθνικές μονάδες δεν είναι παρά μόνο πληρεξούσιοι (proxys) του ιρανικού ιμπεριαλισμού.

Στο Ισραήλ, η επίθεση της 26ης Οκτωβρίου 2024 παρουσιάστηκε ως η τιμωρία, ένα χρόνο μετά, για το «χειρότερο πογκρόμ» στην ιστορία, αυτό της 7ης Οκτωβρίου 2023.
Ας παρατηρήσουμε πρώτα ότι η αφομοίωση της επιχείρησης της παλαιστινιακής Αντίστασης εναντίον ενός αποικιακού γεγονότος ως πογκρόμ, δηλαδή μια αντισημιτική δράση, είναι παράλογη· όπως το επεσήμανε η Φραντσέσκα Αλμπανέζε, η ειδική εισηγήτρια για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη από το 1967.
Στη συνέχεια, ας σημειώσουμε ότι το Ισραήλ έχει ήδη τιμήσει αυτό το γεγονός ένα χρόνο ακριβώς μετά. Αυτή η δεύτερη ημερομηνία αναφέρεται, σύμφωνα με το εβραϊκό λειτουργικό ημερολόγιο, στη γιορτή του Σιμχάτ Τορά (της Χαράς του Νόμου), το οποίο φέτος πέφτει τρεις εβδομάδες μετά από αυτή του 2023. Ωστόσο, το κράτος του Ισραήλ δεν επικαλέστηκε ποτέ το λειτουργικό ημερολόγιο μέχρι τώρα. Η ίδια η επιλογή του ονόματος «Κράτος του Ισραήλ», κατά την αυτοανακήρυξή του από τον στρατό του, στις 14 Μαΐου 1948, αποσκοπεί στην αποφυγή επιλογής μεταξύ της «Δημοκρατίας του Ισραήλ» που επιθυμούν οι κοσμικοί Εβραίοι και του «Βασιλείου του Ισραήλ» που επιλέγουν οι θρησκευόμενοι Εβραίοι. Επομένως, γινόμαστε μάρτυρες μιας εξέλιξης προς μια θεοκρατία στην «Ιερουσαλήμ» όπως στην Τεχεράνη (τοποθετώ την Ιερουσαλήμ εδώ σε εισαγωγικά επειδή δεν είναι η διεθνώς αναγνωρισμένη πρωτεύουσα του εβραϊκού κράτους).

Η ιρανική στάση είναι ακατανόητη για τους περιφερειακούς συμμάχους του. Η Τεχεράνη δεν χτύπησε το Ισραήλ όπως το είχε ανακοινώσει και αρνήθηκε να βοηθήσει την Χεζμπολάχ. Προειδοποίησε εκ των προτέρων τους Δυτικούς για το τι επρόκειτο να κάνει ώστε να μπορούν να αναχαιτίσουν τους πυραύλους της και συνέχισε τις διαπραγματεύσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και έτσι η ίδιοα έβαλε τέλος στον «Άξονα της Αντίστασης».
Ταυτόχρονα, η Τεχεράνη ώθησε τη Χεζμπολάχ να επιλέξει πρώτα τον Σαγιέντ Χασέμ Σαφιεντίν για να διαδεχθεί τον Σαγιέντ Χασάν Νασράλα και μετά τον Σεΐχη Ναΐμ Κασέμ μετά τη δολοφονία του. Ωστόσο, ο Σαφιεντίν ήταν πάνω από όλα «ο άνθρωπος της Τεχεράνης» και ο Κασέμ είναι «ο άνθρωπος των μουλάδων». Και οι δύο, όσο αξιοσέβαστοι κι αν είναι, δεν ήταν για τον πρώτο και δεν είναι για τον δεύτερο, ικανοί να διατηρήσουν την ανεξαρτησία της Χεζμπολάχ. Η Αντίσταση του Λιβάνου αναμφίβολα θα συνεχιστεί, με ή χωρίς την Τεχεράνη, που σημαίνει με ή χωρίς τη Χεζμπολάχ.
Σκηνοθετώντας την κυβίστηση της χώρας του, ο Μασούντ Πεζεσκιάν, πρόεδρος του Ιράν, συνεχίζει να διακηρύσσει ότι, «αν οι μουσουλμάνοι είναι ενωμένοι» (που δεν είναι), το Σιωνιστικό καθεστώς δεν θα μπορεί πλέον να διαπράττει εγκλήματα.
Η ανατροπή της Χαμάς, από την πλευρά της, είναι ήδη αντιληπτή. Αν και δεν γνωρίζουμε ποιος διαδέχθηκε τον Γιαχία Σινουάρ, το πιο πιθανό είναι ότι η οργάνωση θα ηγείται από τώρα και στο εξής στη Γάζα από ένα σκληροπυρηνικό μέλος της Αδελφότητας των Αδελφών Μουσουλμάνων, τον Χαλίλ αλ-Χάγια. Με αυτόν τον τρόπο, η Χαμάς θα επιστρέψει σε αυτό που ήταν πριν από το 2017: ένα ισλαμιστικό πολιτικό κόμμα που αγωνίζεται ενάντια στην κοσμική Φατάχ (δηλαδή εναντίον άλλων Παλαιστινίων) και όχι ένα δίκτυο αντίστασης ενάντια στον ισραηλινό αποικισμό.

Για άλλη μια φορά, γινόμαστε μάρτυρες μιας από αυτές τις ιστορικές στιγμές ανασύνθεσης των συμμαχιών, η λογική των θεσμών δεν είναι αυτή των αιτιών που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται.

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

[1Περί Ιράν και Ισραήλ”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 8 octobre 2024.

[2Έπεσαν οι μάσκες: οι κρυμμένες αλήθειες του Γιαμποτίνσκι και του Νετανιάχου”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 23 janvier 2024.

Τιερί Μεϊσάν

Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: Sous nos yeux - Du 11-Septembre à Donald Trump.

Οι πλειστηριασμοί Ισραήλ-Ιράν συγκαλύπτουν την αναδιοργάνωση των συμμαχιών στη Μέση Ανατολή

Στο Καζάν ανατράπηκε η παγκόσμια τάξη

Το ΝΑΤΟ, οι μετανάστες στην ΕΕ και ο επερχόμενος πόλεμος στη Μολδαβία

Το Ισραήλ επιτίθεται στα Ηνωμένα Έθνη

Περί Ιράν και Ισραήλ

 Les articles de cet auteur Envoyer un message

Δίκτυο Βολταίρος

Βολταίρος, Διεθνής Έκδοση

ΦακόςΕν συντομίαΣυζητήσεις