Τα διακυβεύματα των διαπραγματεύσεων του Ντόναλντ Τραμπ με την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν
Το ευρύ κοινό αγνοεί τα πάντα για τα πραγματικά διακυβεύματα των διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ουάσινγκτον και της Τεχεράνης. Το παρόν άρθρο παρουσιάζει μια κατάσταση όπου τα ψέματα διαδέχθηκαν και συσσωρεύτηκαν εδώ και τρεις δεκαετίες, καθιστώντας ιδιαίτερα δύσκολη οποιαδήποτε πρόοδο. Αντίθετα με ό,τι πιστεύεται, το πυρηνικό ζήτημα στο Ιράν δεν αφορά το αν η Τεχεράνη θα αποκτήσει ή όχι ατομική βόμβα, αλλά το αν θα καταφέρει να βοηθήσει την Παλαιστίνη χωρίς να καταφύγει στα όπλα.
Πριν από ενάμισι μήνα, ανακοίνωνα ότι πριν ακόμα ολοκληρωθεί η ειρήνη στην Ουκρανία, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ θα ξεκινούσε διαπραγματεύσεις με το Ιράν [1]. Όπως συνήθως, οι σχολιαστές που είναι βυθισμένοι στην ιδεολογία του Τζο Μπάιντεν με κάλυψαν με σαρκασμούς, ενώ οι συνάδελφοί μου, ειδικοί στις Διεθνείς Σχέσεις, σημείωσαν τις παρατηρήσεις μου [2].
Η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες έγκειται στην κατανόησή τους για τις διαπραγματεύσεις στην Ουκρανία. Για τους πρώτους, ήταν μια εκδίκηση του Ντόναλντ Τραμπ εναντίον του Βολοντίμιρ Ζελένσκι ή μια υποταγή στον Βλαντίμιρ Πούτιν. Για τους δεύτερους, ήταν αντίθετα μια επιθυμία για ειρήνη με τη Ρωσία έτσι ώστε να αφιερώσουν οι ΗΠΑ τους πόρους τους στην οικονομική τους ανάκαμψη.
Από αυτό προκύπτει ότι οι δύο ομάδες προσεγγίζουν διαφορετικά το ιρανικό ζήτημα. Για τους πρώτους, πρόκειται να συνεχιστεί το χάος που ξεκίνησε κατά την πρώτη θητεία με την αποχώρηση από τη συμφωνία για τα πυρηνικά (JCPoA). Αντίθετα, για τους δεύτερους, πρόκειται για επιθυμία ειρήνης με το Ιράν, δεδομένου ότι είναι η μόνη περιφερειακή δύναμη που υποστηρίζει την αντίσταση στο Ισραήλ.
Στις αρχές Μαρτίου 2024, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έστειλε μια επιστολή στον ηγέτη της Επανάστασης, τον αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ. Η ύπαρξη αυτού του εγγράφου αναφέρθηκε από τον ίδιο τον συγγραφέα κατά την ομιλία του στο Κογκρέσο, στις 4 Μαρτίου, και στη συνέχεια συζητήθηκε στον Τύπο. Σύμφωνα με το Sky News Arabia, που διάβασε το έγγραφο, ο Ντόναλντ Τραμπ προσκαλεί σε διαπραγματεύσεις, ενώ διευκρινίζει: «Αν απορρίψετε το εκτεταμένο χέρι και επιλέξετε τον δρόμο της κλιμάκωσης και της υποστήριξης τρομοκρατικών οργανώσεων, σας προειδοποιώ για μια γρήγορη και αποφασιστική ανταπάντηση [...] Γράφω αυτή την επιστολή με στόχο να ανοίξω νέους ορίζοντες για τις σχέσεις μας, μακριά από τα χρόνια συγκρούσεων, παρεξηγήσεων και άσκοπων αντιπαραθέσεων που είδαμε τις τελευταίες δεκαετίες [...] Ήρθε η στιγμή να αφήσουμε πίσω μας την εχθρότητα και να ανοίξουμε μια νέα σελίδα συνεργασίας και αμοιβαίου σεβασμού. Μια ιστορική ευκαιρία μας παρουσιάζεται σήμερα [...] Δεν θα μένουμε αδρανείς απέναντι στις απειλές του καθεστώτος σας εναντίον του λαού μας ή των συμμάχων μας [...] Αν είστε έτοιμοι να διαπραγματευτούμε, τότε είμαστε κι εμείς. Αλλά αν συνεχίσετε να αγνοείτε τις απαιτήσεις του κόσμου, η ιστορία θα καταγράψει ότι χάσατε μια εξαιρετική ευκαιρία».
Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο εξαπέλυσαν διάφορες επιθέσεις εναντίον του Ansar Allah στην Υεμένη. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες, αυτές δεν στοχοποιούσαν στρατιωτικούς στόχους, αλλά διάσπαρτους πολιτικούς στόχους ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό. Σκότωσαν ως εκ τούτω ηγέτες του κινήματος και πολλούς αμάχους, πράγμα που συνιστά εγκλήματα πολέμου.
Θυμίζουμε ότι το Ansar Allah, που αποκαλείται υποτιμητικά από τη Δύση ως «συμμορία της οικογένειας Houthi» ή «οι Houthi», επιτίθεται σε ισραηλινά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα για να αναγκάσει το Τελ Αβίβ να επιτρέψει την άφιξη ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα. Η Ουάσινγκτον και το Λονδίνο, θεωρώντας ότι αυτό εμποδίζει το διεθνές εμπόριο και χωρίς να έχουν την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας, ξανάρχισαν τον πόλεμο. Αρχικά στοχοποίησαν στρατιωτικούς στόχους, αλλά σύντομα συνειδητοποίησαν ότι αυτοί οι στόχοι, θαμμένοι βαθιά, δεν μπορούσαν να χτυπηθούν ουσιαστικά.
Η επιστολή του Ντόναλντ Τραμπ δεν έφτασε στην Τεχεράνη παρά μόνο στις 12 Μαρτίου, και η ιρανική απάντηση καθυστέρησε. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι ενώ η Τεχεράνη κολακεύτηκε από τη μυστική χειρόγραφη πρωτοβουλία της Ουάσινγκτον, δεν μπορούσε να δεχτεί πολλές πτυχές του περιεχομένου της.
• Πρώτον, οι ΗΠΑ, πιστές στην τεχνική του «Art of the Deal» του Τραμπ, απείλησαν το Ιράν ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσαν να το κατευνάσουν. Οι διεθνείς σχέσεις δεν διέπονται από τους ίδιους κανόνες με τις επιχειρήσεις. Η υποχώρηση σε απειλές είναι σημάδι αδυναμίας που οι Ιρανοί δεν μπορούσαν να δείξουν σε αυτές τις διαπραγματεύσεις. Ο αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ σχολίασε στις 28 Μαρτίου: «Η εχθρότητα των ΗΠΑ και του Ισραήλ υπήρξε πάντα. Μας απειλούν για επίθεση, κάτι που, κατά τη γνώμη μας, δεν είναι πολύ πιθανό, αλλά αν διαπράξουν κακό, σίγουρα θα λάβουν ένα ισχυρό αμοιβαίο χτύπημα. Αν οι εχθροί πιστεύουν ότι μπορούν να προκαλέσουν διχόνοια στη χώρα, ο ίδιος ο ιρανικός λαός θα τους απαντήσει». Σε αυτό, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ απάντησε στις 30 Μαρτίου, δηλώνοντας στο NBC News: «Αν δεν υπογράψουν συμφωνία, θα γίνουν βομβαρδισμοί. Θα είναι βομβαρδισμοί όπως δεν έχουν δει ποτέ».
Σύμφωνα με το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (άρθρο 2 παράγραφος 4), «τα μέλη του Οργανισμού απέχουν στις διεθνείς τους σχέσεις από την απειλή ή τη χρήση βίας, είτε κατά της εδαφικής ακεραιότητας είτε της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους».
Οι διαπραγματεύσεις ήταν επομένως χαλασμένες πριν καν ξεκινήσουν.
• Δεύτερον, η σφαγή των ηγετών του Ansar Allah ήταν ένα αδικαιολόγητο έγκλημα πολέμου: ο στρατηγός Qassem Soleimani, αναδιοργανώνοντας τον «Άξονα της Αντίστασης», είχε επιστρέψει στους πρώην πράκτορες του Ιράν την πλήρη ελευθερία τους. Η Τεχεράνη δεν έχει, μέχρι σήμερα, καμία επιρροή, εκτός ιδεολογικής, πάνω στο Ansar Allah. Ο πρέσβης Amir Saeid Iravani ανέφερε αυτά τα σημεία στα Ηνωμένα Έθνη [3].
• Τέλος, και αυτό είναι το πιο σημαντικό: ο Ντόναλντ Τραμπ, συσσωρεύοντας αντιφατικά σημάδια, δεν επέτρεπε στους Ιρανούς να αξιολογήσουν τις σχέσεις του με το Ισραήλ. Μήπως υποστηρίζει το σχέδιο ενός διεθνικού κράτους στην Παλαιστίνη (αυτό που προωθείται από τα Ηνωμένα Έθνη); ή ενός εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη (τον «Σιωνισμό»); ή ενός «Μεγάλου Ισραήλ» (τον «αναθεωρητικό Σιωνισμό»); Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα.
Εντέλει, το Ιράν έστειλε μια μυστική απάντηση στη μυστική επιστολή των ΗΠΑ και οι διαπραγματεύσεις μπόρεσαν να ξεκινήσουν, αλλά μόνο υπό έμμεση μορφή. Δηλαδή, οι δύο αντιπροσωπείες δεν μιλούν απευθείας, αλλά μόνο μέσω ενός μεσολαβητή. Με αυτόν τον τρόπο, η Τεχεράνη απάντησε στην πρόσκληση, αλλά εξέφρασε την αποδοκιμασία της για τον τρόπο που αυτή είχε γίνει.
Παρεμβαίνοντας απευθείας, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο συγκαλέσαν μια κλειστή συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Το Παρίσι και το Λονδίνο ήθελαν να συζητήσουν πολλά εκκρεμή ζητήματα. Δεδομένου ότι τίποτα δεν διαρρέει, δεν είναι γνωστό αν ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν και ο πρωθυπουργός Keir Starmer επιθυμούσαν να διευκρινίσουν όσα είχαν αποτύχει σε προηγούμενες διαπραγματεύσεις ή, αντίθετα, να θολώσουν ό,τι μπορούσε να θολώσει περισσότερο.
Την επόμενη μέρα, 13 Μαρτίου, ο Mohammad Hassan-Nejad Pirkouhi, γενικός διευθυντής για την Ειρήνη και τη Διεθνή Ασφάλεια στο υπουργείο Εξωτερικών του Ιράν, κάλεσε τους πρέσβεις των ΗΠΑ, της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Τους κατηγόρησε για μια «ανεύθυνη και προκλητική» συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, καταχρώμενη τους μηχανισμούς των Ηνωμένων Εθνών. Τόνισε ότι αν το Ιράν δεν τηρεί πλέον τη δέσμευση να μην εμπλουτίζει ουράνιο πάνω από 3,67%, συνεχίζει να τηρεί τις δεσμεύσεις του JCPoA απέναντι στους επιθεωρητές της ΔΟΑΕ και εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του βάσει της Συνθήκης για τη Μη Διάδοση Πυρηνικών Όπλων (ΣΜΔΠΟ).
Θυμίζουμε ότι, γενικά, το Ιράν, μετά τις ΗΠΑ, αποχώρησε από το JCPoA και τις μυστικές διμερείς συμφωνίες της εποχής, αλλά συνεχίζει να τηρεί τις δεσμεύσεις του JCPoA [4]. Αντίθετα, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ ισχυρίζονται ότι σέβονται το JCPoA, δεν έλαβαν κανένα μέτρο για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της αμερικανικής αποχώρησης, παραβιάζοντας το πνεύμα του κειμένου.
Το Ηνωμένο Βασίλειο απάντησε αμέσως δηλώνοντας ότι είναι έτοιμο, το αργότερο έως τις 18 Οκτωβρίου (τελική προθεσμία για αυτή τη διαδικασία), να επαναφέρει τις κυρώσεις του ΟΗΕ αν το Ιράν δεν σταματήσει τον εμπλουτισμό ουρανίου. Οι κυρώσεις του ΟΗΕ είχαν πράγματι ανασταλεί και όχι καταργηθεί.
Τρεις γύροι έμμεσων διαπραγματεύσεων έχουν ήδη λάβει χώρα. Η ηπαϊκή αντιπροσωπεία οδηγούταν από τον Στηβ Γουίτκοφ, ειδικό απεσταλμένο του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για τη Μέση Ανατολή, ενώ η ιρανική από τον υπουργό Εξωτερικών, Αμπάς Αραγκτσί. Η πρώτη και η τρίτη συνάντηση πραγματοποιήθηκαν στο Μουσκάτ του Ομάν, ενώ η δεύτερη στην πρεσβεία του σουλτανάτου στη Ρώμη, παρουσία του διευθυντή της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (ΔΙΑΕ), Αργεντινού Ραφαέλ Γκρόσι. Ο Σαγίντ Μπαντρ μπιν Χαμάντ μπιν Χαμούντ αλ-Μπουσαΐντί, υπουργός Εξωτερικών του Ομάν, ανέλαβε κάθε φορά το ρόλο του μεσολαβητή, πηγαινοέρχοντας μεταξύ των αντιπροσωπειών.
Πάρα πολλές δηλώσεις έχουν γίνει από την ηπαϊκή πλευρά, γεμάτες ασάφειες και αντιφάσεις, τόσο σχετικά με τους προηγούμενους γύρους διαπραγματεύσεων όσο και κυρίως για τις «κόκκινες γραμμές» της Ουάσιγκτον. Έτσι, ο καθένας μπορεί να καταλάβει ό,τι επιθυμεί. Και στο Ιράν, η δημόσια συζήτηση είναι ιδιαίτερα θολή. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι το ένα ρεύμα, αντλώντας μαθήματα από τις υποθέσεις της Λιβύης και της Κορέας, ισχυρίζεται ότι αν ο αγιατολάχ Ρουχολλάχ Χομεϊνί ήταν ακόμα ζωντανός, πιθανότατα θα ακύρωνε τον φετφά του που καταδικάζει τα όπλα μαζικής καταστροφής και, αντίθετα, θα ενέκρινε την ατομική βόμβα. Όχι επειδή θα τη θεωρούσε πλέον ηθική από μουσουλμανική άποψη, αλλά επειδή θα προστάτευε το Ιράν από τις απειλές που το στοιχειώνουν. Πράγματι, η Αραβική Τζαμαχιρίγια του Μοαμάρ Καντάφι, που ήταν στα πρόθυρα να αποκτήσει τέτοια βόμβα, αποσυναρμολόγησε εθελοντικά τις εγκαταστάσεις της και έλαβε συγχαρητήρια από την Ουάσιγκτον πριν καταστραφεί από την ίδια. Ενώ η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας του Κιμ Γιονγκ-Ουν συνεχίζει να αντιστέκεται στο Πεντάγωνο επειδή διαθέτει την ατομική βόμβα και καυχιέται για αυτήν.
Στις 22 Απριλίου, σε μια εκτενή συνέντευξη στο Time Magazine, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ διευκρίνισε τη σκέψη του. Δήλωσε ότι έβγαλε τις ΗΠΑ από τη Συμφωνία Πυρηνικού Προγράμματος του Ιράν (JCPoA) και διέταξε τη δολοφονία του στρατηγού Κασέμ Σολεϊμανί για να στερήσει το Ιράν της ικανότητας να τροφοδοτεί την αντίσταση κατά του Ισραήλ· προϋπόθεση για μια περιφερειακή ειρήνη. Ποτέ δεν το είχε εξηγήσει, και αυτό μας βοηθά να καταλάβουμε τις προθέσεις του κατά τη διάρκεια αυτών των διαπραγματεύσεων. [5]
Εν τω μεταξύ, οι «αναθεωρητικοί σιωνιστές» του Μπενιαμίν Νετανιάχου (που δεν πρέπει να συγχέονται με τους «σιωνιστές» γενικά), συνεχίζοντας τρεις δεκαετίες ψεμάτων, ασκούν πιέσεις για να σαμποτάρουν τις τρέχουσες επαφές [6]. Στην Ουάσιγκτον, ο μεγάλος ηγέτης τους, Έλιοτ Άμπραμς, δημοσίευσε μια σημείωση [7] που περιγράφει αυτό που ονομάζει «τις 7 θανάσιμες αμαρτίες» των προηγούμενων ηπαϊκών διοικήσεων απέναντι στο Ιράν. Αυτό το έγγραφο μας βοηθά να κατανοήσουμε τη θέση των υποκινητών του πολέμου.
Σύμφωνα με αυτή τη σημείωση, η JCPoA που διαπραγματεύτηκε η διοίκηση Ομπάμα δεν κατάφερε να σταματήσει τις πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν και, επιστρέφοντάς του κάποια παγιωμένα κεφάλαια, του έδωσε μέσα για να πολεμήσει το Ισραήλ. Ωστόσο, κατά τις συνομιλίες 5+1 στη Λωζάννη και τη Γενεύη, όλοι οι συμμετέχοντες (εκτός από τις ΗΠΑ, που εκπροσωπούνταν από τον υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρι) είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε στρατιωτικό πυρηνικό πρόγραμμα στο Ιράν από το 1988 και τον φετφά του ιμάμη Ρουχολλάχ Χομεϊνί. Αυτό το σημείο, που αμφισβητείται συνεχώς από το Ισραήλ, επιβεβαιώθηκε πρόσφατα, στις 24 Μαρτίου, από τη διευθύντρια της Ηπαϊκής Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, Τούλσι Γκάμπαρντ, κατά την ακρόασή της στη Γερουσία και στην ετήσια έκθεσή της για τις απειλές κατά της χώρας της [8]. Είναι απολύτως σαφές για τη Γερμανία, την Κίνα, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Ρωσία (και πιθανώς για πολλούς άλλους) ότι η ισραηλινή κατηγορία δεν εδράζεται σε τίποτα· ότι είναι καθαρή δηλητηρίαση.
• 1. Βασιζόμενοι σε αυτό το ψέμα που επαναλαμβάνεται συνεχώς, οι «αναθεωρητικοί σιωνιστές» επιμένουν ότι το Ιράν, ως απάντηση στην αποχώρηση των ΗΠΑ από τη JCPoA και τις μυστικές συμφωνίες που είχαν υπογράψει με τον Τζον Κέρι, συνέχισε την εμπλουτισμό του ουρανίου στο 60%, και απαιτούν να απαγορευτεί στο Τεχεράνη οποιοσδήποτε εμπλουτισμός ουρανίου. Αυτή η απαίτηση πρέπει να γίνει κατανοητή: θα απαγόρευε στο Ιράν οποιοδήποτε πολιτικό πρόγραμμα, συμπεριλαμβανομένων, για παράδειγμα, των θεραπειών με ακτινοβολία που πραγματοποιούνται από τους Δυτικούς σε όλα τα νοσοκομεία τους. Αυτή η αξίωση ισοδυναμεί με την επιθυμία να επαναφέρουν το Ιράν στην υπανάπτυξη. Ανταποκρίνεται στον τρόπο με τον οποίο ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη απαγόρευαν στις αποικίες τους τις σύγχρονες δραστηριότητες για να τις διατηρήσουν υπό τον έλεγχό τους.
•
• 2. Οι «αναθεωρητικοί σιωνιστές» συνεχίζουν απαιτώντας οι διαπραγματεύσεις να μην περιορίζονται στο πυρηνικό πρόγραμμα, αλλά να συμπεριλαμβάνουν και το ζήτημα των πυραύλων. Εδώ και χρόνια, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο ισχυρίζονται, εσφαλμένα, ότι η ανάπτυξη βαλλιστικών και υπερηχητικών πυραύλων από την Τεχεράνη παραβιάζει τις κυρώσεις του ΟΗΕ. Για να το πετύχουν αυτό, συνειδητά συγχέουν την έρευνα και την κατασκευή βαλλιστικών πυραύλων με τις πυρηνικές κεφαλές που θα μπορούσαν να μεταφέρουν αν το Ιράν τις διέθετε.
•
Η Ρωσία και η Κίνα έχουν επέμβει πολλές φορές για να υπενθυμίσουν στο Συμβούλιο Ασφαλείας «ότι κανένα από τα υπάρχοντα διεθνή όργανα και μηχανισμούς, ιδιαίτερα το Καθεστώς Ελέγχου Τεχνολογίας Πυραύλων ή η Συνθήκη Μη Διάδοσης Πυρηνικών Όπλων, δεν απαγορεύει ρητά ή σιωπηρά στο Ιράν να αναπτύσσει προγράμματα πυραύλων και διαστημικά προγράμματα.» [9]
Κατά τους ιρανικούς βομβαρδισμούς του Ισραήλ, την 1η Οκτωβρίου 2024, αποδείχθηκε ότι όλοι οι ιρανικοί πύραυλοι και μη επανδρωμένα αεροσκάφη αστόχησαν ή καταρρίφθηκαν κατά τη πτήση, με εξαίρεση όλους τους υπερηχητικούς πυραύλους που έπιασαν τους στόχους τους. Αυτό το ζήτημα, χωρίς σχέση με τα πυρηνικά θέματα, είναι επομένως κρίσιμο για το Ισραήλ.
• 3. Οι «αναθεωρητικοί σιωνιστές» απαιτούν επιπλέον η επιτήρηση να γίνεται σύμφωνα με τις δυτικές προϋποθέσεις, και όχι σύμφωνα με τις ιρανικές. Ωστόσο, προς το παρόν, το Ιράν υπόκειται, με τη δική του συγκατάθεση, στις πιο αυστηρές διαδικασίες επαλήθευσης της ΔΙΑΕ που έχουν θεσπιστεί ποτέ. Η Τεχεράνη συμμορφώνεται σχολαστικά σε αυτές και δεν φαίνεται να υπάρχει λόγος να επιβληθούν νέες, εκτός αν κάποιος θέλει να δημιουργήσει πρόβλημα εκεί που δεν υπάρχει.
•
• 4. Οι «αναθεωρητικοί σιωνιστές» συνεχίζουν υποστηρίζοντας ότι η απειλή της βίας από τις ΗΠΑ δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί πρόωρα. Ωστόσο, αυτός είναι ο μόνος πολιτισμένος τρόπος δράσης, όπως ορίζεται και στο Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (άρθρο 2 παράγραφος 4) που αναφέρθηκε προηγουμένως. Γνωρίζοντας ότι το Ισραήλ δεν έχει τα μέσα να επιτεθεί μόνο του στο Ιράν και ότι το Τελ Αβίβ ασκεί συνεχώς πίεση στην Ουάσιγκτον για να την εμπλέξει σε πόλεμο εναντίον της Τεχεράνης, είναι εύκολο να καταλάβουμε τι κρύβεται πίσω από αυτό το τέταρτο σημείο.
•
• 5. Στη συνέχεια, οι αναθεωρητικοί σιωνιστές αντιτίθενται στην ελάφρυνση των κυρώσεων του ΟΗΕ και των μονομερών καταναγκαστικών μέτρων των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με το επιχείρημα ότι αυτό θα ενθάρρυνε το Ιράν να χρηματοδοτεί την τρομοκρατία.
•
Εδώ δεν μιλάνε για τις δολοφονίες που ενορχηστρώνει η Τεχεράνη στο εξωτερικό, αλλά στην υποστήριξή της στην Χαμάς, στην Ισλαμική Τζιχάντ, στην Χεζμπολάχ και στην Αντίσταση στο Ιράκ, γνωρίζοντας ότι δεν υποστηρίζει πλέον οικονομικά και στρατιωτικά το Ansar Allah. Ωστόσο, οι συγκρούσεις στην Παλαιστίνη, την Συρία και το Ιράκ είναι όλες λαϊκές αντιστάσεις στις ισραηλινές στρατιωτικές ενέργειες. Είναι νόμιμες σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο (κάτι που δεν σημαίνει ότι όλες οι ενέργειες που γίνονται στο όνομά τους είναι νόμιμες).
Αυτή η απαίτηση στοχεύει αποκλειστικά στο να επιτρέψει στο Ισραήλ να παραβιάζει για ακόμη μεγαλύτερο χρονικό διάστημα τις αποφάσεις του ΟΗΕ και όχι να αποτρέψει την παραβίασή τους από το Ιράν.
• 6. και 7. Οι «αναθεωρητικοί σιωνιστές» καταλήγουν ζητώντας να μην αγνοηθούν οι άλλες «κακόβουλες συμπεριφορές» του Ιράν και να μην ελαφρυνθούν οι κυρώσεις κατά της τρομοκρατίας για να επιτευχθεί κέρδος στο πυρηνικό θέμα. Ωστόσο, το Ιράν, όπως και άλλα κράτη, δεν έχει «κακόβουλες συμπεριφορές» απέναντι στις ΗΠΑ. Αυτό που συζητείται εδώ είναι η ιρανική υποστήριξη στην αντίσταση στον σιωνισμό, κάτι που φαίνεται ότι φοβούνται οι αναθεωρητικοί σιωνιστές ότι θα αποκτήσει σημαντική οικονομική μορφή.
•
Αυτή η εκτενής ανάλυση σας παρουσίασε το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης. Πρέπει να σημειωθεί ότι η ομάδα του Ντόναλντ Τραμπ είναι γεμάτη με πρόσωπα που έχουν πειστεί από τη ρητορική των αναθεωρητικών σιωνιστών. Πολλοί βουλευτές, τόσο Δημοκρατικοί όσο και Ρεπουμπλικανοί, δεν προσεγγίζουν τη Μέση Ανατολή μέσω της εμπειρίας τους, αλλά μέσω του πρίσματος του κύριου χορηγού τους, του American Israel Public Affairs Committee (AIPAC). Η Μεράβ Κερέν, που μόλις διορίστηκε υπεύθυνη για το φάκελο Ισραήλ-Ιράν στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, είναι διπλής υπηκοότητας, αξιωματικός των Ισραηλινών Δυνάμεων Άμυνας (IDF) [10]. Ωστόσο, ο επικεφαλής της ηπαϊκής αντιπροσωπείας στο Ομάν, Στηβ Γουίτκοφ, είναι μεσίτης ακινήτων που εργάζεται σε πολλές χώρες, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και σε μουσουλμανικά κράτη. Έχει ήδη δείξει την ανεξαρτησία του πνεύματός του, διαπραγματευόμενος για το ζήτημα της Ουκρανίας και ακούγοντας τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών. Δεν υπάρχει κανένας λόγος, και σίγουρα όχι η εβραϊκή του πίστη, να τον υποπτευόμαστε για μεροληψία. Έτσι, ανταποκρίθηκε θετικά όταν οι Ιρανοί υπενθύμισαν την πρότασή τους να γίνει η Μέση Ανατολή ζώνη ελεύθερη από πυρηνικά όπλα, όπως η Λατινική Αμερική [11]· μια πρόταση… που περιλαμβάνει το Ισραήλ.
Ο τέταρτος γύρος διαπραγματεύσεων θα πραγματοποιηθεί στις 3 Μαΐου. Πλέον, και οι δύο πλευρές γνωρίζουν ότι η ειρήνη θα κριθεί στην ικανότητα του Ντόναλντ Τραμπ να διαχωριστεί από τους αναθεωρητικούς σιωνιστές και να αλλάξει με συγκεκριμένους τρόπους την μοίρα των Παλαιστινίων.
Κριστιάν Άκκυριά
[1] “Μετά την Ουκρανία, το Ιράν;”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Δίκτυο Βολταίρος, 18 mars 2025.
[2] « La paix de Trump en Ukraine face à la "paix mondiale" de Poutine (avec la Chine), de Gaza à l’Iran », par Alfredo Jalife-Rahme , Traduction Maria Poumier, La Jornada (Mexique), Réseau Voltaire, 21 mars 2025.
[3] « L’Iran dénonce les menaces états-uniennes contre la paix », par Amir Saeid Iravani , Réseau Voltaire, 31 mars 2025.
[4] « L’Iran réfute ne pas respecter le JCPoA et la résolution 2231 », par Amir Saeid Iravani, Réseau Voltaire, 9 décembre 2024.
[5] «Full Transcript of Donald Trump’s ‘100 Days’ Interview With Time», Eric Cortellessa and Sam Jacobs, Time Magazine, April 25, 2025.
[6] « Qui a peur du nucléaire civil iranien ? », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 30 juin 2010.
[7] «Avoiding the seven deadly sins of a bad iranian nuclear deal», March 24, 2025.
[8] «Annual Threat Assessment of the US Intelligence Community», Office of the Director of National Intelligence | March 2025.
[9] Βλέπε για παράδειγμα: « La Russie dénonce les accusations occidentales contre l’Iran », par Vassily Nebenzia , Réseau Voltaire, 8 juin 2022.
[10] «Trump’s NSC Director for Israel and Iran Previously Worked for Israeli Ministry of Defense», Ryan Grim & Saagar Enjeti, Drop Site, April 21, 2025.
[11] « Les négociations entre l’Iran et les États-Unis progressent à Oman ; un Traité de Tlatelolco nucléaire pour le Moyen-Orient ? », par Alfredo Jalife-Rahme , Traduction Maria Poumier, La Jornada (Mexique) , Réseau Voltaire, 15 avril 2025.
Les articles de cet auteur
Envoyer un message
